cooking vibes Archives - Pagina 77 van 79

01/06/2015

Pasta van tante Canasta.

foto: pasta van tante Canasta

Regelmatig plaatst Gereons Keuken Thuis recepten als “soep van mijn tante Doubs” of “pasta van mijn tante Canasta”op Twitter en Facebook. Natuurlijk zijn deze tantes fictieve dames. Ontsproten aan het proces, dat tijdens het koken ontstaat. In de keuken kan ik namelijk dromen, verhalen verzinnen of liedjes. Ja liedjes, want ik zing en neurie heel wat af tijdens het kookproces. (zachtjes dan)

Zoals sommigen weten leiden deze dromerijen tot een keur aan sprookjesfiguren. Pelle, maître Ronsard, Knøbbig, Madeleine, meneer Zimbo, Brodgøde en Luigi Spirali. Zij beleven allemaal spannende avonturen op gereonsverhalen.blogspot.nl En vaak geven ze een naam aan een gerecht zoals pasta van tante Canasta. Een easy tante, die Canasta Spirali, die altijd makkelijke gerechtjes maakt om de maagjes te vullen in Gereons Keuken Thuis.

Tante Canasta heeft altijd wat in huis, een restje spek, zongedroogde tomaatjes, wat uien, een zakje spinazie of veldsla. En pasta. In een handomdraai tovert Canasta daarmee een schotel op tafel. Althans zo verbeeld ik me dat als ik in mijn eigen ijskast tuur.

Vandaag dus een restjes recept, want #nowaste blijft nog steeds belangrijk in Gereons Keuken Thuis. Macaroni met geblancheerde spinazie, spekblokjes, paprika en tomaat. Een flinke snuif peper en Provençaalse kruiden en een dash Ligurische olie van de markt in Ventimiglia. (daar komt de familie Spirali vandaan) En pronto is de pasta van tante Canasta. Mangia bene stare bene! Een glas syrah rosé erbij van Wild Pig wineries.

Nodig:

1 blok gerookt spek van 250 g

1 paprika

200 g spinazie

12 zongedroogde tomaatjes

2 takjes basilicum

400 g macaroni

1 ui

4 tenen knoflook

extra vergine olijfolie

1 el provençaalse kruiden

zout en zwarte peper uit de molen.

Bereiding:

Wel de zongedroogde tomaatjes in wat warm water (1/2 uur). Snijd de ui, rode paprika in blokjes. Hak de tenen knoflook fijn. Snijd de spek in grote blokjes. Breng water aan de kook en blancheer de spinazie kort. Giet af en laat de spinazie uitlekken. Bak de spek uit en laat deze op vel keukenrol uitlekken. Bewaar wat van het spekvet. Doe een eetlepel olie in de pan en fruit de ui, paprika en knoflook kort aan. Voeg de spek weer toe. Kook intussen de macaroni beetgaar, giet af en voeg toe aan de spek, paprika en ui. Doe de spinazie erbij en de gescheurde basilicum blaadjes. Maak het geheel op smaak met de provençaalse kruiden, zout en flinke draai zwarte peper. Roer een flinke scheut extra vergine olie door het gerecht. Serveer de pasta in een schaal.

29/05/201529/05/2015

Wilde pluk met Wild Pig.

foto: de wijnen van Wild Pig.

Hoe wild en terroir wil je het hebben? Een beetje druilerige ochtend in hartje Arnhem, park Sonsbeek, waar Gereons Keuken en Route naartoe toog voor een heuse wild pick. Na een kop koffie of thee van op berken parasiterende paddenstoelen (geen hallucinerende) gingen we en petite comité het bos verkennen. Op zoek naar eetbare dingen. Net zoals wilde zwijnen of varkens doen, vertelde Edwin Florès, wildplukker. Varkens eten van alles. Waar hun neus hen naartoe leidt. Beukennootjes, een bron van proteïne en zetmeel. En beuken staan er volop in Sonsbeek. Al honderden jaren. Witte klaver, die we direct plukten. Een klaversoort met een licht zurige smaak, die doet denken aan sauvignon blanc. Met noten van granny smith. Zevenblad. Een flinke bos waterkers langs de rand van een beekje. Edwin liet het allemaal zien. Vol verve en in touch met het terroir, want naast wildplukker is hij ook een gepassioneerd verhalenverteller. Dat doet hij ook in de workshops die hij geeft en de boeken, die hij schreef over wilde pluk. Kijk eens op casaforesta.nl/workshops Het is leerzaam en inspirerend.

foto: wildplukker Edwin in actie.

Na de wandeling werden we ontvangen in Ressen op het, als ik het zo mag noemen, domaine van Edwin. Een paradijs in de Over Betuwe met een wildpluktuin, een moestuin en natuurlijk de varkens. De soep en quiches van raapsteel en erwtjes stonden uitnodigend klaar. Hier ontmoetten we Véronique Torcolacci, wijnmaakster uit de Languedoc. Verbonden met het terroir is zij de producente van Wild Pig wijnen. De wijnen stonden in gelid klaar om te worden geproefd, nadat de vigneronne het verhaal van Greta had verteld. Net als op de Veluwe komen er in de Languedoc veel everzwijnen voor. En zoals we die ochtend al hadden begrepen hebben varkens een neus voor lekkere dingen. Zo ook Greta, die gulzig snoepte van een perceel chardonnay. Totdat ze op een dag door Véronique gewond werd aangetroffen tussen de ranken. De zeug werd verzorgd en uiteindelijk op 16 november, Sint Margaretha vrijgelaten. Een naam was geboren. De wijnen heetten voortaan Wild Pig, met als handelskenmerk een afbeelding van Greta. Een zomerse range vol smaak.

foto: soep van Casa Foresta

Wild Pig Winery, wildpigwines.com betrekt zijn druiven van een veertigtal wijnboeren in de regio. Van Limoux op de hellingen tot de kust. Er zit soms wel vier weken tijd tussen de eerste en laatste pluk. Er wordt begonnen aan de Mediterrane kust, waar de zon intenser is en langzaam daarna worden de hoger gelegen percelen geoogst. Van de druiven maakt Véronique mono cépage wijnen. Chardonnay, Sauvignon Blanc en Viognier tekenen voor wit. Syrah met nachtelijke pluk en een inweek van slechts 4 uur levert de rosé. En natuurlijk een peperig rood!. Daarnaast is er rode Merlot en Cabernet Sauvignon. Allemaal vrolijke fruitige wijnen voor de borrel of misschien wel voor bij Gereons Keuken al fresco deze zomer. (ik kom er op terug)

foto: vigneronne Fanny maakt worstjes.

Maar er moest nog gewerkt worden. Want zo’n wilde pluk met Wild Pig maakt hongerig. Er werd worst gemaakt. Met kruiden uit het bos en van de grond van Casa Foresta. Fanny Spironelli, wijnvrouw uit Gigondas ging samen met Véronique en andere aanwezigen aan de slag. Er werden twee soorten worst gemaakt, een met venkelzaad en zout en één met kruiden. Edwin deed vakkundig voor hoe hij zijn varkensvlees verwerkte. Deze week schreef ik nog over de worstjes van de wijnvrouw. (een gouwe ouwe uit mijn boekje) Nu zag ik eens een andere letterlijke versie hiervan. Fanny maakte worstjes alsof ze nooit anders had gedaan.

foto: de biggetjes

Het druilerige van de ochtend maakte plaats voor het lentezonnetje en onder het genot van de wijnen van Wild Pig, de verhalen van Véronique en Edwin, werden we getrakteerd op gegrilde worst. met uitzicht op de worstjes to be. Zij struinden dartel door de wei. Dat dan weer wel. Ik heb genoten van het terroir, de wilde pluk met Wild Pig.

foto: de jonge cépages van Wild Pig

Naschrift: De 7 variaties wijnen van Wild Pig worden in Nederland verkocht bij de blauwe grootgrutter in fles (0.75 l) en een pouch (1.5 l) #spon

25/05/2015

Herman over bonen.

foto: Herman over bonen.

Een groot deel van de Nederlandse bruine bonenteelt vindt plaats in Zeeuws Vlaanderen. Door Bartje, die niet bad voor bruine bonen dacht ik altijd aan Drenthe bij deze vergeten groente. Want dat vindt Herman de Blijker het. Een vergeten groente, waar hij nu samen met Jaap van Rijn een kookboek aan waagt. Herman over bonen. Er worden boeken vol over paddenstoelen, wild en asperges geschreven. Maar een duidelijk verhaal over bonen is er niet. Terwijl bonen een grote bijdrage aan de Nederlandse keuken hebben geleverd. Denk aan kapucijners, veldertjes, raasdonders en bruine bonen, die oorspronkelijk uit de Nieuwe Wereld kwamen.

Net boek start met de geschiedenis van de boon. De ontdekking van de bruine boon als voedsel. Hoe hele volksstammen bonen aten, totdat de aardappel en vlees deze rol overnam. In de bladzijden erop wijdt Herman den Blijker een aantal woorden aan de bruine boon, de drogers uit Biervliet, het weken en het wecken en een overzicht van bonensoorten. Dit maakt het eerste deel van Herman over bonen erg interessant. Ik heb er nooit bij stilgestaan, dat er over bonen zo veel viel te melden. En dan ook nog eens de voedingswaarde, want een boon is proteïne en zetmeel tegelijk. Vlees, groente en aardappelen. De boon past uitstekend in de trend van superfoods, alleen dan vele malen goedkoper. En van eigen bodem.

We gaan koken, uit pot, blik, vers of gedroogd. In bonen op brood, het eerste receptenhoofdstuk kunnen we genieten van een haringsalade met witte bonen, kikkererwten met knoflookpuree.en veldertjes met bloemkoolroosjes.

Hierna gaat Herman over bonen verder met soepen, koude Spaanse soep met ham en bonen. (leuk om eens tijdens een kookworkshop te doen. Een courgette-venkelsoep met witte bonen. Of wat te denken van een Indische bruine bonensoep?

Hierna reizen de schrijvers af naar Zeeuws Vlaanderen, koken in de bonenbelt. Met anekdotes van de inwoners uit het bonenland over bonen en heerlijke recepten Vlaamse bruine bonen van Karin. De bruine bonensoepen van Celina en Nellie.

Het kookboek gaat verder met salades met bonen, gevolgd door hoofdgerechten met de boon in de hoofdrol. Smakelijk gefotografeerd. Eendenbout met flageolets En wat te denken van kalfsrollade met geglaceerde wortel en veldertjes. Zo veelzijdig zijn bonen dus, Voor in een salade, als soep, als heerlijke landelijk maaltijd en in culinaire hoogstandjes.

Herman over bonen is een praktisch en leuk geschreven boek, met verhalen over de boon. Het geeft je nieuwe ideeën voor recepten. Ik heb het met plezier gelezen. Ik ga er eens mee aan de slag in Gereons Keuken Thuis.

Herman over bonen, door Herman den Blijker en Jaap van Rijn (ISBN 9789059566354) is een uitgave van Fontaine uitgevers, fontaineuitgevers.nl Het is te koop voor € 16,95.

22/05/2015

Kalfsstoof met olijven.

foto: Gereons Sea Spot

Het is lente, de zon, mijn balkon en de blauwe luchten nodigen uit tot het betere buitenleven. Licht en luchtig. Eten al fresco in Gereons Keuken Thuis. Ik kan daar niet genoeg van krijgen. Dromerij, want vandaag kwamen nieuwe gasten aan in Gereons Sea Spot. Dan wil ik op een vrijdag als deze niet nog uren in de keuken staan, maar meteen iets warms en zuidelijks proeven, zoals deze Corsicaanse kalfsstoof met olijven. Zacht kalfsvlees van de schouder met zwarte en groene olijven. Geen omkijken naar en met een salade in een handomdraai op de balkontafel gezet. Een lekker glas rosé van de Ile de Beauté erbij. En het Pinksterweekend kan beginnen.

Nodig:

800 g kalfsvlees in blokjes (schouder)

2 wortels

2 uien

2 takjes tijm, 2 laurierbladeren en 1 takje rozemarijn (bouquet garni)

2 tenen knoflook

1 el bloem

2 el olie

zout en peper

1 dl runderbouillon

1 glas witte wijn

50 g zwarte en 50 g groene olijven

Bereiding:

Snijd de wortels in stukjes, snijd de uien in dunne ringen. Pel de knoflooktenen en snijd ze fijn. Verhit een el olie en fruit de wortel, ui en look kort aan. Verhit in een stoofpan nog wat olie. Snijd het kalfsvlees in blokjes en bestuif met wat bloem. Bak het vlees rondom bruin. Voeg de ui en wortel toe en blus af met bouillon en wijn. Hang het bouquet garni in de pan en laat het geheel een uur stoven. Verwijder het bouquet garni. Voeg de zwarte en groene olijven toe en verwarm deze nog enkele minuten mee. Voeg als laatste peper en zout toe. Serveer dit gerecht met een lekker stevig brood en salade.

19/05/201519/05/2015

Foodblogevent mei, kruiden.

Het al fresco seizoen is nu al een dag of 10 geopend in Gereons Keuken Thuis. Alleen werken de weergoden niet echt mee. In ieder geval geeft dat wat extra tijd om eens na te denken over kruiden, het thema van het foodblogevent van deze meimaand. Ik had net een nieuwe batch kruiden geplant op mijn balkon. Ze worden nu geteisterd door valwinden. maar dat mag de pret niet drukken. Na regen komt zonneschijn.

Kruiden dus in een stevige saus met een bite, chimichurri, een al time favorite voor in de zomer. Voor op de BBQ. Dat wordt mijn inzending deze maand. Hij stond al eens eerder in mijn kook- en leesboek. Een makkelijk te maken salsa met de staafmixer. En voor de host van deze maand Oesters en Uien, het smaakt ook heerlijk op een rauwe oester. Verandering van spijs doet eten.

Chimichurri. Een pittige saus waar je je steak mee insmeert, je brood. En dan roosteren maar! Lekker sterk. De tranen in je ogen. Een stevige rode wijn van de malbec druif erbij en je Argentijnse asado is een fiesta. Denk eens aan een mooi glas rood van Bodegas ougenheim. http://gouguenheim.com.ar/

Nodig:
100 g gehakte peterselie

2 tl gedroogde oregano

4 tenen knoflook

2 el rode wijnazijn

1/2 el grof zeezout

peper

2 rode Spaanse peper in ringetjes

5 el olijfolie

Bereiding:

Doe alle ingrediënten in een kom en maal deze met de staafmixer niet te fijn. Voeg de olie en azijn toe om er een mooie emulsie van te maken

11/05/201511/05/2015

Sterren van de hemel, Larisse van der Haar-Buijze

foto; Sterren van de hemel.

De wens van haar zoontje Daan werd de missie van Larisse van der Haar-Buijze. Want hoe klein deze jongen ook was, Daan wilde dat iedereen iets lekkers kan eten, zelfs als je het niet mag. Een mooie wens en een mooie missie. Larisse voegde de daad bij het woord en schreef Sterren van de hemel, koken voor iedereen, met weglaten of alternatieven van/voor veel voorkomende allergenen. Een bijzonder boek, te meer omdat ik weinig kennis heb van allergenen. En ik het vaak lastig vind als ik kookworkshops geef. Wat zet je iemand die geen noten mag voor? Een bijzonder boek, omdat het uitgaat van lekker koken zonder vermanend vingertje Want dat is het beeld wat ik vaak heb als er over allergenen wordt gerept. Dat het iets zeurderigs heeft. Larisse opent je ogen in dit boek. Niets zeurderigs, gezellig eten ook als je iets niet mag. We maken er een uitdaging van. En daar houdt Gereons Keuken Thuis van.

Het boek start met algemene tips, alvorens aan de slag te gaan. een kruidenspieklijstje, ovenbereidingen, Larisse’s glutenvrije taartmix. Daarna besteedt de schrijfster aandacht aan onmisbare dingen in de keuken, sauzen, bouillon, kruidenmixen dressings en tafelzuren. Het volgende hoofdstuk heet een goed begin. en dat is het, vol basisrecepten voor allerlei eetmomenten.

Gevolgd door altijd lekker. Als je een druk bestaan hebt is er altijd nog een gaatje te vinden voor een lekkere snelle maaltijd. Supersoepen, zoals luilekkersoep uit de Römertopf, een favoriet van Larisse.

We gaan naar buiten in het hoofstuk erop. Koken in en uit de tuin. Zelf kruidenmengels vijzelen. Zelfs in de winter buiten koken met een warme muts en wanten. En dan die Rumtopf, ik proef de Betuwse smaken al. (zei deze blogger, die zelf is geboren in Tiel tussen het fruit, maar dat terzijde)

Verwenmomenten, Larisse is niet zo’n snoeperd, maar herinnert zich wel degelijk de roze Barbapapa taart. Een feest is niet compleet zonder taart. Net zo min als het Sinterklaasfeest dat is zonder kruidnoten. Er is veel aandacht voor allerlei feestelijke momenten, zoals de borreltijd, ook een favoriet moment van Gereons Keuken Thuis.

In het laatste hoofdstuk gaat Larisse richtig los! Echt cheffen, feestelijk eten, koken op hout. Een lust voor het oog en de smaak papillen. Fluweelzachte bietensoep, aspergerisotto (nu in het seizoen) en hachee van hert. Wow! Nog een dessertje van slimme wafels met warme bramensaus. Je avond kan niet stuk.

Iedereen moet kunnen genieten van lekker eten, zelfs als ze “niets”mogen. een mooie uitdaging, mooi geschreven, deze missie. Sterren van de hemel is een leerzaam boek, voor thuis, maar ook voor profs. Met aandacht voor de mensen. En als je het samen doet en samen van de maaltijd geniet is je missie voltooid. Daan had gelijk. Ik ga er mee aan de slag. Sterren van de hemel.

Meer info over Larisse, haar activiteiten en producten vind je op larisse.nl

Sterren van de hemel (ISBN 9789081764865) door Larisse van der Haar-Buijze is een uitgave van uitgeverij Loopvis, loopvis.nl en kost € 29,95

08/05/2015

Mijn Keuken, Mimi Thorisson.

foto: Mijn Keuken

Gereons Keuken Thuis houdt van la France profonde. Dat mag inmiddels wel bekend zijn. Ik ben gek op de keuken van de perfecte zeshoek en heb daar al heel wat blogs aan gewijd. Nu ligt er een boek voor me, dat één en al France profonde uitademt. Mijn Keuken van Mimi Thorisson. In tegenstelling tot wat ik in mijn vorige blog meldde, maak ik vandaag toch een kleine tour du terroir.

Mimi groeide op in Hong Kong, alwaar haar Engelse vader haar ’s avonds mee aan de arm nam om te gaan snacken van alle dingen die op straat werden verkocht. Door haar Franse moeder bracht Mimi heel wat vakanties door in Frankrijk, waar zag hoe haar grootmoeder als een echte voedselfilosofe elke artisjok behandelde als een schat. Haar tante Francine, ook een begenadigde kok, was de hoofduitvoerder van vele maaltijden. De schrijfster zal nooit de tuinbonensoep vergeten.

Mimi Thorisson ging studeren in Engeland en Frankrijk en belandde in Parijs. Samen met haar man Oddur schreef ze culinaire gidsen.

Op een dag bevonden Mini, haar man en 5 kinderen zich op de pont van Royan naar het schiereiland Médoc in de Bordelais. Een vrij ongerept stuk Frankrijk, bekend om zijn wijnen. Niet in de eerste plaats om de bossen, het wild, de campagne en de zee. Beiden zochten meer ruimte. Voor de kinderen en de honden. In tegenstelling tot het haute de gamme appartement in het 7e arrondissement kozen Mimi en haar man een boerenwoning. Ze werden campagnards. Mimi ging bloggen op haar blog http://mimithorisson.com/ In Parijs had ze nooit veel gekookt, maar hier in de Médoc maakte ze alles goed. Zo ontstond het idee voor Mijn Keuken, vier seizoenen koken met oogstrelende foto’s van haar man Oddur.

Mimi is een aanhanger van de kreet van Alain Passard: “Tomaten in december, dat is niet normaal” en probeert te koken met wat er per seizoen voorhanden is. Uit haar tuin of op de markt. Bij de slager of vishandelaar.

Het voorjaar start met de tuinbonensoep van tante Francine, eendenconfit parmentier en bugnes. Stevige kost met de lichtheid van de lente.

In de zomer speelt ze vaak het spelletje eten met beroemdheden. Ze stelt zich dan voor wat ze la Loren voor zou zetten of Woody Allen. Deze sterren worden getrakteerd op soep met pistou, langoustines met Armagnac en kersenclafoutis. Ik hoop dat ik eens mag aanschuiven. (maar ik ben niet beroemd)

De herfst, wijnoogst, cèpes, terrines en vijgen. De oogst is binnen en op tafel tovert Mimi met deze producten. Oogstsoep, een gegrilde entrecôte à la bordelaise en peren zoals in de Médoc. De laatste moet ik als Beaujolais adept eens proberen.

Winter, het schiereiland komt tot rust. Er wordt gejaagd. Mimi krijgt allerlei schepsels uit het bos. Daar moet mee worden gekookt. Gougères met roquefort, garbure en Sarah Bernard koekjes. In het gezin van Mimi wordt stevig gesmikkeld en gesmuld.

Ondanks dat haar leven in Hong Kong ver achter haar ligt, viert Mimi nog altijd Chinees Nieuwjaar. Zo krijgen haar Franse kinderen een stukje Oosten mee. In Mijn Keuken vind je als toegift wat recepten voor dit speciale feest. Wonton soep, thee-eieren en mangopudding.

En zo is het jaar rond in Mijn Keuken. Een jaar op het Franse platteland. Mijn Keuken is een boek voor de liefhebber van de Franse plattelandskeuken. Het nodigt uit zelf een maaltijd aan te richten, zelfs als je in de stad woont zoals Gereons Keuken Thuis. Ik ga zeker deze zomer al fresco koken uit dit boek.

Mijn Keuken, een jaar koken op het Franse platteland. (ISBN 97890595655944) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en kost € 29,95

06/05/2015

Tour du terroir, la rentrée

foto: het gele zandsteen van Metz.

Met een zonnetje in de rug en fikse buien in het vooruitzicht rijden we terug naar Nederland. Gereons Keuken en Route loopt op deze meidag ten einde. Drie heerlijke weken getoerd in de perfecte zeshoek. Langs de wijngaarden van de Côte d’Or. Smikkelend en smullend van jambon persillé en gele kip in een witte wijn saus. En niet te vergeten de cassis-omelet met marc de Bourgogne-ijs. Vergezeld van een koel glas Viré Clessé en rode Santenay. Een mooie start.

foto: cassis-omelet met marc-ijs

Volgende etappe was de Cité des Papes, Avignon, in de regen. En vol met Chinese toeristen. De fameuze brug St. Bémézet stond helaas in de steigers. Dat mocht de pret niet drukken, want Gereons Keuken en Route smulde van de oesters en een bavette met sjalotjes. Wijn ontbrak wederom niet in de vorm van een kwiek glas Picpoul de Pinet en een Côtes de Rhône bij Brasserie du Théatre. Aanrader voor onderweg.

foto: het torentje van St. Tropez

De volgende etappe was het leuke appartement la Victoire, waar we al eens verbleven. Ik componeerde destijds een salade voor de eigenaars. Gewapend met grillpan en staafmixer braken heerlijke dagen van koken aan. Hummus, gerechten uit het Saint Tropez kookboek van Nina Parker. Het bezoeken van de lokale markt met alle geuren en kleuren. Aïoli en geroosterde eendenborst voor een verjaardagsdiner in Club 55 stijl. Een apéro in de haven. Rijden langs de corniche, alwaar ik een heerlijke picknick plek ontdekte. Jeugdsentiment bij Port la Galère. Slenteren over de Croisette in Cannes. Allemaal op een boogscheut van dit leuke appartement in Fréjus.

foto: de Estérel

Italië lonkte. Het is markt in Ventimiglia en iedereen is uitgenodigd lijkt het. Verse groenten zover het oog reikt. Een keur aan vis. Cookingvibes galore als ik het zo mag noemen. Logisch dat Gereons Keuken en Route fors insloeg. Olie, rijst, citroenen, pesto, een cederappel en nog veel meer ging in de kofferbak. De risotto daags erna, gemaakt van alle meegesleepte waar smaakte heerlijk. Hoe kan het ook anders?

foto: pesce in Ventimiglia

Nog enkele dagen van het strand, de zee en het weer genoten en de laatste etappes stonden al voor de deur. Via het prachtig Provençaalse landschap op weg naar Mâcon. Een rakje file in Lyon, mooi de tijd om het nieuwe Confluences Museum te bekijken. (het interieur staat op de agenda voor een andere keer) Terug in de zuidelijke Bourgogne. Altijd een feest om weer terug te keren. om wat boodschappen te doen en te eten. Slakken, een terrine de campagne en wijn. Een glas Viré en een rode uit de Chalonnais (Buxy). Tournus verbaasde lichtelijk na 2 jaar. Wat was hier aan de hand? Van ingeslapen stadje naar een hipster hub. Een leuke stek om te verblijven. En passant de Uchizy van Talmard gekocht. En niet te vergeten de Viré van Sallet. Mooie witte wijnen uit de Mâconnais. De moeite van het omrijden waard.

foto: kade Tournus

De kers op de taart bestond uit twee dagen Lotharingen, la Lorraine. Nancy en Metz twee gezellige steden op een korte reis van Nederland. Het adellijke stadshart van Nancy en de gele gloed van het zandsteen in Metz. De blauwe lucht erboven. En de laatste lunch in een brasserie met asperges. Wat wil een mens nog meer?

foto: asperges in Metz

Met dit fotoverslagje komt ook een einde aan de serie Tour du Terroir op Gereons Keuken Thuis. De zomer is in aantocht en het buitenleven lonkt. Vol vitamine F en lekker doorzond start a.s. vrijdag Gereons keuken al fresco. Ik heb er zin in, jullie ook?

01/05/201501/05/2015

Gereons Keuken al fresco

foto: sinaasappel en route

Het is vandaag 1 mei, dag van de Arbeid, maar daar wil ik het helemaal niet over hebben. Inmiddels is Gereons Keuken thuis al danig in de al fresco stand geraakt. Door de blauwe zee, door de nog blauwere luchten en de warm gele bol die alle kleuren hier in Zuid Frankrijk radiant maakt. Al fresco eten als het ’s avonds wat koeler wordt, picknick op het strand met de zelfgemaakte tabouleh en broodjes of ergens met uitzicht op de Méditerrannée. Groenten van de Italiaanse markt, een mooie eendenborst, nog wat rawit pepertjes uit de foodybox van Kroon op het Werk en zelfgeplukte sinaasappel uit Hyères. Wat een feestmaaltijd levert dat op onder de Provençaalse luchten. Gereons Keuken al fresco.

Deze staat van zwelgen is niet eeuwigdurend. Ons kleine kikkerland lonkt over een paar dagen. Het zal wennen zijn, maar met een beetje redelijk weer en wat goede moed start ik het al fresco seizoen vanaf eind volgende week. De grill weer naar buiten, olie maken in de door mij verzamelde flessen. kruidenpotten planten op het balkon. En koken maar in de buitenlucht. In ieder geval tot half september of half oktober. (Wie weet krijgen we weer een mooie Indian Summer)

Het al fresco seizoen kan mij niet lang genoeg duren. Dit jaar nodig ik jullie allen opnieuw uit jullie trouvailles op mijn blog te delen. Jullie favoriete buitengerecht voor zomerse lunches, barbecues of picknicks. het kan niet gek genoeg. Ik plaats deze op mijn blog en op 15 september maak ik de winnaar van een leuk kookboek bekend. Ga er snel naar speuren bij mijn rentrée in Nederland.Vandaag een recept voor hamburgers à la provençale met koude ratatouille. ( ik ga hierbij vanuit dat je nog een restje ratatouille in de ijskast hebt staan) We drinken er een koude Costières de Nîmes rosé bij.

Nodig:

500 g rundergehakt

2 el paneermeel

1 tl komijn

1 tl paprikapoeder

2 tl provençaalse kruiden

1 sjalotje zeer fijn gesnipperd

3 tenen (verse) knoflook

peper en zout

olie

restje ratatouille,

veldsla

citroenmayonaise

4 dikke sneden boerenbrood

Bereiding:

Meng door het gehakt de paneermeel, de geperste knoflook, sjalot, de kruiden, specerijen, peper en zout goed door elkaar. Maak er 4 hamburgers van. Bestrijk de burgers met wat olie en strooi er nog wat provençaalse kruiden over heen. Rooster de burgers tot ze gaar zijn. Snijd de ratatouille fijn (als dit al niet het geval is. Rooster op de grill de met wat olijfolie bestreken sneden boerenbrood, beleg deze met de sla en leg hierop de burger. Garneer het geheel met een schep ratatouille en een flinke klodder mayo!

Bon appétit en niet vergeten jouw heerlijke recept in te zenden voor Gereons Keuken al fresco!

28/04/201518/07/2024

Saint Tropez, komkommersoep.

Gekleed in dezelfde shorts staan vader en zoontje op de Place des Lices naar de verrichtingen van de bouleurs te kijken. Moeder en dochter kunnen hun ogen niet afhouden van alle nieuwe modetrends in de etalages. Saint Tropez, voor ieder wat wils, voor elk zijn eigen bühne. Alsof het een rij spotlights is schijnt de zon op de pastelkleurige gevels van de haven. De jachten liggen er glimmend als kristallen bij, het personeel lummelt wat rond. Het terras van Sénéquier zit vol. Een dame in haar nieuwe bontjas rookt een sigaret. (het is 24 graden) Voor restaurant l’Opéra oefenen de danseuses hun laatste pasjes voor het spectacle van die avond. Een visser is vloekend bezig zijn pointu aan de praat te krijgen. De gele koepel van het kerkje torent boven dit gebeuren uit. Saint Tropez, het is een komen en gaan van toerist, boho chic en starlet, Het stadje blijft dat je ne sais quoi houden. Er wordt geflaneerd, er is tijd voor een aperitief, een petit café en voor show. En iedereen doet er aan mee. Lekker mal. Elke bezoeker wordt bevangen door dit virus, dat Saint Tropez heet. Om daarna weer terug te keren naar de camping, het vijfsterren hotel of het gehuurde huisje. In een warme auto in de file op de D98. Dat dan weer wel. The show is over take a bow….

Vandaag zoek ik wat verkoeling na alle tralala en brouhaha. Een koude komkommersoep met dille. We drinken er een bleke rosé uit de Golf van Saint Tropez bij.

Nodig:

1 komkommer

1 rijpe avocado

sap van 1 citroen

2 takjes dille

250 ml volle yoghurt

1/2 l water

peper en zout

Bereiding:

Zet vier natgemaakte kommen in de vriezer. Was de komkommer. Verwijder de zaadlijsten en snijd in blokjes. Was de dille en rits de blaadjes eraf. Schil de avocado en snijd deze in blokjes. doe alle ingrediënten, de komkommer, yoghurt, avocado, water, dille, peper en zout in een kom. Pureer alles met de staafmixer. Laat de soep nog even afkoelen in de ijskast en serveer direct in de licht bevroren komen.