Wijn en Gerecht Archives - Pagina 32 van 37

04/03/201318/03/2016

Talk and table Jeff Titelius, a travel wizzard

foto Jeff Titelius the travel wizzard

For some time now, I’ve been following Jeff Titelius, a travel wizard and freelance writer. He is the founder and writer of http://www.eurotravelogue.com. Our conversation started on the social media, because Jeff never seizes to send out the most beautiful pictures and stories. I became an ardent follower of his posts. Whether it is about Alsatian villages, olive oil from Bramasole or even our own tiny country The Netherlands, Jeff tells you a story. He has stories on snowy Bavaria, golden Tuscany, city life in London and Paris on which he poses the question could these two cities be your gateway Europe? That is when I came in. I invited Jeff to join my series “gesprekken en gerechten” ( Talk and table) Let’s see if we can conceive a dish for this multitalented guy, from the answers he provides to my questions. Needless to say, this willl be an international dish travel and foreign exciting ingredients to be in it.

Who is Jeff Titelius? Tell me some more.

I am freelance travel writer inspired by all things European, from storybook villages nestled in majestic settings, to magnificent art and architecture, to intriguing cultures with centuries of history, and the pure visual romance of scenic landscapes throughout the European continent. Wanderlust courses through my veins and my passion for exploring new places runs deep. I daydream of European adventures 24/7 and look forward to this lifelong journey to undiscovered worlds. With journal and camera in tow, I am off!

How did your attraction for traveling start?

I fell in love with Europe upon first setting down in 2005 in the Eternal City of Rome. On this first journey, I traveled throughout Rome, hopped onboard a train to Florence and then embarked on an overnight train to the City of Light, Paris, France! I spent a few days or more in each of these three cities and experienced everything I could in the little time I had! And boy, was it worth it.

Currently you are very busy with eurotravelogue, when did you start these activities?EuroTravelogue was founded in March 2011, however, I began travel blogging in 2007 with my very first site, [chuckle] TheEuroTraveler.com. It’s very basic and contained articles from my first journey I desribed above. From that point on, I fell in love with writing and the rest is history.

What is your favorite country?

This is a tough question to answer because I have loved every country I have visited, but if I have to choose one, right now it would be Italy! I can’t get enough of the hilltop towns, ancient architecture, scenic wonders of Tuscany and of course, the food!

Which means of transport do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that

Without a doubt, train travel is my favorite, especially the overnight train I took from Florence to Paris. It turned out to be such an unexpected adventure and throughout the journey, I couldn’t help my childlike enthusiam from beaming as we rocked and rolled along the rails past breathtaking landscapes, towering Alpine mountain peaks, emerging from tunnels to some of the most spectacular vistas I have ever seen.

You traveled around Europe like a man in love, what was your most striking moment?

You hit the nail on the head with that statement my friend, and I just may borrow it for my site! I am a man in love, in love with Europe–the people, the cities, the history, the landscapes–among all that there is to see and do!

Are there differences between American and European travelers?

I think the only difference between American and European travelers is the matter of preference for final destination. Regardless of where our travels take us, we all share the love of travel for travel itself–to explore new places, meet new people, make new memories; all the while we revel in each of the moments along the way and seize the day, every day of our journey.

You talk a lot on Renaissance art. What do like like the most about it?

My passion for Renaissance art began in college, with my art history studies. I had the good fortune of being taught by passionate professors whose love of art and experiencing art abroad, was brought to life in every lecture. It was during my very first class when we studied Michelangelo and Raphael and from that moment on, I knew a new love was born and a fire ignited within to see and experience all of the art we learned about. And, I have experienced a great deal of it. When I arrived at Florence for the very first time and Rome as well, my passion reawakened never to dim again. I seek out art discoveries on every journey and you can read more about those experiences in our ArtSmart Roundtable: a company of fellow bloggers whose passion for art and travel runs as deep as mine.

With whom would you like to travel one time and why?

I would love to travel with Rick Steves because he shares my passion and love for Europe. Plus, he’s traveled to just about every city and country throughout.

On food, which food do you like and which you would never eat?

Love, love, love Italian food, all of it! But I think the French bake the best bread in the world and I prefer their pastries as well. As far as food, I like to try everything once but being not much a meat eater, I don’t explore much of that. Give me pasta, fish, bread filled with tomatoes and mozzarella, and I am good to go.

Which wines do you like?

Love all whites, dry whites from Pinot Grigio, Chardonnay, Liebfraumilch, Pinot Gris and some Reislings from Alsace as long as they are not too sweet. For reds, I love a hardy cabernet sauvignon as well! Not much into Merlot but love a good Pinot Gris. As for champagne, extra-dry and brut tops my list.

Can you tell me something about your “travelprint.” Are you a conscious traveler?

In all of my travels, I endeavor to minimize my carbon footprint as much as possible–from recycling my towels and linens to reduce energy consumption and seeking out the most energy-efficient modes of transport such as train and hybrid cars when available. We all need to care for our mother Gaia!

What else do you want to tell us? Do not be shy

All I can say is that my passion for Europe is a flame that burns bright, an eternal flame of my love to explore this fascinating continent and experience all that I can before I depart this wonderful world in which we live!

foto Jeff visited North Holland

The recipe

Every traveler knows, that part of the journey is smelling the scents of a country, eating local food, that is prepared with love. Drinking the wines. Jeff will have savoured a lot of different dishes around Europe. Herring from the Low Countries, Alsatian choucroute, Bavarian sausages and pretzels and the fully Mediterranean kitchen of his beloved Tuscany. Jeff longs for the Extra Virgin Olive Oil of Bramasole, full of sun. For Jeff I’d make a fish stew with a savoury tomato sauce, topped with gremolata, an Italian mix of chopped parsley, garlic and lemon zest.
To pair this dish, I suggest a white Rhône wine, e.g. a wine from Chusclan Laudun, a blend often made of grenache blanc, marsanne et rousanne. A white wine with a fruity and crisp character.Ingredients 4 persons:4 pieces of cod or another white meat fish (about 1/2 lb or 225 g each)
2 onions
1 big carrot
3 celery sticks
4 cloves of garlic
zest of 1 lemon
1 can of chopped tomatoes
1tbs of fineley chopped rosemary
2 tbs flour
1 red chilipepper
a bunch of parsley
pepper and salt
olive oil to fry
1 glass of dry white wine

Preparation:

Mix two tablespoons of flour with pepper and salt. Gently get the fish through the flour. In a big pan you preheat some oil and fry the fish until lightly brown. Get the pieces of cod out and put aside for a while. (under some aluminium foil to keep it warm) Cut the carrot, onions, celery, chili and 2 garlic cloves in very fine dices. Put some oil in the pan and start to fry these so called odori till light brown. Add the glass of white wine, the chopped tomatoes, a pinch of lemon zest and the rosemary. Leave to simmer for about 20 minutes. Season with some extra salt and pepper. Meanwhile chop the other two cloves of garlic, the parsley very finely. Put in a bowl and add the rest of the lemon’s zest. That will be the gremolata on top. Put the cod back in the pan and let the fish warm for another 10 minutes. Serve each piece of cod on a big plate, with some sauce and on top the gremolata. As a side dish I suggest a bowl of spaghetti with a good splash of olive oil.

25/02/201303/02/2016

Pot au feu, stoofpot met kip

foto Venez voir dans ma cuisine!

Zuidelijke Bourgogne, het Romaanse land, waar zich één van mijn verhalen afspeelt. Het verhaal van Madeleine Bru, de mooiste kippenhoedster uit de Bresse bourguignonne. Een hittepetit. Alle mannen van de markt kwamen op maandag naar haar kijken. Wie was nu eigenlijk de attractie in Louhans? Madeleine of het gevogelte? Madeleine maakte ook potten vol confit en kipgerechten, die ze exporteerde naar Parijs. De rest is historie en een sprookje….
Wat geen fabel is, is een degelijke pot au feu, een pan vol gegaard vlees, groenten en bouillon, om op krachten te komen. Want het is hard werken met deze temperaturen in de wijngaarden rond Mâcon. Er hangt nog steeds de kenmerkende mist van de rivier de Saõne in het dal, wat rijp tussen de net gesnoeide wijnranken. Dus een stevige warme pot au feu bij het houtvuur in het keukentje gaat er altijd in. Daar kan Raphaël, de fictieve lover van Madeleine Bru alles over vertellen.
En hoe dit verhaaltje afloopt? Nou gewoon met een lekkere volle buik, een warme blos op de wangen…
We drinken er een Mâcon-Chardonnay la presse silencieuse bij van Talmard uit Uchizy. Een wijn van oude wijnstokken geconcentreerd en rijk. En in dit geval staat Chardonnay zowel voor de druivensoort als de dorpsnaam en dat is geen fictie.

Nodig 4 personen:

1 hele kip in stukken
1 winterwortel
2 rode uien
3 knoflook tenen
1 1/2 liter kippenbouillon (van blokje)
4 aardappels
2 preien
1/2 selderijknol
1/2 koolraap
olie
boter
bloem
peper en zout
peterselie gehakt
2 tl tijm
3 laurierblaadjes
1 el Dijon mosterd
1/2 fles witte wijn

Bereiding:

Snijd de poten en vleugels van de kip af. Breek poten in tweeën. Haal filets van de bovenkant af en snijd in gelijke stukken. Let op dat vel en een stukje bot aan filets blijven zitten. Bewaar de rest van het karkas om bouillon extra kracht te geven. Maak een kippenbouillon van een blokje en laat het karkas meetrekken. Snijd alle groenten in gelijke stukken. De wortel, selderijknol, aardappel, koolraap en prei. Snijd de ui in ringen en snijd de knoflooktenen fijn.
Wentel de kipdelen door de bloem. Verhit de boter met wat olie en bak de kip rondom bruin. Zet daarna apart onder folie. Verhit wat extra boter en fruit de uien aan. Voeg daarna één voor een de groenten toe en roer. Als alles goed warm is kunnen de kipdelen weer in de pan. Voeg de bouillon, de wijn en een schep mosterd toe. Kruiden erbij en laat het geheel op een heel laag vuur stoven totdat alle ingrediënten mooi gaar zijn. Serveer het vlees en de groentes in een diep bord met de bouillon.

NB lees de avonturen van Madeleine Bru op Gereons verhalen

05/02/201318/03/2016

ACBM uitleg

foto: taartjes in Tournus

In de herfst van 2012 viel bij mij het kwartje. De foodblogevents werden zoeter, niet zotter. Troostende desserts vlogen voorbij. Ik zag blauwe stoofperen in een kookboek. Overal heel veel roze pakken cupcakemix, stapels artificieel gekleurde fondant. En veel gefröbel met eten. Het was allemaal heel psychedelisch. In mijn hoofd vormden zich de letters ACBM. Nu in februari is het tijd hiermee aan de slag te gaan. Met de Anti Cupcake Behavior Movement. Een beweging als zovelen. Een beweging, die probeert te doorgronden waarom zoetigheid zo een ontzettende aantrekkingskracht heeft? Waarom er in een kookboek blauwe stoofperen staan, laat staan de blauw gekleurde pasta? Wat voegt dit toe?
Voordat ik het commentaar krijg anderen te diskwalificeren, wil ik ACBM uitleggen. Het gaat me niet om cupcakes an sich, noch om andere zoetigheden. Dat moet iedereen voor zichzelf weten. Een taartje op zijn tijd is heerlijk. En als dat je voldoening geeft, prima! Dat is dan jouw ding. Ik houd ook van taartjes bij tijd en wijle.. Bij de ACBM gaat het om de origine en de eerlijkheid van een gerecht of product. Dat het niet gemaakt uit pakjes en zakjes vol suikers en kleurstoffen. En dan met een hoop gefröbel tot iets gemaakt wordt. Lagen kleurig fondant waar ik alleen maar van kan vermoeden, dat de kleur geen natuurlijke is.
De B van behavior is daarom het belangrijkst. In de queeste naar zoet, zoeter, zoetst laat de moderne mens zich graag verleiden door producenten, die zich als dokter vermommen. Een Duitse dokter die jonge kinderen al verlokt tot fröbelen met zoet. Met cupcake wedstrijden. Ongecensureerd. Aangeleerde smaak, want suikers zijn verslavend.
De ACBM is in die zin een uitdaging, een betoog voor mooi zoet, zoals het prachtige gebak bij Opéra Prima in de Kinkerstraat, de mignardises van patisserie Kuyt in de Utrechtsestraat of de bomboni van Puccini in de Staalstraat. Zo kan ik nog wel even doorgaan. ACBM is ook een uitdaging om eten eruit te laten zien zoals bedoeld is. Niet met kleurtjes voor het effect of plaatje. Terug naar af, zonder meteen te vervallen in dogmatisme. Dat is ACBM. Ik ga er de komende tijd nog op broeden. Mocht iemand anders nog ideeën hebben of iets willen toevoegen, behalve kleurstof, be my guest!

26/01/201318/03/2016

Salade Beaujolaise met een krokant ei.

foto: de cru’s

Ik bezocht deze week de proeverij van France Vins in Amsterdam, waar ook enkele Beaujolais exposanten waren. Trots presenteerden zij hun “gamme”. Variërend van een “rosé bulles”, die geen crémant mag heten, omdat het geen AOP is in de Beaujolais, via de witte variant tot alle rode cru’s. Er zit veel beweging in deze streek. Je merkt dat de producenten er alles aan doen om hun mooie producten naar voren te schuiven. We kunnen er wel weer over beginnen, over die Beaujolais Nouveau, maar dat weet iedereen inmiddels wel. Dat is gewoon een traditie, die wereldwijd vermarkt is. Zaak is het ook voor deze boeren om juist hun speciale wijnen te tonen. En dan sta je eerst bij een tafel met een verscheidenheid uit de cru Juliénas, vieilles vignes, fut de chêne, geen houtlagering, vijftig tinten rood dus van één producent. Dat maakt het kiezen niet makkelijker voor de leek.
Anderen kiezen ervoor een tour te maken door de hele streek en bieden naast 3 cru’s, zoals St Amour, Morgon en Fleurie ook een Beaujolais Villages en de gewone AOP aan. Soms nog als extraatje wat wit, gemaakt van de chardonnay en als klap op de vuurpijl een “crémant” gemaakt van de gamay. Sommige dingen zijn een succes sommige niet. Maar ja, dat is subjectief.
Je ziet dus dat er in de wereld van wijn ook door deze producenten telkens opnieuw wordt gezocht naar nieuwe wegen, al zijn sommige zo oud als de Romeinse weg die ooit van Parijs naar Lyon liep dwars door dit gebied. Blijft dat de Beaujolais een heerlijke streek blijft om in rond te toeren en er voor ieder een wijnstijl te vinden is. En natuurlijk eten. Bijvoorbeeld de beroemde Salade Beaujolaise van Café des Sports in Fleurie. ’s Middags schuift iedereen er voor aan. Ik maak hem thuis wel eens, maar om geklieder te voorkomen met een gepocheerd ei, maak ik er een oeuf croustillant bij. Het is natuurlijk overbodig te zeggen dat deze salade het goed doet bij een goed glas Fleurie.

Nodig voor 4 personen:

1 krop frisée sla
1 krop eikenblad sla
250 g gerookte spekjes
3 sneden oud witbrood
4 eieren
olijfolie
2 tenen knoflook
1 el mosterd
rode wijnazijn
1 tl dragon
bloem
peper en zout

Bereiding:

Bak de spekjes uit en laat uitlekken op een stuk keuken papier. Pluk en was de salade. Snijd het witbrood in blokjes en bak er krokante croutons van met wat uitgeperste knoflook. Maak van de olie, azijn mosterd en dragon een dressing.
Verhit een ruime hoeveelheid olie in een diepe pan. Breek de eieren één voor één in het vet. Bestrooi de boven kant met wat bloem en draai het ei om. Bestrooi ook de andere kant met wat bloem en draai nog eens om tot er een mooi krokant ei ontstaat. Laat de eieren uitlekken op papier en bestrooi met zout en peper.
Doe de sla op 4 borden en schep de dressing erover. Daarna de spekjes en croutons. Erboven op komt het krokante ei.

21/01/201318/03/2016

Judith Works, Coins in the Fountain

foto: Judith Works (internet)

Some while ago I posted a tweet on a Byzantine history book I was reading. Immediately Judith Works reacted. A conversation began and we started to follow each other. Judith is a woman from Portland, Oregon, who decided to go to Rome and start all over again. She ended up at the FAO, but perhaps that is a thing she certainly wants to comment on herself. She wrote a book “Coins in the fountain” When in Rome Judith still throws coins in the Trevi fountain. A way to keep returning. I immediately started to research and found a lot of adventures. I invited Judith to participate in “gesprekken en gerechten” (baptized talk and table by my friend Frances Mayes) Let’s see if we can conceive a dish for Judith from the answers she gives to my virtual questions. Needless to say that this willl be a dish full of travel and with a Roman hint.

Who is Judith? Tell me some more

Life was routine until I decided to earn a law degree. Then a chance meeting led me to run away to the Roman Circus (Maximus) – actually to the United Nations Food & Agriculture Organization next door – where I worked as an attorney in the Human Resource department. After four years my husband and I returned to the U.S. But we missed La Dolce Vita: the sweet life with wonderful food and wine and the endless history that Italy offers. The gods smiled and another opportunity came along: six more years in Rome, this time working for the UN World Food Programme. Now retired and living near Seattle I wrote a memoir about our many happy and sometimes fraught experiences. It’s titled Coins in the Fountain, in memory of the many times I threw a coin in the Trevi Fountain to wish for yet another return to Rome.

How did your attraction for Rome and Italy start?

It started in a very round-about way. I always wanted to travel but had done little except Mexico and one trip to Europe during my first marriage. When the ferry from Dover docked at Hook of Holland I knew from the first moment I put foot on the Continent I wanted to see more. New marriage brought a man who agreed. And, a miracle and several years later, an opportunity came. A friend had returned from Rome and told me about working for the United Nations there. I applied and was selected. If he had said Paris, London, Amsterdam or Oslo it would have been the same. But once in Rome and getting over the shock of becoming an expatriate (or innocent abroad I should say) I knew Italy was as close to perfection as you can find.

You wrote a book, “Coins in the Fountain” Can you tell something about it?

Here’s the “book blurb”

Pasta! Vino! Hill Towns! Coins in the Fountain will transport you to Italy where you can find out what it’s really like to live the expatriate life. It’s all here in the story of a couple who said “NO!” to middle age boredom and made a dash from a small-town in Oregon to cosmopolitan Rome when the author went to work for the United Nations. In between actually working there were Italian weddings to attend, music to be heard, a close-up with the Pope, travel with the wine club and country weekends in Umbria where the Etruscans still seemed to be lurking about. A brush with the Italian medical system, an auto accident with the military police, a fall in the subway, interactions with an excitable landlord and helping pick grapes at harvest time all became part of their daily adventures. And of course there were many new friends like the countess with her butt-reducing machine and the count who served as a model for statues of naked horsemen.

Unexpectedly taking up early retirement, the author’s husband met strange vegetables in his valiant efforts to learn to cook Italian-style. When not struggling in the kitchen he played golf on a course where the rough featured snakes and unexploded bombs and crewed on a sailboat that came close to disaster on the way to Greece.

Part memoir, part travelogue to off-beat sites in Rome and elsewhere, you will be amused and intrigued with the stories of food, friends and adventures. You, too, will want to run away to join the Circus (the Circus Maximus, that is). And before you depart Rome, you will never forget to throw a coin in the Trevi Fountain to ensure a return to beautiful Rome and enchanting Italy.

You worked at the FAO, what did you experience over there?

My work was very interesting and challenging because it was the first time I had been in a true international environment with colleagues coming from every corner of the world. Many were in working in the field in difficult situations trying to provide aid while coping with war and natural disasters. My own job was more bureaucratic with work on pension, pay, credit union and medical issues including medical evacuations or even on occasion a staffmember’s death.

What is your favorite type of agriculture?

I love the beauty of orchards, when apples, peaches, oranges and lemons decorate the trees; but most of all I love olive trees with their silver-grey leaves and bright black olives in the late fall. Unfortunately our climate does not allow them or citrus to be grown but we have lots of apple, pear, peach and apricot trees in the Pacific Northwest.

In Rome we had the pleasure of an olive tree on our terrace providing some shade for us and our orchids.

Which plant do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that

We have an extensive garden surrounding our house here in the cool damp Northwest. My favorite plants are rhododendreons which flourish from later winter to early summer splashing color in everyone’s gardens including ours. Our current garden has invasive plants like creeping ivy and vicious blackberry vines – hate them.

I was still in Rome I’d have to say mimosa is my favorite which always heralded spring days and International Women’s Day.

You traveled a lot, mention 100 countries out of 200, what was your most striking moment?

A hard question to answer. In the end I’d have to say it was sitting on one of the towers at Ankor Wat, Cambodia shortly after the Pol Pot regime collapsed. I was there as part of a UN World Food Programme mission, evaluating food aid distribution for workers who were trying to clean up and restore the ruins. As I sat contemplating the past, presence and future the sun set in the west and a full moon rose over the horizon. It was so overwhelming that I slipped a story about it in my book when I wrote abut WFP.

What was the biggest difference for you to overcome when you moved to Rome?

There were many but perhaps moving from our private home with lot and garden to an apartment house where, with the exception of one other person, no one spoke English.

What is you attitude to Rome nowadays?

I do love eternal Rome. It always brings mixed feelings because of the challenges of some aspects like the bureaucracy. When I was there last spring I saw firsthand how hard the economic crisis had hit with many shops closed. I read Italian news regularly and the economy and political situation is always to the forefront. But still…how can you not get a tear in your eye when you gaze at the Trevi Fountain or sit in Piazza Navona sipping a prosecco.

Can you tell something about your voluntary work in art and literature?

I serve on the Board of Directors for the Edmonds Center for the Arts, our local performing arts center bringing everything from jazz to rock to classical music and dance. On the literary side I am on the board of our local writer’s conference called Write on the Sound (we’re on Puget Sound in the State of Washington). I’m President of our local Edmonds library support group, Friends of the Edmonds Library, and am a founding ”mother” of a new group called EPIC which is just beginning – so far we have writing classes and speakers, and will have a literary contest this spring.

On food, which food do you like and which you would never eat?

After ten years in Italy I like Italian food, especially pasta dishes. My husband, bless his heart, became the cook while Iwas working there and he does a great job. In the winter he whips up an excellent pasta carbonara – always a favorite that brings back many memories. Otherwise it depends on which country we’re in – had wonderful rijsttafel in Amsterdam and Bali; lamb and souvlaki in Athens; lovely small oysters in Brittany; stroganoff in St Petersburg and Cape Malay cuisine in Cape Town. But I admit cowardly skipping the fish maw on the breakfast table in Shanghai; stuck to dim sum and other items that looked familiar. I’ll soon be there again – maybe I’ll be more daring.

Being on the West Coast and having a large Asian population Seattle and the surrounding area has marvellous Thai, Chinese, Japanese. Vietnamese and Korean food.

I’m sure I’d eat just about anything if Iwas starving. Since I’m not I do not eat farm-raised salmon or anything that could be considered endangered. I don’t like the thought of eating horse or the donkey sausage hanging in a window in one of the towns in the Alban Hills outside Rome.

Which wines do you like?

For celebrations Champagne is never wrong; for sitting on our deck in the summer looking at cruise ships passing by on their way to Alaska I love a glass of prosecco. For warm winter meals there’s nothing like a Brunello or something else thick and red like Barolo. And for a glass before dinner a good malbec is nice. When traveling we try local wine and beer although sometimes the results are unusual like the Egyptian wine we jokingly called eau de Nil.

Can you tell me something about your “foodprint” A lot of waste we have in the Western world?

I recently read that half of the world’s food is wasted, much of it in the third world due to lack of transportation, storage and efficient distribution methods. Here in the West we have our own problems, not of too little but of too much, especially of processed foods which we try to avoid. Our own family food footprint isn’t large as we buy in small quantities only being two of us. But, we do throw some out from time to time I’m sorry to say.

In the Netherlands we have a scholar Mrs Louise Fresco. She states in her latest book, that only local produced and organic food is not enough to feed the world in the long run. Do you agree?

I would like to disagree but, unfortunately, I think she is correct. How would it be possible to feed everyone with shrinking land available and inadequate water resources combined with an ever-increasing population? I can’t imagine feeding the population of Mumbai that way – they can’t get enough of any kind now. Another problem is that organic food is more expensive, at least here where I live.

Happily for us in Puget Sound we have an ample supply of organic food in most grocery stores and speciality stores. We buy most of our food from these sources, much of it coming from local farmers and ranchers, and from our Farmer’s Market in summer.

What else do you want to tell?

Since we “met” by you saying you were reading a book on Byzantine history I’d like to add that I am fascinated by mosiacs – from the ancient Romans to the modern like Gino Severini’s work in Cortona. Ravenna is one of my favorite spots in Italy along with Monreale near Palermo and of course Hagia Sophia and the Chora in Istanbul.

My blog: http://aLittleLightExercise.blogspot.com is mostly travel essays but the title is based on an old novel set in Sicily where the author describes the monastic life: “The monks lived according to the motto ‘Good food and drink, not forgetting a little gentle exercise.’” It seemed to be an excellent receipe for living the good life.

My book can be found on Amazon with the link: http://www.amazon.com/Coins-In-The-Fountain-ebook/dp/B005M2RLAI/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1358548498&sr=8-1&keywords=coins+in+the+fountain

foto cover of Judith’s book (internet)

The Recipe for Judith

Kaleidoscopical is the word for the life and adventures of Judith. She traveled a lot. Did a lot of different things. She volunteers. Changed her life many times and in many directions. Wrote a wonderful book on living the good life in Roma. An above all she likes mosaïcs form all over the Mare Nostrum. For Judith I have a pasta dish, containing Dutch mussels, a dash of chili pepper, parsley, grapes, zest, curry and turmeric powder to give the penne some color and spice. Topped with a grilled langoustine. Of course there is wine. I would suggest a white one, made from the viognier grape varietal from the Languedoc in Southern France. Apricot flavours to match the spicy hints in this dish.

Ingredients 4 persons:2 lbs/ 1 kg Dutch mussels, cleaned, preferably from Zeeland
4 big langoustines
1 chili pepper in rings
1/2 container of small wild cherry tomatoes (red, ornage and yellow)
1 red onion in rings
1 package of penne rigate
chopped parsley
1 red bell pepper
2 glasses of white wine
2 garlic cloves chopped
1 cup/ 250 g of seedles grapes in halves
1 tbs lemon zest
1 ts turmeric powder to color the penne
1/2 tbs curry powder
water
pepper and salt
olive oil

Preparation:

Bring to the boil some water and cook the penne rigate according to the instructions on it’s package. Chop the red onion in rings, do the same with the chili pepper and garlic. Cut the red bell pepper in rings, halve the tomatoes, chop the parsley and put aside for later use. Grate some peel of the lemon, preferably an organic one.
Put some oil in a pan and gently fry the chili, onion, 1/2 tbs of curry powder and garlic. Add one glass of white wine and a glass of water. Add the mussels and bring to a boil. Cook for about 8 minutes and when the mussels are done, throw away the non openend ones. Put te mussels aside for later use. Grill the langoustines until ready. Put them under some aluminium foil. Pour some oil in another big pan and add the penne and 1 ts of turmeric powder.
Then add the mussels and bell pepper rings. Stir fry and add another glass of white wine. Leave to simmer for a short while. Season with some salt and pepper.
Put the dish on 4 big plates, garnish with the chopped parsley, halved grapes, halved tomatoes and some lemon zest. Put the grilled langoustines on top.

20/01/201307/03/2020

schouderkarbonade in witte wijn/mosterd saus

foto vieux Dijon

Waar Abraham de mosterd vandaan haalde weet ik niet. De Grieken en Romeinen gebruikten mosterd al als geneesmiddel en condiment. In de Middeleeuwen had de stad Dijon het monopolie op deze pittige pasta. De keuken van deze streek is met mosterd doordrenkt. In de Bourgogne wordt veel mosterd nog steeds op traditionele wijze wordt gemaakt. De mosterdmaker maalt de zaden en mengt ze met witte wijn of azijn, zout en suiker tot een gladde emulsie. Sommige huizen voegen kruiden, cassisbessen of zelfs peperkoekkruiden toe. Ga bijvoorbeeld eens kijken bij het huis Fallot in Beaune. Mosterd is een populaire smaakmaker voor sauzen, salades, groentes en wordt wereldwijd gebruikt. Vandaag een traditioneel gerecht uit de Bourgogne. Schouderkarbonade in witte wijn- en mosterdsaus. Ik heb het eens in Autun gegeten en sindsdien maak ik het thuis vaak. Drink er een Bourgogne Aligoté bij, deze matcht goed met het zuurtje in de saus.

Nodig 4 personen:

4 flinke schouderkarbonades
3 el olie
50 g boter
1 grote ui
1 teentje knoflook
gehakte peterselie
glas witte wijn
2 el Dijon mosterd
peper en zout
6 zure augurkjes

Bereiding:

Verhit de olie in een pan, bestrooi de karbonades met peper en zout en braad het vlees aan beide zijden aan. Als de karbonades gaar zijn leg je ze apart op een bord bedekt met aluminiumfolie. Snipper de ui en knoflook. Voeg de helft van de boter toe en fruit hierin de ui en voeg later de knoflook toe. Laat de knoflook niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de witte wijn toe. Voeg de mosterd toe en laat de saus kort sudderen. Leg de karbonades terug in de pan. Giet het uitgelopen vleesvocht bij de saus. Voeg de fijngehakte augurkjes en peterselie toe. Haal het vlees uit de pan en leg op een schaal. Roer de rest van de boter door de saus. Voeg eventueel nog wat peper en zout toe. Serveer de karbonades met patates frites en wat veldsla.

19/01/201310/07/2020

Bouchon gerecht, steak haché sauce marchand de vin

foto: Lyon in de winter.

Het fijne van reizen door de Beaujolais is, dat als je deze derde rivier volgt je vanzelf in Lyon belandt. Rivier zullen velen denken, hè? Het gezegde luidt dat de Beaujolais de derde rivier van Lyon is, omdat van oudsher de wijnen uit deze streek rijkelijk vloeiden in de bouchons. Dit zijn de bekende restaurants van Lyon, waar je kunt genieten van mooie aardse en lokale gerechten. Vandaag een recept geïnspireerd door een gerecht dat ik eens at in zo’n bouchon, een steak haché sauce marchand de vin. We waren eens in Lyon, eigenlijk te laat voor de lunch om half drie `s middags, maar de patron heeft toen toch nog snel iets gemaakt. Steak met rode wijnsaus. Ik als wijninkoper moest hier natuurlijk wel een draai aan geven. Sinds toen komt dit regelmatig op tafel. Erbij drinken we een Juliénas, één van de noordelijke cru’s uit de Beaujolais.

Nodig:

500 g tartaar of gehakte biefstuk

4 sjalotjes
uitgelekte zilveruitjes
1 tl gedroogde tijm
2 tenen knoflook
roomboter
2 el olijfolie
3 dl rode wijn
1 selderijstengel in fijne stukjes
peper en zout

Bereiding:

Maak van de tartaar 4 ballen en druk deze plat. Bestrooi met peper uit de molen. Doe in een pan wat olie en fruit de sjalotten. Voeg de selderij stengel in kleine stukjes toe, geperste knoflooktenen en de tijm. Blus af met de helft van de wijn.

Smelt in de pan een klont roomboter en voeg wat olie toe. Laat bruin worden en bak de tartaar mooi bruin aan beide zijden. Haal de tartaar eruit en blus af met de rest van de wijn. Houd de tartaar warm onder folie. Voeg de saus van sjalotjes aan de jus toe en laat op hoog vuur kort inkoken. Als laatste voeg je de uitgelekte zilveruitjes eraan toe.

Serveer dit gerecht met wat veldsla met wat geitenkaas, olijfolie en balsamico azijn.

05/01/201318/03/2016

Louhans kippenhoofdstad, waterzooi

foto: de adellijke dames uit de Bresse

Elke maandagmorgen is het een gekakel van jewelste zo vlak buiten het plaatsje Louhans in de Bresse Bourguignonne. Louhans is een mooie landelijke marktplaats met arcades waaronder de warenmarkt plaats vindt. Extra muros ligt een gigantisch terrein. Van heinde en verre komen de kippenverkopers naar hier om het mooiste pluimvee van de wereld te verkopen, de Bresse kip. een kip in de kleuren van de drapeau national. Rode kam, witte veren en blauwe poten.
In tegenstelling tot onze Nederlandse (plof) kip, heeft de poulet de Bresse een adellijke status. En een eigen AOC (appellation d’origine controlée) Dit merkt deze kip ook tijdens haar opvoeding. De jonge kippen groeien buiten op het veld op en eten van het lekkerste graan, mais en verse pieren. Als ze mooi en sterk zijn gaan ze nog een week of zes op stal. Dan worden deze vrolijke schrokoppen nog bijgevoerd met het fijnste graan en pap. Als er geen blauwe ader meer is waar te nemen onder de trotse vleugels, is het tijd voor een uitstapje naar Louhans. “Waar de kiekens je in de bek vliegen”, aldus Gene Bervoets in het programma Gentse waterzooi.
Voor het foodblog event van januari dacht ik in eerste instantie aan de klassieker poulet de Bresse al la crème, maar die wordt het niet. Ik ga voor een Vlaamse klassieker en dan bedoel ik niet het bedwingen van de Muur tijdens de ronde van Vlaanderen door de heren wielrenners. Nee, mijn inzending wordt een Gentse waterzooi. Van Bresse kip natuurlijk. De dorstige mens wil ook wat, dus als witte wijn ga ik voor een Muscadet Prestige, gemaakt door een bevriende wijnboer uit Saint Géréon aan de Loire. Op deze wijze hebben we weer een aardige tour de food gemaakt.

Nodig voor 4 personen:

2,5 l groentebouillon (vers of van blokje)

1 kip in stukken, karkas mee laten trekken in bouillon

3 stengels bleekselderij

1 prei in ringen

3 wortels in stukken

8 vastkokende aardappelen

200 g knolselderij in blokjes

1 bosje peterselie fijngehakt

2 eierdooiers

4 dl room

boter

peper zout

Bereiding:

Snijd de kip in stukken. Maak er filets en bouten van. Het karkas van de kip kun je aan de bouillon toevoegen. Als de bouillon getrokken is en heet kan het karkas er uit. (Schuim eventueel de bouillon af) Voeg de kipdelen toe en laat ongeveer 20 minuten koken.
Snijd alle groenten in grove stukken. Zet de groenten en aardappel even aan met een klont boter. Haal de kipdelen uit de bouillon en haal het vel eraf. Voeg de kip toe aan de groenten en voeg de gezeefde bouillon toe. Laat alles 10 tot 15 minuten sudderen totdat de aardappelen en groenten gaar zijn. Voeg 3/4 van de room toe en verwarm mee. Maak de waterzooi op smaak met peper en zout.
Roer de eierdooiers los en voeg de rest van de room toe. Haal de pan van het vuur en meng dit losjes door de waterzooi
Schep de kipdelen en groenten in bord, lepel er saus over en garneer met gehakte peterselie.
Serveer er een boerenbrood bij in stukken, zo komt de pan saus ook mooi leeg

01/01/201318/03/2016

Mijn blog in 2013, what’s new?

Goedemorgen, gelukkig Nieuwjaar! De kruitdampen zijn opgetrokken en de stilte van de eerste ochtend van het jaar omringt me. Een nieuw jaar, een nieuwe ronde, een tabula rasa, schone lei. Ik heb er zin in dit jaar. Sommige onderwerpen op mijn blog gaan verdwijnen, sommige veranderen andere gaan extra aandacht krijgen. Nieuwe dingen ga ik toevoegen. Heerlijk vooruitkijken nu. Een heel jaar vol blogs over eten en wijn ligt voor me. Een korte samenvatting van mijn voornemens:

Gesprekken en gerechten:
Met deze serie ga ik onverdroten verder. De Engelstalige wel te verstaan, de Nederlandse versie was niet zo levensvatbaar. Ik noem het voortaan “Talk en table”‘ naar het idee van schrijfster Frances Mayes. Op de rol staan Jeff Titelius, reiziger in hart en nieren, Joe Wolff, koffiehuis expert (en dan bedoel ik niet dat soort koffiehuizen in Amsterdam) en Kate Hill kook”ster” uit de Gascogne. Ik verheug me op hun verhalen.

Ma Bourgogne:
Rond dit thema valt nog heel wat te bloggen. Recepten en wijnen gelardeerd met foto’s uit deze mooie streek.

Wijn:

Zal het smeersel blijven van mijn blog. Ga in 2013 weer nieuwe wijnen ontdekken en proeven. En erover berichten. En bij vragen over wijn, weest allen welkom.

Foodblogevent:
Ga zeker weer mee doen. Ik hoop dat dit jaar het zoet- en bakgehalte af zal nemen en er meer mannen een bijdrage gaan leveren aan het event. En dat het geheel wat meer verdieping krijgt. We gaan het meemaken.

Dit nieuwe jaar betekent ook een start van een aantal nieuwe dingen. Ben heel benieuwd wat de respons hierop zal zijn.

www.thuisafgehaald.nl:
Naast het schrijven over eten wil ik mensen dit jaar ook laten proeven van mijn kooksels. Sinds korte tijd sta ik op de site www.thuisafgehaald.nl. Een forum waarop kokers en afhaler elkaar ontmoeten. Heb je zin in iets lekkers? Kom dan eens iets afhalen. Eventueel met een lekker wijntje erbij!

Restyling blog:
Op korte termijn ga ik actief aan de slag met mijn vriendin Esmée Scholte. Zij opperde het idee om mijn blog opnieuw in te richten. We gaan hard werken aan het resultaat.

ACBM:
Het broeide al een tijdje, maar 2013 wordt het geboortejaar van de “ACBM” Intimi weten al een beetje wat dit betekent. De Anti Cupcake Behaviour Movement. Deze beweging is ontstaan als reactie op de overkill aan zoete gerechten. Ook wil de ACBM regelmatig tegengas geven tegen gewriemel met eten… Kan nog spannend worden.

En als laatste nieuwtje:

Gereons keuken thuis:
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Iets later dan de bedoeling was komt komend voorjaar mijn eerste boekje uit. “Gereons keuken thuis” Vol verhalen, recepten en wijnen.

Heel wat werk aan de winkel dus, het nieuwe jaar. Straight forward! Ik heb er veel zin in!

Ik start vandaag met een simpel soepje. Goed tegen katers of voor mensen die gewoon back to basic willen na al het feestgedruis. En de wijn sla ik vandaag even over.

Nodig 4 personen:

1 kg iets kruimige aardappels
2 uien
2 tenen knoflook
1 prei
halve knolselderij
125 g spekblokjes
water
1 bouillonblokje (kip)
bieslook
potje crème fraîche
peper en zout

Bereiding:

Schil de aardappels en snijd in stukken. Maak de selderij schoon en snijd in blokjes. Was en snijd de prei in ringen. Snipper de ui. Pel de tenen knoflook. Verhit wat olie in een pan en bak de spekjes uit. Fruit daarna de uien mee. Doe de knoflook erbij en alle groenten. Bak kort aan. Zet alles onder water en verkruimel het bouillon blokje in het vocht. Breng aan de kook. Laat alles een half uur rustig pruttelen. Controleer of alles gaar is. Pureer de soep met een staafmixer en voeg de crème fraîche toe. Maak de soep af met wat peper, zout en fijn geknipte bieslook.

30/12/201211/01/2016

Gesprekken en gerechten, cuisinier Bill Smith

picture cook Bill Smith

I invited chef Bill Smith to join in in my blog series “gesprekken en gerechten” American writer Frances Mayes suggested me to invite him for this series. She calls him a prince. Bill is a man from Chapel Hill, North Carolina, who I follow on Facebook. He is the proud owner of a reaturant Crook’s Corner. Bill is the creator of many original recipes in his cookbook called Seasoned in the South. And I hope a wine lover. I know he takes a beer with him when foraging for ingredients. For instance honeysuckle to make sherbet. Now my curiosity became even bigger. I immediately ordered his book and started to read. In the Netherlands we do not know much of the cuisine from the Southern states. The USA are more than burgers or an incidental Cajun style dish as Bill proves. Time to send him some questions and based on Bill’s answers he will be rewarded a “southern style” Dutch recipe. To pair with a wonderful wine.

Who is Bill Smith and what would you like to share with us?

I was born and raised in Eastern North Carolina. This very much informs the way I cook today. I didn’t set out to be a chef. It was just good luck that I stumbled upon this profession.

You come from Chapel Hill, can you give a description what makes this place so special?
Chapel Hill is a university town so although it isn’t a large city, it has sophistication. People tend to be progressive in thought and less judgemental than in other places. It is very pretty and is halfway between the beaches of North Carolina and the Smoky Mountains. Because it is so attractive, intersting people choose to live here.

You invest a lot of energy in cooking, escpecially when it comes to Southern dishes, can you tell something about it?

Cooking, or things associated with cooking, take up almost all of my time. Our menu can change every day if I choose for it to. It varies with the season. We are lucky to have a large community of farmers and artisans who cater to the food community here. This makes a seasonal menu easy. This restaurant was Southern before I came to work here, but since I was born in the South I already understood what was expected of me. I actually don’t think about “Southern” so much. It just happens.

Your book speaks to the imagination, the recipes, certainly with me. How do you do that?

Every recipe has a story, whether the person who is cooking it knows it or not. I had some sort of history with most of the things in my book. And, I see the dinner table as a lot more than just a place to eat. People who might disagree about religion or politics are liable to come together around food.

My parents were/are very French food oriented. The last two decades there has been a shift from French to a more international cuisine, certainly in my generation. Do you notice that too?

My first serious cooking job was in a French restaurant so my technique is certainly oriented in that direction. I still cook the way I learned to there. In this country from the end of World War II to maybe the mid 1980s, French food and style was seen as the most sophisticated. In recent years people have become able to see the whole world with ease so naturally France has had to share the stage with other cuisines. Still, when I have a wonderful meal in a French restaurant or taste a classic French vintage, I feel an affection and respect for that country.

What would you miss from the USA when you would live abroad ?

Foodwise, probably fried chicken. Culturally, there is a kind of self confidence that we seem to have here that I find appealing

Culinary speaking, you are very experienced in cooking, which one is your favorite recipe?

I have a lot of favorites and they seem to follow the season. By August each year, I have grown tired of dishes with fresh tomatoes. Yesterday at the market I found five different kinds of winter greens so I made gumbo z’herbes for dinner. It’s a Lenten stew from Louisiana, so today that is my favorite recipe.

Do you like wine and if you do can you tell me about your favorites?

I do like wine and I like many kinds. Champagne is always a favorite. I like the European classics like Bordeaux, Riojas, and such. I also like Vinho Verdes from Portugal, reds from Chile, whites from Austria and New Zealand.

Maybe you van tell a thing or two on North Carolina? I have never been there but it is often portrayed a wonderful state. So different.

North Carolina is lucky in that it has a strong working class and middle class tradition. There is wealth of course as well. There is a tradition of caution and moderation in it’s politics, although there are the ocasional glaring exceptions to this. We were lucky in the second half of the last century to have had a series of forward looking leaders. The weather is mild, there are many medium sized cities rather a few large ones and the are scattered across the state. Much of North Carolina is still rural.

You learned to cook form your Grandmother and grand mère, can you explain some more on this subject?

I grew up in a time when women for the most part remained in the home rather than worked. My great grandmother, grandmothers and aunts were all good cooks and cooking was an important part of their lives. I grew up with the expectation of good food. I was expected to eat everything that was put before me. All this is a good professional foundation for me.

If you were to start all over in the Netherlands, what would you want to teach us? I know this is a though question.

I have never been to your country so I’m not sure what you do or don’t already know there. I suppose I would choose some traditional East North Carolina recipes, cook them and tell you the stories that come with them.

Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome

Recently it has occurred to me that while most of my friends are retiring, I am busier than ever. I have asked myself why. This is a hard job for someone of my age. I have decided that as long as it remains interesting, I’ll continue doing it.

picture: Book from Bill’s cooking

The Recipe

Having read all the answers of Bill Smith, I tought let’s go to the Deep South of the Netherlands, the region of Southern Limburg, where there are still many old recipes to be found. Bill does not know our country nor the traditions, so I chose for “Knien in ’t soer” or Rabbit cooked in a sweet and sour sauce. One of the main ingredients is apple syrup from the orchards of this province. People from the South are often called Burgundian, because of their attitude to food and drink. I hope Bill likes this all time traditional. The wine I suggest is a a crisp young white wine from the Mâconnais (southern Burgundy) to match the sweet and sour taste of this dish.

Ingredients for 4 persons:

1 rabbit cut in parts (about 3 lbs)
1 red onion
1 big carrot
1/2 celeriac
6 stems of parsley
2 bay leaves
3 cloves
10 juniper berries
1 1/2 cup of white wine vinager
1 cup of water
2 tbs of apple syrup
2 tbs flour
butter
pepper and salt

Preparation

Cut the rabbit in pieces. Chop the onion in rings, cut the celeriac and and carrot in cubes. Chop four of the parsley stems very finely. Put the vegetables and rabbit in a bowl. Add the parsley, juniper berries, cloves and bayleaves. Pour a mixture of water and vinager on top, stir and leave to marinate four about 12 hours in the fridge.
Pat the pieces of rabbit dry and season them with pepper and salt. Heat some butter in a frying pan and fry the rabbit parts golden brown. Get the meat out and cover for a while. Add some flour to the butter and stir. Gently pour in the vegetables and juices from the marinade. Put to a boil, get the rabbit parts back in and leave to simmer for about one and a half hours.
When the rabbit is done, put it an a big plate. Mix the apple syrup through the sauce and stir. Maybe some extra seasoning is necessary. Put the sauce and the cooked vegetables over the rabbit meat. Garnish with some parsley. This dish can be served with either cooked potatoes or mashed ones.