Wijn in de Lage Landen. Dat is weer eens iets heel anders dan de Occitaanse wijnstreken waarin Gereons Keuken Thuis regelmatig verkeert. Bij terugkeer uit Frankrijk lag dit heerlijke boek, uitgave van Terra, over het wel en wee van de Nederlandse en Vlaamse wijnproductie op de mat. Wijndame Meta van den Boomen bezocht de mooiste wijndomeinen in Nederland, proefde en schreef het in klare taal op, zoals Onno Kleyn het in het voorwoord zegt. Want er is in de laatste decennia veel gebeurd op wijngebied in de Lage Landen. Jaarlijks worden er inmiddels zowel in Nederland als Vlaanderen één miljoen flessen wijn geproduceerd door ongeveer 170 commerciële wijndomeinen, Van Friesland tot beide Limburgen, van Twente tot West Vlaanderen. In Nederland beslaat het areaal 280 hectare, in België, het snelst groeiende wijnland van Europa zo’n slordige 615 hectare. Nu hoor ik iedereen al denken. Da’s toch niets vergeleken bij Frankrijk. Dat klopt, maar vanuit de zuidelijk gelegen wijngebieden kijkt men toch noordwaarts, zeker nu de klimaatverandering toeslaat in het zuiden van Europa. M.a.w. wijn verbouwen wordt steeds lucratiever in de Lage Landen. Laat dat nu een voordeel zijn van de opwarming van de aarde. De laatste 20 jaar nam de wijnbouw een enorme vlucht, wijnbouwers verenigden zich, er kwamen betere druivenrassen geschikt voor de wijnbouw in ons klimaat en wijngaarden gingen zich inzetten op oenotoerisme. Lekker op pad door de wijngaarden en luisteren naar de verhalen van de producenten. Dat is wat Van den Boomen ook gedaan heeft voor dit boek. Van Noord naar Zuid door Nederland en van Oost (Limburg) via Antwerpen naar West (Vlaanderen) door België.
foto: druif aan de wijnrank, oogst.
foto: het eindproduct in de fles.
Noord Nederland. Een nieuw wijngebied, zonder de emblematische heuvels, pittoreske dorpjes, maar uitgestrekte polders of het landschap van de Friese wouden. De schrijver laat zien , dat het er helemaal niet te nat en te koud is met haar bezoeken aan Noord Hollandse en Friese wijnmakers. Het Midden en Oosten van Nederland, zeer divers, op het platteland van Twente, tussen het fruit van de Betuwe en aan de rand van de Veluwe en in het Rijk van Nijmegen. Mooie verhalen van wijnmakers tekende Van den Boomen op over vinificatie, bestrijdingsmiddelen en de uitdagingen, die zij tijdens het proces tegenkomen. Zuid Nederland, Zeeland met de Kleine Schorre, Brabantse wijn uit Sint Michielsgestel en Chaam en tot slot Limburg, met Thorn, het witte stadje. Tot slot de oervaders van de Nederlandse wijnproductie De Apostelhoeve en St Martinus. Zuid Limburg heeft ook een eigen BOB Mergelland. (beschermde oorsprongbenaming)
foto; wijngaard in de Voerstreek
Vlaanderen van oost naar west. Meta van den Boomen stelt: hoe zuidelijker hoe Bourgondischer. Het Vlaamse land grossiert in prachtig gelegen wijndomeinen, soms met een licht mediterrane touch aan de Maas, een club van Antwerpse vrienden, die aan de slag ging met wijn en heuse Belgische bubbels. Net als Nederland blaakt de Vlaamse wijnbouw van enthousiasme. Wijn in de Lage Landen gaat niet alleen in op de kenmerken van de domeinen, de schrijver verweeft in elk bezoek een specifieke wijnterm, zoals terroir bij Wijndomein Aldeneyck, wijnaroma’s komen aan bod bij Clos d’Ópleeuw. Dat geeft een extra dimensie aan dit mooi vormgegeven boek.
foto: cover Wijn in de Lage Landen.
Wijn in de Lage Landen is behalve een reisgids, die je verlokt om op pad te gaan langs nationale wijndomeinen, ook een boek vol persoonlijke verhalen oven een sector, waar we in de Lage Landen best trots op mogen zijn. Een prettige mix van wijnreizen en thematische informatie per bezocht wijndomein. Een wijnleesboek vol nieuwe prachtige plekken in Nederland en België. Verhalen gelardeerd met prachtige landelijke fotografie. Dat smaakt naar meer.
Wijn in de Lage Landen, Meta van den Boomen (ISBN 9789089899248) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 34,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Smaakpalet van de Lage Landen. In de herfst zou je eens een wandeling moeten maken over de grachten van Amsterdam. Tegen de schemering gaan in de grote huizen het licht aan en toont zich de splendeur van de 17e eeuw. GKT probeert zich dan altijd voor te stellen hoe dat 350 jaar geleden geweest moet zijn. Wie waren die mensen, hoe woonden ze, waardoor waren zij zo rijk geworden en wat aten zij? Beschilderde plafonds met allegorische taferelen, spiegels en veel kunst. Jazeker in deze gouden eeuw liet men graag zien, dat men goed aan de handel verdiende in Amsterdam. Deze stad en andere Nederlandse steden beleefden in de 17e eeuw een groeispurt door de economische wind, die de Hollanders meezat. Dat lieten zij graag zien. Een buitenlandse gast vermeldt, dat er geen stuk muur meer was te zien door de verzamelwoede. Alles hing vol met schilderijen er waren poppenhuizen voor de dames des huizes en mooi Delfts blauw servies, chine de commande.
Waar wil ik naartoe met deze inleiding? In deze eeuw ontstond er in de Lage Landen een genre stillevens, waarop de schilder in opdracht van de koopman een tafel of tableau maakte met de heerlijkste ingrediënten en spijzen. Schilderijen vol symboliek, die ons nu in de 21e eeuw een duidelijk beeld geven, van wat men at in de !7e eeuw. Janny van der Heijden, de schrijfster van dit mooie “must have” boek is altijd al gefascineerd geweest door deze “food” stillevens en ging op onderzoek uit. Vijf jaar werkte zij aan deze geschiedenis van de Nederlandse eetcultuur. Een melting pot, want behalve de verse waar, die dagelijks was te vinden op de verschillende markten in Amsterdam, brachten Joodse immigranten, Franse Hugenoten en andere inwijkelingen hun eetcultuur mee naar deze boomtown. Voeg daarbij de macht, die de VOC had, nadat zij de internationale specerijenhandel van de Portugezen hadden overgenomen en het beeld is compleet. Dat moesten de rijk geworden kooplui laten zien.
Smaakpalet van de Lage Landen neemt je mee in meer dan drie eeuwen geschiedenis. Janny van der Heijden wil in dit boek aantonen, dat wij in Nederland een indrukwekkende eetcultuur hadden, die na het begin van de 18e eeuw door economische malaise wat taande, maar desalniettemin doorleeft op de vele stillevens, die zijn overgebleven. Met oesters, als allegorie voor sensualiteit in het calvinistische Nederland. Groenten uit de eigen moestuin à la Française, want je kon simpelweg niet zonder buiten in de zomer wanneer de grachten stonken en de stad klef was. Naast alle algemene impressies gaat Janny in op het werk in de keuken (Ga eens kijken in de musea van Loon of Willet Holthuysen), de producten, het verschil tussen arm en rijk. (vergis je niet er was ook veel armoede en honger) en de handel. Er is een grote rol weggelegd voor specerijen. GKT kent een schilderij in het Rijksmuseum, waarop in krantenpapier gerolde maatjes peper zijn te zien. Een statussymbool. En zo danst Janny langs eten, kunst en art de vivre in 350 jaar Nederlandse geschiedenis.
Smaakpalet van de Lage Landen laat tevens zien, dat er in de zin van beeldcultuur niets nieuws onder de zon is. Food als lifestyle-bepaler, de influencers heden ten dage weten er met hun smartphone ook raad mee. (GKT incluis) Een soort ik eet, dus ik ben! (vrij naar Descartes) Is er iets veranderd? Welnee! En dit mooie boek van Janny van der Heijden neemt je mee terug in de tijd van de dis aan de grachten. Gereon Keuken Thuis zou zo willen aanschuiven als hij op een herfst avond in midden 17e eeuw kon aanschuiven. Smaakpalet van de Lage Landen is een cornucopia van wat er op Hollands eetgebied was en is te beleven. Een compendium, dat elke foodie, die geïnteresseerd is in geschiedenis, absoluut moet hebben. Het krijgt een fijne plek in Gereons Kookboekenhoek. Dat is zeker!
Smaakpalet van de Lage Landen. Janny van der Heijden. (ISBN 9789038807522) is een uitgave van Nijgh & Van Ditmar en is te koop voor € 49,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
De keuken van Guy de Maupassant. Normandië in de 19e eeuw. Een plek, waar schrijvers als Guy de Maupassant graag neerstreken in de zomer, om getuige te zijn van de pleziertjes van de beau monde, die badplaatsen als Cabourg, Trouville en Cherbourg bevolkte. In deze époque ontstond een verfijndere Normandische keuken. De Maupassant hield van de cuisine van zijn geboortestreek. Schrijver Gérard Bardon, chef van de Almanach Normand, stelde op basis van verschillen keukenschriften een boekje vol Normandische gerechten samen, die zomaar op tafel konden staan bij Guy de Maupassant en zijn tijdgenoten. Een boek vol traditionele smaken uit het land van zeevruchten, appels, room en calvados, die een bijdrage leveren aan het culinaire patrimonium van Frankrijk. GKT heeft een recept voor demoiselles de Cherbourg uit dit kookboekje vertaald en iets aangepast, want de ingrediëntenlijst klopte niet geheel. Daar moet je dan gewoon creatief mee omgaan.
GKT vond dit boekje op de leuke culinaire afdeling van de mega boekenzaak in het gehucht Le Somail aan het Canal du Midi. Een aanrader voor een uitstapje vanaf de stranden van de Languedoc.
RECEPT: Demoiselles de Cherbourg.
Nodig:
16 langoustines
75 cl droge witte wijn
1 blik tomaten blokjes
2 uien
50 g crème fraîche
1 takje tijm
2 laurierblaadjes
1 tl kerriepoeder
dille
zout en peper
Bereiding:
Maak een court bouillon van de witte wijn en een gelijke hoeveel water, waaraan de tomatenblokjes uit blik toevoegt. Voeg de gesnipperde uien toe, zout & peper, kerriepoeder, tijm, laurierblaadjes en dille. Laat het geheel zeker een half uur koken met een deksel op de pan. Roer de court bouillon regelmatig door. Voeg de langoustines toe en laat deze 10 minuten meekoken. Haal de langoustine hierna uit de pan en dek ze af om warm te houden. Zet het vuur hoger en kook de court bouillon in. Doe een halve liter jus in een kleine steelpan en roer de crème fraîche er doorheen.. Serveer de langoustines in een diep bord met de saus.
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin. Deze autodidact chefkok van restaurant OAK in Gent wilde helemaal geen kookboek schrijven, maar zwichtte uiteindelijk, om zijn verhaal te vertellen en zijn recepten te delen in dit mooi vormgegeven zwarte kook- en leesboek, dat op tafel ligt in Gereons Keuken Thuis. Delen met de lezer, wat hij tot nu toe heeft gedaan. Via vele omzwervingen en lessons of life belandde Ballardin in Gent, waar hij nu scepter zwaait in de keuken van OAK, zijn restaurant, bekroond met één Michelin-ster.
foto: chef kok Marcelo Ballardin.
Het begint allemaal in Manaus, Brazilië, waar hij als kind opgroeide. De zondagen met familie zijn in dit land een groot feest. En daar hoort natuurlijk eten bij en niet te weinig ook. Een Braziliaanse barbecue is een serieuze aangelegenheid. De familie Ballardin verhuisde naar Florida, waar een hele andere wereld openging voor de jonge Marcelo. Grote brisket steaks, klatergoud en geen culinaire cultuur. Zijn volgende etappe, een studie in Rome, kon geen groter contrast zijn. Van de Sunshine State naar de Eeuwige Stad: het maakte een ongekende indruk op de jonge Ballardin, net als het het Italiaanse eten. De kiem was gelegd. Niet alleen culinair, maar hij ontmoette in Rome ook zijn huidige man Dominik. Stad Gent werd het daarna, waar hij voor de liefde naartoe reisde en biologie ging studeren. Uiteindelijk geen geschikte keuze, want het studeren in de Nederlandse taal viel hem tegen. Terug naar de culinaire wereld in Londen deze keer. Om kok te worden. Het was meer een droom dan realiteit, want Ballardin kon niet wennen aan de oppervlakkige wereld. in deze stad. Gelukkig kwam Dominik regelmatig naar Londen en reisde Marcelo naar Gent.
foto: het eerste gerecht van Ballardin voor OAK: de Ceasar’s salad.
Terug. Marcelo Ballardin vestigde zich uiteindelijk in Gent, vond een leuke baan in een twee Michelinsterrenzaak en plantte het zaadje voor OAK, een plek, waar hij al zijn ervaringen en creativiteit kwijt kan. Tot zover de levensloop van Marcelo Ballardin. Door het verhaal zou je bijna vergeten, dat er ook mooie recepten in OAK staan, te beginnen met allerlei basisrecepten, zonder plaatjes en opsmuk. Deze basisrecepten vormen het staketsel van de keuken van OAK. Het plantje groeide en zijn restaurant was geboren. De eerste creatie was een Caesar’s Salad, die nog steeds gemaakt wordt in OAK. Ballardin speelt met vormen en smaken. Brengt ze in het boek in een andere context. De recepten in dit kookboek bevatten geen lange lijsten aan ingrediënten en de bereidingstoelichting is ook kort en bondig. Een mooi gerecht is bloemkool met miso, een vegetarische klassieker, waar GKT mee aan de slag gaat voor de volgende editie van Gereons Mag. Deze staat online eind april.
foto: bloemkoll met miso.
Liefde moet worden genoemd, want anders dan het strakke uiterlijk van dit kookboek doet vermoeden is de verteller Marcelo een gepassioneerd iemand, die alles doet vanuit liefde. Heel speciaal vindt GKT de woorden, die hij wijdt aan zijn soulmate en clevere knuffelbeer Dominik. Ogenschijnlijk zijn de twee fysiek en mentaal tegenpolen, maar samen vormen zij een duidelijke eenheid. OAK bestaat niet zonder zijn relatie. De schrijver zelf sport graag, maar niet vanwege het uiterlijke vertoon of lichaamsideaal. Dat trekt hem niet. Ballardin verklapt, dat hij dol is op linzen en bonen. Hij zou zo vegetariër kunnen worden. (lees je mee Joke Boon?) Hij vind het belangrijk na te denken over eten, over wat het met je doet. Tot slot vertelt hij over zijn grote obsessie: de pizza!
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.
foto: cover OAK, de smaken van Marcelo Ballardin.
OAK, de smaken van Marcelo Balalrdin. Marcelo Ballardin (ISBN 9789401486545) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99
Over de kok en schrijver: Marcelo Ballardin (1981) leefde in Brazilië, de Verenigde Staten, Italië en Engeland vooraleer hij neerstreek in België. De verfijnde product-keuken waarmee hij in zijn Gentse restaurants OAK en DOOR73 zijn gasten telkens opnieuw verrast, is die van een kosmopoliet. Met uitgesproken smaken en spannende combinaties, waarvoor hij zowel uit de Zuid-Amerikaanse als de Aziatisch keuken en culinaire traditie inspiratie put, drukt Ballardin een geheel eigen stempel op zijn gerechten. In dit boek vertelt hij over eten, koken en de liefde in al haar vormen. Hij legt zijn recepten en zijn ziel bloot.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Vini Bio 2023. Karanika wijnen. Een stormachtige maandag, een prima dag voor GKT, om in het Van der Valk Overamstel de tiende editie van Vini Bio te bezoeken, georganiseerd door Ghislaine Melman. Deze proeverij is altijd een mooie gelegenheid om kennis te maken met wat er op biologisch wijngebied valt te beleven. De dag werd afgetrapt met een masterclass Griekse mousserende en rode wijn door de bevlogen wijnmaker Laurens Hartman van Domaine Karanika. Hij volgde na een carrière in de uitgeverswereld zijn hart en werd wijnproducent. In eerste instantie wist hij nog niet waar, maar uiteindelijk werd het Griekenland, zijn roots van moeders zijde. Een schot in de roos. Hartman en zijn vrouw maken wijnen in het Noordwesten van Griekenland op natuurlijke en biologische wijze. Niet biodynamisch, want Hartman is wars van religies of zoals hij tijdens zijn betoog toevoegde: multi religieus. Hij wil het beste van elke stroming combineren. Biologische teelt voor stille rode wijn en de beste methodes uit de Franse Champagne.
In het begin in 2008 had Domaine Karanika een productie van slechts 4000 flessen, gegroeid naar een productie in 2022 van 100.000 flessen. Geen sinecure. En Laurens dacht het, na een drukke management baan in de uitgeverijwereld, rustiger aan te gaan doen. Het toverwoord: alles is organisch gegroeid en verlopen. En zijn avontuur in de Griekse bergen kent vele nieuwe uitdagingen en etappes. Hoe anders dan vergaderen, leiding geven en managen. De mousserende wijnen van Domaine Karanika schitteren op de kaart in de tophoreca. Wat te denken van 11 Madison Park in New York? En nog steeds groeit κτήμα Καρανικα. Inmiddels exporteren ze naar 17 landen. GKT proefde rood gemaakt van xinomavro en bubbels van assyrtiko en xinomavro. Mooie bio wijn van oer Griekse druiven. In het het voorjaar meer over de bevlogen Hartman. GKT heeft hem uitgenodigd mee te doen aan talk & table. Dat wordt een mooi verhaal.
foto: fonkelrood in het glas van xinomavro druiven.
De Karanika wijnen tijdens de masterclass van Laurens Hartman. Deze worden in Nederland verkocht door Champagnist.
De start : Xinomavro 2020, een fonkelrode wijn gemaakt van druiven van 110 jaar oude wijnranken. Het mooie aan de wijngaarden in deze noordelijke streek is, dat er niet is geënt vanwege phylloxera. Dat lossen ze bij Domaine Karanika op natuurlijk wijze op. Overigens net als andere plagen in de wijngaard. Deze rode wijn heeft veel fruit, een hoge zuurgraad en doet denken aan een pinot noir uit Bourgondië.
De Cuvée rosé 2021 extra brut, gemaakt van 98 procent xinomavro en 2 % limniona. Laag in de alcohol met 11,5 % Een feestelijke rosé wijn
De Cuvée spéciale extra brut 2020. Deze witte mousserende wijn is gemaakt van 90% xinomavro en 10 % assyrtiko. Een stevige mousse, die GKT aan cava deed denken, Vegetale aroma’s. Kweepeer en groen. Een productie van 24.000 flessen. Alcohol 11,5 %. Een fijne wijn om door te drinken bij elke gelegenheid.
Cuvée de réserve brut nature 2017. Een paradepaardje, dat 52 maanden rijpt op fles. Champagne stijl droog, mineraal en zonder sulfiet. !00% xinomavro, een echte blanc de noirs.
De finish: de Cuvée prestige extra brut 2017. een geheel andere stijl wijn dan de voorgaande, gerijpt op hout en gemaakt van 70% assyrtiko en 30 % xinomavro. De laatste voor de body. Een volle wat boterige blanc de blancs, 48 maanden op fles gerijpt. 11,8% alcohol, fris.
Wat een keuze en wat een passie schuilt er in de wijnen van deze bevlogen wijnmaker. Je proeft het terroir, de eigenschappen van het niet mediterrane Griekenland. GKT wil meer proeven. Dankzij de Champagnist gaat dat zeker lukken.
De tiende editie van Vini Bio. Een line up. Ghislaine Melman is er wederom in geslaagd voor deze 2023 editie een mooie mix te presenteren van diverse wijnhandelaren en producenten. Vini Bio is altijd bijzonder, omdat er veel speciale wijnen zijn te proeven. GKT maakte kennis de exporteur van Famille Faisant uit Caux. Zij produceren een mooie range aan Languedoc wijnen, vlak bij de kunststad Pézenas. Dat wordt een bezoekje in het voorjaar, als GKT weer is neergestreken in Occitanië.
Vol nieuwe indrukken toog GKT richting het stormachtige Zandvoortse strand. Dank wederom aan Ghislaine Melman voor deze leerzame dag.
Lijst van deelnemers aan deze editie van Vini Bio: Vinoviccio, Chanpagnist, Daxivin, Well of Wine, Pierre Ache Wijnen, Verbunt Verlinden, De Wijntherapeut, Albrecht & Janssen, Weingut Porzelt, Artisan Wines, Anfors Imperial, Weingut Lichtl & Astroh, Bio Weingut Bruker, Vinites, Dampt Frères, Chateau de Mille, Dis Donc Champagne, Dokter Maler, Advantage Austria, AltoVino, De Geluksdruif, Sommelierwijnen, Domaine ste Cécile du Parc, Georgische Wijnimport, Halfes, De Wijnengel-wijnkoperij, Chateau de Sérame & Chateau d’Argens, Caravinsérail, Pierksman wijnimport,Weinmanufaktur Gerhard Schwarztrauber, Delta Wines en Adyar Lebanon.
Gereons Mag, de groene editie. Het is eind februari en in Quarante hangt de lente al in de lucht. De lucht is blauw en de zon is warm. Het groen schiet uit de grond en GKT is druk doende zijn nieuwe Occitaanse keuken in te richten, voor nieuwe avonturen en gerechten. Het zijn de groene weken, met aandacht voor vega recepten van BLAUW en de boys van BOSH, een fijn tuinverhaal uit Amsterdam en een sprookje -is het echt allemaal gebeurd?- over een beest uit Lozère, Slim tuinieren komt aan bod, de deelname van GKT aan I’m Possible Amsterdam en nieuwe kookboeken zoals OAK en Moro thuis. Deze twee boeken zet ik in het zonnetje tijdens de kunstmaand maart. Het Van Gogh Museum in Amsterdam bestaat vijftig jaar, mede dankzij de inzet en het geloof in Vincent van zijn familie. Het museum wijdt er een speciale tentoonstelling aan. We koken vegan. Bretonse aardappel/pastinaaksoep, een recept dat ik vond in Côté OUEST magazine. Gereons Mag sluit af met een heerlijk recept van Anke uit Andalusië. Het voorjaar kan wat Gereons Keuken Thuis betreft beginnen.
foto: cover Vega Blauw.
Recept uit Vega Blauw. Bami Timun Jepang, vegan bami van courgette. Kok Michel E. Saleh zegt hierover: “Tot slierten gesneden courgette kun je ook klaarmaken als bamigerecht”
foto: courgette bami uit Vega Blauw.
Nodig:
2 courgettes
2-3 el olie
6 blaadjes djeruk purut (citroenblad0
2 el groentebouillon
sojasaus
peper en zout
1 el fijngehakte peterselie
2 lente-uitjes, in ringetjes gesneden
1 ei per persoon, gekookt of gebakken (het gerecht wordt dan vegetarisch)
Voor de bumbu:
2 uien gepeld en grofgesnipperd
8 teentjes knoflook, gepeld
4 rode lombok in stukjes
100 g gember, geschild en in stukken
Bereiding:
Hak de ingrediënten voor de bumbu tot een fijne pasta in de keukenmachine of met een vijzel. Maak met behulp van een spiraalsnijder op bami lijkende sliertjes van de courgettes. Verhit de olie in een wok en fruit de bumbu al omscheppend aan. Voeg na drie minuten de courgette en djeruk purut toe. Bak het geheel gedurende twee minuten al omscheppend. Breng het gerecht op smaak met de groentebouillon, sojasaus, peper en zout. Zet het vuur uit en garneer met de gehakte peterselie en lente-ui ringetjes. Serveer de bami eventueel met een gekookt of gebakken ei. Voor GKT hoeft dat niet, ik blijf bij de ei-loze vegan versie.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
“Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin.” Lees meer
foto: het gevreesde beest van de Gévaudan.
Culinair Lozère. Tijdens de regeringsperiode van Lodewijk XV werden er in de Gévaudan (het tegenwoordige departement Lozère) vooral meisjes en jonge vrouwen aangevallen en gedood door een wild beest, dat huishield in deze Zuid Franse agrarische steek. Vreemd, want kinderen in deze streek waren gewend wolven en ander gespuis op afstand te houden tijdens het bewaken van het vee in de weiden. Geen enkele jager wist het beest te vangen of te doden. De lokale bevolking was radeloos. De kranten stonden er vol van. De mare bereikte zelfs het hof in Versailles en zelfs koning Lodewijk XV, die overging tot actie. Want het zou (internationaal) gezichtsverlies zijn als “le roi de France” niet in staat was hier iets aan te doen. Hij stuurde zijn beste manschappen naar de Gévaudan, zonder resultaat. Uiteindelijk wist een lokale jager het gevreesde beest te doden. Koning blij, bevolking blij! Maar was dit het beest wel? Tot op heden is het beest van de Gévaudan een mysterie in Frankrijk en duiken er met regelmaat van de klok weer nieuwe verhalen op.
foto: stoere aligot uit de bergen op de markt van Narbonne.
RECEPT voor stoere aligot, want van dat jagen op vreemde wolfachtige beesten krijg je stevige trek
Nodig:
1 kg kruimige aardappels 2 tenen knoflook 150 ml zure room 125 g gemalen Cantal of Gruyère 1 dl halfvolle melk zout en peper uit de molen
Bereiding:
Schil de aardappels en breng ze met wat zout aan de kook. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet ze af. Pel de knoflook en hak deze fijn. Verwarm in een pannetje de knoflook en de zure room. Voeg de aardappels toe en maak met de stamper een puree. Meng de kaas en melk er door heen en klop het geheel tot een mooie smeuïge en luchtige puree. Op smaak brengen met zout en peper.
foto’s: gemaakt door Alphons Nieuwenhuis.
I’m Possible Amsterdam. In januari ging ik naar Amsterdam Zuid voor een bijzondere fotoshoot met Alphons Nieuwenhuis en Michel Bouquet. Zij zijn samen met Stefanie Swinkels de initiators van het bijzondere project I’m Possible Amsterdam. Een document en ode aan de stad en haar bewoners, niet alleen die van de vervlogen 750 jaar, maar ook gericht naar de toekomst. Ik vond het een heel geslaagde middag. Ben jij ook een (ex) Amsterdammer, ben je in de stad geboren, of studeerde je er…? Heb je een bijzonder beeld van de komende 750 jaar Amsterdam? Meld je dan aan bij deze fijne mensen. Foto’s zijn gemaakt door Alphons Nieuwenhuis waarvoor mijn dank.
Texaanse aardappelsalade. Vorige week dook ik opnieuw in het boek van BOSH boys Henry Firth en Ian Theasby, de vegan artiesten uit de UK. Uit hun tweede kookboek Bish Bash Bosh kwam een plantbased IBIZA sunset burger met rode uien-relish en de succesvolle saus van deze twee lads. Bij zo’n burger uit de oven past, tenminste dat vindt Gereons Keuken Thuis een Texaanse aardappelsalade met veel groene kruiden, vegan mayo en nieuwe aardappelen. Oorspronkelijk een bijgerecht, dat werd bedacht bij hun Wild West wings, die ze maken van paddenstoelen. Ik gebruikte hiervoor kleine krieltje in de schil. Aardappelsalade vegan of niet is een prima gerecht om te maken met deze zonnige dagen of wanneer je zoals ik bezig bent met Occitaanse verhuisbewegingen. Deze vegan variant kan overal bij, ja ook bij vlees of om het echt Texaans te houden een tomahawksteak van de BBQ. De Texaanse aardappelsalade gaf ik een lichte twist door het gebruik van kleine Amsterdamse uitjes in plaats van kappertjes en een schepje Belgische mayo van Colruyt uit Troyes (niet vegan). We drinken er een glas koude viognier van Alma Cercius bij.
Uitgave van Fontaine.
foto: Texaanse aardappelsalade.
RECEPT: Texaanse aardappelsalade.
Nodig:
900 g nieuwe aardappelen of kriel. 2 stengels bleekselderij 1 rode paprika 8 lente-uitjes 8 kleine augurkjes 4 el kappertjes (ik gebruikte 16 gehalveerde kleine Amsterdamse uitjes) 1 citroen 10 g verse dille 10 g verse peterselie 10 g verse munt 10 g verse koriander 125 g vegan mayonaise (ik gebruikte 100 g gewone mayonaise en 1 el truffelmayo) snufje zout en wat zwarte peper uit de molen
Bereiding:
Doe de aardappelen of kriel in een pan, vul hem met water en voeg een flinke snuif zout toe. Zet de pan op hoog vuur en breng aan de kook. Kook de aardappelen in 15 tot 20 minuten gaar en zacht. Snijd de bleekselderij in dunne plakjes. Snijd de paprika doormidden, verwijder de zaadjes en snijd deze in kleine blokjes. Maak de lente-uitjes schoon en snijd deze in klein ringetjes. Snijd de augurkjes in plakjes. Halveer de Amsterdamse uitjes. Hak de kruiden fijn en rasp wat citroenschil. Meng alles door elkaar in een kom en knijp de citroen erboven uit. (Vang eventuele pitten op in de hand) Giet de aardappels af en laat ze onder koud stromend water afkoelen. Snijd ze in blokjes. Meng de aardappels door de gehakte kruiden en groente met de al dan niet vegan mayonaise. De Texaanse salade is klaar om te serveren. YEE HA!
foto: cover OAK.
OAK, het mooi vormgegeven boek van autodidact-chefkok Marcelo Ballardin over de keuken van zijn Gentse restaurant. Wat GKT opviel aan dit mooie zwarte boek van deze wereldburger is de liefde voor zijn vak, maar ook voor zijn geliefde. Dit bracht hem via vele omzwervingen, via Rome en Londen naar Gent, alwaar hij OAK opende.
Van Gogh Museum 50 jaar. Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Tot en met 10 april is de tentoonstelling Kiezen voor Vincent te zien: een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen! GKT ging op 8 februari alvast kijken. Lees meer.
foto: fijn hoekje uit slim tuinieren doe je zo!
Slim tuinieren doe je zo! GKT kijkt nu al weer naar het komende voorjaar, want er zit verandering in de lucht. Zeker, wat balkontuinieren en beplanten betreft. Een nieuwe uitdaging dient zich aan in zowel Zandvoort als op het Occitaanse platteland. Daarbij kan het boek Slim tuinieren doe je zo! van RHS uitkomst bieden. Ik heb nu al zin in het voorjaar. Slim tuinieren doe je zo! De verhuizing van Amsterdam naar Zandvoort in 2020 heeft plant- en tuintechnisch gesproken de nodige uitdagingen opgeleverd. Aan de kust moet je meer rekening houden met de elementen: wind, regen, zout en zon. Een mooie reden voor GKT, om eens het nieuwe RHS boek Slim tuinieren doe je zo! te raadplegen. Want één is duidelijk: een zeebalkon is minder permanent te beplanten dan mijn voormalige stek in Amsterdam. Inmiddels heb ik al vele malen de planten af- en aangesleept, gezien de meteorologische condities. En op het Occitaanse platteland is de droogte een ware uitdaging! Er valt nog heel groens wat te doen dit voorjaar.
Uitgave van GoodCook.
foto: vegan Bretonse pastinaaksoep.
Vegan koken in Frankrijk? In het Franse woon-magazine Côté OUEST kwam ik een recensie tegen van een vegan kookboek, dat Franse klassiekers op plantaardige wijze bereidt. Gereons Keuken Thuis ging aan de slag met een aardappel/pastinaak velouté uit Bretagne.
Nodig:
2 kruimige aardappels
350 g pastinaak
1 middelgrote ui
2 appels
3 el gehakte hazelnoten
tijm
zout & peper
1 l groentebouillon
olijfolie
Bereiding:
Verhit wat olie in een koekenpan en rooster de hazelnoten kort tot ze licht bruin zijn. Hak ze hierna fijn. Verwarm wat olie in een pan en fruit de gesnipperde ui kort aan, voeg de in blokjes gesneden aardappel en pastinaak toe. Voeg de bouillon toe en breng het geheel aan de kook. Laat ongeveer 20 minuten sudderen. Voeg als laatste de tijm en appels in stukjes toe. Pureer het geheel met de staafmixer. Maak op smaak met wat peper & zout. Serveer direct met de geroosterde hazelnoten.
foto: Spring Town van Grant Wood 1941.
foto: zuiderse courgettes op de markt.
foto: kuko kadoo van Anke Morreel
RECEPT Kuku kadoo. Een Perzische courgette-fritatta van Donna Caramella. Kuku kadoo of Perzische courgette fritatta is een heerlijk lunchgerechtje dat je zowel koud als warm kan eten. En het is een ideale manier om courgette te verwerken. Recept vind je hier: Kuko Kadoo
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis. Chef-koks Sam & Sam Clark doken in de keukens van Andalusië en de Maghreb. De basis voor hun dagelijkse keuken. Stevige smaken uit een cross over keuken, die zij, na de sluiting van hun Londense restaurant, naar hun eigen thuiskeuken vertaalden Het eten moest eenvoudig te bereiden zijn en de signatuur behouden van MORO. Meer over dit kookboek lees je in maart.
Uitgave van GoodCook
foto: kunststad Pézenas in de Hérault.
De maart/april editie van Gereons Mag staat in het teken van KUNST.
Noot: De groene editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing, Lannoo,, Van Gogh Museum Amsterdam, Blauw, Joke Boon, Fontaine uitgevers, Anke Morreel, OAK, Alphons Nieuwenhuis, Michel Bouquet, Stefanie Swinkels, GoodCook, chefkok Marcelo Ballardin, Côté OUEST magazine, I’m Possible Amsterdam, Tourisme Lozère, Rinze de Vries, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het is echt zo’n kabbelmaandag in januari. Grijs boven zee en op het strand. Vrijdagavond verpoosden we bij buren, om de video’s van hun leven in de Morvan te bekijken. Glas crémant erbij en al kijkende geraakte GKT weer in old fashioned Bourgondische sferen, Een avond vol herkenbare dingen. Al bladerend door meer dan 16 jaar tekst en recepten voor Gereons Keuken Thuis vond ik een traditioneel gerecht uit de Bourgogne. Karbonades met witte wijn en mosterd. In deze streek zijn er veel gerechten met mosterd en wijn te vinden. Ik heb het eens als lunch in Autun gegeten en sindsdien maak ik het regelmatig. Drink er een Bourgogne aligoté bij, deze doet het goed goed met het zuurtje in de saus.
foto: Côte Chalonnaise,, berceau de Bourgogne aligoté.
Nodig:
4 flinke schouderkarbonades 3 el olie 50 g boter 1 grote ui 1 teentje knoflook gehakte peterselie glas witte wijn 2 el Dijon mosterd peper en zout 6 zure augurkjes
Bereiding:
Verhit de olie in een pan, bestrooi de karbonades met peper en zout en braad het vlees aan beide zijden aan tot het mooi bruin is.. Als de karbonades gaar zijn leg je ze apart op een bord bedekt met aluminiumfolie. Snipper de ui en knoflook. Voeg de helft van de boter toe en fruit hierin de ui en voeg later de knoflook toe. Laat de knoflook niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de witte wijn toe. Voeg de mosterd toe en laat de saus kort sudderen. Leg de karbonades terug in de pan. Giet het uitgelopen vleesvocht bij de saus. Voeg de fijngehakte augurkjes en peterselie toe. Haal het vlees uit de pan en leg op een schaal. Roer de rest van de boter door de saus. Voeg eventueel nog wat peper en zout toe. Serveer de karbonades met patates frites en wat aangemaakte veldsla.
Bistrotier. Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer. De bistro, al sinds de 19e eeuw het kloppende hart van Franse steden. Van vroeg tot laat, voor een glas met quelque chose à grignoter of een fijn middagmaal. In Gereons kookboekenhoek stond al het rode boek A propos bistro waarin kok en kookboekenschrijver Stéphane Reynaud de essentie van het bistroleven en -eten uit de doeken doet. Onlangs verscheen bij Fontaine van zijn hand Bistrotier, de beroemde bistrokeuken voor bij je thuis, met tachtig bladzijden over drank en 400 pagina’s vol gerechten. En Reynaud zou Reynaud niet zijn als het geheel niet werd gelardeerd met productinformatie en verhalen. Want naast een goede kok is hij een uitstekend verhalenverteller en soms ook grapjas, zoals in zijn seizoensboek De lente op tafel. Toen GKT in 2015 de recensie hierover schreef was het snel gedaan met de op handen zijnde kookstaking. M.a.w. Stéphane Reynaud weet je altijd weer de keuken in te lokken.
Bistrotier. Het boek verwelkomt je op een plek, waar je even buiten de wereld van alledag wilt zijn. Een zaak als een vrolijke dinsdag, een soort huiskamer, waar je de tijd neemt om te genieten van wat de patron je voorschotelt. Van oudsher kwamen de schuiten met verse waar op maandag aan in Rungis. Dinsdag werden de fijne en verse producten van de tuinders geleverd. De aftrap voor een week vol lekkere gerechten in de bistro. De baas van de bistro schrijft zijn menu op het schoolbord. Sur l’ardoise. Zo gaat het al heel lang in Parijs en de rest van Frankrijk.
GKT wil niet blijven hangen in de geschiedschrijving van het fenomeen bistro op deze druilerige maandag, maar gaat kijken, wat Bistrotier Reynaud in petto heeft om de maagjes van klanten te vullen. Het boek start met het menu en de drankkaart (van Frankrijk) met daarop de gerechten , de wijnen en bieren, die de restaurateur verkoopt. Vanaf 7 uur in de ochtend ben je welkom voor een kop koffie of een simpel petit déjeuner. Dat kan een croissant au beurre met jam zijn of een omelet. En vergeet vooral het broodje met ham, kenmerkend voor Ile de France niet!
Om 12 uur, midi, is het tijd voor een kleine apéro, een glas wijn of aperitief met een stukje worst. Den k aan een glas Brouilly of Mâcon. Het hele boek staat vol met geslaagde wijn/spijs combinaties. Bijvoorbeeld voor bij de heerlijk brandade de morue of een hoemmoes van Puy linzen. Griekse tarama op een blini ontbreekt niet. De smaakpapillen zijn geopend voor de répas van de middag of de avond. Met uitleg over oesters, scheermessen en ander zeegrut. Als Bistrotier binnenkort met GKT meeverhuist naar de Languedoc, ga ik zeker te rade bij de lekkere zeevruchtenrecepten van Reynaud. Net als de terrines en charcuteriegerechten. Hierin verloochent Stéphane zijn afkomst als boerenzoon niet. Hij schreef hier eens het boek Van het varken over.
A table. Met vooraf een klassieker uit de Franse bistrokeuken: oeufs à la mayonnaise, eieren met mayo. Glaasje champagne of crémant erbij. Kikkerbillen uit de Dombes met een glas frisse Muscadet sur lie of voor in de winter een kloeke cassoulet, met erbij rode Fitou. En zo staat Bistrotier vol met allerlei fijne en lekkere, al dan niet klassieke Franse gerechten. We sluiten de maaltijd bij Reynaud af met een college over kaas. Daar zou je ook een hel avond mee kunnen vullen. Zoals de mooie Normandische kazen met een trou Normand, een klein glaasje Calvados. Goed gelaafd verlaat je het établissement.
Met Bistrotier is Stéphane Reynaud er wederom in geslaagd je een kijkje te laten nemen in zijn habitat: de bistro in al zijn facetten. Je krijgt er honger van als je de likkebaardend lekkere foto’s van Marie-Pierre Morel ziet en de recepten leest. Dit kookboek krijgt een mooie plek in Gereons Occitaanse kookboekenhoek en zal er weer vaak bij worden gepakt ter inspiratie. Wat nou kookstaking?
Bistrotier, de beroemde Franse bistrokeuken nu bij je thuis. Stéphane Reynaud. (ISBN 9789464042016) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 44,99
Verklarende woordenlijst: Le livre des joues rouges et des asiettes à saucer: Het boek van rode wangen en borden vol saus. Quelque chose a grignoter: iets om erbij te knabbelen. Op het schoolbord: sur l’ardoise. Petit déjeuner: ontbijtje. Croissant au beurre: boterige croissant. Ile de France: de streek rond Parijs, het hart van Frankrijk. Apéro: drankje voor de maaltijd uit. Brandade de morue: stokvispuree uit de stad Nîmes. Tarama: viskuitdip uit Griekenland voor op een Russische blini. Répas: maaltijd. Midi: middaguur of Zuiden. Patron: de waard, baas van de bistro. Charcuterie: vleeswaren. A table: aan tafel. Crémant: mousserende wijn uit andere streken dan Champagne, denk aan Elzas, Loire of Bourgogne. Dombes: water- en kikkerrijke streek in het Saône dal tussen Bourg en Bresse en Lyon. Muscadet sur lie: witte frisse wijn uit Loire Atlantique, gemaakt van de melon de bourgogne druif. Cassoulet: het traditionele bonengerecht van Occitanië. Fitou: rode wijn uit de Languedoc. Trou normand: glaasje Calvados een appeldestillaat uit Normandië.
Stéphane Reynaud is een Franse chef-kok en kookschrijver. Reynaud komt uit een familie van slagers en varkenshouders in de Ardèche in Frankrijk. Hij woont in Parijs met zijn vrouw en drie kinderen. Hij schreef maar liefst 18 boeken, waarvan er velen door Fontaine met succes zijn vertaald.
N.B.: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
No of low in januari? Steeds meer mensen houden een maand lang Dry January na het feestgedruis van december, dat veelal is overgoten met alcohol. Niet drinken in januari is voor velen een vaste parameter geworden in de voornemens voor het nieuwe jaar, net als het stoppen met roken, meer sporten en afvallen. Het past in een meer bewuste en gezonde leefstijl. Helemaal niets mis mee, maar het werpt direct de vraag op: Wat drink je dan een maand lang? Want niet iedereen houdt van frisdranken en fruitsappen, met als bijkomend nadeel de verhoogde suikerinname. En 31 dagen aan de thee en het water is ook weer zo saai. Een leuk dilemma om te tackelen zo aan het begin van 2023.
foto: het rode alternatief voor Campari.
Op woensdag 4 januari toog Gereons Keuken Thuis daarom naar de Capital C hub aan het Weesperplein, om aldaar van wijnschrijver Esmee Langereis de ins & outs van het alcolholvrije en -luwe landschap te vernemen. En drommels, dat is geen gering territorium. De markt bestaat vooral uit alcoholvrije bieren, spirits, drinks with benefits, gefermenteerde drankjes, zoals kombucha en natuurlijk wijnen. Deze dranken vormen wereldwijd 2% van het totaal aan geproduceerde drank. Dat klinkt als een klein volume, maar dat is het niet, als je weet, dat die 2% een omzet van 11 miljard dollar betekent. Een interessante markt dus! Voeg daarbij, dat alcoholvrije opties erg in trek zijn bij vooral vrouwen tussen de 20 en 40 jaar en je kunt je voorstellen hoe booming deze markt is.
Inmiddels zijn de spirits zonder alcohol, denk aan gin en aperitieven 0%, net als alcoholvrije bieren goed vertegenwoordigd. Van de eerste categorie werden mocktail geschonken van het Zuid Afrikaanse merk Abstinence, dat een complete range heeft. GKT proefde een campari tonic style mocktail. Lekker verfrissend, maar niet een drankje waar ik de hele maand januari naar zou snakken. Vaak worden deze 0% aperitieven verkocht in grote flessen. Ze hebben een geringe houdbaarheid. Bij matig gebruik geen optie voor GKT.
foto: flight 1, de witte wijnen.
Maar waar kwam Gereons Keuken Thuis voor? Juist, de wijnen. GKT heeft een behoorlijk ambivalente houding tegenover dit product. Enerzijds doordat het smaakpalet moeilijk is te doorgronden en ten tweede de prijs. Goede alcoholvrije wijn is niet goedkoop. Waarom zou je het dan kopen? Een leuke uitdaging, om te ontdekken deze middag. Esmee Langereis had wijnen van twee huizen in drie flights geselecteerd. De deelnemers startten met twee maal wit, verdejo en riesling van het Berlijnse Kolonne Null en een chardonnay van het Chileense Sinzero. Bij mij viel de laatste het meest in de smaak. Deze 0% wijn was prima te doen bij de paella die avond. Je merkt bij beide wijnhuizen de toename van kwaliteit. Waar eens alcoholloze wijn een restproduct was van wijnalcoholproductie is het nu een eigen tak van sport geworden. Dat biedt perspectieven.
Verder met rood van beide huizen. Esmee Langereis had een booby trap ingebouwd in de vorm van zwarte bessensap. Hoe zoet smaakt dat dan ten opzichte van de twee wijnen daarna? Heel zoet en fruitig. Van Kolonne Null proefden we een blend, Cuvée 2 waarbij de gebruikte druiven niet op het achteretiket staan vermeld. Dat is jammer. Van Sinzero was er een cabernet sauvignon. Zou ik deze twee rode wijnen bij een gerecht schenken? Ik moet het antwoord schuldig blijven.
foto: 0% chardonnay van SinZero.
Flight drie bestond uit mousserende wijnen. Eigenlijk de 0% wijn die in Gereons Keuken Thuis het meest gekocht wordt. Niet onlogisch, want de bubbels geven net dat extraatje bij gemis aan alcohol. De eerste bubbel van Kolonne Null was fris en had een sterke mousse. Nummer twee was wederom een instinker, want was een gewone Moscato d’Asti. Zo merk je dat als je een paar uurtjes alcoholvrij en blind proeft je het verschil minder gaat merken. De laatste was Sinzero brut sparkling. Die ga ik nog een keer aanschaffen.
Het was een leerzame middag daar aan het Weesperplein en op sommige fronten heb ik mijn ambivalente houding tegenover No of low in januari? bijgesteld. Er zaten zeker fijne producten bij en de wijnen waren beter dan ik van tevoren bedacht had. Wat mij 100% over de streep zou kunnen trekken is als 0% wijnen full force bij gerechten kunnen worden ingezet. Zo ver is het nog niet. Ik zie Gereons Eatery & Winery in 2023 nog geen no of low wijn- en spijsproverijen organiseren. Maar wat niet is kan nog komen, dat werd wel duidelijk tijdens deze proeverij. Dank aan Pitch PR voor deze nuttige middag.
foto: 0% spirit en mousserend.
Meer informatie?
Over Kolonne Null: Kolonne Null staat voor kwaliteit, plezier en stijl. Dit wijnhuis heeft een verscheidenheid aan niet-alcoholische wijnen en sprankelende variaties, die zijn ontwikkeld en gecoproduceerd met bekroonde internationale gezinswijngaarden. Dit Duitse merk biedt inmiddels verschillende wijnen, waaronder mousserende versies.
Over SinZero: SinZero, of met de nadruk op SinZero, is een wijnbedrijf uit Chili dat zich helemaal heeft gespecialiseerd in het de-alcoholiseren van wijn. SinZero biedt een reeks aan alcoholarme wijnen inclusief een mousserende rosé.
Over Abstinence: Abstinence is een Zuid-Afrikaans non-alcoholisch spirit & dranken brand met een portfolio van complexe, geraffineerde non-alcoholische spirits en aperitieven gemaakt met een mix van planten en kruiden door middel ambachtelijke hydro-distillatie. In hun assortiment hebben zij momenteel twee witte spirits, een donkere en twee aperitieven.
Over Delta Wines: Delta Wines is een internationaal georiënteerde marktspeler in wijn, met een belangrijke rol op de Nederlandse markt. Delta Wines omvat zeven autonome bedrijven met één backoffice in Waddinxveen, Nederland en is de grootste wijnimporteur in Nederland. Het bedrijf omvat een jong en ambitieus team met een groot onderscheidend vermogen. Onze verschillende werkmaatschappijen sourcen hun wijnen wereldwijd en leveren zowel aan detailhandel als groothandel, traditionele vakhandel, taxfree, online en export. La Source is onderdeel van Delta Wines en legt zich geheel toe op alcoholvrije wijnen en -gedestilleerde dranken.
De aftrap van 2023. Een nieuw jaar vol nieuwe plannen. Het voelt altijd pril aan die eerste en nieuwe ochtend van het nieuwe jaar hier aan zee. De kruitdampen zijn opgetrokken en door de wolken piepen de eerste zonnestralen van 2023. De eerste januari is voor Gereons Keuken Thuis een mooie dag om goede voornemens te maken en snode plannen te smeden. Met inbegrip van de bagage, die ik meeneem uit het jaar ervoor.
foto: des volets ouverts.
Wat ga ik doen in 2023?
Voor Gereons Keuken Thuis ben ik altijd op zoek naar gastbloggers, voor een leuk verhaal of voor een leuk recept.
Terroir blijft een grote rol spelen op Gereons Keuken Thuis en onder de hashtag #occitanie ga ik aan een nieuw Frans avontuur beginnen. Ook laat professeur Anatole Circonflexe regelmatig wat horen op zijn nieuwe eigen pagina op GKT.
Een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Culinaire kennis en wijnkunde is in 2022 een beetje een ondergeschoven kindje geworden op mijn blog. Geïnspireerd door reizen en try outs ga ik 2023 kijken wat er beter kan in mijn gerechten. Er valt immers altijd wat te leren! Ik vind een groot nadeel van de bloggerswereld, dat er vaak 1000 in een dozijn recepten met supermarktingrediënten worden gepost. Gereons Keuken Thuis gaat zich weer meer richten op smaak, uitdaging en schwung in de keuken. Dat geldt ook voor wijnen. Want daar begon het tenslotte allemaal mee meer dan 16 jaar geleden. Tijd om in mijn nieuwe omgeving weer wijnen te gaan ontdekken.
#Nowaste, minder vlees, meer groente staan ook hoog op de agenda. Ik realiseerde me gisteren tijdens het koken, dat meer dan ooit het omgaan met resources een belangrijk onderdeel van mijn dagelijkse leven wordt. Net als een nieuw sportprojectje, want in 2022 sloeg de waan van de dag toe en werd mijn day to day sport-, zwem- en voedingsregime danig verwaarloosd.
Things will get edgier. In 2023 staat Gereons Keuken Thuis weer open voor kookboekrecensies, productreviews en event verslaggeving. Durf je het aan om je boek te laten recenseren, wil je je unieke product door mij laten testen of mij iets laten schrijven over je evenement? Be my guest. Gereons Keuken Thuis is altijd op zoek naar nieuwe input. Ik vermeld er wel bij dat ik strikter ga worden in mijn selecties en vooronderzoek.
Een spannend en uitdagend jaar 2023 ligt er dus voor Gereons Keuken Thuis in het verschiet. De aftrap van 2023, een nieuw jaar vol nieuwe plannen! Maar nu eerst nog een dagje uitbrakken.
Een heel gezond en inspirerend 2023 gewenst.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
