Wijntour 2024 lente. Als je vandaag naar buiten kijkt is het moeilijk voor te stellen dat het de laatste weken lenteachtig weer was hier in de Languedoc. Het regent en dat is fijn voor de wijnbouwers. Tijd voor een nieuwe wijntour. Dat is lang geleden, want de herfsteditie 2023 strandde door de omstandigheden. Maar nu een nieuwe wijntour voor de lente van 2024. De wijnproefkelder is klaar voor gebruik. En GKT is weer aan het zoeken naar nieuwe wijnen. Wat zon in in het glas en hier op mijn blog Gereons Keuken Thuis met deze mooie wijnen, waarvan er eentje geen wijn mag heten. Maar daarover meer in de aankomende editie van Gereons Mag.
foto: lokaal product van Terres des deux frères, pinot noir bio.
foto: Puech du Viala rosé, van de vignerons de Cessenon
foto: IGP viognier van Terravirum, zwoel wit.foto: kelder klaar voor gebruik.
foto: wit in het glas, GKT gaat voor viognier.
foto: van het mooie eiland Corsica, rosé.
foto: een malbec blend van Jean Claude Mas, wat maakt deze man niet?
foto: even de grens over naar de Provence, coteaux d’Aix.
foto: 0% wijn uit Puisserguier, maar mag dat wel zo heten?
Carnaval in Frankrijk. Zondag barst onder de rivieren het driedaagse carnaval los. GKT is opgegroeid in pronkjuweel Oeteldonk en het fenomeen carnaval is iets waar GKT elk jaar met veel genoegen aan terugdenkt. Puur jeugdsentiment. Moet er wel bij zeggen, dat ik een niet dusdanige carnavalsganger ben, dat ik jaarlijks terugkeer, zoals vele andere zuiderlingen wel doen. Maar carnaval heeft wel een plekje in mijn hart. Het blijft een interessante traditie, waarvan aan, niet met dit feest opgegroeide mensen, moeilijk de portée valt uit te leggen. Tot zover carnaval in Nederland. Wat GKT boeit, zijn de verscheidene uitvoeringen van Mardi Gras, vette dinsdag op verschillende plekken in Frankrijk. Van Duinkerken tot Nice en van Châlon sur Saône tot Limoux. Verschillende carnavalsvieringen met ieder een heel eigen karakter.
foto: carnval in Limoux, Aude.
Limoux, in de Aude kent het langstdurende carnaval, dat wereldwijd bestaat. Het traditioneel Occitaanse gebeuren neemt bijna drie maanden in beslag en wordt met overgave gevierd van begin januari tot en met carnavalsdinsdag. Limoux is de stad van de blanquette, de oudste mousserende wijn ter wereld. Move over Champagnestreek, want de bakermat ligt hier zullen ze je hier altijd vertellen. Nice is een heel ander verhaal, maanden werken de verschillende broederschappen in deze stad aan mooie verlichte praalwagens, die tijdens het carnavalsfeest door Nice trekken, eindigend op de Place Massena. Er is een zee aan bloemen, die als een regenbui over het publiek neerdaalt. Daarna barst het grote bal los.
foto: In Duinkerken kunnen ze er ook wat van.
Duinkerken is een heel ander verhaal. Een carnaval vol maritieme tradities. Met de verkiezing van de meeuw van het jaar. Dat is de man of vrouw, die het beste een meeuwengeluid kan maken. Vanaf het stadhuis worden haringen, tegenwoordig vacuüm verpakt naar de carnavalsvierders gegooid en het grote feest rondom Jan Bart, de held van Duinkerken. Een soort Piet Hein, die allerlei schepen wist te enteren en kapen. In de grote feesthal gaan de Duinkerkers dan los rond zijn piratenschip. Het grote Bal des Corsaires.
foto: Nice, Place Messana.
Tot slot Châlon sur Saône, de bakermat van het Bourgondische carnaval. In deze stad wordt tien dagen lang uitbundig carnaval gevierd. De koning van de Gôniots, de carnavalesk uitgedoste mensen, neemt dit jaar 24 februari ‘s avonds officieel de sleutels van de stad in ontvangst en dan barst het feest los. Hoogtepunt is de optocht op beide zondagmiddagen. Meer dan 1.200 personen en imposante praalwagens, in muziekgroepen en als Gôniot uitgedost trekken langs het publiek dat zich heeft verzameld langs de rivier en in het centrum van de stad.
foto: Goniots in Châlon.
RECEPT voor bugnes de Lyon.
In Frankrijk komen tojdens de carnavalsperiode heel wat beignets op tafel. Bugnes of te wel gefrituurde reepjes deeg met citroenschil zijn een klassieker uit de keuken van Lyon. Deze lekkernij wordt traditioneel gemaakt op de eerste zondag van de vasten, maar velen vinden het zo lekker, dat de bugnes Lyonnaises ook op andere dagen van het jaar verkrijgbaar zijn. Ze liggen bij veel bakkers in de stad. De wijn die bij deze zondagse traktatie hoort is een crémant de Bourgogne, het liefst een blanc de noirs. Een sprankelende bubbelwijn gemaakt van de pinot noir druif.
foto: bugnes uit Marmiton.
Nodig:
schil van halve citroen 500 g bloem 6 eieren 90 suiker 100 g zachte boter 2 tl rum 1/2 tl zout olie om te frituren poedersuiker
Bereiding:
Schil de citroen en kook de schil kort in heet water. Laat afkoelen en hak fijn. Doe de bloem in een kom, breek de eieren erboven. Voeg de zachte boter, 1/2 tl zout, suiker, rum en citroenrasp toe. Maak een stevig deeg van alle ingrediënten. Bestrooi een plank met wat bloem en kneed het deeg goed door. Zet het deeg daarna 2 uur in de ijskast. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven plank en maak er dunne repen van. Verhit in een pan de olie en frituur de repen deeg beetje bij beetje. Keer ze halverwege om. Als de bugnes goudbruin en gaar zijn, schep je ze op keukenpapier. Ga zo door tot alle repen gefrituurd zijn. Serveer direct bestrooid met poedersuiker.
Lees dit boek en word een TOP tuinier. Komende vrijdag, 2 februari, is het Maria Lichtmis, in Frankrijk heet die dag La Chandeleur of pannenkoekendag. Het markeert in de Midi het einde van de Kerstperiode en het begin van het zaaiseizoen. Dat ziet GKT op het ogenblik volop om zich heen hier in de Hérault. De wijngaarden worden aangepakt, er worden akkers geploegd en mondjesmaat zie je de eerste klanten in het tuincentrum met perkgoed sjouwen. Geldt in Nederland het adagium kerstboom eruit, groene plant erin. Hier gaat men al aan de slag met wat buitengoed om de boel op te vrolijken. Zelfs de gemeente heeft op het plein voor de abdij de bakken met maartse viooltjes gevuld. GKT kon het gisteren ook niet laten en er staan nu primula’s te glunderen in de vensterbank. De lente komt eraan.
foto: akeroyd geeft duidelijke uitleg.
Met een nieuw lente- en groeiseizoen in het vooruitzicht zijn de boeken uit de serie Van RHS* altijd een welkome voorjaarsbode. Zo ook Lees dit boek en word een TOP tuinier van Simon Akeroyd. Een boek vol praktische informatie, om je tuin, balkon of park vorm te geven. In elk seizoen, met planten naar jouw smaak. Zodat je in welk seizoen dan ook kunt genieten van je gedane arbeid. Want zeg nu zelf friemelen met plantjes is heel zen en rustgevend. Tenminste dat vindt GKT. Dit groene boek, een uitgave van GoodCook spoort je aan met toewijding aan de slag te gaan.
foto: de kruidenhoek in je tuin.
Laten we eens kijken hoe? Leg eerst de basis, om van een tuinbeginner tuingoeroe te worden. Het boek geeft tips over alle zaken, waarmee je direct als pro aan de slag kunt. Begin met de mindset, dat tuinieren en buiten zijn sowieso goed voor je is. Trek stevige handschoenen aan, pak het juiste gereedschap en het meest belangrijke: planten, die jij in je hof van Eden wilt zien gaan groeien. Akeroyd legt het in het allemaal uit. Zijn de keuzes gemaakt, dan kun je aan de slag op je blanco canvas. Je ziet gestaag in de seizoenen je tuin groeien en je dromen van een groen paradijs(je) worden snel werkelijkheid. De schrijver bespreekt alle parameters van je tuinproject en begeleidt je in het maken van een plan, waardoor je nog jaren met plezier van je inspanningen geniet.
Na de aanleg volgt het onderhoud. Ja, dat heb je. Dit hoofdstuk besteedt aandacht aan adviezen om je tuin zo mooi mogelijk te houden door de jaren heen. Dat betekent wierden, snoeien, opruimen, bemesten met eigengemaakte brandnetelgier (heel duurzaam) en andere onderhoudsklussen. De moestuin, al dan niet “no dig” wordt onderhanden genomen. Let op waar je je favoriete groenten en fruit plaatst. Tomaten hebben immers zon nodig. Akroyd bespreekt alle varianten fruit, kruiden en groente. Geeft daarbij praktische adviezen over bijvoorbeeld snoeien van fruit. Het gazon komt, hoe Brits aan bod. Een no go voor GKT hier in het zuiden. En dan is de cirkel rond. Je mag je zelf met recht een TOP tuinier noemen, als je alle vaardigheden uit dit boek onder de knie hebt.
foto: un coin perdu.
Lees dit boek en word een TOP tuinier is een heerlijk groenboek om te lezen en aan de slag te gaan. Het geeft je de nodige inzichten op gebied van tuinieren en door de stap voor stap instructies ligt je tuin(tje), tropézienne of zeebalkon er het gehele jaar prima bij. Februari kan voor GKT niet beter beginnen.
Lees dit boek en word een TOP tuinier. Simon Akeroyd voor RHS. (ISBN 9789461433053) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 23,50
foto: cover Lees dit boek en word een TOP tuinier.
*RHS = Royal Horticultural Society
video: na het tuinieren is het goed pannenkoeken eten.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Roomborstplaat van Cees Holtkamp. Hij vertelde aan de schrijfster van het fijne Sinterklaasboekje Van banketstaaf tot pepernoot, dat hij dit kleine recept al gebruikt sinds zijn bakkerij bestaat. Een echte traktatie voor het zoete avondje, dat eraan staat te komen.. Vol verwachting klopt mijn hart…. al dan niet van borstplaat.
Nodig:
200 g kristalsuiker
80 g slagroom
40 g water
merg van een half vanillestokje
40 g fondant
Bereiding:
Voeg de suiker, slagroom, water, en het merg van een half vanillestokje samen in een pan met dikke bodem. breng dit mengsel aan de kook to 115 ° C. leg in een schaal de fondant en giet hierover de hete siroop. Roer alles goed door met een houten spatel. Heen en weer. Dit heet tableren. Giet als het geheel emulgeert en dikker wordt de siroop in een trechter en vul hiermee de borstplaatvormjes. Laat de roomborstplaat afkoelen en verwijder de vormpjes.
foto: cover Van banketstaaf tot pepernoot.
Over Van banketstaaf tot pepernoot:
Hij komt, hij komt die beste goede Sint. Elk jaar is dat een constante in GKT. Anders dan de Kerstman is de goedheiligman een figuur, waarnaar elk jaar reikhalzend naar wordt uitgezien . De mythe van de Turkse bisschop uit Myra, patroonheilige van zeevaarders en kinderen en tegenwoordig residerend in Spanje. Gezien het weer zou GKT gewoon daar blijven, maar toch getroost de Sint zich elk jaar de moeite om half november in te schepen en naar Nederland te reizen. Om zo aan de vooravond van zijn verjaardag op 6 december kinder- en grotemensenharten te verblijden met cadeautjes en snoep. Want wie zoet is, krijgt lekkers! De roede laat ik maar even achterwege. Antje Scheper dook in de eeuwenoude traditie van specifieke Sinterklaaslekkernijen. Hoe Hollands wil je het hebben? Suikergoed en specerijen. Dit tweetal is verantwoordelijk voor die typisch Nederlandse geur in december. Marsepein, met de vermaning, dat we deze eerlijk zullen delen. Borstplaat, een favoriet van GKT, eens een zoet medicijn van de apotheker, die voorheen ook uitstekende suikerwerker was, omdat in tegenstelling tot koken, patisserie en zoetigheden vragen om juist afgewogen hoeveelheden. En de apotheker had daarvoor de techniek in huis.. Speculaas en taaitaai, ook zulke klassiekers in de Sinterklaastijd. Onlangs was er op de Franse TV een documentaire over wafels en speculaas te zien, waarbij voor het Franse gemak eraan werd voorbijgegaan, dat deze twee gerechten toch wel hun oorsprong vinden in de feesttradities van de Lage Landen. Strooigoed, Sint Pieter (de Sinterklaas van Grouw) en natuurlijk letters van banket en chocolademunten, alles komt aan bod in dit rode boekje van Antje Scheper. Tenminste als je Sinterklaasadept bent zoals GKT of braaf een wortel voor het paard in je schoen hebt gedaan.
Van banketstaaf tot pepernoot. De geschiedenis van Sinterklaaslekkernijen. Antje Scheper. (ISBN 9789492821263) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 15,95
Fijne pakjesavond!
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Cuisine Atlantique. GKT reisde onlangs noordwaarts en na de buitenring A86 van Parijs te hebben gerond, was het tijd voor een kop koffie bij een tankstation. Meestal kan GKT het dan niet laten even te snuffelen in de rekken met Franse ramsj, kookboekjes per regio, cultuur- en geschiedeniswerken en andere hebbedingen. Meestal vind ik wel iets van mijn gading, zoals op deze Allerheiligendag een boekje over de keuken van de Atlantische kust. Een breed begrip. Want de Franse Atlantische kust loopt zo’n beetje van van Hendaye aan de Spaanse grens tot aan tot aan kaap Finistère in Bretagne. Een boekje dat niet mag ontbreken in de kookboekenhoek van SeaSpot. Het kookboekje past prima bij mijn eerdere vondsten, en route, zoals het Kathaarse kookboek dat ik in de Aude opduikelde of een boekje over de echte Normandische keuken, dat mij aankeek bij een tankstation aan de A42 bij Lyon. Uit deze werkjes haal ik altijd leuke recepten, om te delen op GKT, zoals dit recept voor gezouten klipvis op de wijze van Pyrénées Atlantiques, het departement, dat samenvalt met Frans Baskenland.
Morue aux haricots blancs secs des Pyrénées Atlantiques
Nodig
1 kg morue gezouten klipvis of bakkeljauw
200 g gedroogde witte bonen
2 uien
2 kruidnagels
75 g boter
6 knoflooktenen
tijm
peper & zout
gehakte peterselie
1 laurierblaadje
1 el bloem om te binden
Toevoeging van GKT: 1 tl piment d’Espélette en een glas witte wijn.
Bereiding:
Zet de avond tevoren de bonen en klipvis in aparte kommen met water om voor te weken in de ijskast. Breng de volgende ochtend de bonen in ruim gezouten water aan de kook en laat deze in anderhalf uur gaarkoken met erbij de ui met de kruidnagels erin gestoken en wat tijm en een laurierblaadje. In een ander pan dompel je de morue, klipvis, onder in koud water en breng dit rustig aan de kook. Zo gauw de eerste belletjes verschijnen draai je het vuur laag en laat je de vis ongeveer 10 minuten garen. Giet de vis af, verwijder het vel en de graten en zet apart. Verhit in een pan wat boter en fruit hierin de tweede gesnipperde ui. Voeg de bloem en het glas witte wijn toe en roer glad, Voeg hierna de bonen, piment d’Espélette , gehakte tenen knoflook, peper en wat zout toe. Verwarm het geheel goed door. Meng de stukken vis door de bonen en serveer direct op een schaal gegarneerd met fijngehakte peterselie.
Wijntip: witte Muscadet de Sèvre et Maine sur lie of anders droge Baskische cider.
365 tips voor een groenere wereld. GKT schrikt soms weleens van al zijn afval, het vele watergebruik en het niet duurzaam zijn van zijn keukentje. In het Occitaanse dorp zie je vaak voor huizen allerlei “afgedankte” dingen staan, bakken vol troep, die wij in Nederland allang naar het vuilnis hadden verwezen. Zo anders is dat hier, de lokale biologische bloemenkweker kan oude potjes altijd gebruiken. De kattendame van het dorp weet wel raad met oud beddengoed. Vide greniers en brocantes zijn in elk dorp doodgewoon en altijd vindt iemand daar wel iets van zijn of haar gading. Zo wordt er ongemerkt heel wat gerecycled en duurzaam hergebruikt door de bewoners. Een ander onderwerp in deze streek is water. Er heerst al sinds de winter droogte en veel regen valt er ook nu (nog) niet in de herfst. De plaatselijke rivier staat droog en iedereen wordt gemaand spaarzaam om te gaan met water. Een Franse vriendin met een chambre d’hôtes vraagt haar gasten om het eerst koude water tijden het open van de douchekraan op te vangen in een emmer. Daarmee kunnen dan weer de planten worden water gegeven.
Gezien het voorgaande was het boekje 365 dagen voor een groenere wereld meer dan welkom in GKT. Niet per se vanwege de ecologische of milieu-impact, maar als sportieve uitdaging. Een lokroep om bewuster om te gaan gedurende het jaar met je afval, water en andere zaken. In 365 topics laat schrijfster Georgina Wilson Powell zien hoe je met simpele middelen en zonder impact op je dagelijkse routines allerlei verduurzamingen kunt bewerkstelligen. Naast de tip zelf laat zij in haar boek ook de besparing en impact zien voor het milieu. Zoals een veel door GKT gehanteerde tip om uitgeperste citroenen samen met kruidnagels in te zetten tegen westen en muggen. Of maak eens een bouillon van je gewassen groenteschillen. Sommige dingen zijn heel praktisch, maar andere tips daarentegen weer niet en rieken een beetje naar sponsoring van “groene” merken. En vaak is dat een duurdere keuze, die niet voor iedereen is weggelegd. Maar de dagelijkse tips zijn zeer bruikbaar voor GKT. Ik ga er hier in de Hérault mee aan de slag en houd jullie op de hoogte. Meer in de aankomende editie van Gereons Mag.
365 tips voor een groenere wereld. Georgina Wilson-Powell (ISBN 9789461433039 ) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 15,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijn van Kleyn. Het moest er eens van komen! Een nieuw boek, dat vandaag op 19 september verschijnt. Na de Grote Kleyn, de Italiaanse verhalen en zijn werk over Frankrijk, bedacht Onno Kleyn, dat de tijd rijp was voor een boek over wijn. Een toverdrank, die je meeneemt naar andere oorden, mensen en verhalen. GKT verkeert momenteel in Occitaanse sferen en nam het nieuwe boek (de virtuele versie) van rasverhalenverteller Kleyn mee. Buiten ronken de motoren van de karretjes vol druiven op weg naar de cave coopérative. Waarschuwingsborden staan langs de wegen. C’est le temps des vendanges. Een mooie setting om aan mijn Franse keukentafel de nieuweling van Kleyn over wijn door te snuffelen. Voor Onno Kleyn kleeft geen betekenis aan gedestilleerde drank, maar vanaf jongs af aan, zijn vader was een groot aficionado, is hij begeesterd door deze drank, Het liefst uit landen, waarvan hij de taal en cultuur begrijpt. En de keuken kent. Wijn van Kleyn vertelt over zijn kennismaking met deze drank en alle avonturen, die tot op heden volgden.
Wijn van Kleyn, het begint allemaal in de Auvergne. In de tijd, dat op tafel in Frankrijk nog grote flessen wit en rood op tafel stonden tijdens de dagelijkse déjeuner. Voor bij het ménu du jour,, jet plastic doppen. Die zie je niet zoveel meer. Er wordt tegenwoordig minder gedronken en veelal is in Frankrijk de doppenfles vervangen door une caraffe d’eau. En wijn uit de BIB, bag in box, dat op tafel komt in een klein karafje van 25 cl. In ieder geval zette Onno zijn eerste stappen op wijngebied tijdens die reis naar de Auvergne. Later in Amsterdam, toen het virus zich had genesteld in zijn aderen, kookte hij een coq au vin in een rijke Bourgogne uit Vosne Romanée. Dat zou je heden ten dage niet meer in je hoofd halen. Het recept vind je bij dit verhaal.
GKT maakt een stap, want om in dit korte bestek alle veerhalen te vertellen zou tot niets leiden. Onno Kleyn is namelijk een chroniqueur. Een (wijn)vat vol met eten, wijn en verhalen, die hij zich zowel in geode gezelschap van zijn echtgenote als op allerlei persreizen eigen maakte. Hoe meng je rosé? Een experiment dat GKT eens op jeugdige leeftijd uitvoerde in een Spaans hotel, waar ook doppenflessen op tafel stonden. De beloning was een ferme (eerste) dronkenschap. Rosé doen ze nergens, behalve in de Champagnestreek. Hoe word je wijnschrijver? Hoe maak je als Toscaan een wijn, zonder dat je nog een cent hebt om te investeren? Je huwt een rijke vrouw. Het terroir van Malta en château Amsterdam, met een accent circonflexe. Wijn maken van niet inheemse druiven. De (re)naissance van de Nederlandse wijnbouw in Limburg, GKT noemt al deze onderwerpen overigens in een volstrekt willekeurige volgorde,
Wijn van Kleyn….. Wijn in je glas, de warmte van de Occitaanse zon gebotteld. Niet voor niets vertelt, aldus Onno Kleyn elke fles zijn eigen verhaal. De geur van het gerijpte fruit, het veld bloemen, de inspanning in de wijngaarden, die je hier ziet bij 30+ graden De geur van de cave coopérative “s avonds als de pulp ligt uit te dampen, om later te worden te worden verwerkt tot een destillaat. Met Wijn van Kleyn en zijn verhalen, kennis en recepten beleef je de cornucopia van het fenomeen wijn. En de veelzijdigheid en interesses van Kleyn. Gereons Keuken Thuis kam niet wachten tot hij bij terugkeer in Nederland zich verder kan storten op dit mooie boek.
Wijn van Kleyn, verhalen voor de wijnliefhebber. (ISBN 9789038813189) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is on- en offline te koop voor € 29,99
In de volgende editie van Gereons Mag meer over wijn en een recept van Onno.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Chez Pascale. Gereons Keuken Thuis zou graag eens aanschuiven in het restaurant, dat Pascale Naessens denkbeeldig al zo’n 20 jaar runt. Een restaurant voor elk moment van de dag met de signatuur van deze bezige bij. Een echt restaurant zal er wel niet komen. Zeg overigens nooit nooit! Maar Pascale heeft weer veel tijd en energie gestoken in 80 recepten, die je zomaar op de menukaart van haar restaurant zou kunnen tegen komen. Eten is voor dit kookboekenkanon een belangrijk onderdeel van het leven. Dat doe je in gezelschap en je maakt je voeding van mooie verse waar. Dit is een gegeven in alle boeken van de schrijfster tot nu toe. Chez Pascale is een vrolijk boek en als toegift kun je via een QR code jezelf inkopiëren, om zodoende een persoonlijke Chez …. uithangbord voor jezelf te maken.
Chez Pascale start met de wijze, waarop Pascale kookt en hoe zij tracht verbinding te maken via haar gerechten. Deze zijn altijd eenvoudig, edoch chique. Het ontbijt is een feestelijk begin van de dag. GKT voelt wel wat om te starten met een courgettewafel met zure room en zalm of grapefruit met cashewnoten en platte kaas uit de oven. Deze ga ik snel eens uitproberen, want elke dag yoghurt met fruit en havervlokken wordt ook wat saai. Lunchen, het liefst al fresco is een feestje bij Pascale. Ik teken direct voor de geroosterde kropje sla, Noordzee garnaal en pijnboompitjes. Doeltreffend eenvoudig. Of ik hier in Occitanië Noordzee garnaal kan vinden?
foto: vrolijke glaasjes voor je apéro.
De afdeling apéro is een belangrijke, want hier in Frankrijk is het heel gewoon vrienden en buren uit te nodigen voor een glaasje met wat hapjes, al dan niet dînatoire. Pimientos de Padrón, gerookte aubergine of geblakeerde prei. Er staat veel groens op tafel. Fijn in een tijd, waarin toch velen liever (te veel) vlees laten staan. Haar restaurant moest niet te saai worden, dus koos de schrijfster voor een hoofdstuk Trendy, verleg je grenzen in de keuken. Tegenover dit moderne geweld zet zij een klassiek repertoire met een vleugje nostalgie. In een Vlaams restaurant mag natuurlijk waterzooi niet ontbreken. GKT maakt een sprongetje naar de feesttafels van Chez Pascale, want ook in haar restaurant worden de mooie dingen des levens gevierd met buffetten in mediterrane stijl en in Midden Oosterse sferen. En wat te denken van een heus Balinees feest. Die laatste moet GKT eens uitproberen tijdens een apéro met Occitaanse gasten. Desserts ontbreken niet voor de liefhebber. Tot slot zwaait Chez Pascale haaar agsten uit met een stevig betoog over ultrabewerkte voeding. Koop zoveel mogelijk onbewerkte en verse voeding en maak bewuste keuzes is haar credo.
Chez Pascale, een fysiek restaurant is het niet, maar met dit kookboek weet Pascale je mee te nemen in het restaurant, dat zij zou willen runnen. Dus aan de slag in je eigen resto met deze heerlijke recepten.
foto: cover Chez Pascale.
Chez Pascale, Pascale Naessens. Geniet van 80 nieuwe recepten. (ISBN 9789401493123) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2023 zomerwijnen. Als je vandaag naar buiten kijkt is het moeilijk voor te stellen dat het 31 juli, hoogzomer, is. Tijd voor een nieuwe wijntour. Wat zon in in het glas en op GKT met deze zomerse wijnen.
Ansjovis, kleine vis met een groot verhaal. Je kunt het je anno 2023 niet voorstellen, maar in het tegenwoordig zoete water van het IJsselmeer wemelde het zo’n honderd jaar geleden van de haring en ansjovis. Er werd driftig op gevist door de vissers uit de Zuiderzeestadjes. Het was het vet op de botten. De Afsluitdijk en verzoeting van het water maakte een einde aan deze paaigronden, waar het voor deze kleine reizende vis goed toeven was. De ansjovis, zo schrijft Petra Possel, bekend van Radio Mangiare, is een aparte snuiter in het vissenbestand. Zeer gevoelig voor klimatologische veranderingen en een fijnproever in zijn dieet. Daarnaast kun je deze kleine vis een Olympisch kampioen lange afstand zwemmen noemen, want het diertje reist wat af. Reden voor de schrijfster van dit leuke vakantieboek om deze kleine rakker door Europa te gaan volgen. Het verhaal begint in Harderwijk, geboorteplaats van Possel en destijds centrum van de vismeelindustrie, op wiens fundamenten later het Dolfinarium zou ontstaan. Via Hoorn en godsvruchtig en belastingplichtig Spakenburg, bezoekt de schrijfster haar oude woonbuurt in Amsterdam, waar zij verhaalt over de kwestie Broodje Martino. Op naar het buitenland, Bretagne, Pyrenées Orientales en Catalunya. GKT gaat niet alle details vermelden bij deze plekken, want het is juist fijn om in dit boekje meegenomen te worden langs de vele gedaanten en verhalen van het fenomeen ansjovis. Zoals het verhaal van Gerhardus (toevallig mijn doopnaam, maar dat terzijde) Bloem, de Baskische ansjoviszouter. In Malaga heten ansjovisjes boquerones, nog steeds een gerecht waar je mij voor wakker kunt maken. Jeugdsentiment. Petra legt uit waarom zelfs de voetbalspelers deze erenaam dragen. Italië komt aan bod en dan mogen de alici van Cetara niet ontbreken. De reis eindigt in het Brabantse Bergen op Zoom, waar weervissers nog steeds ansjovis uit het water van de Oosterschelde halen, zij het duur betaald.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal is een ode aan deze kleine trekvis, die overal in Europa was te vinden. GKT kijkt nu met hele andere ogen naar deze vis bij het eten van boquerones in Roses of pissaladière in een Occitaanse badplaats. Een fijn zomerboek om mee op reis te nemen en van te smullen.
Ansjovis, kleine vis, groot verhaal. Petra Possel. (ISBN 9789465811750) is uitgegeven door PODIUM en is te koop voor € 22,99
RECEPT: pissaladière van bladerdeeg met vijgen en ansjovis.
Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij.
Nodig 4 personen:
4 plakken bladerdeeg 4 verse vijgen 3 rode uien in ringen 8 ansjovisfilets 3 el olijfolie 1 el balsamicoazijn peper tijmblaadjes 1 tl suiker
Bereiding:
Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten op 180 ° Celsius. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met wat balsamicoazijn en voeg de suiker toe. Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk. Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
