Dag van de pastasalade 2022. Het is zomer, terwijl ik dit schrijf. Een mooie slome warme avond. Wat het weekend gaat doen qua weer kan ik nu niet voorspellen, maar met een zomerse pastasalade haal je sowieso de zon in huis. De achtste keer alweer, dat ik voor de eerste julidag een recept voor pastasalade op GKT plaats. Deze reis speel ik een beetje vals, want voor de 2022 editie stof ik een eerder gepubliceerd recept af. Waarom niets nieuws? Dat antwoord moet ik schuldig blijven, maar laten we deze manoeuvre het uitgekookt en afgeblogd effect noemen. Ik heb zin in een lazy summer. Dus maak ik in handomdraai mijn pastasalade met pit en een beetje saudade. We drinken er een fijne Spaanse viognier & verdil blend bij, de speciale regenboog/pride editie van Neleman Wines. Net zo kleurrijk als de dag van de pastasalade.
foto: witte summerwine van Neleman
Nodig:
400 penne of andere korte buispasta 1/2 potje groene olijven uitgelekt 3 tenen knoflook 1/2 potje zongedroogde tomaat op olie uitgelekt 1/ chorizo in blokjes 1/2 blik maiskorrels bosje peterselie 1 tl pimentón de la Vera 1/2 potje zure augurkjes olijfolie 1 el piri piri saus 1 citroen
Bereiding:
Kook de penne of buispasta beetgaar en laat deze snel afkoelen. Snijd de chorizo in blokjes, Snijd de uitgelekte zongedroogde tomaatjes in stukjes. Hak de tenen knoflook fijn. Hak de peterselie fijn. Snijd de kleine augurkjes in stukjes. Meng de olijven, augurkjes, tomaatjes, mais, chorizoblokjes, knoflook en afgekoelde penne door elkaar in een diepe schaal. Maak de pastasalade op smaak met wat zout en peper. Maak een dressing van 4 el olijfolie, een uitgeperste citroen, 1 tl pimentón de la Vera en 1 el piri piri saus. Meng de dressing door de salade en garneer het geheel met de gehakte peterselie. Zet het flesje piri piri saus ernaast voor de fans van extra pit.
Word een serieuze burgerarchitect. In Gereons Keuken Thuis ligt Het Burger Boek van de Duitse kookboekschrijver Martin Kintrup. Van origine is Kintrup landbouwecoloog, maar duurzaam eten en foodstylen zijn grote passies van hem. Bij onze Oosterburen is Martin Kintrup geen onbekende auteur, Dat zou met dit origineel vormgegeven en geschreven kookboek ook bij ons weleens kunnen veranderen. Al 15 jaar lang hebben voor de schrijver streetfoodmarkten en foodtrucks een enorme aantrekkingskracht. Dus een boek over de hamburger moest er komen. Want zo stelt Kintrup: dit fastfood heeft zijn hap, slik en weg imago allang verloren. Van snelle hap tot eten met een twist. Het Burger Boek maakt van de burger-aficionado een heuse architect. In de steigers zetten dus die hap, (dat laatste is wat oneerbiedig) want de schrijver neemt je mee in 70 recepten met klinkende namen, wijn- en spijstips en de bijbehorende zelf te maken ingrediënten, waarmee je je burger aankleedt. Zie het als het bouwen van een huis. Eerst de fundering en het dak in de vorm van een broodje. Dan in de vorm saus de kit en vloerbedekking. Het interieur is de burger en tot slot de accessoires, zoals pickles, sla en uitjes om de burger op te leuken. Staat als een huis, leuk naambordje erop en je bent een echte architect van je homemade burgers.
foto: DIY ketchup uit het boek.
foto: 1001 nacht: Magic Moroccan.
Ik vind het een aantrekkelijke gedachte: “word je eigen burgerarchitect” Kintrup start met het leggen van de basis. Hij noemt dat de burgerformule. Niets geen ingewikkelde BBQ’s nodig, geen apparaten, maar direct DIY aan de slag met broodjes, vlees, vis of veggies en dan assembleren maar. Kennis is macht. De tips in het eerste gedeelte maken een novice op hamburger gebied in een oogwenk tot expert. Kintrup noemt dat de wetenschap van de hamburger. Met duidelijk instructies, bijvoorbeeld voor het maken van de essentiële ketchup. Of voor de constructie van geglazuurde bacon. De schrijver benadert het als kunde. Gereons Keuken Thuis ziet ook mogelijkheden voor het creëren van andere broodjes dan een burger. Daarover meer in de Noordzee-editie van Gereons Mag. Dat doet de schrijver in het boek ook geregeld, want hij schuwt ook andere ingrediënten niet, zoals pulled eendenvlees of een varkersburger. Burgers dus verdeeld in rund, varken, everzwijn, kip, eend, vis en groente. Voorzien van leuke anekdotes, tips en met kinkende namen. Zoals de Double Dutch runderburger, een Big BLT varkensburger. Een Magic Moroccan van kip en chermoula. Een hele luxe Versterland vis en zalmkuitburger voor bij je glaasje champagne op Sylt. Overigens mag deze ook met echte kaviaar, als je budget hiervoor toereikend is. Dan volgen de vegetarische en veganburgers, zoals de Chico Latino met gegrilde tempé en chipotlesalsa. En tot slot zoete burgers. Niet per se mijn ding, maar wel origineel. Het boek eindigtin het magazijn van deze meester burgerarchitect, een warenhuis vol basisburgers en burgermaatjes, de lijm en accessoires van je eigen gemaakte burger.
foto: de BIG BLT.
Word een serieuze burgerarchitect is geen gewoon BBQ boek, maar meer Martin Kintrup neemt je mee, als een volleerd docent, in de kunst van het hamburger conceptualiseren. Een boek vol inspiratie, met per recept fijne tips. Burgers, gefotografeerd door de bekende Duitse foodfotograaf Wolfgang Schardt. Ik voorspel een mooie zomer, met veel al fresco burgergenot, nadat ik de technieken van Het Burger Boek beheers. Aanrader!
Het Burger Boek. Martin Kintrup. (ISBN 9789401483544) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99
foto: cover Het Burger Boek.
Over de schrijver: Martin Kintrup woont op een boerderij aan de rand van Münster. Omdat streetfoodmarkten en hamburgertenten een magische aantrekkingskracht op hem uitoefenen, wijdde Martin zich in zijn boeken met veel energie aan deze onderwerpen. Hij is al meer dan 15 jaar een succesvol auteur en foodstylist en schreef meer dan 30 kookboeken, waarvan verschillenden bekroond werden.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Kip à la moutarde uit Lyon. Ik vind het altijd een heerlijke stad om doorheen te rijden, langs de Rhône en het Confluence Museum. En daarna een korte bocht de stad in. Gelukkig heeft Gereons Keuken Thuis zo’n mooie paarse autoruitsticker van de Franse regering, waardoor het niet alleen bij langs Lyon heen rijden blijft. Want zeg nu zelf, hoe lekker is het om even te ankeren au bord de la Saône in Vieux Lyon? Om in één van de bouchons het menu van de dag op te eten. En daarna de stad te verkennen, met de funiculaire naar het Romeinse amfitheater of de basiliek van Nôtre Dame de Fourvière, met bij heldere dagen een spectaculair uitzicht op de al dan niet besneeuwde Alpen en witte Mont Blanc. Overigens loont het ook de moeite om alle trappen door de zijdeweverswijk te beklimmen om aan het einde van de Boulevard de la Croix Rousse te genieten, tussen de hipsters, van een petit café en wederom dat mooie uitzicht over stad en land. Door omstandigheden kwam het er niet van om deze keer aan te leggen in Lyon op weg terug naar Nederland. Vandaar op deze zaterdag een recept voor kip à la moutarde . Comfort food, daar heb ik nu zin in. Hartverwarmend eten. Doet het ook goed in ons koude kikkerland. We drinken er een rode Juliénas bij.
foto: N.D. de Fourvièrefoto: koor N.D. de Fourvière
Kip à la moutarde uit Lyon, recept.
Nodig:
1 stevige Label Rouge/ Bresse kip kip in stukken gehakt. 2 el bloem olijfolie & klontje boter 2 grote sjalotjes (gesnipperd) 4 teentjes knoflook (fijngehakt) 6 trostomaten (in kwarten) 1 glas droge witte wijn 50 ml witte wijnazijn 250 ml kippenbouillon crème fraîche 2 el dijonmosterd van Fallot uit Beaune 3 laurierblaadjes 1 eetlepel gedroogde dragon zout & peper
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180ºC. Bestrooi de kipdelen met de bloem, zout en peper. Verhit een scheutje olijfolie en boter in de pan en bak hierin het vlees rondom goudbruin. Verhit 1 eetlepel olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de sjalotjes en knoflook. Schep de stukken tomaat erbij en bak deze 2 à 3 minuten. Giet de wijn en azijn erbij laat inkoken. Voeg de bouillon, mosterd, laurier en dragon toe. Als laatste voeg je de crème fraîche toe. Doe de kip in een ovenschaal en giet de saus erover. Laat de kip ongeveer 45 minuten nagaren in de oven, eventueel afgedekt met folie. Serveer de kip met saus en een groene salade van veldsla. En natuurlijk goed knapperig stokbrood.
foto: bouchon in Vieux Lyon
Bon appétit!
Noot: je kunt deze kip natuurlijk ook maken met de Marne mosterd, die Gereons Keuken Thuis aantrof in de lente-editie van de foodybox van Kroon op het werk.
Mosselen op de wijze van Sète. Voor het eerst in 25 jaar weer een keer de havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de hernieuwde kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
foto: Canal du Midi.
foto: catch of the day
Sète: veel badgasten van de omliggende stranden struinen het stadje af. Op de kades felgekleurde bootjes, joutes geheten. Zij vullen het kanaal jaarlijks tijdens het spektakel, waarbij de verschillende confrèries vanaf de hoge boegtrap elkaar in het water moeten zien te duwen. De kers op de taart: zeevruchten uit het Bassin du Thau en vers gevangen vis uit zee. Want in Sète kunnen ze er wat van op culinair gebied. Tielles, hartige taartjes gevuld met lokaal geviste seiche (zeekat), de bekende vissoep à la Sètoise met rouille en natuurlijk moules farcies à la Sètoise. Hieronder een interpretatie van het recept, dat Gereons Keuken Thuis eens zag op TV5. De televisiekok maakte het met bravoure.
foto: de vermaarde tielles van Sëte.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Colorful food. What’s in a name, want bij chef en schrijfster van dit vrolijke boek horen kleur en eten. Sharon de Miranda, bekend van het TV programma Binnestebuiten kookt con brio en met kleur. Eten was van jongs af aan haar passie en het is dus niet vreemd, dat zij uiteindelijk in de keuken belandde. Sharons keuken is een vrolijke mix van diverse keukens. Een vleugje Nederlands, een snuif Surinaams, een tikkeltje Antilliaans en een lepeltje Indisch. Dat is ook wat zij presenteert op de aankomende Floriade, waar zij de scepter zwaait over het foodgebeuren. Maar nu even terug naar Colorful Food. Voor Sharon is het belangrijk te koken met de seizoenen. Daarom begint het boek in de zomer en eindigt het in de lente. De Miranda geeft tips om seizoensgebonden en met kleur te koken. Het liefst lokaal geteeld. Goed voor het milieu, maar ook voor je portemonnee. Recepten voor alledag en feestelijke momenten.
foto: dronken kip in het pannetje.
Colorful food start met koken uit je voorraad, want dat is het halve werk. het vullen van je vriezer, het bewaren van pepers en kruiden, vervangen en combineren. Zo zet je in handomdraai een lekkere maaltijd op tafel. Met….. en dat is een handelsmerk van deze chef een lekker (smaak) watertje. Dat doet ze op TV, maar ook achter in het kookboek.
ZOMER. Dat vraagt om makkelijk buiten eten. Natuurlijk zijn de Hollandse zomers niet altijd je van het, maar bij mooi weer is het heerlijk buiten genieten van gerechten, die je tevoren klaarmaakt, zoals bruschette, kokossoep, zoete aardappelburgers of een soepje van rood fruit. Al deze gerechten werden op de gevoelige plaat vastgelegd door But first Salt, hetgeen mooie artistieke foto’s oplevert van gedefragmenteerde gerechten. Ooit zwevende gefrituurde aardappelpuree gezien. Het boek speelt niet alleen met je smaak maar ook met je blik!
HERFST betekent uiensoep voor Sharon de Miranda, Deze soep leerde ze als eerste maken in haar lange kookcarrière. Warmere troostende smaken voor als het sneller donker en kouder wordt. Dronken kip. De kleuren veranderen in Colorful Food van felle naar warme tinten. WINTER vraagt om warm eten. Zuurkoolsoep, hutspot maar dan anders, hete bliksem of zoete aardappeltaart. Sharon eet nooit gewone peren. Waarom zou je als je ze ook kunt stoven?
foto: winterse stoofpeertjes.
Tot slot LENTE, het seizoen dat nu net is gestart. Springrolls mogen niet ontbreken, asperges, biryani uit India, Waldorfsalade allemaal frisse smaken die een voorbode zijn voor wat gaat komen. Mueslirepen voor als je erop uit trekt.
foto: cover Colorful Food.
Een vrolijk boek, net als de maakster zei ik al. Met niet te ingewikkelde recepten en onnodig lange ingrediëntenlijsten. Gereons Keuken Thuis gaat zeker naar de culikunsten van Sharon kijken tijdens de Floriade. Maar eerst trap ik deze week de lente af met ….Colorful Food.
Colorful Food, Sharon de Miranda met fotografie van But first Salt (ISBN 9789089898944) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 29,99
foto: Het is lente erop uit met homemade mueslirepen.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Plantaardig van Alexander Gershberg. Gereons Keuken Thuis herinnert zich nog de presentatie van het eerste kookboek, Vegan for Friends, van Gershberg in de Gerard Doustraat. Een wat schuchtere jongen stond te koken in de keuken van mevrouw Hamersma. Volgens mij vond hij het allemaal heel spannend. Alexander Gershberg kwam 15 jaar geleden naar Amsterdam, om aan de slag te gaan als balletdanser. Vanwege problemen met zijn gezondheid schakelde hij over op een plantaardig & macrobiotisch dieet. Veel was er op dat moment niet te vinden over plantaardig koken en door schade en schande werd hij wijzer op het gebied van plantaardig eten en de betekenis voor je alledaagse gezondheid en algehele welbevinden.
foto: het Amsterdamse keukentje van Gershberg.
In zijn keukentjes in Mokum (Gershberg verhuisde regelmatig) kookte hij wat af, bakte in een gammel mini-oventje en wed alras een echt chef op vegan gebied. “Hoe deed hij dat toch?”, vroegen vrienden. Ik zelf ken dat fenomeen ook: wijnproeverijen voorbereiden met hapjes en wat gerechten op de gemiddelde 3 vierkante meter, die een gemiddelde Amsterdamse keuken meet. Gershberg ging kookworkshops geven en kookte voor vrienden en klanten. Nu is hij drie boeken verder, waaronder Energy & Vegan, en kun je de groei zien van deze autodidact. Want Gershberg is gegroeid, in zijn koken, maar ook zijn kookboeken.
foto: Jeruzalemsalade voor na de workout.
In Gereons Keuken Thuis ligt nu het mooie kleurige kookboek PLANTAARDIG, gevuld met 80 voedzame en smakelijke recepten uit de keuken van Alexander Gershberg. Hij verraadt nooit zijn Russische en Israëlische roots, gemixt met Aziatische invloeden. Want door de macrobiotiek is de schrijver ook begeesterd geraakt van de Japanse keuken. Naast het koken van zijn plantaardige gerechten is het voor Gershberg ook heel belangrijk, wat deze met je doen. Sinds hij zelf plantaardig eet zit hij beter en soepeler in zijn vel, is hij minder vaak ziek en hervond de vreugde van het dansen. Ik weet, dat dit voor sommigen een brug te ver is in een kookboek, maar ik vind dit de essentie van zijn boeken. Hij startte met plantaardig koken om een doel te bereiken in in dit kleurrijke kookboek lees je hoe hij daarin slaagt.
foto: in miso gesauteerde schorseneren. Fusion galore.
PLANTAARDIG is opgebouwd volgens ingrediënten en de betekenis voor je welzijn. Volkoren granen voor kracht en helderheid. Denk eens aan een romige polenta met geroosterde paddenstoelen en spinazie. Bonen en proteïnen voor kracht een spieren. Eet eens een Jeruzalem salade na je workout. Wortelgroenten voor kracht en zekerheid. Ouderwetse schorseneren, gesauteerd in pittige miso met limoen-tomaatsalsa. En zo kan ik nog even doorgaan met PLANTAARDIG, een boek vol kleur en energie, mooi vormgegeven door Yannick van Leeuwaarde en Stukk Design.
foto: gefermenteerde Israëlische pickles
Troostende ronde groenten, groene bladgroenten en zilte groenten komen aan bod in het boek. Elk met hun specifieke kenmerken. In PLANTAARDIG slaat Gershberg aan het fermenteren. Niet vreemd gezien zijn roots. denk een aan een cross over van Israëlische pickles met Indiase kruiden. Hij sluit zijn boek af met winkeltips in de stad. Fijne adressen, waar hij de ingrediënten voor zijn plant based kitchen scoort. En met een goed gevulde mand aan de slag kan in zijn Mokumse keukentje. Aan de slag dus, want met PLANTAARDIG zaait Alexander Gershberg het zaadje voor een heerlijke gerechten en een kleurrijk bestaan.
Let op: in de fit de lente in editie van Gereons Mag plaats ik een fijn recept uit dit boek.
foto: Alexander Gershberg.
PLANTAARDIG, Alexander Gershberg (ISBN 9789481562845) is een uitgave van Bertram + de Leeuw en is te koop voor € 29.95
foto: cover PLANTAARDIG
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Kabbelmaand januari. Het nieuwe jaar 2022 schiet alweer aardig op. De kop is er in ieder geval alweer vanaf. De ideeën en snode plannen zijn nog steeds legio. Maar de eerste maand van 2022 betoont zich vooral kabbelend. Bruto lijkt het door de lockdown alsof de tijd eindeloos is, vooral de avonden, maar netto onder aan de streep vliegt deze juist om. Waarmee vraag ik me soms af? Het is de week van blauwe maandag. het moment waarop bij velen de goede voornemens verdampen tot nul. Wat betreft sport kan dat niet het geval zijn, aangezien de sportscholen nu pas weer vier dagen open zijn. Inhaalslag maken zou ik zo zeggen. Roken dan? Welnee daaraan moet je nooit mee beginnen en als je ophoudt, is je verslaving gewoon binnen 5 dagen over. Minder eten? Nee hoor, in Gereons Keuken Thuis wordt hetzelfde régime aangehouden, met een kanttekening: het thuiskoken komt mij soms een beetje de neus uit. Snel weer die horeca open zou ik zeggen. Dit gezegd hebbende, ligt er mooie uitdaging, om na te denken hoe we weer wat “cookingvibes” in deze kabbelmaand en de tijd daarna gieten.
foto: de orangerie van Elswout in lockdownslaap.
Kabbelmaand januari. De lockdownweekberichten op mijn Facebookpagina gaan in ieder geval door tot de heer Rutte en consorten het licht weer op groen zetten. Gereons Keuken Thuis kijkt ernaar uit. Ik ga aan de slag met een recept voor bananenbrood à la Joke Boon. Ik ben niet zo’n bakker, dus daarin schuilt een mooi experiment. Er liggen nog wat kookboeken ter bespreking, zoals Plantaardig van Alexander Gershberg en ZILT van Anette van Ruitenburg. Daarover lezen jullie meer in februari. Ik heb deze maand de werktitel fit de lente in meegegeven. Gereons Mag verschijnt halverwege deze maand en staat bol van het groen(voer) en fitte, groene en nieuwe dingen voor de lente. Dus foodbloggers en andere scribenten, die dit lezen: doe een duit in het zakje! Reageren kun je onder aan deze blogpost. A.s. vrijdag ga ik het over vlees hebben en Belgische slager Luc de Laet. Een de laatste dagen van deze kabbelmaand staat in het teken van TLV Vegan van Jigal Krant. Een boek, dat hij al aankondigde in 2019, maar uiteindelijk in het najaar 2021 verscheen. Een verhaal over een stad zonder melk en honing.
foto: frêle zon in de duinen.
De lente nadert en in Gereons Keuken Thuis staan verschillende thema’s te dringen. April wordt in ieder geval de “Franse wekenmaand” vanaf locatie. Later lees je daar meer over. En voor maart heb ik nog geen idee. Hebben jullie nog suggesties?
RECEPT
Vandaag een recept voor winterrisotto ai funghi met truffelolie, dat soms tafel komt in de winter. een mooi kabbelmaandrecept. In deze risotto gaat geen kaas, dat zou de truffelsmaak verbloemen. En….. ik zou mijn lezers tekort doen als ik er geen wijntip bij geef. Bij deze risotto drink je een hartwarmend glas rood uit de Veneto, een Valpolicella Ripasso. Laat ik daar nog een fles van hebben liggen, over van de feestdagen.
foto: winterse risotto.
Nodig:
400 g risotto rijst 1 l funghi porcini bouillon (van blokje) of zelf getrokken met de afsnijdsels van paddenstoelen/groente 1 bakje kastanje champignons 100 g andere paddenstoelen naar keuze, zoals oesterzwammen veel roomboter 2 sjalotjes 1 middelgrote wortel 1/4 knolselderij peterselie gehakt peper en zout 1 glas rode wijn 3 el olijfolie
Bereiding:
Borstel de champignons en andere paddenstoelen goed schoon. Snijd de steeltjes eraf en trek hier al dan niet tezamen met een bouillonblokje een stevige bouillon van. Bak de paddenstoelen en champignons kort in een eetlepel olie met peper en zout. Verhit in een pan met dikke bodem 2 eetlepels olijfolie. Snipper de sjalotjes fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Voeg de wortelblokjes toe en laat weer kort fruiten. Voeg de risotto rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met een glas rode wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Blijf de rijst tussentijds roeren. Na twintig minuten is de risotto klaar. Roer de paddenstoelen er doorheen. Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout. Doe het deksel op de pan en laat 5 minuten nagaren. Serveer op borden met eventueel wat truffelolie en wat fijngehakte peterselie.
OTK Shelf Love. Een nieuwe Ottolenghi met simpele recepten voor elke dag. Het is het eerste deel van de serie OTK, Ottolenghi Test Kitchen en volgens de kok ook meteen een doeltreffende. Want hebben we niet allemaal een voorraadkast, vriezer of ijskast, die uitpuilen van de potten, blokken en bakjes met je ne sais quoi? Gereons Keuken Thuis wel. En mijn intentie in het nieuwe jaar is wat meer gebruik te maken van deze resources. De coronacrisis heeft me dat wel geleerd. Je eet vaker thuis en wilt er dan wat van maken. En dan is Shelf Love een mooie manier van de boel aanpakken. Dat laatste deden schrijvers Noor Murad en Yotam Ottolenghi ook met dit rozerode boek. Zij zochten op die ene plank achter in de voorraadkast, gingen aan de slag met de groentebox. Een belangrijke vraag in de dagelijkse keuken: Wie doet de afwas? Op strooptocht door je ijskast. Vaak eindigt deze tocht bij mij met een #nowaste soep van mijn tante Doubs uit de Morvan. Tot slot een hernieuwde kennismaking met uw vriend de diepvriezer.
foto: Shelf love bag and book.
Allemaal leuke thema’s, die door het tweetal zijn uitgewerkt met leuke recepten voor alledag. Polenta met kaas en tomatensaus. Laat ik nu nog heel wat zakjes van dit goedje hebben staan. Sodabrood met vijgen, steranijs en sinaasappel. Veel bonengerechten, veelal ook vegan te maken. Uit de groentebox een “easy does it” bagna cauda met groene kruiden. Geblakerde de aubergine, tomaat en tahin. Ottolenghi verloochent nog steeds zijn Midden Oosterse roots niet. Echter het zoveelste shakshuka recept had van mij niet in dit boek hoeven te worden geplaatst.
Wie doet de afwas vormt een herkenbaar fenomeen. Het gaat niet om de afwas an sich, maar om behept te geraken met wat ik hier in SeaSpot “afwasbesparend” koken noem. Eén pan. Eén bakplaat. Hergebruik van pollepels en messen. Opdat na het dagelijkse koken je keuken er niet als een ontplofte fabriek uitziet. Een hoofdstuk vol praktisch kookgenot, zoals orzo puttanesca uit de oven of cacio e pepe van kikkererwten. Bruikbare recepten met een kanttekening mijnerzijds, zoals bij de vindaloo van geplukte? pittig varkensvlees. Misschien iets te snel vertaald? Dit terzijde.
OTK Shelf Love is een leuk boek voor mannen en vrouwen, die naast dat ze Ottolenghi adept zijn, ook vaak met hun handen in het haar voor de voorraadplank staan en de ijskast in turen. Smakelijke recepten, met soms wat lange declaratielijsten à la Ottolenghi. Prima te doen voor beginner en de inspiratieloze. Een mooie aanwinst voor je keuken nu, zeker in deze lockdown en passend in het tijdsgewricht. Daarin is het OTK team geslaagd.
OTK Shelf Love, Noor Murad & Yotam Ottolenghi. (ISBN 9789464040883) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 24,99
Over de schrijvers:
Yotam Ottolenghi is de restaurateur en chef-kok van de vier in Londen gevestigde Ottolenghi-deli’s, evenals de NOPI- en ROVI-restaurants. Hij is de auteur van acht bestsellers en meermaals bekroonde kookboeken. Yotam is al meer dan dertien jaar een wekelijkse columnist voor de Saturday Guardian en levert regelmatig bijdragen aan de New York Times. Zijn toewijding aan het promoten van groenten, evenals ingrediënten die ooit als ‘exotisch’ werden beschouwd, heeft geleid tot wat sommigen ‘het Ottolenghi-effect’ noemen. Dit is een afkorting voor het creëren van een maaltijd vol kleur, smaak, overvloed en zonneschijn. Yotam woont met zijn gezin in Londen.
Noor Muradis een in Bahrein geboren chef-kok wiens internationale werkervaring haar uiteindelijk in 2016 naar de Ottolenghi-keuken bracht. Sindsdien heeft ze recepten ontwikkeld voor de boeken Falastin en Flavour, en andere online Ottolenghi-publicaties. Haar Bahreinse roots hebben een sterke invloed op haar kookkunsten, waarbij Arabische, Perzische en Indiase smaken prominent aanwezig zijn in haar recepten. Noor leidt samen met Yotam het Ottolenghi Test Kitchen-team in Londen.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Kook dit Boek! Een blauwe bonk creativiteit. Zijn we namelijk niet allemaal meer thuis gaan koken tijdens de diverse lockdowns van 2020 en 2022? Maar over die lockdowns wil ik het in het nieuwe jaar 2022 helemaal niet meer hebben. Ik wil het hebben over Kook dit Boek! van Molly Baz. Een kookboek om slimmer, sneller en creatiever te koken. Je wilt graag je thuiskeuken verdiepen. Gereons Keuken Thuis ook. Meer te weten komen over smaken en het effect ervan. Dit wordt een grote trend in 2022. Wij zijn gewend geraakt aan beter eten, dat je voorheen in de horeca verorberde. Al die uitbreng is leuk, maar zelf koken blijft leuker om te doen. En Baz biedt je de tools in dit nieuwe kookboek.
foto: zout is essentieel in Kook dit Boek!
Kook dit Boek! start met wat je allemaal nodig hebt, om je kookniveau tot hoger niveau te tillen. Voor Molly Baz was dit een trial and error proces, waarbij haar partner als proever fungeerde. Het eerste deel van het boek gaat over de inrichting van je keuken, je hardware, je voorraadkast en heel belangrijk: ZOUT. Proef je eten stelt Baz en schuw zout en andere smaakmakers niet. Daar kan ik uit ervaring over meepraten. In 2005 maakte ik eens chili con carne, die behalve te heet door teveel cayennepeper tevens te flauw was door gebrek aan zout. Proeven dus tijdens het proces van het koken, dat wordt ondersteund door originele QR codes in dit boek. En een uitleg over hoe je hersenen smaken verwerken. Molly Baz houdt niet van half werk, dat moge duidelijk zijn.
foto: venusschelpen op toast.
De recepten. Molly Baz is geen vegan nog vegetariër. In haar boek staan behoorlijk wat vleesrecepten, zoals in melk gesmoorde kippenbouten met bacon, bonen & cavolo nero. Een stevig wintergerecht. Of van het varken: schouderkarbonades, in miso gemarineerd & met en hele berg pittige komkommer. Het mag duidelijk zijn, dat de schrijfster van stevige dagelijkse kost houdt. De recepten zijn gedetailleerd omschreven en het moet voor foodbloggers en andere cookies niet moeilijk zijn ook deze schotels op tafel te toveren. Gereons Keuken Thuis was gecharmeerd van venusschelpen op toast met bacon & Old Bay mayo. Een Griekse wintersalade, eens wat anders dan choriatiki, kan ook zo op het menu in SeaSpot. Tot slot vond ik de gerookte foreldip met chips & zalmkuit een vondst. Goed op smaak allemaal. Glas crémant bij de laatstgenoemde maakt het nog feestelijker.
foto: iets anders dan choriatiki.
Kook dit Boek! Waarom zou je dat doen? Ten eerste, omdat het vol staat met goede bruikbare tips, om je keuken naar een hoger plan te tillen. De recepten zijn creatief. Het is echt eten. En vooral de aanstekelijke manier, waarop Molly Baz het presenteert. Ik zou zeggen: Koop dit Boek! , kook en maak van 2022 een heerlijk nieuw jaar in je keuken.
foto: cover Kook dit Boek.
Kook dit Boek! Molly Baz (ISBN 9789461432667) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 35,00
foto: voorproefje met geroosterde pompoen.
Een voorproefje: Geroosterde pompoen met knoflook-pijnboompitten & feta
Nodig:
1,4 kg kobocha-pompoen en/of delicata-pompoen of vervang door hokkaido-pompoen of flespompoen 7 tenen knoflook ½ citroen 4 el boter, op kamertemperatuur 1 blok (115 g) feta 3 el extra vierge olijfolie zeezout en versgemalen zwarte peper 45 g ongeroosterde pijnboompitten
Bereiding:
Verwarm de oven voor tot 230 °C. Bereid de pompoen voor en rooster de pompoen: Snijd de steel van 900 gram pompoenen. Snijd de pompoenen doormidden door de wortelaanzet. Schep met een lepel de pitten en het draderige vruchtvlees dat eraan vastzit weg. Snijd iedere pompoen in de breedte in parten van 2,5 cm dik. Leg de pompoen op een grote bakplaat met opstaande rand. Plet zachtjes 7 tenen knoflook. Leg 5 tenen knoflook, ongepeld, op de bakplaat. Pel de overgebleven 2 tenen en leg ze opzij. Besprenkel de pompoen en de knoflook met 3 eetlepels extra vierge olijfolie. Breng de pompoen op smaak met 1 theelepel zeezout en veel zwarte peper. Hussel met je handen en keer de pompoen op zo’n manier op de bakplaat dat alle stukken evenredig bedekt zijn met peper en zout. Leg de stukken met het snijvlak naar beneden. Schuif de bakplaat met pompoen in de oven. Rooster de pompoen 15 tot 20 minuten tot de pompoen aan een kant intens donker verkleurd is. Keer de pompoen met een keukentang en zet de bakplaat terug in de oven, zodat de pompoen verder kan roosteren. De pompoen is klaar als na 10 tot 15 minuten het vruchtvlees zacht is en intens donker aan beide kanten.
Maak de knoflook-pijnboompittenboter: Smelt 4 eetlepels boter, terwijl de pompoen roostert, in een kleine steelpan op matig laag vuur. Voeg, zodra de boter is gesmolten 45 gram pijnboompitten toe. Bak de pijnboompitten, zwenk geregeld met de pan, tot na 4 tot 5 minuten de pijnboompitten goudbruin zijn, de boter bruin is geworden, geurig is en naar noten ruikt. Haal de steelpan onmiddellijk van het vuur. Rasp de 2 overgebleven tenen knoflook boven de warme pijnboompittenboter en roer om te mengen. Laat de pijnboompitten afkoelen. Breng de pijnboompitten op smaak met zout. Serveer: Leg de geroosterde pompoen en de tenen knoflook op een serveerschaal. Snijd 115 gram feta in plakken van ruim ½ cm dik en verdeel ze over de pompoen. Breek ze desgewenst in kleinere stukken. Schep de pijnboompittenboter op de pompoen en feta. Breng op smaak met meer zwarte peper. Knijp een ½ citroen uit over de pompoen, feta en pijnboompittenboter.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
.jpg?w=525&ssl=1)
