foto: recept uit het kerstnummer van Marmiton als inspiratie tijdens kerstrally.
Carbonara de boudin blanc grillé. GKT weet het: het is vloeken in de Italiaanse kerk, als je een spaghetti alla carbonara niet volgens de Romeinse wijze maakt. Echter de Fransen grossieren in carbonaraversies met room en een grote variatie aan ingrediënten. Daar kun je jezelf al Italo-purist vreselijk druk om maken. Net als om de Napolitaanse pizza. Laat de beste pizza ter wereld nu gemaakt worden in Parijs door Peppe Cutraro. Daar zijn zelfs Napolitaanse critici het over eens. Zo ook de carbonara, die kan volgens de Galliër best wat frou frou gebruiken. GKT at in zijn jeugd (dat is zo’n 43 jaar geleden) voor het eerst fettucine alla carbonara in Cannes. Nee niet met room, maar met extra eidooier geserveerd in de dop. Het restaurant aan de Croisette bestaat overigens nog steeds en is er niet op afgerekend. Tot zover het terugkijken. Vandaag een recept voor carbonara met gegrilde boudin blanc, eigenlijk een kinderrecept voor Kerst, dat makkelijk is te maken. Het kerstnummer van Marmiton wijdde een aantal pagina’s aan koken met kinderen. Kom daarom maar eens in Nederland, daar blijft kindereten steken in nuggets, pannenkoken en friet, al dan niet vermomd als kerstparafernalia. GKT toog naar de Sligro in Haarlem voor de ingrediënten. Helaas vond ik geen boudin blanc maar wel heerlijke venkelworstjes om te grillen. Een fijne extra smaak aan de carbonara. Hieronder vind je het recept. En GKT verklapt alvast: er valt niets aan te vloeken. Erbij Frans wit van een van oorsprong Italiaanse druif, vermentino uit Saint Jean Minervois. Hoe mooi is toch de Pax Romana!
Nodig:
3 venkelworstjes
3 eidooiers
4 losse eidooiers in schaal ter garnering
50 g parmezaanse kaas of voor de puristen pecorino Romano.
500 g spaghetti
8 el olijfolie
1 el sterke mosterd
peper en zout
Bereiding:
Grill de worstjes in een grillpan of op de hete plancha. Zet apart onder folie. Kook de spaghetti beetgaar volgens de aanwijzingen op het pak. Maak van de eidooiers, mosterd en kaas een luchtig mengsel. Snijd de worstjes in dunne plakjes. Giet de spaghetti af en bewaar wat kookwater. GKT voegt aan het water nooit zout toe i.v.m. zoutbeperking. Verhit 3 el olie in een pan en verwarm hier de worst in. Voeg beetje bij beetje de spaghetti toe. Zet het vuur uit en voeg langzaam het ei/kaasmengsel toe en sluit af met wat kookvocht van de spaghetti om te binden. Maak af met wat zwarte peper uit de molen en de rest van de olijfolie. Serveer de carbonara direct met een eidooier in de dop bovenop.
De mosterd van Meus. Alhoewel Jeroen Meus nog niet Abraham heeft gezien, leek het hem toch tijd om vanuit zijn dagelijkse kost keuken op reis te gaan en te bezien waar hij de mosterd vandaan kon halen. Eens wat anders dan de normale solitaire uitzendingen, die wij van hem zijn gewend. Met een ploeg trok Jeroen voor de VRT de wereld rond en dat leverde mooie plaatjes op van onbekende culturen en hun nationale eetcultuur. Een fijne TV serie vindt GKT. Overigens zijn er ook querulanten, getuige reacties op Facebook, die dat niet vinden. Jammer voor hen. Op zoek naar dagelijkse kost belandde Meus onder andere in Georgië, de neus van de Italiaanse Laars en Turkije. Hij ging koken in de High;lands, pakte het zuiden van Zweden mee en arriba, arriba, Mexico lonkte, met name de staat Oaxaca. Zoveel plekken zoveel smaken.
foto: cover De mosterd van Meus.
Georgië, in het huidig tijdsgewricht een moeilijke bestemming. De bakermat van de wijnbouw en een onontdekte parel, volgens Meus. Bij elk land geeft Jeroen de typische ingrediënten en gaat daarmee aan de slag. Voor Georgië resulteert dat in exotische gerechten met namen als pkhali, chirbuli en adjaruli khachapuri. De spannende smaken van deze Kaukasusstaat. Calabria, de Zuiditaliaanse streek van veel met weinig. Cucina povera. Een stevige boerse keuken, waarvoor Meus Max Mariola aan de tand voelde. In het kader van de aanstormende Italiaanse weken op GKT vind je een lekker lenterecept van deze kok. Via de Schotse keuken, in het boek zie je Meus niet in kilt, belandt de schrijver in het gastvrije Anatolië. De pure eenvoud van Zuid Zweden komt aan bod, knäckebrød, bessen, verse haring en het nationale kruid van de Zweden: dille. Ook de wereldberoemde gehaktballetjes, hier gemaakt van elandvlees ontbreken in dit deel niet. Tot slot Oaxaca, deelstaat in Mexixo, kleurrijk en vurig. De keuken met ingrediënten van de Maya cultuur, pepers, cacao, mais en mezcal, gemaakt van agaves.
De mosterd van Meus. Lekkere dagelijksekost recepten, die geheel in de trant van Meus voor iedereen zijn te maken. Vrolijke ontmoetingen. Zo is het plaatje van wereldse keuken vol dagelijkse kost van Jeroen rond. Wat GKT betreft mag Meus nog eens een reisje maken. Ben benieuwd welke plekken we dan krijgen te zien en vooral te proeven?
De mosterd van Meus, op zoek naar dagelijkse kost in de wereld. Jeroen Meus. (ISBN 9789022341148) is een uitgave van Manteau en is te koop voor € 29,99
foto: lentepasta uit Calabrië
In het kader van nakende Italiaanse weken een recept uit Calabrië: pasta Max Mariola met erwtjes, tuinbonen en groene asperges.
Nodig:
4 eieren 400 g 00-bloem 1 kg verse tuinbonen 1 bos fijne groene asperges 2 jonge uien 2 teentjes knoflook 1 kg verse erwtjes 200 g geraspte pecorino olijfolie enkele takjes verse oregano chilivlokken zout
Bereiding:
Kluts de eieren los en voeg de bloem en een snuif zout toe. Kneed tot een stevig deeg en laat minstens een uur rusten onder een theedoek. Breng een pot gezouten water aan de kook en blancheer de tuinbonen. Dubbeldop de bonen vervolgens: verwijder eerst de peulen en dan de grijze vliesjes. Snijd de topjes van de asperges en hak de stengels fijn. Snijd de uien in fijne ringen en plet de knoflook. Fruit de ui en knoflook in een grote pan met olijfolie en doe er de erwtjes bij. Laat even stoven. Giet een scheutje water bij de groenten en voeg er de fijngesneden aspergestengels aan toe. Laat een beetje stoven en doe er ten slotte de aspergepuntjes en de tuinbonen bij. Strooi wat bloem op het werkvlak en rol het pastadeeg dun uit. Rol het pastavel op en snijd het in repen. Strooi wat extra bloem over de pasta, schud even uit en kook de pasta in enkele minuten gaar in gezouten water. Hak wat oregano fijn en strooi die met wat chilivlokken over de groenten. Schep de gare pasta erbij met een lepel kookwater en de helft van de kaas. Meng alles goed en schep de pasta in borden. Werk af met de resterende pecorino.
De smaak van het BOS. Het is bijna herfst en het badseizoen begint voorbij te geraken. Na de buien van gisterenavond is de droogte eraf en kan Gereons Keuken Thuis de humusgeur van de bossen achter de duinen gaan opsnuiven. Dat doet Bernadette Wörndl in het boek De smaak van het BOS het gehele jaar door. Een echte bosadept als zij is. Een boek doorspekt met de Duitse voorliefde “für den Wald”.
foto: ricotta gnudi met zelfgeplukte paddenstoelen en salieboter.
“Als ik naar het bos of over de velden kijk, op een zonnige herfstdag het kleurenspel bewonder of door het bos loop en het geritsel van de bladeren hoor, dan maakt mijn hart een sprongetje.”, schrijft Wörndl als openingszin. Jezelf, zoals in Japan wordt beweerd en aangeraden, onderdompelen in het bos. Naar de natuur en jezelf luisteren. Iets wat ook nog steeds in Nederland kan, mits je de weekenden mijdt en vooral de naschoolse tijdstippen, wanneer het kroost wordt uitgelaten. Mijmerend kijken, zoals GKT dat regelmatig doet over een met dennenbomen omzoomd duinmeertje, in de hoop grazende wisenten te spotten. Je hoort niets! Zo stil kan het zijn in bos en duin. Voor Bernadette Wörndl is het bos ook kindergeluk, hout sprokkelen voor de haard, bramen en bessen plukken, foerageren in de wijngaard van haar grootvader en koken met al het moois, dat het bos haar biedt.
foto: bramen en bessen uit het bos.
Een groot genot, naast het verzamelen van voedsel in het bos, is het maken van eten ermee. Probeer eens een keer bramenjam te maken van zelf geplukte bramen of bessen. Je wil nooit iets anders meer. Of kook met producten van een goede kwaliteit. Je merkt instant het verschil, luidt het credo van Bernadette. Alles direct uit de natuur en dat stukje “je ne sais quoi” uit haar jeugd maken dit boek tot een sprookje. De smaak van het BOS gaat over verzamelen, beleven, ontdekken en genieten. Vier seizoenen met elk hun heerlijke pluksels en recepten. Wat te denken van daslook, klaverzuring en dennentoppen in de lente. Let bij de laatstgenoemde wel op , dat je de boom niet geheel kaalplukt. Anders wordt het jaar erop een kale toestand. Recepten, geïllustreerd met uitleg over de geplukte ingrediënten en voorzien van mooie tekeningen Likkebaardend lekkere foto’s van de gerechten door Kathrin Gollackner.
foto: eendenconfit met dennennaalden
Ik sla de zomer even over, die hebben we zojuist gehad en duik direct het hoofdstuk over de herfst in, met fijne wild- en bosrecepten. Wat te denken van ricotta gnudi met gebakken paddenstoelen en salieboter? Of gebakken eendenborst met sjalotjes, morellen (of ander fruit) en knapperige veldsalie? Een belangrijke tip van Wörndl is om je eigen vondsten en draai aan de gerechten toe te voegen, al naar gelang het seizoen en je humeur. Smullen is het van de reebout op een heus bosbedje of eenden-confit, huisgemaakt met selderijpuree en dennennaalden. Wat Gereons Keuken Thuis betreft mag de herfst beginnen!
foto: eendenborst met morellen en sjalotjes.
Wat een heerlijk sprookjeskookboek. Waan je een soort Roodkapje of Klein Duimpje, al wandelend door het bos, om je maaltje bij elkaar te scharrelen. Het is het verhaal van deze schrijfster en haar habitat: het bos en haar keuken. Het bos als inspiratiebron voor alle lekkere recepten in dit kookboek. De geuren van het bos en de gerechten in De smaak van het BOS doen Gereons Keuken Thuis direct verlangen naar een heerlijk maal met een stevig glas rode wijn. Voor GKT is dit kookboek de aftrap van een smakelijk en warm herfstseizoen.
foto: cover De smaak van het BOS.
De smaak van het BOS. Bernadette Wörndl (ISBN 9789056159191) is een uitgave van Sterck & De Vreese Het kookboek is off- en online te koop voor € 24,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Pasta van mijn tante Canasta. Regelmatig plaats ik op Gereons Keuken Thuis recepten als “soep van mijn tante Doubs” of “pasta van mijn tante Canasta”. Ik hoef niet te vermelden dat deze tantes fictieve dames zijn ontsproten aan mijn brein, tijdens het koken. In de keuken kan ik namelijk dromen, verhalen verzinnen of liedjes. Ja liedjes, want ik zing en neurie heel wat af tijdens het kookproces. (zachtjes dan)
Vaak geven de thuis kokende dames een naam aan een gerecht zoals pasta van tante Canasta. Een easy tante, die Canasta Spirali, die altijd makkelijke gerechten maakt om de maag te vullen in haar Ligurische keukentje. Tante Canasta heeft altijd wat in huis, een restje spek, zongedroogde tomaatjes van de markt, wat uien, een zakje spinazie of veldsla. En pasta in allerlei vormen en maten.
foto: Pasta van mijn tante Canasta.
In een handomdraai tovert Canasta daarmee een maaltijd op tafel. Althans zo verbeeld ik me dat als ik in mijn eigen ijskast en groentela tuur. Deze week maakte ik ook een restjesrecept, want #nowaste blijft belangrijk in Gereons Keuken Thuis.
Spaghetti met geblancheerde spinazie, spekblokjes, paprika en zongedroogde tomaatjes van de zondagse markt in Fréjus. Een flinke snuif peper en Provençaalse kruiden en een scheut olie van de markt. Plus wat verkruimelde geitenkaas. En pronto is de pasta van mijn tante Canasta. Mangia bene stare bene!
Schenk er een kloek glas rode Costières de Nîmes bij.
foto: cookingvibes met vondsten uit de groentela.
Nodig:
1 zak gewassen spinazie van de blauwe grootgrutter
10 zongedroogde tomaatjes, geweld in heet water
400 g spaghetti
3 tenen knoflook gehakt
1 rode ui gesnipperd
1 rode puntpaprika in ringetjes
blok spek in grove blokjes
olijfolie
peper & zout
Provençaalse kruiden van de markt
4 rondjes geitenkaas
Aanvullend kun je variëren met wat je in je groentela van de ijskast vindt.
Bereiding:
Snijd het blokje spek in grove blokjes en bak het uit. Verhit in een grote hapjespan wat olie en fruit de rode gesnipperde ui aan. Voeg de knoflook toe en de punt paprika. Doe beetje bij beetje de spinazie erbij en roer. Snijd de gewelde zongedroogde tomaatjes fijn en voeg deze toe. Laat het spek uitlekken en doe bij het groentemengsel. Strooi er wat provençaalse kruiden bij.
Kook de spaghetti volgens voorschrift in ruim kokend en gezouten water beetgaar en giet af. Bewaar wat kookvocht voor later. Meng de spaghetti door het spek- en groentemengsel en bind het geheel met wat pasta water. Maak het geheel op smaak met wat peper en zout. Serveer in grote schaal met de verkruimelde geitenkaas en een scheut olijfolie.
Ik eet zo graag. Het nieuwe kookboek van Pascale Naessens. Lekker, eenvoudig en gezond. Vorige week at Gereons Keuken Thuis onderweg een aantal keren buiten de deur. Hetgeen mij regelmatig niet goed bekomt. Want veel dingen, die je eet in sommige restaurants zijn vaak sous vide, processed food en staan bol van de suikers en vetten. En in mijn geval MSG. Misschien ben ik wel een oude zeur en vind ik dingen vaak niet lekker, misschien is dat het? Waar ligt dat toch aan? Ben ik door de jaren heen, met het koken met verse producten en bezig zijn met een gezond dieet zelf veranderd? Welnee!, luidt het antwoord van Pascale Naessens in haar nieuwe boek. Het heeft te maken met een equilibrium in je voedingspatroon. Zo kwam Pascale geen gram aan tijdens de corona pandemie. Ik zelf trouwens ook niet. Terwijl ze niet minder at of dronk.
foto; tapas in het blauwe servies van Pascale.
foto: spitskoolrolletjes.
In Ik eet zo graag legt de schrijfster het allemaal uit. Geconcentreerd rond de hamvraag: wat is lekker eten? Voor de één is dat vaak het grote aanbod grab & go eten, dat ons dagelijks verleidt. Voor Pascale bestaat deze verleiding niet, want er zijn volgens haar een aantal basisregels. Eet onbewerkte voeding, maak geen gewoonte van snacken tussendoor en beweeg. Dat zijn volgens haar de grote drie knoppen, waar je aan moet draaien. Mag je dan nooit meer prefab food eten? Juist wel, een beetje prefab food is zelfs goed voor je. Het triggert je natuurlijke afweersysteem. Hermosis heet dat. Nu begrijpt Gereons Keuken Thuis, waarom ik niet een aantal dagen achter elkaar burgers met cheddar en frieten, mosterdsoep uit een pakje of kant en klare vegan producten moet eten. Een laatste boodschap van Naessens is: zoek je persoonlijke balans.
foto: hamburgers van doperwten.
Ik eet zo graag gaat hierna verder met de persoonlijke balans van Pascale, lekker en gezond eten. Zelf koken, zoals zij tijdens de lockdowns deed en genieten in een fijne ambiance. En daar is deze schrijfster een ster in. Zij kookt en dekt de tafel sfeervol op elke plek in het huis. Haar man Paul noemt dat nestjes bouwen. Voor de tapas & lunch, met rolletjes van spitskool, chique knolselderijpuree of een hamburger van doperwten.
foto: easy does it Jakobsschelpen.
Pascale Naessens neemt altijd ruim de tijd voor het diner. Voor een hoofdgerecht, voor mooie klassiekers of ovenschotels. En heeft ze een dag geen zin in te koken? Dan maakt ze zin met easy does it recepten. Wat te denken van droog gegrilde zeebaars of lamsrack met rode curry? Of in het kader van geen zin om te koken: Sint Jakobsvruchten met groene asperges in een sinaasappelsausje. Ik zal er deze week eens aan denken als ik uitgekookt ben!
foto: ontbijt van Griekse yoghurt met geroosterde vruchten.
Pascale Naessens houdt van rituelen. Het ontbijt is er één van. Ik eet zo graag grossiert in mooie suggesties voor je ontbijt. Van Griekse yoghurt met gebakken bessen, pistachenoten en rozemarijn. Of wat te denken van gebakken ananas met gekoelde bijenpollenroom. Het is allemaal weer één grote bom inspiratie wat Naessens ons voorschotelt. Je begrijpt direct waarom zij zo graag eet. Lekker, eenvoudig en gezond. And the rest comes …. naturally. Gereons Keuken Thuis gaat ermee aan de slag, want ook ik eet zo graag. Fijn weekend.
Ik eet zo graag, lekker, eenvoudig, gezond. Pascale Naessens (ISBN 9789401479783) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 25,99
Wereldse Smaakmakers. Het nieuwe boek van créateur Pascal Jalhay. Créateur, waarom niet gewoon chef kok? Dat zal ik uitleggen. Pascal Jalhay weet heel goed hoe hij gerechten defragmenteert en dan in een nieuwe versie neerzet. Zo proefde Gereons Keuken Thuis eens van zijn hand uit elkaar geplozen gado gado en ontleedde hij de Indonesische keuken van zijn vader in Baru Belanda. Wat een creaties kan deze man maken. En sinds kort kun je de fijne kneepjes van hem leren in zijn kookstudio in Laren. Maar het werk van Jalhay bestaat niet alleen uit ontleden. In zijn nieuwe kookboek Wereldse Smaakmakers gaat het juist om assembleren. Pascal verzamelde ruim 75 recepten uit de gehele wereld voor sauzen, boemboes, kruidenmixen, marinades en chutneys. Hij trof al deze recepten aan op zijn reizen. Een boek vol basics kende ik nog niet en ik was aangenaam verrast door de suggesties in Wereldse Smaakmakers. Vaak worden dit soort basisrecepten aan het einde van een kookboek weggemoffeld. Jalhay geeft ze een hoofdrol.
Wereldse Smaakmakers is een kookboek vol smaken, die Pascal Jalhay ontdekte en ontwikkelde. Het is een boek dat je keuken zal veranderen, want zo gauw je de kneepjes in de vingers hebt, kun je niet meer koken zonder zijn basissmaakmakers en condimenten. En voor ieder is er wat wils. Of je nu van Aziatische smaken houdt of zoals ik opperde, eens zelf rouille wil maken voor in de SeaSpot vissoep. Jalhay neemt je aan de hand. Vertelt je over zijn voorraadkast. Over basissmaken, voor bijvoorbeeld je bulgogi marinade. Laat het nu net BBQ seizoen zijn. Maar ook een mirepoix, hierin zie je Pacal’s klassieke scholing, ontbreekt niet. Wat ik leuk vond, om te lezen, is dat rommelkruid ook een plaats inneemt. Een smaak, die ik ken uit de keuken van mijn oma.
Het derde deel van Wereldse Smaakmakers gaat over de gerechten. Want je gaat natuurlijk ook met je basissmaakmakers mooi eten maken, zoals Koreaanse kipnuggets met kimchimayonaise, bouillabaisse met rouille of een ceviche van kabeljauw, met eigengemaakte leche de tigre. Tot slot verklapt de schrijver zijn favoriete adresjes in en rondom Amsterdam. Daarbij ontbreekt zijn eigen Kookstudio bij de Molen in Laren natuurlijk niet.
Wereldse Smaakmakers is een kookboek geheel in de stijl van Jalhay, met duidelijke recepten en foto’s om van te watertanden. En zeg nou zelf, de kneepjes van smaakmakers van deze maestro onder de knie krijgen is toch helemaal da bomb!
foto: cover Wereldse Smaakmakers.
Wereldse Smaakmakers. Pascal Jalhay (ISBN 9789464040067) is een uitgave van Fontaine en is on- en offline te koop voor € 32,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: feestelijke Perzische rijstcake met saffraan
Roootin’s Iranian Kitchen. De eerste keer, dat Gereons Keuken Thuis Iraans of moet ik zeggen Perzisch at, was ter gelegenheid van Iraans Nieuwjaar in Cannes in april 1981. Ik weet het nog precies, omdat ik zo onder de indruk was van alle gerechten, die bij de gastheer en -vrouw op tafel kwamen. En de enorm feestelijke setting. Dat is heel lang geleden en ik zou een lang verhaal nu kunnen gaan schrijven over mat mij nog meer fascineerde aan deze mensen in die tijd. Maar laten we de 21e eeuw instappen. Met het kookboek van Solmaz Esmailzadeh en haar bakkende moeder, genezeres Bulbul. Deze twee Iraanse dames baatten een bijzonder adres uit aan de Linnaeusstraat, Roootin. Zij kookten daar de sterren van de Iraanse hemel. In Roootin’s Iranian Kitchen nemen ze je mee op pad door hun eigen Iraanse fusion-keuken. Een mix van gerechten uit hun vaderland en de Westerse keuken. Een culinaire reis, geworteld in oude tradities. En met een bijzonder derde aspect, want de schrijfsters geloven heilig in het verband tussen mentale en fysieke gezondheid door goed te eten. Moeder Bulbul Esmailzadeh leerde van haar Iraanse moeder de fijne kneepjes van het koken en wat het kan doen voor je welzijn. Eenmaal gevestigd in Amsterdam vond zij, dat ze daar iets mee moest doen. Laten we het een soort “spread the word” noemen. Naast hun etablissement lag dit kookboek dus voor de hand. Een reis door Iran en de Midden Oosterse keuken met al haar verscheidenheid.
“The love and energy you put into preparing a meal, will be absorbed in the food and the one eating it will simply feel that love and energy.”
foto: kruiden in Tabriz.
Roootin’s Iranian Kitchen start met een tripje door de keuken van moeder en dochter, over voedsel als medicijn, helend, de keuken als baken om je gelukkig te voelen en de ingrediënten, die daarvoor nodig zijn. Zoals granen, gemalen specerijen in overvloed, kruidenmengsels, gedroogde kruiden van het veld, noten, zuivel uit de hoge bergen, zaden en extracten. Wat een schatkamer uit duizend en één nacht komt voorbij. Overigens zijn veel van deze producten via hun site nog steeds te koop.
foto: Perzisch goud uit de bergen
Cooking from scratch. Laten we het de basis noemen, met goede yoghurt en labneh, geeh (Indiase invloed) of granaatappelmelasse. Ga eens naar de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat, mijn favoriete Iraanse adres, voor al deze mooie ingrediënten en kruiden. Brood bakken hoort bij het traditionele leven, zoals een Koerdische kada of platbrood uit een koekenpan. Het begin van je Iraanse maaltijd. Ik sla de hipster avocado en de pannenkoeken uit het boek maar even over en beland bij de eiergerechten, zoals een dadel & walnootomelet. of het heel bijzondere eiergerecht met kardemom en rozenblaadjes. Het favoriete gerecht van de oma van Solmaz. Mezzes komen aan bod, met de bekende dips als hummus, muhammara en dolmas. Eten om te delen onder de spreekwoordelijk granaatappelbomen op een warme dag. Een kuku sabzi, Perzische kruidenomelet, mag niet ontbreken. We belanden bij saffraan. In mijn beleving het meest Iraanse ingrediënt. Het goud uit de bergen van de crocus sativus. Te gebruiken in de feestelijke Iraanse rijstcake. Die herinner ik me nog van 40 jaar geleden. En zo gaat de reis van de dames verder langs Perzische en Amsterdamse dreven.
foto: omelet met kardemom en rozenblaadjes
Roootin’s Iranian Kitchen is een caleidoscopisch boek, om in een moderne setting opnieuw kennis te maken met de keuken en filosofie van deze begeesterde moeder en dochter. Een mix van traditie, gezondheid, verhalen en modernere fratsen. De laatste is wat minder aan mij besteed, maar dat terzijde. Het kookboek nodigt uit om direct aan de slag te gaan en je even te wanen op een zomerse dag in hun land van herkomst.
foto: cover Roootin’s Iranian Kitchen.
Roootin’s Iranian Kitchen. Solmaz & Bulbul Esmailzadeh, Engelstalig (ISBN 978941562807) is een uitgave van Bertram & de Leeuw en is te koop voor € 29,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Over de schrijfster:Solmaz was intrigued by anything mystical from a very early age. She watched over her mother and grandmother’s shoulder in the kitchen throughout her whole childhood. Later in life she became an engineer and entered the corporate world only to realize that her heart and passion realy lie very close to her roots. Together with her mother Bulbul she decided to share their roots and the ancient knowledge they had brought with them from their home country, through food and community. Their family lunch room in Amsterdam stood for connection and ‘food as medicine’: colourful plates with exciting flavours that nourish both body and spirit.
De Aardappeleters. En dan heeft Gereons Keuken Thuis het niet over het wereldberoemde schilderij van Vincent van Gogh, maar over het leuke boek van over twintig wereldgerechten. Moussaka, coq au vin en biefstuk Stroganoff, allemaal bekende gerechten, waar veel over valt te vertellen. De drie schrijvers van De Aardappeleters gingen voor de TV en nu hun boek op pad en kwamen op het spoor van de vele verhalen over de 20 gerechten in dit kook- en leesboek. Zo was er de roemruchte kettingrokende barones in Parijs, nazaat van het Stroganoff geslacht, die een duit in het zakje doet. En gaf een Atheense kok uiteindelijk zijn naam aan het woord dat de Grieken gebruiken voor kookboek. Zoals jullie weten zijn dit soort trivia spekkie voor het bekkie van Gereons Keuken Thuis. Ik vind de combinatie van een gerecht en verhaal minstens zo belangrijk al het oppeuzelen ervan. Want behalve dat je eet met je zintuigen doe je dat ook door verhalen. Zij vormen the food for thought.
Aardappeleters Joost Engelberts, Joris Vermeer en Bas Zwartepoorte reisden de wereld rond om alle magische verhalen te verzamelen van eten, dat wij zo gewoon vinden. Ze gingen langs bij de heilige Ambrosius van Milaan, die naar zeggen de akte bewaakt, waarin staat, dat de schnitzel zijn oorsprong vond in deze stad. Sorry Wenen en Madrid. Babi Panggang komt aan bod, één van de kroonjuwelen van de Chin. -Ind. Spec. restaurants, een langzaamaan verdwijnend fenomeen in de Nederlandse horeca. Ik ben nog steeds dol op babi panggang, al dan niet met kroepoek erbij. Via sushi met haring (?) belanden we bij de niet meer weg te denken Vietnamese loempia, zoals ik die ken van To op de Ten Kate markt in Amsterdam. De drie heren weten er nu alles van. Troostrijk oorlogsvoer. Fritten, de schrijvers leggen de link tussen Peruaanse boeren en een frittenkot in Brussel. Ook komt de 18e-eeuwse aardappelgoeroe Auguste Parmentier aan bod. Het verhaal van goulash, dat in het Hongaars pörkölt heet. Paprika galore. De hamvraag of moussaka Turks is of Grieks komt aan bod. Jullie mogen raden, welke mening Gereons Keuken Thuis is toegedaan. In ieder geval vormt de achternaam van kok Tselementes een synoniem voor kookboek.
En zo gaan de schrijvers van de Aardappeleters door in hun heerlijke boek over al die bekende gerechten en verhalen, Je zou er zo weer een televisiefeuilleton of nog een boek kunnen maken. Want zeg nu eerlijk: over eten ben je toch nooit uitgepraat?
De Aardappeleters, Joost Engelberts, Joris Vermeer & Bas Zwartepoorte (ISBN 9789400406889) is een mooi vormgegeven uitgave van Thomas Rap en is te koop bij je favoriete kookboekenvakhandel voor € 29,99.
Treft het dat vanaf vandaag je weer gewoon naar je boekhandel kunt gaan zonder afspraak!
Video: De Aardappeleters in Bologna, la grasa, waar spaghetti alla Bolognese niet eens bestaat.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Comida Mexicana. ¡Asi me gusta a mi! Eén van de leukste landen, waar Gereons Keuken Thuis ooit is geweest is Mexico, een land vol kleur en smaak. Om je vingers bij af te likken. Dat begon al in de ochtend in het hotel met panqueques, taco’s en veel bonen. Verse vis als lunch en dan margaritas en snacks op het strand. Want dat is in dit land een belevenis. Al die verkopers van dingen, spulletjes en eten. Het gaat de hele dag door. In de straten en op het strand. Een soort ouderwets Koninginnedag gevoel krijg je erbij. Ik heb goede herinneringen aan Mexico lindo en zou morgen zo op het vliegtuig stappen om alles daar weer te proeven en op te snuiven.
Comida Mexicana, het kookboek van de in Australië wonende Rosa Cienfuegos is een boek vol heimwee. Na haar verhuizing van Mexico Distrito Federal naar Sydney ging ze de authentieke smaken van haar vaderland missen en startte samen met haar vader het Mexicaanse restaurant El Cuervo Cantina. Vijfentwintig jaar woonde de schrijfster in de chaotische en grootste stad van de wereld, in het hart van Chilangolandia. (koosnaam van Mexico Stad) Hectisch en kleurrijk. En een stad vol eten, want dat hoort erbij in Mexico, net als familie. Het eten was, wat zij miste in Sydney. Helaas zat het economische tij niet mee en moest alras hun restaurant worden gesloten. Maar Rosa Cienfuegos ging niet bij de pakken neerzitten en startte een catering bedrijfje voor Mexicaanse familiebijeenkomsten. Een schot in de roos, net als haar pop ups met Comida Mexicana. Haar pop up streetfoodkraam inclusief mariachiband werd een doorslaand succes. En zo groeide het inzicht in de Mexicaanse keuken bij haar klanten in Sydney.
foto: salchipulos uit het boek.
Comida Mexicana start met een opsomming van de benodigde ingrediënten voor een heerlijke Mexicaanse maaltijd. In Nederland zijn deze goed te verkrijgen, o.a. bij Tjin’s in de Eerste van der Helststraat. Wat is er Mexicaans? Veel, denk aan allerlei soorten bonen, avocado voor guacamole, cacao voor je gezondheid. Overigens uit ervaring weet ik dat Mexicaanse chocoladedrank niet zo lekker is als het goedje wat wij er later in Europa van hebben gemaakt. En tot slot pepers, van chili tot jalapeño.
foto: taco’s al pastor
We gaan snacken, want dat doen de Mexicanen graag. Een heel aparte snack vind ik de salchipulos, inktvisjes gemaakt van knakworstjes. Leuk voor Koningsdag morgen! Tlayuda’s, Mexicaanse pizza’s brengen Cienfuentos direct terug naar de Zocalo, het grootste plein ter wereld. Garnacha’s, streetfood par excellence mag niet ontbreken, zoals de quesadillas. Taco’s zitten in het boek en dan bedoel ik niet die uit een pakje maar vers, zoals bij Taqueria Lima in Amsterdam West. Probeer de Al Pastor eens. De Torta Cubana, de grootste en best verkopende torta, een gevuld brood, van Mexico. En zo kan Gereons Keuken Thuis vrolijk doorgaan op deze maandag. Comida Mexicana is een heerlijk zomers kookboek en met een beetje goede wil maak je deze gerechten in een handomdraai klaar, om van te genieten op het zomerse strand of in het park. Cienfuegos zet je direct in vuur en vlam voor het zoete Mexicaanse buitenleven. En daar hoort comida Mexicana bij. En één of twee margaritas, sin duda!
Recept uit Comida Mexicana.
Tacos de Cochinita Pibil (taco’s met pulled pork)
Voor 10 taco’s
Nodig:
150 g achiote-pasta 50 ml witte azijn 50 ml sap van een zure sinaasappel 3 tl zout 1 kg rauwe schouderham of beenham, in stukken van 5 cm 20 verse of kant-en-klare tortilla’s
voor de topping 1 rode ui, in julienne 3 tl gedroogde oregano 1 tl versgeperst limoensap snuf zout 1 tl witte azijn limoenpartjes
Bereiding:
Maal de achiote-pasta, witte azijn, het sinaasappelsap en zout in de kom van een keukenmachine tot een dikke pasta. Leg het varkensvlees in een grote kom en wrijf het in met de achiote-pasta. Laat het vlees minstens 3 uur marineren in de koelkast. Verwarm de oven voor tot 220°C. Leg het gemarineerde varkensvlees in één laag in een braadslede, dek de braadslede af met aluminiumfolie en rooster het vlees 1 uur. Bereid intussen de topping. Breng water in een kleine pan aan de kook. Blancheer de rode ui 1 minuut. Giet de ui af en dompel hem meteen onder in een kom met koud water om het kookproces te stoppen. Giet de ui opnieuw af en meng hem in een kom met de oregano, het limoensap, zout en de witte azijn. Haal het varkensvlees uit de oven en verwijder de aluminiumfolie. Verlaag de oventemperatuur tot 150°C, zet de braadslede weer in de oven en rooster het varkensvlees nog 15 minuten. Neem intussen 20 (verse) tortilla’s met een doorsnede van 11 cm. Gebruik 2 vorken om het varkensvlees voorzichtig uit elkaar te trekken of scheuren. Verdeel de pulled pork over 10 dubbele tortilla’s en schep het uienmengsel erop.Serveer de taco’s direct met de limoenpartjes.
Comida Mexicana, Rosa Cienfuegos. (ISBN 9789461432520) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 25,95
video: Mexico lindo, een muzikale toegift.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Pittige gierst-paddenstoelenburgers van Happy Pear. Ik vind het nog steeds een leuk en bijzonder inspirerend boek, De wereld van de Happy Pear, dat niet mag ontbreken in mijn serie op dinsdag over niet alledaagse werken uit Gereons Kookboekenhoek. Zeker nu het Nationale Week zonder Vlees is. Maar daarover deze week nog meer op Gereons Keuken Thuis.
foto: elke dag een duik in de Ierse Zee.
Twee Ierse tweelingbroers, die afzonderlijk besluiten vegetariër te worden. Tien jaar deden over hun eerste boek, een groentewinkel startten in hun woonplaats Greystones aan zee en zich sindsdien gelukkiger voelen met hun plantaardig dieet, dat naar hun zeggen veel endorfines in hun lichamen laat vrijkomen. So far so good. Dat is hun ding. En de tijd heeft ze gelijk gegeven, want gezond eten is in Covid-19 barre tijden een must. Lezers van Gereons Keuken Thuis weten, dat ik vaak niet zo een fan ben van dit soort lifestyle en gezond eten boeken. Happy Pear, Gaz Oakley en de jongens van BOSH vormen hierop uitzonderingen. Dat heeft vaak nog niet eens met de materie gezond voedsel te maken, maar met de toon, die wordt gebezigd. Van de kansel wordt dan geschreeuwd, dat het einde der tijden nabij zal zijn als er niet minimaal elke dag een flinke portie zaden, groenten en andere superfoods naar binnen worden gestouwd.
foto: pittige gierst-paddenstoelenburgers.
Pittige gierst-paddenstoelenburgers uit De Wereld van Happy Pear.
Nodig
1 verse rode chilipeper
200 gierst
9 dl water
1 tl zout
1 1/2 el paprikapoeder
2 tl komijnpoeder
200 g paddenstoelen baar keuze
2 tenen knoflook
2 el olie
100 g zonnebloempitten
1 el honing of agavesiroop
4 el tamari/sojasaus
kleine bos verse munt
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180 graden °C, als je deze burgers gaat bakken. Snijd de chilipeper fijn. Doe de gierst met het water, het zout, het paprika en komijnpoeder in een pan. Breng alles aan de kook, zet het vuur laag en wacht tot de gierst het water heeft opgenomen.. Dit duurt zo’n 15 minuten. Laat de gierst in de pan afkoelen.
Snijd terwijl de gierst op het vuur staat de paddenstoelen in kleine stukjes en pel en snijd de knoflooktenen fijn. Doe de olie in een koekenpan met antiaanbaklaag en zet deze op hoog vuur. Voeg dan de paddenstoelen, de knoflook en zonnebloempitten toe. Roerbak alles ongeveer 4 minuten.
Meng de honing of agavesiroop met de sojasaus in een kop goed door elkaar en voeg dit mengsel toe aan de koekenpan. Bak de paddenstoelen nog een paar minuten goed door tot ze gaar zijn en het honingmengsel is geabsorbeerd. Doe de inhoud van de pan in een grote kom.
Hak de munt heel fijn en doe deze in de kom samen met de gekookte gierst. Meng en kneed alles goed door elkaar en vorm met je handen 6 tot 8 burgers van het mengsel. Bak deze 15 minuten in de voorverwarmde oven. Grillen op BBQ kan natuurlijk ook, maar smeer ze dan wel in met wat olie en keer ze tijdig.
Serveer de burgers met gegrilde groente, tzatziki, vegan ketchup en/of mayonaise.
foto: Cover De wereld van de Happy Pear. Uitgave van Scriptum.
Volgende week ontdekken we de keuken van Jeroen Bosch met Lizet Kruyff!
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
