De mosterd van Meus. Alhoewel Jeroen Meus nog niet Abraham heeft gezien, leek het hem toch tijd om vanuit zijn dagelijkse kost keuken op reis te gaan en te bezien waar hij de mosterd vandaan kon halen. Eens wat anders dan de normale solitaire uitzendingen, die wij van hem zijn gewend. Met een ploeg trok Jeroen voor de VRT de wereld rond en dat leverde mooie plaatjes op van onbekende culturen en hun nationale eetcultuur. Een fijne TV serie vindt GKT. Overigens zijn er ook querulanten, getuige reacties op Facebook, die dat niet vinden. Jammer voor hen. Op zoek naar dagelijkse kost belandde Meus onder andere in Georgië, de neus van de Italiaanse Laars en Turkije. Hij ging koken in de High;lands, pakte het zuiden van Zweden mee en arriba, arriba, Mexico lonkte, met name de staat Oaxaca. Zoveel plekken zoveel smaken.
Georgië, in het huidig tijdsgewricht een moeilijke bestemming. De bakermat van de wijnbouw en een onontdekte parel, volgens Meus. Bij elk land geeft Jeroen de typische ingrediënten en gaat daarmee aan de slag. Voor Georgië resulteert dat in exotische gerechten met namen als pkhali, chirbuli en adjaruli khachapuri. De spannende smaken van deze Kaukasusstaat. Calabria, de Zuiditaliaanse streek van veel met weinig. Cucina povera. Een stevige boerse keuken, waarvoor Meus Max Mariola aan de tand voelde. In het kader van de aanstormende Italiaanse weken op GKT vind je een lekker lenterecept van deze kok. Via de Schotse keuken, in het boek zie je Meus niet in kilt, belandt de schrijver in het gastvrije Anatolië. De pure eenvoud van Zuid Zweden komt aan bod, knäckebrød, bessen, verse haring en het nationale kruid van de Zweden: dille. Ook de wereldberoemde gehaktballetjes, hier gemaakt van elandvlees ontbreken in dit deel niet. Tot slot Oaxaca, deelstaat in Mexixo, kleurrijk en vurig. De keuken met ingrediënten van de Maya cultuur, pepers, cacao, mais en mezcal, gemaakt van agaves.
De mosterd van Meus. Lekkere dagelijksekost recepten, die geheel in de trant van Meus voor iedereen zijn te maken. Vrolijke ontmoetingen. Zo is het plaatje van wereldse keuken vol dagelijkse kost van Jeroen rond. Wat GKT betreft mag Meus nog eens een reisje maken. Ben benieuwd welke plekken we dan krijgen te zien en vooral te proeven?
De mosterd van Meus, op zoek naar dagelijkse kost in de wereld. Jeroen Meus. (ISBN 9789022341148) is een uitgave van Manteau en is te koop voor € 29,99
In het kader van nakende Italiaanse weken een recept uit Calabrië: pasta Max Mariola met erwtjes, tuinbonen en groene asperges.
Nodig:
4 eieren
400 g 00-bloem
1 kg verse tuinbonen
1 bos fijne groene
asperges
2 jonge uien
2 teentjes knoflook
1 kg verse erwtjes
200 g geraspte pecorino
olijfolie
enkele takjes verse oregano
chilivlokken
zout
Bereiding:
Kluts de eieren los en voeg de bloem en een snuif zout toe. Kneed tot een stevig deeg en laat minstens een uur rusten onder een theedoek. Breng een pot gezouten water aan de kook en blancheer de tuinbonen. Dubbeldop de bonen vervolgens: verwijder eerst de peulen en dan de grijze vliesjes. Snijd de topjes van de asperges en hak de stengels fijn. Snijd de uien in fijne ringen en plet de knoflook. Fruit de ui en knoflook in een
grote pan met olijfolie en doe er de erwtjes bij. Laat even stoven. Giet een scheutje water bij de groenten en voeg er de fijngesneden aspergestengels aan toe. Laat een beetje stoven en doe er ten slotte de aspergepuntjes en de tuinbonen bij. Strooi wat bloem op het werkvlak en rol het pastadeeg dun uit. Rol het pastavel op en snijd het in repen. Strooi wat extra bloem over de pasta, schud even uit en kook de pasta in enkele minuten
gaar in gezouten water. Hak wat oregano fijn en strooi die met wat chilivlokken over de
groenten. Schep de gare pasta erbij met een lepel kookwater en de helft van de kaas. Meng alles goed en schep de pasta in borden. Werk af met de resterende pecorino.
Laat het u smaken!
Kijk hier de hele serie terug op VRT Max.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer