International Sherry Week.

 foto: International Sherryweek

Vandaag start de International Sherry Week. (van 2 t/m 8 november) Een week over de wijnen uit de mooie en zonnige driehoek aan de westkant van Andalusië. Met als hoofdplaats Jerez, want dat is de Spaanse naam van deze wijn. Een versterkte wijn, variërend van beendroog tot mierzoet. Van een ziltige manzanilla, via een fino, een oloroso naar een donkerbruine PX. Versterkte wijnen, met of zonder flor. Van de palomino of Pedro Jimenez druif. Of als blend volgens het solera systeem in de bodega’s. Bezoek www.sherry.org en vind van alles over de wijn, het organiseren van een eigen sherryproeverij of wat erbij te eten? In het kader van de sherryweek worden er veel events georganiseerd. Of wat te denken van deze sfeerimpressie?  Kijk op de kaart voor een sherry event bij jou in de buurt. In Gereons Keuken Thuis wordt in ieder geval vandaag een druiven schuim met sherry geserveerd. Vergezeld door een glaasje donkere sherry. What else?

Nodig voor 4 glazen

1 dl witte wijn

1 dl zoete sherry

75 g suiker

4 eidooiers

1 heel ei

1/2 vanillestokje

2 tl citroenrasp

200 g zoete blauwe druiven

1 grote meringue (eiwitschuim)

Bereiding:

Snijd de druiven door de helft en zet met wat druppels citroensap en een schepje suiker apart. Verkruimel de meringue in niet te kleine stukjes. Breng in een grote pan water aan de kook. Breng in een andere pan de suiker, wijn, sherry en wat vanille merg aan de kook en kook iets in. Laat het wijn- en suikermengel iets afkoelen. Klop in een hittebestendige kom de eidooiers, het ei en de citroenrasp los en luchtig. Zet de kom in de pan met kokend water, maar zorg dat het eimengsel het kokende water niet raakt. Voeg nu, beetje bij beetje, al kloppend het wijn, sherry en suikermengsel toe. Klop het dessert op een laag vuur nog 5 minuten schuimig. Zet de kom daarna 2 minuten in bak met koud water.  Vul de glazen met de druiven, daarna wat kruim van de meringue en schep het de lobbige crème erover heen.

Less is More, Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma

 foto: cover Less is More

Fris, Zilt, Aards, Mals, Zoet….. Zomaar wat smakelijke woorden. Samen vormen zij Less is More, alweer het derde kookboek van Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma. De fotografe en kok gooiden het deze keer over een andere boeg. Koken met de riemen, die je hebt. Gerechten van maximaal acht ingrediënten, waarmee je thuis de mooiste gerechten kunt klaarmaken. Die er dan mooi op je bord bijliggen. Want voor Sacha gespecialiseerd in foodfotografie, moet de foto een uitnodiging zijn voor je smaakpapillen. Voeg daarbij de creatieve esprit van de drie sterrenkok en een geweldig format is geboren. Voor je ogen, neus en mond. En van koken op sterrenniveau in je eigen keuken krijg je nooit genoeg.

Het kookboek start met een gebruiksaanwijzing. Less is More kun op verschillende wijzen uitleggen. De schrijvers willen ermee zeggen, dat eenvoud beter kan zijn dan overdaad. Soms ook wat meer groenten in plaats van vlees. Maar vooral dat je voor smakelijke gerechten geen heuvels boodschappen hoeft te doen. Het hele idee is dat je goed uit de voeten kunt met slechts 8 ingrediënten. De rest, de basis staat al in je keukenkast aan basics, specerijen en smaakmakers. net zoals handige keukenbenodigdheden. Aan de slag dus!

We beginnen met FRIS, een hoofdstuk vol snelle en verrassende salades. Van Hollandse doperwten, van koolraap. Een veggiecarpaccio. Het ziet er allemaal uit om rauw in te bijten.

ZILT, hoe kan het ook anders, gaat over vis. Dat zouden we in Nederland eens meer moeten eten. Over kabeljauw met een kruidenkorst of schol met spitskoolsalade. Allemaal uit onze eigen Noordzee. De foto’s doen de rest.

We belanden bij AARDS, vrolijke gerechten van wat de Aarde ons biedt. Hierover schreven Sacha en Jacob-Jan ook al in hun boek Back to Basics Alles vers van het land, goddelijke spinazie, pastinaaksoep met hazelnoten of een wilde rijstrisotto. Je proeft de liefde van de teler.

MALS gaat over vlees, een gehaktbrood met specerijen, biefstuk met Oosterse groenten, kalfsvlees met paksoi. Allemaal mooie gerechten en makkelijk te maken.
Less is More eindigt met ZOET. Een hoofdstuk vol desserts. Wat te denken van gepofte banaan met inderdaad Nutella saus? Of ananas uit de oven met agavesiroop. Lekkere zoet gerechten ma non troppo, want ook hier geldt Less is More!

Ik vind dat dit derde boek van Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma erg geslaagd is. Allereerst de prachtige fotografie. Ten tweede de makkelijke receptuur en tips. En ten derde vind ik het een genot om te zien, dat een sterrenchef niet schroom om ook eens iets uit een potje te gebruiken. Dat maakt het toegankelijk. De twee Rammen zijn ondanks hun beider eigenzinnigheid weer in staat gebleken een mooi resultaat af te leveren. Less is More.

Less is More, bekijk ook de trailer.

Less is More, door Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma. (ISBN 978 90 003 4819 0) is een uitgave van Unieboek/Het Spectrum unieboekspectrum.nl en kost € 29,99

Foodparade oktober

 De vlinderkas van de Hortus.

De maand oktober is al weer bijna voorbij. Een maand, die begon met de dag van de pompoensoep, Het schemert op deze maandag namiddag. Gereons Keuken Thuis is de laatste weken veel en Route geweest. Naar boekpresentaties en het Lifestyle lab. Tijd voor een foodparade. Maar ook op een heuse rijstsafari in de oudste Hortus Botanicus van Europa. Een middag vol uitleg over de rijstplant en een lekkere lunch met de basmati rijst van Tilda. Het zonnetje scheen op de victoria regia (waterlelie) en alle aanwezigen genoten van de rijst en het gezelschap. Een spontaan receptje kwam naar boven. Lekkere amuselepels met Tilda’s limoen/chili basmatirijst en een krokante garnaal. Heel makkelijk een quennelle voorgestoomde rijst, een krokante garnaal erop en een takje bieslook. Voor bij een voluptueuze viognier. Hoe je de krokante garnaal maakt kon je eerder lezen in mijn recept voor gazpacho-helado-con-gambas-picantes Ik ga mijn gasten ermee verwennen in november.

Fotomomentjes waren er ook op de boekpresentatie van Less is More van Sacha de Boer en Jacob Jan Boerma. In de Wintertuin van het vernieuwde Krasnapolsky vond dit heuglijke feit plaats. Het derde boek alweer van deze twee Rammen. Makkelijk te maken en stunning gefotografeerd.

Er kwam wijn binnen uit de Languedoc, van Fat Bastard, een merlot en een chardonnay. Easy wijnen, zoals ze het zelf noemen met een fun factor. (dat hoeft van mij niet zo nodig) Door te kiezen voor de cépage wijnen van Fat Bastard steun je ook het dwergnijlpaard in Ivoorkust. Het diertje op het etiket symboliseert een dikke vriend en een goede lobbes. Want dat is wat deze wijnen willen zijn. Populair in 20 landen en 2,5 miljoen flessen per jaar. Het nijlpaardje zet zich nu in voor zijn soortgenootjes. Lees meer op het halslabel op de flessen Chardonnay en Merlot.

Als culipost kwamen er spannende titels binnen, een prachtig boek over koken aan de keukentafel in twee federale hoofdsteden, kitchen-table-food van Tal Maes en Petra de Hamer.Een spannend kookboek over de dreven van Manhattan door Russel Norman, Spuntino.

 En op mijn leeslijst staan er nog wat titels ter recensie. Spiralize, Peru van Gaston Aucurio,  het Suikerboek van Damon Gameau. Hierover later meer.  De Italiaanse keuken in Pizza het rode deeltje uit de zilveren lepel kookschool reeks, Het boek Pasta, gnocchi en risotto van Janneke Philippi. Deze boeken zullen gaan schitteren in de Italiaanse week van 9 tot 16 november op Gereons Keuken Thuis. Natuurlijk naast die andere culinaire sterren als Antoinette Coopsen en Frances Mayes. In ieder geval ga ik a.s. woensdag spotten wat de regio rond Udine in Noordoost Italië voor een moois te bieden heeft. Al wat inspiratie vind je op foodparade italië. Never a dull moment.

Nog zo’n fotomomentje was er zaterdag jl, tijdens de gezellige vernissage van het kookboek De Vrolijke Tafel in het pand van mevrouw Hamersma in de Pijp. Tijdens dit festijn proostten de aanwezigen op alweer het tiende boek van Karin Luiten. Zij heeft het over een andere boeg gegooid en geeft een kijkje in de wereld van Karin. Meer verklap ik nog niet, want de recensie volgt nog. De pompoensoep was lekker. Dank aan Mariëlla Erkens. (keukenfenomeen)

Het blijven al met al wilde weken in Gereons Keuken Thuis. Voor november heb ik ook al de nodige ideeën, zoals de vega wijnwandeling, een productie met vegakok Sofoula Schalkwijk. Daar lezen jullie alles over in een volgende foodparade.

 

 

 

Een kleine waarschuwing achteraf, deze bloppost kan gesponsorde onderdelen (lijken te) bevatten

Spuntino, Russell Norman

 foto: Spuntino

Iedereen die voor de eerste keer in Manhattan aankomt overkomt datzelfde gevoel. Van vreemd en herkenning, alsof je een film binnenstapt. Ik ken dat gevoel, Russell Norman ook. Toen hij in 1999 New York voor het eerst bezocht werd hij gegrepen door de dynamiek van de stad, het verticale en de filmische elementen. Andere bezoeken volgden en zijn view werd horizontaler, weg van de high rise buildings naar het niveau van de straat. Daar is zoveel te ontdekken. Op elke hoek wacht je een volgende verrassing. Voor Russell met name onder 14th Street, waar het rechte grid patroon van Manhattan plaatsmaakt voor wat bochtiger straten. The Village, Lower East Side en Meatpacking District.

Spuntino werd geboren!  Eerst in het hoofd van de schrijver en vanaf 2011 als restaurant in Soho, niet SOHO. Russell Norman wilde met Spuntino een stuk authentieke  NY beleving neerzetten in de frivole uitgaanswijk van Westminster. En dat is gelukt. Spuntino, hapje of bite in het Italiaans, is een New York style restaurant in het hart van de uitgaanswijk van Londen. In Gereons Keuken Thuis ligt nu Normans tweede Boek, SPUNTINO, een avontuurlijke culinaire tocht door de straten van Manhattan en Williamsburg.

Het boek start met brunch, een Engelse term uit 1859. Een mengeling van breakfast en lunch. Je hebt in ieder geval een excuus om een Bloody Mary tegen de kater van de nacht ervoor weg te tikken. En omdat de Big Apple nooit slaapt is brunchen elk moment van de dag mogelijk. Met in de hoofdrol eiergerechten, gezoet spek (niets voor de health freaks), eiertoast met truffel of de stevige Mac & Cheese, ontstaan in 1802 in het Witte Huis. ( president Thomas Jefferson wist wel van wanten)

Het volgende hoofdstuk, Spuntini , gaat over hapjes, barsnacks, ideaal om op te knabbelen of een maaltijd to go mee samen te stellen. Toast met bakkeljauw, gefrituurde olijven of crostini met cavolo nero, een boerenkoolvariant, die nu ook in Nederland furore maakt.

We gaan verder met de pizzette.  Er zijn ongeveer 2000 pizzatenten in New York. Er zijn zelfs New Yorkers, die menen dat de pizza in Litte Italy is uitgevonden door de familie Lombardi. (laat ze dat in Napoli maar niet lezen) In ieder geval is NY een pizzastad in vele gedaanten.  Russell Norman geeft in dit hoofdstuk naast de basis een keur aan recepten voor pizette. Met bloemkool en scamorza, met aardappel/ansjovis/brandnetel, met wilde paddenstoelen of met knoflook en geitenkwark. Eat your heart out, bedrijf van pizzakoeriers, dat de naam van deze stad voert. Dit is het echte werk.

Wat zou Amerika zijn zonder salades. alle varianten zijn mogelijk en komen ruimschoots aan bod in Spuntino. Gehakte salade, salade van eendenham, pecorino en munt, slaw of een salade van courgette, paardenbloem en lavas. Norman geeft ook de nodige dressings erbij. Echt heel New Yorks, waar de keuze eindeloos is, in ingrediënten, toppings en dressings.

De sliders, een soort mini hamburger, die voor het eerst in de jaren twintig furore maakte, toen een fastfoodrestaurant een simpele vierkante versie van de hamburger presenteerde. Al dan niet op een briochebroodje. Wat te denken van een slider met lamsgehaktballen? Of één met gepekeld rundvlees, dat je in elke deli van Manhattan vindt? Of een slider met gestoofde runderwang, knolselderij en chipotlpeper?

De Big Apple ligt aan zee en tot voor kort kwam een keur van vis binnen op Fulton Street, waar de Fish Market van New York zat. In Spuntino vind je een recept voor Soho chowder, soft-shell crab met tabasco mayo, zeebrasem met koolrabi en pijnboompitten. Of gewoon een Franse tong met kappertjes en bruine boter. In New York komen alle smaken van de wereld samen.

In de negentiende eeuw waren er op Manhattan ongeveer 250 slachterijen en vleesverwerkingsfabrieken, vooral tussen 14th Street en Gansevoort St. In de zeventiger jaren verdween deze handel van Manhattan. Tegenwoordig is het Meatpacking District een vrolijke woonwijk met designboetieks en restaurants. Het hoofdstuk Vleesgerechten in Spuntino gaat over gebakken kippenvleugels, kip met cornflakes, strozzapreti (priesterwurgers) en pittige worst, runderwang en ossenstaart met cavolo nero. Likkebaardend lekker allemaal.

Na al dit heerlijke eten geeft de schrijver toe dat ze bij SPUNTINO niet van plan waren een uitgebreide dessertkaart te maken. Het eten uit Spuntino is vooral hartig. Toch leverden enkele researchreisjes toch wat zoetigheden op voor het hoofdstuk desserts. Bijvoorbeeld Bourbonbrownies, een Dutch Baby of een, Amerikaanser kan haast niet, peanut butter & jelly sandwich. Het zijn allemaal “mannelijke” stevige toetjes.

Het boek sluit af met drankjes. Hoe kan het ook anders. Want het borreluur, soms compleet met sing a longs bij de piano in de Village, is een instituut in New York. Doe Gereons Keuken Thuis maar een perfecte Manhattan. Lekkere afsluiter na een dag rondstruinen over Manhattan, waar de schrijver verschillende wandelingen voor geeft.

Spuntino is een heerlijk down to earth boek, mannelijk met stevige gerechten in een modern jasje. Russell Norman neemt je mee op pad door de stad, die nooit slaapt. Langs heerlijke originele gerechten. Een heerlijk culinair avontuur door de straten van New York. What’s more to say?

Spuntino, een culinair avontuur door de straten van New York, door Russell Norman (ISBN 9789045211619) is een uitgave van Karakter Uitgevers en kost € 29,95

Kitchen Table Food.

 foto: cover Kitchen Table Food

A tale of two cities, laat ik het zo noemen. Beide steden zijn een federale hoofdstad. Beiden liggen aan een rivier. Allebei hebben een eigen (eet) cultuur. Ze liggen 4000 mijl van elkaar vandaan en er is zes uur verschil in tijd. Ik heb het over Berlijn en Washington DC. Twee aparte entiteiten op verschillende continenten. Met een aparte status in het land waar ze de hoofdstad van zijn. Berlijn is een apart Bundesland, Washington geen staat maar een district.

In deze steden wonen Tal Maes (Washington) en Petra den Hamer (Berlijn) Samen schrijven zij het blog kitchentablefood.com Een blog vol verhalen, recepten, maaltijden en genieten aan hun keukentafels. Ondanks de afstand. De dames bedachten Kitchen Table Food, het boek met 140 recepten, dat op deze grauwe dag klaarligt op de keukentafel in Gereons SeaSpot. Een boek vol verhalen en recepten over de eetcultuur van beide steden. Dat is lekker wakker worden met een flinke mok zwarte koffie. Sinds Tal Maes en Petra de Hamer verhuisden naar Berlijn en Washington, zijn ze steeds op zoek geweest naar lekkere lokale gerechten. Amerikaans en Duits.

Het begint met ontbijt. In Washington DC een zeer matineus en snel gebeuren, behalve in het weekend. In Berlijn de hele dag door mogelijk. Huevos rancheros, Eier im Glas, Hoppelpoppel of American pancakes. Allemaal vlotte recepten om de dag mee te starten.

Het kookboek vervolgt met salades en sandwiches. Tal Maes vertelt over het feit dat Amerikanen ons bammetje kaas maar iets karigs vinden. Op een sandwich gaat de Amerikaan los, er kan van alles op. Het populairste broodje in Berlijn is de hamburger in allerlei gedaanten en op allerlei plekken verkrijgbaar. Bijvoorbeeld Mustafa’s Gemüsekebab, een BLT met avocado- en knoflookmayonaise, de whole grain hype of dikke belegde sandwiches.

Beide eetculturen hebben gemeen, dat ze niet aan “settle for less” of “eine halbe Maßnahme” doen. Porties in de VS en Duitsland zijn groot, zeer groot. Dat was wennen voor beide dames. In Kitchen Table Food besteden ze aandacht aan kleine gerechten voor elk moment van de dag. Snelle mini-melanzane, artisjokken uit de oven, Thaise groene papajasalade en pink deviled eggs.

We gaan verder met bowls, met easy comfortfood. De bowl of Eintopf, Veel groenten. Een Oost Europese soljanka, knolselderijsoep, penne alla vodka met bacon & spinazie. (een favoriet van Gereons Keuken Thuis) en Käsespätzle. En als klap op de vuurpijl grits uit het Zuiden met garnalen.

Het einde van de dag nadert, dat betekent borrelen of buitenshuis of aan de keukentafel. Kitchen Table Food geeft recepten voor drankjes, hush puppies (geen schoenen) of oesters voor de Oscars. En pretzels kennen ze natuurlijk in beide steden.

We gaan feesten, Thanksgiving en Advent. Twee traditionele feesten met bijbehorende lekkernijen. Pecan pie of Kerststol?

In beide steden barst het van de bakkers en zoete lekkernijen. De dames wijden een hoofdstuk aan zoet. Kalter Hund, mulled apple cider, cowboy chocolade of Streuselkuchen. Een lekker moment voor bij de middagkoffie. Kitchen Table Food sluit af met basics.

Kitchen Table Food is een kookboek, dat mij erg aanspreekt door alle verhalen over deze twee ogenschijnlijk zeer verschillende keukens. Ik ben altijd fan van Duitse en Amerikaanse keuken geweest. Maak mij maar wakker voor schnitzels of jambalaya. De schrijfsters hebben vanaf hun keukentafels een mooie bloemlezing van deze twee keukens gemaakt. En zij verhalen erover. Het is niet een lijstje recepten. Maar een echt kook- en leesboek. met mooie sfeerfoto’s Gereons Keuken Thuis zou wel eens een keer willen aanschuiven bij de dames in deze twee steden. En nu…. is het tijd for breakfast oder Frühstück.

 foto: tale of two cities.

Kitchen Table Food van Tal Maes en Petra de Hamer (ISBN 9789059566446) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

 

Lifestyle Lab wintereditie.

Een mooie donderdagmiddag in oktober. Op het Westergasfabriekterrein, waar Gereons Keuken en Route een bezoek bracht aan de wintereditie van Lifestyle Lab, een terugkerend evenement georganiseerd door Miss Publicity en WePR. Deze keer waren zij met hun brands neergestreken in Amsterdam Flavours, Pazzanistraat 7, een plek waar food en furniture samenkomen. Een mooie locatie om kennis te maken en te genieten van allerlei producten op food– en lifestylegebied.

Bij binnenkomst werd ik getrakteerd op een Kwekkeboom bitterbal, zomaar uit de oven. Lekker krokant. Via heerlijk stuk citroentaart van Dudok Patisserie belandde ik op de bovenverdieping waar een mooie rode en muzikale hond, een ontwerp van synthesizer virtuoos Jean Michel Jarre mij  welkom heette.

 Een fris en hip glas homemade limonade ingeschonken en kort even snuffelen in de design ideeën hoek van Woonexpress. Wat mij aansprak is dat zij hun stijlgroepen duidelijk presenteerden. En de crea bea’s onder de bezoekers konden zelf een plantenhanger in elkaar knutselen.

Een mooi staaltje van nieuwe en urban styling.

De Lifestyle Lab reis ging verder, via de rauwe chocolade van Lovechock, gemaakt op een mooie manier. Door fermentatie in plaats van het branden van de cacaoboon. Choco vol liefde. Ik proefde hun zoute en crispy variant.

Ik beleefde een kort shampooadvies voor winterse haarconditie van Guhl. Ik kreeg een lekkere fles roze shampoo tegen droog haar aangeboden. Helaas kon ik deze niet sur place consumeren. Een een kort stop over bij de prachtige collectie wijnglazen van Royal Leerdam. Ontworpen door vinologe Barbara Verbeek eigenaresse van een wijnbar in Zandvoort. Shockproef en voor elke wijnsmaak een apart glas. Het nieuwtje is dat voor bubbels de coupe terug is.

 

 

 

Afsluitend belandde Gereons Keuken en Route bij de presentatie van de nieuwe chardonnay varietal van het wijnhuis Barefoot. Niet te veel hout en rond in de mond. Een wijn die ik met een aantal foodykornuiten ga proeven op de vega wijn- en wandelmiddag in november. (verslag volgt)

Het was dus weer een middag vol zintuiglijke en smakelijke waarnemingen op het Lifestyle Lab. Gelaafd met ideeën en een goodiebag in de hand sprong Gereons Keuken en Route op zijn fiets naar Amsterdam West. In mijn keukentje kon het “unbagging”  beginnen.

P.S. meer informatie over de genoemde producten in deze blog vind je op de volgende websites:

barefoot.com

guhl.nl

Jarre.com

kwekkeboom.nl

lovechock.com

royalleerdam.nl

woonexpress.nl

Een kleine waarschuwing, deze blogpost zou gesponsorde content kunnen bevatten.

 

Kerstmis met Rudolph van Veen.

 

 foto: Kerstmis met Rudolph van Veen.

Kerstmis. Ik ben er voor mijn doen vroeg bij dit jaar. Over 10 weken is het alweer Kerst. De favoriete feestdagen van Rudolph van Veen. De kok van 24Kitchen kan altijd intens genieten van dit feest en besloot zo’n anderhalf jaar geleden de daad bij het woord te voegen. Met als resultaat, alweer zijn elfde kookboek. Rudolph’s Christmas. Een boek vol recepten, tips en ideeën voor de leukste tijd van het jaar, aldus Rudolph van Veen. Hij geniet elk jaar weer met volle teugen van de voorbereidingen en het feest zelf. En…, needless to say, Rudolph heeft zijn naam mee, als het op Kerstmis aankomt. Anderhalf jaar werken levert een kookboek vol gezelligheid en voorpret op. Met recepten voor de dagen zelf, maar gerechten die ook een langere doorlooptijd hebben.

Rudolph’s Christmas start met een hoofdstuk over winterse kost om bij op te warmen, zoals een jachtschotel of hazenpeper. Aan mij wel besteed, lekkere winterkost. Voor de kantoorborrel schreef Rudolph een handig tweede hoofdstuk. Over hapjes bij de kerstborrel. Vaak worden last minute dit soort hapjes belegd bij deze of gene, die dan als de donder aan de slag moet. Rudolph helpt ze door de kerstborrelstress heen met Engelse meatpies en een kaas-druivenboom. Easy does it.

Rudolph van Veen bakt graag. Een hoofdstuk vol zoetigheden mocht daarom niet ontbreken. Kerstkransjes, Rudolph’s rendierkoeken en een traditionele Engelse Christmas cake. (ik mocht deze taart al proeven in september in de Rotterdamse Markthal) Oh,  en dan de kerstviering op de school van de kinderen. Ik zelf ken dit fenomeen niet, maar Rudolph loodst de ouders in hoofdstuk 4 er doorheen met bijvoorbeeld kiptoffees. Hoofdstuk 5 gaat over versieren. Het maken van bijvoorbeeld een gemberkoekhuisje, een snoeperij voor een groot gezelschap. Bijna zonde om op te eten, maar dat is wel de bedoeling. Net zoals die heerlijke chocoladesalami. Een leuk presentje overigens.

De kerstdagen zijn begonnen. we starten met het traditioneel kerstontbijt. Iedereen heeft daar wel herinneringen aan. Ontbijt met crumpets, kerststol en wentelteefjes.Hoofdstuk 7 geeft tips voor kerstdrankjes, voor een frambozenspoom of Zweedse Glühwein  Ik ga deze winter zeker eens zo’n gløgg maken. Jammer vind ik dat er geen aandacht aan wijn wordt besteed in het boek.

Het boek gaat verder met Classic Christmas. Alle registers worden opengetrokken. Kerstetiquette komt aan  bod. Heerlijke voor-, hoofd- en nagerechten voor de kerstdis. Zoals kalkoenkroketjes, mozzarellasoep, geglaceerde kastanjes, rodekoolcrumble, Beef Wellington en trifle. Mijn kerstmenu voor dit jaar staat al op het netvlies. Ik ga er in december over bloggen.

Gourmetten. Daar houdt Rudolph van Veen van. Ik weet dat veel culiscribenten dat maar niets vinden, maar het is toch een van de favorieten van de Nederlander tijdens de eindejaarsfeesten.. Daarnaast kun je met gourmetten veel kanten op. Kaasvinkjes, aspergepakketjes, capresemedaillons en falafelburgertjes kunnen zo het pannetje in.

Aan de vegetariërs onder ons wordt ook gedacht met een menu een paddenstoelenpaté, kerstster met caprese of quinoa-pompoenmedaillons. Rudolph van Veen besteedt in de laatste hoofdstukken nog aandacht aan de makkelijke kerst en gerechten voor Oudejaarsavond.

Een compleet feestboek dus, Rudolph’s Christmas, vol makkelijk te bereiden recepten, zodat je zelf ook kunt aanschuiven tijdens de feestdagen. want daar gaat het om. Kerstmis beleven. In een beetje Angelsaksische stijl. Daarin is het boek geslaagd. Zelfs voor mij als niet-kerstadept. Rudolph’s Christmas leest als een klok. Ook belangrijk is de voorpret, die je beleeft. Jammer dat Rudolph van Veen geen wijntips geeft. Dat had het feest compleet gemaakt. Rudolph’s Christmas is een leuk cadeau voor onder de boom of beter nog in de schoen op 5 december. Kun je nog op tijd aan de slag.

Rudolph’s Christmas, door Rudolph van Veen (ISBN 9789045210810) is een uitgave van Karakter Uitgevers. karakteruitgevers.nl en kost € 29,99

Naast het Kerstkookboek maakt Rudolph van Veen een tour door theaters in heel het land. Tijdens zijn show bereidt hij gerechten uit Rudolph’s Christmas. Gaat dat zien!

Meer info op rudolphschristmas.nl

 

NOPI

 foto: NOPI

In februari 2011 opende de brasserie NOPI in het Londense Soho, vlakbij de Westend theaters. Een langgekoesterde wens van Yotam Ottolenghi. Een geheel andere stijl van zaak dan de vermaarde Ottolenghi deli in Islington. In NOPI kun je formeel dineren alvorens naar een theater te gaan, maar aanschuiven voor lunch of aan de kachel kan ook. Het eten is ook anders, door de invloed van Ramael Scully, die in 2005 toetrad in het team van Ottolenghi.

Inmiddels ligt al weer het vijfde boek van de hand van Yotam Ottolenghi in mijn keuken, NOPI, geschreven samen met Scully zoals Ramael in de keuken wordt genoemd. Een geheel andere stijl van koken dan wij gewend zijn van Yotam. In Ottolenghi, het kookboek ging hij samen met Sami Tamimi de keuken in om de smaken van Oost en West Jeruzalem te combineren tot een fusion keuken. Instant succes, net als de bijbehorende deli. En de rest is geschiedenis. Deze moderne Midden Oosterse keuken veroverde Londen en de rest van de wereld.

Nu is er weer een kookboek als gevolg van een samensmelting van culturen en smaken. Ramael Scully, Australiër bracht smaken uit Zuidoost Azië mee. In het begin iets te heftig, vond Ottolenghi maar gaandeweg veroverden deze smaken een plaats in de gerechten van NOPI. En met succes, want wat je in het kookboek leest en ziet spoort aan tot meer. In het kookboek proef je de synthese van  twee denkpatronen, twee totaal andere wereldvisies. de visie van Sami en Yotam was altijd geweest om dingen zonder veel moeite op tafel te toveren. Scully als dare devil voegde daar dynamiek aan toe of royale hoeveelheden boter. In de jaren die volgenden onderhandelden de twee heel wat af en nu ligt daar het resultaat: NOPI. In tegenstelling tot de eerdere kookboeken een wat ingewikkelder boek, niet vanuit de thuiskookgedachte. NOPI is een kookboek voor de foody of hobbykok, die het restaurant eten van de heren wil proeven en maken. Met een beetje goede wil en fantasie zijn de recepten te behappen.

Het boek start met voorgerechten, gebakken mini artisjokken en aioli met roze peperkorrels, geblakerde bosuidip met boerenkool of paarse broccoleti me Griekse skordalia. En dan vergeet ik nog de polentafrites met truffel te noemen, een verrassing.

NOPI gaat verder met salades, een kenmerk van Ottolenghi. De bekende watermeloensalade, die vaak in Gereons Keuken Thuis op tafel staat. Maar nu met ingelegde citroen. Of wat te denken van tomaten met wasabi mascarpone en pijnboompitten.

Dan volgen de bijgerechten. Smeltendzachte koolraapgratin. Rijst met kardemon en kruidnagel. En paprikafrites uit de oven. De smaken knallen van de mooie foto’s af.

Vis neemt een hoofdstuk in beslag. Met een salade van kreeft, venkel en gegrilde druiven. Gestoomde schelvis met een gewaagde sesam bagna cauda. En ohlala, tarbot met oestermayonaise. Wat een combinaties. Ik moet nog heel wat oefenen.

Vlees is ook een uitdaging in NOPI. Gerookte lamskoteletjes of een hertenfilet met dadel labneh, bramen en pindacrumble. Ik verzin het niet. wat een smaakexplosies. En de prachtige geroosterde varkensbuik met geprakte flespompoen. Alle gerechten voorzien van duidelijke uitleg en de ontstaansgeschiedenis.

NOPI besteedt een hoofdstuk aan groenten. Pittige kikkererwtenburgers met kokos en kerrieblad. Hier zie je echt de fusie van smaken. Risotto van parelgort met waterkers. Groent kan mooi zijn en de heren laten dat zien.

Alvorens naar de desserts te gaan besteedt het boek aandacht aan de brunch, want dat kan ook bij NOPI.  Gegrilde grapefruit met steranijssuiker of courgettebeignets met manouri. Spannend om eens op een lazy Sunday te nuttigen.

Dan  komt er een kleine parade van desserts langs. Tapioca met kokosjam en gekaramelliseerde rumbananen. Financiers met pecan-koffiecrème. Aardbeienmengelmoes, waar je de Eton Mess in herkent.

Het boek geeft afsluitend nog wat cocktail recepten, ook belangrijk en basisideeën voor condimenten. De laatsten zijn natuurlijk belangrijk in het combineren van de wereldvisies van Scully en Ottolenghi en geven die daring touch aan de gerechten.

In dit korte bestek is het moeilijk alle details, alle zintuiglijke prikkelingen te beschrijven, die NOPI biedt. Het boek is prachtig vormgegeven en ik heb gesmuld van de foto’s. Het is voor mij meer een inspiratie- dan een kookboek. Zo’n boek dat je erbij pakt, als je een kook- of blogdip hebt.  Ik denk dat NOPI een klassieker gaat worden. En daarnaast veel kookplezier gaat geven aan de foody en hobbykok.

Ervaar het zelf, want dat is dit boek vooral. NOPI is een experience.

NOPI, van Yotam Ottolenghi en Ramael Scully (ISBN 9789059566149) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 34,95

NOPI is gevestigd op 21-22 Warwick Street W1B  5NE  London.

http://www.ottolenghi.co.uk/locations

Risotto met pompoen.

 foto: mijn Stadstuin voor groenten en bloemen.

Het herfstlicht schijnt over de tuinen van West. De bomen koesteren zich in het gele licht. Dit geheel nieuwe complex, waar van alles te doen en te krijgen is. Het is oogsttijd en dat maakt de hamster of moet ik zeggen eekhoorn in mij los. Verzamelen en plukken. Appels in de pot hakken, #appelmania. Of peren in riesling. De buurvrouw doet er nog een schepje bovenop en brengt Franse appels mee. Dat is het begin van de herfst. Knal oranje pompoenen op een kar, blozende rode Elstar appels aan een boom. Ik snap wel waar dat eekhoorn gevoel vandaan komt.

 foto: appeltaart van tante Fanny

De deurbel gaat en ik tref de #foodybox aan van Kroon op het Werk, vol nieuwe producten. De herfsteditie. Met deeg van tante Fanny voor een appeltaart, die in een handomdraai was gemaakt. Met toevoeging van boter, blozende appels en knaloranje abrikozenjam van de buurvrouw. Ik trof in de box een fles goudgele olie aan. Puur Hollands product, geel als de velden in de lente. (kijk voor ideeën eens op hollandsgoud-koolzaadolie.nl) Ik kan daar in Frankrijk zo van genieten, de gele koolzaadvelden op de flanken van de heuvels. leverancier van deze olie.

foto: Koolzaadolie uit de #foodybox

Maar ik dwaal af in mijn ode op dit oogstseizoen. Ik ga een risotto met pompoen en pinot noir maken. Herfstsmaken en rode wijn. We drinken er een pinot noir van domaine Petitot uit Corgoloin (boven Beaune) bij. De herfst kan beginnen.

Nodig:

400 g risotto rijst

800 ml funghi porcini bouillon (van blokje of vers)

1 bakje kastanje champignons

1 kleine pompoen

roomboter

1 sjalotjes

peterselie gehakt

peper en zout

1 glas rode wijn (pinot noir)

3 el koolzaadolie

Bereiding:

Schil en snijd de kleine oranje pompoen in blokjes. Doe deze met een dash koolzaad olie in een ovenschaal en laat ze gedurende 20 minuten bakken op 180 graden.  Borstel de champignons goed schoon. Snijd in dunne plakjes en kook de steeltje mee met de bouillon voor extra smaak. Snipper het sjalotje fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Voeg de rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met de rode wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Voeg de blokjes gare pompoen toe en laat deze nog even mee garen. Bak in andere pan in een klont boter champignons aan met wat peper en zout. Blijf de rijst tussentijd roeren. Na twintig minuten is de rijst klaar. Roer de champignons er doorheen. Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout.

NB: deze blog kan onderdelen van gesponsorde aard bevatten!

Mamoesjka, Olia Hercules.

 foto: Mamoesjka

Ik herinner me nog de lange betonnen denderbaan, die leidde van het vliegveld Boryspil naar Kiev. Een filmdecor voor een Bondfilm uit de sixties. De agenten met grote petten. Cliché allemaal. Beantwoordend aan het beeld, dat ik destijds had van een ex Sovjet republiek. Hetzelfde gold voor het eten dat werd geserveerd tijdens mijn bezoek aan Kiev. Grauw en doorgekookt, om direct weg te spoelen met de vele glazen wodka, die bij elke toast van de gastheer weer werden volgeschonken. Maar dat is lang geleden. Dat was Kiev toen.

In Gereons Keuken Thuis ligt nu het boek Mamoesjka, dat een heel andere kijk geeft op dit land en keuken. Niets grauws aan. Blozende mamoesjka’s, die hun kroost het lekkerste voorzetten uit Oekraïne, Moldavië, Rusland en de Kaukasus. Olia Hercules, de schrijfster, werd geboren in het zuiden van Oekraïne. In een streek bij de Krim, met zachte winters en mooie lange en warme zomers. Niets grauws aan. Zij heeft er goede herinneringen aan. Net als aan de keukens van haar grootmoeder Lusia en tante Zhenia. Deze mamoesjka’s verwenden iedereen met de heerlijkste seizoensgerechten.

Pas jaren later, toen de conflicten in dit land losbarsten, besefte Olia, dat het tijd was alle recepten vast te leggen. Aanvankelijk als een soort reisgids naar een onbekend culinair gebied. Maar toen het eenmaal af was, lag er een veel breder kookboek. Een vrij kookboek, want geen van de recepten is bindend, volgens Olia. Het gaat erom plezier te beleven aan het koken. De sfeer te proeven. Alle culturele achtergronden van Olia, van Joods tot Armeens, van Moldavisch tot Oekraïens zijn verwerkt in de recepten. Daar is de schrijfster in geslaagd. Met likkebaardend lekkere fotografie.

Het boek start, hoe kan het ook anders, met soepen en bouillons. Krachtige smaken, zoals de zuringbouillon of een deftige soep voor de tsaren, met verse rivierkreeftjes. Of een spannende Armeense yoghurtsoep.

Brood en deeg is het tweede hoofdstuk, met een pampoesjka, een Oekraïens knoflookbrood, dat doet denken aan een gezellige dikke vrouw. Althans in de volksmond. Of…,wat te denken van flapjes met tartaar van lamsvlees, een gerecht van de Krim Tataren?

Olia gaat verder met salades en groente zoals een Georgische bonensalade of gevulde koolbladeren. Oost-Europeser bestaat bijna niet zou je zeggen.

Olia besteedt aandacht aan noedelgerechten, zoals in een gerecht van krabbetjes met knoedels. Hierin komt de Bessarabische achtergrond van de schrijfster naar voren. Of wat te denken van noedels met gans of syr, de kaas die in vele huishoudens wordt gemaakt. Oekraïners eten syr overal bij, dus ook bij noedels. Hercules sluit dit hoofdstuk af met Moldavische polenta.

Vlees en vis staan ook op het menu. Kip van de barbecue met het in de Oekraïne veel gebruikte kefir, een yoghurtdrank. Ze wijdt de lezer in in het wel en wee van de “Oekraïense drug” salo, gepekelde varkensbuik. Die ga ik zeker snel eens maken. dat lijkt mij heerlijk bij zuurkool. Of haar recept voor rivierkreeften.

Een boek als Mamoesjka is natuurlijk niet compleet zonder een hoofdstuk over gefermenteerde en ingelegde groente. Volgens mij hebben de mamoesjka’s daar patent op. Zure augurken, gefermenteerde tomaten, jams en ingemaakte vruchten. Zij pronken allen in de voorraadkast.

Het volgende hoofdstuk gaat over gebak, over taartjes. een kaascake met wederom de homemade syr. Pompoenbroodjes en drenkelingendeeg. De schrijfster weet er mooi over te verhalen.

Het boek sluit af met dranken. Dat vind ik leuk, omdat er in veel kookboeken niet vaak wordt verteld over de huisgemaakte en -gestookte drankjes. In het land van Olia nog steeds een gewoonte.

Mamoesjka is één woord een ode aan het Wilde Oosten. Een boek over een totaal onverwachte keuken. Warm, landelijk en eenvoudig. Geen poespas. Allen aan tafel en de glunderende mamoesjka schept op. Het wordt een gezellige herfst in Gereons Keuken Thuis. Za vashe zdorovya! Op je gezondheid.

Mamoesjka van Olia Hercules. (ISBN9789045211527) is een uitgave van Karakter Uitgevers, karakteruitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten