reviews Archives - Pagina 54 van 62

19/06/201519/06/2015

Hete Vuren, Jeroen Hazebroek en Leonard Elenbaas.

foto: Hete Vuren.

De vaders van Jeroen Hazenbroek en Leonard Elenbaas zijn de schuldigen te noemen aan het boek, dat hier voor me ligt. Hun vaders waren van die types, die bij de eerste mooie dag hun barbecue uit de schuur opvisten en aan de slag gingen. Niet op hoog niveau, maar zoals dat in de jaren zeventig en tachtig ging, met verkoold vlees, dat nog rauw van binnen bleek te zijn. Maar tijden veranderden. Nu is er Hete Vuren, een leuk basisboek over grillen en koken op houtskool en briketten. Een leuk en leerzaam vaderdaggeschenk met het oog op a.s. zondag 21 juni. Barbecue 2.0 en niet alleen als zomerse besteding. Maar jaar rond gedegen aan de slag met vuur en het koken erop.

De beide schrijvers besteden in de eerste hoofdstukken veel aandacht aan de (recente) geschiedenis van het grillen en koken op vuur. Interessant om te lezen hoe met golfbewegingen het koken op houtskool en briketten à la mode was en dan weer niet. Ze gaan in op de verschillen met onze Zuiderburen.

Daarna behandelen Jeroen en Leonard de hardware, de barbecues, de spitten, roosters en alle andere accessoires.

Het volgende hoofdstuk gaat over brandstoffen en aanmaakmaterialen. Soorten hout en hun eigenschappen. De achtergronden van houtskool en briketten. Het fikkie stoken, uit laten gloeien en blussen. (ook een belangrijk iets) komt in het vijfde hoofdstuk aan bod.

Dan kunnen we eindelijk gaan grillen, de technieken, een beetje natuurkunde. Kijken of het vlees gaar is, het niet laten verbranden.

De beide koks verhalen over bereidingen, over langzaam garen, over vissen in de klem, groenten in de as. Tijd voor recepten, zoals een gegrilde ribeye, de mateloos populaire runderhamburger, stap voor stap. Roze peper laurier worst. Saté mag niet ontbreken! En pindasaus. Gegrilde tonijn met paksoi. De heren laten zien dat er van alles mogelijk is op je perfecte vuurtje. Brood bakken en wafels als dessert. Het boek besluit met wat garnituren en een verklarende woordenlijst.

Hete Vuren is een boek geschreven door twee culinaire professionals, met veel informatie over barbecueën, de vuistregels en gelardeerd met duidelijke illustraties. Deze barbecue experts nemen de lezer aan de hand, net zoals zij in hun workshops doen. Dat is de kracht van dit boek, makkelijke recepten en een handig naslagwerk voor bbq’ers in spe en natuurlijk herscholing voor hun vaders.

Hete Vuren, grillen en koken op houtskool en briketten. (ISBN 978 9059565975) is een rijk geïllustreerde uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

15/06/201515/06/2015

Bijen lunch.

foto: tonijnsandwich met viooltjes

Het zijn weken vol natuur voor Gereons Keuken Thuis. Wildplukken, een natuurlijke boekpresentatie in een kas vol groenten en een bijenlunch. Op een warme vrijdagmiddag verzorgde Melvita sinds 1977 een heerlijke bijenlunch aan de Gouden Bocht. In het mooie pand van de De Bary werden de winnaars van hun Facebook actie en ik getrakteerd op een lunch met honing gerechten. De kok van het inpandige restaurant verwende de deelnemers met vega gerechten, zoals een flapje met geitenkaas, een soepje van pompoen, een tonijnsandwich met wilde bloemen en yoghurt met een honingraat erbij. En honing, Veel honing. Want daar gaat het om bij Melvita.

En wie maken honing? Juist honingbijen. Het kleinste huisdier van de mens. maar niet het meest onbelangrijke. Dit kwamen we te weten door het leuke theaterstuk van Sonne Copijn, die zelf zo’n 120 bijenkasten bestiert. Overal in Nederland. Zij zet deze neer bij diverse bedrijven, boeren en anderen ter bestuiving en met een missie. De bij te behouden voor de natuur en mens. Want stel je eens voor dat er geen bijen waren voor de bestuiving? Nou dan werd ons food aanbod karig. Geen fruit, geen groenten en geen wijn. En dan heb ik het nog niet eens over de effecten in de voedselketen.

foto: bijen aan het werk

Copijn vervolgde met een aansprekende presentatie over het systeem dat de bijen vormen. Met ieder zijn taak in de bijenkast. De zorg voor voedsel voor de koningin. Honing voor de winter, want in onze contreien is het in de zomer voor bijen hard weken om de winter door te komen. Thema’s als de bruidsvlucht voor de bevruchting van de koningin, de darrenslacht, de groei van larven, de raatstructuurbouw vlogen voorbij. In een blog als deze heb ik te weinig ruimte om in alle details te treden. Je gaat in ieder geval met hele andere ogen kijken naar deze rakkers. Naar de matriarchale structuur van een bijenvolk. Naar hun habitat, in dit geval de stad, waar het goed toeven is, gezien de vele verleidingen voor dit dier. Maar ook moeilijk, gezien de pesticiden in de landbouw en het korte bloeiseizoen van bloemen. Zaaien dus op je stadsbalkon is de boodschap.

Na de lunch trokken we onder leiding van een stadsimker van I love Beeing de tuin in om eens een kast van binnen te bekijken. In witte pakken bekeken we de activiteiten van de imker, maar vooral van de bijen. Het verzorgen, het ventileren en het dansen. Ja bijen geven elkaar via een dans de exacte coördinaten door van een lekkere plek om nectar te verzamelen.

foto: in de grachtentuin

Gereons Keuken Thuis heeft nooit geweten, dat er zoveel komt kijken bij het vullen van de knijpfles Melvita honing. Als er al genoeg honing overblijft, want in eerste instantie is het gewoon wintervoedsel voor het bijenvolk zelf. Reden te meer om er een lekker gerechtje mee te maken van warme camembert met honinggelei.Of moet ik gezien de aard van dit mooie product zeggen koningsgelei?

Nodig:

1 rijpe camembert

50 ml honing

1 glas cider of appelsap

2 blaadjes gelatine

Bereiding:

Week de gelatine in koud water. Verwarm de cider met de honing in een steelpan. Knijp de gelatine uit en voeg deze toe. Stort het mengel in een bakje en laat afkoelen. Kerf de camembert aan de boevenkant in en leg deze in een ovenschaal. Verwarm de oven op 150 graden en laat de kaas in 15 minuten warm worden. Serveer de camembert direct met wat van de cider/honinggelei.

foto: bio honing van Melvita

Wil je meer weten over bijen of over urban beekeeping? Bezoek dan eens de sites ilovebeeing.nl of bezoek eens het theaterstuk van Sonne Copijn op beeagenda.nl Aanraders, je gaat anders naar bijen kijken.

Naast honing verkoopt Melvita ook andere producten zoals agavesiroop, rijstsiroop en nieuw: speltsiroop. Allemaal leuke dingen om uit te proberen. Kijk op melvita.nl of op hun Facebook pagina voor recepten.

11/06/201515/06/2015

My New Roots, Sarah Britton.

foto: My New Roots

De zon staat hoog boven Frankendael in de Watergraafsmeer op deze woensdagmiddag in juni.. In dit mooie stadspark ligt restaurant De Kas, waar het restaurant in kassen hun eigen groente kweken. Voor op de menukaart,

Op deze mooie locatie schoof Gereons Keuken Thuis aan voor een bijzonder middag. De presentatie van een bijzonder boek door een stralende schrijfster. My New Roots van Sarah Britton, Canadese met een blog, http://mynewroots.org/site/ waar vele blogschrijvers van dromen. Niet alleen in styling, recepten, maar ook in aantallen volgers. Sarah volgde een opleiding aan het Instituut voor Holistische Voeding. Ik ga niet uitleggen wat dat is, dat valt buiten deze recensie. In ieder geval was de schrijfster van dit kookboek er zo vol van dat zij tegen haar toenmalige partner niet uitgepraat raakte over deze manier van voedingsleer. Hij stelde voor, dat ze er over ging bloggen en de rest is history, net als deze relatie.

Nogmaals gooide de dame het roer om en belandde in Kopenhagen, stad midden in de natuur. Zij ging werken in een vegetarisch restaurant, waar ze heel wat mooie kneepjes van het vak leerde. Zoals iets zuurs toevoegen aan een soep. Sarah Britton beschrijft dit als de heilige drie eenheid in haar recepten.

Duidelijk werd dat er een boek moest komen, geïnspireerd op haar vegan lifestyle, maar zonder het gezondheids wijsvingertje, dat je tegenwoordig veel hoort en leest. En ze is daar in geslaagd. Meer nog tijdens deze presentatie op deze mooie zomermiddag in Amsterdam.

Als een stralend zonnetje nam Sarah het woord en vertelde over haar ervaringen met plantaardig eten, haar alternatieven, want daar staat het boek vol mee. Sarah is een kunstenares in smaken. En een ontdekkingsreizigster. Ze ontleedt wat de natuur per seizoen brengt en maakt er mooie gerechten mee, zowel op het plaatje maar ook in de smaak. Bijvoorbeeld haar avocado ijs deze middag met rauwe chocola. Puur, eenvoudig en vol smaak.

My New Roots start met essentiële technieken, zoals peulvruchten en granen koken. Zelf ghee, geklaarde boter maken. Noten- en zadenmelk, pasta, kiemen. Alles wordt duidelijk uitgelegd met verklarende tekens voor vegetarisch en vegan.

Dan komt de LENTE, met freekehburgers met snijbiet, lentekoolbladeren met couscous en ingemaakte meiraap. Elk recept wordt ingeleid met een korte uitleg,

We gaan naar het tweede en derde seizoen. Vroege en late ZOMER. Hierbij legde Sarah aan de aanwezigen uit dat deze tweedeling van belang is gezien de totaal verschillende producten uit de natuur aan het begin en einde van dit seizoen. Een pecannoten-crunch met bruine rijstsuikersiroop. Zuring-hoemmoes, die we proefden tijdens de bijeenkomst. Wat heerlijk zuring en overal wild te plukken. Speltpizza’s.

De later ZOMER breng andere smaken. De zomerzon heeft zijn best gedaan op fruit, dat volop te verkrijgen is. Voor kokosmelkpudding met blauwe bessen. Explosief courgette-maisbrood. En de uitvinding van Sarah: een BLT sandwich met homemade kokosspek. Zij noemt het letterlijk spekkie voor je bekkie!

De HERFST heeft andere kleuren en geuren, zoals pain bagnat met een vega-tonijnsalade. De vanille roos appelcider, die we proefden. Fris en niet zoet! En wat te denken van een chocolade chili met tien specerijen.

Het jaar is rond met WINTER, gegrilde grapefruit, cranberry wortelcake en coquilles van prei. Wat een trukendoos vol natuur in gerechten.

Sarah Britton sluit het boek af met tips voor je voorraadkast.

My New Roots is een avontuurlijk boek over koken met producten, die de natuur je biedt. Zonder ergens wijsvingerig te worden over gezondheid etc. Want daaraan heeft Gereons Keuken Thuis een broertje dood. Sarah Britton is een creatieve en onderzoekende kok. Dit komt in alles naar voren in het boek. Zij schuwt het experiment niet. Gaat voor smaak. Allemaal punten, die dit boek met kop en schouders boven andere vegan/vegetarische kookboeken laat uitsteken. Well done! En in Gereons Keuken Thuis staat er nu weer een werk waar ik behoorlijk wat keukenvlijt en ideeën uit kan putten. (misschien wel met toevoeging van wat vlees of een dash tequila in het avocado-ijs maar dat terzijde)

My New Roots van Sarah Britton (ISBN 9789045211718) is een uitgave van Karakter Uitgevers, karakteruitgevers.nl en is te koop voor € 24,99

A propos: Wil je Sarah Britton zelf ontmoeten, ga dan zaterdag 13 juni naar Haarlem, @boekhandel de Vries, waar zij van 12.00 tot 14.00 uur haar boek signeert.

02/06/201529/03/2016

Trappist, de tien heerlijke bieren.

foto: trappist, de tien heerlijke bieren.

Trappist, wie is er niet groot mee geworden, schreef ik een week of twee geleden op Facebook. De reden hiervoor is het mooie boek, Trappist, de tien heerlijke bieren van Jef van den Steen, dat ik in de post aantrof. Ik herinner me meteen dat ik, 17 of 18 jaar oud, naar Oirschot fietste en daar op terras voor het eerst een glas trappistenbier dronk, met een scheutje grenadine. Sindsdien heb ik menigmaal een kelk met dit bruine bier gedronken. Uit Westmalle, Westvleteren, Chimay, Rochefort, La Trappe enzovoorts.

Trappist, bier dat je niet moet verwarren met abdijbier, want wereldwijd zijn er tien kloosters, die dit predicaat mogen voeren. Net als de tien crus uit de Beaujolais. En over dit fenomeen schreef Jef van den Steen een lijvig boek.

De orde der Cisterciënzers of trappisten is een oude kloosterorde, die leeft volgens het adagium van de heilige Benedictus “ora et labora“. Bid en werk. Sinds hun oprichting in 1098 hebben de trappisten altijd producten gemaakt, om in hun levensonderhoud te voorzien. Brood, kaas, wijn (Bourgogne) en natuurlijk bier. Trappistenbier, gul en donker in je glas.

Dit bier verwierf door de eeuwen heen internationale faam en vanuit alle tien kloosters wordt dit bier nog steeds verhandeld. Met groot succes.

Het boek start met een algemene inleiding over de trappisten orde, het bier en de herkomstbenaming. De schrijver besteedt aandacht aan de criteria van het zogenaamde ATP, een authentic trappist product. Hieraan voldoen de tien bieren, die trappist heten.

Hierna wordt het maken van het bier besproken, de hoge gisting, de hergisting op fles, het brouwen en de eerbied voor de natuur. Dit geeft trappistenbier zijn smaak, naam en faam.

Daarna gaat Jef van den Steen op reis. Naar Westmalle met zijn bruine dubbel- en blonde tripeltrappist. Naar Westvleteren met zijn vijf soorten bier. Via Chimay in het hart van een mijngebied met zijn sterke bieren naar Mont des Cats in Frans Vlaanderen (zonder ATP). De volgende stop is Rochefort, waar kloosterzusters in eerste instantie het bier brouwden. We naderen Nederland, de schaapskooi, beter bekend als La Trappe met een groot bestand aan trappistenbieren. Je moet ze allen eens gaan proeven daar in Berkel Enschot. Volgende halte Orval genoemd naar de vallei van het Keltische riviertje de Aura. Zij maken ook kaas. En natuurlijk hun bier in de kenmerkende bolle flesjes.

De Achelse Kluis, ik ben er meerdere malen geweest op de grens van Nederland en België. Fiets er eens naartoe, een mooie tocht door dit Kempisch paradijs en laaf je met hun trappist.

We gaan naar Neder-Oostenrijk, Engelszell. De trappisten maken honing en natuurlijk bier, Gregorius genaamd.

Het volgende klooster uit deze top tien is Zundert, land van Vincent van Gogh, bloementelers en de trappist van het klooster Maria Toevlucht.

Het boek besluit met het Canadese verhaal van Spencer, Our Lady of the Valley, gelegen vlak bij Montréal en het enige klooster buiten Europa. De monniken produceren hier confituur en bier, zoals de Spencer Trappist Ale.

Trappist, die tien heerlijke bieren is een mooi geschreven en volledig boek. De schrijver heeft kosten noch moeite gespaard zich te verdiepen in de geschiedenis en het leven van de bier brouwende monniken. En de plekken waar zij dat doen. Jan Crab, fotograaf illustreert de verhalen met ingetogen foto’s. zoals het leven van de Cisterciënzer orde is. In het korte bestek van deze blogpost is het moeilijk om alle facetten te belichten. Dat doet de schrijver wel. Een boek vol terroir en mooie verhalen voor de bierliefhebber. Ik vind de opzet geslaagd. Dit boek is uiterst geschikt om telkens weer te lezen onder het genot van tja, natuurlijk een mooie kelk trappist.

Trappist, de tien heerlijke bieren, Jef van den Steen (ISBN 9789059086135) is een uitgave van

Davidsfonds Uitgeverij, davidfondsuitgeverij.be en kost € 34,50

29/05/201529/05/2015

Wilde pluk met Wild Pig.

foto: de wijnen van Wild Pig.

Hoe wild en terroir wil je het hebben? Een beetje druilerige ochtend in hartje Arnhem, park Sonsbeek, waar Gereons Keuken en Route naartoe toog voor een heuse wild pick. Na een kop koffie of thee van op berken parasiterende paddenstoelen (geen hallucinerende) gingen we en petite comité het bos verkennen. Op zoek naar eetbare dingen. Net zoals wilde zwijnen of varkens doen, vertelde Edwin Florès, wildplukker. Varkens eten van alles. Waar hun neus hen naartoe leidt. Beukennootjes, een bron van proteïne en zetmeel. En beuken staan er volop in Sonsbeek. Al honderden jaren. Witte klaver, die we direct plukten. Een klaversoort met een licht zurige smaak, die doet denken aan sauvignon blanc. Met noten van granny smith. Zevenblad. Een flinke bos waterkers langs de rand van een beekje. Edwin liet het allemaal zien. Vol verve en in touch met het terroir, want naast wildplukker is hij ook een gepassioneerd verhalenverteller. Dat doet hij ook in de workshops die hij geeft en de boeken, die hij schreef over wilde pluk. Kijk eens op casaforesta.nl/workshops Het is leerzaam en inspirerend.

foto: wildplukker Edwin in actie.

Na de wandeling werden we ontvangen in Ressen op het, als ik het zo mag noemen, domaine van Edwin. Een paradijs in de Over Betuwe met een wildpluktuin, een moestuin en natuurlijk de varkens. De soep en quiches van raapsteel en erwtjes stonden uitnodigend klaar. Hier ontmoetten we Véronique Torcolacci, wijnmaakster uit de Languedoc. Verbonden met het terroir is zij de producente van Wild Pig wijnen. De wijnen stonden in gelid klaar om te worden geproefd, nadat de vigneronne het verhaal van Greta had verteld. Net als op de Veluwe komen er in de Languedoc veel everzwijnen voor. En zoals we die ochtend al hadden begrepen hebben varkens een neus voor lekkere dingen. Zo ook Greta, die gulzig snoepte van een perceel chardonnay. Totdat ze op een dag door Véronique gewond werd aangetroffen tussen de ranken. De zeug werd verzorgd en uiteindelijk op 16 november, Sint Margaretha vrijgelaten. Een naam was geboren. De wijnen heetten voortaan Wild Pig, met als handelskenmerk een afbeelding van Greta. Een zomerse range vol smaak.

foto: soep van Casa Foresta

Wild Pig Winery, wildpigwines.com betrekt zijn druiven van een veertigtal wijnboeren in de regio. Van Limoux op de hellingen tot de kust. Er zit soms wel vier weken tijd tussen de eerste en laatste pluk. Er wordt begonnen aan de Mediterrane kust, waar de zon intenser is en langzaam daarna worden de hoger gelegen percelen geoogst. Van de druiven maakt Véronique mono cépage wijnen. Chardonnay, Sauvignon Blanc en Viognier tekenen voor wit. Syrah met nachtelijke pluk en een inweek van slechts 4 uur levert de rosé. En natuurlijk een peperig rood!. Daarnaast is er rode Merlot en Cabernet Sauvignon. Allemaal vrolijke fruitige wijnen voor de borrel of misschien wel voor bij Gereons Keuken al fresco deze zomer. (ik kom er op terug)

foto: vigneronne Fanny maakt worstjes.

Maar er moest nog gewerkt worden. Want zo’n wilde pluk met Wild Pig maakt hongerig. Er werd worst gemaakt. Met kruiden uit het bos en van de grond van Casa Foresta. Fanny Spironelli, wijnvrouw uit Gigondas ging samen met Véronique en andere aanwezigen aan de slag. Er werden twee soorten worst gemaakt, een met venkelzaad en zout en één met kruiden. Edwin deed vakkundig voor hoe hij zijn varkensvlees verwerkte. Deze week schreef ik nog over de worstjes van de wijnvrouw. (een gouwe ouwe uit mijn boekje) Nu zag ik eens een andere letterlijke versie hiervan. Fanny maakte worstjes alsof ze nooit anders had gedaan.

foto: de biggetjes

Het druilerige van de ochtend maakte plaats voor het lentezonnetje en onder het genot van de wijnen van Wild Pig, de verhalen van Véronique en Edwin, werden we getrakteerd op gegrilde worst. met uitzicht op de worstjes to be. Zij struinden dartel door de wei. Dat dan weer wel. Ik heb genoten van het terroir, de wilde pluk met Wild Pig.

foto: de jonge cépages van Wild Pig

Naschrift: De 7 variaties wijnen van Wild Pig worden in Nederland verkocht bij de blauwe grootgrutter in fles (0.75 l) en een pouch (1.5 l) #spon

26/05/2015

Gereons kookboekenhoek.

foto: kookboekenhoek

Het begon allemaal met een klein rijtje boeken in mijn keukenkast. De kookboeken, die ik het meest gebruikte, hadden daar hun plekje. Lekker snel bij de hand in Gereons Keuken Thuis. Andere kookboeken bevonden zich her en der verspreid in mijn flat en elders. In kisten, onder het bed of in een kast. Andere boeken verhuisden naar Gereons Sea Spot. Vanaf het moment dat ik begon te schrijven over eten en wijn groeide het aantal kookboeken gestaag. Recensie-exemplaren, vintage kookboeken, Franse kookboekjes en route, wat ik zelf her en der aanschaf, het thuisafgehaald kookboek en mijn eigen kook- en leesboek. Wat ontstond was chronisch ruimte gebrek op de keukenplank. Bovendien is dat de plek om te koken, niet om te lezen. Het was allemaal niet praktisch. Nu had ik nog een klein hoekje in mijn flat over. (Nee, niet het balkon, daar staat al een plantenverzameling) In de hal waar ook mijn bureautje staat. Met wat passen en meten was er precies plaats voor een instapmodel boekenkast van een Zweeds woonwarenhuis. Gereons kookboekenhoek was een feit. Daar staat nu mijn hele culinaire bibliotheek te pronken. (Op de boeken die aan zee zijn na) Alle titels op een rij, gerangschikt op land, thema of favoriete schrijver. Aangevuld met boeken, die over eten verhalen. Een speciale plank vol wijnboeken. Ik ben een gelukkig mens. Zoveel culinaire wijsheid en zoveel mooie verhalen op de plank. Een bron van inspiratie voor mijn blogs en voor mijn kookworkshops. Input voor mijn wijnproeverijen. En een stok achter de deur om Gereons Keuken en Route te voltooien. Verhalen uit de stad, vanaf de campagne en aan de kust, gelardeerd met recepten.

Vandaag een variatie op een oud recept, dat eerder in mijn boekje Gereons Keuken Thuis stond. De worstjes van de wijnboer.”Salsicce arrostite con uve al vinaio“. Deze keer gaan ze niet in de oven, maar gewoon met de gekruide olie op de barbecue. Prima voor een al fresco avondmaal onder de pergola. Een stevig glas Chianti erbij.

Nodig (voor 6 pers.)

150 ml olijfolie

2 el verse rozemarijnblaadjes gehakt

2 tl anijszaad

2 tl venkelzaad

gemalen peper

1 kg varkensworstjes

800 g druiven wit en blauw gemengd

peterselie

Bereiding:

Verwarm de olie in een steelpan op laag vuur. Voeg hieraan de rozemarijn, de anijs- en venkelzaden toe. Een flinke hoeveelheid gemalen peper. doe een deksel op pan en laat 15 minuten trekken. Je krijgt zo een aromatische olie. Prik met vork de varkensworstjes in en wel deze 5 minuten in niet kokend water.

Steek de barbecue aan of de elektrische grill. Leg de worstjes op het rooster en bestrijk deze met de aromatische olie. Rooster de worstjes tot ze gaar zijn. Pak de druiven in in aluminium folie en leg deze op de barbecue. Laat de druiven warm worden tot ze open gebarsten zijn.

Serveer de worstjes in een schaal met de druiven en wat gehakte peterselie. Geef bij dit gerecht een geroosterde sneden boerenbrood.

25/05/2015

Herman over bonen.

foto: Herman over bonen.

Een groot deel van de Nederlandse bruine bonenteelt vindt plaats in Zeeuws Vlaanderen. Door Bartje, die niet bad voor bruine bonen dacht ik altijd aan Drenthe bij deze vergeten groente. Want dat vindt Herman de Blijker het. Een vergeten groente, waar hij nu samen met Jaap van Rijn een kookboek aan waagt. Herman over bonen. Er worden boeken vol over paddenstoelen, wild en asperges geschreven. Maar een duidelijk verhaal over bonen is er niet. Terwijl bonen een grote bijdrage aan de Nederlandse keuken hebben geleverd. Denk aan kapucijners, veldertjes, raasdonders en bruine bonen, die oorspronkelijk uit de Nieuwe Wereld kwamen.

Net boek start met de geschiedenis van de boon. De ontdekking van de bruine boon als voedsel. Hoe hele volksstammen bonen aten, totdat de aardappel en vlees deze rol overnam. In de bladzijden erop wijdt Herman den Blijker een aantal woorden aan de bruine boon, de drogers uit Biervliet, het weken en het wecken en een overzicht van bonensoorten. Dit maakt het eerste deel van Herman over bonen erg interessant. Ik heb er nooit bij stilgestaan, dat er over bonen zo veel viel te melden. En dan ook nog eens de voedingswaarde, want een boon is proteïne en zetmeel tegelijk. Vlees, groente en aardappelen. De boon past uitstekend in de trend van superfoods, alleen dan vele malen goedkoper. En van eigen bodem.

We gaan koken, uit pot, blik, vers of gedroogd. In bonen op brood, het eerste receptenhoofdstuk kunnen we genieten van een haringsalade met witte bonen, kikkererwten met knoflookpuree.en veldertjes met bloemkoolroosjes.

Hierna gaat Herman over bonen verder met soepen, koude Spaanse soep met ham en bonen. (leuk om eens tijdens een kookworkshop te doen. Een courgette-venkelsoep met witte bonen. Of wat te denken van een Indische bruine bonensoep?

Hierna reizen de schrijvers af naar Zeeuws Vlaanderen, koken in de bonenbelt. Met anekdotes van de inwoners uit het bonenland over bonen en heerlijke recepten Vlaamse bruine bonen van Karin. De bruine bonensoepen van Celina en Nellie.

Het kookboek gaat verder met salades met bonen, gevolgd door hoofdgerechten met de boon in de hoofdrol. Smakelijk gefotografeerd. Eendenbout met flageolets En wat te denken van kalfsrollade met geglaceerde wortel en veldertjes. Zo veelzijdig zijn bonen dus, Voor in een salade, als soep, als heerlijke landelijk maaltijd en in culinaire hoogstandjes.

Herman over bonen is een praktisch en leuk geschreven boek, met verhalen over de boon. Het geeft je nieuwe ideeën voor recepten. Ik heb het met plezier gelezen. Ik ga er eens mee aan de slag in Gereons Keuken Thuis.

Herman over bonen, door Herman den Blijker en Jaap van Rijn (ISBN 9789059566354) is een uitgave van Fontaine uitgevers, fontaineuitgevers.nl Het is te koop voor € 16,95.

11/05/201511/05/2015

Sterren van de hemel, Larisse van der Haar-Buijze

foto; Sterren van de hemel.

De wens van haar zoontje Daan werd de missie van Larisse van der Haar-Buijze. Want hoe klein deze jongen ook was, Daan wilde dat iedereen iets lekkers kan eten, zelfs als je het niet mag. Een mooie wens en een mooie missie. Larisse voegde de daad bij het woord en schreef Sterren van de hemel, koken voor iedereen, met weglaten of alternatieven van/voor veel voorkomende allergenen. Een bijzonder boek, te meer omdat ik weinig kennis heb van allergenen. En ik het vaak lastig vind als ik kookworkshops geef. Wat zet je iemand die geen noten mag voor? Een bijzonder boek, omdat het uitgaat van lekker koken zonder vermanend vingertje Want dat is het beeld wat ik vaak heb als er over allergenen wordt gerept. Dat het iets zeurderigs heeft. Larisse opent je ogen in dit boek. Niets zeurderigs, gezellig eten ook als je iets niet mag. We maken er een uitdaging van. En daar houdt Gereons Keuken Thuis van.

Het boek start met algemene tips, alvorens aan de slag te gaan. een kruidenspieklijstje, ovenbereidingen, Larisse’s glutenvrije taartmix. Daarna besteedt de schrijfster aandacht aan onmisbare dingen in de keuken, sauzen, bouillon, kruidenmixen dressings en tafelzuren. Het volgende hoofdstuk heet een goed begin. en dat is het, vol basisrecepten voor allerlei eetmomenten.

Gevolgd door altijd lekker. Als je een druk bestaan hebt is er altijd nog een gaatje te vinden voor een lekkere snelle maaltijd. Supersoepen, zoals luilekkersoep uit de Römertopf, een favoriet van Larisse.

We gaan naar buiten in het hoofstuk erop. Koken in en uit de tuin. Zelf kruidenmengels vijzelen. Zelfs in de winter buiten koken met een warme muts en wanten. En dan die Rumtopf, ik proef de Betuwse smaken al. (zei deze blogger, die zelf is geboren in Tiel tussen het fruit, maar dat terzijde)

Verwenmomenten, Larisse is niet zo’n snoeperd, maar herinnert zich wel degelijk de roze Barbapapa taart. Een feest is niet compleet zonder taart. Net zo min als het Sinterklaasfeest dat is zonder kruidnoten. Er is veel aandacht voor allerlei feestelijke momenten, zoals de borreltijd, ook een favoriet moment van Gereons Keuken Thuis.

In het laatste hoofdstuk gaat Larisse richtig los! Echt cheffen, feestelijk eten, koken op hout. Een lust voor het oog en de smaak papillen. Fluweelzachte bietensoep, aspergerisotto (nu in het seizoen) en hachee van hert. Wow! Nog een dessertje van slimme wafels met warme bramensaus. Je avond kan niet stuk.

Iedereen moet kunnen genieten van lekker eten, zelfs als ze “niets”mogen. een mooie uitdaging, mooi geschreven, deze missie. Sterren van de hemel is een leerzaam boek, voor thuis, maar ook voor profs. Met aandacht voor de mensen. En als je het samen doet en samen van de maaltijd geniet is je missie voltooid. Daan had gelijk. Ik ga er mee aan de slag. Sterren van de hemel.

Meer info over Larisse, haar activiteiten en producten vind je op larisse.nl

Sterren van de hemel (ISBN 9789081764865) door Larisse van der Haar-Buijze is een uitgave van uitgeverij Loopvis, loopvis.nl en kost € 29,95

08/05/2015

Mijn Keuken, Mimi Thorisson.

foto: Mijn Keuken

Gereons Keuken Thuis houdt van la France profonde. Dat mag inmiddels wel bekend zijn. Ik ben gek op de keuken van de perfecte zeshoek en heb daar al heel wat blogs aan gewijd. Nu ligt er een boek voor me, dat één en al France profonde uitademt. Mijn Keuken van Mimi Thorisson. In tegenstelling tot wat ik in mijn vorige blog meldde, maak ik vandaag toch een kleine tour du terroir.

Mimi groeide op in Hong Kong, alwaar haar Engelse vader haar ’s avonds mee aan de arm nam om te gaan snacken van alle dingen die op straat werden verkocht. Door haar Franse moeder bracht Mimi heel wat vakanties door in Frankrijk, waar zag hoe haar grootmoeder als een echte voedselfilosofe elke artisjok behandelde als een schat. Haar tante Francine, ook een begenadigde kok, was de hoofduitvoerder van vele maaltijden. De schrijfster zal nooit de tuinbonensoep vergeten.

Mimi Thorisson ging studeren in Engeland en Frankrijk en belandde in Parijs. Samen met haar man Oddur schreef ze culinaire gidsen.

Op een dag bevonden Mini, haar man en 5 kinderen zich op de pont van Royan naar het schiereiland Médoc in de Bordelais. Een vrij ongerept stuk Frankrijk, bekend om zijn wijnen. Niet in de eerste plaats om de bossen, het wild, de campagne en de zee. Beiden zochten meer ruimte. Voor de kinderen en de honden. In tegenstelling tot het haute de gamme appartement in het 7e arrondissement kozen Mimi en haar man een boerenwoning. Ze werden campagnards. Mimi ging bloggen op haar blog http://mimithorisson.com/ In Parijs had ze nooit veel gekookt, maar hier in de Médoc maakte ze alles goed. Zo ontstond het idee voor Mijn Keuken, vier seizoenen koken met oogstrelende foto’s van haar man Oddur.

Mimi is een aanhanger van de kreet van Alain Passard: “Tomaten in december, dat is niet normaal” en probeert te koken met wat er per seizoen voorhanden is. Uit haar tuin of op de markt. Bij de slager of vishandelaar.

Het voorjaar start met de tuinbonensoep van tante Francine, eendenconfit parmentier en bugnes. Stevige kost met de lichtheid van de lente.

In de zomer speelt ze vaak het spelletje eten met beroemdheden. Ze stelt zich dan voor wat ze la Loren voor zou zetten of Woody Allen. Deze sterren worden getrakteerd op soep met pistou, langoustines met Armagnac en kersenclafoutis. Ik hoop dat ik eens mag aanschuiven. (maar ik ben niet beroemd)

De herfst, wijnoogst, cèpes, terrines en vijgen. De oogst is binnen en op tafel tovert Mimi met deze producten. Oogstsoep, een gegrilde entrecôte à la bordelaise en peren zoals in de Médoc. De laatste moet ik als Beaujolais adept eens proberen.

Winter, het schiereiland komt tot rust. Er wordt gejaagd. Mimi krijgt allerlei schepsels uit het bos. Daar moet mee worden gekookt. Gougères met roquefort, garbure en Sarah Bernard koekjes. In het gezin van Mimi wordt stevig gesmikkeld en gesmuld.

Ondanks dat haar leven in Hong Kong ver achter haar ligt, viert Mimi nog altijd Chinees Nieuwjaar. Zo krijgen haar Franse kinderen een stukje Oosten mee. In Mijn Keuken vind je als toegift wat recepten voor dit speciale feest. Wonton soep, thee-eieren en mangopudding.

En zo is het jaar rond in Mijn Keuken. Een jaar op het Franse platteland. Mijn Keuken is een boek voor de liefhebber van de Franse plattelandskeuken. Het nodigt uit zelf een maaltijd aan te richten, zelfs als je in de stad woont zoals Gereons Keuken Thuis. Ik ga zeker deze zomer al fresco koken uit dit boek.

Mijn Keuken, een jaar koken op het Franse platteland. (ISBN 97890595655944) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en kost € 29,95

06/05/2015

Tour du terroir, la rentrée

foto: het gele zandsteen van Metz.

Met een zonnetje in de rug en fikse buien in het vooruitzicht rijden we terug naar Nederland. Gereons Keuken en Route loopt op deze meidag ten einde. Drie heerlijke weken getoerd in de perfecte zeshoek. Langs de wijngaarden van de Côte d’Or. Smikkelend en smullend van jambon persillé en gele kip in een witte wijn saus. En niet te vergeten de cassis-omelet met marc de Bourgogne-ijs. Vergezeld van een koel glas Viré Clessé en rode Santenay. Een mooie start.

foto: cassis-omelet met marc-ijs

Volgende etappe was de Cité des Papes, Avignon, in de regen. En vol met Chinese toeristen. De fameuze brug St. Bémézet stond helaas in de steigers. Dat mocht de pret niet drukken, want Gereons Keuken en Route smulde van de oesters en een bavette met sjalotjes. Wijn ontbrak wederom niet in de vorm van een kwiek glas Picpoul de Pinet en een Côtes de Rhône bij Brasserie du Théatre. Aanrader voor onderweg.

foto: het torentje van St. Tropez

De volgende etappe was het leuke appartement la Victoire, waar we al eens verbleven. Ik componeerde destijds een salade voor de eigenaars. Gewapend met grillpan en staafmixer braken heerlijke dagen van koken aan. Hummus, gerechten uit het Saint Tropez kookboek van Nina Parker. Het bezoeken van de lokale markt met alle geuren en kleuren. Aïoli en geroosterde eendenborst voor een verjaardagsdiner in Club 55 stijl. Een apéro in de haven. Rijden langs de corniche, alwaar ik een heerlijke picknick plek ontdekte. Jeugdsentiment bij Port la Galère. Slenteren over de Croisette in Cannes. Allemaal op een boogscheut van dit leuke appartement in Fréjus.

foto: de Estérel

Italië lonkte. Het is markt in Ventimiglia en iedereen is uitgenodigd lijkt het. Verse groenten zover het oog reikt. Een keur aan vis. Cookingvibes galore als ik het zo mag noemen. Logisch dat Gereons Keuken en Route fors insloeg. Olie, rijst, citroenen, pesto, een cederappel en nog veel meer ging in de kofferbak. De risotto daags erna, gemaakt van alle meegesleepte waar smaakte heerlijk. Hoe kan het ook anders?

foto: pesce in Ventimiglia

Nog enkele dagen van het strand, de zee en het weer genoten en de laatste etappes stonden al voor de deur. Via het prachtig Provençaalse landschap op weg naar Mâcon. Een rakje file in Lyon, mooi de tijd om het nieuwe Confluences Museum te bekijken. (het interieur staat op de agenda voor een andere keer) Terug in de zuidelijke Bourgogne. Altijd een feest om weer terug te keren. om wat boodschappen te doen en te eten. Slakken, een terrine de campagne en wijn. Een glas Viré en een rode uit de Chalonnais (Buxy). Tournus verbaasde lichtelijk na 2 jaar. Wat was hier aan de hand? Van ingeslapen stadje naar een hipster hub. Een leuke stek om te verblijven. En passant de Uchizy van Talmard gekocht. En niet te vergeten de Viré van Sallet. Mooie witte wijnen uit de Mâconnais. De moeite van het omrijden waard.

foto: kade Tournus

De kers op de taart bestond uit twee dagen Lotharingen, la Lorraine. Nancy en Metz twee gezellige steden op een korte reis van Nederland. Het adellijke stadshart van Nancy en de gele gloed van het zandsteen in Metz. De blauwe lucht erboven. En de laatste lunch in een brasserie met asperges. Wat wil een mens nog meer?

foto: asperges in Metz

Met dit fotoverslagje komt ook een einde aan de serie Tour du Terroir op Gereons Keuken Thuis. De zomer is in aantocht en het buitenleven lonkt. Vol vitamine F en lekker doorzond start a.s. vrijdag Gereons keuken al fresco. Ik heb er zin in, jullie ook?