Vini Bio 2023. Karanika wijnen. Een stormachtige maandag, een prima dag voor GKT, om in het Van der Valk Overamstel de tiende editie van Vini Bio te bezoeken, georganiseerd door Ghislaine Melman. Deze proeverij is altijd een mooie gelegenheid om kennis te maken met wat er op biologisch wijngebied valt te beleven. De dag werd afgetrapt met een masterclass Griekse mousserende en rode wijn door de bevlogen wijnmaker Laurens Hartman van Domaine Karanika. Hij volgde na een carrière in de uitgeverswereld zijn hart en werd wijnproducent. In eerste instantie wist hij nog niet waar, maar uiteindelijk werd het Griekenland, zijn roots van moeders zijde. Een schot in de roos. Hartman en zijn vrouw maken wijnen in het Noordwesten van Griekenland op natuurlijke en biologische wijze. Niet biodynamisch, want Hartman is wars van religies of zoals hij tijdens zijn betoog toevoegde: multi religieus. Hij wil het beste van elke stroming combineren. Biologische teelt voor stille rode wijn en de beste methodes uit de Franse Champagne.
In het begin in 2008 had Domaine Karanika een productie van slechts 4000 flessen, gegroeid naar een productie in 2022 van 100.000 flessen. Geen sinecure. En Laurens dacht het, na een drukke management baan in de uitgeverijwereld, rustiger aan te gaan doen. Het toverwoord: alles is organisch gegroeid en verlopen. En zijn avontuur in de Griekse bergen kent vele nieuwe uitdagingen en etappes. Hoe anders dan vergaderen, leiding geven en managen. De mousserende wijnen van Domaine Karanika schitteren op de kaart in de tophoreca. Wat te denken van 11 Madison Park in New York? En nog steeds groeit κτήμα Καρανικα. Inmiddels exporteren ze naar 17 landen. GKT proefde rood gemaakt van xinomavro en bubbels van assyrtiko en xinomavro. Mooie bio wijn van oer Griekse druiven. In het het voorjaar meer over de bevlogen Hartman. GKT heeft hem uitgenodigd mee te doen aan talk & table. Dat wordt een mooi verhaal.
foto: fonkelrood in het glas van xinomavro druiven.
De Karanika wijnen tijdens de masterclass van Laurens Hartman. Deze worden in Nederland verkocht door Champagnist.
De start : Xinomavro 2020, een fonkelrode wijn gemaakt van druiven van 110 jaar oude wijnranken. Het mooie aan de wijngaarden in deze noordelijke streek is, dat er niet is geënt vanwege phylloxera. Dat lossen ze bij Domaine Karanika op natuurlijk wijze op. Overigens net als andere plagen in de wijngaard. Deze rode wijn heeft veel fruit, een hoge zuurgraad en doet denken aan een pinot noir uit Bourgondië.
De Cuvée rosé 2021 extra brut, gemaakt van 98 procent xinomavro en 2 % limniona. Laag in de alcohol met 11,5 % Een feestelijke rosé wijn
De Cuvée spéciale extra brut 2020. Deze witte mousserende wijn is gemaakt van 90% xinomavro en 10 % assyrtiko. Een stevige mousse, die GKT aan cava deed denken, Vegetale aroma’s. Kweepeer en groen. Een productie van 24.000 flessen. Alcohol 11,5 %. Een fijne wijn om door te drinken bij elke gelegenheid.
Cuvée de réserve brut nature 2017. Een paradepaardje, dat 52 maanden rijpt op fles. Champagne stijl droog, mineraal en zonder sulfiet. !00% xinomavro, een echte blanc de noirs.
De finish: de Cuvée prestige extra brut 2017. een geheel andere stijl wijn dan de voorgaande, gerijpt op hout en gemaakt van 70% assyrtiko en 30 % xinomavro. De laatste voor de body. Een volle wat boterige blanc de blancs, 48 maanden op fles gerijpt. 11,8% alcohol, fris.
Wat een keuze en wat een passie schuilt er in de wijnen van deze bevlogen wijnmaker. Je proeft het terroir, de eigenschappen van het niet mediterrane Griekenland. GKT wil meer proeven. Dankzij de Champagnist gaat dat zeker lukken.
De tiende editie van Vini Bio. Een line up. Ghislaine Melman is er wederom in geslaagd voor deze 2023 editie een mooie mix te presenteren van diverse wijnhandelaren en producenten. Vini Bio is altijd bijzonder, omdat er veel speciale wijnen zijn te proeven. GKT maakte kennis de exporteur van Famille Faisant uit Caux. Zij produceren een mooie range aan Languedoc wijnen, vlak bij de kunststad Pézenas. Dat wordt een bezoekje in het voorjaar, als GKT weer is neergestreken in Occitanië.
Vol nieuwe indrukken toog GKT richting het stormachtige Zandvoortse strand. Dank wederom aan Ghislaine Melman voor deze leerzame dag.
Lijst van deelnemers aan deze editie van Vini Bio: Vinoviccio, Chanpagnist, Daxivin, Well of Wine, Pierre Ache Wijnen, Verbunt Verlinden, De Wijntherapeut, Albrecht & Janssen, Weingut Porzelt, Artisan Wines, Anfors Imperial, Weingut Lichtl & Astroh, Bio Weingut Bruker, Vinites, Dampt Frères, Chateau de Mille, Dis Donc Champagne, Dokter Maler, Advantage Austria, AltoVino, De Geluksdruif, Sommelierwijnen, Domaine ste Cécile du Parc, Georgische Wijnimport, Halfes, De Wijnengel-wijnkoperij, Chateau de Sérame & Chateau d’Argens, Caravinsérail, Pierksman wijnimport,Weinmanufaktur Gerhard Schwarztrauber, Delta Wines en Adyar Lebanon.
Het is druilerig en koud buiten op deze vrijdagmorgen aan zee. Gelukkig is de koffie warm en staat de verwarming aan.. Mooie gelegenheid om wat te mindmappen, want sinds de terugkeer uit Frankrijk staan er voor GKT heel wat dingen op de rol. Te beginnen met het mooi zwarte kookboek van Marcelo Ballardin, chef kok van OAK in Gent. Hij wilde geen boek schrijven, deed het toch en vulde het met veel lieve woorden voor zijn man en ouders. En… de gerechten zijn prachtig.
foto: een gerecht uit het mooie kookboek OAK.
foto: chefkok en autodidact Ballardin.
Aanstaande maandag volgt GKT een masterclass met Griekse biodynamische bubbels van Nederlandse oorsprong tijdens Vini Bio in Amsterdam. Le Somail, daar wil ik in maart of april nog aandacht aan besteden. Een gehucht aan het Canal du Midi, waar zich in een loods een enorm boeken-antiquariaat bevindt met 50.000 titels, van kakelnieuw tot uit de 16e eeuw. Je kunt er uren doorbrengen. Dat is wat GKT in april zeker weer gaat doen.
foto: het hameau des livres in Le Somail, Aude.
foto: cover Smaakpalet van de Lage Landen
Over onderzoek gesproken: volgende week verschijnt Smaakpalet van de Lage Landen, waarin Janny van der Heijden je rondleidt door de (verloren gewaande) cuisine van de landen onder de lage luchten! Professeur Circonflexe gaat weer randonner over de dreven van de Hexagone. Eén van de haltes is Brive. En Anatole gaat zich buigen over de heikele vraag, of je altijd lekker eet in Franse restaurants.
foto: Soyez gaillarde!
foto: in de markthallen van Brive la Gaillarde.
Het is kunstmaand op GKT en ik ga op zoek naar kunstige en culineuze verbindingen, die hun beslag gaan krijgen in de volgende editie van Gereons Mag. Mocht je zelf een mooi verhaal of kunsterig dingetje (om maar met de woorden van tante Til Knots te spreken) doen of hebben? Laat mij dat dan voor Pasen weten! De box van Kroon op het werk komt eraan, de jaarlijkse culiperslunch staat voor de deur, de eerste Oosterscheldekreeft wordt aan wal gebracht en de asperges staan te trappelen om te worden gestoken. En…. vanaf half april gaat GKT weer Occitaans koken en bloggen. Aan de slag dus!
foto: aan de slag met Occitaanse gerechten.
RECEPT: een salade uit Collioure.
De ansjovis van Collioure, fruit uit Ceret en slakken uit de bergen. Het beste van mar i muntanya zoals dat in mooi Catalaans heet. De samken van Pyrenées Orientales (66). Mooie ingrediënten om een salade Catalane te maken op deze mooie zomerse dag. We drinken er een koele rosé uit Côtes du Roussillon bij.
Snijd en was de sla. Kook de eieren, laat ze schrikken en pel ze. Leg de zoute ansjovis in wat melk en laat ze daarna uitlekken op papier. Snijd de tomaten in plakken. Spoel de slakjes af. Voor de dressing meng je vijf eetlepels olijfolie, 2 el witte wijnazijn, geperste knoflook en de tijm in een kommetje. Doe alle salade ingrediënten in een kom en meng goed door elkaar. Giet de dressing erover en maak af met wat peper uit de molen. Bestrooi met gehakte peterselie. Serveer de salade met geroosterd brood.
Moro thuis. In 2020 veranderde, net als voor veel andere mensen, die werkzaam zijn in het restaurantwezen, het leven danig voor Sam en Sam Clark, de uitbaters van het Londense MORO. Ineens zaten ze thuis in hun eigen keuken in plaats van in het restaurant. Voeg daarbij de drie kinderen, die ineens 24/24 op honk waren en het beeld van de eerste Covid 19 lockdownperiode is geschetst. Er moest worden thuisgekookt, snel en makkelijk met wat voorhanden was. Met inspiratie uit hun tweede vaderland Andalusië. Zo ontstond hun nieuwe kookboek Moro thuis. Met de smaken van hun geliefde plekje tussen Cordoba en Sevilla, gemengd met Noord Afrikaanse en wat Midden oosterse mediterrane elementen. Ze moesten deze plek node missen gedurende twee jaar. Hun plekje, een bouwval, de gemeente wilde het slopen, dat zij tien jaar daarvoor hadden gekocht als vakantiehuis. De lockdown en de terugkeer naar hun Andalusische home in 2022 deed hun besluiten de boel daar grondig aan te pakken. Het huis, de streek en hun keuken vormden een mooi decor voor hun Zuid Spaanse kookboek.
foto: de heerlijke tostada recepten uit het boek.
Moro thuis begint met tostada’s, die de Clarks serveren met een glas droge fino of manzanilla uit Jerez. Lekker knapperig brood met vele soorten Spaans beleg, zoals jamón serrano, tomaat, gezouten ansjovis, chorizo en zelfs een Portugese prego. (gebakken dun gesneden biefstuk) Of wat te denken van een smeersel met krab, aïoli en oloroso, medium sherry? De laatste twee tapas ga ik onthouden voor de housewarming dit voorjaar onder de Occitaanse zon.
foto: gegrilde sla met erwtjes en pancetta. Plancha time!
Een grote variatie aan ei- en zuivelgerechten komt aan bod, de traditionele tortilla of variaties van gebakken eieren met erwtjes, komijn of chorizo. Een uitstapje met Turkse eieren. Een omweggetje met labneh, feta en halloumi. Sam en Sam spelen graag leentjebuur bij smaken, die onder de Spaanse zon niet verkrijgbaar zijn. Wat GKT jammer vindt is, dat ze ook een recept voor shakshuka plaatsen. Die kennen we zo onderhand wel! Vrolijke salades staan op het menu van Moro thuis, artisjokken met een za’atar dressing of baby romainesla met erwtjes en pancetta. Gegrilde sla, direct van de plancha.
foto: eenpansgerechten, zoals deze tray bake van zeebaars.
Arroz y garbanzos (rijst en kikkererwten) mogen natuurlijk niet ontbreken in de keuken van Al Andaluz. Dus ook niet in de keuken van MORO. Zo staat er een recept voor gebakken spinazie met kekers in dit hoofdstuk, een all time classic. Ik maakte deze op GKT eens met snijbiet. Via vis, vlees en groenten belanden we bij de éénpans- gerechten, een hoofdstuk waarin Sam en San Clark trachten complexe kooktechnieken te vereenvoudigen. In deze tijd van hoge energieprijzen een prima doelstelling. Denk aan lamsvlees met lentegroenten of zeebaars met venkel, aardappel en kappersaus in de vorm van een tray bake.. Als de buikjes dan nog niet vol zijn zijn er nog de zoete dulces.
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis van Sam en Sam Clark is een kookboek waarin je leest en proeft met hoeveel liefde de schrijvers van hun dagelijkse kost in Londen genieten, waarbij ze hun andere place in the world hebben geïncorporeerd. Dat alles in een fusie van de traditioneel Zuid Spaanse keuken met Maghred en Midden Oosterse invloeden. Een kookboek voor de thuiskok, die na een lange winter de Spaanse zon in huis wil halen.
Moro thuis. Sam & Sam Clark. (ISBN 9789461432933) is een kleurrijke uitgave van GoodCook en is on- en offline te koop voor € 34,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2023, lente in de Languedoc. GKT is neergestreken tussen de wijngaarden van de Languedoc. Een korte fotoparade van de geproefde en gedronken wijnen uit deze mooie en gevarieerde wijnstreek.
foto: Réserve de l’Auzine, Fitou.
foto: Chateau Roc de Cayols, Faugères.
foto: cabernet sauvignon, generieke Pays d’Oc.
foto: bubbels uit Limoux, blanquette brut.
foto: Les Aumônières, blend van chardonnay en rolle.
foto: Domaine Castan, marsellan.
foto: Saint Chinian bio rosé, Bergerie des Schistes.
Gereons Mag, de groene editie. Het is eind februari en in Quarante hangt de lente al in de lucht. De lucht is blauw en de zon is warm. Het groen schiet uit de grond en GKT is druk doende zijn nieuwe Occitaanse keuken in te richten, voor nieuwe avonturen en gerechten. Het zijn de groene weken, met aandacht voor vega recepten van BLAUW en de boys van BOSH, een fijn tuinverhaal uit Amsterdam en een sprookje -is het echt allemaal gebeurd?- over een beest uit Lozère, Slim tuinieren komt aan bod, de deelname van GKT aan I’m Possible Amsterdam en nieuwe kookboeken zoals OAK en Moro thuis. Deze twee boeken zet ik in het zonnetje tijdens de kunstmaand maart. Het Van Gogh Museum in Amsterdam bestaat vijftig jaar, mede dankzij de inzet en het geloof in Vincent van zijn familie. Het museum wijdt er een speciale tentoonstelling aan. We koken vegan. Bretonse aardappel/pastinaaksoep, een recept dat ik vond in Côté OUEST magazine. Gereons Mag sluit af met een heerlijk recept van Anke uit Andalusië. Het voorjaar kan wat Gereons Keuken Thuis betreft beginnen.
foto: cover Vega Blauw.
Recept uit Vega Blauw. Bami Timun Jepang, vegan bami van courgette. Kok Michel E. Saleh zegt hierover: “Tot slierten gesneden courgette kun je ook klaarmaken als bamigerecht”
foto: courgette bami uit Vega Blauw.
Nodig:
2 courgettes
2-3 el olie
6 blaadjes djeruk purut (citroenblad0
2 el groentebouillon
sojasaus
peper en zout
1 el fijngehakte peterselie
2 lente-uitjes, in ringetjes gesneden
1 ei per persoon, gekookt of gebakken (het gerecht wordt dan vegetarisch)
Voor de bumbu:
2 uien gepeld en grofgesnipperd
8 teentjes knoflook, gepeld
4 rode lombok in stukjes
100 g gember, geschild en in stukken
Bereiding:
Hak de ingrediënten voor de bumbu tot een fijne pasta in de keukenmachine of met een vijzel. Maak met behulp van een spiraalsnijder op bami lijkende sliertjes van de courgettes. Verhit de olie in een wok en fruit de bumbu al omscheppend aan. Voeg na drie minuten de courgette en djeruk purut toe. Bak het geheel gedurende twee minuten al omscheppend. Breng het gerecht op smaak met de groentebouillon, sojasaus, peper en zout. Zet het vuur uit en garneer met de gehakte peterselie en lente-ui ringetjes. Serveer de bami eventueel met een gekookt of gebakken ei. Voor GKT hoeft dat niet, ik blijf bij de ei-loze vegan versie.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
“Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin.” Lees meer
foto: het gevreesde beest van de Gévaudan.
Culinair Lozère. Tijdens de regeringsperiode van Lodewijk XV werden er in de Gévaudan (het tegenwoordige departement Lozère) vooral meisjes en jonge vrouwen aangevallen en gedood door een wild beest, dat huishield in deze Zuid Franse agrarische steek. Vreemd, want kinderen in deze streek waren gewend wolven en ander gespuis op afstand te houden tijdens het bewaken van het vee in de weiden. Geen enkele jager wist het beest te vangen of te doden. De lokale bevolking was radeloos. De kranten stonden er vol van. De mare bereikte zelfs het hof in Versailles en zelfs koning Lodewijk XV, die overging tot actie. Want het zou (internationaal) gezichtsverlies zijn als “le roi de France” niet in staat was hier iets aan te doen. Hij stuurde zijn beste manschappen naar de Gévaudan, zonder resultaat. Uiteindelijk wist een lokale jager het gevreesde beest te doden. Koning blij, bevolking blij! Maar was dit het beest wel? Tot op heden is het beest van de Gévaudan een mysterie in Frankrijk en duiken er met regelmaat van de klok weer nieuwe verhalen op.
foto: stoere aligot uit de bergen op de markt van Narbonne.
RECEPT voor stoere aligot, want van dat jagen op vreemde wolfachtige beesten krijg je stevige trek
Nodig:
1 kg kruimige aardappels 2 tenen knoflook 150 ml zure room 125 g gemalen Cantal of Gruyère 1 dl halfvolle melk zout en peper uit de molen
Bereiding:
Schil de aardappels en breng ze met wat zout aan de kook. Kook de aardappels in 20 minuten gaar en giet ze af. Pel de knoflook en hak deze fijn. Verwarm in een pannetje de knoflook en de zure room. Voeg de aardappels toe en maak met de stamper een puree. Meng de kaas en melk er door heen en klop het geheel tot een mooie smeuïge en luchtige puree. Op smaak brengen met zout en peper.
foto’s: gemaakt door Alphons Nieuwenhuis.
I’m Possible Amsterdam. In januari ging ik naar Amsterdam Zuid voor een bijzondere fotoshoot met Alphons Nieuwenhuis en Michel Bouquet. Zij zijn samen met Stefanie Swinkels de initiators van het bijzondere project I’m Possible Amsterdam. Een document en ode aan de stad en haar bewoners, niet alleen die van de vervlogen 750 jaar, maar ook gericht naar de toekomst. Ik vond het een heel geslaagde middag. Ben jij ook een (ex) Amsterdammer, ben je in de stad geboren, of studeerde je er…? Heb je een bijzonder beeld van de komende 750 jaar Amsterdam? Meld je dan aan bij deze fijne mensen. Foto’s zijn gemaakt door Alphons Nieuwenhuis waarvoor mijn dank.
Texaanse aardappelsalade. Vorige week dook ik opnieuw in het boek van BOSH boys Henry Firth en Ian Theasby, de vegan artiesten uit de UK. Uit hun tweede kookboek Bish Bash Bosh kwam een plantbased IBIZA sunset burger met rode uien-relish en de succesvolle saus van deze twee lads. Bij zo’n burger uit de oven past, tenminste dat vindt Gereons Keuken Thuis een Texaanse aardappelsalade met veel groene kruiden, vegan mayo en nieuwe aardappelen. Oorspronkelijk een bijgerecht, dat werd bedacht bij hun Wild West wings, die ze maken van paddenstoelen. Ik gebruikte hiervoor kleine krieltje in de schil. Aardappelsalade vegan of niet is een prima gerecht om te maken met deze zonnige dagen of wanneer je zoals ik bezig bent met Occitaanse verhuisbewegingen. Deze vegan variant kan overal bij, ja ook bij vlees of om het echt Texaans te houden een tomahawksteak van de BBQ. De Texaanse aardappelsalade gaf ik een lichte twist door het gebruik van kleine Amsterdamse uitjes in plaats van kappertjes en een schepje Belgische mayo van Colruyt uit Troyes (niet vegan). We drinken er een glas koude viognier van Alma Cercius bij.
Uitgave van Fontaine.
foto: Texaanse aardappelsalade.
RECEPT: Texaanse aardappelsalade.
Nodig:
900 g nieuwe aardappelen of kriel. 2 stengels bleekselderij 1 rode paprika 8 lente-uitjes 8 kleine augurkjes 4 el kappertjes (ik gebruikte 16 gehalveerde kleine Amsterdamse uitjes) 1 citroen 10 g verse dille 10 g verse peterselie 10 g verse munt 10 g verse koriander 125 g vegan mayonaise (ik gebruikte 100 g gewone mayonaise en 1 el truffelmayo) snufje zout en wat zwarte peper uit de molen
Bereiding:
Doe de aardappelen of kriel in een pan, vul hem met water en voeg een flinke snuif zout toe. Zet de pan op hoog vuur en breng aan de kook. Kook de aardappelen in 15 tot 20 minuten gaar en zacht. Snijd de bleekselderij in dunne plakjes. Snijd de paprika doormidden, verwijder de zaadjes en snijd deze in kleine blokjes. Maak de lente-uitjes schoon en snijd deze in klein ringetjes. Snijd de augurkjes in plakjes. Halveer de Amsterdamse uitjes. Hak de kruiden fijn en rasp wat citroenschil. Meng alles door elkaar in een kom en knijp de citroen erboven uit. (Vang eventuele pitten op in de hand) Giet de aardappels af en laat ze onder koud stromend water afkoelen. Snijd ze in blokjes. Meng de aardappels door de gehakte kruiden en groente met de al dan niet vegan mayonaise. De Texaanse salade is klaar om te serveren. YEE HA!
foto: cover OAK.
OAK, het mooi vormgegeven boek van autodidact-chefkok Marcelo Ballardin over de keuken van zijn Gentse restaurant. Wat GKT opviel aan dit mooie zwarte boek van deze wereldburger is de liefde voor zijn vak, maar ook voor zijn geliefde. Dit bracht hem via vele omzwervingen, via Rome en Londen naar Gent, alwaar hij OAK opende.
Van Gogh Museum 50 jaar. Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Tot en met 10 april is de tentoonstelling Kiezen voor Vincent te zien: een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen! GKT ging op 8 februari alvast kijken. Lees meer.
foto: fijn hoekje uit slim tuinieren doe je zo!
Slim tuinieren doe je zo! GKT kijkt nu al weer naar het komende voorjaar, want er zit verandering in de lucht. Zeker, wat balkontuinieren en beplanten betreft. Een nieuwe uitdaging dient zich aan in zowel Zandvoort als op het Occitaanse platteland. Daarbij kan het boek Slim tuinieren doe je zo! van RHS uitkomst bieden. Ik heb nu al zin in het voorjaar. Slim tuinieren doe je zo! De verhuizing van Amsterdam naar Zandvoort in 2020 heeft plant- en tuintechnisch gesproken de nodige uitdagingen opgeleverd. Aan de kust moet je meer rekening houden met de elementen: wind, regen, zout en zon. Een mooie reden voor GKT, om eens het nieuwe RHS boek Slim tuinieren doe je zo! te raadplegen. Want één is duidelijk: een zeebalkon is minder permanent te beplanten dan mijn voormalige stek in Amsterdam. Inmiddels heb ik al vele malen de planten af- en aangesleept, gezien de meteorologische condities. En op het Occitaanse platteland is de droogte een ware uitdaging! Er valt nog heel groens wat te doen dit voorjaar.
Uitgave van GoodCook.
foto: vegan Bretonse pastinaaksoep.
Vegan koken in Frankrijk? In het Franse woon-magazine Côté OUEST kwam ik een recensie tegen van een vegan kookboek, dat Franse klassiekers op plantaardige wijze bereidt. Gereons Keuken Thuis ging aan de slag met een aardappel/pastinaak velouté uit Bretagne.
Nodig:
2 kruimige aardappels
350 g pastinaak
1 middelgrote ui
2 appels
3 el gehakte hazelnoten
tijm
zout & peper
1 l groentebouillon
olijfolie
Bereiding:
Verhit wat olie in een koekenpan en rooster de hazelnoten kort tot ze licht bruin zijn. Hak ze hierna fijn. Verwarm wat olie in een pan en fruit de gesnipperde ui kort aan, voeg de in blokjes gesneden aardappel en pastinaak toe. Voeg de bouillon toe en breng het geheel aan de kook. Laat ongeveer 20 minuten sudderen. Voeg als laatste de tijm en appels in stukjes toe. Pureer het geheel met de staafmixer. Maak op smaak met wat peper & zout. Serveer direct met de geroosterde hazelnoten.
foto: Spring Town van Grant Wood 1941.
foto: zuiderse courgettes op de markt.
foto: kuko kadoo van Anke Morreel
RECEPT Kuku kadoo. Een Perzische courgette-fritatta van Donna Caramella. Kuku kadoo of Perzische courgette fritatta is een heerlijk lunchgerechtje dat je zowel koud als warm kan eten. En het is een ideale manier om courgette te verwerken. Recept vind je hier: Kuko Kadoo
foto: cover Moro thuis.
Moro thuis. Chef-koks Sam & Sam Clark doken in de keukens van Andalusië en de Maghreb. De basis voor hun dagelijkse keuken. Stevige smaken uit een cross over keuken, die zij, na de sluiting van hun Londense restaurant, naar hun eigen thuiskeuken vertaalden Het eten moest eenvoudig te bereiden zijn en de signatuur behouden van MORO. Meer over dit kookboek lees je in maart.
Uitgave van GoodCook
foto: kunststad Pézenas in de Hérault.
De maart/april editie van Gereons Mag staat in het teken van KUNST.
Noot: De groene editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing, Lannoo,, Van Gogh Museum Amsterdam, Blauw, Joke Boon, Fontaine uitgevers, Anke Morreel, OAK, Alphons Nieuwenhuis, Michel Bouquet, Stefanie Swinkels, GoodCook, chefkok Marcelo Ballardin, Côté OUEST magazine, I’m Possible Amsterdam, Tourisme Lozère, Rinze de Vries, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
50 tinten amore. Het is vandaag 14 februari, Valentijnsdag, een feestelijke dag, waarop je je geliefde verrast. Tegenwoordig ook van toepassing op geliefden, die elkaar (al lang) kennen. Maar spannender is het als je een persoon, die jou niet kent en waar jij naar hunkert, verrast met een kleine geste. Bijvoorbeeld dit leuke nieuwe boek “50 tinten amore” van Debbie Brackez, Stefaan Daeninck en Bart van Leuven. Dit drietal schreef eerder 50 tinten balletjes. Recepten ingeleid door een erotisch getint verhaal van Debbie Brackez. In dit kookboek ontmoet een Belgische man een wonderschone Italiaanse vrouw tijdens zijn roadtrip door de Bel Paese. In eerste instantie zou hij deze maken met een geliefde uit België, maar hun tête à tête in een pizzeria en een pizza Hawaii leidde tot een breuk. Alleen op gaat hij op reis door het land van de liefde.
foto: het zwarte zwoele goud, de tartufo.
De wonderschone vreemdelinge voelt zich al snel thuis in zijn camper en het tweetal eet, drinkt en vrijt zich door de Laars heen. Zo eten ze likkebaardend lekkere oso buco in het Lombardische land. Zij verleidt hem met saffraanrisotto met rivierkreeftjes. Ze proeven van vijgen vol overgave, zo van een boom. Veroveren elkaars hart met een Passion di Modena, een vurige cocktail. (recept hieronder) Italië en de twee geliefden lijken voor elkaar gemaakt. Er is passie op het Lido, het strand van la Serenissima* Ze eten daar coquilles met amandel en knoflook. En zo gaat dit originele kook- en leesboek door, als een zinderend verhaal in het sensuele land Italië en zijn cucina.
50 tinten amore is een liefdesverklaring aan de Bel Paese, een zinderend verslag van een koppel dat van elkaar geniet en staat vol sensuele gerechten, om te koken voor je geliefde en om daarna samen tijdens een bella notte te savoureren. Het drietal Brackez, Daeninck en Van Leuven nemen je mee in woord, beeld en smaken. Geniet ervan op deze Valentijnsdag!
foto: een Modena cocktail voor romantisch samenzijn.
RECEPT: Passion di Modena, een cocktail voor romantische avonden.
Nodig:
0,2 dl gin
0,3 dl balsamico di Modena
2 dl sinaasappelsap, GKT kiest voor bloedsinaasappels!
kleine ijsblokjes
crushed ijs
schijfje sinaasappel
Bereiding:
Verdeel de gin, de balsamicoazijn en het sinaasappelsap in een shaker, vul op met ijs en shake het geheel enkele seconden krachtig. Vul twee glazen met wat crushed ijs en een half schijfje sinaasappel. Strain er de inhoud van de shaker over. En geniet…..
foto: cover 50 tinten amore.
50 tinten amore, een zinderend Italiaans kook- en verhalenboek. Debbie Brackez, Stefaan Daeninck & Bart Van Leuven. (ISBN 9789401485395) is stijlvolle uitgave van Lannoo en is te koop voor € 22,99
Noot: La Serenissima is de koosnaam van de stad Venetië.
N.B.: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: de vier hoofdrolspelers in de Van Gogh collectie.
Kiezen voor Vincent. Het Amsterdamse Van Gogh Museum bestaat dit jaar 50 jaar. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de familie van Vincent van Gogh, die met hun collectie aan de wieg stonden van dit unieke museum. Op 10 februari opent de tentoonstelling Kiezen voor Vincent, een portret van een familiegeschiedenis. Het persoonlijke verhaal van allen rond Vincent van Gogh. Een verhaal van twijfel tegenslag, trots en uiteindelijk triomf. Met grote dilemma’s, die worden gezien door de ogen van de schilder Vincent, zijn broer kunsthandelaar Theo, de vrouw van Theo: Jo en hun zoon Vincent, die was vernoemd naar zijn beroemde oom. Een tentoonstelling, waarin je de familie van Vincent van Gogh leert kennen. Hoe? Door te kijken, te luisteren en te doen!
foto: keuzes maken, hoe doe jij dat?
Toen in 1891 Theo van Gogh een half jaar na de dood van Vincent van Gogh overleed, erfden zijn jonge vrouw Jo van Gogh-Bongers en zoontje Vincent een enorme kunstverzameling. Dankzij Theo had de jonge Vincent zich kunnen ontwikkelen tot een vooraanstaand en vernieuwend kunstenaar. Theo zorgde voor het levensonderhoud en kwam in ruil daarvoor in het bezit van de meesterwerken van Vincent. Zonder kunsthandelaar Theo en zijn vrouw Jo en neefje, later ir. Vincent van Gogh, had het hedendaagse Van Gogh Museum nooit tot stand gekomen. Jo van Gogh-Bongers besloot dat de gehele collectie schilderijen, brieven en andere verzamelingen intact bleef en verhuisde naar Bussum, waar alles een plek kreeg. Een belangrijke beslissing. Want, wat als zij deze keuze niet had gemaakt? Op deze vraag is deze jubileumtentoonstelling geschoeid: “Wat had jij gedaan als jij in de schoenen van de hoofdrolspelers stond?” Beleef dit tijdens deze interactieve tentoonstelling.
foto: ga tijdens de tentoonstelling interactief aan de slag met licht en achtergrond.
Door de bijzondere beslissing van Jo’s zoon Vincent, om de schilderijen minus de eerder verkochte werken in een stichting onder te brengen en hiervoor een speciaal museum te bouwen, kunnen duizenden bezoekers nog altijd genieten van de werken van Vincent van Gogh. Geen sinecure, als je bedenkt, dat kunsthandelaar/broer en beste vriend van Vincent, Theo ook kunst verzamelde van andere tijdgenoten. De basis van dit mooie museum in Amsterdam, sinds 1973. Ook tegenwoordig zijn familieleden nog betrokken bij het museum en de stichting, die deze bijzondere collectie en het verhaal van doorzetters beheert.
foto: de eerste Van Gogh tentoonstelling
De tentoonstelling Kiezen voor Vincent is de aftrap van een jaar vol feestelijkheden en is te zien van 10 februari tot en met 10 april 2023. Met louter werken uit de familiecollectie. En zoals het een echte grande dame betaamt, is haar 50 jarige jubileum ook een mooie aftrap voor een cosmetische operatie, die het museum klaarstoomt voor de volgende halve eeuw.
foto: de enige foto’s van Vincent en zijn jongere broer Theo.
video: kijk mee hoe de de familie van Gogh keuzes maakte.
RECEPT.
Treuffe is een aardappelgerecht uit Bourgondië. Een lekker hartverwarmende aardappelkoek. Zeker na het werk in de wijngaard gaat dat er wel in.
Nodig:
500 g aardappels 3 grote eieren 2 el bloem 500 witte verse kaas, bijv.. ricotta 2 el crème fraîche olie om te bakken
Bereiding:
Schil en kook de aardappels. Laat ze iets afkoelen verbrokkel ze in een kom. Breek de eieren en klop deze door de aardappel. Voeg 2 el bloem, de crème fraiche, peper, zout ende ricotta toe. Roer de massa tot een beslag. Verhit in een pan wat olie en giet het mengsel erin. Bak kort op hoog vuur en laat de koek daarna 15 minuten rustig garen onder een deksel. Keer met behulp van een groot bord de aardappelkoek om en bak de andere kant in korte tijd krokant. Serveer de treuffe met een salade van veldsla en gebakken hazelnoten.
Trudy de fazant. Onlangs plaatste ik op Facebook een oproep voor leuke verhalen voor de groene editie van Gereons Mag, die rond 22 februari verschijnt. Gastblogger Rinze de Vries stuurde mij een verhaal uit zijn Amsterdamse tuin. Over Trudy, een tuinbewoonster, waarvan Rinze eerst dacht, dat zij een fazant was.
foto: Trudy en de twee andere kippen.
Trudy, de fazant. In mei 2002 woonde ik in een huis met een grote achtertuin in Amsterdam. Het stel dat er voor ons woonde was al oud en had lang niets meer aan de tuin gedaan. Die verwilderde tuin trok, tot onze verrassing, veel vogels, kikkers en op een middag zelfs een konijn. In het najaar zag ik een grote vogel hoog in één van de bomen zitten. Het leek wel een fazant. Grappig vond ik het wel. In Amsterdam zoveel natuur. Later zaten we aan de koffie en bleek die fazant een kip te zijn. Tevreden scharrelde zij door de tuin. Ik heb haar een bruine boterham gegeven en die hapte ze zacht tokkend weg. Echt dichtbij kwam ze niet, maar dat had ik ook niet verwacht. Na de boodschappen (het was op een zaterdag) was ze er nog steeds. Ze zat in een groenblijvende boom op een lage tak. Tja wat te doen? Maar weer een boterham onder de boom gegooid en ook die hapte ze tevreden tokkend weg. Toen het donker werd dacht ik, dat ze was vertrokken. Na nog eens goed te hebben gekeken bleek ze veel hoger in de boom te zitten. Klaar voor de nacht.
’s Ochtends scharrelde ze weer door de tuin en de hele zondag bleef ze dat doen. Maandag heb ik bij de dierenwinkel gemengd graan aangeschaft. Dit ging er vlot in en zodra ze me zag kwam ze al voorzichtig aanscharrelen die week. Een tijd lang ging dit zo door. Wij vonden het wel gezellig. Zelfs toen ze op een zaterdagochtend om acht uur luid onder ons slaapkamerraam zat te tokken. Een bakje voer en stil was onze Trudy weer. Via via hoorden we dat Tru thuishoorde op de school om de hoek. De conciërge kwam haar halen toen ik aan het werk was, want ik wilde het niet zien. Erg tam was ze nog steeds niet en ik zag al wilde taferelen van een angstige kip voor me, die met grof geweld door een nare man werd meegesleept. Dit was eind november 2002. Het kippenvoer heb ik op 30 december maar in de tuin gegooid voor de andere vogels. Mijn stille hoop, dat ze terug zou komen, had ik laten varen.
Echter het jaar 2003 had niet beter kunnen beginnen want op 3 januari scharrelde ze weer tevreden door onze tuin. Trudy was terug en voorgoed hoopte ik. De tuin werd haar domein. Ik snoeide en haalde onkruid weg. Ze stond zowat op mijn tenen te trappelen om te kijken of er beestjes omhoog kwamen als ik iets ging planten. Kleine plantjes kregen geen kans, want nijver als ze was, groef ze alles op. Op een dag merkte ik dat ze uit de tuin van buren kwam. Eieren had ik nog nooit gezien. Ook niet echt meer aan gedacht, maar ineens ontdekte ik een nest met meerdere eieren achter de omheining. En het was niet eens Pasen.
In de achtertuin is het bij een beetje snoeien en het planten van wat bessenstruiken gebleven. En een nachthok voor de kippen want ik haalde er nog twee Orpingtons bij. Trudy bleek een Assendelfter raskip. Ze had een grappig rozetje op haar hoofd. Jaren scharrelden ze door de tuin. Nijver krabbend trokken ze rond op zoek naar pieren. In de avond gingen ze in het nachthok en gelukkig legden ze daar ook eitjes. Nu 20 jaar later tuinier ik op een dakterras vol met grote potten. Ik kan vanaf het dak de tuin bijna zien. Op het dak groeien frambozen, zwarte bessen, aalbessen en bramen. Er staan kersenbomen, een perzik, pruimenbomen, nectarines en vijgen. In het seizoen verbouw ik sla, spinazie en snijbiet in potten. De groene parkieten hebben de kersenbomen al ontdekt. Ik vind het wel grappig, maar nog leuker had ik het gevonden als Trudy in weer in een boom had gezeten. Ze heeft 10 jaar bij ons gewoond en telkens als ik weer iets verplant denk ik dat ik haar zachtjes hoor tokken.
foto: Gereons oeufs en meurette in Libelle.
Dank je wel Rinze voor deze leuke gastblog. Speciaal voor jou een Bourgondisch eierrecept uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis: “Oeufs en meurette”, een Bourgondische klassieker van eieren gepocheerd in rode wijn met een rode wijnsaus. Deze saus is een combinatie van wijn, spek en uien. Lang inkoken maakt de saus dikker en stroperiger.
Nodig:
1 fles rode Bourgogne wijn
100 g spek in blokjes
6 sjalotjes
100 g boter
250 ml runderbouillon
8 sneden brood
2 tenen knoflook
50 ml wijnazijn
8 verse eieren
zout, peper
gehakte peterselie/bieslook
1 l heet water
Bereiding:
Snijd het spek in heel fijne kleine blokjes. Hak de sjalotjes fijn. Verhit ongeveer 20 g boter en bak de spekblokjes en sjalotjes kort aan tot bruin. Giet er 500 ml rode wijn bij en de bouillon. Bewaar de rest van de wijn voor het pocheren. Kook dit onder telkens roeren voor de helft in zodat een dikke saus ontstaat. Rooster het brood en wrijf in met de knoflooktenen. Giet in een pan de overige wijn, water en azijn en breng aan de kook. Let op dat het niet kookt maar borrelt. Breek de eieren één voor één in een kopje. Zet het vuur laag en roer het water kokende water zo dat er een kolk ontstaat. Voeg het ei toe en laat het 3 minuten pocheren. Schep eruit met schuimspaan. Doe dit ook met de andere eieren. Houd ze warm in een schaal met warm water. Snijd eventueel de randjes van de eieren bij. Als de saus goed is ingekookt, voeg dan peper en zout toe en de rest van de boter in blokjes om te binden. Niet meer verwarmen. Leg het geroosterde brood op een schaal, en leg op elke snee een gepocheerd ei. Giet de saus erover en bestrooi met wat bieslook en peterselie.
Vega(n) kookboeken in februari. Laten we deze maand eens vega(n) aftrappen met twee kookboeken, die al een tijdje op de rol stonden en waar GKT maar niet aan toekwam. De groene weken dienen zich aan op GKT. De lente staat voor de deur. Wat minder vlees en wat meer groenvoer eten kan geen kwaad. Tenminste, dat vind ik. Het is geen credo. Daarover kun je mijn LUBM blogpost nalezen!
foto: Paul Florizoone en cover No Meat no nonsense.
No meat no nonsense. Plantaardig eten hoeft helemaal niet moeilijk te zijn is het betoog van Greenway oprichter Paul Florizoone in zijn nieuwe boek No meat non nonsense. Op één van zijn reizen was de schrijver verstoken van vlees en dat vond hij uiteindelijk helemaal niet erg. Integendeel zelfs: zijn passie voor vegetarisch eten en plantbased koken werd aangewakkerd. Het leidde tot de oprichting van zijn bedrijf Greenway, dat in België plantbased food produceert. GKT kent de producten nog niet en is erg benieuwd naar de kwaliteit van zijn waar. (Ga er dit voorjaar eens naar op zoek) En heel belangrijk voor GKT: het aantal toegevoegde hulpstoffen. Want dat blijft toch een dingetje bij vleesvervangers uit de supermarkt. Maar voor nu wat voorbeelden uit dit vrolijke kookboek van Paul Florizoone. Köfte van jana met mojo verde, lekker pittig fingerfood. Beet balls met tzatziki. Vietnamese Banh mi. In de zomereditie van Gereons Mag eind juni keert een recept van Florizoone terug. Makkelijke en maakbare recepten voor iedereen, die eens een keer of altijd zonder vlees wil eten. Ik denk, dat het ook zo bedoeld is, want kant & klaar plantbased producten hebben niet als doelgroep de doorgewinterde culinaire vegan kok, maar de doorsnee supermarktklant. Geen vlees, gene zever!
Vega Blauw. Bij mij om de hoek in Amsterdam. (gek dat je dat na meer dan twee jaar nog steeds zegt) zit het Indonesische restaurant Blauw. Een fijne plek om te genieten van al het moois, dat de Gordel van Smaragd heeft te bieden. Blauw is bekend van wege de gerechten, die de chefs bereiden met originele Indonesische kruiden, kleuren en smaken. Maar daar stopt het niet bij, want ook de keuken van Blauw is continu in beweging. Een vega versie van het eerder verschenen kookboek moest derhalve niet ontbreken Zeventig originele plantbased recepten van de koks van Blauw, aan het papier toevertrouwd door vriendin en culinair schrijfster Joke Boon. Zij wist de vega gerechten uit de keuken te vertalen in leesbare receptuur. Tussen de recepten door wordt het team van Blauw voorgesteld, want zij zijn de koks, die alles maken. Vega gerechten uit de hele archipel van het Westen van Sumatra tot aan Timor, van Sulawesi tot het populaire Bali. Zoals Sop sayur santan, Terong kecap. Vega rendang. En… bami timun jepang, waarvan ik in de volgende editie van Gereons Mag het recept geef. Vega Blauw: nu ook om zelf thuis mee aan de slag te gaan. Kook eens op zijn Indonesisch 2.0!
Vega Blauw is een uitgave van Terra en is te koop voor. € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het plezier van echt goed koken. Wat is dat? Bij tijd en wijle verdwijnt het plezier in koken in GKT. Ik noem dat uitgekookt zijn of afgeblogd. Wat volgt is een tijdelijke ongeïnspireerde kookstaking. Op zulke momenten zijn boeken als het werk van Alice Zaslavsky meer dan welkom. Zij schreef een kookboek voor de enthousiaste thuiskok. Zaslavsky vraagt zich in haar inleiding af wat het betekent een “goede” kok te zijn. Is dat de juiste polsbeweging, waarmee je een snuif van dat en snufje van dit toevoegt? Zijn het je vlieguren in de keuken? Of ben je net als zij een ex deelnemer van Masterchef Australië? Zaslavsky bracht veel tijd met haar grootmoeder door, die haar de fijne keukenkneepjes leerde, daarna volgde een levenslange reis door smaak en koken. Keuzes maken en leren. In de ijskast kijken en ’s ochtends al bezig zijn met het diner van de avond. Allemaal elementen, die haar leven als keukenprinses beïnvloedden. Maar maakt dat haar een goede kok? In ieder geval een goede schrijfster van recepten en kookboeken. Zaslavsky probeert de blije thuiskok de 21e-eeuwse cuisine in te loodsen. Daarbij hoort flexibel zijn, georiënteerd zijn op groenten, oog hebben voor het milieu, maximale inspanning en een hoge opbrengst. Naast elk recept verwent de schrijfster je ook met extra’s in de vorm van tips, vervangers, variaties, no waste, gadgets in de schijnwerper en de categorie de moeite waard. Een hele berg aan informatie en vaardigheden staan in dit kookboek.
foto: cassoulet met broccoli.
Laten we gaan koken thuiskok! Het eerste deel heet uit de losse pols. Van alles en nog wat bij elkaar gegooid. GKT noemt dat normaliter assembleren. In het plezier van echt goed koken resulteert dit in o.a. een salade van venkel en citrus of een gerecht van druiven, feta en pasta uit de oven. Koken voor weekdagen komt voorbij, met zoals Alice zegt geweldige recepten voor doordeweeks. En dat zonder te hoeven nadenken. Ik vind het recept voor cassoulet met broccoli een vondst. Misschien eens op Occitaanse grond uitproberen? No waste koken speelt ook een grote rol in dit kookboek in de vorm van overschotten, meevallers en make-overs van restjes. Zaslavsky wijdt er een heel hoofdstuk aan. Dat levert leuke trouvailles op. Zoals een ajo blanco met bloemkool en amandelen. Een hoofdstuk wordt besteed aan weekend-koken, lekker aanrommelen en gasten ontvangen. Wat GKT betreft mag dat ook doordeweeks. Tot slot serieuze zalige zoetigheden, waarbij ik de Napoleon taart en bûche de Noël met kersen niet onvermeld wil laten.
foto: nowaste ajo blanco met bloemkool.
Het plezier spat eraf in dit boek van Alice Zaslavsky. Echt een kookboek om op een druilerige Hollandse winterdag in te gaan lezen en je blues als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Is het de Australische zon, die aanstekelijk werkt? Anyway, met dit vrolijke kookboek Het plezier van echt goed koken lokt Alice Zaslavsky Gereons Keuken Thuis direct de keuken weer in. Want uitgekookt of afgeblogd zijn is met dit boek verleden tijd.
BONUS recept: Pan confit tomate. Als bonus tref je een lekker zuiders recept aan voor brood met gekonfijte tomaat. Dit gerecht wordt geheid een hit in mijn Occitaanse keuken.
foto: pan confit tomate.
Nodig:
250 g verse, rauwe chorizo 125 ml olijfolie 1 rode ui, in ringen 400 ml droge appelcider snuf suiker 500 g cherrytomaten snuf zeezoutvlokken snuf versgemalen zwarte peper 430 g Turkse pide (of een ander langwerpig brood), in de lengte gehalveerd 1 – 2 tenen knoflook, gehalveerd 100 g manchego, of een andere stevige schapenkaas handvol fijngesneden bladpeterselie citroenpartjes, voor erbij
Bereiding:
Verwarm de oven voor tot 180 °C. Verwijder het vel van de chorizo, breek hem in stukken boven een grote koekenpan met dikke bodem en schenk een eetlepel olijfolie in de pan. Bak op laag vuur ongeveer een minuut, tot het vlammend rode vet uit de worst komt. Voeg de rode ui toe en fruit hem 6 tot 8 minuten tot hij zacht is. Schenk de appelcider erbij, strooi de suiker erover en hussel de tomaten erdoor. Breng de vloeistof aan de kook, draai het vuur laag tot de vloeistof pruttelt. Laat het tomaten-worstmengsel 25 tot 30 minuten pruttelen, tot het er stroperig uitziet en de olie bovenop drijft. Breng het tomaten-worstmengsel op smaak met zeezoutvlokken en versgemalen zwarte peper. Leg ondertussen de plakken brood op een bakplaat, leg een andere bakplaat op het brood om het plat te maken en te voorkomen dat de plakken brood omkrullen tot halvemanen. Rooster het brood 25 tot 30 minuten tot het brood goudbruin en zeer knapperig is. Check het brood regelmatig om te zorgen dat het niet te donker wordt. Wrijf de verse knoflook over de snijvlakken van het brood, leg het brood op een schaal en schenk het tomatenmengsel over het brood. Schaaf de manchego over het tomatenmengsel. Strooi de bladpeterselie en extra zeezoutvlokken en versgemalen zwarte peper erover. Besprenkel het tomatenmengsel met de overige olijfolie en serveer de pan confit tomate met de citroenpartjes ernaast.
foto: cover Het plezier van echt goede koken.
Het plezier van écht goed koken. Alice Zaslavsky (ISBN 9789461432841) is een kleurrijke uitgave van GoodCook en is te koop voor €35,00
Over de schrijver: Alice Zaslavsky is een nieuwe frisse wind in het culinair landschap. Als all time favorite Master Chef-winnaar in Australië, werd zij in 2021 wereldwijd bekend met Een ode aan groenten. Zaslavsky is culinair correspondent van ABC News Breakfast en ABC Radio en bedenker van Phenomenon, een gratis digitale toolbox voor scholen om dagelijks gezonde maaltijden te ontwikkelen voor leerlingen.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
