kunst Archives - Pagina 9 van 10 - Gereons Keuken Thuis

02/09/201510/02/2017

The Sketch- Book Cook.

foto: the Sketch- Book Cook

In 2010 richtten een broer en zus Nate Padavick en Salli Swindell “They draw & cook“, theydrawandcook.com op. Een site met de grootste collectie geïllustreerde recepten gemaakt door kunstenaars van over de hele planeet.

Door de jaren hebben hebben vele tekenaars op deze site een mooi portfolio opgebouwd. Hier wilden Nate en Salli iets mee doen. Ze hebben een aantal tekenaars geselecteerd. Van deze tekenaars verschijnen kleine handzame boekjes met dertig recepten.

Een van de bijzondere tekenaars is Dorine van der Vloodt, schoolvriendin van mij op Beekvliet. Ik had al vaker tekeningen van haar gezien op Facebook. Maar nu is er dan het Engelstalige The Sketch- Book Cook

Dorine groeide op verschillende plekken op deze aardbol op. De Canarische Eilanden, Afrika en Nederland. Zij begon te tekenen op jonge leeftijd. Ze verraste vrienden en familie met haar creaties. De geur van kleurpotloden en geïllustreerde boeken gaven haar de inspiratie.

Dorine studeerde af als kunsthistorica. Voor een museum zette ze de gehele collectie middeleeuwse juwelen op papier. Ze nam tekenlessen en tegenwoordig gaat Dorine nergens meer naartoe zonder schetsboek en potloden. Gepakt door het tekenvirus.

De tekenares brengt graag haar tijd door in haar keuken- en tekenatelier. Op deze wijze bereidt ze de maaltijden voor haar gezin en legt deze meteen vast in haar schetsboek. Dit alles onder het toeziend oog van kat Sam(bal).

Haar liefde voor lekker eten, vreemde invloeden en gezelligheid vormen de basis voor The Sketch- Book Cook. In mooie kleuren deelt Dorine haar favoriete recepten, een heerlijke lente salade, groens al het gras. Een auberginesalade met makreel, Vichysoisse met wortel. Pasta met artisjok. Zomaar wat vrolijke gerechten uit dit boekje.

Op een van de laatste bladzijden het bananenbrood. Die kende ik nog van zo’n 33 jaar geleden in huize van der Vloodt. Nostalgie dus.

Het boekje sluit af met omrekentabellen. Handig voor de Amerikaanse lezers.

Nu nog wachten op de Nederlandse versie.

The Sketch- Book Cook (ISBN 978151514219) 30 illustrated recipes by Dorine van der Vloodt is een productie van Studio SSS, LLC en is te koop voor $ 14,00 op www.amazon.com/Sketch-Book

21/08/2015

Foodblogevent augustus, schaamteloos genieten.

foto: la Poema de la Tierra.

Wat dat toch is in de Nederlandse cultuur? Dat er voor het werkwoord genieten altijd schaamteloos wordt geplakt. Geniet gewoon eens van wat je in je mond stopt, zonder je ervoor te schamen. Ach, het zal wel 400 jaar calvinisme zijn. Niet voor niets hadden in de zeventiende eeuw, onze Gouden Eeuw, schilderen met eten verborgen metaforen voor (zinnelijk) genot. Mijn vriend Jeffrey Greene wijdt er zelfs een heel hoofdstuk aan in zijn nieuwe boek. “The wild edibles” Genieten dient voorop te staan, niet de schaamte. Of je moet genieten van je schaamteloosheid, maar dat is weer een ander onderwerp. Niet het thema van het foodblogevent van deze maand augustus. Dat gaat gewoon over desserts. En als we het dan toch over schaamteloze desserts hebben. Eén van de leukste desserts, die ik mocht proeven waren de borsten van Venus uit het Dali kookboek. Les diners de Gala. Voor de gelegenheid presenteerde chefkok Dick Soek van de Piloersemaborg deze attributen van de godin als afsluiting van een Dali lunch op 10 december 2014. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/les-diners-de-gala/

Maar nu terug naar het foodblogevent. In Gereons Keuken Thuis worden wel desserts bereid voor gasten, maar zelf ben ik niet van de zoete afsluiting. Ik schreef hier al eens een heel verhaal over op mijn blog en in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. Daaruit haalde ik ook mijn inzending voor deze maand. Monte Bianchini, kleine bergjes van kastanjemeel met room. Als knipoog naar de komende herfst. En je moet er gewoon van genieten. Vooral niet met mate of schaamte, als je een zoetekauw bent.

Nodig (4-6 personen):

500 g ongepelde kastanjes

1 eetlepel venkelzaad

4 el warme melk

2 el suiker

3 el cognac of rum

4dl slagroom

1/2 eetlepel poedersuiker

cantucini

Bereiding:

Kerf de kastanjes in met een mesje. Breng een pan water aan de kook met een snufje zout en het venkelzaad. kook de kastanjes in een uur gaar. Giet de kastanjes af en laats ze afkoelen. pel de kastanjes en verwijder ook de vliesjes.Pureer de kastanjes met een fijne draaizeef of in de keukenmachine. Voeg de warme melk, suiker en cognac of rum toe.

Klop de slagroom met de poedersuiker lobbig.Vul de glazen onderin met 1 of 2 cantucini koekjes. Schep het kastanje mengsel erop en garneer met een flinke schep slagroom.

Ook kun je op een bodem van de koekjes er één berg van maken en er bovenop een flinke dot slagroom. Een echte Monte Bianco

04/08/2015

Foodparade, eten in de 17e Eeuw

Edelman van Goya #retratos.

Ik dwaal graag door musea met 17e Eeuwse schilderijen. De Eregalerij van het Rijksmuseum, de gildezaal in het Frans Halsmuseum of in het Amsterdam Museum. De gezichten van de gildemeesters of schouten bij nacht, die je aan kijken. Ik noem het selfies avant la lettre. Het was de beeldtaal van de Republiek. En nergens hadden mensen zoveel schilderijen in huis als in Amsterdam, constateerde een Franse reiziger al in het Amsterdam van de Gouden Eeuw. Op portretten worden hele verhalen verteld, over de mensen en hun leven. De blozende Hollandse koppen. De hipster, Hercules van Goltzius die ik fotografeerde in Haarlem of de edelman van Goya in het Rijksmuseum. Zij zijn soms de sterren van mijn serie #retratos op Facebook.

hipster Hercules van Goltzius

Ik fotografeer ook graag schilderijen met tafeltaferelen. Om te ontdekken, wat en hoe men at in de rijke Republiek. Vis, citroenen, maatjes peper, gerookte makreel, kreeft, Hollandse kazen en oesters. deze laatste als symbool van de zinnelijkheid of ondeugd in het land van Calvijn. Vandaag een foodparade, eten in de 17e eeuw. Nu doen we het met onze mobiel, destijds werden foodplaatjes geschoten met het penseel. Er is nog niet zoveel veranderd.

De tafel in de gilde zaal van het Frans Halsmuseum in Haarlem. De heren zaten aan aan wel gevulde schalen vol lekkernijen.

Een bacchanaal voor de god van de wijn. In het Nederland van de 18e eeuw dronk men graag wijn en zong daar “stoute liedjes” bij

Kaas, er was al zuivel in overvloed.

De heilige Laurens, patroon van de koks, die vraagt om gekeerd te worden op de grill, want zijn ene zijde is al gaar.

Een cornucopia van luxe en weelde op dit schilderij.

Citrusfruit, het zuur van het vlees en het pittige van de schil.

Krab uit de zee.

Nog meer moois uit de zee, gerookt of rauw, met hagelwit brood erbij.

11/04/201512/04/2015

Eten uit de volkstuin, Marleen van Es.

foto: Eten uit de Volkstuin

Op een boogscheut van het centrum van Utrecht ligt een idyllisch stekkie, een echte trésor caché. Het is midden juli en misschien wel de warmste dag als een groep van foodbloggers en ik aanschuiven aan de tafel van Marleen van Es. We brachten allen een gerechtje mee voor deze middag à la campagne. Marleen had de witte wijn al gekoeld. (in de kruiwagen natuurlijk) Want zij bestiert deze verborgen schat. Al acht jaar, met vallen en opstaan, heeft zij een weelderige volkstuin, die haar en haar gezin jaarrond van de mooiste groente en fruit voorziet. Het is de passie van Marleen, zij is graag dicht bij de aarde.

Maar er is meer. Marleen is fotografe en vormgever en weet op een aantrekkelijke wijze de producten en gerechten te vereeuwigen. Het resultaat hiervan is te zien op haar blog etenuitdevolkstuin.nl Zij deelt hier haar ervaringen, tips, foto’s en recepten. Marleen heeft een scherp oog voor alles wat haar volkstuin biedt. En daar doet ze heel veel aan, zoals ze me eens toevertrouwde. Zo klimt ze rustig op een keukentrapje om toch wat meer perspectief te krijgen in een foto van een groentebed. Maar dat terzijde.

En nu is daar Eten uit de Volkstuin, het boek, uitgegeven door Nieuw Amsterdam. Een project, dat als vanzelfsprekend volgde op alle activiteiten van Marleen. Een kleurig en mooi vormgegeven boek, waarin zij de lezer meeneemt door de seizoenen van haar tuin. Met inspirerende tips voor je moestuin, en met heerlijke gerechten. Zonder vlees en een enkel recept met vis. Want groente is multi inzetbaar.

Het tuinjaar van Marleen start in de lente, de plantenvakken klaar maken, zaaien en het eten van jong groen. Eventueel een glaasje homemade vlierchampagne erbij. Frisse smaken in een doperwtensoep met erwtenscheuten of lekker rinse kruisbessenjam met vlierbloesem.

Zomer, Marleen fietst nog net niet blootsvoets naar haar weelderige tuin. Alles groeit en bloeit, courgettes, fruit, bonen etc.. Tijd om te oogsten en in te maken. En te genieten aan de tafel naast de druif. met artisjoktaartjes, courgettecake met citroen en lavendel en snijbietpakketjes. Marleen geeft veel diverse courgetterecepten, omdat de oogst van deze vrucht elk jaar weer groter dan groot is.

Herfst, de groentevakken worden kaler, maar er is nog veel te genieten van al het eetbaars, Oost-Indische kersbloemen, pompoen, uien en look. Voor in een salade Niçoise, een linzenburger en een spicy pompoensoep. Alles direct uit haar volkstuin.

Dan komt de winter en gaat de tuin van Marleen rusten. Ze geeft tips voor bodembedekking en hergebruik van resten voor compost. Ze beschermt de fruitbomen tegen vraatzuchtige konijntjes. Er staat nog wat boerenkool. Tijd voor wintergroenten, zoals rodekool met sinaasappel, een borlottibonenburger en voor het zoet peren-notentaartjes.

Het jaar is rond in het boek Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es. Een boek vol verhalen, vol ideeën, gerechten en smakelijke fotografie. Een aanwinst in Gereons Keuken Thuis en wellicht op mijn Amsterdamse balkonnetje. Want, mijn handen jeuken na het lezen van alle moestuin ervaringen. Ik ga er meteen mee aan de slag. Well done, Marleen!!!

Eten uit de Volkstuin van Marleen van Es (ISBN 9789046819005) is een uitgave van Nieuw Amsterdam, nieuwamsterdam.nl en kost € 24,95

30/08/201430/08/2014

Reis om de wereld in wijn en spijs

foto: de flessen staan klaar.

Een reis over de wereld in wijn en spijs. Dat vindt Gereons Keuken Thuis een prima nazomer thema. Vorige week verzorgde ik een thema wijnproeverij voor vriendin G. Zij was jarig en wilde iets aparts. Zo gezegd zo gedaan. We brainstormden en maakten een programma. Het werd een wereldwijnen proeverij in een sfeervolle galerie. Vriendin G. is hoog culinair begaafd en maakte de hapjes bij de wijnen. Spannende combinaties. Dus laten we op pad gaan.
De tour startte in Zuid Afrika met een rosé vonkelwijn NO House, Deze bubbel is gemaakt van pinot meunier (ja die uit de Champagne) en de Zuid Afrikaanse pinotage druif. Een mond vol framboos en viooltjes. Deze wijnmaker begaan met het lot van mensen zonder huis. van elke fles gaat een halve euro naar zijn huisvestingsproject. Nog een reden om deze wijn in te slaan. Wij aten er een groentespiesje met een spicy salsa bij. Ik moet haar nog steeds het recept ontfutselen.
De Atlantische Oceaan werd overgestoken en wij belandden op de flanken van de Andes. Een witte wijn, La Padrera uit Mendoza stal de show. Gemaakt van de emblematische torrontés druif. Fris en kruidig voor bij de céviche van witvis.
De volgende halte lag 180 kilometer boven Mumbai. India dus, waar je niet van zou verwachten dat er mooie wijnen vandaan komen. In het Nashik gebied, oorspronkelijk een gebied voor de productie van tafeldruiven, maakt Rayeev Samant mooie wijnen van de grote druivenrassen. Hij leerde de kneepjes van het vak in Californië, waar hij jaren woonde en werkte in Sillicon Valley. We proefden een mooie riesling van Sula wines, vol en aromatisch bij de curry in een klein potje. En daar lijkt deze wijn voor bedoeld te zijn.
De reis ging verder naar Nieuw Zeeland, waar een ex mosselkweker een fijne en duurzame pinot noir maakt. Iedereen verklaarde hem voor gek om op de onherbergzame zuidpunt van het eiland te starten. Het resultaat mag er zijn, de Flaxbourne pinot noir. Voor bij de lansham met saus Monégasque.
Nu we toch op het zuidelijk halfrond waren bezochten we South East Australia, voor een volle hout gerijpte shiraz. Nottage Hill van Hardy’s, één van de oudste wijnbedrijven van Australië. Donker, peperig een tikje chocola. Vriendin G maakte er een spannende combinatie van gerookte eendenborst, sinaasappelgelei en een draai rode peper bij. wat een smaken.
We reisden verder over de Stille Oceaan om via Charleston op het eiland Madeira te belanden. Het kaas plateau lonkte aan de einder. We besloten de reis om de wereld in wijn en spijs met een 5 jaar oude fine rich Madeira van San Justino, vol. bruin en zoet. Deze proeverij liet eens te meer zien dat je ook kan reizen via je zintuigen. Zo zie je maar. Er komt een mooie nazomer aan.

Wil je ook eens op reis met wijn en spijs? Gereons Eatery & Winery verzorgt het graag bij je thuis of voor je bedrijf.

Ook zin in een middag of avondje wijnproeven met vrienden, familie of collega’s?
Dan moet je zeker eens een wijnproeverij van Gereons E&W organiseren! Wat heb je nodig? Een goed humeur en een aantal andere wijnliefhebbers. Gereons Eatery and Winery neemt alles mee, niet alleen de wijnen maar desgewenst ook bijpassende hapjes. Geef ons door waar en wanneer je jouw proeverij wilt organiseren en wij verzorgen deze.

Hoe organiseer je een wijnproeverij?

Je hebt minimaal 8 personen van 18 jaar en ouder nodig. In bezit van een grote tafel? Dan kunnen we direct aan de slag en zorgen wij voor de rest! Een staande proeverij kan natuurlijk ook! Wij nemen de wijnen, wijnglazen, spuugbakjes, proefformulieren, pennen en eventueel de hapjes mee.
Je leert in informele sfeer proeven en beoordelen, hoe wijn en spijs te combineren en nog veel meer! De gastheer/vrouw ontvangt van ons een lekkere fles wijn of andere attentie.
Een proeverij duurt ongeveer 2- 2,5 uur.

Prijzen vanaf € 25,- per persoon.

Wil jij ook eens een Gereons Eatery & Winery wijnproeverij organiseren?
Neem dan contact met ons op via mail gereonseateryandwinery@gmail.com of vul het contact formulier in op de pagina Gereons Eatery and Winery op deze blog.

15/04/201416/04/2014

Wijn en spijs in de Grachtengalerie

foto: wijnen in het gelid tussen kunst

Wijnproeven tussen puur natuur kunst, in de Grachtengalerie. Het was gisteren alweer de laatste editie van de wijn- en spijscyclus bij het Grachtenatelier. We hadden afgesproken in de Galerie van de zussen. Een mooi tafel gedekt voor deze laatste avond met wijnen en bites gemaakt door de keukenploeg. Nieuwe wereldwijnen, nieuwe smaken.
Met een Hugo in de hand trapte Jacqueline de avond af door wat te vertellen over de Grachtengalerie en de expositie Puur Natuur. Heel diverse werken met als thema natuur. Een eyecatcher was het fotografische werk van Caroline Mulders, dat binnenkort wordt getoond in het Haagse Gemeente Museum. Meer over de leuke expositie en de Grachtengalerie vind je op http://www.grachtengalerie.nl/exposities/puur-natuur
Na deze inleiding ging Gereons Keuken en Route direct aan de slag met het overhoren van de gasten. Zaten de druiven er nog goed in? Wat was malolactische gisting? Wie kan een methode voor dessertwijn vertellen? Ga zo maar door.
De eerste wijn, die we proefden was een Australische chardonnay, Nugan Estate third generation, veel fruit, wel wat hoog in de alcohol. De surimirolletjes met wat chilisaus konden er goed bij. Voor de tweede wijn reisden we af naar de Kaap, Zuid Afrika. Een Secateurs dröe steen, fruit en een bundeltje stro voor bij een broodje met soetegeit, een mix van geitenkaas en een zoetje.
De derde witte wijn van de avond was een Chileense, wederom een chardonnay, van het huis la Palma, maar nu met een hint hout. Een mond vol. De stevige rooksmaak van de makreelsoep contrasteerde mooi met deze wijn.
Op naar het rood, te beginnen in Zuid Afrika, rubberbanden sigarenblad. Beyerskloof pinotage, stevig rood voor bij een rolletje van gegrilde aubergine gevuld met hoemoes.
Door naar de pampa’s, naar de grill. De emblematische Argentijnse malbec. Van wijnbouwer Argento uit Mendoza. Rood, lichte tannines voor bij de stukjes biefstuk met chimichuri. Pit en kracht.
De laatste wijn was een Ironstone old vines Zinfandel uit Californië. Voor de gelegenheid geserveerd met een stuk pecannotentaart. Zowel de wijn als de taart waren delicious. Goed gebakken en mooi gemaakt, maar helaas geen match made in heaven. Ach dat komt ook wel eens voor.
Het was weer een gedenkwaardige en smaakvolle avond, zeker voor herhaling vatbaar. En dat gaat denk ik ook wel komen. Kun je niet wachten om eens alle heerlijkheden te proeven of één van de leuke workshops te volgen, die het Grachtenatelier in petto heeft ? Kijk dan eens op www.grachtenatelier.nl Of bezoek deze zomer eens hun zomerrestaurant aan de Oudegracht. Een try out is te bezoeken op 24 en 25 april aanstaande.

foto: de creamy pecannotentaart.

27/02/201407/09/2016

Tapa voor Néstor de la Torre, snijbiet met kikkererwten.

foto: detail uit Poema de la Tierra

Als ik in Las Palmas ben bezoek ik altijd met veel plezier het Néstor Museum. Een klein museum met het oeuvre van de op Gran Canaria geboren Néstor de la Torre. Deze schilder begon al op jonge leeftijd met schilderen en op twaalfjarige leeftijd ging hij in de leer bij landschapsschilder Melfrén. Maar Néstor wilde meer. Hij vertrok naar Madrid om zich verder te ontwikkelen. In 1908 op 21 jarige leeftijd had hij zijn eerste grote expositie in Barcelona. Néstor reisde veel door Europa en Zuid Amerika en verbleef lange tijd in Parijs. De schilder toonde zich ook een begenadigd podiumkunstenaar en decorateur.

Na 1910 schoof de stijl van Néstor de la Torre op richting symbolisme, Ook gebruikte hij in zijn schilderijen elementen van de art déco. Ik ben een fan van zijn schilderijen vanwege de enorme fantasierijken schilderijen, waarin de grenzen tussen feminien en masculien vervagen. De geschilderde personen lijken te zweven in een mythische wereld. De beroemdste series van Néstor zijn Poema del Atlantico, een verhaal uit een dag van het leven van de oceaan. En Poema de la Tierra, waarin Néstor de levensfases van de personen relateert aan de jaargetijden. Uit de laatste serie hangt een reproductie van de lente aan mijn muur in Amsterdam. Néstor had grote invloed op de latere schilder Dalí. Ook zie je tijdens het grote Carnaval van Las Palmas vele creaties uit de schilderijen van de schilder terug. De kleuren spatten van het doek af. In de jaren dertig keerde de schilder terug naar Las Palmas en bouwde daar zijn eigen studio. Het tegenwoordige Museo Néstor. Dit museum is het bezoek meer dan waard.

Al die kunst maakt wat hongerig en een lauwwarme snijbiet- en kikkerwtensalade gaat er dan wel in. Een goed glas rode Coronas van Torres erbij. Ik vermoed dat Néstor deze tapa ook niet zou versmaden.

foto: hal van het Museo Néstor

Nodig:

300 g gekookte kikkererwten
1,5 kg snijbiet
7 knoflooktenen
3 sneetjes brood
1 rode Spaanse peper in ringetjes
1 tl pimentón dulce
olijfolie
rode wijnazijn
zout
gehakte peterselie

Bereiding:

Zet de kikkererwten de avond ervoor te weken in ruim water met wat zout. Kook de bonen de volgende dag gedurende een uur gaar. Draai het vuur uit en laat de bonen afkoelen. Was de snijbiet goed en kook de bladeren in 10 minuten gaar. Giet de groente af en laat goed uitlekken. Verhit wat olijfolie in een koekenpan en fruit daarin de Spaanse peper in ringetjes en de gehakte knoflooktenen. Snijd de sneetjes brood in heel fijne blokjes en bak mee tot ze een korstje hebben. Schep het brood, de knoflooktenen en peper ringetjes uit de pan en voeg de uitgelekte snijbiet en bonen toen. Verwarm het geheel goed door. Schep de bonen en snijbiet in een grote schaal. Voeg het broodkruim, knoflook, pimentón en Spaanse peper toe. Besprenkel het geheel met wat olie en rode wijnazijn. Garneer met wat peterselie.

24/12/201328/01/2014

Kerstmis 2013

foto: detail schilderij Rijksmuseum

Een harde windkracht negen uit het zuiden raast over de stad. Een turbulent begin van de kerstdagen. Binnen staat de boom te stralen, als lichtend middelpunt in deze dagen. Er wordt gekookt in vele stijlen. Internet liep vol met recepten, blogs, tips, trucs en hele menu’s. Het woord stress valt met grote regelmaat. Want dat hebben wij onszelf aangepraat in deze maatschappij. We moeten vele ballen hoog houden als echte kerstjongleurs. Treffender kon het gisteren niet verwoord worden door een filosoof op TV. Ik hoorde zijn opmerking op de achtergrond. “Kerst is geen feest van geloof meer, maar van genot…” Er moet namelijk worden genoten en dat moet je laten zien aan anderen. Ieder op zijn eigen wijze. Zoals meneer R. uit Zuid Limburg, die zei blij te zijn dat Kerst niet meer zo sober is. Nee juist veel lichtjes, kleurtjes, eten en hoempapa. Alles in Dreivierteltakt! Kerstmis verliest twee letters, de s en de t, afkorting van heilig en wordt kermis. Ach, net als de storm van vandaag raast het kerstgedreun ook weer over. En dan is iedereen weer blij dat die dagen weer over zijn. Ik ben er helemaal klaar voor. Een easy lunch op Eerste Kerstdag, met terrine prouvenço, involtini van kalkoen gevuld met pruimen en noten in sherryjus. Wat selderijpuree. En een griesmeelpuddinkje toe met cranberry/gember gelei. Op Tweede Kerstdag de boel opeten in Brabant. Zo stormen we weer goed gevuld op het nieuwe jaar af. Ik wens alle lezers van mijn blog mooie warme Kerstdagen.

18/10/201313/02/2016

Down to Earth, eten met Sacha de Boer en Jacob-Jan Boerma.

foto: down to earth

Fris, mals, zilt, aards en zoet staat er op de cover van Down to Earth. Het lag gisteren op mijn deurmat. Een mooi kookboek met fotografie en eenvoudige recepten. Een samenwerking van fotografe Sacha de Boer en chefkok Jacob-Jan Boerma.
Sacha en Jacob Jan gingen de uitdaging aan om een kookboek te maken met gezonde en pure recepten. Recepten, die door iedereen thuis te maken zijn. Sacha probeerde alle recepten uit, fotografeerde ze en liet zich de gerechten goed smaken.
Sacha de Boer bekent dat ze voorheen ook gedachteloos wat mee griste uit de supermarkt. Ze had vaak geen tijd om te koken. Na haar afscheid bij het NOS Journaal, werd ze fotografe. Haar bestaan werd nog drukker. En om genoeg energie voor al je creativiteit te hebben, moet je gezond eten. Ik zelf kan daar over meepraten. Je voelt je gewoon beter als je vers en gezond eet. Sacha zette de woorden om in daden.
In de herfst van 2012 ontmoette Sacha chefkok Jacob-Jan Boerma van restaurant De Leest in Vaassen. Ze wilde enkel foto’s van haar hand in het restaurant ophangen. Al snel mondde dit idee uit in een volwaardig en gezond kookboek. Down to Earth zat in beider hoofden en ze gingen aan de slag met hun ideeën. Er werd gekookt, geproefd en gegeten. En natuurlijk prachtig gefotografeerd. Ze kregen er kippenvel van. Van de mooie producten en prachtige gerechten. Met beide benen op de grond en basic.
En nu ligt het er. hier op mijn eettafel, prachtig vormgegeven. het boek start met FRIS, gerechten van dagverse producten van het land. Fris gaat over in MALS, over grillen, het liefst niet in je eentje, maar met vrienden buiten bij het vuur. ZILT, met smaken uit de zee en van de kwelder.AARDS, koken met de groenten van het seizoen. Het boek eindigt met ZOET, hoe kan het ook anders. Honingzoet met een pleidooi voor bijen.
Ik krijg gewoon trek van de mooie recepten en vormgeving. De foto’s in het boek zijn prachtig en dagen je uit. Ze sporen aan om de recepten te proberen. Ik ga er in ieder geval veel inspiratie uit op doen voor mijn blogs. De technieken worden goed uitgelegd en er is een sectie met basisrecepten.
Een aanrader vind ik Down to Earth. Ik sta nu al te popelen om de kiprolletjes met katenspek en bloemkool-preistamppot te maken.

foto: kiprolletjes

Het boek Down to Earth (ISBN 9789000332816) is een uitgave van www.unieboekspectrum.nl en ligt voor 25 Euro in de boekhandels.

Kijk voor meer inspiratie ook eens op www.sachadeboer.nl of prik eens een vorkje bij www.restaurantdeleest.nl

07/09/201309/03/2016

Vijgen in rode wijnsiroop

foto: Cornelis van Haarlem, zondeval

Ze zijn weer te krijgen verse vijgen, Groen van buiten met een mauve waas op hun schil. Van binnen zoet en sappig. Met roze tot donkerrood vruchtvlees. Een vrucht voor bij je prosciutto of moet ik gewoon ham zeggen. Of prosciuttoham? Nee dat in ieder geval niet, bedacht ik deze week. Geen tautologieën gebruiken in mijn blogposts. Ik dwaal af op deze zaterdagmorgen. Het gaat om vijgen immers. Een symbolische en heel oude vrucht. Volgens de overlevering kenden Adam en Eva deze vrucht al. Na hun zondeval maakten zij een rok van de bladeren van de ficus of vijgenboom. De vrucht gedijt goed in het hele Mediterrane gebied.
Vijgen worden rauw of gekonfijt gegeten. Of verwerkt tot confiturejams. (hè daar ga ik weer) Mijn recept voor vandaag is gekookte vijgen in een wijnsiroop. Een siroop gemaakt van een rode Côtes du Rhône, met wat tijm uit de garrigue en sinaasappel. Proef de smaken van de Midi

Nodig:

8 rijpe vijgen
1 fles rode wijn (Côtes du Rhône)
1 sinaasappel
1 citroen
4 el rietsuiker
2 takjes tijm

Bereiding:

Was de vijgen en dep ze droog. Boen de citroen en sinaasappel schoon en snijd in stukken. Haal de pitjes uit de partjes. Giet de fles wijn in een pan, voeg de citroen, sinaasappel, tijm en suiker toe en breng aan de kook. Zet de vijgen met de steel naar boven in het kokende vocht en laat tien minuten koken. Haal de vijgen eruit en laat ze afkoelen. Zeef het kookvocht en breng opnieuw aan de kook. Bewaar wat sinaasappel en citroen om te garneren. Kook de wijn voor de helft in. Giet in een kan en laat afkoelen. Serveer de vijgen op en bordje met de siroop. Garneer met de partjes citroen en sinaasappel en een vers takje tijm.