Trappist, de tien heerlijke bieren.

 foto: trappist, de tien heerlijke bieren.

Trappist, wie is er niet groot mee geworden, schreef ik een week of twee geleden op Facebook. De reden hiervoor is het mooie boek, Trappist, de tien heerlijke bieren van Jef van den Steen, dat ik in de post aantrof. Ik herinner me meteen dat ik, 17 of 18 jaar oud, naar Oirschot fietste en daar op terras voor het eerst een glas trappistenbier dronk, met een scheutje grenadine. Sindsdien heb ik menigmaal een kelk  met dit bruine bier gedronken. Uit Westmalle, Westvleteren, Chimay, Rochefort, La Trappe enzovoorts.

Trappist, bier dat je niet moet verwarren met abdijbier, want wereldwijd zijn er tien kloosters, die dit predicaat mogen voeren. Net als de tien crus uit de Beaujolais. En over dit fenomeen schreef Jef van den Steen een lijvig boek.

De orde der Cisterciënzers of trappisten is een oude kloosterorde, die leeft volgens het adagium van de heilige Benedictus “ora et labora“. Bid en werk. Sinds hun oprichting in 1098 hebben de trappisten altijd producten gemaakt, om in hun levensonderhoud te voorzien. Brood, kaas, wijn (Bourgogne) en natuurlijk bier. Trappistenbier, gul en donker in je glas.

Dit bier verwierf door de eeuwen heen internationale faam en vanuit alle tien kloosters wordt dit bier nog steeds verhandeld. Met groot succes.

Het boek start met een algemene inleiding over de trappisten orde, het bier en de herkomstbenaming. De schrijver besteedt aandacht aan de criteria  van het zogenaamde ATP, een authentic trappist product. Hieraan voldoen de tien bieren, die trappist heten.

Hierna wordt het maken van het bier besproken, de hoge gisting, de hergisting op fles, het brouwen en de eerbied voor de natuur. Dit geeft trappistenbier zijn smaak, naam en faam.

Daarna gaat Jef van den Steen op reis. Naar Westmalle met zijn bruine dubbel- en blonde tripeltrappist. Naar Westvleteren met zijn vijf soorten bier. Via Chimay in het hart van een mijngebied met zijn sterke bieren naar Mont des Cats in Frans Vlaanderen (zonder ATP).  De volgende stop is Rochefort, waar kloosterzusters in eerste instantie het bier brouwden. We naderen Nederland, de schaapskooi, beter bekend als La Trappe met een groot bestand aan trappistenbieren. Je moet ze allen eens gaan proeven daar in Berkel Enschot. Volgende halte Orval genoemd naar de vallei van het Keltische riviertje de Aura. Zij maken ook kaas. En natuurlijk hun bier in de kenmerkende bolle flesjes.

De Achelse Kluis, ik ben er meerdere malen geweest op de grens van Nederland en België. Fiets er eens naartoe, een mooie tocht door dit Kempisch paradijs en laaf je met hun trappist.

We gaan naar Neder-Oostenrijk, Engelszell. De trappisten maken honing en natuurlijk bier, Gregorius genaamd.

Het volgende klooster uit deze top tien is Zundert, land van Vincent van Gogh, bloementelers en de trappist van het klooster Maria Toevlucht.

Het boek besluit met het Canadese verhaal van Spencer, Our Lady of the Valley, gelegen vlak bij Montréal en het enige klooster buiten Europa. De monniken produceren hier confituur en bier, zoals de Spencer Trappist Ale.

Trappist, die tien heerlijke bieren is een mooi geschreven en volledig boek. De schrijver heeft kosten noch moeite gespaard zich te verdiepen in de geschiedenis en het leven van de bier brouwende monniken. En de plekken waar zij dat doen. Jan Crab, fotograaf illustreert de verhalen met ingetogen foto’s. zoals het leven van de Cisterciënzer orde is. In het korte bestek van deze blogpost is het moeilijk om alle facetten te belichten. Dat doet de schrijver wel.  Een boek vol terroir en mooie verhalen voor de bierliefhebber. Ik vind de opzet geslaagd. Dit boek is uiterst geschikt om telkens weer te lezen onder het genot van tja, natuurlijk een mooie kelk trappist.

Trappist, de tien heerlijke bieren,  Jef van den Steen (ISBN 9789059086135) is een uitgave van

Davidsfonds Uitgeverij, davidfondsuitgeverij.be en kost € 34,50

Wilde pluk met Wild Pig.

 foto: de wijnen van Wild Pig.

Hoe wild en terroir wil je het hebben? Een beetje druilerige ochtend in hartje Arnhem, park Sonsbeek, waar Gereons Keuken en Route naartoe toog voor een heuse wild pick. Na een kop koffie of thee van op berken parasiterende paddenstoelen (geen hallucinerende) gingen we en petite comité het bos verkennen. Op zoek naar eetbare dingen. Net zoals wilde zwijnen of varkens doen, vertelde Edwin Florès, wildplukker. Varkens eten van alles. Waar hun neus hen naartoe leidt. Beukennootjes, een bron van proteïne en zetmeel. En beuken staan er volop in Sonsbeek. Al honderden jaren. Witte klaver, die we direct plukten. Een klaversoort met een licht zurige smaak, die doet denken aan sauvignon blanc. Met noten van granny smith. Zevenblad. Een flinke bos waterkers langs de rand van een beekje. Edwin liet het allemaal zien. Vol verve en in touch met het terroir, want naast wildplukker is hij ook een gepassioneerd verhalenverteller. Dat doet hij ook in de workshops die hij geeft en de boeken, die hij schreef over wilde pluk. Kijk eens op casaforesta.nl/workshops Het is leerzaam en inspirerend.

 foto: wildplukker Edwin in actie.

Na de wandeling werden we ontvangen in Ressen op het, als ik het zo mag noemen, domaine van Edwin. Een paradijs in de Over Betuwe met een wildpluktuin, een moestuin en natuurlijk de varkens. De soep en quiches van raapsteel en erwtjes stonden uitnodigend klaar.  Hier ontmoetten we Véronique Torcolacci, wijnmaakster uit de Languedoc. Verbonden met het terroir is zij de producente van Wild Pig wijnen. De wijnen stonden in gelid klaar om te worden geproefd, nadat de vigneronne het verhaal van Greta had verteld. Net als op de Veluwe komen er in de Languedoc veel everzwijnen voor. En zoals we die ochtend al hadden begrepen hebben varkens een neus voor lekkere dingen. Zo ook Greta, die gulzig snoepte van een perceel chardonnay. Totdat ze op een dag door Véronique gewond werd aangetroffen tussen de ranken. De zeug werd verzorgd en uiteindelijk op 16 november, Sint Margaretha vrijgelaten. Een naam was geboren. De wijnen heetten voortaan Wild Pig, met als handelskenmerk een afbeelding van Greta. Een zomerse range vol smaak.

 foto: soep van Casa Foresta

Wild Pig Winery,  wildpigwines.com betrekt zijn druiven van een veertigtal wijnboeren in de regio. Van Limoux op de hellingen tot de kust. Er zit soms wel vier weken tijd tussen de eerste en laatste pluk. Er wordt begonnen aan de Mediterrane kust, waar de zon intenser is en langzaam daarna worden de hoger gelegen percelen geoogst. Van de druiven maakt Véronique mono cépage wijnen. Chardonnay, Sauvignon Blanc en Viognier tekenen voor wit. Syrah met nachtelijke pluk en een inweek van slechts 4 uur levert de rosé. En natuurlijk een peperig rood!. Daarnaast is er rode Merlot en Cabernet Sauvignon. Allemaal vrolijke fruitige wijnen voor de borrel of misschien wel voor bij Gereons Keuken al fresco deze zomer. (ik kom er op terug)

 foto: vigneronne Fanny maakt worstjes.

Maar er moest nog gewerkt worden. Want zo’n wilde pluk met Wild Pig maakt hongerig. Er werd worst gemaakt. Met kruiden uit het bos en van de grond van Casa Foresta. Fanny Spironelli, wijnvrouw uit Gigondas ging samen met Véronique en andere aanwezigen aan de slag. Er werden twee soorten worst gemaakt, een met venkelzaad en zout en één met kruiden. Edwin deed vakkundig voor hoe hij zijn varkensvlees verwerkte. Deze week schreef ik nog over de worstjes van de wijnvrouw. (een gouwe ouwe uit mijn boekje) Nu zag ik eens een andere letterlijke versie hiervan. Fanny maakte worstjes alsof ze nooit anders had gedaan.

 foto: de biggetjes

Het druilerige van de ochtend maakte plaats voor het lentezonnetje en onder het genot van de wijnen van Wild Pig, de verhalen van Véronique en Edwin, werden we getrakteerd op gegrilde worst. met uitzicht op de worstjes to be. Zij struinden dartel door de wei. Dat dan weer wel. Ik heb genoten van het terroir, de wilde pluk met Wild Pig.

 foto: de jonge cépages van Wild Pig

Naschrift: De 7 variaties wijnen van Wild Pig worden in Nederland verkocht bij de blauwe grootgrutter in fles (0.75 l) en een pouch (1.5 l)  #spon

Gereons kookboekenhoek.

foto: kookboekenhoek

Het begon allemaal met een klein rijtje boeken in mijn keukenkast. De kookboeken, die ik het meest gebruikte, hadden daar hun plekje. Lekker snel bij de hand in Gereons Keuken Thuis. Andere kookboeken bevonden zich her en der verspreid in mijn flat en elders. In kisten, onder het bed of in een kast. Andere boeken verhuisden naar Gereons Sea Spot. Vanaf het moment dat ik begon te schrijven over eten en wijn groeide het aantal kookboeken gestaag. Recensie-exemplaren, vintage kookboeken, Franse kookboekjes en route, wat ik zelf her en der aanschaf, het thuisafgehaald kookboek en mijn eigen kook- en leesboek. Wat ontstond was chronisch ruimte gebrek op de keukenplank. Bovendien is dat de plek om te koken, niet om te lezen. Het was allemaal niet praktisch. Nu had ik nog een klein hoekje in mijn flat over. (Nee, niet het balkon, daar staat al een plantenverzameling) In de hal waar ook mijn bureautje staat. Met wat passen en meten was er precies plaats voor een instapmodel boekenkast van een Zweeds woonwarenhuis. Gereons kookboekenhoek was een feit. Daar staat nu mijn hele culinaire bibliotheek te pronken. (Op de boeken die aan zee zijn na)  Alle titels op een rij, gerangschikt op land, thema of favoriete schrijver. Aangevuld met boeken, die over eten verhalen. Een speciale plank vol wijnboeken. Ik ben een gelukkig mens. Zoveel culinaire wijsheid en zoveel mooie verhalen op de plank. Een bron van inspiratie voor mijn blogs en voor mijn kookworkshops. Input voor mijn wijnproeverijen. En een stok achter de deur om Gereons Keuken en Route te voltooien. Verhalen uit de stad, vanaf de campagne en aan de kust, gelardeerd met recepten.

Vandaag een variatie op een oud recept, dat eerder in mijn boekje Gereons Keuken Thuis stond. De worstjes van de wijnboer.”Salsicce arrostite con uve al vinaio“.  Deze keer gaan ze niet in de oven, maar gewoon met de gekruide olie op de barbecue.  Prima voor een al fresco avondmaal onder de pergola. Een stevig glas Chianti erbij.

Nodig (voor 6 pers.)

150 ml olijfolie

2 el verse rozemarijnblaadjes gehakt

2 tl anijszaad

2 tl venkelzaad

gemalen peper

1 kg varkensworstjes

800 g druiven wit en blauw gemengd

peterselie

Bereiding:

Verwarm de olie in een steelpan op laag vuur. Voeg hieraan de rozemarijn, de anijs- en venkelzaden toe. Een flinke hoeveelheid gemalen peper. doe een deksel op pan en laat 15 minuten trekken. Je krijgt zo een aromatische olie. Prik met vork de varkensworstjes in en wel deze 5 minuten in niet kokend water.

Steek de barbecue aan of de elektrische grill. Leg de worstjes op het rooster en bestrijk deze met de aromatische olie. Rooster de worstjes tot ze gaar zijn. Pak de druiven in in aluminium folie en leg deze op de barbecue. Laat de druiven warm worden tot ze open gebarsten zijn.

Serveer de worstjes in een schaal met de druiven en wat gehakte peterselie. Geef bij dit gerecht een geroosterde sneden boerenbrood.

 

Herman over bonen.

 foto: Herman over bonen.

Een groot deel van de Nederlandse bruine bonenteelt vindt plaats in Zeeuws Vlaanderen. Door Bartje, die niet bad voor bruine bonen dacht ik altijd aan Drenthe bij deze vergeten groente. Want dat vindt Herman de Blijker het. Een vergeten groente, waar hij nu samen met Jaap van Rijn een kookboek aan waagt. Herman over bonen. Er worden boeken vol over paddenstoelen, wild en asperges geschreven. Maar een duidelijk verhaal over bonen is er niet. Terwijl bonen een grote bijdrage aan de Nederlandse keuken hebben geleverd. Denk aan kapucijners, veldertjes, raasdonders en bruine bonen, die oorspronkelijk uit de Nieuwe Wereld kwamen.

Net boek start met de geschiedenis van de boon. De ontdekking van de bruine boon als voedsel. Hoe hele volksstammen bonen aten, totdat de aardappel en vlees deze rol overnam. In de bladzijden erop wijdt Herman den Blijker een aantal woorden aan de bruine boon, de drogers uit Biervliet, het weken en het wecken en een overzicht van bonensoorten. Dit maakt het eerste deel van Herman over bonen erg interessant. Ik heb er nooit bij stilgestaan, dat er over bonen zo veel viel te melden. En dan ook nog eens de voedingswaarde, want een boon is proteïne en zetmeel tegelijk. Vlees, groente en aardappelen. De boon past uitstekend in de trend van superfoods, alleen dan vele malen goedkoper. En van eigen bodem.

We gaan koken, uit pot, blik, vers of gedroogd. In bonen op brood, het eerste receptenhoofdstuk kunnen we genieten van een haringsalade met witte bonen, kikkererwten met knoflookpuree.en veldertjes met bloemkoolroosjes.

Hierna gaat Herman over bonen verder met soepen, koude Spaanse soep met ham en bonen. (leuk om eens tijdens een kookworkshop te doen. Een courgette-venkelsoep met witte bonen. Of wat te denken van een Indische bruine bonensoep?

Hierna reizen de schrijvers af naar Zeeuws Vlaanderen, koken in de bonenbelt. Met anekdotes van de inwoners uit het bonenland over bonen en heerlijke recepten Vlaamse bruine bonen van Karin. De bruine bonensoepen van Celina en Nellie.

Het kookboek gaat verder met salades met bonen, gevolgd door hoofdgerechten met de boon in de hoofdrol. Smakelijk gefotografeerd. Eendenbout met flageolets En wat te denken van kalfsrollade met geglaceerde wortel en veldertjes. Zo  veelzijdig zijn bonen dus,  Voor in een salade, als soep, als heerlijke landelijk maaltijd en in culinaire hoogstandjes.

Herman over bonen is een praktisch en leuk geschreven boek, met verhalen over de boon. Het geeft je nieuwe ideeën voor recepten. Ik heb het met plezier gelezen. Ik ga er eens mee aan de slag in Gereons Keuken Thuis.

Herman over bonen, door Herman den Blijker en Jaap van Rijn (ISBN 9789059566354) is een uitgave van Fontaine uitgevers, fontaineuitgevers.nl   Het is te koop voor € 16,95.

Sterren van de hemel, Larisse van der Haar-Buijze

 foto; Sterren van de hemel.

De wens van haar zoontje Daan werd de missie van Larisse van der Haar-Buijze. Want hoe klein deze jongen ook was, Daan wilde dat iedereen iets lekkers kan eten, zelfs als je het niet mag. Een mooie wens en een mooie missie. Larisse voegde de daad bij het woord en schreef Sterren van de hemel, koken voor iedereen, met weglaten of alternatieven van/voor veel voorkomende allergenen. Een bijzonder boek, te meer omdat ik weinig kennis heb van allergenen. En ik het vaak lastig vind als ik kookworkshops geef. Wat zet je iemand die geen noten mag voor? Een bijzonder boek, omdat het uitgaat van lekker koken zonder vermanend vingertje Want dat is het beeld wat ik vaak heb als er over allergenen wordt gerept. Dat het iets zeurderigs heeft. Larisse opent je ogen in dit boek. Niets zeurderigs, gezellig eten ook als je iets niet mag. We maken er een uitdaging van. En daar houdt Gereons Keuken Thuis van.

Het boek start met algemene tips, alvorens aan de slag te gaan. een kruidenspieklijstje, ovenbereidingen, Larisse’s glutenvrije taartmix. Daarna besteedt de schrijfster aandacht aan onmisbare dingen in de keuken, sauzen, bouillon, kruidenmixen dressings en tafelzuren. Het volgende hoofdstuk heet een goed begin. en dat is het, vol basisrecepten voor allerlei eetmomenten.

Gevolgd door altijd lekker. Als je een druk bestaan hebt is er altijd nog een gaatje te vinden voor een lekkere snelle maaltijd. Supersoepen, zoals luilekkersoep uit de Römertopf, een favoriet van Larisse.

We gaan naar buiten in het hoofstuk erop. Koken in en uit de tuin. Zelf kruidenmengels vijzelen. Zelfs in de winter buiten koken met een warme muts en wanten. En dan die Rumtopf, ik proef de Betuwse smaken al. (zei deze blogger, die zelf is geboren in Tiel tussen het fruit, maar dat terzijde)

Verwenmomenten, Larisse is niet zo’n snoeperd, maar herinnert zich wel degelijk de roze Barbapapa taart. Een feest is niet compleet zonder taart. Net zo min als het Sinterklaasfeest dat is zonder kruidnoten. Er is veel aandacht voor allerlei feestelijke momenten, zoals de borreltijd, ook een favoriet moment van Gereons Keuken Thuis.

In het laatste hoofdstuk gaat Larisse richtig los! Echt cheffen, feestelijk eten, koken op hout. Een lust voor het oog en de smaak papillen. Fluweelzachte bietensoep, aspergerisotto (nu in het seizoen) en hachee van hert. Wow! Nog een dessertje van slimme wafels met warme bramensaus. Je avond kan niet stuk.

Iedereen moet kunnen genieten van lekker eten, zelfs als ze “niets”mogen. een mooie uitdaging, mooi geschreven, deze missie. Sterren van de hemel is een leerzaam boek, voor thuis, maar ook voor profs. Met aandacht voor de mensen. En als je het samen doet en samen van de maaltijd geniet is je missie voltooid. Daan had gelijk. Ik ga er mee aan de slag. Sterren van de hemel.

Meer info over Larisse, haar activiteiten en producten vind je op larisse.nl

Sterren van de hemel (ISBN 9789081764865) door Larisse van  der Haar-Buijze is een uitgave van uitgeverij Loopvis, loopvis.nl en kost € 29,95

Mijn Keuken, Mimi Thorisson.

 foto: Mijn Keuken

Gereons Keuken Thuis houdt van la France profonde. Dat mag inmiddels wel bekend zijn. Ik ben gek op de keuken van de perfecte zeshoek en heb daar al heel wat blogs aan gewijd. Nu ligt er een boek voor me, dat één en al France profonde uitademt. Mijn Keuken van Mimi Thorisson. In tegenstelling tot wat ik in mijn vorige blog meldde, maak ik vandaag toch een kleine tour du terroir.

Mimi groeide op in Hong Kong, alwaar haar Engelse vader haar ’s avonds  mee aan de arm nam om te gaan snacken van alle dingen die op straat werden verkocht. Door haar Franse moeder bracht Mimi heel wat vakanties door in Frankrijk, waar zag hoe haar grootmoeder als een echte voedselfilosofe elke artisjok behandelde als een schat. Haar tante Francine, ook een begenadigde kok, was de hoofduitvoerder van vele maaltijden. De schrijfster zal nooit de tuinbonensoep vergeten.

Mimi Thorisson ging studeren in Engeland en Frankrijk en belandde in Parijs. Samen met haar man Oddur schreef ze culinaire gidsen.

Op een dag bevonden Mini, haar man en 5 kinderen zich op de pont van Royan naar het schiereiland Médoc in de Bordelais. Een vrij ongerept stuk Frankrijk, bekend om zijn wijnen. Niet in de eerste plaats om de bossen, het wild, de campagne en de zee. Beiden zochten meer ruimte. Voor de kinderen en de honden. In tegenstelling tot het haute de gamme appartement in het 7e arrondissement kozen Mimi en haar man een boerenwoning. Ze werden campagnards. Mimi ging bloggen op haar blog http://mimithorisson.com/  In Parijs had ze nooit veel gekookt, maar hier in de Médoc maakte ze alles goed. Zo ontstond het idee voor  Mijn Keuken, vier seizoenen koken met oogstrelende foto’s van haar man Oddur.

Mimi is een aanhanger van de kreet van Alain Passard: “Tomaten in december, dat is niet normaal” en probeert te koken met wat er per seizoen voorhanden is. Uit haar tuin of op de markt. Bij de slager of vishandelaar.

Het voorjaar start met de tuinbonensoep van tante Francine, eendenconfit parmentier en bugnes. Stevige kost met de lichtheid van de lente.

In de zomer speelt ze vaak het spelletje eten met beroemdheden. Ze stelt zich dan voor wat ze la Loren voor zou zetten of Woody Allen. Deze sterren worden getrakteerd op soep met pistou, langoustines met Armagnac en kersenclafoutis. Ik hoop dat ik eens mag aanschuiven. (maar ik ben niet beroemd)

De herfst, wijnoogst, cèpes, terrines en vijgen. De oogst is binnen en op tafel tovert Mimi met deze producten. Oogstsoep, een gegrilde entrecôte à la bordelaise en peren zoals in de Médoc. De laatste moet ik als Beaujolais adept eens proberen.

Winter, het schiereiland komt tot rust. Er wordt gejaagd. Mimi krijgt allerlei schepsels uit het bos. Daar moet mee worden gekookt. Gougères met roquefort, garbure en Sarah Bernard koekjes. In  het gezin van Mimi wordt stevig gesmikkeld en gesmuld.

Ondanks dat haar leven in Hong Kong ver achter haar ligt, viert Mimi nog altijd Chinees Nieuwjaar. Zo krijgen haar Franse kinderen een stukje Oosten mee. In Mijn Keuken vind je als toegift wat recepten voor dit speciale feest. Wonton soep, thee-eieren en mangopudding.

En zo is het jaar rond in Mijn Keuken. Een jaar op het Franse platteland. Mijn Keuken is een boek voor de liefhebber van de Franse plattelandskeuken. Het nodigt uit zelf een maaltijd aan te richten, zelfs als je in de stad woont zoals Gereons Keuken Thuis. Ik ga zeker deze zomer al fresco koken uit dit boek.

Mijn Keuken, een jaar koken op het Franse platteland. (ISBN 97890595655944) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en kost € 29,95

Tour du terroir, la rentrée

 foto: het gele zandsteen van Metz.

Met een zonnetje in de rug en fikse buien in het vooruitzicht rijden we terug naar Nederland. Gereons Keuken en Route loopt op deze meidag ten einde. Drie heerlijke weken getoerd in de perfecte zeshoek. Langs de wijngaarden van de Côte d’Or. Smikkelend en smullend van jambon persillé en gele kip in een witte wijn saus. En niet te vergeten de cassis-omelet met marc de Bourgogne-ijs. Vergezeld van een koel glas Viré Clessé en rode Santenay. Een mooie start.

 foto: cassis-omelet met marc-ijs

Volgende etappe was de Cité des Papes, Avignon, in de regen. En vol met Chinese toeristen. De fameuze brug St. Bémézet stond helaas in de steigers. Dat mocht de pret niet drukken, want Gereons Keuken en Route smulde van de oesters en een bavette met sjalotjes. Wijn ontbrak wederom niet in de vorm van een kwiek glas Picpoul de Pinet en een Côtes de Rhône bij Brasserie du Théatre. Aanrader voor onderweg.

 foto: het torentje van St. Tropez

De volgende etappe was het leuke appartement la Victoire, waar we al eens verbleven. Ik componeerde destijds een salade voor de eigenaars. Gewapend met grillpan en staafmixer braken heerlijke dagen van koken aan. Hummus, gerechten uit het Saint Tropez kookboek van Nina Parker. Het bezoeken van de lokale markt met alle geuren en kleuren. Aïoli en geroosterde eendenborst voor een verjaardagsdiner in Club 55 stijl. Een apéro in de haven. Rijden langs de corniche, alwaar ik een heerlijke picknick plek ontdekte. Jeugdsentiment bij Port la Galère. Slenteren over de Croisette in Cannes. Allemaal op een boogscheut van dit leuke appartement in Fréjus.

 foto: de Estérel

Italië lonkte. Het is markt in Ventimiglia en iedereen is uitgenodigd lijkt het. Verse groenten zover het oog reikt. Een keur aan vis. Cookingvibes galore als ik het zo mag noemen. Logisch dat Gereons Keuken en Route fors insloeg. Olie, rijst, citroenen, pesto, een cederappel en nog veel meer ging in de kofferbak. De risotto daags erna, gemaakt van alle meegesleepte waar smaakte heerlijk. Hoe kan het ook anders?

 foto: pesce in Ventimiglia

Nog enkele dagen van het strand, de zee en het weer genoten en de laatste etappes stonden al voor de deur. Via het prachtig Provençaalse landschap op weg naar Mâcon. Een rakje file in Lyon, mooi de tijd om het nieuwe Confluences Museum te bekijken. (het interieur staat op de agenda voor een andere keer) Terug in de zuidelijke Bourgogne. Altijd een feest om weer terug te keren. om wat boodschappen te doen en te eten. Slakken, een terrine de campagne en wijn. Een glas Viré en een rode uit de Chalonnais (Buxy). Tournus verbaasde lichtelijk na 2 jaar. Wat was hier aan de hand? Van ingeslapen stadje naar een hipster hub. Een leuke stek om te verblijven. En passant de Uchizy van Talmard gekocht. En niet te vergeten de Viré van Sallet. Mooie witte wijnen uit de Mâconnais. De moeite van het omrijden waard.

 foto: kade Tournus

De kers op de taart bestond uit twee dagen Lotharingen, la Lorraine. Nancy en Metz twee gezellige steden op een korte reis van Nederland. Het adellijke stadshart van Nancy en de gele gloed van het zandsteen in Metz. De blauwe lucht erboven. En de laatste lunch in een brasserie met asperges. Wat wil een mens nog meer?

 foto: asperges in Metz

Met dit fotoverslagje komt ook een einde aan de serie Tour du Terroir op Gereons Keuken Thuis. De zomer is in aantocht en het buitenleven lonkt. Vol vitamine F en lekker doorzond start a.s. vrijdag Gereons keuken al fresco. Ik heb er zin in, jullie ook?

 

Eten uit de volkstuin, Marleen van Es.

 foto: Eten uit de Volkstuin

Op een boogscheut van het centrum van Utrecht ligt een idyllisch stekkie, een echte trésor caché. Het is midden juli en misschien wel de warmste dag als een groep van foodbloggers en ik aanschuiven aan de tafel van Marleen van Es. We brachten allen een gerechtje mee voor deze middag à la campagne. Marleen had de witte wijn al gekoeld. (in de kruiwagen natuurlijk)  Want zij bestiert deze verborgen schat. Al acht jaar, met vallen en opstaan, heeft zij een weelderige volkstuin, die haar en haar gezin jaarrond van de mooiste groente en fruit voorziet. Het is de passie van Marleen, zij is graag dicht bij de aarde.

Maar er is meer. Marleen is fotografe en vormgever en weet op een aantrekkelijke wijze de producten en gerechten te vereeuwigen. Het resultaat hiervan is te zien op haar blog etenuitdevolkstuin.nl Zij deelt hier haar ervaringen, tips, foto’s en recepten. Marleen heeft een scherp oog voor alles wat haar volkstuin biedt. En daar doet ze heel veel aan, zoals ze me eens toevertrouwde. Zo klimt ze rustig op een keukentrapje om toch wat meer perspectief te krijgen in een foto van een groentebed. Maar dat terzijde.

En nu is daar Eten uit de Volkstuin, het boek, uitgegeven door Nieuw Amsterdam. Een project, dat als vanzelfsprekend volgde op alle activiteiten van Marleen. Een kleurig en mooi vormgegeven boek, waarin zij de lezer meeneemt door de seizoenen van haar tuin. Met inspirerende tips voor je moestuin, en met heerlijke gerechten. Zonder vlees en een enkel recept met vis. Want groente is multi inzetbaar.

Het tuinjaar van Marleen start in de lente, de plantenvakken klaar maken, zaaien en het eten van jong groen. Eventueel een glaasje homemade vlierchampagne erbij. Frisse smaken in een doperwtensoep met erwtenscheuten of lekker rinse kruisbessenjam met vlierbloesem.

Zomer, Marleen fietst nog net niet blootsvoets naar haar weelderige tuin. Alles groeit en bloeit, courgettes, fruit, bonen etc.. Tijd om te oogsten en in te maken. En te genieten aan de tafel naast de druif. met artisjoktaartjes, courgettecake met citroen en lavendel en snijbietpakketjes. Marleen geeft veel diverse courgetterecepten, omdat de oogst van deze vrucht elk jaar weer groter dan groot is.

Herfst, de groentevakken worden kaler, maar er is nog veel te genieten van al het eetbaars, Oost-Indische kersbloemen, pompoen, uien en look. Voor in een salade Niçoise, een linzenburger en een spicy pompoensoep. Alles direct uit haar volkstuin.

Dan komt de winter en gaat de tuin van Marleen rusten. Ze geeft tips voor bodembedekking en hergebruik van resten voor compost. Ze beschermt de fruitbomen tegen vraatzuchtige konijntjes. Er staat nog wat boerenkool. Tijd voor wintergroenten, zoals rodekool met sinaasappel, een borlottibonenburger en voor het zoet peren-notentaartjes.

Het jaar is rond in het boek Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es. Een boek vol verhalen, vol ideeën, gerechten en smakelijke fotografie. Een aanwinst in Gereons Keuken Thuis en wellicht op mijn Amsterdamse balkonnetje. Want, mijn handen jeuken na het lezen van alle moestuin ervaringen. Ik ga er meteen mee aan de slag. Well done, Marleen!!!

Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es (ISBN 9789046819005) is een uitgave van Nieuw Amsterdam, nieuwamsterdam.nl en kost € 24,95

Leermeestersdag, lekker en leerzaam.

 foto: gin van V2C

Leuk lekker en leerzaam. Of moet ik deze drie woorden andersom schrijven in deze blog. Het maakt eigenlijk niet uit , want de Leermeestersdag 2015 was het allemaal. Gereons Keuken Thuis sprong maandag op zijn fiets in de richting van Galenstraat. Einddoel De Kweker, een horecagroothandel, die is gevestigd in de spreekwoordelijke buik van Amsterdam, Ik noem het nog steeds de Centrale Markthallen. Het kloppende foodhart in west. Niet te verwarren met de hipster foodhallen in de Kinkerbuurt. Nee, vanuit hier wordt de horeca in Amsterdam bediend. Een mooi locatie om bijgepraat te worden over de trends in de horeca, ster koks in spe en hun leermeesters te leren kennen en te proeven.

Deze middag werd georganiseerd door het ROCvA, een podium voor gastronomisch talent, zoals ze zelf zeggen. En dat willen ze delen. Na de ontvangst trapte Hans Steenbergen van Food Inspiration Magazine de middag af met een presentatie over trends in het foodlandschap. In aansprekende sheet liet hij allerlei ontwikkelingen de revue passeren. De staat van de technologie, nieuwe kookprocedés, die bijvoorbeeld door Jonnie Boer en René Redzepi (NOMA) worden ontwikkeld. de aandacht voor (on)gezondheid met een stuitend voorbeeld van een hamburger van 8000 Kcal. De reactie hierop in de purify food trend, puurder en eerlijker eten. Geen processed food meer, want dat begint zo langzamerhand  de grootste vijand van de mensheid te worden. Eerlijk en gezond. Vooral weer zelf koken. Andere en meer eetmomenten. De horeca zal zich deze dingen eigen moeten maken. Want de wereld verandert snel. Een mooie taak dus voor de komende generatie koks.

Hans besteedde ook nog aandacht aan ambacht, aan de nieuwe agrarische wereld. Zelf verbouwen en het verkopen in een hippe setting. Ambachtelijke bieren drukken de grote speler uit het schap. De boer wordt de held van de toekomst. En samen een koe delen, waarom niet?  Een andere trend is de feminisering, de vervrouwelijking van food. Aparte chocolademelkbarretjes, lichtere porties, het 80/20 principe. De spreker besloot met een verhaal over story telling. Een illustratieve foto van de inauguratie van de paus in 2005 en 2013 liet duidelijk zien dat de wereld er steeds meer bij is. Dus daar moet de horeca op inspelen. Food 2.0

Na deze inspirerende woorden was het tijd om te gaan proeven in de hallen van De Kweker. Onder leiding van Alice Reemst en Wil Kauffman (bekijk zijn filmpje onder aan deze blog) bezochten we enkele workshops met mooie producten.

We proefden witte wijnen van Wijnhoeve De Kleine Schorre, pinot blanc, gris, auxerrois en rivaner. Een mooi Nederlands product dat niet zou misstaan in de Nederlandse horeca. Via een omweggetje met bio wijnen uit Zuid Afrika belandden we bij de gin van V2C. Een ambachtelijk product in mooi varianten. De jongens zijn net gestart en hun product heeft potentie.

We dronken thee met fruit onder een theelaagje, gemaakt door ster leerlingen van ROCvA. We proefden Reypenaar kazen in combinatie met whiskey’s. Een leuk gevonden concept. Daar kan Gereons Eatery & Winery ook wel iets mee.We proefden mooie eendenborst en een kieken. En werden getrakteerd op Spaans varkensvlees en serranoham.

Het was een lekker en leerzaam programma. Georganiseerd voor en door enthousiaste leermeesters en hun leerlingen. dat belooft nog wat in de toekomst van food 2.0  Ik heb veel opgestoken. Je zou bijna zeggen dat er ook voor foodbloggers (in spe) opleidingen zouden moeten komen, maar dat is volgens mij de toekomst van food 3.0

https://www.youtube.com/watch?v=eFtB_o2TL10

 

De lente op tafel, Stéphane Reynaud

 foto: Poissons d’avril

Het is lente, de bollen steken hun kopje uit de grond, het zonnetje schijnt en de vogels fluiten hun eerste liederen. Voor mij ligt het vrolijke boek De lente op tafel, seizoensgerechten uit de fameuze culinaire almanak 365. De schrijver en restaurateur uit Montreuil bij Parijs, behoeft voor mij geen introductie. Ik heb al enkele mooie boeken van hem op de plank staan, zoals Van het varken, A propos Bistro en Pastei en Paté. Ik ben fan. Fan van zijn manier koken en de je ne sais quoi jongensachtigheid, die uit zijn boeken straalt. Ambacht met een knipoog. Goed gedocumenteerd met een achtergrond verhaal. Vooral zelf aan de slag.

Reynaud begint het boek met de kalender van maart, de producten van deze maand staan ernaast. De lente begint op 1 maart met een recept voor een uienquiche met bieslook, halverwege de maand maakt Stéphane Reynaud  gebraden kip met geitenkaas en via een klassieke canneloni sluit hij de maand af met klassieke slakken op de 31e. Na het verhaal van Marie en Léon te hebben verteld. Zij gingen op slakkenjacht.

April start met een kinoupaté, gemaakt van een lelijk wild dier. In Frankrijk is dit een logische keuze want 1 april wordt gevierd door bij een ander een papieren vis op de rug te plakken. Poissons d’avril. In ieder geval moet je de kinou verhitten tot het dier ontploft. Veel succes.

“April doet wat hij wil. Maar er zijn grenzen” De rest van de maand april is serieuzer, een kiptajine met citroen. De emblematische Franse lente erwten met ham en aardbeiengebak. Na de winter krijg ik gewoon trek in al die verse dingen.

Mei start met een paella demonstratie, koolvis met spinazie en eindigt met artisjok à la Barigoule, een echt lente gerecht. Reynaud vermeldt erbij dat de paarse artisjok is als een lichte vrouw, je kleedt haar uit en dan ga je ermee aan de slag. (ohlala).

Ik vind Lente op tafel een vrolijk boek, met leuke anekdotische verhalen over Léon en Marie, mooie spreuken, veel informatie en mooie fotografie. Stéphane weet serieus koken vrolijk te brengen.

Er was sprake van een kookstaking in Gereons Keuken Thuis, maar De Lente op tafel laat dit voornemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

 foto: De lente op tafel

De lente op tafel van Stéphane Reynaud (ISBN9789059566002) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl en kost € 14,95

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten