Ugly Belgian Food. Laten we het eens over de Belgische keuken hebben op GKT. En dan vooral over de geschiedenis van lelijke, maar o zo lekkere Belgische klassiekers. Want wie zegt, dat eten er per se mooi uit moet zien om te smaken? Dat is een concept uit het smartphone tijdperk. Naast verfijning à la Française in de Belgische restaurantkeuken, kent men in België al sinds de Middeleeuwen echte gerechten, die er misschien qua styling niet uit zien, maar die het hart van elke Belg harder doen slaan. Fleur Willems, de schrijfster van Ugly Belgian Food dook in de culineuze geschiedenis van dit wonderbaarlijke voedsel. In haar optiek vertelt juist de lelijkheid het beste verhaal.
foto: Cover Ugly Belgian Food.
De geschiedenis van de Belgische keuken start met de invloeden van vele culturen door de eeuwen heen. België ligt op het kruispunt van verscheidene Europese cultuursporen. Niet voor niets gaf Jacques Brel elke windrichting een karakter in zijn lied Mijn vlakke land. Van Kelten via Romeinen tot Fransen, Duitsers en Nederlanders. Je ziet het terug in de huizen, de taal, tradities en natuurlijk de keuken. De rijkdom van middeleeuws Vlaanderen en Bourgondisch Brabant brachten luxe goederen uit het Oosten zoals specerijen, maar ook kookkennis. Het is heden ten dage nog steeds te zien in bepaalde gebaksoorten zoals kruidkoek, maar ook in stoverijen. De schrijfster vindt misschien het meest kenmerkende aan de Belgische keuken de gulheid van de gerechten. Kom daar maar eens om bij die zuinige Nederlanders. Een keuken zonder de frou frou van Frankrijk. Maar een keuken vol convivialité*, waarbij de buik en de ziel worden gevoed. (Dat zie je bij de ch’tis in Noord Frankrijk ook) Hartverwarmend eten en dat hoeft niet mooi te zijn in vorm. Laat het u smaken, voegt een bekende Belgische TV kok toe.
Het eten in Ugly Belgian Food. Wat is Belgisch eten? En wat is een maaltijd zonder een kloek glas bier? Een foodparade in 3 Engelstalige categorieën. Ugly, uglier en tot slot ugliest. In het taalpuristiche België is er gekozen om het in het Engels te doen, denk ik. (GKT had gekozen voor Nederlands, maar dat terzijde.) In het hoofdstuk Ugly ontbreken frieten met stoofvlees, waterzooi en fazant op Brabantse wijze niet. Let wel, Willems geeft geen recepten, het is geen kookboek. Uglier grossiert in paling in het groen, een klassieker uit het Scheldeland, de emblematische toast Kannibaal en vogelnestjes in tomatensaus. Echt goede burgerlijke keuken. Met erbij op elke foto een bijpassend bier. Tot slot ugliest, het lijkt wel het Euro-songcontest: de twaalf punten gaan naar matoufet, een kruising tussen pannenkoek en omelet. Op de foto ziet dit gerecht eruit als een bord gele brokjes. Maar het zal goed smaken, want er is ook een formele Confrèrerie du Matoufet.
Ugly Belgian Food is een fijn vormgegeven boek. Vol klassiekers uit de Belgische keuken, gefotografeerd in Technicolor kleuren. Bij elk gerecht ga je via het verhaal terug in de tijd. Een lekker leesboek over de geschiedenis van een keuken, die zoals gezegd, je buik en ziel voedt. Niet meer en niet minder.
Ugly Belgian Food. Een culinaire geschiedenis van lekker lelijke Belgische klassiekers. Fleur Willems. (ISBN 978943410350) is een uitgave van Borgerhoff-Lamberigts en is te koop voor € 24,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
*convivialité: gezelligheid, gemoedelijkheid, samen zijn.
Gereons Mag, de reiseditie 2025. Een nieuwe editie van Gereons Mag. GKT heeft deze aflevering het thema reizen meegegeven. Dat hoeven niet per se fysieke reizen te zijn, maar kunnen ook virtuele of zelfs reizen zijn vanuit je luie stoel op je terras. Het meizonnetje schijnt, dus waarom niet? Lekker lezen en plannen maken voor de aankomende (voor) zomer. Want er is voldoende te beleven, met wat easy does it food erbij kan het niet meer stuk. GKT zakt in deze reiseditie af naar Picardië, waar flink aan de weg wordt getimmerd door de schrijvers van het fijne boek Kleurrijk Picardië. Onderweg picknicken met een lekkere Ceasar wrap van Bas van Montfrans. Wil je leren schrijven? Dan kun je deze zomer terecht in het dorpje Puisserguier in de Hérault. Frances Mayes verkreeg onlangs het Italiaans staatsburgerschap, een mooie reden om haar boek Always Italy uit de kast te halen. Een mooi boek voor elke Bel Paese adept. GKT vroeg bloggers om hun reisverhalen en tips. Map de Maar, een streekgenote en “vinissima” Ingrid Larmoyeur deden een duit in het zakje voor deze editie. Met De Smaak van Italië verkennen we zoet Milaan. Madrileense karbonaadjes en linzen uit de Berry stappen aan boord. Op 15 juni start in Zutphen een overzichtstentoonstelling van Charles Louis Vennik. Asjha van den Akker vertelt het verhaal van het roze huis, dat in ons gezamenlijke Franse dorp staat. Tot slot is in de tuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad te bewonderen, 750 portretten van de kleurrijke bewoners van de jarige stad. Al heb je dan nog geen plannen, er valt ook al lezend heel wat af te reizen en te proeven deze voorzomer. Bon voyage!
foto: Cover reisboek Kleurrijk Picardië.
Kleurrijk Picardië. Op GKT besprak ik het bij Edicola uitgegeven kleurrijke reisboek van Paul en Sabine Janssen. Ik ken Paul van Beekvliet en was een paar jaar geleden aangenaam verrast, dat hij was neergestreken in deze bij Nederlanders wat minder bekende, maar niet minder aantrekkelijk streek. Paul en Sabine runnen twee gites en chambres d’hote in dit stukje ruraal Frankrijk. Met veel geschiedenis en terroir. Wat te denken van de Baie de la Somme, maroilles kaas, de versterkte kerken van de Thiérache en champagne. In hun Kleurrijk PIcardië nemen de schrijvers je mee door alle drie de departementen van deze streek. En dat is een leuke reis kan GKT je nu al vertellen.
Sinds het boek verscheen hebben de twee schrijvers niet stil gezeten. Momenteel restaureert het tweetal 2 longères*. Ze hebben in hun dorpje van 80 inwoners een coöperatieve inkooporganisatie opgericht voor bio- en lokale producten: Chl’Achuchon, wat in het Picardisch; ‘association’ betekent. Daarnaast is Picardië behalve een leuke reisbestemming op zo’n 450 kilometer van midden Nederland, ook een fijne plek voor een tweede stek. Paul is bekend met de streek en kan je hierbij helpen. Hij werkt als zelfstandig adviseur, wonend in departement Somme en heeft al enkele Nederlanders en Duitsers begeleid in het vinden van een geschikte tweede woning. Paul is zelf geen makelaar, maar kent de lokale markt en makelaardij op zijn duimpje. Hij kan voor je zoeken of huizen bezichtigen, waarna een verslag volgt. Dat scheelt je heel wat onnodige reizen. Ook handelt hij desgewenst je koop en pratische zaken af. Meer hierover vind je hier.
foto: Ceasar wrap van Bas van Montfrans.
Recept van Bas van Montfrans. De recepten van deze creatieve kok beginnen inmiddels een constante te worden in Gereons Mag. Deze keer een easy does it wrap op de wijze van een Ceasar salad. Handig voor je picknick tijdens een reis. Dank je wel Bas voor het delen van dit gerecht!
Caesar kipcorn wrap.
Nodig:
2 tortilla wraps
2 kipcorns
2 handjes romaine sla
30 g Parmezaanse kaas
2 eetlepels caesardressing
1 klein handje croutons
zwarte peper
Bereiding:
Kipcorn bereiden. Bak de kipcorns tot ze lekker knapperig zijn. Laat ze kort afkoelen en snijd ze in dunne reepjes. Wrap voorbereiden: Verwarm de tortilla’s in een pan of oven. Hierna kun je de wrap gaan vullen. Verdeel een laagje romaine sla over de wraps. Leg de kipcorn-reepjes erbovenop. Strooi de geraspte Parmezaanse kaas en croutons erover. Besprenkel met caesardressing en voeg een snufje zwarte peper toe. Wrap oprollen hoe gaat dat? Vouw de onderkant een stukje naar binnen en rol de wrap strak op. Direct serveren!
video: De versie van Voyage voyage door Kate Ryan.
Travel tips van bloggers: Vinissima. Ingrid Larmoyeur schrijft op haar blog over wijn en de lekkerste gerechten. Op haar blog maak je als het ware een reis langs smaken. Hieronder haar reactie op de vraag welke reizen er dit jaar op de rol staan.
“Vinissima’s reisjaar Dit jaar ga ik weer eens op volle sterkte genieten van mijn reislust. Twee vakanties en twee wijntrips! Eerst een weekje met onze verjaardagen naar de Portugese Azoren-archipel, en wel naar het ‘groene eiland’ São Miguel. Beetje rondstruinen en veel vis eten? In het najaar gaan we island hoppen en vijf eilanden van Cabo Verde bezoeken. De muziek van Cesária Évora ligt al klaar en ik kijk er al jaren naar uit om Kaapverdië te bezoeken. Sfeer, cultuur en eten. Veel zin in. Nemen we wat mee terug? Ik denk niet veel, behalve mooie herinneringen en misschien een kookboek en wat schaaltjes of specerijen. De wijnreizen gaan dit jaar naar de Champagne met vrienden en naar Armenië! Sinds ik fan ben van Charles Aznavour staat Armenië al op mijn bucketlist. Boeiend om dat oude wijnland eindelijk eens te bezoeken. Al zullen we vooral wijnkelders zien… Maar 2025 wordt zeker een mooi reisjaar voor mij.” Meer lees je op vinissima
foto: Schrijflocatie in de zonnige Hérault.
Schrijfcursus in de Hérault. Vind je het leuk om korte verhalen te schrijven? Schrijf je blogs? Overweeg je om een te boek schrijven? Wil je met een frisse blik naar al je teksten kunnen kijken? Ga dan met je schrijftalent aan het werk. Ontdek hoe je je creativiteit een boost kunt geven. Hoe je met meer vertrouwen aan je teksten begint en die ook afmaakt. Hoe makkelijk het is om vrijer te denken en schrijvend je grenzen te verleggen. En hoe verfrissend het is om feedback te krijgen van iemand met verstand van zaken. Doe deze zomer mee met de schrijfcursus in de Franse Hérault. In vier ochtenden ga je onder de Zuidfranse zon in een groep van maximaal vier mensen schrijven, schrijven en schrijven. Om dan uit te vinden dat creativiteit iets is waar geen einde aan komt.
Wanneer? Maandag 2 juni t/m donderdag 5 juni 2025, maandag 12 juli t/m donderdag 15 juli 2025 Waar? Puisserguier, een mooi dorp in de Hérault. Hoe? Alle informatie vind je op de website.
foto: Cover Always Italy van Frances Mayes.
Always Italy van Frances Mayes. Het heeft de Italiaanse regering behaagd, om schrijfster en vriendin Frances Mayes het burgerschap van de Italiaanse staat toe te kennen, vanwege haar onophoudelijke lofzang op de Bel Paese. Bijvoorbeeld in het boek Always Italy, een samenwerking met National Geographic. Always Italy, an illustrated Grand Tour, vol moois uit de Bel Paese. Eerder maakte deze Italië adept al See you in the Piazza, vol persoonlijke verhalen en tips. Ze schreef samen met een andere Italië kenner Ondine Cohane (NY Times) speciaal voor de National Geographic Society een ode aan dit mooie land, waar je nooit raakt uitgekeken en -gereisd, ook niet na dertig jaar, aldus Frances. Een boek vol mooie foto’s met dito verhalen. Frances gaat voor eten en wijn en Ondine zoekt de moderne en sportieve kant op. In 20 regio’s van Noord tot Zuid. Een leuke samenwerking. Always Italy is een heerlijk reisboek ter voorbereiding op je trip of als leesvoer op je staycation adres. Buone vacanze! Overigens kun je andere verhalen van Frances lezen op haar nieuwe substack account.
foto’s: Chuletas a la Madrileña.
RECEPT: chuletas Madrileñas. Karbonaadjes op zijn Madrileens. Ik meng door de bloem een flinke snuif pimentón de la Vera en een mix van ajo & pejeril van de Mercadona, lekker pittig en rokerig. Geen zout nodig dus. Serveer de chuletas met een witte bonen- en tomatensalade. We drinken er een jong rood uit Valdepeñas bij.
Nodig:
4 schouder- of speenvarkenkarbonades (evt. zonder bot)
1 ei, losgeklopt
2 el bloem
2 tl pimentón de la Vera
2 tl ajo & pejeril van Mercadona
zout en peper, naar smaak en behoefte
paneermeel
olie om te bakken
gehakte peterselie ter garnering
2 tenen knoflook gehakt
Bereiding:
Meng 2 eetlepels bloem, 1 theelepel pimenton, knoflook peterseliepoeder, eventueel peper en zout op een bord door elkaar en haal de karbonades erdoor. Klop het ei los en haal het vlees erdoor. Paneer de chuletas. Verhit olie in een pan en bak de karbonades om en om aan. Hak de peterselie en knoflook fijn. Haal het vlees uit de pan en giet de overtollige olie weg. Fruit kort een theelepel pimentón de la Vera, peterselie en knoflook aan en garneer de karbonaadjes hiermee. Serveer de chuletas direct met deze garnituur. ¡Buen provecho!
Charles Louis VennikLandschapDe muse van Charles Louis
Overzichtstentoonstelling Charles Louis Vennik. Onlangs ontving GKT een bericht uit Zweden van de dochter van Charles Louis Vennik, een kunstenaar, waar binnenkort een overzichtstentoonstelling zal zijn te zien in Zutphen, samengesteld door vrienden van haar ouders.
Tanne schreef: “Wat een prachtige schilderijen heb ik van mijn vader, Charles Louis (Vennik) geerfd. Olieverf, gouaches, aquarellen, gravures, tekeningen, litho’s ( van eigen pers) en vele goede qualiteit reproducties. De bedoeling is een aantal van mijn vader’s werken, voor lage prijzen te verkopen, opdat op deze manier deze werken een mooie plek in de toekomst gaan krijgen. Het kan toch niet zo zijn, dat al deze prachtige schilderijen in vele de lades blijven liggen! Kijk ook even op mijn site, daar heb ik een simpele pagina voor mijn vader gemaakt.” Meer lees je hier over de kunst en kunstenaar Charles Louis.
Over Charles Louis. Van kinds af aan, wilde hij al kunstschilder worden. Zijn stiefvader verzette zich grimmig tegen dit ontluikende talent. In Den Haag ging de jonge Charles Louis in de leer bij een lijstenmaker. Via een kennis kwam hij in Laren terrecht, boerderij van Duurland, aan de Boekweitkorrel, waar hij les kreeg van de Larense kunstschilder, A.J.M. Van Dijk. Daarna verdienden hij de kost o.a. via antiquairs in Nederland en Duitsland voor wie hij oude prenten restaureerde en inkleurde. Na het vele reizen, wonen en schilderen in Duitsland, Verenigde Staten, Denemarken, Spanje, Frankrijk en uiteindelijk weer terug in Nederland, ontwilkkelde hij zijn vakmanschap door de kwaliteit na te streven van de oude meesters, zonder zich te binden aan hun stijl of techniek. Zijn streven naar perfectie resulteerde steeds weer in nieuw werk. Een hersenbloeding maakte in 1988 het werken onmogelijk. Charles Louis stierf op 29 december 1990, boos dat hij niets meer kon!
De opening van de tentoonstelling Charles Louis (Vennik) is op 15 juni 2025, om 14.00, in het Ubuntuhuis in Zutphen en loopt t/m 6 september. Openingstijden: donderdag en zaterdag van 10.00 tot 12.00. Ook kunnen bezoekers op afspraak komen.
foto: Dorp in de Berry, foto van Berry tourisme.
Chili met groene linzen uit de Berry. Chili met groene linzen uit de Berry. Vanaf de A20 zou je het niet zeggen, maar naast deze snelweg ligt een verbazend mooie streek, waar George Sand en Chopin zo graag vertoefden. Onlangs las GKT in een Frans tijdschrift over de Berry, dat de heuvels en vlaktes de componist deden denken aan zijn geliefde Mazurië. Hij schreef dus heel wat van zijn mazurkas voor piano in Sands kasteel Nohant Vic. De Berry is ook bekend vanwege de fijne witte Sancerre wijnen, om te serveren bij de lokale geitenkazen. Maar ook de groene linzen zijn niet te versmaden. Koud in een zomerse salade of op koudere dagen warm in en stoofgerecht.
foto: groene linzen AOP du Berry.
RECEPT:
Nodig 6 personen:
400 g groene linzen uit de Berry
500 g zacht rundvlees , bijvoorbeeld rumpsteak.
3 paprika’s, het liefst in verschillende kleuren
6 sappige tomaten, bijvoorbeeld roma.
6 el crème fraîche
1 grote ui
1 el chili con carne kruiden
1 el komijnzaadjes
verse platte peterselie
2 dl water
evt. wat zout
water om de linzen in te koken
Bereiding:
Doe de groene linzen in een grote pan met water en breng ze aan de kook met wat zout. Laat de linzen ongeveer een half uur koken, tot ze gaar zijn maar nog steeds stevig. Giet de linzen af en zet opzij voor later. Was ondertussen de paprika’s en snijd deze in dunne reepjes, snipper de ui en snijd de tamaten in blokjes. Verhit in een pan wat olie en fruit hierin de ui en voeg daarna de reepjes paprika toe. Voeg de chili con carne kruiden en komijnzaadjes toe en bak deze mee. Roer goed door en zorg dat het niet aanbrandt. Voeg na 5 minuten de tomaten toe en wat water. Laat het geheel even sudderen. Proef of er nog wat pit in moet in de vorm van chilipoeder. Voeg eventueel wat zout toe.
Snijd het rundvlees in dunne reepjes en verhit wat olie in een wok. Bak de reepjes kort aan en voeg het tomaten/paprika mengsel toe. Bak goed door gedurende 3 minuten. Voeg hierna de linzen toe en verwarm deze mee. Schep de gewokte chili direct op borden en schep op ieder bord een lepel crème fraîche. Versier met wat gehakte peterselie.
foto: La vie en rose van Asjha van den Akker.
La vie en rose, het nieuwe boek van Asjha van den Akker. De vrolijke zuiderse cover van het nieuwe boek van dorpsgenote Asjha van den Akker lacht je toe. Zij en haar man wonen in het midden van ons dorp in een huis, dat gezien de kleur van de gevel en luiken niet over het hoofd valt te zien. Hun coup de foudre! Asjha vindt, dat je soms iets gewoon moet doen. Een nieuwe weg inslaan naar iets waar je al lang naar verlangt. Zoals een huis aan of dichter bij de zee. Onder de mediterrane zon. Zo’n nieuwe stek vind je natuurlijk niet direct; het werd uiteindelijk een zoektocht waarover je een boek zou kunnen schrijven, zeg maar. Saillant detail was daarbij dat Asjha van een eerder bezoek ons dorp al kende. Et voilà, het boek is na enkele jaren wonen in het dorp geschreven!
“Een paar jaar geleden lagen mijn man en ik op een Grieks strandje een beetje bij te komen van weer een heerlijke, maar veel te drukke zomer in ons vakantiehuis in de Dordogne. De zon scheen op het verlaten strandje, de krekels gingen tekeer en zo nu en dan werden we getrakteerd op een zilt zeebriesje.Mijn man zei:‘Weet je wat ik wel zou willen?’‘Een Porsche of een ijskoffie’, antwoordde ik zoals altijd.‘Ja, ook. Maar toch vooral een huis aan zee.’“
Deze wens werd de start voor La vie en rose. Waar in de eerste twee bundels van Asjha hun leven in de Dordogne centraal stond, gaat La Vie En Rose over de zoektocht naar dat ene huis aan zee in Zuid-Frankrijk. En dat huis – verrassend genoeg een roze huis – werd uiteindelijk gevonden in de Hérault. Niet direct aan zee, maar wel in de buurt van de Middellandse Zee. Hoe het de twee vergaat lees je in dit nieuwe boek. La vie en rose is o.a. te koop bij je favoriete boekhandel of op bol.com. La vie en rose is voor GKT een feest der herkenning.
P.S. de vrolijke cover is van de hand van Annette Morris, lokaal kunstenaar.
foto: Spanish chorizo tijdens het 25 jaar Kroon op het Werk foodfestival.
RECEPT: tomatensalade met chorizo en serranoham.
Nodig:
1 kg grote tomaten
1 bosje peterselie
1 groene paprika
1 chorizo picante
2 rode uien
2 tenen knoflook gehakt
3 sneden oud brood zonder korst in blokjes
olijfolie
rode wijnazijn
peper en zout
8 plakken serranoham
Bereiding:
Was en snijd de tomaten in grove stukken. Was de groene paprika en snijd deze in dunne reepjes. Hak de knoflook fijn. Snijd de rode uien in ringen. Hak de peterselie grof. Meng alles met wat olijfolie en rode wijnazijn in een kom door elkaar. Leg de serranoham op bakpapier in de oven. Laat op 180 graden knapperig worden. Controleer tussendoor of de ham niet verbrandt. Verhit wat olie in een pan en bak hierin de plakjes chorizo knapperig. Schep de chorizo op wat keuken papier. Giet het overtollige vet af. Bewaar wat bakvet om de blokjes brood kort in aan te bakken. Meng de gebakken chorizo door de salade. Verdeel de tomatensalade over vier borden. Voeg eventueel nog wat zout en peper toe. Garneer met de gedroogde serranoham en de croutons.
Vinissima schreef op haar blog een leuk stuk over Spaanse chorizo.
foto: Eén van de spontane modellen van Monsieur by FM.
Monsieur by FM. Een body positive en premium ondergoedmerk uit Parijs, gemaakt van Franse op biologische wijze geteelde katoen. Ontwerper Fabien Mispelaere gaat voor kwaliteitsondergoed, dat door elke man kan worden gedragen, ongeacht zijn leeftijd of kleur, sixpack of juist buikje, dikke billen of juist niet, groot of klein. La marque, qui décomplexe.* Meer over Monsieur by FM vind je op sociale media, waar vogels van zeer diverse pluimage hun nieuwe ondergoed showen. Kijk ook eens op monsieurbyFM.
foto: Natuur gevangen door Anne Greene.
Anne Geene in de Mesdag Collectie. Als beeldend kunstenaar legt Anne Geene (1983) de verborgen schoonheid van het alledaagse in de natuur vast. In de tentoonstelling Anne Geene. Buitengewoon onderzoekt zij de natuur rondom het Haagse museum De Mesdag Collectie, van de monumentale tuin tot de nabijgelegen Scheveningse kust. Haar werken zijn nog tot en met 27 juli 2025 te zien aan de Laan van Meerdervoort..
Anne Geene is buitengewoon nieuwsgierig naar de wereld van planten, dieren en dingen. Ze verzamelt, rangschikt en fotografeert deze. Ze bestudeert en documenteert haar materiaal op zoek naar patronen en verschijnselen, haalt informatie en afbeeldingen uit relevante literatuur en verwerkt haar bevindingen in fotowerken en kunstinstallaties. Dat wat de camera objectief heeft geregistreerd staat aan de basis van al haar werken. Ze zoekt naar visuele overeenkomsten, patronen en contrasten, en maakt haar composities van. Lees hier meer over de tentoonstelling.
Map de Maar in NamibiëAvond in de woestijn.
Travel tips van bloggers: Map de Maar. Map de Maar is een bloggende streekgenoot uit de Hérault. Het was niet moeilijk haar laatste favoriete reis te raden, want daarvan deed zij kond op verschillende fora. Map ging naar Namibië, maar dan wel een privé tour met Thijs Heslenfeld. Tien tot veertiendagen de meest afgelegen tracks in een super Toyota. Wild kamperen in de tenten op het dak van de auto. Misschien niet de meest culinaire reis (ik heb in tientallen jaren niet zoveel boterhammen met pindakaas gegeten), maar Thijs kent het gebied op zijn duimpje, is een zeer ervaren 4-wheelcardriver en wildernis guide. Beter en avontuurlijker kan je het niet krijgen. Struisvogels, giraffes, olifanten, bavianen, springbokken en orix in hun natuurlijke omgeving. Sporen van leeuwen en hyena’s vlak rond ons kamp. Onmetelijke vergezichten, de totale leegte van de woestijn. Kijk op zijn site en je leest alles, wat je over deze tour moet weten. Thijs heeft ook een prachtige FB- en nog mooiere Insta page. Ook als het reizen je fysiek niet lukt, toch puur genieten. Maar Thijs zijn Afrikaanse “potje” van boerworst met groenten in bier en mangosap was niet te versmaden, evenals de lamsbout van de steengril. Er was voor de liefhebbers gintonic, Southern Comfort of een Afrikaanse sauvignon blanc. Maar Map drinkt geen alcohol, dus bleef die fles gesloten. Voor mij na het eten nog een kop avondthee. Alles natuurlijk van het houtvuurtje. Dit vindt GKT spannend reizen. Dank je wel Map de Maar! Hier lees je haar blog, La Douce op Leeftijd,
foto: Vijgentaart uit de foodybox van Maza.
Taart met mascarpone, hoemmoes en vijgen. Met dank aan Maza, de hoemmoes specialist voor dit recept, dat GKT aantrof in de foodybox van Kroon op het Werk.
Nodig:
voor het deeg:
1 citroen, de rasp 175 g zelfrijzend bakmeel 125 g extra vierge olijfolie 125 g amandelmeel 50 g fijne kristalsuiker 2 el ijskoud water ½ tl zout
voor de vulling:
500 g mascarpone 400 g Maza hoemmoes met de smaak vijg/cranberry 3 el honing 1 tl vanille-extract
ter garnering 5 verse vijgen in kwarten 25 g pistachenoten gehakt
Bereiding:
Meng de olijfolie en het ijswater door elkaar in een maatbeker. Zeef het zelfrijzend bakmeel en het amandelmeel boven een kom en voeg hier de fijne kristalsuiker, de citroenrasp en het zout aan toe. Roer het geheel door elkaar en voeg langzaam het olijfolie-watermengsel toe aan de kom, roer het geheel rustig door met een spatel en kneed het vervolgens met je handen totdat er een deeg ontstaat. Rol het deeg uit, bedek een taartvorm met uitneembare bodem met het deeg en druk het deeg tegen de zijkanten aan met de achterkant van een lepel zodat er een rand ontstaat. Prik met een vork gaatjes in het deeg, bedek de taartvorm met plasticfolie of een theedoek en plaats de bodem 30 minuten in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 200℃. Haal de taartbodem uit de koelkast, verwijder het plasticfolie en bedek het taartdeeg met bakpapier, verdeel hier bakbonen over en bak de bodem 15 minuten blind in de voorverwarmde oven. Verwijder vervolgens de bakbonen en het bakpapier en bak de bodem nog 10 minuten in de oven totdat deze aan de randen mooi bruin kleurt. Laat de bodem minimaal 20 minuten afkoelen buiten de koelkast. Maak ondertussen de vulling door de mascarpone, Maza hoemmoes vijg/cranberry, het vanille-extract en de honing te mengen in een kom en goed door elkaar te roeren. Schep het mengsel in de afgekoelde taartbodem en strijk glad met een spatel. Snijd de verse vijgen in partjes of plakjes, hak de pistachenoten fijn en garneer de taart met de vijgen en pistachenoten.
foto: HHB Janny van der Heijden op pad voor De Smaak in zoet Milaan.
Met Janny van der Heijden op patisserietour. Dat deed ze al een keer in het boek La Douce Paris. Deze keer gaat ze in de nieuwste editie van De Smaak van Italië naar Milaan hoofdstad van Italiaanse stijl en patisserie. Speciaal voor het magazine bezocht ze emblematische patisserieën van deze stad, proefde Janny van dolci, om bij weg te dromen, sprak ze met topchefs en onthult ze de Milanese trends op het gebied van gebak. Wie anders dan Janny – culinair expert, hartstochtelijk Italië-liefhebber en zoetekauw pur sang – kon deze missie beter uitvoeren voor het tijdschrift?
In Milaan schoof ze aan bij niemand minder dan chef Diego Crosara van de wereldberoemde Pasticceria Marchesi Ze nam een kijkje in de keuken van Ernst Knam, meesterchocolatier en bekend van het programma Bake off Italia, het zusje van HHB* . Naast een zoektocht naar traditie en trends, verzamelde Janny ook de allerlekkerste adressen voor wie zelf het dolce Milano wil ontdekken. Meer lees je in De Smaak van Italië
foto: Baci di dama.
RECEPTvoorBaci di dama, dameszoenen komen uit de Italiaanse regio Piëmonte. Een zoetigheid voor bij de koffie of een glaasje zoete rode ricioto uit de Veneto. Ze werden voor het eerst gebakken in de negentiende eeuw, naar verluidt speciaal voor de Italiaanse koninklijke familie. Deze lekkere koekjes sloten het Piëmontese menu af van Keizer Culinair. GKT heeft er heel wat gebakken.
Zo maak je deze beroemde zoete koekjes.
Nodig:
70 g amandelen 2½ el fijne kristalsuiker 100 g zachte boter, plus extra om in te vetten 100 g bloem 80 g aardappelmeel 70 g poedersuiker 1 ei 1 ei chocolade-hazelnootpasta (gianduja), voor de vulling
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 160 graden. Vet twee of drie bakplaten in met wat olie of boter. Maal de amandelen en suiker fijn in een keukenmachine. Doe de zachte boter in een kom en meng er langzaam de bloem en aardappelmeel doorheen. Voeg de poedersuiker, amandelsuikermengsel en een ei toe en maak het geheel tot een mooi glad deeg. Maak hiervan 30 tot 50 kleine bolletjes ter grootte van een walnoot. Druk elk bolletje iets plat. Laat 2 uur opstijven, leg de koekjes op de bakplaat en bak daarna in 18 tot 20 minuten af. Laat de koekjes afkoelen en plak er twee aan elkaar met wat chocolade-hazelnootpasta.
foto: 750 mensen, één stad. Cover.
Tot slot: 750 mensen, één stad. Op 16 mei a.s. wordt in de binnentuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad geopend door de president van DNB Klaas Knot. Een deel van de 1500 portretten uit dit vuistdikke boek zal hier te zien zijn! De makers zijn Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, die gedurende twee jaar 750 Amsterdammers op de gevoelige plaat vastgelegd hebben, waaronder GKT. En nu is er dan het boek! Op hetzelfde moment is ook de boeklancering en zal Klaas Knot het eerste exemplaar ontvangen. GKT gaat zijn exemplaar ophalen en meteen kijken hoe het gebouw waar hij zelf als werknemer heel wat jaren heeft doorgebracht, na de renovatie is geworden. Verslag volgt.
750 mensen, één stad is verkrijgbaar in de boekwinkel bij DNB of online te bestellen. De tentoonstelling is is te zien tot en met 11 juli 2025. Meer info: de nieuwe schatkamer.
De volgende editie van Gereons Mag heeft als thema al fresco en zomerse genoegens. Rond half juli op GKT te lezen!
Noot: reiseditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Paul & Sabine Janssen, Frances Mayes, GoodCook, Asjha van den Akker, Tanne Vermeulen-Vennik, DNB, Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, De Smaak van Italië, Kroon op het Werk, Spanish Chorizo, Maza hoemmoes, Map de Maar, Vinissima, Monsieur by FM, Museum Mesdag Collectie, Schrijfcursus Hérault en gereonskeukenthuis-archief. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
* longère: langgevel boerderij of huis, daat veel voorkomt in noordwest Frankrijk en Normandië.
*La marque, qui décomplexe: het merk zonder complexen voor iedereen.
De Slager. In ons Zuid franse dorp van 1700 zielen heb je zowaar twee slagerijen, die kunnen rekenen op voldoende klandizie. De ruïne, die vanuit het keukenraam van GKT is te zien, is het voormalige abattoir van het dorp. Als je door ons dorp loopt zie je op verscheidene gevels van woonhuizen de term boucherie staan. Het kan dus niet anders zijn dan dat Q. een lokaal centrum van vleesproductie was. Helaas geldt: moderne tijden, andere mores. Iedereen wilde vanaf de sixties meer vlees gaan eten en het epicentrum van deze gigantische hoeveelheid vlees werd het terrein van de grote retailers. Ga eens kijken naar het uitgestalde vleesheuvels in de Franse hypermarché’s, die, in tegenstelling tot Nederland, nog steeds een slager hebben rondlopen sur place. Een fenomeen, dat in Nederland al in de jaren 90 verdween.
Ronald Giphart en Jacques Hermus doken voor hun boek in de wereld van vlees en de slager. Eén van de oudste beroepen ter wereld. Terzijde: GKT is zich bewust, dat er nog een ouder beroep is wat met vlees heeft te maken, maar daar gaat het boek niet over. Na een stevige lunch vergezeld van aardig wat wijn vonden beide heren het tijd, om eens te gaan neuzen in de bijzondere habitat van de beenhouwer. Ondanks de vega hausse en eiwit-transitie eet nog steeds 90% van de Nederlandse en Belgische bevolking (veel) vlees. En iemand moet deze consumenten hiervan voorzien.
In De Slager komt allereerst de geschiedenis van het beroep aan bod. Van de Klassieke Oudheid tot heden. De gildes, ontstaan in de Middeleeuwen, -waarschijnlijk ook in dorp Q.- waren vormend voor de professie. Slachthuizen lagen buiten de muren, ook in ons abdijdorp. Zo niet, dan had je de vleeshallen, die je nog steeds kun bewonderen in Amsterdam en Haarlem. De mooiste vleeshal, die GKT kent is die van Athene, gelegen vlakbij de wijk Monastiraki. Daar kijk je je ogen uit. Ook de veemarkt speelde een belangrijke rol. In de stad waar GKT opgroeide bevond zich tot aan de BSE crisis één van de grootste veemarkten van Europa. Een dagelijks ochtend spektakel op straat en in de hallen. Maar ook in de kroegen eromheen.
De schrijvers besteden na de geschiedenis ook aandacht aan de rol van de hedendaagse slager. In hun optiek kan deze ervoor gaan zorgen, dat wij allen minder, maar beter vlees gaan kopen en eten. Hoef je helemaal niet per se vega voor te worden. Zij bieden in hun boek enkele handvatten voor deze mindset. De techniek komt aan bod, de slacht, het uitbenen, het al dan niet rituele aspect, waar vaak veel over is te doen, de productie van vleeswaar en heel interessant een speciaal hoofdstuk over Parijs. Deze stad mag zich een echte slagershoofdstad nomen. Maar vlak Buenos Aires, NYC of Fort Worth ook niet uit. In het Parijse hoofdstuk lees je tussen de regels door, dat Jacques een fan is van boerenzoon Stéphane Reynaud, bistrotier in Montreuil en Franse vleeskenner bij uitstek.
Van Parijs reizen we via Vlaanderen en gelieerde slagersonderwerpen naar de toekomst van het slagersvak met als resolutie: produceer minder, koop beter en geniet daardoor van lekkerder vlees. Een met kunde gemaakt product. Het is tijd dat een jonge generatie slagers zich hiervoor gaat inzetten. Het ambachtelijke boek De Slager van het duo Giphart/Hermus kan hiertoe een mooie kick off zijn. Vol verwachting kijkt GKT uit het boek in Nederland op de deurmat aan te treffen.
De Slager, Ronald Giphart & Jacques Hermus. (ISBN) is een uitgave van Nijgh & Van Ditmar en is te koop bij je lokale kookboekenvakman of online voor € 25,00.
Extra: een recept uit het carnet culinaire van professeur Anatole Circonflexe: entrecote Bercy.
PARIS 12e De wijk Bercy is een heel oud stukje Parijs, dat al vanaf de 12e eeuw als Bercix wordt genoemd. In de negentiende eeuw werd dit dorp het domein van wijnhandelaren en slachthuizen. Tegenwoordig is Bercy bekend om het Accor Omnisports sportpaleis als locatie voor sport et spectacles. Professeur Circonflexe zag op televisie een bereiding van entrecote Bercy, een traditioneel vleesgerecht. Een gerecht, dat herinnert aan de 19e eeuw, toen de stad Parijs expandeerde en er in deze wijk veel slagerijen en wijnverkopers te vinden waren. En geluncht moest er worden.
foto: entrecote Bercy, credits en recept van cuisinealafrancaise.com
Nodig
2 flinke entrecotes
4 grote sjalotten
sap van een halve citroen
fijngehakte peterselie
een bosje waterkers
1 ½ dl witte wijn
3 el volvette creme fraiche
boter
peper & zout
Bereiding:
Pel de sjalotten en hak ze fijn. Doe de sjalotten in een pan met de witte wijn en breng aan de kook en laat de uien zacht karamelliseren. Reduceer tot ongeveer ¾. Voeg wat peper en zout toe en de crème fraîche. Laat het geheel zachtjes inkoken en voeg tot slot een kont boter, fijngehakte peterselie en het citroensap toe. Klop de saus goed door. Grill de twee entrecotes gedurende 2 à 6 minuten per kant, afhankelijk van de dikte en gewenste cuisson. Zet het vlees hierna apart om te rusten. Dit zag professeur Circonflexe een kok doen in het programma La Meillieure Boulangerie de France op M6. Was en pluk de waterkers en leg deze op borden. Snijd de uitgeruste entrecotes in dunne plakken en leg deze op het bord. Geef de saus Bercy er in een apart kommetje bij.
Noot: dit boek werd mij als PDF recensie-exemplaar gestuurd door Jacques Hermus. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Rosé uit de Provence en astuces….. De bakermat van rosé, dat kun je de Provence wel noemen. De wijnbouwers van de Provence hebben een grote expertise op het gebied van de productie van deze wijnsoort opgebouwd. Niet zo verwonderlijk: er is een groot scala aan druivenrassen, het terroir is excellent en marketingtechnisch gesproken zwijmelt de hele wereld bij het “provencegevoel” Wijn tussen de ansichtkaartbeelden van lavendel, de Mont Ventoux, dromerige dorpjes en het getsjirp van de cicaden. Daar past idealiter een mooi fris glas rosé bij. Het ultieme zomergevoel. Maar niet alleen in de zomer kun je rosé drinken. Dat weet GKT al heel lang. Rosé is in mijn keuken in alle seizoenen een geliefd aperitief. Zo ook de premium rosé’s, die GKT onlangs mocht proeven.
“Plus qu’une mode : la tendance. En 30 ans, le vin rosé est devenu incontournable” In Frankrijk is men de laatste 25 jaar 3 maal zoveel rosé’s gaan drinken. Eén op de drie flessen verkochte wijn is een roséwijn.
De wijnbouw in het mediterrane bekken van Frankrijk is al heel oud. Kolonisten zoals de Grieken en Phoeniciërs namen de wijnstok mee en plantten deze in het zuiden. Het klimaat is ook heel aangenaam voor wijnbouw. Alhoewel de klimaatveranderingen van de laatste tijd wijnbouwers vanwege de droogte heel wat nieuwe uitdagingen opleveren. De Provence kent een uitgekiend AOP systeem. Drie AOP’s te weten, Côtes de Provence, Coteaux d’Aix en Provence enn tot slot de Coteaux de Varois. Over de laatste AOP heeft GKT al heel wat geschreven . De Provence is daarnaast de enige regio ter wereld, die zich voor 90% toelegt op de productie van rosé’s. Dat is bijzonder.
Rosé wijnen uit de Provence worden gemaakt volgens de hoogste normering in druivenrassen. Dit levert een topproduct op. Maar hoe je het ook wendt of keert, het begint allemaal met de teelt van hoogwaardige druiven. Dankzij de goede omstandigheden en het terroir parfait is de teelt van druiven in de Provence van zeer hoog niveau. En maakt het daarom voor de producent mogelijk, om (premium) rosé’s te maken, die hun gelijke niet kennen. De drie belangrijkste druivenrassen voor roséwijnen zijn Grenache, Cinsault en Syrah. Het blenden van wijnen is traditie in deze regio. Dat geeft structuur en balans in de wijn. Van witte wijntonen tot zwoel fruit. Met eeuwenoude expertise weten de vignerons de Provence wijnen te maken voor elk smaakgevoel.
Cuvée rosé Fleuri. AOP Coteaux d’Aix en Provence 2023. Domaine du Château Barbe belle. Een vrolijke fles rosé, etiket met een hipster met baard, luisterend naar de naam Barbebelle. GKT las par accident Barbarella, maar dat is iemand anders. Een gedistingeerde rosé uit het wijngebied rond de chique stad Aix. Duurzaam gemaakt van 60% grenache, 20 % cinsault en 20% syrah voor de pit. Laten we deze druivenblend de heilige drieëenheid van de Provençaalse rosé nomen. Dat neemt niet weg dat er ook nog vele andere combinaties mogelijk zijn. Deze rosé wordt biologisch geproduceerd op temperatuur gecontroleerde stalen tanks. De kleur is licht zalmroze, de neus wordt gevormd door tonen van framboos en amandel. De smaak is snoepjesachtig, denk aan die gestreepte zuurtjes, qua fruit proef je witte perzik, abrikoos en wilde aardbei. Cuvée rosé Fleuri is zeer geschikt als apéro, maar ook bij grillades en carpaccio.
Estandon Lumière. Een rosé uit Brignoles in de VAR. Een Agri-Confiance gecertificeerde AOP Coteaux Varois. Dit label staat voor duurzame en gecontroleerde teelt. Estandon kent een uniek terroir. GKT gaat nu niet alle geografische aspecten belichten. Nachtpluk voor de nodige fraîcheur en zeer korte maceratie. Daarna temperatuur gecontroleerde fermentatie op staal en aansluitend een malo. Gemaakt van grenache, cinsault en syrah. De kleur van deze rosé is bleekroze comme d’habitude in de Provence. Een expressieve neus, weelderige smaken van exotische fruit en citrus. De eind-etappe en bouche is elegant te noemen.
Astuces:
RECEPT voor een “lost in France” burger. GKT vond inspiratie in het heerlijke kookboek van burgerarchitect Kintrup. Een ober in Aix en Provence serveerde mij eens een “burgeur”gemaakt van varkensvlees, met de woorden: “Et voilà, l’essentiel de la cuisine française: le burger”
Nodig:
4 harde volkorenbroodjes met havervlokken
4 el gekonfijte sjalotten uit een potje
8 el kruidenmayonaise, zelf maken met gedroogde persillade en Lesieur mayonnaise.
4 mediterrane burgers gemaakt van HOH gehakt.
radicchio slablaadjes, gewassen.
plakjes geitenkaas of voor de liefhebber Munsterkaas.
vijgen in plakjes
olijfolie
Bereiding:
Snijd de broodjes door en rooster ze op de plancha. Maak van mayonaise en gedroogde persillade een kruidenmayonaise. Besmeer de broodje met deze mayo. Maak het HOH gehakt aan met twee tenen geperste knoflook, paprikapoeder, zout naar wens, peper en provençaalse kruiden. Vorm er hamburgers van en grill deze op de plancha tot ze gaar zijn. Ga nu de burgers assembleren. Leg op de broodjes wat radicchio, plaats hierop de burger van de grill en top deze af met de dungesneden geitenkaas of Munster. Maak het geheel af met een lepel gekonfijte sjalotten en twee plakjes vijg. Dek af met de andere helft van het broodje. Bon appétit.
foto: een emblematisch Provençaals landschap gezien vanuit Orange
Noot: dit verhaal over Provençaalse rosé werd mede mogelijk gemaakt door Pitch PR, Conseil Interprofessionel de Vins de Provence, Lannoo, Martin Kintrup, foto van Pauline Chardin, Vins Estandon domaine Barbebelle, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2024 summertime. Het is bijna augustus en de Nederlandse kust en badgasten worden zowaar beloond met een weekje zomerweer. Tijd dus voor een wijntour met zomerse, al dan niet nolo, wijnen in de hoofdrol. Summertime galore!
foto: IGP Pays d’Oc rosé Vue mer.
foto: Cava Cabré & Sabaté, volgende keer weer meenemen uit Roses!
foto: een favoriet van GKT, deze rode Faugères.
foto: IGP Pays d’Oc rosé, Terre Rosée.
foto: rosé provençal uit de Lubéron.
foto: La Capelude blend van grenache & viognier, Pays d”Oc.
foto: premium rosé’s uit de Provence via Pitch PR.
foto: Leitz Motiv pinot noir 0% alkohol frei.
foto: Provençaalse zomerrosé uit de Alpilles.
foto: Wit uit de Loire, sauvignon blanc van J. de Villebois.
foto: Alma de España rood zonder alcohol van Torres.
foto”Bio rosé uit de VAR.
De volgende wijntour staat gepland voor eind september vanuit de Occitaanse wijnvelden.
Wijntour 2024, de Franse voorzomer. Het is juni, binnenkort bereiken de temperaturen mediterrane zomerwaarden en kunnen de al beginnende druiventrossen zich laven aan de zonneschijn en zich vol sap zuigen. Maar nu eerst nog een korte wijntour van geproefde en gedronken wijnen tijdens de Occitaanse voorzomer.
foto: crémant de Bordeaux brut rosé voor bij de apéro.foto: les Libellules, IGP viognier uit Cesseono sur Orb
foto: één van de fijne wijnen van domaine Castan in Cazouls.
foto: bio witte wijn uit La Clape en Costières de Nîmes rosé.foto: origines van paul Mas uit Montagnac.
foto: Côtes du Rhône v.v. rouge.
foto: wit uit de Loire, gemaakt van sauvignon blanc.
foto: zomerse rosé uit de Gard.
foto: witte Côtes du Rhône, les Terres Hautes.
De zomer staat voor de deur, als deze in Nederland eindelijk eens wil starten. Welke wijnen missen jullie in de wijntour? GKT is erg benieuwd naar wat jullie kiezen en drinken met zomerse temperaturen.
Wijntour mei 2024. De meimaand staat weer voor de deur, met de alle vrije dagen, lange weekends en voor velen vakantie. Nu nog het weer, zodat we buiten van een lekker glas wijn kunnen genieten, al dan niet met iets lekkers van de borrelplank of BBQ. Vandaag op GKT een fotoblog zonder tekst van de geproefde en gedronken wijnen tijdens de minder mooie dagen dit voorjaar. De volgende editie, vol zomerse rosé’s, van wijntour 2024 staat begin juli op GKT! Stay tuned.
foto: Les libellules, marselan. Vignerons de Cessenon. Languedoc. (FR)
foto: Domaine de Cibadiès, rosé Pays d’Enserune. Languedoc (FR)
foto: Col de Roquelongue, rood uit de Corbières. Languedoc (FR)
foto: Puech du Viala, AOC Saint Chinian, rouge & rosé. Languedoc (FR)
foto: Aspergewijn uit Nieuw Zeeland, Jeffrey’s Bay, sauvignon blanc. Marlborough (NZ)
Roomborstplaat van Cees Holtkamp. Hij vertelde aan de schrijfster van het fijne Sinterklaasboekje Van banketstaaf tot pepernoot, dat hij dit kleine recept al gebruikt sinds zijn bakkerij bestaat. Een echte traktatie voor het zoete avondje, dat eraan staat te komen.. Vol verwachting klopt mijn hart…. al dan niet van borstplaat.
Nodig:
200 g kristalsuiker
80 g slagroom
40 g water
merg van een half vanillestokje
40 g fondant
Bereiding:
Voeg de suiker, slagroom, water, en het merg van een half vanillestokje samen in een pan met dikke bodem. breng dit mengsel aan de kook to 115 ° C. leg in een schaal de fondant en giet hierover de hete siroop. Roer alles goed door met een houten spatel. Heen en weer. Dit heet tableren. Giet als het geheel emulgeert en dikker wordt de siroop in een trechter en vul hiermee de borstplaatvormjes. Laat de roomborstplaat afkoelen en verwijder de vormpjes.
foto: cover Van banketstaaf tot pepernoot.
Over Van banketstaaf tot pepernoot:
Hij komt, hij komt die beste goede Sint. Elk jaar is dat een constante in GKT. Anders dan de Kerstman is de goedheiligman een figuur, waarnaar elk jaar reikhalzend naar wordt uitgezien . De mythe van de Turkse bisschop uit Myra, patroonheilige van zeevaarders en kinderen en tegenwoordig residerend in Spanje. Gezien het weer zou GKT gewoon daar blijven, maar toch getroost de Sint zich elk jaar de moeite om half november in te schepen en naar Nederland te reizen. Om zo aan de vooravond van zijn verjaardag op 6 december kinder- en grotemensenharten te verblijden met cadeautjes en snoep. Want wie zoet is, krijgt lekkers! De roede laat ik maar even achterwege. Antje Scheper dook in de eeuwenoude traditie van specifieke Sinterklaaslekkernijen. Hoe Hollands wil je het hebben? Suikergoed en specerijen. Dit tweetal is verantwoordelijk voor die typisch Nederlandse geur in december. Marsepein, met de vermaning, dat we deze eerlijk zullen delen. Borstplaat, een favoriet van GKT, eens een zoet medicijn van de apotheker, die voorheen ook uitstekende suikerwerker was, omdat in tegenstelling tot koken, patisserie en zoetigheden vragen om juist afgewogen hoeveelheden. En de apotheker had daarvoor de techniek in huis.. Speculaas en taaitaai, ook zulke klassiekers in de Sinterklaastijd. Onlangs was er op de Franse TV een documentaire over wafels en speculaas te zien, waarbij voor het Franse gemak eraan werd voorbijgegaan, dat deze twee gerechten toch wel hun oorsprong vinden in de feesttradities van de Lage Landen. Strooigoed, Sint Pieter (de Sinterklaas van Grouw) en natuurlijk letters van banket en chocolademunten, alles komt aan bod in dit rode boekje van Antje Scheper. Tenminste als je Sinterklaasadept bent zoals GKT of braaf een wortel voor het paard in je schoen hebt gedaan.
Van banketstaaf tot pepernoot. De geschiedenis van Sinterklaaslekkernijen. Antje Scheper. (ISBN 9789492821263) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 15,95
Fijne pakjesavond!
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Recept voor steak frites met hemelse dragonsaus. Onlangs besprak ik op GKT het leuke boek van Stijn Baert uit Gent. In het dagelijkse leven is hij econoom en wetenschapper aan de universiteit. Maar hij is ook een fervent adept van steak frites. Althans een lekkere steak en lekkere frites. Niet wat je regelmatig in Frankrijk aantreft in dorpsrestaurants of langs de weg: zo’n nondescript deel van het rund, tot schoenzool doorgebakken met een heuvel kleffe frites. GKT mijdt deze variant als de pest.
foto: steak bakken doe je zo!
Hieronder een recept voor steak frites met een hemelse dragonsaus. Mayonaise is dan niet meer nodig. Alvorens de biefstuk te bakken eerst het keukengeheim van Grill de vette Os in Veurne. In het boek van Stijn Baert tilt de chef van dit restaurant de sluier op voor de juiste garing. Het geheim is om nooit je vlees recht uit de ijskast te grillen of bakken. Gebruik een thermometer voor de juiste cuisson is zijn andere tip.
Techniek van biefstuk bakken.
Cuisson Beschrijving Kerntemperatuur
bleu zeer rood 46- 49°C
saignant rood 52-55°C
à point warm rood stevig 55-60°C
bien cuit grijs bruin doorbakken 71°C
Bereiding:
Verhit de boter en laat deze uitbruisen. Bak de steak tot de gewenste cuisson. Meet tijdens het draaien van de steak de kerntemperatuur, zodat je zeker bent van je gewenste garing. Zie ook het schema hierboven.
foto: steak met lobbige dragonsaus.
De dragonsaus van Hof van Oranje in Oosterzele. Er zijn twee kampen in steak frites land. GKT behoort tot de niet-sausliefhebbers, anderen zweren juist bij een flinke klodder saus bij hun steak. Van dit restaurant komt een recept voor een lichte dragonsaus, die de smaak van het vlees niet maskeert.
Nodig:
1 sjalotje, fijngesnipperd
1 dl witte wijn
2 dl room
1 el fijngehakte dragon
zout en peper
Bereiding:
Fruit het gesnipperde sjalotje in een pan tot het glazig is. Dit is een kooktechniek, waarbij je in een open pan groenten al roerend bakt in weinig boter of oli. Het verbetert de aroma’s van de groenten. Voeg de witte wijn toe en laat het geheel inkoken tot de helft op zacht vuur. voeg vervolgens de room toe en laat deze inkoken tot de gewenste dikte. voeg de gehakte dragon, peper en zout toe en laat deze even goed intrekken. Giet eventueel de saus door een zeef en serveer deze bij de zojuist gebakken steak.
Bij de steak frites doet een kloeke rode St. Chinian, Puech de Viala uit Cessenon sur Orb het prima,
foto: steak met Stijn cover
Steak met Stijn, 100 resto’s en hun keukengeheimen. Stijn Baert (ISBN 9789464750317) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 27,50.
Leuke kookboeken voor de herfst. GKT trof bij terugkeer uit Occitanië een stapel kookboeken van allerlei pluimage aan op de keukentafel. Variërend van wereldse smaken, via Spaanse liefde voor tapas, Sinterklaassnoep tot wijn en meer klassieke recepten. Vandaag licht ik er drie uit, kookboeken met ieder een eigen thema: een boek van Vlaming Stijn Baert over steak frites, een reis van Hilal Kayis Sungur door de Turkse Keuken en tot slot, want hij komt bijna aan in ons kikkerland, een boek vol Sinterklaaslekkernijen van Antje Scheper.
foto: Stijn Baert eet steak frites.
Steak met Stijn, 100 Vlaamse resto’s en hun keukengeheimen. In Frankrijk ontkom je er niet aan. Naast de “burgur”, die door een ober in Aix en Provence de essentie van Franse keuken werd genoemd, staat steak frites op een goede tweede plaats in de Hexagone. Niet altijd even geweldig, want in sommige dorpsrestaurants of langs de weg krijg je een taaie schoenzool met een grote heuvel slappe frites. Een reden voor GKT, om dit gerecht in Frankrijk zo min mogelijk te bestellen. Maar er gloort licht aan de horizon. althans in Vlaanderen. Stijn Baert dook in het voedsel, dat bij hem thuis op woensdag en zondag op het menu stond. Steak met frieten. Een ogenschijnlijk makkelijk gerecht, want iedereen kan frieten in het ossenwit gooien en een biefstuk bakken. Daar draai je je hand niet voor om, zou je denken. Maar de realiteit is anders. Baert heeft een grote liefde voor dit gerecht en ging op pad langs de dreven van gewest Vlaanderen. Waar vind je het lekkerste vlees? Wie serveert fijne sauzen? Welk deel van het rund maakt een steak frites? Heel belangrijk: maak je mayonaise met of zonder citroen? Allemaal zeer plausibele vragen, als je net als Stijn fervent liefhebber bent van dit gerecht. Het werd een smakelijke tocht, waarvan de schrijver op spitse wijze verslag doet. Met leuke keukengeheimen en vrolijke verhalen. GKT neemt het boek mee zuidwaarts en zal de Franse restaurateurs erover verhalen. Steak met Stijn is een heerlijk herfstboek.
Steak met Stijn, 100 resto’s en hun keukengeheimen. Stijn Baert (ISBN 9789464750317) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 27,50.
Over de schrijver: Stijn Baert (1983) is burgerlijk ingenieur en economist. Hij werkt als voltijds professor in de arbeidseconomie aan de UGent. Hij behoort zowel qua internationale wetenschappelijke impact als qua invloed op het maatschappelijke debat tot de strafste economen in België. Dit boek schrijven brengt hem op het kruispunt van zijn drie kernwaarden: loyaliteit, humor en echtheid.
foto: cover Het lekkerste uit Turkije.
Het lekkerste uit Turkije. Uitgeverij Fontaine trapt deze herfst af met een geheel nieuwe serie. Een reis door de keukens van diverse landen. Het spits wordt afgebeten door Hilal Kayis Sungur. Deze schrijver maakt een reis door Turkije in 60 “must eat” gerechten. Eerlijkheidshalve moet GKT zeggen dat hij niet veel kaas heeft gegeten van de keuken van dit grote land aan de Middellandse Zee. Mijn focus lag altijd en ligt nog steeds op de keuken van grote tegenpool Griekenland. Noem dat maar jeugdsentiment. Maar onbekend maakt onbemind en GKT dook in dit fraai vormgegeven boek. Hilal trapt af met het Turkse woord bereket, wat letterlijk in overvloed betekent, want naast het voeden staat ook gastvrijheid, verbinding en saamhorigheid hoog in het vaandel in de Turkse keuken. Lekker met elkaar aan een goed gevulde dis. Het is een beeld, dat ik heb van de Turkse keuken. Een mooi begin. De Turkse keuken kent een lange geschiedenis en is een kruisbestuiving van vele culturen. Vanaf de 11e eeuw verplaatsten de Turkse steppenvolkeren zich richt Zwarte en Middellandse Zee. Hun originele keukens vermengden zich met de met Levantijnse melting pot keuken van Byzantium. De nu wereldberoemde Turkse keuken was geboren. En waar uit zich dat in? Natuurlijk het Turkse ontbijt, een kleurrijke tafel vol gerechten, Met natuurlijk thee. Een Turkse traditie, waarmee je de dag goed van start laat gaan. Niet voor niets is de Amsterdamse De Vlugtlaan een mekka voor liefhebbers van dit ontbijt. Soepen ontbreken niet in het boek, net als meze, bôrek en salades. Sungur veblijdt je met recepten voor gôzleme en lachmacum. Op Amsterdamse markten zie je soms Anatolische dames deze gerechten uitrollen en bakken. Gevulde wijnbladeren en groenten ontbreken niet, net als stoofgerechten en de emblematische kebabs en kôfte, bekende Turkse vleesbereidingen. Het boek schotelt diverse varianten voor, die GKT nog niet kende. Tot slot een vermelding van zoetigheden. Lokum, Turks fruit, van sinaasappel en fruit, baklava en siropen, die allen als afsluiter van dit boek aan je verhemelte blijven plakken. Gerechten om thuis te maken, zeker nu de herfst zijn intrede doet. Haal de Turkse bereket in huis!
Het lekkerste uit Turkije, 60 must eat gerechten. Hilal Kayis Sungur. (ISBN 9789064042634) is een uitgave van Fontaine en te koop voor € 29,99
NB: in januari verschijnt bij Fontaine een tweede deel in deze reeks. Dan is de Zweedse keuken het thema.
Over de schrijver: Hilal Kayis Sungur. is meer dan alleen een kenner van de Turkse keuken. Als ondernemer heeft ze haar culinaire kunsten bewezen als chef-kok van twee Turkse restaurants op topniveau in Rotterdam. Tegenwoordig geeft ze kookworkshops, is ze SvH-leermeester en conceptontwikkelaar in de horeca. Na de ramp in Turkije zette ze binnen enkele uren de actie #1000bordjeshulp op, waarbij ze aanzienlijke bedragen inzamelde om getroffenen te helpen en vervangende woonruimte in te richten.
foto: cover Van banketstaaf tot pepernoot.
Van banketstaaf tot pepernoot. Hij komt, hij komt die beste goede Sint. Elk jaar is dat een constante in GKT. Anders dan de Kerstman is de goedheiligman een figuur, waarnaar elk jaar reikhalzend naar wordt uitgezien . De mythe van de Turkse bisschop uit Myra, patroonheilige van zeevaarders en kinderen en tegenwoordig residerend in Spanje. Gezien het weer zou GKT gewoon daar blijven, maar toch getroost de Sint zich elk jaar de moeite om half november in te schepen en naar Nederland te reizen. Om zo aan de vooravond van zijn verjaardag op 6 december kinder- en grotemensenharten te verblijden met cadeautjes en snoep. Want wie zoet is, krijgt lekkers! De roede laat ik maar even achterwege. Antje Scheper dook in de eeuwenoude traditie van specifieke Sinterklaaslekkernijen. Hoe Hollands wil je het hebben? Suikergoed en specerijen. Dit tweetal is verantwoordelijk voor die typisch Nederlandse geur in december. Marsepein, met de vermaning, dat we deze eerlijk zullen delen. Borstplaat, een favoriet van GKT, eens een zoet medicijn van de apotheker, die voorheen ook uitstekende suikerwerker was, omdat in tegenstelling tot koken, patisserie en zoetigheden vragen om juist afgewogen hoeveelheden. En de apotheker had daarvoor de techniek in huis.. Speculaas en taaitaai, ook zulke klassiekers in de Sinterklaastijd. Onlangs was er op de Franse TV een documentaire over wafels en speculaas te zien, waarbij voor het Franse gemak eraan werd voorbijgegaan, dat deze twee gerechten toch wel hun oorsprong vinden in de feesttradities van de Lage Landen. Strooigoed, Sint Pieter (de Sinterklaas van Grouw) en natuurlijk letters van banket en chocolademunten, alles komt aan bod in dit rode boekje van Antje Scheper. Tenminste als je Sinterklaasadept bent zoals GKT of braaf een wortel voor het paard in je schoen hebt gedaan.
Van banketstaaf tot pepernoot. De geschiedenis van Sinterklaaslekkernijen. Antje Scheper. (ISBN 9789492821263) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 15,95
NB: aan het einde van de maand november vind je op Gereons Keuken Thuis twee leuke recepten uit dit lekkere feestboek. Vergeet ook niet te kijken op de site van de uitgeverij, waar je, behalve dit Sinterklaasboek, meer leuke boeken en traditioneel Nederlandse recepten aantreft.
Noot: deze boeken werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverijen. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
