Soulfood Archives - Gereons Keuken Thuis

21/05/202121/05/2021

Roootin’s Iranian Kitchen.

foto: feestelijke Perzische rijstcake met saffraan

Roootin’s Iranian Kitchen. De eerste keer, dat Gereons Keuken Thuis Iraans of moet ik zeggen Perzisch at, was ter gelegenheid van Iraans Nieuwjaar in Cannes in april 1981. Ik weet het nog precies, omdat ik zo onder de indruk was van alle gerechten, die bij de gastheer en -vrouw op tafel kwamen. En de enorm feestelijke setting. Dat is heel lang geleden en ik zou een lang verhaal nu kunnen gaan schrijven over mat mij nog meer fascineerde aan deze mensen in die tijd. Maar laten we de 21e eeuw instappen. Met het kookboek van Solmaz Esmailzadeh en haar bakkende moeder, genezeres Bulbul. Deze twee Iraanse dames baatten een bijzonder adres uit aan de Linnaeusstraat, Roootin. Zij kookten daar de sterren van de Iraanse hemel. In Roootin’s Iranian Kitchen nemen ze je mee op pad door hun eigen Iraanse fusion-keuken. Een mix van gerechten uit hun vaderland en de Westerse keuken. Een culinaire reis, geworteld in oude tradities. En met een bijzonder derde aspect, want de schrijfsters geloven heilig in het verband tussen mentale en fysieke gezondheid door goed te eten. Moeder Bulbul Esmailzadeh leerde van haar Iraanse moeder de fijne kneepjes van het koken en wat het kan doen voor je welzijn. Eenmaal gevestigd in Amsterdam vond zij, dat ze daar iets mee moest doen. Laten we het een soort “spread the word” noemen. Naast hun etablissement lag dit kookboek dus voor de hand. Een reis door Iran en de Midden Oosterse keuken met al haar verscheidenheid.

“The love and energy you put into preparing a meal, will be absorbed in the food and the one eating it will simply feel that love and energy.”

Roootin’s Iranian Kitchen start met een tripje door de keuken van moeder en dochter, over voedsel als medicijn, helend, de keuken als baken om je gelukkig te voelen en de ingrediënten, die daarvoor nodig zijn. Zoals granen, gemalen specerijen in overvloed, kruidenmengsels, gedroogde kruiden van het veld, noten, zuivel uit de hoge bergen, zaden en extracten. Wat een schatkamer uit duizend en één nacht komt voorbij. Overigens zijn veel van deze producten via hun site nog steeds te koop.

Cooking from scratch. Laten we het de basis noemen, met goede yoghurt en labneh, geeh (Indiase invloed) of granaatappelmelasse. Ga eens naar de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat, mijn favoriete Iraanse adres, voor al deze mooie ingrediënten en kruiden. Brood bakken hoort bij het traditionele leven, zoals een Koerdische kada of platbrood uit een koekenpan. Het begin van je Iraanse maaltijd. Ik sla de hipster avocado en de pannenkoeken uit het boek maar even over en beland bij de eiergerechten, zoals een dadel & walnootomelet. of het heel bijzondere eiergerecht met kardemom en rozenblaadjes. Het favoriete gerecht van de oma van Solmaz. Mezzes komen aan bod, met de bekende dips als hummus, muhammara en dolmas. Eten om te delen onder de spreekwoordelijk granaatappelbomen op een warme dag. Een kuku sabzi, Perzische kruidenomelet, mag niet ontbreken. We belanden bij saffraan. In mijn beleving het meest Iraanse ingrediënt. Het goud uit de bergen van de crocus sativus. Te gebruiken in de feestelijke Iraanse rijstcake. Die herinner ik me nog van 40 jaar geleden. En zo gaat de reis van de dames verder langs Perzische en Amsterdamse dreven.

foto: omelet met kardemom en rozenblaadjes

Roootin’s Iranian Kitchen is een caleidoscopisch boek, om in een moderne setting opnieuw kennis te maken met de keuken en filosofie van deze begeesterde moeder en dochter. Een mix van traditie, gezondheid, verhalen en modernere fratsen. De laatste is wat minder aan mij besteed, maar dat terzijde. Het kookboek nodigt uit om direct aan de slag te gaan en je even te wanen op een zomerse dag in hun land van herkomst.

Roootin’s Iranian Kitchen. Solmaz & Bulbul Esmailzadeh, Engelstalig (ISBN 978941562807) is een uitgave van Bertram & de Leeuw en is te koop voor € 29,95

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

_{Over de schrijfster:} _{Solmaz was intrigued by anything mystical from a very early age. She watched over her mother and grandmother’s shoulder in the kitchen throughout her whole childhood. Later in life she became an engineer and entered the corporate world only to realize that her heart and passion realy lie very close to her roots. Together with her mother Bulbul she decided to share their roots and the ancient knowledge they had brought with them from their home country, through food and community. Their family lunch room in Amsterdam stood for connection and ‘food as medicine’: colourful plates with exciting flavours that nourish both body and spirit.}

26/04/202126/04/2021

Comida Mexicana.

Comida Mexicana. ¡Asi me gusta a mi! Eén van de leukste landen, waar Gereons Keuken Thuis ooit is geweest is Mexico, een land vol kleur en smaak. Om je vingers bij af te likken. Dat begon al in de ochtend in het hotel met panqueques, taco’s en veel bonen. Verse vis als lunch en dan margaritas en snacks op het strand. Want dat is in dit land een belevenis. Al die verkopers van dingen, spulletjes en eten. Het gaat de hele dag door. In de straten en op het strand. Een soort ouderwets Koninginnedag gevoel krijg je erbij. Ik heb goede herinneringen aan Mexico lindo en zou morgen zo op het vliegtuig stappen om alles daar weer te proeven en op te snuiven.

Comida Mexicana, het kookboek van de in Australië wonende Rosa Cienfuegos is een boek vol heimwee. Na haar verhuizing van Mexico Distrito Federal naar Sydney ging ze de authentieke smaken van haar vaderland missen en startte samen met haar vader het Mexicaanse restaurant El Cuervo Cantina. Vijfentwintig jaar woonde de schrijfster in de chaotische en grootste stad van de wereld, in het hart van Chilangolandia. (koosnaam van Mexico Stad) Hectisch en kleurrijk. En een stad vol eten, want dat hoort erbij in Mexico, net als familie. Het eten was, wat zij miste in Sydney. Helaas zat het economische tij niet mee en moest alras hun restaurant worden gesloten. Maar Rosa Cienfuegos ging niet bij de pakken neerzitten en startte een catering bedrijfje voor Mexicaanse familiebijeenkomsten. Een schot in de roos, net als haar pop ups met Comida Mexicana. Haar pop up streetfoodkraam inclusief mariachiband werd een doorslaand succes. En zo groeide het inzicht in de Mexicaanse keuken bij haar klanten in Sydney.

Comida Mexicana start met een opsomming van de benodigde ingrediënten voor een heerlijke Mexicaanse maaltijd. In Nederland zijn deze goed te verkrijgen, o.a. bij Tjin’s in de Eerste van der Helststraat. Wat is er Mexicaans? Veel, denk aan allerlei soorten bonen, avocado voor guacamole, cacao voor je gezondheid. Overigens uit ervaring weet ik dat Mexicaanse chocoladedrank niet zo lekker is als het goedje wat wij er later in Europa van hebben gemaakt. En tot slot pepers, van chili tot jalapeño.

We gaan snacken, want dat doen de Mexicanen graag. Een heel aparte snack vind ik de salchipulos, inktvisjes gemaakt van knakworstjes. Leuk voor Koningsdag morgen! Tlayuda’s, Mexicaanse pizza’s brengen Cienfuentos direct terug naar de Zocalo, het grootste plein ter wereld. Garnacha’s, streetfood par excellence mag niet ontbreken, zoals de quesadillas. Taco’s zitten in het boek en dan bedoel ik niet die uit een pakje maar vers, zoals bij Taqueria Lima in Amsterdam West. Probeer de Al Pastor eens. De Torta Cubana, de grootste en best verkopende torta, een gevuld brood, van Mexico. En zo kan Gereons Keuken Thuis vrolijk doorgaan op deze maandag. Comida Mexicana is een heerlijk zomers kookboek en met een beetje goede wil maak je deze gerechten in een handomdraai klaar, om van te genieten op het zomerse strand of in het park. Cienfuegos zet je direct in vuur en vlam voor het zoete Mexicaanse buitenleven. En daar hoort comida Mexicana bij. En één of twee margaritas, sin duda!

Recept uit Comida Mexicana.

Tacos de Cochinita Pibil (taco’s met pulled pork)

Voor 10 taco’s

Nodig:

150 g achiote-pasta
50 ml witte azijn
50 ml sap van een zure sinaasappel
3 tl zout
1 kg rauwe schouderham of beenham, in stukken van 5 cm
20 verse of kant-en-klare tortilla’s

voor de topping
1 rode ui, in julienne
3 tl gedroogde oregano
1 tl versgeperst limoensap
snuf zout
1 tl witte azijn
limoenpartjes

Bereiding:

Maal de achiote-pasta, witte azijn, het sinaasappelsap en zout in de kom van een keukenmachine tot een dikke pasta. Leg het varkensvlees in een grote kom en wrijf het in met de achiote-pasta. Laat het vlees minstens 3 uur marineren in de koelkast.
Verwarm de oven voor tot 220°C. Leg het gemarineerde varkensvlees in één laag in een braadslede, dek de braadslede af met aluminiumfolie en rooster het vlees 1 uur.
Bereid intussen de topping. Breng water in een kleine pan aan de kook. Blancheer de rode ui 1 minuut. Giet de ui af en dompel hem meteen onder in een kom met koud water om het kookproces te stoppen. Giet de ui opnieuw af en meng hem in een kom met de oregano, het limoensap, zout en de witte azijn.
Haal het varkensvlees uit de oven en verwijder de aluminiumfolie. Verlaag de oventemperatuur tot 150°C, zet de braadslede weer in de oven en rooster het varkensvlees nog 15 minuten.
Neem intussen 20 (verse) tortilla’s met een doorsnede van 11 cm. Gebruik 2 vorken om het varkensvlees voorzichtig uit elkaar te trekken of scheuren. Verdeel de pulled pork over 10 dubbele tortilla’s en schep het uienmengsel erop.Serveer de taco’s direct met de limoenpartjes.

Comida Mexicana, Rosa Cienfuegos. (ISBN 9789461432520) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 25,95

video: Mexico lindo, een muzikale toegift.

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

01/04/202101/04/2021

Foodbloggers a la española.

Foodbloggers a la española. Het is Witte Donderdag, een mooie dag, om, zij het als een soort laatste avondmaal, een selectie te plaatsen van recepten, die door enthousiaste foodbloggers tijdens de #spaanseweken werden ingezonden. ¡Vamos a ver!

Tinto de verano en Anne-Marie is happy in haar kitchen, in elk seizoen.

“Rode wijn van de zomer Tinto de verano betekent letterlijk ‘rode wijn van de zomer’. En dat is dit zomerse drankje zeker. Omdat je de wijn mixt met frisdrank en heel veel ijsklontjes, is het alcoholgehalte een stuk lager en drinkt het lekker door. Gebruik dan ook geen dure rode wijn voor deze mix, een gewone simpele rode wijn uit de supermarkt volstaat.”

foto: patatas al horno con pimientos y chorizo.

Ingrid Vinissima Larmoyeur mag niet ontbreken in deze Spaanse parade. Zij maakt veel originele recepten, waaronder deze Spaanse schotel met aardappeltjes, tijm en chorizo.

“Omdat ik door mijn recente opleiding tot ‘Spanish Wine Specialist’ nog steeds in Spaanse sferen verkeer, had ik zin in een spaansgetint gerecht bij een wijn uit Priorat. Dus ging ik op zoek naar Spaanse recepten met ‘tomillo’ (het Spaanse woord voor tijm). Ik zag veel combinaties met aardappeltjes en chorizo. Kwam dat even goed uit! Want ik had nog 8 chorizoworstjes over van mijn Cajun seafood boil, waarin ik er maar twee gebruikte. Dat was dus mooi en die pasten ook nog eens goed bij de Priorat. Ik deed er nog wat paprika bij, uiteraard veel tijm en ik maakte er een smakelijke ovenschotel van: patatas al horno con chorizo y pimiento.”

Priya loves food gaat voor Spaanse mosselen. Zeefruit en vis is dagelijkse kost op de peninsula, maar ook bij deze foodblogger.

“Spaanse mosselen in pittige tomatensaus. Vorig jaar was ik op een citytrip in Valancia en daar genoot ik volop van het eten. Net als dit gerecht, een mosselpan met grote mosselen in een lekkere tomatensaus met veel knoflook. Je kan dit pannetje een beetje pittig maken door een chilipeper toe te voegen. Mosselen, ik krijg er geen genoeg van. Mosselen in Thaise curry, Griekse mosselen met feta, noem maar op. De Spaanse mosselen in tomatensaus zit al sinds die tijd in mijn hoofd. Tijd om dit zelf te maken. Je maakt met tomatenblokjes en olijfolie een smaakvolle saus met knoflook, uit, saffraan en paprikapoeder. De mosselen even erin stoven en smullen maar. Lekker met brood met huisgemaakte aïoli en gegrilde groente.”

Hanneke Culinea de Jonge verrast ons met een salmorejo uit Andalusië. Koele koude soep voor hete dagen, de spreekwoordelijke tres meses de infierno. (3 maanden hel)

“Net zoals de gazpacho is deze Spaanse koude soep salmorejo ook een klassieker. De soep wordt koud geserveerd en is heerlijk op een warme of tropische dag. En die hebben wij tegenwoordig ook in ons kikkerlandje. Reden genoeg om deze koude soep eens te maken als het weer eens erg warm is in de zomer.”

Cora Meijer van Cultfood schreef onlangs een prachtig verhaal voor Gereons Keuken Thuis over haar hike door Noord Spanje. Nu reist ze af naar het zuiden, Andalucia.

“Pinchos zijn onderdeel van de Spaanse tapas: kleine hapjes die rond borreltijd op grote schalen op de bar staan voor bij je drankje. Pinchos hebben een sneetje stokbrood gemeen, al of niet geroosterd. Het is een Moorse invloed uit de 19e eeuw, ontstaan in steden als Sevilla, Cordoba en Cadiz in Andalusië. De kastelein dekte zijn glazen op de bar af met een sneetje (stok)brood. Zo ontstond de traditie om deze sneetjes te beleggen. Het beleg op de sneetjes wordt vaak met een cocktailprikker vastgezet.”

Anke Morreel vertelde vorige week haar “Ik vertrek” verhaal op mijn blog. Zij stuurde de Russische salade in, die zo Spaans is als wat en in geen enkele Spaanse bar ontbreekt.

“Wie al eens in een bar in Spanje is geweest kent zeker deze tapa “ensalada rusa”. Want ondanks de naam, is er deze salade niet weg te denken uit de Spaanse keuken. Je kan deze salade ook als “portion” kiezen wat een groter hapje is. En wij eten het ook gewoon graag als bijgerecht bij een BBQ.”

Jody ging op varkenshunt in Extremadura Ruig land met eikenbomen en eikeltjes, waarmee het Iberische zwarthoef varken zijn maal doet. En met effect, want het levert heerlijke jamón op.

“Vanuit de auto zien we ze al. ‘Ik zie ze!’, ‘Daar die zwarte bolletjes!’, ‘Nee, dat is een steen..’, ‘ik zie ze toch echt…’, Nu zie ik ze ook!’ ‘Ah wat leuk!’ Wanneer ons groepje foodschrijvers en fotografen door het glooiende landschap van Sevilla naar Extremadura rijdt, zijn we alert als een damhert op de A4. Want we zijn in Jamon Ibérico de bellota-land! De speciale zwarte varkens die de laatste maanden van hun leven alleen maar Spaanse eikeltjes mogen eten. Naarmate we dichterbij onze eerste bestemmingen Jerez de los Caballeros en Mérida komen zien we alleen nog maar meer varkens onder de eikenbomen scharrelen. Dat belooft wat!”

¡Muchas gracias voor jullie inzendingen!

Mijn recept voor foodbloggers a la española.

De zon staat hoog aan de hemel, ter verkoeling drinken we een koude soep, een gazpacho. De koelte van het Generalife, met zijn watertuinen valt ons ten deel. Soep koud gemaakt van de groenten uit de Vega waarop het Alhambra uitkijkt. Dit geïrrigeerde tuinbouwgebied was knap verzonnen van de Moren. Net als het transporteren van sneeuw uit de Sierra Nevada voor hun ijsjes. Het was goed toeven boven op de rode burcht.
Dit beeld bracht mij op het idee voor een gazpacho helado. Voor het contrast serveer ik er hete garnalen bij. Gepeperd met een vondst uit het wereldrijk, dat de Spanjaarden verworven na de reconquista, de chilipeper.
Koud en heet, vuur en sneeuw, fuego y nieve. De Nieuwe en Oude Wereld verenigd.
Als wijn en hoe kon het ook anders een mooie droge fino sherry, koud in je glas.

Nodig 8 raciónes:

1 komkommer
6 grote tomaten
1 rode paprika
2 tenen knoflook
3 el amandelschaafsel
1 glas wodka
peper en zout
1 tl paprikapoeder gerookt 16 grote tijgergarnalen
1 Spaanse peper
1 tl chilipoeder
zout
olijfolie

Bereiding:

Schil de komkommer en snijd in kleine blokjes. Blaker de rode paprika boven een vlam en doe deze in een plastic zak. Als de paprika afgekoeld is, ontvel je deze, haal je de zaadlijsten eruit. Snijd in kleine stukjes. Kruis de tomaten in en dompel deze kort in het water, laat daarna koelen in ijskoud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadjes eruit. Hak de knoflook fijn. Doe al deze ingrediënten en het glas wodka in een blender. Maak er een puree van. Maak de gazpacho op smaak met peper en zout. Stort de gazpacho in een plastic bakje en zet in de vriezer. Haal om het half uur een vork door het mengsel zodat een grove kristalstructuur ontstaat. Na enkele uren is de gazpacho helado klaar.

Pel de garnalen, maar laat jet staartje eraan zitten. Haal met een mesje het darmkanaaltje eruit. Bestrooi de garnalen met de chilipoeder en zout. Snijd het rode Spaanse pepertje in ringetjes. Verhit de olijfolie en bak de garnalen snel gaar.

Schep op een bordje een bolletje ijs, leg de garnalen ernaast. Garneer het bolletje ijs met wat gebakken Spaanse peper. Direct serveren.

_{* foto Generalife van internet}

28/03/202128/03/2021

Anke Morreel over haar Andalucia.

Anke Morreel over haar Andalucia. Semana Santa is altijd een grote happening in Spanje. Dat is dit jaar niet zo door Covid-19. Het is de laatste week van mijn #spaanseweken. Met een bijzondere gastblogger, Anke Morreel. Zij verruilde het Belgische stadsleven voor het Andalusische plattelandsbestaan en vertelt daar graag over op haar blog. Een ontdekkingsreis langs alles wat het leven goed maakt in Comares.

Van België naar Spanje, Van stad naar platteland. Twaalf jaar geleden kon ik mijn man overtuigen om onze zomervakantie eens in Spanje door te brengen, in Zuid-Spanje dan nog wel. Horrorbeelden van all-in hotels en overbevolkte playas doemden daarbij al op. Maar ik wou wel eens Sevilla, Cordoba, Granada,… gaan bezoeken. Een strand hebben we toen denk ik niet nauwelijks of zelfs niet gezien. Maar wel het mooie binnenland met witte dorpen en prachtige natuur.

Zoveel vakanties en reizen later in verschillende Spaanse regio’s, konden we nooit denken dat we intussen al 8 maanden in het Axarquía gebied zouden wonen, daar waar we toen de eerste keer op vakantie gingen. Dromen is een ding. Deze dromen ook definitief waarmaken is best zowel overweldigend als beangstigend. Van een stedelijk gebied in België naar “de campo” in Spanje. Een hele ommekeer waar we uiteraard wel eerst goed over hadden nagedacht. Omdat we er jawel, al een vakantiehuis hadden, wisten we wel hoe het er was en aan toe ging. Het was nu of nooit.

Dat dit net in volle corona-crisis zou gebeuren konden we uiteraard moeilijk voorzien. Maar we hebben nog geen moment spijt gehad. Niet alleen wij hebben deze mooie regio ontdekt. Meer en meer Nederlanders en Belgen baten hier een B&B uit. Ik laat jullie dan ook graag tijdens de Spaanse weken kort kennis maken met dit prachtige gebied. Hopelijk kunnen jullie snel zelf deze regio komen bezoeken.

Axarquía. De Axarquia is een regio ten oosten van Malaga. De benaming komt van het Arabische woord “al-Sharq” wat zo goed als “Land in het Oosten” betekent. Tekenen van de Moorse overheersing zijn trouwens overal nog goed zichtbaar in het landschap. Ook in ons eigen dorp Comares dat het hoogste gelegen dorp van de regio is. Comares werd ook uitgeroepen tot 1 van de “magische dorpen” van Spanje. Zeker een bezoekje waard dus.

Het zuiden van deze regio grenst aan het rustige gedeelte van de Costa del Sol. De kuststeden zoals Torre del Mar zijn een stuk rustiger dan hun tegenhangers zoals Torremolinos aan de westkant van Malaga. Verder zijn er verschillende mooie “pueblos blancos” (witte dorpen) te bezoeken waaronder Frigiliana met tal van winkeltjes. Winkeltjes betekent natuurlijk ook toeristen, maar het blijft er nog aangenaam.

Ook natuurliefhebbers en wandelaars komen hier goed aan hun trekken. Er zijn verschillende natuurparken oa Parque Natural Montes de Malaga en Parque Natural de las Sierras Almijara, Tejada y Alhama. Deze regio is er voor iedereen die eens de platgetrapte paden wil verlaten en nog een authentieker stukje Spanje wil zien en beleven.

Culinair. Op culinair vlak valt er eveneens een hoop te vertellen. Eigenlijk te veel om in één gastblog te zetten. Maar hierbij toch een kort en beknopt overzicht.In de Axarquía heb je namelijk een overvloed aan amandelen, olijven, wijnstokken, avocado’s, honing, kaas… De geur van wilde venkel en rozemarijn. De geneugden van het land en van de zee allemaal op één plek. De keuken is nog sterk traditioneel, zeker in het binnenland. In heel wat dorpen zijn er ook feesten met een link naar een product uit de streek. De landbouwers zijn terecht trots op wat ze maken.

foto: olijven Andaliusië staat er vol mee.

Olijfolie. Alleen al over de olijfolie kunnen we een hele blogpost schrijven. Hoewel wij zelf bijna geen olijfbomen hebben, worden we er wel mee omringt en kunnen we onze olijfolie gewoon aan onze overbuurman Juan vragen. De olijfolie in de Axarquía is van een uitzonderlijke hoge kwaliteit door de hele lage zuurtegraad van maar 0,15 tot 0,30%. Dit is met andere woorden “extra virgen”. Als je op zoek bent naar een lekkere olijfolie uit de streek, neem dan zeker eens een kijkje op: Shop Andalucia of Finca don Carmelo. Er is trouwens ook een reisroute die je alle mooie plekjes laat zien.

Geitenkaas. Eerst hoor je de belletjes, dan zie je ze: de geiten met de geitenhoeder. De kans dat je even moet stoppen onderweg om ze te laten passeren is hier zeer reëel.
Hoewel helemaal niet zo bekend als de schapenkaas manchego is de geitenkaas uit de Axarquia uitstekend. Er zijn zo’n 30 tal kaasmakerijen, waarvan er zich al 2 bevinden in 15 km omtrek. Tegenwoordig eten we dus meer geitenkaas dan vroeger. De Queso de Montes de Malaga, waar ik vorig jaar een mooi pakket met lokale producten van heb gewonnen in een wedstrijd.

Flor de Bermeja. In Casabermeja wordt er jaarlijks een feest gehouden “ Fiesta de cabra Malagueña” waarbij er onder andere de beste tapa met geitenkaas wordt gekozen, proeverijen, rondleidingen enz.

Rozijnen en wijn. De Moscatel is uiteraard geen onbekende dessert wijn. De Moscateldruif is het druivenras dat ook hier lokaal wordt geteeld. Niet alleen voor de wijn, maar ook voor de rozijnen. In El Borge is er jaarlijks “El Dia del pasa” (dag van de rozijn) derde zondag van september. Er is ook een klein museum. In september worden de druiven volop geoogst en gedroogd.
Hier in de coöperatieve Ucopaxa wordt echter niet alleen een zoete wijn gemaakt maar ook andere soorten. Zeer aan te raden is hier de Montefacco secco!

foto: avocado’s, Anke weet er wel raad mee.

foto: net als met mango’s, die er volop groeien

Mango’s en avocado’s. Het is wellicht minder algemeen geweten dat hier ook enorm veel mango’s en avocado’s worden geteeld. Let wel, niet iedereen is daar tevreden mee. Deze hebben namelijk veel water nodig en dat is nu net iets waar hier niet te veel van aanwezig is. (foto mango en avocado)
Met andere woorden het is een fragiel evenwicht tussen ecologie en economie. Heel wat landbouwers zijn er echter wel afhankelijk van. Soms zelfs ten nadelen van andere gewassen. Avocado staat hier echter wel vaker op het menu dan vroeger. Probeer bijvoorbeeld eens een pasta met avocado.

Amandelen. Vanaf januari zie je ze verschijnen: de amandelbloesems. (foto amandelbloesem). Heel het dal kleurt dan wit en roze. Een prachtig moment dat jammer genoeg niet veel toeristen zien. En ja, er bestaat ook een Día de almendras, dag van de amandelen in Almogia. Amandelen worden in heel wat gerechten gebruikt, en niet enkel zoete gerechten. De “Ajoblanco” is hiervan het voorbeeld uit de streek: een koude amandel/look soep die hier wellicht nog populairder is dan de gewone gazpacho.

Ook gehaktballetjes in amandelsaus zijn populair als tapa.

En verder…zijn er nog de perziken uit Periana, slakken van Riogordo, miel de caña uit Frigiliana (soort rietsuikersiroop) en honing in Colmenar. Een walhalla voor foodies dus… en dan hebben we het nog niet gehad over de mooie natuur, prachtige stranden, en het culturele erfgoed…

Zin gekregen in meer en om de regio zelf te verkennen? Zoals reeds vermeld, zijn er hier tal van B&B die gerund worden door Belgen en Nederlanders. Uiteraard was en is dit ook voor hen een zeer moeilijke periode.Daarom hier enkele mogelijkheden om een volgende vakantie te plannen :-).

Culinair. Wil je culinair worden verwend dan kan je terecht bij de Nederlandse topkok Léon Winthaegen Je kan er dan ineens een verblijf aan vastkoppelen bij Casa la Quinta in Riogordo.
Fotocursus. Meer interesse in een fotocursus dan kan je bijvoorbeeld terecht bij Finca Gordo.
Wandelen. In Almogia is er een fijn adresje bij Casa Sarandy met enkele wandelarrangementen. Ook in Comares kan je terecht bij Viva España voor een kennismaking met de streek. Wellness In Arenas is er dan weer Casa La Pura Vista met bijvoorbeeld een wellness arrangement.

Wil je eerder zelf een huisje huren? Dan kan je terecht bij bijvoorbeeld Finca Maran in Colmenar of Casa Wendy in Comares. En uiteraard zijn er nog zo vele anderen. Neem daarvoor ook zeker eens een kijkje op de website Malaga for you.

Zelf een huis kopen? Als je zelf interesse hebt in een vakantiehuis of om permanent te verhuizen, dan is Andalucië Vastgoed een goed beginpunt, met 16 jaar ervaring in deze regio. Geert en Patricia helpen jullie graag verder.

Dank je wel, muchas gracias Anke voor een kijkje in jouw speciale stukje Andalucia en alle leuke tips!

_{Bio Anke Morreel: Mijn naam is Anke en sinds juni 2020 heb ik samen met mijn man de stap gezet om permanent naar Spanje te verhuizen. Wij wonen op “El Campo” = “den buiten” even buiten het witte dorp “Comares” dat ook wel “Balcón de la Costa del Sol” wordt genoemd.Deze blog is ontstaan omdat ik mijn eigen recepten wou bewaren. Stilaan is dat meer en meer gegroeid tot een heuse kookblog en wil ik jullie over mijn schouder laten meekijken in mijn keuken. Nu kan ik nog meer uitleven in gezond koken met Spaanse en lokale producten. Mijn moto is: weinig moeite, veel effect. Eenvoudige recepten maar met boordevol smaak.}

03/03/202102/12/2021

HOT POT van Bas Robben.

HOT POT van bas Robben. 没有什么问题是一顿火锅不能解决的，如果有，那就两顿! Elk probleem kan worden opgelost met een hotpot. En zo niet, eet er dan nog een! Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Bas Robben weet in al zijn boeken een leuk thema te vinden. Hij trapte zijn kookboekschrijverscarrière af met ZUUR, ging verder met VET en leerde ons de fijne kneepjes van Sous Vide. Stuk voor stuk mooie en originele titels. Door de liefde belandde Bas in Taiwan en raakte daar verslingerd aan de Oost Aziatische keuken. Hij ontdekte samen met zijn lief de keukens van dit land. En werd een echte fan. Covid-19 deed zijn intrede en Bas startte met een cursus Chinees, ging net zoals denk ik half Nederland aan de thuis productie van kombucha, desembrood en andere knutseldingen. Maar op een gegeven moment was het basta! en ging Bas aan de slag met de Hot Pot. Zijn tweede liefde uit zijn tweede vaderland Taiwan. Een ontdekkingsreis startte door China, Taiwan, Japan, Korea en Vietnam. Hotpotten is meer dan Chinees fonduen. Gereons Keuken Thuis deed dat ooit in de nineties, met van die schepnetjes. Bas Robben geeft aan dit gebeuren een heel andere draai, want als je eenmaal een dampende pan of hotpot met homemade bouillon op tafel hebt staan, zijn de mogelijkheden schier eindeloos. de schrijver geeft tips voor materialen en de planning. En je inkoop. Duik eens binnen bij een oriëntaalse markt zoals de Hong Kong super in de Kinkerstraat en vul je mandje met al die lekkere diepvries dingen, die zo in de hete bouillon kunnen. Zelf gemaakte bouillons, waarvoor Bas veel recepten geeft. Van vegan tot varkensrib, trekken die bouillon en dan op een plaatje aan tafel. (Helaas heeft Gereons Keuken Thuis bij de verhuizing vorig jaar zijn kookplaatje weggegooid)

We gaan reizen met Bas. China, met een recept voor Sichuan Express hotpot (onderaan deze blogpost) met erbij een pittigheidsgraadmeter. Een kenmerkend iets voor de wijze, waarop Robben werkt in zijn boeken. Hij geeft de lezer altijd extra weetjes. De Japanse hotpot is weer geheel anders, deze zijn van aardewerk en bijvoorbeeld in te zetten voor een Sumo-hotpot. Een hele originele hotpot in het boek vond ik de Budae-Jjigae, een Koreaanse blikjes-hotpot. Geen hot pot in de traditionele zin, maar een cross over van Korea met Amerikaanse smaken. Dat zie je in de Nanban keuken van Tim Anderson ook. Vietnam komt aan bod. En… tot slot Taiwan, Bas Robben kan geen genoeg krijgen van dit mooie land. Dat vertelt hij in zijn indrukken tussen de recepten. Misschien moet het 5e boek wel een reisgids worden Bas? Vis en zeevruchten spelen de hoofdrol bij zijn recepten uit Taiwan. Na deze rondreis sluit Robben af met drankjes, basisrecepten en desserts.

Met Hot Pot schreef Bas Robben wederom een heerlijk en origineel boek. Wat mij opvalt, is dat hij behalve fijne receptenschrijver, zich ook een gedegen onderzoeker betoont. Net als in zijn andere boeken kun je direct aan de slag. Maar beter nog: ik zou eigenlijk eens live bij hem moeten gaan proeven, hoe zijn vondsten aan de Hot Pot dis uitpakken. Gereons keuken Thuis is nu alweer benieuwd naar thema van boek 5.

Recept uit HOT POT.

Sichuan Express-hotpot

Nodig, 4 tot 6 personen:

Hotpotbasis
4 el arachideolie, reuzel of ossenwit
3 el Pixian bonenpasta
6 tenen knoflook, fijngehakt, geraspt of geperst
40 g gemberwortel, geraspt
2 el fivespicepoeder
2 el Sichuan peperkorrels
2 el Shaoxing rijstwijnca. 2 l kippen-, vegan umami- of groentebouillon

Sesam-knoflookdipsaus
100 ml sesampasta
2 tenen knoflook, fijngehakt
groen van 2 bosuitjes, fijngesneden
2 el geroosterd sesamzaad (wit/zwart)

Hotpot
2 blokken stevige tofu, in blokken van 3 cm
400 g paddenstoelen, zoals shiitakes of shimeji’s
pittig gemarineerde bief
pittig gemarineerde kipspiesjes
dungesneden rundvlees
dungesneden kipfilet
dungesneden spek
garnalen, schoongemaakt
visballetjes
dumplings
dikgesneden aardappelschijfjes
dikgesneden zoete aardappel
gedroogde tofuvellen, in vierkantjes geknipt
dikke zoeteaardappelnoedels

Ook nodig:
staafmixer

Bereiding:

Zet de hotpot op middelhoog vuur en laat de arachideolie erin heet worden. Voeg de Pixian bonenpasta toe, samen met de knoflook, de gember, het fivespicepoeder en de Sichuan peperkorrels. Bak 2 minuten, giet dan de Shaoxing rijstwijn en de bouillon erbij tot de hotpot voor twee derde gevuld is.

Doe voor de dipsaus de sesampasta met de knoflook en 100 ml water in een hoge beker. Blend met de staafmixer tot een gladde saus. Giet de saus in schaaltjes en garneer met de ringetjes lente-ui en het geroosterde sesamzaad.

Zet de hotpot in het midden van de tafel op een kookplaatje. Leg de tofu, de paddenstoelen, de bief- en kipspiesjes, het rundvlees, de kipfilet, de aardappelschijfjes, de zoete aardappel, de tofuvellen en de zoeteaardappelnoedels op bordjes en zet op tafel. Je kunt nu beginnen met hotpotten.

Hot Pot, de lekkerste hotpots uit China, Taiwan, Japan, Korea en Vietnam. Bas Robben (ISBN 9789461432490) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 22,50.

Volgende week, tijdens de week zonder vlees lees je mijn review van Tim Anderson’s Vegan Japaneasy!

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

08/02/202108/02/2021

Het Mafia Kookboek. (1970)

Het Mafia Kookboek. Het origineel verscheen in 1970 van de hand van Joe Cipolla. Je zal maar UI als achternaam hebben, maar dat terzijde. Ik vond in de boekenkast in mijn moeders huis deze versie van dit boekje, uitgegeven door de Bijenkorf in 1975. Van ver voor de hausse aan Italiaans eten, zoals we dat tegenwoordig kennen.

Het Mafia Kookboek start met het verhaal van het inwijdingsdiner:

“Mijn inwijding vond plaats in New York City in de herfst van 1911 in de wijk Little Italy. Men bracht mij naar een restaurant, waar vrienden al op mij zaten te wachten. De “stoppagilero” (de man die belast is met het inwijdingsritueel) prikte mij met en naald in de top van mijn middelvinger, om er zoveel bloed uit te persen als nodig was om een kleine papieren beeltenis van Santa Rosalia te doordrenken. Mijn peetvader stak het papier vervolgens in brand en met de as in mijn hand moest ik de volgende eed zweren: Ik zweer trouw te zullen zijn aan mijn broeders, hen nimmer te verraden, hen altijd te helpen en zo mocht ik falen tot as verbrand te zullen worden zoals de as van deze beeltenis.”

Dit citaat vind ik een mooi stukje filmische nostalgie, à la The Gofather en ik denk dat dit boekje ook zo is bedoeld. Als gekkigheidje, maar dan met serieuze Siciliaanse kost.

video: trailer The Godfather.

Voor mijn serie van recepten uit minder gangbare kookboeken, koos ik Al’s caponata, in een Italo New Yorkse variant. Wat mij benieuwd maakte tijdens het lezen van dit recept, was hoeveel mensen in de seventies al van aubergine hadden gehoord? Of van het concept van antipasti?

Nodig:

1 kg aubergines

500 g uien in dunne ringen gesneden

zout

4 el olijfolie

500 g tomaten

2 el kappertjes

100 g bleekselderij in stukjes

ontpitte zwarte olijven met knoflook

azijn

1 el suiker

Bereiding:

Aubergines wassen en in stukken snijden. Leg de gesneden aubergine op een theedoek, strooi er zout over en laat alles een uurtje staan. De gesneden uien bakken in olie tot ze mooi bruin zijn, dan gaan de gesneden tomaten, kappertjes, blokjes selderie en de olijven erbij. Alles even aanbakken. Als de tomaten gaar zijn nemen we de pan van het vuur. De aubergine voorzichtig afdrogen, daarna goudbruinbakken in olie, uit laten lekken en bij het tomatenmengsel voegen. Giet de azijn erover samen met een lepel suiker. Goed roeren en ondertussen nog even laten stoven tot de azijn verdampt is. De caponata kan koud worden opgediend als antipasto of als een warme groenteschotel.

Volgende keer kook ik als Van Eijck in het Gent van de 16e eeuw.

“

04/02/202108/02/2021

Het excellente Kookboek van doctor Carolus Battus.

Het excellente Kookboek van doctor Carolus Battus. Uit 1593 en daarmee het oudste Nederlandstalige kookboek. Van een arts? Ja, Carolus Battus was dokter uit Dordrecht. Toch ook weer niet vreemd in het licht van de vele artsen, die nu vijf eeuwen later ook een kookboek schrijven. Volgens mij is dat van alle tijden. Eigenlijk gek, dat er tot 2020 geen bewerking was van dit historische boek. Maar daar hebben Christianne Muusers en Marleen Willebrands in samenwerking met Alexandra van Dongen verandering in gebracht. Zij meenden, dat de tijd rijp was om zo’n belangrijk document het 21-eeuwse licht te laten zien. Want tegenwoordig is er veel belangstelling voor foodhistorie. Gereons Keuken Thuis kan daar over meepraten, want mijn plan voor 2020 was de bijzondere collecties van de UVA vaker te gaan frequenteren, om zo tot nieuwe inspiratie te komen. Helaas gooide Covid-19 roet in het spreekwoordelijke eten. In het najaar dan maar. Het werk van deze dames is namelijk machtig interessant. Te ontdekken, waar de verbanden liggen met onze huidige cuisine. Al dan niet voor je gezondheid.

Carolus Battus werd geboren in Gent, studeerde medicijnen in Rostock en werd arts in Antwerpen, destijds een metropool van 100.000 inwoners en grootste handelsstad van Noordwest Europa. Maar het tij keerde en Battus belandde in de Hollandse koopmansstad Dordrecht, waar hij stadsgeneesheer werd. Uiteindelijk belandde Battus in Amsterdam. Naast het praktiseren van de artsenij, schreef Carolus Battus boeken over medicijnen. Maar waarom dan ook een kookboek? In de heersende leer, die ook Battus aanhing, had genezen van ziekten en kwalen veel te maken met de aloude humorenleer, die ervan uitging dat zieketen ontstonden door een te veel of te weinig van bepaalde (voedings)stoffen in het lichaam van bepaalde types mens. De aartsvader aller artsen Hippocrates deelde de mensheid al in al naar gelang de vloeistof, die hun wezen beheerste. We kennen allemaal de praktijk van aderlaten. Kennelijk had zo’n persoon te veel bloed. En moest met voedingsstoffen daarna aansterken. Zie daar het verband tussen artsenij en kookboeken. De temperamentenleer beïnvloedde ook Battus in zijn receptuur. Muusers en Willebrands illustreren hun verhaal met prachtige foto’s uit musea en archieven.

Voor wie schreef de arts Battus het excellente kookboek? Voor de thuiskok? Welnee, het was een boek voor koks en keukenmeiden, opdat zij waakten over de gezondheid van hun werkgevers. Deze recepten zullen weinig zijn gebruikt in het Dordrechtse gasthuis. De schrijfsters vertellen over de menu’s, de kooktechnieken, het banket en de volgorde van recepten in dit oude boek. Over ingrediënten en de invloed van de kerk. De tafel, het servies en de gesprekken en geneugten aan tafel komen aan bod. Alexandra van Dongen dook hiervoor de collectie van Museum Boijmans van Beuningen in.

En dan de recepten. De schrijfsters doken de keuken in en maakten moderne versies van de gerechten van Battus. Grote schotels met klinkende namen als Bruwet Fulleet van kalfsvlees of hustpot van hert. Het laatste is iets anders dan de wortel- en uienstamppot van tegenwoordig. Ik vond Deuse Geertjes wel een aantrekkelijk bijgerecht. Die zal ik toch een moeten maken. De pommeranssaus komt aan bod en Spaanse marsepein. (Sinterklaas komt toch ook uit Spanje?) Een aanstekelijk werk en wat een moeite hebben deze drie dames genomen om het excellente Kookboek van doctor Carolus Battus naar onze tijd te vertalen. Hulde. Het zal in Gereons Keuken Thuis nog regelmatig worden gelezen en geraadpleegd.

Kijk ook eens op de speciale excellente kookboek site van Battus. Binnenkort plaats ik het recept voor Deuse Geertjes. Een mooi voornemen voor mijn nieuwe serie uit bijzondere kookboeken.

Het excellente kookboek van doctor Carolus Battus (1593), Christianne Muusers, Marleen Willebrands & Alexandra van Dongen ( ISBN 97890561564970) is een uitgave van Sterck & De Vreese en is te koop voor € 29,95. Let op vanaf 10 februari a.s. ook weer live af te halen bij je lokale boekhandelaar.

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

02/02/202102/02/2021

Scallops van Crook’s corner.

Scallops van Crook’s Corner. In Gereons kookboekenhoek staat al jaren het boek Seasoned in the South van Amerikaanse kok Bill Smith. Hij runt een restaurant in studentenstad Chapel Hill in North Carolina. Toevalligerwijs leerde ik Bill via plaatsgenoot Frances Mayes kennen. Zij komt zelf ook uit het Zuiden en was dol op zijn keuken. En zijn kamperfoeliebloemensorbet. Het leuke aan de keuken van de zuidelijke staten is dat zij een geheel eigen signatuur heeft. Maïspap of grits als ontbijt, veel deep fried kipgerechten, natuurlijk de Cajun keuken, BBQ pork, jambalaya en seafood. Vandaag begin een nieuwe serie op Gereons Keuken Thuis met recepten uit minder bekende kookboeken. North Carolina, waar scallops, wij noemen deze St Jakobsschelpen basic winterfood waren, maar overbevissing maakte daar een einde aan. Smith gebruikt de schelpen samen met hominy, ontvelde en ontkiemde maiskorrels, die veel in North Carolina worden gegeten. Een fijne combinatie. Hominy zijn te koop bij Tjin’s in de Pijp. Het lijkt een beetje op parelgort, maar dan van maïs en wordt overal voor gebruikt.

Scallops with spinache & hominy

Nodig:

125 g gezeefde bloem

1 tl mosterdpoeder

2 tls zout

1 tl gemalen zwarte peper uit de molen

900 g kleine Jakobsschelpen (vriezer Turkse winkel), droog gedept

50 g boter, geklaard

250 g hominy, Smith gebruikt de pittige Mexicaanse ( anders wat cayennepeper toevoegen)

300 g spinazieblaadjes, gewassen

citroen in partjes

Bereiding:

Meng de bloem met mosterdpoeder, zout en peper. Proef of het pittig genoeg is, voordat je de schelpen erdoor wentelt. Dep de verse of ontdooide Jakobsschelpen droog en meng deze met de bloem. Leg ze in een zeef. Schud de overtollige bloem eraf. Verhit de geklaarde boter. Leg ze één voor één in de pan om klonteren van de bloem en boter te voorkomen. Laat de schelpen snel bruinen aan een kant en draai voorzichtig om. Werk snel, want scallops garen vlug. Voeg de hominy toe en schud met de pan. Voeg handje voor handje de spinazieblaadjes toe. Blijf schudden zodat alles goed mengt. Eigenlijk is het gewoon roerbakken. Ga door tot spinazie gaar is maar niet doorgekookt. Serveer dit gerecht direct in een diep bord met een schijf citroen en wat groene Tabasco voor de liefhebber.

video: Bill plukt kamperfoeliebloemen voor sorbet.

_{Noot: ik heb hier een daar de bereiding iets aangepast.}

27/01/202127/01/2021

In balans met deze leuke kookboeken.

In balans met deze leuke kookboeken. Ik heb wel behoefte aan balans, zowel mentaal als fysiek. Niet, omdat er buitensporig veel gegeten en gedronken is tijdens het kerstgedruis van 2020, maar door alle dingen die tijdens de pandemie dagelijks bij je binnenkomen. Zowel over het virus als de recente uitbraak van rellen. Het enige dat je ertegen kunt ondernemen is een mens sana in corpore sano* zien te behouden. Geen makkie, want de zwembaden zijn al weer zes weken gesloten en na 10 maanden mini gym in de hal geloof ik het ook wel. Mentaal zou je onder een spreekwoordelijke steen kunnen gaan liggen tot betere tijden. Maar de huidige stand van onze door informatie gedreven maatschappij zorgt er telkens toch voor, dat je in het hele Covid-19 gebeuren wordt gezogen. In werelden en ideeën van anderen, waarvan je voorheen het bestaan niet bevroedde. Tijd voor balans!

In balans met deze leuke kookboeken lijkt mij een remedie tegen deze Covid blues. Ik maakte een kleine selectie uit Gereons Kookboekenhoek:

foto: Oprah weet van wanten, lees haar relaas.

Oprah’s favoriete recepten. “Ik houd van woorden. Het maken van een boek is daarom iets speciaals voor mij” Met deze woorden start Oprah Winfrey haar nieuwe kookboek, waarin zij openhartig vertelt over haar relatie met woorden, maar vooral met eten. Want dat is niet altijd de meest vrolijke relatie geweest. Oprah Winfrey probeerde elk dieet en jojode erop los. Ze hongerde zichzelf uit, kreeg tijdens haar TV debuut een vraag van wijlen Joan Rivers, waarom ze zoveel aankwam. Moeilijk, moeilijk, moeilijk dus. Lees meer

Koken met Kleur van Joke Boon. We gaan koken met kleur, tenminste als het aan mijn vriendin en bonendiva Joke ligt. Een regenboog, een heus palet, Pantone is er niets bij, aan kleuren en smaken. Dat stond Joke Boon voor ogen toen ze aan haar nieuwe boek begon. Koken met Kleur, 100 recepten aan de hand van een kleurenschema. Want kleurrijke voedselproducten kunnen een grote rol spelen voor je gezondheid. In landen waar mensen heel oud worden vind je in het dieet opmerkelijk veel kleurrijk voedsel. Joke bedoelt dan niet de kunstmatig roze gekleurde frambozenvla of extra geel gemaakte bananensnoepjes. Nee, koken met kleur gaat over het inzetten van de eigenschappen van de specifieke kleur van ingrediënten, die ieder zo hun eigen hoeveelheid ziektewerende eigenschappen hebben. Lees meer

foto: early morning dive in de Ierse Zee.

De wereld van de HAPPY PEAR. Het is weer het seizoen van de feesten en partijen in Gereons Keuken Thuis. Lunch hier, culi-event met hapjes, een wijnproeverij daar, een kookworkshop hosten of boekpresentatie bezoeken. Allemaal hartstikke gezellig en lekker. Maar soms schietmijn eigen eet-regime er een beetje bij in. Zwemmen sla ik dan eens over, wat minder sit ups in de ochtend en ik snoep meer. Gelukkig plofte het kookboek over de wereld van de Happy Pear op de mat. Twee Ierse tweelingbroers, die afzonderlijk besluiten vegetariër te worden. De mannen startten in 2004 een groentewinkel in hun woonplaats Greystones aan zee en voelen zich sindsdien gelukkiger met hun plantaardig dieet, dat naar hun zeggen veel endorfines in hun lichamen laat vrijkomen. Lees meer

Energy & Vegan van Alexander Gershberg. Enkele jaren geleden schreef Gershberg al vegan for Friends, waarin hij zijn favoriete recepten deelde uit de Joodse, Russische en Nederlandse keuken. Alles plant based wel te verstaan, want deze balletdanser veranderde zijn eetpatroon drastisch toen hij een pregnante huidziekte kreeg. En het hielp. In Energy & Vegan gaat Alexander een stapje verder en combineert hij de benefits van plant based eten met inzichten over je humeur en geestelijk toestand. Nu is dat op zich niets nieuws, maar Gereons Keuken Thuis was erg benieuwd wat aan te treffen en ging met dit boek aan de slag. Lees meer

Eten als in het Zuid Italiaanse Pioppi, dat deed Gereons Keuken Thuis onlangs in de pop up van Roberto’s restaurant tijdens het Little Italy Event in de Westergasfabriek, alwaar chef Franz Condé tevens het eerste exemplaar aan Nora French overhandigde. Het deed mij terugdenken aan mijn kindertijd. Samen met mijn oma ging ik elk jaar zo rond de Nijmeegse Vierdaagse logeren bij haar oudere zus, tante Door, die in een klein huis met boomgaard en geit in Mook woonde. Van het huidige grab & go had tante Door natuurlijk nog nooit gehoord, noch van kant en klare producten vol suikers, die sinds de jaren negentig van de vorige eeuw hun opwachting hebben gemaakt. Nee, beide zussen aten, wat er in het seizoen was en vers. Niets meer en niets minder, zonder stress, elke dag te voet naar de ochtendmis en eten & drinken met mate. Veel groenten en weinig vlees, vooral tijdens de vasten. Zowel mijn oma als tante Door hebben een respectabele leeftijd bereikt. Lees meer

#100DOD, wat is dat nu weer voor een hashtag? Het is de titel van het nieuwe boek van Bert van Guyze en Delphine Steelandt. Honderd dagen van toewijding. een complete gids naar de fitste versie van jezelf. Maar wat moet Gereons Keuken Thuis daar nu mee, hoor ik jullie al denken? Om naast alle lekkere hapjes in redelijke shape te blijven en (nee ik sport het niet om een super gespierd iemand te worden) mijn conditie op peil te houden heb ik een bepaald eet- en sportregime. Het grappige is dat je net zoals je uitgekookt of -geblogd kunt zijn, ook in je dagelijkse sportroutine een dip kunt ervaren. Die yoga oefeningen worden saai, de sit ups vertonen nog weinig variatie en dat zwemmen gaat niet meer zo hard, als je zou willen. Dan komt een boek als geroepen tijdens mijn #fitforfun weken. Lees meer

Blue zones kookboek. Deze week werd er in de persconferentie over Covid-19 maatregelen en in de pers nog op gehamerd. Leef en eet gezond en let een beetje op elkaar! Maar voor veel mensen is dat toch abacadabra. Je zou iedereen bijna aanraden: ga wonen in een Blue Zone. Dat komt je weerstand ten goede. Zonder nu de healthy dominee uit te willen hangen is er al jaren een onderwerp, wat mij bezig houdt. Namelijk het fenomeen Blue Zones. Oorden, waar mensen respectabele en gezonde hoge leeftijden bereiken. Door hun voeding, door het uitblijven van stress, beweging en de absentie van dementie. Er zijn maar vijf plekken op deze aardbol met elk hun eigen way of life. Sardinië (Italië), Ikaria Griekenland), Okinawa (Japan), Nicoya (Costa Rica) en Loma Linda (Californië) Schrijver van het Blue zones kookboek, Dan Buettner bestudeert al jaren deze gemeenschappen en vond het tijd de recepten voor een mooi en lang leven per regio te delen. Lees meer

foto: Pascale schreef tijdens lockdown Echt Eten.

Echt eten, de nieuwe Pascale Naessens. In Gereons Keuken Thuis lacht de cover van het nieuwe boek van Pascale Naessens mij toe. Een kookboek, waarvan zij hoopt, dat het je sterker, gezonder en gelukkiger maakt. Door haar geschreven tijdens de lock down, die bij onze zuiderburen geen sinecure was. Want Covid-19 vormt wel een uitdaging. We zijn meer thuis, zitten dichter bij elkaar en gaan er minder op uit. En…. snaaien meer. Dan kunnen de coronakilo’s er zomaar aanvliegen. Ten tweede, zo betoogt Naessens, is het juist in tijden van ziekte belangrijk aan je weerstand te werken en fit te zijn. Overigens geldt dat niet alleen in tijde van ziekte. Een uitdaging dus, na 10 jaar ervaring met kookboeken schrijven, om een boek te schrijven in een bijzonder periode. Lees meer

Tot slot in deze In balans met deze leuke kookboeken parade:

Koken met Vélochef. De Tour de France ging weer van start, drie weken lang reden wielrenners door de heuvels, door de dalen, over de bergen en de vlaktes van la Douce France tot de finish op de Champs Elysées. Mooie plaatjes en sportieve prestaties. Voor, tijdens en na al dat gefiets krijg je honger. Hier begint het verhaal van Henrik Orre, zijn ode aan de wielersport en eten. Want dat loopt als een rode draad door het leven van deze Noorse kok. Fietsen is een gezonde bezigheid (zwemmen en lopen trouwens ook), een mooie vorm van bewegen, maar vergt ook de nodige energie. Met name profwielrenners zijn voor hun prestaties afhankelijk van goed gedoseerd en energierijk voedsel. Daarom kookt kok Orre graag voor de jongens en meiden van het team SKY. Pré vélo, bij de start, voor de trek tijdens de etappe en Après vélo, om weer op krachten te komen. Lees meer

En….. als je graag buiten actief bent, raad ik prancercise oefeningen aan van Joanne Rohrback. (video)

Tot slot een disclaimer van Gereons Keuken Thuis: Als deze boeken zijn niet goeroe technisch bedoeld, maar gewoon ter inspiratie. Vind je eigen weg!

_{* een gezonde geest in een gezond lichaam}

09/01/202109/01/2021

Het nieuwe jaar in met Francis Kuijk. BERSAMA.

foto: cover Bersama en onmisbare vijzel.

Het nieuwe jaar in met Francis Kuijk. BERSAMA. “Samen zijn, is samen lachen, samen huilen, leven door dicht bij elkaar te zijn.” (vrij naar W. Alberti, zangeres) Een schier onmogelijke opgave in deze tijden van social distance. Voor schrijfster Francis Kuijk komt daar dan ook nog het samen delen van eten bij. Een tafel vol met heerlijke Indische gerechten om samen te verorberen. Dat is Bersama. Gereons Keuken Thuis kende Francis al van haar mooie Basiskookboek Indonesisch en haar deelname aan talk&table. Nu ligt er een nieuw persoonlijk document, doorspekt met herinneringen aan het eten van haar moeder, die haar maande nu eindelijk eens in de keuken te komen en op te letten. Want meid hoe leer je anders koken? Francis wil haar kennis en kunde delen. Iedereen kan koken, dat is haar queeste. Zoveel familierecepten. eten als herinnering, maar ook als troost. En doen, what you have to do!

Francis zei hierover in talk&table op Gereons Keuken Thuis:

“Wil je nog iets anders vertellen….delJazeker alleen is het niet iets culinairs; “You know all the things you’ve always wanted to do? Do them”. Als ik iets mag doorgeven aan een ander, is dit het wel. Vind hetgeen ,waar je blij van word en doe dat. Een blij en gelukkig mens kan veel meer aan in het leven, en het leven heeft veel om van de genieten als we het maar durven.”

Een bijzonder persoon, doorzetster, met nu weer een warm, huiselijk en vooral persoonlijk boek. Dat is de stijl van Kuijk. BERSAMA start met de constatering van Francis, dat makkelijke en toegankelijke recepten er voor iedereen zijn. Dat bereikte ze al met het uitbrengen van haar Basisboek Indonesisch en wil ze nu weer doen in dit nieuwe boek. Immers er lag nog heel wat materiaal uit haar jeugd en heden op de plank. Francis kookt graag uit de losse pols en het schrijven van een boek is telkens weer een uitdaging. De verwoording van recepten voor lezers. Tevens wil zij een stuk erfgoed doorgeven. Een stuk persoonlijke geschiedenis van haar Indische, Australische en contemporaine roots. BERSAMA begint met praktische tips en ingrediënten. Daarna gaan we koken. Gerechten in één kom, hoe makkelijk aan het begin van het jaar. denk aan laksa udang, garnalensoep. Vlees & visgerechten, waarvan ik hieronder een leuk recept geef voor sambal goreng daging sapi kentang. Een mond vol! Iedereen kan koken is de overtuiging van Francis en zij ziet het als haar rol of moet ik zeggen levensvervulling om dat credo te verspreiden. Vleesvervangers komen aan bod, zoals tenpé, tahoe, ei en groenten. Heel apart, edoch geen EI-eter, vond ik de crispy omeletsaté. Francis haalt herinneringen op aan haar moeder en haar keuken, maakt verse sambals en besteedt veel aandacht aan troostvoedsel. Want dat hebben we in hebben we in het komende jaar nodig. Binnen zitten en sudderen maar. In Gereons Keuken Thuis stond deze week een rendang op het menu. En er is natuurlijk zoet in BERSAMA van deze HHB deelnemer. Op de feestelijke wijze van Francis. Wat kan een mens zich nog meer wensen?

Met BERSAMA heeft Francis een heerlijk en mooi document geschreven over delen van eten en verhalen. Samen zijn aan tafel. En genieten van al het moois uit haar, maar ook jouw keuken! Hopelijk is dat snel weer in real live mogelijk. Het nieuwe jaar in met Francis Kuijk!

foto: Sambal goreng daging sapi kentang. Een mond vol!

RECEPT

In dit recept voor ‘sambal goreng daging sapi kentang’ (pittig rundvlees met aardappeltjes) uit ‘Bersama’ gebruikt Francis Kuijk petéhbonen. Dit zijn groene, amandelvormige bonen die in peulen groeien. Ze zijn bijzonder gezond, rijk aan vitaminen en, naar men zegt, goed tegen allerlei gezondheidsklachten. Petéhbonen worden veel gebruikt in de Indische keuken; meestal in repen gesneden om de kenmerkende smaak wat te doseren. Ze worden ook wel stinkbonen genoemd omdat ze een uitgesproken, sterke geur hebben.

Nodig:

300 g aardappelblokjes of kleine krieltjes
zonnebloemolie, om te frituren
300 g biefstuk, bieflappen of biefstukpuntjes, in blokken van 2 cm gesneden
3 sjalotjes, fijngesneden
3 teentjes knoflook, fijngesneden
2–3 rode chilipepers, grofgesneden
2–3 rode rawits (optioneel)
1 tl suiker
zout
2 Indonesische laurierbladeren
1 stengel sereh, in 3 stukken gesneden, gekneusd
6–8 petéhbonen (stinkbonen)
1 el ketjap manis

Bereiding:

Frituur de aardappelblokjes goudbruin in zonnebloemolie. Laat ze uitlekken op keukenpapier. Schenk een laagje zonnebloemolie in een wok en laat goed heet worden. Roerbak de biefstuk 3 tot 4 minuten, of tot het rondom dichtgeschroeid en bruin is. Haal het vlees uit de pan en zet opzij. Doe nog een scheutje zonnebloemolie in dezelfde wok en voeg de sjalot, knoflook, chilipeper en eventueel de rawit toe.Strooi de suiker en 1 theelepel zout erover, voeg de laurier en sereh toe en fruit het mengsel tot het kleurt. Snijd intussen de petéhbonen in de lengte in kwarten. Doe het rundvlees nu terug in de pan. Voeg de petéhbonen toe, roer goed om en voeg een scheut water en de ketjap manis toe. Laat het vlees zachtjes sudderen tot het gaar is.Roer de gefrituurde aardappelblokjes erdoorheen. Controleer of het gerecht op smaak is en pas het zo nodig aan.

“Het is die warme huiselijkheid die ‘Bersama’ tekent, en mede dankzij de sfeervolle fotografie, persoonlijke verhalen en toegankelijke en aanlokkelijke gerechten kan het boek fijn helpen de komende koude wintermaanden door te komen.” NRC over BERSAMA

BERSAMA, Indische gerechten om te delen. Francis Kuijk (ISBN 9789461432414) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 27,50

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}