Koken à la française met Joris Bijdendijk. Thuis leren koken met deze Lage Landen kok volgens Franse keukenprincipes. Niets nieuws onder de zon, want de Nederlandse restaurantkeuken is in wezen op de Franse keuken gebaseerd. Elke kok leert zijn métier volgens Franse basisprincipes. Dat is iets anders dan Aziatisch of mediterraan. Joris Bijdendijk was al op jonge leeftijd niet uit de keuken weg te meppen. Als kind bracht hij met zijn ouders veel tijd door op een autarkische boerderij in de Ardennen, waar elk zijn taakje had. De jonge Joris was dol op koken. Een stage wakkerde het vuur verder aan en hij leerde de fijne kneepjes van het vak in de Hérault, waar hij als coup de foudre zijn vrouw ontmoette. In huize Bijdendijk wordt Franco-Néerlandais gekookt en gegeten. Het beste van twee werelden. Dat vindt deze chef belangrijk. Het lijkt GKT geweldig om in twee (kook) culturen op te groeien. Na zijn boek over een keuken voor de Lage Landen en eentje over thuiskoken, kon Chez Bijdendijk, want dat is de titel van zijn nieuwe boreling, niet uitblijven.
foto: gegratineerde oesters met champagnesabayon.
Chez Bijdendijk, koken à la française neemt je mee aan de hand van 70 Franse klassiekers, die je thuis in alle rust kunt uitproberen. GKT vindt dat de moeite waard, zeker om in de nabije toekomst in de Hérault te kunnen tonen, dat de integratie naast de taal ook via de keuken verloopt. GKT zag al heel wat leuke recepten staan in het boek om buren en Franse vrienden mee te verwennen. En…. zo’n bord voor gegratineerde oesters heb ik onlangs ook op de kop getikt in Servian. Terug naar Joris Bijdendijk. Hij stelt, dat hij regelmatig periodes heeft, dat hij teruggrijpt op de technieken van Franse klassiekers. In zijn ogen leer je goed koken door deze in de vingers te hebben. Wat hem het meest aanspreekt is het seizoensgebondene en het maîtriseren ( is dat Nederlands?) van basisgerechten, zoals bouillons, brood en sauzen. Want saus is toch wel de Heilige Graal van de Franse keuken. Tevens vindt hij de keuzes van wijn erg belangrijk. Hij wijdt hier zelfs een heel hoofdstuk aan. Keukengerei komt aan bod, een uitleg over kaas ontbreekt niet, charcuterie, de beste boter en je voorraadkast. Aan de slag.
foto: Lièvre à la royale.
Chez Bijdendijk begint met de quintessentie van de Franse maaltijd, net als een caraffe d’eau komt er altijd een mandje met knapperig stokbrood op tafel. En Joris gaat daarvoor niet, zoals GKT, naar de boulanger, maar geeft een recept om zelf baguettes te bakken. Het kookboek gaat verder met de entrées, waarbij de klassieke oeufs à la mayonnaise niet ontbreken, evenals de eerder genoemde gegratineerde oesters. Een andere appetizer is de vacherin Mont d’Or, die in het seizoen op de menukaart van het lokale dorpsrestaurant een regelrechte knaller is. (helaas tegenwoordig te zout voor GKT) Vis en schaaldieren ontbreken niet. GKT verbaasde zich er gisteren nog over dat in een land als Nederland, dat omgeven is door zee, zo weinig gevarieerd wordt met vis. De Franse keuken is een voorbeeld hoe het wel zou kunnen en/of moeten. Kreeftenbisque, het Oosterscheldekreeftseizoen is zojuist begonnen. Een afvoriet van GKT zijn de quenelles de brochet. Bijdendijk laat de snoekballetjes zwemmen in sauce Nantua. Wild en gevogelte komen natuurlijk op tafel, konijn met cider, coq au vin en lièvre à la royale, haas met koningssaus. De laatste een huzarenstukje uit de Franse keuken. Hij bakt in de oven een paté en croûte. De eerste indruk van dit blauwe kookboek ligt er: het zou te ver voren om alle klassiekers hier te melden. Een apart hoofdstuk gaat over groente. Tot slot de desserts en patisserie, want een Franse maaltijd sluit je af met iets zoets. Fransen eten niet een taartje uit het vuistje zoals GKT regelmatig doet.
foto: een onverbeterlijke pêche Melba.
Koken à la française met Joris Bijdendijk. Chez Bijdendijk boek is wederom een avontuur, waarin de kok en schrijver zich met hart en ziel heeft gestort. Vol klassiekers uit de Franse keuken, die je thuis kunt maken, fotografie van Jessie le Comte om van te smullen. GKT had het echter nog mooier gevonden als bij elke klassieker een lokale wijnsuggestie had gestaan. Dan was het plaatje compleet geweest. GKT heeft wel een paar wijnideeën. De modieuze Parijse sfeerfoto’s van Studio Unfoldeld maken het kookboek compleet. Uit Chez Bijdendijk koken is één van de Olympische prestaties (GKT gaat aan de slag met het lokale nummer cassoulet), die iedereen dit jaar zeker eens moet gaan proberen. Bonne chance!
foto: cover Chez Bijdendijk.
Chez Bijdendijk. Joris Bijdendijk (ISBN 9789038814711) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 34,99.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Identità. Cucinare è un’arte. Cucinare con il cuore è la piu grande arte! De roots en recepten van Peppe Giacomazza, komen samen in het lijvige kookboek Identità. Samen met fotograaf Max Vicca wilde deze kok een boek maken, waarin je hem en zijn drijfveren beter leert kennen. Zijn habitat Italië, dat bestaat uit familie en vrienden. E piu, het lekkerste eten ter wereld! Koken, de Bel Paese en familie vormen de roots van deze Italo-Belg, die in Genk restaurant La Botte bestiert. Samen met zijn broer Gaspare, die aldaar als sommelier tekent voor de wijnen. Giacomazza vindt het een feest, om elke dag zijn gasten te ontvangen en verwennen met al dat heerlijks uit de Laars. Koken is voor hem kunst. Koken met zijn hart en voor familie en vrienden is voor hem de grootste kunst. Andiamo!
foto: cover Identità.
Peppe en Max gingen samen op reis door het beeldschone Italië, een lappendeken van allerlei landschappen, kookstijlen, regionale gerechten en overlevering. Van Noord naar Zuid verkende Peppe de “Italiaanse” keuken en Vicca legde alles vast op de gevoelige plaat. Het werd een kookboek, waarvan Peppe hoopt, dat het je reisgezel is door dit land en door de keuken.
Identità is een lust voor het oog geworden en de recepten zijn prachtig, maar ook alledaags. In zeven hoofdstukken, of pijlers, neemt Giacomazza je mee langs de dingen en recepten, die zijn roots en hele wezen vormen. Numero uno: la famiglia. De kok groeide op in een typisch Italiaanse familie. Hij stapte al jong in de zaak van zijn vader, net als zijn broer. Eten doe je met familie is het credo in deze van oorsprong Siciliaanse familie. Een bordje pasta alle sarde, gepaneerde zwaardvis en toe natuurlijk cannoli van het eiland Sicilië. Pijler twee zijn de tradizioni. De manier waarop het hoort in het Italiaanse leven. Een sterk concept, waaraan volgens Peppe niet valt te tornen. Denk hierbij eens aan een kloeke risotto alla Milanese met merg op zondag.
De insegnanti (leermeesters). komen voorbij. De kok koestert nog steeds zijn grote voorbeelden. Gevolgd door cumpari, kompanen, de overtreffende trap van vriendschap. Vrienden, die deel zijn van je famiglia. Samen met je cumpari eet je een bord parmigiana di melanzane, een flukse bistecca alla Fiorentina en sluit je vrolijk af met een tartufo affogato.
FEEST, la Festa. Dit is een groot onderdeel van de identiteit van de Italiaan. Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi. ( Kerst vier je met je familie, Pasen met wie je wilt) is het adagium. Feest en eten is wel toevertrouwd aan Italianen, ook aan Giacomazza. Cin cin met een klassieke negroni, risotto met tong alla mugnaia (molenaarsvrouw) en een zoet dessert van amarena kersen. La squadra, het team van La Botte wordt niet oversgeslagen in het kookboek. Op hen draait het leven van het restauarant La Botte.
Tot slot Peppe zelf. Wie goed met zichzelf overweg kan, kan overweg met iedereen, vindt hij. Ondanks, dat er Siciliaans bloed vloeit door zijn aderen, is Peppe Giacomazza ook een kind van het Limburgse Waterschei. Een pluriforme wereld. Deze componenten maken voor hem zijn keuken in La Botte. Meer heeft deze kok niet nodig. En elke dag is zijn dank hiervoor groot. FINE!
Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
Gereons Mag de wintereditie 23/24. De decembereditie van Gereons Mag ging helaas niet door, maar er bleven genoegen onderwerpen op de plank liggen, om een winterse editie samen te stellen. Het is januari 2024, elke keer verbaast GKT zich hoe snel de jaren omvliegen en seizoenen wisselen. Na het gedruis van de feestdagen in december valt me elke keer op, hoe snel de dagen alweer lengen. Of is dat wishful thinking? Het aftellen naar de lente is begonnen. Toch wil je daarbij niet helemaal de winter overslaan, althans, mits het niet continu regent, want wat dat betreft is ons land wel aan de beurt geweest. In tegenstelling tot het Zuid Europese gebied, waar de droogte nog immer voortduurt. En er geen spatje regen valt. Enfin, we gaan het over enkele weken zien. Voor nu een verkorte wintereditie van Gereons Mag met zuurkooltaart, kunst, een tzatziki in een modern jasje van DOOR73, heren uit Palm Springs, wintersporteten, Italiaanse kookkunst, schaatsen en een Romeinse keizer.
foto: zuurkooltaart voor de winter.
Zuurkooltaart Bas van Montfrans. We trappen de wintereditie van Gereons Mag af met een gezellig winterrecept van Bas, een fervent lid van de Gay Cooking Club op Facebook. Proef eens zijn zuurkooltaart.
Nodig:
500 gram zuurkool
1 ui, fijngehakt
200 gram spekjes
200 gram geraspte kaas
4 eieren
200 ml zure room
zout en peper naar smaak
1 ongebakken taartbodem
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180°C. Bak de spekjes in een koekenpan tot ze knapperig zijn. Voeg de fijngehakte ui toe en bak tot de ui zacht is. Laat de zuurkool uitlekken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Meng de zuurkool met de gebakken spekjes en ui. Verdeel het zuurkoolmengsel gelijkmatig over de ongebakken taartbodem. Klop de eieren en zure room samen in een kom. Voeg zout en peper toe naar smaak. Giet het eimengsel over de zuurkool. Strooi de geraspte kaas over de bovenkant. Bak de quiche in de voorverwarmde oven gedurende ongeveer 30-35 minuten, of tot de bovenkant goudbruin en de vulling stevig is. Haal de quiche uit de oven en laat hem een paar minuten rusten voordat je hem aansnijdt. Serveer direct.
foto: het kleurrijke werk van Eulderink.
Jos Eulderink. GKT biedt altijd een podium aan mensen met een bijzondere passie, verhaal of talent in de vorm van een gastblog of ingezonden stuk. Deze schilder uit het Twentse land wilde graag een bijdrage leveren aan Gereons Mag. Eulderink werd in 1967 geboren in Losser en nadat hij op zijn 23ste zelfstandig woonde, ging hij uiting geven aan onder andere zijn creativiteit. Hij had immers op zijn eigen plek de vrije hand, om zijn leven en gevoelens op het canvas vast te leggen. Het begon in de Kerstperiode. Voor Jos in die tijd de meest creatieve tijd van het jaar. Zelf ontworpen kerstkaarten maken. Het voelde allemaal te gek. Hij schilderde kasten in primaire kleuren, maar in zijn beginperiode als schilder speelden vooral zwart en rood als kleuren een hoofdrol.
foto: Jos Eulderink.
Zijn leven kreeg een wending met de verhuizing naar nabijgelegen stad Enschede. Hij vond daar werk, kon er uitgaan in het gay circuit en er was sport. Jos ging schilderen, aanvankelijk in groepsverband, maar merkte al rap, dat hij zich solitair beter kon concentreren op zijn creatieve proces. Exit groepsverband, de gezelligheid zou hij gaan missen. Hij kocht een schildersezel, verf en penselen en ging thuis aan het werk. Zijn woonkamer werd het atelier. Wel zo gemakkelijk, want dan kon hij du moment aan het schilderen slaan. Eulderink ontwikkelde een abstracte stijl met grotendeels primaire kleuren. Over zijn schilderkunst meldt hij aan GKT, dat het hem rust geeft en hij er, al dan niet met muziek op de achtergrond, zijn creativiteit in kwijt kan. Schilderijen maken vormt een soort mediatie, maar heeft ook een helende werking op oude en pijnlijke herinneringen. Overigens niet alleen pijnlijke, maar ook mooie tijden beleeft Jos al schilderend. Naast schilderen is deze schilder ook model voor fotografen en heeft hij meerdere malen geposeerd in ruimtelijke kunstwerken. De groei is er. Exposities van zijn werk volgden, o.a. in Enschede en Amsterdam. Maar in zijn creativiteit is Jos Eulderink altijd op zoek naar groei en kleurrijke ideeën. Meer lees je op zijn website colorfulworld.
foto: Haute Savoie spiegeling van de besneeuwde toppen in een meertje.
Recept voor tartiflette van professeur Circonflexe. SAVOIE. Hoge Alpen, gletsjers, blauwe luchten, weergaloze meren en diepe lange dalen. Savoie, oú les savoyards savent à vivre délicieusement. Savoie is een wintersportparadijs en dat skiën en snowboarden maakt hongerig. Eenmaal terug in het chalet eet professeur Circonflexe graag tartiflette, een stevige aardappel-ovenschotel met Reblochon, de lokale kaas. Overigens geen oud gerecht, want dit gerecht werd in de jaren tachtig bedacht voor de hongerige wintersporter.
Nodig:
1 kg vastkokende aardappelen
250 g spekblokjes
4 sjalotten gesnipperd
200 ml crème fraiche
1 hele Reblochon in plakken
peper & zout
Bereiding:
Schil de aardappelen en kook deze in 20 minuten gaar met wat zout naar smaak. Laat afkoelen en snijd er plakjes van. Fruit de sjalotten in wat boter en voeg daarna de spekblokjes toe. Voeg de crème fraiche toe. Maak op smaak met wat peper uit de molen. Maak in een ovenschotel om en om laagjes van aardappel en het spekjes/roommengsel. Snijd de Reblochon in plakken en leg deze erbovenop. Bak de tartiflette af in een oven van 180° Celsius gedurende 25 minuten. Serveer de tarfiflette met wat waterkers.
Tip: je kunt de tartiflette ook maken met de raclettekaas van Emmi, die ik aantrof in de foodybox kersteditie van Kroon op het werk.
foto: animatie van buste Julius Caesar.
Julius Caesar. De Bello Gallico, ik heb het lesboek, dat verplichte kost was op Beekvliet nog steeds. Het boek, dat is geschreven door Julius Caesar, veldheer en staatsman, die later imperator zou worden. En zo de Romeinse Republiek veranderde in een keizerrijk dat in het Westen stand zou houden tot en met het jaar 476. Onlangs bezocht ik de mooie tentoonstelling over het leven van deze icoon. Een flashback naar de lessen Latijn en klassieke geschiedenis op het gymnasium. Een herhalingsoefening, deze tentoonstelling met veel tekst van Suetonius, ook zo’n klassieker in het eindexamenrepertoire. Ik vond deze tentoonstelling zeer de moeite waard en duik nu mijn boekenkist in om verder te lezen. Want over deze Romeinse man en zijn opvolgers heeft GKT literatuur genoeg
foto: Julius en zijn Galllische opponenten.
Met de blik van nu vertelt de tentoonstelling over één van de spannendste verhalen uit de wereldgeschiedenis, het levensverhaal van Julius Caesar. Zijn dood is misschien wel de bekendste politieke moord ooit. Ruim 2000 jaar later is zijn nalatenschap nog steeds actueel. De alleenheerser naar wie de maand juli is vernoemd, aan wie we de titel keizer ontlenen, die een hartstochtelijke relatie met Cleopatra zou hebben gehad en die delen van het huidige Europa wreed aan zijn gezag onderwierp. De bezoekers leren de dictator kennen als een veelzijdig en complex figuur met vele gezichten. Hoe kijken we anno 2024 naar hem? Vinden we hem een roemruchte strateeg of een tiran?
foto: Julius Caesar in licht.
Ik kwam, ik zag en ging ten onder. De tentoonstelling Julius Caesar is tot en met mei 2024 te zien in H’art museum Amsterdam Aanrader!
foto: Ijspret van Hendrick Avercamp in het Rijks.
Kippensoep met balletjes. Zo’n handig gerecht om te maken op een koude dag, zodat je de hele week ervan kunt genieten. Warme kippensoep voor na een wandeling door de kou of rit op het ijs. Want alle harten gaan weer sneller slaan deze week. het ging vriezen, dus schaatsen uit de kelder en afwachten wanneer het kan. In Gereons Keuken Thuis geen onbekend fenomeen. Kan het of niet? In ieder geval is er niets Hollandser dan verlangen naar ijs, schaatsen en zwieren. De schilderijen van Hendrick Avercamp in het Rijksmuseum laten niets aan de verbeelding over. Wij Nederlanders trokken er in de 17e eeuw en masse op uit om van dit natuurverschijnsel te genieten. Gezellig! Met koek en zopie. Of warme kippensoep.
De vorst heeft ook een ander voordeel. Mijn balkon doet dienst als extra ijskast. Ideaal om de verse kippensoep overnacht te laten inklinken. De volgende dag schep je dan zo het vet eraf. Want het is per slot van rekening nog steeds januari en dan dienen we aan onze lijn te denken toch?
Nodig:
3 kippenbouten
1 prei in dunne ringetjes
2 tenen knoflook
2 wortels in plakjes
1/2 selderijknol in blokjes
250 g kippen gehakt
1 tl nootmuskaat
2 tl kerriepoeder
gehakte bieslook
gehakte peterselie
peper en zout
2 l water
1/2 citroen
Bereiding:
Doe de kippenbouten en water met een schep zout, kerriepoeder en peper in een pan en breng aan de kook. Meng het gehakt met wat nootmuskaat, zout en peper en draai er kleine balletjes van. Snijd de groenten en knoflook fijn. Als de bouillon kookt schuim je deze af. Voeg de gesneden groenten, kruiden, knoflook en balletjes toe. Laat de kippensoep 2 uur trekken. Doe een stevige deksel op de pan en laat de kippensoep buiten afkoelen. De volgende dag schep je het vet eraf. Je vist de bouten uit de kippensoep en verwijdert het vlees van de botten. Snijd het vlees fijn en doe terug in de soep. Verwarm de kippensoep opnieuw en laat hem goed doorwarmen. Voeg eventueel nog wat zout en peper toe. En voor de liefhebbers van pittig een snuifje chilipoeder. Maak de de soep af met het sap van een halve citroen. Want soep kan niet zonder wat zuur. Serveer de soep met dikke sneden boerenbrood met gezouten boter. Want zo strikt is dat lijnen in Gereons Keuken Thuis ook weer niet.
foto: cover The Old Gays,
The Old Gays, le book. Stel je eens voor. Palm Springs, gay mekka, op een kleine compound wonen 4 totaal verschillende mannen, met samen zo’n 240 jaar levenservaring. Ze noemen zichzelf The Old Gays. Het begon allemaal op You Tube als een uitdaging van een millennial filmmaker, die bij hen inwoonde. Nu vormen ze een wijdverbreid fenomeen op Instagram. Er verscheen een boek van hun hand, hun guide to the good life. Leeftijd is slechts een nummer, ieder heeft zijn eigen talenten, gender en sexualiteit zijn fluide en deze vier mannen zijn geenszins van plan te stoppen, vanwege hun senioriteit. Zoveel lol hebben ze samen daar in Palm Springs. Want…, ouder worden kan best intimiderend zijn, de uitdagingen, waar je voor komt te staan te veel, maar de remedie, die The Old Gays willen meegeven is: Sometimes the best is being saved voor last! Lees dus hun vrolijke memoires.
Uitgave van WilliamCollins Books
foto: tzatziki van rode biet.
Door73, tzatziki van rode biet. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. Twee vrienden, die elkaar hebben ontdekt in de keuken. Eerst in het pittoreske Zeeuws Vlaanderen, later verder samen in het restaurant OAK en nu separaat in DOOR73. Je zou deze twee bijna een culinaire tweeling noemen, die veel gemeen hebben. Vooral fusion eten. Ballardin door zijn Italo-Braziliaanse roots en Ivanidis door zijn Kretenzische. De twee heren zijn behalve goede vrienden ook concullega’s aan het fornuis. Na jaren samenwerking werd het tijd voor Eric Ivanidis om zelf aan het roer te staan. Resto DOOR73 werd geboren in het Gentse. Met de onverlate steun van Ballardin. Ze combineren hun vriendschap en foodvibes hier met cocktails, hapjes, shared dining en heerlijke gerechten. Mediterrane gerechten met Zuidamerikaanse vibes en Aziatische kruiding. En dat verhaal vertellen ze samen in dit nieuwe kookboek, waarin je de weerslag vindt van hun symbiose. Een vrolijke, maar ook spannende fusionkeuken, waarin wereldwijde stijlen elkaar ontmoeten.
RECEPT: tzatziki van rode biet.
Nodig:
voor de ingelegde mosterdzaad:
50 g mosterdzaad
50 g suiker
100 ml witte azijn
50 ml water
voor de taztziki:
30 g rode biet
100 g Griekse yoghurt 10%
2 g zout (additioneel)
10 ml olijfolie
4 ml witte wijnazijn
10 g ingelegd mosterdzaad
2 tenen knoflook geperst
10 g rauwe biet, wat snijbiet ter garnering
20 g feta verkruimeld
2 neden geroosterd desembrood
1 g oregano
lik/scheutje olijfolie
Bereiding:
Ingelegd mosterdzaad; Doe alle ingredienten in een steelpan en kook alles gedurende 3 minuten. Giet over in een schone pot en laat het geheel rusten in de ijskast.
Tzatziki: Verpak de bieten in aluminiumfolie en bak deze 45 minuten of langer in een oven, voorverwarmd op 180° C. tot ze zacht zijn. Laat afkoelen. Schil de biet en rasp fijn. Meng alle ingrediënten, behalve brood, feta, oregano, snijbiet en lik olijfolie, in een kom en meng het geheel goed door. Serveer de tzatziki als bolletjes in een kom met een blad van snijbiet. Serveer er een snee geroosterd brood bij met daarop verbrokkelde feta, een dash olijfolie en wat oregane. Kali Orexi sas!
DOOR73 is een uitgave van Lannoo.
foto: cover OAK, de memoires van Marcelo Ballardin.
Over OAK: “de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.” Lees meer.
foto: cover Identità.
Identità. Het leven van Italo-Belgische chef, auteur en TV-cook Peppe Giacomazza is elke dag een feest in zijn restaurant La Botte in Genk. Vernieuwing en klassieke gerechten vormen de pijlers van zijn identità. In een mooi vormgegeven kookboek reist hij door de Bel Paese, op zoek naar de ziel en roots van de Italiaanse keuken. Maar ook op zoek naar inspiratie voor zijn restaurant. Dat voordeel heb je als Italo-Belg. Je kunt over de verscheidene regio’s heen kijken en koken. Een belangrijk element voor Giacomazzo is tafelen met familie, kompanen en vrienden. De quintessentie van het Italiaanse leven: samen eten! Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
Uitgave van Pelckmans.
foto: zoutarme pastasalade.foto: velouté van tante Doubs sans sel.
Zoutarm eten, een hele puzzel. Na het nieuws van half november over de conditie van zijn hart, startte GKT met een zoutarm dieet. Geen sinecure. Ik kan begrijpen, dat veel mensen daarvoor een diëtiste nodig hebben. De queeste in de supermarkten begon, want 95% van de producten in de schappen valt af. Vanwege een veel te hoog zoutgehalte. Wat doe je dan, als je maar maximaal 5 gram zout (zijnde 2 gram natrium) op een dag binnen mag krijgen? Overigens raadt het Voedingscentrum iedereen aan om niet meer dan 6 gram zout per dag te consumeren. En reken maar, dat er heel wat toegevoegd zout zit in kant en klare producten. Dan ga je zoveel mogelijk dingen zelf zoutloos of -arm bereiden. En je gaat je natriumconsumptie managen. Een hele puzzel. En het kost veel energie. In de groep Foodbloggers BENELUX op Facebook verzuchtte ik, dat ik me soms net een wandelende rekenmachine voel. Inmiddels heb ik de zout- en natriumcalculatie en het zoutarm koken goed onder de knie. GKT ontdekte zelfs, dat er voorheen helemaal niet zo zout werd gekookt in het keukentje. Het zijn de pre fab producten, die het verschil maken. Een leuke uitdaging dus. GKT is benieuwd hoe dat in het Occitaanse land gaat, met alle verleidingen. In ieder geval was ik niet ontevreden over een zoutarme velouté à la tante Doubs, pastasaus en Luikse balletjes. Wordt vervolgd!
foto: cover Cuisine Atlantique.
Cuisine Atlantique. GKT reisde op 1 november noordwaarts naar Nederland en na de buitenring A86 van Parijs te hebben gerond, was het tijd voor een kop koffie bij een tankstation. Meestal kan GKT het dan niet laten even te snuffelen in de rekken met Franse ramsj, kookboekjes per regio, cultuur- en geschiedeniswerken en andere hebbedingen. Meestal vind ik wel iets van mijn gading, zoals op deze Allerheiligendag een boekje over de keuken van de Atlantische kust. Een breed begrip. Want de Franse Atlantische kust loopt zo’n beetje van van Hendaye aan de Spaanse grens tot aan tot aan kaap Finistère in Bretagne. Ik scoorde een boekje, dat niet mag ontbreken in de kookboekenhoek van SeaSpot.
Uitgave van Editions Christine Bonneton
RECEPT: Cuisses de grenouille à la Nantaise.
Nodig:
4 dozijn kikkerbillen
150 g boter
1 doosje champignons
1/4 l bouillon van groente of kip
sap van halve citroen
2 eidooiers
40 g bloem
peper & zout
fijngehakte peterselie
Bereiding:
Bak de kikkerbillen in de helft van de boter met een draai peper en wat zout naar believen. Houd de kanpperig gebakken billetjes warm in een afgedekte schaal. Bak de fijngesneden champignons in wat boter en bewaar het vocht, dat vrijkomt. Smelt de rest van de boter in een steelpan, voeg de bloem toe en bak deze kort. Voeg het vocht van de champignons toe en de boeuillon en maak een roux. Laat de rous iets afkoelen en klop de eidooiers en het citroensap erdoor. Voeg tot slot de gebakken champignons toe. Serveer de kikkerbillen op een schaal met de saus Nantaise en bestrooi deze met wat gehakte peterselie.
Wijntip: Muscadet prestige van domaine Guindon, Ancénis.
foto: Minerve in de lente.
De volgende editie van Gereons Mag staat in het teken van lente in Occitanië. Eind maart online.
Noot: De wintereditie 23/24 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Lannoo,, Kroon op het Werk, Zandvoortfoto.nl, Bas van Montfrans, Jos Eulderink, Rijksmuseum H’art museum, Eric Ivanidis, Marcelo Ballardin, DOOR73, Pelckmans, Emmi Nederland, The Old Gays, Editions Christine Bonneton, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Chez Pascale. Gereons Keuken Thuis zou graag eens aanschuiven in het restaurant, dat Pascale Naessens denkbeeldig al zo’n 20 jaar runt. Een restaurant voor elk moment van de dag met de signatuur van deze bezige bij. Een echt restaurant zal er wel niet komen. Zeg overigens nooit nooit! Maar Pascale heeft weer veel tijd en energie gestoken in 80 recepten, die je zomaar op de menukaart van haar restaurant zou kunnen tegen komen. Eten is voor dit kookboekenkanon een belangrijk onderdeel van het leven. Dat doe je in gezelschap en je maakt je voeding van mooie verse waar. Dit is een gegeven in alle boeken van de schrijfster tot nu toe. Chez Pascale is een vrolijk boek en als toegift kun je via een QR code jezelf inkopiëren, om zodoende een persoonlijke Chez …. uithangbord voor jezelf te maken.
Chez Pascale start met de wijze, waarop Pascale kookt en hoe zij tracht verbinding te maken via haar gerechten. Deze zijn altijd eenvoudig, edoch chique. Het ontbijt is een feestelijk begin van de dag. GKT voelt wel wat om te starten met een courgettewafel met zure room en zalm of grapefruit met cashewnoten en platte kaas uit de oven. Deze ga ik snel eens uitproberen, want elke dag yoghurt met fruit en havervlokken wordt ook wat saai. Lunchen, het liefst al fresco is een feestje bij Pascale. Ik teken direct voor de geroosterde kropje sla, Noordzee garnaal en pijnboompitjes. Doeltreffend eenvoudig. Of ik hier in Occitanië Noordzee garnaal kan vinden?
foto: vrolijke glaasjes voor je apéro.
De afdeling apéro is een belangrijke, want hier in Frankrijk is het heel gewoon vrienden en buren uit te nodigen voor een glaasje met wat hapjes, al dan niet dînatoire. Pimientos de Padrón, gerookte aubergine of geblakeerde prei. Er staat veel groens op tafel. Fijn in een tijd, waarin toch velen liever (te veel) vlees laten staan. Haar restaurant moest niet te saai worden, dus koos de schrijfster voor een hoofdstuk Trendy, verleg je grenzen in de keuken. Tegenover dit moderne geweld zet zij een klassiek repertoire met een vleugje nostalgie. In een Vlaams restaurant mag natuurlijk waterzooi niet ontbreken. GKT maakt een sprongetje naar de feesttafels van Chez Pascale, want ook in haar restaurant worden de mooie dingen des levens gevierd met buffetten in mediterrane stijl en in Midden Oosterse sferen. En wat te denken van een heus Balinees feest. Die laatste moet GKT eens uitproberen tijdens een apéro met Occitaanse gasten. Desserts ontbreken niet voor de liefhebber. Tot slot zwaait Chez Pascale haaar agsten uit met een stevig betoog over ultrabewerkte voeding. Koop zoveel mogelijk onbewerkte en verse voeding en maak bewuste keuzes is haar credo.
Chez Pascale, een fysiek restaurant is het niet, maar met dit kookboek weet Pascale je mee te nemen in het restaurant, dat zij zou willen runnen. Dus aan de slag in je eigen resto met deze heerlijke recepten.
foto: cover Chez Pascale.
Chez Pascale, Pascale Naessens. Geniet van 80 nieuwe recepten. (ISBN 9789401493123) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: in geitenmelk bereide Hollandse aardappel met gerookte forelkuit.
Signature Dishes. Een boek met vijftig bekende chef koks, die hun geheime recept verklappen. Geheim kun je het dan ook niet meer noemen, maar wie weet hebben sommigen nog een ander geheimpje in de pantry liggen. Any way in Gereons Keuken Thuis ligt een mooi vormgegeven boek, waarin Amélie, The Foodalist, Vincent op zoek gaat naar de absolute signature dish van de chefs, die in haar kaartenbak zitten. Laten we beginnen, met wat een signature dish is. Het is het vlaggenschip, een mooi opgemaakt bord, een geweldig gerecht of het product van de creativiteit van gerenommeerde chefs. In deze context maakte Massimo Bottura eens het boek Brood is GOUD, waarbij hij veel gerenommeerde chefs uitnodigde iets met (oud) brood te maken. Paul Bocuse werd wereldberoemd met zijn soep met truffel in een bladerdeegkorst. Deze stond regelmatig op het menu bij mijn ouders. In zijn restaurant OAK defragmenteerde Marcelo Ballarin de Ceasar Salad, nog steeds een show’s topper op zijn kaart. Maar ik wijd uit. Een signature dish is natuurlijk het gerecht waarin de je de maítre herkent en Vincent gaat ermee aan de slag in dit boek. Het ontrafelen van culinaire geneugten en de geheimen van chefs is een tweede natuur van de schrijfster. Eerder besprak ik al het boek van Amélie Vincent, waarin zij 150 restaurants wereldwijd bezocht en deze tipt als plek, waar je ooit moet hebben gegeten. Try before you die, 150 Restaurants,
foto: Zeeuwse mosselen van Sergio Hermans.
GKT schreef hierover: “Het nieuwe boek van influencer en tastehunter The Foodalist alias de in Brussel woonachtige Amélie Vincent. Juriste van opleiding -wat ruilen toch veel juristen hun carrière in voor een foodbestaan- , maar tegenwoordig baasje van haar eigen bureau, dat gespecialiseerd is in wereldwijde gastronomie, mensen en culturen. Vincent heeft zich altijd aangetrokken gevoeld door mensen. Als kind wilde ze verpleegster of sociaal werkster worden. Eigenlijk is ze dat uiteindelijk geworden als The Foodalist. Behalve dat zij in haar dagelijks bestaan niet te maken krijgt met patiënten of cliënten, maar wereldwijd de vinger aan de pols houdt in restaurants en bij chefs. Met het boek 150 Restaurants, you need to visit before you die wil ze een hommage brengen aan al die fijne en leuke mensen, die zij ontmoette all over the world. Ik noem het een privilege,”
foto: Mexicaanse smaken van Jorge Vallejo uit Distrito Federal.
Voor het kookboek Signature Dishes interviewde Amélie Vincent 50 chefs over hun emblematische gerecht. Wat is typisch voor hun keuken? Wat betekent het gerecht voor hun? Zou je je geheim willen verklappen? Ook komt het geboorteproces van een signature dish aan bod. Het vinden van inspiratie, de liefde voor eten. En natuurlijk het uiteindelijke resultaat. Een boek, dat is bedoeld om te lezen en uit te koken. Wie weet inspireert het je, om zelf een signature dish te maken? Inspiratie genoeg van Bilbao tot Sydney en van de Faeröer eilanden tot Antwerpen. Zo komt de liefde van Sergio Herman voor Zeeuwse waar aan bod. Mexicaanse smaken met avocado en kruidenchips van Jorge Vallejo uit Mexico City. Een Australische kok, die gefermenteerde Hollandse aardappels pocheert in geitenmelk en combineert met gerookte forelkuit. Allemaal lekkere en spannende experimenten van deze chefkoks.
foto: tastehunter Amélie Vincent.
Signature Dishes van Amélie Vincent is een stijlvol gemaakt kookboek, dat je meeneemt in de wereld van The Foodalist en de keukens van 50 topchefs, die niet schroomden hun perfecte en geheime signature dish te delen met de schrijfster. Gereons Keuken Thuis plaatst deze keer geen recept, want anders is het niet geheim meer. Ik raad je aan Signature Dishes zelf te lezen en zo zelf deze gerechten te ontrafelen.
foto: cover Siganture dishes.
Signature Dishes, 50 chefs share their secret recipe. Amélie, The Foodalist, Vincent. (ISBN 9789401488303 ) is een Engelstalige uitgave van Lannoo en is te koop voor € 55,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
The Grand Blogger Dinner 2023. Vrijdag 30 juni, zomer in Amsterdam. Gereons Keuken Thuis ging naar een oude en bijzondere plek in de stad voor de lustrumeditie van The Grand Blogger Dinner, dat, ik weet niet of het toeval is, plaatsvond in The Grand, een hotel tussen de twee Burgwallen. Plek van het voormalige stadhuis van Amsterdam ,maar tegenwoordig een onderdeel van de Sofitel Legend hotelserie. Een mooie plek om te gaan genieten van al het lekkers en moois, dat Alwin Jâger van Mister Goodiebag en zijn team voor ons in petto had. De lustrumeditie was te meer bijzonder, omdat de vorige keer al weer 4 jaar geleden was. Wat vliegt de tijd voorbij. Een opmerking, die ik van diverse oude en nieuwe bekenden hoorde.
foto: onderdeel van de art déco muurschilderingen in de trouwzaal.
foto’s pioenen en hortensias op tafel van Floral designers.
We werden ontvangen in de trouwzaal eerste klasse, een pareltje van art déco, dat de cycli van het leven verbeeldt. Een rondedans tot aan het huwelijk met als apotheose het glas in loodraam achter de trouwtafel. In honderd jaar heeft deze zaal niets van zijn oorspronkelijke charme verloren. Het wijnhuis Villa Maria verblijdde de gasten met een cocktail op basis van hun sauvignon blush wijn, licht sprankelend, als dan niet met framboos en munt. GKT proefde de wijn zonder deze toevoegingen. Villa Maria is opgericht door Kroatische migranten, die ongekend emoelijkheden zagen om in dit nieuwe land en klimaat wijnen te gaan produceren. Niet zonder resultaat. Tegenwoordig kun je Villa Maria een iconisch wijnhuis noemen. De daad werd bij het woord gevoegd door de wijnselectie tijdens het diner.
foto; de eerste gang van gerookte forel.
Via de gangen van het hotel bereikten we de voormalige raadszaal van de gemeente Amsterdam, een pareltje van bouwmeester Hildo Krop. De manager van Sofitel The Grand antwoordde op mijn vraag, dat de emblematische liftjes helaas vanwege veiligheid niet meer aanwezig waren. gesneuveld tijdens de verbouwing. Wijlen burgermeester Van der Laan heeft nog getracht deze omissie recht te zetten. In deze zaal waren de tafels uitnodigend gedekt en gedecoreerd met prachtig bloemwerk van Floral designers. Het Sofitel hotel gaat voor duurzaam en echt, dus kosten noch moeite worden gespaard om alles zo natuurlijk mogelijk te houden. Van zeepjes tot bloemen.
foto: pinot grigio BIN van Villa Maria.
foto: bisque van langoustines met Hollandse garnaalen.
GKT vond snel zijn plek, waar een heerlijke beautybag stond te wachten van Clarins. (meer daarover in de volgende editie van Gereons Mag) Het smikkelen van de gerechten van de chefs van Bridges en Oriole Garden Bistro kon beginnen. Afgetrapt werd met gerookte forel met komkommer, yoghurtdressing en bloemen uit de eigen tuin. Een rol in het gerecht was weggelegd voor groene olijfolie uit Puglia van Guglielmi. Erbij dronken we een sauvignon blanc van Villa Maria. Naar de smaak van GKT niet per se een match made in heaven. Restaurant Bridges tekende voor een bisque van langoustines en Hollandse garnalen. Een echt WOW factor gerecht met als wijn een private Bin pinot grigio, die eigenlijk niet bedoeld was door de sommelier bij deze gang, maar wel een beste keuze bleek. De geplande chardonnay schoof door naar het derde gerecht, kabeljauw met Antiboise en een puree van Boursin en bloemkool. Een mooie combinatie.
foto: kabeljauw met Antiboise en bloemkool-Boursin puree.
foto: five spices duck.
foto: Villa Maria pinot noir organic.
Verder met een spicy touch explosion, eendenborst met een saus van vijf kruiden van Verstegen, geserveerd met witte asperges en tartaar van knolselderij. De wijnkeuze voor pinot noir toonde zich een mooie match. Waar de wat koele bio pinot noir bij de eerste slok wat strak overkwam, smaakte hij bij dit gerecht heel goed. Het dessert werd verzorgd met de koekjes van het Belgische Lotus. Ja zij uit Lembeke, die de wereld veroverden met hun koffiekoekjes en speculoospasta. Een zoet Lotus Biscoff gebak met custard, Lotus speculoos pasta en ijs van melk. Wel wat zoet na het overdadige menu. De wijn was een dessertwijn van riesling. Deze heb ik overgeslagen.
foto: Het Lotus uit Lembeke dessert.
foto: genieten in goed gezelschap.
En zo vloog de laatste vrijdag van juni om met goed eten, fijne wijnen en dito gezelschap. Dank aan Alwin Jâger, het team van Mister Goodiebag, de chefs van The Grand en Sofitel Legend voor deze mooie avond. Met een voldane glimlach op het gezicht en een mooie goodiebag in de hand vertrok Gereons Keuken Thuis weer Noordzeewaarts.
Tot volgend jaar bij de volgende editie van The Grand Blogger Dinner!
Is dit een kookboek? Heston Blumenthal beleeft nieuwe avonturen in zijn keuken. Vanuit een ander perspectief. Hij wil per gerecht en recept zijn beleving beschrijven. Geïnspireerd door de kwantumtheorie* ging hij filosoferen over zijn rol in de keuken. Iets wat zijn grote liefde is, maar om de zoveel tijd een nieuwe impuls nodig heeft. Hoe uitte zich dat bij Blumenthal? Daarover gaat zijn nieuwe boek Is dit een kookboek? De altijd aanwezige paradox in de keuken. Aan de ene kant is er het timen, opletten afwegen en berekenen. Aan de andere kant is er voor Blumenthal in de keuken zijn eigen ervaring, dat je niet kun kwalificeren of kwantificeren. Dat is de optelsom van geuren, proeven smaken en uiteindelijk fysiek genot. De schrijver nam de proef op de som. Hij zette het boek zo op, dat het rekening houdt met dit kwantumonderscheid, dat je tegenkomt als je kok bent. Je handelen is het culinaire werk met alle restricties en geboden. De tegenpool hiervan is het mens zijn juist met alles wat ons mens maakt. Je creativiteit, je belevingsvermogen en niet te vergeten je emoties.
foto: cover Is dit een kookboek?
Heston Blumenthal wil afstappen van het geijkte recept als leidraad. Probeer eens een boterham met kaas of een ander beleg te proeven terwijl je let op merites als structuur, de smaak van de kaas en vergeet daarbij niet de omgeving. Vaak zijn gerechten plaats- en herinneringsbepaald. Voor Blumenthal is het eten van een boterham met kaas zoveel meer als hij dat in Hyde Park doet i.p.v. van achter zijn bureau. Het laatste was tot kort verboden in Frankrijk op je werkplek. Dezelfde deeltjes in een andere setting. Net als het experiment met een vliegtuigmaaltijd. Benader deze eens zoals de schrijver een keer deed in het vliegtuig en gegarandeerd heb je een andere beleving. Tot zover de kwantumtheorie.
Menselijk handelen versus menselijk zijn? Dit is het centrale thema in dit mooi vormgegeven kookboek vol leuke illustraties. Elke linkerpagina bevat een handleiding , het recept. Op de rechterpagina maak Blumenthal aan- en opmerkingen. GKT vindt dit een hele leuke vondst, omdat je ermee je vreugde in de keuken terugvindt. Maak bijvoorbeeld eens een broodje erwtensoep of pan bagnat. Vind je zen-momenten terug in de keuken. Tijdens het ontbijt of bij de soep. Wees eens lief voor je darmen, eet bietensoep! Mindful koken, wat doe je en niet alleen waarom, want dat is mechanisch, maar waartoe? En zo doende gaat Blumenthal verder met een foerageer salade, want zeg nu zelf: het plukken is toch het of leukst? Wat te denken van chili con carne met chocola. Voor GKT komen er in dit boek heel wat leuke varianten op het geijkte stramien boven tafel. Alles is het waard en voorzien van een kwantum mechanisch stempel.
Is dit een kookboek? Hoe moet je deze vraag beantwoorden? Ik moet het antwoord schuldig blijven, omdat Heston Blumenthal wel degelijk recepten opschrijft. Maar de aantekeningen en het plaatsen in een andere context vergulden het recept met het plezier, dat je in de keuken moet beleven. Zet je zintuigen aan en ga aan de slag met dit kookboek. Een heerlijk kook- en leesboek!
Is dit een kookboek? Avonturen in de keuken. Heston Blumenthal (ISBN 9789464041866) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 32,99
Over de schrijver: Heston Blumenthal is de meest vooruitstrevende chef-kok van zijn generatie. In 2004 won hij de felbegeerde drie Michelinsterren voor zijn restaurant The Fat Duck. Hij behaalde die onderscheiding in recordtijd. In 2005 riep een internationaal panel van 500 culinair deskundigen zijn restaurant uit tot het beste restaurant ter wereld. Hij is ook eigenaar van Dinner, een restaurant met twee Michelinsterren in Londen en twee pubs in Bray, Berkshire. Ook won hij een aantal prijzen gewonnen voor zijn restaurants, tv-shows en boeken, en in 2006 ontving hij een OBE voor zijn bijdragen aan de Britse gastronomie.
*kwantumtheorie of kwantummechanica gaat ervanuit dat verschillende subatomen gelijk zijn, maar op verschillende plaatsen een ander connotatie krijgen. Ons lichaam zit op het werk aan het bureau, maar onze geest is afgedwaald naar Ibiza. Zijn tranen op een gezicht tranen van verdriet of vreugde? Zonder onderzoek en meer informatie accepteren wij beiden als juist.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Big Mamma in 30 minuten. De Franse facteur* had zorgvuldig het pakje in de typische Franse boîte à lettres gepropt. Het was een grote verrassing om een vrolijk kookboek van Big Mamma in het kastje aan te treffen. Italiaans koken in dertig minuten. Dat is aan GKT wel besteed ook hier in het zuiden van Frankrijk. En een fijne afwisseling op het menu. Gereons Keuken Thuis kende Big Mamma al van hun vorige boek Big Mamma’s cucina popolare Een verzameling bonte recepten alla Italiana, die door de hippe chefs worden geserveerd in de filialen van deze restaurantketen in o.a. Parijs en Londen. Even een kanttekening, voordat de serieuze Italo-adepten gaan schreeuwen: “Maar dit is helemaal niet echt Italiaans” Daar kunnen we later nog een boom over op zetten, want net als taal evolueert een keuken ook. En Big Mamma weet een grote doelgroep aan te spreken. Met Italiaans eten in een modern internationaal jasje. En ze brengen het met humor, getuige de fotografie en kleurstelling. GKT wordt hier vrolijk van onder de mediterrane zon.
foto: de favoriete wijnen van Big Mamma. inclusief sommelier.
Big Mamma bevat snelle recepten, die je in dertig minuten op tafel zet. Dat is fijn, want dan heb je ook nog tijd over om in bad te gaan voor je date verschijnt of je gasten komen. De tijdswinst kun je ook gebruiken, om je wijnkleder eens grondig te inspecteren op de te drinken wijnen bij de gerechten uit dit boek. En dat hoeven niet per se Italiaanse wijnen te zijn, getuige het ruime aanbod hier in Pays d’Oc. Wil je wel Italiaanse wijn, in het boek staan de 10 favoriete wijnen van de koks van Big Mamma.
foto: een chef van Big Mamma houdt zelfs tijd over om in bad te gaan.
Big Mamma in 30 minten volgt het stramien van de Italiaanse maaltijd. Dus tips voor de aperitivo, antipasti, pasta en rijst, hoofdgerechten en cotorni. Natuurlijk ontbreken de pizza’s niet, noch de dolci. Het boek sluit af met snelle basisbereidingen. De chefs vertellen hun geheimen, om tijd te winnen, geven tips over de keuze voor goede basisproducten en dan kun je aan de slag met de recepten, zoals arancini voor bij je aperitivo, kikkererwten beignets of een burratina turner, sexy gepaneerde burrata als antipasto. Ondertussen stappen de Big Mamma chefs ook nog in bad voor de foto en maken ze het recept van Filippo voor gegrilde prei met stracciatella. (recept vind je hieronder. Bij de pastagerechten mag de rigatoni all vodka anni 80 niet ontbreken en als secondo serveert Big Mamma scaloppine met fontina en gekookte ham. Dat is iets anders dan saltimbocca all Romana. Heel bijzonder vin dik de panna Wintour, een ode aan de wereldberoemde fashionista met de smaken van verveine en citrus. Dit dessert wordt geserveerd in een halve citroen.
Big Mamma in 30 minuten is en kleurrijk kookboek om vrolijk de zomer mee te starten. GKT gaat aan de slag met de antipasto van gegrilde preien. En alle tijd, die je overhoudt met deze snelle recepten, kun je gebruiken om op het strand te vertoeven. Of je kunt in bad gaan natuurlijk.
foto: prei grigliati met stracciatella als antipasto.
RECEPT: Prei grigliati met dressing en stracciatella.
Nodig:
4 middelgrote preien
125 g stracciatella, gescheurde mozzarella geklopt door room
50 g geroosterde hazelnoten
handvol verse kruidenblaadjes (kervel, munt, dille en basilicum
geraspte schil van een hele citroen
peper & zout
Voor de vinaigrette
20 ml extra vièrge olijfolie
2 el witte wijnazijn
dragon gehakt
1 tl grove mosterd
1 rode ui gesnipperd.
Bereiding:
Klop alle ingrediënten voor de vinaigrette in een kom krachtig tot een stabiele emulsie. Was de preien in koud water, leg ze op een bakplaat. (GKT gebruikt hiervoor Occitaanse plancha om te grillen)en bak ze voor minstens 20 minuten in een oven, die is voorverwarmd op 200° Celcius. Haal de preien uit de oven en laat ze 5 minuten afkoelen. Verwijder, zodra ze op kamertemperatuur zijn de buitenste laag van de preien. Maak in elke prei een inkeping over de volle lengte. Schenk hierin een laagje vinaigrette en voeg de stracciatella toe, Bestrooi met geroosterde hazelnoten. Garneer het geheel met de gehakte verse kruiden en citroenrasp.
foto: cover Big Mamma in 30 minuten.
BIG MAMMA in dertig minuten. De snelle Italiaanse keuken. (ISBN 9789461432957) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 32,50
*facteur = postbode
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: één van de smaakmakers uit OREN ingemaakte knoflook.
OREN, een persoonlijke verzameling recepten uit Tel Aviv. In culinaire zin heeft de stad Tel Aviv veel bijzonders te bieden. Het is een melting pot van Joodse, mediterrane, Midden-Oosterse en Europese keukens. Elke immigrant bracht door de jaren heen zijn eigen gerecht en bereiding mee. Kok en kookboek schrijver Oded Oren is in TLV geboren en groeide op in deze stad vol smaak. Hij komt uit een Asjkenazische achtergrond en at thuis voornamelijk gerechten uit deze keuken. Toen hij ouder werd en een opleiding aan de Tadmar kookschool ging volgen maakte hij kennis met de keukens en tradities van andere immigranten. In Jemenitische, Libische en Tunesische keukens vond hij een heel andere Joodse keuken Het legde de basis voor OREN, net als een kort verblijf in Parijs, waar hij de kneepjes van de Europese keuken onder de knie kreeg.
foto: Libische chraim, meer hierover in Gereons Mag.
Terug in Tel Aviv werkte hij als chef de partie bij een gerenommeerd restaurant Türkmiz. Het grote avontuur lokte en bracht Oded in Zuid Londen, waar hij sinds 2019 een eigen restaurant OREN bestiert. Een beetje risky business, want vlak na de de opening stond de eerste Covid lockdown voor de deur. Maar…Oren slaagde door uitbreng en de goede contacten met zijn klanten. Zijn lamskebabs werden bekend in de buurt en het werken met verse ingrediënten maakte in hem wakker, om dit wereldkundig te maken. Het werd dit kookboek OREN een ode aan zijn geboortestad. 75 Telavivaanse recepten voor thuis.
foto: gestoofde runderwangen met choemmoes.
OREN is een echt fusion kookboek. Oded Oren speelt met smaken, die hij van vere en dichtbij haalt. Hij schuwt ook orgaanvlees niet. Dat vindt GKT bijzonder. OREN start met smaakmakers, veel gebruikte kruiden en sauzen. Dips voor bij je maaltijdbrood. Pita’s mogen niet ontbreken, zij vormen de basis van het streetfood van TLV. Gevulde arayes met lams- en rundergehakt. Een ode aan tahin ontbreekt niet, net als choemmoes. De gefrituurde bloemkool passeert de revue. Ik maak een stap via de groente bereidingen naar de vleesgerechten. Cholent stoofvlees uit Tel Aviv, runderwangen met choemmoes of gebarbecuede lamszwezerik met citroen en za’atar Het is leuk te zien, dat deze kok kiest voor minder gangbare gerechten.
foto: de tahin uit Nablus stroomt rijkelijk.
OREN is een boek met makkelijke en restaurantwaardige recepten, die thuis, ook hier in Occitanië goed zijn te maken. De schrijver neemt je mee op pad door zijn stad. En GKT weet nu al wat hij gaat maken voor bij een apéro. Dat lees je later in de volgende editie van Gereons Mag.
RECEPT voor za’atar met olijfolie.
Nodig voor 250 g:
55 g gedoorgde wilde oregano
50 g sumak
165 geroosterd sesamzaad
2 tl fijn zeezout
2 el EV olijfolie
Bereiding:
Deze dip is een prima kennismaking met za’atar. Probeer wilde- of bergoregano te krijgen en gebruik geroosterd sesamzaad, omdat dit veel meer smaak geeft. Schep alle ingrediënten goed door elkaar en bewaar in een afgesloten pot op een koele en donkere plek. Deze smaakmaker is ongeveer 2 maanden te bewaren.
foto: cover OREN
OREN, een persoonlijke verzameling recepten uit Tel Aviv. Oded Oren. (ISBN 9789461432926) is een uitgave van GoodCook en kost € 29,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin. Deze autodidact chefkok van restaurant OAK in Gent wilde helemaal geen kookboek schrijven, maar zwichtte uiteindelijk, om zijn verhaal te vertellen en zijn recepten te delen in dit mooi vormgegeven zwarte kook- en leesboek, dat op tafel ligt in Gereons Keuken Thuis. Delen met de lezer, wat hij tot nu toe heeft gedaan. Via vele omzwervingen en lessons of life belandde Ballardin in Gent, waar hij nu scepter zwaait in de keuken van OAK, zijn restaurant, bekroond met één Michelin-ster.
foto: chef kok Marcelo Ballardin.
Het begint allemaal in Manaus, Brazilië, waar hij als kind opgroeide. De zondagen met familie zijn in dit land een groot feest. En daar hoort natuurlijk eten bij en niet te weinig ook. Een Braziliaanse barbecue is een serieuze aangelegenheid. De familie Ballardin verhuisde naar Florida, waar een hele andere wereld openging voor de jonge Marcelo. Grote brisket steaks, klatergoud en geen culinaire cultuur. Zijn volgende etappe, een studie in Rome, kon geen groter contrast zijn. Van de Sunshine State naar de Eeuwige Stad: het maakte een ongekende indruk op de jonge Ballardin, net als het het Italiaanse eten. De kiem was gelegd. Niet alleen culinair, maar hij ontmoette in Rome ook zijn huidige man Dominik. Stad Gent werd het daarna, waar hij voor de liefde naartoe reisde en biologie ging studeren. Uiteindelijk geen geschikte keuze, want het studeren in de Nederlandse taal viel hem tegen. Terug naar de culinaire wereld in Londen deze keer. Om kok te worden. Het was meer een droom dan realiteit, want Ballardin kon niet wennen aan de oppervlakkige wereld. in deze stad. Gelukkig kwam Dominik regelmatig naar Londen en reisde Marcelo naar Gent.
foto: het eerste gerecht van Ballardin voor OAK: de Ceasar’s salad.
Terug. Marcelo Ballardin vestigde zich uiteindelijk in Gent, vond een leuke baan in een twee Michelinsterrenzaak en plantte het zaadje voor OAK, een plek, waar hij al zijn ervaringen en creativiteit kwijt kan. Tot zover de levensloop van Marcelo Ballardin. Door het verhaal zou je bijna vergeten, dat er ook mooie recepten in OAK staan, te beginnen met allerlei basisrecepten, zonder plaatjes en opsmuk. Deze basisrecepten vormen het staketsel van de keuken van OAK. Het plantje groeide en zijn restaurant was geboren. De eerste creatie was een Caesar’s Salad, die nog steeds gemaakt wordt in OAK. Ballardin speelt met vormen en smaken. Brengt ze in het boek in een andere context. De recepten in dit kookboek bevatten geen lange lijsten aan ingrediënten en de bereidingstoelichting is ook kort en bondig. Een mooi gerecht is bloemkool met miso, een vegetarische klassieker, waar GKT mee aan de slag gaat voor de volgende editie van Gereons Mag. Deze staat online eind april.
foto: bloemkoll met miso.
Liefde moet worden genoemd, want anders dan het strakke uiterlijk van dit kookboek doet vermoeden is de verteller Marcelo een gepassioneerd iemand, die alles doet vanuit liefde. Heel speciaal vindt GKT de woorden, die hij wijdt aan zijn soulmate en clevere knuffelbeer Dominik. Ogenschijnlijk zijn de twee fysiek en mentaal tegenpolen, maar samen vormen zij een duidelijke eenheid. OAK bestaat niet zonder zijn relatie. De schrijver zelf sport graag, maar niet vanwege het uiterlijke vertoon of lichaamsideaal. Dat trekt hem niet. Ballardin verklapt, dat hij dol is op linzen en bonen. Hij zou zo vegetariër kunnen worden. (lees je mee Joke Boon?) Hij vind het belangrijk na te denken over eten, over wat het met je doet. Tot slot vertelt hij over zijn grote obsessie: de pizza!
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.
foto: cover OAK, de smaken van Marcelo Ballardin.
OAK, de smaken van Marcelo Balalrdin. Marcelo Ballardin (ISBN 9789401486545) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99
Over de kok en schrijver: Marcelo Ballardin (1981) leefde in Brazilië, de Verenigde Staten, Italië en Engeland vooraleer hij neerstreek in België. De verfijnde product-keuken waarmee hij in zijn Gentse restaurants OAK en DOOR73 zijn gasten telkens opnieuw verrast, is die van een kosmopoliet. Met uitgesproken smaken en spannende combinaties, waarvoor hij zowel uit de Zuid-Amerikaanse als de Aziatisch keuken en culinaire traditie inspiratie put, drukt Ballardin een geheel eigen stempel op zijn gerechten. In dit boek vertelt hij over eten, koken en de liefde in al haar vormen. Hij legt zijn recepten en zijn ziel bloot.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
