Roomborstplaat. Wie zoet is krijgt lekkers….

foto: Sinterklaas in Metz.

Roomborstplaat van Cees Holtkamp. Hij vertelde aan de schrijfster van het fijne Sinterklaasboekje Van banketstaaf tot pepernoot, dat hij dit kleine recept al gebruikt sinds zijn bakkerij bestaat. Een echte traktatie voor het zoete avondje, dat eraan staat te komen.. Vol verwachting klopt mijn hart…. al dan niet van borstplaat.

Nodig:

200 g kristalsuiker

80 g slagroom

40 g water

merg van een half vanillestokje

40 g fondant

Bereiding:

Voeg de suiker, slagroom, water, en het merg van een half vanillestokje samen in een pan met dikke bodem. breng dit mengsel aan de kook to 115 ° C. leg in een schaal de fondant en giet hierover de hete siroop. Roer alles goed door met een houten spatel. Heen en weer. Dit heet tableren. Giet als het geheel emulgeert en dikker wordt de siroop in een trechter en vul hiermee de borstplaatvormjes. Laat de roomborstplaat afkoelen en verwijder de vormpjes.

foto: cover Van banketstaaf tot pepernoot.

Over Van banketstaaf tot pepernoot:

Hij komt, hij komt die beste goede Sint. Elk jaar is dat een constante in GKT. Anders dan de Kerstman is de goedheiligman een figuur, waarnaar elk jaar reikhalzend naar wordt uitgezien . De mythe van de Turkse bisschop uit Myra, patroonheilige van zeevaarders en kinderen en tegenwoordig residerend in Spanje. Gezien het weer zou GKT gewoon daar blijven, maar toch getroost de Sint zich elk jaar de moeite om half november in te schepen en naar Nederland te reizen. Om zo aan de vooravond van zijn verjaardag op 6 december kinder- en grotemensenharten te verblijden met cadeautjes en snoep. Want wie zoet is, krijgt lekkers! De roede laat ik maar even achterwege. Antje Scheper dook in de eeuwenoude traditie van specifieke Sinterklaaslekkernijen. Hoe Hollands wil je het hebben? Suikergoed en specerijen. Dit tweetal is verantwoordelijk voor die typisch Nederlandse geur in december. Marsepein, met de vermaning, dat we deze eerlijk zullen delen. Borstplaat, een favoriet van GKT, eens een zoet medicijn van de apotheker, die voorheen ook uitstekende suikerwerker was, omdat in tegenstelling tot koken, patisserie en zoetigheden vragen om juist afgewogen hoeveelheden. En de apotheker had daarvoor de techniek in huis.. Speculaas en taaitaai, ook zulke klassiekers in de Sinterklaastijd. Onlangs was er op de Franse TV een documentaire over wafels en speculaas te zien, waarbij voor het Franse gemak eraan werd voorbijgegaan, dat deze twee gerechten toch wel hun oorsprong vinden in de feesttradities van de Lage Landen. Strooigoed, Sint Pieter (de Sinterklaas van Grouw) en natuurlijk letters van banket en chocolademunten, alles komt aan bod in dit rode boekje van Antje Scheper. Tenminste als je Sinterklaasadept bent zoals GKT of braaf een wortel voor het paard in je schoen hebt gedaan.

Van banketstaaf tot pepernoot. De geschiedenis van Sinterklaaslekkernijen. Antje Scheper. (ISBN 9789492821263) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 15,95

Fijne pakjesavond!

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Cuisine Atlantique.

foto: de vrolijke cover van Cuisine Atlantique.

Cuisine Atlantique. GKT reisde onlangs noordwaarts en na de buitenring A86 van Parijs te hebben gerond, was het tijd voor een kop koffie bij een tankstation. Meestal kan GKT het dan niet laten even te snuffelen in de rekken met Franse ramsj, kookboekjes per regio, cultuur- en geschiedeniswerken en andere hebbedingen. Meestal vind ik wel iets van mijn gading, zoals op deze Allerheiligendag een boekje over de keuken van de Atlantische kust. Een breed begrip. Want de Franse Atlantische kust loopt zo’n beetje van van Hendaye aan de Spaanse grens tot aan tot aan kaap Finistère in Bretagne. Een boekje dat niet mag ontbreken in de kookboekenhoek van SeaSpot. Het kookboekje past prima bij mijn eerdere vondsten, en route, zoals het Kathaarse kookboek dat ik in de Aude opduikelde of een boekje over de echte Normandische keuken, dat mij aankeek bij een tankstation aan de A42 bij Lyon. Uit deze werkjes haal ik altijd leuke recepten, om te delen op GKT, zoals dit recept voor gezouten klipvis op de wijze van Pyrénées Atlantiques, het departement, dat samenvalt met Frans Baskenland. 

Morue aux haricots blancs secs des Pyrénées Atlantiques

Nodig

1 kg morue gezouten klipvis of bakkeljauw

200 g gedroogde witte bonen

2 uien

2 kruidnagels

75 g boter

6 knoflooktenen

tijm

peper & zout

gehakte peterselie

1 laurierblaadje

1 el bloem om te binden

Toevoeging van GKT: 1 tl piment d’Espélette en een glas witte wijn.

Bereiding:

Zet de avond tevoren de bonen en klipvis in aparte kommen met water om voor te weken in de ijskast. Breng de volgende ochtend de bonen in ruim gezouten water aan de kook en laat deze in anderhalf uur gaarkoken met erbij de ui met de kruidnagels erin gestoken en wat tijm en een laurierblaadje. In een ander pan dompel je de morue, klipvis, onder in koud water en breng dit rustig aan de kook. Zo gauw de eerste belletjes verschijnen draai je het vuur laag en laat je de vis ongeveer 10 minuten garen.  Giet de vis af, verwijder het vel en de graten en zet apart. Verhit in een pan wat boter en fruit hierin de tweede gesnipperde ui. Voeg de bloem en het glas witte wijn toe en roer glad, Voeg hierna de bonen, piment d’Espélette , gehakte tenen knoflook, peper en wat zout toe. Verwarm het geheel goed door. Meng de stukken vis door de bonen en serveer direct op een schaal gegarneerd met fijngehakte peterselie.

Wijntip: witte Muscadet de Sèvre et Maine sur lie of anders droge Baskische cider.

ON DAGIZULA, bon appétit!

Noot: recept uit: Cuisine Atlantique, Gisèle Bardous, uitgave van Editions Christine Bonneton (2014)

365 tips voor een groenere wereld..

foto: cover 365 tips voor een groenere wereld.

365 tips voor een groenere wereld. GKT schrikt soms weleens van al zijn afval, het vele watergebruik en het niet duurzaam zijn van zijn keukentje. In het Occitaanse dorp zie je vaak voor huizen allerlei “afgedankte” dingen staan, bakken vol troep, die wij in Nederland allang naar het vuilnis hadden verwezen. Zo anders is dat hier, de lokale biologische bloemenkweker kan oude potjes altijd gebruiken. De kattendame van het dorp weet wel raad met oud beddengoed. Vide greniers en brocantes zijn in elk dorp doodgewoon en altijd vindt iemand daar wel iets van zijn of haar gading. Zo wordt er ongemerkt heel wat gerecycled en duurzaam hergebruikt door de bewoners. Een ander onderwerp in deze streek is water. Er heerst al sinds de winter droogte en veel regen valt er ook nu (nog) niet in de herfst. De plaatselijke rivier staat droog en iedereen wordt gemaand spaarzaam om te gaan met water. Een Franse vriendin met een chambre d’hôtes vraagt haar gasten om het eerst koude water tijden het open van de douchekraan op te vangen in een emmer. Daarmee kunnen dan weer de planten worden water gegeven.

Gezien het voorgaande was het boekje 365 dagen voor een groenere wereld meer dan welkom in GKT. Niet per se vanwege de ecologische of milieu-impact, maar als sportieve uitdaging. Een lokroep om bewuster om te gaan gedurende het jaar met je afval, water en andere zaken. In 365 topics laat schrijfster Georgina Wilson Powell zien hoe je met simpele middelen en zonder impact op je dagelijkse routines allerlei verduurzamingen kunt bewerkstelligen. Naast de tip zelf laat zij in haar boek ook de besparing en impact zien voor het milieu. Zoals een veel door GKT gehanteerde tip om uitgeperste citroenen samen met kruidnagels in te zetten tegen westen en muggen. Of maak eens een bouillon van je gewassen groenteschillen. Sommige dingen zijn heel praktisch, maar andere tips daarentegen weer niet en rieken een beetje naar sponsoring van “groene” merken. En vaak is dat een duurdere keuze, die niet voor iedereen is weggelegd. Maar de dagelijkse tips zijn zeer bruikbaar voor GKT. Ik  ga er hier in de Hérault mee aan de slag en houd jullie op de hoogte. Meer in de aankomende editie van Gereons Mag.

365 tips voor een groenere wereld. Georgina Wilson-Powell (ISBN 9789461433039 ) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 15,00

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wijn van Kleyn.

foto: cover Wijn van Kleyn.

Wijn van Kleyn. Het moest er eens van komen! Een nieuw boek, dat vandaag op 19 september verschijnt. Na de Grote Kleyn, de Italiaanse verhalen en zijn werk over Frankrijk, bedacht Onno Kleyn, dat de tijd rijp was voor een boek over wijn. Een toverdrank, die je meeneemt naar andere oorden, mensen en verhalen. GKT verkeert momenteel in Occitaanse sferen en nam het nieuwe boek (de virtuele versie) van rasverhalenverteller Kleyn mee. Buiten ronken de motoren van de karretjes vol druiven op weg naar de cave coopérative. Waarschuwingsborden staan langs de wegen. C’est le temps des vendanges. Een mooie setting om aan mijn Franse keukentafel de nieuweling van Kleyn over wijn door te snuffelen. Voor Onno Kleyn kleeft geen betekenis aan gedestilleerde drank, maar vanaf jongs af aan, zijn vader was een groot aficionado, is hij begeesterd door deze drank, Het liefst uit landen, waarvan hij de taal en cultuur begrijpt. En de keuken kent. Wijn van Kleyn vertelt over zijn kennismaking met deze drank en alle avonturen, die tot op heden volgden.

Wijn van Kleyn, het begint allemaal in de Auvergne. In de tijd, dat op tafel in Frankrijk nog grote flessen wit en rood op tafel stonden tijdens de dagelijkse déjeuner. Voor bij het ménu du jour,, jet plastic doppen. Die zie je niet zoveel meer. Er wordt tegenwoordig minder gedronken en veelal is in Frankrijk de doppenfles vervangen door une caraffe d’eau. En wijn uit de BIB, bag in box, dat op tafel komt in een klein karafje van 25 cl. In ieder geval zette Onno zijn eerste stappen op wijngebied tijdens die reis naar de Auvergne. Later in Amsterdam, toen het virus zich had genesteld in zijn aderen, kookte hij een coq au vin in een rijke Bourgogne uit Vosne Romanée. Dat zou je heden ten dage niet meer in je hoofd halen. Het recept vind je bij dit verhaal.

GKT maakt een stap, want om in dit korte bestek alle veerhalen te vertellen zou tot niets leiden. Onno Kleyn is namelijk een  chroniqueur. Een (wijn)vat vol met  eten, wijn en verhalen, die hij zich zowel in geode gezelschap van zijn echtgenote als op allerlei persreizen eigen  maakte. Hoe meng je rosé? Een experiment dat GKT eens op jeugdige leeftijd uitvoerde in een Spaans hotel, waar ook doppenflessen op tafel stonden. De beloning was een ferme (eerste) dronkenschap. Rosé doen ze nergens, behalve in de Champagnestreek. Hoe word je wijnschrijver? Hoe maak je als Toscaan een wijn, zonder dat je nog een cent hebt om te investeren? Je huwt een rijke vrouw. Het terroir van Malta en château Amsterdam, met een accent circonflexe. Wijn maken van niet inheemse druiven. De (re)naissance van de Nederlandse wijnbouw in Limburg, GKT noemt al deze onderwerpen overigens in een volstrekt willekeurige volgorde,

Wijn van Kleyn….. Wijn in je glas, de warmte van de Occitaanse zon gebotteld. Niet voor niets vertelt, aldus Onno Kleyn elke fles zijn eigen verhaal. De geur van het gerijpte fruit, het veld bloemen, de inspanning in de wijngaarden, die je hier ziet bij 30+ graden De geur van de cave coopérative “s avonds als de pulp ligt uit te dampen, om later te worden te worden verwerkt tot een destillaat. Met Wijn van Kleyn en zijn verhalen, kennis en recepten beleef je de cornucopia van het fenomeen wijn. En de veelzijdigheid en interesses van Kleyn. Gereons Keuken Thuis kam niet wachten tot hij bij terugkeer in Nederland zich verder kan storten op dit mooie boek.

Wijn van Kleyn, verhalen voor de wijnliefhebber. (ISBN 9789038813189) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is on- en offline te koop voor € 29,99

In de volgende editie van Gereons Mag meer over wijn en een recept van Onno.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Chez Pascale.

foto: welkom chez Pascale.

Chez Pascale. Gereons Keuken Thuis zou graag eens aanschuiven in het restaurant, dat Pascale Naessens denkbeeldig al zo’n 20 jaar runt. Een restaurant voor elk moment van de dag met de signatuur van deze bezige bij. Een echt restaurant zal er wel niet komen. Zeg overigens nooit nooit! Maar Pascale heeft weer veel tijd en energie gestoken in 80 recepten, die je zomaar op de menukaart van haar restaurant zou kunnen tegen komen. Eten is voor dit kookboekenkanon een belangrijk onderdeel van het leven. Dat doe je in gezelschap en je maakt je voeding van mooie verse waar. Dit is een gegeven in alle boeken van de schrijfster tot nu toe. Chez Pascale is een vrolijk boek en als toegift kun je via een QR code jezelf inkopiëren, om zodoende een persoonlijke Chez …. uithangbord voor jezelf te maken.

Chez Pascale start met de wijze, waarop Pascale kookt en hoe zij tracht verbinding te maken via haar gerechten. Deze zijn altijd eenvoudig, edoch chique. Het ontbijt is een feestelijk begin van de dag. GKT voelt wel wat om te starten met een courgettewafel met zure room en zalm of grapefruit met cashewnoten en platte kaas uit de oven. Deze ga ik snel eens uitproberen, want elke dag yoghurt met fruit en havervlokken wordt ook wat saai. Lunchen, het liefst al fresco is een feestje bij Pascale. Ik teken direct voor de geroosterde kropje sla, Noordzee garnaal en pijnboompitjes. Doeltreffend eenvoudig. Of ik hier in Occitanië Noordzee garnaal kan vinden?

foto: vrolijke glaasjes voor je apéro.

De afdeling apéro is een belangrijke, want hier in Frankrijk is het heel gewoon vrienden en buren uit te nodigen voor een glaasje met wat hapjes, al dan niet dînatoire. Pimientos de Padrón, gerookte aubergine of geblakeerde prei. Er staat veel groens op tafel. Fijn in een tijd, waarin toch velen liever (te veel) vlees laten staan. Haar restaurant moest niet te saai worden, dus koos de schrijfster voor een hoofdstuk Trendy, verleg je grenzen in de keuken. Tegenover dit moderne geweld zet zij een klassiek repertoire met een vleugje nostalgie. In een Vlaams restaurant mag natuurlijk waterzooi niet ontbreken. GKT maakt een sprongetje naar de feesttafels van Chez Pascale, want ook in haar restaurant worden de mooie dingen des levens gevierd met buffetten in mediterrane stijl en in Midden Oosterse sferen. En wat te denken van een heus Balinees feest. Die laatste moet GKT eens uitproberen tijdens een apéro met Occitaanse gasten. Desserts ontbreken niet voor de liefhebber. Tot slot zwaait Chez Pascale haaar agsten uit met een stevig betoog over ultrabewerkte voeding. Koop zoveel mogelijk onbewerkte en verse voeding en maak bewuste keuzes is haar credo.

Chez Pascale, een fysiek restaurant is het niet, maar met dit kookboek weet Pascale je mee te nemen in het restaurant, dat zij zou willen runnen. Dus aan de slag in je eigen resto met deze heerlijke recepten.

foto: cover Chez Pascale.

Chez Pascale, Pascale Naessens. Geniet van 80 nieuwe recepten. (ISBN
9789401493123) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Wijntour 2023 zomerwijnen.

Wijntour 2023 zomerwijnen. Als je vandaag naar buiten kijkt is het moeilijk voor te stellen dat het 31 juli, hoogzomer, is. Tijd voor een nieuwe wijntour. Wat zon in in het glas en op GKT met deze zomerse wijnen.

foto: La Roche Beaulieu, Bordeaux 2016.
foto: Bachelet- Monnot Bourgogne rouge 2020, pinot noir.
foto: Carménère reserva privada 2022, Chili.
foto: ¡HOLA! Cava Barcelona, organic rosé, Catalunya.
foto: La Rizolière crémant de Bourgogne, Beaujolais.
foto: Villa Maria, Earth Garden pinot noir, organic 2020 New Zealand.
foto: Orangerie du Luc, rosé, Pays d’Oc.
foto: Señorio de Sarria verdejo 2022,, Rueda.
foto: Kazayak, vin alb, Viorica, Moldavië.
foto: Riporta, old vines, Sangiovese, Puglia.
foto: Villa Maria East Coast BIN pinot grigio 2021, New Zealand.
foto: twee wijnen uit Moldavië, waarover je meer leest in augustus.

Ansjovis.

foto: cover Ansjovis. Kleine vis, groot verhaal.

Ansjovis, kleine vis met een groot verhaal. Je kunt het je anno 2023 niet voorstellen, maar in het tegenwoordig zoete water van het IJsselmeer wemelde het zo’n honderd jaar geleden van de haring en ansjovis. Er werd driftig op gevist door de vissers uit de Zuiderzeestadjes. Het was het vet op de botten. De Afsluitdijk en verzoeting van het water maakte een einde aan deze paaigronden, waar het voor deze kleine reizende vis goed toeven was. De ansjovis, zo schrijft Petra Possel, bekend van Radio Mangiare, is een aparte snuiter in het vissenbestand. Zeer gevoelig voor klimatologische veranderingen en een fijnproever in zijn dieet. Daarnaast kun je deze kleine vis een Olympisch kampioen lange afstand zwemmen noemen, want het diertje reist wat af. Reden voor de schrijfster van dit leuke vakantieboek om deze kleine rakker door Europa te gaan volgen. Het verhaal begint in Harderwijk, geboorteplaats van Possel en destijds centrum van de vismeelindustrie, op wiens fundamenten later het Dolfinarium zou ontstaan. Via Hoorn en godsvruchtig en belastingplichtig Spakenburg, bezoekt de schrijfster haar oude woonbuurt in Amsterdam, waar zij verhaalt over de kwestie Broodje Martino. Op naar het buitenland, Bretagne, Pyrenées Orientales en Catalunya. GKT gaat niet alle details vermelden bij deze plekken, want het is juist fijn om in dit boekje meegenomen te worden langs de vele gedaanten en verhalen van het fenomeen ansjovis. Zoals het verhaal van Gerhardus (toevallig mijn doopnaam, maar dat terzijde) Bloem, de Baskische ansjoviszouter. In Malaga heten ansjovisjes boquerones, nog steeds een gerecht waar je mij voor wakker kunt maken. Jeugdsentiment. Petra legt uit waarom zelfs de voetbalspelers deze erenaam dragen. Italië komt aan bod en dan mogen de alici van Cetara niet ontbreken. De reis eindigt in het Brabantse Bergen op Zoom, waar weervissers nog steeds ansjovis uit het water van de Oosterschelde halen, zij het duur betaald.

Ansjovis, kleine vis, groot verhaal is een ode aan deze kleine trekvis, die overal in Europa was te vinden. GKT kijkt nu met hele andere ogen naar deze vis bij het eten van boquerones in Roses of pissaladière in een Occitaanse badplaats. Een fijn zomerboek om mee op reis te nemen en van te smullen. 

Ansjovis, kleine vis, groot verhaal. Petra Possel. (ISBN 9789465811750) is uitgegeven door PODIUM en is te koop voor € 22,99 

RECEPT: pissaladière van bladerdeeg met vijgen en ansjovis.

Pissaladière is van oorsprong een uientaart met ansjovis uit Nice. Wij maken hem nu van bladerdeeg belegd met vijgen en ansjovis. We drinken er koele rosé uit de Provence bij. 

Nodig 4 personen:

4 plakken bladerdeeg
4 verse vijgen
3 rode uien in ringen
8 ansjovisfilets
3 el olijfolie
1 el balsamicoazijn
peper
tijmblaadjes
1 tl suiker

Bereiding:

Rol de plakken bladerdeeg uit op een bakplaat bekleed met bakpapier. Bak het bladerdeeg krokant in ongeveer 20 minuten op 180 ° Celsius. Verhit 2 el olie en fruit hierin de in ringen gesneden rode ui. Blus af met wat balsamicoazijn en voeg de suiker toe. Laat de uien licht karamelliseren. Dep de ansjovisfilets droog. Als ze te zout zijn leg ze dan even in wat melk.
Snijd de vijgen in partjes. Bestrijk het bladerdeeg met het uienmengsel, leg hierop de ansjovis en de stukken vijg. Bestrijk de rand met wat olijfolie. Strooi wat tijmblaadjes erover heen en plaats het geheel nog 10 minuten in de hete oven. Maak af met wat verse zwarte peper.

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Geland in de Languedoc, gastblog op Het eten is klaar.

Geland in de Languedoc, een gastblog van GKT op hetetenisklaar.com, de leuke Frankrijkblog van René Meesters. Hij schrijft over eten en koken, recenseert nieuwe kookboeken en laat de lezer proeven, wat hij tijdens vakanties en reizen tegenkomt. Frankrijk is daarbij een grote favoriet.

foto: De promenade in het dorp.

René Meesters:

Al eerder mocht ik een gastblog plaatsen van Gereon de Leeuw van Gereons Keuken Thuis (GKT) en evenzogoed plaatste Gereon al eens een gastblog van mij. Deze keer een jaloersmakend verhaal want Gereon en zijn partner kochten namelijk een huis in het schitterende OccitaniëAls bonus krijgen we er een recept bij van aligot met worstjes.

foto: de negen sluizen van Fonserane.

Geland in de Languedoc. In het najaar van 2021 maakten we na een lange tijd van niet reizen een grand tour door het Franse land. We startten in Trier, aten in Dijon bij een ons geliefd adres, verbleven 10 dagen in een uiterst charmant middeleeuws huis met Romeinse roots in Tournus. Daarna vervolgden wij onze reis via één nacht in Orange en een tweedaagse stop over in Aix en Provence. Bestemming Saint Raphaël, alwaar we genoten van het laatste warme weer van oktober. Precies tijdens ons vertrek naar Montpellier begonnen de kenmerkende november regenbuien, die ze ook wel Cevenol noemen in Zuid Frankrijk. Het werd een lange reis met veel regen en meer dan het hotel hebben we die dag niet gezien. Volgende etappe was Toulouse, alwaar het op 1 november, Toussaints, zowaar heerlijk zonnig was. Dus nog even nazomeren in de “ville rose” De volgende verblijfsplaats was Cahors, een aanrader. Wat een fijne stad is dat. Via de Loire, Troyes en het Vlaams aandoende Valenciennes keerden we na 7 weken huiswaarts. Het zaadje was geplant. Hier lees je het hele verhaal.

foto: manadiers in het gelid.

Lees ook de leuke gastblogs, die René schreef voor Gereons Keuken Thuis.

Hauts de France

Sous vide van Bas Robben

Over Barricourt

Boles de picolat

Mannelijke foodbloggers vertellen, René Meesters

Gruissan met recept

foto: Gruissan van bovenaf gezien.

RECEPT: een zomers recept van de hand van René. Boles de Picolat (Catalaanse gehaktballetjes)

​​
Nodig:

700 g gehakt (half-om-half)
1 ei
50 gram bloem
2 uien
2 teentjes knoflook
1/2 bosje verse koriander of platte peterselie
250 gram groene olijven
100 gram eekhoorntjesbrood (of gedroogd eekhoorntjesbrood of champignons)
tomatenpuree, olijfolie, zout, peper.


Bereiding:

Reinig het eekhoorntjesbrood of week ze als ze gedroogd zijn.
Hak één ui zeer fijn samen met een teentje knoflook en de koriander (of peterselie). Voeg zout en peper toe en meng met het gehakt en het ei.
Maak kleine balletjes, Rol door de bloem en bak bruin in olijfolie. Houd warm.
Snipper ook de overgebleven ui en de knoflook en fruit dit aan in olijfolie. Doe ook de tomatenpuree en een half glas water in de pan. Laat gedurende 15 minuten sudderen (voeg eventueel een kleingesneden winterwortel toe). Voeg dan de gehaktballetjes, het eekhoorntjesbrood en de groene olijven toe. Doe er zoveel water bij dat de balletjes net onder staan, voeg zout en peper toe, doe de deksel op de pan en laat dit gedurende 45 minuten stoven. Doe er naar smaak kruiden bij.

Wijntip: Jonge rode Côtes du Roussillon AOP.

foto: boles de picolat van René Meesters.

Moderne Griekse keuken.

foto: zomerse koffie op Santorini.

Moderne Griekse keuken. Lange tijd bestond er een beeld van de Griekse keuken van tavernas met parafernalia uit de Oudheid, koperen wijnkaraffen, ouzo, moussaka, tztatziki en bergen gegrild vlees. Niets mis mee, want GKT kon daar altijd erg van genieten. Glas retsina erbij. (niet voor ieders smaak weggelegd, maar in mijn geval acquired taste) Maar de laatste jaren laten Griekse koks in Nederland en daarbuiten zien, dat er meer valt te beleven in de Griekse keuken. Een keuken gebaseerd op traditie maar met lichte en fijne smaken. Precies wat je verwacht van een zomerkeuken. Fris, meer groenten en oog voor detail, dat is de nieuwe keuken. En de pers is er juichend over. Dus  tijd voor GKT om een te kijken, wat deze  moderne Griekse keuken behelst. En wat ik er zelf mee kan tijdens de #alfresco zomer.

foto: homemade tzatziki.

Tegenwoordig dagen Griekse koks zichzelf, maar ook de thuiskok uit door af te stappen van de stevige kost uit de oven en de bergen gegrild vlees. Minder bechamelsaus, minder kaas en minder volvet filodeeg. Allemaal pijlers, waar voorheen de easy does it Griekse keuken op steunde. Wat te denken van een gedefragmenteerde moussaka of pita gyros van ander vlees dan varkensvlees met lichtere saus of zelfs in een vegan variant? Een andere benadering van het bereiden van vis is aan het ontstaan. Liever rauwe of gegrilde pijlinktvis dan gefrituurde.

foto: aubergine gratin al fresco.

Inmiddels zijn er al meerdere restaurants te vinden, voornamelijk in de Randstad, waar je een meergangen-diner kunt eten met mooie wijnen van het schiereiland of de eilanden. ELEA in Rijswijk is hiervan een voorbeeld, maar ook gastronomische Griek KAIA in Amsterdam timmert aan de weg met nieuwe bereidingen. Een mooie ontwikkeling.

foto: wortelen met geklopte feta

Geklopte feta is ook een hit in de modern Griekse keuken. Niet geheel nieuw, GKT vond het recept in het boek GREEK van George Calombaris. Hieronder vind je een recept voor wortelen uit de oven met geklopte feta, dat ik enigszins heb aangepast.

Nodig:

2 bossen oranje wortels

2 bossen anderskleurige wortels

1 teen knoflook

60 ml EV olijfolie

zoutvlokken en peper uit de molen

oregano, toevoeging van GKT, want die smaak mag niet ontbreken in de Griekse keuken

50 gram gehakte en geroosterde walnoten

dille

200 g feta

3 el volle melk

Voor de dressing; 

1 el honing, additioneel

citroensap

1 tl oregano

peper &zout

Bereiding:

Verwarm oven voor op 180° Celsius. Snijd het loof van de stelen, maar houd er een stukje groen aan van ongeveer 1 cm. Was de wortels. Pers de knoflook uit en meng deze met de olie, oregano, peper en zoutvlokken. Haal de wortels door het oliemengsel. Verdeel de wortelen over een bakplaat en rooster ze gedurende 20 minuten in de hete oven. Doe intussen de melk en feta in de blender en mis deze op hoge stand tot een gladde emulsie. Zet in de ijskast tot gebruik. Haal de wortels uit de oven en leg deze op een schaal. Vergeet niet de de olie een aanbaksels te bewaren voor de dressing. Maak deze door citroensap, de bakolie, honing, oregano en desgewenst wat zout en peper door elkaar te roeren. Maak het niet te zoet. Maak een schaal op met geklopte feta, doe daarop de wortels en schenk de dressing erover. Garneer met de geroosterde walnoten en wat dille. Kαλή όρεξη

Wijntip: retsina, maar indien dit niet je smaak is stel ik een chardonnay/viognier blend voor uit Pays d’Oc. Bijvoorbeeld die van Alma Cercius.

video: Ah as borousa, kon ik je maar vergeten van Glykeria.

Noot: GREEK is een vrolijk vormgegeven boek met spannende recepten. En hele mooie fotografie. De schrijver neemt je mee in zijn Australische keuken met een Helleens hart. Een fijn boek voor deHollandse zomer. Dan maar binnen #alfresco aan de slag. Met een buffetje of zo! Uitgave van GoodCook.

Binnenkort in de zomereditie van Gereons Mag Greek style bietenballen van Paul Florizoone.

Wijn in de Lage Landen.

foto: idyllische wijngaard in de Lage Landen.


Wijn in de Lage Landen.
 Dat is weer eens iets heel anders dan de Occitaanse wijnstreken waarin Gereons Keuken Thuis regelmatig verkeert. Bij terugkeer uit Frankrijk lag dit heerlijke boek, uitgave van Terra, over het wel en wee van de Nederlandse en Vlaamse wijnproductie op de mat. Wijndame Meta van den Boomen bezocht de mooiste wijndomeinen in Nederland, proefde en schreef het in klare taal op, zoals Onno Kleyn het in het voorwoord zegt. Want er is in de laatste decennia veel gebeurd op wijngebied in de Lage Landen. Jaarlijks worden er inmiddels zowel in Nederland als Vlaanderen één miljoen flessen wijn geproduceerd door ongeveer 170 commerciële wijndomeinen, Van Friesland tot beide Limburgen, van Twente tot West Vlaanderen. In Nederland beslaat het areaal 280 hectare, in België, het snelst groeiende wijnland van Europa zo’n slordige 615 hectare. Nu hoor ik iedereen al denken. Da’s toch niets vergeleken bij Frankrijk. Dat klopt, maar vanuit de zuidelijk gelegen wijngebieden kijkt men toch noordwaarts, zeker nu de klimaatverandering toeslaat in het zuiden van Europa. M.a.w. wijn verbouwen wordt steeds lucratiever in de Lage Landen. Laat dat nu een voordeel zijn van de opwarming van de aarde. De laatste 20 jaar nam de wijnbouw een enorme vlucht, wijnbouwers verenigden zich, er kwamen betere druivenrassen geschikt voor de wijnbouw in ons klimaat en wijngaarden gingen zich inzetten op oenotoerisme. Lekker op pad door de wijngaarden en luisteren naar de verhalen van de producenten. Dat is wat Van den Boomen ook gedaan heeft voor dit boek. Van Noord naar Zuid door Nederland en van Oost (Limburg) via Antwerpen naar West (Vlaanderen) door België.

foto: druif aan de wijnrank, oogst.
foto: het eindproduct in de fles.

Noord Nederland. Een nieuw wijngebied, zonder de emblematische heuvels, pittoreske dorpjes, maar uitgestrekte polders of het landschap van de Friese wouden. De schrijver laat zien , dat het er helemaal niet te nat en te koud is met haar bezoeken aan Noord Hollandse en Friese wijnmakers. Het Midden en Oosten van Nederland, zeer divers, op het platteland van Twente, tussen het fruit van de Betuwe en aan de rand van de Veluwe en in het Rijk van Nijmegen. Mooie verhalen van wijnmakers tekende Van den Boomen op over vinificatie, bestrijdingsmiddelen en de uitdagingen, die zij tijdens het proces tegenkomen. Zuid Nederland, Zeeland met de Kleine Schorre, Brabantse wijn uit Sint Michielsgestel en Chaam en tot slot Limburg, met Thorn, het witte stadje. Tot slot de oervaders van de Nederlandse wijnproductie De Apostelhoeve en St Martinus. Zuid Limburg heeft ook een eigen BOB Mergelland. (beschermde oorsprongbenaming)

foto; wijngaard in de Voerstreek

Vlaanderen van oost naar west. Meta van den Boomen stelt: hoe zuidelijker hoe Bourgondischer. Het Vlaamse land grossiert in prachtig gelegen wijndomeinen, soms met een licht mediterrane touch aan de Maas, een club van Antwerpse vrienden, die aan de slag ging met wijn en heuse Belgische bubbels. Net als Nederland blaakt de Vlaamse wijnbouw van enthousiasme. Wijn in de Lage Landen gaat niet alleen in op de kenmerken van de domeinen, de schrijver verweeft in elk bezoek een specifieke wijnterm, zoals terroir bij Wijndomein Aldeneyck, wijnaroma’s komen aan bod bij Clos d’Ópleeuw. Dat geeft een extra dimensie aan dit mooi vormgegeven boek.

foto: cover Wijn in de Lage Landen.

Wijn in de Lage Landen is behalve een reisgids, die je verlokt om op pad te gaan langs nationale wijndomeinen, ook een boek vol persoonlijke verhalen oven een sector, waar we in de Lage Landen best trots op mogen zijn. Een prettige mix van wijnreizen en thematische informatie per bezocht wijndomein. Een wijnleesboek vol nieuwe prachtige plekken in Nederland en België. Verhalen gelardeerd met prachtige landelijke fotografie. Dat smaakt naar meer.

Wijn in de Lage Landen, Meta van den Boomen (ISBN 9789089899248) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 34,99

Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten