#terroirdegereon Archives - Pagina 14 van 31

09/06/202109/06/2021

Het Kikkererwten kookboek.

Het Kikkererwten kookboek. De moeder van aller peulvruchten, de keker of kikkererwt, in veertig verschillende soorten en, want de kikkererwt is een zij, een wereldspeelster van formaat. Lucrees van Groningen en Marietje Bosma, moeder en dochter zijn dol op deze grande dame en vereerden de duizenden jaren oude peulvrucht met een kikkererwtwaardig kookboek. Want, om het maar eens in Olympische termen te zeggen, deze proteïneverschaffer is een gedoodverfde gouden plakwinnaar en prolifereerde zichzelf wereldwijd. Dat wist senator Cicero ook al. Deze Romeinse politicus dankte zijn naam aan de “cicer” en er is een brief op zijn naam, waarin hij aan zijn vrouw verzoekt om een kikkererwtenboek te maken, om onder het genot van deze gerechten hun huwelijksstatus of -problemen te bespreken. Of mevrouw Tullius Cicero deze handschoen heeft opgepakt weet ik niet. In ieder geval hebben de twee dames dit wel gedaan met als resultaat dit boek vol recepten van over de gehele wereld. Starring de kikkererwt.

Het Kikkererwten kookboek begint met allerlei weetjes, zoals de etymologie van de naam (kikus zou kracht betekenen in het Grieks), de teelt en de soorten. Het fijne van deze peulvrucht is dat er vele bereidingswijzen zijn, van vers tot gedroogd, in een pot of als kikkererwtenmeel. Het laatste gebruikt Gereons Keuken Thuis vaak voor de socca op de wijze van Nice. Daarna gaan de schrijfsters koken met verrassend eenvoudige internationale recepten, zoals bij de borrel een Spaanse zoetzure kikkererwtenpuree. Of moet ik zeggen garbanzos agridulce. Soepen komen aan bod, zoals Genuese minestrone, want in Ligurië is de keker ook volksvoedsel. Denk aan farinata, de Italiaanse evenknie van socca.

Voor deze recensie sla ik bewust de Levantijnse en Midden Oosterse recepten, zoals hummus, uit het boek over, want dat is ieders eerste associatie met de kikkererwt. Maar al in de Romeinse tijd was heel het Iberisch schiereiland beplant met deze peulvrucht om de honger van de legionairs te stillen. Bij de hoofdgerechten laten de schrijfsters zien, dat ook in het Westelijke bassin van de Middellandse Zee heel wat afgekookt wordt met kikkererwten. Om in Spaanse sferen et blijven noem ik de Madrileense kikkererwten met chorizo. Een prima gerecht voor de aankomende #alfresco weken. Later daarover meer met een recept. Maar ook een gerecht met koolvis komt aan bod. Zou je niet direct verwachten.

Via de bijgerechten uit alle hoeken van de aarde komen we bij de deeggerechten, zoals pasta van kikkererwtenmeel. Komt dat goed uit ik heb nog een zak meel staan van de Volkskruidentuin in de Kinkerstraat. En om nu de hele zomer stapels socca te blijven eten is ook zo’n dingetje. Over socca gesproken, een recept hiervoor ontbreekt niet in Het Kikkererwten kookboek.

Wat mij betreft kan op 21 juni de #alfresco zomer op Gereons Keuken Thuis beginnen, na dit heerlijke Kikkererwten kookboek van Lucrees Van Groningen en Marietje Bosma te hebben gelezen. Vol leuke zomerse trouvailles en met liefde bereid. Wat een moeite hebben deze koks en schrijvers zich getroost in hun ode aan de keker. Ik vind het een kookboek, waarin deze dames hun passie voor de kikkererwt in woord en beeld gestand hebben gedaan. Chapeau!

Het Kikkererwten kookboek. Lucrees van Groningen en Marietje Bosma. (ISBN 9789090344423) is een eigen uitgave van deze dames. Het kookboek is on- en offline te koop voor € 24.95

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

_{Over de schrijfsters: Lucrees van Groningen en Marietje Bosma, moeder en dochter, hebben vele uren samen kokend doorgebracht. Van dagelijkse kost tot het koken voor grote gezelschappen hebben ze zich ontwikkeld tot uitstekende koks met een breed repertoire. Meer lees je op: https://kikkererwten.nl/}

03/06/202103/06/2021

Koken als Carlo Cracco.

Koken als Carlo Cracco. Op 17 mei volgde Gereons Keuken Thuis een webinar met Italiaanse chefkok Carlo Cracco, georganiseerd door de 3 Italiaanse kamers van koophandel in de Benelux. Doel van de webinar is om mensen kennis te laten maken met true Italian taste. “Want”, zo vertelde Cracco tijdens zijn verhaal, ” er is wat nep Italiaans voer te vinden op deze aardkloot.” “Kook daar nooit mee”, waarschuwde hij, “het gaat ten koste van je gerecht en de smaak.” Drie ambassadeurs zetten zijn woorden kracht bij door te verhalen over de geneugten van de keuken van de Bel Paese en hoe diplomatie kan worden bedreven tijdens een fijne en mooie maaltijd. Carlo Cracco is geen onbekende in Italië, opgeleid door Gualtiero Marchesi in Milaan en Alain Ducasse in Frankrijk, ontwikkelde hij zijn eigen stijl. Cracco houdt van simpel en één van zijn favoriete producten is rijst. “De vlag van Italië”, voegde Roberto Payer hieraan toe, wiens lievelingskostje risi e bisi is. Uit de Veneto.

RIsotto. Voorheen was de basis van risotto en risi e bisi een soort soep, waarin de rondkorrelige rijst van de Po vlakte goed gedijde. Zeker als je lokale producten gebruikt. In de Veneto is dat de ronde rijst Vialone Nano en in Lombardije: Arborio of Carneroli, met een stevige korrel. Cracco maakte voor de webinar met Vialone Nano rijst een dessert, gearomatiseerd met witte koffie. (recept volgt in de volgende editie van Gereons Mag) Als primo of hoofdgerecht maakte hij een risotto met erwtjes, gele tomatensaus uit Campanië en garnalen uit Ligurië. Cracco houdt van het combineren van al het moois en vers uit de Laars. Hij produceert tegenwoordig zelf de fijnste producten voor zijn keukens, zoals olijven, wijnen, olie en de beste groente en fruit. Moet ik nog meer vertellen op deze donderdag? Welnee, gebruik voortaan het beste dat je kan vinden, met een true Italian taste, en je kunt koken als Carlo Cracco.

Carnaroli rijst met gele tomaat, erwtjes, paarse garnalen uit Santa Margherita Ligure en munt.

Nodig:

320 g Carnaroli rijst

150 g gele tomatensaus of 1 blikje gepelde gele tomaten

100 g boter

50 g Parmezaanse kaas

150 g verse doperwtjes

12 paarse garnalen uit Sta. Margherita, vervang deze door makkelijker verkrijgbare scampi.

1 sjalotje

extra vergine olijfolie

muntblaadjes

1/2 glas witte wijn

citroenrasp

kokend water

Bereiding:

Breng in een steelpan water aan de kook en houd het aan de kook. Verhit in een koekenpan met dikke bodem een beetje extra vergine olijfolie van eerste persing en boter. Fruit de fijngehakte sjalot op laag vuur zonder bruin te worden. Voeg de rijst toe en bak hem mee op een matig vuur onder voortdurend roeren met een houten lepel. Blus af met witte wijn. Wanneer de wijn is verdampt, de tomatensaus en het zout toevoegen (ongeveer een mespunt zout per persoon). Voeg het kokende water pollepel voor pollepel toe tot de vloeistof perfect is opgenomen. Voeg halverwege de kooktijd de erwten toe. Maak intussen de garnalen schoon, verwijder de schalen en de ingewanden en snijd ze in 3 of 4 stukken. Zout de garnalen lichtjes en breng ze op smaak met citroenzeste en een beetje olijfolie. Zet opzij.

Zodra de rijst gaar is, van het vuur halen en overgaan tot de «mantecatura». Dit is een technische procedure die erin bestaat de rijst te binden. Voeg hiervoor de vers geraspte Parmezaan in één keer toe met de extra olijfolie van eerste persing, de rest van de boter en de fijngehakte munt en roer voortdurend om een romige risotto te verkrijgen. Breng op smaak met zout en een snufje witte peper. Leg de risotto op een bord en schik de garnalen er in het midden op.

Drink er een vrolijk glas witte wijn bij uit de Veneto.

13/05/202108/02/2023

Fermentino en duurzaamheid.

Fermentino en duurzaamheid. Onlangs plofte er een pakket op de mat in SeaSpot, waarin behalve de smakelijke vegan kaasjes van Eurocompany ook een lijvig rapport zat over hun ideeën voor 2023. Met beiden ging Gereons Keuken Thuis aan slag. Past heel goed in het #groeneweken thema. Veranderende landbouw. Green up your life! De kaasjes werden verorberd met gepickelde radijsjes à la Peter van Berckel en het sustainability report gelezen. Op mijn blog schreef ik al vaker over dit alternatief voor kaas gemaakt van zuivel. Eurocompany is van origine een noten- en gedroogde zuidvruchtenproducent, die telen met aandacht voor mens, milieu en natuur. Dat doen ze al jaren samen met hun medewerkers onder het Italiaanse zonnetje.

foto: plukken en selecteren van de beste noten.

Ze noemen het food for change. Speciaal voor Eurocompany ontwikkelde chefkok Daniela Ciccione een reeks heerlijk vegan kaasjes, die zijn gemaakt van cashewnoten. Ik schreef al eens eerder over de techniek van Fermentino. En de verdere ontwikkeling staat niet stil, zowel de kaas als verpakking worden door dit bedrijf constant onder de loep gehouden. No waste en zo min mogelijk vervuilende sporen achterlaten. Dat is het credo en iedereen binnen het bedrijf werkt mee aan deze boodschap, van notenplukker tot marketeer. Eurocompany werkt samen met het mooie tijdschrift Ossigeno en geeft zuurstof terug aan de zee tijdens hun opruimacties, onder de noemer “pearls of ossigeno”. Heel wat nog te doen in het kader van fermentino en duurzaamheid tot 2030 en daarna. Het was een boeiend verslag.

Fermentino is in een aantal gedaanten te koop, als Fermé, harde & smeerkaas, al dan niet met kruiden, als Camelia, een witschimmel kaasje voor op je borrelplank of als Grattino, strooikaas voor op je pasta. Nu weet ik dat er die hards zijn, die dit allemaal onzin vinden. Vegan kaas mag geen kaas worden genoemd. Maar ik vind het een leuk te proberen alternatief voor een dagje zonder zuivel, ongeacht de terminologie. En je kunt ermee koken, dat is te lezen in Ossigeno, waar hele spannende designrecepten staan. Maar het kan ook eenvoudiger, bij de borrel, op brood of in je vegan lasagne.

RECEPT.

Vandaag het recept voor een volkoren taco met Cicconi fermentino, pestada, mango/watermuntsaus en gerookte cashews.

Nodig:

400 g boekweitmeel
water
zout
pestada, een gefermenteerd kruidenmengsel uit Midden Italië
druivenpitolie

een handje gedroogde mango’s
20 verse muntblaadjes
een snufje zout
4 el EV olijfolie

een handje cashewnoten
wat houtmot
dennenappels

2 stuks Cicioni fermentino kaas

20 g schone muur- of hoornbloem

evt. wat geraspte gerookte geitenkaas. (niet vegan dus)

Bereiding:

Meng het zout en de pestada door het boekweitmeel met een beetje olie en voeg zoveel water toe, als nodig is om een mooi elastisch deeg te maken, dat kneedbaar is. Meng alles door elkaar tot een homogene substantie. Verdeel in kleine deegballetjes om taco’s van te maken. Rol de deegballetjes tussen twee velletjes folie en leg apart. Verhit een licht ingevette pan en bak de taco’s om en om.

Maak een saus door in de blender de in heet water geweekte mango, olijfolie, zout en munt te mixen. zet ter afkoeling in de ijskast. Breek de Cicioni kazen in kleine stukjes en zet koel weg. Rook de gehakte cashewnoten op wat jeneverbes en dennenappel mot of gebruik houtmot in een rookpan. was het hoornbloemblad, of waterkers en zet apart.

Leg een taco op het bord, vul deze met de koude kaas, hoornbloemblad of waterkers, mango/muntsaus en bestrooi met gerookte cashewnoten. Ter decoratie kun je nog wat gerookte geitenkaas toevoegen.

Buon Appetito!

foto: schone stranden, pearls of ossigeno.

_{Noot: dit rapport en bijbehorende producten werden mij als samples gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

29/04/202129/04/2021

Eetbare Natuur van Michiel Korthals.

Eetbare Natuur, Michiel Korthals. Een boek over de essentie van landbouw en voeding. Want in tegenstelling tot wat er in de media wordt bericht is landbouw niet een eenzijdig proces. Het gaat verder dan alleen maar reguleren. Dat maakte de stikstofcrisis wel duidelijk. Er zijn verscheidene aspecten aan landbouw, allereerst de samenwerking van alle elementen en organismen om het product te laten groeien. De samenwerking vindt daar plaats volgens de schrijver. Onder de grond. Dat is een gegeven. Wij als mensen mogen bovengronds meedoen en zijn zodoende in dienst van deze natuurlijke processen. Maar de mens heeft de drang om te reguleren en zodoende kennen wij tegenwoordig een systeem van efficiënte landbouw met als doel optimalisatie van het produceren en uiteindelijk exporteren van al dan niet halfproducten. Met alle gevolgen voor het milieu, de boer en het landschap. En heel belangrijk smaak van het eten. Want de wereldwijde landbouw wordt gedomineerd door de vraag naar ingrediënten door grote speler als Cargill, Unilever en McDonalds. Een ontwikkeling, die Korthals aanzag en wilde beschrijven. Hij ging op onderzoek uit.

Hoe te produceren? Na een beschrijving van landbouw in het algemeen gaat Michiel Korthals dieper in op de materie. Hij maakt een onderscheid tussen efficiënte en robuuste landbouw. Hij geeft daarbij voorbeelden van de geoliede landbouwmachine, die niet produceert voor de lokale behoefte, ten opzichte van de boeren, die de lokale voedselproductie ter hand namen. Overigens vindt niet iedereen, dat getuige het voorbeeld van mevr. Louise Fresco, die juist zegt dat lokale en biologische landbouw niet haalbaar is. Voor Korthals is dat juist wel een streven.

De filosofie achter de verandering. Het tweede hoofdstuk van Eetbare Natuur is wat filosofischer van aard en gaat over de samenwerking tussen natuur en landbouw. De mens is een vreemd wezen, onderdeel van de natuur, maar met allerlei andere componenten, die hem daarbuiten plaatsen. Maar een mens moet ook eten, dus zal moeten samenwerken met de natuur. Hierna bespreekt de schrijver allerlei elementen, die hierbij komen kijken. in het volgende hoofdstuk bespreekt hij hoe te komen tot robuuste landbouw. Gesteund op voedselvaardigheden en een eerlijke verdeling van voedselresources. Voedselvervreemding komt veel voor, volgens Korthals is hier nog heel wat te winnen, door mensen bewust et maken van wat ze eten en vooral waar het vandaan komt. Denk eens aan eetbare natuur in de stad. Of zoals Gereons Keuken Thuis vaak doet: wildpluk. Een fijne groene manier om kennis te maken met waar je eten vandaan komt. Of in je keuken moestuinieren. En dat gebeurt heus niet alleen in de hippe steden, maar overal in Nederland. De schrijver maakt een rondgang door de veranderende wereld van de landbouw in Nederland en beschrijft twee directe ervaringen.

De essentie van landbouw en voeding. Ik vind het voorgaand beschrevene een interessante materie en in zijn boek Eetbare Natuur neemt Michiel Korthals je met zijn gedegen onderzoek aan de hand langs aansprekende filosofische vraagstukken omtrent voeding en natuur. Zijn ideeën kunnen nog wel eens een grote gaan spelen in hoe wij eten en landschap gaan beleven in de komende decennia. Maar vooralsnog is het heerlijk om dit boek te lezen en vooral erover na te denken.

Eetbare Natuur, de essentie van landbouw en voeding. Michiel Korthals. (ISBN 9789056157487) is een uitgave van Noordboek en kost € 14,90.

_{Bio: Michiel Korthals is een Nederlandse filosoof, die tot 214 doceerde aan o.a. De Wageningen Universiteit en de Vrij Universiteit. Hij gaf vooral les in toegepaste filosofie, gericht op diverse aspercten van levenswetenschappen. Tegenwoordig is hij docent aan de University of Gastronomic Sciences in Noord Italië. Het onderwerp milieu, landbouw en slow food ia al jaren een geliefd onderwerp voor Korthals. Hij is voorzitter van de Foundation for the Restoration of European Ecosystems en actief in diverse slow food groepen. Hij schreef al eerder het boek Goed Eten. Korthals houdt lezingen bij boeren en op andere plaatsen, om te komen tot een andere vorm van produceren en consumeren. Dat is goed voor de natuur en uiteindelijk voor de mens. Tot slot boert hij graag zelf op kleine schaal.}

28/04/202128/04/2021

De Aardappeleters.

De Aardappeleters. En dan heeft Gereons Keuken Thuis het niet over het wereldberoemde schilderij van Vincent van Gogh, maar over het leuke boek van over twintig wereldgerechten. Moussaka, coq au vin en biefstuk Stroganoff, allemaal bekende gerechten, waar veel over valt te vertellen. De drie schrijvers van De Aardappeleters gingen voor de TV en nu hun boek op pad en kwamen op het spoor van de vele verhalen over de 20 gerechten in dit kook- en leesboek. Zo was er de roemruchte kettingrokende barones in Parijs, nazaat van het Stroganoff geslacht, die een duit in het zakje doet. En gaf een Atheense kok uiteindelijk zijn naam aan het woord dat de Grieken gebruiken voor kookboek. Zoals jullie weten zijn dit soort trivia spekkie voor het bekkie van Gereons Keuken Thuis. Ik vind de combinatie van een gerecht en verhaal minstens zo belangrijk al het oppeuzelen ervan. Want behalve dat je eet met je zintuigen doe je dat ook door verhalen. Zij vormen the food for thought.

Aardappeleters Joost Engelberts, Joris Vermeer en Bas Zwartepoorte reisden de wereld rond om alle magische verhalen te verzamelen van eten, dat wij zo gewoon vinden. Ze gingen langs bij de heilige Ambrosius van Milaan, die naar zeggen de akte bewaakt, waarin staat, dat de schnitzel zijn oorsprong vond in deze stad. Sorry Wenen en Madrid. Babi Panggang komt aan bod, één van de kroonjuwelen van de Chin. -Ind. Spec. restaurants, een langzaamaan verdwijnend fenomeen in de Nederlandse horeca. Ik ben nog steeds dol op babi panggang, al dan niet met kroepoek erbij. Via sushi met haring (?) belanden we bij de niet meer weg te denken Vietnamese loempia, zoals ik die ken van To op de Ten Kate markt in Amsterdam. De drie heren weten er nu alles van. Troostrijk oorlogsvoer. Fritten, de schrijvers leggen de link tussen Peruaanse boeren en een frittenkot in Brussel. Ook komt de 18e-eeuwse aardappelgoeroe Auguste Parmentier aan bod. Het verhaal van goulash, dat in het Hongaars pörkölt heet. Paprika galore. De hamvraag of moussaka Turks is of Grieks komt aan bod. Jullie mogen raden, welke mening Gereons Keuken Thuis is toegedaan. In ieder geval vormt de achternaam van kok Tselementes een synoniem voor kookboek.

En zo gaan de schrijvers van de Aardappeleters door in hun heerlijke boek over al die bekende gerechten en verhalen, Je zou er zo weer een televisiefeuilleton of nog een boek kunnen maken. Want zeg nu eerlijk: over eten ben je toch nooit uitgepraat?

De Aardappeleters, Joost Engelberts, Joris Vermeer & Bas Zwartepoorte (ISBN 9789400406889) is een mooi vormgegeven uitgave van Thomas Rap en is te koop bij je favoriete kookboekenvakhandel voor € 29,99.

Treft het dat vanaf vandaag je weer gewoon naar je boekhandel kunt gaan zonder afspraak!

Video: De Aardappeleters in Bologna, la grasa, waar spaghetti alla Bolognese niet eens bestaat.

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

27/04/202127/04/2021

Groene weken.

Ik noem het groene weken. Nee, dat groen heeft niets met CO2 uitstoot, windmolens of meer van dit soort klimaatproblematiek te maken. Het zijn groene weken op micro niveau. Tot en met de IJsheiligen van mei. Hoe je je leefomgeving vergroent, lekker in de keuken aan de slag gaat met groenten en je moestuin een boost geeft. Of guerrilla-tuinieren met de zaden, die ik ophaalde bij het Zandvoorts Museum. Dat bedoelt Gereons Keuken Thuis met groene weken. Zelf ga ik aan de slag met mijn moestuintjes van de blauwe grootgrutter en een plan maken voor wat balkonbeplanting voor mijn balkon aan zee. Want dat vergt nog wat aanpassing in verband met wind en zilte lucht.

Groene weken. Het is lente, weliswaar een wat frisse, maar overal om je heen gonst het in de natuur van de activiteit. Gereons Keuken Thuis ontving van diverse uitgevers leuke boeken over Eten uit de Natuur. Michiel Korthals schrijft over landbouw in transitie. De meisjes van de moestuin over koken met je eigen productie. Daar zijn de moestuinmeisjes Amber en Reny wel mee behept. Of het altijd sfeervolle en daarmee ook groene nieuwe boek van Deense vorser Mikkel Karstad, Nordic family kitchen. Gezond, natuurlijk en eenvoudig. Inspiratie genoeg zou ik zo zeggen op deze Koningsdag.

foto: mijn daslook plukplek in de duinen.

Aan de slag dus, de paden op om wild te plukken het is tenslotte daslookseizoen enhet verzorgen van de spruitjes, die hun best doen in de keuken van SeaSpot. De zonnebloemen en courgettes zien er al veelbelovend uit. En recepten maken met vers geplukt groen of verse groente. Gisteren stond er een pasta met daslook en artisjokharten op het menu. Erbij artisanale worstjes met truffel, die ik vond bij trattoria FAAM in de Jan Evertsenstraat. Vandaag op Koningsdag maak ik een verse tomatensalade met burrata van hetzelfde adres.

Recept: groene asperges gratin uit Sale e Pepe.Nodig:

800 g groene asperges
30 g bloem
40 g boter
3 dl melk
100 g gruyère geraspt
50 g Parmezaan
1 dl room
nootmuskaat
zout
peper

Bereiding:

Smelt 30 gram boter op een laag vuur en voeg de bloem toe. Roer met een pollepel tot het één geheel is geworden. Voeg de melk toe en klop rustig met een garde. Laat zachtjes al roerende een minuut of zeven koken. Voeg nu de room toe, de gruyère en de helft van de Parmezaan. Haal de pan van het vuur. Maak de bechamelsaus op smaak met wat nootmuskaat, peper en zout.
Snijd de harde stukken van de groene asperges. Kook ze in ongeveer 6 minuten beetgaar. Beboter een ovenschaal en leg hierin de asperges. Giet de kaassaus erover en bestrooi met de rest van de Parmezaan. Gratineer het gerecht 20 minuten in de oven op 220 graden.

foto: cover Eetbare Natuur van Michiel Korthals.

Groene weken, Gereons Keuken Thuis is benieuwd, hoe groen de keuken van andere foodbloggers is? Heb je een leuk verhaal of spannend recept? Reageer dan onder deze post. Green happiness noem ik het!

foto: pasta met daslook en artisjokharten.

11/04/202111/04/2021

Het is weer aspergetijd!

foto: creatie van asperge en daslook door Guillaume de Beer (BREDA)

Het is weer aspergetijd! Elk jaar kijk ik ernaar uit, de asperges van het nieuwe seizoen. Meestal werden deze al op de verjaardag van mijn vader gegeten, eind maart. Makkelijk te doen, want tegenover het ouderlijk Brabants huis zat een aspergeteler. Dus zo gauw de witpaarse kopjes boven de zandgrond uitstaken wisten wij hoe laat het was. Het toeval wilde, dat mijn vader voor zijn verjaardag altijd een nieuw setje kippen kreeg van een andere buurman. Er hoefde in Liempde alleen nog goede ham bij de slager te worden gekocht en het lentefeestmaal was compleet. Tot zover het verleden op deze zondag in april.

foto: dank aan Het Nederlands Aspergecentrum voor het witte goud.

Het is weer aspergetijd! Ook in SeaSpot is het goed asperges eten. Gereons Keuken Thuis werd donderdag blij verrast door Het Nederlands Aspergecentrum en Kroon op het werk met een lekkere weekendbox vol Limburgs goud. Ik eet asperges graag op klassieke wijze, met boter, ham en een aardappeltje. Geen ei, want dat lust ik niet. Maar je kunt ook creatief aan de kook met asperges. En met daslook, dat ik normaliter in de duinen pluk en deze week op mijn zeebalkon plantte. Voor recepten met asperges ging ik ten rade in mijn blogarchief en in het leuke EEN KOOKBOEK van Seppe Nobels. Zo vond ik bij deze chefkok een heerlijk recept voor een lauwwarme Mechelse andijviesalade met asperges, daslook en buffelmozzarella. Toevalligerwijs had ik deze ingrediënten in huis, behalve de andijvie, in huis. Maar wel pluksla, dus ik kan aan de slag. In mijn blogarchief vond ik ook een heerlijk aspergegerecht, dat Guillaume Beer van BREDA eens maakte voor bij de niet te versmaden witte Lugana wijn. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Onderaan deze blogpost vind je wat links met recepten.

foto: zomaar een recept uit EEN KOOKBOEK.

RECEPT Seppe Nobels: Gestoofde andijvie met asperges, lente-uien en buffelmozzarella.

Nodig voor 4 personen:

1 bussel Mechelse asperges, mogen natuurlijk ook uit Limburg komen.

1 bussel lente-uien

25 ml lokale honing, bijv. van Kees van de Laar uit Liempde

1 struik andijvie

1 lange sjalot, fijngesnipperd

2 el daslookolie

10 gram verse daslook

1 rode ui

peper & zout

2 bollen buffelmozzarella

1 bakje tuinkers

Bereiding:

Schil de asperges en verwijder het vezelige uiteinde. Kook ze in 3 minuten beetgaar in gezouten water. Maak de lente-uien schoon en blancheer deze 2 minuten in kokend water. Snijd ze overlangs in tweeën en gril ze zonder vetstof in een pan met antiaanbaklaag. Besprenkel met de honing. Was de andijvie en verwijder de buitenste bladeren. Stoof de sjalot kort in de daslookolie Doe er de gesneden andijvie en resterende daslook bij. Breng op smaak met peper en zout.

Snijd de rode ui in halvemaantjes. Leg de gestoofde andijvie in een schaal met de asperges, de lente-uien, de rode ui, gescheurde buffelmozzarella en de tuinkers. Werk af met wat daslookolie en breng op smaak met versgemalen peper en zout.

Meer recepten:

Aspergesoep.

Gegratineerde groene of witte asperges.

Asperges met bier à la Puck Kerkhoven.

foto: Wat hebben asperges, Flora en Barefoot gemeen?

_{Het is weer aspergetijd! werd mede mogelijk gemaakt door Het Nederlands Aspergecentrum, De Kroon op het Werk, Barefoot winery, Flora vegan boters, Van Pol creatieve geschenken, Uitgeverij Lannoo, Terra Publishing, Seppe Nobels, Guillaume de Beer en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

29/03/202129/03/2021

Pauze niet alledaagse kookboekenreeks.

Pauze niet alledaagse kookboekenreeks. Eind maart 2021. Dit voorjaar startte op Gereons Keuken Thuis een reeks recepten uit niet alledaagse kookboeken en retroboeken uit mijn kookboekenhoek. Ik heb nog genoeg titels om uit te kiezen, maar nu is het, na de avonturen met Raya, Lizet, Jeroen Bosch en de gebroeders van Eyck, tijd voor een korte pauze. In juni ga ik dan weer onverdroten verder, want er staan nog heel wat boeken te trappelen om aandacht.

Pauze niet alledaagse kookboekenreeks. In juni staat er Hongaars klassiek, Pools traditioneel en muzikaal à la Mozart op het menu.

Tot dan!

19/03/202119/03/2021

Andiamo! met De Smaak van Italië.

foto: de blauwe zee rond Isola del Giglio.

Andiamo! met De Smaak van Italië. Het voorjaarsnummer plofte deze week op de mat van Gereons Keuken Thuis. Een hoopvol nummer, dat uitziet naar het voorjaar. Helaas gooide de realiteit in Italië roet in het eten en zit het Andiamo! er nog eventjes niet in. Maar de mare gaat, dat de hele noodtoestand per 1 mei verleden tijd is. Vooruitkijken dus naar al het moois en lekkers, dat de Laars heeft te bieden.

Dit voorjaarsnummer heeft als special het kopen van een tweede huis. Lockdowns in Italië en andere landen leidden ertoe, dat een huis buiten de stad een gewild iets is geworden. Ik begrijp, dat wel, want je zult maar drie hoog achter in Turijn of Rotterdam tegen de daken aan zitten te kijken. De nieuwe Smaak van Italië wijdt er een special aan met de do’s en don’ts en tips van kopers, die je voorgingen.

Andiamo! Indien je niet van zins bent een optrekje te gaan kopen, valt er nog heel wat af te struinen door de Bel Paese. In dit nummer neemt De Smaak van Italië je mee naar de stad Napels, mix van klassiek en hipster. Een stad waar het inmiddels weer goed toeven is. Zou dat door die geniale vriendin van mevrouw Ferrante komen? Napoli is een grand tour waard.

Als je niet van de stad houdt is er het uiterst rustige en nog door Nederlanders niet platgetreden Calabrië, stille dorpjes en een azuurblauwe zee. Ook in zee, maar dan noordelijker is het fijn vertoeven op Isola de Giglio, slow travel in een pure vorm op een ruig eilandje voor de Toscaanse kust. Onno Kleyn viert de Italiaanse primavera.

Andiamo! naar de palmenkust van Ligurië, een kuststreek vol palmen en met de mooiste dorpjes van Italië, Cervo, Varazze en Finale Ligure. Zeventig kilometer kust. De Smaak nam alvast een kijkje aan de Rivéa d’e Parmue. Wandelen genieten van het strand en het moois, dat Liguria biedt.

Er wordt als vanouds ook aandacht aan eten besteed. Deze reis een special over vegan koken alla Italiana met het mooie boek Veganista van Luna Trapani. De zussen Janssen bereiden een voorjaarssalade en we gaan SLOW koken met Louise Franc. Langzaam koken, onderaan deze blog vind je een heerlijk recept. Tot slot het verhaal van de beroemde Engelenburcht, een multifunctioneel gebouw, ooit gebouwd als mausoleum met een daverende geschiedenis.

Andiamo! met de Smaak van Italië en je kunt er nu thuis al mee starten. De Smaak van Italië is on- en offline te koop voor € 6,99

RECEPT: gepureerde cannellinibonen met citroen en rozemarijn. (uit SLOW)

Nodig:

1 el olijfolie

1 ui in kleine blokjes

2 teentjes knoflook, geperst

2 blikken cannellinibonen à 400 g uitgelekt en afgespoeld.

60 ml kippenbouillon

2 el crème fraîche

1 el citroensap

1/2 tl fijngehakte rozemarijn plus wat voor garnering

smalle dunne reepjes schil van een onbespoten citroen

Bereiding:

Verhit de olijfolie in een pan op middelhoog vuur. Bak de ui en knoflook zachtjes 3 tot 4 minuten, of tot de ui zacht en glazig, maar nog niet bruin is. Voeg de uitgelekte cannellinibonen toe en breng aan de kook. Laat de bonen 3 tot 4 minuten zachtjes koken, totdat ze goed zijn opgewarmd. Neem de pan van het vuur, en voeg de crème fraîche, het citroensap en rozemarijn toe. Prak de bonen grof met een pureestamper tot ze redelijk glad zijn. Serveer deze puree direct, gegarneerd met wat citroenschil en extra rozemarijn. Lekker bij kafsworstjes.

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}

18/03/202118/03/2021

Kan ik dat eten?

Kan ik dat eten? Van eetbare bloemen tot giftige kruiden. Maandagmiddag was ik op pad bij een landgoed in de duinen. Ik weet daar een plekje, waar door de vochtige bodem en kalkrijke grond in het voorjaar veel daslook staat. Lekker goedje om te gebruiken in dips en salades. Maar met een waarschuwing. Daslook, althans het blad ervan lijkt op lelietjes van dalen. En laten die laatste nu zo giftig als wat zijn. En lelietjes van dalen ruiken niet naar knoflook. Niet voor consumptie geschikt dus. Een fijne bijkomstigheid tijdens deze ellenlange Covid-19 jaar is, dat ik elke dag kan kiezen, waar ik ga wandelen. Het strand op of naar één van de grootste stiltegebieden van ons land, de Amsterdamse waterleiding- en Kennemerduinen. Een lekkere combinatie van zee en bos. De paden op, de lanen in. Nu valt er aan het strand al heel wat eetbaars te verzamelen, maar op het duin is ook het een en ander wild te plukken. Nogmaals met voorzichtigheid en mate. Een leuke tip van de schrijvers m.b.t. eerdergenoemde daslook is wachten, totdat dit plantje bloemen heeft, om je niet te vergissen. De bloempjes zijn overigens ook eetbaar.

In Gereons Keuken Thuis ligt het fijne boek Kan ik dat eten? van Duitse schrijvers Katrin en Frank Hecker. Een rijk geïllustreerd boek over alle eetbare, maar ook te vermijden giftige planten in de natuur om je heen. Aangezien ik graag op pad ga om wat eetbaars te scoren een welkome aanvulling in mijn groen (te)bibliotheek. Wildplukken is een natuurlijke en gezonde bezigheid. Je bent buiten, geniet van het bos en je komt thuis met een maaltje kruiden of bessen. Katrin en Frank hebben alle eetbare en giftige planten per seizoen gerangschikt, beschrijven waar je op moet letten en waar je ze kunt vinden. Ook vind je per plant duidelijke symbolen. De schrijvers waarschuwen ook voor vergissingen, want sommige planten en bessen hebben een counterpart. Eet dus alleen wat je duidelijk kunt herkennen. en een tip van mij: was gevonden kruiden goed bij thuiskomst, want ook vossen wonen in de duinen en laten weleens wat vallen.
Kan ik dat eten? is een betrouwbaar hulpmiddel voor de aspirant wildplukker. Gereons Keuken Thuis legt dit leuke boek in de kofferbak van de auto. opdat ik altijd even kan checken of ik het kan verorberen?

Kan ik dat eten? Van eetbare bloemen tot giftige kruiden. Katrin en Frank Hecker. (ISBN 9789089898555) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 18,99

_{Over Katrin & Frank Hecker: Frank Hecker studeerde biologie met de focus op zoölogie, plantkunde en mariene biologie. Hij publiceert rapporten over natuurhistorische onderwerpen in bekende tijdschriften en kranten en is de auteur van verschillende boeken. Samen met zijn vrouw Katrin woont en werkt hij op hun domein met wilde tuin in Sleeswijk-Holstein. Op het ritme van de natuur kruiden, vruchten en wortels verzamelen is een vast onderdeel van hun leven.}

_{Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer}