De makkelijke dinsdag van Raya. Het is weer bijzondere kookboeken-dinsdag. In Gereons Kookboekenhoek staat een kookboek uit 1994 van Raya Lichansky. Zij is op mijn blog al vaker voorbij gekomen met o.a. fenouilloise, een heerlijke Provençaalse koude soep. Raya kookte in de nineties de sterren van de hemel op RTL 4 met haar rubriek Raya’s Makkelijke Maandag. Ik heb wat keren voor de buis gezeten. In die tijd werd je namelijk nog niet bedolven onder een lawine van TV chefs en van foodbloggen en -vloggen had nog nooit iemand gehoord. Raya draaide haar hand niet om voor Normandische kipdrumsticks, Mexicaanse gehaktrolletjes of Bulgaarse spinazietaart met fetakaas. Speciale en lekkere recepten voor iedereen en alledag. Voor mensen met een druk bestaan, want dat was 27 jaar geleden niet anders dan nu. Ik koos uit Raya’s makkelijke maandag champignons op zijn Grieks. Voor de makkelijke dinsdag van Raya. De evzonen in Athene zouden ervan smullen. We drinken er een glas koude retsina bij. (mag ook ander wit zijn hoor!)
foto: evzonen op het Syntagmaplein in Athene.
RECEPT voor de makkelijke dinsdag van Raya.
Nodig:
750 g champignons
2 el olijfolie
1 kleine venkel, kleingesneden
1 glas witte wijn
1 tl korianderzaadjes
1 tl jeneverbessen
zout
mespunt cayennepeper
4 tomaten
sap van 1 citroen
1 borrelglas droge witte vermout
gehakte peterselie
gehakt korianderblad
Bereiding:
Veeg de champignons schoon, snijd de grote exemplaren doormidden. Verhit de olie in een hapjespan, fruit de venkel en champignons zonder ze te laten kleuren. Blus af met de witte wijn. Doe de korianderzaadjes en de jeneverbessen erbij en voeg zout en cayennepeper naar smaak toe. Ontvel de tomaten (de zaadjes mogen blijven zitten), snijd ze in stukken en doe ze met het citroensap bij de champignons. Leg het deksel op de pan en stoof de champignons op middelhoog vuur gaar. (20 minuten) Neem de laatste 5 minuten het deksel van de pan en laat het vocht iets inkoken. Roer de witte vermout erdoor en laat hierna het gerecht door en door koud worden. Bestrooi ze voor het opdienen met de gehakte kruiden.
Kαλή όρεξη
Volgende week dinsdag ga ik tijdens de vleesloze week koken met de Ierse jongens van Happy Pear.
Vakantie in zicht! Het eerste 2021 nummer van De Smaak van Italië kijkt vooruit. Naar de mogelijkheden in de Bel Paese. Want op vakantiegebied valt er in Italië dit jaar en na de corona pandemie weer veel te ontdekken en beleven. Andiamo, laten we eens kijken, waar De Smaak ons naartoe brengt. De Umbrische hoofdstad Perugia met zijn kenmerkende bogen en natuurlijk jazz & chocolade. Een aantal locals neemt je mee op pad. Een schiereiland in het westen van Sardinië ongerept en wieg van de bottarga. Bij dit landschap past de western muziek van Ennio Morricone. Florence heeft net als Maastricht (Wyck) of Luik (Outremeuse) of Rome (Trastevere) een wijk aan de andere kant van de rivier. Oltrarno. Tegenwoordig de leukste wijk van de stad. Vakantie in zicht. De Smaak pakt uit met een special vol tips van kenners. Onno Kleyn vertelt over Italië’s geheime seizoen, wanneer de Toscanen weer bonen eten en de Lombarden aan de polenta gaan. Ontdek een bijzondere kant van Amalfi, met de producten van vier makers en hun verhalen. Streetfood in Rome, hoe hipster wil je het hebben of juist niet? Mimi Thorisson, model en kookboekenschrijfster schreef een ode aan Turijn. En tot slot een korte cursus ken je klassiekers. Een blad vol deze reis. Vakantie in zicht! Laten we het hopen, dat het weer snel kan.
foto: op pad in Perugia, onder de bogen.
De Smaak van Italië, vakantie in zicht! is on- en offline te koop voor € 6,99
foto: Milano 2011.
Extra op deze maandag, een recept van Gereons Keuken Thuis: risotto alla Milanese, al dan niet met bladgoud, zoals ze in het restaurant van het Scala theater doen.
Een gerecht, goudgeel, romig smeltend op de tong. Een restaurateur in Milaan voegt er zelfs bladgoud aan toe. Een simpel maar toch zo edel gerecht. Voedsel voor een koningin. De rijst, geteeld in de Po vlakte, aan de voet van de hoge toppen van de Alpen. Rijst waar we vandaag risotto alla Milanese mee maken. Structuur en romigheid treffen elkaar. Net als in de stad Milaan, waar de werklust van het Noorden de zwier van het Zuiden treft. Geen of niet te veel kaas, maar wat extra boter, die de smaak van de saffraan omhoog haalt. We drinken er een boterige, houtgelagerde chardonnay bij.
Nodig:
300 g Arborio rijst 1,5 liter kippenbouillon 1 glas witte wijn 1tl saffraandraadjes opgelost in bouillon 2 sjalotjes 100 g boter 75 g Parmezaanse kaas peper en zout
Bereiding:
Snipper de sjalotjes fijn. Smelt de helft van de boter in een pan. Fruit de sjalotjes aan. Voeg de rijst toe en laat licht kleuren. Blus af met de witte wijn. Zet in een kommetje de saffraan draadjes met een beetje bouillon apart. Voeg nu beetje bij beetje de warme kippenbouillon toe en roer goed. Ongeveer na tien minuten kan de opgeloste saffraan worden toegevoegd. Ga daarna verder met het bouillon in de pan scheppen en roeren totdat de rijst alle vocht heeft op genomen. Na 20 minuten is de rijst beetgaar, voeg de rest van de boter (en additioneel de Parmezaanse kaas) toe. Maak op smaak met peper en zout. Serveer direct.
Noot: dit magazine werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
De smaak van Italië, het Puglia nummer. Het november/december nummer plofte deze week op de mat van Gereons Keuken Thuis. Nederland is op slot, Italië kent weer ophokplicht en reizen zal voorlopig nog blijven bij plannen en visualiseren. Maar als de wereld dan bevrijd wordt van het virus, is er Puglia, in de hak van de laars, De Smaak van Italië roept Puglia uit tot reisbestemming van het jaar 2021. Op ontdekkingstocht door het landschap, langs kastelen, de grillige kust en overnachten in trulli. Die kenmerkende huisjes van deze streek. 97 vakantietips maar liefst deze keer, plantbased recepten van Ottolenghi, die ooit startte in de keuken bij Toscanini. En als je een abonnement neemt ploft ook het feestelijke kookboek Big Mamma’s cucina popolare op je mat.
Puglia is vlak, met witte huisjes en een enorm lange kustlijn. Atypisch Italiaans, een melting pot van allerlei mediterrane invloeden. Puglia is al jaren een favoriete bestemming van de Italianen. Tijd voor de Nederlander om, zo snel het weer kan op pad te gaan door deze streek met dit bewaarnummer van de Smaak als gids.
foto: schilderachtig Salento.
foto: Interiore12, hip Bari.
Laten we eens bladeren door dit bewaarnummer. Salento, strand en wijngaarden aan de azuurblauwe zee. Het geeft deze streek een Grieks tintje. James Bond 007 wordt graag gefilmd in deze streek. Bari stad van Sinterklaas heeft ook een hipsterzijde. De Smaak zocht het allemaal uit. Valle d’Itria, trulliland, waar ook nog eens 26 DOC wijnen op je wachten. De smaken van Yotam Ottolenghi en wat zou Italiaanse keuken zijn zonder kaas? Tot slot vertelt Onno Kleyn je alles over de steenrijke armeluiskeuken van deze streek en waarom de Duitse keizer hier zo graag vertoefde. Toerisme is niets nieuws onder Pugliese zon.
foto: zomaar een straatje met trulli.
foto: portobello steaks van Yotam Ottolenghi.
Ga je ook mee, als het weer kan naar Puglia? De nieuwe Smaak wijst je de weg.
Tip: wist je dat De Smaak van Italië elke woensdag op Instagram een leuk Italiaans product verloot?
foto: de cover van het mooie bewaarnummer over Puglia.
De Smaak van Italië, het Puglia nummer is te koop bij je bladenman of online voor € 6,99
Noot: dit tijdschrift werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Al fresco zomer 2020, finale. Met de temperaturen van vandaag klopt het eigenlijk niet, maar de al fresco zomer 2020 op Gereons Keuken Thuis is weer voorbij. De finale vandaag helaas zonder tombola, want het aantal inzendingen van leuke verhalen en recepten bleef steken op welgeteld één reactie. Dat bevreemdt mij een beetje, want ik had gezien alle staycation verhalen, het rundumshaus gebeuren en alle homemade recepten, die ik tijdens en na de intelligente lockdown zag langskomen, gerekend op een grotere respons. Niet getreurd, weliswaar geen verloting van kookboeken vandaag van kookboeken, maar wel een winnaar, die mij onderstaand verhaal stuurde over reizen en eten in ons eigen kikkerland:
Meggy: “Deze zomer hebben we een paar dagen in Friesland en Groningen doorgebracht en aan de Noord Hollandse kust vakantie gevierd in een strandhuisje. Wij wonen zelf op de Veluwe dus als we bij de zee zijn eten we altijd vis. Veel sliptongen genuttigd maar ook Hollandse garnaaltjes. Echt verrukkelijk! Vooral in de haven van Zoutkamp hebben we een verrukkelijk voorgerecht gehad van Hollandse garnalen. Het bracht gelijk herinneringen terug aan mijn jeugd in Noordwijk waar wij achter een garnalenvissers woonden. Hele zakken garnalen kregen wij als kleine kinderen om te pellen in het slopje achter ons huis. En we aten ze gelijk op. De alleraardigste serveerster in Zoutkamp vertelde ons dat de garnalen nu eerst naar Marokko vervoerd worden om gepeld te worden en dan komen ze weer terug naar Nederland. Ongelofelijk toch? 20 jaar geleden in het Noorden van Portugal werden ook vaak schaaltjes ongepelde minigarnaaltjes op tafel gezet als borrelhapje, daar werd ik ook zo blij van. Ik geef daarom een heel simpel receptje voor een voorafje met Hollandse garnalen.“
foto: pellen maar, garnaaltjes uit IJmuiden.
Recept voor 2 personen van Meggy Timmer-Oostdijck.
Nodig:
200 g Hollandse garnaaltjes, gepeld, liefst zo vers mogelijk van een goede viswinkel.
kropje botersla
wat rode uienringen, heel dun gesneden.
gehakte walnootjes
Bereiding:
Sausje maken van creme fraiche, beetje ketchup, scheutje whisky of sherry. Sla plukken en wassen, goed droogschudden. Dat met de garnaaltjes in een leuk glas opmaken, sausje erover, wat fijngemaakte walnootjes en rode ui erover strooien. Serveren met wit brood en goede roomboter. Gereon weet er vast wel een lekker wijntje bij. Inderdaad, omdat het nog zo’n mooie zomerdag wordt adviseer ik een Pays d’Oc grenache/viognier blend van Capelude, een wijn van de coöperatie Alma Cercius bij Béziers.
Al fresco zomer 2020, finale. Dank je wel Meggy en het kookboek van je keuze komt naar je toe.
video: ‘T is weer voorbij…
Wat de zomer in 2021 gaat brengen verklap ik nu nog niet, maar in plaats van al fresco ligt er al iets op het schap.
Extra Vierge van Sandra Alvarez. In het tweede kookboek van Sandra draait alles om olijfolie en dan nog het liefst extra vierge, want dat is volgens haar een onverbeterlijke smaakmaker, zowel in de Spaanse als in andere keukens. Het bijzondere aan Sandra’s benadering is dat zij ook rustig een ei bakt in extra vierge olijfolie, waarom niet? Deze eerste koude persing geeft juist dat je ne sais quoi aan allerlei gerechten, inclusief desserts en cocktails. Bak bijvoorbeeld eens een cake met olijfolie en je zult zien dat deze luchtiger aandoet dan een cake met boter. Sandra, die we kennen van haar aioli in Masterchef. (lees mijn recensie van Sabor! Sabor!) schuwt het experiment niet, maar met dien verstande, dat je pure producten gebruikt en niets verspilt. Extra Vierge start met het verhaal van Alvarez en haar passie voor dit goudgele goed. Spaanse olijfolie. Eigenlijk niet vreemd, als je bedenkt dat zij half Spaans is. Maar ook olijfolie uit andere oorden kan haar goedkeuring wegdragen. Extra vierge olijfolie voegt samen met andere smaakmakers veel toe aan haar recepten. De schrijfster vindt het gezien haar tevens Chinese achtergrond ook helemaal niet raar om olijfolie in Aziatische gerechten te gebruiken. Zo is dit boek een fusion geworden van smaken, die aan elkaar worden geregen door olijfolie.
Vamos a ver! Na uitleg over de verschillende soorten olijven en olie, gaan we brunchen met Sandra. Voor elk wat wils zonder al te veel suikers. Olijfolie maakt je smoothie zachter en romiger. Let daarbij wel op, dat je een goede kwaliteit, eventueel biologisch geproduceerde extra vierge olijfolie koopt. Gereons Keuken Thuis maakt vaak een mediterrane cocktail van sinaasappel- en citroensap, geperste knoflook, een snuifje cayenne en olijfolie. Prima start van de dag en het houdt verkoudheden buiten de deur. Tapas mogen natuurlijk niet ontbreken in dit boek en Sandra Alvarez en fotograaf Ashkan Montezapour hebben kosten nog moeite gespaard om de lekkerste recepten en foto’s op tafel te toveren. Zoals een mindf*ck faux gras of tostones met avocado-béarnaisedip. Er staat een recept voor socca in en voor artisjokkenchips. Via salades, waaronder een originele Japanse kapsalon belanden we op de vega afdeling. Een kookboek kan niet meer zonder tegenwoordig. Denk hierbij aan romige Beluga linzen met truffelolie en Parmezaanse kaas. Wat ik heel origineel vind is, dat de schrijfster de trouwe viervoeter niet vergeet met een recept voor hondenkoekjes. Vraag me dan af, als ik het recept zie, of je die zelf ook kan oppeuzelen? Vlees en vis nemen een bescheiden plek in. Hierna belanden we bij de cocktails. Nooit geweten, dat je ook je cocktailrepertoire kunt uitbreiden met extra vierge olijfolie. Sandra legt het allemaal uit. Dips en aioli sluiten het boek af, eigenlijk de essentie van het koken van Alvarez, olijfolie als smaak- en textuurmaker. Ach dat deed ze al bij Masterchef! Je zou Extra Vierge van Sandra Alvarez bijna aanschaffen voor haar romige aioli’s, maar dat zou geen recht doen aan de andere overheerlijke recepten in dit boek. Buen hecho!
Extra Vierge, ruim 100 recepten met olijfolie. Sandra Alvarez (ISBN 9789089896333) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 29,99
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wortelhummus van Joke Boon. Onlangs bereikte mij het bericht via de sociale tamtam, dat het standaardwerk Bonen! van bonendiva, kleurenkookster en vega-optioneer Joke Boon inmiddels zijn derde druk heeft beleefd bij Carrera. Dat is leuk nieuws, want zeg nu zelf, net als Joke doet: “van bonen krijg je nooit genoeg.” Ze at niet voor niets een jaar bonen in welke hoedanigheid dan ook en tekende per maand recepten op. Ineens ontstond hier aan de zeekeukentafel een ideetje. waarom niet een recept voor wortelhummus van Joke, zonnig oranje net als het septemberzonnetje? (of dit door de voormalige koninginnedag kwam laat ik in het midden) Prima voor tijdens de #mediterrane weken. Wortelhummus met canellinibonen. Ik voeg zelf wat pimentón de la Vera toe, een beetje rokerigheid. Easy does it en het is nog helemaal vegan ook. Fijne dinsdag.
foto: cover van het standaardwerk Bonen!
Over Bonen!:
“Een aptoniem, van het Latijnse aptus (geschikt) en het Griekse onuma (naam), is het verschijnsel, waarbij de drager van een naam zich bezighoudt met het onderwerp van de naam. Beter kan het niet in het geval van Joke Boon, die een kookboek schreef over Bonen! Een jaar lang peulvruchten in diverse recepten. Boon stelde zich tot doel elke dag iets met bonen te eten. In haar geval geen straf, want Joke is dol op bonen. Altijd al geweest. Hierin schuilt een soort “nomen est omen”. Dat geldt niet voor alle Nederlanders. De peulvrucht is een beetje in het verdomhoekje geraakt door de jaren heen. Maar als gevolg van kennismaking met andere culturen zit de boon weer in de lift. En Joke draagt hier haar steentje aan bij met het boek Bonen! Elke maand 12 verrassende recepten met bonen.”
Wortelhummus met canellinibonen.
Nodig:.
100 g worteltjes (van een bos) gewassen
plantaardige olie
1 tl paprikapoeder (of rokerige pimentón)
snufje chilipoeder
150 g canellini bonen (75 g gedroogd gewicht) zelf gekookt of uit blik (laat ze in beide gevallen goed uitlekken)
1 1/2 el pindakaas
2 el versgeperst sinaasappelsap
2 el citroensap
2 el extra vergine olijfolie
zout en versgemalen peper.
Bereiding:
Rooster eerst de worteltjes. Verwarm de oven voor op 200 graden. Snijd de worteltjes in schuine plakjes, schep ze om met twee eetlepels olie, paprikapoeder, chilipoeder en een snuf zout. Rooster de plakjes in 25 minuten gaar. Laat iets afkoelen.
Doe alle ingrediënten en de extra vergine olijfolie in de keukenmachine en pureer. Voeg zoveel warm water toe tot je een romige en goed smeerbare hummus hebt Voeg naar eigen smaak zout en peper en eventueel nog wat water toe.
Bonen! door Joke Boon (ISBN 9789048829606) is een uitgave van Carrera en is te koop voor € 33,99
foto: hopelijk weer snel een gezellig fotomomentje met joke!
Maar dat is nog niet alles in de herfst verschijnt van Joke Boon een prachtig nieuw boek over linzen, een veelzijdige peulvrucht. Dat vraagt om een retrospectief…. een nieuwe aanspreektitel is al in de maak voor Joke. Stay tuned!
Griekenland thuis. In Gereons kookboekenhoek staat en bijzonder Grieks kookboek, dat ik eens op de kop tikte. Waar weet ik niet meer. Het heet Griekenland thuis, voedsel voor lichaam en ziel. Van Theodore Kyriakou en Charles Campion. Uitgegeven door Tirion in 2004. Anders dan je zou verwachten is het geen kookboek vol populaire Griekse grillgerechten, maar gaat het op zoek naar maaltijden en gerechten, die gestoeld zijn op tradities. In de bergen, aan zee, op eilanden en in de stad. Uit de overlevering. Het is een kookboek dat op zoek gaat naar de rol van cultuur, religie en economische situatie op de dagelijkse en feestelijke maaltijden in Griekenland. Het zijn nog steeds de mediterrane weken op Gereons Keuken Thuis en al grasduinend vond ik een leuk origineel recept voor keftedes van tomaat van het vulkanische eiland Santorini, dat overigens in het Grieks Thira heet. Na 15 augustus, het feest van Maria Hemelvaart zijn de tomaten van dit eiland op zijn zoetst. En kun je er een heerlijk, zelfs vegan proof, gerecht mee maken. Het kookboek vermeld niet wat voor een beslag Kyriakou en Campion gebruiken, maar ik ga uit van mijn socca beslag van kikkererwtenmeel. Dat moet het doen. Niet de komijn of ras al hanout toevoegen, maar het gewoon basic houden.
Toevallig ligt op deze druilerige zondag nog een half litertje retsina in de ijskast. Voor een mooie apéro. Eet de tomaten keftedes zo heet mogelijk.
foto: keftedes van tomaat van Santorini.
Nodig (tien balletjes)
20 kleine (tros)tomaten
grof zeezout
1 bosjes tijm, alleen de blaadjes
een beslag van kikkererwtenmeel, olijfolie en water. Laat dit rusten in de ijskast.
1/2 bosje verse munt
1/2 bosje kervel
1 bosje bladpeterselie
1 bosje bieslook fijn geknipt.
1 bosje lente uitjes gesnipperd
2 el olijfolie
zout en peper
arachideolie om te frituren
Bereiding:
Verwarm de oven voor op een zo laag mogelijke temperatuur Halveer de tomaten en leg ze met de open kant naar boven op een schaal. Bestrooi ze met het zeezout en de tijmblaadjes. Laat de tomaten een nacht drogen met de ovendeur op een kier. Maak een beslag in een kom en zet apart. Meng alle gehakte kruiden, de gesnipperde lente-ui met twee eetlepels olijfolie en maak op smaak met peper en zout. Druk twee gedroogde tomaten helften met daartussenin de kruidenmix op elkaar en haal door het beslag. Ver hit ongeveer 2,5 cm olie in een koekenpan en bak de keftedes gaar aan beide kanten. Laat uitlekken en serveer direct met wat citroen.
Mediterrane weken met foodbloggers. Je kunt natuurlijk geen themaweken houden op je blog zonder collega bloggers uit te nodigen om een duit in het zakje te doen. En dat deden deze culi-adepten met originele recepten en verhalen van hun foodblogs. Van Griekenland tot Portugal stuurden zij mooie recepten in. Al beleven we nu even een weerdip zo eind augustus, maak er toch iets zomers van zou ik zeggen.
foto: gevulde courgettebloemen van Eleftheria.
Elefteria (vrijheid blijft toch een mooie voornaam) zond gevulde courgettebloemen in. Denk hierbij direct aan Kreta, waar ik deze bloemen gevuld met rijst ook ooit at. Heerlijk met een avgolemono saus. Voor mij is zo’n Kretenzisch gerecht echt mediterraan genieten.
foto: cataplana van Jill.
Weliswaar geen land gelegen aan de Middellandse zee, maar deze cataplana uit Portugal mag niet ontbreken volgens Jill Lauret. Vis zo uit de zee in een koperen Portugese stoofpan. Deksel eraf en opsnuiven die geuren en smaken van de zee.
foto: reizen en lezen hierover met Culinette.
Culinette schreef een mooi verhaal over Hotel Europa in Châtillon sur Seine, de stad van de prinses van Vix en haar bronzen vaas. Mijmeringen uit een France perdue.
“Het bestaat vast niet meer maar nooit zullen we het vergeten. Hotel Europe in Chatillon sur Seine. Vele jaren was het onze vaste stopplaats onderweg van Zuid Frankrijk naar Nederland. Als je er binnenstapt dan is je eerste gedachte vast en zeker niet dat je hier wilt blijven. Wij deden dat wel en hadden er nooit spijt van. Gniffelend zagen we nieuwkomers rondkijken en weer vertrekken. Fout ! Fout ! Fout ! Maar ja, het is een drukke Brasserie met als bijzaak een Hotel en ook nog gevestigd op een slecht punt in een klein stadje. Heel fel TL-licht met een hele zooi ongezellige plastic tafeltjes. Het bed op de kale hotelkamer was echt Frans en dus zakten we in de loop van de nacht allebei naar het midden van het bed en met een beetje pech tegelijk richting voeteinde.”
foto: Vinissima’s zeebaars met Antiboise.
Ingrid enthousiast als altijd zond meerdere mediterrane recepten in. Zoals deze zeebaars met Antiboise. Vinissima goes South of France En dan die wijn uit Pays dÓc, freestyle wit van domaine Gayda, die Gereons Keuken Thuis eens proefde op de Horecava.
foto: canteloupe meloen ijs van Cultfood.
Cora Meijer maakte Cantaloupe sorbetijs met een achtergrond verhaaltje dat de cantaloupe meloen via de tuinen van de paus in Frankrijk is geïntroduceerd. En daarna via Cavaillon op de Franse markt is gebracht en ook onder die naam. Leuk dus, van de Italiaanse keuken naar de Franse met een eigen identiteit.
foto: echte spanakopita van de boerderij.
Spanakopita, die Anne, een echte travelfoodie leerde maken op een authentiek Griekse boerderij. Spinazietaart hoort bij Griekenland als poffertjes bij Holland. Lagen filodeeg met al dan niet wilde spinazie en fetakaas.
Het zijn mooie mediterrane weken met foodbloggers. Dank jullie voor de input voor deze fijne foodparade. Tot slot mijn Daube à la provençale:
foto: tounesols et la Provence inséparables.
Daube de boeuf à la Provençale. Een rundvleesgerecht uit de Provence, origineel gemaakt in een stevige aardewerk schaal. Niet specifiek Provençaals, want stoofgerechten in aardewerken schalen uit de oven vind je ook in andere streken rond de westelijke Middellandse zee. Vaak konden deze gerechten worden gegaard in de nog nagloeiende oven van lokale bakkers. Bij kopen van brood bracht je je stoof mee en haalde hem rond lunchtijd weer op. Ik denk, dat deze oud traditie allang vervlogen is. Maar de Provence blijft een streek, waar Gereons Keuken Thuis heel wat mijlen heeft afgelegd. Door kunststeden als Arles, Avignon en Orange, op bezoek bij het natuurverschijnsel van de Fontaine de Vaucluse, over de met platanen omzoomde weg naar Saint Rémy, de Camargue met zijn stieren en witte paarden en op de burcht van Les Baux in de Alpilles. En naar de markten met zijn olijven, zongedroogde tomaten, ail rose, lavendel en de heerlijke groentes uit Cavaillon. Lees meer
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees/ riblappen ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood. Of wat lintpasta.
De mediterrane weken op Gereons Keuken Thuis zijn nog niet over, ik ga eten bij Gala en Sandra Alvarez vertelt mij met haar nieuwe boek van alles over koken met olijfolie.
La Gran Carbonara. Het zou zomaar een filmtitel kunnen zijn. Maar het is een spaghettigerecht met kaas, spek en ei. De mare gaat, dat dit gerecht is ontstaan na WO II als vervanging voor eieren met spek voor de Amerikaanse soldaten. Andere bronnen melden, dat het al langer bestaat. In ieder geval serveer je carbonara nooit met room, althans in Italië. Kijk maar eens op Google hoeveel varianten er bestaan met zalm, groente en champignons. Het kan niet op. De creativiteit kan niet op. Ach ja, dat moet iedereen lekker zelf bepalen. Heel LUBM. Er is immers geen oppertribunaal voor carbonarazaken. Je zou je zelfs kunnen afvragen of de wijze waarop Gereons Keuken Thuis deze pasta serveert wel legitiem is, met een extra eitje in de dop. Ik leerde deze versie kennen in Cannes en doe dat nog steeds. Echter zonder de in Frankrijk gebruikelijke room. En in het onlangs door mij besproken boek Big Mamma’s cucina popolare doen ze het weer anders. Con brio zullen we maar zeggen. Uit dit kookboek geef ik vandaag het recept.
Chef kok Filippo la Gottuta maakt er in Gloria, een Londense vestiging van Big Mamma een ware show van door La Gran Carbonara te serveren in een uitgeholde pecorino (zie foto)
Mochten jullie nog een tip hebben waar ik een uitgeholde kaas kan scoren? Laat het weten!
Nodig:
3 eieren
6 eidooiers
90 g geraspte pecorino
90 g geraspte Parmezaanse kaas
1 tl zwarte peper
400 g spaghetti
250 g guanciale, wangspek in reepjes (KEMA) of bacon in dunne reepjes
1 uitgeholde pecorinokaas (facultatief)
Bereiding:
Meng in een kom de eieren, eidooiers, pecorino, Parmezaanse kaas en peper. Klop iets op en zet aan de kant. Breng in een grote pan gezouten water aan de kook en kook de spaghetti al dente volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet de spaghetti af maar bewaar wat kookvocht. Bak de reepjes guanciale in een droge koekenpan op halfhoog vuur tot ze krokant zijn Voeg een lepel pastakookvocht toe en vervolgens de spaghetti. Haal de pan van het vuur. Voeg het eiermengsel toe en roer stevig maar niet te lang. Het mengsel mag niet te veel garen en de saus moet romig zijn. Schep de spaghetti carbonara op een schaal of in uitgeholde pecorino kaas en dien direct op.
foto: spaghetti carbonara op de wijze van Gereons Keuken Thuis.
Big Mama’s cucina popolare. De #staycation mag dan wel over zijn, Het zijn tot en met 15 september a.s. nog steeds de #mediterraneweken op Gereons Keuken Thuis. Onlangs plofte Big Mamma’s cucina popolare, een uitgave van Good Cook op de mat. Een vrolijk kookboek van de gelijknamige in Parijs en Londen gevestigde Italiaanse restaurantketen. Met lange rijen citydwellers voor de deur. En een keuken vol vrolijke snuiters en modern Italiaans eten met een twist. Voor mijn aankomende wijnproeverijen dit najaar heb ik al wat tips en gerechtjes verzameld uit dit vrolijke boek. Zoals de gebakken eendenborst op slablaadjes en pasta uit een kaas. De laatste van de twee vormt nog een uitdaging, want waar haal ik een uitgeholde pecorino vandaan? Natuurlijk kun je op het boek afdingen, dat dit geen echte Italiaanse keuken is, vanwege de ceviche en internationale cocktails. maar we leven nu eenmaal in een geglobaliseerde wereld. En de koks van deze restaurants doen er alles aan om hun Italiaanse esprit te verkondigen, A fuoco alto.
De indeling van het in rood geel en zwart gekafte kookboek met haantje is vrij klassiek, antipasti, insalate, pizza’s ontbrekken niet, alsmede primi, secondi en dolci. Verder maakt Big Mamma’s cucina popolare plek voor brunch, wat volgens mij iets is, wat het goed doet bij met name hipsters in de grote steden. Net zoals de cocktailafdeling. Of dat na de coronacrisis zo blijft mag je je afvragen? Maar dat terzijde.
Je kunt zeggen, dat er met 10 restaurants en 850 personeelsleden er heel wat valt te bundelen op kookgebied. Voorop staat dat het allemaal makkelijk moet zijn en leuk. Zodat je ook thuis aan de slag kunt met dit kookboek. Ik snap dat wel. In het laatste decennium is een stadscultuur ontstaan van millennials, die zoveel mogelijk buiten de deur eten. Daarbij is de Italiaanse keuken altijd een topper geweest. In het weekend kookt deze generatie graag thuis, als hun bescheiden dwelling dat toestaat. Ma no troppo. Voor deze groep is elk recept beschreven en voorzien van pictogrammen, zoals bereidingstijd, allergie-info of het al dan niet vegan of vegetarisch zijn van het gerecht.
We gaan de keuken in. Dat vind ik het leukste aan dit boek. Het etaleert niet alleen de Italiaanse keuken, maar grossiert ook in een stukje story telling. Tussen de moderne en klassieke recepten vind je tips en tricks van de chefs van Big Mamma. Hoe selecteer en bewaar je groenten en fruit? De grondbeginselen van pasta of het maken van gnocchi. Dan sommige recepten, zoals een plin Piëmontese, een ietwat andere calzone met ricotta, pittige salami en tomaat of fettucine met ossenstaart en tomatensaus. Hopperdepop allemaal naar de Ten Katemarkt en Kinkerstraat voor tomaten en ossenstaart, zou ik zeggen. Of als je in Oost woont naar de Javastraat. En dan daarna lekker aan de slag. De kunst van het mantecare onder de knie krijgen.
Moet ik op deze donderdag nog meer zeggen? Welnee, Big Mamma’s cucina popolare is een vrolijk kookboek vol mediterrane en zonnige gerechten. Een heerlijk boek. Haal het restaurant in huis zou ik zeggen, een prima idee tijdens deze bijzondere tijden.
Big Mamma’s cucina popolare. (ISBN 9789461432377) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 35,00
video: Pink Mamma in Parijs.
Binnenkort vind je op Gereons Keuken Thuis een leuk recept met een twist uit dit boek. Ciao!
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
