Fijne verhalen over wijn en spijs voor alledag.
Het is vandaag Allerzielen, een dag waarop wereldwijd mensen hun overleden geliefden herdenken. All Soul’s Day in het Engels. Op deze herfstige dag maken mensen de laatste rustplaats schoon, zetten verse bloemen neer en lampjes voor de doden. Van Amsterdam tot Napels, het is een dag om even bij je overleden naasten te zijn. In Mexico is deze dag zelfs een waar festijn. Hele families brengen de nacht door op de kerkhoven, etend, drinkend en feestend met hun doden. Zo ook in Louisiana, waar de doden begeleid worden door een jazzband op hun laatste reis. De inwoners van New Orleans leven het leven zo intens, dat het leven in het hiernamaals natuurlijk niet anders is. Maar nu dwaal ik af. Ik dacht bij All Soul’s Day aan soulfood, een gerecht dat je maakt en dat je herinnert aan je achtergrond. Een mooi voorbeeld van soulfood, warm en om met velen te delen, is jambalaya. Een rijstgerecht uit de Mississippi delta.Van oorsprong ging er van alles in dit rijst gerecht. Alles wat men in de bayou kon vangen. Van konijn via alligator tot kikker. Mijn eenvoudige spicy versie gaat uit van rijst, pittige worst, kip en garnalen. Maar varieren kun je eindeloos. We drinken er voor de verandering eens een Amerikaanse pinot noir bij, bijvoorbeeld uit de staat Washington. North meets south.
Nodig voor 4 personen:
4 kippendijen
175 g chorizo in dikke plakken
1 rode ui
1 wortel
1 prei in ringen
8 grote rauwe garnalen
1 tl cayennepeper
1 groene paprika
1 Spaans pepertje
3 tenen knoflook
blik gepelde tomaten
tijm
peper en zout
1 liter kippen bouillon
300 g rijst
arachideolie
Bereiding:
Wrijf de kippendijen in met peper, zout en wat cayennepeper. Verhit de olie in een grote pan en bak het vlees snel aan. Voeg de chorizo in stukjes toe en bak mee. Haal het vlees en chorizo uit de pan en voeg de ui, knoflook, wortel in blokjes , preiringen, paprika en Spaanse peper toe en bak kort aan. Blus alles af met de helft van de bouillon, voeg het blik gepelde tomaten toe en laat een half uur op laag vuur sudderen tot kip van botjes valt. Haal het kippenvlees van de botjes en doe terug in de pan. Voeg de rijst toe en wat bouillon en breng op nieuw aan de kook. (het gerecht dient onder te staan) Laat ongeveer 15 minuten sudderen. Roer tussentijds en als de rijst te droog is kan wat water of bouillon worden toegevoegd. Bak in een andere pan snel de garnalen aan en voeg deze toe aan het gerecht. Laat de garnalen nog 5 minuten meegaren. Serveer de jambalaya op een grote schaal.
Via een nachtelijk gesprek op Twitter leerde ik Gaby Zwaan kennen. Hij is kunstenaar en maakt expressieve schilderijen. In eerste instantie dacht ik dat Gaby een vrouw was en veel jonger. Zo zie je dat niet alles is zoals jij je het voorstelt online. We bleken zelfs leeftijdgenoten. Mijn belangstelling was gewekt. Ik keek op zijn site en zag een veelzijdige man die er niet voor schroomt om live de “naked cowboy” op Times Square in New York te vereeuwigen. Ik bezocht in mei zijn tentoonstelling in een hotel in Hoofddorp en was prettig verbaasd over zijn kleurgebruik en materiaal keuzes. Sommige van zijn city landscapes knallen gewoon van de muur. Gaby exposeert ook veel in het buitenland en dat decor is vaak thema van zijn kunst. Reden genoeg lijkt mij om voor hem op basis van zijn antwoorden een receptje eraan te wagen.
Wie is Gaby Zwaan. Vertel eens meer over de persoon en de kunstenaar?
De persoon en de kunstenaar zijn de zelfde… Ik geloof niet dat ik heel anders ben in mijn “gewone” leven ben, wat ik maak en maak wat ik ben..Ik doe niet zo aan wat moet en volg niet zo de kunstwereld regels. Het boeit me niet en houd ik me niet mee bezig. Ik maak wat ik mooi vind en probeer dat op leuke manieren aan de mens te presenteren. Kan in een galerie zijn en dat kan op totaal andere manier. Als mens leef ik ook zo.. Ik hou niet zo van wat moet en zo! Ik leef daar goed bij maar weet ook dat het nog al eens tegenstand oplevert.
Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig?
Het meeste waar ik me op moment mee bezig houd speelt zich af op de achtergrond. Het is niet echt zichtbaar maar oh zo belangrijk. Ik sta op de grens van belangrijke stappen in mijn kunstleven. Ben daar veel over aan het mailen, spreken en denken. Daarnaast ben ik een serie kleine werken aan het maken, omdat ik eens wilde zien of ik dat kan. Ik vind het erg leuk, al moet ik zeggen dat groot groter grootst toch wel leuker is.
Vertel eens over je creatieve en kunstprojecten?
Projecten zijn een deel van wat ik doe.. Ik zou het één niet zonder het andere kunnen. Ik denk dat je door projecten te doen bij mensen in het gezichtsveld kan komen waardoor jouw kunst een kans gegeven wordt om er naar te kijken. Voor mij werkt dat goed, door projecten haal ik exposities binnen en andersom. Zou niet anders willen.
.
Wat schilder je het liefst?
Het liefst schilder ik het schilderij waaraan ik nog moet beginnen. In mijn hoofd wordt dat altijd mijn mooiste! Zodra ik bezig ben is er in mijn hoofd alweer een volgend schilderij, waar ik het liefst meteen aan wil beginnen. Ik mijd natuur en ben toch wel van de steden en trendgevoelige objecten.
Je kunst is heel aanwezig en kleurrijk zag ik in Hoofddorp en wie heeft/hebben je aangestoken?
Ik kan oprecht zeggen dat helemaal niemand me heeft aangestoken of geïnspireerd. Ik heb nooit echt kunst gekend en nooit interesse in gehad. Dat houd mijn hoofd schoon om gewoon lekker onbevangen te doen en laten wat ik wil. Buiten de kunstwereld inspireren mensen me, die doen wat ze willen. En gelukkig zijn er daar nog genoeg van.
Je komt over als een vrolijke kunstenaar, maar…. je onzekerheden?
Onzekerheden over wat ik maak en doe heb ik niet. Als je doet wat je leuk vindt en de mening van anderen daarover links kan laten liggen, is het leven heel relaxed en hoef je je niet onzeker te voelen. Tuurlijk, als ik met een nieuwe style begin of zo vraag ik me wel af of het gaat lukken, maar onzekerheid is dat zeker niet. Onzekerheden horen bij de grotere dingen in het leven zoals vaderschap en een goede man voor je vrouw zijn.
Wat is je beste kant?
Mijn beste kant.? Ik geloof erin dat elke kant van elke mens goed is. Je moet alleen weten hoe daar mee om te gaan. Dus al mijn kanten zijn “ de beste” Je moet ze alleen zien te plaatsen.
Wat vind jij een lekkere maaltijd?
Ik ben een simpele eter, maar door mijn meissie ben ik wel wat beter geworden. Ik hou van Cesar’s salade en van zalm. En mijn favoriete keuken is die uit India. Verder is de Hollandse pot ook heerlijk en de zuurkool van mijn moeder (tenminste zoals ze die vroeger maakte) blijft favoriet.
En natuurlijk welke wijn? Of gaat dat niet op voor jou?
Nee ben niet van de alcohol. Ik neem een cola light bij het eten En ja…. ik weet dat dat dood saai is, maar ja aan mijn lijf geen alcohol.
Wat lust je echt niet en waarom niet?
Spruitjes!, die smaak vind ik echt gewoon vies. Verder champignons en alles wat daar op lijkt. vind ik erg qua bite erg ranzig!
Waar ga je het liefst naar op reis?
Ik reis best veel voor mijn kunst, maar als je me echt laat kiezen, kies ik voor Hawaii. Daar heb ik zo genoten en heb zo iets nog nimmer ervaren. Het is ver weg maar mega de moeite van de reis waard.
Wil je nog iets anders vertellen….?
Nee ik vertel altijd alleen wat de mensen willen weten. Anders klets ik zo veel en dat doe ik sowieso toch al.
Kijk eens voor meer over deze leuke kunstenaar op:
THE GABYGABY STORE: http://www.gabygabyart.com
New York in Vegas! mooi werk van Gaby Zwaan
HET RECEPT
Gaby mijdt de natuur, is een echt stadsmens. Hij heeft veel gereisd voor zijn kunst. Voor hem wil ik dan ook een ”city style” burger maken, waar verschillende smaken uit verschillende culturen samenkomen. Ik dacht aan een sesam bagel met daarop een zalmburger, veldsla, geroosterde pijnboompitten en tzatziki. Voor de kleur grill ik er nog wat gele paprika bij. Gaby kan bij dit gerecht zijn lijf drank blijven drinken, cola light! Maar de wijnliefhebbers raad ik een Sauvignon blanc aan uit Nieuw Zeeland. Lekker crisp bij de zalm en yoghurt.
Nodig vier personen:
4 bagels
500 g zalmfilet
2 sneetjes oud brood verkruimeld
1 ei
1 tl koriander poeder
1 tl chilipoeder
zout en peper
olie om te bakken
1/2 komkommer
2 tl gedroogde munt
2 tenen knoflook
2 bekertje Griekse yoghurt (Fage)
1 gele paprika
olijfolie
veldsla
Bereiding:
Snijd de komkommer overdwars door en verwijder de zaadlijsten. Hak de komkommer in kleine blokjes en bestrooi met wat zout. Laat ongeveer 20 minuten uitlekken. Dep daarna droog. Meng 2 geperste tenen knoflook, olijfolie, munt. peterselie, peper en wat zout door yoghurt. voeg de uitgelekte komkommer toe en roer tot saus.
Houd de gele paprika boven een gas pit tot geblakerd.. Doe de paprika in een plastic zak en laat iets afkoelen. Daarna kun je de paprika ontvellen en in fijne reepjes snijden.
Verkruimel de sneetjes brood met de keuken machine. Hak de zalmfilet heel fijn met de keuken machine. Let op, niet te fijn er moet nog wat textuur overblijven. Meng het zalm gehakt, de chili- en korianderpoeder, het broodkruim, ei en wat zout door elkaar. Maak er vier burgers van. Bak de zalmburgers aan iedere kant vier minuten. Laat daarna onder aluminium folie even rusten. Bak in een droge pan wat pijnboompitten.
Rooster de bagels.
Beleg de bagel met wat veldsla, leg de burger erop. Een flinke schep tzatziki en garneer met wat reepjes gele paprika en de geroosterde pijnboompitten. Serveer direct.
De zomer laat het deze reis afweten. Geen warme avonden om al fresco zoals dat zo mooi heet te tafelen. Nou ja dan halen we gewoon de zuidelijke zon in huis. In maart verscheen het nieuwste werk van Frances Mayes, een kookboek. Samen met haar man Ed heeft ze eindeloos gekookt en gebakken met als resultaat het “Tuscan Sun Cookbook“. (ISBN 978-0-307-88528-9) In dit mooi geïllustreerde kookboek met foto’s van Steven Rothfield gunt mijn vriendin Frances een kijkje in haar Toscaanse keuken. Zij begon 20 jaar geleden te koken met beperkte middelen in haar nog te renoveren huis Bramasole. Daarna verkende zij beetje bij beetje de eetcultuur van de Toscanen, van haar vrienden en buren. Het kookboek bevat gerechten, die je kunt verwachten als je bij Frances en Ed op bezoek komt. Heerlijk eten en een “casa aperta”, open huis, zoals zij dat noemt. Ook lardeert zij het kookboek met verhalen uit haar eerdere boeken, foto’s van vrienden en haar huizen. Een speciale zeer praktische sectie bevat tips om een Italiaanse voorraad in huis te halen. Al met al een heerlijk boek om in te lezen en om uit te koken. Nu het zomerweer nog. Uit het “Tuscan Sun Cookbook” maak ik een spaghetti met krab, zest en witte wijn. Een lichte maaltijd. Salade erbij en presto! Een lekker koude sauvignon blanc erbij. Voor de verandering eens één uit Nieuw Zeeland, koel en crisp.
Nodig 4 personen
400 g spaghetti
400 g krabvlees
2 el olijfolie eerste persing
1 glas witte wijn
sap van halve citroen
1 el citroenrasp
zout en zwarte peper
50 g Parmezaanse kaas
gehakte peterselie
Bereiding:
Kook de spaghetti al dente. Meng het krabvlees met de olijfolie, peper en zout. Verwarm in een pan en voeg de witte wijn toe. Als het kookt kun je meteen het vuur uitzetten. Meng de spaghetti en de krab en voeg de zest en sap van de citroen toe. Bestrooi het gerecht met de Parmezaanse kaas en peterselie. Indien de pasta iets meer vocht nodig heeft kun je wat kookvocht van de spaghetti toevoegen.
Het thema van het food blogevent juni is guilty pleasures! Pleziertjes zijn wel aan mij besteed, maar me daar schuldig over voelen of buikpijn van krijgen, nou liever niet! Dat laat ik graag aan andere calvinisten over. Ik heb een gerecht nog stammend uit mijn studietijd, waar ik ’s nachts voor kan worden gewekt. Dat is mijn favoriete spaghetti met kaas, spek, room en eidooiers. Kan zowel warm als later koud gegeten worden. Nu zullen sommigen zeggen, dat is carbonara. Nee dat is het niet, want in een spaghetti alla carbonara wordt geen room gebruikt en geen Hollandse belegen kaas. Mijn pleasure zit hem vooral in de eidooiers, als bindmiddel en smaakmaker. Eigenlijk best vreemd voor iemand die gruwelt van een gebakken of gekookt ei. Laten we dat dan maar het guilty onderdeel noemen van mijn pleziertje. Erbij drinken we natuurlijk een mollige chardonnay varietal uit Australië.
Nodig 4 personen:
500 g spaghetti
250 g gerookte spekblokjes
300 g geraspte belegen kaas
2 tenen knoflook
250 ml slagroom
1 tl chilipoeder
peper en zout
olijfolie
6 eidooiers
peterselie gehakt
Bereiding:
Verhit de olie en bak hierin de spekblokjes aan. Haal ze uit het vet en laat uitlekken. Giet wat spekvet uit de pan en in een fruit in een klein restje de gehakte tenen knoflook en de chilipoeder. Giet room in pan en verwarm op laag vuur. Kook ondertussen de spaghetti al dente. Voeg de kaas toe en spekje en laat smelten in de room. Scheid de eieren, bewaar vier eierschalen en doe daar een eidooiers in. Giet de spaghetti af en roer deze door de saus. Voeg direct de andere twee eidooiers toe, haal pan van het vuur en laat even staan. Schep op vier borden de spaghetti en zet bovenop een dopje met eigeel. Maal er wat zwarte peper overheen. Giet het eigeel uit de dop over de spaghetti.
Mocht erover blijven van deze spaghetti, zet hem dan in de koelkast. Ideaal om ’s avonds laat koud en gestold op te eten, maar dat is juist mijn pleasure. En guilty, wat is dat?
Een week of wat geleden heb ik een kookboek op de kop getikt, Griekenland thuis, vol met recepten zoals er voorheen werd gekookt door vooral Griekse moeders. Eén van de recepten in het boek is “imam bayildi” of in mooi Nederlands de flauwgevallen priester. In dit gerecht worden gevulde aubergines in meren van olijfolie bereid. De naam kreeg het, zo zegt de overlevering, toen het geserveerd werd aan een imam. Of hij flauwviel vanwege het overdadige oliegebruik of juist door de kosten ervan, is nooit opgehelderd.
Vandaag een recept voor een aubergine/tomaat gratin met basilicum. Een stevig vegetarisch gerecht. Erbij drinken we een rode Costières de Nìmes.
Nodig voor 4 personen:
2 middelgrote aubergines in plakken
500 g tomaten
125 g zachte geitenkaas
1 dl olijfolie
4 el crème fraîche
50 g geraspte Parmezaanse kaas
basilicum blaadjes
zout en peper
Bereiding:
Snijd de aubergine en tomaten in mooie dikke plakken. Verhit de olie in een pan en bak de aubergineplakken snel aan beide zijden aan. Laat ze daarna uitlekken op papier.
Scheur de basilicum blaadjes in stukjes en bewaar een paar voor garnering. Meng de basilicum, geitenkaas, Parmezaan en crème fraîche door elkaar en breng op smaak met peper en zout.
Leg een laag van aubergines en tomaten in een ovenschaal. Verdeel hierover het kaas- en roommengsel en dek af met weer een laag tomaat en aubergine (om en om). Sprenkel er wat olijfolie over en gaar het geheel in 20 minuten in oven (180 graden)
Garneer met basilicum blaadjes. Serveer met een warme focaccia.
In 1999 was ik in Rome om stage te lopen bij de Banca d’Italia. In die tijd zat het eet- en drinkgen ook al stevig verankerd in mij. Ik zag op televisie een programma met Sophia Loren, die daar haar nieuwste kookboek, Ricordi e ricette, lanceerde. Ja want zo gaat dat in Italie. Je kon er niet aan ontkomen dat er een nieuw boek van deze diva verscheen. Daags erna lagen de boekhandels vol met dit kookboek. Dit was nu het souvenir dat ik mee zou nemen naar huis. Ik heb dit kookboek nog steeds en vind de Napolitaanse gerechten een lust voor het oog. Vandaag een recept geïnspireerd op dit boek, kalfsfilets a la pizzaiola. Het recept gaat uit van filets van de kalfsdij, maar in Nederland kun je het beste kalfsfilets, dun gesneden nemen. Mijn toevoeging aan de saus is een Spaanse peper om de saus iets pittiger te maken. Mijn wijnhint erbij is een Ciro, deze rode wijn wordt in de streek Calabrië gemaakt en is één van de oudste nog steeds gemaakte wijnen ter wereld. Onder andere wordt deze wijn gemaakt van de inheemse gallipoli druif. Een Zuid Italiaanse wijn vol fruit en stevige tonen voor bij de pittige tomatensaus.
Nodig voor 4 personen:
600 g kalfsfilet in dunne plakken
500 g gepelde tomaten (vers) of uit blik zonder pitjes
1 tl oregano gedroogd
1 bosje gehakte peterselie
2 knoflooktenen in plakjes
peper
zout
olijfolie
1 Spaans pepertje zonder zaadjes fijn gesneden
Bereiding:
Verhit in een grote pan de olie en bak hierin de met peper en zout bestrooide filets en de plakjes knoflook kort aan, zo’n 2 minuten per kant. Let op dat het vlees niet te droog wordt. Haal het vlees uit de pan en houd het warm onder folie in de oven. Bak in de vleesjus snel de fijngehakte Spaanse peper aan, voeg de tomaten, oregano en peterselie toe en laat 15 minuten sudderen. Doe de kalfsfilets in de saus en verwarm even mee. Eventueel nog wat peper en zout toevoegen. Garneer met nog wat verse peterselie
Serveer de Vitello alla pizzaiola met wat spaghetti.
Bron: Editore Gremese. ISBN 88-7742-386-2
“Blote billetjes in het gras, naakte of blote kindertjes in het gras” Voor sommigen oude bekende, voor anderen juist niet gezien de reacties op Twitter. Het zijn allemaal namen voor een van oorsprong Brabants gerecht van snijbonen en witte bonen met worst gekookt. Al dan niet als stamppot gegeten. Het nadeel van erg doorgekookte bonen is dat het als stamppot erg flauw en kleurloos kan worden. De versie vandaag vervangt de witte bonen voor velderwtjes en kidneybonen. Samen met wat gebakken chorizo geeft dit een pittiger gerecht, dat ik voor de gelegenheid maar “dartele bonen in het veld” heb gedoopt. Erbij drinken we een stevige rode wijn, uit de Languedoc van de grenache- en syrahdruif.
Nodig 4 personen:
1 kg kruimige aardappelen
roomboter
lauwe melk
1 potje velderwtjes uitgelekt
500 g snijbonen grof gesneden
1 blikje kidneybonen uitgelekt
1 bosje bieslook fijngehakt
peterselie fijngehakt
250 g chorizo in blokjes
zout
peper
Bereiding:
Kook de aardappels gaar. Maak er met een klont roomboter, wat lauwe melk en peper en zout een mooie puree van. Kook de bonen 10 minuten, maar let op dat ze niet te zacht worden. Giet af en meng door de puree.
Ondertussen kan de chorizo in blokjes worden uitgebakken. Schep de chorizo uit het bakvet en laat uitlekken op wat papier. Hak de peterselie en bieslook, het gras fijn en voeg toe aan de puree.
Verwarm (eventueel in de magnetron) de velderwtjes en kidneybonen en meng deze samen met de chorizo door de stamppot. Voeg eventueel nog wat zou en peper toe.
Serveer met een verse tomaten salade met wat olie en wijnazijn.
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.