Kip à la moutarde uit Lyon. Ik vind het altijd een heerlijke stad om doorheen te rijden, langs de Rhône en het Confluence Museum. En daarna een korte bocht de stad in. Gelukkig heeft Gereons Keuken Thuis zo’n mooie paarse autoruitsticker van de Franse regering, waardoor het niet alleen bij langs Lyon heen rijden blijft. Want zeg nu zelf, hoe lekker is het om even te ankeren au bord de la Saône in Vieux Lyon? Om in één van de bouchons het menu van de dag op te eten. En daarna de stad te verkennen, met de funiculaire naar het Romeinse amfitheater of de basiliek van Nôtre Dame de Fourvière, met bij heldere dagen een spectaculair uitzicht op de al dan niet besneeuwde Alpen en witte Mont Blanc. Overigens loont het ook de moeite om alle trappen door de zijdeweverswijk te beklimmen om aan het einde van de Boulevard de la Croix Rousse te genieten, tussen de hipsters, van een petit café en wederom dat mooie uitzicht over stad en land. Door omstandigheden kwam het er niet van om deze keer aan te leggen in Lyon op weg terug naar Nederland. Vandaar op deze zaterdag een recept voor kip à la moutarde . Comfort food, daar heb ik nu zin in. Hartverwarmend eten. Doet het ook goed in ons koude kikkerland. We drinken er een rode Juliénas bij.
foto: N.D. de Fourvièrefoto: koor N.D. de Fourvière
Kip à la moutarde uit Lyon, recept.
Nodig:
1 stevige Label Rouge/ Bresse kip kip in stukken gehakt. 2 el bloem olijfolie & klontje boter 2 grote sjalotjes (gesnipperd) 4 teentjes knoflook (fijngehakt) 6 trostomaten (in kwarten) 1 glas droge witte wijn 50 ml witte wijnazijn 250 ml kippenbouillon crème fraîche 2 el dijonmosterd van Fallot uit Beaune 3 laurierblaadjes 1 eetlepel gedroogde dragon zout & peper
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180ºC. Bestrooi de kipdelen met de bloem, zout en peper. Verhit een scheutje olijfolie en boter in de pan en bak hierin het vlees rondom goudbruin. Verhit 1 eetlepel olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de sjalotjes en knoflook. Schep de stukken tomaat erbij en bak deze 2 à 3 minuten. Giet de wijn en azijn erbij laat inkoken. Voeg de bouillon, mosterd, laurier en dragon toe. Als laatste voeg je de crème fraîche toe. Doe de kip in een ovenschaal en giet de saus erover. Laat de kip ongeveer 45 minuten nagaren in de oven, eventueel afgedekt met folie. Serveer de kip met saus en een groene salade van veldsla. En natuurlijk goed knapperig stokbrood.
foto: bouchon in Vieux Lyon
Bon appétit!
Noot: je kunt deze kip natuurlijk ook maken met de Marne mosterd, die Gereons Keuken Thuis aantrof in de lente-editie van de foodybox van Kroon op het werk.
Wijntour 2022, Sud de France. Een beeldblog met een selectie van de wijnen, die Gereons Keuken Thuis dronk en proefde in de Languedoc. Let op: het merendeel kwam uit deze wijnregio, maar ook uitstapjes buiten de grenzen van Occitanië werden niet geschuwd.
foto: Alma Cercius, cépage viognier, Languedoc, Frankrijk.
foto: Le petit Olivier, cépage chardonnay, Languedoc, Frankrijk.
foto: rood en wit van Nicolas, Coteaux de Peyrac, Frankrijk
foto: Le petit Olivier cépage cabernet sauvignon, Langiedoc, Frankrijk.
foto: deze mag niet ontbreken: Domaine Guillemarine, picpoul de pinet, Bassin du Thau, Frankrijk.
foto; cépage pinot noir, Languedoc, Frankrijk.
foto: Coteaux Bourguignons, generieke pinot noir, Bourgogne en AOP Ventoux uit Vaucluse, Frankrijk.
foto:: Mas Olivier, Faugères rosé, Languedoc, Frankrijk.
foto: back to the Mâconnais, Vi’ré Clessé, Bourgogne, Frankrijk.
Volgende editie van Wijntour 2022 heeft als thema summer wines staat gepland in juni.
Mosselen op de wijze van Sète. Voor het eerst in 25 jaar weer een keer de havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de hernieuwde kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
foto: Canal du Midi.
foto: catch of the day
Sète: veel badgasten van de omliggende stranden struinen het stadje af. Op de kades felgekleurde bootjes, joutes geheten. Zij vullen het kanaal jaarlijks tijdens het spektakel, waarbij de verschillende confrèries vanaf de hoge boegtrap elkaar in het water moeten zien te duwen. De kers op de taart: zeevruchten uit het Bassin du Thau en vers gevangen vis uit zee. Want in Sète kunnen ze er wat van op culinair gebied. Tielles, hartige taartjes gevuld met lokaal geviste seiche (zeekat), de bekende vissoep à la Sètoise met rouille en natuurlijk moules farcies à la Sètoise. Hieronder een interpretatie van het recept, dat Gereons Keuken Thuis eens zag op TV5. De televisiekok maakte het met bravoure.
foto: de vermaarde tielles van Sëte.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Brandade de morue. De regio Languedoc Roussillon, land van Catalanen en katharen. Studentenstad Montpellier, zoutpannen, Romeinse steden als Nímes en Narbonne, de beroemde Pont du Gard. Wijn in overvloed, de Noilly Prat uit Marseillan, banyuls wijnen en ansjovis uit Collioure. Er is veel te beleven in deze regio in het Zuidwesten van Frankrijk. Oesters uit Bouzigues, de moules à la Sètoise, waarvan het recept in mijn kook- en leesboekje Gereons Keuken Thuis staat. Lekker met een glas picpoul de pinet. Deze week reed ik vlak langs Nímes, met zijn arena en Maison Carrée. Jeugdsentiment, als 17 jarige op schoolreis naar deze stad. We hebben zoveel lol gehad in de straten van Nímes.
Vandaag een recept voor brandade de morue, Een puree van gedroogde kabeljauw die zowel warm als koud kan worden gegeten. zonder knoflook volgens de puristen. De smaak van de Languedoc. Het recept werd in 1830 opgetekend door chef Durand van Hotel du Midi in Nîmes. Ik genoot gisteren van brandade “faite maison” bij Les Ondines in de haven van Grau d’Agde. Bij de brandade de morue drinken we een rosé uit Tavel bij.
foto: brandade de morue bij Les Ondines.
Nodig:
600 g gezouten en gedroogde kabeljauw (filets) 2 dl melk 2 dl olijfolie zout en peper
Bereiding:
Leg de gezouten kabeljauw minimaal 12 uur (filets) of 24 uur (vis met huid) in koud water, bij voorkeur stromend. Vervang stilstaand water elk uur. Pocheer de vis 5 à 6 minuten in kokend water en laat daarna afkoelen. Verkruimel de vis in een pan met dikke bodem. Let op geen aluminium of ongecoat gietijzer Verwarm op een laag vuur en voeg druppelsgewijs 1,5 dl van de olie toe, terwijl je roert. Verwarm de melk en voeg ook beetje bij beetje 1,5 dl melk toe, totdat een mooi gladde substantie ontstaat. Indien de brandade nog te droog is voeg dan gelijke delen olie en melk toe. Lekker met een krokant geroosterd knoflookbrood.
Wijnroutes van Lonely Planet. De Franse weken staan voor de deur op Gereons Keuken Thuis, zes weken lang Franse verhalen vanaf locatie. Een mooie stek tussen de wijngaarden en Mediterrannée. Gereons Keuken Thuis gaat in de Languedoc nieuwe wijn- en kookinspiratie opdoen. Live verslag volgt op social media en blog. Maar… nu eerst een heel fijn boek, dat in het kader van deze reis op de mat plofte. Wijnroutes, een boek dat je leidt langs de mooiste wijngaarden ter wereld. Want zeg nu zelf: als je er toch bent is het toch heerlijk om meteen eens die lokale wijn te proeven van die bevlogen wijnmaker? Lonely Planet ging je voor door 20 landen en 52 wijngaarden.
foto: cover Wijnroutes van Lonely Planet.
Van Down Under tot de Elzas, van Toscane tot Californië. Een heerlijk lees- en kijkboek om je volgende trip tussen de wijnranken te plannen. Dus hopperdepop, de paden op en lanen in. En waar smaakt die wijn beter dan met uitzicht over de Indische Oceaan of een blik op de Catalaanse berg Canigou?
Wijnroutes is ingedeeld per land en op alfabetische volgorde. Je reis start in Mendoza Argentinië en eindigt in Sonoma USA. Lonely Planet zou Lonely Planet niet zijn als het in elk hoofdstuk over land en/of streek naast wijngaarden geen fijne adressen voor overnachten, eten en evenementen vermeldde. Zo ga je goed bewapend aan de slag.
Wijnroutes. Voor ieder wat wils. De mooiste plekken, waar bevlogen wijnmakers hun ding doen. Wat wil je nog meer? Wijnroutes neemt je op sleeptouw in dit boek. Gereons Keuken Thuis weet nu al dat hij veel plezier gaat hebben met deze gids. Al is het dan, al lezend, om met een goed glas aan zee je te verdiepen in al het moois op wijngebied.
Wijnroutes. Lonely Planet, 20 landen, 52 wijngaarden. (ISBN9789021590448) is een fijne wijnuitgave van Kosmos en is te koop voor € 25,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: cover facsimile van De verstandige kock uit 1669.
De verstandige kock. Proef de smaak van de 17de Eeuw. Het frisse platteland, weg van Amsterdam met zijn stinkende grachten. Buitenplaatsen aan de Vecht, in de duinen en rond Den Haag. In de zeventiende eeuw wat het boek de verstandige kock een verkoopsucces in de Nederlanden. Het verscheen als onderdeel van een handleiding voor het buitenleven, dat de patriciërs uit de steden zo graag leidden. Dan moest je wel de juiste tools hebben voor de schare personeel, die je meenam naar je buiten. Het kweken van groenten en het koken van een lekkere maaltijd à la campagne. Je ziet het ook bij de kastelen aan de Loire. Een grote inspiratiebron destijds. Ik snap wel dat er bijvoorbeeld buitenplaatsen ontstonden aan de duinrand. Er was frisse zeelucht en vers water voorhanden uit ondergrondse duinmeren.
foto: lekker buitenspelen.
De verstandige kock is een boek in de trant van het eerder door Gereons Keuken Thuis besproken excellente kookboek van Carolus Battus, waarmee schrijfsters Marleen Willebrands, Christianne Muusers & Alexandra van Dongen dit jaar de Joop Witteveenprijs wonnen. Willebrands is neerlandica en culinair behept. Zij maakte voor dit kookboek een hertaling van 194 recepten uit de druk van 1669. Kunsthistorica Alexandra van Dongen tekent voor de illustraties & de gedekte tafel met prachtig beeld uit Nederlandse musea. Manon Henzen kookte de recepten in een 21e-eeuws jasje. Hartstikke leuk om eens thuis te proberen.
foto; altijd een dolle boel in de keuken, Joachim Wtewael.
Hoe proef je de smaak van de 17e Eeuw? We kennen allemaal de schilderijen in het Rijks, Mauritshuis en andere Nederlandse musea. De keuken van de gegoede burgerij was niet voor de poes. Ook niet aan tafel bij de familie Huygens, die smikkelden van de soeticheydt des buytenlevens. Oh la la met Franse chiquerigheid naast het doe maar normaal Nederlandse leven. Want dat was de rigeur. Lekker in de natuur dartelen en buiten eten in de frisse lucht. Blindemannetje spelen voor de maaltijd. Willebrands neemt ons mee naar buitenplaats Hofwijck in Voorburg. Ze doet de geschiedenis van het kookboek uit de doeken en besteedt aandacht aan de humeurenleer een belangrijk onderdeel van de dagelijkse voeding. Zo zie je maar als kok op een buitenplaats was je ook een beetje arts en diëtist tegelijk. Niets nieuws onder de zon als je kijkt naar alle health kookboeken en blogs 350 jaar later. Feestelijk eten voor de rijken. Potkost voor de gewone lieden.
foto: citroenvlade door Manon Henzen.
Voor dat eten was een heel repertoire aan servies glaswerk en allerlei bestek nodig. Nu nog steeds te zien in het Rijksmuseum. Ga eens kijken bij de bijzondere collecties zou ik zeggen. Ook sprak de 17e-eeuwse dis vele kunstenaars en poppenhuisbouwers tot grote verbeelding. En het werk dat het befaamde melkmeisje deed in de keuken. Want behalve een koksboek was de verstandige kock ook een huishoudbijbel.
foto: het melkmeisje van Vermeer.
De verstandige kock heeft een heel groot register aan gerechten, waaraan we heden ten dage kunnen zien wat er zoal werd geserveerd. Waarschuwingen over al te zure wijn, groenterecepten, gekookte salade, vlees & (zoetwater) vis, tortelduif uit je eigen toren of kapoen gevuld met oesters. Allerlei gebakken en gekookte gerechten. En tot slot pasteien en appelvla. Het houdt niet op. Heel belangrijk zijn de verwerkingsrecepten in de slachttijd. En het maken van confituur. Een luxe, want suiker was duur. Tot slot worden we in het boek ingewijd in de 21e-eeuwse vertaling van enkele recepten. Dus je kunt er thuis ook mee aan de slag. Bijvoorbeeld met citroenvlade, dat ik ga meenemen in de Noordzee editie van Gereons Mag.
Net als het eerder vermelde Carolus Battus kookboek is De verstandige kock weer een voltreffer voor diegenen, die net als Gereons Keuken Thuis likkebaardend langs de 17e-eeuwse schilderijen van food lopen in de Nederlandse musea. Proef die eeuw zou ik zeggen op deze dinsdag!
foto: cover De verstandige kock.
De verstandige kock, Marleen Willebrands, Alexandra van Dongen & Manon Henzen (ISBN 9789056157944) is een uitgave van Sterck & de Vreese en kost € 29,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook
Wijntour 2022. Deel 1. Na een korte pauze tijdens de lockdown van december en januari start dit voorjaar de wijntour weer. De 2022 editie, zonder tekst met foto’s van in Gereons Keuken Thuis geproefde en gedronken wijnen.
foto: Kriter brut de brut chardonnay, Bourgogne, Frankrijk.
foto: Vino nobile de Montepulciano, Toscane, Italië.
foto: Carmennère, Valle Central, Chili.
foto: IGP Pays d’Oc, chardonnay, Frankrijk.
foto: Viña la Rosa, la Palma chardonnay, Chili.
foto: Le Commandeur, chenin blanc, Loire, Frankrijk.
ZILT. Een kookboek, dat voortkomt uit de Texelse samenwerking van Waddengastronomie-expert Annette van Ruitenburg, groenteteler Ellen van Straten en eilandcateraar Sabien Bosman, gelardeerd met fotografie van Ruth de Ruwe. Is ZILT nu hartig, zout, fris , zoet of vissig? Dat is de hamvraag als je zilte groenten in je keuken gaat gebruiken. Zilte smaken geven een oppepper aan je salades, soepen en gerechten. Zilte groenten doen dat ook, zegt ervaringsdeskundige en culinair schrijver Annette van Ruitenberg. Zij gaat voor het experiment met zilte groenten en wil samen met het hele team de bereikbaarheid voor het grote publiek vergroten. In ZILT tref je 75 heerlijke recepten aan met zilte groenten, die je zomaar op Texel kunt plukken of zelf kunt telen. Hierover vertelt Ellen van Straten meer in dit zilte boek.
ZILT start met een verhaal over de verzilting van onze bodem. Die is in de Nederlandse kustgebieden al een tijdje aan de gang. Dat heeft nadelen voor de teelt van traditionele gewassen, maar biedt ook kansen voor zilte zeegroente, een nieuwe variatie op ons dagelijks menu en om in de woorden van Annette haar andere boek te blijven: Lekker lokaal! Tips om zelf zilte groente te telen, met uitleg over het zaaien en oogsten. Een een zaaikalender. Zilte grond kan namelijk hele mooie producten voortbrengen. In de omgeving van SeaSpot worden van oudsher aan het Duinpieperpad bijzondere aardappels geteeld. Een ware delicatesse.
Na de oogst van zilte groente, volgen de lekkere recepten, gekookt door Sabien Bosman. Eén ding moet me van het hart, dan zwijg ik erover: de fotografie van de gerechten had beter gekund. Bij de mooie natuurfoto’s steken deze wat flets af. Dan de recepten: wat te denken van een fijne zilte aardappelsalade, een vrolijke tomatentaart, dips of chocoladetaart met peer en zeekraal.? Van Ruitenburg zegt dat zilte smaken de chocoladesmaak dieper maken. Ook het pekelen van een watermeloen tot hammetje is een voorbeeld van een mooi experiment. Of wat te denken van de duindoorn-maanzaadcake. Allemaal mooie gerechten met voor het grote publiek onbekende zilte groenten.
ZILT is een mooi geschreven boek met prachtige natuurfoto’s van het Waddeneiland Texel In de groene intermezzo’s wordt veel aandacht besteed aan de diversiteit van zilte groenten en zeewieren en het gebruik in de keuken. Wie weet een idee om eens deze zomer mijn zeebalkon te gaan beplanten met zilt groen? Ik houd jullie in de Noordzee-editie van Gereons Mag op de hoogte van de voortgang. Net als in haar andere kookboeken tekent Annette van Ruitenburg voor een mooi terroirverhaal en dito recepten. ZILT is een mooie samenwerking van diverse disciplines en maakt een sterk pleidooi voor mooi lokale producten.
ZILT. Annette van Ruitenburg, Ellen van Straten & Sabien Bosman, fotografie van Ruth de Ruwe (ISBN 9789464040906) is en uitgave van Fontaine en is te koop voor € 29,99
Over de schrijvers: ANNETTE VAN RUITENBURG is specialist in waddengastronomie. ‘Zoals een schilder de kleuren bij elkaar zoekt, zo heb ik dat met smaken.’ Maakte samen met Ruth de Ruwe, vormgever en fotograaf diverse boeken over natuur, cultuur en culinaire onderwerpen waaronder het prijswinnende boek ‘Liever Lokaal’. ELLEN VAN STRATEN is een professionele groenteteler, voor zowel de biologische landbouw als zilte teelt, zij bezit een mooie moestuin achter de waddendijk. SABIEN BOSMAN woont op Texel vanaf 2018 als ervaren cateraar en wildplukker organiseert zij wad excursies, is altijd op zoek naar bijzondere smaakcombinaties van Texelse en zilte producten.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
GROENTEN van Mari Maris. Het zijn nog steeds de groen(t)e weken op Gereons Keuken Thuis. En dan mag dit stevige bonk terroir niet ontbreken, Een kookboek met 100% pour 100% légumes, wat de klok slaat. Want in haar Franse tuin en keuken tovert Mari Maris de lekkerste groentegerechten op tafel, geoogst uit eigen kweek. Ze schreef er al een groentebijbel en andere boeken over, die haar het predicaat “groentekoningin” opleverden. Nu is er dus GROENTEN, een compendium, dat je aan de hand van 63 groentesoorten en ruim achthonderd al dan niet vegan gerechten meeneemt in de wondere wereld van groenten. Blad- wortel- en andere soorten groente. Een kokende actrice achter op deze dikke pil zegt te willen ruilen met Mari en ook te willen wonen in haar groenteparadijs, maar voegt daar direct aan toe, dat dit boek voorlopig afdoende is. Want één ding is zeker: madame Maris is niet over één nacht ijs gegaan. Zij schreef niet alleen de ruim 800 recepten op, wat mij al monnikenwerk lijkt, maar kookte, fotografeerde en stylede het hele kookboek zelf. Een grote prestatie.
foto: cake met een dubbele c, courgette en citroen, zomers.
Wat kun je verwachten van GROENTEN? Allereerst een kijk in de keuken van deze schrijfster. Groenten van A(aardappel) tot Z(uurkool). Gedegen basiskennis over elke groentesoort. Op het canvas gezet van kiem tot eindresultaat. Zoals de mooie rode bietenfoto laat zien hieronder. En natuurlijk recepten, van basis en easy does it tot mooie klassiekers. En heel belangrijk: no waste, want aan groenterestverwerking is ook gedacht. Alles in de kenmerkende Franse stijl van Maris, met een keuken vol brocante en Charolais runderen op de kiek. La vie campagnarde. Ik vind dit bijzonder, omdat voorheen Frankrijk wel veel groentebewerkingen kende, maar het niet de hoofdmoot van de maaltijd was. Gelukkig is dat in de hexagoon inmiddels veranderd. Een tekort aan groenterepertoire? Daar hoef je bij Maris niet bang voor te zijn, want vooraleer je uitgekookt bent met dit compendium ben je heel wat slagen verder.
foto: Ode aan Bocuse.
GROENTEN, een kijkje in de keuken. Het zou op deze vrijdagochtend ondoenlijk zijn, om een lange lijst van recepten op te gaan sommen. Maar laat ik eens met het oog op de aankomende lente de aspergelasagne noemen, een gerecht, dat bij een groentekoningin past. Of voor ’s middags een courgette-citroencake voor bij de thee of een koel glaasje limoncello. Ik vind het leuk, dat cake salé in het boek staat, want wij Nederlanders denken bij cakes nooit aan niet zoete varianten. Ik maak een grote stap naar paddenstoelen. Met een ode aan Bocuse. De beroemde (truffel) soep onder croûte, die in mijn jeugd vaak als feestelijk gerecht op tafel kwam. Niet alleen met truffel. Allemaal mooie gerechten van simpel tot elegant.
foto: de visualisering van een biet in Groenten.
GROENTEN, wat kun je er nog meer over vertellen? Gereons Keuken denkt nog veel meer, maar eerst duik ik vandaag in SeaSpot op de bank met deze dikke pil. Een mooi methode om aanstormende Eunice te doorstaan. GROENTEN is een aanwinst voor je keuken, als naslagwerk en inspiratiebron. In zoverre is de titanenklus, die het schrijven geweest moet zijn, geen verspilde energie geweest. Chapeau!
foto: cover Groenten.
GROENTEN. Mari Maris (ISBN 9789038810744) is een uitgave van Nijgh Cuisine en is te koop voor € 42,50
Over Mari Maris: Mari Maris’ Groentebijbel was de aanzet voor een inmiddels gigantische stapel kookboeken over groenten. Mari werkte haar leven lang als chef, de laatste jaren in haar eigen groenterestaurant. Ze is ook groenteboerin en maker van vijf succesvolle kookboeken. Voor Groenten nam ze fotografie en vormgeving in eigen hand. Mari wordt ook wel de Ottolenghi zonder lange ingrediëntenlijst genoemd. De pers kroonde haar tot goentekoningin van Nederland.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
