La Gran Carbonara. Het zou zomaar een filmtitel kunnen zijn. Maar het is een spaghettigerecht met kaas, spek en ei. De mare gaat, dat dit gerecht is ontstaan na WO II als vervanging voor eieren met spek voor de Amerikaanse soldaten. Andere bronnen melden, dat het al langer bestaat. In ieder geval serveer je carbonara nooit met room, althans in Italië. Kijk maar eens op Google hoeveel varianten er bestaan met zalm, groente en champignons. Het kan niet op. De creativiteit kan niet op. Ach ja, dat moet iedereen lekker zelf bepalen. Heel LUBM. Er is immers geen oppertribunaal voor carbonarazaken. Je zou je zelfs kunnen afvragen of de wijze waarop Gereons Keuken Thuis deze pasta serveert wel legitiem is, met een extra eitje in de dop. Ik leerde deze versie kennen in Cannes en doe dat nog steeds. Echter zonder de in Frankrijk gebruikelijke room. En in het onlangs door mij besproken boek Big Mamma’s cucina popolare doen ze het weer anders. Con brio zullen we maar zeggen. Uit dit kookboek geef ik vandaag het recept.
Chef kok Filippo la Gottuta maakt er in Gloria, een Londense vestiging van Big Mamma een ware show van door La Gran Carbonara te serveren in een uitgeholde pecorino (zie foto)
Mochten jullie nog een tip hebben waar ik een uitgeholde kaas kan scoren? Laat het weten!
Nodig:
3 eieren
6 eidooiers
90 g geraspte pecorino
90 g geraspte Parmezaanse kaas
1 tl zwarte peper
400 g spaghetti
250 g guanciale, wangspek in reepjes (KEMA) of bacon in dunne reepjes
1 uitgeholde pecorinokaas (facultatief)
Bereiding:
Meng in een kom de eieren, eidooiers, pecorino, Parmezaanse kaas en peper. Klop iets op en zet aan de kant. Breng in een grote pan gezouten water aan de kook en kook de spaghetti al dente volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet de spaghetti af maar bewaar wat kookvocht. Bak de reepjes guanciale in een droge koekenpan op halfhoog vuur tot ze krokant zijn Voeg een lepel pastakookvocht toe en vervolgens de spaghetti. Haal de pan van het vuur. Voeg het eiermengsel toe en roer stevig maar niet te lang. Het mengsel mag niet te veel garen en de saus moet romig zijn. Schep de spaghetti carbonara op een schaal of in uitgeholde pecorino kaas en dien direct op.
foto: spaghetti carbonara op de wijze van Gereons Keuken Thuis.
Big Mama’s cucina popolare. De #staycation mag dan wel over zijn, Het zijn tot en met 15 september a.s. nog steeds de #mediterraneweken op Gereons Keuken Thuis. Onlangs plofte Big Mamma’s cucina popolare, een uitgave van Good Cook op de mat. Een vrolijk kookboek van de gelijknamige in Parijs en Londen gevestigde Italiaanse restaurantketen. Met lange rijen citydwellers voor de deur. En een keuken vol vrolijke snuiters en modern Italiaans eten met een twist. Voor mijn aankomende wijnproeverijen dit najaar heb ik al wat tips en gerechtjes verzameld uit dit vrolijke boek. Zoals de gebakken eendenborst op slablaadjes en pasta uit een kaas. De laatste van de twee vormt nog een uitdaging, want waar haal ik een uitgeholde pecorino vandaan? Natuurlijk kun je op het boek afdingen, dat dit geen echte Italiaanse keuken is, vanwege de ceviche en internationale cocktails. maar we leven nu eenmaal in een geglobaliseerde wereld. En de koks van deze restaurants doen er alles aan om hun Italiaanse esprit te verkondigen, A fuoco alto.
De indeling van het in rood geel en zwart gekafte kookboek met haantje is vrij klassiek, antipasti, insalate, pizza’s ontbrekken niet, alsmede primi, secondi en dolci. Verder maakt Big Mamma’s cucina popolare plek voor brunch, wat volgens mij iets is, wat het goed doet bij met name hipsters in de grote steden. Net zoals de cocktailafdeling. Of dat na de coronacrisis zo blijft mag je je afvragen? Maar dat terzijde.
Je kunt zeggen, dat er met 10 restaurants en 850 personeelsleden er heel wat valt te bundelen op kookgebied. Voorop staat dat het allemaal makkelijk moet zijn en leuk. Zodat je ook thuis aan de slag kunt met dit kookboek. Ik snap dat wel. In het laatste decennium is een stadscultuur ontstaan van millennials, die zoveel mogelijk buiten de deur eten. Daarbij is de Italiaanse keuken altijd een topper geweest. In het weekend kookt deze generatie graag thuis, als hun bescheiden dwelling dat toestaat. Ma no troppo. Voor deze groep is elk recept beschreven en voorzien van pictogrammen, zoals bereidingstijd, allergie-info of het al dan niet vegan of vegetarisch zijn van het gerecht.
We gaan de keuken in. Dat vind ik het leukste aan dit boek. Het etaleert niet alleen de Italiaanse keuken, maar grossiert ook in een stukje story telling. Tussen de moderne en klassieke recepten vind je tips en tricks van de chefs van Big Mamma. Hoe selecteer en bewaar je groenten en fruit? De grondbeginselen van pasta of het maken van gnocchi. Dan sommige recepten, zoals een plin Piëmontese, een ietwat andere calzone met ricotta, pittige salami en tomaat of fettucine met ossenstaart en tomatensaus. Hopperdepop allemaal naar de Ten Katemarkt en Kinkerstraat voor tomaten en ossenstaart, zou ik zeggen. Of als je in Oost woont naar de Javastraat. En dan daarna lekker aan de slag. De kunst van het mantecare onder de knie krijgen.
Moet ik op deze donderdag nog meer zeggen? Welnee, Big Mamma’s cucina popolare is een vrolijk kookboek vol mediterrane en zonnige gerechten. Een heerlijk boek. Haal het restaurant in huis zou ik zeggen, een prima idee tijdens deze bijzondere tijden.
Big Mamma’s cucina popolare. (ISBN 9789461432377) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 35,00
video: Pink Mamma in Parijs.
Binnenkort vind je op Gereons Keuken Thuis een leuk recept met een twist uit dit boek. Ciao!
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: pure ingrediënten voor een etentje in SeaSpot.
Pesto met broodkruim alla Massimo Bottura. Broodkruim is de rode draad in het leven van chefkok Massimo Bottura. Hij werd er als kind mee gevoed. een mooie manier van niets verspillen en werken met verse en goede kwaliteitsproducten.. Heel Italiaans wordt geregeld beweerd, maar Gereons Keuken Thuis denkt, dat dit van alle tijden en plekken is. Mijn oma verspilde niets en kookte altijd uit haar eigen bronnen. Bij een kookstudio, waar ik geregeld workshops verzorgde werd van de restanten brood paneermeel gemaakt en van de restgroenten en – fruit gezellige potjes chutney. Je kunt zeggen dat Massimo Bottura, deze wijze van werken heeft gecultiveerd in het boek Brood is Goud, waar hij vele chefs uitnodigde om een creatie te maken met broodkruim. Een prachtig boek, dat nog steeds prijkt in Gereons kookboekenhoek. Op 29 juni jl was er een interactieve cyber workshop met de maestro, waarin hij vertelde over zijn keuken en het werken met verfijnde Italiaanse prodotti. Helaas kon ik niet aanschuiven vanwege hoog bezoek uit Amsterdam, dat bij navraag ook was uitgenodigd in te zoomen. Gelukkig stuurde Nicoletta Brondi daags erna een pakketje om zelf in SeaSpot aan de slag te gaan. In ieder geval wil ik jullie deze pesto niet onthouden. Gereons Keuken Thuis gebruikte deze saus om een Ligurische pasta met aardappel en sperziebonen te maken.
foto: Ligurische pasta met aardappel en sperziebonen.
Pesto met broodkruimels alla Massimo Bottura.
Nodig:
400 g ambachtelijke gedroogde pasta van Gragnano PGI (Fusilli)
1 teentje gepelde knoflook
100 g verse basilicum
10 g muntblaadjes
10 g peterselieblaadjes
50 g broodkruimels
1 g zout
150 g geraspte Parmigiano Reggiano PDO (24 of 36 maanden)
70 g extra vergine olijfolie (Villa Manodori) (bij voorkeur 3 uur gekoeld)
30 g koud water
extra: houd wat kookvocht van de pasta apart.
Bereiding:
Plet het knoflookteentje met een mes en voeg het toe aan de broodkruimels, basilicum, munt, peterselie en Parmezaanse kaas, houd 6 lepels kaas apart om het bord af te werken. Voeg de extra vergine olijfolie en koud water toe en mix het geheel in een keukenrobot totdat de saus glad is. Kook de pasta volgens de instructies op de verpakking (al dente) in gezouten kokend water. Giet de pasta af zonder te spoelen, doe de pesto in een kom of in de pan waarin de pasta werd gekookt, voeg de pasta toe en meng hem met de saus. Als de pasta te droog lijkt, voeg dan wat van het kookvocht toe om hem wat romiger te maken. Werk het gerecht af met wat Parmigiano Reggiano en, naar keuze, met citroenrasp. Direct opdienen.
foto: chef Massimo aan het werk.
Op de middelste foto: Ligurische pasta met sperziebonen en aardappel van Petra Poudèl uit Amsterdam. Binnenkort staat tijdens de #mediterraneweken haar recept op Gereons Keuken Thuis.
Kipfilet alla Loren. Deze week besprak ik het nieuwe boek van Saskia Balmaekers Mijn Napels. Zij neemt je mee door de straten van deze mooie stad.langs kunst, kerststallen en lekkernijen. Het deed mij meteen denken aan de Napolitaanse diva, Sophia Loren, waarvan ik in 1999 een kookboek kocht, waarin zij haar Napolitaanse herinneringen en recepten deelt. Een heerlijk cucina casalinga kookboek. Met de verse smaken van Campanië.
foto: Cover Ricordi e Ricette van Sophia Loren.
Eind 1999 was ik in Rome om stage te lopen bij de Banca d’Italia. In die tijd was het eet- en drinkgen ook al stevig verankerd in mij. Ik zag op de RAI een programma met Sophia Loren, die daar haar nieuwste kookboek, Ricordi e ricette, lanceerde. Samen met mode-nestor Armani. Ja want zo gaat dat in Italië. Je kon er niet aan ontkomen dat er een nieuw boek van deze Napolitaanse diva verscheen. Daags erna lagen de boekhandels vol met dit kookboek. Dit was nu het souvenir dat ik mee zou nemen naar Nederland. Ik heb dit kookboek nog steeds en vind de Napolitaanse gerechten en plaatjes een lust voor het oog. Omdat de al fresco weken op Gereons Keuken Thuis inmiddels begonnen zijn moest ik ineens denken aan onstaand easy en zomers recept.
Kipfilet alla Loren.
Nodig:
500 g kip (dij) filet plat gemept met vleeshamer of pan 500 g gepelde tomaten (vers) of uit blik zonder pitjes 1 tl oregano gedroogd 1 bosje gehakte peterselie 2 knoflooktenen in plakjes peper zout olijfolie 1 Spaans pepertje zonder zaadjes fijn gesneden
Bereiding:
Verhit in een grote pan de olie en bak hierin de met peper en zout bestrooide en plat gemepte filets en de plakjes knoflook kort aan, zo’n 2 minuten per kant. Let op dat het vlees niet te droog wordt. Haal het vlees uit de pan en houd het warm onder folie in de oven. Bak in de vleesjus snel de fijngehakte Spaanse peper aan, voeg de tomaten, oregano en peterselie toe en laat 15 minuten sudderen. Doe de kipfilet in de saus en verwarm even mee. Eventueel nog wat peper en zout toevoegen. Garneer met nog wat verse peterselie.
Bitter zoete honing. Daar lag het kleurrijke kookboek dan in de keuken van SeaSpot. Het zorgde bij Gereons Keuken Thuis eerst voor wat taalkundige verwarring, door het gebruik van de term Sardinische keuken. Ik heb altijd in mijn hoofd gehad, dat het Sardijns moest zijn. Maar wat onderzoek levert op dat de Sardinische keuken wat meer is dan de Sardijnse keuken. De laatstgenoemde is het pure eten van het eiland zelf met producten van de Sarden of Sardijnen zelf. De Sardinische keuken is breder, daarin worden ook de gerechten uit de laars en uit de Catalaanse keukens tor gerekend. Opgelost! Laten we eens kijken, wat er dan zoal gegeten wordt op dit eiland. Nadat God de aarde had geschapen had hij nog wat brokken over, niet zomaar brokken, maar mooie stukken. Hij wierp ze in de Middellandse Zee en noemde het eiland Sardegna. Nadat hij zijn werk bekeek, kreeg God het idee dat het iets te troppo was en schiep hij in een ingeving de Sardijnen. Met dit leuke verhaal begint het boek van Letitia Clark, die met Bitter zoete honing een ode wilde maken aan de keuken, het eiland en zijn inwoners. Inmiddels vertoeft ze niet meer op Sardinië, maar uit haar hart zal de gulheid en gastvrijheid van de Sardiniër nooit verdwijnen. Tradities zijn van groot belang op Sardegna, dat schreef ik vorig najaar al op mijn blog. Een beetje een vergeten eiland, waar eeuwenoude heerlijkheden zijn bewaard. Met een keuken, waarin verse groenten, zelf verbouwd, stevig vlees en alles uit de azuurblauwe zee de hoofdmoot vormen van het Sardinische dieet. Niet voor niets is Sardinië een van de blue zones, waar mensen zeer respectabele leeftijden bereiken. Een keuken, waar Clark door geobsedeerd raakte. Het delen aan tafel van heerlijk voedsel onder de Sardijnse zon.
foto: aperitivo met bottarga paté
A tavola. Voor een aperitivo, met gefrituurde salieblaadjes of muziekpapierbrood met bottarga en olijolie. De merenda, want na een ochtend werk knort de maag een beetje en de pranzo laat nog even op zich wachten. Zoet of zout, Gereons keuken Thuis vindt de simpele doch doeltreffende snack van geroosterd brood, boter en ansjovis een vondst. Of die rulle bottarga paté? Die komt binnenkort op de borrelplank aan zee. Ik maak een sprongetje naar de groentegerechten, met in de hoofdrol de artisjok in vele hoedanigheden. Of wat te denken van een venkelgratin? Sardinië blijft Italië dus een hoofdstuk Grano met pasta en rijstgerechten mag niet ontbreken. (onderaan vind je een lekker linguine recept) Terra gaat over vleesgerechten van kwartel tot varken. Stuk voor stuk mooie ambachtelijke gerechten. Vis ontbreekt niet, bottarga, gedroogde harderkuit. Langoest op zijn Catalaans, een gerecht uit Alghero, gekookt in het puurste water ter wereld, aldus ex man Luca. Bitter zoete honing sluit de maaltijd af met dolci. En dan zijn de buikjes weer rond op dit mooie eiland. Met Bitter zoete honing neemt Letitia Clark een kijkje in de Sardinische keuken, verkent ze bijzondere smaken. Dat niet alleen, maar gunt je des te meer een blik in het gulle en gastvrije leven, dat de inwoners van dit mooie eiland leiden. Ze zijn toch wel verwend door God, toen hij die laatste brokken in zee smeet.
foto: butta la pasta, met schelpen en bottarga.
Recept uit Bitter zoete honing. Gereons Keuken Thuis koos voor een zeepasta met bottarga en schelpen, waarover Letitia het volgende meldt: “Net als spek of Parmezaanse kaas is bottarga een manier om lekkere zoutige umamismaken te verrijken en versterken. Het werkt als een soort visversie van Parmezaanse kaas. Net zoals je geraspte kaas aan veel pastasauzen op basis van groente of vlees toevoegt, kun je geraspte bottarga aan sauzen met vis toevoegen.” Letitia Clark eet dit gerecht liever niet als primo.
Let op: In theorie maak je de schelpensaus in een paar minuten terwijl je pasta kookt, maar als je daar zenuwachtig van wordt, kun je de saus ook van tevoren maken en van het vuur opzijzetten. Venusschelpen kunnen wel 10 minuten (in hun vocht) wachten terwijl je de pasta in de gaten houdt. Als die perfect al dente is, kun je pasta en schelpen mengen en warmt de pasta de schelpen voldoende op. Ik doe het ook vaak op deze manier.
Nodig:
400 g linguine
10 el van de beste olijfolie
2 tenen knoflook, gehalveerd
flinke snuf chilivlokken
800 g venusschelpen,
schoongemaakt (open
of gebroken exemplaren
weggegooid)
90 ml witte wijn
handvol bladpeterselie, grof
gehakt
3 el versgeraspte bottarga
Bereiding:
Breng in een grote pan flink gezouten water aan de kook en doe de linguine erin. Schenk intussen de helft van de olijfolie in een andere, brede pan. Verhit hem op halfhoog vuur en doe de knoflook erin. Voeg als die begint te sissen en geuren de chilivlokken en venusschelpen toe. Roer om de schelpen met de olie te bedekken en schenk de wijn erbij. Draai het vuur hoog en leg het deksel op de pan. Wacht een minuut, schud af en toe met de pan, haal het deksel eraf en draai het vuur halfhoog om de saus een beetje te laten pruttelen en indikken. Giet de pasta af (die moet lekker al dente zijn), maar bewaar een kopje van het kookwater. Doe de peterselie, een beetje kookwater en de rest van de olijfolie bij de schelpen. Roer flink en schud met de pan om de saus te binden. Voeg als hij er te droog uitziet nog wat kookwater toe. Voeg tot slot de geraspte bottarga toe en schud nog even flink met de pan, zodat het geheel tot een romige saus bindt. Serveer met een glas koude witte wijn. Waarom niet een flor gerijpte vernaccia uit Oristano? Om helemaal in Sardinische sferen te blijven.
foto: vernaccia di Oristano.
Bitter zoete honing, Letitia Clark. (ISBN 9789059563735) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 32,00.
Tijdens de al fresco weken komt er nog een lekker recept uit dit boek, instant vakantievreugd tijdens de staycation van 2020.
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Mijn Napels. De Vesuvius, een blauwe baai, caffé sospeso, smorfia, lagen geschiedenis, was in de smalle straten, kerststallen en takelmandjes zijn allemaal rekwisieten in het grootste toneelstuk van de hele Italiaanse laars. Gemeenplaatsen duikelen over elkaar heen en de Napolitanen spelen aan beide zijden van de hoofdstraat Spaccanapoli hun rol con brio. De kletsende buurvrouwen, de om door een ringetje te halen geklede man in Bar Sport, de dames van lichte zeden, die wulps op je autoraam tikken, de straatverkopers en de nog alom aanwezige clerus. Dat is Napule, de stad die wij kennen als Napels. Dichter Keats had er zelfs 40 dagen quarantaine voor over om deze 2600 jaar oude stad te bezoeken. Want dit spektakel wil je niet missen. Zelfs niet nu het even niet mogelijk is om te reizen. Het fijne is, dat vorige week Mijn Napels van Ciao Tutti schrijver Saskia Balmaekers is verschenen en Gereons Keuken Thuis dit weekeinde heerlijk virtueel door deze stad reisde. Door de smalle krochten, langs de palazzi aan zee, de 19e eeuwse Umberto I galerij en fascinerende onderwereld, niet de misdaadorganisatie, maar de lagen geschiedenis onder het plaveisel van de stad. Castel dell’Ovo, waar volgens de mare Vergilius een ei onder legde. Mocht dit ei breken is het gedaan met deze aanlokkelijke stad. Napolitanen zijn hier banger voor dan voor de machtige vulkaan Vesuvius, de brenger van voor- en tegenspoed.
foto: Castel dell’Ovo
Mijn Napels bezoekt kerken, die net een beetje barokker zijn dan andere Italiaanse kerken, vertelt over het Napolitaanse (bij) geloof met 52 patroonheiligen en de smorfia. Padre Pio en Maradona vind je op elke hoek. De musea vol kunst uit de Oudheid, werken van Caravagio en hedendaagse kunst. De straten vol street art. De winkels vol kerststallen, waar iedereen is te vinden van Jozef & Maria tot prins William en Kate Middleton. In Napels houden ze nu eenmaal van bonte taferelen, dus is ook in de presepe iedereen welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugd is het adagium. Italiaans leven in het kwadraat zou ik zeggen van vroeg tot laat wordt er buiten geleefd, gedronken en gegeten. Van de beroemde pizza tot zoetigheden, want daar weten de Napolitanen wel raad mee. Wordt de stad je allemaal iets te druk, dan kun je altijd naar de mooie eilanden voor de kust van Campanië of toeren langs de Amalfitaanse kliffen. Dat deden de Romeinse edelen ook al. Niet voor niets bouwden ze in de baai van de Vesuvius prachtige vakantievilla’s, om Rome te ontvluchten. Niet zonder risico, laat de verwoesting van plaatsen als Pompei en Herculaneum in 79 na Chr. zien. Plinius volgde vanaf een schip de catastrofe. Mijn Napels is een heerlijk boek geworden, waarmee je tijdens je staycation je even kunt wanen in deze over the top Italiaanse stad. Napule, de inwoners noemen het de wereld. Een bijzondere wereld.
foto: cover Mijn Napels al fresco.
Mijn Napels, ontdek de meest fascinerende stad van Italië. Saskia Balmaekers (ISBN 9789401612104) is een uitgave van Xander en is te koop voor € 20,99.
Let op: volgende week een Napolitaans gerecht van de diva uit Pozzuoli…..
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Verlangen naar vakantie. Het mei/juninummer van de Smaak van Italië staat er vol mee. Niet dat we nu al direct kunnen afreizen naar de Bel Paese. Daarvoor is helaas nog steeds te veel aan de hand in het zwaar door corona getroffen land. Maar vooruitkijken en sognare in tijden van crisis kan helemaal geen kwaad. Want zeg nu zelf: wat zou jij op je wenslijst zetten, zo gauw je wist dat reizen weer mogelijk was? De Smaak zet het allemaal op een rijtje. Het magazine sprak met Nederlanders met een B&B of agroturismo, over hun leven tijdens de lockdown en erna. Hun leven lag plat, maar niet getreurd, vrolijk kijken zij alvast vooruit.
foto: Bolzano, het hoge Noorden met zwier.
Het hoge Noorden, apfelstrudel en aperitivo in Bozen of Bolzano, een stad vol adellijke architectuur met een heerlijke keuken. Wie weet een overnachting waard onderweg. Of voor een kort bezoek? Cagliari, de hoofdstad van Sardinië komt aan bod, een mooie mix van stad en strand, meren vol roze flamingo’s. Ideaal voor een azuren citytrip en om te proeven van de heerlijke Sardijnse keuken. Met een leuk lezersaanbod. Massimo Fenati, Italiaan in Londen,neemt je mee op reis in zijn fantasiewereld door zijn twee grote passies te combineren, bakken en illustreren. De Smaak van Italië stelde 6 vragen aan deze creatieve duizendpoot. Een lijst met zomerse veblijfadressen, waar je kunt slapen met smaak. Onno Kleyn vertelt in zijn column over wijn bij je pizza, of juist niet.
foto: Cagliari en zuid Sardinië om heerlijk uit te waaien.
Verlangen naar vakantie bevat ook een interview met Giorgio, who else, Armani. 87 jaar en nog steeds full force bezig in de modewereld. Lenterecepten met artisjok en pasta’s van de nonne. Een heel tijdschrift weer vol met mooie cultuur, leuke weetjes, fijne logeeradressen en heerlijke Italiaanse recepten. Al is er nog steeds social distance, dit nummer van de Smaak brengt Italiaans genieten iets meer binnen handbereik.
LET OP: De Mesdag Collectie in Den Haag opent vanaf 3 juni a.s. de deuren voor het publiek. De tentoonstelling Mancini, eigenzinnig en extravagant is nog tot en met 20 september te bezichtigen.
Mancini, eigenzinnig & extravagant. De in Napels geboren Antiono Mancini is één van de bekendste en spraakmakende Italiaanse kunstenaars te noemen van de 19e eeuw. Mancini was door zijn manier van werken zijn tijd ver voor uit en oogstte hiermee zowel kritiek als bewondering. Hij werd een graag geziene kunstenaar in de toenmalige Europese society. Alhoewel hij zelf eigenlijk te schuchter was voor deze sterrenstatus. Eén van de grootste bewonderaars van Mancini was schilder en verzamelaar Willem Mesdag, die gedurende 20 jaar zo’n 150 werken van deze Italiaan aankocht.
foto: portret Willem Mesdag.
Mancini, een kleermakerszoon, volgde zijn opleiding aan de kunstacademie van Napels. Op 18 jarige leeftijd exposeerde hij zijn werk al op grote groepstentoonstellingen en twee jaar later in Parijs. Hij bouwde al snel een groot netwerk van liefhebbers en opdrachtgevers op met zijn schilderijen en rake weergaven van de personen. Tijdens zijn leven was Mancini al een fenomeen. Als eerste kunstenaar verwerkte hij in zijn schilderijen stukjes glas, spiegeltjes of deeltjes van lege verftubes. Ook ging hij aan de slag met het ontwikkelen van bijzondere technieken. Zo maakte hij vaak een raster, graticola, van draden voor het model, dat hij schilderde en gaf dit nadrukkelijk weer op de schilderijen. Mesdag verzocht de schilder dit na te laten, maar dat vertikte hij. Op de tentoonstelling Mancini, eigenzinnig & extravagant zijn er enkele mooie voorbeelden van te zien. Net als de beschilderde achterzijden van een schilderij.
foto: een portret met raster, waarvan Mesdag geen fan was.
Het was altijd een spektakel om Mancini aan het werk te zien. Dat ging met veel bombarie. Hij zetten een focuspunt op het doek en vanaf dat moment rende hij tierend, lachend, dan wel mompelend rond het te schilderen model. Ach, dat zal het Napolitaanse bloed wel zijn geweest. De Ierse dichter Yeats zei hierover: ” Leek ik maar op het portret van Mancini, dan had ik al mijn vijanden hier in Dublin verslagen” Een contradictie vormend met zijn sociale verlegenheid. Zelf was Mancini niet zo van de society.
In 1876 kocht Mesdag als eerste Nederlanden een schilderij van Antonio Mancini. Het zieke kind is nog steeds één van de topstukken van de Mesdag collectie. Twintig jaar lang ondersteunde Mesdag Mancini door ongeveer 50 schilderijen en zo’n honderd tekeningen en pastels te bestellen. De mannen correspondeerden veel met elkaar, maar hebben elkaar nooit in levende lijve ontmoet.
foto: Mancini door John Singer Sargent.
Van 13 maart tot en met 28 juni 2020 is in De Mesdag Collectie het verhaal te zien van Mancini en Mesdag. Een speciale tentoonstelling, Mancini, eigenzinnig & extravagant, die de band tussen schilder Antonio Mancini en Haagse verzamelaar Willem Mesdag laat zien in veertig stukken, van schilderijen tot brieven. Laat je meevoeren in de wereld van Mancini.
foto: Adrienne Quarles van Ufford, conservator vertelt.
Bij een eigenzinnige schilder, die aan de andere kant ook ingetogen en wat verlegen was, past volgens Gereons Keuken Thuis, dit cacao pasta gerecht van de hand van Franz Condé, de chef van Roberto’s in het Amsterdamse Hilton. Hij voegt wat cacao aan zijn pastadeeg toe. Voor de kleur en de licht bittere smaak. Voeg daarbij gorgonzola en wat paddenstoelen en deze creatie springt van je bord af.
Recept voor chocolade tagliolini met gorgonzola.
Nodig:
25 g cacao
3 eieren
200 g pastameel
1 dl room
100 g gorgonzola dolce
125 g cèpes of funghi porcini
25 g boter
peper & zout
Bereiding:
Maak van het pastameel, eieren en cacao een mooi soepel pastadeeg. Laat het even rusten en maak er met de pastamachine mooie lange taglioni van. Laat de pasta op een rekje of stoelleuning drogen. Breng een grote pan water aan de kook en voeg flink zout toe. Verhit de boter en bak hierin de geboende en in stukjes gesneden paddenstoelen aan. Voeg de room en gorgonzola toe en laat zachtjes sudderen. Kook de taglioni in 4 minuten gaar en roer de pasta door de saus serveer direct met een hint van peterselie.
foto: covers De Smaak van Italië en tabloid No. 100.
De Smaak van Italië nummer 100. Zentein jaar geleden begon het met een jongensdroom en in een tot kantoor verbouwde garage. Zo startte Marcel Molenbeek zijn avontuur. Het zou iets moeten worden met Italië, geen import van olijfolie of wijn, maar een heus magazine over de geneugten van de Bel Paese. Pionieren, een eigen weg vinden en nu is er De Smaak van Italië nummer 100, de jubileum editie, met een speciaal katern vol leuke prijzen, die zijn te winnen. En natuurlijk de aankondiging van het leuke Little Italy Event in de Westergasfabriek, dat Gereons Keuken Thuis volgende week gaat bezoeken. Jullie toch ook?
De Smaak van Italië nummer 100 staat deze keer o.a. in het teken van twee nieuwe columnisten, Rome-correspondent Jarl van der Ploeg en Italië connaisseur Onno Kleyn. Zij gaan vanaf dit nummer leuke bijdragen schrijven over de Laars. Maar er is meer te lezen…. De Smaak van Italië struint door Toscaanse dorpen, gaat op zoek naar streetfood vibes in Firenze, laat BN’ers hun Italiëgevoel uitspreken en gaat badderen in Toscaanse warmwaterbronnen, net als de Romeinen. We lezen ons door de Bel Paese met de mooiste boeken. Ontdekken de geheimen van architect Vitruvius. Toevallig ligt zijn boek, de 10 principes van architectuur, hier al een tijdje te wachten op lezing door Gereons Keuken Thuis. De Smaak van Italië eet de Toscaanse sterren van de hemel en gaat slapen in een duurzame borgo. Thuis kun je aan de slag met comfort zuppa en recepten voor een groene start. Laat het u smaken, deze editie van de Smaak van Italië, nummer 100. En tanti auguri voor Marcel Molenbeek en zijn team. Op naar nummer 200!
Het nieuwe nummer van De Smaak van Italië is te koop bij je favoriete bladenman of online voor € 6,99.
foto: cover december/januarinummer van De Smaak van Italië.
Ontdek meer in 2020 met De Smaak van Italië. Precies aan het einde van mijn jaarlijkse #kerstrally plofte het nieuwe nummer van De Smaak van Italië op mijn deurmat. Een nummer vol lees- en reisplezier voor tijdens de komende feestdagen, want het is niet alleen maar eten en drinken, wat de klok slaat. De Smaak van blikt in het december/ januari nummer vooruit en signaleert nieuwe reistrends zoals retraites, zorg voor jezelf, happy camping, op pad met locals en het bezoeken van een second best city. Het tijdschrift gaat Fransiscus van Assisi achterna en bewandelt zijn paden in Umbrië. Een stille tocht door Fransiscanië.
foto: verstilde paden in Umbrië.
Tijd voor zee en strand is er aan de Toscaanse Costa Argento, waar voormalig vorstin Juliana heel wat vakanties doorbracht in Porto Ercole. Ongekende grandeur bekijken in Genua, la Superba met haar barokke palazzi. Eten uit de Smaak van Italië, het super kookboek van prima donna Claudia Roden. Logeren in de Galleria Emmanuele II in Milaan, wie wil dat nu niet? Oven gerechten van Adja Mehmet en koken alla Trapanese. Mooie huizen en dito verhalen van landverhuizers. Lees- en droomvoer genoeg voor onder de boom, als je even genoeg hebt van de zware kerstdis en jengelende familie. Lekker op pad door de Bel Paese met de Smaak van Italië. Ontdek meer in 2020 met de Smaak van Italië.
foto: barokke grandeur in La Superba.
Tot slot een voorbeschouwing van het jaarlijkse Little Italy event in de Westergasfabriek op 7, 8 & 9 februari 2020. Meer info vind je op Litle Italy
foto: Little Italy van 7-9 februari 2020
Het nieuwe nummer van De Smaak van Italië is te koop bij je favoriete bladenman of online voor € 6,99.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
