Soulfood Archives - Pagina 10 van 19

13/11/201619/04/2017

Konijnenbout met groente.

foto: avond @Gereons SeaSpot

Konijnenbout met groente. Het is mistig boven zee. Het strand staat in de novemberstand. De molens uit het vizier. De verwarming snort in Gereons SeaSpot. Om een één of andere reden ben ik deze week in de cocooning modus geraakt. Ach, dat is de charme van het najaar. Wat lezen, je laven aan warm herfstvoedsel. Een extra frisse neus halen op het lege strand en dan weer snel achter het fornuis. Stoven en sudderen. In de herfstmaanden geniet ik altijd van het ruime aanbod aan wild. De sterkere smaken, de kleuren van de gerechten. Een voorbode van het aanstaande feestgedruis in december. Al doe ik daar zelf niet zoveel aan. Behalve dan erover bloggen. Ik vind dat je het hele jaar feestelijk moet eten. Zoals konijnenbouten met groente. Een kleurrijk gerecht voor deze verder wat grijze zondag. We drinken er een rode Crozes-Hermitage bij. (echt herfst)

Nodig:

4 tamme konijnenbouten

1/2 potje zilveruitjes uitgelekt

2 sjalotjes gesnipperd

2 knoflook tenen

tijm gedroogd

2 laurierblaadjes

250 ml witte wijn

250 ml groentebouillon

75 g gerookte spekblokjes

bloem

boter

peper en zout

2 winterwortels in stukken

2 zoete uien in kwarten gesneden

2 pastinaken in stukken

1/2 pompoen in stukken

olijfolie

zeezout grof

zwarte peper

2 tenen knoflook

rozemarijn naalden

Bereiding:

Verhit de roomboter in een pan met een klein scheutje olie. Dep de konijnenbouten droog en bestrooi met wat zout en peper. Bak de bouten om en om bruin en haal uit de pan. Voeg de spekblokjes toe, daarna de sjalotjes. Bak deze mooi bruin en blus af met de witte wijn. Breng aan de kook en voeg daarna de warme groentebouillon toe. Laat de konijnenbouten 1 uur stoven. Bak intussen de zilveruitjes in een klontje boter mooi bruin en zet apart.

Schil en snijd alle groenten en leg deze op de ovenschaal, strooi zout en peper erover en besprenkel met wat olijfolie. Verwarm de oven op 200 graden en laat de groenten een half uur garen in de oven. Prik er even in of ze mooi gaar zijn.

Rol wat stukjes roomboter door de bloem en zet apart. Je gebruikt daarbij gelijke hoeveelheid boter en bloem. Dus op 25 g boter 25 g bloem. Dit heet beurre manié.

Als het konijnenvlees gaar is, kan de saus worden gemonteerd. Haal de bouten uit de saus en voeg één voor één de klontjes boter met bloem toe. Roer langzaam door de saus. Dit doe je vlak voor het opdienen.

Leg de groenten op een schaal, ertussen de konijnenbouten en schep wat saus erover. Garneer de schotel met de gebakken zilveruitjes. Doe de rest van de saus in een kom. Serveer er in eendenvet gebakken aardappeltjes met wat persillade bij.

15/10/2016

Herfstparade

foto: het verlaten strand.

Herfstparade Turend over het grijze zwerk van de Noordzee met uitzicht op wel twaalf tall ships.. Een solitaire garnalenvisser waadt door het water. Dat wordt pellen aan de tafel vanavond. Noordzeegarnaal. Gereons Keuken Thuis is helemaal in herfststemming Of het nu komt door het bezoek aan de visafslag vorige week vrijdag. De perstrip naar de mooie Achterhoek waar ik allerlei wild proefde. De presentatie van ZUUR van jeune premier Bas Robben. Of het minicollege authenticiteit van culimeester Onno Kleyn vanwege de launch van De Grote Kleyn.. Het nieuwe seizoen is in ieder geval daverend aan de gang. Andere smaken, kleuren. Binnen bij de kachel genieten van verwarmend eten na een stevige wandeling op het strand. De jaarlijkse wijnbrief van mijn vrienden Canard uit de Beaujolais. De pluk is gedaan en de wijn komt er weer aan. Zomaar allerlei mijmeringen op deze herfstige zaterdag. Tijd voor een herfstparade.

foto: hertenbiefstukje met stroopjus

Het wilde seizoen is weer begonnen in Gereons Keuken Thuis. dat betekent aan de slag met eend, bijvoorbeeld het recept van José Pizarro uit Basque voor gedroogde eendenborst. Of hertenbiefstuk met appelstroopjus en selderijpuree. Of een homemade terrine de campagne..

foto: Comtesse du Barry

Eind september bezocht ik een delicatessen beurs in Houten. Een van de deelnemers was Bommels conserven. Ik heb uit hun range al vaker producten besproken. Maar deze nieuwe range mag niet ontbreken in mijn herfstparade. De producten van het Zuidwest Franse huis Comtesse du Barry. Schattige blikjes en blikken met al het lekkers uit deze streek. gemaakt van gans en eend. Rillettes, terrines, maar ook confit en cassoulet. De blikjes zijn om op te vreten. Nou ja de inhoud dan bij een stevig glas rood.

foto: paddenstoelenrisotto

Op de markt trof ik paddenstoelen aan. Herfst op je bord met een stevige paddenstoelen risotto. We drinken er een aardse rode Côtes de Nuits Villages van domaine Petitot bij. Dat tikkeltje humus van de pinot noir.

foto: Puntneuzen en kersenpitten

Koken als Bosch is ook zo’n avontuur, dat bij de herfst hoort. In het boek Puntneuzen en kersenpitten vertellen Lizet Kruyff en Jeroen Thijssen alles over de keuken en de mensen in de tijd van Jeroen Bosch. Dat wordt middeleeuws experimenteren In Gereons Keuken Thuis.

foto: pulled pork

Op Gereons Keuken Thuis verwelkom ik deze herfst ook mannelijke gastbloggers. Simon Vanbecelaere beet het spits af. Vanaf 25 oktober gaan we de avonturen van Rienk Andriessen, Thomas Jansen en René Meesters beleven. dus mocht je ook eens willen vertellen over je koken en keuken sluit je aan.

foto: Gone Fishing

Een stevig herfstprogramma dus. Aanstaande maandag 17 oktober trap ik af met een Scandinavische week. Mooie boeken van Mikkel Karstad en Darra Goldstein. En de Nordisk Mad inzendingen van foodbloggers. Stay tuned……

RECEPT

Nodig 4 personen:

300 g risotto rijst
1 l funghi porcini bouillon (van blokje) of zelf getrokken van de afsnijdsels
1 bakje kastanje champignons
100 g cantharellen
andere paddenstoelen/ boleten
roomboter
2 sjalotjes
peterselie gehakt
peper en zout
1 glas witte wijn
3 el olijfolie

Bereiding:

Borstel de champignons, boleten en cantharellen goed schoon. Snipper de sjalotjes fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Voeg de rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met de rode wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Bak in andere pan in een klont boter alle paddenstoelen aan met wat peper en zout. Blijf de rijst tussentijd roeren. Na twintig minuten is de rijst klaar. Roer de paddenstoelen er doorheen. Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout. Serveer op borden met eventueel wat Parmezaanse kaas. (vind ik zelf zonde van de bossmaak)

11/09/2016

Keuzes maken….

foto: keuzes maken….

Keuzes maken….. Elke dag opnieuw. Gaan we vandaag, ondanks dat het weer het niet echt toelaat buiten grillen? Eten we vandaag een klassiek Frans gerecht, gaan we aan de slag met één van die spannende potjes uit een box dat al maanden smeekt om ge(mis)bruikt te worden? Het zijn allemaal keuzes, die je als foodie moet maken. Hoe overzichtelijk was het vroeger. (ja ik weet, dat ik nu echt als een oude man begin te klinken) Je at gewoon wat de pot schafte. En in Nederland betekende dat AGV, Het vulmiddel aardappels voorop, dan wat goed doorgekookte groente en een stukkie vlees. Het geheel afgetopt met een lekkere schep jus uit de pan. Wie is er niet mee opgegroeid?

Keuzes maken in een wereld, die je lijkt toe te roepen (althans in Amsterdam): “Kom gin tonic drinken, gegrilde Koreaanse specialiteiten, proef het Midden Oosten, de echte Franse bakker…. Piadine!” Elke week verschijnt er wel een nieuwe niche winkel, gericht op een keuken, een product of een lifestyle. Je kunt het zo gek niet bedenken. Maar het vergt we dat je keuzes moet maken. Wat eten we vandaag? Waar, thuis, in het park of in de horeca? Of zelfs hoe, gezond of toch een lekkere vette hap. Deze week schreef ik een recensie over het boek Gezondigen, dat ook deze problematiek tackelt.

Keuzes maken dus. Het valt niet onder de categorie favoriete bezigheden in Gereons Keuken Thuis. Ik ben wat dan zeer van de rekkelijken. Heb geen uitgesproken favoriete (lands)keuken. Je kunt mij wakker maken voor een bord spaghetti alla carbonara, of een kom ramen met runderbouillon, boeuf Bourguignon of pittig Mexicaans. En dan is nog de vraag buiten beschouwing gelaten wat erbij te drinken.

Daarom ben ik zo blij met de shift van seizoenen. Als leidraad voor de keuzes. Precies als het al fresco seizoen eindigt en da avonden al wat minder licht warm worden begint het najaarsseizoen. In Gereons keuken betekent dat appels in de pot hakken of pear mania. Pastasauzen wecken voor op de plank. En la rentrée van allerlei stoverijen van rundvlees, wild of anderzijds. Terrines mogen ook niet ontbreken. Als ik erover nadenk heb ik er nu al zin in. Nieuwe keuzes maken. Nog één weekje alfresco gezien de aangekondigde temperaturen. Und denn geht’s los!

Vandaag een klassieker uit de keuken van mijn Betuwse grootmoeder, hete bliksem. Het is tenslotte appeltijd. Maak ik toch de keuze voor AGV. Bij het zoete van de appels smaakt natuurlijk een bokbiertje prima.

Nodig 4 personen:

1,5 kg kruimige aardappels

3 zure appels

3 zoete appels

1 potje witte bonen uitgelekt

nootmuskaat

1 klontje roomboter

50 g roomboter/ 1 el olie

1 dl warme melk

750 g verse worst

peper en zout

Bereiding:

Schil de aardappels en breng ze aan de kook met wat zout. Laat ongeveer in 20 minuten gaar worden. Bak ondertussen de verse worst in de roomboter/el olie en blus af met wat lauw water. Schil de appels en laat deze de laatste vijf minuten meekoken met de aardappels. Maak de appels niet te gaar, anders ben je de bite kwijt.

Schep de appels uit de pan en houd ze even apart. Giet de aardappels af en maak er met de stamper puree van. Voeg de lauwe melk, boter toe en breng op smaak met wat nootmuskaat. Voeg daarna de nog warme appels toe en meng deze door de puree. Voeg als laatste de witte bonen toe.

Serveer de hete bliksem met de worst en jus. Behalve verse worst kun je ook gebakken bloedworst serveren, al zal dat niet snel de smaak van iedereen zijn.

04/09/2016

Soupe au pistou.

foto: Avignon

Soupe au pistou. Groentesoep met een Provençaalse basilicumpesto. (pesto zonder pijnboompitten) Zon in je soepkom, want je merkt op deze zondagochtend in september dat er al een vleugje najaar in de lucht zit. De dagen worden al weer iets korter en in de ochtend is al een lichte humuslucht te bespeuren. Maar niet getreurd met deze heerlijke soupe au pistou houd je het zomergevoel nog eventjes vast. Het beeld van de strakke blauwe lucht boven het paars van de lavendel, het geel van de zonnebloemen en het sappige groen van de wijnranken. Soms iets afgekoeld door een vleugje Mistral. Het kleurenpalet, dat de schilder Van Gogh zo boeide. De Provence in al haar geuren en smaken. Olijven, knoflook en kruiden. In Gereons Keuken Thuis kan ik het bijna ruiken. Wilde venkel langs de weg of de wind door de tijm en rozemarijn. De cypressen die even na Bollène opdoemen laten weten dat je in mediterrane sferen bent aangekomen. De okerkleurige gevels van de huizen in de dorpjes. De Fontaine de Vaucluse met zijn woest kolkende riviertje. Romeins erfgoed in Orange en Arles. Zij wisten dat het ook goed toeven was in de provincia Romana. De latere pausen van Avignon ook. Wie eigenlijk niet? Allemaal instant herinneringen aan de Provence. Misschien is het geen toeval dat Gereons Keuken Thuis zich in een gebouw met de naam Vaucluse bevindt. Maar dat terzijde op deze zondagmorgen. Ik heb nog runderbouillon in de vriezer, groente van de markt en bossen basilicum op mijn zonnige balkon. Aan de slag dus met een soupe au pistou. We drinken een rode Vacqueyras bij, zongerijpt fruit uit het Rhônedal.

foto: okeren gevels, blauwe luiken.

Nodig:

2 liter runderbouillon (van blokje)

3 gepelde tomaten uit blik

150 g sperzieboontjes

1 prei in ringetjes

1 winterwortel in blokjes

1 courgette in blokjes

1 grote aardappel

1 potje witte bonen uitgelekt

6 el olijfolie

4 tenen knoflook

peper en zout

2 tl gedroogde Provençaalse kruiden

12 takjes verse basilicum

75 g geraspte Parmezaan

75 g macaroni.

gehakte peterselie

Bereiding:

Tomaten in kleine stukjes snijden. Prei in ringetjes snijden en wassen. Winterwortel in blokjes snijden. Courgette wassen en in blokjes snijden. Aardappel schillen en in blokjes snijden. Eén teentje knoflook in plakjes snijden. Verhit twee eetlepels olie in een pan en fruit alle groente kort aan. Voeg de tomatenblokjes en Provençaalse kruiden toe. En daarna de warme runderbouillon. Laat het geheel 20 minuten zachtjes koken. Ondertussen de basilicum met de kaas, knoflook en olijfolie met de staafmixer tot een gladde saus pureren. Voeg als laatste de macaroni en uitgelekte witte bonen toe en laat de soupe au pistou nog 10 minuten koken. Soep op smaak brengen met peper en zout. Serveer direct in een kom met een flinke lepel pistou.

19/08/201619/08/2016

Spaghetti alla carbonara.

foto: spaghetti alla carbonara

Spaghetti alla carbonara. Op de wijze van de houtskoolstoker. De eerste keer dat ik dit gerecht at was bij Vesuvio in Cannes in 1981. Nu 35 jaar later kun je me er nog voor wakker maken. En is onze relatie nog steeds springlevend. Ik eet dit gerecht direct warm geserveerd met een extra eidooier of het restje koud direct uit de de ijskast. Ik maakte spaghetti alla carbonara vaak klaar in ons studentenhuis. In die tijd kende men alleen de pasta’s met rode sauzen het liefst uit een zakje van een Zaanse fabrikant. Spaghetti gemaakt van zachte estivum tarwe. En de saus was standaard bolognese. Andere bereidingen kende men niet. Grote ogen zette ik op toen huisgenoot B. naar de ijskast liep en de ketchupfles pakte. Full force ging deze over de carbonara. Heiligschennis!!! Maar ja het waren de eighties. De hogere pastakunde was nog niet uitgevonden.

Spaghetti alla carbonara, een klassieker, die volgens de mare is uitgevonden in het na-oorlogse Rome. Om de Amerikaanse soldaten hun scrambled eggs en bacon te serveren. Of dat zo is, weet ik niet maar het is een mooi verhaal.

Een ander heikel onderwerp is of carbonara met of zonder room, met of zonder champignons ( getuige het nieuwe product van een multinational, carbonara in 20 minuten) wordt gemaakt. Het antwoord hierop is driewerf NEE!

Spaghetti carbonara is een gerecht van spek ei en schapenkaas, eventueel een teentje knoflook en wat peterselie als garnering. Voor mij is het als niet ei liefhebber een van de enige gerechten waar er niet genoeg eidooier in kan zitten. dat maakt de pasta zo onctueux om maar eens een Franse term te nomen. Romig, gebonden…. Ik houd erover op, want het water loopt mij al in de mond. Spaghetti alla carbonara met een fris glas wit uit de Castelli Romani. En wat de twist betreft: natuurlijk bij puristen niet toegestaan. Ik voeg soms een dash cayennepeper en wat citroen rasp toe. (niet verder vertellen)

Nodig:

400 g biologische spaghetti

6 eieren

200 g kinnebakspek of anders gerookt spek.

100 g geraspte oude pecorino

olijfolie

peper en zout

3 gehakte tenen knoflook

gehakte peterselie

voor de twist:

een snuif cayennepeper

wat citroenrasp

Bereiding:

Snijd het spek in kleine blokjes en bak het uit in wat olie. Fruit de gehakte knoflook kort mee. Scheid de eieren en bewaar 4 dopjes voor de garnering. Kook in heet water de spaghetti gaar volgens gebruiksaanwijzing. Voeg wat kookvocht, peterselie en peper en zout toe aan de gebakken spek. Roer de afgegoten spaghetti erdoor. Daarna de geraspte kaas. Als laatste twee eidooiers, nadat de pasta iets is afgekoeld. Je wilt immers geen roerei. Serveer de spaghetti alla carbonara direct met voor ieder een dopje met eigeel erboven op.

24/07/201624/07/2016

Ma Bourgogne.

foto: Vakwerk in Beaune

Ma Bourgogne. Het is alweer de laatste dag van de Franse week op Gereons Keuken Thuis. De showstopper is wat mij betreft de Bourgogne, waar ik heel wat heb rondgedwaald op zoek naar wijn, op jacht naar lekker eten en om cultuur op te snuiven. Velen rijden er aan voorbij op reis naar het zonnige Zuiden. Mijn eerste indruk in 1994 van de stad Mâcon was die van rommelig en druk met de N6 dwars door de stad. Nu jaren later is het goed toeven op de quai Lamartine aan de Saône. Zomer en winter. Ik vroeg me hier eens af hoe dichter en staatsman Lamartine zijn oeufs en meurette at.

foto: fromagerie in Beaune.

Dijon met zijn grote markthal, waar het in december heerlijk zuurkool eten is na je inkopen. Dat warmt de mens op. Beaune buiten het seizoen, want het is er te druk geworden. Langs de dreven van de Côte d’Or. Wijn, wijner wijnst. Bourgognes rood en wit in overtreffende trap. Lunchen met een vriendin op een regenachtige dag in Givry tussen wegwerkers. Wandelen over het monnikenpad dat leidt van Cluny naar Châlon met in je knapzak een hartige cake.

foto: Tournus aan de Saône

Naar Louhans, kippenhoofdstad. De adellijke dames liggen te kust en te keur opgestapeld. Bressekip in roomsaus. Tournus met zijn abdij en gekleurde gevels. De dorpen in de Mâconnais met huizen van gestapelde steen. Hier niet het noordelijker vakwerk. Licht geel en met Romeinse pannendaken. Het Zuiden lonkt.

foto: huizen van gestapelde stenen.

En de majestueuze Roche van Solutré. Gereons keuken heeft deze eens op oudjaarsdag beklommen en werd beloond met een spectaculair uitzicht op de Mont Blanc. Een dessert uit de Mâconnais van druiven en schuimige wijn.

foto: taartjes in Tournus.

De talloze wijnboeren, die ik bezocht van Noord tot Zuid. Met mooie witte, rode en rosé wijnen. Eigenlijk heeft de Bourgogne alles, behalve zee, maar dat is het ooit geweest La France profonde. Ma Bourgogne. In deze streek eindigt mijn Franse week. Gereons Keuken Thuis gaat met vakantie. Je vous souhaite de bonnes vacances!

foto: op pad naar de plaatselijke cave.

08/07/2016

Zilt Zoet Zeeland.

foto: cover zilt zoet Zeeland

Zilt Zoet Zeeland. Zomers bij mijn grootouders op de camping in Zeeland. Op het strand van Westerschouwen garnalen vangen. Vliegeren in de duinen bij Burgh Haamstede. Het is al weer lang geleden, maar ik koester er nog steeds mooie herinneringen aan. Oma bakte scholletjes in het schuurtje, die diezelfde dag nog waren gevangen door mijn opa in zijn bootje. Het leek een tijd waarin zomers eeuwenlang duurden. De tocht met de pont van Breskens naar Vlissingen op mijn veertiende, een echte zeereis in mijn eentje. Met in mijn tas verse langoustines van de visafslag om mee naar huis in Den Bosch te nemen.

Vanuit Gereons SeaSpot kijk ik op deze middag naar de grauwe Noordzee. Zou het nog zomer worden? Als het aan Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge ligt wel. Want zij schreven het mooie boek Zilt Zoet Zeeland. Natuur, cultuur en gastronomie van misschien wel de mooiste provincie van ons land. In het boek maken de culischrijfsters van Ruitenburg en van den Berge en landschapsfotografe de Ruwe een tocht door het land omringd door water en zee. Op de grens van Zilt en zoet. Dat levert mooie verhalen, smakelijke recepten en plaatjes op. Over de vloedlijn waarin de scheermessen goed gedijen. Het getij dat van belang is voor de mossel- en oesterteelt. Een mosselpotje op twee manieren. Over het fruit dat rijpt in de Zeeuwse zon. Voor een kersenclafoutis. Zeeuwse boterbabbelaars ontbreken niet. Net zomin als hun verhaal over het kreeftenvissen. De wijn van Schouwen Duiveland. Het lamsvlees van Noord Beveland. Zeewierteelt. Alikruiken, krukels of kreukels met krentenbrood. De jacht op de eilanden. Hertenham met kweepeer en zuurkoolsalade. Zeekat, een soort inktvis uit de Oosterschelde. Wat een overvloed allemaal in deze provincie. Zilt Zoet Zeeland. Eigenlijk is het in een korte blog als deze moeilijk samen te vatten. telkens als je het boek openslaat ontdek je iets nieuws. De drie dames hebben kosten noch moeite gespaard om met producenten van al het lekkers te spreken. Boeren te bezoeken. Op pad te gaan met vissers. En vooral van alles te proeven. Met dit boek maak je een reis door het eilandenrijk vol met gepassioneerde mensen met een verhaal. Opgeschreven en gefotografeerd. Want naast de mooie verhalen en recepten staan er prachtige foto’s van het Zeeuwse land in, die je meteen doen verlangen op pad te gaan om het allemaal zelf te beleven en natuurlijk proeven.. Dat Zilt en Zoet Zeeland. Gereons Keuken en Route moet er snel weer eens naartoe.

Zilt Zoet Zeeland, Anette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge (ISBN 9789059567078) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 39,95

Meer informatie over alle activiteiten van deze drie dames vind je op de websites van Annette van Ruitenburg, Ruth de Ruwe en Tanja van den Berge

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

03/07/201603/07/2016

GREEK

foto: GREEK

GREEK. Is hij een Griekse kok? Welnee! George Calombaris (niet Giorgos) is een Australische chef met een Helleens hart en dito bloed. (met nog wat drupjes Egypte en Sicilië) Hij wordt blij van de vrolijke keuken van het land van zijn ouders en voorouders. Maar zegt zelf Australisch te koken, terwijl hij luistert naar de ritmes van bouzouki en baglama. Gereons Keuken Thuis zou in deze recensie veel aandacht kunnen besteden aan de opmerkelijke CV van Calombaris. Maar dat laat ik aan de bekende chefs zoals Blumenthal en Carlucci over, die in het begin van het boek vertellen wat zij van George en zijn kookkunsten vinden.

Voor Grieks eten kun je mij wakker maken. Traditioneel, wat exotischer of een mengvorm. Glas koele retsina erbij of een ouzaki. Niets mis mee. Er staan dus heel wat boeken over Helleense eterij in mijn kookboekenhoek. Maar GREEK is heel speciaal. Het haalt traditionele gerechten uit hun setting door er wat aan toe te voegen, te vervangen of juist weg te laten. Dit deed de moeder van de kok en schrijver ook al met haar kipnuggets van hersentjes. Hoe creatief. En dat is Calombaris ook. Zonder zijn Griekse wortels te vergeten.

Greek is een vrolijk en zomers boek. (dat kunnen we wel gebruiken) In pennenstreken en felle kleuren laat de kok zien wat er allemaal mogelijk is als je wilt afwijken van het blauw witte Cycladische pad. Het boek begint met hoe kan het ook anders snacks (mezedes) Ingelegde komkommers in ouzo of krokante kwartel met een tzatziki van biet. En de emblematische kipnuggets van zijn moeder. De klasgenootjes likten hun vingers er bij af. We gaan verder met de dips. Onlosmakelijk verbonden met de Griekse eetcultuur. Een worteltzatziki of bloemkoolskordalia voor bij krokant varkensvlees. Calombaris combineert taramosalata met kroepoek. Spannend.

Pasta mag niet ontbreken. Hilopites, lintpasta van Kreta met eend en tuinbonen of gnocchi met avgolemono. De klassieker pastitsio houdt George klassiek. Zo hoort dat bij dit soulfood gerecht.We gaan via een Weens uitstapje met Carlucci verder naar nog zo’n instituut. De souvlaki. Calombaris legt het uit in zeven geboden. Een heerlijk hoofdstuk vol streetfood volgt. Stel je de markt voor in Athene met zijn beroemde patsas soep. Deze staat niet in Greek maar wel Griekse tosti’s van limabonen, pasticciokroketten of omelet met Griekse worst. Net als de patsas soep een stevig begin van de dag of einde van een nacht stappen.

Calombaris besteedt veel aandacht aan de keuken van zijn moeder. Keftedes van Cyprus, gehaktpasteitjes of artisjokken met avgolemono. Bij haar aankomst moest de moeder roeien met de riemen, die ze had en dat deed ze in de keuken. Nog een hoofdstuk salades en dan op naar de desserts. Wat een zoete hemel vol Turks fruit en prachtige fotografie. Niets in dit boek schijnt aan het toeval overgelaten te zijn. De goden van de Olympus kunnen zo aanschuiven. Het boek eindigt met wat spannende drankjes. Tafels opzij en voetjes van de vloer.

GREEK is een vrolijk vormgegeven boek met spannende recepten. En hele mooie fotografie. De schrijver neemt je mee in zijn Australische keuken met een Helleens hart. Een fijn boek voor deze natte Hollandse zomer. Dan maar binnen #alfresco aan de slag. Met een buffetje of zo!

GREEK, uit de keuken van George Calombaris (ISBN 9789461431479) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

19/05/201617/10/2016

Nanban, Tim Anderson.

foto: Nanban

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan. Een kookboek, dat start met de slogan “voor alle japanofielen“. Niet dat ik dat direct ben, maar de cultuur en keuken van dit eilandenrijk boeien me mateloos. Dit geldt ook voor de chef en schrijver Tim Anderson, die op zijn geboortegrond in Winsconsin al gebiologeerd keek naar kookprogramma’s van Japanse chefs. Dat was nog eens iets anders dan de mac and cheese, danish of pierogi op de plains van deze staat. Tim ging zwerven. Via Californië, waar het voor hem te duur was om Japans te kunnen eten. Ramen was een ontdekking voor hem als een alternatief, dat niet een rib uit je lijf kostte. Anderson belandde in het zuiden van het eilandenrijk, waar door de eeuwen heen Portugezen, Hollanders (Decima) en later Amerikanen een duit in het zakje van de cuisine deden. Nanban, de zuidbarbaarse keuken. Tim dook onder in de smaken van Japan en meer nog in de smaken van Kyushu en Fukuoka. Het Japanse streetfood. Ramen paradijs en een zeer persoonlijke en diverse keuken. Zo deed de latere winnaar van Masterchef Britain zijn ervaring op. Gevolg een restaurant Nanban in Brixton, waar hij volgens deze tradities kookt. Een izakaya stond hem voor ogen, een restaurant waar alles tegelijk op tafel komt.

Maar nu over het eten uit deze zuidbarbaarse keuken. Ik heb altijd een vrij autarkisch beeld gehad van de Japanse keuken met strenge regels, soorten eten, bereidingswijzen en rituelen. Niets is minder waar. In dit kookboek neemt Anderson je mee op reis door de fusion keuken van Zuid Japan. De verschijningsvorm mag dan meegenomen zijn door de buitenlanders, de texturen en smaken zijn ontegenzeggelijk Japans.Het boek start met basisingrediënten, zoals misopasta, mirin en soyasaus. Anderson vertelt ook over de typische zuidelijke chilipeper yuzu. Daarna volgt een lange lijst van meer basisingredienten, groenten en verse kruiden.

Nu kunnen we aan de slag met nanban gerechten. Met basissauzen en smaakmakers. Dat kenmerkt toch de Japanse keuken, de smaken van de verschillende componenten. Gereons Keuken Thuis vindt dit altijd verrassend in een Japans restaurant. Het geheel fijngesneden en à pointe gegaarde gerecht met een explosie van smaak. Anderson geeft tips voor pasta’s, oliën en zelfs kimchi. Veel aandacht is er voor dashi, de smaakmaker voor ramen. Tenslotte de manier van rijst koken.

foto: dashi smaakmaker voor de ramen.

De basis ligt er. We kunnen verder op ontdekkingsreis met kleine gerechten, zoals zoete aardappel met yuzuboter uit de oven, onsen tamago (warmwaterbroneieren) of gebakken zwoerdjes uit Okinawa. Allemaal watertandend lekker op de gevoelige plaat gezet voor dit boek.Vervolgens de grote gerechten. Nadrukkelijk groot, omdat bij een izakaya maaltijd geen voor- of hoofdgerecht wordt geserveerd. Alle komt tegelijkertijd op tafel. Je deelt samen de smaken met een glas bier of kommetje sake. Een “carbonara” achtige pasta met mentaiko, tempura, kip Nanban en een stukje Tex Mex in de vorm van tacorijst. Anderson besteedt ook aandacht aan grillen. Hoe kan het ook anders in het land van de hibachi en teppanyaki? Geroosterde varkensbuik, in spek gewikkelde pimientos de Padrón (inderdaad Spaans)en kippenvelspiesjes. Zelf at ik ooit spiesje met knapperig zalmvel.

Bouillon mag niet ontbreken, de schrijver wijdt een heel hoofdstuk aan ramen in alle verscheidenheid. De bouillon als basis en de componenten om er een gerecht van te maken. De alkalische noedels en toppings. Je leest dat Anderson niet over één nacht ijs is gegaan. Verder met de desserts, van een Portugese Castella cake uit Nagasaki tot matchaboter voor koekjes. Een zoete afsluiter. Nanban sluit af met drankjes en praktische informatie voor als je in Japan bent.

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan vind ik een heel plezierig boek, omdat het niet alleen recepten bevat. Het gaat mij ook om de achtergrond. Je leest duidelijk, dat het Tim Anderson er aan gelegen is je mee op reis te nemen door deze zuidelijke barbaarse keuken. Eens was nanban een scheldwoord, maar Anderson laat zien dat dit ver achter ons ligt. Een heerlijk boek in een gedurfde styling vol verhalen en smaak. Het nodigde Gereons Keuken Thuis uit direct aan de slag te gaan, Nanban: instant voer voor de japanofiel!

Nanban, verwarmende gerechten uit Japan, Tim Anderson (ISBN 9789095966606) is een uitgave van Fontaine en kost € 29,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

14/05/201614/05/2016

Mijn Griekse Keuken.

foto: Mijn Griekse Keuken

Mijn Griekse Keuken. Je kunt mij er wakker vóór en mee maken. Homemade Greek soulfood. Zoals de giagia (grootmoeder) thuis maakt, een romige moussaka, imam bayildi of skordalia. Of van alles al fresco onder de wijnbladeren met een maatje retsina. #alfresco Ik denk hier niet alleen zo over Ook restaurant eigenaresse Efgenia Karampatakis uit Genk houdt van de keuken van het land van haar grootouders, die ooit als mijnwerkers naar Belgisch Limburg kwamen. Vader Karampatakis begon een kafeneio en moeder maakte de mooiste trouwjurken. Daarnaast kookte zij ’s avonds voor de Griekse gemeenschap. Een restaurant was geboren en nog steeds is het alle dagen feest in Orestis in Genk.

Nu is er het kookboek, in vrolijke tinten. Cycladisch blauw en het sepia van oude foto’s. Vol feestelijk Grieks eten. De schrijfster Efgenia houdt wel van feestjes. Doordat haar ouders vaak druk waren met het restaurant bracht Efgenia veel tijd bij haar giagia door. Van haar leerde ze naast levenslessen veel over de keuken van Noordoost Griekenland. Waar de de deur altijd openstaat. Καλως Ηλθατε! Wees welkom! Het woord xenos betekent niet voor niets zowel vreemdeling als gast.

En als er gasten zijn moet er woorden gegeten met zijn allen aan tafel, veel en langdurig. Daar houdt de familie Karampatakis van. Voor deze gelegenheden schreef Efgenia dit boek vol zonnige recepten. Gerechtjes om te delen, zoals gebakken sprotjes, tzatziki of kipsouvlaki. De gerechten van giagia uit haar schriftjes, stevige aardse smaken. Soupa, wat is het leven zonder soep (overigens verraadt dit ook een Belgisch trekje)

Wat is een Grieks kookboek zonder een ode aan de zee? Met een stevige visserssoep, zwaardvis met pilav of mosselen saganaki. De zondagstafel met feestelijke gerechten zoals eendenborst met vijgen of kalfskroon met snijbonen. Eens wat anders dan alles van de grill. En Efgenia gaat naar buiten. Daarom is het zo’n leuk # alfresco boek. De temperaturen van afgelopen week zorgden ervoor dat Gereons Keuken Thuis vooral buiten kookte en dan staan er veel Griekse gerechten op het menu. Karampatakis geeft leuke suggesties voor snacks en salades. natuurlijk ontbreken de keftedakia niet.

Wat zoet toe, zoals een taart met sinaasappel en kaneel. Een beproefd condiment in de zoete en hartige keuken van Griekenland. En natuurlijk de alom aanwezige. Φραππε. IJskoude koffie, die je overal in Griekenland aantreft. Al dan niet met een bougatsa erbij. Het boek geeft tot slot nog tips voor zelfgemaakte cadeautjes en wat basisrecepten.Mijn Griekse Keuken, gul en gastvrij is echt zomerboek. Met makkelijk te maken recepten en prachtige sfeervolle fotografie. Een instant korte vakantie. Je doet er inspiratie mee op voor het buiten koken en leert nieuwe, andere Griekse gerechten kennen. Een echt zomerboek. Laat nu de lange #alfresco dagen aan tafel maar komen. Καλη Ορεξη! Eet smakelijk.

foto: kipsouvlaki

Mijn Griekse Keuken, gul en gastvrij, Efgenia Karampatakis (ISBN 9789401430401) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer