Foodparade, eten in de 17e Eeuw

 Edelman van Goya #retratos.

Ik dwaal graag door musea met 17e Eeuwse schilderijen. De Eregalerij van het Rijksmuseum, de gildezaal in het Frans Halsmuseum of in het Amsterdam Museum. De gezichten van de gildemeesters of schouten bij nacht, die je aan kijken. Ik noem het selfies avant la lettre. Het was de beeldtaal van de Republiek. En nergens hadden mensen zoveel schilderijen in huis als in Amsterdam, constateerde een Franse reiziger al in het Amsterdam van de Gouden Eeuw. Op portretten worden hele verhalen verteld, over de mensen en hun leven. De blozende Hollandse koppen. De hipster, Hercules van Goltzius die ik fotografeerde in Haarlem of de edelman van Goya in het Rijksmuseum. Zij zijn soms de sterren van mijn serie #retratos op Facebook.

 hipster Hercules van Goltzius

Ik fotografeer ook graag schilderijen met tafeltaferelen. Om te ontdekken, wat en hoe men at in de rijke Republiek. Vis, citroenen, maatjes peper, gerookte makreel, kreeft, Hollandse kazen en oesters. deze laatste als symbool van de zinnelijkheid of ondeugd in het land van Calvijn. Vandaag een foodparade, eten in de 17e eeuw. Nu doen we het met onze mobiel, destijds werden foodplaatjes geschoten met het penseel. Er is nog niet zoveel veranderd.

 De tafel in de gilde zaal van het Frans Halsmuseum in Haarlem. De heren zaten aan aan wel gevulde schalen vol lekkernijen.

 Een bacchanaal voor de god van de wijn. In het Nederland van de 18e eeuw dronk men graag wijn en zong daar “stoute liedjes” bij

Kaas, er was al zuivel in overvloed.

 De heilige Laurens, patroon van de koks, die vraagt om gekeerd te worden op de grill, want zijn ene zijde is al gaar.

 Een cornucopia van luxe en weelde op dit schilderij.

 Citrusfruit, het zuur van het vlees en het pittige van de schil.

Krab uit de zee.

 Nog meer moois uit de zee, gerookt of rauw, met hagelwit brood erbij.

 

Sea Spot food, aspergesoep.

 foto: Sea Spot aspergesoep.

De zomer heeft zijn intrede gedaan althans voor zo lang het duurt op deze vrijdag. Mensen staan rij aan rij in de file naar zee, meldt het nieuws. Wat hebben we in mei hier lang op moeten wachten. Een beetje knap weer. Dinsdag stormde het nog op het strand. Maar de zomer is in het land en dat betekent al fresco eten en koken. (à propos vergeet niet je al fresco recept in te zenden op mijn blog) Buiten barbecueën op mijn Amsterdamse balkon. Tot laat in de avond over de zee turen met een lekkere maaltijd en glas rosé of rood bij de hand. Sea Spot Fun zo noem ik het maar. Fun is ook de aspergesoep, die ik in elkaar knutselde deze week. Lekker roeien met de riemen die je hebt. En hij werd rustiek, want een staafmixer had Gereons Keuken en route niet bij de hand. (terwijl ik het ding wel helemaal meesleepte naar de Côte d’Azur) het werd een geplette soep met de pureestamper. De smaak was er niet minder om. Door de touch van pimentón en het koele glas viognier werd het maaltijd als vanouds in Gereons Sea Spot. Lang leve de zomer en aspergesoep.

Nodig 4 personen:

750 g asperges

2 sjalotjes

1 teen knoflook

2 kruimige aardappels (1 als het een grote is)

1 tl pimentón de la Vera

2 bouillonblokjes

1 liter water

2 el olie

3 el crème fraîche

zwarte peper

gehakte peterselie

Bereiding:

Schil de asperges met de dunschiller en snijd de houtachtige delen weg. Snipper de sjalotjes en hak de look fijn. verhit olie in de pan en fruit de sjalotjes, knoflook en pimentón kort aan. Voeg 1 liter water en de bouillonblokjes toe. Doe de schillen in de pan. Breng aan de kook en laat zeker een half uur trekken. Schil de aardappel en snijd deze in kleine blokjes. Snijd de geschilde asperges in korte stukjes. Hak de peterselie. Als de bouillon getrokken is, verwijder je de schillen. Voeg de aardappel en asperges toen en laat nog 15 minuten koken.Als alles gaar is, kun je de helft van de asperges stukjes er uithalen. Pureer de rest met de staafmixer tot een gladde soep. (in mijn geval gebruikte ik de pureestamper en werd het geheel wat rustieker). Voeg als laatste de stukjes asperge, de peterselie en crème fraîche toe. Serveer direct.

 foto: cabernet sunset.

 

Gereons kookboekenhoek.

foto: kookboekenhoek

Het begon allemaal met een klein rijtje boeken in mijn keukenkast. De kookboeken, die ik het meest gebruikte, hadden daar hun plekje. Lekker snel bij de hand in Gereons Keuken Thuis. Andere kookboeken bevonden zich her en der verspreid in mijn flat en elders. In kisten, onder het bed of in een kast. Andere boeken verhuisden naar Gereons Sea Spot. Vanaf het moment dat ik begon te schrijven over eten en wijn groeide het aantal kookboeken gestaag. Recensie-exemplaren, vintage kookboeken, Franse kookboekjes en route, wat ik zelf her en der aanschaf, het thuisafgehaald kookboek en mijn eigen kook- en leesboek. Wat ontstond was chronisch ruimte gebrek op de keukenplank. Bovendien is dat de plek om te koken, niet om te lezen. Het was allemaal niet praktisch. Nu had ik nog een klein hoekje in mijn flat over. (Nee, niet het balkon, daar staat al een plantenverzameling) In de hal waar ook mijn bureautje staat. Met wat passen en meten was er precies plaats voor een instapmodel boekenkast van een Zweeds woonwarenhuis. Gereons kookboekenhoek was een feit. Daar staat nu mijn hele culinaire bibliotheek te pronken. (Op de boeken die aan zee zijn na)  Alle titels op een rij, gerangschikt op land, thema of favoriete schrijver. Aangevuld met boeken, die over eten verhalen. Een speciale plank vol wijnboeken. Ik ben een gelukkig mens. Zoveel culinaire wijsheid en zoveel mooie verhalen op de plank. Een bron van inspiratie voor mijn blogs en voor mijn kookworkshops. Input voor mijn wijnproeverijen. En een stok achter de deur om Gereons Keuken en Route te voltooien. Verhalen uit de stad, vanaf de campagne en aan de kust, gelardeerd met recepten.

Vandaag een variatie op een oud recept, dat eerder in mijn boekje Gereons Keuken Thuis stond. De worstjes van de wijnboer.”Salsicce arrostite con uve al vinaio“.  Deze keer gaan ze niet in de oven, maar gewoon met de gekruide olie op de barbecue.  Prima voor een al fresco avondmaal onder de pergola. Een stevig glas Chianti erbij.

Nodig (voor 6 pers.)

150 ml olijfolie

2 el verse rozemarijnblaadjes gehakt

2 tl anijszaad

2 tl venkelzaad

gemalen peper

1 kg varkensworstjes

800 g druiven wit en blauw gemengd

peterselie

Bereiding:

Verwarm de olie in een steelpan op laag vuur. Voeg hieraan de rozemarijn, de anijs- en venkelzaden toe. Een flinke hoeveelheid gemalen peper. doe een deksel op pan en laat 15 minuten trekken. Je krijgt zo een aromatische olie. Prik met vork de varkensworstjes in en wel deze 5 minuten in niet kokend water.

Steek de barbecue aan of de elektrische grill. Leg de worstjes op het rooster en bestrijk deze met de aromatische olie. Rooster de worstjes tot ze gaar zijn. Pak de druiven in in aluminium folie en leg deze op de barbecue. Laat de druiven warm worden tot ze open gebarsten zijn.

Serveer de worstjes in een schaal met de druiven en wat gehakte peterselie. Geef bij dit gerecht een geroosterde sneden boerenbrood.

 

Verband, verbond, verbinding

 foto: zeeschuim

 

Verband, verbond, verbinding. L’union fait la force. Liaisons. Allemaal woorden, die door mijn hoofd spoken bij het thema van het #foodblogevent van deze maand. Ik verbreek een voornemen, ach het is al week vier! Who cares? Sophie Wijnen, etenmaken.blogspot.com daagde mij uit. Nog één keer dan. In mijn hoofd galmt de 90ties hit Encore une fois. Een tantaliserend thema, verbindingen. Je ziet het verband met fijne familiediners. Het verbond dat een mooie tafel smeedt. De verbinding tussen smaken. De verbinding tussen de gegeten gerechten en de wijn. Voor deze editie van het foodblogevent zie ik een liaison dangereuse. Smaken en texturen. Van vis, oesters en zoethout. Ziltige kraal erbij.

Spannend schuim vult je mond, de zoete smaak van drop, zilte krokante zeekraal. Afgesloten met een oester…. Eigenlijk zou je zo’n gerecht moeten eten of beter gezegd proeven in het schemer of nog spannender geblinddoekt. Dat je niet ziet wat je eet, maar proeft. De belletjes in het glas crémant de Bourgogne maken het af. Helaas… c’était un rêve. De wekker op deze blauwe maandag is de realiteit. Maar een mooie droom was het. Een moleculair gerecht van zalm en zoethout. Smaken die elkaar versterken. langzaam gegaard op 100 graden. Schuim van visfond en zoethout. Als Noordzeeschuim. Met als finishing touch een zilte oester. Een liaison dangereuse. Ik kan deze maandag wel aan.

Nodig 4 personen:

4 oesters

4 kleine zalmmoten

klontjes boter

2 dl visfond

8 stokjes zoethout

100 g zeekraal

zout en peper

3 g lecithine

Bereiding:

Was de zeekraal en giet er kokend water op. Laat twee minuten staan. Spoel de zeekraal af met koud water en zet apart. Het mag niet verder garen. Open de oesters. Verwarm de oven voor op 100 graden. Bestrooi de zalm met peper en zout en leg op plaat met bakpapier.  Gaar de zalm 12 tot 15 minuten afhankelijk van de dikte van de moot. De vis mag niet geheel gaar worden. Breng het zoethout aan de kook in de visfond. Laat het geheel 20 minuten trekken op laagvuur. Zeef de fond en doe in een hoge beker. Voeg de lecithine toe en maak er met de staafmixer zeeschuim van. (door boven in op hoge snelheid de lecithine mee te kloppen) De lecithine maakt een verbinding van lucht en de fond.

Leg een oester, de warme zalmmoot en de zeekraal op het bord en lepel het zoethoutschuim over de vis.

 

Visculinair kookboek

 foto: een fris en praktisch boek

Een boek, dat je niet koopt in de boekhandel of via het web. Het ligt in de vishandel, de nieuwste loot van Visculinair magazine. Gereons Keuken Thuis trof  het aan in de #allyouneedisfood box, die hij kreeg van De Kroon op Het Werk.

Het Nederlands Visbureau startte in 2013 met het kwartaalmagazine Visculinair. Ik neem het regelmatig mee bij de vis  handel. Boordevol recepten met vis. Achter elke vissoort schuilt een verhaal. Een verhaal, dat ondanks dat ons kikkerlandje aan zee ligt, vaak weinig bekend is bij veel mensen. je zou toch verwachten, dat wij Hollanders veel meer vis zouden eten en veel meer van vis zouden weten. Er is nog veel werk te doen.

En dat werk doet dit nieuwe boek “Visculinair kookboek“. Het start met een verhaal over vis en onze visserij. Geeft tips voor basisbereidingen, het kopen, bewaren en fileren van vis. Ook komt vis en gezondheid aan bod. Vis is een echte Omega 3 bom. Dus goed voor lijf en leden.

Hoofdstuk 2 bespreekt de platvis, een oude bekende uit de Noordzee. Sliptong, scharretjes, schol en tarbot. Zo van de zanderige bodem van onze zee, verwerkt in leuke moderne recepten.

Daarna gaan we in hoofdstuk drie aan de rondvis. Ik zie vaak vissers op de pier van IJmuiden harder en makrelen vangen. Ben altijd benieuwd wat zij er mee koken.In dit hoofdstuk komen de schelvis, kibbeling, haring en makreel aan bod. Ook is er een rol voor kabeljauw en schelvis.

Het volgende hoofdstuk gaat over andere soorten vis. De rog, forel, pijlinktvis en paling. In dit hoofdstuk wordt ook de grijze garnaal besproken, technisch gezien geen vis. Ik maakte met garnalen in 2014 al toast Le Zoute.http://gereonskeukenthuis.nl/blog/toast-met-noordzee-garnalen-le-zoute/ En rogvleugel is een favoriet van Gereons Keuken Thuis.

Het boek besluit met een overzicht van bereidingstijden. Handig voor de minder ervaren kok of de foody die eens aan de vis wil. Ik weet dat ik voorlopig aan de vis blijf. Het boekje heeft een mooie plaats gekregen in de keuken van Gereons Sea Spot. Kunnen mijn gasten er ook mee aan de slag.

Het Visculinair kookboek is een uitgave van het Nederlands Visbureau. Voor meer informatie kun je op hun site kijken www.visrecepten.nl

Dit leuke en informatieve boek is te koop bij viswinkels en -kramen voor € 8,95.

Het verhaal van de mossel

 foto: dampende mosselen

Op een mooie woensdagmiddag eind oktober stapte Gereons Keuken Thuis op de fiets naar de Elandsstraat, Het adres van kookschool Keizer Culinair. Want daar ging het gebeuren, het mosselevent, Georganiseerd door Robert Kroon van Kroon Op Het Werk en het Nederlands Mosselbureau.

Het verhaal van de mossel. Als gasten een mix van bloggers en volgers van vlogster Frances van Foodgloss, die al geruime tijd populaire mosselrecepten verspreidt. Voor oud en jong!

Mosselen kunnen altijd, in elke situatie als snack, als klassieke maaltijd met frieten en een amberbierke. Gebakken, gekookt, als spiesje met Zeeuws spek. Glas witte wijn erbij en je hebt een gezellige maaltijd.

En mosselen staan in een handomdraai op tafel. Zijn een bron van eiwit. En wat Gereons Keuken Thuis zo mooi aan mosselen vindt, een stuk traditie en terroir. Daar moeten we trots op zijn.

Het werd een gezellige middag aan de kookblokken van Keizer Culinair en het gemaakte eten werd aan een lange tafel geproefd.

Op deze donderdag een recept voor mosselen in amberbier met groente. Vergeet niet het kookvocht op te vangen, want dat is, gezeefd, een heerlijke basis voor een soep. We drinken er vandaag voor de verandering een bolleke bij. (Antwerps voor een glas De Koninck)

Nodig 4 personen:

2 kg mosselen

1 flesje amberbier (de Koninck of Palm)

2 stengels bleekselderij

1 winterwortel

1 ui

2 takjes lavas

2 tenen knoflook

boter

zout en peper

gehakte peterselie

water

Bereiding:

Snijd de groente in stukken. Pel de ui en knoflook en hak deze fijn. Verwarm wat boter in de mosselpan en bak de groente kort aan. Blus af met het bier en water. Voeg de lavas toe en peper en zout.  Spoel de mosselen en verwijder de kapotte exemplaren. Controleer met een tikje op de schelp de geopende mosselen . Degenen, die niet sluiten, gooi je weg.

Doe de mosselen in de pan en laats ze een minuut of 6 koken. Schud ze om in de pan en laat nog even staan. Schep de mosselen op een schaal en garneer met de gehakte peterselie Serveer direct met brood of frieten.

Meer informatie over mosselen, over Keizer Culinair en over Kroon Op Het Werk vindt je op onderstaande links:

www.mosselen.nl

www.keizerculinair.nl

www.dekroonophetwerk.nl

 

Zaterdag aan zee, mosselsoep.

 foto: Noordzee grijstinten

De strandpaviljoens zijn weg. De badgasten verdwenen. De eerste herfststorm heeft het nodige op het strand achtergelaten. Mooie schelpen, wrakhout en wie weet? dat wordt het strand afstruinen.  Het morgenstrand is leeg op een solitaire wandelaar na. In de verte gloren de windmolens op zee en een enkel schip voor de rede. Herfst aan de Noordzeekust, ik kan er geen genoeg van krijgen. De lage luchten nog net zoals op schilderijen uit de 17e Eeuw. Het grijs van de meeuwen. De grijsgroene zee met witte schuimkopjes. Wandelen en de zilte jodiumlucht maken hongerig. Een mooie zaterdag voor romige mosselsoep met grijze Noordzeegarnalen. Van verse mosselen, rijk gevuld. We drinken er een witte Mâcon Mancey uit de Essentiels serie bij.

Nodig:

2 kg Zeeuwse mosselen

150 g gepelde Noordzeegarnaal

1 prei

2 takken bleekselderij

1 winterwortel

1 el mosterd

1 potje crème fraîche

boter

gehakte peterselie

1/2 fles witte wijn

1/2 l water

1/2  blokje visbouillon

peper en zout

Bereiding:

Was de groenten en snijd ze in niet te kleine stukken. Was de mosselen en haal de kapotte schelpen eruit. Verhit de boter in een pan en bak de groente kort aan. Voeg de witte wijn  en een glas water toe. Breng aan de kook. Kook de mosselen kort, ongeveer zes minuten. Schud de pan tussen door. Schep de mosselen en groenten uit de pan en zeef het kookvocht in een andere pan. Voeg de rest van het water toe, het visbouillonblokje en breng aan de kook. Laat kort sudderen. Haal het mosselvlees uit de schelp en leg een aantal apart voor de garnering. Voeg de mosselen, de groenten toe aan de bouillon. Zet het vuur laag, voeg de crème fraîche, de mosterd en peterselie toe. Maak het geheel op smaak met zwarte peper en zout. Als laatste kunnen de garnaaltjes erbij. Serveer de mosselsoep direct met een mossel in de schelp als garnering.

 

Makreel met mosterd op de barbecue

foto: Trawlerkade in IJmuiden
 

IJmuiden de Trawlerkade. Ik blijf het altijd een fascinerend landschap vinden, als je dat zo mag noemen.  Een kade met alleen visbedrijven en trawlers. Deze schepen brengen vanaf de Noordzee hun vangsten binnen. Stoer en zwaar werk. Ik herinner nog steeds mijn eerste keer op de visafslag tijdens een schoolreisje naar IJmuiden. Ik was 10 jaar en je mocht zomaar grote vissen optillen. Op de pier  vissen particulieren. Deze mannen vangen met hun hengels makrelen en wijting. Deze vissen zullen wel thuis in de pan verdwijnen denk ik dan. In Nederland eten we niet zoveel gegrilde makreel. terwijl deze wat vette vis een heerlijk barbecue gerecht is. Vandaag een receptje voor geroosterde makreel met mosterd en Provençaalse kruiden.
De wijn die we erbij drinken is de Muscadet prestige van Domaine Guindon. Deze witte knisperende wijn uit West Frankrijk vormt een mooi tegenwicht voor de makreel.

Nodig 4 personen:

4 schoongemaakte makrelen
2 el Dijon mosterd
2 el Provençaalse kruiden
paneermeel
olijfolie
peper en zout
gehakte peterselie

Bereiding:

Was de makrelen en dep ze droog. Wrijf de makrelen van binnen in met peper en zout. Smeer de vissen in met mosterd en bestrooi met Provençaalse kruiden. Voeg wat paneermeel toe. Besprenkel de vis met wat olijfolie en leg op hete grill plaat of barbecue. Rooster de makrelen in 7 minuten per kant. Draai regelmatig om.Serveer de makrelen met een drup olijf olie en wat peterselie.

Al fresco, gegrilde sardines van oesters en uien.

 foto: dank aan oesters en uien!

Het regent vandaag oesters en uien. Is dat wel een uitdrukking? Nee natuurlijk niet. Het is de titel van de mooie blog van Christien, die ons vanuit het Zeeuwse land verwent met heerlijke recepten. http://oestersenuien.nl/ De zee, de Scheldes, tuinieren, kruiden kweken en vers. Al deze woorden zijn van toepassing op deze dame. Zij weet op haar blog het warme Zeeuwse leven te brengen. Voor mijn actie Gereons Keuken al fresco zond ze een recept in voor gegrilde sardines. Laat ik daar nu dol op zijn. Bij dit mooie gerecht drink ik dan ook graag een koude Muscadet prestige van Domaine Guindon uit Ancénis. Nu moet de regen even stoppen dan kan ik aan de slag al fresco.

Gegrilde sardines met geblakerde citroen & Spaanse peper

 
Christien zegt over dit recept: 
 
Thuis hebben we de barbecue opgestookt. Voor het onderstaande recept hadden we alles in huis. Ik was zelf heel benieuwd hoe gegrilde citroen en Spaanse peper* zou smaken. Ik kan nu verzekeren: erg lekker!! De citroen en de Spaanse peper lijken iets zoeter door het grillen. De Spaanse peper heeft nog wel zijn pit maar de vlokjes peper waren goed te eten zonder het gevoel in brand te komen te staan.”
 

Voor 4 personen:

12 sardines
2 citroenen
1 rode Spaanse peper
1 el fijngesneden peterselie
1 grote teen knoflook
1 sjalot/lente-ui
zout
50 ml olijfolie

Snij 1 1/2 citroen in plakken. Leg de plakken citroen, de halve overgebleven citroen en de peper op de hete bbq. Rooster ze totdat ze licht zijn geblakerd. Pers de plakjes citroen uit en verwijder van de peper het vel en de pitjes. Snij de peper, knoflook en sjalot/ui in kleine stukjes. Snij de peterselie fijn. Meng het citroensap met de olijfolie en klop alles even goed door elkaar. Voeg dan peper, peterselie, knoflook en ui toe. Maak op smaak met zout. Bestrooi de schoongemaakte sardines met zout en sprenkel er een beetje olijfolie over. Rooster ze in een paar minuten gaar. Dien de sardines op en druppel wat saus over de sardines en om de sardines heen.

 

PS inspiratie voor dit heerlijke visgerecht haalde de schrijfster van www.foodrepublic.com 

 

Rauwe haring met onvergetelijke uitjes

 foto: de Noordpier aan de haven

Voor Gereons Keuken Thuis stond er een onvergetelijk uitje op de agenda op deze zonovergoten woensdagmiddag in juni. Ik verruilde het Zandvoortse strand voor die andere badplaats Scheveningen. Niet voor het strand, noch voor de pier. Gereons Keuken Thuis was te gast als VIP blogger bij de veiling van het eerste vaatje haring. In één van de hallen van de visafslag werden de gasten getrakteerd op de verse maatjes uit de Noordzee.

De opbrengst van de veiling had dit jaar als goede doel het BIO vakantieoord in Arnhem. Hier kunnen minder valide kinderen en hun ouders ontsnappen aan de dagelijks realiteit. Al een eeuw wordt er door deze organisatie gecollecteerd in bioscopen. Een idee uit 1913 van meneer Tuschinski voor bleekneusjes. De band tussen BIO en cinema is dus stevig. Dit was ook de insteek van de promotiefilm, die de komende tijd in alle bioscopen is te zien. Want geld voor het werk van www.stichtingbio.nl blijft hard nodig. Voor onvergetelijke uitjes.

Maar dan de haring. Geronk klonk in de hal en op een motor bracht Manuela Kemp het houten vaatje binnen. Zij leidde de veiling. de haringen werden ter keuring gebracht naar het team van experts, zoals Alain Caron en Julius Jaspers. Zij zouden hun draai gaan geven aan de verse vis. Jaspers op zijn Japans en Caron natuurlijk à la  Française. Het resultaat was na de veiling te proeven.

Ondertussen zweepte Manuela de dames en heren op de tribune op geld te bieden voor het vaatje. Zomaar 56.500 Euro werd het eindbedrag en de Makro werd de nieuwe eigenaar.

En toen begon het grote proeven van de nieuwe vangst. Dames in Hollandse klederdracht brachten dit stukje Hollandse traditie, terroir is moeilijk te zeggen over iets uit de zee, op grote schalen binnen. Daar gleed de mooie zilveren vis de kelen binnen. Dat smaakt naar meer. Vanaf vandaag 12 juni is de vis verkrijgbaar in de vishandel.

Rest de vraag, hoe Gereons Keuken Thuis de vis het liefst verorbert? Gewoon uit het vuistje met een glaasje manzanilla erbij. Of in een heerlijk salade Baltique. De haring is weer aan land, dus die salade zal niet lang op zich laten wachten, hier aan het Zandvoortse strand

foto: les créations d’Alain

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten