De Franse voorzomer op GKT. De kruitdampen van het jaarlijkse gillendekeukenmeidenfestival zijn opgetrokken, de Italiaanse weken zijn voorbij. Tijd om met uitzicht op het grote blauw wat te mindmappen over de aanstaande Franse voorzomermaanden. En plannen daarvoor heeft GKT genoeg. Allereerst liggen er drie leuke kookboeken klaar van diverse pluimage. Grieks van Georgina Hayden, een kookboek vol daily food op Griekse wijze. Traditionele gerechten met een twist, waarmee GKT prima uit de voeten in zijn Occitaanse keuken.
foto: Ontwerp je eigen voedselbostuin.
Van een heel ander kaliber is het originele boek van Evelyn De Bruecker: Ontwerp je eigen voedselbostuin. Overigens kan dat ook op je balkon. De schrijfster neemt je aan de hand door haar eigen project. Met een flinke dosis humor. Een groenboek, dat ik tijdens de Franse voorzomer met plezier ga lezen. Het derde boek gaat over een combinatie, waar je niet snel aan zou denken. Champagne & Kaas, dat is gewijd aan de eindeloze combinaties, die je kunt maken met dit edel vocht en Franse kaas. Peter Doomen en Tom Ieven waagden de stap, die zo’n tien jaar geleden helemaal niet logisch was.
foto: cover Champagne & Kaas.
Tot zover de kook- en leesboeken. Maar er valt meer te beleven op GKT, want de Frans-mediterrane voorzomer staat voor de deur. Snuffelen aan onbekende producten, nieuwe wijnen ontdekken voor de wijntour zomer 2024 en er staat een nieuwe editie van Gereons Mag in de steigers. Met allerlei onderwerpen van dichtbij en van verre. Eten, drinken en cultuur. Natuurlijk ontbreekt een recept van easy cook Bas van Montfrans niet. Aan het thema voor deze zomereditie van Gereons Mag wordt hard gewerkt. Dat betekent, dat GKT openstaat voor jullie leuke bijdragen in de vorm van verhalen, recepten en producten. Heb je wat leuks te melden? Laat het GKT dan weten. En…. in tegenstelling tot het eerder genoemde festival wordt niemand zomaar uitgesloten. GKT is benieuwd naar jullie bijdragen.
foto: cover Grieks! van Georgina Hayden.
RECEPT: pink sangria à la Jeff. Puerto de Indias.Sevilla, de stad van waaruit de Spanjaarden de Nieuwe Wereld ontdekten. De haven van India. Dat dacht men namelijk in 1492 ontdekt te hebben. De brug naar Amerika. Een gouden toren houdt al eeuwen de wacht over deze zinderende stad. En vormt een Sevillaans embleem op de fles met van de speciale met wilde aardbeide gemaakte gin uit deze stad.
Met deze gin dacht ik eerst mijn succesrecept voor gazpacho helado con gambas piquantes af te stoffen, maar het werd een pink Pride sangria met rosado, sandia (watermeloen), uvas (druiven) en fresas.
foto: Varken Jeff en Las Indias pink gin, een mooie roze koppel.
Pink sangria à la Jeff.
Nodig:
een flinke scheut Las Indias strawberry gin fles Spaanse rosé bronwater gehalveerde pitloze rode druiven gehalveerde aardbeien blokjes watermeloen ingevroren klein kneepje limoen
Bereiding:
Doe alle gewassen fruit in een kan, schenk er een flinke scheut gin op en daarna de rosé en wat bronwater. Roeren en je pink fiësta kan beginnen.
foto: GKT verheugt zich nu al op het maken van aioli en deze fijne salade in zijn Occitaanse keuken.
Toegift: video van de Kroatische inzending op het gillendekeukenmeidenfestival, dat sinds deze week in het hoofd van GKT doorzingt. Een vrolijk nummer.
foto: cover Mangiamo! met QR code voor een maand Cheflix.
Mangiamo! all’Italiana. GKT kent Sarah Puozzo al een lange tijd uit het culibloggers circuit. Zij is een Italo-Belgische bezige bij op het gebied van eten en drinken. Zo is er haar kleurrijke website South & Pepper vol Italiaans lekkers, Sarah doet TV werk en schrijft over de Italiaanse keuken in al haar hoedanigheden. Een kookboek van haar hand, waarin ze je meeneemt door de Laars, kon dan ook niet uitblijven. Op reis met Sarah Puozzo. Een kook- en leesboek, met behalve 66 recepten ook een QR code van Cheflix, die je leidt naar een playlist, podcast en vlogs, waarmee je de reis van Puozzo zelf kunt ervaren. Daaraan zie je dat de schrijfster door haar online magazine is behept met nieuwe vormen van communicatie, die de Italië experience completer maken. Overigens, naast de recepten is ook een aantal verhalen over wijn en producten, leestips voor boeken, muziekideeën en films in Mangiamo! te vinden. Dat maakt het een naast een kookboek, ook een belevenis.
Mangiamo! Het eten is gerangschikt per regio. Sarah Puozzo trapt af in de Veneto, waar haar roots liggen. Deze regio met als centrale stad Venetië ligt haar nauw aan het hart. Koken met de famiglia, pasta met sardines, een easy does it recept, Pedrocchi koffie met munt uit Padua en Vivaldi’s risi e bisi. Wijn uit de lagune erbij en je Venetinaanse maaltijd is compleet. We gaan richting Friuli- Venzia Giulia, waar oom Armando vandaan komt. Eens onderdeel van het Habsburgse Rijk, nu culinair kruispunt van Oostenrijk, Slovenië en de Bel Paese. De regio van San Daniele ham, prosecco en Triëst. GKT reist verder met Mangiamo! naar Liguria met als centrum La Superba, Genua. Ligurië betekent groenten, olijven en wijn, die zich loesteren in de mediterrane zon. Natuurlijk pesto en farinata, wat velen van jullie kennen als socca uit Nice. Wis ook de focaccia niet uit, in Mangiamo! tref je een fijn recept aan. Wat Puozzo niet schuwt is om bij de recepten ook een wijnadvies te doen. Iets, wat GKT niet vaak ziet in kookboeken, maar zijns inziens wel bijdraagt aan de gehele ervaring.
Toscane komt aan bod. Lazio met het ultieme recept voor spaghetti alla carbonara. Over elk gerecht weet de schrijfster te verhalen en de via de foto’s smikkel je mee. We gaan naar het zuiden, Campania met pizzahoofdstad Napels en het eiland, of moet ik zeggen continent Sicilië. Daar eindigt de reis met een pasta alla norma, dat bij wijnproeverijen van GKT ook regelmatig op tafel komt. Een ideaal vega en zomers gerecht. Daar sluit het vrolijk kook- en leesboek Mangiamo! all”Italiana mee af. Voor GKT begint het nu pas, want aangespoord door de mooie foto’s en heerlijke recepten zal er tijdens de al fresco zomer nog heel wat lekkers uit Italië en dit boek op tafel komen. Beleef het zelf!
Over de schrijver: De Belgisch-Italiaanse Sarah Puozzo is het gezicht achter het online magazine Sarahpuozzo.com. Daarnaast is ze te zien op njam! (In the mix en Open vuur) en Cheflix. Ze heeft een achtergrond in communicatie en foodjournalistiek en volgde koksopleidingen bij gerenommeerde scholen in Parijs en Italië. In 2020 behaalde ze de ‘Master of Pasta’-titel in Italië en startte ze de eerste Pasta Academy in België en Nederland.
Mangiamo! all’Italiana. Sarah Puozzo. 66 recepten en verhalen. (ISBN 9789401496179) is een uitgave van Lannoo en is te koop bij je favoriete kookboekenvakman voor € 34,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Proeven van Italië. GKT zag in en grote boekhandel in Béziers dit vuistdikke werk al een keer liggen tussen de andere boeken van François Régis Gaudry over Parijse eetaangelegenheden en Franse cuisine. Mooi verzorgde en uitgebreide kookboeken, die geen onderwerp onbesproken laten. Zo ook de Italiaanse editie, die je meeneemt op pad door de veelzijdige keuken van de Bel Paese. Geen enkel onderwerp wordt door Gaudry en zijn Italiaanse vrienden vergeten. Van de op tarwe gebaseerde oorsprong van deze keuken , via koffie, pasta en natuurlijk de maaltijden all’Italiana. Een uitgebreid thema om op GKT te bespreken, zij het dat de Italiaanse weken dit jaar maar 14 dagen duren. GKT vreest dus , dat het onmogelijk is om het hele boek met meer dan 400 pagina’s, honderden producten, emblematische recepten en hoofdrolspelers van de cucina Italiana door te worstelen en beschrijven. Een boek vol trivia, weetjes, regionale eigenaardigheden, gelardeerd met tekeningen, kaartjes en zo kenmerkend voor Gaudry en ook andere Franse culischrijvers: kleine grapjes. Kortom, alles wat de rechtgeaarde Italo-adept dient te weten over zijn/haar lievelingskeuken. En dat is nogal wat. Andiamo!
Proeven van Italië gaat kris kras door de Laars, het start met gele bladzijden vol basisinformatie over de Italiaanse keuken en eetgewoonten. Geschiedenis, meelsoorten, de uitdrukking cucina povera wordt uigelegd (tegenwoordig een veel gehoorde kreet als het om de Italiaanse keuken gaat), het keukengerei en de maaltijd. En…. natuurlijk: “ork ork ork….. spaghetti eet je als Italiaan zonder lepel!” Heb je eenmaal deze basis onder de knie, dan is het een kleine stap om alles in de cornucopia, die tegenwoordig Italië heet te gaan proeven.: koffie uit een moka van Bialetti, in de pot gehakte tomatensoorten, de co(s)toletta alla Milanese, risotto, patisserie uit Napels, hazelnoten uit Piëmonte, bittere salades, wijn, de familie spaghetti en tot slot de van oorsprong Pools/Franse babà. Zo gaat het het hele dikke boekwerk door. Een ideaal naslagwerk voor avondje culinaire Italiaanse trivia uitwisselen aan tafel, onder het genot van één van de smakelijke gerechten uit het boek.
Wat valt er nog meer te zeggen van Proeven van Italië? Nou niets of juist heel veel. François Régis Gaudry en zijn vrienden hebben wederom kosten nog moeite gespaard, om een vuistdik standaardwerk over deze intens populaire keuken te maken. Een boek, net als andere werken van deze schrijver om te verslinden. Een absolute must voor elke Italo-adept!
foto; het verhaal van macco di fave uit Zuid Italië.
RECEPT: Macco di fave uit het Zuiden van Italië. GKT koos dit recept uit de vele gerechten, die je vindt in dit kook- en leesboek. Een gerecht geworteld in de boerencultuur van het Zuiden, met drie basisingrediënten. Deze maken er een consistente puree van. Helemaal vegan te maken.
Nodig:
500 g gedroogde tuinbonen
1 gele ui
EV olijfolie, bij voorkeur intens met fruitige en kruidige tonen
1 teentje knoflook
6 of 7 kleine takjes wilde venkel
zout & peper
Bereiding:
Spoel de gedroogde bonen zonder dop af, doe ze in eengrote bak, bedek met heet water en laat ongeveer 8 uur weken. Verhit twee eetlepels olie in een braadpan (bij voorkeur van aardewerk. GKT gebruikt een cazuela*), fruit de gesnipperde ui en knoflook en voeg dan de geweekte en afgespoelde bonen toe. Laat het geheel bruin worden op een middelhoog vuur. Voeg ongeveer een halve liter heet water toe en wat zout. Dek af en laat op een laag vuur sudderen Verwijder met een schuimspaan beetje bij beetje het schuim. Roer regelmatig, om de bonen zacht te laten worden en voeg meer heet water toe als het mengsel te dik wordt. De macco is gaar na ongeveer 1 uur, wanneer de bonen zijn fijngestampt tot een grove puree. Als het gerecht gaar is, voeg je de peper en fijngehakte wilde venkel toe. Roer de macco nog een paar minuten door en serveer direct op een bord met een eetlepel EV olijfolie.
François Régis Gaudry is culinair journalist, presentator van Franse kookprogramma’s op radio en televisie en host van de in Frankrijk bekende podcast On va déguster. Meer informatie op Instagram @frgaudry
Over Bon Appétit: Wat een hoeveelheid aan diverse onderwerpen. François Régis Gaudry somt ze met behulp van zijn vrienden op. Kennis, gelardeerd met vrolijke illustraties en 250 recepten. Gebardeerd met een flinke dot humor, die je vaak ziet bij Franse culi schrijvers. (Ik denk aan Stéphane Reynaud) Bon Appétit heeft een goed thuis gevonden in mijn keukentje. Een aanwinst voor mij als foodblogger. Eruit koken, maar vooral reciteren. dat ga ik vaker doen, nadat ik dit boek heb verslonden!
Proeven van Italië, François Régis Gaudry & vrienden. (ISBN 9789401497206) is een uitgave van Lannoo en is on- en offline verkrijgbaar voor € 59,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
De mosterd van Meus. Alhoewel Jeroen Meus nog niet Abraham heeft gezien, leek het hem toch tijd om vanuit zijn dagelijkse kost keuken op reis te gaan en te bezien waar hij de mosterd vandaan kon halen. Eens wat anders dan de normale solitaire uitzendingen, die wij van hem zijn gewend. Met een ploeg trok Jeroen voor de VRT de wereld rond en dat leverde mooie plaatjes op van onbekende culturen en hun nationale eetcultuur. Een fijne TV serie vindt GKT. Overigens zijn er ook querulanten, getuige reacties op Facebook, die dat niet vinden. Jammer voor hen. Op zoek naar dagelijkse kost belandde Meus onder andere in Georgië, de neus van de Italiaanse Laars en Turkije. Hij ging koken in de High;lands, pakte het zuiden van Zweden mee en arriba, arriba, Mexico lonkte, met name de staat Oaxaca. Zoveel plekken zoveel smaken.
foto: cover De mosterd van Meus.
Georgië, in het huidig tijdsgewricht een moeilijke bestemming. De bakermat van de wijnbouw en een onontdekte parel, volgens Meus. Bij elk land geeft Jeroen de typische ingrediënten en gaat daarmee aan de slag. Voor Georgië resulteert dat in exotische gerechten met namen als pkhali, chirbuli en adjaruli khachapuri. De spannende smaken van deze Kaukasusstaat. Calabria, de Zuiditaliaanse streek van veel met weinig. Cucina povera. Een stevige boerse keuken, waarvoor Meus Max Mariola aan de tand voelde. In het kader van de aanstormende Italiaanse weken op GKT vind je een lekker lenterecept van deze kok. Via de Schotse keuken, in het boek zie je Meus niet in kilt, belandt de schrijver in het gastvrije Anatolië. De pure eenvoud van Zuid Zweden komt aan bod, knäckebrød, bessen, verse haring en het nationale kruid van de Zweden: dille. Ook de wereldberoemde gehaktballetjes, hier gemaakt van elandvlees ontbreken in dit deel niet. Tot slot Oaxaca, deelstaat in Mexixo, kleurrijk en vurig. De keuken met ingrediënten van de Maya cultuur, pepers, cacao, mais en mezcal, gemaakt van agaves.
De mosterd van Meus. Lekkere dagelijksekost recepten, die geheel in de trant van Meus voor iedereen zijn te maken. Vrolijke ontmoetingen. Zo is het plaatje van wereldse keuken vol dagelijkse kost van Jeroen rond. Wat GKT betreft mag Meus nog eens een reisje maken. Ben benieuwd welke plekken we dan krijgen te zien en vooral te proeven?
De mosterd van Meus, op zoek naar dagelijkse kost in de wereld. Jeroen Meus. (ISBN 9789022341148) is een uitgave van Manteau en is te koop voor € 29,99
foto: lentepasta uit Calabrië
In het kader van nakende Italiaanse weken een recept uit Calabrië: pasta Max Mariola met erwtjes, tuinbonen en groene asperges.
Nodig:
4 eieren 400 g 00-bloem 1 kg verse tuinbonen 1 bos fijne groene asperges 2 jonge uien 2 teentjes knoflook 1 kg verse erwtjes 200 g geraspte pecorino olijfolie enkele takjes verse oregano chilivlokken zout
Bereiding:
Kluts de eieren los en voeg de bloem en een snuif zout toe. Kneed tot een stevig deeg en laat minstens een uur rusten onder een theedoek. Breng een pot gezouten water aan de kook en blancheer de tuinbonen. Dubbeldop de bonen vervolgens: verwijder eerst de peulen en dan de grijze vliesjes. Snijd de topjes van de asperges en hak de stengels fijn. Snijd de uien in fijne ringen en plet de knoflook. Fruit de ui en knoflook in een grote pan met olijfolie en doe er de erwtjes bij. Laat even stoven. Giet een scheutje water bij de groenten en voeg er de fijngesneden aspergestengels aan toe. Laat een beetje stoven en doe er ten slotte de aspergepuntjes en de tuinbonen bij. Strooi wat bloem op het werkvlak en rol het pastadeeg dun uit. Rol het pastavel op en snijd het in repen. Strooi wat extra bloem over de pasta, schud even uit en kook de pasta in enkele minuten gaar in gezouten water. Hak wat oregano fijn en strooi die met wat chilivlokken over de groenten. Schep de gare pasta erbij met een lepel kookwater en de helft van de kaas. Meng alles goed en schep de pasta in borden. Werk af met de resterende pecorino.
La cuina de la meva mare. De keuken van mijn moeder. Begin maart was GKT in Girona, een mooie stad met gekleurde façades, zo’n honderd kilometer boven Barcelona. In de nucli antic (oude centrum) loop je over keienstraatjes omhoog naar de kathedraal, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de besneeuwde Canigou. In de Middeleeuwen had Girona één van de grootste Joodse wijken van Europa. Nog steeds zijn hier de sporen van te vinden, net als van een oud Arabisch badhuis. Een melting pot dus in die tijd. Nu trouwens nog, want tot mijn grote verrassing is Girona een magneet voor millennials op stedentrip. Dat doet wel wat af aan de authenticiteit. Veel wafels, churros en inwisselbare koffietenten. In de oude stad zit ook NORMAL, ontdekte GKT, het bistrozusje van El Celler de Can Roca, het wereldberoemde restaurant van Joan Roca en zijn broer. Normal staat gepland voor het volgende bezoek aan Girona.
foto: cover La cuina de la meva mare.
Toevalligerwijs stuitte GKT op een alleraardigst kookboekje, in het Catalaans, La cuina de la meva madre. Het was de moeder van de gebroeders Roca, die hun passie voor het koken aanwakkerde in het etablissement, dat hun ouders bestierden in de buitenwijk Taialà. In het boek vertelt Joan Roca over de favorite recepten van zijn moeder Motserrat Fontané, die jarenlang de scepter over de keuken zwaaide. In 1986 namen Joan en zijn broers Josep en Jordi El Celler de Can Roca over en wisten zich naar 3 Michelinsterren te koken en de status van beste restaurant ter wereld.
La cuina de la meva mare is het verhaal van de traditionele Catalaanse keuken, met de tomatensaus sofregit, picada van pijnboompitten en namandel, sauzen als allioli en romesco, geroosterd speenvarken, slakken, eend, botifarra worst en de mar i muntanya combinaties. De basis van de keuken van Roca. Er wordt in deze keuken veel gekookt en gestoofd in varkensvet. Verse vis uit de Middellandse Zee ontbreekt niet. De keuken van Roca’s moeder is een stevige boerenkeuken met mediterrane trekjes.
RECEPTvoor Sopa de rap. Soep van zeeduivel met verse picada.
Vissoep, sopa de peix, is in Catalonië een klassieker. Net als in heel de mediterrane bocht, die loopt van Livorno tot aan Valencia.** In Catalonië wordt deze gemaakt met wit- of klipvis en vaak gevuld met schaaldieren. Een uitzonderlijk fijne soep is volgens Joan Roca, sopa de rap, gemaakt met het fijne vlees van zeeduivel. Je maakt deze soep enkel met zeeduivel, dit geeft een verfijnde smaak. Drink er een koel glas witte Penedès bij.
Nodig:
1 kg zeeduivel.
1 1/2 l water, Roca gebruikt mineraalwater, gezien de kwaliteit van het Spaanse water.
2 middelgrote uien, gesnipperd
2 grote sappige tomaten
peterselie
4 knoflooktenen
een handje amandelen
1 snee oud brood, het kruim
zout & peper
olijfolie
Bereiding:
Maak de zeeduivel schoon, verwijder ingewanden, schubben en huid. Snijd de vis in 4 grote stukken en doe deze met koud water in een pan. Breng aan de kook en laat het geheel een half uur koken op zacht vuur. Verwarm wat olie in een andere diepe pan en fruit daarin de gesnipperde uien kort aan. Voeg als de uien mooi glazig bruin zijn de tomaten in stukjes toe en roer totdat de tomaat is opgelost. Haal de stukken vis uit de bouillon, zeef de bouillon en voeg toe aan de pan met het tomaat/ui mengsel. Pluk het visvlees van de graten en voeg deze toe aan de soep.. Maak de soep op smaak met wat peper en zout. Hak de amandelen en peterselie fijn, snijd de knoflooktenen in stukjes en verkruimel het brood. Maak hiervan in een vijzel of met de staafmixer de picada voor in de sopa. Voeg als vocht een lepel soep toe. Serveer de sopa de rap direct op een bord of in een kom een schep picada.
BON PROFIT!
foto: NORMAL van El Celler de Can Roca.
El Celler de Can Roca, Carrer de can Sunyer 48, 17007 Girona.
NORMAL, Plaça de l’Oli 1, 17004 Girona.
La cuina de la meva mare*, Joan Roca. (ISBN 9788499301761) is een uitgave van La Butxaca en is te koop voor € 9,95
Aspergefestival 2024. Tot en met 24 juni, Sint Jansdag, zijn ze er weer volop. De koningin der groenten van de zandgronden in het Zuiden. De één noemt het Limburgs goud, de volgende categoriseert het onder de drie A’s van Bergen op Zoom en GKT heeft vooral de herinnering van de eerste dikke asperges in Liempde eind maart. Onlangs plofte de eerste portie van het jaar op de mat hier in Zandvoort, met dank aan het Aspergecentrum, dat jaarlijks zich inzet voor de proliferatie van deze groente, met name onder jongeren. Tenslotte is het schillen en bereiden een karweitje. Iets, wat voor veel citydwellers, gewend aan restaurants en take away wel een dingetje is. GKT zou zeggen: “Doe eens raar, sla een yogaklasje over en ga aan de slag in je keuken. Dan kun je die grote lichtroze Le Creuset pan ook eens aan het werk zetten op je volautomatische inductieplaat.” Maar alle gekheid op een stokje, asperges zijn gewoon lekker. GKT at ze onlangs a la flamenca, zoutarm, met ensaladilla Rusa, ik zag een gerennomeerd culischrijver er iets Thais mee maken en een foodblogger uit Den Haag ging creatief aan de slag met bakjes gevuld met de verse asperges. Genoeg variatie dus, doe er je voordeel mee. Voor deze blogpost dook GKT in de archieven en vond een aantal recepten.
foto: cover Bier & Food van Puck Kerkhoven.
Asperges van Puck met bier. Uit het boek Bier & Food van deze culi schrijfster komt een klassieke bereiding met een biertip. In haar bierboek gaat zij dieper in op bier en spijs. Leuk, zeker in deze tijd, waarin speciaalbieren zo langzamerhand een zekere culinaire waarde krijgen naast wijn. Verras iemand eens met dit originele boek. Omdat het apsergeseizoen al flink van start is gegaan een recept uit Bier & Food. de bereiding van asperges op Hollandse wijze. Voor de verandering drinken we er geen witte wijn bij maar een witbier bij de asperges à a la Puck Kerkhoven. Leve de lente!
Hollandse asperges met boerenham.
Nodig:
1600 g witte asperges
1 suikerklontje
1 mespunt zout
1 klontje boter
125 g boerenachterham (biologisch)
1 gekookt ei, fijngehakt
1 el verse peterselie
extra roomboter en zeezout voor het botersausje
vers geraspte nootmuskaat, naar keuze
Bereiding:
Schil de asperges zorgvuldig. Breek de achterkant van de asperge (niet snijden!), zo bepaalt de asperge zelf vanaf waar hij sappig genoeg is om te worden gegeten. Leg hem dwars voor je, houd de stengel vast bij de kop. Schil met een dunschiller vanaf 2 cm onder de kop tot onderaan, draai steeds een slagje en zorg dat de schilbanen elkaar overlappen. Valt er zonlicht op je handen, dan zie je gelijk waar je bent gebleven. Geschild glinstert de stengel, niet geschild is hij dof. Je kunt het ook voelen met je vingertoppen. Reken 400 gram witte asperges per persoon. Leg de geschilde asperges in een grote kookpan met ruim koud water. Leg de schillen en de kontjes bovenop – zo geven ze smaak af en met hun gewicht drukken ze de asperges onder water. Voeg zout en suiker toe. Laat aan de kook komen en kook 8 minuten Zet het vuur uit, do ehet deksel op de pan en laat de asperges circa 10 minuten in het kookvocht nagaren. Check of de asperges soepel zijn maar nog wel beet hebben. Snijd ondertussen de boerenham in dunne repen of snippers, of maak rolletjes Smelt de roomboter (niet bruin laten worden.) Schik de hete asperges op een voorverwarmde schaal, leg er dwars overheen een band peterselie, een band gehakt ei en een band hamsnippers. Serveer met gekookte nieuwe aardappels bestrooid met peterselie. Zet een kommetje gesmolten roomboter met zout op tafel. Rasp er, naar smaak, nootmuskaat over.
Bieradvies van Puck: Een veilige keuze is witbier, bijvoorbeeld Hoegaarden of Mongozo Buckwheat White. Maar probeer ook eens een lentebockbier en verbaas je over de krachtige combinatie.
Bier & Food, Puck Kerkhoven met illustraties van Daan Brand. (ISBN 9789401604147) is een uitgave van Xander en kost € 22,95
foto: spicy duck met witte asperge tijdens het Grand Blogger Dinner.
foto: pinot noir uit Nieuw Zeeland.
Verder met een spicy touch explosion, eendenborst met een saus van vijf kruiden van Verstegen, geserveerd met witte asperges en tartaar van knolselderij. De wijnkeuze voor pinot noir toonde zich een mooie match. Waar de wat koele bio pinot noir bij de eerste slok wat strak overkwam, smaakte hij bij dit gerecht heel goed.
foto: aspergesoep au bord de la mer.
Sea Spot Fun zo noemt GKT deze aspergesoep, die ik in elkaar knutselde van aspergebouillon en stukjes asperge. Lekker roeien met de riemen die je hebt. En hij werd rustiek, want een staafmixer had Gereons Keuken Thuis even niet bij de hand. (terwijl GKT het ding wel helemaal meesleepte naar de Languedoc) Het werd een geplette soep met de pureestamper. De smaak was er niet minder om. Door de touch van pimentón de la Vera en het koele glas viognier werd het maaltijd als vanouds in Sea Spot. Lang leve de voorzomer en aspergesoep.
Nodig:
750 g asperges
2 sjalotjes
1 teen knoflook
2 kruimige aardappels (1 als het een grote is)
1 tl pimentón de la Vera
2 bouillonblokjes
1 liter water
2 el olie
3 el crème fraîche
zwarte peper
gehakte peterselie
Bereiding:
Schil de asperges met de dunschiller en snijd de houtachtige delen weg. Snipper de sjalotjes en hak de look fijn. verhit olie in de pan en fruit de sjalotjes, knoflook en pimentón kort aan. Voeg 1 liter water en de bouillonblokjes toe. Doe de schillen in de pan. Breng aan de kook en laat zeker een half uur trekken. Schil de aardappel en snijd deze in kleine blokjes. Snijd de geschilde asperges in korte stukjes. Hak de peterselie. Als de bouillon getrokken is, verwijder je de schillen. Voeg de aardappel en asperges toen en laat nog 15 minuten koken.Als alles gaar is, kun je de helft van de asperges stukjes er uithalen. Pureer de rest met de staafmixer tot een gladde soep. (in mijn geval gebruikte ik de pureestamper en werd het geheel wat rustieker). Voeg als laatste de stukjes asperge, de peterselie en crème fraîche toe. Serveer direct.
foto: asperges met ensaladilla rusa.
Het is weer aspergetijd! GKT eet asperges graag op klassieke wijze, met boter, ham en een aardappeltje. Geen ei, want dat lust ik niet, alleen in mayonaise en carbonara. Maar je kunt ook creatief aan de kook met asperges. En met daslook, dat ik normaliter in de duinen pluk of op mijn balkon plant. oor recepten met asperges ging ik ten rade in mijn blogarchief en in het leuke EEN KOOKBOEK van Seppe Nobels. Zo vond ik bij deze chefkok een heerlijk recept voor een lauwwarme Mechelse andijviesalade met asperges, daslook en buffelmozzarella. Toevalligerwijs had ik deze ingrediënten in huis, behalve de andijvie, in huis. Maar wel pluksla, dus ik kan aan de slag. In mijn blogarchief vond ik ook een heerlijk aspergegerecht, dat Guillaume Beer van BREDA eens maakte voor bij de niet te versmaden witte Lugana. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan.
foto: recept van Seppe Nobels.
RECEPT Seppe Nobels: Gestoofde andijvie met asperges, lente-uien en buffelmozzarella.
Nodig:
1 bussel Mechelse asperges, mogen natuurlijk ook uit Limburg komen.
1 bussel lente-uien
25 ml lokale honing, bijv. van Kees van de Laar uit Liempde
1 struik andijvie
1 lange sjalot, fijngesnipperd
2 el daslookolie
10 gram verse daslook
1 rode ui
peper & zout
2 bollen buffelmozzarella
1 bakje tuinkers
Bereiding:
Schil de asperges en verwijder het vezelige uiteinde. Kook ze in 3 minuten beetgaar in gezouten water. Maak de lente-uien schoon en blancheer deze 2 minuten in kokend water. Snijd ze overlangs in tweeën en gril ze zonder vetstof in een pan met antiaanbaklaag. Besprenkel met de honing. Was de andijvie en verwijder de buitenste bladeren. Stoof de sjalot kort in de daslookolie Doe er de gesneden andijvie en resterende daslook bij. Breng op smaak met peper en zout. Snijd de rode ui in halvemaantjes. Leg de gestoofde andijvie in een schaal met de asperges, de lente-uien, de rode ui, gescheurde buffelmozzarella en de tuinkers. Werk af met wat daslookolie en breng op smaak met versgemalen peper en zout.
EEN KOOKBOEK, 450 klassiekers van Seppe Nobels. (ISBN 9789481474830) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 45,00.
foto: smullen uit de box van het Aspergecentrum.
Dank aan het Aspergecentrum voor de asperges, tot volgend jaar!
Aspergefestival 2024 werd mede mogelijk gemaakt door Het Nederlands Aspergecentrum, De Kroon op het Werk, Puck Kerkhoven, Uitgeverij Xander, Lannoo, Lurpak Nederland, Seppe Nobels, Guillaume de Beer, archief GKT en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Koken à la française met Joris Bijdendijk. Thuis leren koken met deze Lage Landen kok volgens Franse keukenprincipes. Niets nieuws onder de zon, want de Nederlandse restaurantkeuken is in wezen op de Franse keuken gebaseerd. Elke kok leert zijn métier volgens Franse basisprincipes. Dat is iets anders dan Aziatisch of mediterraan. Joris Bijdendijk was al op jonge leeftijd niet uit de keuken weg te meppen. Als kind bracht hij met zijn ouders veel tijd door op een autarkische boerderij in de Ardennen, waar elk zijn taakje had. De jonge Joris was dol op koken. Een stage wakkerde het vuur verder aan en hij leerde de fijne kneepjes van het vak in de Hérault, waar hij als coup de foudre zijn vrouw ontmoette. In huize Bijdendijk wordt Franco-Néerlandais gekookt en gegeten. Het beste van twee werelden. Dat vindt deze chef belangrijk. Het lijkt GKT geweldig om in twee (kook) culturen op te groeien. Na zijn boek over een keuken voor de Lage Landen en eentje over thuiskoken, kon Chez Bijdendijk, want dat is de titel van zijn nieuwe boreling, niet uitblijven.
foto: gegratineerde oesters met champagnesabayon.
Chez Bijdendijk, koken à la française neemt je mee aan de hand van 70 Franse klassiekers, die je thuis in alle rust kunt uitproberen. GKT vindt dat de moeite waard, zeker om in de nabije toekomst in de Hérault te kunnen tonen, dat de integratie naast de taal ook via de keuken verloopt. GKT zag al heel wat leuke recepten staan in het boek om buren en Franse vrienden mee te verwennen. En…. zo’n bord voor gegratineerde oesters heb ik onlangs ook op de kop getikt in Servian. Terug naar Joris Bijdendijk. Hij stelt, dat hij regelmatig periodes heeft, dat hij teruggrijpt op de technieken van Franse klassiekers. In zijn ogen leer je goed koken door deze in de vingers te hebben. Wat hem het meest aanspreekt is het seizoensgebondene en het maîtriseren ( is dat Nederlands?) van basisgerechten, zoals bouillons, brood en sauzen. Want saus is toch wel de Heilige Graal van de Franse keuken. Tevens vindt hij de keuzes van wijn erg belangrijk. Hij wijdt hier zelfs een heel hoofdstuk aan. Keukengerei komt aan bod, een uitleg over kaas ontbreekt niet, charcuterie, de beste boter en je voorraadkast. Aan de slag.
foto: Lièvre à la royale.
Chez Bijdendijk begint met de quintessentie van de Franse maaltijd, net als een caraffe d’eau komt er altijd een mandje met knapperig stokbrood op tafel. En Joris gaat daarvoor niet, zoals GKT, naar de boulanger, maar geeft een recept om zelf baguettes te bakken. Het kookboek gaat verder met de entrées, waarbij de klassieke oeufs à la mayonnaise niet ontbreken, evenals de eerder genoemde gegratineerde oesters. Een andere appetizer is de vacherin Mont d’Or, die in het seizoen op de menukaart van het lokale dorpsrestaurant een regelrechte knaller is. (helaas tegenwoordig te zout voor GKT) Vis en schaaldieren ontbreken niet. GKT verbaasde zich er gisteren nog over dat in een land als Nederland, dat omgeven is door zee, zo weinig gevarieerd wordt met vis. De Franse keuken is een voorbeeld hoe het wel zou kunnen en/of moeten. Kreeftenbisque, het Oosterscheldekreeftseizoen is zojuist begonnen. Een afvoriet van GKT zijn de quenelles de brochet. Bijdendijk laat de snoekballetjes zwemmen in sauce Nantua. Wild en gevogelte komen natuurlijk op tafel, konijn met cider, coq au vin en lièvre à la royale, haas met koningssaus. De laatste een huzarenstukje uit de Franse keuken. Hij bakt in de oven een paté en croûte. De eerste indruk van dit blauwe kookboek ligt er: het zou te ver voren om alle klassiekers hier te melden. Een apart hoofdstuk gaat over groente. Tot slot de desserts en patisserie, want een Franse maaltijd sluit je af met iets zoets. Fransen eten niet een taartje uit het vuistje zoals GKT regelmatig doet.
foto: een onverbeterlijke pêche Melba.
Koken à la française met Joris Bijdendijk. Chez Bijdendijk boek is wederom een avontuur, waarin de kok en schrijver zich met hart en ziel heeft gestort. Vol klassiekers uit de Franse keuken, die je thuis kunt maken, fotografie van Jessie le Comte om van te smullen. GKT had het echter nog mooier gevonden als bij elke klassieker een lokale wijnsuggestie had gestaan. Dan was het plaatje compleet geweest. GKT heeft wel een paar wijnideeën. De modieuze Parijse sfeerfoto’s van Studio Unfoldeld maken het kookboek compleet. Uit Chez Bijdendijk koken is één van de Olympische prestaties (GKT gaat aan de slag met het lokale nummer cassoulet), die iedereen dit jaar zeker eens moet gaan proberen. Bonne chance!
foto: cover Chez Bijdendijk.
Chez Bijdendijk. Joris Bijdendijk (ISBN 9789038814711) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 34,99.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: kabouters voor je tuin bij Tiger op het Leidseplein.
Voorjaar in GKT, lente 2024. Het lekkere weer van vandaag kondigt het al aan, het voorjaar staat in de steigers. Dat betekent, dat onze Duitse badgasten weer naar de bollen in de “Koikenhoof” kunnen gaan kijken, Op Schiphol weer kisten vol low budget toeristen landen, om Amsterdam onveilig te maken, dat terwijl het erotisch attractiepark van de burgemeester van Amsterdam nog niet eens in aanbouw is. Druk wordt het ook aan de kust met strandgangers en op de fietspaden met kekke senioren, die hun elektronische fiets hebben afgestoft voor een lentetochtje. Eigenlijk zijn dit allemaal voorbodes van de lente van 2024. Die eraan staat te komen, althans volgens de weerpersonen. Dat betekent doorpakken, ook voor GKT. Want flierefluitend is het een seizoen vol nieuwe smaken.
foto: cover Chez Bijdendijk, uitgave van Nijgh & Van Ditmar.foto: de inhooud van de foodybox Pasen van Kroon op het werk.
Wat gaat GKT allemaal doen dit voorjaar? Er is zeker een groene component, want het moet nu eens uit zijn met dat wind-, zout- en zandgestraalde balkon aan zee. De potten uit Empuriès staan al klaar om gevuld te worden met bloeiend goed. Enwie weet kan er vandaag al al fresco worden geluncht in det zonnetje. Er staan kookboeken op de rol, Chez Bijdendijk, de nieuwe boreling van Joris Bijdendijk, die je in 70 recepten leert koken à la française. Mooie klassiekers in een Parijse setting in dit blauwe kookboek.
foto: cover De Mosterd van Meus.
foto: cover Proeven van Italië, uitgave van Lannoo
De mosterd van Meus, daar kijkt GKT naar uit. Jeroen ging voor de VRT op pad en verzamelde dagelijkse kost recepten van over de hele wereld. Een dikke pil over de Italiaanse keuken, Proven van Italië van François Régis Gaudry. Ik zag dit lijvige boek, althans de Franse versie al liggen bij Cultura in Béziers Het nodigt GKT meteen uit om eens een Italiaans rondje te maken op GKT.
foto: de keuken van Avenue, dank aan Joan de Vries.
foto: rosé bio van domaine Castan in Cazouls les Béziers.
GKT gaat aan de slag met een recept uit het Avenue retro boek, geschreven door grand culi lady Wina Born. Eén van de leden van de Facebook groep Gay cooking club stuurde dit op. GKT gaat zich verder verdiepen in de zoutarme keuken. De wijntour ziet het licht in mei. Een beeldblog met gedronken en geproefde wijnen. Catalaanse bouillon voor fidéua uit de foodybox Pasen. Daar moet GKT nog achteraan. Inspiratie opdoen in de keuken van Joan Roca. GKT kocht in Girona het leuke kookboek La cuina de meva mare. Dit vormt de bais van zijn succesvolle restauarant El Celler de Can Roca, waar overigens in het centrum van Girona een leuke dependance zit, NORMAL. Er zijn asperges van Limburgese telers, die deze week op de deurmat ploften.
foto: apsergetijd, de box van het Nederlands aspergecentrum est arrivé.
foto: soep zonder zout!
Tot slot kijkt GKT alvast vooruit naar de Occitaanse voorzomer. Aan de slag dus….met het voorjaar in GKT. Fijn weekend! Geniet van het lenteweer.
foto: paneren maar die karbo’s.
RECEPT: chuletas Madrileñas.
Karbonaadjes a la Madrileña, chuletas de cerdo in een krokant korstje. Zouden de Habsburgers hierop patent hebben? Immers ook in Wenen en Milaan wordt er wat af gepaneerd en niet alleen karbonades, maar ook schnitzels, scaloppine of escalopes. In Spanje meestal gemaakt van varkensvlees of speenvarken. Bij een slager in Oud West koop ik regelmatig speenvarkenkarbonaadjes, met een lekkere dikke rand spek eraan. Voor op de BBQ, of in de grillpan. Of om te paneren op één van de hierboven beschreven methodes, daar wil ik vanaf zijn. Vandaag chuletas, karbonaadjes a la Madrileña. Ik meng door de bloem een flinke snuif pimentón de la Vera en een mix van ajo & pejeril van de Mercadona, lekker pittig en rokerig. Geen zout nodig dus. Serveer de chuletas met een witte bonen- en tomatensalade. We drinken er een jong rood uit Valdepeñas bij.
foto: chuletas in d epan
Nodig:
4 schouder- of speenvarkenkarbonades zonder bot
1 ei, losgeklopt
2 el bloem
2 tl pimentón de la Vera
2 tl ajo & pejeril van Mercadona
zout en peper, naar smaak en behoefte
paneermeel
olie om te bakken
gehakte peterselie ter garnering
2 tenen knoflook gehakt
Bereiding:
Meng 2 eetlepels bloem, 1 theelepel pimenton, knoflook peterseliepoeder, eventueel peper en zout op een bord door elkaar en haal de karbonades erdoor. Klop het ei los en haal het vlees erdoor. Paneer de chuletas. Verhit olie in een pan en bak de karbonades om en om aan. Hak de peterselie en knoflook fijn. Haal het vlees uit de pan en giet de overtollige olie weg. Fruit kort een theelepel pimentón de la Vera, peterselie en knoflook aan en garneer de karbonaadjes hiermee. Serveer de chuletas direct met deze garnituur.
Gereons Mag lente-editie 2024. Het voorjaar staat weer voor de deur. GKT verheugt zich op altijd op het begin van de lente. Het ontluiken van de natuur. De zon, die voelbaar in kracht toeneemt. Het geeft een doenerige boost aan het leven. Ramen open, stof eruit, vrolijke bloemen naar binnen en het buitengebeuren op orde maken. Maar niet alleen rund ums Haus dient de lente zich aan. Bij uitstek is het de tijd, om op pad te gaan met je benenwagen of al dan niet elektronische fiets. De paden op de lanen in. Naar tentoonstellingen, fris lente eten en nieuwe ontdekkingen. GKT nam dit jaar al twee maanden een voorproefje in Occitanië, waar de lentevibes al wat eerder zijn te proeven. Mocht je nog geen plannen hebben voor de meivakantie? De Bitterois en de Aude zijn zeker de moeite waard. En wil je wat meer temperament? Dan is de Roussillon, onder het wakend oog van de berg Canigou de streek voor jou. Een nieuwe Gereons Mag, de lente-editie, neemt je deze keer mee naar Moldova, maakt arroz con pollo van één van de leden van de gay cooking club, GKT zoekt inspiratie voor de tuin op en maakt mixen van Caroline Wimmers zonder MEUK. By the way, degene, die een leuke mix inzendt in een commentaar onder deze blog kan haar nieuwe boek winnen. GKT verdiept zich in een gedicht van Jan- Simon Minkema, Maakt pasta van een dorpsgenoot met truffels uit de Aude. Er is kunst uit Narbonne en Perpignan, een recept van René Meesters voor boles de picolat, brocante uit Béziers, fotografie van Cathérine Cuartero en vismousse uit de Ardennen. Wat GKT betreft wordt het een goedgevulde lente. Hey ho, let’s go!
foto: haussez les couleurs in St. Chinian.
foto: Provençaalse jeannette dans le sable.
Fotografie van Cathérine Cuartero. Vrijdagavond in de mooie mairie van wijnstadje Saint Chinian. Hier werd de expositie haussez les couleurs geopend met de mooie foto’s van Catherine Cuartero. Voor haar prenten deed ze inspiratie op in Normandië, de streek rond Béziers, Marokko, Mexico, BCN en Zuid Frankrijk. Bijzonder kleurrijk en met oog voor detail. Waar te zien? Tot en met eind maart te zien in de Jules Verne mediathèque van Saint Chinian, Grand Rue 1. Vergeet ook niet de entree van dit stadhuis te bewonderen. En de bijzondere duiker.
foto: Jules Verne duiker bij de ingang van de mediathèque van St. Chinian.
foto: wit uit Moldova.
foto: één van de lunchcreaties uit de kueken van Van Oost.
Moldavische wijnen. Als GKT aan Moldavië denkt is het vaak aan de briljante Eurovisie inzending “hey ho here we go…” Maar er is meer onder de Balkan zon.Het is alweer een tijdje geleden, dat GKT aanschoof voor een lunch in de brasserie van het Pillow’s hotel aan het Oosterpark. Pitch PR verzorgde samen met MV Cees van Casteren en sommelier Saskia van restaurant Van Oost een parade van pareltjes uit het Oost Europese Moldavië. Proeven van gerechten en matchen met wijnen uit dit land. Een onbekend land nog, maar als het aan Moldavië ligt, staan ze weer snel op de kaart in Nederland. Laten we het terug van weggeweest noemen, want het land is een oud en gerenommeerd wijnland. Er werden aan de koninklijke hoven in Europa in de 19e eeuw heel wat Moldavische wijnen geschonken. Maar terug naar nu: de USSR tijd ligt ver achter de wijnmakers en er worden meer en meer internationale rassen geteeld. Naast de nog veel gebruikte inheemse rassen en rassen uit de Kaukasus. Op de keper beschouwd zijn het de inheemse druiven,(zoals feteasca alba, feteasca regala, feteasca negra en rara neagra die deze wijnen spannend maken en zodoende een asset kunnen vormen voor meer export, denkt GKT.Wie weet vallen deze fijne wijnen binnenkort ook in Nederland te proeven voor een groter publiek.
Video: Zdob și Zdub & Advahov Brothers – Trenulețul, the train.foto: arroz con pollo van Bas.
RECEPT voor éénpansgerecht. Bas van Montfrans verrast de leden van de gay cooking club op Facebook telkens weer met leuke recepten. In deze editie van Gereons Mag zijn recept voor een Spaans eenpansgerecht met kip en rijst, ook wel bekend als “arroz con pollo”
Nodig:
500 g kipdijen of kipdijfilet, in stukken gesneden
1 kopje ongekookte paellarijst
1 ui, fijngehakt
2 teentjes knoflook, fijngehakt
1 rode paprika, in blokjes gesneden
1 tomaat, in blokjes
handvol diepvries doperwten
1 kopje kippenbouillon
1 tl gerookt paprikapoeder (pimentón)
zout en peper naar smaak
olijfolie
citroenpartjes voor garnering
Bereiding:
Verhit olijfolie in een paellapan of grote pan op middelhoog vuur. Bak de kipdijen tot ze goudbruin zijn. Haal ze uit de pan en zet opzij. Voeg meer olie toe en bak de ui en knoflook tot ze zacht zijn. Voeg de paprika en tomaat toe, roerbak tot ze zacht zijn. Voeg de paellarijst toe en roer goed om deze te bedekken met olie. Giet de kippenbouillon in de pan. Voeg gerookt paprikapoeder, en eventueel zout en peper toe. Roer goed door. Leg de kipdijen terug in de pan en voeg de doperwten toe. Laat sudderen tot de rijst gaar is en de kip volledig is gekookt. Serveer met citroenpartjes voor een verfrissende smaak. ¡Buen provecho!
foto: le gîte met zicht op het heerlijke zwembad.
foto: les yuccas.
De meivakanties komen eraan! Les Yuccas, Un petit coin du paradis kun je het noemen, deze heerlijke gîte in een oud wijnboerenhuis in Cazouls lès Béziers. Een fijn klein appartement met privacy en zicht op de mooie tuin met een zwembad, waar GKT tot verbazing van de eigenaar elke dag in zwom. Voor Zuid Franse begrippen een koude bedoening. Hartelijke ontvangst door gastvrouw Cathy, die ervoor zorgt, dat het je aan niets ontbreekt en veel leuke tips geeft voor uitstapjes in de omgeving. Van wandelen in de bergen tot markten vol brocante. Of bezoek eens een wijndomein. Ook zin om er eens uit te zijn. Boeken kun je hier.
foto: à brocante Béziers.
A brocante Béziers. Het gonst in de faubourg van Béziers. Die wordt na jaren verwaarlozing onder handen genomen. En op niet mis te verstane wijze. De verderop gelegen 9 sluizen van Fonserrane liggen nu te schitteren in een mooi park, dat je in 20 minuten lopen vanuit de oude stad bereikt. In de bovenstad en rond de Pont Vieux gonst het van de opknapactiviteiten. Zelfs gentrificatie. Ga Béziers, de oudste stad van Frankrijk. eens verkennen!
foto: pont vieux en zicht op de acropole.
Midden in de faubourg ligt à Béziers brocante, een initiatief van vier brocanteurs, waaronder meubeldeskundige en vriend Mathieu. Hij tovert door middel van zandstralen oude meubelen om tot nieuwe parels voor je interieur. Ook de bric-à-brac is de moeite waard. GKT kon het niet laten twee cochonneries te kopen in de vorm van een piraatvarken en een cochonailleschaal. Maak eens de wandeling via de pont vieux van boven naar beneden of andersom en bezoek dit walhalla voor brocante- adepten!
Spice it up, zonder MEUK met Caroline Wimmers, de huismanager. Spice it up zonder MEUK is een bijzonder origineel boek, omdat het uitgaat van kruidenmixen, die je zelf thuis maakt. Het voordeel is, dat je de zoutpot kunt laten staan, niet meer afhankelijk bent van non descripte mixen vol additieven in de supermarkt en je geld bespaart. Huismanager Caroline ging ermee aan de slag en het resultaat is een praktisch boekje met 25 kruidenmixrecepten, telkens vergezeld van een recept. Voor deze lente-editie ging GKT aan de slag met de Hollandse bami kruidenmix. Voor een lekker bordje bami na al die buitenactiviteit. Wat GKT trouwens leuk vindt, is, dat hij van Caroline Wimmers een exemplaar mag verloten. Daar moet je als lezer van deze blog wel wat voor doen, namelijk je eigen originele kruidenmix plaatsen in een reactie onder deze editie. Kopen kun je je het boek natuurlijk ook. Alle informatie vind je hier.
foto: de huismanager dans les tomates.
RECEPT voor Hollandse bami.
Bami kruidenmix van Caroline:
2 tl gemalen koriander
2 tl paprikapoeder
1 tl gemalen komijn
1 tl knoflookpoeder
½ tl uienpoeder
½ tl gemalen gember
¼ tl zwarte peper
¼ tl chilipoeder
¼ tl zout (additioneel)
Gebruik van de Hollandse bamikruidenmix ongeveer 2 à 3 theelepels per 300/400 gram gekookte bami.
Hollandse bamischotel.
Nodig:
250 g bami of andere noedels
2 kleine kipfilets in blokjes
2 el soyasaus (GKT vond zoutarme bij de Carrefour)
2 el oestersaus
2 tl bamikruidenmix
2 teentjes knoflook geperst
1 ui fijngehakt
1 rode paprika in dunne reepjes
1 wortel in dunne plakjes
100 g spitskool in fijne reepjes
olie
peper & zout. (additioneel)
100 g cocktailgarnalen (extra tip van GKT)
Ter garnering kun je wat lente-ui in ringetjes of gebakken uitjes toevoegen.
Bereiding:
Kook de bami volgens de instructies op de verpakking. Giet af en speol na met koud water en laat de bami afkoelen. Verhit de olie in een grote pan of wok. Voeg de ui en knoflook toe en fruit deze kort aan. Voeg de kleine stukjes kipfilet toe met de bamikruidenmix en eventueel wat zout. Bak het geheel kort aan. Roerbak de groente mee voor ongeveer 3 à 4 minuten. Maak het geheel af met soya- en oestersaus. Tot slot bak je kort de afgekoelde bami mee en voeg je de gepelde garnalen toe. Serveer de Hollandse bami direct op borden en gearneer met wat lente-ui. Succes!
foto: word een TOP tuinier!
Tuinieren met Good Cook. Lees dit boek en word een TOP tuinier. Op 2 februari, is het Maria Lichtmis, in Frankrijk heet die dag La Chandeleur of pannenkoekendag. Het markeert in de Midi het einde van de Kerstperiode en het begin van het zaaiseizoen. Dat ziet GKT op het ogenblik volop om zich heen hier in de Hérault. De wijngaarden worden aangepakt, er worden akkers geploegd en mondjesmaat zag je de eerste klanten in het tuincentrum met perkgoed sjouwen. Geldt in Nederland het adagium kerstboom eruit, groene plant erin. Hier gaat men al aan de slag met wat buitengoed om de boel op te vrolijken. Zelfs de gemeente heeft op het plein voor de abdij de bakken met maartse viooltjes gevuld. GKT kon het gisteren ook niet laten en er staan nu primula’s te glunderen in de vensterbank. De lente komt eraan. Begin hier met tuinieren. Lees meer.
Lees dit boek en word een TOP tuinier is een uitgave van GOODCOOK.
foto: George Beentjes op de achterkant, foto van René Zuiderveld.
De Bokser. Een gedicht geschreven door Jan-Simon Minkema voor zijn muze George, die naast pianist ook bokser is. Het komt uit de bundel In mijn ogen, waar Minkema zich afvraagt of een man ook muze kan zijn. Dat dit een retorische vraag is, lees je in zijn bundel In mijn ogen uit 2023.
DE BOKSER.
Verliefdheid slaat hij van zich af
met ferme rake klappen.
Verliefdheid voelt voor hem als straf,
hij heeft goed leren trappen.
Verliefdheid breekt bij hem geen lans,
want hij wil overwinnen.
Verliefdheid krijgt dus nooit een kans,
gewoon niet aan beginnen.
Verliefdheid is een lastig kreng,
een rotmug in de zomer.
Verliefdheid is verwarrend eng,
toch blijft hij ergens dromer.
Verliefdheid op een man als hij,
Die net zo goed kan vechten,
Die geeft hij maar wat graag partij.
Maar ja, dat stomme hechten.
Gedicht uit de bundel In mijn ogen van Jan- Simon Minkema.
foto: spaghetti met truffel van Paolo.
Truffels uit de Aude. Het zwarte goud van de markten in de Aude.Het is dit jaar een moeilijk seizoen in deze regio. De aanhoudende droogte in de Languedoc eist zijn tol dit jaar. Toch valt er op truffelgebied veel te beleven, vindt GKT, in de Minervois. Er zijn in maart nog enkele markten te bezoeken en je kunt altijd terecht bij Maison Occitan in Villeneuve Minervois. Of als je in de buurt bent, 23 maart a.s. op de grote laatste truffelmarkt is van dit seizoen. Meer over truffels in de herfsteditie 2024.
Spaghetti met boter en verse truffel van Paolo. Tijdens de zoektocht naar een stek onder de Occitaanse zon troffen wij, al kijkende naar een huis in een straatje Paolo en zijn man uit Los Angeles. Een toevalstreffer uit de boeken, want via hem leerden wij iemand in ons huidige dorp kennen, wat uiteindelijk leidde naar ons huidige onderkomen. Paolo is een virtuoze kok en kookte in Californië heel wat af voor bekende gasten, waaronder een Amerikaanse president. Tegenwoordig verwent hij in zijn charmante Franse huis vol prachtige trouvailles van brocantes zijn gasten. Onlangs genoot GKT bij Paolo van boeuf bourguignon à la Julia Child en een pannacotta casalinga. Pure verwennerij. Net als onderstaande truffelspaghetti.
Nodig:
300 g spaghetti
1 mooie truffel in plakjes en wat schaafsel voor de boter.
1 teentje knoflook geperst
peper en zout
flinke klont boter
gehakte peterselie voor de kleur
Bereiding:
Kook de spaghetti beetgaar volgens de instructies op het pak. Smelt een klontje boter in een koekenpan en fruit kort het geperste teentje knoflook, voeg nog wat boter toe en het truffelschaafsel. Maak op smaak met wat peper en zout en doe de spaghetti erbij. Roer de gehakte peterselie erdoor en meng het geheel goed. Dek kort af om de truffel in te laten trekken. Serveer direct in diepe borden, een dot olijfolie van Oulibo erop en tot de dunne plakjes truffel als afsluiter.
Paolo drinkt bij deze traktatie graag rood van Sardinië, gemaakt van de cannonau druif.
foto: één van de werken van Wong.
Nieuwe tentoonstelling in het Van Gogh Museum. Vanaf 1 maart is in het Amsterdamse Van Gogh Museum de tentoonstelling Vincent van Gogh, painting as a last resort te zien. Het is de eerste overzichtstentoonstelling met werken van de Chinees-Canadese kunstenaar Matthew Wong (1964-2019) op Europese bodem. Werken, die stralen, kleurrijk zijn en heel expressief. Het werk van Wong laat een sterke persoonlijke en kunstzinnige band zien met de werken van Vincent van Gogh, die hij als één van zijn grootste bronnen van inspiratie zag. Voor meer informatie en kaartjes ga je naar de site van het Van Gogh Museum.
foto: bubbels van le petit béret bij Carrefour.
NO & LO in Frankrijk, Een bijzonder palet. Op zoek naar alcoholvrije alternatieven voor wijn in Frankrijk. GKT vindt het maar moeilijk. Daar waar je in Nederland prima alternatieven vindt in het supermarkt schap van veelal Duitse of Spaanse makelij, is het bij de Franse supers tobben. Veel Jip en Janneke-achtige bubbels, die eigenlijk geen wijn zijn, maar limonade. Dat lees je in de declaratie achterop. Gedealcoholiseerde wijn en wijn met minder alcohol zie je nauwelijks in de schappen. Het verbaasde GKT, dat er zo weinig van is te krijgen in de winkels. Dat terwijl 29% van de Franse consumenten op zoek is naar alcoholvrije alternatieven. Vlakbij hier in Puisserguier zit een “wijn” chateau, Le Petit Béret, dat zich geheel richt op alcoholvrije wijnen en dranken. Ze timmeren daar in heel Frankrijk behoorlijk mee aan de weg. GKT denkt dat de bestaande regelgeving een rol speelt. Ten eerste is er de botsing tussen de definitie van wijn als gefermenteerde drank en alcoholvrij. In Frankrijk is wijn pas wijn als er alcohol fermentatie heeft plaatsgevonden, maar ja als je de alcohol daarna eruit haalt, blijft er alleen een gefermenteerde drank over. Dat is geen wijn. Reden twee is, dat veel wijnproducenten vrezen hun IGP of AOP status te verspelen met alcoholvrije wijn, want er bestaan geen criteria voor toegestane druivenrassen. Ook verlies je je bio-certificatie. Al met al moet je dus een behoorlijke dare devil zijn om wijnstokken aan te planten, om geen wijn te maken. Dat is denk ik voor veel boeren een brug te ver. Voorlopig haalt GKT de bubbels maar aan de andere kant van de Pyreneeën of importeer ik zelf de prima ¡HOLA! cava vanuit Nederland. Wordt vervolgd.
foto: cover Cuisine ardennaise.
RECEPT. Forel terrine uit de Ardennen.
Nodig:
500 g filet van een grote zalmforel zonder huid en graten.
500 g filet van forel met wit vlees.
3 eieren
50 g crème fraîche, volvet
30 g boter
zout en peper
Bereiding:
Snijd de zalmforel in filets. Doe het vlees van de kleine witte forellen in een blender, zonder vel, graten en hoofden en pureer kort, Scheid de eieren, voeg de dooiers en crème fraîche toe aan de gepureerde forel. Maak op smaak met wat peper en zout. Klop de eiwitten op en voeg deze toe aan de farce. Smeer een kleine vorm in met wat boter en bekleed deze met de dunne zalmforelfilets. Vul de rest op met de farce en vouw dicht. Bedek met folie en laat de terrine au bain-marie 40 minuten bakken in de oven. Laat de terrine afkoelen en serveer deze op een bordje met roze zalmeitjes en een lik mayonaise.
foto: de kunst van Coderch & Malavia.
Kunst in Narbonne. Het loont altijd de moeite, om het paleis van de aartsbisschoppen in Narbonnen binnen te stappen. Tegenwoordig is dat het gemeentehuis. Regelmatig vinden hier mooie tentoonstellingen (vaak gratis) plaats in één van de zalen van dit historische gebouw van . Met allerlei onderwerpen. Zo bezocht GKT in oktober 2023 een expositie over middeleeuws Narbonne in stripvorm en was er vorige lente een overview van de textielindustrie en kleding in de Middeleeuwen te zien. Blij verrast werd GKT door de sculpturen tentoonstelling Millenium, die nog tot en met Pasen is te zien. Beelden in allerlei maten van het Spaanse tweetal Coderch & Malavia.
foto: Perpignan is een klein Barcelona.
Perpignan, la Catalane. GKT gaat, ik vertelde het al eerder, regelmatig even naar Perpignan. Nog even je bent op het Iberisch schiereiland. Zo voelt de sfeer ook aan in deze stad met een vleugje Catalunya. De zinderende stad Perpinyà. (warmste stad van Frankrijk) Stad van de rugbyploeg, de Arléquins, die meerdere keren nationaal Frans kampioen werden. Dan wordt er meteen gefeest. Koffie in de Halles de Vauban, Vrolijke street art, die GKT graag vastlegt. Lunch bij Café de la Bourse met een fijn ménu du jour. Struinen door de oude stad met opmerkelijk veel leuke designwinkels. Kleurrijke Catlaanse gestreepte stoffen. Maar…. er is ook een andere kant. Loop je richting de markt van Cassanyes, dan betreed je een hele andere wereld, die van de zigeunerbevolking van deze stad. Ga daar eens kijken en vorm je oordeel. Meer over Perpinyà vind je hier.
foto: de besneeuwde Canigou vanuit Rivesaltes.foto: boles de picalat van René, de schrijver van het eten is klaar.
RECEPT van René Meesters, boles de picolat uit de Roussillon.
Roussillon, ook wel Frans Catalonië genoemd ligt tegen de Pyreneeën aan. Zo voelt de sfeer ook aan in deze streek. Catalaans! De prachtige Côte Vermeille met het schilderachtige Collioure, plaats van Matisse en consorten. Een explosie van kleur. De mooie brede stranden met zicht op het gebergte. De Mont Canigou als top erboven uit stekend . De heilige berg van alle Catalanen aan beide zijden van de grens. Dessertwijnen uit Banyuls en Rivesaltes. Tapas, zoals in dit recept van René Meesters.
Nodig:
700 g gehakt (half-om-half) 1 ei 50 gram bloem 2 uien 2 teentjes knoflook 1/2 bosje verse koriander of platte peterselie 250 gram groene olijven 100 gram eekhoorntjesbrood (of gedroogd eekhoorntjesbrood of champignons) tomatenpuree, olijfolie, zout, peper.
Bereiding:
Reinig het eekhoorntjesbrood of week ze als ze gedroogd zijn. Hak één ui zeer fijn samen met een teentje knoflook en de koriander (of peterselie). Voeg zout en peper toe en meng met het gehakt en het ei. Maak kleine balletjes, Rol door de bloem en bak bruin in olijfolie. Houd warm. Snipper ook de overgebleven ui en de knoflook en fruit dit aan in olijfolie. Doe ook de tomatenpuree en een half glas water in de pan. Laat gedurende 15 minuten sudderen (voeg eventueel een kleingesneden winterwortel toe). Voeg dan de gehaktballetjes, het eekhoorntjesbrood en de groene olijven toe. Doe er zoveel water bij dat de balletjes net onder staan, voeg zout en peper toe, doe de deksel op de pan en laat dit gedurende 45 minuten stoven. Doe er naar smaak kruiden bij. Als volledige maaltijd worden boles de picolat meestal geserveerd met witte bonen. Meer leuke verhalen over de Franse avonturen van René Meesters vind je op het eten is klaar
foto: elk voorjaar maakt GKT deze foto in de haven van Grau d’Agde.
Tot zover de lente-editie 2024 van Gereons Mag. GKT gaat eens hard mindmappen over de zomereditie, met als thema vakantie en eten! Voor nu alvast een mooie goene lente en Vrolijk Pasen!
Noot: de lente-editie 2024 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Cathérine Cuartero, Pitch PR, wines of Moldova, gîte les Yuccas, à Béziers brocante, Béziers Mediterranée, Caroline C. Wimmers, GoodCook, RHS, Jan-Simon Minkema, Paolo Sacca, Coeurs d’Óc, Van Gogh Museum, Marmiton, Éditions Bonneton, Coderch y Malavia, René Meesters, hetetenisklaar.com, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Identità. Cucinare è un’arte. Cucinare con il cuore è la piu grande arte! De roots en recepten van Peppe Giacomazza, komen samen in het lijvige kookboek Identità. Samen met fotograaf Max Vicca wilde deze kok een boek maken, waarin je hem en zijn drijfveren beter leert kennen. Zijn habitat Italië, dat bestaat uit familie en vrienden. E piu, het lekkerste eten ter wereld! Koken, de Bel Paese en familie vormen de roots van deze Italo-Belg, die in Genk restaurant La Botte bestiert. Samen met zijn broer Gaspare, die aldaar als sommelier tekent voor de wijnen. Giacomazza vindt het een feest, om elke dag zijn gasten te ontvangen en verwennen met al dat heerlijks uit de Laars. Koken is voor hem kunst. Koken met zijn hart en voor familie en vrienden is voor hem de grootste kunst. Andiamo!
foto: cover Identità.
Peppe en Max gingen samen op reis door het beeldschone Italië, een lappendeken van allerlei landschappen, kookstijlen, regionale gerechten en overlevering. Van Noord naar Zuid verkende Peppe de “Italiaanse” keuken en Vicca legde alles vast op de gevoelige plaat. Het werd een kookboek, waarvan Peppe hoopt, dat het je reisgezel is door dit land en door de keuken.
Identità is een lust voor het oog geworden en de recepten zijn prachtig, maar ook alledaags. In zeven hoofdstukken, of pijlers, neemt Giacomazza je mee langs de dingen en recepten, die zijn roots en hele wezen vormen. Numero uno: la famiglia. De kok groeide op in een typisch Italiaanse familie. Hij stapte al jong in de zaak van zijn vader, net als zijn broer. Eten doe je met familie is het credo in deze van oorsprong Siciliaanse familie. Een bordje pasta alle sarde, gepaneerde zwaardvis en toe natuurlijk cannoli van het eiland Sicilië. Pijler twee zijn de tradizioni. De manier waarop het hoort in het Italiaanse leven. Een sterk concept, waaraan volgens Peppe niet valt te tornen. Denk hierbij eens aan een kloeke risotto alla Milanese met merg op zondag.
De insegnanti (leermeesters). komen voorbij. De kok koestert nog steeds zijn grote voorbeelden. Gevolgd door cumpari, kompanen, de overtreffende trap van vriendschap. Vrienden, die deel zijn van je famiglia. Samen met je cumpari eet je een bord parmigiana di melanzane, een flukse bistecca alla Fiorentina en sluit je vrolijk af met een tartufo affogato.
FEEST, la Festa. Dit is een groot onderdeel van de identiteit van de Italiaan. Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi. ( Kerst vier je met je familie, Pasen met wie je wilt) is het adagium. Feest en eten is wel toevertrouwd aan Italianen, ook aan Giacomazza. Cin cin met een klassieke negroni, risotto met tong alla mugnaia (molenaarsvrouw) en een zoet dessert van amarena kersen. La squadra, het team van La Botte wordt niet oversgeslagen in het kookboek. Op hen draait het leven van het restauarant La Botte.
Tot slot Peppe zelf. Wie goed met zichzelf overweg kan, kan overweg met iedereen, vindt hij. Ondanks, dat er Siciliaans bloed vloeit door zijn aderen, is Peppe Giacomazza ook een kind van het Limburgse Waterschei. Een pluriforme wereld. Deze componenten maken voor hem zijn keuken in La Botte. Meer heeft deze kok niet nodig. En elke dag is zijn dank hiervoor groot. FINE!
Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
In het voorjaar lees je een op dit boek geïnspireerd menu op GKT.
Identità, mijn roots en recepten. Peppe Giacomazza & Max Vicca (ISBN 9789463373678) is een uitgave van Pelckmans en is te koop voor € 44.50
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
