reviews Archives - Pagina 52 van 62

07/10/2015

Kerstmis met Rudolph van Veen.

foto: Kerstmis met Rudolph van Veen.

Kerstmis. Ik ben er voor mijn doen vroeg bij dit jaar. Over 10 weken is het alweer Kerst. De favoriete feestdagen van Rudolph van Veen. De kok van 24Kitchen kan altijd intens genieten van dit feest en besloot zo’n anderhalf jaar geleden de daad bij het woord te voegen. Met als resultaat, alweer zijn elfde kookboek. Rudolph’s Christmas. Een boek vol recepten, tips en ideeën voor de leukste tijd van het jaar, aldus Rudolph van Veen. Hij geniet elk jaar weer met volle teugen van de voorbereidingen en het feest zelf. En…, needless to say, Rudolph heeft zijn naam mee, als het op Kerstmis aankomt. Anderhalf jaar werken levert een kookboek vol gezelligheid en voorpret op. Met recepten voor de dagen zelf, maar gerechten die ook een langere doorlooptijd hebben.

Rudolph’s Christmas start met een hoofdstuk over winterse kost om bij op te warmen, zoals een jachtschotel of hazenpeper. Aan mij wel besteed, lekkere winterkost. Voor de kantoorborrel schreef Rudolph een handig tweede hoofdstuk. Over hapjes bij de kerstborrel. Vaak worden last minute dit soort hapjes belegd bij deze of gene, die dan als de donder aan de slag moet. Rudolph helpt ze door de kerstborrelstress heen met Engelse meatpies en een kaas-druivenboom. Easy does it.

Rudolph van Veen bakt graag. Een hoofdstuk vol zoetigheden mocht daarom niet ontbreken. Kerstkransjes, Rudolph’s rendierkoeken en een traditionele Engelse Christmas cake. (ik mocht deze taart al proeven in september in de Rotterdamse Markthal) Oh, en dan de kerstviering op de school van de kinderen. Ik zelf ken dit fenomeen niet, maar Rudolph loodst de ouders in hoofdstuk 4 er doorheen met bijvoorbeeld kiptoffees. Hoofdstuk 5 gaat over versieren. Het maken van bijvoorbeeld een gemberkoekhuisje, een snoeperij voor een groot gezelschap. Bijna zonde om op te eten, maar dat is wel de bedoeling. Net zoals die heerlijke chocoladesalami. Een leuk presentje overigens.

De kerstdagen zijn begonnen. we starten met het traditioneel kerstontbijt. Iedereen heeft daar wel herinneringen aan. Ontbijt met crumpets, kerststol en wentelteefjes.Hoofdstuk 7 geeft tips voor kerstdrankjes, voor een frambozenspoom of Zweedse Glühwein Ik ga deze winter zeker eens zo’n gløgg maken. Jammer vind ik dat er geen aandacht aan wijn wordt besteed in het boek.

Het boek gaat verder met Classic Christmas. Alle registers worden opengetrokken. Kerstetiquette komt aan bod. Heerlijke voor-, hoofd- en nagerechten voor de kerstdis. Zoals kalkoenkroketjes, mozzarellasoep, geglaceerde kastanjes, rodekoolcrumble, Beef Wellington en trifle. Mijn kerstmenu voor dit jaar staat al op het netvlies. Ik ga er in december over bloggen.

Gourmetten. Daar houdt Rudolph van Veen van. Ik weet dat veel culiscribenten dat maar niets vinden, maar het is toch een van de favorieten van de Nederlander tijdens de eindejaarsfeesten.. Daarnaast kun je met gourmetten veel kanten op. Kaasvinkjes, aspergepakketjes, capresemedaillons en falafelburgertjes kunnen zo het pannetje in.

Aan de vegetariërs onder ons wordt ook gedacht met een menu een paddenstoelenpaté, kerstster met caprese of quinoa-pompoenmedaillons. Rudolph van Veen besteedt in de laatste hoofdstukken nog aandacht aan de makkelijke kerst en gerechten voor Oudejaarsavond.

Een compleet feestboek dus, Rudolph’s Christmas, vol makkelijk te bereiden recepten, zodat je zelf ook kunt aanschuiven tijdens de feestdagen. want daar gaat het om. Kerstmis beleven. In een beetje Angelsaksische stijl. Daarin is het boek geslaagd. Zelfs voor mij als niet-kerstadept. Rudolph’s Christmas leest als een klok. Ook belangrijk is de voorpret, die je beleeft. Jammer dat Rudolph van Veen geen wijntips geeft. Dat had het feest compleet gemaakt. Rudolph’s Christmas is een leuk cadeau voor onder de boom of beter nog in de schoen op 5 december. Kun je nog op tijd aan de slag.

Rudolph’s Christmas, door Rudolph van Veen (ISBN 9789045210810) is een uitgave van Karakter Uitgevers. karakteruitgevers.nl en kost € 29,99

Naast het Kerstkookboek maakt Rudolph van Veen een tour door theaters in heel het land. Tijdens zijn show bereidt hij gerechten uit Rudolph’s Christmas. Gaat dat zien!

Meer info op rudolphschristmas.nl

02/10/2015

NOPI

foto: NOPI

In februari 2011 opende de brasserie NOPI in het Londense Soho, vlakbij de Westend theaters. Een langgekoesterde wens van Yotam Ottolenghi. Een geheel andere stijl van zaak dan de vermaarde Ottolenghi deli in Islington. In NOPI kun je formeel dineren alvorens naar een theater te gaan, maar aanschuiven voor lunch of aan de kachel kan ook. Het eten is ook anders, door de invloed van Ramael Scully, die in 2005 toetrad in het team van Ottolenghi.

Inmiddels ligt al weer het vijfde boek van de hand van Yotam Ottolenghi in mijn keuken, NOPI, geschreven samen met Scully zoals Ramael in de keuken wordt genoemd. Een geheel andere stijl van koken dan wij gewend zijn van Yotam. In Ottolenghi, het kookboek ging hij samen met Sami Tamimi de keuken in om de smaken van Oost en West Jeruzalem te combineren tot een fusion keuken. Instant succes, net als de bijbehorende deli. En de rest is geschiedenis. Deze moderne Midden Oosterse keuken veroverde Londen en de rest van de wereld.

Nu is er weer een kookboek als gevolg van een samensmelting van culturen en smaken. Ramael Scully, Australiër bracht smaken uit Zuidoost Azië mee. In het begin iets te heftig, vond Ottolenghi maar gaandeweg veroverden deze smaken een plaats in de gerechten van NOPI. En met succes, want wat je in het kookboek leest en ziet spoort aan tot meer. In het kookboek proef je de synthese van twee denkpatronen, twee totaal andere wereldvisies. de visie van Sami en Yotam was altijd geweest om dingen zonder veel moeite op tafel te toveren. Scully als dare devil voegde daar dynamiek aan toe of royale hoeveelheden boter. In de jaren die volgenden onderhandelden de twee heel wat af en nu ligt daar het resultaat: NOPI. In tegenstelling tot de eerdere kookboeken een wat ingewikkelder boek, niet vanuit de thuiskookgedachte. NOPI is een kookboek voor de foody of hobbykok, die het restaurant eten van de heren wil proeven en maken. Met een beetje goede wil en fantasie zijn de recepten te behappen.

Het boek start met voorgerechten, gebakken mini artisjokken en aioli met roze peperkorrels, geblakerde bosuidip met boerenkool of paarse broccoleti me Griekse skordalia. En dan vergeet ik nog de polentafrites met truffel te noemen, een verrassing.

NOPI gaat verder met salades, een kenmerk van Ottolenghi. De bekende watermeloensalade, die vaak in Gereons Keuken Thuis op tafel staat. Maar nu met ingelegde citroen. Of wat te denken van tomaten met wasabi mascarpone en pijnboompitten.

Dan volgen de bijgerechten. Smeltendzachte koolraapgratin. Rijst met kardemon en kruidnagel. En paprikafrites uit de oven. De smaken knallen van de mooie foto’s af.

Vis neemt een hoofdstuk in beslag. Met een salade van kreeft, venkel en gegrilde druiven. Gestoomde schelvis met een gewaagde sesam bagna cauda. En ohlala, tarbot met oestermayonaise. Wat een combinaties. Ik moet nog heel wat oefenen.

Vlees is ook een uitdaging in NOPI. Gerookte lamskoteletjes of een hertenfilet met dadel labneh, bramen en pindacrumble. Ik verzin het niet. wat een smaakexplosies. En de prachtige geroosterde varkensbuik met geprakte flespompoen. Alle gerechten voorzien van duidelijke uitleg en de ontstaansgeschiedenis.

NOPI besteedt een hoofdstuk aan groenten. Pittige kikkererwtenburgers met kokos en kerrieblad. Hier zie je echt de fusie van smaken. Risotto van parelgort met waterkers. Groent kan mooi zijn en de heren laten dat zien.

Alvorens naar de desserts te gaan besteedt het boek aandacht aan de brunch, want dat kan ook bij NOPI. Gegrilde grapefruit met steranijssuiker of courgettebeignets met manouri. Spannend om eens op een lazy Sunday te nuttigen.

Dan komt er een kleine parade van desserts langs. Tapioca met kokosjam en gekaramelliseerde rumbananen. Financiers met pecan-koffiecrème. Aardbeienmengelmoes, waar je de Eton Mess in herkent.

Het boek geeft afsluitend nog wat cocktail recepten, ook belangrijk en basisideeën voor condimenten. De laatsten zijn natuurlijk belangrijk in het combineren van de wereldvisies van Scully en Ottolenghi en geven die daring touch aan de gerechten.

In dit korte bestek is het moeilijk alle details, alle zintuiglijke prikkelingen te beschrijven, die NOPI biedt. Het boek is prachtig vormgegeven en ik heb gesmuld van de foto’s. Het is voor mij meer een inspiratie- dan een kookboek. Zo’n boek dat je erbij pakt, als je een kook- of blogdip hebt. Ik denk dat NOPI een klassieker gaat worden. En daarnaast veel kookplezier gaat geven aan de foody en hobbykok.

Ervaar het zelf, want dat is dit boek vooral. NOPI is een experience.

NOPI, van Yotam Ottolenghi en Ramael Scully (ISBN 9789059566149) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 34,95

NOPI is gevestigd op 21-22 Warwick Street W1B 5NE London.

http://www.ottolenghi.co.uk/locations

26/09/2015

Risotto met pompoen.

foto: mijn Stadstuin voor groenten en bloemen.

Het herfstlicht schijnt over de tuinen van West. De bomen koesteren zich in het gele licht. Dit geheel nieuwe complex, waar van alles te doen en te krijgen is. Het is oogsttijd en dat maakt de hamster of moet ik zeggen eekhoorn in mij los. Verzamelen en plukken. Appels in de pot hakken, #appelmania. Of peren in riesling. De buurvrouw doet er nog een schepje bovenop en brengt Franse appels mee. Dat is het begin van de herfst. Knal oranje pompoenen op een kar, blozende rode Elstar appels aan een boom. Ik snap wel waar dat eekhoorn gevoel vandaan komt.

foto: appeltaart van tante Fanny

De deurbel gaat en ik tref de #foodybox aan van Kroon op het Werk, vol nieuwe producten. De herfsteditie. Met deeg van tante Fanny voor een appeltaart, die in een handomdraai was gemaakt. Met toevoeging van boter, blozende appels en knaloranje abrikozenjam van de buurvrouw. Ik trof in de box een fles goudgele olie aan. Puur Hollands product, geel als de velden in de lente. (kijk voor ideeën eens op hollandsgoud-koolzaadolie.nl) Ik kan daar in Frankrijk zo van genieten, de gele koolzaadvelden op de flanken van de heuvels. leverancier van deze olie.

foto: Koolzaadolie uit de #foodybox

Maar ik dwaal af in mijn ode op dit oogstseizoen. Ik ga een risotto met pompoen en pinot noir maken. Herfstsmaken en rode wijn. We drinken er een pinot noir van domaine Petitot uit Corgoloin (boven Beaune) bij. De herfst kan beginnen.

Nodig:

400 g risotto rijst

800 ml funghi porcini bouillon (van blokje of vers)

1 bakje kastanje champignons

1 kleine pompoen

roomboter

1 sjalotjes

peterselie gehakt

peper en zout

1 glas rode wijn (pinot noir)

3 el koolzaadolie

Bereiding:

Schil en snijd de kleine oranje pompoen in blokjes. Doe deze met een dash koolzaad olie in een ovenschaal en laat ze gedurende 20 minuten bakken op 180 graden. Borstel de champignons goed schoon. Snijd in dunne plakjes en kook de steeltje mee met de bouillon voor extra smaak. Snipper het sjalotje fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Voeg de rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met de rode wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Voeg de blokjes gare pompoen toe en laat deze nog even mee garen. Bak in andere pan in een klont boter champignons aan met wat peper en zout. Blijf de rijst tussentijd roeren. Na twintig minuten is de rijst klaar. Roer de champignons er doorheen. Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout.

NB: deze blog kan onderdelen van gesponsorde aard bevatten!

22/09/201517/10/2015

Mamoesjka, Olia Hercules.

foto: Mamoesjka

Ik herinner me nog de lange betonnen denderbaan, die leidde van het vliegveld Boryspil naar Kiev. Een filmdecor voor een Bondfilm uit de sixties. De agenten met grote petten. Cliché allemaal. Beantwoordend aan het beeld, dat ik destijds had van een ex Sovjet republiek. Hetzelfde gold voor het eten dat werd geserveerd tijdens mijn bezoek aan Kiev. Grauw en doorgekookt, om direct weg te spoelen met de vele glazen wodka, die bij elke toast van de gastheer weer werden volgeschonken. Maar dat is lang geleden. Dat was Kiev toen.

In Gereons Keuken Thuis ligt nu het boek Mamoesjka, dat een heel andere kijk geeft op dit land en keuken. Niets grauws aan. Blozende mamoesjka’s, die hun kroost het lekkerste voorzetten uit Oekraïne, Moldavië, Rusland en de Kaukasus. Olia Hercules, de schrijfster, werd geboren in het zuiden van Oekraïne. In een streek bij de Krim, met zachte winters en mooie lange en warme zomers. Niets grauws aan. Zij heeft er goede herinneringen aan. Net als aan de keukens van haar grootmoeder Lusia en tante Zhenia. Deze mamoesjka’s verwenden iedereen met de heerlijkste seizoensgerechten.

Pas jaren later, toen de conflicten in dit land losbarsten, besefte Olia, dat het tijd was alle recepten vast te leggen. Aanvankelijk als een soort reisgids naar een onbekend culinair gebied. Maar toen het eenmaal af was, lag er een veel breder kookboek. Een vrij kookboek, want geen van de recepten is bindend, volgens Olia. Het gaat erom plezier te beleven aan het koken. De sfeer te proeven. Alle culturele achtergronden van Olia, van Joods tot Armeens, van Moldavisch tot Oekraïens zijn verwerkt in de recepten. Daar is de schrijfster in geslaagd. Met likkebaardend lekkere fotografie.

Het boek start, hoe kan het ook anders, met soepen en bouillons. Krachtige smaken, zoals de zuringbouillon of een deftige soep voor de tsaren, met verse rivierkreeftjes. Of een spannende Armeense yoghurtsoep.

Brood en deeg is het tweede hoofdstuk, met een pampoesjka, een Oekraïens knoflookbrood, dat doet denken aan een gezellige dikke vrouw. Althans in de volksmond. Of…,wat te denken van flapjes met tartaar van lamsvlees, een gerecht van de Krim Tataren?

Olia gaat verder met salades en groente zoals een Georgische bonensalade of gevulde koolbladeren. Oost-Europeser bestaat bijna niet zou je zeggen.

Olia besteedt aandacht aan noedelgerechten, zoals in een gerecht van krabbetjes met knoedels. Hierin komt de Bessarabische achtergrond van de schrijfster naar voren. Of wat te denken van noedels met gans of syr, de kaas die in vele huishoudens wordt gemaakt. Oekraïners eten syr overal bij, dus ook bij noedels. Hercules sluit dit hoofdstuk af met Moldavische polenta.

Vlees en vis staan ook op het menu. Kip van de barbecue met het in de Oekraïne veel gebruikte kefir, een yoghurtdrank. Ze wijdt de lezer in in het wel en wee van de “Oekraïense drug” salo, gepekelde varkensbuik. Die ga ik zeker snel eens maken. dat lijkt mij heerlijk bij zuurkool. Of haar recept voor rivierkreeften.

Een boek als Mamoesjka is natuurlijk niet compleet zonder een hoofdstuk over gefermenteerde en ingelegde groente. Volgens mij hebben de mamoesjka’s daar patent op. Zure augurken, gefermenteerde tomaten, jams en ingemaakte vruchten. Zij pronken allen in de voorraadkast.

Het volgende hoofdstuk gaat over gebak, over taartjes. een kaascake met wederom de homemade syr. Pompoenbroodjes en drenkelingendeeg. De schrijfster weet er mooi over te verhalen.

Het boek sluit af met dranken. Dat vind ik leuk, omdat er in veel kookboeken niet vaak wordt verteld over de huisgemaakte en -gestookte drankjes. In het land van Olia nog steeds een gewoonte.

Mamoesjka is één woord een ode aan het Wilde Oosten. Een boek over een totaal onverwachte keuken. Warm, landelijk en eenvoudig. Geen poespas. Allen aan tafel en de glunderende mamoesjka schept op. Het wordt een gezellige herfst in Gereons Keuken Thuis. Za vashe zdorovya! Op je gezondheid.

Mamoesjka van Olia Hercules. (ISBN9789045211527) is een uitgave van Karakter Uitgevers, karakteruitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

17/09/201517/09/2015

Tequila & Mezcal, de complete gids.

foto: Tequila & Mezcal

De staat Jalisco, de baai van Banderas. Uitzicht op de hoge golven van de Stille Oceaan. Einde van de dag De zon gaat onder. Warm zand aan de voeten en een koele Margarita in de hand. Wat is Mexico toch een paradijs. Zou er zo weer eens heen willen. E viva Mexico. Land van zon, kleuren, heerlijk eten, vrolijke mensen. Komt dat door de mezcal of tequila? Wie zal het zeggen, maar beide dranken zijn gedestilleerd zonnelicht in een fles. Van de agave, die je overal in Mexico aantreft.

Om dit zonnige gevoel te versterken ligt er in Gereons Keuken Thuis de complete gids Tequila & Mezcal. Move over gin & tonic. Er komt een nieuwe drank aan voor je cocktail.

Tequila & Mezcal is geschreven door gin adept Isabel Boons, freelance foodwriter en Kobe Desmet, de eerste West Europese tequila maestro.

De schrijvers hebben met Tequila & Mezcal een complete gids geschreven. Ze nemen je mee op reis langs de agave velden, de geschiedenis van deze Mexicaanse dranken. Vertellen het verhaal over de adelaar op de cactus. Deze plant als troost voor de ziel. Ze leggen uit dat tequila een mezcal is. Daarentegen is mezcal geen tequila. Ben ik nog te volgen? En de worm komt aan de orde.

Het boek gaat verder met het productieproces. De reglementeringen. De types tequila en mezcal. Daarna volgen twee hoofdstukken over tequila- en mezcal merken.

Na deze parade gaan we over op de praktijk. Hoe drink je tequila, puur of als cocktail? Of in een sangrita. Kobe Desmet en Isabel Boons geven leuke recepten voor cocktails. Met mooie namen als Reconquistador of The Mexican Espresso.Natuurlijk ontbreekt de Margarita niet.

De inwendige mens wordt ook niet vergeten. De schrijvers geven een aantal heerlijke recepten.

Het boek besluit met een lijst van tequila bars around the world. In Amsterdam is dat Los Pilones in de Kerkstraat.

Tequila & Mezcal is een leuk boek voor lezers die wat meer willen weten over dit klassieke product. Of eens iets anders willen dan gin and tonic. Het is een handzame en complete gids om mee op reis te gaan door de wondere wereld van deze Mexicaanse drank. En gezien het weer van deze mooie kletsnatte donderdag in september het zonnetje in Gereons Keuken Thuis. Mexico lindo…..

Tequila & Mezcal, de complete gids, door Isabel Boons en Kobe Desmet (ISBN 9789401426954) is een uitgave van Terra Lannoo, http://terralannoo.nl/tequila-mezcal en kost € 24,99

PS. Als je hongerig wordt van deze tequila verhalen is er altijd het lekkere recept voor Mexicaanse pulled pork.van Miss Foodie, http://foodiemoods.nl/pulled–pork-op-zn–mexicaans/

11/09/2015

Delicious, proef de wereld!

foto: Proef de wereld!

Het septemberzonnetje schijnt op het Amsterdamse balkon van Gereons Keuken Thuis. Ik ga op reis. Op mijn buitentafel ligt het nieuwe kookboek van Delicious, proef de wereld! De schrijfster, Valli Little, van dit boek, nummer 5 al weer uit de Delicious serie, neemt de lezer en kok mee op een wereldreis van gemakkelijke en heerlijke gerechten.

Valli Little groeide op in Groot Brittannië in een milieu van restaurateurs en culi’s. Ze volgde een opleiding aan de wereldvermaarde kookschool Cordon Bleu. Alles aan haar ademt een passie voor eten. Voor lekker eten. De schrijfster is inmiddels 14 jaar food director van het Australische zusje van Delicious, waar zij tal van recepten voor schreef. Daarnaast is ze een geziene radiogast en auteur van talrijke kookboeken. Valli woont in Sydney en als het even kan kookt ze de sterren van de hemel voor haar man en inmiddels volwassen zoons, die graag een vorkje mee komen prikken,

En wat voor een vorkje. In Proef de wereld laat Valli Little ons kennismaken met 120 recepten uit verschillende keukens. Makkelijk te bereiden voor de kok, die in het weekend aan de slag wil.

Het boek start in de Bel Paese met een keur aan Italiaanse regionale recepten in een modern jasje, zoals Piëmonte paprika’s, die Valli haar cursisten laat maken tijden haar kooklessen in Piëmonte.

Een echt weekendgerecht als Romeinse kip met een romige polenta. Om te besluiten met minimisus (kleine tiramisus) met zoete Marsala.

We gaan naar Spanje, dat volgens Valli een rijk verleden weerspiegelt. Ham, saffraan, pimentón, groente en fruit uit de Vega. Kroketjes met ham en manchegokaas, natuurlijk paella en een crema Catalana.

We gaan naar Down Under. Een smeltkroes van smaken. En verschillende klimaten, die zorgen voor een verrassende uitgebreide keuze aan ingrediënten. En spannende nieuwe gerechten als broodjes worst van de bbq met bier-uienmarmelade, oven gebakken zeebaars en mini pavlova’s. Modern eten, fusion.

Valli Little reist verder naar het kleurrijke India. Tandoori zwaardvis met pilaf, garnalen als in Kasjmir en een curry van kokos en rundvlees ontbreken niet in dit hoofdstuk.

We gaan naar het land van Uncle Sam, waar een aantal verrassingen op het menu staan. De emblematische Maryland crabcakes, een Sloppy Joe. Gefrituurde kip uit het Zuiden en de Mississippi mud pie. Lekkere Amerikaans, vol met smaken.

Het volgende hoofdstuk behandelt Azië, in een nutshell. Tom yam gebakken rijst, gesmoorde varkensbuik met zwarte azijn en chiliperen. Dit hoofdstuk is niet het meest uitgebreide ten opzichte van de andere werelddelen.

Volgende halte is Latijns Amerika, van Patagonië tot Mexico met empanada’s, ceviche met kokos en mango. Een matambre met chimichurri van de pampa’s. Om te eindigen met feestelijke Mexicaanse ijslolly’s, natuurlijk met tequila.

La France, het volgende land, hierin verraadt de schrijfster haar opleiding. Klassiek in een nieuw jasje. Warme geitenkaas fondue met primeurs, een tarte tatin van tomaten, gekonfijte eend met aardappels op de wijze van Sarlat. Als dessert crêpes Suzette.

Het op één na laatste hoofdstuk gaat over de keuken van Little’s moederland. Brits eten. Rarebit met ei. Vis in bierbeslag en bubble& squeak. Of wat te denken van een banoffee taart voor bij je kop thee. Alles Britser dan Brits in dit hoofdstuk.

Het boek besluit met wat gerechten uit het Midden Oosten, wat wederom vrij breed is. Van kofta op de wijze van Ottolenghi tot pavlova met Truks fruit.

Delicious, proef de wereld leest als een magazine.De snelle overgang van het ene naar het andere continent, de prachtige foto’s. Je merkt duidelijk de tijdschrift achtergrond van de schrijfster. Proeft haar voorliefde voor de Europees getinte keuken. De keukens van Azië, Latijns Amerika en Midden Oosten staan wat minder in de picture. Misschien ook wel niet de bedoeling van dit boek.

Proef de wereld is een boek van deze tijd voor beginnende koks, die graag wat mee willen pikken vanuit allerlei culturen zonder te veel moeite. Daarin is het boek geslaagd te noemen, ook in de productinformatie, die Valli Little per recept geeft.

Minder geslaagd vind ik dat de schrijfster bij sommige onderdelen van de recepten verwijst naar een website. Niet echt handig als je in de keuken staat. Ik had dan het basisrecept ook opgenomen.

Maar op de keper beschouwd is dit vijfde boek van Delicious een mooi boek voor de beginnende weekendkok of foodblogger. Vol inspiratie vanuit alle hoeken van de wereld. Delicious, proef de wereld! Daarmee eindigt de reis.

Delicious, Proef de wereld! door Valli Little (ISBN 9789059566170) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 27,95

09/09/2015

Als een vis in het water, vis en Rueda.

foto: vis uit de Noordzee

Als een vis in het water, vis moet zwemmen. Je kon deze kreten bijna letterlijk nemen op deze vrijdagmiddag op het Bacchus wijnfestival in het Amsterdamse Bos. De weergoden hadden besloten wat water bij de wijn te doen en trakteerden de early birds op het wijnfestival met flinke buien. Alras stonden de bezoekers, ook Gereons Keuken Thuis, tot aan de enkels in het water. Maar dat mocht de pret niet drukken. In één van de tenten werden we aan mooi gedekte tafel verwelkomd voor een vis- en wijnproeverij.

Een proeverij van verse Noordzeevis in combinatie met de speciale witte wijnen uit de Rueda, een streek in het noordwesten van Castillië. Wijn gemaakt van de sauvignon blanc en nog belangrijker de verdejo druif.

foto: de uitnodigend gedekte tafel in de tent.

Namens het Nederlands Visbureau trapte Peter Koelewijn af. Hij is een visman in hart en nieren en vertelde uitgebreid over de rijkdom die de Noordzee aan vis biedt. Over de opmerkelijk lage visconsumptie in Nederland. Over het MSC keurmerk*. De naar links gedraaide tarbot en griet en de rechts gedraaide schol. (ik maak geen grapje) Hij fileerde een schol en legde uit hoe mooie kabeljauw filets te maken.

Niek Beute, ex sommelier van restaurant Vermeer, vermaakte de gasten met een presentatie van witte wijnen uit de Rueda. Zijn liefde voor dit gebied. En zijn slogan, dat wijn ook iets onaangenaams mag hebben, waar door je de smaak blijft herinneren. Niek houdt wel van wat straffigheid, een soort 50 tinten verdejo. Over appelpitten bitter en koele vinificatie. Rueda wijnen zijn voornamelijk wit. En smaakten uitstekend bij het menu van de middag. Vis en Rueda een mooi stel.

foto: parade van Rueda’s

Comfortabel schuilend voor de regen, startte het menu met een klassieke garnalencocktail. Hollandse garnalen, zo van de kust. Vol smaak. Er wordt hard aan gewerkt om een MSC keurmerk te koppelen aan de Hollandse garnaal. De cocktail werd begeleid door twee sauvignon blancs uit de Rueda. Ik vond het niet de beste combinatie, gezien het sterke kruid, dat in de salade bij de garnalen was verwerkt.

Het tweede gerecht was een ceviche van schol met een gazpacho van paprika. De schol had iets dunner en gaarder gemogen, maar de koks lieten zien dat er hele mooie en hippe bereidingen mogelijk zijn met deze platvis. Nederlanders eten vis aan de kraam, gebakken in olie of in een restaurant. De koks deze middag lieten zien dat je in een handomdraai een leuk gerecht maakt. Bij de ceviche dronken we twee witte Rueda’s, van de verdejodruif, waarvan de Castelo de Medina uit 2014 de beste keus was. Wederom het bitter van de appelpit tegenover het zuur in de ceviche. Misschien is dat wel de reden waarom Rueda zo populair aan het worden is. Het Spaanse zomergevoel in je glas.

Een bouillabaisse volgde. Deze keer met Noordzeevis. De soep warmde de aanwezigen op, want Neptunus en de zijnen hadden er nog steeds lol in om bakken vol hemelwater op het tentdoek te laten neerkomen.

foto: gerecht van kabeljauw.

Het maal werd besloten met een kabeljauwfilet met wat pastinaakpuree, snijboon, gele biet en gomazio, een mélange van zout en zwarte sesam. Een mooi gerecht met spannende smaken. Hierbij werd wat mij betreft de topper van de verdejo’s geschonken, een houtgelagerde Macén Barrel fermented.

En zo kwam er een einde aan een middag, waar Gereons Keuken Thuis zich als een vis in het water voelde. De gedegen viskennis van Peter Koelewijn en de enthousiaste presentatie van Niek Beute. Ik wil hem een wijnverteller noemen. Na het afscheid en met een hoofd vol inspiratie waadde ik naar de inmiddels verdronken auto.

Op de site van het Nederlands Visbureau vind je heerlijke recepten met Noordzeevis of neem hun Visculinair magazine mee bij je visman. visrecepten.nl Wil je ook meer over wijn of specifiek Rueda weten bezoek dan eens de site van Niek vinoniek.nl

* Alles over het MSC, duurzame visserij keurmerk vind je op de site van het Nederlands Visbureau visbureau.nl

04/09/201504/09/2015

Zonnebloemen en aardappeleters.

foto: Een Provençaals veld….

Een dinsdagochtend op het Museumplein. Het gonst van de activiteit. Het geweld van de Uitmarkt is net geluwd. En er wordt al weer iets opgebouwd. Een veld van zonnebloemen. 125.000 stuks in dit van Gogh jaar. Zij vormen een labyrint van bloemen, vol verrassingen. Om het publiek te laten zien hoe het Van Gogh Museum de twee gebouwen aan elkaar heeft gesmeed. Een nieuwe entree, gericht op de toekomst. Bijna geheel van glas, vol nieuwe technieken, onder de lage Hollandse luchten op deze septemberdag. Een blije directeur Axel Rüger vertelt dat dit huzarenstukje in 16 maanden werd voltooid. En nu is het zover. Vanaf 5 september a.s. worden alle bewonderaars van Van Gogh verwelkomd in dit nieuwe gebouw. Ik ga snel weer eens kijken. Zonnebloemen en aardappeleters.

foto: onder de lage luchten.
Een nieuw gebouw vraagt ook om een modernere styling, nieuwe producten. Noem het maar Van Gogh souvenirs 2.0 met een knipoog naar Dutch design, een hoger segment. Helemaal voor de 21e eeuw. Gereons Keuken en Route ontwaarde zelfs mooie blauwe Provençaalse potten, aardappeleters op borden en wijn. Wat wil een mens nog meer? Zomerse kleuren onder de grijze luchten. Er waren zelfs chips voor de aardappeleter of moet ik zeggen coach potato van deze tijd.

foto: zomerse tinten

In ieder geval Het Van Gogh Museum is er klaar voor en voor de gelegenheid vandaag een, hoe kan het ook anders, aardappelgerecht. Een gratin, die ook in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis staat. Er bij een glas witte viognier uit de Rhône.

foto: een gratin op deze borden?

Nodig:

1 kg vastkokende aardappelen

2 tenen knoflook

50 g boter

Zout en peper

½ tl nootmuskaat

slagroom (hoeveelheid hangt van de ovenschaal af)

geraspte Gruyère

Bereiding:

Schil de aardappels, was ze en snijd in dunne plakken. Vet de ovenschaal in met wat boter. Leg de aardappels dakpansgewijs in de schaal. Bestrooi met wat zout, peper en nootmuskaat. Verdeel de rest van de boter en gehakte knoflook tenen over de aardappels. Giet de room erover en plaats de schaal in oven op 150 graden. Laat de aardappels circa 1 uur garen in de oven. Voeg als laatste de geraspte kaas toe en zet de oven op 180 graden. Laat de kaas even smelten.

02/09/201510/02/2017

The Sketch- Book Cook.

foto: the Sketch- Book Cook

In 2010 richtten een broer en zus Nate Padavick en Salli Swindell “They draw & cook“, theydrawandcook.com op. Een site met de grootste collectie geïllustreerde recepten gemaakt door kunstenaars van over de hele planeet.

Door de jaren hebben hebben vele tekenaars op deze site een mooi portfolio opgebouwd. Hier wilden Nate en Salli iets mee doen. Ze hebben een aantal tekenaars geselecteerd. Van deze tekenaars verschijnen kleine handzame boekjes met dertig recepten.

Een van de bijzondere tekenaars is Dorine van der Vloodt, schoolvriendin van mij op Beekvliet. Ik had al vaker tekeningen van haar gezien op Facebook. Maar nu is er dan het Engelstalige The Sketch- Book Cook

Dorine groeide op verschillende plekken op deze aardbol op. De Canarische Eilanden, Afrika en Nederland. Zij begon te tekenen op jonge leeftijd. Ze verraste vrienden en familie met haar creaties. De geur van kleurpotloden en geïllustreerde boeken gaven haar de inspiratie.

Dorine studeerde af als kunsthistorica. Voor een museum zette ze de gehele collectie middeleeuwse juwelen op papier. Ze nam tekenlessen en tegenwoordig gaat Dorine nergens meer naartoe zonder schetsboek en potloden. Gepakt door het tekenvirus.

De tekenares brengt graag haar tijd door in haar keuken- en tekenatelier. Op deze wijze bereidt ze de maaltijden voor haar gezin en legt deze meteen vast in haar schetsboek. Dit alles onder het toeziend oog van kat Sam(bal).

Haar liefde voor lekker eten, vreemde invloeden en gezelligheid vormen de basis voor The Sketch- Book Cook. In mooie kleuren deelt Dorine haar favoriete recepten, een heerlijke lente salade, groens al het gras. Een auberginesalade met makreel, Vichysoisse met wortel. Pasta met artisjok. Zomaar wat vrolijke gerechten uit dit boekje.

Op een van de laatste bladzijden het bananenbrood. Die kende ik nog van zo’n 33 jaar geleden in huize van der Vloodt. Nostalgie dus.

Het boekje sluit af met omrekentabellen. Handig voor de Amerikaanse lezers.

Nu nog wachten op de Nederlandse versie.

The Sketch- Book Cook (ISBN 978151514219) 30 illustrated recipes by Dorine van der Vloodt is een productie van Studio SSS, LLC en is te koop voor $ 14,00 op www.amazon.com/Sketch-Book

20/08/2015

Spelt pasta op de wijze van Canasta.

foto: spelt pasta al fresco.

De voordeurbel gaat en van de goedlachse pakketjesjongen ontvang ik een doosje. #Culipost. Een doosje waarin ik twee pastavarianten aantref. Gemaakt van spelt door Grand Italia. Een spaghetti en een zak penne. Spelt pasta met dezelfde kookeigenschappen en een lichte notensmaak. Stevig. Meer en meer kom je pastavarianten tegen, die niet van de bekende durum tarwe worden gemaakt, maar van iets anders. Zelfs quinoa en andere exotische granen zag ik onlangs in een artikel voorbij fietsen. Maar nu op deze augustusdag dus een spelt pasta en waarom da niet eens op de wijze van mijn tante Canasta. Zij tovert met restjes van wat ze ook maar ze in de ijskast vindt zo een grote schaal pasta op tafel om de hongerige buikjes te vullen. Ik weet zeker dat tante Canasta zou glunderen als ze gevraagd werd te koken op één van de tallships dezer dagen tijdens SAIL Amsterdam. De scheepskornuiten zouden hun buikjes rond eten. Eens iets anders dan scheepsbeschuit. De spelt pasta op de wijze van Canasta is snel klaar. Zeker handig dit weekend als je een ferme wandeling door de feestelijke haven van de stad achter de rug hebt. We drinken bij de pasta een verkoelend glas witte pinot grigio bij uit de Veneto.

Tip: koop eens spek aan het stuk op de markt of bij een goede slager. Veel meer smaak dan die kant en klare sliertjes spek van de grootgrutters. En minder vocht bij het uitbakken.

foto: zomaar wat ingrediënten bij elkaar gescharreld.

Nodig 4 personen:

1 pak spelt spaghetti van Grand Italia

1 pak biologische spinazie

rasp van 1/2 citroen

1 rode paprika

4 tenen knoflook

2 takjes basilicum

1/2 bosje platte peterselie

350 gram gerookt spek aan het stuk

1 tl pimentón de la Vera

1 tl chilipoeder

zout en peper

olijfolie

Bereiding:

Snijd het spek in grote blokjes. Verhit een pan en bak het spek uit. Haal eventueel overtollig vet uit de pan. Voeg een lepel olie toe en fruit de pimentón de la Vera kort met het spek mee. Snijd de paprika in blokjes en voeg deze toe. Laat het geheel kort meebakken. Breng water aan de kook. Voeg zout toe en kook de pasta al dente. Verwarm intussen de spinazie. Hak de basilicum en peterselie fijn. Als de spelt pasta gaar is giet, deze af. Meng de pasta, spek paprika en spinazie door elkaar. Roer de basilicum, peterselie en citroenrasp er door. Doe het geheel in een mooie schaal en giet er nog wat extra vergine olijfolie over. (Denk eens aan de mooie EVOO van Bramasole)

foto: de gremolata.

NB: deze blogpost staat bol van gesponsorde onderdelen!