Sterren van de hemel, Larisse van der Haar-Buijze

 foto; Sterren van de hemel.

De wens van haar zoontje Daan werd de missie van Larisse van der Haar-Buijze. Want hoe klein deze jongen ook was, Daan wilde dat iedereen iets lekkers kan eten, zelfs als je het niet mag. Een mooie wens en een mooie missie. Larisse voegde de daad bij het woord en schreef Sterren van de hemel, koken voor iedereen, met weglaten of alternatieven van/voor veel voorkomende allergenen. Een bijzonder boek, te meer omdat ik weinig kennis heb van allergenen. En ik het vaak lastig vind als ik kookworkshops geef. Wat zet je iemand die geen noten mag voor? Een bijzonder boek, omdat het uitgaat van lekker koken zonder vermanend vingertje Want dat is het beeld wat ik vaak heb als er over allergenen wordt gerept. Dat het iets zeurderigs heeft. Larisse opent je ogen in dit boek. Niets zeurderigs, gezellig eten ook als je iets niet mag. We maken er een uitdaging van. En daar houdt Gereons Keuken Thuis van.

Het boek start met algemene tips, alvorens aan de slag te gaan. een kruidenspieklijstje, ovenbereidingen, Larisse’s glutenvrije taartmix. Daarna besteedt de schrijfster aandacht aan onmisbare dingen in de keuken, sauzen, bouillon, kruidenmixen dressings en tafelzuren. Het volgende hoofdstuk heet een goed begin. en dat is het, vol basisrecepten voor allerlei eetmomenten.

Gevolgd door altijd lekker. Als je een druk bestaan hebt is er altijd nog een gaatje te vinden voor een lekkere snelle maaltijd. Supersoepen, zoals luilekkersoep uit de Römertopf, een favoriet van Larisse.

We gaan naar buiten in het hoofstuk erop. Koken in en uit de tuin. Zelf kruidenmengels vijzelen. Zelfs in de winter buiten koken met een warme muts en wanten. En dan die Rumtopf, ik proef de Betuwse smaken al. (zei deze blogger, die zelf is geboren in Tiel tussen het fruit, maar dat terzijde)

Verwenmomenten, Larisse is niet zo’n snoeperd, maar herinnert zich wel degelijk de roze Barbapapa taart. Een feest is niet compleet zonder taart. Net zo min als het Sinterklaasfeest dat is zonder kruidnoten. Er is veel aandacht voor allerlei feestelijke momenten, zoals de borreltijd, ook een favoriet moment van Gereons Keuken Thuis.

In het laatste hoofdstuk gaat Larisse richtig los! Echt cheffen, feestelijk eten, koken op hout. Een lust voor het oog en de smaak papillen. Fluweelzachte bietensoep, aspergerisotto (nu in het seizoen) en hachee van hert. Wow! Nog een dessertje van slimme wafels met warme bramensaus. Je avond kan niet stuk.

Iedereen moet kunnen genieten van lekker eten, zelfs als ze “niets”mogen. een mooie uitdaging, mooi geschreven, deze missie. Sterren van de hemel is een leerzaam boek, voor thuis, maar ook voor profs. Met aandacht voor de mensen. En als je het samen doet en samen van de maaltijd geniet is je missie voltooid. Daan had gelijk. Ik ga er mee aan de slag. Sterren van de hemel.

Meer info over Larisse, haar activiteiten en producten vind je op larisse.nl

Sterren van de hemel (ISBN 9789081764865) door Larisse van  der Haar-Buijze is een uitgave van uitgeverij Loopvis, loopvis.nl en kost € 29,95

Mijn Keuken, Mimi Thorisson.

 foto: Mijn Keuken

Gereons Keuken Thuis houdt van la France profonde. Dat mag inmiddels wel bekend zijn. Ik ben gek op de keuken van de perfecte zeshoek en heb daar al heel wat blogs aan gewijd. Nu ligt er een boek voor me, dat één en al France profonde uitademt. Mijn Keuken van Mimi Thorisson. In tegenstelling tot wat ik in mijn vorige blog meldde, maak ik vandaag toch een kleine tour du terroir.

Mimi groeide op in Hong Kong, alwaar haar Engelse vader haar ’s avonds  mee aan de arm nam om te gaan snacken van alle dingen die op straat werden verkocht. Door haar Franse moeder bracht Mimi heel wat vakanties door in Frankrijk, waar zag hoe haar grootmoeder als een echte voedselfilosofe elke artisjok behandelde als een schat. Haar tante Francine, ook een begenadigde kok, was de hoofduitvoerder van vele maaltijden. De schrijfster zal nooit de tuinbonensoep vergeten.

Mimi Thorisson ging studeren in Engeland en Frankrijk en belandde in Parijs. Samen met haar man Oddur schreef ze culinaire gidsen.

Op een dag bevonden Mini, haar man en 5 kinderen zich op de pont van Royan naar het schiereiland Médoc in de Bordelais. Een vrij ongerept stuk Frankrijk, bekend om zijn wijnen. Niet in de eerste plaats om de bossen, het wild, de campagne en de zee. Beiden zochten meer ruimte. Voor de kinderen en de honden. In tegenstelling tot het haute de gamme appartement in het 7e arrondissement kozen Mimi en haar man een boerenwoning. Ze werden campagnards. Mimi ging bloggen op haar blog http://mimithorisson.com/  In Parijs had ze nooit veel gekookt, maar hier in de Médoc maakte ze alles goed. Zo ontstond het idee voor  Mijn Keuken, vier seizoenen koken met oogstrelende foto’s van haar man Oddur.

Mimi is een aanhanger van de kreet van Alain Passard: “Tomaten in december, dat is niet normaal” en probeert te koken met wat er per seizoen voorhanden is. Uit haar tuin of op de markt. Bij de slager of vishandelaar.

Het voorjaar start met de tuinbonensoep van tante Francine, eendenconfit parmentier en bugnes. Stevige kost met de lichtheid van de lente.

In de zomer speelt ze vaak het spelletje eten met beroemdheden. Ze stelt zich dan voor wat ze la Loren voor zou zetten of Woody Allen. Deze sterren worden getrakteerd op soep met pistou, langoustines met Armagnac en kersenclafoutis. Ik hoop dat ik eens mag aanschuiven. (maar ik ben niet beroemd)

De herfst, wijnoogst, cèpes, terrines en vijgen. De oogst is binnen en op tafel tovert Mimi met deze producten. Oogstsoep, een gegrilde entrecôte à la bordelaise en peren zoals in de Médoc. De laatste moet ik als Beaujolais adept eens proberen.

Winter, het schiereiland komt tot rust. Er wordt gejaagd. Mimi krijgt allerlei schepsels uit het bos. Daar moet mee worden gekookt. Gougères met roquefort, garbure en Sarah Bernard koekjes. In  het gezin van Mimi wordt stevig gesmikkeld en gesmuld.

Ondanks dat haar leven in Hong Kong ver achter haar ligt, viert Mimi nog altijd Chinees Nieuwjaar. Zo krijgen haar Franse kinderen een stukje Oosten mee. In Mijn Keuken vind je als toegift wat recepten voor dit speciale feest. Wonton soep, thee-eieren en mangopudding.

En zo is het jaar rond in Mijn Keuken. Een jaar op het Franse platteland. Mijn Keuken is een boek voor de liefhebber van de Franse plattelandskeuken. Het nodigt uit zelf een maaltijd aan te richten, zelfs als je in de stad woont zoals Gereons Keuken Thuis. Ik ga zeker deze zomer al fresco koken uit dit boek.

Mijn Keuken, een jaar koken op het Franse platteland. (ISBN 97890595655944) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en kost € 29,95

Tour du terroir, la rentrée

 foto: het gele zandsteen van Metz.

Met een zonnetje in de rug en fikse buien in het vooruitzicht rijden we terug naar Nederland. Gereons Keuken en Route loopt op deze meidag ten einde. Drie heerlijke weken getoerd in de perfecte zeshoek. Langs de wijngaarden van de Côte d’Or. Smikkelend en smullend van jambon persillé en gele kip in een witte wijn saus. En niet te vergeten de cassis-omelet met marc de Bourgogne-ijs. Vergezeld van een koel glas Viré Clessé en rode Santenay. Een mooie start.

 foto: cassis-omelet met marc-ijs

Volgende etappe was de Cité des Papes, Avignon, in de regen. En vol met Chinese toeristen. De fameuze brug St. Bémézet stond helaas in de steigers. Dat mocht de pret niet drukken, want Gereons Keuken en Route smulde van de oesters en een bavette met sjalotjes. Wijn ontbrak wederom niet in de vorm van een kwiek glas Picpoul de Pinet en een Côtes de Rhône bij Brasserie du Théatre. Aanrader voor onderweg.

 foto: het torentje van St. Tropez

De volgende etappe was het leuke appartement la Victoire, waar we al eens verbleven. Ik componeerde destijds een salade voor de eigenaars. Gewapend met grillpan en staafmixer braken heerlijke dagen van koken aan. Hummus, gerechten uit het Saint Tropez kookboek van Nina Parker. Het bezoeken van de lokale markt met alle geuren en kleuren. Aïoli en geroosterde eendenborst voor een verjaardagsdiner in Club 55 stijl. Een apéro in de haven. Rijden langs de corniche, alwaar ik een heerlijke picknick plek ontdekte. Jeugdsentiment bij Port la Galère. Slenteren over de Croisette in Cannes. Allemaal op een boogscheut van dit leuke appartement in Fréjus.

 foto: de Estérel

Italië lonkte. Het is markt in Ventimiglia en iedereen is uitgenodigd lijkt het. Verse groenten zover het oog reikt. Een keur aan vis. Cookingvibes galore als ik het zo mag noemen. Logisch dat Gereons Keuken en Route fors insloeg. Olie, rijst, citroenen, pesto, een cederappel en nog veel meer ging in de kofferbak. De risotto daags erna, gemaakt van alle meegesleepte waar smaakte heerlijk. Hoe kan het ook anders?

 foto: pesce in Ventimiglia

Nog enkele dagen van het strand, de zee en het weer genoten en de laatste etappes stonden al voor de deur. Via het prachtig Provençaalse landschap op weg naar Mâcon. Een rakje file in Lyon, mooi de tijd om het nieuwe Confluences Museum te bekijken. (het interieur staat op de agenda voor een andere keer) Terug in de zuidelijke Bourgogne. Altijd een feest om weer terug te keren. om wat boodschappen te doen en te eten. Slakken, een terrine de campagne en wijn. Een glas Viré en een rode uit de Chalonnais (Buxy). Tournus verbaasde lichtelijk na 2 jaar. Wat was hier aan de hand? Van ingeslapen stadje naar een hipster hub. Een leuke stek om te verblijven. En passant de Uchizy van Talmard gekocht. En niet te vergeten de Viré van Sallet. Mooie witte wijnen uit de Mâconnais. De moeite van het omrijden waard.

 foto: kade Tournus

De kers op de taart bestond uit twee dagen Lotharingen, la Lorraine. Nancy en Metz twee gezellige steden op een korte reis van Nederland. Het adellijke stadshart van Nancy en de gele gloed van het zandsteen in Metz. De blauwe lucht erboven. En de laatste lunch in een brasserie met asperges. Wat wil een mens nog meer?

 foto: asperges in Metz

Met dit fotoverslagje komt ook een einde aan de serie Tour du Terroir op Gereons Keuken Thuis. De zomer is in aantocht en het buitenleven lonkt. Vol vitamine F en lekker doorzond start a.s. vrijdag Gereons keuken al fresco. Ik heb er zin in, jullie ook?

 

Eten uit de volkstuin, Marleen van Es.

 foto: Eten uit de Volkstuin

Op een boogscheut van het centrum van Utrecht ligt een idyllisch stekkie, een echte trésor caché. Het is midden juli en misschien wel de warmste dag als een groep van foodbloggers en ik aanschuiven aan de tafel van Marleen van Es. We brachten allen een gerechtje mee voor deze middag à la campagne. Marleen had de witte wijn al gekoeld. (in de kruiwagen natuurlijk)  Want zij bestiert deze verborgen schat. Al acht jaar, met vallen en opstaan, heeft zij een weelderige volkstuin, die haar en haar gezin jaarrond van de mooiste groente en fruit voorziet. Het is de passie van Marleen, zij is graag dicht bij de aarde.

Maar er is meer. Marleen is fotografe en vormgever en weet op een aantrekkelijke wijze de producten en gerechten te vereeuwigen. Het resultaat hiervan is te zien op haar blog etenuitdevolkstuin.nl Zij deelt hier haar ervaringen, tips, foto’s en recepten. Marleen heeft een scherp oog voor alles wat haar volkstuin biedt. En daar doet ze heel veel aan, zoals ze me eens toevertrouwde. Zo klimt ze rustig op een keukentrapje om toch wat meer perspectief te krijgen in een foto van een groentebed. Maar dat terzijde.

En nu is daar Eten uit de Volkstuin, het boek, uitgegeven door Nieuw Amsterdam. Een project, dat als vanzelfsprekend volgde op alle activiteiten van Marleen. Een kleurig en mooi vormgegeven boek, waarin zij de lezer meeneemt door de seizoenen van haar tuin. Met inspirerende tips voor je moestuin, en met heerlijke gerechten. Zonder vlees en een enkel recept met vis. Want groente is multi inzetbaar.

Het tuinjaar van Marleen start in de lente, de plantenvakken klaar maken, zaaien en het eten van jong groen. Eventueel een glaasje homemade vlierchampagne erbij. Frisse smaken in een doperwtensoep met erwtenscheuten of lekker rinse kruisbessenjam met vlierbloesem.

Zomer, Marleen fietst nog net niet blootsvoets naar haar weelderige tuin. Alles groeit en bloeit, courgettes, fruit, bonen etc.. Tijd om te oogsten en in te maken. En te genieten aan de tafel naast de druif. met artisjoktaartjes, courgettecake met citroen en lavendel en snijbietpakketjes. Marleen geeft veel diverse courgetterecepten, omdat de oogst van deze vrucht elk jaar weer groter dan groot is.

Herfst, de groentevakken worden kaler, maar er is nog veel te genieten van al het eetbaars, Oost-Indische kersbloemen, pompoen, uien en look. Voor in een salade Niçoise, een linzenburger en een spicy pompoensoep. Alles direct uit haar volkstuin.

Dan komt de winter en gaat de tuin van Marleen rusten. Ze geeft tips voor bodembedekking en hergebruik van resten voor compost. Ze beschermt de fruitbomen tegen vraatzuchtige konijntjes. Er staat nog wat boerenkool. Tijd voor wintergroenten, zoals rodekool met sinaasappel, een borlottibonenburger en voor het zoet peren-notentaartjes.

Het jaar is rond in het boek Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es. Een boek vol verhalen, vol ideeën, gerechten en smakelijke fotografie. Een aanwinst in Gereons Keuken Thuis en wellicht op mijn Amsterdamse balkonnetje. Want, mijn handen jeuken na het lezen van alle moestuin ervaringen. Ik ga er meteen mee aan de slag. Well done, Marleen!!!

Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es (ISBN 9789046819005) is een uitgave van Nieuw Amsterdam, nieuwamsterdam.nl en kost € 24,95

Leermeestersdag, lekker en leerzaam.

 foto: gin van V2C

Leuk lekker en leerzaam. Of moet ik deze drie woorden andersom schrijven in deze blog. Het maakt eigenlijk niet uit , want de Leermeestersdag 2015 was het allemaal. Gereons Keuken Thuis sprong maandag op zijn fiets in de richting van Galenstraat. Einddoel De Kweker, een horecagroothandel, die is gevestigd in de spreekwoordelijke buik van Amsterdam, Ik noem het nog steeds de Centrale Markthallen. Het kloppende foodhart in west. Niet te verwarren met de hipster foodhallen in de Kinkerbuurt. Nee, vanuit hier wordt de horeca in Amsterdam bediend. Een mooi locatie om bijgepraat te worden over de trends in de horeca, ster koks in spe en hun leermeesters te leren kennen en te proeven.

Deze middag werd georganiseerd door het ROCvA, een podium voor gastronomisch talent, zoals ze zelf zeggen. En dat willen ze delen. Na de ontvangst trapte Hans Steenbergen van Food Inspiration Magazine de middag af met een presentatie over trends in het foodlandschap. In aansprekende sheet liet hij allerlei ontwikkelingen de revue passeren. De staat van de technologie, nieuwe kookprocedés, die bijvoorbeeld door Jonnie Boer en René Redzepi (NOMA) worden ontwikkeld. de aandacht voor (on)gezondheid met een stuitend voorbeeld van een hamburger van 8000 Kcal. De reactie hierop in de purify food trend, puurder en eerlijker eten. Geen processed food meer, want dat begint zo langzamerhand  de grootste vijand van de mensheid te worden. Eerlijk en gezond. Vooral weer zelf koken. Andere en meer eetmomenten. De horeca zal zich deze dingen eigen moeten maken. Want de wereld verandert snel. Een mooie taak dus voor de komende generatie koks.

Hans besteedde ook nog aandacht aan ambacht, aan de nieuwe agrarische wereld. Zelf verbouwen en het verkopen in een hippe setting. Ambachtelijke bieren drukken de grote speler uit het schap. De boer wordt de held van de toekomst. En samen een koe delen, waarom niet?  Een andere trend is de feminisering, de vervrouwelijking van food. Aparte chocolademelkbarretjes, lichtere porties, het 80/20 principe. De spreker besloot met een verhaal over story telling. Een illustratieve foto van de inauguratie van de paus in 2005 en 2013 liet duidelijk zien dat de wereld er steeds meer bij is. Dus daar moet de horeca op inspelen. Food 2.0

Na deze inspirerende woorden was het tijd om te gaan proeven in de hallen van De Kweker. Onder leiding van Alice Reemst en Wil Kauffman (bekijk zijn filmpje onder aan deze blog) bezochten we enkele workshops met mooie producten.

We proefden witte wijnen van Wijnhoeve De Kleine Schorre, pinot blanc, gris, auxerrois en rivaner. Een mooi Nederlands product dat niet zou misstaan in de Nederlandse horeca. Via een omweggetje met bio wijnen uit Zuid Afrika belandden we bij de gin van V2C. Een ambachtelijk product in mooi varianten. De jongens zijn net gestart en hun product heeft potentie.

We dronken thee met fruit onder een theelaagje, gemaakt door ster leerlingen van ROCvA. We proefden Reypenaar kazen in combinatie met whiskey’s. Een leuk gevonden concept. Daar kan Gereons Eatery & Winery ook wel iets mee.We proefden mooie eendenborst en een kieken. En werden getrakteerd op Spaans varkensvlees en serranoham.

Het was een lekker en leerzaam programma. Georganiseerd voor en door enthousiaste leermeesters en hun leerlingen. dat belooft nog wat in de toekomst van food 2.0  Ik heb veel opgestoken. Je zou bijna zeggen dat er ook voor foodbloggers (in spe) opleidingen zouden moeten komen, maar dat is volgens mij de toekomst van food 3.0

https://www.youtube.com/watch?v=eFtB_o2TL10

 

De lente op tafel, Stéphane Reynaud

 foto: Poissons d’avril

Het is lente, de bollen steken hun kopje uit de grond, het zonnetje schijnt en de vogels fluiten hun eerste liederen. Voor mij ligt het vrolijke boek De lente op tafel, seizoensgerechten uit de fameuze culinaire almanak 365. De schrijver en restaurateur uit Montreuil bij Parijs, behoeft voor mij geen introductie. Ik heb al enkele mooie boeken van hem op de plank staan, zoals Van het varken, A propos Bistro en Pastei en Paté. Ik ben fan. Fan van zijn manier koken en de je ne sais quoi jongensachtigheid, die uit zijn boeken straalt. Ambacht met een knipoog. Goed gedocumenteerd met een achtergrond verhaal. Vooral zelf aan de slag.

Reynaud begint het boek met de kalender van maart, de producten van deze maand staan ernaast. De lente begint op 1 maart met een recept voor een uienquiche met bieslook, halverwege de maand maakt Stéphane Reynaud  gebraden kip met geitenkaas en via een klassieke canneloni sluit hij de maand af met klassieke slakken op de 31e. Na het verhaal van Marie en Léon te hebben verteld. Zij gingen op slakkenjacht.

April start met een kinoupaté, gemaakt van een lelijk wild dier. In Frankrijk is dit een logische keuze want 1 april wordt gevierd door bij een ander een papieren vis op de rug te plakken. Poissons d’avril. In ieder geval moet je de kinou verhitten tot het dier ontploft. Veel succes.

“April doet wat hij wil. Maar er zijn grenzen” De rest van de maand april is serieuzer, een kiptajine met citroen. De emblematische Franse lente erwten met ham en aardbeiengebak. Na de winter krijg ik gewoon trek in al die verse dingen.

Mei start met een paella demonstratie, koolvis met spinazie en eindigt met artisjok à la Barigoule, een echt lente gerecht. Reynaud vermeldt erbij dat de paarse artisjok is als een lichte vrouw, je kleedt haar uit en dan ga je ermee aan de slag. (ohlala).

Ik vind Lente op tafel een vrolijk boek, met leuke anekdotische verhalen over Léon en Marie, mooie spreuken, veel informatie en mooie fotografie. Stéphane weet serieus koken vrolijk te brengen.

Er was sprake van een kookstaking in Gereons Keuken Thuis, maar De Lente op tafel laat dit voornemen als sneeuw voor de zon verdwijnen.

 foto: De lente op tafel

De lente op tafel van Stéphane Reynaud (ISBN9789059566002) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, www.fontaineuitgevers.nl en kost € 14,95

Salmagundi van Sally Butcher

 foto: Salmagundi

Eerst was er Veggiestan, daarna Snackistan. Nu is er Salmagundi. Wat? Salmagundi, het klinkt als een Oosterse toverspreuk of een fancy scrabblewoord, maar niets is minder waar. Salmagundi is een 17e eeuws Engels woord voor salade, een geassembleerde salade met van alles en nog wat. Dus niet alleen groene blaadjes.

Wat Joanne Harris deed met chocola, toveren, doet Sally Butcher vanuit haar winkel Persepolis in Peckam,, toveren met salades. Van over de gehele wereld. Op een sprookjesachtige wijze. Salmagundi noemde ze dit nieuwe kookboek, vol verse, warme, koude, simpele, uitdagende en exotische salades.

In de inleiding duikt Sally Butcher in de herkomst van de salade, waar ook ter wereld. Vanaf de Romeinen,  via de Fransen, de Engelse wijze van saletting, het Midden Oosten tot aan de Nieuwe Wereld. Gewoontes, anekdotes alles komt aan bod. Traditioneel en hip. Je merkt dat Sally Butcher niet alleen recepten noteert maar ook schrijft, verhalen vertelt. Dat geeft het boek die magische touch.

De reis in recepten en gedachten begint in hoofdstuk 1, de basis van de salade, kruiden en bladgroenten, botersla hapjes met avgolemono-dressing (Grieks). Butcher vertelt iets over Min  de Egyptische god van sla en seks. En die Egyptische goden waren mooie jongens voegt ze er schalks aan toe. Een tabouleh van kruiden, foerageren in de stad.

Het tweede hoofdstuk gaat over (blad) groenten, met een palmharten salade van Mauritius, een Spaanse gazpacho salade en rode coleslaw uit Carolina.

Dan tovert de schrijfster verder met wortelgewassen en pompoenen. Een patatas bravas salade, een salade van boterpompoen uit Perzië en remoulade van gemengde knollen, die ze leerde kennen in een chic restaurant, waar ze ooit werkte.

En het het verder in het boek met bonen, een hoofdstuk vol beproefde salades met kikkererwt, faglioili en linzen. Daarna volgende de granen en de pasta. Sally Butcher geeft een recept voor een strandsalade, er vanuit gaand dat iedereen zeewier zou moeten eten. Een salade vol palourdes, tomaat en look overgoten met een zeewierpesto,  Dat moet ik zeker eens een keer in Gereons Sea Spot proberen.

Rijst komt in het volgende hoofdstuk aan bod. In een salade van pindakaas en zwarte rijst. Daarna kaashoofdstuk. Gevolgd door vis, met de emblematische salade Niçoise, waar Fransen zo heerlijk over kunnen discussiëren. Nu eens met al dan niet authentieke extraatjes. Een visuitstapje naar Noorwegen ontbreekt niet. Vlees mag ook niet ontbreken in het boek in de vorm van Duitse hamsalades en een deftige Franse rundvleessalade van styliste Valerie Berry.

Sally Butcher sluit de saladeparade in Salmagundi af met fruitsalades, als toetje. De uitvinding in 1896 van Oscar Tschirky de Waldorf salade. De Perzische variant van Sally en de bij veel Nederlanders bekende roedjak.

Het boek geeft nog wat toegiften in de vorm van dipsauzen, dressings en versiertrucs.( nee niet voor in de bar)

Salmagundi, ik begin eindelijk aan het woord te wennen, is een boek vol inspirerende recepten, achtergronden en verhalen. Ik kende deze schrijfster niet, maar moet zeggen, dat haar wijze van onderzoek, beschrijvingen en recepten mij erg aanspreken. Voeg daarbij dat het boek voorzien is van mooie foto’s en een cover vol arabesken. De magische reis is compleet. Een reis om de wereld in vele salades. Salmagundi, een boek om keer op keer weer op te pakken.

Salmagundi, inspirerende en originele salades uit het Midden Oosten en verder (ISBN 9789045204383) is een uitgave van Karakter Uitgevers, www.karakteruitgevers.nl

Het boek is te koop voor € 24,95

NINA Saint Tropez

 foto: senteurs provençales.

Elke keer als wij de grote rotonde van de D98 oprijden, met in het midden de grote Géant Casino, vertel ik het zelfde verhaal. Over de indrukken als kind. We waren er bijna, geen slaapplek meer te krijgen in het stadje. Dus dan maar tussen de wijnranken bij de boer. (met alleen een wasbak) Mijn broertje claimde de tent voor zichzelf, Ik werd  voor twee weken verbannen naar de achterbank van de auto. Maar dat mocht de pret niet drukken. We waren in Saint Tropez. Dat was de eerste keer zo’n 39 jaar geleden.

Sindsdien ben ik er regelmatig terug geweest in elk jaargetijde. En ik ben nog steeds fan van het stadje en de omgeving.

En nu is er dan het kookboek van Nina Parker. NINA, Saint Tropez, recepten uit Zuid-Frankrijk. Haar ouders, hoe romantisch, werden verliefd op elkaar en het stadje. Zij namen daarna hun kinderen jaarlijks mee naar het roze plaatsje gelegen te midden van het azuurblauwe water van de Golf van Saint Tropez. En Nina bleef er komen, elke keer weer. Ze werkte zelf in de bakkerij van Sénéquier, het emblematische etablissement midden in de haven van het stadje. Een adres voor een ontbijtje, een kopje thee of het bekijken van de passanten tijdens de apéro.

Nina heeft al haar indrukken gebotteld, of moet ik zeggen gevangen in een zonnig boek. De smaak van haar jeugd. recepten uit Zuid Frankrijk. In een modern jasje. Nina laat je kennis maken met het Saint Tropez ver weg van de witte polyester jachten. Het kalme leven rond de baai, waar naast de Provençaalse boeren en vissers nog steeds dat je “ne sais quoi” bohémien sfeertje hangt. Het boek ademt die sfeer uit.

Nina start de ochtend met een ontbijtje. Croissants en koffiebroodjes ontbreken niet, net zoals een recept voor abrikozenjam met amandel. Zonniger kun je de dag niet beginnen.

Daarna is het tijd voor één van de cosy strandjes rond het stadje, het kristalheldere water. Lunch bij een van de strandtenten of een stuk pizza van Elvis uit Grimaud. Of wat te denken van brochettes met jakobsschelpjes, chorizo en tijm. De Géant Casino’s tabouleh ga ik in ieder geval eens maken. Voorheen kocht ik hem daar voor de picknick op het strand. En daarna weer soezen in de kreken.

Na een lome dag keert Nina terug voor de goûter, een taartje of zoetigheidje met thee. In de haven of bij het kasteel van Grimaud. Een recept voor de tarte Tropézienne en nougat van Sénequier ontbreken niet in dit hoofdstuk..

De zon zakt en Saint Tropez maakt zich op voor het aperitief, drankjes en hapjes. Nina geeft leuke recepten voor cocktails, een groentemandje à al Club 55 en een kippenleverpaté.

Tijd voor het diner. Nina Parker gaat op pad langs haar favoriete restaurants en geeft en passant haar draai aan het gerecht. Pasta à la Chez Bruno, bouillabaisse van Jacques Féline en een spannende eend van familie Mouret. Een smakelijk hoofdstuk.

In het laatste hoofdstuk blijft nog een plekje over voor een dessert. Taartjes of ijsje. Gewoon voor de laatste kleine trek. En dan is er al weer een dag om in Saint Tropez…..

NINA Saint Tropez neemt je instant mee op vakantie, door de foto’s, de anekdotes en de gerechten Daarom vind ik het een leuk boek. Een feest der herkenning. Voor recept puristen valt er wel wat af te dingen aan de recepten, omdat Nina Parker de ene keer een recept voor 2 personen geeft, dan voor 4 of soms alleen over hoeveelheden spreekt. Ik vind dat niet erg. Dat geeft juist de “je ne sais quoi” touch aan het boek. Instant vakantiesfeer en daar gaat het om.

Het boek heeft een duidelijk register met recepten. Helaas mist een adressenlijstje van de genoemde restaurants, winkels etc.. Maar dat is een kleinigheidje, het is helemaal geen straf om met dit boek onder de arm zelf op pad te gaan in en rond Saint Tropez. Moet ik die Elvis van de pizza zelf op gaan snorren in Grimaud. Laat dat nu precies zijn wat Gereons Keuken Thuis gaat doen over een paar weken. Verslag volgt.

NINA, Saint Tropez, recepten uit Zuid-Frankrijk. (ISBN 9789045204284) is een uitgave van Karakter Uitgevers en kost € 24,95

 

Eten met zondebesef.

 foto: kathedraal Fréjus

Gezond, maar toch lekker, guilty pleasures, het is wel wat slikken, maar…, elk pondje gaat door het mondje. Zomaar wat termen, die ik regelmatig lees in artikelen en blogs. Een soort ambivalente houding tegenover hetgeen de persoon in zijn of haar mond stopt. Want je mag niet rücksichtlos maar alles eten. Je kunt er dik van worden of nog erger ziektes van krijgen. Dus we eten met zondebesef. Aangewakkerd door rages uit het beloofde land aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, waar alles bigger and better is. Dus ook je zondebesef als je uit de bocht vliegt en een guilty pleasure begaat. Ach dan doe je toch een extra workout?
Iedereen zal zich na deze alinea inmiddels afvragen waar ik naar toe wil. Heel simpel, ik wil af van termen als guilty pleasures of healthy. Wat is de meerwaarde daarvan?  Je kiest zelf voor een plezierige mondervaring. Om daarna meteen te biecht te gaan is helemaal niet nodig. Net als overal het predicaat healthy op plakken. Ook niet nodig. Al het eten, waar jij je lekker bij voelt en in goede dosering is gezond. Daar zijn geen droge bessen, allerlei tarwevlokken en rauwe stengels voor nodig.
Het thema van  het foodblogevent is deze maand #guiltypleaures. Ik zie er vanaf om hieraan mee te doen, omdat ik bovenstaande gedachten krijg bij dit onderwerp. En geen recept kan bedenken, dat beide componenten verenigt. Dat is niet de eerste keer. Eerder heb ik het al eens op mijn blog gehad over suikertaks, over goede voornemens. een extra klont boter en inderdaad over guilty pleasures. Geniet toch alstublieft van wat je in je mond stopt en als je daar achteraf spijt van krijgt houd dat dan voor jezelf. Het heeft namelijk geen zin, want het zit er al in, aan of op.
Want als je niet met plezier wilt eten, waarom schakelen we dan niet massaal over op sonde- of astronautenvoedsel. Makkelijk, geen rommelige keuken en niet gezellig. En nu kom ik dicht bij wat ik eigenlijk wil zeggen. Eten is behalve een energieleverancier ook iets wat je deelt. Wat je met liefde voor een ander bereidt. Daar hoort geen zondebesef bij. Fijne vrijdag.

Cooking vibes in Gereons keuken thuis.

 foto: meloencarpaccio

 

Het is februari. In mijn hoofd knettert het van de indrukken, gedachten, ideeën en vibraties. Laat ik het cooking vibes noemen. Ik ben toe aan iets nieuws of iets anders. Cooking vibes in Gereons Keuken Thuis Het zal het geluid van de nakende lente wel zijn. Of de brainstorm over nieuwe wijnproeverijen. Nieuwe wijnsmaken combineren met lekkere hapjes. Of kwam het door de meloen carpaccio van Jonathan Karpathios, bij de presentatie van zijn nieuwe boek deze week. Hij voegt echt een nieuwe dimensie toe aan Frans koken met verse producten. De passie, waar hij dat mee doet.

 foto; ieder zijn passie (Flo)

Passie is een belangrijk ingrediënt bij het koken. Ik ruik een gerecht vaak al voor er één handeling is verricht in mijn keuken. Visualiseer dan al wat ik wil maken. Droogkoken heet dat. Ieder heeft zo zijn eigen passie. (of merkwaardigheid?) Daarvoor moet je andere dingen laten. In januari nam ik me voor te stoppen met inzendingen voor het foodblogevent. De laatste over verbinding stuurde ik onlangs in. Ook Talk and Table staat op een laag pitje na de laatste keer met Martin Morales. Wat er voor terug komt is nog niet geheel duidelijk, maar het zal vol cooking vibes zijn.

 foto: karbonaadje in een korstje

Cooking vibes. Het is heerlijk om elke maandag of dinsdag wat groente te halen op de Ten Kate markt te halen. Koffietje in de Foodhallen West en via de slager terug. Dan begint het grote puzzelen in Gereons Keuken Thuis. Wat ga ik maken? Varkensvlees met jenever van bij ons? Een kippetje met wat leftover groente in een cazuela. Of toch maar weer eens karbonades in een korstje met een sausje of gremolata? Flesje Beaujolais erbij? Er is nog zoveel te ontdekken.

 foto; ragout in het pannetje

Cooking vibes in een ragoutje van de kip van de dag ervoor. Een salade met wat stukjes kip. Het thema  #nowaste heeft een vast plekje gekregen in mijn keuken. Ik merk dat dit een leuke lente gaat worden, vol nieuwe recepten, maar ook verhalen. Verhalen over eten, drinken en nog veel meer. Verhalen voor mijn nieuwe boek en Route. In die zin ben ik wel literair, ik bedoel culinair. Zo zie je meer wat er gebeurt als het knettert in je hoofd op deze zondagmorgen. Cooking vibes.

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten