OAK, de smaken van Marcelo Ballardin. Deze autodidact chefkok van restaurant OAK in Gent wilde helemaal geen kookboek schrijven, maar zwichtte uiteindelijk, om zijn verhaal te vertellen en zijn recepten te delen in dit mooi vormgegeven zwarte kook- en leesboek, dat op tafel ligt in Gereons Keuken Thuis. Delen met de lezer, wat hij tot nu toe heeft gedaan. Via vele omzwervingen en lessons of life belandde Ballardin in Gent, waar hij nu scepter zwaait in de keuken van OAK, zijn restaurant, bekroond met één Michelin-ster.
foto: chef kok Marcelo Ballardin.
Het begint allemaal in Manaus, Brazilië, waar hij als kind opgroeide. De zondagen met familie zijn in dit land een groot feest. En daar hoort natuurlijk eten bij en niet te weinig ook. Een Braziliaanse barbecue is een serieuze aangelegenheid. De familie Ballardin verhuisde naar Florida, waar een hele andere wereld openging voor de jonge Marcelo. Grote brisket steaks, klatergoud en geen culinaire cultuur. Zijn volgende etappe, een studie in Rome, kon geen groter contrast zijn. Van de Sunshine State naar de Eeuwige Stad: het maakte een ongekende indruk op de jonge Ballardin, net als het het Italiaanse eten. De kiem was gelegd. Niet alleen culinair, maar hij ontmoette in Rome ook zijn huidige man Dominik. Stad Gent werd het daarna, waar hij voor de liefde naartoe reisde en biologie ging studeren. Uiteindelijk geen geschikte keuze, want het studeren in de Nederlandse taal viel hem tegen. Terug naar de culinaire wereld in Londen deze keer. Om kok te worden. Het was meer een droom dan realiteit, want Ballardin kon niet wennen aan de oppervlakkige wereld. in deze stad. Gelukkig kwam Dominik regelmatig naar Londen en reisde Marcelo naar Gent.
foto: het eerste gerecht van Ballardin voor OAK: de Ceasar’s salad.
Terug. Marcelo Ballardin vestigde zich uiteindelijk in Gent, vond een leuke baan in een twee Michelinsterrenzaak en plantte het zaadje voor OAK, een plek, waar hij al zijn ervaringen en creativiteit kwijt kan. Tot zover de levensloop van Marcelo Ballardin. Door het verhaal zou je bijna vergeten, dat er ook mooie recepten in OAK staan, te beginnen met allerlei basisrecepten, zonder plaatjes en opsmuk. Deze basisrecepten vormen het staketsel van de keuken van OAK. Het plantje groeide en zijn restaurant was geboren. De eerste creatie was een Caesar’s Salad, die nog steeds gemaakt wordt in OAK. Ballardin speelt met vormen en smaken. Brengt ze in het boek in een andere context. De recepten in dit kookboek bevatten geen lange lijsten aan ingrediënten en de bereidingstoelichting is ook kort en bondig. Een mooi gerecht is bloemkool met miso, een vegetarische klassieker, waar GKT mee aan de slag gaat voor de volgende editie van Gereons Mag. Deze staat online eind april.
foto: bloemkoll met miso.
Liefde moet worden genoemd, want anders dan het strakke uiterlijk van dit kookboek doet vermoeden is de verteller Marcelo een gepassioneerd iemand, die alles doet vanuit liefde. Heel speciaal vindt GKT de woorden, die hij wijdt aan zijn soulmate en clevere knuffelbeer Dominik. Ogenschijnlijk zijn de twee fysiek en mentaal tegenpolen, maar samen vormen zij een duidelijke eenheid. OAK bestaat niet zonder zijn relatie. De schrijver zelf sport graag, maar niet vanwege het uiterlijke vertoon of lichaamsideaal. Dat trekt hem niet. Ballardin verklapt, dat hij dol is op linzen en bonen. Hij zou zo vegetariër kunnen worden. (lees je mee Joke Boon?) Hij vind het belangrijk na te denken over eten, over wat het met je doet. Tot slot vertelt hij over zijn grote obsessie: de pizza!
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.
foto: cover OAK, de smaken van Marcelo Ballardin.
OAK, de smaken van Marcelo Balalrdin. Marcelo Ballardin (ISBN 9789401486545) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99
Over de kok en schrijver: Marcelo Ballardin (1981) leefde in Brazilië, de Verenigde Staten, Italië en Engeland vooraleer hij neerstreek in België. De verfijnde product-keuken waarmee hij in zijn Gentse restaurants OAK en DOOR73 zijn gasten telkens opnieuw verrast, is die van een kosmopoliet. Met uitgesproken smaken en spannende combinaties, waarvoor hij zowel uit de Zuid-Amerikaanse als de Aziatisch keuken en culinaire traditie inspiratie put, drukt Ballardin een geheel eigen stempel op zijn gerechten. In dit boek vertelt hij over eten, koken en de liefde in al haar vormen. Hij legt zijn recepten en zijn ziel bloot.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Moro thuis. In 2020 veranderde, net als voor veel andere mensen, die werkzaam zijn in het restaurantwezen, het leven danig voor Sam en Sam Clark, de uitbaters van het Londense MORO. Ineens zaten ze thuis in hun eigen keuken in plaats van in het restaurant. Voeg daarbij de drie kinderen, die ineens 24/24 op honk waren en het beeld van de eerste Covid 19 lockdownperiode is geschetst. Er moest worden thuisgekookt, snel en makkelijk met wat voorhanden was. Met inspiratie uit hun tweede vaderland Andalusië. Zo ontstond hun nieuwe kookboek Moro thuis. Met de smaken van hun geliefde plekje tussen Cordoba en Sevilla, gemengd met Noord Afrikaanse en wat Midden oosterse mediterrane elementen. Ze moesten deze plek node missen gedurende twee jaar. Hun plekje, een bouwval, de gemeente wilde het slopen, dat zij tien jaar daarvoor hadden gekocht als vakantiehuis. De lockdown en de terugkeer naar hun Andalusische home in 2022 deed hun besluiten de boel daar grondig aan te pakken. Het huis, de streek en hun keuken vormden een mooi decor voor hun Zuid Spaanse kookboek.
foto: de heerlijke tostada recepten uit het boek.
Moro thuis begint met tostada’s, die de Clarks serveren met een glas droge fino of manzanilla uit Jerez. Lekker knapperig brood met vele soorten Spaans beleg, zoals jamón serrano, tomaat, gezouten ansjovis, chorizo en zelfs een Portugese prego. (gebakken dun gesneden biefstuk) Of wat te denken van een smeersel met krab, aïoli en oloroso, medium sherry? De laatste twee tapas ga ik onthouden voor de housewarming dit voorjaar onder de Occitaanse zon.
foto: gegrilde sla met erwtjes en pancetta. Plancha time!
Een grote variatie aan ei- en zuivelgerechten komt aan bod, de traditionele tortilla of variaties van gebakken eieren met erwtjes, komijn of chorizo. Een uitstapje met Turkse eieren. Een omweggetje met labneh, feta en halloumi. Sam en Sam spelen graag leentjebuur bij smaken, die onder de Spaanse zon niet verkrijgbaar zijn. Wat GKT jammer vindt is, dat ze ook een recept voor shakshuka plaatsen. Die kennen we zo onderhand wel! Vrolijke salades staan op het menu van Moro thuis, artisjokken met een za’atar dressing of baby romainesla met erwtjes en pancetta. Gegrilde sla, direct van de plancha.
foto: eenpansgerechten, zoals deze tray bake van zeebaars.
Arroz y garbanzos (rijst en kikkererwten) mogen natuurlijk niet ontbreken in de keuken van Al Andaluz. Dus ook niet in de keuken van MORO. Zo staat er een recept voor gebakken spinazie met kekers in dit hoofdstuk, een all time classic. Ik maakte deze op GKT eens met snijbiet. Via vis, vlees en groenten belanden we bij de éénpans- gerechten, een hoofdstuk waarin Sam en San Clark trachten complexe kooktechnieken te vereenvoudigen. In deze tijd van hoge energieprijzen een prima doelstelling. Denk aan lamsvlees met lentegroenten of zeebaars met venkel, aardappel en kappersaus in de vorm van een tray bake.. Als de buikjes dan nog niet vol zijn zijn er nog de zoete dulces.
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis van Sam en Sam Clark is een kookboek waarin je leest en proeft met hoeveel liefde de schrijvers van hun dagelijkse kost in Londen genieten, waarbij ze hun andere place in the world hebben geïncorporeerd. Dat alles in een fusie van de traditioneel Zuid Spaanse keuken met Maghred en Midden Oosterse invloeden. Een kookboek voor de thuiskok, die na een lange winter de Spaanse zon in huis wil halen.
Moro thuis. Sam & Sam Clark. (ISBN 9789461432933) is een kleurrijke uitgave van GoodCook en is on- en offline te koop voor € 34,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, de groene editie. Het is eind februari en in Quarante hangt de lente al in de lucht. De lucht is blauw en de zon is warm. Het groen schiet uit de grond en GKT is druk doende zijn nieuwe Occitaanse keuken in te richten, voor nieuwe avonturen en gerechten. Het zijn de groene weken, met aandacht voor vega recepten van BLAUW en de boys van BOSH, een fijn tuinverhaal uit Amsterdam en een sprookje -is het echt allemaal gebeurd?- over een beest uit Lozère, Slim tuinieren komt aan bod, de deelname van GKT aan I’m Possible Amsterdam en nieuwe kookboeken zoals OAK en Moro thuis. Deze twee boeken zet ik in het zonnetje tijdens de kunstmaand maart. Het Van Gogh Museum in Amsterdam bestaat vijftig jaar, mede dankzij de inzet en het geloof in Vincent van zijn familie. Het museum wijdt er een speciale tentoonstelling aan. We koken vegan. Bretonse aardappel/pastinaaksoep, een recept dat ik vond in Côté OUEST magazine. Gereons Mag sluit af met een heerlijk recept van Anke uit Andalusië. Het voorjaar kan wat Gereons Keuken Thuis betreft beginnen.
foto: cover Vega Blauw.
Recept uit Vega Blauw. Bami Timun Jepang, vegan bami van courgette. Kok Michel E. Saleh zegt hierover: “Tot slierten gesneden courgette kun je ook klaarmaken als bamigerecht”
foto: courgette bami uit Vega Blauw.
Nodig:
2 courgettes
2-3 el olie
6 blaadjes djeruk purut (citroenblad0
2 el groentebouillon
sojasaus
peper en zout
1 el fijngehakte peterselie
2 lente-uitjes, in ringetjes gesneden
1 ei per persoon, gekookt of gebakken (het gerecht wordt dan vegetarisch)
Voor de bumbu:
2 uien gepeld en grofgesnipperd
8 teentjes knoflook, gepeld
4 rode lombok in stukjes
100 g gember, geschild en in stukken
Bereiding:
Hak de ingrediënten voor de bumbu tot een fijne pasta in de keukenmachine of met een vijzel. Maak met behulp van een spiraalsnijder op bami lijkende sliertjes van de courgettes. Verhit de olie in een wok en fruit de bumbu al omscheppend aan. Voeg na drie minuten de courgette en djeruk purut toe. Bak het geheel gedurende twee minuten al omscheppend. Breng het gerecht op smaak met de groentebouillon, sojasaus, peper en zout. Zet het vuur uit en garneer met de gehakte peterselie en lente-ui ringetjes. Serveer de bami eventueel met een gekookt of gebakken ei. Voor GKT hoeft dat niet, ik blijf bij de ei-loze vegan versie.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
“Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin.” Lees meer
foto: het gevreesde beest van de Gévaudan.
Culinair Lozère. Tijdens de regeringsperiode van Lodewijk XV werden er in de Gévaudan (het tegenwoordige departement Lozère) vooral meisjes en jonge vrouwen aangevallen en gedood door een wild beest, dat huishield in deze Zuid Franse agrarische steek. Vreemd, want kinderen in deze streek waren gewend wolven en ander gespuis op afstand te houden tijdens het bewaken van het vee in de weiden. Geen enkele jager wist het beest te vangen of te doden. De lokale bevolking was radeloos. De kranten stonden er vol van. De mare bereikte zelfs het hof in Versailles en zelfs koning Lodewijk XV, die overging tot actie. Want het zou (internationaal) gezichtsverlies zijn als “le roi de France” niet in staat was hier iets aan te doen. Hij stuurde zijn beste manschappen naar de Gévaudan, zonder resultaat. Uiteindelijk wist een lokale jager het gevreesde beest te doden. Koning blij, bevolking blij! Maar was dit het beest wel? Tot op heden is het beest van de Gévaudan een mysterie in Frankrijk en duiken er met regelmaat van de klok weer nieuwe verhalen op.
foto: stoere aligot uit de bergen op de markt van Narbonne.
RECEPT voor stoere aligot, want van dat jagen op vreemde wolfachtige beesten krijg je stevige trek
Nodig:
1 kg kruimige aardappels 2 tenen knoflook 150 ml zure room 125 g gemalen Cantal of Gruyère 1 dl halfvolle melk zout en peper uit de molen
Bereiding:
Schil de aardappels en breng ze met wat zout aan de kook. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet ze af. Pel de knoflook en hak deze fijn. Verwarm in een pannetje de knoflook en de zure room. Voeg de aardappels toe en maak met de stamper een puree. Meng de kaas en melk er door heen en klop het geheel tot een mooie smeuïge en luchtige puree. Op smaak brengen met zout en peper.
foto’s: gemaakt door Alphons Nieuwenhuis.
I’m Possible Amsterdam. In januari ging ik naar Amsterdam Zuid voor een bijzondere fotoshoot met Alphons Nieuwenhuis en Michel Bouquet. Zij zijn samen met Stefanie Swinkels de initiators van het bijzondere project I’m Possible Amsterdam. Een document en ode aan de stad en haar bewoners, niet alleen die van de vervlogen 750 jaar, maar ook gericht naar de toekomst. Ik vond het een heel geslaagde middag. Ben jij ook een (ex) Amsterdammer, ben je in de stad geboren, of studeerde je er…? Heb je een bijzonder beeld van de komende 750 jaar Amsterdam? Meld je dan aan bij deze fijne mensen. Foto’s zijn gemaakt door Alphons Nieuwenhuis waarvoor mijn dank.
Texaanse aardappelsalade. Vorige week dook ik opnieuw in het boek van BOSH boys Henry Firth en Ian Theasby, de vegan artiesten uit de UK. Uit hun tweede kookboek Bish Bash Bosh kwam een plantbased IBIZA sunset burger met rode uien-relish en de succesvolle saus van deze twee lads. Bij zo’n burger uit de oven past, tenminste dat vindt Gereons Keuken Thuis een Texaanse aardappelsalade met veel groene kruiden, vegan mayo en nieuwe aardappelen. Oorspronkelijk een bijgerecht, dat werd bedacht bij hun Wild West wings, die ze maken van paddenstoelen. Ik gebruikte hiervoor kleine krieltje in de schil. Aardappelsalade vegan of niet is een prima gerecht om te maken met deze zonnige dagen of wanneer je zoals ik bezig bent met Occitaanse verhuisbewegingen. Deze vegan variant kan overal bij, ja ook bij vlees of om het echt Texaans te houden een tomahawksteak van de BBQ. De Texaanse aardappelsalade gaf ik een lichte twist door het gebruik van kleine Amsterdamse uitjes in plaats van kappertjes en een schepje Belgische mayo van Colruyt uit Troyes (niet vegan). We drinken er een glas koude viognier van Alma Cercius bij.
Uitgave van Fontaine.
foto: Texaanse aardappelsalade.
RECEPT: Texaanse aardappelsalade.
Nodig:
900 g nieuwe aardappelen of kriel. 2 stengels bleekselderij 1 rode paprika 8 lente-uitjes 8 kleine augurkjes 4 el kappertjes (ik gebruikte 16 gehalveerde kleine Amsterdamse uitjes) 1 citroen 10 g verse dille 10 g verse peterselie 10 g verse munt 10 g verse koriander 125 g vegan mayonaise (ik gebruikte 100 g gewone mayonaise en 1 el truffelmayo) snufje zout en wat zwarte peper uit de molen
Bereiding:
Doe de aardappelen of kriel in een pan, vul hem met water en voeg een flinke snuif zout toe. Zet de pan op hoog vuur en breng aan de kook. Kook de aardappelen in 15 tot 20 minuten gaar en zacht. Snijd de bleekselderij in dunne plakjes. Snijd de paprika doormidden, verwijder de zaadjes en snijd deze in kleine blokjes. Maak de lente-uitjes schoon en snijd deze in klein ringetjes. Snijd de augurkjes in plakjes. Halveer de Amsterdamse uitjes. Hak de kruiden fijn en rasp wat citroenschil. Meng alles door elkaar in een kom en knijp de citroen erboven uit. (Vang eventuele pitten op in de hand) Giet de aardappels af en laat ze onder koud stromend water afkoelen. Snijd ze in blokjes. Meng de aardappels door de gehakte kruiden en groente met de al dan niet vegan mayonaise. De Texaanse salade is klaar om te serveren. YEE HA!
foto: cover OAK.
OAK, het mooi vormgegeven boek van autodidact-chefkok Marcelo Ballardin over de keuken van zijn Gentse restaurant. Wat GKT opviel aan dit mooie zwarte boek van deze wereldburger is de liefde voor zijn vak, maar ook voor zijn geliefde. Dit bracht hem via vele omzwervingen, via Rome en Londen naar Gent, alwaar hij OAK opende.
Van Gogh Museum 50 jaar. Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Tot en met 10 april is de tentoonstelling Kiezen voor Vincent te zien: een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen! GKT ging op 8 februari alvast kijken. Lees meer.
foto: fijn hoekje uit slim tuinieren doe je zo!
Slim tuinieren doe je zo! GKT kijkt nu al weer naar het komende voorjaar, want er zit verandering in de lucht. Zeker, wat balkontuinieren en beplanten betreft. Een nieuwe uitdaging dient zich aan in zowel Zandvoort als op het Occitaanse platteland. Daarbij kan het boek Slim tuinieren doe je zo! van RHS uitkomst bieden. Ik heb nu al zin in het voorjaar. Slim tuinieren doe je zo! De verhuizing van Amsterdam naar Zandvoort in 2020 heeft plant- en tuintechnisch gesproken de nodige uitdagingen opgeleverd. Aan de kust moet je meer rekening houden met de elementen: wind, regen, zout en zon. Een mooie reden voor GKT, om eens het nieuwe RHS boek Slim tuinieren doe je zo! te raadplegen. Want één is duidelijk: een zeebalkon is minder permanent te beplanten dan mijn voormalige stek in Amsterdam. Inmiddels heb ik al vele malen de planten af- en aangesleept, gezien de meteorologische condities. En op het Occitaanse platteland is de droogte een ware uitdaging! Er valt nog heel groens wat te doen dit voorjaar.
Uitgave van GoodCook.
foto: vegan Bretonse pastinaaksoep.
Vegan koken in Frankrijk? In het Franse woon-magazine Côté OUEST kwam ik een recensie tegen van een vegan kookboek, dat Franse klassiekers op plantaardige wijze bereidt. Gereons Keuken Thuis ging aan de slag met een aardappel/pastinaak velouté uit Bretagne.
Nodig:
2 kruimige aardappels
350 g pastinaak
1 middelgrote ui
2 appels
3 el gehakte hazelnoten
tijm
zout & peper
1 l groentebouillon
olijfolie
Bereiding:
Verhit wat olie in een koekenpan en rooster de hazelnoten kort tot ze licht bruin zijn. Hak ze hierna fijn. Verwarm wat olie in een pan en fruit de gesnipperde ui kort aan, voeg de in blokjes gesneden aardappel en pastinaak toe. Voeg de bouillon toe en breng het geheel aan de kook. Laat ongeveer 20 minuten sudderen. Voeg als laatste de tijm en appels in stukjes toe. Pureer het geheel met de staafmixer. Maak op smaak met wat peper & zout. Serveer direct met de geroosterde hazelnoten.
foto: Spring Town van Grant Wood 1941.
foto: zuiderse courgettes op de markt.
foto: kuko kadoo van Anke Morreel
RECEPT Kuku kadoo. Een Perzische courgette-fritatta van Donna Caramella. Kuku kadoo of Perzische courgette fritatta is een heerlijk lunchgerechtje dat je zowel koud als warm kan eten. En het is een ideale manier om courgette te verwerken. Recept vind je hier: Kuko Kadoo
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis. Chef-koks Sam & Sam Clark doken in de keukens van Andalusië en de Maghreb. De basis voor hun dagelijkse keuken. Stevige smaken uit een cross over keuken, die zij, na de sluiting van hun Londense restaurant, naar hun eigen thuiskeuken vertaalden Het eten moest eenvoudig te bereiden zijn en de signatuur behouden van MORO. Meer over dit kookboek lees je in maart.
Uitgave van GoodCook
foto: kunststad Pézenas in de Hérault.
De maart/april editie van Gereons Mag staat in het teken van KUNST.
Noot: De groene editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing, Lannoo,, Van Gogh Museum Amsterdam, Blauw, Joke Boon, Fontaine uitgevers, Anke Morreel, OAK, Alphons Nieuwenhuis, Michel Bouquet, Stefanie Swinkels, GoodCook, chefkok Marcelo Ballardin, Côté OUEST magazine, I’m Possible Amsterdam, Tourisme Lozère, Rinze de Vries, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
50 tinten amore. Het is vandaag 14 februari, Valentijnsdag, een feestelijke dag, waarop je je geliefde verrast. Tegenwoordig ook van toepassing op geliefden, die elkaar (al lang) kennen. Maar spannender is het als je een persoon, die jou niet kent en waar jij naar hunkert, verrast met een kleine geste. Bijvoorbeeld dit leuke nieuwe boek “50 tinten amore” van Debbie Brackez, Stefaan Daeninck en Bart van Leuven. Dit drietal schreef eerder 50 tinten balletjes. Recepten ingeleid door een erotisch getint verhaal van Debbie Brackez. In dit kookboek ontmoet een Belgische man een wonderschone Italiaanse vrouw tijdens zijn roadtrip door de Bel Paese. In eerste instantie zou hij deze maken met een geliefde uit België, maar hun tête à tête in een pizzeria en een pizza Hawaii leidde tot een breuk. Alleen op gaat hij op reis door het land van de liefde.
foto: het zwarte zwoele goud, de tartufo.
De wonderschone vreemdelinge voelt zich al snel thuis in zijn camper en het tweetal eet, drinkt en vrijt zich door de Laars heen. Zo eten ze likkebaardend lekkere oso buco in het Lombardische land. Zij verleidt hem met saffraanrisotto met rivierkreeftjes. Ze proeven van vijgen vol overgave, zo van een boom. Veroveren elkaars hart met een Passion di Modena, een vurige cocktail. (recept hieronder) Italië en de twee geliefden lijken voor elkaar gemaakt. Er is passie op het Lido, het strand van la Serenissima* Ze eten daar coquilles met amandel en knoflook. En zo gaat dit originele kook- en leesboek door, als een zinderend verhaal in het sensuele land Italië en zijn cucina.
50 tinten amore is een liefdesverklaring aan de Bel Paese, een zinderend verslag van een koppel dat van elkaar geniet en staat vol sensuele gerechten, om te koken voor je geliefde en om daarna samen tijdens een bella notte te savoureren. Het drietal Brackez, Daeninck en Van Leuven nemen je mee in woord, beeld en smaken. Geniet ervan op deze Valentijnsdag!
foto: een Modena cocktail voor romantisch samenzijn.
RECEPT: Passion di Modena, een cocktail voor romantische avonden.
Nodig:
0,2 dl gin
0,3 dl balsamico di Modena
2 dl sinaasappelsap, GKT kiest voor bloedsinaasappels!
kleine ijsblokjes
crushed ijs
schijfje sinaasappel
Bereiding:
Verdeel de gin, de balsamicoazijn en het sinaasappelsap in een shaker, vul op met ijs en shake het geheel enkele seconden krachtig. Vul twee glazen met wat crushed ijs en een half schijfje sinaasappel. Strain er de inhoud van de shaker over. En geniet…..
foto: cover 50 tinten amore.
50 tinten amore, een zinderend Italiaans kook- en verhalenboek. Debbie Brackez, Stefaan Daeninck & Bart Van Leuven. (ISBN 9789401485395) is stijlvolle uitgave van Lannoo en is te koop voor € 22,99
Noot: La Serenissima is de koosnaam van de stad Venetië.
N.B.: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het plezier van echt goed koken. Wat is dat? Bij tijd en wijle verdwijnt het plezier in koken in GKT. Ik noem dat uitgekookt zijn of afgeblogd. Wat volgt is een tijdelijke ongeïnspireerde kookstaking. Op zulke momenten zijn boeken als het werk van Alice Zaslavsky meer dan welkom. Zij schreef een kookboek voor de enthousiaste thuiskok. Zaslavsky vraagt zich in haar inleiding af wat het betekent een “goede” kok te zijn. Is dat de juiste polsbeweging, waarmee je een snuif van dat en snufje van dit toevoegt? Zijn het je vlieguren in de keuken? Of ben je net als zij een ex deelnemer van Masterchef Australië? Zaslavsky bracht veel tijd met haar grootmoeder door, die haar de fijne keukenkneepjes leerde, daarna volgde een levenslange reis door smaak en koken. Keuzes maken en leren. In de ijskast kijken en ’s ochtends al bezig zijn met het diner van de avond. Allemaal elementen, die haar leven als keukenprinses beïnvloedden. Maar maakt dat haar een goede kok? In ieder geval een goede schrijfster van recepten en kookboeken. Zaslavsky probeert de blije thuiskok de 21e-eeuwse cuisine in te loodsen. Daarbij hoort flexibel zijn, georiënteerd zijn op groenten, oog hebben voor het milieu, maximale inspanning en een hoge opbrengst. Naast elk recept verwent de schrijfster je ook met extra’s in de vorm van tips, vervangers, variaties, no waste, gadgets in de schijnwerper en de categorie de moeite waard. Een hele berg aan informatie en vaardigheden staan in dit kookboek.
foto: cassoulet met broccoli.
Laten we gaan koken thuiskok! Het eerste deel heet uit de losse pols. Van alles en nog wat bij elkaar gegooid. GKT noemt dat normaliter assembleren. In het plezier van echt goed koken resulteert dit in o.a. een salade van venkel en citrus of een gerecht van druiven, feta en pasta uit de oven. Koken voor weekdagen komt voorbij, met zoals Alice zegt geweldige recepten voor doordeweeks. En dat zonder te hoeven nadenken. Ik vind het recept voor cassoulet met broccoli een vondst. Misschien eens op Occitaanse grond uitproberen? No waste koken speelt ook een grote rol in dit kookboek in de vorm van overschotten, meevallers en make-overs van restjes. Zaslavsky wijdt er een heel hoofdstuk aan. Dat levert leuke trouvailles op. Zoals een ajo blanco met bloemkool en amandelen. Een hoofdstuk wordt besteed aan weekend-koken, lekker aanrommelen en gasten ontvangen. Wat GKT betreft mag dat ook doordeweeks. Tot slot serieuze zalige zoetigheden, waarbij ik de Napoleon taart en bûche de Noël met kersen niet onvermeld wil laten.
foto: nowaste ajo blanco met bloemkool.
Het plezier spat eraf in dit boek van Alice Zaslavsky. Echt een kookboek om op een druilerige Hollandse winterdag in te gaan lezen en je blues als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Is het de Australische zon, die aanstekelijk werkt? Anyway, met dit vrolijke kookboek Het plezier van echt goed koken lokt Alice Zaslavsky Gereons Keuken Thuis direct de keuken weer in. Want uitgekookt of afgeblogd zijn is met dit boek verleden tijd.
BONUS recept: Pan confit tomate. Als bonus tref je een lekker zuiders recept aan voor brood met gekonfijte tomaat. Dit gerecht wordt geheid een hit in mijn Occitaanse keuken.
foto: pan confit tomate.
Nodig:
250 g verse, rauwe chorizo 125 ml olijfolie 1 rode ui, in ringen 400 ml droge appelcider snuf suiker 500 g cherrytomaten snuf zeezoutvlokken snuf versgemalen zwarte peper 430 g Turkse pide (of een ander langwerpig brood), in de lengte gehalveerd 1 – 2 tenen knoflook, gehalveerd 100 g manchego, of een andere stevige schapenkaas handvol fijngesneden bladpeterselie citroenpartjes, voor erbij
Bereiding:
Verwarm de oven voor tot 180 °C. Verwijder het vel van de chorizo, breek hem in stukken boven een grote koekenpan met dikke bodem en schenk een eetlepel olijfolie in de pan. Bak op laag vuur ongeveer een minuut, tot het vlammend rode vet uit de worst komt. Voeg de rode ui toe en fruit hem 6 tot 8 minuten tot hij zacht is. Schenk de appelcider erbij, strooi de suiker erover en hussel de tomaten erdoor. Breng de vloeistof aan de kook, draai het vuur laag tot de vloeistof pruttelt. Laat het tomaten-worstmengsel 25 tot 30 minuten pruttelen, tot het er stroperig uitziet en de olie bovenop drijft. Breng het tomaten-worstmengsel op smaak met zeezoutvlokken en versgemalen zwarte peper. Leg ondertussen de plakken brood op een bakplaat, leg een andere bakplaat op het brood om het plat te maken en te voorkomen dat de plakken brood omkrullen tot halvemanen. Rooster het brood 25 tot 30 minuten tot het brood goudbruin en zeer knapperig is. Check het brood regelmatig om te zorgen dat het niet te donker wordt. Wrijf de verse knoflook over de snijvlakken van het brood, leg het brood op een schaal en schenk het tomatenmengsel over het brood. Schaaf de manchego over het tomatenmengsel. Strooi de bladpeterselie en extra zeezoutvlokken en versgemalen zwarte peper erover. Besprenkel het tomatenmengsel met de overige olijfolie en serveer de pan confit tomate met de citroenpartjes ernaast.
foto: cover Het plezier van echt goede koken.
Het plezier van écht goed koken. Alice Zaslavsky (ISBN 9789461432841) is een kleurrijke uitgave van GoodCook en is te koop voor €35,00
Over de schrijver: Alice Zaslavsky is een nieuwe frisse wind in het culinair landschap. Als all time favorite Master Chef-winnaar in Australië, werd zij in 2021 wereldwijd bekend met Een ode aan groenten. Zaslavsky is culinair correspondent van ABC News Breakfast en ABC Radio en bedenker van Phenomenon, een gratis digitale toolbox voor scholen om dagelijks gezonde maaltijden te ontwikkelen voor leerlingen.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het is echt zo’n kabbelmaandag in januari. Grijs boven zee en op het strand. Vrijdagavond verpoosden we bij buren, om de video’s van hun leven in de Morvan te bekijken. Glas crémant erbij en al kijkende geraakte GKT weer in old fashioned Bourgondische sferen, Een avond vol herkenbare dingen. Al bladerend door meer dan 16 jaar tekst en recepten voor Gereons Keuken Thuis vond ik een traditioneel gerecht uit de Bourgogne. Karbonades met witte wijn en mosterd. In deze streek zijn er veel gerechten met mosterd en wijn te vinden. Ik heb het eens als lunch in Autun gegeten en sindsdien maak ik het regelmatig. Drink er een Bourgogne aligoté bij, deze doet het goed goed met het zuurtje in de saus.
foto: Côte Chalonnaise,, berceau de Bourgogne aligoté.
Nodig:
4 flinke schouderkarbonades 3 el olie 50 g boter 1 grote ui 1 teentje knoflook gehakte peterselie glas witte wijn 2 el Dijon mosterd peper en zout 6 zure augurkjes
Bereiding:
Verhit de olie in een pan, bestrooi de karbonades met peper en zout en braad het vlees aan beide zijden aan tot het mooi bruin is.. Als de karbonades gaar zijn leg je ze apart op een bord bedekt met aluminiumfolie. Snipper de ui en knoflook. Voeg de helft van de boter toe en fruit hierin de ui en voeg later de knoflook toe. Laat de knoflook niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de witte wijn toe. Voeg de mosterd toe en laat de saus kort sudderen. Leg de karbonades terug in de pan. Giet het uitgelopen vleesvocht bij de saus. Voeg de fijngehakte augurkjes en peterselie toe. Haal het vlees uit de pan en leg op een schaal. Roer de rest van de boter door de saus. Voeg eventueel nog wat peper en zout toe. Serveer de karbonades met patates frites en wat aangemaakte veldsla.
Bistrotier. Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer. De bistro, al sinds de 19e eeuw het kloppende hart van Franse steden. Van vroeg tot laat, voor een glas met quelque chose à grignoter of een fijn middagmaal. In Gereons kookboekenhoek stond al het rode boek A propos bistro waarin kok en kookboekenschrijver Stéphane Reynaud de essentie van het bistroleven en -eten uit de doeken doet. Onlangs verscheen bij Fontaine van zijn hand Bistrotier, de beroemde bistrokeuken voor bij je thuis, met tachtig bladzijden over drank en 400 pagina’s vol gerechten. En Reynaud zou Reynaud niet zijn als het geheel niet werd gelardeerd met productinformatie en verhalen. Want naast een goede kok is hij een uitstekend verhalenverteller en soms ook grapjas, zoals in zijn seizoensboek De lente op tafel. Toen GKT in 2015 de recensie hierover schreef was het snel gedaan met de op handen zijnde kookstaking. M.a.w. Stéphane Reynaud weet je altijd weer de keuken in te lokken.
Bistrotier. Het boek verwelkomt je op een plek, waar je even buiten de wereld van alledag wilt zijn. Een zaak als een vrolijke dinsdag, een soort huiskamer, waar je de tijd neemt om te genieten van wat de patron je voorschotelt. Van oudsher kwamen de schuiten met verse waar op maandag aan in Rungis. Dinsdag werden de fijne en verse producten van de tuinders geleverd. De aftrap voor een week vol lekkere gerechten in de bistro. De baas van de bistro schrijft zijn menu op het schoolbord. Sur l’ardoise. Zo gaat het al heel lang in Parijs en de rest van Frankrijk.
GKT wil niet blijven hangen in de geschiedschrijving van het fenomeen bistro op deze druilerige maandag, maar gaat kijken, wat Bistrotier Reynaud in petto heeft om de maagjes van klanten te vullen. Het boek start met het menu en de drankkaart (van Frankrijk) met daarop de gerechten , de wijnen en bieren, die de restaurateur verkoopt. Vanaf 7 uur in de ochtend ben je welkom voor een kop koffie of een simpel petit déjeuner. Dat kan een croissant au beurre met jam zijn of een omelet. En vergeet vooral het broodje met ham, kenmerkend voor Ile de France niet!
Om 12 uur, midi, is het tijd voor een kleine apéro, een glas wijn of aperitief met een stukje worst. Den k aan een glas Brouilly of Mâcon. Het hele boek staat vol met geslaagde wijn/spijs combinaties. Bijvoorbeeld voor bij de heerlijk brandade de morue of een hoemmoes van Puy linzen. Griekse tarama op een blini ontbreekt niet. De smaakpapillen zijn geopend voor de répas van de middag of de avond. Met uitleg over oesters, scheermessen en ander zeegrut. Als Bistrotier binnenkort met GKT meeverhuist naar de Languedoc, ga ik zeker te rade bij de lekkere zeevruchtenrecepten van Reynaud. Net als de terrines en charcuteriegerechten. Hierin verloochent Stéphane zijn afkomst als boerenzoon niet. Hij schreef hier eens het boek Van het varken over.
A table. Met vooraf een klassieker uit de Franse bistrokeuken: oeufs à la mayonnaise, eieren met mayo. Glaasje champagne of crémant erbij. Kikkerbillen uit de Dombes met een glas frisse Muscadet sur lie of voor in de winter een kloeke cassoulet, met erbij rode Fitou. En zo staat Bistrotier vol met allerlei fijne en lekkere, al dan niet klassieke Franse gerechten. We sluiten de maaltijd bij Reynaud af met een college over kaas. Daar zou je ook een hel avond mee kunnen vullen. Zoals de mooie Normandische kazen met een trou Normand, een klein glaasje Calvados. Goed gelaafd verlaat je het établissement.
Met Bistrotier is Stéphane Reynaud er wederom in geslaagd je een kijkje te laten nemen in zijn habitat: de bistro in al zijn facetten. Je krijgt er honger van als je de likkebaardend lekkere foto’s van Marie-Pierre Morel ziet en de recepten leest. Dit kookboek krijgt een mooie plek in Gereons Occitaanse kookboekenhoek en zal er weer vaak bij worden gepakt ter inspiratie. Wat nou kookstaking?
Bistrotier, de beroemde Franse bistrokeuken nu bij je thuis. Stéphane Reynaud. (ISBN 9789464042016) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 44,99
Verklarende woordenlijst: Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer: Het boek van rode wangen en borden vol saus. Quelque chose a grignoter: iets om erbij te knabbelen. Op het schoolbord: sur l’ardoise. Petit déjeuner: ontbijtje. Croissant au beurre: boterige croissant. Ile de France: de streek rond Parijs, het hart van Frankrijk. Apéro: drankje voor de maaltijd uit. Brandade de morue: stokvispuree uit de stad Nîmes. Tarama: viskuitdip uit Griekenland voor op een Russische blini. Répas: maaltijd. Midi: middaguur of Zuiden. Patron: de waard, baas van de bistro. Charcuterie: vleeswaren. A table: aan tafel. Crémant: mousserende wijn uit andere streken dan Champagne, denk aan Elzas, Loire of Bourgogne. Dombes: water- en kikkerrijke streek in het Saône dal tussen Bourg en Bresse en Lyon. Muscadet sur lie: witte frisse wijn uit Loire Atlantique, gemaakt van de melon de bourgogne druif. Cassoulet: het traditionele bonengerecht van Occitanië. Fitou: rode wijn uit de Languedoc. Trou normand: glaasje Calvados een appeldestillaat uit Normandië.
Stéphane Reynaud is een Franse chef-kok en kookschrijver. Reynaud komt uit een familie van slagers en varkenshouders in de Ardèche in Frankrijk. Hij woont in Parijs met zijn vrouw en drie kinderen. Hij schreef maar liefst 18 boeken, waarvan er velen door Fontaine met succes zijn vertaald.
N.B.: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Lekker. Vier vrienden besluiten rond de eeuwwisseling, om het geld dat ze in hun leven verdiend hebben, te verbrassen aan de meest exquise spijzen en dranken. Op Oudjaarsavond in Comme chez Soi, het Brusselse 3 sterrenrestaurant besluiten ze op reis te gaan naar nieuwe smaken en geneugten. Een trip vol sensaties is het gevolg. Niet per ongeluk, want aan het begin van dit millennium is de almacht van het Franse dictaat in de gastronomie net doorbroken. Denk aan de opkomst van de Catalaanse keuken met als vlaggendrager Ferran Adría van El Bullí in Roses. De opkomst van Baskische chefs. het Deense wonder NOMA (dat per 2025 ophoudt te bestaan), de tempel van nordisk mad. De inhaalbeweging, die de Angelsaksische chefs maakten. De opkomst van het influeren. Doen deze vier heren hier ook aan mee?
Kortom Bruno Vanspauwen schreef een gastronomische satire in 22 gangen. Over trends en hypes en hoe zij dit tijdens hun queeste hebben ervaren. De verschuiving van eten als voeding naar eten als spektakel in twee decennia eetgeschiedenis. De veranderingen in de keuken, de tafelmanieren, de gedronken wijnen en gerechten. En…. we zijn nog lang niet aan het einde van deze ontwikkeling.
Lekker is een boek, waarin Vanspauwen je mee op pad neemt door het landschap van de hedendaagse foodcult. Heerlijk om te lezen, om mee te lachen en een feest der herkenning. What’s next de komende 20 jaar?
Lekker, een gastronomische satire. Bruno Vanspauwen (ISBN 9789464369694) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 22,95
Over Bruno Vanspauwen: Vanspauwen (1959) is sinds 2002 culinair recensent en wijnschrijver voor de krant De Standaard. Hij publiceert ook over wijn en voeding in Knack Weekend en runt wijnkanaal.be.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Fit op 50. Gezond eten en bewegen voor de bewuste man. Gereons Keuken Thuis is daar al heel wat jaren mee bezig. Dat was door de jaren heen vaker te lezen tijdens de #fitforfun weken op GKT. De coronapandemie deed ook een duit in het zakje en voedde mijn overtuiging dat veel bewegen en gezond eten de sleutel is tot meer weerstand. Alhoewel niet altijd, want ook ik werd in november geveld door griep. Was mij in 15 jaar tijd niet overkomen.
foto: Bewegen is een succesfactor.
Januari is begonnen dus gaan we weer met ons allen diëten, geen of minder alcohol drinken en stoppen met roken. Tijdens de kerstdagen heeft GKT zich verdiept in Fit op 50, het relaas van topdokter en androloog Guy T’Sjoen, die zich op vliegveld Zaventem realiseerde, dat hij graag zo wilde worden als de onberispelijke en fitte zakenman, die hij in de lounge zag zitten.. Rug echt, een gezonde uitstraling en fit. Want de dagelijkse praktijk van deze arts laat vaak anders zien. Dat zag hij aan zijn eigen houding achter zijn bureau op foto’s. Maar ook aan de mannen met obesitas, diabetes 2 en hartproblemen, die zijn spreekuur bezoeken. T’Sjoen schreef een leuk fitnessboek voor de bewuste man van boven de 50. Met veel motivatoren om je leefstijl te veranderen. GKT vindt het medische betoog en fitnessgedeelte heel interessant. En de laagdrempeligheid van Fit op 50 maakt dat dit programma voor iedere man te volgen is.
foto: eet lekker gevarieerd en gezond, elke dag.
Topdokter Guy T’Sjoen, in België bekender dan in Nederland (maar dat gaat veranderen) is hoogleraar aan de universiteit van Gent en verbonden als androloog (mannenarts) aan UZ Gent. Hij verkreeg bekendheid in Vlaanderen door de televisieseries Topdokter en Vrede op Aarde. De schrijver start zijn boek met de constatering dat de gemiddelde levensverwachting van mannen nog altijd achter loopt op vrouwen. Hij geeft hiervoor een aantal verklaringen, waaronder hormonen, “risico” gedrag, sociale verschillen, overgewicht en chromosomen. Ook speelt voeding een rol. Regelmatig ziet hij mannen in zijn praktijk, die met een kleine set aan hulpmiddelen groot resultaat boeken. Van onfit en oud, naar lichtgewicht en vitaal. De kern is motivatie en plezier. Niet per se wilskracht.
foto: train met weerstandsbanden, lekker in de buitenlucht.
In Fit op 50 gaat T’Sjoen in op het plannen van sporten en bewegen. Maak hier tijd voor! Het creatief omgaan en in balans brengen van je voeding. In het boek vind je een lekker menuplan voor 4 weken en makkelijke gezonde recepten. Daarnaast vertelt de schrijver over een work out met weerstandsbanden. Voor iedereen te doen. Binnen of buiten. Tot slot je slaapritme, want meer en meer ligt de kern van fit ouder worden in goed slapen, zodat je lichaam kan recupereren van alle actie op de dag. Hij sluit zijn betoog af met 10 waardevolle tips. Hierna kun je zelf aan de slag, al dan niet met de muziek-playlist, die je via een QR code in het boek kunt downloaden.
Fit op 50 biedt je een mooie set aan uitgangspunten, waarmee je elke dag kunt werken aan je conditie. Word een fitte vijftiger! Zeg nou zelf is dat niet leuk, als je man van boven de 50 bent, om resultaat te zien van je inspanningen? Gereons Keuken Thuis vindt van wel, zeker nu ik in 2023 de 57 ga aantikken. Dit fijne lifestyle boek voor dagelijks gebruik krijgt een prominente plek in mijn mini-gym.
foto: cover Fit op 50.
Fit op 50. Guy T’Sjoen (ISBN 9789401486941) is een uitgave van Lannoo en te koop voor € 26,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto; Hoe Parijs kun je het hebben, au bord de la Seine?
Talk & table 2022 met Mara Grimm. Ik lees elke week met veel plezier de restaurantreviews in Het Parool van Mara Grimm. Deze journaliste houdt in het hoofdstedelijke restaurantwezen de vinger aan de pols. Mara Grimm is een culischrijver, die al heel wat werken op haar naam heeft staan. Tijdens de Covid pandemie ging ze niet bij de pakken neerzitten, maar publiceerde ze in eigen beheer twee boeken: Crisiskoken en Eetiquette. Maar Mara is niet alleen actief op het Amsterdamse toneel. Zo gauw zij kan reist zij naar haar tweede woonplaats Parijs, om daar te genieten van de ontdekkingen, die zij doet op culinair gebied. Je raadt het al, een verslag in de vorm van haar nieuwe boek kon natuurlijk niet uitblijven. Eind november verscheen Bon Appétit Paris. Een boek vol Parijs en eten. Tijd dus om Mara uit te nodigen als #herfstgast. Ik wil alles van haar en haar projecten weten en beloon haar met een speciaal recept en bijpassende wijntip.
foto: Bon Appétit, à Paris on prend la mésure.
Wie is Mara Grimm? Vertel eens iets over jezelf en je interesse in eten en drinken? Er bestaat voor een schrijver geen beter onderwerp dan eten. Het is zoveel meer dan iets in je mond stoppen: eten is liefde, politiek, cultuur, mode, verlangen, alles. Van het recenseren van restaurants voor Het Parool tot het maken van culinaire reisreportages voor VOGUE… ik vind het allemaal even leuk. Het is bovendien een onderwerp dat met je meegroeit. In de jaren dat ik extreem veel reisde interviewde ik bijvoorbeeld de beste chefs ter wereld, toen mijn zoon een jaar of vijf was deed ik er een kinderkookrubriek bij, tijdens de corona-crisis maakte ik een boek over koken in lockdown. En in Parijs focus ik me meer op mode en eten… het houdt nooit op.
Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig, naast jedagelijkse leven in Parijs en Amsterdam? Vandaag ben ik hard aan het werk voor Het Parool. Naast mijn wekelijkse restaurantrecensie bereid ik een groot overzicht van de food trends van 2023 voor. Daar ben ik een paar jaar geleden mee begonnen en sindsdien is het een van mijn favoriete klussen van het jaar. Verder ga ik dit weekend vieren dat mijn nieuwe boek af is. In Parijs, dat spreekt.
Vertel eens iets over je interesse in Parijs? Hoe is die ontstaan? In Parijs ben ik op mijn plek, dat gevoel heb ik altijd gehad. Toen ik klein was nam mijn moeder me twee keer per jaar mee om me alle musea en restaurants te laten zien, me onder te dompelen in het Parijse leven. Toen wist ik al: ooit woon ik hier. Sinds een jaar of vijf verdeel ik mijn tijd over twee plekken: de ene week ben ik in Amsterdam, de andere week in Parijs.
foto: Mara aan de schrijf in haar Parijse habitat.
Wat zou je doen als je één keuze had tussen Amsterdam en Parijs? Een leuke vergelijking, die krom is. Wat was het dan geworden? Geen compromis mogelijk. Het idee van op één plek leven benauwd me, dus ik denk dat ik gek zou worden. Toch zou ik kiezen voor Amsterdam, want hier is mijn zoon geboren en woont onze familie. Bovendien heb ik hier mijn droombaan: restaurants recenseren voor Het Parool. Toen ik net begon met schrijven over eten droomde ik ervan ooit Johannes van Dam op te volgen, dus het voelt alsof de cirkel rond is. Proefwerk is een extreem goed gelezen rubriek en daarom een grote verantwoordelijkheid, maar het is vooral zo ongelooflijk leuk dat er weinig tegenop kan – zelfs Parijs niet.
Je hebt al aan heel wat kookboeken meegewerkt, o.a. voor Sergio Herman Kun je hierover wat meer vertellen? Met Sergio heb ik inderdaad veel gewerkt. We hebben exact dezelfde smaak, niet alleen qua eten en wijn, maar ook qua vormgeving. Een van de eerste boeken die we samen maakten was een verslag van zijn laatste jaar bij driesterrenrestaurant Oud Sluis. In die tijd leerde ik denken zoals hij, leefde ik in zijn hoofd. Die periode is me nog steeds zeer dierbaar. Ook daarna hebben we nog veel boeken gemaakt, dat vind ik nu eenmaal een van de leukste dingen die er zijn. Daarom geef ik sinds een paar jaar mijn eigen boeken uit. Ik hou van papier, van typografie, van beeld. Als ik niet was gaan schrijven, was ik vormgever of fotograaf geworden. Tijdens het maken van boeken komt het voor mij allemaal samen.
Wat is minst aantrekkelijke kant van leven in Parijs voor jou? Er wordt in Frankrijk volop gestreden voor het behoud van de eetcultuur. Dat is fantastisch, maar het heeft ook een zwarte kant. Rechtse politici vinden halalvlees bijvoorbeeld een bedreiging voor de landbouwtraditie. Sommige scholen weigeren varkensvleesvrije menu’s te serveren. En worst en rode wijn zijn populistische symbolen van het pure Frankrijk geworden. Afschuwelijk.
foto: uit het boek de iconische Isphahan van Pierre Hermé
En wat is de meest aantrekkelijke kant van wonen in Parijs voor jou? De eindeloze schoonheid; Parijs stopt nooit met mooi zijn. En de restaurants natuurlijk; uit eten gaan is in Parijs een essentieel onderdeel van het dagelijks leven. Ik leef in Parijs ook anders dan in Amsterdam. Hier is mijn agenda elke dag bomvol; in Parijs neem ik veel meer de tijd om te léven.
En hoe staat het met Amsterdam, dezelfde vragen? Amsterdamse chefs zijn vrijer dan hun Parijse collega’s, zitten minder in een keurslijf. Dat levert vaak een creatievere keuken op. Recenseren is hier daarom veel leuker dan het in Parijs zou zijn. Verder hou ik van het dorpse van Amsterdam – al is dat meteen ook het nadeel: ik wil me soms kunnen verliezen in een stad.
Ik ben benieuwd hoe jij te werk gaat voor proefwerk, want inmiddels zullen veel restaurateurs je wel kennen? Als ik voor de krant ga eten reserveer ik altijd onder een andere naam. Bij binnenkomst word ik inderdaad regelmatig herkend. Niet erg: ik weet dondersgoed wanneer ik een voorkeursbehandeling krijg en let uiteraard ook op wat er aan de tafels om me heen gebeurt.
Staan er nog andere spannende projecten op stapel dit jaar? Een ander boek? Er komt áltijd een nieuw boek, want boeken maken is een verslaving geworden. Zeker nu ik zelf uitgever ben. Mijn volgende onderwerp? Dat houd ik nog even voor me, maar een tweede Parijs-boek sluit ik niet uit.
foto: wat zou Parijs zijn zonder croissants?
foto: Mara en fruits de mers, match made in heaven.
Wat vind jij een goddelijke maaltijd? Voor schaal- en schelpdieren mag je me altijd bellen. Van pasta vongole tot chili crab en van oesters op de markt tot een enorm plateau fruits de mer in een grote brasserie… ik krijg er nooit genoeg van.
En natuurlijk welke wijn(en), ik weet dat één keuze niet mogelijk is? Ik heb ooit een dag mogen helpen met de oogst bij Romanée-Conti, een onvergetelijke ervaring. Hun Montrachet is de mooiste wijn die ik ooit heb gedronken. Sowieso heb ik een groot zwak voor bourgognes. Nog een grote liefde: champagne. De Roses de Jeanne van Cedric Bouchard is mijn alltime favourite. Maar goed, dat zijn allemaal geen wijnen voor elke dag. Thuis drink ik graag Brouilly van Lapalu.
Wat lust je echt niet en waarom niet? In principe eet ik alles, maar ik ben geen fan van zoetwatervis.
Wat is jouw favoriete plek in Parijs? Ik zal je verklappen, dat mijn favoriete plek de tuin van Palais Royal is.De tuin van Palais Royal is inderdaad prachtig. Ik heb sowieso een groot zwak voor Parijse tuinen. In die van het Musée de la Vie Romantique kom ik graag om te schrijven als het binnen te warm is. Ook een aanrader: de tuin van het huis van Balzac in het zestiende.
Wil je nog iets anders vertellen….delen? Ga naar Parijs! Dat is altijd het beste idee.
foto: gevulde kalfskoteletjes à la George Sand.
Het recept. Côtelettes de veau en papillottes.
Voor het recept voor Mara ging GKT te rade bij George Sand. Deze schrijfster organiseerde op haar buiten Nohant, maar ook in Parijs geweldige soirées met eten en drinken. Dat kwam haar uiteindelijk duur te staan, want tot haar dood moest ze in opdracht blijven schrijven om al dat lekkers te bekostigen. Als romantische ziel en épicurienne schreef zij ook alle gerechten op in schriften. Wat is er verandert in de tijd? Ttegenwoordig bloggen we, Deze recepten zijn bewaard door nazaat Christianne Sand en bewerkt naar de huidige tijd. Ik tikte het boek Les carnets de cuisine de George Sand op de kop in Châlon sur Saône. Een kook- en leesboek, dat je meevoert naar de tijd van de romantiek. Doordat Mara vertelde, dat zij regelmatig werkt in het Musée de la Vie Romantique was de keuze voor een recept op GKT zo gemaakt. En in zekere zin hebben Sand en Grimm wat gemeen. De romantiek van het wonen in Parijs, hun indépendance, het schrijven en het ETEN! Voor Mara koos ik een recept Kalfskoteletjes met een farce van kip en Parijse champignons. Erbij een rode Morgon uit de Beaujolais.
Nodig:
4 kalfskoteletjes
400 g kipfilet in fijne reepjes
100 champignons de Paris
2 eieren
50 g boter
50 g gehakte peterselie
100 g paneermeel
zout & peper
takjes rozemarijn
bakpapier
Bereiding:
Maak eerst een farce. Doe de blokjes kipfilet, de champignons in kwarten, peterselie en een ei in een kom van een mixer. Voeg zout en peper toe. Mix het geheel op gemiddelde snelheid, zodat er wel enige structuur overblijft. George Sand noemt dat “coupé au couteau” Niet te fijn, niet te grof. Besmeer de koteletjes aan beide kanten met deze farce. Klop de farce goed aan, zodat het stevig blijft zitten. Klop een ei los en haal de kalfskoteletjes erdoor. Doe daarna hetzelfde met de het paneermeel. Laat het geheel een uur in de ijskast rusten. Verhit de boter en bak het vlees om en om aan. Verwarm de oven voor op 180 graden. Smeer vier velletjes bakpapier in met wat boter, Pak de kalfskoteletjes in met erop een takje rozemarijn. Draai het papier in één beweging dicht.. Leg de pakketjes op een ovenplaat en bak het geheel af in 20 minuten. Serveer op een bord verpakt in papier. Erbij een frisse salade van jonge bladsla met een kleine dash vinaigrette.
foto: rood uit de Beaujolais, Morgon 2017
Erbij drinken we een Morgon uit 2017 van domaine de la Rizolière. Een robijnrode fonkelende gamay uit de Beaujolais, gemaakt door Didier en Marieke Canard, Drink deze iets koeler.
foto: cover Bon Appétit Paris.
Over Bon Appétit Paris: Waar koop je de beste croissants van Parijs? Wat is het verschil tussen een bistro en een brasserie? Hoe ga je om met Franse obers? Welk servies mag niet in je kast ontbreken? Hoe bemachtig je de meest gewilde tafels van de stad? Wat trek je aan naar een restaurant? En op welk moment van de dag eet je macarons? Kortom:
HOE EET JE ALS EEN PARIJZENAAR?
In deze culinaire stijlgids zoekt Mara Grimm het voor je uit. Ze woont al vijf jaar deels in Parijs, niet geheel toevallig om de hoek bij de beste bakker van de stad. In die vijf jaar verzamelde ze behalve eindeloos veel servies ook talloze verhalen over eten én de beste adressen. Mara vertelt je alles over het kontje van de baguette, het belang van boter, de heilige lunchcultuur en sporten met een glas wijn. Ook leert ze je hoe je thuis het perfecte Parijse diner geeft – en nee, daar hoef je absoluut niet goed voor te kunnen koken.
Bon Appétit Paris. Mara Grimm (ISBN 9789083262000) is een uitgave van Uitgeverij Grimm en is te koop voor € 29,99.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
