Het oog eet ook mee. Inderdaad eten als plaatje. Je bord maar koud laten worden, omdat de foto niet naar wens lukt. Elke foodie kent het verschijnsel van “Zallemut een nog een keertje overdoen” Ik ben er mee gestopt. De foodfoto’s, die ik plaats zijn niet van die “ohlala” schoonheid of die “je ne sais quoi” styling. Heb ik op Gereons Keuken Thuis nooit als speerpunt beschouwd. Het schrijven van mijn food and wineblog is in eerste instantie uit gemak ontstaan. Zat ik vaak daags na een door mij georganiseerde wijnproeverij mails te tikken met recepten, die ik daags ervoor had geserveerd. Vaak uit de losse pols tijdens het inschenken van de glazen wijn. Niets meer en niets minder. Zo blog ik ook. Veel recepten ontstaan niet in de keuken, maar zoals deze ochtend aan de keukentafel van Gereons SeaSpot. Gewoon ontsproten aan mijn bolletje. Droogkoken noemde ik dat eens op de radio en typen maar. Daar schiet inderdaad dan het plaatje bij in. Ach who cares?
Ik ben ook niet zo van het trial and error. Ik heb de constante drang om iets nieuws te bedenken, op onderzoek uit te gaan. Daarom kook ik eigenlijk nooit recepten uit kookboeken. Ik savoureer de recepten. Sla de context en kleur van het boek als filmpje op in mijn geheugen. En als de tijd dan rijp is gaat het stomen, malen en vliegt een recept voor een blog eruit. Nooit te lang mee bezig zijn. Daarom is Gereons Kookboekenhoek continue in beweging. Dingen komen en gaan. Dat is voor mij de essentie van het schrijverschap. Een Normandische appeltaart pur beurre wordt bedacht tijdens de matinale zwemsessie. Mijn recept voor worstjes van de wijnboer heb ik te danken aan alle tochten door de Beaujolais. En de funky burgers met zalm voor een kunstenaar ontstond tijdens een rondje Stedelijk. Ik doe veel dingen ins Blaue hinein. Een leeg zwembad als canvas, de grijze Noordzee als doek of het plaveisel van de stad als bouwsteen.
Dit gezegd hebbende komen we bij het mooie thema Het oog eet ook mee., waarmee Sophie van Wijnen alle bloggers uitdaagt eens te beschouwen wat je overnieuw zou kunnen doen. Die foto, die tekst of allebei. Een leuk ruim thema, waar iedereen iets mee kan. Ook in Gereons Keuken Thuis valt er visueel wat te verbeteren. En ik weet meteen wat. Mijn nieuwe kookboek Gereons Keuken en route wil ik frisser hebben, ietwat meer foodfoto’s, prikkelender tekst, want daar wordt het oog ook naar getrokken. Vrolijker kleuren, funky voor de cityvibes, groen en dartel à la campagne en azuur en zeeschuim voor dat strandgevoel. Ja zo ga ik het binnenkort briefen aan degene, die deze handschoen oppakt. Geen makkelijke taak, want ik kom nooit met beeld wel met tekst. Zo zie je maar op deze donderdagmorgen terwijl ik uitkijk over het grote blauw vanuit mijn raam. Het oog eet ook mee!
Voor dit thema een oud recept uit een oud evenement, dat weer nakende is. Op 1 juli a.s. is het weer dag van de pastasalade. Spannend. Onderstaand het recept van vorig jaar. Mijn inzending voor het oog eet ook mee. Drink bij deze salade een zwoele witte viognier uit Zuid Frankrijk.. Ik kan deze wijn al ruiken.
Nodig:
300 g gekookte en afgekoelde penne.
1 gele paprika
1 sjalotje
1 citroen
3 speklapjes
1 el ras al hanout
1 el vloeibare honing
1 el gehakte bieslook
1 blikje mais
peper en zout
3 el olijfolie
Bereiding:
Maak van 1 el olie, 1 el honing en 1 el ras al hanout een marinade. Smeer de speklapjes hiermee in. laat de marinade 15 minuten intrekken. Verhit de grillpan en bak de lapjes tot ze krokant zijn. Zet het vlees apart onder wat folie.Was en snijd de paprika, laat de mais uitlekken en snipper het sjalotje. Hak de bieslook fijn. Meng alles door de afgekoelde penne en maak op smaak met flink wat peper en zout. Liefhebbers van pit kunnen een tl harissa pasta uit Tunesië toevoegen.Maak van 2 el olijfolie, wat citroensap en wat rasp van de schil een dressing en meng deze door de salade. Snijd hierna de speklapjes fijn en voeg deze toe aan de pastasalade. Serveer direct.