Palingsoep uit Kathaars receptenboekje. Onlangs was Gereons keuken Thuis in het hoog gelegen village perché Minerve, Een stadje met een rumoerige geschiedenis, want hier werden in 1210 alle Kathaarse inwoners vermoord in opdracht van de Paus. Wat eens een vreedzaam bergdorp was werd een slagveld. Minerve is niet de enige plek in Occitanië waar deze “kruistocht” plaatsvond. Ook in de stad Béziers vielen 12.500 doden door de expansiedrift van de Paus en de Franse koning. Wil je meer weten over de Katharen en hun (geloofs) gewoonten? Lees dan het boek Montalliou van Emmanuel Le Roy Ladurie, dat de geschiedenis vertelt van een kleine Kathaarse gemeenschap in de Pyreneeën. GKT gaat bij terugkomst in Nederland eens snel dit boek weer te voorschijn halen.
foto: zicht op het verscholen Minerve.
In Minerve zit tegenover het kleine kerkje een heel schattig boekhandeltje annex theesalon. Dan moet ik gewoon naar binnen en snuffelen. Naast wat pittoreske ansichtkaarten en een oud boek met de fabels van La Fontaine trof ik een aardig kookboekje: Recettes secrètes du Pays Cathare. Een bloemlezing van gerechten uit het Kathaarse land met recepten uit de bergen, uit zee en gemaakt met de hier in de Languedoc alom tegenwoordige wijnen.
foto: monument voor de gevallen Katharen.
Ik koos voor een Bourride aux anguilles. Een stevige palingsoep. Een gerecht uit de streek rond Narbonne.
Nodig:
1 kg paling in stukken
10 kleine krabben
600 g aardappels
100 g spekblokje
6 tenen knoflook geplet
bosje gehakte peterselie
2 gedroogde chilipepertjes
2 witte uien
1 zakje saffraan
boter
peper & zout
water
Bereiding:
Snijd de paling in stukken en spoel af. Schil en snijd de aardappels in blokjes. Afhankelijk van de grootte in 4 of 8 parten. Smelt wat boter en bak de gewassen krabbetjes kort aan samen met de spekblokjes. Voeg hierna de paling, aardappels, gesnipperde uien, pepertjes en geplette knoflook toe. Zet het geheel onder water en breng aan de kook. Voeg de saffraan toe en laat het geheel een half uur pruttelen. Voeg als laatste de gehakte platte peterslie toe en maak de bourride op smaak met peper & zout.
Wijntip: een witte viognier CODE IGP Pays d’Oc van Alma Cercius, een domein vlak onder Béziers.
Noot: het recept komt uit Recettes secrètes du Pays Cathares, geschreven door Jacques Bertinier en François Mailhes. Uitgave van Editions Stéphane Bachès.
Bougnettes Albigeoises. Gereons Keuken Thuis vond een lekker recept voor gehaktballetjes uit de stad Albi in het departement Tarn. Stad van de bekende schilder en socialite Toulouse Lautrec. Je leest veel over het departement en de stad Albi op de leuke site van Tarn Coeur d’Occitanie. Ook leer je via deze website wat Occitaanse woorden. Onder het mom: “Vous parlez Occitan sans le savoir.” worden hedendaagse uitdrukkingen in het standaard Frans gekoppeld aan de magie van de Occitaanse taal. Een beetje chauvinisme kan geen kwaad.
Uit het hart van Occitanië een recept voor bougnettes Albigeoises, balletjes van fijngemalen en in vet gegaard vlees van een varkenshoofd. Bewaard in stenen potten onder een laag reuzel. Je verwarmt ze nadien in hete soep of in het vet zelf.
Het recept.
Nodig:
300 g broodkruim
melk
6 eieren
1,5 kg vet en mager vlees van een varkenshoofd of ander gemalen vlees.
4 tenen knoflook fijngehakt
6 takjes peterselie gehakt
peper & zout
2 tl quatre épices (Ducros)
brede stukken spekvet
50 g reuzel
Bereiding:
Week het broodkruim in melk en klop de eieren erdoor. Laat een paar uur rustig staan in de ijskast. Maal het varkenshoofdvlees fijn en meng dit gehakt door het melk-, broodkruim- en eierenmengsel. Voeg de fijngehakte knoflook toe, de peterselie, peper & zout en de quatre épices. Maak het geheel goed op smaak. Week het vetspek in warm water en rek het uit. Snijd het in 12 stukken. Maak twaalf platte balletjes en rol deze in het uitgerekte spekvet. Smelt 50 g reuzel in een gietijzeren pan en leg hierin de bougnettes naast elkaar met nog wat extra reuzel erboven op. Bak de balletjes in 40 minuten gaar in de oven op middelhoge temperatuur. Keer ze halverwege om. Laat daarna rustig afkoelen. Doe de bougnettes in aardenwerk potten of in gesteriliseerde glazen potten met genoeg reuzel om ze volledig te bedekken. Op deze wijze zijn de balletjes nog lang te bewaren.
Drink bij de bougnettes Albigeoises een rode Fronton of rood uit het naburige Cahors.
foto: Tarn het hart van Occitaniè.
Noot: dit recept vond GKT in het kookboek Cuisine du Terroir,, the lost domain of French cooking dat ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw op de kop tikte. Het recept heb ik vertaald en bijgewerkt.
foto: een vaal zonnetje op een deur in Marseillan.
Occitaanse weken op Gereons Keuken Thuis. Zes weken lang kris kras door Occitanië. Van de Gers tot aan Perpignan en van Bouzigues via de Hérault naar Cahors. Op ontdekkingstocht door dit veelzijdige gebied. De regio Languedoc Roussillon, land van Catalanen en katharen. Studentenstad Montpellier, zoutpannen, Romeinse steden als Nímes en Narbonne, de beroemde Pont du Gard. Wijn in overvloed, de Noilly Prat uit Marseillan, banyuls wijnen en ansjovis uit Collioure. Er is veel te beleven in deze regio in het Zuidwesten van Frankrijk. Oesters uit Bouzigues, de moules à la Sètoise, waarvan het recept in mijn kook- en leesboekje Gereons Keuken Thuis staat.
foto: doorkijkje in Cahors
foto: tielles in Sète.
Quercy, de streek rond de stad Cahors, Steile kliffen aan de rivier de Lot, Eikenbossen, waarin wordt gejaagd met Beagles en gezocht naar paddenstoelen en truffels. Het is herfst en de houtkachels snorren erop los. Dat typische Franse lucht van rook in de ochtendmist. Huizen van gestapelde stenen. Gereons Keuken Thuis kan intens genieten van dit Asterix & Obelixland. Eendenvet om mee te braden, het angelus in een dorp, dat je aan de tafel maant. France profonde.
foto: de daken en haven van Sète.
foto: brandade de morue.
GKT verheugt zich nu al op de aankomende weken, met een easy does cassoulet van Joke Boon, een recept van René Meesters, ook een groot Occitanië liefhebber. Soep uit de Ariëge en bougnettes uit Albi. Een herfstwijnparade uit Pays d’Oc. Gereons Mag verkeert rond 20 oktober ook in Occitaanse sferen, maar daarover later meer. Agnes Roeleveld Hoekstra uit de Gers daagde mij op uit iets te gaan schrijven over haar geliefde Gascogne. En tot slot veel fotowerk op sociale media van alle lekkere dingen en mooie plekken, die ik ga tegenkomen.
foto: cooperative van Banyuls, Catalogne.
foto: kaas uit Aveyron op de markt van Montpellier.
Occitaanse weken op Gereons Keuken Thuis. Ik heb er nu al zin in. Nieuwe horizonten en verrassingen. Stay tuned!
De smaak van het BOS. Het is bijna herfst en het badseizoen begint voorbij te geraken. Na de buien van gisterenavond is de droogte eraf en kan Gereons Keuken Thuis de humusgeur van de bossen achter de duinen gaan opsnuiven. Dat doet Bernadette Wörndl in het boek De smaak van het BOS het gehele jaar door. Een echte bosadept als zij is. Een boek doorspekt met de Duitse voorliefde “für den Wald”.
foto: ricotta gnudi met zelfgeplukte paddenstoelen en salieboter.
“Als ik naar het bos of over de velden kijk, op een zonnige herfstdag het kleurenspel bewonder of door het bos loop en het geritsel van de bladeren hoor, dan maakt mijn hart een sprongetje.”, schrijft Wörndl als openingszin. Jezelf, zoals in Japan wordt beweerd en aangeraden, onderdompelen in het bos. Naar de natuur en jezelf luisteren. Iets wat ook nog steeds in Nederland kan, mits je de weekenden mijdt en vooral de naschoolse tijdstippen, wanneer het kroost wordt uitgelaten. Mijmerend kijken, zoals GKT dat regelmatig doet over een met dennenbomen omzoomd duinmeertje, in de hoop grazende wisenten te spotten. Je hoort niets! Zo stil kan het zijn in bos en duin. Voor Bernadette Wörndl is het bos ook kindergeluk, hout sprokkelen voor de haard, bramen en bessen plukken, foerageren in de wijngaard van haar grootvader en koken met al het moois, dat het bos haar biedt.
foto: bramen en bessen uit het bos.
Een groot genot, naast het verzamelen van voedsel in het bos, is het maken van eten ermee. Probeer eens een keer bramenjam te maken van zelf geplukte bramen of bessen. Je wil nooit iets anders meer. Of kook met producten van een goede kwaliteit. Je merkt instant het verschil, luidt het credo van Bernadette. Alles direct uit de natuur en dat stukje “je ne sais quoi” uit haar jeugd maken dit boek tot een sprookje. De smaak van het BOS gaat over verzamelen, beleven, ontdekken en genieten. Vier seizoenen met elk hun heerlijke pluksels en recepten. Wat te denken van daslook, klaverzuring en dennentoppen in de lente. Let bij de laatstgenoemde wel op , dat je de boom niet geheel kaalplukt. Anders wordt het jaar erop een kale toestand. Recepten, geïllustreerd met uitleg over de geplukte ingrediënten en voorzien van mooie tekeningen Likkebaardend lekkere foto’s van de gerechten door Kathrin Gollackner.
foto: eendenconfit met dennennaalden
Ik sla de zomer even over, die hebben we zojuist gehad en duik direct het hoofdstuk over de herfst in, met fijne wild- en bosrecepten. Wat te denken van ricotta gnudi met gebakken paddenstoelen en salieboter? Of gebakken eendenborst met sjalotjes, morellen (of ander fruit) en knapperige veldsalie? Een belangrijke tip van Wörndl is om je eigen vondsten en draai aan de gerechten toe te voegen, al naar gelang het seizoen en je humeur. Smullen is het van de reebout op een heus bosbedje of eenden-confit, huisgemaakt met selderijpuree en dennennaalden. Wat Gereons Keuken Thuis betreft mag de herfst beginnen!
foto: eendenborst met morellen en sjalotjes.
Wat een heerlijk sprookjeskookboek. Waan je een soort Roodkapje of Klein Duimpje, al wandelend door het bos, om je maaltje bij elkaar te scharrelen. Het is het verhaal van deze schrijfster en haar habitat: het bos en haar keuken. Het bos als inspiratiebron voor alle lekkere recepten in dit kookboek. De geuren van het bos en de gerechten in De smaak van het BOS doen Gereons Keuken Thuis direct verlangen naar een heerlijk maal met een stevig glas rode wijn. Voor GKT is dit kookboek de aftrap van een smakelijk en warm herfstseizoen.
foto: cover De smaak van het BOS.
De smaak van het BOS. Bernadette Wörndl (ISBN 9789056159191) is een uitgave van Sterck & De Vreese Het kookboek is off- en online te koop voor € 24,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het grote WILD PLUK BOEK. De zomer nadert zijn einde en de duinen zijn vol met rozenbottels, bramen en duindoornbessen. Fijn voor de vogels en andere dieren, maar ook om zelf je kostje bijeen te scharrelen. Met mate natuurlijk. Een mooi hulpmiddel bij het zelf foerageren is Het grote WILD PLUK BOEK van Edwin Florès, een bezielde wildplukker, die door de jaren heen heel wat mensen zijn kunsten heeft bijgebracht. Het is alweer 7 jaar geleden, dat GKT een druilerige wildplukdag op Sonsbeek in Arnhem meemaakte, die zonnig eindigde met geroosterde worstjes met die dag zelf geplukte kruiden in de moestuin en boerderij van Florès.
foto: daslook een echte lentebode.
“Hoe wild en terroir wil je het hebben? Een beetje druilerige ochtend in hartje Arnhem, park Sonsbeek, waar Gereons Keuken en Route naartoe toog voor een heuse wild pick. Na een kop koffie of thee van op berken parasiterende paddenstoelen (geen hallucinerende) gingen we en petite comité het bos verkennen. Op zoek naar eetbare dingen. Net zoals wilde zwijnen of varkens doen, vertelde Edwin Florès, wildplukker. Varkens eten van alles. Waar hun neus hen naartoe leidt. Beukennootjes, een bron van proteïne en zetmeel. En beuken staan er volop in Sonsbeek. Al honderden jaren. Witte klaver, die we direct plukten. Een klaversoort met een licht zurige smaak, die doet denken aan sauvignon blanc. Met noten van granny smith. Zevenblad. Een flinke bos waterkers langs de rand van een beekje. Edwin liet het allemaal zien. Vol verve en in touch met het terroir, want naast wildplukker is hij ook een gepassioneerd verhalenverteller. Dat doet hij ook in de workshops die hij geeft en de boeken, die hij schreef over wilde pluk.”Lees meer.
Op Gereons keukentafel ligt nu de herziene en uitgebreide uitgave van Het grote WILD PLUK BOEK, een uitgave van Bertram & de Leeuw. Dat wordt struinen in bos en duinen en in het struweel van de Languedoc. Over dat laatste meer tijdens mijn Occitaanse weken dit najaar.
foto: duindoorn, nu rondom SeaSpot veel te vinden en te plukken.
Jaarlijks trekken in Europa hele hordes het bos in om te gaan wildplukken. Ook in Nederland, waar bramen de hitlijst aanvoeren, gevolgd met stip door vlierbloesem en -bessen. Florès vindt het ontzettend fijn om samen met vrienden of familie op een zonnige ochtend op pad te gaan om zo zijn kostje bij elkaar te plukken. Maar wel met een kanttekening. Je kunt niet alles zomaar plukken en eten. Dat is de reden, dat Gereons Keuken Thuis altijd, bij het plukken van daslook op een landgoed in de duinen bij SeaSpot, de blaadjes door zijn handen wrijft, om zich ervan te vergewissen, dat het geen lelietjes van Dalen zijn. (Want dat is een giftige plant) De schrijver gaat in op basiskennis en benodigdheden. Ga goed voorbereid op pad en vergeet natuurlijk niet een mand of rugzak met lekkere broodjes. want wildplukken maakt hongerig. En eten in de buitenlucht is gezond.
Heel belangrijk is het determineren van je pluksels, want niet alles is eetbaar of verdraagbaar. Bij twijfel laten staan!, luidt het credo. Heel belangrijk is het lezen van landschappen. De eerder genoemde tocht door Sonsbeek voerde het ons naar een beek vol waterkers. Door het lezen van landschappen weet je exact waar je welke bes, paddenstoel of noot kunt vinden. Dat geldt ook voor het walhalla van de wildplukker: de truffel. Onder dennenbomen groeit deze niet. Tot slot de spelregels, want het is natuurlijk nooit de bedoeling om je wildplukplek voor altijd te vernielen. Tot zover de theorie!
foto: uit de categorie paddenstoelen, eenvoudig eekhoorntjesbrood.
Nu ben je klaar om je wildplukavontuur in praktijk te brengen. Vier seizoenen, met een heuse maandlijst. Gereons Keuken Thuis is wel benieuwd of er met de huidige zomers geen verschuivingen van rijping plaatsvinden? En natuurlijk categorieën, van planten en bomen, via bessen en vruchten tot noten en zaden. Heel bijzonder vind ik het hoofdstuk naaldbomen. Met naaldboomscheuten, waarvan je de Deense likeur van Mikkel Karstad maakt. Paddenstoelen: Gereons Keuken Thuis is benieuwd naar de pluk hiervan in de Languedoc komende herfst. Alles komt aan bod in Het grote WILD PLUK BOEK. Tot slot zeewieren, dat wordt een thuiswedstrijd. Ik ga beter opletten op het strand.
Het grote WILD PLUK BOEK is een heerlijk naslagwerk en leesboek, voor de beginnende, dan wel meer ervaren fourageur. Dit compendium is mooie aanwinst voor Gereons Kookboekenhoek. Ik zou zeggen; Kom mee naar buiten allemaal en aan de slag ermee!
foto: cover Het grote WILD PLUK BOEK.
Het grote WILD PLUK BOEK, Edwin Florès (ISBN 9789461562814) is een uitgave van Bertram & de Leeuw en is te koop voor € 29,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: Sint Nicolaas in Valenciennes, Hauts de France.
Covid-19, een demissionair kabinet, stikstofcrisis, hoge gasprijzen, wel of geen Zwarte Piet? Allemaal dingen, die komen en gaan. Een constante is elk jaar is de aankomst van Sinterklaas en zijn gevolg. Een tijd van vooruit kijken naar Pakjesavond. Ik vond het als kind heel spannend en eerlijkheidshalve gezegd nu ook nog steeds. Sinterklaas is een feest waar ik goede herinneringen aan heb. Zingen bij de piano, totdat een zwart gehandschoende hand pepernoten de kamer in strooide. Toevalligerwijs kwam direct hierna een vriendin van mijn moeder op bezoek. Een Piet was zij ook niet tegengekomen bij aankomst. Voor ons als kinderen een groot raadsel.
foto: het liedjesboek van St Nicolaas door H.A. Almoes.
Het Nederlandse Sinterklaasfeest is in de 19e eeuw vormgegeven door schoolmeesster Jan Schenkman, verhalenverteller. Hij publiceerde in 1850 het boek Sinterklaas en zijn knecht. Aan hem danken we de stoomboot en alles, wat om Sinterklaas heen hangt. Ik vond dit jaar tijdens het opruimen van het huis van mijn moeder nog de pianoboeken, waaruit zij gezongen moet hebben als kind en die in mijn kindertijd ook gebruikt werden. Mooie herinneringen.
foto: Sinterklaas ansichtkaart uit Frankrijk.
Er zijn niet veel legendes bekend over de heilige Nicolaas van Myra. Dat terwijl hij in veel landen een prominente heilige is. Van Rusland tot Spanje, van Amsterdam tot Bari. Nicolaas was een vermogend man, die ’s nachts op pad ging om arme mensen te helpen. Denk aan het verhaal van de drie dochters van een arme man. Sint Nicolaas strooide munten door het raam voor hun bruidsschat, zodat zij niet hoefden te vervallen tot prostitutie. Hier komt de strooitraditie vandaan en de netjes met chocoladegeld. Sinterklaas als beschermheilige van kinderen.
foto: Sinterklaas in Nancy.
In noord en oost Frankrijk kennen ze de goedheiligman ook. Ik vind het altijd leuk om te speuren naar ansichtkaarten en beeltenissen van Sinterklaas als ik in deze contreien ben. Er is een bekend verhaal over drie kinderen, die door een herbergier naar binnen werden gelokt, gedood en in een vat met pekel gestopt. Sint Nicolaas wekte de slachtoffers weer tot leven en vergaf de man en zijn vrouw hun daad, mits ze berouw toonden. Hoe de vegan versie van dit verhaal luidt? Dat antwoord moet ik nog schuldig blijven. Maar die vegan versie zal er zeker eens komen. Niets is zo beweeglijk als het Sinterklaasfeest.
foto: St. Nicolaas in Lotharingen.
Elk jaar vindt in Nancy op 6 december de intocht plaats van Sinterklaas op zijn ezel. Anders dan de witte schimmel, die hij in Nederland berijdt. Kinderen krijgen snoep en het is de aftrap van de kerstmarkt op de Place Stanislas. Een groot spektakel. Sint Nicolaas wordt bijgestaan door père Fouettard, een chagrijnige boze mijnwerker met een rode baard. Stoute kinderen krijgen stukjes steenkool van hem en met de zweep. Geen fijne man dus. Dus makkers staakt uw wild geraas. Anders zwaait er wat.
foto: St. Nicolas de Port net buiten Nancy.
Net buiten Nancy ligt het stadje Saint Nicolas de Port, waar in een immense kathedraal, met twee torens van honderd meter hoog, de onderarm van de goedheiligman wordt bewaard. Een euro in de gleuf en het luikje gaat open. De arm is dan te aanschouwen. Een andere bijzonderheid in het dorp is het speciale postkantoor naast de kerk, waar alle wensen aan de Sint van groot en klein kunnen worden gepost. En worden door de Sint beantwoord!
foto: Middeleeuwse deur met Sint Nicolaas in Troyes
RECEPT
Het winterdrankje Beerenburger opwarmer is iets anders dan glühwein of gløgg. Het verwarmt de konen na een flukse winterwandeling. Of een tocht over de gladde daken.
Nodig:
1 sinaasappel
4 kruidnagels
1 kaneelstokje
3 stuks steranijs
300 ml Beerenburger
800 ml ongefilterd appelsap
Mijn toevoeging: een tl rommelkruid.
Bereiding:
Was de sinaasappel en snijd deze in plakken. Doe de specerijen, Boomsma Beerenburger, appelsap en sinaasappel in een pan en laat dit op een laag vuur zo’n half uur pruttelen, maar niet koken. Verdeel het drankje oever een aantal glazen theebekers en doe ik elk glas een plakje sinaasappel.
foto: Piet uit kindertheater.
TIP voor de Sinterklaasdagen. Onlangs kwam ik in contact met theatermaker Albert Barth. Hij is de bedenker van de site kindertheater. In deze tijd van het jaar reist hij langs scholen en andere plekken mijn zijn speciale en ook coronaproof Sinterklaasvoorstellingen en -shows voor kinderen. Gelukkig, maar dat hoort er in de Sinterklaastijd een beetje bij, gooide de huidige milde lockdown geen roet in het eten. Dat deed het wel tijdens de intochten vorige week. Van Albert begreep ik dat zijn kindertheater voorstellingen gewoon doorgaan en er nog enkele plekken vrij zijn in november en begin december. Dus schoolmeesters, ouders en ander gespuis, gezwind naar de website van kindertheater voor op school op thuis. (dat rijmt)
Noot: deze tip werd mij gestuurd door Albert Barth, theatermaker. Zijn verhaal stond gepland voor de feesteditie van Gereons Mag. Ik heb ervoor gekozen deze aanvullend te doen in deze blogpost. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
De keuken van France profonde. Het is zondagochtend en nevelig in de Quercy, de streek rond de stad Cahors, Steile kliffen aan de rivier de Lot, Eikenbossen, waarin wordt gejaagd met beagles en gezocht naar paddenstoelen en natuurlijk truffels. Het is herfst en de houtkachels snorren erop los. Die typische Franse lucht van rook in de ochtendmist. Huizen van gestapelde stenen. Gereons Keuken Thuis kan intens genieten van Asterix & Obelixland. Eendenvet om mee te braden, het angelus in een dorp, dat je aan de tafel maant. France profonde. Bestaat het nog wel of alleen in mijn fantasie? Ach, wat doet dat ertoe. Een week hier in Cahors is een eetfeest. Stevige kost, gekonfijte eendenbouten, al dan niet met truffel of een saus van ganzenlever. Gelukkig beweeg ik genoeg, want alleen maar eten zou je aanstonds kunnen veranderen in een Holle Bolle Gijs, niet alleen vanwege het stevige eten, maar ook de niet te versmaden taartjes en desserts.
video: markt voor de kathedraal
Cahors is op het eerste gezicht een beetje een gesloten stad. Wie weet komt dat door de ligging in een dal als een soort schiereiland in de rivier. Een plaatje van een stad met Middeleeuwse huizen, een fijne markt en vriendelijke, wat verlegen, bewoners. Landelijk. De omgeving van deze stad is om van te smullen. De eindeloze bossen in “Indian summer” gewaad. De lege kronkelende wegen door nog legere dorpjes. Waar het lijkt lijkt alsof er helemaal geen Fransen bestaan. Iets wat mij elke keer verbaast in landelijke streken. Je ziet uren niemand en dan ineens, alsof ze het hebben afgesproken, zijn ze er allemaal tegelijkertijd: Fransen in hun autootjes en allemaal op weg. Daarna valt het leven weer stil achter de gesloten luikjes in France profonde.
foto: als een miraculeus fata morgana ontluikt Rocamadour na 13 kilometer slingeren over leg wegen.
De keuken van France profonde, stevige gerechten, om je maag goed te vullen na een dag op het land of in de wijngaard. Zoals la treuffe, een stevige Bourgondische aardappelkoek, pommes Sarladaises, een stevige pan stoofvlees, cassoulet, niet te vergeten en natuurlijk eend in al haar hoedanigheden. Vandaag een bewerking van een recept dat ik al 8 jaar geleden schreef in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis, een pastagerecht met eendenworstjes. Deze zijn hier in Cahors gewoon in de automatiek te koop. Omdat we in de Quercy zijn: voeg er wat pruimen, of als je in een chique bui bent, truffel aan toe.
foto: jardin secret in Cahors
foto: de automatiek van de boucher.
Penne met eendenworstjes uit de automaat.
Nodig:
8 eendenworstjes 400 g biologische penne bakje paddenstoelen van de markt 1 rode ui in dunne ringen 2 tenen knoflook 4 el eendenvet olijfolie peterselie 2 el balsamico azijn peper en zout gehakte peterselie
Additioneel gewelde pruimen uit Agen of truffel.
Bereiding:
Verhit in een pan wat olijf olie en de helft van het eendenvet. Bak hierin kort de worstjes aan. Haal de worstjes uit de pan en zet ze opzij onder aluminiumfolie. Kook in een pan met ruim water de penne al dente. Bak de paddenstoelen kort aan in het bakvocht. Voeg daarna de rode ui in ringen roe en geperste knoflook. Snijd de worstjes in plakken en voeg toe. Blus het geheel af met balsamico. Maak op smaak met wat peper en zout. Voeg als laatste de rest van het eendenvet, de gewelde pruimen en de penne toe. Serveer in grote schaal bestrooid met wat gehakte peterselie.
foto: paddenstolen op de markt.
We drinken bij dit gerecht een kloeke donkere Cahors, gemaakt van de lokale malbec druif.
La table de Caron. Hij moest natuurlijk mee in de knapzak, tijdens de grand tour, die wij maken door de Hexagone. Het nieuwe boek van maître Alain Caron et fils. Alain vertrouwde mij eens toe, dat hij erg van koken houdt, maar om persoonlijke redenen nooit zelf een restaurant wilde beginnen. Twee zoons van hem wilden dat wel 5 jaar geleden en startten met Café Caron, maar niet zonder de hulp van hun vader in de cuisine. Dat was hun wens. En zo geschiedde. Inmiddels zijn de Carons op verscheidene adressen te vinden in de stad. Van Zoutkeetsgracht tot Pijp en op het Westergasterrein. Een behoorlijke défi (uitdaging) om op zoveel adressen de heerlijkste gerechten op tafel te zetten. Maar dat is deze mecs (jongens) wel toevertrouwd. Koken met Alain is altijd een feestje, wat een begeestering en plezier. Gereons Keuken Thuis heeft het meerder malen mogen smaken, als Alain kookte en ik de wijnen deed. Nooit een saai moment en wat zo leuk is aan Alain, dat hij heel goed kan improviseren. De essentie van de bistrokeuken voor Alain is de kip. Marga Grimm gaf in haar recensie voor het PS de Carons onlangs nog een 7,5 voor hun kip uit de oven. Een Franse kip wel te verstaan, niet zo’n ding uit de Hollandse supermarkt. Kip uit de oven à la façon française.
La table de Caron start met basisrecepten voor bouillons, kalfsfond, boterbereidingen, sauzen en vinaigrettes. Onontbeerlijk voor de bistrokeuken. De Carons laten ook een stukje Hollandse of moet ik zeggen Indische invloed zien in bijvoorbeeld de sambal vinaigrette. Niet onlogisch, want Alain vertelde mij eens, dat hij verrukt is van goede Nederlandse producten. Dat zouden wij zelf ook wat meer moeten zijn.
foto: loempia boudin noir.
Les entrées. De voorgerechten. Een bloemkool-rôti met Parmezaansaus, mosselen in saffraansaus, een klassieke quenelles de brochet uit Lyon of een gefrituurd eendenei met doperwten en champignoncoulis. Mooie starters voor je Kerstdiner. Dit boek gaat zeker weer van de stapel worden gehaal tijdens het schrijven van de tien menu’s voor het einde van het jaar. Ook de paté en croùte ontbreekt niet.
Les plats. De hoofdgerechten, ik steek meteen van wal: millefeuille van vier soorten kool, kalfsentrecote met gekaramelliseerde witlof of loempia met boudin noir. De laatste een voorbeeld van de fusion, die de Carons toepassen. En de kip, coquelet à la Caron ontbreekt niet. Ik zit er hier nu al van te smullen in Cahors. Figuurlijk dan, want de kip moet nog gekocht en bereid worden.
foto: tarte Tatin met crème fraîche ijs.
Les desserts als finale. Van madeleines tot boterkoek, mousse au chocolat, klassieke tarte Tatin met als toegift crème fraîche ijs en niet te vergeten pommes au four. Deze at ik een week of wat geleden nog in Mâcon.
La table de Caron is een boek om je vingers bij af te likken, vol Franse recepten uit de bistrokeuken, maar met die eigen draai van de Carons. Eten zoals in Frankrijk, elke dag een klein feest. dat is deze heren wel toevertrouwd. Dit kookboek reist nog even mee met Gereons Keuken en Route. Cordialement Alain et fils du Lot!
foto: het kookboek sur ma table Cadurcienne.
La table de Caron, recepten uit onze bistrokeuken, Alain Caron & fils. (ISBN 9789048858064) is een uitgave van Carrera Culinair en kost € 33,99.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2021, deel drie. Vanuit Tournus, Bourgondië een selectie van foto’s van wijnen, die Gereons Keuken Thuis , bij producenten zelf en in de wijnwinkel tegenkwam. En vanzelfsprekend dronk. Wit en rood uit de Bourgogne en Beaujolais met een uitstapje naar de wijnen uit de petites récoltes serie van Nicolas. Wijnen, die de moeite waard zijn om eens te proberen.
foto: Coriscaanse chardonnay/vermentinu blend uit de petites récoltes serie van Nicolas.
foto: Bourgogne blanc, vieilles vignes van Cordier.
foto: Mâcon chardonny van Talmard uit Uchizy.
foto: Juliénas van domaine de la Rizolière in Veauxrenard.
video: op bezoek bij Didier en Marieke.foto: Mâcon Mancey blanc uit de essentiels serie van Vignerons de Mancey.
foto: rood van gamy en pinotnoir uit Mancey.
foto: marsanne/chardonnay belnd uit Coteaux de Peyrac, uit de petites récoltes serie van Nicolas.
video: de wijngaarden bij Nuits St Georges.
RECEPT
Je merkt, dat er in de wereld van wijn ook door producenten telkens opnieuw wordt gezocht naar nieuwe wegen, al zijn sommige zo oud als de Romeinse weg die ooit van Parijs naar Lyon liep dwars door dit gebied. Blijft dat ik de Beaujolais een heerlijke streek vind, om in rond te toeren en er voor ieder een wijnstijl te vinden is. En natuurlijk eten. Bijvoorbeeld de beroemde Salade Beaujolaise van Café des Sports in Fleurie. ’s Middags schuift iedereen er voor aan. Ik maak hem thuis wel eens, maar om geklieder te voorkomen met een gepocheerd ei, maak ik er een oeuf croustillant bij. Het is natuurlijk overbodig te zeggen dat deze salade het goed doet bij een goed glas Fleurie.
Nodig voor 4 personen:
1 krop frisée sla 1 krop eikenblad sla 250 g gerookte spekjes 3 sneden oud witbrood 4 eieren olijfolie 2 tenen knoflook 1 el mosterd rode wijnazijn 1 tl dragon bloem peper en zout
Bereiding:
Bak de spekjes uit en laat uitlekken op een stuk keuken papier. Pluk en was de salade. Snijd het witbrood in blokjes en bak er krokante croutons van met wat uitgeperste knoflook. Maak van de olie, azijn mosterd en dragon een dressing. Verhit een ruime hoeveelheid olie in een diepe pan. Breek de eieren één voor één in het vet. Bestrooi de boven kant met wat bloem en draai het ei om. Bestrooi ook de andere kant met wat bloem en draai nog eens om tot er een mooi krokant ei ontstaat. Laat de eieren uitlekken op papier en bestrooi met zout en peper. Doe de sla op 4 borden en schep de dressing erover. Daarna de spekjes en croutons. Erboven op komt het krokante ei.
foto: mushroom burgers van Jean Beddington voor Gro Together.
Culiperslunch 2021. Wat een happening was het weer op deze maandag 27 september in Duivendrecht. De twaalfde editie van de jaarlijkse Culiperslunch, een event voor allerlei foodpluimage, waar merken, uitgevers en koks hun kunsten en producten tonen. Eén groot feest en dit jaar te meer, omdat we na een lange Covid-19 periode eindelijk eens live weer konden proeven van al het lekkers en bijkletsen met alle culi-collegae. Want dat was nodig!
foto’s: creatie van Pascal Jalhay met duurzame rijst.
Bloggers, journalisten, influencers en overig gespuis, die zich te goed deden aan al het fijns dat er op de kookeilanden en op het foodplaza was te vinden. Gereons Keuken Thuis startte bij Jean Beddington, die voor Gro Together heerlijke mushroom-producten van een fijn sausje en styling voorzag. Dat is haar wel toevertrouwd, deze grande dame. HEMA heeft een nieuwe boreling, de mini rookworst. Die zal het goed gaan doen op borrelplanken. De vegan rookworst miste wat mij betreft wat structuur en een knak. Daar kan aan worden gewerkt.
foto’s: kazen van l’Amuse Betty Koster en wijn uit Kroatië
Voor NJAM TV maakte “Indorock” Vanja sateetjes en met sambal gemarineerde haring. Smullen maar. Kijk ook eens naar de nieuwe zender NJAM tv, waar zij aanstonds haar kunsten gaat vertonen. Pascal Jalhay verkeerde in rijstsferen, duurzame rijst wel te verstaan. Want dat kan beter. Wereldwijd is rijstteelt verantwoordelijk voor veel vervuiling en CO2 uitstoot. En dat in een groeiende markt. Dat kan beter.
foto’s: mini rookworst en gemarineerde haring.
Veel vegans was er te beleven, van Meatless Farm tot LIDL. Er is geen ontkomen meer aan, plant based is here to stay. Al babbelend ging ik verder. Om te belanden bij fromage koningin Betty Koster van l’Amuse, die samen met Croatian Grapes een kaas/wijn paring deed. Bijzonder inspirerend. Gereons Keuken Thuis komt er in december op terug in de 10 kerstmenu’s.
foto’s: vis uit de Noordzee van Waasdorp.
Waasdorp uit IJmuiden gaat voor ecovis. En er was rund, kip en varken als confit uit blik, gemaakt door Chef Confit. Gereons Keuken Thuis bladerde door de nieuwe Ottolenghi bij Fontaine, zag warme dranken voor de winter bij GoodCook en ontving van Carrera het nieuwe boek van Alain Caron, die er direct iets voor mij inkrabbelde. Alain gaat mee tijdens de Grand Tour door de Franse zeshoek dit najaar.
foto’s: #momentjes met Joke en Janny.
Er waren fotomomentjes met Joke Boon, Rory Blokzijl en Janny van der Heijden. Ik hoorde van Gregor Christiaans, schrijver van Lekker Vet van alles over olijfolie en de aanstaande competitie in maart in Amsterdam. (Dan volgt meer) En Luna Trapani serveerde een geweldige plant based inktvis uit haar kookboek Vegetalia.
foto’s: Olijfolie en Korean style vleesvervanger.
Eenmaal terug at SeaSpot met 3 goodiebags vol heerlijke dingen, fijne boeken, een hoofd vol verhalen en enorm veel inspiratie, kon het unbaggen beginnen. De twaalfde editie van de Culiperslunch was weer geweldig en wat fijn om iedereen weer te zien en te spreken. Laissez les bons temps rouler. Komend najaar lezen jullie nog regelmatig over mijn vondsten. Nu eerst verder proeven en lezen. Dank voor de ontvangst Harriet Boekholt, Robert Verhoeven en Marcus Polman.
“
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
.jpg?ssl=1)
.jpg?ssl=1)
.jpg?ssl=1)
.jpg?ssl=1)
.jpg?ssl=1)
