Ugly Belgian Food.

Ugly Belgian Food. Laten we het eens over de Belgische keuken hebben op GKT. En dan vooral over de geschiedenis van lelijke, maar o zo lekkere Belgische klassiekers. Want wie zegt, dat eten er per se mooi uit moet zien om te smaken? Dat is een concept uit het smartphone tijdperk. Naast verfijning à la Française in de Belgische restaurantkeuken, kent men in België al sinds de Middeleeuwen echte gerechten, die er misschien qua styling niet uit zien, maar die het hart van elke Belg harder doen slaan. Fleur Willems, de schrijfster van Ugly Belgian Food dook in de culineuze geschiedenis van dit wonderbaarlijke voedsel. In haar optiek vertelt juist de lelijkheid het beste verhaal.

foto: Cover Ugly Belgian Food.

De geschiedenis van de Belgische keuken start met de invloeden van vele culturen door de eeuwen heen. België ligt op het kruispunt van verscheidene Europese cultuursporen. Niet voor niets gaf Jacques Brel elke windrichting een karakter in zijn lied Mijn vlakke land. Van Kelten via Romeinen tot Fransen, Duitsers en Nederlanders. Je ziet het terug in de huizen, de taal, tradities en natuurlijk de keuken. De rijkdom van middeleeuws Vlaanderen en Bourgondisch Brabant brachten luxe goederen uit het Oosten zoals specerijen, maar ook kookkennis. Het is heden ten dage nog steeds te zien in bepaalde gebaksoorten zoals kruidkoek, maar ook in stoverijen. De schrijfster vindt misschien het meest kenmerkende aan de Belgische keuken de gulheid van de gerechten. Kom daar maar eens om bij die zuinige Nederlanders. Een keuken zonder de frou frou van Frankrijk. Maar een keuken vol convivialité*, waarbij de buik en de ziel worden gevoed. (Dat zie je bij de ch’tis in Noord Frankrijk ook) Hartverwarmend eten en dat hoeft niet mooi te zijn in vorm. Laat het u smaken, voegt een bekende Belgische TV kok toe.

Het eten in Ugly Belgian Food. Wat is Belgisch eten? En wat is een maaltijd zonder een kloek glas bier? Een foodparade in 3 Engelstalige categorieën. Ugly, uglier en tot slot ugliest. In het taalpuristiche België is er gekozen om het in het Engels te doen, denk ik. (GKT had gekozen voor Nederlands, maar dat terzijde.) In het hoofdstuk Ugly ontbreken frieten met stoofvlees, waterzooi en fazant op Brabantse wijze niet. Let wel, Willems geeft geen recepten, het is geen kookboek. Uglier grossiert in paling in het groen, een klassieker uit het Scheldeland, de emblematische toast Kannibaal en vogelnestjes in tomatensaus. Echt goede burgerlijke keuken. Met erbij op elke foto een bijpassend bier. Tot slot ugliest, het lijkt wel het Euro-songcontest: de twaalf punten gaan naar matoufet, een kruising tussen pannenkoek en omelet. Op de foto ziet dit gerecht eruit als een bord gele brokjes. Maar het zal goed smaken, want er is ook een formele Confrèrerie du Matoufet.

Ugly Belgian Food is een fijn vormgegeven boek. Vol klassiekers uit de Belgische keuken, gefotografeerd in Technicolor kleuren. Bij elk gerecht ga je via het verhaal terug in de tijd. Een lekker leesboek over de geschiedenis van een keuken, die zoals gezegd, je buik en ziel voedt. Niet meer en niet minder.

Ugly Belgian Food. Een culinaire geschiedenis van lekker lelijke Belgische klassiekers. Fleur Willems. (ISBN 978943410350) is een uitgave van Borgerhoff-Lamberigts en is te koop voor € 24,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

*convivialité: gezelligheid, gemoedelijkheid, samen zijn.

Tim Anderson: Hokkaido.

foto: de sfeervolle cover van Hokkaido.

Tim Anderson: Hokkaido. Recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson is geen onbekende kok en schrijver in GKT. Eerder smulde ik al van zijn verhalen over de Nanban* keuken, de makkelijke Japanse keuken, de vegan variant en de hapjes uit Izakaya, de beroemde streetfood-barretjes in Tokio. Anderson is al sinds zijn jeugd in Wisconsin bevlogen door de Japanse keuken. Hij smulde van Japanse chefs op TV, net als van ramen, toen hij in Los Angeles ging wonen. Een groot connaisseur werd hij toen hij in Japan woonde en alles savoureerde. Sindsdien is hij een expert op het gebied van deze Oosterse keuken. In zijn nieuwe boek Hokkaido reisde hij af naar het noordelijkste eiland van de archipel. Hokkaido, grensland, dat in de 19e eeuw werd toegevoegd aan het keizerrijk. Een eiland met een bevolking, die oorspronkelijk  uit Oost Siberië kwam en er andere cultuur- en eetgewoonten op na houdt dan de rest van Japan. Op dit eiland heerst de Aino keuken, de gastronomie van de nog resterende oorspronkelijke bevolking.

De Aino keuken rust op drie pijlers, de Japanse keuken, het gebruik van wilde kruiden en wild en Westerse landbouwproducten, die werden geïntroduceerd door de Amerikanen. Dit laatste doet hem aan Wisconsin denken, grapt de schrijver. Tegenwoordig zit de Aino keuken weer in de lift, de Aino keuken wordt inmiddels ook buiten Hokkaido meer en meer gewaardeerd.

De keuken van Aino. Tim Anderson start met de uitleg van de keuken op dit noordelijke eiland. Het klimaat kan bar zijn met hete zomers en strenge ijskoude winters. In de winter kunnen gemeenschappen door de sneeuw afgesloten zijn. Hierna gaat hij verder met een opsomming in infographics van alle specifieke smaken en ingrediënten. Veel nieuwe dingen, die niet altijd even makkelijk verkrijgbaar zijn. Dat maakt het speuren des te leuker. Of gebruik een alternatief, dat er dichtbij komt. In een bijdrage van chef Hiroaki Kon tref je een aantal Aino recepten aan, zoals stevige varkenshielsoep of rijst met rozenbottels. Je ziet dat deze keuken dicht bij de natuur staat.

Na dit Aino intermezzo gaat Anderson zelf aan de slag en maakt hij maaltijden in de Hokkaido stijl. Speciaal eten, gelardeerd met verhalen over dit eiland. Aparte seafood en land based recepten, zoals rijst met gerst en groentesoep met zalm. Anderson besteedt aandacht aan het conserveren van wilde look als smaakmaker. Dat kun je doen met de magnetron. Er zijn aardappelgerechten en hertenbiefstuk. GKT ziet het een beetje als de robuuste variant van de Japanse keuken. Stevig eten voor de inwoners in dit klimaat. Ramen mag natuurlijk niet ontbreken. En er is veel zuivel te vinden in het boek in kaas en zoete puddinkjes met lavendel.

Hokkaido is een mooi gemaakt boek in vrolijke kleuren, met heerlijke robuuste recepten, van een eiland, dat absoluut de term grensland niet verdient. De keuken van dit eiland is een entiteit op zich. Daarin is Tim Anderson met zijn gedegen onderzoek, zijn achtergrond verhalen in geslaagd. GKT is benieuwd welk aspect van de Japanse keuken hij in zijn volgende werk gaat belichten? Hokkaido is een must voor elke Nippon-adept.

In de alfresco-editie deze zomer van Gereons Mag tref je een zomers recept uit dit leuke boek!

Hokkaido, recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson. (ISBN 9789461433350) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 32,50.

*Nanban keuken is de door kolonisators beinvloede keuken van Okinawa, het zuideiland.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wine vibes 2025.

Wine vibes 2025. GKT gaat in 2025 de wijntour oppoetsen. De naam verandert, de inhoud niet, maar de thematiek wel. Wijntour gaat Wine vibes heten, klinkt wat swingender en GKT gaat proberen aan elke editie een thema te plakken. Deze keer zijn het rosé- en witte wijnen voor het voorjaar, die GKT selecteerde. Lekker vrolijk tijdens deze mistige januaridagen.

foto: Marius Peyol, coteaux d’Aix en Provence rosé. (FR)
foto: deze haalt GKT regelmatig in huis. Mucho mas blanco. (ES)
foto: Moulin de Gasac rosé, Languedoc en Grain de gris uit de Camargue. (FR)
foto: Cono Sur, unoaked chardonnay. (Chili)
foto: Grenache Grix, rosé du sable, Pays d’Oc. (FR)
foto: Béranger, picpoul de pinet, Languedoc (FR)
foto: Maritima rosé, coteaux Varois, Provence (FR)
foto: Montagny Prélude, Stéphane Aladame 2020, Bourgogne (FR)
foto: Souvenir by Chloé, generieke rosé du sable, Pays d’Oc. (FR)
foto: een AH gimmick WIJNTJE bio verdejo (ES)
foto: St. Louis de Provende, coteaux Varois rosé. (FR)
foto: SAAM chenin blanc uit Paarl (ZA)
foto: Mâcon- Chardonnay uit Chardonnay van Caves de Lugny. Bourgogne blanc. (FR)
foto: een favoriet van GKT: Puech du Viala, Saint Chinian rosé, Languedoc (FR)

De volgende aflevering van Wine vibes 2025 staat in het teken van de Languedoc in rood, wit en rosé.

Culinair leesvoer in januari.

Culinair leesvoer in januari. Het nieuwe jaar trapt GKT af met twee heel verschillende en bijzondere boeken. Een culithriller van smaakprofessor Peter Klosse en een canon van 500 jaar kookboeken in Nederland, samengesteld door Jonah Freud en Garrelt Verhoeven.

Jaloersmakende wijn. De nieuwe culithriller van smaakprofessor Peter Klosse. Het boek begint op Spitsbergen in de winterkou. Daar ligt in het donker en tussen de hongerige ijsberen in het diepe permafrost een kluis met alle zaden van de wereld, een reusachtig bezit. Het trekt de aandacht van ene Victor, die in opdracht iets te zoeken heeft op Spitsbergen. We zakken af, zuidwaarts, naar voor GKT bekender terrein. De wijngaarden van de Bitterois. Philippe Charpentier maakt benijde wijnen op natuurlijke wijze, zonder pesticiden en andere chemische middelen. Zijn wijn is jaloersmakend. Dit wekt wrevel op bij de directeur van chemie-multinational Cropinova. Tijdens een belangrijke wijnproeverij in Béziers wordt bekend dat Philippe bewusteloos en bloedend is aangetroffen in zijn wijngaard. De idylle van chateau La Vieille Tour hangt aan een draadje. Rond dit thema ontwikkelen de lijnen van het verhaal, dat Klosse baseerde op waargebeurde feiten zich razendsnel, van de Languedoc vis New York tot Hawaii. Waar ligt de jaloezie richting de wijnen van Philippe en welke belangen zijn er voor zijn ex, zijn neef of Cropinova? Peter Klosse neemt je mee in deze thriller op een inspirerende reis door caves, keukens en wijngaarden. Een spannend boek voor iedereen , die van wijn houdt en voor GKT bijzonder door de zo bekende omgeving. De rest van het verhaal leest GKT binnenkort uit in de Languedoc.

Peter Klosse is eigenaar van Hotel De Echoput in Apeldoorn en oprichter van de Academie voor Gastronomie. Klosse benadert de begrippen smaak en proeven op een wetenschappelijke manier. Hij publiceerde meerdere boeken en ontwikkelde het moderne smaakdenken dat inmiddels overal wordt toegepast. De chefs Theus de Kok en Peter Paul van den Breemen werken al jaren voor De Echoput en zijn wildkenners pur sang.

Eerder schreef GKT een review over Het nieuwe Proefboek van Klosse.

Jaloersmakende wijn, Peter Klosse. (ISBN 9789081496155) is een uitgave van Academie voor Gastronomie en is te koop voor € 22,50

Het Kookboek van Nederland. Een culinair canon door Jonah Freud en Garrelt Verhoeven. Deze twee schrijvers doken in vijf eeuwen kookboekgeschiedenis. Hoe kookte en kookt Nederland? Waar vroeger alleen welgestelde Nederlanders zich kookboeken konden veroorloven, zie je tegenwoordig in elke moderne keuken wel een rijtje op de afzuigkap staan. Met briefjes ertussen en vlekken of smetteloos. Kookboeken zijn in de 21e eeuw een identiteitsbepalend iets geworden. Zeker voor foodies. En het aanbod is schier onuitputtelijk. Dat was in voorgaande eeuwen anders. Freud en Verhoeven hebben getracht met 100 kookboeken en recepten eruit een beeld te schetsen van de evolutie van het kookboek in Nederland. Startpunt is 1514 met het oudste kookboek van de Lage Landen. Een notabel boecxken van cokeryen, een vertaling van de geschriften van Bartolemeo Sacchi. De bedoeling van dit boek was om mensen te leren gerechten op de juiste tijd in het kerkelijk jaar te serveren met op de Bijbel geïnspireerde recepten. Dat luisterde heel nauw. Bij deze episode serveren de schrijvers ghecloven nonnen, een eiergerecht uit de 16e eeuw. Via een plattelandskookboek belanden we bij De verstandighe kock, een kookboek uit de Republiek, een tijd van overvloed in de Nederlandse keuken. Het recept voor olipodrigo is hierbij een mooie illustratie.

De Franse keuken doet zijn intrede en kookboeken richten zich tot de koks en keukenmeiden. Er verschijnen in de opvolgende eeuwen heel wat keukenmeiden- en kookmeestersboeken voor het personeel downstairs op buitenplaatsen, met namen als De volmaakte Hollandsche keukenmeid. In de 19e eeuw krijgt deze keukenmeid een naam zoals Aaltje. Zij is een voorbeeld hoe het heurt aan tafel. GKT maakt nu een stap naar het onderwijs, met het receptenboek van de Haagsche Kookschool. Huisvrouwen in de dop leerden hoe thuis te koken en het gezin een gezonde maaltijd voor te zetten. In de 20e eeuw gaat het rap, meer en meer verschrijnen er kookboeken voor thuisgebruik. Zelfs een heus oorlogskookboek aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, om er het beste van te maken. Na de oorlog publiceert Margriet een eigen kookboek voor nieuwe tijden en zo evolueert het kookboek verder. Wina Born doet een duit in het zakje. Smaken uit nieuwe buitenlandse keukens doen hun intrede. Er is het Avenue kookboek en op TV verschijnen koks zoals Joop Braakhekke en Cas Spijkers. Tegenwoordig zijn dat de Jamie Olivers en Yvette van Bovens. Commerciëler en de tuttigheid is ervan af. Zij dragen bij aan het eerder genoemde fenomeen van kookboeken als lifestyle statement. En zo kan GKT nog wel even doorgaan over dit lijvige monnikenwerk, dat Jonah Freud en Garrelt Verhoeven hebben samengesteld. Enerzijds een mooie bloemlezing, anderzijds met leuke recepten. Een must have voor elke foodie. Met Het Kookboek van Nederland heeft GKT weer een mooi naslagwerk in zijn kookboekenhoek.

Het Kookboek van Nederland, onze keuken van 1500 tot nu. Jonah Freud & Garrelt Verhoeven. (ISBN 9789401492508) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99

Noot: deze boeken werden mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Gereons Mag, de feestdageneditie 24.

foto: de Hollandse winter.

Gereons Mag, de feestdageneditie 24. December is bij uitstek de feestmaand. En het lijkt tegenwoordig steeds vroeger te beginnen. GKT zag hoe in de stad Béziers op 31 oktober, de Halloween parade van die avond, was nog niet begonnen, dat de eerste kerstparefernalia al van stal werden gehaald bij een temperatuur van 23 graden. Wel wat vroeg, Het is een internationale trend. Ook in Nederland zie je steeds vroeger allerlei kerstversiering. Heel gezellig natuurlijk, maar het haalt wel een beetje de magie eraf. GKT wacht altijd de terugkeer van de goedheiligman af, alvorens zich te gaan beslommeren om de jaarlijkse kerstrally.

Waar gaat deze editie van Gereons Mag over? In ieder geval over FEEST! van Jeroen Meus. Er is een fijn recept van gay cooking club kok Bas van Montfrans voor chique sjeklade bollen. Helaas waren deze zo lekker, dat een foto niet meer gemaakt kon worden. Een mooie tentoonstelling in het Amsterdamse Van Gogh Museum over 150 jaar impressionisme. Sam Dixon schreef een erg vegan kerstkookboek. We drinken een gezellige kalimotxo. Snuffelen bij A Béziers brocante. Voor uitwijkelingen, locals en toeristen is er het Brabant kookboek van Andrea Janssen. GKT ging op verjaarsbezoek in Haarlem bij Dolly Bellefleur. Kijken in 500 jaar geschiedenis van het Nederlandse Kookboek met Jonah Freud en Garrelt Verhoeven. Verder wat easy does it feestelijke recepten. Gereons Mag besluit de laatste editie van 2024 met een gedicht uit de bundel Wachtland van Jan-Simon Minkema.

Maak er een mooie kerstrally van!

foto: cover FEEST! van Jeroen Meus.

FEEST! Jeroen Meus. Een nieuw kookboek voor de eindejaarsfeesten van “dagelijkse kost” coryfee Jeroen Meus. Hij neemt je mee in zijn beproefde keuken voor de feestdagen. Kerstgerechten en -menu’s. Verrassende gourmetsuggesties. Partysnacks voor Oud & Nieuw. Tot slot, hoe kan het ook anders, anti katerfood voor de day after. Het feestboek van Meus start met zoete herinneringen aan kerstavond bij grootouders. De toespraak van toenmalige koning Boudewijn. Zijn bompa, die de Brabançonne uit volle borst zong. En de nachtmis gevolgd door koeken met boter. Jeroen Meus denkt er altijd met warmte aan terug. Kerstavond verliep in zijn jeugd altijd volgens een vast ritueel. De krokettenmachine werd van stal gehaald Er was soep met groentjes uit eigenste tuin. En als klap op vuurpijl bombardeerde opa zijn kleinzoon tot huisbutler en sommelier. Want de jonge Meus zat tenslotte op de hotelschool. Tot zover het verleden, veel is veranderd. Maar voor Jeroen Meus zijn de kerstdagen ook in onze snelle tijd nog steeds dagen van dankbaarheid, solidariteit en gulheid. Kruip dicht bij elkaar, dans en vier FEEST!. Lees meer.

Uitgave van Manteau.

foto: de traditionele kerststal in het koor van de kathedraal van Den Bosch. Tot en met Driekoningen te zien.
foto: winterse blik op de Sint Jans Kathedraal in Den Bosch.

RECEPT van Bas van Montfrans: Brabantse sjeklade bol de luxe. Een feestelijk dessert geïnspireerd op de klassieke Bossche bol, maar dan met een winterse twist: een subtiele hint van sinaasappel en een vleugje kaneel. Perfect voor een feestelijke high tea of als afsluiter van een feestelijk diner.

Nodig: (voor 8 bollen)

Voor de soezen:

75 ml melk

75 ml water

60 g boter

1 snufje zout

1 el suiker

75 g bloem

3 eieren

Voor de vulling:

400 ml slagroom

2 el poedersuiker

1 tl vanille-extract

1 tl sinaasappelrasp

Voor het glazuur:

150 g pure chocolade

75 ml slagroom

1 tl kaneelpoeder

Bereiding:

Soezen maken. Verwarm de oven voor op 200°C. Breng in een pan melk, water, boter, zout en suiker aan de kook. Voeg de bloem in één keer toe en roer stevig tot een deegbal ontstaat die loslaat van de pan. Laat het deeg vijf minuten afkoelen. Voeg vervolgens één voor één de eieren toe en mix goed door, totdat je een glad, stevig beslag hebt. Schep het beslag in een spuitzak met een grote ronde spuitmond. Spuit acht mooie bollen op een met bakpapier beklede bakplaat. Bak de soezen 25 minuten in de oven tot ze mooi goudbruin en luchtig zijn. Laat afkoelen op een rooster.

Vulling bereiden. Klop de slagroom met de poedersuiker, vanille-extract en sinaasappelrasp stijf. Vul een spuitzak met een smalle spuitmond en vul de afgekoelde soezen met het slagroommengsel.

Chocoladeglazuur maken. Smelt de pure chocolade au bain-marie. Voeg de slagroom en kaneel toe en roer tot een glad mengsel. Doop de bovenkant van elke soes in de chocoladeglazuur en laat opstijven.

Wijn: rode Banyuls.

foto: Claude Monet, de schildersboot. (1874)

150 jaar impressionisme. April 1874. Een groep jonge kunstenaars opent zelf op een Parijse boulevard de deuren van hun tentoonstelling. Hiemee bevrijden zij zich van de strikte toelatingscriteria van de Salon-ten toonstelling waarmee de gevestigde orde bepaalt wat er te zien is voor het publiek. Claude Monet, Berthe Morisot, Auguste Renoir, Paul Cézanne, Edgar Degas en Alfred Sisley tonen hun persoonlijke impressie van het moment met losse penseelstreken en felle kleuren op hun doeken. De toeschouwers reageren geschokt, een revolutie vindt plaats. Honderdvijftig jaar later ziet men dit moment als de geboorte van een van ‘s werelds invloedrijkste kunststromingen: het impressionisme.

Centraal in de tentoonstelling staat de vraag hoe en wanneer de Franse impressionistische werken naar Nederland zijn gekomen? In hoeverre was Nederland rond 1900 al klaar om een moderne kleurrijke kunststroming uit Parijs te omarmen? Kon het publiek dit aan?

De Nederlandse smaak was in die tijd vrij conservatief en de hang naar traditionele donkere kleuren alom vertegenwoordigd op schilderijen. Vive l’impressionnisme! laat zien hoe de onvermoeibare inzet van een aantal visionairs, waaronder kunsthandelaar Theo van Gogh, die ervoor zorgde dat het impressionisme zijn weg vond naar Nederland. Zo brak hier uiteindelijk ook het licht door. Ook Vincent van Gogh ging overstag. Maar pas ná zijn verhuizing naar Parijs in 1886, toen hij met eigen ogen de impressionisten kon bewonderen, transformeerde zijn kunst radicaal en voorgoed, van bruin naar lichtere kleuren.

Vive l’impressionisme is nog tot en met 26 januari in het Van Gogh Museum.

video: Vive l’Impressionisme.
foto; cover A very vegan Christmas.

A very vegan Christmas. A very vegan Christmas. De in Londen wonende Sam Dixon is een bekende foodstylist voor zowel TV programma’s als gedrukte media. Zo schreef zij onder andere over eten in The Guardian en voor The Telegraph. Voor haar carrière in Londen werkte ze onder andere in Chez Panisse in Berkeley. Ze bestiert met een aantal anderen ook Studio Feast, een toonaangevend bedrijf in foodfotografie en -producties. Met de kerstdagen op het oog schreef Dixon het fijne kookboek A very vegan Christmas. Want menige thuiskok, al dan niet vegan zit regelmatig tijdens de feestdagen met de handen in het haar. Zoveel gasten, zoveel wensen! Want opa wil vlees, dan ander glutenvrij en nummer drie eet alleen vegan. En tot voor kort was er op vegan en feestgebied niet zo veel te doen in de supermarkt. Hoe maak je er dan toch een feestelijke boel van? Sam ging aan de slag met feestelijke gerechten in een plantaardige (kerst)jas. Met gebruik van seizoensproducten. Het gevolg: een boek vol feestrecepten, waarmee je zelfs bij de meest verstokte carnivoor een bewondering oogst. Lees meer.

Uitgave van GoodCook.

foto: de ingrediënten voor een kalimotxo in GKT.

Kalimotxo. Wat hebben de Kerstdagen, Coca Cola, rode wijn en Baskenland met elkaar te maken? Zo op het eerste gezicht helemaal niets. Nou ja, Coca Cola company uit Atlanta vond de kerstman uit.

Toen cola nog niet volop verkrijgbaar was in de jaren 20 van de vorige eeuw was het in Spanje heel gebruukelijk om deze schaarse frisdrank te mengen met een scheut rode wijn. Dat veranderde in 1953 toen de eerste colafabriek op het Iberisch schiereiland opende. In 1972, tijdens een festaval in het Baskische plaatsje Algorto kreeg de mix van cola en rode wijn de klinkende naam kalimotxo. Sindsdien is het een klassieke partydrink in Baskenland. Kalimotxo is makkelijk te maken. Ook in een alcoholvrije en lightvariant.

Voor de feestdagen maakt GKT een kalimotxo light van rode Sangre de Toro van Torres en Coca Cola light. Je kunt ook de Torres Sangre de Toro 0% gebruiken als de wijn je als naar de kop is gestegen.

Nodig:

1 deel 125 ml rode wijn (joven)

1 deel 125 ml Coca Cola zero

2 druppels angostura bitter

schijf sinaasappel

ijsblokjes

Bereiding:

Mix alle ingrediënten door elkaar en schenk in een groot wijnglas met ijs. voeg 2 druppels angostura bitter toe, roer door en garneer met schijf sinaasappel.

Als snack of tapa kun je denken aan een pittige chorizo in plakjes.

Osasuna! ¡Salud!

foto: la gardienne tussen de overige bric à brac.
foto: voor de één een kaptafel, voor de ander een schrijfplek à Béziers brocante.

A Béziers brocante. Het gonst in de faubourg van Béziers. Die wordt na jaren verwaarlozing onder handen genomen. En op niet mis te verstane wijze. De verderop gelegen 9 sluizen van Fonserrane liggen nu te schitteren in een mooi park, dat je in 20 minuten lopen vanuit de oude stad bereikt. In de bovenstad, bereikbaar via liften en rond de Pont Vieux gonst het van de opknapactiviteiten. GKT is elke keer verbaasd hoe rap er nieuwe dingen bijkomen.

Midden in de faubourg ligt à Béziers brocante, een initiatief van vier brocanteurs, waaronder meubeldeskundige en vriend Mathieu. Hij tovert door middel van zandstralen oude meubelen om tot nieuwe parels voor je interieur. Ook de bric-à-brac is de moeite waard. GKT kon het in het voorjaar niet laten twee cochonneries te kopen in de vorm van een piraatvarken en een cochonailleschaal. Maak eens de wandeling via de pont vieux van boven naar beneden of andersom en bezoek dit walhalla voor brocante- adepten! Parkeren kan om de hoek op het mega parkeerterrein, volg de borden P Pont Vieux.

foto: Béziers dans le brouillard.
foto: cover Kookboek van Brabant.

Brabant, het kookboek. Dit boekje mag niet ontbreken in Gereons kookboekenhoek. Als Brabander, Brabantse uitwijkeling of toerist lees je hierin de geschiedenis van de Brabantse keuken. Die in tegenstelling tot het predikaat Bourgondisch vaak niet zo is. Natuurlijk zijn er de gezellige worstenbroodjes voor Kerst en andere feestdagen. De Bossche bol met mes en vork op een Bosch terras is ook een klein feestje. Net als de Brabantse koffietafel, maar ad fundum is de (Noord) Brabantse keuken een praktische en landelijke. Gezinnen waren groot, er was weinig geld en toch moesten alle monden worden gevoed. Dus at men veel aardappels, groenten van het seizoen en ingemaakt in de winter. Soepen kwamen op tafel en soorten pap. Ondanks de armoede was het niet minder gezellig aan tafel. Brabant een kookboek is het verhaal van de warme gastvrije landstreek. Geschreven door Andrea Janssen. Meer lees je op GKT in het nieuwe jaar.

Uitgave van het Zwarte Schaap.

foto: een Vlaamse schuur in winters Brabant.

RECEPT. Brabants reestoofpotje.

Nodig:

1 kg uitgebeend en in blokjes gesneden reevlees

1 grote witte ui

1 middelgrote winterpeen

1 teen knoflook

250 gram witte champignons

3 sneetjes peperkoek

Ongeveer een halve liter rode wijn

Bereiding:

De ui en de wortel in ringen snijden, de champignons grof snijden, de knoflook persen. De wijn op een middel laag vuur warm laten worden. De reeblokjes aanbraden in boter, aan het eind bestuiven met een beetje bloem en door elkaar roeren tot ook de bloem bruin is. Ondertussen de uien, wortel en knoflook op een laag vuur ongeveer 8 minuten laten stoven tot de uien glazig zijn. Het vlees en de groenten in de rode wijn doen, het vlees moet onder staan. Ongeveer twee uur laten pruttelen, let op dat het vlees niet uit elkaar valt.
De champignons voorzichtig aanbakken, niet te lang. Het laatste kwartier, twee/ drie sneetjes peperkoek mee laten sudderen en afhankelijk van de smaak appel of perenstroop toevoegen. Als laatste de champignons 5 minuutjes mee laten sudderen.

Serveer deze schotel eens met aardappel/selderijpuree, spruitjes met spekjes en peren in Beaujolais siroop. Appelmoes met kaneel mag ook.

Wijn: Rode AOP Saint Chinian, zoals Puech du Viala uit Cessenon sur Orb,

Let Love Rule. Dat is de slogan van de nu 35-jarige self made beauty & brains Dolly Bellefleur. Liefde is universeel vindt deze diva en vormde het startpunt van deze indrukwekkende carrière. Dolly, aka Ruud Douma, staat garant voor een dosis strijdbaarheid gecombineerd met de liefde voor poëzie en kleinkunst. Zelfs Poetin nmoest eraan geloven. Het kamertje was de kick off voor de zeer jonge Douma, zijn escaperoom, zijn eigen wereld , vanuit war de eerste stappen op de bühne werden gezet tussen de popposters, Fabeltjeskrantfiguren en platenkoffer, in tartanprint. Op 28 oktober 1989 werd Dolly geboren en allengs via vele avonturen veroverde zij de harten van velen als boegbeeld van de gay community en stedenmaagd van de stad Haarlem. In het Haarlemse Verwey museum is nu een ode te zien aan Dolly, een kleurrijke rondgang, meer zegt GKT niet. Want je moet Let Love Rule zelf beleven. Houd ook de speciale hooggehakt woensdagen in de gaten om de diva zelf te ontmoeten.

Let Love Rule is nog tot 11 mei 2025 te zien in het Verwey museum in Haarlem.

foto: als GKT een brocante binnenstapt, vindt hij deze charcuterieschaal.

RECEPT voor zult van GKT.

Zult kan worden gemaakt van kalfs-, varkens- of rundvlees. Restvlees dat lang word gegaard. Wordt zult gemaakt van een de kop, dan heet het hoofdkaas. Denk aan tête de veau. Als je veel botten en kraakbeen houdende vleesresten (zoals oor) mee kookt gaat er al een gelerende werking vanuit. Mocht het vocht te dun blijven kun je altijd wat gelatine toevoegen. Ik maak de zult met wat witte wijnazijn. Zult doet het ook goed als borrelhap bij een koud glas bier.

Nodig:

1 kg schouderkarbonades

500 g krabbetjes

zout en peper

150 ml witte wijn azijn

zure augurkjes

nootmuskaat

3 kruidnagels

3 laurierbladeren

2 takjes tijm

gehakte peterselie

Bereiding:

Zet al het vlees net onder water in een pan. Maak een bouquet garni van de laurier en tijm. Voeg zout, peper, kruidnagels, nootmuskaat en de witte wijn azijn toe. Breng het geheel aan de kook, schuim eventueel af. Laat het vlees 2 à 3 uur trekken op laag vuur. Haal het vlees uit de pan en snijd heel fijn. Haal de harde stukjes eruit. Haal ook het vlees van de krabbetjes. Zeef de bouillon en laat afkoelen. Schep het vet eraf. Als het vocht is afgekoeld en het is niet dik genoeg, kun je het inkoken. Of wat gelatine toevoegen. Meng het vlees, gehakte zure augurkjes en de gehakte peterselie door de stollende bouillon. Giet het in een vorm en laat opstijven in de ijskast. Lees meer.

foto: Garnaal Knokke le ZOUTE.

RECEPT. Garnaal Knokke le Zoute.

Nodig:

4 sneden casinobrood

300 gepelde garnalen

3 el mayonaise (Lesieur of DeVos

1 el crème fraîche

2 tl dragon

sap van 1/2 limoen

waterkers

peper en zout

Bereiding:

Snijd de korsten van het witbrood en rooster ze in een koekenpan met een drupje olijfolie aan beide zijden. meng de mayonaise, crème fraîche, dragon, limoensap en wat zwarte peper tot een gladde saus. Pel de garnalen. Leg op elk sneetje wat waterkers en schep er voldoende garnalen op. Schep daarna de saus op de toast en garneer met een een takje peterselie.

Wijn: drink er een feestelijk glas champagne of crémant bij. Een fijne crémant de Bourgogne wordt gemaakt door Domaine de la Rizolière in Veauxrenard. (69)

foto: cover Het kookboek van Nederland.

Het Kookboek van Nederland. Jonah Freud en Garrelt Verhoeven doken in 500 jaar Nederlandse kookboekgeschiedenis. Wat aten wij, hoe maakten we het en welke kookboeken gebruikten we 5 eeuwen lang? Een interessante studie, want pluis maar eens honderd kookboeken uit verschillende tijden en achtergronden door op zoek naar een emblematisch recept. Het levert een mooie bloemlezing op met bekende en minder voor de hand liggende kookboeken. GKT heeft wat te lezen tijdens de aanstormende feestdagen. Review volgt in januari 2025.

Uitgave van Lannoo.

foto: cover Wachtland van Jan-Simon Minkema.

Gedicht voor de winter. Het eerste gezicht, J.S. Minkema (2020)

Uit de bundel Wachtland komt onderstaand gedicht. Eén van de episodes uit het leven van Jonathan, een wachtende, die verblijft in Wachtland, totdat zijn moeder hem roept. Hij groeit op en wordt zanger, ontmoet de liefde van zijn leven. Zijn ouders velaten deze aarde en de zanger vindt troost bij Maria. Het einde van zijn aardse bestaan beleeft hij hand in hand met zijn grote liefde. Hierna keert hij terug naar Wachtland. De cirkel is rond.

Het eerste gezicht.

Daar stond ik, in het volle licht,
op dit toneel was ik de vorst.
Ik regeerde, zong uit volle borst.
Vooraan in de zaal jouw gezicht.

Einde concert, mijn laatste lied.
Jouw ogen van heel lang gelee
zongen alle woorden met mij mee.
Ik wist, al kende ik je niet.

“Maria” zong ik, keek alleen naar jou.
Hand op mijn hart en dat ogenblik
besloot: “Daar zit hij dan.
Mijn betere ik, hij wordt mijn lief,
de man met wie ik trouw”

Die nacht werden wij een gedicht
met woorden alleen van ons twee.
Ik dacht “Hij gaat een leven lang mee,
mijn vriend van het eerste gezicht.”

RECEPT. Crumble van venkel, peer en gorgonzola dolce uit Régal.

Nodig:

2 grote niet te rijpe handperen

2 stevige venkelknollen

200 g gorgonzola dolce

3,5 dl room

50 g gehakte hazelnoten

50 g grove havervlokken

50 g gezouten boter

peper uit de molen

Bereiding:

Snijd de boter in kleine klontjes en meng deze met een vork door de gehakte hazelnoten en havervlokken. Zet weg in de ijskast. Kook de twee venkels in ruim (gezouten) water in 20/25 minuten gaar. Prik erin of ze zacht zijn. Giet de venkelknollen af en snijd ze in kwarten. Verhit de oven voor op 190° C. Schil de peren. Snijd in vieren en haal hetklokhuis eruit. Vet een ovenschaal in en verdeel de venkel en peer om en om over de schaal. Meng de gorgonzola en room en verwarm deze kort in een pannetje Voeg een draai peper toe en giet het mengsel over de venkel en peer in de schaal. Bestrooi het geheel met de mix van boter, hazelnoten en havervlokken. Zet de schaal in de oven en bak in 30 minuten af.

Wijntip: witte vermentino uit St, Jean Minervois.

foto: de aanbidding der Wijzen, Emmanuel Flipo in de abdij van Valmagne.

UITSMIJTER: Kerstkoken met de Zweedse kok.

Noot: de vendanges-editie 2024 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Jeroen Meus, VRT, Uitgeverij Manteau, GoodCook, Sam Dixon, Van Gogh Museum Amsterdam, A Béziers brocante, Dolly Bellefleur, Verwy Museum Haarlem, Jonah Freud, Garrelt Verhoeven Lannoo, Andrea Janssen, Het Zwarte Schaap uitgeverij, Jan-Simon Minkema, magazine Régal. gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

FEEST! Jeroen Meus.

FEEST! Jeroen Meus. Een nieuw kookboek voor de eindejaarsfeesten van “dagelijkse kost” coryfee Jeroen Meus. Hij neemt je mee in zijn beproefde keuken voor de feestdagen. Kerstgerechten en -menu’s. Verrassende gourmetsuggesties. Partysnacks voor Oud & Nieuw. Tot slot, hoe kan het ook anders, anti katerfood voor de day after. Het feestboek van Meus start met zoete herinneringen aan kerstavond bij grootouders. De toespraak van toenmalige koning Boudewijn. Zijn bompa, die de Brabançonne uit volle borst zong. En de nachtmis gevolgd door koeken met boter. Jeroen Meus denkt er altijd met warmte aan terug. Kerstavond verliep in zijn jeugd altijd volgens een vast ritueel. De krokettenmachine werd van stal gehaald. Er was soep met groentjes uit eigenste tuin. En als klap op vuurpijl bombardeerde opa zijn kleinzoon tot huisbutler en sommelier. Want de jonge Meus zat tenslotte op de hotelschool. Tot zover het verleden, veel is veranderd. Maar voor Jeroen Meus zijn de kerstdagen ook in onze snelle tijd nog steeds dagen van dankbaarheid, solidariteit en gulheid. Kruip dicht bij elkaar, dans en vier FEEST!

foto: cover FEEST!

FEEST! start op Kerstavond. Op deze avond wordt er in tegenstelling tot Nederland feestelijk gedineerd. Jeroen Meus laat in het hoofdstuk Kerstfeest zijn klassieke scholing zien met zijn eigen dagelijkse kost kneepjes. Dat betekent dat voor iedereen, die uit het boek kookt, de gerechten maakbaar zijn. Oesters, beenhamsalade, mosselen à la nage. Dat trapt mooi af als amuses. Veel zeevruchten ter opwekking van de goesting. De voorgerechten: gerookte paling met tartaar van rode biet, klassieke wildpaté of voor de vegetariërs, knolselder-cannelloni. Voor degenen met ruimte over een soepje of tussengerecht tussendoor en dan is het tijd voor het pièce de résistance. GKT vindt de fazant Brabançonne een mooie. Klassieker is de gevulde kalkoen of een navarin van haas. GKT gaat dit boek ook gedurende het wildseizoen gebruiken. Dan volgen de desserts en het uitbuiken voor de mis kan beginnen.

Van geheel andere orde zijn de suggesties voor feestelijke gourmettafels. In zijn herinnering bedacht de schrijver zijn eerste recepten tijdens het gourmetten. Voor hem voelt elke gourmettafel als een cadeau. Het is een mooie gelegenheid om samen te koken en te praten aan de kerstdis. Van klassiek via Mexicaans en burgergourmet tot raclette met kaas, ham en groentjes. Jammer dat voor GKT deze laatste tot de verboden vruchten is gaan behoren. Wie weet ga ik een keer smokkelen. Moet eens kunnen.

De eindejaarsfeesten, met makkelijke hapjes voor tijdens het aftellen naar het nieuwe jaar. Saté’s, gefrituurde schartong met tartaarsaus en worstenbroodjes. Nee geen Brabantse, maar Tex Mex gekruid. Voor daags erna is er katerfood, omdat zo’n nieuwjaarsnacht wel wat vergt van het lijf. (Doet me denken aan die Antwerpse hit over de mot in je lijf) Stevig eten voor de uitbrakdag. FEEST! is een kookboek om van te smullen en met de kost van Meus kom je die laatste week van 2024 wel door. Laat het smaken!

FEEST! Jeroen Meus. (ISBN 9789022341605) is een uitgave van Manteau/Standaard Uitgeverij en is te koop voor € 39,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Mindmapping in november.

foto: schilderij van Emmanuel Flipo in de abdij van Valmagne.

Mindmapping in november. Nog één week en dan is deze derde herfstmaand alweer finito. Voorbijgevlogen. Ja zelfs zo rap, dat de lancering van de Beaujolais Nouveau ook aan GKT is voorbijgegaan. Zo zit je op 1 november nog op het mediterrane strand, vandaag staar ik vanuit mijn raam op een grijze en kolkende Noordzee. De wind giert om het raam. Niet getreurd, zulke meteoroligische dagen zijn uiterst geschikt om te mindmappen. Al dan niet snode plannen smedend voor de decembermaand, want in het hoofd van GKT staat er nogal wat op de rol. Voornemen één is de kerstboom. Ijs en weder dienende schaft GKT, na zeven jaar afwezigheid, een boom aan. Hoe dat gaat aflopen lees je waarschijnlijk half december, als het ding staat. Ik doe namelijk niet mee aan de trend van het plaatsen van een boom ver voordat de Sint is aangekomen in het land. Dat schijnt tegenwoordig bon ton te zijn. Kun je net zo goed al op 1 februari de paastak neerzetten, loopt het mooi in elkaar over.

Wat gaat er in december, de winter- en feestmaand dan wel gebeuren? In ieder geval besteed ik aandacht aan het heerlijke kookboekje Brabant. Als uitwijkeling uit deze provincie voor mij een feest der herkenning, want zeg nu zelf, wie is er niet groot geworden met een sjeklade bol on the go? GKT is een aflevering van de wijntour aan het assembleren, thema feestwijnen. Dus mochten jullie nog een tip hebben? Er liggen twee hele verschillende kerstkookboeken te wachten, Feest van Jeroen Meus en A very vegan Christmas van Sam Dixon. Inspiratie voor de volgende editie van Gereons Mag. In Den Haag, bij De Mesdag collectie loopt nog steeds de tentoonstelling van Rosa Bonheur. In december gaat GKT zeker tijd vrij maken, om deze te bezoeken. De in Frankrijk aangeschafte kookmagazines staren GKT aan. Eens kijken, wat voor een leuke astuces voor de feestdagen hierin staan?

Genoeg input, om de maand december door te komen en binnen de elementen buiten te trotseren. Stay tuned. GKT mindmapt nog even door.

foto: recept van Bas van Montfrans.

RECEPT

Zuurkooltaart Bas van Montfrans.  Een gezellig winterrecept van Bas, een fervent lid van de Gay Cooking Club op Facebook. Proef eens zijn zuurkooltaart. Warme kost voor gure dagen.

Nodig:

500 gram zuurkool

1 ui, fijngehakt

200 gram spekjes

200 gram geraspte kaas

4 eieren

200 ml zure room

zout en peper naar smaak

1 ongebakken taartbodem

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 180°C. Bak de spekjes in een koekenpan tot ze knapperig zijn. Voeg de fijngehakte ui toe en bak tot de ui zacht is. Laat de zuurkool uitlekken en druk het vocht er zoveel mogelijk uit. Meng de zuurkool met de gebakken spekjes en ui. Verdeel het zuurkoolmengsel gelijkmatig over de ongebakken taartbodem. Klop de eieren en zure room samen in een kom. Voeg zout en peper toe naar smaak. Giet het eimengsel over de zuurkool. Strooi de geraspte kaas over de bovenkant. Bak de quiche in de voorverwarmde oven gedurende ongeveer 30-35 minuten, of tot de bovenkant goudbruin en de vulling stevig is. Haal de quiche uit de oven en laat hem een paar minuten rusten voordat je hem aansnijdt. Serveer direct.

De Slager. Ronald Giphart & Jacques Hermus.

foto: cover De Slager.

De Slager. In ons Zuid franse dorp van 1700 zielen heb je zowaar twee slagerijen, die kunnen rekenen op voldoende klandizie. De ruïne, die vanuit het keukenraam van GKT is te zien, is het voormalige abattoir van het dorp. Als je door ons dorp loopt zie je op verscheidene gevels van woonhuizen de term boucherie staan. Het kan dus niet anders zijn dan dat Q. een lokaal centrum van vleesproductie was. Helaas geldt: moderne tijden, andere mores. Iedereen wilde vanaf de sixties meer vlees gaan eten en het epicentrum van deze gigantische hoeveelheid vlees werd het terrein van de grote retailers. Ga eens kijken naar het uitgestalde vleesheuvels in de Franse hypermarché’s, die, in tegenstelling tot Nederland, nog steeds een slager hebben rondlopen sur place. Een fenomeen, dat in Nederland al in de jaren 90 verdween.

Ronald Giphart en Jacques Hermus doken voor hun boek in de wereld van vlees en de slager. Eén van de oudste beroepen ter wereld. Terzijde: GKT is zich bewust, dat er nog een ouder beroep is wat met vlees heeft te maken, maar daar gaat het boek niet over. Na een stevige lunch vergezeld van aardig wat wijn vonden beide heren het tijd, om eens te gaan neuzen in de bijzondere habitat van de beenhouwer. Ondanks de vega hausse en eiwit-transitie eet nog steeds 90% van de Nederlandse en Belgische bevolking (veel) vlees. En iemand moet deze consumenten hiervan voorzien.

In De Slager komt allereerst de geschiedenis van het beroep aan bod. Van de Klassieke Oudheid tot heden. De gildes, ontstaan in de Middeleeuwen, -waarschijnlijk ook in dorp Q.- waren vormend voor de professie. Slachthuizen lagen buiten de muren, ook in ons abdijdorp. Zo niet, dan had je de vleeshallen, die je nog steeds kun bewonderen in Amsterdam en Haarlem. De mooiste vleeshal, die GKT kent is die van  Athene, gelegen vlakbij de wijk Monastiraki. Daar kijk je je ogen uit. Ook de veemarkt speelde een belangrijke rol. In de stad waar GKT opgroeide bevond zich tot aan de BSE crisis één van de grootste veemarkten van Europa. Een dagelijks ochtend spektakel op straat en in de hallen. Maar ook in de kroegen eromheen.

De schrijvers besteden na de geschiedenis ook aandacht aan de rol van de hedendaagse slager. In hun optiek kan deze ervoor gaan zorgen, dat wij allen minder, maar beter vlees gaan kopen en eten. Hoef je helemaal niet per se vega voor te worden. Zij bieden in hun boek enkele handvatten voor deze mindset. De techniek komt aan bod, de slacht, het uitbenen, het al dan niet rituele aspect, waar vaak veel over is te doen, de productie van vleeswaar en heel interessant een speciaal hoofdstuk over Parijs. Deze stad mag zich een echte slagershoofdstad nomen. Maar vlak Buenos Aires, NYC of Fort Worth ook niet uit. In het Parijse hoofdstuk lees je tussen de regels door, dat Jacques een fan is van boerenzoon  Stéphane Reynaud, bistrotier in Montreuil en Franse vleeskenner bij uitstek.

Van Parijs reizen we via Vlaanderen en gelieerde slagersonderwerpen naar de toekomst van het slagersvak met als resolutie: produceer minder, koop beter en geniet daardoor van lekkerder vlees. Een met kunde gemaakt product. Het is tijd dat een jonge generatie slagers zich hiervoor gaat inzetten. Het ambachtelijke boek De Slager van het duo Giphart/Hermus kan hiertoe een mooie kick off zijn. Vol verwachting kijkt GKT uit het boek in Nederland op de deurmat aan te treffen.

De Slager, Ronald Giphart & Jacques Hermus. (ISBN) is een uitgave van Nijgh & Van Ditmar en is te koop bij je lokale kookboekenvakman of online voor € 25,00.

Extra: een recept uit het carnet culinaire van professeur Anatole Circonflexe: entrecote Bercy.

PARIS 12e  De wijk Bercy is een heel oud stukje Parijs, dat al vanaf de 12e eeuw als Bercix wordt genoemd. In de negentiende eeuw werd dit dorp het domein van wijnhandelaren en slachthuizen. Tegenwoordig is Bercy bekend om het Accor Omnisports sportpaleis als locatie voor sport et spectacles. Professeur Circonflexe zag op televisie een bereiding van entrecote Bercy, een traditioneel vleesgerecht. Een gerecht, dat herinnert aan de 19e eeuw, toen de stad Parijs expandeerde en er in deze wijk veel slagerijen en wijnverkopers te vinden waren. En geluncht moest er worden.

foto: entrecote Bercy, credits en recept van cuisinealafrancaise.com

Nodig

 2 flinke entrecotes

4 grote sjalotten

sap van een halve citroen

fijngehakte peterselie

een bosje waterkers

1 ½  dl witte wijn

3 el volvette creme fraiche

boter

peper & zout

Bereiding:

Pel de sjalotten en hak ze fijn. Doe de sjalotten in een pan met de witte wijn en breng aan de kook en laat de uien zacht karamelliseren. Reduceer tot ongeveer ¾. Voeg wat peper en zout toe en de crème fraîche. Laat het geheel zachtjes inkoken en voeg tot slot een kont boter, fijngehakte peterselie en het citroensap toe. Klop de saus goed door. Grill de twee entrecotes  gedurende 2 à 6 minuten per kant, afhankelijk van de dikte en gewenste cuisson. Zet het vlees hierna apart om te rusten. Dit zag professeur Circonflexe een kok doen in het programma La Meillieure Boulangerie de France op M6. Was en pluk de waterkers en leg deze op borden. Snijd de uitgeruste entrecotes in dunne plakken en leg deze op het bord. Geef de saus Bercy er in een apart kommetje bij.

Noot: dit boek werd mij als PDF recensie-exemplaar gestuurd door Jacques Hermus. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wijntour 2024. Les vendanges.

Wijntour 2024. Les vendanges. Gisteren zag GKT onderweg naar Capestang de laatste plukmachines en karretjes met druiven rijden. Het oogstseizoen begint ten einde te lopen. Wat gaat de millésime 2024 brengen? In ieder geval wordt er hard aan gewerkt hier in de Languedoc. Tijd voor een nieuwe wijntour, les vendanges editie, alleen foto’s (geen tekst) ter inspriratie. Fijne herfst.

foto: Een rode tempranillo uit Catalunya.
foto: Le Champ de Prince. bio IGP Cessenon sur Orb.
foto: IGP marselan rood van bio domaine Castan.
foto: BIB van Alma Cercius, feest- en apérorosé.
foto: Côtes du Roussillon.
foto: Apéro wijnen.
foto: AOP St. Chinian Puech de Viala.
foto: L’unique Gaillac rouge.
foto: Verdejo, sauv blanc & hardonnay blend uit Catalunya.
foto: Terroir du Lias van domaine Castan bio..
foto: Pays d’Oc IGP chardonnay.
foto: Les deux frères bio pinot noir IGP uit eigen dorp.
foto: Les libellules vermentino, Cessenon sur Orb.

De volgende wijntour heeft als thema feestwijnen en staat half december online. GKT gaat alvast selecteren en proeven!

Les Grands Buffets.

foto: entrée van Les Grands Buffets.

Les Grands Buffets. Tradition & Dédication. Vrijdagavond, het parkeerterrein bij het omnisports-complex van de Zuidfranse stad Narbonne loopt langzaam vol. Uit de auto’s stappen mensen, gekleed voor een feestelijke avond. Het zwem- en schaatsgebouw is gelegen op een ZAE* net buiten het oude centrum van de stad. Omgeven door winkelketens en fastfoodzaken. Net als elders in Frankrijk. Wat doen al die mensen dan hier op hun paasbest? In het jaren 80 gebouw huist namelijk één van de grootste attracties van Narbonne. Naast trekpleisters als het aartsbisschoppelijk paleis en de beste markt van Frankrijk, huist hier Les Grands Buffets. Een gastronomische tempel gewijd aan alles wat er op eetgebied is te vinden in de Hexagone. Aanvankelijk was GKT hier wat sceptisch over, gezien de all you can eat formules, die we in Nederland kennen. Maar de werkelijkheid bleek geheel anders. Bij binnenkomst sluit je in de hal van het zwembad aan bij de andere gasten. De deuren zwaaien klokslag half acht open en je betreedt een spreekwoordelijke grot van Ali Baba. Je komt ogen tekort. Kosten noch moeite zijn gespaard, om de gasten terug te voeren naar het Frankrijk van Escoffier en de belle époque. Prachtige zalen vol koperen buffets met vanalles, wat je je maar kan voorstellen op eetgebied. Van vis, via een cochonaille, verse kreeft, oesters, warme gerechten, een rotisserie, waar je je hoofdgerecht bestelt, het grootste kaasplateau van de wereld en tot slot crèpes Suzettes, die voor je neus worden bereid. Vandaag een fotoblog, want de aanvankelijke vraagtekens verdwenen bij al dit lekkers als sneeuw voor de zon. Les Grand Buffets zijn een once in your life experience. Niet meer en niet minder. Incontournable!!!*

video: koks aan het werk in de rotisserie.
foto: het dessertbuffet.
foto: hammen om zelf te snijden bij het cochonaille buffet.
foto: krabvarieteiten.
foto: de tuin van Les Grand Buffets.
foto: amuses, waarvan boven de rogvleugelpaté heel bijzonder was.
video: kreeftparadijs.
foto: kreeft en crevettes.
foto: een gegratineerde oester uit Bouzigues met sabayon van muskaatwijn.
foto: de Tommes uit de Pyreneeën.
foto: de eetzaal à la Louis XVI.
foto: de rotisserie.

LES GRANDS BUFFETS, Rdpt de la Liberté 11100 Narbonne. France. + 33 4 68 42 20 01

Reserveren: https://www.lesgrandsbuffets.com/fr

ZAE= zone d’activités économiques, bedrijventerrein

cochonaille = alles van het varken

Incontournable = wat je gezien moet hebben, niet te missen

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten