foto: het dorpsleven in de heuvels doet denken aan de Joseph Guy reclame uit de jaren zeventig.
Fotorondje door de Languedoc met recept. Veel mensen, ook Fransen, kennen de Languedoc van de stranden, het campingleven en zomervakantie. In juli en augustus zijn de stations balnéaires bomvol met zontoeristen. Een fenomeen, dat aan de kusten van de drie mediterrane Occitaanse provincies in gang is gezet in de sixties. De Franse werknemer kreeg vakantie in augustus en trok naar de Midi voor zon, zee en strand. Dat is te zien aan de duizend in een dozijn badplaatsarchitectuur. Inmiddels leven we zo’n zestig jaar later en lijkt dit fenomeen allemaal wat achterhaald. Natuurlijk bedienen de twee grootste badplaatsen aan de Golfe du Lion, Argelès sur Mer en Cap d’Agde nog steeds de zonzoekers, maar de moderne reiziger wil tegenwoordig meer. Stedelijk vertier, rurale genoegens en cultuur. De stad Béziers zet sinds kort in op de citytripper, Cap d’Agde profileert zich meer en meer als 4 seizoenen oord. (voorheen was alles van eind september tot april dichtgetimmerd) en wijndomaines in het achterland laten zich meer en meer als plek zien, waar meer te beleven valt. Van museale attracties tot wellness. Diversificatie. Het maakt deze streek sprankelender. Er is zoveel te ontdekken in deze mooie regio. De hoge bergen, de heuvels vol wijngaarden en de kustvlakte met, naast toerisme, zoutpannen en oesterteelt. In de étangs van de Narbonnaise is het goed (kite)surfen door de valwinden uit de bergen. De sfeer is wat gemoedelijker en simpeler te noemen dan in die andere Zuid Franse regio PACA*. Dorpen ogen wat rommeliger in de Midi, het tempo is lager en soms lijkt de tijd wel te hebben stilgestaan. GKT houdt hier wel van en probeert telkens wat nieuws te ontdekken buiten zijn eigen dorp in de heuvels. En….. daar ben ik nog lang niet mee klaar. Vandaag een foto- en videoreportage van deze fijne streek, met als uitsmijter een recept voor moules farcies à la Sètoise.
foto: de vulkanische kaap van Agde, één van de oudste steden van Frankrijk.
foto: het roze water en zout van de salins bij Gruissan.
video: De koks zijn druk aan het werk in de keuken van Les Grands Buffets de Narbonne, dat moet je een keer beleven.foto: Toerisme zonder reuzenrad bestaat niet. In de haven van Cap dÁgde hebben ze een fijn exemplaar.
foto: Béziers aan de Orb in de herfst. Deze stad is het bezoeken waard. De laatste jaren wordt de oudste stad van Frankrijk steeds mooier en leuker.
video: Een vissserskotter vaart de Hérault op in Grau d’Ágde.foto: In het begin van de 20e eeuw kocht een rijke mecenas de vervallen abdij van Fontfroide. Een prachtige plek om van de stilte te genieten vlak buiten Narbonne.video: Wie Languedoc zegt, zegt wijn! Elke plaats heeft wel een eigen wijnfrabriek. Stap daar eens binnen in september als ze op volle toeren draaien.
foto: GKT koopt graag wijn bij de leuke winkel van de coöperatie van Cessenon.
foto: In de feaubourg van Béziers zit een hele fijne hal vol brocante. Matthieu wijst je graag de weg.foto: Het kaasbuffet vol tommes bij Les Grands Buffets.video: De rivier Orb bij het pittoreske dorp Roquebrun in de Haut Languedoc.foto: In het dal van de Cesse ligt het Kathaarse dorp Minerve verscholen. Een must visit.
RECEPT:Mosselen op de wijze van Sète. De havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van de zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
video: verse vis komt aan wal in havenstad Sète.
* PACA = de afkorting voor regio Provence, Alpes, Côte d’Azur.
Het Syrië van Imad. Een culinaire liefdesbrief aan een stad, die hij verliet en nu niet meer zou herkennen. GKT las het verhaal van deze restaurateur uit Damascus, die zijn gezin en stad node verliet als vluchteling. Zijn leven was niet meer mogelijk en veilig in deze stad vol oppressie en geweld. Beschuldigd van anti Assad regime activiteiten en daarvoor gearresteerd en op voorspraak van een buurman weer vrijgelaten, zat er niets anders op dan met pijn in zijn hart te vluchten. Het werd via een lange reis uiteindelijk Londen, waar de schrijver van dit kookboek via allerlei baantjes en een dosis geluk weer terecht kwam in zijn oorspronkelijke métier: koken voor mensen. Hij opende een restaurant en zijn gezin voegde zich na jaren bij hem.
foto: Sahan khundra, het Syrische kruidentuiltje.
De Syrische keuken. Wetende , dat hij Damascus nooit meer terug zal zien, schreef Imad een liefdesverklaring. Niet in zoetgevooisde woorden, maar in zijn favoriete smaken en recepten. Imad leerde, zo zegt hij zelf, de Syrische zomer pas te waarderen, toen hij deze niet meer aan den lijve ondervond in 2015. Nadat hij in het Verenigd Koninkrijk aankwam via vele omzwervingen, waaronder de jungle van Calais, waardeerde hij zijn achtergrond des te meer. Wat hij in zijn hoofd en hart meenam waren de Syrische ingrediënten, smaken en de manier van eten.
foto: Syrische fish & chips uit het kookboek.
Het kookboek start met smaakmakers en basisbereidingen. Bij smaken denk je aan bijvoorbeeld baharat, dat ook in het keukenkastje van GKT staat, weliswaar van Jonnie Boer, maar door het recept van Imad weet ik nu ook hoe makkelijk het zelf is te maken. Van de smaakmakers gaan we verder naar de basisbereidingen. Sahan khundra, je zou dit een Syrisch bouquet garni kunnen noemen ter opvrolijking van veel gerechten. Heel bijzonder vindt GKT de gekonfijte knoflookolie. Ideaal voor in een zoutarm dieet. Op naar de mezze, een tafel vol kleine gerechten, die je overal tegenkomt in de Levant. Hoemmoes, tabbouleh, baba ganoush en falafel. Hoemmoes komt vaak op tafel in GKT, dus de variaties van deze schrijver zullen ook wel hun plekje veroverren. Ook ontbreekt de Syrische dip muhammara niet. De hoofdgerechten bestaan uit een bijzondere Syrische fish & chips, met tahinsaus, mujadara en tabakh roho, zelfgegaarde lamsschenkels. Tot slot ontbreken kibbeh niet. Het kookboek sluit, hoe Midden Oosters af met zoete desserts.
foto: spannende hoemmoes.
GKT denkt, dat het bijzondere aan dit boek niet per se de gerechten en de recepten zijn, maar de context. Natuurlijk zijn de recepten heel smakelijk en bruikbaar als variatie op het Middern Oosterse repertoire, dat GKT al kende en maakte. De portée van dit boek zit hem in het verhaal en de veerkracht van deze kok en schrijver, die door middel van de smaken uit Damascus zijn nieuwe woonomgeving beetje bij beetje de zijne maakte. Al kokend uit zijn hart. Eten deel je samen! De Syrische keuken van Imad is daarmee een fijn kook- en leesboek.
foto: cover De Syrische keuken van IMAD.
De Syrische Keuken van IMAD. Imad Alarnab (ISBN 9789461433190) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 29,95
‘Het is een enorm eerbetoon aan de auteur, die, ondanks al zijn openhartige opgewektheid, zoveel heeft moeten doorstaan om hier te kunnen zijn. Als Syrische vluchteling die bijna alles verloor – zijn huis, zijn restaurants, zijn land – kwam hij in 2015 met niets naar Groot- Brittannië, en sindsdien heeft hij zijn gezin in veiligheid gebracht en zich hier gevestigd met een restaurant. Hij beweert dat hij geluk heeft dat hij hier is, maar ik heb eerder het gevoel dat wij de gelukkigen zijn.’ Nigella Lawson (6 juli 2023)
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Proeven van Italië. GKT zag in en grote boekhandel in Béziers dit vuistdikke werk al een keer liggen tussen de andere boeken van François Régis Gaudry over Parijse eetaangelegenheden en Franse cuisine. Mooi verzorgde en uitgebreide kookboeken, die geen onderwerp onbesproken laten. Zo ook de Italiaanse editie, die je meeneemt op pad door de veelzijdige keuken van de Bel Paese. Geen enkel onderwerp wordt door Gaudry en zijn Italiaanse vrienden vergeten. Van de op tarwe gebaseerde oorsprong van deze keuken , via koffie, pasta en natuurlijk de maaltijden all’Italiana. Een uitgebreid thema om op GKT te bespreken, zij het dat de Italiaanse weken dit jaar maar 14 dagen duren. GKT vreest dus , dat het onmogelijk is om het hele boek met meer dan 400 pagina’s, honderden producten, emblematische recepten en hoofdrolspelers van de cucina Italiana door te worstelen en beschrijven. Een boek vol trivia, weetjes, regionale eigenaardigheden, gelardeerd met tekeningen, kaartjes en zo kenmerkend voor Gaudry en ook andere Franse culischrijvers: kleine grapjes. Kortom, alles wat de rechtgeaarde Italo-adept dient te weten over zijn/haar lievelingskeuken. En dat is nogal wat. Andiamo!
Proeven van Italië gaat kris kras door de Laars, het start met gele bladzijden vol basisinformatie over de Italiaanse keuken en eetgewoonten. Geschiedenis, meelsoorten, de uitdrukking cucina povera wordt uigelegd (tegenwoordig een veel gehoorde kreet als het om de Italiaanse keuken gaat), het keukengerei en de maaltijd. En…. natuurlijk: “ork ork ork….. spaghetti eet je als Italiaan zonder lepel!” Heb je eenmaal deze basis onder de knie, dan is het een kleine stap om alles in de cornucopia, die tegenwoordig Italië heet te gaan proeven.: koffie uit een moka van Bialetti, in de pot gehakte tomatensoorten, de co(s)toletta alla Milanese, risotto, patisserie uit Napels, hazelnoten uit Piëmonte, bittere salades, wijn, de familie spaghetti en tot slot de van oorsprong Pools/Franse babà. Zo gaat het het hele dikke boekwerk door. Een ideaal naslagwerk voor avondje culinaire Italiaanse trivia uitwisselen aan tafel, onder het genot van één van de smakelijke gerechten uit het boek.
Wat valt er nog meer te zeggen van Proeven van Italië? Nou niets of juist heel veel. François Régis Gaudry en zijn vrienden hebben wederom kosten nog moeite gespaard, om een vuistdik standaardwerk over deze intens populaire keuken te maken. Een boek, net als andere werken van deze schrijver om te verslinden. Een absolute must voor elke Italo-adept!
foto; het verhaal van macco di fave uit Zuid Italië.
RECEPT: Macco di fave uit het Zuiden van Italië. GKT koos dit recept uit de vele gerechten, die je vindt in dit kook- en leesboek. Een gerecht geworteld in de boerencultuur van het Zuiden, met drie basisingrediënten. Deze maken er een consistente puree van. Helemaal vegan te maken.
Nodig:
500 g gedroogde tuinbonen
1 gele ui
EV olijfolie, bij voorkeur intens met fruitige en kruidige tonen
1 teentje knoflook
6 of 7 kleine takjes wilde venkel
zout & peper
Bereiding:
Spoel de gedroogde bonen zonder dop af, doe ze in eengrote bak, bedek met heet water en laat ongeveer 8 uur weken. Verhit twee eetlepels olie in een braadpan (bij voorkeur van aardewerk. GKT gebruikt een cazuela*), fruit de gesnipperde ui en knoflook en voeg dan de geweekte en afgespoelde bonen toe. Laat het geheel bruin worden op een middelhoog vuur. Voeg ongeveer een halve liter heet water toe en wat zout. Dek af en laat op een laag vuur sudderen Verwijder met een schuimspaan beetje bij beetje het schuim. Roer regelmatig, om de bonen zacht te laten worden en voeg meer heet water toe als het mengsel te dik wordt. De macco is gaar na ongeveer 1 uur, wanneer de bonen zijn fijngestampt tot een grove puree. Als het gerecht gaar is, voeg je de peper en fijngehakte wilde venkel toe. Roer de macco nog een paar minuten door en serveer direct op een bord met een eetlepel EV olijfolie.
François Régis Gaudry is culinair journalist, presentator van Franse kookprogramma’s op radio en televisie en host van de in Frankrijk bekende podcast On va déguster. Meer informatie op Instagram @frgaudry
Over Bon Appétit: Wat een hoeveelheid aan diverse onderwerpen. François Régis Gaudry somt ze met behulp van zijn vrienden op. Kennis, gelardeerd met vrolijke illustraties en 250 recepten. Gebardeerd met een flinke dot humor, die je vaak ziet bij Franse culi schrijvers. (Ik denk aan Stéphane Reynaud) Bon Appétit heeft een goed thuis gevonden in mijn keukentje. Een aanwinst voor mij als foodblogger. Eruit koken, maar vooral reciteren. dat ga ik vaker doen, nadat ik dit boek heb verslonden!
Proeven van Italië, François Régis Gaudry & vrienden. (ISBN 9789401497206) is een uitgave van Lannoo en is on- en offline verkrijgbaar voor € 59,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
La cuina de la meva mare. De keuken van mijn moeder. Begin maart was GKT in Girona, een mooie stad met gekleurde façades, zo’n honderd kilometer boven Barcelona. In de nucli antic (oude centrum) loop je over keienstraatjes omhoog naar de kathedraal, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de besneeuwde Canigou. In de Middeleeuwen had Girona één van de grootste Joodse wijken van Europa. Nog steeds zijn hier de sporen van te vinden, net als van een oud Arabisch badhuis. Een melting pot dus in die tijd. Nu trouwens nog, want tot mijn grote verrassing is Girona een magneet voor millennials op stedentrip. Dat doet wel wat af aan de authenticiteit. Veel wafels, churros en inwisselbare koffietenten. In de oude stad zit ook NORMAL, ontdekte GKT, het bistrozusje van El Celler de Can Roca, het wereldberoemde restaurant van Joan Roca en zijn broer. Normal staat gepland voor het volgende bezoek aan Girona.
foto: cover La cuina de la meva mare.
Toevalligerwijs stuitte GKT op een alleraardigst kookboekje, in het Catalaans, La cuina de la meva madre. Het was de moeder van de gebroeders Roca, die hun passie voor het koken aanwakkerde in het etablissement, dat hun ouders bestierden in de buitenwijk Taialà. In het boek vertelt Joan Roca over de favorite recepten van zijn moeder Motserrat Fontané, die jarenlang de scepter over de keuken zwaaide. In 1986 namen Joan en zijn broers Josep en Jordi El Celler de Can Roca over en wisten zich naar 3 Michelinsterren te koken en de status van beste restaurant ter wereld.
La cuina de la meva mare is het verhaal van de traditionele Catalaanse keuken, met de tomatensaus sofregit, picada van pijnboompitten en namandel, sauzen als allioli en romesco, geroosterd speenvarken, slakken, eend, botifarra worst en de mar i muntanya combinaties. De basis van de keuken van Roca. Er wordt in deze keuken veel gekookt en gestoofd in varkensvet. Verse vis uit de Middellandse Zee ontbreekt niet. De keuken van Roca’s moeder is een stevige boerenkeuken met mediterrane trekjes.
RECEPTvoor Sopa de rap. Soep van zeeduivel met verse picada.
Vissoep, sopa de peix, is in Catalonië een klassieker. Net als in heel de mediterrane bocht, die loopt van Livorno tot aan Valencia.** In Catalonië wordt deze gemaakt met wit- of klipvis en vaak gevuld met schaaldieren. Een uitzonderlijk fijne soep is volgens Joan Roca, sopa de rap, gemaakt met het fijne vlees van zeeduivel. Je maakt deze soep enkel met zeeduivel, dit geeft een verfijnde smaak. Drink er een koel glas witte Penedès bij.
Nodig:
1 kg zeeduivel.
1 1/2 l water, Roca gebruikt mineraalwater, gezien de kwaliteit van het Spaanse water.
2 middelgrote uien, gesnipperd
2 grote sappige tomaten
peterselie
4 knoflooktenen
een handje amandelen
1 snee oud brood, het kruim
zout & peper
olijfolie
Bereiding:
Maak de zeeduivel schoon, verwijder ingewanden, schubben en huid. Snijd de vis in 4 grote stukken en doe deze met koud water in een pan. Breng aan de kook en laat het geheel een half uur koken op zacht vuur. Verwarm wat olie in een andere diepe pan en fruit daarin de gesnipperde uien kort aan. Voeg als de uien mooi glazig bruin zijn de tomaten in stukjes toe en roer totdat de tomaat is opgelost. Haal de stukken vis uit de bouillon, zeef de bouillon en voeg toe aan de pan met het tomaat/ui mengsel. Pluk het visvlees van de graten en voeg deze toe aan de soep.. Maak de soep op smaak met wat peper en zout. Hak de amandelen en peterselie fijn, snijd de knoflooktenen in stukjes en verkruimel het brood. Maak hiervan in een vijzel of met de staafmixer de picada voor in de sopa. Voeg als vocht een lepel soep toe. Serveer de sopa de rap direct op een bord of in een kom een schep picada.
BON PROFIT!
foto: NORMAL van El Celler de Can Roca.
El Celler de Can Roca, Carrer de can Sunyer 48, 17007 Girona.
NORMAL, Plaça de l’Oli 1, 17004 Girona.
La cuina de la meva mare*, Joan Roca. (ISBN 9788499301761) is een uitgave van La Butxaca en is te koop voor € 9,95
Gereons Mag lente-editie 2024. Het voorjaar staat weer voor de deur. GKT verheugt zich op altijd op het begin van de lente. Het ontluiken van de natuur. De zon, die voelbaar in kracht toeneemt. Het geeft een doenerige boost aan het leven. Ramen open, stof eruit, vrolijke bloemen naar binnen en het buitengebeuren op orde maken. Maar niet alleen rund ums Haus dient de lente zich aan. Bij uitstek is het de tijd, om op pad te gaan met je benenwagen of al dan niet elektronische fiets. De paden op de lanen in. Naar tentoonstellingen, fris lente eten en nieuwe ontdekkingen. GKT nam dit jaar al twee maanden een voorproefje in Occitanië, waar de lentevibes al wat eerder zijn te proeven. Mocht je nog geen plannen hebben voor de meivakantie? De Bitterois en de Aude zijn zeker de moeite waard. En wil je wat meer temperament? Dan is de Roussillon, onder het wakend oog van de berg Canigou de streek voor jou. Een nieuwe Gereons Mag, de lente-editie, neemt je deze keer mee naar Moldova, maakt arroz con pollo van één van de leden van de gay cooking club, GKT zoekt inspiratie voor de tuin op en maakt mixen van Caroline Wimmers zonder MEUK. By the way, degene, die een leuke mix inzendt in een commentaar onder deze blog kan haar nieuwe boek winnen. GKT verdiept zich in een gedicht van Jan- Simon Minkema, Maakt pasta van een dorpsgenoot met truffels uit de Aude. Er is kunst uit Narbonne en Perpignan, een recept van René Meesters voor boles de picolat, brocante uit Béziers, fotografie van Cathérine Cuartero en vismousse uit de Ardennen. Wat GKT betreft wordt het een goedgevulde lente. Hey ho, let’s go!
foto: haussez les couleurs in St. Chinian.
foto: Provençaalse jeannette dans le sable.
Fotografie van Cathérine Cuartero. Vrijdagavond in de mooie mairie van wijnstadje Saint Chinian. Hier werd de expositie haussez les couleurs geopend met de mooie foto’s van Catherine Cuartero. Voor haar prenten deed ze inspiratie op in Normandië, de streek rond Béziers, Marokko, Mexico, BCN en Zuid Frankrijk. Bijzonder kleurrijk en met oog voor detail. Waar te zien? Tot en met eind maart te zien in de Jules Verne mediathèque van Saint Chinian, Grand Rue 1. Vergeet ook niet de entree van dit stadhuis te bewonderen. En de bijzondere duiker.
foto: Jules Verne duiker bij de ingang van de mediathèque van St. Chinian.
foto: wit uit Moldova.
foto: één van de lunchcreaties uit de kueken van Van Oost.
Moldavische wijnen. Als GKT aan Moldavië denkt is het vaak aan de briljante Eurovisie inzending “hey ho here we go…” Maar er is meer onder de Balkan zon.Het is alweer een tijdje geleden, dat GKT aanschoof voor een lunch in de brasserie van het Pillow’s hotel aan het Oosterpark. Pitch PR verzorgde samen met MV Cees van Casteren en sommelier Saskia van restaurant Van Oost een parade van pareltjes uit het Oost Europese Moldavië. Proeven van gerechten en matchen met wijnen uit dit land. Een onbekend land nog, maar als het aan Moldavië ligt, staan ze weer snel op de kaart in Nederland. Laten we het terug van weggeweest noemen, want het land is een oud en gerenommeerd wijnland. Er werden aan de koninklijke hoven in Europa in de 19e eeuw heel wat Moldavische wijnen geschonken. Maar terug naar nu: de USSR tijd ligt ver achter de wijnmakers en er worden meer en meer internationale rassen geteeld. Naast de nog veel gebruikte inheemse rassen en rassen uit de Kaukasus. Op de keper beschouwd zijn het de inheemse druiven,(zoals feteasca alba, feteasca regala, feteasca negra en rara neagra die deze wijnen spannend maken en zodoende een asset kunnen vormen voor meer export, denkt GKT.Wie weet vallen deze fijne wijnen binnenkort ook in Nederland te proeven voor een groter publiek.
Video: Zdob și Zdub & Advahov Brothers – Trenulețul, the train.foto: arroz con pollo van Bas.
RECEPT voor éénpansgerecht. Bas van Montfrans verrast de leden van de gay cooking club op Facebook telkens weer met leuke recepten. In deze editie van Gereons Mag zijn recept voor een Spaans eenpansgerecht met kip en rijst, ook wel bekend als “arroz con pollo”
Nodig:
500 g kipdijen of kipdijfilet, in stukken gesneden
1 kopje ongekookte paellarijst
1 ui, fijngehakt
2 teentjes knoflook, fijngehakt
1 rode paprika, in blokjes gesneden
1 tomaat, in blokjes
handvol diepvries doperwten
1 kopje kippenbouillon
1 tl gerookt paprikapoeder (pimentón)
zout en peper naar smaak
olijfolie
citroenpartjes voor garnering
Bereiding:
Verhit olijfolie in een paellapan of grote pan op middelhoog vuur. Bak de kipdijen tot ze goudbruin zijn. Haal ze uit de pan en zet opzij. Voeg meer olie toe en bak de ui en knoflook tot ze zacht zijn. Voeg de paprika en tomaat toe, roerbak tot ze zacht zijn. Voeg de paellarijst toe en roer goed om deze te bedekken met olie. Giet de kippenbouillon in de pan. Voeg gerookt paprikapoeder, en eventueel zout en peper toe. Roer goed door. Leg de kipdijen terug in de pan en voeg de doperwten toe. Laat sudderen tot de rijst gaar is en de kip volledig is gekookt. Serveer met citroenpartjes voor een verfrissende smaak. ¡Buen provecho!
foto: le gîte met zicht op het heerlijke zwembad.
foto: les yuccas.
De meivakanties komen eraan! Les Yuccas, Un petit coin du paradis kun je het noemen, deze heerlijke gîte in een oud wijnboerenhuis in Cazouls lès Béziers. Een fijn klein appartement met privacy en zicht op de mooie tuin met een zwembad, waar GKT tot verbazing van de eigenaar elke dag in zwom. Voor Zuid Franse begrippen een koude bedoening. Hartelijke ontvangst door gastvrouw Cathy, die ervoor zorgt, dat het je aan niets ontbreekt en veel leuke tips geeft voor uitstapjes in de omgeving. Van wandelen in de bergen tot markten vol brocante. Of bezoek eens een wijndomein. Ook zin om er eens uit te zijn. Boeken kun je hier.
foto: à brocante Béziers.
A brocante Béziers. Het gonst in de faubourg van Béziers. Die wordt na jaren verwaarlozing onder handen genomen. En op niet mis te verstane wijze. De verderop gelegen 9 sluizen van Fonserrane liggen nu te schitteren in een mooi park, dat je in 20 minuten lopen vanuit de oude stad bereikt. In de bovenstad en rond de Pont Vieux gonst het van de opknapactiviteiten. Zelfs gentrificatie. Ga Béziers, de oudste stad van Frankrijk. eens verkennen!
foto: pont vieux en zicht op de acropole.
Midden in de faubourg ligt à Béziers brocante, een initiatief van vier brocanteurs, waaronder meubeldeskundige en vriend Mathieu. Hij tovert door middel van zandstralen oude meubelen om tot nieuwe parels voor je interieur. Ook de bric-à-brac is de moeite waard. GKT kon het niet laten twee cochonneries te kopen in de vorm van een piraatvarken en een cochonailleschaal. Maak eens de wandeling via de pont vieux van boven naar beneden of andersom en bezoek dit walhalla voor brocante- adepten!
Spice it up, zonder MEUK met Caroline Wimmers, de huismanager. Spice it up zonder MEUK is een bijzonder origineel boek, omdat het uitgaat van kruidenmixen, die je zelf thuis maakt. Het voordeel is, dat je de zoutpot kunt laten staan, niet meer afhankelijk bent van non descripte mixen vol additieven in de supermarkt en je geld bespaart. Huismanager Caroline ging ermee aan de slag en het resultaat is een praktisch boekje met 25 kruidenmixrecepten, telkens vergezeld van een recept. Voor deze lente-editie ging GKT aan de slag met de Hollandse bami kruidenmix. Voor een lekker bordje bami na al die buitenactiviteit. Wat GKT trouwens leuk vindt, is, dat hij van Caroline Wimmers een exemplaar mag verloten. Daar moet je als lezer van deze blog wel wat voor doen, namelijk je eigen originele kruidenmix plaatsen in een reactie onder deze editie. Kopen kun je je het boek natuurlijk ook. Alle informatie vind je hier.
foto: de huismanager dans les tomates.
RECEPT voor Hollandse bami.
Bami kruidenmix van Caroline:
2 tl gemalen koriander
2 tl paprikapoeder
1 tl gemalen komijn
1 tl knoflookpoeder
½ tl uienpoeder
½ tl gemalen gember
¼ tl zwarte peper
¼ tl chilipoeder
¼ tl zout (additioneel)
Gebruik van de Hollandse bamikruidenmix ongeveer 2 à 3 theelepels per 300/400 gram gekookte bami.
Hollandse bamischotel.
Nodig:
250 g bami of andere noedels
2 kleine kipfilets in blokjes
2 el soyasaus (GKT vond zoutarme bij de Carrefour)
2 el oestersaus
2 tl bamikruidenmix
2 teentjes knoflook geperst
1 ui fijngehakt
1 rode paprika in dunne reepjes
1 wortel in dunne plakjes
100 g spitskool in fijne reepjes
olie
peper & zout. (additioneel)
100 g cocktailgarnalen (extra tip van GKT)
Ter garnering kun je wat lente-ui in ringetjes of gebakken uitjes toevoegen.
Bereiding:
Kook de bami volgens de instructies op de verpakking. Giet af en speol na met koud water en laat de bami afkoelen. Verhit de olie in een grote pan of wok. Voeg de ui en knoflook toe en fruit deze kort aan. Voeg de kleine stukjes kipfilet toe met de bamikruidenmix en eventueel wat zout. Bak het geheel kort aan. Roerbak de groente mee voor ongeveer 3 à 4 minuten. Maak het geheel af met soya- en oestersaus. Tot slot bak je kort de afgekoelde bami mee en voeg je de gepelde garnalen toe. Serveer de Hollandse bami direct op borden en gearneer met wat lente-ui. Succes!
foto: word een TOP tuinier!
Tuinieren met Good Cook. Lees dit boek en word een TOP tuinier. Op 2 februari, is het Maria Lichtmis, in Frankrijk heet die dag La Chandeleur of pannenkoekendag. Het markeert in de Midi het einde van de Kerstperiode en het begin van het zaaiseizoen. Dat ziet GKT op het ogenblik volop om zich heen hier in de Hérault. De wijngaarden worden aangepakt, er worden akkers geploegd en mondjesmaat zag je de eerste klanten in het tuincentrum met perkgoed sjouwen. Geldt in Nederland het adagium kerstboom eruit, groene plant erin. Hier gaat men al aan de slag met wat buitengoed om de boel op te vrolijken. Zelfs de gemeente heeft op het plein voor de abdij de bakken met maartse viooltjes gevuld. GKT kon het gisteren ook niet laten en er staan nu primula’s te glunderen in de vensterbank. De lente komt eraan. Begin hier met tuinieren. Lees meer.
Lees dit boek en word een TOP tuinier is een uitgave van GOODCOOK.
foto: George Beentjes op de achterkant, foto van René Zuiderveld.
De Bokser. Een gedicht geschreven door Jan-Simon Minkema voor zijn muze George, die naast pianist ook bokser is. Het komt uit de bundel In mijn ogen, waar Minkema zich afvraagt of een man ook muze kan zijn. Dat dit een retorische vraag is, lees je in zijn bundel In mijn ogen uit 2023.
DE BOKSER.
Verliefdheid slaat hij van zich af
met ferme rake klappen.
Verliefdheid voelt voor hem als straf,
hij heeft goed leren trappen.
Verliefdheid breekt bij hem geen lans,
want hij wil overwinnen.
Verliefdheid krijgt dus nooit een kans,
gewoon niet aan beginnen.
Verliefdheid is een lastig kreng,
een rotmug in de zomer.
Verliefdheid is verwarrend eng,
toch blijft hij ergens dromer.
Verliefdheid op een man als hij,
Die net zo goed kan vechten,
Die geeft hij maar wat graag partij.
Maar ja, dat stomme hechten.
Gedicht uit de bundel In mijn ogen van Jan- Simon Minkema.
foto: spaghetti met truffel van Paolo.
Truffels uit de Aude. Het zwarte goud van de markten in de Aude.Het is dit jaar een moeilijk seizoen in deze regio. De aanhoudende droogte in de Languedoc eist zijn tol dit jaar. Toch valt er op truffelgebied veel te beleven, vindt GKT, in de Minervois. Er zijn in maart nog enkele markten te bezoeken en je kunt altijd terecht bij Maison Occitan in Villeneuve Minervois. Of als je in de buurt bent, 23 maart a.s. op de grote laatste truffelmarkt is van dit seizoen. Meer over truffels in de herfsteditie 2024.
Spaghetti met boter en verse truffel van Paolo. Tijdens de zoektocht naar een stek onder de Occitaanse zon troffen wij, al kijkende naar een huis in een straatje Paolo en zijn man uit Los Angeles. Een toevalstreffer uit de boeken, want via hem leerden wij iemand in ons huidige dorp kennen, wat uiteindelijk leidde naar ons huidige onderkomen. Paolo is een virtuoze kok en kookte in Californië heel wat af voor bekende gasten, waaronder een Amerikaanse president. Tegenwoordig verwent hij in zijn charmante Franse huis vol prachtige trouvailles van brocantes zijn gasten. Onlangs genoot GKT bij Paolo van boeuf bourguignon à la Julia Child en een pannacotta casalinga. Pure verwennerij. Net als onderstaande truffelspaghetti.
Nodig:
300 g spaghetti
1 mooie truffel in plakjes en wat schaafsel voor de boter.
1 teentje knoflook geperst
peper en zout
flinke klont boter
gehakte peterselie voor de kleur
Bereiding:
Kook de spaghetti beetgaar volgens de instructies op het pak. Smelt een klontje boter in een koekenpan en fruit kort het geperste teentje knoflook, voeg nog wat boter toe en het truffelschaafsel. Maak op smaak met wat peper en zout en doe de spaghetti erbij. Roer de gehakte peterselie erdoor en meng het geheel goed. Dek kort af om de truffel in te laten trekken. Serveer direct in diepe borden, een dot olijfolie van Oulibo erop en tot de dunne plakjes truffel als afsluiter.
Paolo drinkt bij deze traktatie graag rood van Sardinië, gemaakt van de cannonau druif.
foto: één van de werken van Wong.
Nieuwe tentoonstelling in het Van Gogh Museum. Vanaf 1 maart is in het Amsterdamse Van Gogh Museum de tentoonstelling Vincent van Gogh, painting as a last resort te zien. Het is de eerste overzichtstentoonstelling met werken van de Chinees-Canadese kunstenaar Matthew Wong (1964-2019) op Europese bodem. Werken, die stralen, kleurrijk zijn en heel expressief. Het werk van Wong laat een sterke persoonlijke en kunstzinnige band zien met de werken van Vincent van Gogh, die hij als één van zijn grootste bronnen van inspiratie zag. Voor meer informatie en kaartjes ga je naar de site van het Van Gogh Museum.
foto: bubbels van le petit béret bij Carrefour.
NO & LO in Frankrijk, Een bijzonder palet. Op zoek naar alcoholvrije alternatieven voor wijn in Frankrijk. GKT vindt het maar moeilijk. Daar waar je in Nederland prima alternatieven vindt in het supermarkt schap van veelal Duitse of Spaanse makelij, is het bij de Franse supers tobben. Veel Jip en Janneke-achtige bubbels, die eigenlijk geen wijn zijn, maar limonade. Dat lees je in de declaratie achterop. Gedealcoholiseerde wijn en wijn met minder alcohol zie je nauwelijks in de schappen. Het verbaasde GKT, dat er zo weinig van is te krijgen in de winkels. Dat terwijl 29% van de Franse consumenten op zoek is naar alcoholvrije alternatieven. Vlakbij hier in Puisserguier zit een “wijn” chateau, Le Petit Béret, dat zich geheel richt op alcoholvrije wijnen en dranken. Ze timmeren daar in heel Frankrijk behoorlijk mee aan de weg. GKT denkt dat de bestaande regelgeving een rol speelt. Ten eerste is er de botsing tussen de definitie van wijn als gefermenteerde drank en alcoholvrij. In Frankrijk is wijn pas wijn als er alcohol fermentatie heeft plaatsgevonden, maar ja als je de alcohol daarna eruit haalt, blijft er alleen een gefermenteerde drank over. Dat is geen wijn. Reden twee is, dat veel wijnproducenten vrezen hun IGP of AOP status te verspelen met alcoholvrije wijn, want er bestaan geen criteria voor toegestane druivenrassen. Ook verlies je je bio-certificatie. Al met al moet je dus een behoorlijke dare devil zijn om wijnstokken aan te planten, om geen wijn te maken. Dat is denk ik voor veel boeren een brug te ver. Voorlopig haalt GKT de bubbels maar aan de andere kant van de Pyreneeën of importeer ik zelf de prima ¡HOLA! cava vanuit Nederland. Wordt vervolgd.
foto: cover Cuisine ardennaise.
RECEPT. Forel terrine uit de Ardennen.
Nodig:
500 g filet van een grote zalmforel zonder huid en graten.
500 g filet van forel met wit vlees.
3 eieren
50 g crème fraîche, volvet
30 g boter
zout en peper
Bereiding:
Snijd de zalmforel in filets. Doe het vlees van de kleine witte forellen in een blender, zonder vel, graten en hoofden en pureer kort, Scheid de eieren, voeg de dooiers en crème fraîche toe aan de gepureerde forel. Maak op smaak met wat peper en zout. Klop de eiwitten op en voeg deze toe aan de farce. Smeer een kleine vorm in met wat boter en bekleed deze met de dunne zalmforelfilets. Vul de rest op met de farce en vouw dicht. Bedek met folie en laat de terrine au bain-marie 40 minuten bakken in de oven. Laat de terrine afkoelen en serveer deze op een bordje met roze zalmeitjes en een lik mayonaise.
foto: de kunst van Coderch & Malavia.
Kunst in Narbonne. Het loont altijd de moeite, om het paleis van de aartsbisschoppen in Narbonnen binnen te stappen. Tegenwoordig is dat het gemeentehuis. Regelmatig vinden hier mooie tentoonstellingen (vaak gratis) plaats in één van de zalen van dit historische gebouw van . Met allerlei onderwerpen. Zo bezocht GKT in oktober 2023 een expositie over middeleeuws Narbonne in stripvorm en was er vorige lente een overview van de textielindustrie en kleding in de Middeleeuwen te zien. Blij verrast werd GKT door de sculpturen tentoonstelling Millenium, die nog tot en met Pasen is te zien. Beelden in allerlei maten van het Spaanse tweetal Coderch & Malavia.
foto: Perpignan is een klein Barcelona.
Perpignan, la Catalane. GKT gaat, ik vertelde het al eerder, regelmatig even naar Perpignan. Nog even je bent op het Iberisch schiereiland. Zo voelt de sfeer ook aan in deze stad met een vleugje Catalunya. De zinderende stad Perpinyà. (warmste stad van Frankrijk) Stad van de rugbyploeg, de Arléquins, die meerdere keren nationaal Frans kampioen werden. Dan wordt er meteen gefeest. Koffie in de Halles de Vauban, Vrolijke street art, die GKT graag vastlegt. Lunch bij Café de la Bourse met een fijn ménu du jour. Struinen door de oude stad met opmerkelijk veel leuke designwinkels. Kleurrijke Catlaanse gestreepte stoffen. Maar…. er is ook een andere kant. Loop je richting de markt van Cassanyes, dan betreed je een hele andere wereld, die van de zigeunerbevolking van deze stad. Ga daar eens kijken en vorm je oordeel. Meer over Perpinyà vind je hier.
foto: de besneeuwde Canigou vanuit Rivesaltes.foto: boles de picalat van René, de schrijver van het eten is klaar.
RECEPT van René Meesters, boles de picolat uit de Roussillon.
Roussillon, ook wel Frans Catalonië genoemd ligt tegen de Pyreneeën aan. Zo voelt de sfeer ook aan in deze streek. Catalaans! De prachtige Côte Vermeille met het schilderachtige Collioure, plaats van Matisse en consorten. Een explosie van kleur. De mooie brede stranden met zicht op het gebergte. De Mont Canigou als top erboven uit stekend . De heilige berg van alle Catalanen aan beide zijden van de grens. Dessertwijnen uit Banyuls en Rivesaltes. Tapas, zoals in dit recept van René Meesters.
Nodig:
700 g gehakt (half-om-half) 1 ei 50 gram bloem 2 uien 2 teentjes knoflook 1/2 bosje verse koriander of platte peterselie 250 gram groene olijven 100 gram eekhoorntjesbrood (of gedroogd eekhoorntjesbrood of champignons) tomatenpuree, olijfolie, zout, peper.
Bereiding:
Reinig het eekhoorntjesbrood of week ze als ze gedroogd zijn. Hak één ui zeer fijn samen met een teentje knoflook en de koriander (of peterselie). Voeg zout en peper toe en meng met het gehakt en het ei. Maak kleine balletjes, Rol door de bloem en bak bruin in olijfolie. Houd warm. Snipper ook de overgebleven ui en de knoflook en fruit dit aan in olijfolie. Doe ook de tomatenpuree en een half glas water in de pan. Laat gedurende 15 minuten sudderen (voeg eventueel een kleingesneden winterwortel toe). Voeg dan de gehaktballetjes, het eekhoorntjesbrood en de groene olijven toe. Doe er zoveel water bij dat de balletjes net onder staan, voeg zout en peper toe, doe de deksel op de pan en laat dit gedurende 45 minuten stoven. Doe er naar smaak kruiden bij. Als volledige maaltijd worden boles de picolat meestal geserveerd met witte bonen. Meer leuke verhalen over de Franse avonturen van René Meesters vind je op het eten is klaar
foto: elk voorjaar maakt GKT deze foto in de haven van Grau d’Agde.
Tot zover de lente-editie 2024 van Gereons Mag. GKT gaat eens hard mindmappen over de zomereditie, met als thema vakantie en eten! Voor nu alvast een mooie goene lente en Vrolijk Pasen!
Noot: de lente-editie 2024 van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Cathérine Cuartero, Pitch PR, wines of Moldova, gîte les Yuccas, à Béziers brocante, Béziers Mediterranée, Caroline C. Wimmers, GoodCook, RHS, Jan-Simon Minkema, Paolo Sacca, Coeurs d’Óc, Van Gogh Museum, Marmiton, Éditions Bonneton, Coderch y Malavia, René Meesters, hetetenisklaar.com, gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
DOOR73. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. Twee vrienden, die elkaar hebben ontdekt in de keuken. Eerst in het pittoreske Zeeuws Vlaanderen, later verder samen in het restaurant OAK en nu separaat in DOOR73. Je zou deze twee bijna een culinaire tweeling noemen, die veel gemeen hebben. Vooral fusion eten. Ballardin door zijn Italo-Braziliaanse roots en Ivanidis door zijn Kretenzische. De twee heren zijn behalve goede vrienden ook concullega’s aan het fornuis. Na jaren samenwerking werd het tijd voor Eric Ivanidis om zelf aan het roer te staan. Met de onverlate steun van Ballardin. Resto DOOR73 werd geboren in het Gentse. Ze combineren hun vriendschap en foodvibes hier met cocktails, hapjes, shared dining en heerlijke gerechten. Mediterrane gerechten met Zuidamerikaanse vibes en Aziatische kruiding. En dat verhaal vertellen ze samen in dit nieuwe kookboek, waarin je de weerslag vindt van hun symbiose. Een vrolijke, maar ook spannende fusionkeuken, waarin wereldwijde stijlen elkaar ontmoeten.
foto: het motto van de twee vrienden.
DOOR73. GKT is vooral onder de indruk van de moderne Griekse keuken. Ivanidis geeft de thuiskeuken van zijn moeder een nieuwe schwung. Denk aan de tzatziki van rode biet. Gemaakt met zijn gulle Griekse roots. Maar behalve modernismen, draait Ivanidis zijn hand ook niet om voor een traditionele kalitsounia taart. De Zuidamerikaanse touch vind je in een Peruviaanse tiradito de pescado. Hierin vermoedt GKT de hand van vriend Marcelo. Tarama in een nieuwe versie komt aan bod, in een moderne setting, gevolgd door moussaka. Maar ook een recept voor het voorjaar in de vorm van gebarbecuede lentekip. Je kun bij Door73 dus alle kanten op.
foto: cover DOOR73.
Net als het eerder door mij besproken boek OAK is ook DOOR73 weer een inspiratievol kookboek geworden, waarin de vriendschap en liefde voor goed eten van afspat. Het brengt GKT in ieder geval weer op genoeg (al dan niet zoutarme) ideeën voor 2024. Een mooie aftrap van dit nieuwe jaar.
Over OAK: “de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.”
DOOR73. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. (ISBN 9789401492669) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 34,99.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag art de vivre editie. GKT is neergestreken in een dorp de Hérault, een stukje Zuid Frankrijk met in het voorjaar velden vol rode klaprozen en ontbottende wijnstokken. Op elke hoek valt hier wat nieuws te ontdekken. Deze editie van Gereons Mag wil daar wat art de vivre aan toevoegen, met recepten van Marcelo Ballardin, Oded Oren en een feestelijke Napoléon taart. De dorstige mens wordt gelaafd met de bio rosé van Mouton Cadet. (die ik overigens ook hier bij de lokale supermarkt aantrof) Dit wil niet zeggen, dat er geen lokale wijnen worden gedronken, want de Hérault is het hart van het grootste wijngebied ter wereld, met een keur aan prachtige wijnen. Op 11 mei gaat GKT hiervoor naar domaine Castan, een bio wijnproducent, die in de zomermaanden speciale wijnspijsavonden organiseert. Dus mocht je in de buurt van hun domaine op vakantie zijn.
foto: les volet bleus in Cazouls.
De art de vivre editie staat ook in het teken van het voeden van de geest. Het mooie boek Smaakpalet van de Lage Landen van Janny van der Heijden ging mee op reis en ligt nu in afwachting van recensie op het nieuwe Franse werkbureau van GKT. Ik ging op bezoek in Cazouls, een heerlijk Occitaans dorp, centraal gelegen tussen de wijngaarden en de Middellandse Zee. Hier kun je verblijven in de gîte of de chambre d’hôtes van gastvrouw Cathy.
foto: Vermeer style door Vinissima.
Speciaal ter gelegenheid van de nieuwe tentoonstelling van Johannes Vermeer in het Rijksmuseum maakte Ingrid Larmoyeur van vinissima digitale schilderijen met behulp van kunstmatige intelligentie (AI art, ofwel artificial intelligence art). Zij zegt hierover: “Ik heb in dit geval naast wat trefwoorden als “green pink and purple”, “detailed” en “digital painting” als thema opgegeven: “A cosy dinner at home with two women, in the style of Johannes Vermeer”. Een leuk experiment, dat GKT ook een keer gaat proberen.
foto: cover OAK van Mercelo Balalrdin.
Recept uit OAK: Bloemkool met miso.
Dit bloemkoolgerecht is bij OAK een vegetarische klassieker geworden. Mensen verwachten niet , dat bloemkool een spannende groente is en zo vol smaak zit. Een prima gerecht om zelf thuis te maken.
Nodig:
1 bloemkool
350 g dashi:
2 l water 60 g gedroogde kombu ( Japans bruinwier)
50 g mirin
50 g rijstazijn
200 g boter
voor het misoglazuur:
100 g zoete miso
100 g sojasaus
100 g sake
100 g mirin
25 g suiker
Bereiding:
Maak eerst de dashi. Breng 2 liter water aan de kook in een grote pan naar een temperaturr van 70 graden. Leg vervolgens de kombu in het water en laat 45 minuten in het water van 70 graden weken. Giet de kombu door een zeef. Meet 250 ml van de vloeistof af. Voeg de mirin, rijstazijn en boter toe en mis alles tot een gladde massa. Laat de dashi afkoelen en bewaar deze in een afsluitbare pot in de ijskast.
Laat in een grote pan met voldoende water de bloemkool zachtjes koken tot hij zacht, maar niet helemaal gaar is. Haal de bloemkool uit de pan. Leg hem in een braadslee. Verwarm de oven voor op 200 graden en zet de braadslee met de bloemkool in de oven tot hij helemaal gaar is. Zet de bloemkool hierna apart.
Zet voor het garnituur een pan met de zoete miso, soyasaus, sake, mirin en suiker op een matig vuur. Roer goed door en zet het vuur lager totdat het mengsel een mooie glns heeft. Zet de bloemkool 8 minuten in de oven (nog steeds op 200 graden), om weer warm te worden en bdruip hem elke twee minuten met de warme misoglazuur. Leg de bloemkool daarna op een grote serveerschaal. Verwarm de eerder gemaakte dashi en geef deze bij de bloemkool.
foto: bloemkool met miso van OAK
foto: geitenbrie van Alphenaer uit de foodybox lente.
Wat doet kaas uit het Brabantse Alphen in de Languedoc? Onderweg naar het Zuiden neemt GKT altijd een picknick mee, om die tijdens de lunch te verorberen bij een mooie stek, zoals bij de brug van Eiffel in het departement Cantal. Gelukkigerwijs lag in de ijskast nog een stuk gietenbrie van Brabantse kaasmaker Alphenaer. Prima op brood. By the way, het laatste stukje diende bij aankomst in de Languedoc als afsluiting van de eerste maaltijd. Meer over de familie De Jong lees je hier.
video: grand site de France, Eiffelbrug over de Cantal.
In mijn ogen, de nieuwe dichtbundel van Jan- Simon Minkema. Creatieve duizendpoot Jan- Simon schreef een bundel, geïnspireerd op zijn muze George. Kan een man een muze zijn? “Jazeker!” De gedichten, die de schrijver wijdt aan zijn muze spreken voor zich. Een dichtbundel, zwarte kaft, met foto’s van zijn muze in pak en als bokser. Eén foto is van de hand van René Zuiderveld, de andere foto is van Hans Schellevis. Welke foto mogen jullie raden na lezing van de mooie gedichten.
foto: cover In mijn ogen, foto door Hans Schellevis.
GEDICHT uit In mijn ogen:
TEDERHEID.
Ik heb een woordje ingepakt
In kleurig cadeaupapier
Het straalt vooral bij oogcontact
Het schenkt liefde en plezier
Pak uit, deel uit, aan wie je wil
Mij heeft het dapper gediend
En is het leven koud en kil,
Houd dan tederheid te vriend.
foto: Napoleon taart uit Het plezier van echt goed koken.
Napoleon taart. GKT heeft het al enkele keren over het boek Het plezier van echt goed koken van Alice Zaslavsky gehad. GKT wil je dit recept voor een feestelijke mille feuille niet onthouden.
Nodig:
1 rol bladerdeeg van 375 g in delen geknipt
500 ml slagroom
100 g mascarpone
2 bakjes van ongeveer 150 g kant en klare caramel of caramel beurre salé de Bretagne uit een pot.
1 tl vanille pasta of essence
snuf sel de Guérande vlokken
geroosterd amandel schilfer
poedersuiker
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200 °C. Bekleed één of twee bakplaten met bakpapier en zet een of twee bakplaten als reserve opzij. Leg de uitgerolde plakken bladerdeel op de bakplaten, zonder dat ze elkaar overlappen. Prik met een vork gaatjes in het deeg. Leg een vel bakpapier en dek het bladerdeeg af met een bakplaat. Het bladerdeeg zal willen rijzen maar wordt hierdoor gehinderd en blijft plat.
Bak het bladerdeeg in het midden van de oven gedurende 30 minuten Haal de bovenste bakplaat en papier weg, Keer het bladerdeeg om en bak nog gedurende 10 minuten of tot je ziet, dat het helemaal goudbruin is gebakken. Haal het bladerdeeg uit de oven en laat het helemaal afkoelen.
Klop ondertussen de slagroom en mascarpone tot zachte pieken. Voeg hierna de caramel salé, vanillepasta en zout toe en klopt tot het mengsel stijf is. Snijd met een kartelmes zorgvuldig de randjes van het afgekoelde bladerdeeg af en snijd het bladerdeeg in drie gelijke stukken. Leg een stuk bladerdeeg op een platte schaal en schep hier iets minder dan de helft van de banketbakkersroom op. dek af met een tweede plak bladerdeeg en herhaal de laag banketbakkersroom end dek deze opnieuw af met bladerdeeg… Bewaar een beetje room voor een toplaagje. Rooster de amandelschilfers, laat afkoelen. Bestrijk het bovenste laag met wat banketbakkersroom en strooi hierover gelijkmatig de amandel bestrooi het geheel met poedersuiker. Zet de taart hierna minimaal een nacht in de ijskast.
foto: Mouton Cadet bio rosé tijdens de CPL 2023
Mouton Cadet, bio rosé, die ik proefde tijdens de culiperslunch. Van dit bekende huis uit de Bordeaux is nu ook in Nederland hun bio rosé te krijgen. Overigens spotte GKT deze rosé ook in de supermarkt in Capestang. Laat de zomer maar komen! Meer vind je op de site van Bordeaux wijnen.
video: Eén van de mooie 18e eeuwse salons van Musée hôtel Fayet in Béziers.foto: cover van het nieuwe boek Smaakpalet van de Lage Landen.
Smaakpalet van de Lage Landen. Janny van der Heijden dook in de wereld van stillevens en onze Nederlandse culinaire cultuur. Een boek waar zij jaren aan heeft gewerkt. Stel je voor de boomtown Amsterdam in de zeventiende eeuw. Het gonsde op markten, de grachten en in de pakhuizen. De burgerij werd rijker en rijker en liet dit graag zien aan anderen. Het genre stilleven van gedekte tafels met een keur aan heerlijk eten kwam à la mode. Ach, is er iets veranderd met alle influencers, die dagelijks hun maal posten op social media? Janny onderzocht de wereld van deze schilderijen en wat deze beelden zeggen over de Nederlandse culinaire cultuur. Een verrassing dit boek. Ook in de 17e eeuw kwamen producten van heinde en verre en dat liet de burgerij van Amsterdam graag zien. Er valt veel uit te leren en te verhalen, maar daarover in mei meer op GKT.
foto: salade met pitten van Good4U.
Saladepitten uit de foodybox. Het was handig gebleken, de pitten van Good 4 U mee op reis te nemen. Ideaal voor over een Occitaanse salade. GKT gebruikte Garlic & Herbs versie. Prima product voor luie momenten en om je salade aan te maken.
foto: chambre d’hôtes Les Yuccas in Cazouls lès Béziers.
foto: mairie de Cazouls.
Chambre d’hôtes les Yuccas. In het najaar van 2022 verbleef GKT een lange tijd in de charmante gite van gastvrouw pur sang Cathy in Cazouls lès Béziers in de Languedoc. Een petit coin du paradis, zoals je dat in mooi Frans zegt. In februari 2023 had GKT wederom deze gîte geboekt, maar helaas op de avond van aankomst was deze nog bezet. Pas de soucis, inmiddels heeft het huis van de gastvrouw ook een fijne gastenkamer, ingericht met smaak door een bevriende brocanteur uit Béziers. Na een copieuze fondue vigneronne, sliepen wij heerlijk in deze chambre d’hôtes. Een aanrader. Boeken kun je via Airbnb of Booking.
foto: presentatie wijn uit de Lage Landen tijdens de CPL 2023.
Wijn uit de Lage Landen. Een reis langs de wijnmakers van Friesland tot ver in het Vlaamse Heuvelland. Bevlogen producenten zijn dagelijks bezig om in de weerwil van de uitdagingen van het klimaat van de Lage Landen mooie en vooral drinkbare wijnen te maken. En dat doen ze niet zonder succes! Meta van den Boomen schreef er een boek over. Zij geeft een gezicht aan deze beroepsgroep en gaat in op de smaken van de wijnen uit de Lage Landen. Van wijngaard, terroir tot druivenras, duurzaam of niet en het proces van wijn maken in de kelders. Begin deze zomer lees je over dit boek meer op GKT.
foto: Lillet rosé meets Van Gogh at SeaSpot.
LILLET apéro. Met dit aperitief uit de Bordelais ging GKT aan de slag voor een cocktail à la pulpe de clémentine.
Nodig:
5 cl Lillet rosé
10 cl tonic (light)
1/2 mandarijn gepureerd en gezeefd
1/2 mandarijn rest in geschilde partjes
salie
Bereiding:
Pureer de halve mandarijn met de staafmixer en zeef het sap door een theezeefje. Goed doordrukken voor de vezels. Schep de puree in een glas en vul aan met ijsblokjes. Giet 5 cl Lillet rosé in het glas en schenk hierover de tonic light of wat GKT persoonlijk lekkerder vindt bruisend mineraalwater. Garneer met een takje salie uit het veld en een geschild partje mandarijn.
foto: chraim uit OREN
RECEPT:Chraime saus uit OREN.Libische smaakmaker. chraime is een traditioneel Libisch visgerecht. Het woord chraime betekent pittig en deze saus past bij alles wat gegrild is en bij wat structuur en een beet heeft.
Nodig:
3 ½ el plantaardige olie
20 g knoflooktenen geraspt
1 ½ el zoet paprikapoeder
1 el gemalen komijn
1 ½ gemalen karwijzaad
1 tl pittig chilipoeder
1 tl fijn zeezout
125 g tomaten puree
400 ml water
25 ml citroensap
Bereiding:
Verhit de olie 2 4 3 minuten in een pan op een matig vuur. Fruit hierin gedurende drieminuten de geraspte knoflook. Voeg de paprikapoeder, komijn, karwij, chilipoeder en zout toe en draai het uur laag. Bak 3 tot 4 minuten rustig door, terwijl je roert. Voeg de tomatenpuree toe en blijf nog 2 minuten roeren. Roer een derde van het water erdoor, dan nog een derde en tot slot de rest van het water. Laat de saus hierna 35 minuten koken, tot hij scherp en kruidig is en de specerijen niet meer rauw smaken. Draai het vuur uit en maak de saus af met het citroensap. Laat de saus afkoelen en schep om in een schone pot.
foto: Korenveld met kraaien (1890)
Tot slot in deze editie van Gereons Mag, art de vivre editie:
Een nieuwe tentoonstelling in Het Van Gogh Museum. In het museum, dat dit jaar zijn 50 jarig jubileum viert, is vanaf 12 mei een grote tentoonstelling te zien over de laatste maanden van het het leven van Vincent van Gogh, Hij woonde tot zijn dood in 1890 in Auvers sur Oise. Een hele productieve periode, waarin hij zijn grootste meesterwerken maakte, zoals het beroemde Korenveld met kraaien. Meer informatie vind je hier.
Van Gogh in Auvers. Zijn laatste maanden is te zien van 12 mei t/m 3 september 2023.
foto: gestileerde koe in kunststad Pézenas.
De volgende editie van Gereons Mag komt vanaf het Noordzeestrand, alwaar in juni de alfresco zomer van start gaat. Stay tuned!
foto: zomer aan het Hollandse strand.
.
Noot: De art de vivre editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Terra Publishing, Lannoo,, Van Gogh Museum Amsterdam, Janny van der Heijden, Mouton Cadet, Jan-Simon Minkema, OAK, Kroonophetwerk,, GoodCook, chefkok Marcelo Ballardin, Côté SUD magazine, gite Les Yuccas, Cathy Baudet cuartero, Musée Fayet, Tourisme Béziers Méditerranée, gereonskeukenthuis-archief, Lillet, Pitch PR, Oded Oren, Ingrid Larmoyeur, Alice Zaslavsky en Gereons E&W.. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Catalaanse zomerwijnen. David Seijas, die tien jaar lang de mooiste wijnen serveerde in El Bulli in Roses, heeft dit voorjaar een fijne nieuwe lijn gelanceerd op de Benelux markt. Seijas was zo bevoorrecht, om in het restaurant van Ferran Adría de beste wijnen ter wereld te schenken, naar de mooiste wijnregio’s van Spanje en daarbuiten te kunnen reizen en de beste wijnmakers te ontmoeten. En dat in het kader van de geweldige keuken van El Bulli. Zijn passie was en is nog steeds het lekkerste eten te combineren met de fijnste wijnen. Meer lees je op de site van Gallina de Piel.
foto: Blanco Ikigall uit D.O. Penedès.
Deze passie zette hij voort met Gallina de Piel wijnen, opgericht in 2017 na het kippenvel moment, dat hij beleefde tijdens zijn eigen eerste oogst in 2016. Gallina de Piel dankt zijn naam aan een verspreking van Johan Cruyff. David Seijas is een groot afficionado van Barça. Cruyff zocht naar het woord kippenvel, maar maakte daar per ongeluk kip van vel van. Gallina de Piel Wines produceert wijnen in samenwerking met de beste oenologen, in verschillende regio’s van het Iberisch schiereiland. Alle wijnen worden gemaakt van lokale druivensoorten.
foto: rosé Pinkgall uit Navarra.
Catalaanse zomerwijnen. Wijnen van David Seijas zijn gezien hun kwaliteit niet onbekend gebleven. Zij staan op de wijnkaart van o.a. Rijks en Spectrum in Amsterdam. Gereons Keuken Thuis was de gelukkige om een doos met hun mooie rosé, wit en rood te ontvangen van Pitch PR. Een witte Penedès, Ikigall, een kloeke rosado uit Navarra, Pinkgall (nee dat is niet Catalunya) en rood uit de Empordá met de naam Roca del Crit. Allemaal wijnen met een verhaal, want daar houdt Seijas van. Net als de vrolijke, gestyleerde en Catalaanse etiketten.
De wijnen van Gallina de Piel worden exclusief voor Nederland en België geîmporteerd en gedistribueerd door de Zeeuws-Vlaamse wijnkoper Herman Wines uit Axel. Op hun site vind je meer info over deze Catalaanse zomerwijnen.
foto: Rood, Roca del Crit uit Empordá.
Meer lezen over zomerwijnen? Eind juni staat er weer een beeldblog op GKT, wijntour 2022, de zomerwijnen editie.
Over David Seijas: David is een échte ‘enfant terrible’ tot hij per toeval bij El Bulli (’s werelds beste Michelin driesterrenrestaurant) in het Spaanse Rosas terecht kwam in het jaar 2000. Hij was daar 11 jaar lang sommelier tot het sloot in 2011. In deze periode wint hij onder andere de titel ‘best taster in Spain’ in 2006 & ‘Premio Nacional de Gastronomía’ in 2011. Ook na die tijd was hij nauw betrokken bij elBulliLab. Momenteel is hij professor wijnkunde aan de universiteit, full time FC Barcelona fan, wijnschrijver & wijnrecensent én maakt hij zijn eigen wijnen onder de naam Gallina de Piel Wines!
Noot: Alle producten, wijnen en andere zaken worden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Ikaria, een blauwe zone. Ικαρία is een groen eiland zo’n 19 kilometer ten westen van Samos. Het eiland dankt zijn naam aan Ikaros, die samen met zijn vader trachtte te ontsnappen van Kreta. Vader Daidalos was de architect van het labyrinth, dat koning Minos liet bouwen voor zijn zoon/monster de Minotaurus, half mens, half stier. Minos hield vader en zoon gevangen, om te voorkomen, dat het raadsel van het labyritnth bekend zou worden. Om te vluchten hadden Daidalos en Ikoaros zelfgemaakte vleugels omgebonden, gemaakt van was en veren. Daidalos vermaande zijn zoon niet te dicht bij het water, noch te dicht bij de zon te vliegen. Want het water maakt de veren zwaar en de zon doet de was smelten. En dat laatste gebeurde, want in zijn jeugdige onbezonnenheid vloog Ikaros te hoog richting de warme zon. De was smolt en de jongen stortte in zee en verdronk. Nog steeds draagt de zee tussen Kreta zijn naam, Ikarische Zee. Ikaros werd begraven op het eiland en sindsdien draagt Doliche (Δολίχη) de naam Ikaria. Een bijzonder eiland.
foto: Daidalos en Ikaros door Charles-Paul Landon (1799)
Tot zover de mythologie voor vandaag, want ook heden ten dage is Ikaria een bijzondere plek. Een zogenaamde blauwe zone, met een opmerkelijk hoog aantal gezonde honderdjarigen. Eén op de drie inwoners wordt zelfs ouder dan 90. Een bijzonder fenomeen, dat wordt toegeschreven aan gezonde plant based voeding, peulvruchten & bonen, dagelijkse fysieke beweging, middagdutjes en heel belangrijk sociale cohesie. Dan Buettner onderzocht Ikaria en andere blue zones en schreef er een mooi kookboek over. Ik besprak dit boek vorig jaar op Gereons Keuken Thuis.
De keuken van Ikaria wordt getypeerd door de klassieke Griekse drie-eenheid van citroen, olijfolie en zelf geplukte kruiden uit het struweel van het eiland. Buettner ging op pad met de 103 jarige Eleni, een kwieke vrouw. De blauwe zone Ikaria kent vele topingrediënten: Bonen & peulvruchten, venkel (vers en zaad0, wilde groente, citroenen vol sap, heldergroene olijfolie van eigen bomen, verse oregano (wat zou de Griekse keuken zijn zonder), honing, rozemarijn en tot slot salie. Van dit laatste kruid maakt men de plaatselijke thee, die naar zeggen de reden is voor het niet dementeren van de ouderen op Ikaria.
foto: kikkererwtensoep uit het Blue Zones kookboek.
Uit het Blue Zones kookboek een klassiek gerecht dat bijna in alle tavernas van het eiland op de kaart staat. Kikkererwtensoep met citroen en kruiden. Een fijn gerecht voor herfstige dage, zoals vandaag hier aan zee. Je kunt dit basisgerecht van Dan Buettner maken met gedroogde kikkererwten of kikkererwten uit blik. En er dan zelf met andere peulvruchten en kruiden een draai aan geven.
Nodig:
450 g gedroogde kikkererwten, een nacht geweekt
of 4 blikken/potten kikkererwten, uitgelekt
1 middelgrote ui, grof gehakt
2 tenen knoflook (door mij toegevoegd, ontbreekt in het boek)
1 laurierblaadje
100 ml extra vergine olijfolie en wat extra om erbij te serveren
peper en zout
sap van 3 citroenen
verse tijm, oregano en rozemarijn en wat rucola (toevoeging van Gereons Keuken Thuis)
Bereiding:
Doe de kikkererwten in een grote pan, giet er zoveel water bij, dat ze er net mee worden bedekt en breng het geheel aan de kook. Haal de pan van het vuur. Laat de kikkererwten uitlekken, spoel ze af en doe ze in een schone pan. Voeg de ui, knoflook (deze ontbreekt in de ingrediëntenlijst in het boek), laurierblaadje en olijfolie toe. Giet er zoveel water bij dat het geheel onder komt te staan. Breng aan de kook en laat ze twee uur zachtjes doorkoken, totdat de kikkererwten gaar zijn. (Bij blikerwten heb je slechts een half uur nodig). Haal de pan van het vuur, verwijder het laurierblaadje en maak de soep op smaak met peper en zout. Voeg bij het serveren het citroensap toen een scheut olijfolie naar smaak.
Garneer de soep met wat kruiden of een handje rucola. Kαλή όρεξη!
foto: cover Blue zones kookboek.
Over Ikaria: Eiland in de diepblauwe Egeïsche Zee. De meltemi wind verkoelt op hete zomerse dagen. Kikkererwten worden bereid op diverse manieren. Dille, munt en andere vers geplukte kruiden vormen samen met citroen en knoflook het smaakpalet. Citroen in de tomaat en orzosoep, venkelpastei en gevulde wijnbladeren ontbreken niet. Met avgolemono saus. Bonensalades. En voor de wintervoorraad. wordt alles gedroogd in de Helleense zon.
Blue Zones kookboek, 100 recepten om 100 mee te worden, Dan Buettner (ISBN 9789000371556) is een uitgave van Spectrum Lifestyle en is te koop voor € 25,00
Dan Buettner is ontdekkingsreiziger, fellow van National Geographic, prijswinnend journalist en auteur van meerdere New York Times-bestsellers. Zijn artikelen over de blue zones in The New York Times en National Geographicworden enorm goed gelezen. Inmiddels werkt hij met gemeentelijke organisaties en grote bedrijven in de VS om blue zones-projecten te initiëren, projecten met aandacht voor zowel een gezonde leefstijl als voeding. Hij was te gast bij The Today Show, Oprah, NBC Nightly News en Good Morning America, en keynote spreker bij TEDMED, Bill Clinton’s Health Matters Initiative en Google Zeitgeist. Zijn toespraak op het World Economic Forum in Davos in 2018 werd gekozen als ‘een van de beste van Davos’.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
