Gereons Mag de zomereditie 2023.

 Gereons Mag de zomereditie 2023.

foto: Flirt op volle zee van Willy Sluiter.

Welkom aan boord…. een nieuwe editie van Gereons Mag, met een verzameling leuke zomerse zaken. Kook- en leesboeken, van ansjovis tot een huis in Frankrijk. Een  editie vol lekkere recepten, al dan niet plant based. Een koekjesdessert van Lotus zonder oven. Fijne tentoonstellingen in het Van Gogh Museum en De Balie. Bier met als doel schonere zeeën. Een gezondheidsdrankje voor je huid uit de foodybox van Kroon op het Werk. Mosselpakketjes, want het Zeeuwse mosselseizoen is weer begonnen. Snelle citrus-pesto van Frances Mayes. Nederlands zomerfruit op je bord. Het is zomer laat je inspireren!

foto: Beet balls met tzatziki.

BEET balls met tzatziki. Uit het boek van Paul Florizoone: Geen vlees gene zever. Plantaardig eten hoeft helemaal niet moeilijk te zijn, is het betoog van Greenway oprichter Paul Florizoone in zijn boek No meat no nonsense. Op één van zijn reizen was de schrijver verstoken van vlees en dat vond hij uiteindelijk helemaal niet erg. Integendeel zelfs: zijn passie voor vegetarisch eten en plantbased koken werd aangewakkerd. Het leidde tot de oprichting van zijn bedrijf Greenway dat in België plant based food produceert. Uitgave van Lannoo. 

Nodig:

1 grote rode biet ca. 200 g

400 g Greenway gehakt of ander plantbased gehakt.

100 g sjalotjes fijngesnipperd

2 tl Cajun kruiden

20 g verse dille

2 el bakboter of olijfolie

3 lente-uitjes

1/2 komkommer

200 g Griekse yoghurt

2 tenen knoflook

20 g verse dille

peper & zout

Bereiding:

Rasp de komkommer en pers met je handen het vocht eruit. GKT laat meestal de komkommer uitlekken met wat zout in een zeef. Meng de komkommer met de yoghurt en heel fijn gehakte tenen knoflook. Voeg de fijngesneden dille toe. Breng het geheel op smaak met peper en zout. En een drizzle EV olijfolie. Schil de rode biet en rasp deze heel fijn. Meng het gehakt met de geraspte rode biet, de fijngesneden sjalotten, de Cajunkruiden en fijngehakte dille. Vorm van het mengsel zo’n 16 gehaktballetjes van zo’n 40 g per stuk. Bak de ballen op een middelmatig vuur in een braadpan met de vetstof naar keuze. Draai de gehaktballetjes regelmatig om zo dat ze gelijkmatig kleuren. Serveer de balletjes met wat fijngesneden lente-uitjes en dien op met de tzatziki dip.

foto: cover Ansjovis van Petra Possel.

Ansjovis, kleine vis, groot verhaal, van Petra Possel, is een ode aan deze kleine trekvis, die overal in Europa was te vinden. GKT kijkt nu met hele andere ogen naar deze vis bij het eten van boquerones in Roses of pissaladière in een Occitaanse badplaats. Een fijn zomerboek om mee op reis te nemen en van te smullen. Uitgave van Podium  Lees meer.

RECEPT: pissaladière van bladerdeeg met vijgen en ansjovis.

Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij. 

Nodig 4 personen:

4 plakken bladerdeeg
4 verse vijgen
3 rode uien in ringen
8 ansjovisfilets
3 el olijfolie
1 el balsamicoazijn
peper
tijmblaadjes
1 tl suiker

Bereiding:

Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten op 180 ° Celsius. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met wat balsamicoazijn en voeg de suiker toe. Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk.
Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.

foto: Ocean Beer at SeaSpot.

OCEAN beer. Strandbieren. Drie vrienden, die graag surfen, raakten behoorlijk gefrustreerd van al het vuil, dat zij in zee en op stranden aantroffen. Om deze vervuiling tegen te gaan ontwikkelden zij een speciaal IPA bier en daagden met dit bier andere mensen uit om een lokale beach clean up te organiseren. Simpel gezegd bier verkopen tegen vervuiling van zee en strand. Alle winst van Ocean beer wordt hiervoor ingezet. Geen gek streven, vindt GKT, als je het strand hier in Zandvoort na een zomerse dag ziet. Opruimen is niet moeilijk en elk beetje helpt. Dus raap dat zwervende blikje of flesje in de branding op en gooi het in een vuilnisbak. Meer over Ocean beer lees je hier.

foto: Catalaanse vissers.

De Catalaanse keuken is een unieke mix van ingrediënten van het land en uit de zee. Mar i muntanya. Zeker in de badplaatsen langs de 260 kilometer lange kustlijn komen vis- en schaaldierliefhebbers in de honderden visrestaurants volop aan hun trekken. Aan de Costa Dorada in de provincie Tarragona is de keuken vers en seizoensgebonden, dankzij de lokale producenten en de diversiteit van de aangeboden producten. Deze regio produceert ieder jaar 82 miljoen flessen wijn, 6,5 miljoen liter olijfolie, 50.000 kilo aardappelen, 271.000 kilo mandarijnen, 10.000 ton hazelnoten voor de picada catalana, 16 miljoen calçots (lenteui) en 140.000 ton rijst.  Als daarin niet de basis ligt voor deze fijne mediterrane keuken?

RECEPT: fideuà met vis en schaaldieren.

Nodig:

1,3 l visfond

500 g vis met stevig vlees

500 g schelpdieren, mosselen of kokkels

500 g garnalen

500 g fideuà pasta of gebroken spaghetti.

300 g pijlinktvis in ringetjes

2 tomaten

1 groene paprika

60 g chorizo

1 wortel

4 el olijfolie

kurkuma, paprika, saffraan, zout, peper

Bereiding:

Snijd de chorizo, de paprika, de tomaten en de wortel in plakjes, was de inktvis zorgvuldig, bak de chorizo in een koekenpan met olijfolie gedurende 2 minuten en leg even opzij. Voeg in dezelfde pan de paprika en de plakjes wortel toe en bak tot de paprika gesmolten is. Voeg de inktvis toe en bak een paar minuten mee. Voeg de tomaten en vervolgens de vis toe. Bak gedurende 5 minuten, voeg de chorizo toe, voordat je de bouillon en kruiden toevoegt. Voeg daarna de pasta toe als alles kookt. Voeg de garnalen en schaaldieren halverwege het koken toe. Dek af en laat 5 minuten staan alvorens te serveren.

foto: cover Signature dishes,

Signature dishes. Het nieuwe boek van influencer en tastehunter The Foodalist alias de in Brussel woonachtige Amélie Vincent. Juriste van opleiding -wat ruilen toch veel juristen hun carrière in voor een foodbestaan- , maar tegenwoordig baasje van haar eigen bureau, dat gespecialiseerd is in wereldwijde gastronomie, mensen en culturen. Vincent heeft zich altijd aangetrokken gevoeld door mensen. Als kind wilde ze verpleegster of sociaal werkster worden. Eigenlijk is ze dat uiteindelijk geworden als The Foodalist. Behalve dat zij in haar dagelijks bestaan niet te maken krijgt met patiënten of cliënten, maar wereldwijd de vinger aan de pols houdt in restaurants en bij chefs. In dit nieuwe boek vertrouwen 50 topchefs hun geheim recept toe aan Amélie. In augustus verklapt GKT wie en wat. Uitgave van Lannoo.

foto: Feel beautiful van Purasana.

Jeugdige huid en haar op elke leeftijd. De beschrijving van het drankje dat ik aantrof in de
zomereditie van de foodybox van Kroon op het Werk. Een collageen bom aldus Purasana, Feel beautiful Je lichaam bestaat voor 30% uit deze eiwitten. En dit drankje van Purasana helpt erbij, om vrij van synthetische stoffen er jong en fruitig uit te zien. Dat gaat GKT deze zomer proberen. Dus mocht er een jonge god op de boulevard voorbij lopen? Grote kans dat ik het ben! 

foto: cover Pasta Veloce.

Pasta veloce. Onweerstaanbare recepten van onder de Toscaanse zon. Frances Mayes en haar long time culipartner in crime Susan Wyler nemen je in dit mooie nieuwe kookboek mee door hun fast pasta kitchen. De twee schrijvers kennen elkaar al sinds ze ooit in de Provence een kookcursus volgden. Daarna verloren ze elkaar uit het oog, maar sinds beiden in North Carolina wonen, trekken ze weer gezamenlijk op. De lockdowns hielpen daar een handje bij, want de dames voorzagen elkaar regelmatig van lekkere pastagerechten, die ze telkens op de veranda’s van elkaar zetten. Zo ontstond het idee om Pasta Veloce te schrijven. Uitgave van Abrams.

Siciliaanse citruspesto. Geurige agrumi, citrusvruchten, passen fijn bij pasta’s met vis en zeevruchten. Ook pept het zuur van citrusvruchten een gegrilde kip op. Dit recept voor een Siciliaanse citruspesto is genoeg voor 400 g pasta. Je kunt natuurlijk ook de hoeveelheden verdubbelen, maar houd rekening met de smaak, want die kan stevig zijn.

Nodig:

2 tenen knoflook

 flinke bos basilicum , de blaadjes

1/2 tl zout

3 el sinaasappelsap

2 el citroensap

1 el limoensap

2 el amandelschaafsel

3 el EV olijfolie

50 g Parmezaanse kaas geraspt


Bereiding: 

Doe de basilicumblaadjes, knoflook, zout, sinaasappelsap, citroensap, limoensap en amandelschaafsel in een foodprocessor of blender en pulseer het geheel vier a vijf keer. Zet de machine op een lage stand en voeg beetje bij beetje de olie en kaas toe. Met en spatel schep je het van de randen naar het midden. Pulseer nu no een keer of tien tot je een mooie emulsie hebt. Indien de pesto te droog is kun je wat water toevoegen. Serveer deze pesto gemengd door al dente gekookte spaghetti gegarneerd met wat basilicum blaadjes
 

foto: gevulde mosselen op zijn Turks.

Zeeuwse mosselen…. het seizoen is weer begonnen. Tijdens de start van het Zeeuwse mosselseizoen werd net als vorig jaar met de mosselburger een nieuwe bereiding gepresenteerd. Loaded mosselen, een hapje van met gekruide rijst gevulde mosselen, dat veelvuldig wordt gesnackt in Turkse badplaatsen aan de Egeische Zee. Je eet deze midye dolma direct uit de schelp. Ibrahim Bas tipte het Nederlands Mosselbureau over deze leuke snack. Het bureau ging ermee aan de slag en bekeek of ook de Nederlandse mossel geschikt was voor loaded mosselgerechten. Met succes, want uit de proefpanels bleek, dat deze mosselsnack heel goed is te maken met verse mosselen uit Zeeland. Leuk idee voor je zomerse apéro. Dus met zijn allen aan de loaded mosselen!

foto: cover Mais OUI!

Mais OUI! Zomerlezen met Asjha van den Akker over haar Frankrijk. Elke week schrijft Asjha een zomerse column op frankrijk.nl over het leven en wonen in een knalroze huis in ons gezamenlijke dorp. Asjha woont hier net als  GKT nog niet zo heel lang en verkent het terroir. Hiervoor woonden zij en haar man, lekkerbek, wijnkenner en kok Ed westelijker in de Dordognestreek. Over de wederwaardigheden in deze woonstede schreef zij het vrolijke boek Mais OUI!, over het dorp, de mensen en gewoonten. Gelardeerd met lekkere recepten uit de keuken van Fat Eddie. GKT las het boek met een glimlach van herkenning en is nu ook benieuwd naar het eerdere boek Et voila! . Mais OUI!, verhalen uit Frankrijk is te krijgen via BOL of op de site van Asjha.

foto: ingezonden recept van Daan Daniëls.

Modern Greek van Daan Daniëls. Hij plaatste dit no waste “recept” in de gay cooking club groep op Facebook. Eigenlijk geen recept maar een creatieve benadering van dingen, die hij nog in huis had. En laat het nu prachtig in het #alfresco zomerthema van GKT passen: Modern Greek. Dank voor de input Daan! Een mooie salade van rucola, druiven, tomaatjes, komkommer, veggie gyros, een oud geitenkaasje. Met als dressing tzatziki.

foto: één van de mannen met baarden.

Wat vertellen baarden over hoe we ons verhouden tot mannelijkheid? In drie jaar tijd interviewde Gideon Querido van Frank allerlei mannen over hun baard en over de identitiet, die ze daaraan ontlenen. Hoe verhouden zij zich tot andere mannen. Hij begon met de interviews in Berlijn en vervolgde zijn queeste in Amsterdam, Londen en Tel Aviv. Het resulteerde in een 50-tal interviews, waarbij fotograaf Elvin Boer prachtige portretten maakte. Op de website Beards of Berlin verschijnt elke week een nieuw interview en portret. 

Van 7 juli tot 5 september 2023 presenteert De Balie in Amsterdam Beards of Berlin: een foto-expositie waarin een selectie van de foto’s wordt getoond. 

foto: fruit van Nederlandse bodem.

Nederlands zomerfruit. Van Nederlandse telers zijn er nu volop VON bramen met een zoetere smaak dan de voormalige voorgangers, waar toch het zuur overheerste. Bramen van een groter formaat voor op je taart, bij je ontbijt en in je Griekse yoghurt met walnoten en honing. Elke hap van VON bramen is een traktatie. Net als de Inspire aardbeien van Nederlandse makelij., met een knalrode kleur, glans en zomers zoet van smaak.

foto: schets van velden buiten Auvers.
foto: het dorp Auvers sur Oise.

In Auvers…. de laatste maanden van Vincent van Gogh.  In het museum, dat dit jaar zijn 50 jarig jubileum viert, is deze zomer een grote tentoonstelling te zien over de laatste maanden van het het leven van Vincent van Gogh, Hij woonde tot zijn dood in 1890 in Auvers sur Oise. Een hele productieve periode, waarin hij zijn grootste meesterwerken maakte, zoals het beroemde Korenveld met kraaien. In het begin was Vincent erg gelukkig in Auvers, maar het belette hem uiteindelijk niet een einde aan zijn leven te maken. GKT bezocht deze tentoonstelling en was onder de indruk. Meer informatie vind je hier.

Van Gogh in Auvers. Zijn laatste maanden is nog  te zien tot en met 3 september 2023.

foto: uit de goodiebag van The Grand Blogger Dinner 2023.

RECEPT: Lotus Biscoff cheesecake. 

Bakken zonder oven met de koekjes en speculoospasta van Lotus uit Lembeke.

Nodig:

250 g Lotus koekjes verkruimeld

1 schepje suiker

85 g gesmolten boter

300 g verse roomkaas, Bijvoorbeeld St Moret

50 g fijne suiker

300 ml slagroom

250 g speculoos-pasta 

12 losse koekjes

springvorm bekleed net bakpapier

Bereiding:

Maal de koekjes fijn in een keukenmachine en voeg een schepje suiker en de gesmolten boter toe. Verdeel dit mengsel over de bodem van een met bakpapier beklede springvorm en druk aan met een lepel. Zet de vorm in de ijskast. Klop in een kom de roomkaas met de suiker tot een luchtige massa. Schep hierdoor met een spatel de geklopte slagroom. Let hierbij op, dat de slagroom niet te stijf is geklopt. Haal de vorm uit de ijskast en schep een laag over de koekjesbodem. Voeg over deze laag kleine schepjes speculoospasta toe. Indien de pasta te hard is verwarm deze dan 5 tot 10 seconden in de magnetron. Voeg nu een volgende laag van het kaas- en slagroommengsel toe en opnieuw een laagje pasta. Blijf dit doen tot de springvorm goed is gevuld. Trek met een satéprikker lijntjes door de vulling. Strijk het geheel glad af. Zet de springvorm 8 à 10 uur in de ijskast. Snijd de cheesecake aan en garneer elk stuk met een Lotus koekje.

Succes!

foto: Het is zomer: laat je inspireren!

Noot: De zomereditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Paul Floorizone, Greenway, Terra Publishing, Petra Possel, Uitgeverij Podium, Ocean Beer, Costa Dorada Tourisme, Balth.  Roessingh, Amélie Vincent, The Foodalist, Lannoo, Purasana,  Kroon op het Werk, Asjha van den Akker & Ed Langermans, Verse Oogst fruit, Frances Mayes & Susan Wyler, Zeeuwse Mosselen, Nederlands Mosselbureau, Clarins, Van Gogh Museum, Gideon Querido van Frank, Beards of Berlin, De Balie, Lotus Biscoff, Clarins, Mr. Goodiebag, Daan Daniëls, gay cooking club op Facebook, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

De volgende editie van Gereons Mag met als thema nazomer in de Midi staat rond 21 september online.

foto: zonnig Montpellier.


Gereons Mag, de Occitanië herfsteditie.

foto: De keuken van GKT in Occitanië.

Gereons Mag, de Occitanië herfsteditie. Occitanië is een regio in Zuidwest Frankrijk, die ontstaan is door samenvoeging van Midi-Pyrenées en Languedoc-Roussillon. Gebaseerd op de taal Occitaans, taal van de troubadours, katharen en boeren in deze streek. Een streek met zuiderse flair, uitgestrekte wijngaarden, mooie steden als Toulouse, Montpellier of het Catalaanse Perpinya, de Middellandse Zee, hoge bergen en veel zon. Een heerlijke streek, waar Gereons Keuken Thuis in de nabije toekomst veel vaker gaat neerstrijken. Een belofte voor veel nieuwe avonturen. In deze editie niet alleen Occitaanse onderwerpen, maar ook leuke tips voor de herfst in Nederland, zoals een tentoonstelling in het Amsterdamse Van Gogh Museum en de 35e editie van PAN in november. Lekkere producten en reistips in Occitanië. Oesters uit Bouzigues en vermout uit Marseillan. En natuurlijk recepten uit het nieuwe kookboek van Pascale Naessens, voor pompoensoep van George Sand, rouzolle uit de Pyreneeën en van foodbloggers.

foto: Noilly Prat Ambré.

Noilly Prat Ambré. Als je in de haven van Marseillan bent ontkom je niet aan het bekende Franse vermout-bedrijf Noilly Prat. In rijen op de binnenplaats staan de tonnen met wijn en kruiden te stoven in de Occitaans mediterrane zon. Gereons Keuken Thuis vindt het altijd leuk om een kijkje te nemen en een fles rood, droog wit of -zoals deze keer- ambré mee te nemen. Gemaakt van 13 verschillende kruiden van over de hele wereld, rozenknoppen uit Marokko, kardemom uit India en kaneel uit Sri Lanka. Een heerlijk aperitief of bij een selectie van kazen uit de Lozëre, die in Cazouls lès Béziers op de donderdagmarkt worden verkocht.

foto: view vanuit gîte les Yuccas
foto: 50 jaar oude yucca’s

Les Yuccas, Un petit coin du Paradis kun je het noemen, deze heerlijke gîte in een oud wijnboerenhuis in Cazouls lès Béziers. Een fijn klein appartement met privacy en zicht op de mooie tuin met een zwembad, waar GKT tot verbazing van de eigenaar elke dag in zwom. Voor Franse begrippen een koude bedoening. Hartelijke ontvangst door gastvrouw Cathy, die ervoor zorgt, dat het je aan niets ontbreekt en veel leuke tips geeft voor uitstapjes in de omgeving. Van wandelen in de bergen tot markten vol brocante. Of bezoek eens een wijndomein. Ook zin om er eens uit te zijn: boeken kun je hier.

foto: de calfoutis van Pascale Naessens

RECEPT Clafoutis met blauwe bessen uit Ik eet zo graag 2 van Pascale Naessens.

“De originele Franse clafoutis wordt gemaakt met kersen, maar een clafoutis met frambozen, blauwe bessen en bramen vind ik wel heel speciaal. Het is een van mijn lievelingsdesserts: fris en smeuïg, een mooi kleurenpalet en het kan niet mislukken.”, aldus Pascale in haar nieuwe kookboek.

Nodig: 

250 g bessen (frambozen, blauwe bessen en bramen)
200 g kokosmelk (consistentie zoals pannenkoekendeeg)
3 eieren
20 g amandelmeel
2 afgestreken eetlepels kokosmeel (12 g)
1 vanillestokje (of vanille-extract)
suiker (zie tip)

Bereiding: 

Verwarm de oven voor op 180 °C. Meng het amandelmeel met het kokosmeel en de suiker.
Meng de kokosmelk en de eieren met een handmixer. Snijd het vanillestokje in de lengte open, schraap de vanille eruit en voeg toe. Voeg ook de droge ingrediënten toe en mix tot een homogene massa. Spatel er driekwart van de bessen door. Bekleed een springvorm met bakpapier en giet daarin het deeg. Leg er de rest van de bessen op. Zet 45 tot 50 minuten in de oven. Check regelmatig op het einde zodat de bovenkant niet verbrandt. Zet in dat geval de temperatuur wat lager, op 160 °C. Belangrijk is dat de taart ook in het midden gaar is. Serveer lauwwarm of koud. Het is hoe dan ook erg lekker.

foto: werken van Klimt in het Van Gogh Museum


Golden Boy Gustav Klimt. Vanaf 7 oktober 2022 tot en met 8 januari 2023 is in het Van Gogh Museum de tentoonstelling Golden Boy Gustav Klimt, inspired by Van Gogh, Rodin, Matisse… te zien. Klimt is beroemd door zijn schilderijen van sterke vrouwen, stevige symboliek en het gebruik van goud en decoratieve elementen. Waar haalde deze kunstenaar zijn inspiratie vandaan? Onder andere door te kijken naar andere kunstenaars. Het Van Gogh Museum laat de bezoekers van deze tentoonstelling Klimts werk tussen zijn inspiratiebronnen zien. Nog nooit was er zo’n grote overzichtstentoonstelling in Nederland van de iconische werken van Klimt. Een mooi start van het 50 jarig jubileum in 2023 van dit museum. Een unieke samenwerking met het Belvedère in Wenen. Plan je bezoek.

foto: Etang du Thau
foto: cover Het Oester Boek.

Oesters uit Zeeland en Bouzigues. Tijdens de Occitaanse weken mag een bezoek aan Bouzigues, hoofdstad van de Zuid Franse oesterteelt, niet ontbreken. GKT vindt het lijken op het Zeeuwse Yerseke. In het Bassin du Thau, achter de spoordijk en weg van Agde naar Sète, die deze lagune afsluit van de Middellandse Zee worden mosselen en oesters gekweekt, die lokaal direct voor consumptie te krijgen zijn. Oesters in alle soorten en maten, je vindt ze op alle Occitaanse markten. Lekker met de lokale witte picpoul de pinet wijn, waarvan de duiven, heel bijzonder, op zandgronden wordt geteeld. In Nederland is inmiddels het Zeeuwse oesterseizoen ook gestart. Meer over Het Oester Boek, dat op 22 september jl. verscheen, is later te lezen op Gereons Keuken Thuis. Uitgave van Lannoo

video: vis op de markt van Narbonne.
foto: sfeer in Cahors

CAHORS in de herfst. Deze stad gelegen in het noordwesten van Occitanië is een heerlijke plek om tijdens de herfstvakantie te verblijven. Neem wel een dik jack mee, want een avondwandeling langs de rivier de Lot kan fris zijn. De provincie Lot is de kleinste van  de dertien, die samen Occitanië vormen. Cahors is het hart van de Quercy en er zijn langs de rivier en door de heuvels mooie uitstapjes te maken naar o.a. Saint Cirque Lapopie en het beroemde Rocamadour. Cahors zelf kent een groot aantal mooie monumenten van Romeinse en Middeleeuwse oorsprong, zoals de Pont Valentré, waar eerder de legende al stond op GKT. Natuurlijk vind je er ook de donkere rode wijnen, gemaakt van de Malbec druif.

foto: pompoensoep à la Geroge Sand.

RECEPT Potage à la purée de potiron et toasts de foie gras. Dit gerecht kwam regelmatig bij schrijsfter George Sand op tafel.

Nodig:

1,5  kg pompoen

150 g rondkorrelrijst

750 ml water of kippen/gevogeltebouillon

1 l volle melk

4 rietsuikerklontjes

200 g foie gras (mi cuit)

6 geroosterde sneetjes boerenbrood

nootmuskaat

peper & zout

Bereiding:

Schil de pompoen, haal de zaden eruit en snijd in blokjes. Verhit in een grote pan de bouillon of water met een snufje zout. Doe het deksel erop en laat op een zacht vuur 20 minuten koken. Roer van tijd tot tijd door. De pompoen is gaar, zodra hij makkelijk uit elkaar valt. Pureer met en staafmixer. Houd deze soep warm.

Spoel de rijst af en kook deze een half uur in de helft van de volle melk. Wanneer de rijst bijna gaar is voeg je de rest van de melk toe. Verwarm opnieuw en voeg de suikerklantjes toe. Roer deze riz au lait langzaam door de pompoensoep. Met een snuifje nootmuskaat. Giet de soep over in een mooie soepterrine. (vaak te vinden voor een prikkie op Franse brocantes of vide greniers) Rooster de sneden boerenbrood en  beleg deze royaal met een plak foie gras.

Wijn erbij: een witte viognier CODE van Alma Cercius.

foto: poster PAN Amsterdam.

PAN 35 jaar. Van 20 t/m 27 november vindt in de Amsterdamse RAI de jubileumeditie van PAN plaats. Een week vol kunst, antiek en design, gepresenteerd door 125 kunsthandelaars, antiquairs en galeriehouders. Bekende verkopers en nieuwe enthousiastelingen staan garant voor een breed spectrum aan kunst. Van oude meesters, die zijn te zien bij buitenlandse tophandelaren tot hedendaags Dutch design. Een aanbod van Antiek tot juwelen of Pop Art. Er is zoveel te beleven op PAN. Er is een nieuwkomerspaviljoen met fotografie. En een uitgebreide programmering van allerlei randactiviteiten. Een spannend vooruitzicht na een afwezigheid van twee jaar. De 35e verjaardag wordt weer een heus spektakel. Lees meer.

foto: een biggetje aan het spit met aligot op de markt van Narbonne.
foto: food pairing met thee.

THEE. De nuchtere neef van wijn. Net zoals bij zovelen, is THEE voor Gereons Keuken Thuis een onontgonnen gebied. Incidenteel drink ik weleens gemberthee, maar dat is een tisane, of sporadisch Engelse thee met melk en suiker bij ontbijt met spek en bonen. Cést ça. Bij Terra verschijnt er een bijzonder boek, gemaakt door een bijzondere vrouw, theesommelier Mariëlla Erkens. Zij maakte een lijvig werk over THEE in alle facetten. Thee, zo hoor je velen denken, is voor als je ziek bent. Bij eten hoort wijn of eventueel bier. Maar thee?  Een hardnekkig vooroordeel, want niets is minder waar. Daarom moest dit boek er komen, vond Mariëlla. Zij schreef THEE, om wereldkundig te maken wat zij zoals over deze drank opstak in haar tien jaar als theesommelier. Een mooi vormgegeven veelbelovend boek voor iedereen, van hobby-kok tot verstokte theeleut. Voor degenen, die meer over thee en de mogelijkheden voor foodparing willen weten. Ook in het Engels verkrijgbaar via Terra.

foto: Rouzolle. van Ariège Pyrenées tourisme.

RECEPT. Soupe à la rouzolle uit de Ariège. Een hartverwarmende soep uit de Pyreneeën die je op herfstdagen direct verwarmt. Rouzolle komt van het Occitaanse woord rosola, wat bruin betekent.

Nodig:

150 g ham-vlees rauw (varken)

150 g ham-vet rauw

6 takjes peterselie

3 tenen knoflook

75 g huisgemaakt paneermeel

3 grote eieren

2 el ganzenvet 

1 l heldere groentebouillon of koolsoep

Bereiding:

Hak het varkensvlees en -vet heel fijn, samen met de peterselie en tenen knoflook. Meng het broodkruim en eieren erdoor en maak op smaak met zout & peper. Maak er een platte bal van en laat het geheel 1 à 2 uur opstijven in de ijskast. Verhit in een pan het ganzenvet en bak de rouzolle om en om in 10 à 12 minuten bruin en gaar. (in de vorm van een tortilla española) Breng de bouillon of koolsoep aan de kook  en voeg hieraan de in stukken gesneden rouzolle toe. Laat het geheel nog 10 minuten sudderen. serveer direct in kommen met stevig brood.

Tip: Ariège Pyrenées tourisme

Foodbloggers over Occitanië. In de Occitanië herfstedite van Gereons Mag mogen de door foodbloggers in gezonden stukken niet ontbreken.

foto: de ratatouille van Sabine.

Foodblogger Sabine de Gaspari dichtte, in haar reactie op de vraag van GKT naar leuke recepten, de Franse klassieker ratatouille Occitaanse roots toe.

“Ratatouille is een Franse groenteschotel gemaakt van verse zomerse groenten en heerlijk op smaak gebracht met geurige Provençaalse kruiden. Dit traditioneel ratatouille recept combineert aubergine, courgette, paprika, ui, tomaat en knoflook tot een kleurrijk gerecht boordevol smaak dat je meteen in zuiderse sferen brengt.” Lees hier haar recept.

foto: de mooie Abbaye de Fontfroide.

Frankrijkblogger René Meesters: September is september en in de genoemde regio’s (Elzas en Bretagne) is het weer vergelijkbaar aan dat van ons. Dit jaar ging het dat dus niet worden. Daarom zochten we het verderop in l’Hexagone. De keuze viel op Occitanië. De streek van Cassoulet, Roquefort en van oesters. Wij verbleven in Narbonne in het departement Aude. Op zo’n drie kwartier van Carcassonne, want daar wilden we zeker naar toe. Vlakbij was ook de zoutwinning in Gruissan  De wijngrotten van Terra Vinea in Portel-des-Corbières, de Abbaye de Fontfroide en de prachtige markthal van Narbonne (Les Halles de Narbonne). Lees meer.

foto: Haarlem in december.

De volgende editie van Gereons Mag staat rond 9 december 2022 online met als thema FEEST.

Noot: De Occitanië herfsteditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing,, Lannoo, Van Gogh Museum Amsterdam,  Pascale Naessens, Les Yuccas, Noilly Prat, René Meesters, Sabine de Gaspari, Mariëlla Erkens, Ariège Pyrenées tourisme, Vallée du Lot en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Zes weken lockdown.

foto: kerstzeesterren op het strand.

Zes weken lockdown… Precies rond de feestdagen. Reden voor mij om weer te starten met een lockdownweekbericht op zaterdag. De weekberichten gaan binnenkort verder op mijn blog in plaats van Facebook. Ik ben nu aan het mindmappen over een format. Gelukkig is het einde van de pandemie nabij. Ik hoop dat snel  de nachthoreca open gaat en alle andere maatregelen van tafel zijn. Back to a normal future zou ik zeggen. En mocht er onverhoopt weer een lockdown aankomen, stof ik direct het Facebook lockdownweekbericht weer af en kruip in de pen op zaterdagochtend.

foto: geluksklaver voor 2022.

Een bloemlezing van zes weken lockdownweekberichten:

foto: Kerstmis at SeaSpot

Eerste Kerstdag 2021. Het is een zaterdag in december en lockdown. Voor de tweede maal Eerste Kerstdag in lockdown. Wie had dat nu kunnen bevroeden? 19 december werd het bewaarheid. Voor mij de kick off om mijn zaterdags lockdownweekbericht weer af te stoffen en te vergezellen van plaatjes van wat ik zoal doe. Het waren de laatste loodjes van de kerstrally 2021. Met een menu geïnspireerd op feestelijke maaltijden in Nohant Vic, het kasteel van schrijfster George Sand. Er was kaasfondue om de lockdown in te luiden, vergezeld van een heerlijke Duitse grauburgunder. (Die ga ik in 2022 weer bestellen) Ik schreef alvast de menu’s. Eigenlijk onzinnig, want niets is zo veranderlijk als Gereons Keuken Thuis bij het plannen van etentjes. Ik zwalkte van porc à la Dijonnaise via vissoep naar eend uit blik. Peertjes werden gestoofd met een bicolor effect voor de poire belle Hélène noire, dat als kerstdessert gaat fungeren. Want: “Sweet dessert are good for you”. Dank aan Jan-Simon Minkema voor deze wijze kreet. Er was undiepost van Hemd voor hem. En Huttentutolie uit Drenthe van Ons Land. Lieve kaarten van vrienden. En…,ondanks dat ik niet zo de mood was, werd er wat feestverlichting neergelegd. Het licht keerde terug op dinsdag en we werden beloond met twee koude edoch zonnige dagen. De Kerst werd op vrijdagavond afgetrapt met hertenbiefstuk, selderijpuree met truffel, peertjes en wat kaasjes toe. Rest mij iedereen een fijn kerstweekend te wensen en tot het volgende lockdownweekbericht op Nieuwjaarsdag.

foto: best nine 2021.

1 januari 2022. Nieuwjaarsdag 2022. Allereerst mijn beste wensen voor veel gezondheid, geluk en perspectieven in het aankomende jaar. Ik heb er heel veel zin in. Het is wederom een lockdown zaterdag in het nieuwe jaar, waarvan ik hoop, dat er voor velen meer horizonten te ontdekken zijn dan in de afgelopen twee jaar. De jaren 2020 en 2021 ga ik vandaag niet herhalen, maar comme d’habitude geef ik een kijkje in mijn keukentje in de laatste week van december. Ik fröbelde een perentaartje in elkaar. Tweede kerstdag stond in het teken van een klein, maar fijn easy does it diner in SeaSpot, dat uiteindelijk tot half twee ‘s nachts zou duren. Het gezelschap bestaande uit vier personen had aan tafel zoveel te vertellen, dat de gangen maar mondjesmaat doorkwamen. Het was fijn, om onder het genot van een Noordzeepalet, blinis, gekonfijte eend, gnocchi met truffel, een salade du Lot en een poire belle Hélène de rollercoaster van de laatste maand even te vergeten. En de lockdown. Want die lockdownavonden, dat vind ik een dingetje. Wij draaien hier de avonden maar om. Kijken eerst tot een uur of acht, half negen naar een Franse film of documentaire op TV5 en dan pas ga ik de keuken in, om vervolgens laat te eten. Heerlijk, hoef je ook niet dat talkshowgepraat op de Nederlandse TV te aanschouwen. Want daar word ik wel een beetje moe van. Het is kerstvakantie, normaliter gaat Gereons Keuken Thuis er dan op uit! Zo ook nu: deze week stond in het teken van twee ultieme uitjes. Een tripje naar Den Haag en een rondje Schiphol voor de boosterprik. Hebben we die ook weer binnen. De rest van de week vermaakte ik me met mindmappen, opruimen, foto’s selecteren en snode plannen voor het komende nieuwe jaar maken. En die laatste heb ik veel. Ik plantte vrolijke helleborus in windkracht 8 op het balkon. Schafte een geluksklavertje met schoorsteenveger aan. 2021 ging de archieven in. En Oudjaarsavond werd rustig beleefd met een diner à deux en een balkonscène met de buren. Vandaag ga ik uitbrakken. Morgen verloot ik twee boeken op Gereons Keuken Thuis. Fijn weekend en tot het volgende lockdownweekbericht.

foto: nieuwjaarsblog Anne-Wies

8 januari 2022. Lockdownweekbericht nummer 3, zaterdag 8 januari 2022. De kop is er weer af. Op zondag verblijdde Anne Wies mij en haar lezers met haar jaarlijkse vooruitzichtenblog met wensen en voornemens van mensen uit de wijnwereld. Gereons Keuken Thuis deed deze reis ook weer mee. Wat een inspanning heeft Anne-Wies zich ook dit jaar weer getroost. Er was tombola, waarbij Paul van den Hengel en Henk van Nieuwaal een leuk kookboek wonnen. Wil de laatstgenoemde zich nog even melden? Ik knutselde een best-ninetje in elkaar voor op Instagram, met verbluffend veel hemdvoorhem foto’s. Hetgeen ik maar zie als een vruchtbare samenwerking, ook het aankomende jaar. Lockdown of niet. De eerste boekrecensie was een feit. Kook dit Boek van Molly Baz. Uitgave van GoodCook. Je voelt gewoon de trend van het thuis beter leren of kunnen koken. Gingen we voorheen naar een restaurant, nu proberen we meer thuis. Met bijvoorbeeld dit boek of OTK shelf love van Yotam Ottolenghi c.s. Uitgave van Fontaine. Er werd natuurlijk heel wat afgewandeld langs het strand, maar voor het eerst sinds lange tijd ging ik weer eens naar het domein van de weduwe Borski in de duinen. Elswout, waar elk seizoen wel iets anders is te zien. De minigym in de hal wordt wat meer gefrequenteerd nu het zwembad alweer een tijdje op slot is. Voor je het weet staat het strandseizoen weer voor de deur. Op zes januari Driekoningen lag het strand bezaaid met zeesterren, een vaak voorkomend wintertafereel na en stormachtige dag. Door het koude water en oostenwind slaan deze diertjes los van de zeebodem. Ze gaan dan net als andere zeedieren drijven. Deze week stond er een stormachtige westenwind en werden de zeesterren massaal op het strand geworpen. Er werd deze week gekookknutseld in Gereons Keuken Thuis, kip à la Provençale met boontjes en aardappels uit de oven. Ik maakte een fles Vino Nobile open, roosterde amandelen met pimentón de la Vera en er staat een flukse chili con carne op de planning. Het weekend kan beginnen. Geniet ervan en tot mogelijk het laatste lockdownweekbericht volgende week zaterdag…. Of ben ik nu aan het dromen?

foto: tijd voor studentikoze chili con carne.

15 januari 2022. De vierde lockdownweek is inmiddels voorbij. Een week waarom het erom spande. Tenminste wat betreft lockdownperikelen. En daar zijn we nu van op de hoogte. Resultaat: Some are more equal than others, laten we het daarop houden. De rest van de week was een kabbelweek: zo’n januariweek zonder bijzondere Ereignisse, om het maar eens auf Deutsch te zeggen. De kerstbadgasten zijn vertrokken. Het strand een stuk leger. Echt zo’n week om maar binnen wat te peuzelen. Boeken proberen te lezen, plannen te maken en die direct weer door te schuiven. Ik noem dat uitgekookt en afbeblogd. Eigenlijk vind ik helemaal niet erg als het eventjes wat stiller is op Gereons Keuken Thuis. En het posten van #herhaalverhalen is ook leuk. Ook in de keuken geen hoogstandjes, gewoon chili con carne op studentenhuiswijze en zuurkoolstamppot Een vissoep van de markt en pizza al tonno. Uit Amsterdam nam ik een kunstwerkje van patisserie Linnick mee. Ik ontving eindelijk de memoires van Ahmad Joudeh. Het verhaal van een staatloze vluchteling, die in een paar jaar tijd internationale balletdanser werd. Alexander Gershberg verblijdde mij met zijn derde boek Plantaardig, één van de te bespreken kookboeken voor de aanstormende groene fit maand februari. 15 februari is het alweer tijd voor de eerste Gereons Mag van 2022. Net als ZILT, het nieuwe boek van Annette van Ruitenburg. Ik ging na weken harde wind en veel regen eens aan de slag met wat groen op het zeebalkon. Sporten doe ik al lange tijd thuis in mijn minigym. De dumbbells waren inmiddels wel aan vervanging en verzwaring toe. Dus de daad bij het woord gevoegd. Maar er gloort hoop, het zwembad gaat weer open! Nu nog de horeca. Een kabbelweek dus. Fijn weekend en tot het volgende lockdownweekbericht.

foto: plannen maken voor het voorjaar.
foto: hoemmoes bij de apéro.

22 januari 2022. Inmiddels is lockdownweek 5 weer voorbij. Een niet noemenswaardige week, ondanks de “versoepelingen” Het begint een beetje te voelen als de Vastentijd, waar je eens in de week een koekje of snoepje uit de trommel mocht en deze daarna weer achter slot en grendel ging. Ik maakte hoemmoes, die beter smaakte dan al het pakjesgeweld uit de supermarkt. We dronken een witte wijn uit Zuidwest Frankrijk van Domaine Tariquet, gekocht bij een mooie wijnwinkel in Bloemendaal, Vino Grigio. Aanrader. Het werd een plannenmaakweek, ondanks dat deze startte met de zogenaamde Blue Monday. De derde maandag in januari, waarop alle voornemens verdampen. Zo niet in Gereons keuken Thuis. Daar was werk aan de winkel. Het mindmappen van de aanstaande editie van Gereons Mag in februari, de groene fit de lente in editie. De planning van de Franse weken op locatie in april. Een recensie schrijven over Het Vlees Boek van Luc De Laet. Een plaatje van een kookboek, uitgegeven door Lannoo. Je kon worden geknipt en geschoren in het Van Gogh. Daar had ik mijn baard wel willen laten doen. Er werd een batch witte wijn gebracht. (niet gratis hoor) en GoodCook verblijdde mij met IZAKAYA van Tim Anderson, Japan adept pur sang. Een boek vol food uit authentieke Japanse eethuisjes> Maar de grootste gebeurtenis van deze week was: ZWEMMEN. Ja je leest het goed. De zwembaden zijn weer open. Gereons Keuken Thuis werd direct te water gelaten en boekingen voor vervolg gemaakt. Er werd wat basic gekookt, een boerenkoolstamppot, pastasaus, kapucijnerschotel en runderstoofvlees. Nu staat het weekend voor de deur. Geniet ervan en wellicht tot het volgende lockdownbericht.

foto: kalfstartaar met oesters uit Het Vlees Boek.

29 januari 2022. Bijna 6 weken lockdown zijn voorbij gevlogen. Vandaag, naar ik mag hopen, het laatste lockdownweekbericht van mijn hand op Facebook. Over een generiek weekbericht wordt driftig nagedacht in Gereons Keuken Thuis. Wellicht op Facebook, misschien op mijn website.  Het was de week waarin bijna alles weer tot 22 uur open mocht gaan. De horeca en cultuursector. Ik wens ze veel succes met de inhaalslag. Het nachtleven kan nog niet open. Dat is jammer voor veel mensen. Laten we hopen dat ook zij snel weer van start kunnen. De meeuwen op het strand genoten van een heus zeebanket van zeesterren, schelpen, krabbetjes en ander zeespul. De week begon grauw, maar gelukkig kon ik me in SeaSpot verdiepen in het zonnige vegan kook- en leesboek van Jigal Krant, TLV Vegan, boordevol recepten en verhalen uit het land zonder melk en honing. Zonnig eten in januari. Dinsdag deed ik een rondje leeg Amsterdam. Twee jaar heeft wel toegeslagen in het winkelbestand. Wie weet keert het tij snel. Bij Scheltema kon het grote kind in mij een alleraardigst Winnie the Pooh boekje niet laten liggen. Zwemmen op woensdag en op de mat plofte het heerlijke boek Zwemmersgeluk van Jim Jansen en Kjeld de Ruyter. Een boek over zwemmen en alles wat daar bij komt kijken. Uitgave van Fontaine. Er werd wat gekookt in mijn keukentje en een Loire chenin blanc kwam op tafel. Ik ontving ENAK! Een boek over het maken van een leuk en eigenzinnig kookboek, geschreven door Humphrey Ottenhof. Gereons Mag, de fit de lente in editie staat inmiddels in de steigers en noopte mij een niet nader te noemen PR bureau te manen geduld te hebben. In ieder geval tref je in deze editie van Gereons Mag een lekker recept uit PLANTAARDIG van Alexander Gershberg aan, dat ik deze week besprak en ik ga aan de slag met iets bijzonders uit TLV Vegan. Fijn weekend en stay safe!

foto: geroosterde spitskool uit TLV Vegan van Jigal Krant.
foto: beach life Tel Aviv.

Franse weken foodbloggersparade 2021.

foto: Nice, Baie des Anges.

Franse weken foodbloggersparade 2021. De Franse weken op Gereons Keuken Thuis stevenen hard op de arrivée af. Een rondje door la douce France van foodbloggers vormt elk jaar de hekkensluiter. Recepten al dan niet gemaakt in het gehuurde huisje à la campagne of tijdens de Hollandse #staycation. Ik bleef deze zomer au bord de la mer (du Nord) en voor het najaar staat een heuse Grand Tour in de steigers, maar daar lezen jullie tegen die tijd over, als Gereons Keuken en route is. Nu is het tijd voor een Franse foodbloggersparade met clafoutis, aligot, ratatouille en oesters met champagnesabayon. Een feestje als toegift. Nu nog hopen, dat de weergoden, dat ook voor ons in petto hebben deze nazomer. Bon Appetit!

Franse weken foodbloggersparade 2021.

foto: clafoutis van pruimen.

Sandra Nota, clafoutis met vanille en pruimen. Het is al een ouwetje, maar ze gaat hem binnenkort weer maken want deze foodblogger kreeg een hele berg verse pruimen van haar schoonouders. Hun oogst is weer mega dit jaar!  Lees meer

foto: aligot uit de Auvergne.

Véronique, half Frans, schrijfster van culiblog Oh my dish, nodigde mij uit een keuze te maken uit haar repertoire Franse recepten. Gereons Keuken thuis koos voor aligot uit de Auvergne.

foto: ratatouille van Sabine.

Sabine van the tasty chilli. Ratatouille is een Franse groenteschotel gemaakt van verse zomerse groenten en heerlijk op smaak gebracht met geurige Provençaalse kruiden. Dit traditioneel ratatouille recept combineert aubergine, courgette, paprika, ui, tomaat en knoflook tot een kleurrijk gerecht boordevol smaak dat je meteen in zuiderse sferen brengt. Lees meer. 

foto: Salade Niçoise

Flying foodie Mariska stuurde een recept in voor een heuse salade Ni‡oise. Zomer aan de Baie des Anges op de witte keien van het strand. Glas frisse rosé erbij. Instant zomer. Salade Niçoise.

foto: Bourgondisch stoofvlees

Anke Morreel gaat in Andalusië voor een Bourgondisch gerecht. Stoven maar! Lees meer.

foto: vismousse van Cora.

Cultfood Cora met een chique vismousse. Van deze foodblogger kun je altijd originele trouvailles verwachten, zoals deze feestelijke vismousse.

foto: oesters met Champagnesabayon

Hanneke Culinea stuurde een recept in voor oesters met champagnesabayon. Gereons Keuken Thuis meende dit meteen te moeten doorsturen naar Anatole Circonflexe voor zijn carnet culinaire. Want de professeur is nog steeds aan het denken over een recept met champagne. Wat een mooi voorgerecht

foto: De apéro van Ingrid.

Vinissima Ingrid en apéro. Behalve een kook- en wijn wijn sorcière is Ingrid ook een inspiratieve coocktailshaker. Zij maakten een G&T à la Française voor de apéro. Lillet tonic.

Dank aan al deze foodbloggers voor hun bijdrage!

foto: Collioure eind september.

La rentrée staat voor de deur. Een vrucht, die daarbij hoort zijn vijgen. Paars, groen of zelfs zwart. Met mauve of robijnrood vruchtvlees. Zoet, sensueel en verleidelijk. Om zo te eten, met een stukje kaas of gedroogde ham. Met een glas zoete Madeira erbij. Zal ik nog even doorgaan? Ik dacht meteen aan een gouwe ouwe uit mijn keukentje. Je kunt ze vullen met kalfsgehakt, gedroogde vruchten en tijm. Dan even de oven in. Heb je een mooi nazomer gerecht voor bij een Maury sec, een wijn uit Côtes de Roussillon. De Maury sec is een versterkte rode wijn gemaakt van grenache, carignan en syrah. Deze wijn verschijnt in geoxideerde of ongeoxideerde vorm.. De nazomerse tinten en smaken maken je rentrée gevoel compleet.

Nodig 4 personen:

12 verse vijgen
50 g gedroogde abrikozen
50 g gedroogde vijgen
200 g kalfsgehakt
2 tenen knoflook
zoete witte ui
40 g boter
2 el crème fraîche
paneermeel
1 tl tijm
1/2 tl nootmuskaat
peper en zout

Bereiding:

Snijd de kapjes van de verse vijgen en hol de vruchten met een lepel uit. Bewaar het vruchtvlees. pel de ui en knoflook en snipper deze heel fijn. Snijd de gedroogde abrikozen en vijgen in hele kleine stukjes. Meng in een grote kom het kalfsgehakt, de crème fraîche, het vijgenvruchtvlees, de ui en knoflook, de gedroogde vruchten met paneermeel goed door elkaar. Maakt het mengsel op smaak met de nootmuskaat, tijm, peper en zout. Laat het mengsel even rusten in de ijskast. Vul de vijgen met het gehaktmengsel en zet de vijgen in een ovenschaal. Verwarm de oven voor op 180 graden. Doe op elke vijg een klontje boter en zet het kapje erop. Bak het geheel gaar in ongeveer een half uur. Serveer de vijgen lauwwarm met wat salade.

Wijntour 2021. (2)

Wijntour 2021, episode 2. Een blog zonder tekst, maar met des te meer plaatjes van veel witte wijn deze keer. Drink ik dan geen rood? Jawel, maar sinds de vorige wijntour heb ik dat kennelijk niet zoveel gedaan. Behalve dan de ripasso in dit overzicht. We reizen vandaag van de Bourgogne via Amsterdam naar Nieuw Zeeland. 

foto: Blanco sol y nieve, Rueda, verdejo viura. (Spanje)
foto: Crémant de Bourgogne, brut , cuvée Lucien. (Frankrijk)
foto: Valpolicella ripasso, rood uit de Veneto. (Italië)
foto: Weiss und Grau Ankermann Rheinhessen, gemaakt van twee Burgunders (Duitsland)

foto: i.p.v. tulpen rosé en wit uit Amsterdam Noord (Nederland)
foto: Dorst krijg je ervan, riesling 2020 (Duitsland)
foto: retsina is in Gereons Keuken Thuis jeugdsenteiment. (Griekenland)
foto: Spy Mountain sauvignon blanc uit Marlborough. (Nieuw Zeeland)

Tot de volgende keer! Wijntour 2021, deel 3 met nazomer- en vakantiewijnen.

Een shotje leefstijl.

foto: cover Een shotje leefstijl.

Een shotje leefstijl. Er wordt de laatste weken wat af gediscussieerd over wel of niet vaccineren tegen Covid_19. Helpt een vaccinatie? Wil ik een tweede vaccinatie? Of juist niet en ga ik lekker festivallen zonder? Allemaal persoonlijke vragen, die Gereons Keuken Thuis niet kan, noch wil beantwoorden. Ik zelf ben inmiddels dubbel “geïmpregneerd” en vind het allemaal prima. Het is je eigen keuze. Aan de slag gaan met je conditie en weerstand is dat ook. Jacqui van Kemenade schreef er een mooi boek over. Een shotje leefstijl, werken aan je weerstand. Want je gezondheid houdt natuurlijk niet op bij die twee prikken. Daar kun je veel meer aan doen, ZELF! De corona-pandemie had bijzondere verschijningsvormen: ineens ontwaarde je joggende buurmannen en bootcampende buurtgenoten. We zaten thuis achter de werkbuis en snackten wat weg. De zogenaamde coronakilo’s vlogen eraan. Laten we het de corona-paradox noemen.

Tijd om er wat aan te doen. Maar zo makkelijk is dat niet. Door het thuiszitten werden we geconfronteerd met vastgeroeste eet-, drink en beweeggewoontes. Gereons Keuken Thuis is hierop geen uitzondering, want 5 maanden lang je wekelijkse zwemroutine missen is geen sinecure. Zie daar maar eens tegenop te wandelen. En hoe minder conditie, hoe minder weerstand. Schrijfster Jacqui van Kemenade neemt je aan de hand van een quiz en een aantal topics aan de hand. Het gaat niet per se om afvallen, want ieder vogeltje heeft een ander snaveltje. De combinatie van omgeving, slaap, ontspannen, bewegen en eten&drinken vormen volgens de schrijfster dat extra shotje leefstijl. 

Een shotje leefstijl start met een quiz, waarin Jacqui van Kemenade vragen stelt over je leefgewoonten. Gereons Keuken Thuis werd daar blij van, want kwam er niet extreem kwetsbaar uit. Nou ja, misschien toch wat minder wijn en letten op suikers. Maar grosso modo heeft de Covid-19 periode mij juist goed gedaan. Heb ik het boek dan niet nodig? Jawel het is reuze praktisch en interessant om dingen te fine tunen op gebied van slaap, bewegen, eten &drinken en ontspanning. Daarvoor vind je in dit boek veel tips en uitleg. Het inzetten en vasthouden van je leefstijl voor altijd. dat is wat deze huisarts beoogt. Wat heb ik nodig en hoe maak ik mijn eigen mix van toekomstige weerbaarheid? De twee prikken vormen voor mij de kick off en een shotje leefstijl wordt mijn volgende dosis. Op dagelijkse basis. Aan de slag!

Een shotje leefstijl, tips van huisarts Jacqui van Kemenade (ISBN 9789463192330) is een uitgave van Scriptum en is on- en offline te koop voor € 17,50

Over de schrijfster: Jacqui van Kemenade studeerde geneeskunde aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Zij specialiseerde zich in 2001 als huisarts en in 2018 als kaderhuisarts diabetes. Na het voeren van een eigen praktijk is ze nu freelance huisarts en zet zij zich in voor de promotie van leefstijlprogramma’s in en buiten de zorg. Jacqui was in 2017 en 2018 te zien in het tv-programma Gezond verstand.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Andiamo! met De Smaak van Italië.

foto: de blauwe zee rond Isola del Giglio.


Andiamo!
 met De Smaak van Italië. Het voorjaarsnummer plofte deze week op de mat van Gereons Keuken Thuis. Een hoopvol nummer, dat uitziet naar het voorjaar. Helaas gooide de realiteit in Italië roet in het eten en zit het Andiamo! er nog eventjes niet in. Maar de mare gaat, dat de hele noodtoestand per 1 mei verleden tijd is. Vooruitkijken dus naar al het moois en lekkers, dat de Laars heeft te bieden.

Dit voorjaarsnummer heeft als special het kopen van een tweede huis. Lockdowns in Italië en andere landen leidden ertoe, dat een huis buiten de stad een gewild iets is geworden. Ik begrijp, dat wel, want je zult maar drie hoog achter in Turijn of Rotterdam tegen de daken aan zitten te kijken. De nieuwe Smaak van Italië wijdt er een special aan met de do’s en don’ts en tips van kopers, die je voorgingen.

foto: Napels, muurschildering.

Andiamo! Indien je niet van zins bent een  optrekje te gaan kopen, valt er nog heel wat af te struinen door de Bel Paese. In dit nummer neemt De Smaak van Italië je mee naar de stad Napels, mix van klassiek en hipster. Een stad waar het inmiddels weer goed toeven is. Zou dat door die geniale vriendin van mevrouw Ferrante komen? Napoli is een grand tour waard.

foto: verstild Calabria.

Als je niet van de stad houdt is er het uiterst rustige en nog door Nederlanders niet platgetreden Calabrië, stille dorpjes en een azuurblauwe zee. Ook in zee, maar dan noordelijker is het fijn vertoeven op Isola de Giglio, slow travel in een pure vorm op een ruig eilandje voor de Toscaanse kust. Onno Kleyn viert de Italiaanse primavera.

foto: dorpje aan de Palmenkust.

Andiamo! naar de palmenkust van Ligurië, een kuststreek vol palmen en met de mooiste dorpjes van Italië, Cervo, Varazze en Finale Ligure. Zeventig kilometer kust. De Smaak nam alvast een kijkje aan de Rivéa d’e Parmue. Wandelen genieten van het strand en het moois, dat Liguria biedt.

foto: Toscaanse kippensoep uit SLOW.

Er wordt als vanouds ook aandacht aan eten besteed. Deze reis een special over vegan koken alla Italiana met het mooie boek Veganista van Luna Trapani. De zussen Janssen bereiden een voorjaarssalade en we gaan SLOW koken met Louise Franc. Langzaam koken, onderaan deze blog vind je een heerlijk recept. Tot slot het verhaal van de beroemde Engelenburcht, een multifunctioneel gebouw, ooit gebouwd als mausoleum met een daverende geschiedenis. 

foto: cover De Smaak van Italië.

Andiamo! met de Smaak van Italië en je kunt er nu thuis al mee starten. De Smaak van Italië is on- en offline te koop voor € 6,99

foto: cannellinibonenpuree uit SLOW.

RECEPT: gepureerde cannellinibonen met citroen en rozemarijn. (uit SLOW)

Nodig:

1 el olijfolie

1 ui in kleine blokjes

2 teentjes knoflook, geperst

2 blikken cannellinibonen à 400 g uitgelekt en afgespoeld.

60 ml kippenbouillon

2 el crème fraîche

1 el citroensap

1/2 tl fijngehakte rozemarijn plus wat voor garnering

smalle dunne reepjes schil van een onbespoten citroen

Bereiding:

Verhit de olijfolie in een pan op middelhoog vuur. Bak de ui en knoflook zachtjes 3 tot 4 minuten, of tot de ui zacht en glazig, maar nog niet bruin is. Voeg de uitgelekte cannellinibonen toe en breng aan de kook. Laat de bonen 3 tot 4 minuten zachtjes koken, totdat ze goed zijn opgewarmd. Neem de pan van het vuur, en voeg de crème fraîche, het citroensap en rozemarijn toe. Prak de bonen grof met een pureestamper tot ze redelijk glad zijn. Serveer deze puree direct, gegarneerd met wat citroenschil en extra rozemarijn.  Lekker bij kafsworstjes.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Gastblogger Cora Meijer over Noord Spanje.

Gastblogger Cora Meijer over Noord Spanje. Deze gewaardeerde gast vertelt vandaag over haar heerlijke tocht door het voor velen onbekende noordelijke deel van Spanje. Galicië, Asturias, Cantabrië en Euzkadi. Een prachtige, geheel andere regio van dit grote land, dat wij toch vaak associëren met de Andalusische folklore van flamenco en stierengevecht. Niets is  minder waar, dat laten de foto’s en verhalen van cultfood blogger Cora zien. Tijdens de Spaanse weken laten we op Gereons Keuken Thuis Cora aan het woord:

Trekkend langs de Noordkust van Spanje,

van de Ria de Pasaia naar het Fort van Ferrol,

van musea naar estuaria,

over rotsen en door bergen,

door een visafslag en in havens,

op een feestdag met inktvissen in koperen potten,

in steden met allure,

op zoek naar Spaanse authenticiteit.

Noord Spanje. Een reis die ons bijbleef, één waar je naar terug verlangt. In dit gastblog reizen we van het verste puntje in Galicië, het Fort bij Ferrol, via Asturië naar Baskenland voor het werfstadje Pasai Donibane bij statig San Sebastian. Ferrol is door haar ligging een belangrijke stad, nog steeds een marinehaven en ooit de thuishaven van de Spaanse Armada. Ze maakt deel uit van de maritieme geschiedenis van Spanje met haar Fort of Kasteel van San Felipe aan de riviermonding, met een korte verbinding naar open zee.

foto: Fort van San Felipe met zicht op het Castillo de Palma.

Het oude fort met donkere gangetjes en steile trappetjes had nog geen bewegwijzering op weg naar de bastions en torentjes. De diep ingesneden riviermonding werd onzichtbaar – onder water – afgesloten door een lange ketting naar het tegenover gelegen Castillo de Palma, menig schip liep er op vast. Ferrol was een bijna onneembare vesting.  

foto: Fort van San Felipe, doorkijkje.

Aan de kust van Galicië, niet het zonnigste plekje van Spanje, wisselen rotsen en kapen met vuurtorens af met riviermondingen, soms met beschermde wetlands zoals in het estuarium Ortigueira waar twee rivieren samenvloeien en het zoete rivierwater zich mengt met het zoute zeewater. Er is dan ook getijverschil en je vindt er prachtig witte stranden.

foto’s: Estuarium Ortigueira & wetlands.

Die moerassen worden omlijst door bergen, de wetlands staan in schril contrast met de even verderop gelegen Kaap Ortegal met de hoogste kliffen van Europa. Die kaap steekt ver naar voren in zee waardoor je speelbal van de wind kunt worden, een vuurtoren kan niet ontbreken.

foto’s: Kaap Ortegal

Vanuit Ortigueira koersten we naar de Punta de Estaca de Bares, de noordelijkst gelegen kaap waar je op een smal gewaagd pad voorbij de vuurtoren klautert. Estaca de Bares is evenals de Ria de Ortigueira een beschermd natuurgebied, hier door de trekvogels. De puntige rotsen van Galicië zijn uitgesleten door de golven en de wind, je bent nu ter hoogte van het einde van de Golf van Biskaje. Het uiterlijk van vuurtorens verschilt nogal.  

foto: Vuurtoren Punta de Estaca de Bares.

Vrolijke vissersboten, van klein tot groot, kleuren de haventjes langs de kustlijn. Bijzonder is de vangst van de eendenmossel, een kreeftachtig zeedier, dat zich in specifieke maanden na springtij op de rotsbanken hecht. De eendenmossel vangers wagen zich of aan heuplijnen bij eb naar beneden in het roerige water of ze springen bij het laagste tij uit kleine bootjes van rots naar rots, een riskante onderneming in de branding van de Atlantische Oceaan. Bij gevaar is de kreet ‘Moita mar!’, wat ‘hoge golven’ betekent, een teken om dekking te zoeken. Net als oesters gelden eendenmossels als een delicatesse, ze worden gekookt met laurier. De Spaanse naam is percebeiros, je eet ze bij lokale bars

video: Percebeiros de Galicia – Uno de los trabajos mas peligrosos del mundo

We passeren de regiogrens met Asturië, ook een kust met steile kliffen, maar afgewisseld met baaien en stranden en kleurrijke visserij.

foto: Asturië klifkust

Luarca is zo’n vissersstadje met een bedrijvige en toegankelijke visafslag, wat een plezier om er rond te snuffelen, nog nooit zoveel verschillende vis bij elkaar gezien. Door mijn enthousiasme stal ik hun hart en mocht foto’s maken.

foto: Luarca_achter de schermen bij de visafslag.

foto: Luarca,visvangst visafslag

We sliepen in een klein hotel direct aan de haven, ’s middags plonsde de lokale jeugd tussen die vrolijke bootjes, echt het levendigste plekje op deze reis. De Rio Negro slingert zich door het ‘witte’ stadje, van bovenaf echt een geweldig uitzicht.

foto: Luarca met eb in de Rio Negro.

oto: Klussen aan de vissersboot.

Even voor Cudillero zijn de kliffen en de vuurtoren van Cabo Vidio, bij helder weer met prachtige uitzichten want die kliffen zijn tot 80 meter hoog. De vuurtoren, met een bereik van 25 mijl, past precies op een smal klif dat langzaam afloopt in zee. Ze werd in 1950 in gebruik genomen na talloze scheepswrakken. Cudillero, een van de mooiste vissersdorpen, is van oorsprong een zeevarende gemeenschap met een rijke visserijtraditie. De vissershuizen zijn herkenbaar aan ‘curadillo’: door de wind gedroogde vis, meestal kleine haaien, die aan de gevels hangen. Deze vissers hadden vroeger ook hun eigen taal.

foto: Cudillero, vissershuis.

Het haventje is ommuurd tegen de redelijk woeste golven van de Golf van Biskaje, de Plaza Marina is het hart van dit dorp. Eigenlijk zijn de kleurrijke huizen rond dit natuurlijk amfitheater tegen de rotsen omhoog gebouwd, met rechts hoog op de rots de vuurtoren en een uitkijktoren.

foto: vissersdorp Cudillero in Asturië

Er loopt een pad naar het uitzichtpunt Garita-Atalaya, waar je bovenop de vuurtoren kijkt. In Asturië weten ze die vuurtorens echt precies pas op een rots te plaatsen.

foto: Vuurtoren van Cudillero.

In Aviles waren de vissers juist hun netten aan het inspecteren, dat gaf ook weer bedrijvigheid.

foto: Inspectie visnettten in Aviles.

Maar daar streken wij neer voor het zojuist geopende culturele centrum van de beroemde Braziliaanse architect Oscar Niemeyer.  Dit Niemeyer Centre is groots van opzet voor allerlei kunstuitingen en heeft een gastronomisch restaurant in de twintig meter hoge uitkijktoren met uitzicht op de stad. Het was een prestigieus project, Aviles wilde zich net als Bilbao cultureel meer aanzien geven.

foto: Niemeyer Centre in Aviles.

Het oude deel van Aviles was toen wat haveloos, maar het raadhuis is zeker ’s avonds mooi.

foto: Raadhuis van Aviles.

Van hieruit bezochten we Leon in Castilië, een sfeervolle stad met veel historische architectuur en een 13e-eeuwse gotische kathedraal, de Santa María de León, waarvan de oude glas in lood ramen heel bijzonder zijn.

foto: Kathedraal van Léon

foto: Portaal kathedraal Léon

De stad was een belangrijke halte op de Camino de Santiago. Er zijn mooie pleinen zoals Plaza Mayor, het centrale rechthoekige plein omringd door arcaden waar ook het barokke gemeentehuis staat en Plaza del Grano in het oude kwartier Barrio Humedo waar je tapas restaurants vindt.

foto: Plaza Mayor, Léon

foto: Plaza del Grano.

De Catalaan Antoni Gaudi bouwde er in 1892 zijn Casa Botines, een ontwerp in neogotische stijl met een middeleeuwse uitstraling dat wordt geaccentueerd door het opmerkelijke smeedijzeren traliewerk voor de deur en rondom het gebouw. Boven die deur staat Sint-Joris die vecht met de draak.

foto: Casa Botines van Gaudí.

Casa Botines werd in 1967 Historisch Artistiek Monument. Gaudí is een van de grondleggers van de organische architectuur, een modernistische stijl met oog voor duurzaamheid en leefbaarheid door moderne constructieve kenmerken zoals de lichtmetalen kolommen in de kelder en een combinatie van grotere ramen beneden met ramen in het dakvlak voor een betere lichtval. De casa is bekleed met lokaal gewonnen natuursteen.

foto: Casa Botines in Léon.

Op de terugweg verraste het landschap van Los Barrios de Luna ons, een   stuwmeer in het woeste berglandschap van Parque Natural de las Ubiñas, dat nog bij Asturië hoort. Het is een bergachtig gebied met grote contrasten in het reliëf, zeker in het Peña Ubiña-massief bij Leon. Het steile reliëf van dit gebied leidde tot de aanleg van een tachtig meter hoge dam in een smalle kloof van de Rio Luna, die in 1956 in gebruik werd genomen. Het stuwmeer heeft een kustlijn van veertig kilometer. 

foto: de kloof van la Luna. Barrios de la Luna.

Gijón werd van oudsher bewoond door Asturische koningen, maar tijdens  de Spaanse burgeroorlog van 1936 – 1939 is veel oude architectuur verwoest. Het Palacio de Revillagigedo,  een 18e eeuws barok paleis, is bewaard gebleven. 

foto: Gijon jachthaven.

De oude visserswijk, Cimadevilla is herkenbaar aan de San Pedro kerk, waar de twee stranden van de stad worden gescheiden. Door een bruiloft  was het er gezellig druk.

foto: Gijon, San Pedro kerk.

Cimadevilla is het historische hart en er was een braderie met oude handmatig bediende kermisattracties en lekker eten. Ik vergaapte me aan de inktvissen in grote koperen kookpotten. 

foto: Oude kermisattracties.

foto: pulpo koken in Gijon.

Vervolgens streken we neer in het familie badplaatsje Ribadesella, met een langgerekt strand waaraan prachtige oude villa’s staan. De monding van de Rio Sella knipt het stadje als het ware in tweeën: enerzijds is er het oude centrum met een klim naar de rots vanwaar je op het andere deel kijkt, het strand en haar villa’s en hotels. Op de Sella wordt vanuit het binnenland veel gekanood.  

foto: Ribadesella, playa.

Het oude centrum heeft smalle straatjes met kleine winkeltjes, we vonden een leuk café en wandelden over de boulevard Paseo de la Grua naar het uitkijkpunt op de rots. 

foto: Pub in Ribadesella.

In het achterland van Asturië zie je nog de typische graanschuren staan, vrij van de grond door hoge ‘poten’. Losstaande trappetjes geven toegang. Deze schuren heten troj in het Spaans en staan op pootjes, om het graan niet te laten verrotten. (GKT)

foto: oude graanschuren, trojes.

Mijn Fabada op Cultfood, een typisch Asturisch gerecht in de kleuren van de Spaanse vlag, vloeit voort uit deze reis. Die kleuren zie je terug in meerdere gerechten van haar keuken: het geel van saffraan, kazen en omeletten; het rood van rode peper, paprika en tomaat naast de vele droge worsten en rauwe hammen en het wit van de bonen, rijst en knoflook, maar ook van vis en zeevruchten. De kleuren van paella zijn daarmee ook wel duidelijk. De smaak van het platteland krijg je ook te pakken in een van de mooiste historische dorpen, Santillana del Mar in Cantabrië. Het hele dorp valt onder monumentenzorg, de geplaveide straatjes en huizen in dit openlucht museum dateren meest uit de 18e eeuw.

foto: Santillana del Mar.

Het dorp ligt in het landschap van de Costa Verde, dichtbij de zee in prachtig groene heuvels. Santillana is de verbastering van Santa Juliana; het dorp werd gebouwd rond een klooster en de Colegiata de Santa Juliana kerk. Omdat de naam Santillana al bestond werd ‘del Mar’ eraan toegevoegd. Op het pleintje is een was- en drinkplaats en er zijn enkele fonteinen. De Costa Verde loopt door tot aan Ribadesella.

foto: Santillana del Mar.

We waren weer toe aan cultuur, dus op naar Baskenland voor het Guggenheim museum in Bilbao naar ontwerp van Frank Gehry. Zijn ontwerpen zijn zo spannend, het is maar goed dat de kunst er ook mocht zijn. Gehry is een belangrijk vertegenwoordiger van het deconstructivisme, zijn expressieve vormen en het vooruitstrevende gebruik van materialen zoals titanium in Bilbao maakten hem en zijn architectuur wereldberoemd. Titanium weerkaatst de zon weergaloos.

foto: Guggenheim, Bilbao.

Aan de kade staat een reusachtige spin, Maman, een ontwerp van Louise Bourgeois met een afmeting van 9 meter hoog en ruim 10 meter in omtrek. Deze Parisienne maakte door haar studie geometrie meer kubistische ontwerpen en ziet de spin als een slimme wever, die ongewenste ziekteverspreiders als muggen eten en dus behulpzaam en beschermend zijn, maar waarvan ook dreiging uitgaat door de valstrikken die ze aanleggen. Maman is ontworpen voor het London Tate Modern, maakt deel uit van meer spinnenbeelden en draagt een zak met 32 marmeren eieren.

foto: Maman van Louise Bourgeois in Bilbao.

De geëxposeerde kunstwerken in 2011, in juni 10 jaar geleden, waren ook experimenteel. Op de foto zie je een doolhof van cortenstaal om doorheen te lopen, de sculptuur Open Ended van minimalist Richard Serra, een Amerikaans beeldhouwer. Zijn kennis van staal deed hij op als student om in zijn levensonderhoud te voorzien. 

foto: Ricardo Serra, open end.

In Bilbao vind je in ‘Las Sietes Calles’ in het Casco Viejo winkeltjes, delicatesse zaken en bars. In het centrum is een markthal met regionale producten. We reden nog even naar de haven en vonden de eerste, geheel in ijzer uitgevoerde zweef- of hangbrug Vizcaya uit 1893 bijzonder. Een veer ontworpen door Don Alberto Palacio Elissague die de beide oevers – rotsachtig steil of zandkust – van de Nervión bij Bilbao verbindt. De vereisten aan dit veer waren het overbrengen van passagiers en vracht zonder de navigatie in de rivierhaven van Bilbao met druk scheepvaartverkeer te belemmeren tegen redelijke constructiekosten en de garantie van regelmatige dienstverlening. Het ontwerp verenigde twee technologische innovaties: de techniek van hangbruggen uit het midden van de 19e eeuw en de techniek van mechanische aandrijving door stoommachines.

De brug is 61 meter hoog en 160 meter lang. De Vizcaya-brug is een van de grote monumenten van de industriële revolutie, ijzer werd  beschouwd als het krachtigste symbool van de vooruitgang. De Baskische regering riep de brug al in 1984 uit tot historisch artistiek monument, in 2006 werd ze als opmerkelijk ijzeren architectuurwerk officieel UNESCO-werelderfgoed. In 2010 startte een restauratie waarbij de zwarte verf werd vervangen door Somorrostro hematiet rood, de kleur van de lokale ijzerader.

foto: Vizcaya brug.

We besloten om voor de afwisseling hoog in de bergen en landelijk te slapen en van daaruit Pasai Donibane en San Sebastian aan te doen.

foto: Kippenren in Gipuzkoa.


De Ria de Pasaia is een monding bij het typisch Baskische stadje Pasai Donibane met een regelmatige kleinschalige veerdienst naar Pasai San Pedro. De smalle monding is een heuse haven, heel beschut gelegen tegen de woeste golven, en het kleine veer vaart de hele dag heen en weer. Wij trokken erheen voor haar Baskische uitstraling en om een kleine scheepswerf voor Baskisch maritiem erfgoed te bezoeken.

foto: Scheepswerf in Ria de Pasaia.

foto: Op de helling van de scheepswerf in Ria de Pasaia.

Pasai Donibane was nog niet toeristisch ontdekt, ademde een echt lokale sfeer met politiek getinte ‘posters’ voor afscheiding in haar tunneltje en hier en daar beklad met leuzen.

foto: Pasai Donibane.

Victor Hugo ontdekte het stadje in 1843 en wilde er een reisboek schrijven over de Pyreneeën. Doordat zijn dochter in die tijd stierf verscheen dat boek postuum in 1890. Het 17e-eeuwse huis aan de waterkant dat hij die zomer bewoonde is nu een bescheiden museum. De kleurrijke vissershuizen, de smalle geplaveide straatjes, de eeuwenoude bogen, de Baskische muurschilderingen en haar ligging maken Pasai Donibane heel bijzonder. In oktober 2011, ons reisjaar, kondigde de afscheidingsbeweging aan haar activiteiten te gaan staken.  

foto: Pasai Donibane, vanuit de ria.

Als je in Donibane langs de kade staat en naar de havenuitgang kijkt, sta je perplex als een schip die haven daadwerkelijk verlaat. De uitgang naar zee is erg smal en maakt een scherpe hoek. De schepen worden begeleid door loodsen, maar dan nog is het een knap staaltje van zeemanschap. Bij de passage van die kade met huizen slokken ze de hele omgeving voor zich op.

foto: Havenuitgang van de Ria de Pasaia.

Wij namen het kleine veer om naar de scheepswerf te gaan dat de lokale, traditionele houten boten repareert. We hadden daarover gelezen in het Franse tijdschrift La Chasse-Marée, dat vaker aandacht besteed aan lokale bootontwerpen. We kregen spontaan een persoonlijke rondleiding, manlief werkt in de scheepsbouw. Er was toen zelfs sprake van restauratie van een schip voor de walvisvangst want Pasaia speelde daarin vroeger een belangrijke rol, er vertrokken expedities. En wat blijkt, de tijd heeft niet stilgestaan: er is een glazen overkapping neergezet op deze Albaola werf en tien jaar later wordt er – gesteund door UNESCO – een replica gebouwd van de walvisvaarder San Juan, het eerste trans-Atlantische schip uit de Baskische maritieme industrie dat in 1565 zonk voor de kust van Canada en in 1978 als scheepswrak werd teruggevonden en uitgegraven.

foto: ontwerp walvisvaarder San Juan.

Enthousiast bezochten wij na afloop het lokale café aan de kade en zittend aan een lange tafel gaf het ons een ontzettend Baskisch gevoel, al ben je op dat moment ook wel een echte outsider.

Sfeervol San Sebastian doen wij met enige regelmaat aan, de prachtige baai met haar drie stranden bekoort velen. In de bars is het heerlijk pintxos eten, ze hebben een leuke achtergrond.

foto: San Sebastian, Donostia.

Natuur, historie en cultuur gingen op deze reis hand in hand. De expositie in het Castillo de Santa Cruz de la Mota verbond Ferrol – via de Armada – met San Sebastian. Ook aan Don Quichot van La Mancha en zijn boerendienaar Sancho Panza, de wereldberoemde romanfiguren van Cervantes, werden wij meerdere keren herinnerd.

foto: San Sebastian_Don Quichot van La Mancha met Sancho Panza

Muchas gracias Cora, voor dit mooie Spaanse reisverhaal!

Ben jij een foodblogger met net zo’n heerlijk Spanjeverhaal of -recept? Laat het dan hieronder in een reactie achter of schrijf eens een gastblog voor Gereons Keuken Thuis.

Vakantie in zicht.

foto: cover januari 2021.

Vakantie in zicht!  Het eerste 2021 nummer van De Smaak van Italië kijkt vooruit. Naar de mogelijkheden in de Bel Paese. Want op vakantiegebied valt er in Italië dit jaar en na de corona pandemie weer veel te ontdekken en beleven. Andiamo, laten we eens kijken, waar De Smaak ons naartoe brengt. De Umbrische hoofdstad Perugia met zijn kenmerkende bogen en natuurlijk jazz & chocolade. Een aantal locals neemt je mee op pad. Een schiereiland in het westen van Sardinië ongerept en wieg van de bottarga. Bij dit landschap past de western muziek van Ennio Morricone. Florence heeft net als Maastricht (Wyck) of Luik (Outremeuse) of Rome (Trastevere) een wijk aan de andere kant van de rivier. Oltrarno. Tegenwoordig de leukste wijk van  de stad. Vakantie in zicht. De Smaak pakt uit met een special vol tips van kenners. Onno Kleyn vertelt over Italië’s geheime seizoen, wanneer de Toscanen weer bonen eten en de Lombarden aan de polenta gaan. Ontdek een bijzondere kant van Amalfi, met de producten van vier makers en hun verhalen. Streetfood in Rome, hoe hipster wil je het hebben of juist niet? Mimi Thorisson, model en kookboekenschrijfster schreef een ode aan Turijn. En tot slot een korte cursus ken je klassiekers. Een blad vol deze reis. Vakantie in zicht! Laten we het hopen, dat het weer snel kan.

foto: op pad in Perugia, onder de bogen.

De Smaak van Italië, vakantie in zicht! is on- en offline te koop voor € 6,99

foto: Milano 2011.

Extra op deze maandag, een recept van Gereons Keuken Thuis: risotto alla Milanese, al dan niet met bladgoud, zoals ze in het restaurant van het Scala theater doen.

Een gerecht, goudgeel, romig smeltend op de tong. Een restaurateur in Milaan voegt er zelfs bladgoud aan toe. Een simpel maar toch zo edel gerecht. Voedsel voor een koningin. De rijst, geteeld in de Po vlakte, aan de voet van de hoge toppen van de Alpen. Rijst waar we vandaag risotto alla Milanese mee maken. Structuur en romigheid treffen elkaar. Net als in de stad Milaan, waar de werklust van het Noorden de zwier van het Zuiden treft. Geen of niet te veel kaas, maar wat extra boter, die de smaak van de saffraan omhoog haalt. We drinken er een boterige, houtgelagerde chardonnay bij.

Nodig:

300 g Arborio rijst
1,5 liter kippenbouillon
1 glas witte wijn
1tl saffraandraadjes opgelost in bouillon
2 sjalotjes
100 g boter
75 g Parmezaanse kaas
peper en zout

Bereiding:

Snipper de sjalotjes fijn. Smelt de helft van de boter in een pan. Fruit de sjalotjes aan. Voeg de rijst toe en laat licht kleuren. Blus af met de  witte wijn.  Zet in een kommetje de saffraan draadjes met een beetje bouillon apart. Voeg nu beetje bij beetje de warme kippenbouillon toe en roer goed. Ongeveer na tien minuten kan de opgeloste saffraan worden toegevoegd. Ga daarna verder met het bouillon in de pan scheppen en roeren totdat de rijst alle vocht heeft op genomen. Na 20 minuten is de rijst beetgaar, voeg de rest van de boter (en  additioneel de Parmezaanse kaas) toe. Maak op smaak met peper en zout. Serveer direct.

Noot: dit magazine werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Recept voor Evenveeltjes.

“Evenveeltjes: Men neemt een kommetje meel, een kommetje boter, een kommetje gest, een kommetje korinten, een kommetje suiker, een kommetje gestampte amandelen, een kommetje melk en wat kaneel, besla dit alles goed, laat het rijzen en bak het in eene kaakjespan.” (uit: Rijntje Biljardt, de doorveeljarige ondervinding geleerde keukenmeid, 1840, Lizet Kruyff)

Vorige week besprak ik het leuke nieuwe kookboek van Natascha van der Stelt.

Het Nederlandse koekjesboek. Natascha van der Stelt, kleindochter van een bakker, gaat in haar inmiddels derde bakboek aan de slag met iets oer-Nederlands, namelijk koekjes. Feestelijk exemplaren, voor mee naar school, als traktatie en voor bij de thee. Koekjes zijn gewoon verweven met diverse momenten van de dag en ons leven. Van krakeling tot sprits. Het interesseert haar mateloos. Ze dook in oude kookschriften van deftige dames en oude receptenboeken. Een lastige opgave zegt zij hierover. Want recepturen verschillen. Natascha dook in de geschiedenis en maakte uiteindelijk een selectie uit voornamelijk 19e eeuwse kookboeken. 38 recepten bleven erover en toen was het bakken geblazen. Uitproberen en weer opnieuw. Deze keer niet zoals in haar eerdere boeken met haver of zonder suiker en tarwe. Nee gewoon, zoals het heurt. Proeven moest dus worden gedaan door een panel. Lees meer: Het Nederlandse koekjesboek. Vandaag een recept van de leuke site van Natascha van der Stelt.

Evenveeltjes.

Nodig:
150 g (patent)bloem
3 g gist
90 g krenten
150 g suiker
60 g amandelmeel
1 tl kaneel, gemalen
150 g boter, gesmolten
150 ml melk, lauw

Bereiding

Meng in een kom de bloem met de gist, krenten, suiker, het amandelmeel en de kaneel. Meng in een andere kom de boter met de melk en schenk dit mengsel bij de bloem. Roer tot alles goed gemengd is. Dek de kom af en laat het dikke beslag ongeveer 1 uur en 30 minuten rijzen op een warme plek. Verwarm de oven voor tot 180 °C. Vet een metalen muffinbakvorm met 12 holtes goed in. Vul de holtes van het bakblik voor driekwart met het beslag. Bak de evenveeltjes in 25 minuten gaar en goudbruin.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten