Fotorondje door de Languedoc met recept.

foto: het dorpsleven in de heuvels doet denken aan de Joseph Guy reclame uit de jaren zeventig.

Fotorondje door de Languedoc met recept. Veel mensen, ook Fransen, kennen de Languedoc van de stranden, het campingleven en zomervakantie. In juli en augustus zijn de stations balnéaires bomvol met zontoeristen. Een fenomeen, dat aan de kusten van de drie mediterrane Occitaanse provincies in gang is gezet in de sixties. De Franse werknemer kreeg vakantie in augustus en trok naar de Midi voor zon, zee en strand. Dat is te zien aan de duizend in een dozijn badplaatsarchitectuur. Inmiddels leven we zo’n zestig jaar later en lijkt dit fenomeen allemaal wat achterhaald. Natuurlijk bedienen de twee grootste badplaatsen aan de Golfe du Lion, Argelès sur Mer en Cap d’Agde nog steeds de zonzoekers, maar de moderne reiziger wil tegenwoordig meer. Stedelijk vertier, rurale genoegens en cultuur. De stad Béziers zet sinds kort in op de citytripper, Cap d’Agde profileert zich meer en meer als 4 seizoenen oord. (voorheen was alles van eind september tot april dichtgetimmerd) en wijndomaines in het achterland laten zich meer en meer als plek zien, waar meer te beleven valt. Van museale attracties tot wellness. Diversificatie. Het maakt deze streek sprankelender. Er is zoveel te ontdekken in deze mooie regio. De hoge bergen, de heuvels vol wijngaarden en de kustvlakte met, naast toerisme, zoutpannen en oesterteelt. In de étangs van de Narbonnaise is het goed (kite)surfen door de valwinden uit de bergen. De sfeer is wat gemoedelijker en simpeler te noemen dan in die andere Zuid Franse regio PACA*. Dorpen ogen wat rommeliger in de Midi, het tempo is lager en soms lijkt de tijd wel te hebben stilgestaan. GKT houdt hier wel van en probeert telkens wat nieuws te ontdekken buiten zijn eigen dorp in de heuvels. En….. daar ben ik nog lang niet mee klaar. Vandaag een foto- en videoreportage van deze fijne streek, met als uitsmijter een recept voor moules farcies à la Sètoise.

foto: de vulkanische kaap van Agde, één van de oudste steden van Frankrijk.
foto: het roze water en zout van de salins bij Gruissan.
video: De koks zijn druk aan het werk in de keuken van Les Grands Buffets de Narbonne, dat moet je een keer beleven.
foto: Toerisme zonder reuzenrad bestaat niet. In de haven van Cap dÁgde hebben ze een fijn exemplaar.
foto: Béziers aan de Orb in de herfst. Deze stad is het bezoeken waard. De laatste jaren wordt de oudste stad van Frankrijk steeds mooier en leuker.
video: Een vissserskotter vaart de Hérault op in Grau d’Ágde.
foto: In het begin van de 20e eeuw kocht een rijke mecenas de vervallen abdij van Fontfroide. Een prachtige plek om van de stilte te genieten vlak buiten Narbonne.
video: Wie Languedoc zegt, zegt wijn! Elke plaats heeft wel een eigen wijnfrabriek. Stap daar eens binnen in september als ze op volle toeren draaien.
foto: GKT koopt graag wijn bij de leuke winkel van de coöperatie van Cessenon.
foto: In de feaubourg van Béziers zit een hele fijne hal vol brocante. Matthieu wijst je graag de weg.
foto: Het kaasbuffet vol tommes bij Les Grands Buffets.
video: De rivier Orb bij het pittoreske dorp Roquebrun in de Haut Languedoc.
foto: In het dal van de Cesse ligt het Kathaarse dorp Minerve verscholen. Een must visit.

RECEPT: Mosselen op de wijze van Sète.  De havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van de zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.

Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit  beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.

Nodig:

20 grote schone mosselen
400 g half om half gehakt
peterselie fijngehakt
zout en peper
2 tenen knoflook
1 ei
1 blik gepelde tomaten
1 blikje tomatenpuree
3 dl witte wijn
2 dl water
citroenrasp

Bereiding:

Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie.
Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan.
Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.

video: verse vis komt aan wal in havenstad Sète.

* PACA = de afkorting voor regio Provence, Alpes, Côte d’Azur.

De aftrap van 2023.

De aftrap van 2023. Een nieuw jaar vol nieuwe plannen. Het voelt altijd pril aan die eerste en nieuwe ochtend van het nieuwe jaar hier aan zee. De kruitdampen zijn opgetrokken en door de wolken piepen de eerste zonnestralen van 2023. De eerste januari is voor Gereons Keuken Thuis een mooie dag om goede voornemens te maken en snode plannen te smeden. Met inbegrip van de bagage, die ik meeneem uit het jaar ervoor.

foto: des volets ouverts.

Wat ga ik doen in 2023?

Voor Gereons Keuken Thuis ben ik altijd op zoek naar gastbloggers, voor een leuk verhaal of voor een leuk recept.

Terroir blijft een grote rol spelen op Gereons Keuken Thuis en onder de hashtag #occitanie ga ik aan een nieuw Frans avontuur beginnen. Ook laat professeur Anatole Circonflexe regelmatig wat horen op zijn nieuwe eigen pagina op GKT.

Een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Culinaire kennis en wijnkunde is in 2022 een beetje een ondergeschoven kindje geworden op mijn blog. Geïnspireerd door reizen en try outs ga ik 2023 kijken wat er beter kan in mijn gerechten. Er valt immers altijd wat te leren! Ik vind een groot nadeel van de bloggerswereld, dat er vaak 1000 in een dozijn recepten met supermarktingrediënten worden gepost. Gereons Keuken Thuis gaat zich weer meer richten op smaak, uitdaging en schwung in de keuken. Dat geldt ook voor wijnen. Want daar begon het tenslotte allemaal mee meer dan 16 jaar geleden. Tijd om in mijn nieuwe omgeving weer wijnen te gaan ontdekken.

#Nowaste, minder vlees, meer groente staan ook hoog op de agenda. Ik realiseerde me gisteren tijdens het koken, dat meer dan ooit het omgaan met resources een belangrijk onderdeel van mijn dagelijkse leven wordt. Net als een nieuw sportprojectje, want in 2022 sloeg de waan van de dag toe en werd mijn day to day sport-, zwem- en voedingsregime danig verwaarloosd.

Things will get edgier. In 2023 staat Gereons Keuken Thuis weer open voor kookboekrecensies, productreviews en event verslaggeving. Durf je het aan om je boek te laten recenseren, wil je je unieke product door mij laten testen of mij iets laten schrijven over je evenement? Be my guest. Gereons Keuken Thuis is altijd op zoek naar nieuwe input. Ik vermeld er wel bij dat ik strikter ga worden in mijn selecties en vooronderzoek.

Een spannend en uitdagend jaar 2023 ligt er dus voor Gereons Keuken Thuis in het verschiet. De aftrap van 2023, een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Maar nu eerst nog een dagje uitbrakken.

Een heel gezond en inspirerend 2023 gewenst.

Salade met toast à l’Epoisses.

foto: salade chanoine à l’Epoisses

Salade met toast à l’Epoisses. Onlangs at Gereons Keuken Thuis in het restaurant van hotel Le Sauvage in Tournus een wel heel apart voorgerecht. Dit hotel is al meer dan 250 jaar een pleisterplaats in dit kleine stadje in Zuid Bourgondië. Een hotel vol je ne sais quoi Franse ouderwetsigheid. Dat geldt voor de kamers, maar ook voor de eetzaal vol zware Bourgondische eiken meubelen. In het restaurant een kaart met stevige kost uit de streek. Vermeldenswaardig is, dat op de kaart een pictogram van een pannetjes aangeeft of het “faite maison” is of juist niet. Dat vind ik charmant. De confit van eend of de assiette de saumon sla je over, maar de salade chanoine met Epoisses (kanunnikensalade) en de boeuf Bourguignon dus niet. We dronken er bij afwezigheid van rood uit het nabije Mancey een pinot noir uit Givry bij.

Recept voor salade chanoine met Epoisses.

Nodig:

8 dunne sneetjes peperkoek

1 Epoisses in dunne plakken

gemengde jonge sla, jeunes pousses

gehakte zure augurkjes

kerstomaatjes

gekookte sperzieboontjes in stukjes

peper & zout

olijfolie en rode wijnazijn.

Bereiding:

Rooster de sneetje peperkoek kort en beleg deze met de plakken Epoisses. Leg op een ovenplaat en laat de kaas kort smelten op 200 graden in de oven. Meng de salade ingrediënten. Maak op smaak met wat olie, azijn, peper en zout. Verdeel de salade over 4 bordjes en leg de peperkoek toastjes met Epoisses erbovenop.

foto: kamer in Le Sauvage met zicht op de abdij.

Hotel le Sauvage, 15 Pl. du Champ de Mars, 71700 Tournus, Frankrijk

http://www.fromage-epoisses.com/

Kip à la moutarde uit Lyon.

foto: grand café op Place Belelcour

Kip à la moutarde uit Lyon. Ik vind het altijd een heerlijke stad om doorheen te rijden, langs de Rhône en het Confluence Museum. En daarna een korte bocht de stad in. Gelukkig heeft Gereons Keuken Thuis zo’n mooie paarse autoruitsticker van de Franse regering, waardoor het niet alleen bij langs Lyon heen rijden blijft. Want zeg nu zelf, hoe lekker is het om even te ankeren au bord de la Saône in Vieux Lyon? Om in één van de bouchons het menu van de dag op te eten. En daarna de stad te verkennen, met de funiculaire naar het Romeinse amfitheater of de basiliek van Nôtre Dame de Fourvière, met bij heldere dagen een spectaculair uitzicht op de al dan niet besneeuwde Alpen en witte Mont Blanc. Overigens loont het ook de moeite om alle trappen door de zijdeweverswijk te beklimmen om aan het einde van de Boulevard de la Croix Rousse te genieten, tussen de hipsters, van een petit café en wederom dat mooie uitzicht over stad en land. Door omstandigheden kwam het er niet van om deze keer aan te leggen in Lyon op weg terug naar Nederland. Vandaar op deze zaterdag een recept voor kip à la moutarde . Comfort food, daar heb ik nu zin in. Hartverwarmend eten. Doet het ook goed in ons koude kikkerland. We drinken er een rode Juliénas bij.

foto: N.D. de Fourvière
foto: koor N.D. de Fourvière

Kip à la moutarde uit Lyon, recept.

Nodig:

1 stevige Label Rouge/ Bresse kip kip in stukken gehakt.
2 el bloem
olijfolie & klontje boter
2 grote sjalotjes (gesnipperd)
4 teentjes knoflook (fijngehakt)
6 trostomaten (in kwarten)
1 glas droge witte wijn
50 ml witte wijnazijn
250 ml kippenbouillon
crème fraîche
2 el dijonmosterd van Fallot uit Beaune
3 laurierblaadjes
1 eetlepel gedroogde dragon zout & peper

Bereiding:


Verwarm de oven voor op 180ºC. Bestrooi de kipdelen met de bloem, zout en peper. Verhit een scheutje olijfolie en boter in de pan en bak hierin het vlees rondom goudbruin. 
Verhit 1 eetlepel olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de sjalotjes en knoflook. Schep de stukken tomaat erbij en bak deze 2 à 3 minuten. Giet de wijn en azijn erbij laat inkoken. Voeg de bouillon, mosterd, laurier en dragon toe. Als laatste voeg je de crème fraîche toe. Doe de kip in een ovenschaal en giet de saus erover. Laat de kip ongeveer 45 minuten nagaren in de oven, eventueel afgedekt met folie. Serveer de kip met saus en een groene salade van veldsla. En natuurlijk goed knapperig stokbrood.

foto: bouchon in Vieux Lyon

Bon appétit!

Noot: je kunt deze kip natuurlijk ook maken met de Marne mosterd, die Gereons Keuken Thuis aantrof in de lente-editie van de foodybox van Kroon op het werk.

Mosselen op de wijze van Sète.

foto: joutes, de typische boten van Sète.

Mosselen op de wijze van Sète. Voor het eerst in 25 jaar weer een keer de havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de hernieuwde kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.

foto: Canal du Midi.
foto: catch of the day

Sète: veel badgasten van de omliggende stranden struinen het stadje af. Op de kades felgekleurde bootjes, joutes geheten. Zij vullen het kanaal jaarlijks tijdens het spektakel, waarbij de verschillende confrèries vanaf de hoge boegtrap elkaar in het water moeten zien te duwen. De kers op de taart: zeevruchten uit het Bassin du Thau en vers gevangen vis uit zee. Want in Sète kunnen ze er wat van op culinair gebied. Tielles, hartige taartjes gevuld met lokaal geviste seiche (zeekat), de bekende vissoep à la Sètoise met rouille en natuurlijk moules farcies à la Sètoise. Hieronder een interpretatie van het recept, dat Gereons Keuken Thuis eens zag op TV5. De televisiekok maakte het met bravoure.

foto: de vermaarde tielles van Sëte.

Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit  beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.

Nodig:

20 grote schone mosselen
400 g half om half gehakt
peterselie fijngehakt
zout en peper
2 tenen knoflook
1 ei
1 blik gepelde tomaten
1 blikje tomatenpuree
3 dl witte wijn
2 dl water
citroenrasp

Bereiding:

Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie.
Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan.
Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.

video verse vangst komt binnen.

GROENTEN van Mari Maris.

foto: een lasagne met asperge, voorjaarsbode.


GROENTEN
 van Mari Maris. Het zijn nog steeds de groen(t)e weken op Gereons Keuken Thuis. En dan mag dit stevige bonk terroir niet ontbreken, Een kookboek met 100% pour 100% légumes, wat de klok slaat. Want in haar Franse tuin en keuken tovert Mari Maris de lekkerste groentegerechten op tafel, geoogst uit eigen kweek. Ze schreef er al een groentebijbel en andere boeken over, die haar het predicaat “groentekoningin” opleverden. Nu is er dus GROENTEN, een compendium, dat je aan de hand van 63 groentesoorten en ruim achthonderd al dan niet vegan gerechten meeneemt in de wondere wereld van groenten. Blad- wortel- en andere soorten groente. Een kokende actrice achter op deze dikke pil zegt te willen ruilen met Mari en ook te willen wonen in haar groenteparadijs, maar voegt daar direct aan toe, dat dit boek voorlopig afdoende is. Want één ding is zeker: madame Maris is niet over één nacht ijs gegaan. Zij schreef niet alleen de ruim 800 recepten op, wat mij al monnikenwerk lijkt, maar kookte, fotografeerde en stylede het hele kookboek zelf. Een grote prestatie.

foto: cake met een dubbele c, courgette en citroen, zomers.

Wat kun je verwachten van GROENTEN? Allereerst een kijk in de keuken van deze schrijfster. Groenten van A(aardappel) tot Z(uurkool). Gedegen basiskennis over elke groentesoort. Op het canvas gezet van kiem tot eindresultaat. Zoals de mooie rode bietenfoto laat zien hieronder. En natuurlijk recepten, van basis en easy does it tot mooie klassiekers. En heel belangrijk: no waste, want aan groenterestverwerking is ook gedacht. Alles in de kenmerkende Franse stijl van Maris, met een keuken vol brocante en Charolais runderen op de kiek. La vie campagnarde. Ik vind dit bijzonder, omdat voorheen Frankrijk wel veel groentebewerkingen kende, maar het niet de hoofdmoot van de maaltijd was. Gelukkig is dat in de hexagoon inmiddels veranderd. Een tekort aan groenterepertoire? Daar hoef je bij Maris niet bang voor te zijn, want vooraleer je uitgekookt bent met dit compendium ben je heel wat slagen verder.

foto: Ode aan Bocuse.

GROENTEN, een kijkje in de keuken. Het zou op deze vrijdagochtend ondoenlijk zijn, om een lange lijst van recepten op te gaan sommen. Maar laat ik eens met het oog op de aankomende lente de aspergelasagne noemen, een gerecht, dat bij een groentekoningin past. Of voor ’s middags een courgette-citroencake voor bij de thee of een koel glaasje limoncello. Ik vind het leuk, dat cake salé in het boek staat, want wij Nederlanders denken bij cakes nooit aan niet zoete varianten. Ik maak een grote stap naar paddenstoelen. Met een ode aan Bocuse. De beroemde (truffel) soep onder croûte, die in mijn jeugd vaak als feestelijk gerecht op tafel kwam. Niet alleen met truffel. Allemaal mooie gerechten van simpel tot elegant. 

foto: de visualisering van een biet in Groenten.

GROENTEN, wat kun je er nog meer over vertellen? Gereons Keuken denkt nog veel meer, maar eerst duik ik vandaag  in SeaSpot op de bank met deze dikke pil. Een mooi methode om aanstormende Eunice te doorstaan. GROENTEN is een aanwinst voor je keuken, als naslagwerk en inspiratiebron. In zoverre is de titanenklus, die het schrijven geweest moet zijn, geen verspilde energie geweest. Chapeau!

foto: cover Groenten.

GROENTEN. Mari Maris (ISBN 9789038810744) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 42,50

Over Mari Maris: Mari Maris’ Groentebijbel was de aanzet voor een inmiddels gigantische stapel kookboeken over groenten. Mari werkte haar leven lang als chef, de laatste jaren in haar eigen groenterestaurant. Ze is ook groenteboerin en maker van vijf succesvolle kookboeken. Voor Groenten nam ze fotografie en vormgeving in eigen hand. Mari wordt ook wel de Ottolenghi zonder lange ingrediëntenlijst genoemd. De pers kroonde haar tot goentekoningin van Nederland.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

De keuken van France profonde.

foto: oud Cahors.

De keuken van France profonde. Het is zondagochtend en nevelig in de Quercy, de streek rond de stad Cahors, Steile kliffen aan de rivier de Lot, Eikenbossen, waarin wordt gejaagd met beagles en gezocht naar paddenstoelen en natuurlijk truffels. Het is herfst en de houtkachels snorren erop los. Die typische Franse lucht van rook in de ochtendmist. Huizen van gestapelde stenen. Gereons Keuken Thuis kan intens genieten van Asterix & Obelixland. Eendenvet om mee te braden, het angelus in een dorp, dat je aan de tafel maant. France profonde. Bestaat het nog wel of alleen in mijn fantasie? Ach, wat doet dat ertoe. Een week hier in Cahors is een eetfeest. Stevige kost, gekonfijte eendenbouten, al dan niet met truffel of een saus van ganzenlever. Gelukkig beweeg ik genoeg, want alleen maar eten zou je aanstonds kunnen veranderen in een Holle Bolle Gijs, niet alleen vanwege het stevige eten, maar ook de niet te versmaden taartjes en desserts. 

video: markt voor de kathedraal

Cahors is op het eerste gezicht een beetje een gesloten stad. Wie weet komt dat door de ligging in een dal als een soort schiereiland in de rivier. Een plaatje van een stad met Middeleeuwse huizen, een fijne markt en vriendelijke, wat verlegen, bewoners. Landelijk. De omgeving van deze stad is om van te smullen. De eindeloze bossen in “Indian summer” gewaad. De lege kronkelende wegen door nog legere dorpjes. Waar het lijkt lijkt alsof er helemaal geen Fransen bestaan. Iets wat mij elke keer verbaast in landelijke streken. Je ziet uren niemand en dan ineens, alsof ze het hebben afgesproken, zijn ze er allemaal tegelijkertijd: Fransen in hun autootjes en allemaal op weg. Daarna valt het leven weer stil achter de gesloten luikjes in France profonde.

foto: als een miraculeus fata morgana ontluikt Rocamadour na 13 kilometer slingeren over leg wegen.

De keuken van France profonde, stevige gerechten, om je maag goed te vullen na een dag op het land of in de wijngaard. Zoals la treuffe, een stevige Bourgondische aardappelkoek, pommes Sarladaises, een stevige pan stoofvlees, cassoulet, niet te vergeten en natuurlijk eend in al haar hoedanigheden.  Vandaag een bewerking van een recept dat ik al 8 jaar geleden schreef in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis, een pastagerecht met eendenworstjes. Deze zijn hier in Cahors gewoon in de automatiek te koop. Omdat we in de Quercy zijn: voeg er wat pruimen, of als je in een chique bui bent, truffel aan toe.

foto: jardin secret in Cahors
foto: de automatiek van de boucher.

Penne met eendenworstjes uit de automaat.


Nodig:

8 eendenworstjes
400 g biologische penne
bakje paddenstoelen van de markt
1 rode ui in dunne ringen
2 tenen knoflook
4 el eendenvet
olijfolie
peterselie
2 el balsamico azijn
peper en zout
gehakte peterselie

Additioneel gewelde pruimen uit Agen of truffel.

Bereiding:

Verhit in een pan wat olijf olie en de helft van het eendenvet. Bak hierin kort de worstjes aan. Haal de worstjes uit de pan en zet ze opzij onder aluminiumfolie. Kook in een pan met ruim water de penne al dente. Bak de paddenstoelen kort aan in het bakvocht. Voeg daarna de rode ui in ringen roe en geperste knoflook. Snijd de worstjes in plakken en voeg toe. Blus het geheel af met balsamico. Maak op smaak met wat peper en zout. Voeg als laatste de rest van het eendenvet, de gewelde pruimen en de penne toe. Serveer in grote schaal bestrooid met wat gehakte peterselie. 

foto: paddenstolen op de markt.

We drinken bij dit gerecht een kloeke donkere Cahors, gemaakt van de lokale malbec druif.

Franse weken foodbloggersparade 2021.

foto: Nice, Baie des Anges.

Franse weken foodbloggersparade 2021. De Franse weken op Gereons Keuken Thuis stevenen hard op de arrivée af. Een rondje door la douce France van foodbloggers vormt elk jaar de hekkensluiter. Recepten al dan niet gemaakt in het gehuurde huisje à la campagne of tijdens de Hollandse #staycation. Ik bleef deze zomer au bord de la mer (du Nord) en voor het najaar staat een heuse Grand Tour in de steigers, maar daar lezen jullie tegen die tijd over, als Gereons Keuken en route is. Nu is het tijd voor een Franse foodbloggersparade met clafoutis, aligot, ratatouille en oesters met champagnesabayon. Een feestje als toegift. Nu nog hopen, dat de weergoden, dat ook voor ons in petto hebben deze nazomer. Bon Appetit!

Franse weken foodbloggersparade 2021.

foto: clafoutis van pruimen.

Sandra Nota, clafoutis met vanille en pruimen. Het is al een ouwetje, maar ze gaat hem binnenkort weer maken want deze foodblogger kreeg een hele berg verse pruimen van haar schoonouders. Hun oogst is weer mega dit jaar!  Lees meer

foto: aligot uit de Auvergne.

Véronique, half Frans, schrijfster van culiblog Oh my dish, nodigde mij uit een keuze te maken uit haar repertoire Franse recepten. Gereons Keuken thuis koos voor aligot uit de Auvergne.

foto: ratatouille van Sabine.

Sabine van the tasty chilli. Ratatouille is een Franse groenteschotel gemaakt van verse zomerse groenten en heerlijk op smaak gebracht met geurige Provençaalse kruiden. Dit traditioneel ratatouille recept combineert aubergine, courgette, paprika, ui, tomaat en knoflook tot een kleurrijk gerecht boordevol smaak dat je meteen in zuiderse sferen brengt. Lees meer. 

foto: Salade Niçoise

Flying foodie Mariska stuurde een recept in voor een heuse salade Ni‡oise. Zomer aan de Baie des Anges op de witte keien van het strand. Glas frisse rosé erbij. Instant zomer. Salade Niçoise.

foto: Bourgondisch stoofvlees

Anke Morreel gaat in Andalusië voor een Bourgondisch gerecht. Stoven maar! Lees meer.

foto: vismousse van Cora.

Cultfood Cora met een chique vismousse. Van deze foodblogger kun je altijd originele trouvailles verwachten, zoals deze feestelijke vismousse.

foto: oesters met Champagnesabayon

Hanneke Culinea stuurde een recept in voor oesters met champagnesabayon. Gereons Keuken Thuis meende dit meteen te moeten doorsturen naar Anatole Circonflexe voor zijn carnet culinaire. Want de professeur is nog steeds aan het denken over een recept met champagne. Wat een mooi voorgerecht

foto: De apéro van Ingrid.

Vinissima Ingrid en apéro. Behalve een kook- en wijn wijn sorcière is Ingrid ook een inspiratieve coocktailshaker. Zij maakten een G&T à la Française voor de apéro. Lillet tonic.

Dank aan al deze foodbloggers voor hun bijdrage!

foto: Collioure eind september.

La rentrée staat voor de deur. Een vrucht, die daarbij hoort zijn vijgen. Paars, groen of zelfs zwart. Met mauve of robijnrood vruchtvlees. Zoet, sensueel en verleidelijk. Om zo te eten, met een stukje kaas of gedroogde ham. Met een glas zoete Madeira erbij. Zal ik nog even doorgaan? Ik dacht meteen aan een gouwe ouwe uit mijn keukentje. Je kunt ze vullen met kalfsgehakt, gedroogde vruchten en tijm. Dan even de oven in. Heb je een mooi nazomer gerecht voor bij een Maury sec, een wijn uit Côtes de Roussillon. De Maury sec is een versterkte rode wijn gemaakt van grenache, carignan en syrah. Deze wijn verschijnt in geoxideerde of ongeoxideerde vorm.. De nazomerse tinten en smaken maken je rentrée gevoel compleet.

Nodig 4 personen:

12 verse vijgen
50 g gedroogde abrikozen
50 g gedroogde vijgen
200 g kalfsgehakt
2 tenen knoflook
zoete witte ui
40 g boter
2 el crème fraîche
paneermeel
1 tl tijm
1/2 tl nootmuskaat
peper en zout

Bereiding:

Snijd de kapjes van de verse vijgen en hol de vruchten met een lepel uit. Bewaar het vruchtvlees. pel de ui en knoflook en snipper deze heel fijn. Snijd de gedroogde abrikozen en vijgen in hele kleine stukjes. Meng in een grote kom het kalfsgehakt, de crème fraîche, het vijgenvruchtvlees, de ui en knoflook, de gedroogde vruchten met paneermeel goed door elkaar. Maakt het mengsel op smaak met de nootmuskaat, tijm, peper en zout. Laat het mengsel even rusten in de ijskast. Vul de vijgen met het gehaktmengsel en zet de vijgen in een ovenschaal. Verwarm de oven voor op 180 graden. Doe op elke vijg een klontje boter en zet het kapje erop. Bak het geheel gaar in ongeveer een half uur. Serveer de vijgen lauwwarm met wat salade.

Mijn Frankrijk van Onno Kleyn.

Mijn Frankrijk van Onno Kleyn. De favoriete hangout van routiers, werklieden en verkopers onderweg is een café, zoals Onno Kleyn dat kent in de buurt van zijn Bourgondische huis. Een etablissement, waar patron Mémé kookt comme d’habitude. Zijn café is net opgekalefaterd, maar de bunnieskalender pronkt alweer achter de bar. Geen menu, maar paté en croûte, stoofvlees op Bourgondische wijze, een doppenfles wijn op tafel, kaas en een dessert. De lunch wordt afgesloten met een ferm stuk taart en een petit café. France profonde heet dat. De ziel van het Franse bestaan. Eén bonk terroir op je plattelandsbord. Zelfs de meest verstokte Parisien verlangt ernaar en route. Even weg van de “brouhaha”.

foto: de mooie rode ode van Onno Kleyn.

Mijn Frankrijk, verhalen en recepten is een ode aan dit eigenzinnige land, De inwoners, die lijken te figureren op dit Frans schouwtoneel. Rare jongens toch, die Galliërs. Of juist niet? Een coup de foudre van verteller Onno Kleyn. Over zijn ontdekkingen op jonge leeftijd in de Auvergne, een zelfgemaakt konijn in een Parijse studio of stapels galettes vlakbij Saint Malo. De voordelen van tussen de Fransen te wonen en werken in plaats van een passant et zijn. Observeren. De mémoires en recepten van Onno zijn, net als eerder in zijn Mijn Italië gebundeld in dit rode boek. Behalve zijn persoonlijke wederwaardigheden houdt Onno ook een pleidooi voor echt eten, al dan niet carnivorisch. In Nederland hebben wij zo langzamerhand elke eigenheid van een product weggemoffeld en ingepakt. Zo niet in de Hexagone, waar rustig op de zondagsmarkt van Chablis een dame als echte standwerker haar bloedworsten aanprijst. Live terroir zou je het kunnen noemen. Of wat te denken van de steak tartare van paardenvlees. De Nederlandse VWA zou een toeval krijgen. Maar dit is Frankrijk. En dat maakt waarom Gereons Keuken Thuis, net als Onno Kleyn zo dol is op dit land. Een eigenzinnig land, waar het goed eten en drinken is. Waar je niet over uitgepraat en -geschreven raakt. En, net als Onno, heb ik haast nooit onaardige mensen ontmoet. In ieder geval niet meer of minder dan in onze polder.

In Mijn Frankrijk reist de schrijver kris kras door France métropolitaine, Van Eguisheim tot Bayonne en van de berg Canigou tot aan Normandië. Een tour door de grote voorraadkast, die Frankrijk heet. Onno Kleyn verzamelde weetjes over de Franse keuken, doorspekte dat met zijn persoonlijke verhalen. Dit laatste is waarom ik de boeken van deze kenner en verhalenverteller altijd zo leuk vind. Al lezend maak je samen met hem een reis door dit heerlijke land, het eten en niet te vergeten de recepten en wijntips van Onno Kleyn. Mijn  Frankrijk is voor Gereons Keuken Thuis een mooie voorbereiding voor de grand tour, die ik ga maken aankomende herfst. Maar daarover later meer. Op Quatorze Juillet plaats ik -het zijn tenslotte in juli en augustus de #franseweken- een fijn recept uit dit boek op Gereons Keuken Thuis.. De rest van deze dag ben ik weer op reis door Mijn Frankrijk.

Mijn Frankrijk, verhalen en recepten. Onno Kleyn. (ISBN 9789038809915) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Franse zomerweken 2021.

foto: de rust van een Frans dorp.

Franse zomerweken 2021. Jaarlijks rond half juni starten op Gereons Keuken Thuis de Franse zomerweken. 2021 vormt hierop geen uitzondering. Na anderhalf jaar reisbeperkingen door Covid-19 ziet het er dit jaar naar uit, dat de Hexagone weer kan worden doorkruist, mits je geprikt of getest bent. Van Basse Normandië  tot aan Collioure, van Straatsburg tot Baskenland. Het is goed toeven in France métropolitaine. Zuidelijke lavendelvelden, wijngaarden te kust en te keur, vide-greniers en natuurlijk het eten. Want daarvoor gaat Gereons Keuken Thuis graag op pad door dit land. Van hypermarché tot bioboer, van de slager naar de markt. Overal de lekkerste dingen om je kostje bij elkaar te scharrelen. en dan daarover te bloggen. Dat staat voor de maanden juni en juli op mijn agenda. Lekkere recepten uit mijn favoriete boeken, van mijn blog of wellicht wel uit het nieuwe Frankrijkboek van Onno Kleyn, dat half juni verschijnt. Een hele zomer lang oh la la koken. Ik heb nu al zin in de Franse zomerweken.

foto: Antoine Auguste Parmentier. (internet postcard)

Vandaag trap ik af met een recept voor parmentier met confit de canard. 

Parmentier au confit de canard, een variatie op andere ovenschotels met aardappels. Ik at het een keer in een aardige bistro in Nancy. Het was Antoine Augustin Parmentier, apotheker in het leger en agronoom, die de Fransen leerde, dat de aardappel prima gegeten kon worden. Tijdens zijn krijgsgevangenschap in Pruisen ontdekte Parmentier, dat geen van de soldaten enig negatief effect ervoer van het eten van aardappels. Prima te eten dus. Je ging er niet dood aan. 

foto: parmentier

Nodig (2 à 3 personen)

2 eendenbouten uit blik, gebakken in de oven.
1 prei
2 wortels
1 sjalotje
200 g doperwtjes (vriezer)
2 tenen knoflook
peterselie
selderijblad
peper en zout
1 kg aardappels
scheut lauwe melk
klontje boter
3 el crème fraiche
4 el eendenvet uit het blik
peper uit molen
zout
snuifje nootmuskaat

Bereiding:

Zet de eendenbouten met aanhangend vet in een oven van 180 graden en warm ze in 15 minuten op. Snijd de gewassen prei in ringen, de wortel in blokjes snipper het sjalotje en hak de tenen knoflook fijn. Verwarm twee lepels eendenvet in een pan, fruit de sjalot, voeg de groente toe en laat kort smoren. Voeg de knoflook, erwtjes en gehakte peterselie en selderij toe en laat nog even kort garen.
Schil de aardappels en kook ze gaar. Giet af en maak er met de stamper een mooie puree van. Voeg zout, een klontje boter, een scheutje melk,wat zout, een draai peper, een snuif nootmuskaat toe. Roer al laatste de creme fraiche erdoor.
Het assembleren van de parmentier kan beginnen. Schep de groenten in een ovenschaal. Haal het eendenvlees van het bot en verdeel over de schaal. Voeg eventueel nog wat warm eendenvet toe. bedek alles met de puree. Zet de parmentier gedurende een half uur in een oven van 180 graden. Op het laatst kort de bovengrill aan voor een mooi korstje.

PS: houden jullie mij ook op de hoogte van jullie Franse zomeravonturen?

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten