Lente 2023. Het lekkere weer van deze week kondigde het al aan, het voorjaar komt eraan. Dat betekent, dat onze Duitse badgasten weer naar de bollen in de “Koikenhoof” kunnen gaan kijken. Op Schiphol weer kisten vol low budget toeristen landen voor het Paasweekend en dat terwijl het erotisch attractiepark van de burgemeester van Amsterdam nog niet eens in aanbouw is. Druk is het ook aan de kust met strandgangers en op de fietspaden met kekke senioren, die hun elektronische fiets hebben afgestoft voor de lente. Eigenlijk zijn dit allemaal lange zinnen om aan te kondigen, dat de lente van 2023 eraan staat te komen, ook op GKT.
foto: cover bundel In mijn ogen van Jan-Simon Minkema, muze gefotografeerd door Hans Schellevis
foto: wat doet een cassoulet van Australische Alice Zaslavsky in Quarante?
Wat ga ik doen in de lente 2023? De maanden april en mei staan in het teken van de “art de vivre” weken op locatie. GKT gaat de Occitaanse paden en dreven verkennen. Lekkere wijnen en fijn eten proeven en koken in de nieuwe keuken. Het thuisfront wordt ook niet vergeten, want in mijn knal oranje werktas gaan een aantal al voorbereide items van Hollandse bodem mee , om uit te werken. Zoals de voorjaarseditie van Gereons Mag, die in het teken staat van art de vivre, met recepten, een gedicht van Jan-Simon Minkema uit zijn nieuwe bundel In mijn ogen en virtuele aandacht voor Ingrid Larmoyeur. Deze ochtend ontving ik het nieuwe boek van Janny van der Heijden, Smaakpalet van de Lage Landen, een recensie met een Occitaans sausje volgt. Veel te doen dus op GKT deze lente.
foto: bootjes op het strand van Stes. Maries de la Mer, door Vincent van Gogh 1888.
foto: bootjes op het stand van Stes. Maries de la Mer in Quarante.
Terroir blijft een grote rol spelen op Gereons Keuken Thuis en onder de hashtag #occitanie ga ik aan een nieuw Frans avontuur beginnen. Ook laat professeur Anatole Circonflexe regelmatig wat horen op zijn nieuwe eigen pagina. Gereons Keuken Thuis gaat zich weer meer richten op smaak, uitdaging en schwung in de keuken. Dat geldt ook voor wijnen. Want daar begon het tenslotte allemaal mee meer dan 16 jaar geleden. Tijd om in mijn nieuwe omgeving weer wijnen te gaan ontdekken. Maar jij kunt ook meedoen: Voor Gereons Keuken Thuis ben ik altijd op zoek naar gastbloggers, voor een leuk verhaal of voor een leuk recept.
foto: cover Smaakpalet van de Lage Landen van Janny van der Heijden.
foto: een taart voor Koningsdag.
No waste, minder, maar beter vlees en meer groente staan ook hoog op de agenda in de lente. Ik realiseerde me gisteren tijdens het koken, dat meer dan ooit het omgaan met resources een belangrijk onderdeel van mijn dagelijkse leven wordt. Zo werden de schillen van de asperges, die GKT ontving van het Aspergecentrum verwerkt tot bouillon. Tante Douds uit de Morvan waardig.
Tot slot: Things will get edgier. Ook in de lente en zomer van 2023 staat GKT open als podium voor kookboekrecensies, productr-eviews en evenemnt verslaggeving. Durf je het aan om je boek te laten recenseren, wil je je unieke product door mij laten testen of mij iets laten schrijven over je evenement? Be my guest. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe input. Maar niet à tout prix. Ik GKT gaat strikter worden in voorselectie en vooronderzoek.
foto: Paashazen bij Menno Kroon in de Cornelis Schuytstraat.
Lente 2023, GKT heeft er nu al zin in. Ik wens jullie een fijn Paasweekend!
foto: een Don Papa rum cocktail van The Bastard met Filipino food
Culiperslunch 2023, impressies. Woensdag 5 april, de jaarlijkse aftrap van het voorjaar op culinair, vineus en kookboekgebied. GKT bezocht op deze zonnige dag de jaarlijkse culiperslunch, georganiseerd door Pitch PR. Een evenement, waarbij het leuk is iedereen na lange tijd weer terug te zien en te proeven van alle noviteiten, die op de verschillende kookeilanden in de Kookfabriek worden aangeboden. Een mooie aangelegenheid, om e snuffelen in nieuwe kookboeken en kennis te maken met alle nieuwe types, die bij de diverse bedrijven zijn komen werken. Want er zit veel verandering in de lucht, merkte ik vandaag. In die zin verveelt GKT zich nooit tijdens dit evenement.
foto: Ambachtelijke kaas van Fort Amsterdam.
foto: zomerse Mouton Cadet rosé.
Wat viel er zoal te beleven? Dit wordt geen sluitende opsomming, maar indrukken, die ik aan de diverse eilanden opdeed. Er was de vegan visboer, all the way from Urk, die in samenwerking met een aantal leveranciers vegan visvervangers maakt, naar zeggen zonder toegevoegde hulpstoffen. Saillant detail was, dat de aanwezige promoter van dit product zelf de Visscher heet. Dat terzijde. Via plate it van Style de Vie, een range van hulpjes in de keuken, waarmee iedere thuis-chef mooie creaties maakt, belandde GKT bij Mouton Cadet bio rosé. Affineur Kaasfort Amsterdam presenteerde een mooie selectie van ambachtelijke Nederlandse kazen. Bij Pelckmans uitgeverijen proefde GKT een spannend gerecht van TV chef Wim Ballieu. Het zal niet lang meer duren, voordat zijn gerechten ook ons koude kikkerland gaan veroveren. Don Papa Rum, van de Filipijnen schotelde in samenwerking met The Bastard een rum-cocktail voor met gerechten uit de Filipino keuken. dat smaakte opperbest. Net als de fleurige pochet van dit rum-merk, die mij ten deel viel. Ik proefde concessieloos plant based food van Rival, gepresenteerd door Arno van Holy Kauw Company. GKT ging in gesprek met schrijfster Meta van den Boomen over haar boek Wijn in de Lage Landen. Een mooie nieuwe uitgave van Terra.
foto: In rum gemarineerde zalm.
foto: het wijnboek Wijn van de Lage Landen.
Culiperslunch 2023. Het was wederom een fijne (her)kennismaking deze middag in Duivendrecht. Vol leuke verhalen en lekkere smaken. En met de goed gevulde goodiebag keerde GKT weer Noordzee-waarts. Dank aan Robert & Harriët Verhoeven en het team van Pitch PR voor deze gezellige bijeenkomst. Tot de volgende keer!
Gereons Mag, de groene editie. Het is eind februari en in Quarante hangt de lente al in de lucht. De lucht is blauw en de zon is warm. Het groen schiet uit de grond en GKT is druk doende zijn nieuwe Occitaanse keuken in te richten, voor nieuwe avonturen en gerechten. Het zijn de groene weken, met aandacht voor vega recepten van BLAUW en de boys van BOSH, een fijn tuinverhaal uit Amsterdam en een sprookje -is het echt allemaal gebeurd?- over een beest uit Lozère, Slim tuinieren komt aan bod, de deelname van GKT aan I’m Possible Amsterdam en nieuwe kookboeken zoals OAK en Moro thuis. Deze twee boeken zet ik in het zonnetje tijdens de kunstmaand maart. Het Van Gogh Museum in Amsterdam bestaat vijftig jaar, mede dankzij de inzet en het geloof in Vincent van zijn familie. Het museum wijdt er een speciale tentoonstelling aan. We koken vegan. Bretonse aardappel/pastinaaksoep, een recept dat ik vond in Côté OUEST magazine. Gereons Mag sluit af met een heerlijk recept van Anke uit Andalusië. Het voorjaar kan wat Gereons Keuken Thuis betreft beginnen.
foto: cover Vega Blauw.
Recept uit Vega Blauw. Bami Timun Jepang, vegan bami van courgette. Kok Michel E. Saleh zegt hierover: “Tot slierten gesneden courgette kun je ook klaarmaken als bamigerecht”
foto: courgette bami uit Vega Blauw.
Nodig:
2 courgettes
2-3 el olie
6 blaadjes djeruk purut (citroenblad0
2 el groentebouillon
sojasaus
peper en zout
1 el fijngehakte peterselie
2 lente-uitjes, in ringetjes gesneden
1 ei per persoon, gekookt of gebakken (het gerecht wordt dan vegetarisch)
Voor de bumbu:
2 uien gepeld en grofgesnipperd
8 teentjes knoflook, gepeld
4 rode lombok in stukjes
100 g gember, geschild en in stukken
Bereiding:
Hak de ingrediënten voor de bumbu tot een fijne pasta in de keukenmachine of met een vijzel. Maak met behulp van een spiraalsnijder op bami lijkende sliertjes van de courgettes. Verhit de olie in een wok en fruit de bumbu al omscheppend aan. Voeg na drie minuten de courgette en djeruk purut toe. Bak het geheel gedurende twee minuten al omscheppend. Breng het gerecht op smaak met de groentebouillon, sojasaus, peper en zout. Zet het vuur uit en garneer met de gehakte peterselie en lente-ui ringetjes. Serveer de bami eventueel met een gekookt of gebakken ei. Voor GKT hoeft dat niet, ik blijf bij de ei-loze vegan versie.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
“Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin.” Lees meer
foto: het gevreesde beest van de Gévaudan.
Culinair Lozère. Tijdens de regeringsperiode van Lodewijk XV werden er in de Gévaudan (het tegenwoordige departement Lozère) vooral meisjes en jonge vrouwen aangevallen en gedood door een wild beest, dat huishield in deze Zuid Franse agrarische steek. Vreemd, want kinderen in deze streek waren gewend wolven en ander gespuis op afstand te houden tijdens het bewaken van het vee in de weiden. Geen enkele jager wist het beest te vangen of te doden. De lokale bevolking was radeloos. De kranten stonden er vol van. De mare bereikte zelfs het hof in Versailles en zelfs koning Lodewijk XV, die overging tot actie. Want het zou (internationaal) gezichtsverlies zijn als “le roi de France” niet in staat was hier iets aan te doen. Hij stuurde zijn beste manschappen naar de Gévaudan, zonder resultaat. Uiteindelijk wist een lokale jager het gevreesde beest te doden. Koning blij, bevolking blij! Maar was dit het beest wel? Tot op heden is het beest van de Gévaudan een mysterie in Frankrijk en duiken er met regelmaat van de klok weer nieuwe verhalen op.
foto: stoere aligot uit de bergen op de markt van Narbonne.
RECEPT voor stoere aligot, want van dat jagen op vreemde wolfachtige beesten krijg je stevige trek
Nodig:
1 kg kruimige aardappels 2 tenen knoflook 150 ml zure room 125 g gemalen Cantal of Gruyère 1 dl halfvolle melk zout en peper uit de molen
Bereiding:
Schil de aardappels en breng ze met wat zout aan de kook. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet ze af. Pel de knoflook en hak deze fijn. Verwarm in een pannetje de knoflook en de zure room. Voeg de aardappels toe en maak met de stamper een puree. Meng de kaas en melk er door heen en klop het geheel tot een mooie smeuïge en luchtige puree. Op smaak brengen met zout en peper.
foto’s: gemaakt door Alphons Nieuwenhuis.
I’m Possible Amsterdam. In januari ging ik naar Amsterdam Zuid voor een bijzondere fotoshoot met Alphons Nieuwenhuis en Michel Bouquet. Zij zijn samen met Stefanie Swinkels de initiators van het bijzondere project I’m Possible Amsterdam. Een document en ode aan de stad en haar bewoners, niet alleen die van de vervlogen 750 jaar, maar ook gericht naar de toekomst. Ik vond het een heel geslaagde middag. Ben jij ook een (ex) Amsterdammer, ben je in de stad geboren, of studeerde je er…? Heb je een bijzonder beeld van de komende 750 jaar Amsterdam? Meld je dan aan bij deze fijne mensen. Foto’s zijn gemaakt door Alphons Nieuwenhuis waarvoor mijn dank.
Texaanse aardappelsalade. Vorige week dook ik opnieuw in het boek van BOSH boys Henry Firth en Ian Theasby, de vegan artiesten uit de UK. Uit hun tweede kookboek Bish Bash Bosh kwam een plantbased IBIZA sunset burger met rode uien-relish en de succesvolle saus van deze twee lads. Bij zo’n burger uit de oven past, tenminste dat vindt Gereons Keuken Thuis een Texaanse aardappelsalade met veel groene kruiden, vegan mayo en nieuwe aardappelen. Oorspronkelijk een bijgerecht, dat werd bedacht bij hun Wild West wings, die ze maken van paddenstoelen. Ik gebruikte hiervoor kleine krieltje in de schil. Aardappelsalade vegan of niet is een prima gerecht om te maken met deze zonnige dagen of wanneer je zoals ik bezig bent met Occitaanse verhuisbewegingen. Deze vegan variant kan overal bij, ja ook bij vlees of om het echt Texaans te houden een tomahawksteak van de BBQ. De Texaanse aardappelsalade gaf ik een lichte twist door het gebruik van kleine Amsterdamse uitjes in plaats van kappertjes en een schepje Belgische mayo van Colruyt uit Troyes (niet vegan). We drinken er een glas koude viognier van Alma Cercius bij.
Uitgave van Fontaine.
foto: Texaanse aardappelsalade.
RECEPT: Texaanse aardappelsalade.
Nodig:
900 g nieuwe aardappelen of kriel. 2 stengels bleekselderij 1 rode paprika 8 lente-uitjes 8 kleine augurkjes 4 el kappertjes (ik gebruikte 16 gehalveerde kleine Amsterdamse uitjes) 1 citroen 10 g verse dille 10 g verse peterselie 10 g verse munt 10 g verse koriander 125 g vegan mayonaise (ik gebruikte 100 g gewone mayonaise en 1 el truffelmayo) snufje zout en wat zwarte peper uit de molen
Bereiding:
Doe de aardappelen of kriel in een pan, vul hem met water en voeg een flinke snuif zout toe. Zet de pan op hoog vuur en breng aan de kook. Kook de aardappelen in 15 tot 20 minuten gaar en zacht. Snijd de bleekselderij in dunne plakjes. Snijd de paprika doormidden, verwijder de zaadjes en snijd deze in kleine blokjes. Maak de lente-uitjes schoon en snijd deze in klein ringetjes. Snijd de augurkjes in plakjes. Halveer de Amsterdamse uitjes. Hak de kruiden fijn en rasp wat citroenschil. Meng alles door elkaar in een kom en knijp de citroen erboven uit. (Vang eventuele pitten op in de hand) Giet de aardappels af en laat ze onder koud stromend water afkoelen. Snijd ze in blokjes. Meng de aardappels door de gehakte kruiden en groente met de al dan niet vegan mayonaise. De Texaanse salade is klaar om te serveren. YEE HA!
foto: cover OAK.
OAK, het mooi vormgegeven boek van autodidact-chefkok Marcelo Ballardin over de keuken van zijn Gentse restaurant. Wat GKT opviel aan dit mooie zwarte boek van deze wereldburger is de liefde voor zijn vak, maar ook voor zijn geliefde. Dit bracht hem via vele omzwervingen, via Rome en Londen naar Gent, alwaar hij OAK opende.
Van Gogh Museum 50 jaar. Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Tot en met 10 april is de tentoonstelling Kiezen voor Vincent te zien: een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen! GKT ging op 8 februari alvast kijken. Lees meer.
foto: fijn hoekje uit slim tuinieren doe je zo!
Slim tuinieren doe je zo! GKT kijkt nu al weer naar het komende voorjaar, want er zit verandering in de lucht. Zeker, wat balkontuinieren en beplanten betreft. Een nieuwe uitdaging dient zich aan in zowel Zandvoort als op het Occitaanse platteland. Daarbij kan het boek Slim tuinieren doe je zo! van RHS uitkomst bieden. Ik heb nu al zin in het voorjaar. Slim tuinieren doe je zo! De verhuizing van Amsterdam naar Zandvoort in 2020 heeft plant- en tuintechnisch gesproken de nodige uitdagingen opgeleverd. Aan de kust moet je meer rekening houden met de elementen: wind, regen, zout en zon. Een mooie reden voor GKT, om eens het nieuwe RHS boek Slim tuinieren doe je zo! te raadplegen. Want één is duidelijk: een zeebalkon is minder permanent te beplanten dan mijn voormalige stek in Amsterdam. Inmiddels heb ik al vele malen de planten af- en aangesleept, gezien de meteorologische condities. En op het Occitaanse platteland is de droogte een ware uitdaging! Er valt nog heel groens wat te doen dit voorjaar.
Uitgave van GoodCook.
foto: vegan Bretonse pastinaaksoep.
Vegan koken in Frankrijk? In het Franse woon-magazine Côté OUEST kwam ik een recensie tegen van een vegan kookboek, dat Franse klassiekers op plantaardige wijze bereidt. Gereons Keuken Thuis ging aan de slag met een aardappel/pastinaak velouté uit Bretagne.
Nodig:
2 kruimige aardappels
350 g pastinaak
1 middelgrote ui
2 appels
3 el gehakte hazelnoten
tijm
zout & peper
1 l groentebouillon
olijfolie
Bereiding:
Verhit wat olie in een koekenpan en rooster de hazelnoten kort tot ze licht bruin zijn. Hak ze hierna fijn. Verwarm wat olie in een pan en fruit de gesnipperde ui kort aan, voeg de in blokjes gesneden aardappel en pastinaak toe. Voeg de bouillon toe en breng het geheel aan de kook. Laat ongeveer 20 minuten sudderen. Voeg als laatste de tijm en appels in stukjes toe. Pureer het geheel met de staafmixer. Maak op smaak met wat peper & zout. Serveer direct met de geroosterde hazelnoten.
foto: Spring Town van Grant Wood 1941.
foto: zuiderse courgettes op de markt.
foto: kuko kadoo van Anke Morreel
RECEPT Kuku kadoo. Een Perzische courgette-fritatta van Donna Caramella. Kuku kadoo of Perzische courgette fritatta is een heerlijk lunchgerechtje dat je zowel koud als warm kan eten. En het is een ideale manier om courgette te verwerken. Recept vind je hier: Kuko Kadoo
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis. Chef-koks Sam & Sam Clark doken in de keukens van Andalusië en de Maghreb. De basis voor hun dagelijkse keuken. Stevige smaken uit een cross over keuken, die zij, na de sluiting van hun Londense restaurant, naar hun eigen thuiskeuken vertaalden Het eten moest eenvoudig te bereiden zijn en de signatuur behouden van MORO. Meer over dit kookboek lees je in maart.
Uitgave van GoodCook
foto: kunststad Pézenas in de Hérault.
De maart/april editie van Gereons Mag staat in het teken van KUNST.
Noot: De groene editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing, Lannoo,, Van Gogh Museum Amsterdam, Blauw, Joke Boon, Fontaine uitgevers, Anke Morreel, OAK, Alphons Nieuwenhuis, Michel Bouquet, Stefanie Swinkels, GoodCook, chefkok Marcelo Ballardin, Côté OUEST magazine, I’m Possible Amsterdam, Tourisme Lozère, Rinze de Vries, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: de vier hoofdrolspelers in de Van Gogh collectie.
Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Op 10 februari opent de tentoonstelling Kiezen voor Vincent, een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo: Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen!
foto: keuzes maken, hoe doe jij dat?
Toen in 1891 Theo van Gogh een half jaar na de dood van Vincent van Gogh overleed, erfden zijn jonge vrouw Jo van Gogh-Bongers en zoontje Vincent een enorme kunstverzameling. Dankzij Theo had de jonge Vincent zich kunnen ontwikkelen tot een vooraanstaand en vernieuwend kunstenaar. Theo zorgde voor het levensonderhoud en kwam in ruil daarvoor in het bezit van de meesterwerken van Vincent. Zonder kunsthandelaar Theo en zijn vrouw Jo en neefje, later ir. Vincent van Gogh, had het hedendaagse Van Gogh Museum nooit tot stand gekomen. Jo van Gogh-Bongers besloot dat de gehele collectie schilderijen, brieven en andere verzamelingen intact bleef en verhuisde naar Bussum, waar alles een plek kreeg. Een belangrijke beslissing. Want, wat als zij deze keuze niet had gemaakt? Op deze vraag is deze jubileumtentoonstelling geschoeid: “Wat had jij gedaan als jij in de schoenen van de hoofdrolspelers stond?” Beleef dit tijdens deze interactieve tentoonstelling.
foto: ga tijdens de tentoonstelling interactief aan de slag met licht en achtergrond.
Door de bijzondere beslissing van Jo’s zoon Vincent, om de schilderijen minus de eerder verkochte werken in een stichting onder te brengen en hiervoor een speciaal museum te bouwen, kunnen duizenden bezoekers nog altijd genieten van de werken van Vincent van Gogh. Geen sinecure, als je bedenkt, dat kunsthandelaar/broer en beste vriend van Vincent, Theo ook kunst verzamelde van andere tijdgenoten. De basis van dit mooie museum in Amsterdam, sinds 1973. Ook tegenwoordig zijn familieleden nog betrokken bij het museum en de stichting, die deze bijzondere collectie en het verhaal van doorzetters beheert.
foto: de eerste Van Gogh tentoonstelling
De tentoonstelling Kiezen voor Vincent is de aftrap van een jaar vol feestelijkheden en is te zien van 10 februari tot en met 10 april 2023. Met louter werken uit de familiecollectie. En zoals het een echte grande dame betaamt, is haar 50 jarige jubileum ook een mooie aftrap voor een cosmetische operatie, die het museum klaarstoomt voor de volgende halve eeuw.
foto: de enige foto’s van Vincent en zijn jongere broer Theo.
video: kijk mee hoe de de familie van Gogh keuzes maakte.
RECEPT.
Treuffe is een aardappelgerecht uit Bourgondië. Een lekker hartverwarmende aardappelkoek. Zeker na het werk in de wijngaard gaat dat er wel in.
Nodig:
500 g aardappels 3 grote eieren 2 el bloem 500 witte verse kaas, bijv.. ricotta 2 el crème fraîche olie om te bakken
Bereiding:
Schil en kook de aardappels. Laat ze iets afkoelen verbrokkel ze in een kom. Breek de eieren en klop deze door de aardappel. Voeg 2 el bloem, de crème fraiche, peper, zout ende ricotta toe. Roer de massa tot een beslag. Verhit in een pan wat olie en giet het mengsel erin. Bak kort op hoog vuur en laat de koek daarna 15 minuten rustig garen onder een deksel. Keer met behulp van een groot bord de aardappelkoek om en bak de andere kant in korte tijd krokant. Serveer de treuffe met een salade van veldsla en gebakken hazelnoten.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag, die rond 22 februari verschijnt. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
foto: Trudy en de twee andere kippen.
Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin. Ik heb haar een bruine boterham gegeven en die hapte ze zacht tokkend weg. Echt dichtbij kwam ze niet, maar dat had ik ook niet verwacht. Na de boodschappen (het was op een zaterdag) was ze er nog steeds. Ze zat in een groenblijvende boom op een lage tak. Tja wat te doen? Maar weer een boterham onder de boom gegooid en ook die hapte ze tevreden tokkend weg. Toen het donker werd dacht ik, dat ze was vertrokken. Na nog eens goed te hebben gekeken bleek ze veel hoger in de boom te zitten. Klaar voor de nacht.
’s Ochtends scharrelde ze weer door de tuin en de hele zondag bleef ze dat doen. Maandag heb ik bij de dierenwinkel gemengd graan aangeschaft. Dit ging er vlot in en zodra ze me zag kwam ze al voorzichtig aanscharrelen die week. Een tijd lang ging dit zo door. Wij vonden het wel gezellig. Zelfs toen ze op een zaterdagochtend om acht uur luid onder ons slaapkamerraam zat te tokken. Een bakje voer en stil was onze Trudy weer. Via via hoorden we dat Tru thuishoorde op de school om de hoek. De conciërge kwam haar halen toen ik aan het werk was, want ik wilde het niet zien. Erg tam was ze nog steeds niet en ik zag al wilde taferelen van een angstige kip voor me, die met grof geweld door een nare man werd meegesleept. Dit was eind november 2002. Het kippenvoer heb ik op 30 december maar in de tuin gegooid voor de andere vogels. Mijn stille hoop, dat ze terug zou komen, had ik laten varen.
Echter het jaar 2003 had niet beter kunnen beginnen want op 3 januari scharrelde ze weer tevreden door onze tuin. Trudy was terug en voorgoed hoopte ik. De tuin werd haar domein. Ik snoeide en haalde onkruid weg. Ze stond zowat op mijn tenen te trappelen om te kijken of er beestjes omhoog kwamen als ik iets ging planten. Kleine plantjes kregen geen kans, want nijver als ze was, groef ze alles op. Op een dag merkte ik dat ze uit de tuin van buren kwam. Eieren had ik nog nooit gezien. Ook niet echt meer aan gedacht, maar ineens ontdekte ik een nest met meerdere eieren achter de omheining. En het was niet eens Pasen.
In de achtertuin is het bij een beetje snoeien en het planten van wat bessenstruiken gebleven. En een nachthok voor de kippen want ik haalde er nog twee Orpingtons bij. Trudy bleek een Assendelfter raskip. Ze had een grappig rozetje op haar hoofd. Jaren scharrelden ze door de tuin. Nijver krabbend trokken ze rond op zoek naar pieren. In de avond gingen ze in het nachthok en gelukkig legden ze daar ook eitjes. Nu 20 jaar later tuinier ik op een dakterras vol met grote potten. Ik kan vanaf het dak de tuin bijna zien. Op het dak groeien frambozen, zwarte bessen, aalbessen en bramen. Er staan kersenbomen, een perzik, pruimenbomen, nectarines en vijgen. In het seizoen verbouw ik sla, spinazie en snijbiet in potten. De groene parkieten hebben de kersenbomen al ontdekt. Ik vind het wel grappig, maar nog leuker had ik het gevonden als Trudy in weer in een boom had gezeten. Ze heeft 10 jaar bij ons gewoond en telkens als ik weer iets verplant denk ik dat ik haar zachtjes hoor tokken.
foto: Gereons oeufs en meurette in Libelle.
Dank je wel Rinze voor deze leuke gastblog. Speciaal voor jou een Bourgondisch eierrecept uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis: “Oeufs en meurette”, een Bourgondische klassieker van eieren gepocheerd in rode wijn met een rode wijnsaus. Deze saus is een combinatie van wijn, spek en uien. Lang inkoken maakt de saus dikker en stroperiger.
Nodig:
1 fles rode Bourgogne wijn
100 g spek in blokjes
6 sjalotjes
100 g boter
250 ml runderbouillon
8 sneden brood
2 tenen knoflook
50 ml wijnazijn
8 verse eieren
zout, peper
gehakte peterselie/bieslook
1 l heet water
Bereiding:
Snijd het spek in heel fijne kleine blokjes. Hak de sjalotjes fijn. Verhit ongeveer 20 g boter en bak de spekblokjes en sjalotjes kort aan tot bruin. Giet er 500 ml rode wijn bij en de bouillon. Bewaar de rest van de wijn voor het pocheren. Kook dit onder telkens roeren voor de helft in zodat een dikke saus ontstaat. Rooster het brood en wrijf in met de knoflooktenen. Giet in een pan de overige wijn, water en azijn en breng aan de kook. Let op dat het niet kookt maar borrelt. Breek de eieren één voor één in een kopje. Zet het vuur laag en roer het water kokende water zo dat er een kolk ontstaat. Voeg het ei toe en laat het 3 minuten pocheren. Schep eruit met schuimspaan. Doe dit ook met de andere eieren. Houd ze warm in een schaal met warm water. Snijd eventueel de randjes van de eieren bij. Als de saus goed is ingekookt, voeg dan peper en zout toe en de rest van de boter in blokjes om te binden. Niet meer verwarmen. Leg het geroosterde brood op een schaal, en leg op elke snee een gepocheerd ei. Giet de saus erover en bestrooi met wat bieslook en peterselie.
Vega(n) kookboeken in februari. Laten we deze maand eens vega(n) aftrappen met twee kookboeken, die al een tijdje op de rol stonden en waar GKT maar niet aan toekwam. De groene weken dienen zich aan op GKT. De lente staat voor de deur. Wat minder vlees en wat meer groenvoer eten kan geen kwaad. Tenminste, dat vind ik. Het is geen credo. Daarover kun je mijn LUBM blogpost nalezen!
foto: Paul Florizoone en cover No Meat no nonsense.
No meat no nonsense. Plantaardig eten hoeft helemaal niet moeilijk te zijn is het betoog van Greenway oprichter Paul Florizoone in zijn nieuwe boek No meat non nonsense. Op één van zijn reizen was de schrijver verstoken van vlees en dat vond hij uiteindelijk helemaal niet erg. Integendeel zelfs: zijn passie voor vegetarisch eten en plantbased koken werd aangewakkerd. Het leidde tot de oprichting van zijn bedrijf Greenway, dat in België plantbased food produceert. GKT kent de producten nog niet en is erg benieuwd naar de kwaliteit van zijn waar. (Ga er dit voorjaar eens naar op zoek) En heel belangrijk voor GKT: het aantal toegevoegde hulpstoffen. Want dat blijft toch een dingetje bij vleesvervangers uit de supermarkt. Maar voor nu wat voorbeelden uit dit vrolijke kookboek van Paul Florizoone. Köfte van jana met mojo verde, lekker pittig fingerfood. Beet balls met tzatziki. Vietnamese Banh mi. In de zomereditie van Gereons Mag eind juni keert een recept van Florizoone terug. Makkelijke en maakbare recepten voor iedereen, die eens een keer of altijd zonder vlees wil eten. Ik denk, dat het ook zo bedoeld is, want kant & klaar plantbased producten hebben niet als doelgroep de doorgewinterde culinaire vegan kok, maar de doorsnee supermarktklant. Geen vlees, gene zever!
Vega Blauw. Bij mij om de hoek in Amsterdam. (gek dat je dat na meer dan twee jaar nog steeds zegt) zit het Indonesische restaurant Blauw. Een fijne plek om te genieten van al het moois, dat de Gordel van Smaragd heeft te bieden. Blauw is bekend van wege de gerechten, die de chefs bereiden met originele Indonesische kruiden, kleuren en smaken. Maar daar stopt het niet bij, want ook de keuken van Blauw is continu in beweging. Een vega versie van het eerder verschenen kookboek moest derhalve niet ontbreken Zeventig originele plantbased recepten van de koks van Blauw, aan het papier toevertrouwd door vriendin en culinair schrijfster Joke Boon. Zij wist de vega gerechten uit de keuken te vertalen in leesbare receptuur. Tussen de recepten door wordt het team van Blauw voorgesteld, want zij zijn de koks, die alles maken. Vega gerechten uit de hele archipel van het Westen van Sumatra tot aan Timor, van Sulawesi tot het populaire Bali. Zoals Sop sayur santan, Terong kecap. Vega rendang. En… bami timun jepang, waarvan ik in de volgende editie van Gereons Mag het recept geef. Vega Blauw: nu ook om zelf thuis mee aan de slag te gaan. Kook eens op zijn Indonesisch 2.0!
Vega Blauw is een uitgave van Terra en is te koop voor. € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Bistrotier. Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer. De bistro, al sinds de 19e eeuw het kloppende hart van Franse steden. Van vroeg tot laat, voor een glas met quelque chose à grignoter of een fijn middagmaal. In Gereons kookboekenhoek stond al het rode boek A propos bistro waarin kok en kookboekenschrijver Stéphane Reynaud de essentie van het bistroleven en -eten uit de doeken doet. Onlangs verscheen bij Fontaine van zijn hand Bistrotier, de beroemde bistrokeuken voor bij je thuis, met tachtig bladzijden over drank en 400 pagina’s vol gerechten. En Reynaud zou Reynaud niet zijn als het geheel niet werd gelardeerd met productinformatie en verhalen. Want naast een goede kok is hij een uitstekend verhalenverteller en soms ook grapjas, zoals in zijn seizoensboek De lente op tafel. Toen GKT in 2015 de recensie hierover schreef was het snel gedaan met de op handen zijnde kookstaking. M.a.w. Stéphane Reynaud weet je altijd weer de keuken in te lokken.
Bistrotier. Het boek verwelkomt je op een plek, waar je even buiten de wereld van alledag wilt zijn. Een zaak als een vrolijke dinsdag, een soort huiskamer, waar je de tijd neemt om te genieten van wat de patron je voorschotelt. Van oudsher kwamen de schuiten met verse waar op maandag aan in Rungis. Dinsdag werden de fijne en verse producten van de tuinders geleverd. De aftrap voor een week vol lekkere gerechten in de bistro. De baas van de bistro schrijft zijn menu op het schoolbord. Sur l’ardoise. Zo gaat het al heel lang in Parijs en de rest van Frankrijk.
GKT wil niet blijven hangen in de geschiedschrijving van het fenomeen bistro op deze druilerige maandag, maar gaat kijken, wat Bistrotier Reynaud in petto heeft om de maagjes van klanten te vullen. Het boek start met het menu en de drankkaart (van Frankrijk) met daarop de gerechten , de wijnen en bieren, die de restaurateur verkoopt. Vanaf 7 uur in de ochtend ben je welkom voor een kop koffie of een simpel petit déjeuner. Dat kan een croissant au beurre met jam zijn of een omelet. En vergeet vooral het broodje met ham, kenmerkend voor Ile de France niet!
Om 12 uur, midi, is het tijd voor een kleine apéro, een glas wijn of aperitief met een stukje worst. Den k aan een glas Brouilly of Mâcon. Het hele boek staat vol met geslaagde wijn/spijs combinaties. Bijvoorbeeld voor bij de heerlijk brandade de morue of een hoemmoes van Puy linzen. Griekse tarama op een blini ontbreekt niet. De smaakpapillen zijn geopend voor de répas van de middag of de avond. Met uitleg over oesters, scheermessen en ander zeegrut. Als Bistrotier binnenkort met GKT meeverhuist naar de Languedoc, ga ik zeker te rade bij de lekkere zeevruchtenrecepten van Reynaud. Net als de terrines en charcuteriegerechten. Hierin verloochent Stéphane zijn afkomst als boerenzoon niet. Hij schreef hier eens het boek Van het varken over.
A table. Met vooraf een klassieker uit de Franse bistrokeuken: oeufs à la mayonnaise, eieren met mayo. Glaasje champagne of crémant erbij. Kikkerbillen uit de Dombes met een glas frisse Muscadet sur lie of voor in de winter een kloeke cassoulet, met erbij rode Fitou. En zo staat Bistrotier vol met allerlei fijne en lekkere, al dan niet klassieke Franse gerechten. We sluiten de maaltijd bij Reynaud af met een college over kaas. Daar zou je ook een hel avond mee kunnen vullen. Zoals de mooie Normandische kazen met een trou Normand, een klein glaasje Calvados. Goed gelaafd verlaat je het établissement.
Met Bistrotier is Stéphane Reynaud er wederom in geslaagd je een kijkje te laten nemen in zijn habitat: de bistro in al zijn facetten. Je krijgt er honger van als je de likkebaardend lekkere foto’s van Marie-Pierre Morel ziet en de recepten leest. Dit kookboek krijgt een mooie plek in Gereons Occitaanse kookboekenhoek en zal er weer vaak bij worden gepakt ter inspiratie. Wat nou kookstaking?
Bistrotier, de beroemde Franse bistrokeuken nu bij je thuis. Stéphane Reynaud. (ISBN 9789464042016) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 44,99
Verklarende woordenlijst: Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer: Het boek van rode wangen en borden vol saus. Quelque chose a grignoter: iets om erbij te knabbelen. Op het schoolbord: sur l’ardoise. Petit déjeuner: ontbijtje. Croissant au beurre: boterige croissant. Ile de France: de streek rond Parijs, het hart van Frankrijk. Apéro: drankje voor de maaltijd uit. Brandade de morue: stokvispuree uit de stad Nîmes. Tarama: viskuitdip uit Griekenland voor op een Russische blini. Répas: maaltijd. Midi: middaguur of Zuiden. Patron: de waard, baas van de bistro. Charcuterie: vleeswaren. A table: aan tafel. Crémant: mousserende wijn uit andere streken dan Champagne, denk aan Elzas, Loire of Bourgogne. Dombes: water- en kikkerrijke streek in het Saône dal tussen Bourg en Bresse en Lyon. Muscadet sur lie: witte frisse wijn uit Loire Atlantique, gemaakt van de melon de bourgogne druif. Cassoulet: het traditionele bonengerecht van Occitanië. Fitou: rode wijn uit de Languedoc. Trou normand: glaasje Calvados een appeldestillaat uit Normandië.
Stéphane Reynaud is een Franse chef-kok en kookschrijver. Reynaud komt uit een familie van slagers en varkenshouders in de Ardèche in Frankrijk. Hij woont in Parijs met zijn vrouw en drie kinderen. Hij schreef maar liefst 18 boeken, waarvan er velen door Fontaine met succes zijn vertaald.
N.B.: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Lekker. Vier vrienden besluiten rond de eeuwwisseling, om het geld dat ze in hun leven verdiend hebben, te verbrassen aan de meest exquise spijzen en dranken. Op Oudjaarsavond in Comme chez Soi, het Brusselse 3 sterrenrestaurant besluiten ze op reis te gaan naar nieuwe smaken en geneugten. Een trip vol sensaties is het gevolg. Niet per ongeluk, want aan het begin van dit millennium is de almacht van het Franse dictaat in de gastronomie net doorbroken. Denk aan de opkomst van de Catalaanse keuken met als vlaggendrager Ferran Adría van El Bullí in Roses. De opkomst van Baskische chefs. het Deense wonder NOMA (dat per 2025 ophoudt te bestaan), de tempel van nordisk mad. De inhaalbeweging, die de Angelsaksische chefs maakten. De opkomst van het influeren. Doen deze vier heren hier ook aan mee?
Kortom Bruno Vanspauwen schreef een gastronomische satire in 22 gangen. Over trends en hypes en hoe zij dit tijdens hun queeste hebben ervaren. De verschuiving van eten als voeding naar eten als spektakel in twee decennia eetgeschiedenis. De veranderingen in de keuken, de tafelmanieren, de gedronken wijnen en gerechten. En…. we zijn nog lang niet aan het einde van deze ontwikkeling.
Lekker is een boek, waarin Vanspauwen je mee op pad neemt door het landschap van de hedendaagse foodcult. Heerlijk om te lezen, om mee te lachen en een feest der herkenning. What’s next de komende 20 jaar?
Lekker, een gastronomische satire. Bruno Vanspauwen (ISBN 9789464369694) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 22,95
Over Bruno Vanspauwen: Vanspauwen (1959) is sinds 2002 culinair recensent en wijnschrijver voor de krant De Standaard. Hij publiceert ook over wijn en voeding in Knack Weekend en runt wijnkanaal.be.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
No of low in januari? Steeds meer mensen houden een maand lang Dry January na het feestgedruis van december, dat veelal is overgoten met alcohol. Niet drinken in januari is voor velen een vaste parameter geworden in de voornemens voor het nieuwe jaar, net als het stoppen met roken, meer sporten en afvallen. Het past in een meer bewuste en gezonde leefstijl. Helemaal niets mis mee, maar het werpt direct de vraag op: Wat drink je dan een maand lang? Want niet iedereen houdt van frisdranken en fruitsappen, met als bijkomend nadeel de verhoogde suikerinname. En 31 dagen aan de thee en het water is ook weer zo saai. Een leuk dilemma om te tackelen zo aan het begin van 2023.
foto: het rode alternatief voor Campari.
Op woensdag 4 januari toog Gereons Keuken Thuis daarom naar de Capital C hub aan het Weesperplein, om aldaar van wijnschrijver Esmee Langereis de ins & outs van het alcolholvrije en -luwe landschap te vernemen. En drommels, dat is geen gering territorium. De markt bestaat vooral uit alcoholvrije bieren, spirits, drinks with benefits, gefermenteerde drankjes, zoals kombucha en natuurlijk wijnen. Deze dranken vormen wereldwijd 2% van het totaal aan geproduceerde drank. Dat klinkt als een klein volume, maar dat is het niet, als je weet, dat die 2% een omzet van 11 miljard dollar betekent. Een interessante markt dus! Voeg daarbij, dat alcoholvrije opties erg in trek zijn bij vooral vrouwen tussen de 20 en 40 jaar en je kunt je voorstellen hoe booming deze markt is.
Inmiddels zijn de spirits zonder alcohol, denk aan gin en aperitieven 0%, net als alcoholvrije bieren goed vertegenwoordigd. Van de eerste categorie werden mocktail geschonken van het Zuid Afrikaanse merk Abstinence, dat een complete range heeft. GKT proefde een campari tonic style mocktail. Lekker verfrissend, maar niet een drankje waar ik de hele maand januari naar zou snakken. Vaak worden deze 0% aperitieven verkocht in grote flessen. Ze hebben een geringe houdbaarheid. Bij matig gebruik geen optie voor GKT.
foto: flight 1, de witte wijnen.
Maar waar kwam Gereons Keuken Thuis voor? Juist, de wijnen. GKT heeft een behoorlijk ambivalente houding tegenover dit product. Enerzijds doordat het smaakpalet moeilijk is te doorgronden en ten tweede de prijs. Goede alcoholvrije wijn is niet goedkoop. Waarom zou je het dan kopen? Een leuke uitdaging, om te ontdekken deze middag. Esmee Langereis had wijnen van twee huizen in drie flights geselecteerd. De deelnemers startten met twee maal wit, verdejo en riesling van het Berlijnse Kolonne Null en een chardonnay van het Chileense Sinzero. Bij mij viel de laatste het meest in de smaak. Deze 0% wijn was prima te doen bij de paella die avond. Je merkt bij beide wijnhuizen de toename van kwaliteit. Waar eens alcoholloze wijn een restproduct was van wijnalcoholproductie is het nu een eigen tak van sport geworden. Dat biedt perspectieven.
Verder met rood van beide huizen. Esmee Langereis had een booby trap ingebouwd in de vorm van zwarte bessensap. Hoe zoet smaakt dat dan ten opzichte van de twee wijnen daarna? Heel zoet en fruitig. Van Kolonne Null proefden we een blend, Cuvée 2 waarbij de gebruikte druiven niet op het achteretiket staan vermeld. Dat is jammer. Van Sinzero was er een cabernet sauvignon. Zou ik deze twee rode wijnen bij een gerecht schenken? Ik moet het antwoord schuldig blijven.
foto: 0% chardonnay van SinZero.
Flight drie bestond uit mousserende wijnen. Eigenlijk de 0% wijn die in Gereons Keuken Thuis het meest gekocht wordt. Niet onlogisch, want de bubbels geven net dat extraatje bij gemis aan alcohol. De eerste bubbel van Kolonne Null was fris en had een sterke mousse. Nummer twee was wederom een instinker, want was een gewone Moscato d’Asti. Zo merk je dat als je een paar uurtjes alcoholvrij en blind proeft je het verschil minder gaat merken. De laatste was Sinzero brut sparkling. Die ga ik nog een keer aanschaffen.
Het was een leerzame middag daar aan het Weesperplein en op sommige fronten heb ik mijn ambivalente houding tegenover No of low in januari? bijgesteld. Er zaten zeker fijne producten bij en de wijnen waren beter dan ik van tevoren bedacht had. Wat mij 100% over de streep zou kunnen trekken is als 0% wijnen full force bij gerechten kunnen worden ingezet. Zo ver is het nog niet. Ik zie Gereons Eatery & Winery in 2023 nog geen no of low wijn- en spijsproverijen organiseren. Maar wat niet is kan nog komen, dat werd wel duidelijk tijdens deze proeverij. Dank aan Pitch PR voor deze nuttige middag.
foto: 0% spirit en mousserend.
Meer informatie?
Over Kolonne Null: Kolonne Null staat voor kwaliteit, plezier en stijl. Dit wijnhuis heeft een verscheidenheid aan niet-alcoholische wijnen en sprankelende variaties, die zijn ontwikkeld en gecoproduceerd met bekroonde internationale gezinswijngaarden. Dit Duitse merk biedt inmiddels verschillende wijnen, waaronder mousserende versies.
Over SinZero: SinZero, of met de nadruk op SinZero, is een wijnbedrijf uit Chili dat zich helemaal heeft gespecialiseerd in het de-alcoholiseren van wijn. SinZero biedt een reeks aan alcoholarme wijnen inclusief een mousserende rosé.
Over Abstinence: Abstinence is een Zuid-Afrikaans non-alcoholisch spirit & dranken brand met een portfolio van complexe, geraffineerde non-alcoholische spirits en aperitieven gemaakt met een mix van planten en kruiden door middel ambachtelijke hydro-distillatie. In hun assortiment hebben zij momenteel twee witte spirits, een donkere en twee aperitieven.
Over Delta Wines: Delta Wines is een internationaal georiënteerde marktspeler in wijn, met een belangrijke rol op de Nederlandse markt. Delta Wines omvat zeven autonome bedrijven met één backoffice in Waddinxveen, Nederland en is de grootste wijnimporteur in Nederland. Het bedrijf omvat een jong en ambitieus team met een groot onderscheidend vermogen. Onze verschillende werkmaatschappijen sourcen hun wijnen wereldwijd en leveren zowel aan detailhandel als groothandel, traditionele vakhandel, taxfree, online en export. La Source is onderdeel van Delta Wines en legt zich geheel toe op alcoholvrije wijnen en -gedestilleerde dranken.
De aftrap van 2023. Een nieuw jaar vol nieuwe plannen. Het voelt altijd pril aan die eerste en nieuwe ochtend van het nieuwe jaar hier aan zee. De kruitdampen zijn opgetrokken en door de wolken piepen de eerste zonnestralen van 2023. De eerste januari is voor Gereons Keuken Thuis een mooie dag om goede voornemens te maken en snode plannen te smeden. Met inbegrip van de bagage, die ik meeneem uit het jaar ervoor.
foto: des volets ouverts.
Wat ga ik doen in 2023?
Voor Gereons Keuken Thuis ben ik altijd op zoek naar gastbloggers, voor een leuk verhaal of voor een leuk recept.
Terroir blijft een grote rol spelen op Gereons Keuken Thuis en onder de hashtag #occitanie ga ik aan een nieuw Frans avontuur beginnen. Ook laat professeur Anatole Circonflexe regelmatig wat horen op zijn nieuwe eigen pagina op GKT.
Een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Culinaire kennis en wijnkunde is in 2022 een beetje een ondergeschoven kindje geworden op mijn blog. Geïnspireerd door reizen en try outs ga ik 2023 kijken wat er beter kan in mijn gerechten. Er valt immers altijd wat te leren! Ik vind een groot nadeel van de bloggerswereld, dat er vaak 1000 in een dozijn recepten met supermarktingrediënten worden gepost. Gereons Keuken Thuis gaat zich weer meer richten op smaak, uitdaging en schwung in de keuken. Dat geldt ook voor wijnen. Want daar begon het tenslotte allemaal mee meer dan 16 jaar geleden. Tijd om in mijn nieuwe omgeving weer wijnen te gaan ontdekken.
#Nowaste, minder vlees, meer groente staan ook hoog op de agenda. Ik realiseerde me gisteren tijdens het koken, dat meer dan ooit het omgaan met resources een belangrijk onderdeel van mijn dagelijkse leven wordt. Net als een nieuw sportprojectje, want in 2022 sloeg de waan van de dag toe en werd mijn day to day sport-, zwem- en voedingsregime danig verwaarloosd.
Things will get edgier. In 2023 staat Gereons Keuken Thuis weer open voor kookboekrecensies, productreviews en event verslaggeving. Durf je het aan om je boek te laten recenseren, wil je je unieke product door mij laten testen of mij iets laten schrijven over je evenement? Be my guest. Gereons Keuken Thuis is altijd op zoek naar nieuwe input. Ik vermeld er wel bij dat ik strikter ga worden in mijn selecties en vooronderzoek.
Een spannend en uitdagend jaar 2023 ligt er dus voor Gereons Keuken Thuis in het verschiet. De aftrap van 2023, een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Maar nu eerst nog een dagje uitbrakken.
Een heel gezond en inspirerend 2023 gewenst.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
