Eendenrillettes met amberbier.

061 foto: Monnickendamse gevel

Het is een doordeweekse dag. Een langzame dag. Een dag waarop je aan de slag kunt gaan met het maken van rillettes. Ja rillettes, daar kun je mij voor wakker maken. Varkensrillettes uit Le Mans, eendenrillettes uit de Sud Ouest, kippenrillettes uit de Bresse, ga zo maar door. Ik weet het, het zit vol verzadigde vetzuren. Maar het is altijd spekkie voor mijn bekkie. Het gegaarde vlees, het ganzenvet. De kruiding.
Smeuig  op een geroosterde boterham, of als hapje bij de borrel. Vandaag een eendenrillettes met amber bier, zoals een Palm of De Koninck. Mijn suggestie erbij is hetzelfde bier. Je kunt er ook een rode jonge wijn bij drinken, zoals de Gamay van domaine Guindon uit Ancénis (Loire Atlantique)

Nodig:

4 stevige eendenbouten.
50 g boter
100 g ganzenvet
1 flesje de Koninck of Palm
2 rode uien
2 kruidnagels
2 laurierblaadjes
1 takje tijm
1 takje rozemarijn
1 teen knoflook
1 dl bouillon
peper en zout

Bereiding:

Snijd de uien in stukjes, plet de teen knoflook. Verhit in de pan de boter en braad de eendenbouten aan. Blus af met het bier en voeg de bouillon toe. Maak van de laurier, tijm  en rozemarijn een bouquet garni. Voeg de kruidnagels toe. Laat het vlees zeker een uur sudderen, totdat het van de botjes valt.
Haal het vlees uit de pan en laat kort afkoelen. Haal de bouquet garni uit de pan en zeef het vocht. Zet apart voor de verdere bereiding. Pluk de botjes kaal. Let op dat er geen stukje bot mee gaan. Doe het vlees in een kom, voeg 75 g ganzenvet toe en maak fijn met staafmixer. Als de rillettes te droog wordt, voeg je telkens wat lepels van het kook vocht toe. Maak de rillettes op smaak met peper en zout. Doe de rillettes in een terrine en dek af met een laag ganzenvet. De rillettes moet een paar uur afkoelen in de ijskast. Serveer de rillettes als hapje of op een stevige boterham. eventueel met wat vruchten gelei.

Nederlanders verkopen Nederland, provincie Utrecht

foto: Oudegracht Utrecht door Hans Wouters

Utrecht, ik kom er toch regelmatig. Maar echt goed kennen, doe ik deze provincie niet. Ja, het Romeinse Trajectum, de Oudegracht, de domtoren, ooit beklommen als kind. De piramide van Austerlitz op schoolreisje. Naar de dierentuin in Rhenen met mijn verjaardag. Een bootje op de Loosdrechtse plassen. (Alhoewel dat tegenwoordig Noord Holland is) Kasteel Amerongen. Het paleis in Doorn. Loenen aan de Vecht. Nijenrode. Allemaal bekende plekken, waar ik eens ben geweest.
In het kader van Nederlanders verkopen Nederland plaatste ik de oproep om mij van culinaire hoogtepunten uit deze provincie te voorzien. Ik kreeg van Rijntje Biljart Sint Jansuien en een Soeterbergs knollengerecht. Een andere Facebooker prees de leverworst van Vocking aan. Ook werd meerdere malen reclame gemaakt voor vijfschaft. Dat is het geworden. Vandaag een recept voor vijfschaft. Het is een stevig boerengerecht, dat werd gegeten in de winter. Het is genoemd naar de vijf groenten die erin zitten. Nu de zomer nadert, maak ik een lichte vijfschaft, met krieltjes, ham, lenteui, erwtjes, jonge worteltjes en lamsworstjes.

Nodig 4 personen:

250 g diepvries erwtjes
2 lente uitjes
250 g geschrapte worteltjes
750 g krieltjes
1 appel
100 g blokjes ham
boter
4 lamsworstjes
peterselie gehakt
olie om te grillen

Bereiding:

Was de krieltjes goed en breng ze aan de kook. Voeg de worteltjes en erwtjes toe en kook deze mee. Schil en snijd de appel in blokjes. Verhit een flinke klont boeter in een pan en bak hierin de hamblokjes en lenteui. Grill de lamsworstjes met wat olie. Als de krieltjes en groente gaar zijn, giet je ze af. Meng de groente in een schaal met de boter/ham/ui saus en de appel.

Maak op smaak met peper en zout. Leg de gegrilde worstjes erbovenop. Garneer met gehakte peterselie.

Gazpacho helado con gambas picantes.

 foto: Generalife (internet paleizen.nl)

Het is een warme junidag. Echt een dag voor ijs. En laat ijs nu het thema zijn van het foodblogevent van deze maand. Geen gewoon ijs, maar ijs zonder suiker en melkproducten. Er zijn vele verhalen hoe ijs terecht is gekomen in Zuid Europa. Het verhaal van Marco Polo, die het meebracht uit Perzië. De Arabieren op Sicilië. Zeker weten doet men het niet.
Mijn recept voor het ijs zonder suiker en melk start in Andalusië. De zon staat hoog aan de hemel, ter verkoeling drinken we een koude soep, een gazpacho. De koelte van het Generalife, met zijn watertuinen valt ons ten deel. Soep koud gemaakt van de groenten uit de Vega waarop het Alhambra uitkijkt. Dit geïrrigeerde tuinbouwgebied was knap verzonnen van de Moren. Net als het transporteren van sneeuw uit de Sierra Nevada voor hun ijsjes. Het was goed toeven boven op de rode burcht.
Dit beeld bracht mij op het idee voor een gazpacho helado. Voor het contrast serveer ik er hete garnalen bij. Gepeperd met een vondst uit het wereldrijk, dat de Spanjaarden verworven na de reconquista, de chilipeper.
Koud en heet, vuur en sneeuw, fuego y nieve. De Nieuwe en Oude Wereld verenigd.
Als wijn en hoe kon het ook anders een mooie droge fino sherry, koud in je glas.

Nodig 8 porties:

1 komkommer
6 grote tomaten
1 rode paprika
2 tenen knoflook
3 el amandelschaafsel
1 glas wodka
peper en zout
1 tl paprikapoeder

16 grote tijgergarnalen
1 Spaanse peper
1 tl chilipoeder
zout
olijfolie

Bereiding:

Schil de komkommer en snijd in kleine blokjes. Blaker de rode paprika boven een vlam en doe deze in een plastic zak. Als de paprika afgekoeld is, ontvel je deze, haal je de zaadlijsten eruit. Snijd in kleine stukjes. Kruis de tomaten in en dompel deze kort in het water, laat daarna koelen in ijskoud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadjes eruit. Hak de knoflook fijn. Doe al deze ingrediënten en het glas wodka in een blender. Maak er een puree van. Maak de gazpacho op smaak met peper en zout. Stort de gazpacho in een plastic bakje en zet in de vriezer. Haal om het half uur een vork door het mengsel zodat een grove kristalstructuur ontstaat. Na enkele uren is de gazpacho helado klaar.

Pel de garnalen, maar laat jet staartje eraan zitten. Haal met een mesje het darmkanaaltje eruit. Bestrooi de garnalen met de chilipoeder en zout. Snijd het rode Spaanse pepertje in ringetjes. Verhit de olijfolie en bak de garnalen snel gaar.

Schep op een bordje een bolletje ijs, leg de garnalen ernaast. Garneer het bolletje ijs met wat gebakken Spaanse peper. Direct serveren.

Easy Saturday, souvlakia

foto: souvlakia

Ik kreeg deze week een ontzettend gezellige kaart van vrienden, die in Griekenland verblijven. Ze hadden hem geschreven op mijn verjaardag. En aangezien ik altijd met eten bezig ben, was het een receptkaart. Eentje voor souvlakia. Griekse gegrilde spiezen. met varkens- of lamsvlees. Gemarineerd of niet. Veel kruiden of weinig. Anything goes. Het is zaterdag en ik wil het makkelijk houden. Een receptje voor op de scharas, grill dus. En voor deze keer drink ik er een maatje ijskoude retsina, de Griekse harswijn bij.

Nodig 4 personen

4 pitabroodjes groot
500 g mager varkensvlees
2 rode uien
gehakte peterselie
1 citroen
2 grote tomaten
peper en zout

Bereiding:

Snijd het vlees in stukjes en rijg ze aan 4 spiezen. Zet buiten de grill aan. Bestrijk het vlees met olie. Bestrooi met peper, zout en voor de liefhebber wat komijnpoeder. Rooster de spiezen om en om. Verwarm de pita broodjes en snij ze door. Snijd de tomaat in dunne plakken. De citroen in vieren. Serveer de souvlakia op het broodje bestrooid met rode uienringen en peterselie. Een kleine scheut olijfolie over de tomaat en dan Kalo Orexi!

Nederlanders verkopen Nederland, Goudse kaasfondue uit Zuid Holland

 foto: vlag van Zuid Holland  (internet)

Een provincie onder de lage luchten. Den Haag, waar de koning resideert en de regering regeert. Activiteit volop in de grootste haven van Europa, Rotterdam. Badplaatsen, bollenvelden, Goudse en Leidse kazen. Een glazen stad, het Westland. Kunststeden als Delft en Leiden. De eerste nieuwe haring, die aan wal komt in Katwijk of Scheveningen. En een groen hart, vol sappige groene weiden. Waar zwartbont vee in de zomer graast. Met uitzicht op de molens van Kinderdijk. Van hun melk maken ze in Gouda grote gele kazen. We hebben het over Zuid Holland in al haar diversiteit.
Vandaag in het kader van Nederlanders verkopen Nederland een Goudse kaasfondue met komijn en bieslook. Warm gegeten met stukjes brood en een salade. We drinken er een frisse witte Loire wijn van de chenin blanc bij.

Nodig:

600 g geraspte Goudse kaas
6 dl melk
peper
2 el maizena
wat extra melk
snufje nootmuskaat
glaasje brandewijn
1 tl komijn zaadjes
gehakte bieslook

Bereiding:

Verhit de melk met wat peper en een snuifje nootmuskaat. Voeg al roerende kaas toe en smelt deze. Blijf roeren. Voeg de brandewijn en komijnzaadjes toe. Maak een papje van maizena en melk en roer dit door de fondue. Voeg als laatste de bieslook toe. Houd de kaasfondue warm op rechaud en doop er stukjes brood in. Serveer er een salade van waterkers bij voor wat pit.

Easy Sunday, aardappelsoep.

 foto: the food of a younger land

De laatste zondag van een zonovergoten lentemaand. Zo wilde ik deze blog beginnen. En dan alle picknick avonturen, barbecue avonden en andere al fresco uitspattingen opsommen. Maar de weergoden besluiten anders deze reis.. De CV kan een graadje hoger binnen. Misschien ook wat kaarsjes aan. De gasten van vandaag kunnen komen.
Vorige week kocht ik een aardig boek. Het heet “The Food of a Younger Land”. Geschreven door Mark Kurlansky. Echt een boek voor mij vol wetenswaardigheden, achtergronden en recepten uit de keuken van de Verenigde Staten. Tegenwoordig denken wij dat alles in de VS gestandaardiseerd is. Klopt helemaal. maar in de tijd voor het nationale snelwegennet, de restaurantketens en de diepvriezer lag dat allemaal anders. Kurlansky neemt je mee op een reis door de national heritage kookstijlen van Oost naar West.
Ik las gisteren het hoofdstuk vol gerechten, die in de negentiende eeuw het levenslicht zagen in de hotels van Manhattan.  De stad New York groeide als kool. Er werden megagrote hotels gebouwd. En in die hotels maakten allerlei immigranten nieuwe gerechten, zoals de salade van Oscar Waldorf, de biefstuk Delmonico en de de Vichysoisse, een koude aardappelsoep.
Menigeen denkt dat Vichysoisse iets Frans is. En uit Vichy, de waterstad komt. Niets is minder waar. Louis Diat, uit de Auvergne, was de chef in het Ritz hotel en maakte deze soep. In tegenstelling tot de potage Parmentier van zijn vaderland, serveerde hij de soep ijs en ijskoud. Un nouveauté dus. Sindsdien is deze koude aardappelsoep met het Ritz hotel verbonden.
Ik maak vandaag geen koude soep, maar een warme aardapelsoep. Een makkelijke snelle versie met spekjes. We drinken er een granaatrode Morgon van Marieke Canard uit Veauxrenard bij.

Nodig 4 personen:

1 kg kruimige aardappels
2 preien
1 1/2 l groentebouillon
75 g  gerookte spekblokjes
1 glas witte wijn
2 tenen knoflook
2 el olie
1/2 bakje crème fraîche
peper en zout
gehakte peterselie
gehakte bieslook
1 grove ambachtelijke rookworst

Bereiding:

Snijd de prei in ringen. Schil de aardappels. Verhit in een pan een lepel olie en bak de spekje uit. Schep deze, als ze gebakken zijn, op wat keukenpapier. Voeg nog een lepel olie toe en bak de preiringen even aan. Voeg de hele tenen knoflook toe. Blus het geheel met de bouillon. Voeg de aardappels toe en kook alles in 20 minuten gaar. Wel ondertussen de worst in warm niet kokend water. Laat de soep iets afkoelen en pureer het geheel met de staafmixer. Voeg de crème fraîche, de peterselie en bieslook toe. Verwarm de soep en voeg de plakjes rookworst toe. Als de soep te dik is kun je een beetje water toevoegen. Maak eventueel op smaak met peper en zout. Schep de soep in diepe borden en garneer met de uitgebakken spekjes en wat bieslook.

Talk and Table, Joanne Harris, magical food

joan harris picture Joanne Harris by David Sandison

 

Magical, inspired by fairytales. Food that gives the characters of her books wings. I read  Chocolat, Lollipop shoes and Blackberry wine. All books by Joanne Harris. A very imaginative writer. From French and British origins, what a combination. With a plethora of novels on her name. Curious about her life and works I invited her to join Talk and Table. Since I occasionally write culinary stories with fancy figures like Pelle Grød from the North. Let’s see what Joanne answers. For me it will be a hard task to create a dish for her containing food from the low countries that would have brought love or passion into someones life. Let’s try it, maybe it will give me wings….
 Who is Joanne Harris and what would you like to share with us?
I am a British-French author living in Yorkshire, where I was born. I was educated at Cambridge University, and was a teacher of Modern Languages for fifteen years before giving up to write full-time. I am married, with a 19-year-old daughter. Arguably, none of this really tells you who I am. As for what I have to share, you’ll find a lot of that in my books. I’ve been writing them since I was in my teens. Most of me is hidden inside…
You come from Yorkshire, can you give a description of that region and what is special over there?
Yorkshire is the largest county in England, and is divided between the fading industrial centres of the North and some of England’s most dramatic and beautiful landcsapes. In literary terms, I live halfway between THE FULL MONTY  and WUTHERING HEIGHTS.
It seems to me that growing up in a candystore and having a healing grandmother is a youth full of tales. Has this been inspiring?
I find inspiration in many things and in many places. Some of my books have been inspired from my childhood, from members of my family, aspects of my cultural heritage and the folklore and history of the region in which I live.
You are a romancier. In another life, would you do it again? Or would you like be something else?
I’ve been many things and lived many lives. I don’t regret any of them.
Your prose speaks to the imagination, certainly with me. Sometimes I write culinary fairytales for fun. In your books you combine a lot of imagination with food. How do you do that?
I don’t really plan these things. Instead I let them evolve naturally. We all have a shared relationship with food that speaks to us on a cultural and emotional level, and which resonates deeply with the stories and folk-tales of our childhood. I like to use this to explore the nature of character and relationships. The role of food in fairytales is a very important one, with its implications of magic, transformation and knowledge. I like to bring some of that into my own stories.
My parents were/are very French oriented. De last two decades there has been a shift from French to Italian cuisine, certainly in my generation. Do you notice that  too?
There are so many types of French cuisine, or Italian cuisine, that if there has been such a shift, it is mostly based on (faulty) perceptions of what French or Italian food is really like. French cookery is generally (and wrongly) assumed in England to be very elegant, perhaps even complicated, whereas Italian cookery is perceived as being simple and approachable. In fact, both countries share a heritage in which food plays quite a similar role, and in which the strict regionalization of dishes makes for a wide variety of culinary styles. I suspect that if there has been a shift in preference, this may be based more on the increasing popularity of holiday destinations in Italy than anything else.  The perception of Italian food in England is still mostly centred around pizza and pasta dishes, whereas the English perception of French food is based on a tradition of haute cuisine, very far removed from the regional dishes the French still prefer.
On French society. Or the country side. It is clearly present in you books. Did you experience change of this country in the last decades?
Of course. The relationship between town and country life in France is changing continually, as it is in England. The rise (and fall) of tourism, the EU, the change in immigration policies, differences in agricultural methods, the job situation – all affect this relationship, which means that over the past thirty years or so there has been an increasing movement from the rural parts of France into the cities, with an increasingly wide division between town and country living. Perhaps this is why my French stories resonate as they do – reminding people of a nostalgic past that is becoming increasingly difficult to remember.
What do you like the most  in the UK and in France? And what could be better?
I don’t normally think in such terms. I like both countries for what they are, and for what they represent to me on a personal and emotional level. I live in England, and I may visit France a couple of times a year. As such, any comparison would be rather unequal…
Culinary speaking, you must have tried a lot of French cooking. Which one is your favorite recipe? And naturally which wine?
I have lots of favourites, depending on the region and the season. From my family’s region, the Vendée, I like shellfish and seafood – skate in black butter is a childhood favourite, as are: mackerel in white wine; razor clams with chilli and garlic; mussels cooked in seawater and samphire; grilled sardines; black pudding and apple; roast lamb with rosemary; boudin blanc with rye pancakes. I like lots of different kinds of wine, but my favourite to celebrate with is Château d’Yquem, which we could never afford when I was a child, but which I now occasionally like to buy…
If you were to start a new life in the Netherlands, what kind of thing would you do? And  what would you like to uncover? I know this is a though question.
The great thing about being a writer is that you can write anywhere. I see no reason to change what I do because of where I happen to living. But I might write stories set in the Netherlands instead…
Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome.

Just a big thanks, to you and to your readers, for your interest and support. I have such a terrific time writing my books,  and I’m always happy if they allow people to connect, to dream or to see the world in a different way.  Keep reading, keep cooking, keep writing.

001 picture: books by Joanne Harris
The recipe:
From this cornucopia of answers and directions, I thought of making a dish with some chocolat in it. But that would be to easy. I think Joanne deserves a dish, that contains a certain sweetness, a touch of bitter, some spice and wine. She says she likes fish dishes and classic ones like roast lamb. For her I’d make a dish from turkey breast  filled with dades, almonds and a dash of XP dark sweet sherry. And  I’d add some spices. Served with a spaghetti full of fresh chopped parsley and chives. This bunch of tastes will do something with you. Like the prose of Joanne. To pair this dish I’d suggest a white viognier wine form the slopes of the Languedoc. A viognier from domaine de la Baume, full of tropical fruits, a hint of bitter and a dash of fresh acidity.
Ingredients serving 4:
4 turkey breasts
150 g dades
100 g white almonds
1 chili pepper
1 ts of cinnamon
1 ts of ginger
1 glas of XP cream sherry
1 glas of white wine
salt
black pepper
butter
oil
parsley finely chopped
chives finely chopped
300 g spaghetti
Preparation:

 

Put the turkey breast between two sheets of cling foil. Flatten the turkey by hitting with the bottom of a pan or kitchen hammer. Chop the dades and almonds. Soak them in a bit of cream sherry. Add the ginger and cinnamon to it. Put a table spoon of this mixture on every turkey breast. Make rolls, that you tie up firmly with some kitchen thread. Season the meat with salt and black pepper.
Heat some butter and a dash of oil in a pan and quickly fry the meat. Get the involtini out and put them on a plate covered with aluminium foil. Cut the chili pepper in small rings and fry them shortly in the butter. Pour in the white wine and the rest of the almond/dade mixture. Leave to simmer shortly. Put the meat back in this gravy and leave on a low fire for about 10 minutes until done. Cook the spaghetti al dente. Stir in the green herbs and some olive oil. Serve the turkey involtini on a plate, with the spaghetti and a dash of the sweet gravy on top.

Risotto alla Milanese

 

 foto: Duomo van Milaan

Een gerecht, goudgeel, romig smeltend op de tong. Risotto alla Milanese. Een restaurateur in Milaan voegt er zelfs bladgoud aan toe. Een simpel maar toch zo edel gerecht. Voedsel voor een koningin. De rijst, geteeld in de Po vlakte, aan de voet van de hoge toppen van de Alpen. Rijst waar we vandaag risotto alla Milanese mee maken. Structuur en romigheid treffen elkaar. Net als in de stad Milaan, waar de werklust van het Noorden de zwier van het Zuiden treft. Geen of niet te veel kaas, maar wat extra boter, die de smaak van de saffraan omhoog haalt. We drinken er een boterige, houtgelagerde chardonnay bij.

Nodig:

300 g Arborio rijst
1,5 liter kippenbouillon
1 glas witte wijn
1 tl saffraandraadjes opgelost in bouillon
2 sjalotjes
100 g boter
75 g Parmezaan
peper en zout

extra: bladgoud (velletje)

Bereiding:

Snipper de sjalotjes fijn. Smelt de helft van de boter in een pan. Fruit de sjalotjes aan. Voeg de rijst toe en laat licht kleuren. Blus af met de  witte wijn.  Zet in een kommetje de saffraan draadjes met een beetje bouillon apart. Voeg nu beetje bij beetje de warme kippenbouillon toe en roer goed. Ongeveer na tien minuten kan de opgeloste saffraan worden toegevoegd. Ga daarna verder met het bouillon in de pan scheppen en roeren totdat de rijst alle vocht heeft op genomen. Na 20 minuten is de rijst beetgaar, voeg de rest van de boter en Parmezaanse kaas toe. Maak op smaak met peper en zout. Serveer direct. Eventueel met wat dunne flinters bladgoud.

Talk and table: free range cook Annabel Langbein

  picture: Annabel Langbein (internet)

 

 In February I met free ranger Annabel Langbein from New Zealand on a lunch, held in a restaurant that cooks with it’s own vegetables and other selected produce from nearby. Lunch was served and all gathered around the table to talk about cooking free range style with local or homegrown produce. Annabel told about her way of  life and her style of cooking. She had a lot to tell on food and the enjoyment you can get cooking and producing. More people should do that. It was a very inspiring afternoon and I wanted more. Suddenly I got the idea to invite Annabel for my series “gesprekken en gerechten” (talk and table) Based on the answers she gives I am going to conceive a recipe, that will please her and ofcourse my readers. I think that in her recipe New Zealand free range cooking will get a Dutch touch.

 

Who is Annabel Langbein and what would you like to share with us?

 I’ve been involved with food all my life and writing and publishing cookbooks for the past 20 years. I live in New Zealand and grow most of my family’s fresh food in organic vegetable gardens and orchards at our home in Auckland and our holiday cabin on the shores of Lake Wanaka in the South Island. In my television series Annabel Langbein The Free Range Cook [http://www.24kitchen.nl/programma-free-range-cook ] and books [http://www.bol.com/nl/p/de-free-range-cook] I love showing people how easy it is to bring fresh, seasonal food into today’s fast-paced world. You can find out more about me and try lots of my recipes on my website at annabel-langbein.com

 You come from New Zealand, can you give a description of this country and what is so special over there?

 When you live in New Zealand you feel really connected to nature – it is so beautiful here and so easy to access the outdoors. We only have four and a half million people so there isn’t any population pressure. It’s also unique in covering a long latitude, so in the far north the climate is almost subtropical while in the south you get cold winters and snow. That means you can drive through the landscape and encounter so many different environments and things growing. In the north we grow avocadoes and citrus and subtropical fruits and in the south we grow cherries and almonds and berries. As a culture we spend a lot of time outdoors – hiking and picnicking and at the beach.

 You invested a lot of energy in restoring your house and starting a vegetable garden? In another life, would you do it again? Or would it be somewhere or something else?

 At our family cabin in Wanaka we started from scratch with nothing, just wilderness, and then started to build the cabin in 2000 and plant trees and create a garden. I don’t regret a minute. It’s the most beautiful place in the world, and as we have a natural water supply from springs it makes it a gardener’s paradise.

 Your style of cooking and recipes speak to the imagination, it is all so laid back and easy, certainly with me. How do you do that?

It’s kind of a joke really as I come from a long line of engineers. I never got the gene for being good at maths or physics, but I do know how to engineer a good recipe. I think of a recipe as like a road map. I am a kinesthetic learner so if I cant understand a recipe then I don’t expect my audience to!

 My parents were/are very French oriented. De last two decades there has been a shift from French to Italian cuisine, certainly in my generation. Do you notice that in New Zealand  too?

 Maybe here it’s more of an Asian shift. We have a lot of immigration from Asia and that exposes us to the flavours of ginger and chilli and lemongrass and fish sauce – fresh, clean, light tastes that people seem to love. They make it easy to start with a simple, fresh ingredient and create something really delicious. These days going to the supermarket is like stepping into a global pantry – you can buy Japanese vinegar and soba noodles and wasabi, Thai sauces and Moroccan couscous and spice pastes, Iranian saffron, Greek olives, Dutch chocolate. It makes it so easy to cook everyday food that tastes interesting.

 What do you miss the most  from New Zealand, when you are abroad?

My bed! And my friends. And I miss my garden – I love to live in a natural environment and feel connected to the rhythms of nature.

 I recently hosted the Dutch foodblogger’s event. My question was: ”who would you invite to your table, what would you cook, which wine is served and what do you talk about?”Many bloggers send in an item. What would your post be? 

 My favourite thing in life is gathering people together around the table over fresh, simple food and some nice wines – the food and wine are the conduit to a good conversation. I don’t have many fantasies about my ultimate dinner party guest, but someone from back in history like Catherine de Medici would be pretty interesting – she was the one who really put French food on the map. I would want her to bring her entourage of cooks and for them to cook what they cooked then, and I would probably cook a piece of fresh fish and some vegetables from my garden.

 Culinary speaking, you are very experienced in free range  cooking now with local produce, which one is your favorite recipe? And naturally which wine?

 My goodness – it’s hard to pick ONE favourite recipe. I am very much the kind of cook who always loves inventing something new, and cooking according to the harvests of the season and the weather… Right now I am really enjoying roasted salmon with cherry tomatoes and a fresh basil pesto. It’s so easy you don’t really need a recipe – just slather salmon fillets with pesto and sprinkle over a little olive oil, salt and pepper and a grating of lemon zest. Scatter cherry tomatoes around the tray (and if you want some thin slices of zucchini or some olives) and roast for about 8 minutes at 250˚C. It’s as simple as that and it just tastes so good! Serve it up with couscous or new potatoes and some lightly cooked greens. So easy and so fresh and vibrant.

 If you were to start a cooking school in the Netherlands, what would you want to teach us? I know this is a though question.

 I love teaching so it’s not such a tough question really. As I never learnt to cook professionally I like to show people how easy it is to get to a great result, and not always have to be a slave to the recipe. Once you know a method, like the roasted salmon above, then you can change out the flavours. That salmon is equally as good with a teriyaki glaze on top, or you can take both those ideas and apply them to chicken – it will take longer to cook but the flavours will work really well together. I like to start with whatever is in season and is really fresh and then build my menus around that, so you learn to cook resourcefully, and get the best flavours without waste. I often think that learning to cook is a bit like learning to play music. You need to know the notes and the tones and then you learn a few chords of what goes together and then build out from there. Most of all I like to show people how much fun they can have, and how cooking brings people together and is such a simple way to build a good life.

 Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome

 I love the idea of sharing recipes – they are like gifts handed down from family to family and friend to friend. Simple things like this give texture and fabric to our lives. In the recall of where the recipe came from or where you ate it there are memories to cherish, as well as new memories to create when you serve that dish to someone you love. I’ve just created a new section on my website where people can upload their recipes and share them with my online community of foodies. I’d love for any of your readers to contribute a recipe. Join up at – http://www.annabel-langbein.com – we’ve got quite a few Dutch friends already!

 

picture: Annabels newest book

 

 

The recipe

I have conceived a  recipe for Annabel, that has a feel of autumn. The colors of  fall. Inspired by the paintings of  the 17th century, the Dutch touch is in the use of orange zest, cinnamon and nutmeg. And needless to say, the mashed potato stew. We eat a lot of this so called ‘stamppotje” in the Netherlands. To add some bitterness to the sweetness of the gravy I suggest a stew with Brussels sprouts. Bitter and sweet. And topped with a salty grated cheese round. When I think of a wine, I think of a young Burgundy pinot noir. But I know New Zealand has a lot of good wines to offer form this grape. Or you might want to combine this dish with a dark beer.

 Ingredients 4 people:

4 pork chops

150 g/ 5 oz dried apricots 

1 glass medium sherry 

2 cloves 

1 tsp cinnamon 

2 tbs zest of orange 

pepper and salt

butter 1 kg potatoes 

500 g/ 1lb 2 oz Brussels sprouts 

warm milk 

nutmeg 

chopped chives

grated old Dutch cheese.

 Preparation: 

 Grate the old Dutch cheese on a baking tray covered with baking paper. Make small flat rounds from the grated cheese. Like crisps. Bake them briefly under a hot grill and leave to cool. Rub the pork chops with pepper, salt and cinnamon. Heat the butter and fry them. Cut the dried apricots into small pieces and let them soak in the sherry. Remove te chops form the pan and keep them warm under some aluminium foil. Pour some warm water in the pan to make a gravy. Add the apricots, sherry, cloves and orange zest and allow to simmer. Put the pork chops  back into the pan. Add a little extra butter. Clean the sprouts and cut them in halves. Cook them briefly in hot water. Boil the potatoes. When they are cooked, add some butter and warm milk and make a mash. Add a pinch of nutmeg. Mix the mashed potatoes with the sprouts and stir in the chives. Serve the pork chops with some apricot gravyy and the mashed potato stew dish on a plate. Put the crisp cheese rounds on top

Terrine de campagne

 

 

Deeg maken, vleesdeeg voor een terrine. Voor een echte terrine de campagne. Geen paté, want dat is smeuïger.  Het speelde al een tijdje in mijn hoofd. Lekker rustiek aan de slag  met je handen, het vlees mengen. Dan in potten in laten koken. Ach, het zijn allemaal maar fantasieën. Ik zie het al voor me. Op mijn balkonnetje varkensvlees uitbenen en dan zoals in de Auvergne verwerken tot terrines, worstjes en hammen. Het is gewoon een stoere mannendroom. Als een echte Galliër bij het buitenvuur. Ik houd het vandaag gewoon simpeler en maak een varkensvlees terrine in mijn keuken. Met pruimen geweekt in sherry.

We drinken er een stevige wijn bij.  Een malbec uit Argentinië. Gisteren was het de dag van de malbec druif. Van het huis Gouguenheim, gouguenheim.com.ar ,what’s in a name? Zij houden van kunst, de “arte” van het wijn maken. Ook al zo’n stoere bezigheid daar hoog in de Andes, maar dat is weer een ander verhaal.

Nodig:

250 g schouderkarbonade zonder bot

500 g half om half gehakt

12 gedroogde pruimen

5 sneden oud brood zonder korst

2 tenen knoflook

1 glas cream sherry

1 dl slagroom

50 gram gepelde walnoten

200 g ontbijtspek

1 tl gedroogde tijm

2 eieren

1 tl chilipoeder

zout en peper

Bereiding:

Snijd het vlees van de schouderkarbonade zo fijn mogelijk. Snijd de korstjes van het oude brood en week deze in een mengsel van room en eieren.  Voeg de tijm, chilipoeder. peper en zout toe aan het brood/roommengsel. Doe het vlees en gehakt erbij en meng goed door elkaar. Week de gedroogde pruimen in de sherry. Snijd ze daarna in stukjes. Hak de walnoten (niet te) fijn. Meng de pruimen en walnoten door het vleesmengsel.

Bekleed een vorm of patéschaal met de spek en laat deze iets over de rand hangen. Vul de vorm met het vleesmengsel en druk goed aan. Schud goed met de vorm om  luchtgaten in de terrine te voorkomen. Dek af met het overhangende spek.

Verwarm de oven op 180 graden. Vul de grote ovenschaal met heet water. Zet daarin de terrine. Bak het geheel in 50 minuten gaar. Haal op het einde het overtollige vet van de terrine. Laat de terrine afkoelen.

Serveer in dikke plakken met bijvoorbeeld wat gebakken appels.

002 (17)

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten