foto: kathedraal Fréjus
Gezond, maar toch lekker, guilty pleasures, het is wel wat slikken, maar…, elk pondje gaat door het mondje. Zomaar wat termen, die ik regelmatig lees in artikelen en blogs. Een soort ambivalente houding tegenover hetgeen de persoon in zijn of haar mond stopt. Want je mag niet rücksichtlos maar alles eten. Je kunt er dik van worden of nog erger ziektes van krijgen. Dus we eten met zondebesef. Aangewakkerd door rages uit het beloofde land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, waar alles bigger and better is. Dus ook je zondebesef als je uit de bocht vliegt en een guilty pleasure begaat. Ach dan doe je toch een extra workout?
Iedereen zal zich na deze alinea inmiddels afvragen waar ik naar toe wil. Heel simpel, ik wil af van termen als guilty pleasures of healthy. Wat is de meerwaarde daarvan? Je kiest zelf voor een plezierige mondervaring. Om daarna meteen te biecht te gaan is helemaal niet nodig. Net als overal het predicaat healthy op plakken. Ook niet nodig. Al het eten, waar jij je lekker bij voelt en in goede dosering is gezond. Daar zijn geen droge bessen, allerlei tarwevlokken en rauwe stengels voor nodig.
Het thema van het foodblogevent is deze maand #guiltypleaures. Ik zie er vanaf om hieraan mee te doen, omdat ik bovenstaande gedachten krijg bij dit onderwerp. En geen recept kan bedenken, dat beide componenten verenigt. Dat is niet de eerste keer. Eerder heb ik het al eens op mijn blog gehad over suikertaks, over goede voornemens. een extra klont boter en inderdaad over guilty pleasures. Geniet toch alstublieft van wat je in je mond stopt en als je daar achteraf spijt van krijgt houd dat dan voor jezelf. Het heeft namelijk geen zin, want het zit er al in, aan of op.
Want als je niet met plezier wilt eten, waarom schakelen we dan niet massaal over op sonde- of astronautenvoedsel. Makkelijk, geen rommelige keuken en niet gezellig. En nu kom ik dicht bij wat ik eigenlijk wil zeggen. Eten is behalve een energieleverancier ook iets wat je deelt. Wat je met liefde voor een ander bereidt. Daar hoort geen zondebesef bij. Fijne vrijdag.
Mooi Gereon. Prachtig.
Mijn moeder genoot vroeger van de eerste goede aardappel, met boter en zout. Dat bord werd dan bijna een altaar. Voorbij alle zondigheid of bedenkingen. Als kinderen lachten we haar uit, zoveel eerbied voor een aardappel. Maar het was gewoon het plezier voor haar, om van die energieleverancier een feest te maken.
Jouw blog brengt bij mij die herinnering terug. Mooi beeld op deze druilerige ochtend!
(Het was altijd erg veel boter, bij die aardappel 😉 )
Dank voor je reactie, Sophie. Zo heurt het ook, dat je geniet van een simpel iets als een aardappel met boter, veel boter en zout. En dat zonder ten toon gespreid zondebesef. Mooie metafoor.
Lekker, gezellig, genieten, met elkaar en met liefde. Dat is eten voor mij! Ik heb je blog met plezier gelezen.
Amen! Helemaal mee eens!
Amen! Helemaal mee eens.