Beaujolais nouveau, stoofpot van riviervis

 

 foto één van de crus de Morgon

Het is een gewone woensdag in het midden van november. In de dorpen van de Beaujolais is het stil, zoals gewoonlijk. De wijngaarden zijn verkleurd van diep groen naar alle tinten bruin en rood. De druiven zijn enkele weken geleden geplukt. Geen grote oogst dit jaar. De wijnmakers werken in hun caves aan hun wijnen. Maar.. vanavond  gaat het dak eraf, om middernacht stipt, want de Beaujolais Nouveau arrivera! Deze bijzondere eersteling mag wereldwijd pas worden verkocht op de derde donderdag in november. Morgen dus. De Beaujolais Nouveau is de voorbode van wat de wijnen uit deze streek gaan brengen. Deze nieuweling wordt volgens de macération carbonique methode gemaakt. Dit betekent dat onder hoge koolzuurdruk de gamay druif een snelle fermentatie ondergaat. Het resultaat hiervan is dat er een fruitige rode jonge wijn wordt gemaakt om snel te drinken. En dat moet geproefd worden. Behalve de nouveau heeft de Beaujolais een groot scala aan wijnen te bieden. De rode Beaujolais, de Villages uit 32 gemeenten en de tien cru’s. De gamay druif laat in deze wijnen veel diversiteit zien. Dus, mocht je niet van de nouveau houden, voor iedereen is er een wijn te vinden uit deze mooie streek.
Vanuit de Beaujolais kijk je uit op de vlakte van de Saône, met zijn rivieren en kreken vol zoetwatervis. Vandaag een stoofpot van riviervis uit de Beaujolais. Een koele Beaujolais Villages gaat hand in hand met dit gerecht.

Nodig 4 personen:

1,5 kg riviervis in stukken
(snoek, karper, paling en baars)
125 g gerookte spekblokjes
20 zilveruitjes afgespoeld
4 knoflooktenen
2 rode uien
70 g boter
1 fles Beaujolais Villages
1 glas cognac of marc
2 el bloem
1 laurierblad
2 takjes tijm
takje rozemarijn
zout peper
croutons

Bereiding:

Vraag je vishandelaar de verschillende vissoorten schoon te maken en in stukken et snijden. Verwarm in een pan de rode wijn en cognac. Maak van 50 g boter en bloem een beurre manié en zet apart. Verhit de rest van de boter in een pan. Bak hierin de spekblokjes, uien, zilveruitjes en knoflooktenen aan. Voeg hierna de stukken vis toe, bak kort mee. Zet het vuur laag en voeg de warme wijn toe tot vis onderstaat. Voeg de tijm, laurierblad, rozemarijn, peper en zout toe. Laat het geheel ongeveer tien minuten koken. Als de vis gaar is, haal deze dan uit de pan en houd de vis warm onder aluminium folie. Verwijder de kruiden. Kook de saus  tenminste één derde in. Voor het serveren leg je de vis terug in de saus en verwarm je deze nog even. Serveer de vis op een schaal. Bind de saus met wat beurre manié en giet over de vis. Garneer het gerecht met de croutons.

Chef Robin White, Dutch mussel soup with smoked eel

 

 

picture: chef Robin White
I invited Chef Robin White to join in in my blog series “gesprekken en gerechten” Robin is a woman from California who I met through Twitter. I once sent her my recipe for white beans in the meadows. I am still curious if she liked it. Robin White is a multitalented person, who connects people through food and wine. She worked together with Frances and  Ed  Mayes on a virtual dinner party held in Napa. She is the creator of many original recipes on her blog. And a wine lover. Now my curiosity became even bigger. Time to send her some questions and  based on Robin’s answers she will be rewarded a Californian Dutch recipe. To pair with a wonderful pinot noir wine, presumably from Alsace this time
Who is Robin White and what would you like to share with us?
I am a woman who initially studied in the medical field and worked in a chemistry lab in The Boston Massachusetts area. I learned to cook late in life in my late 20’s begin 30’s, but grabbed on to it like a fire. I loved Julia Child growing up,  who knew I would work with her a few times and have her be such a huge influence to change careers   Happier ever since
You come from Sonoma, can you give a description of that special region?
I love Sonoma. Ever since I went there in the early 80’s and knew I had to be there for the rest of my life. People are down to earth, farmers of amazing foods and grapes for amazing wines. I learn every time I go out the door living there. It has enhanced me as a chef and calmed my soul
You invest a lot of energy in organising virtual dinners, being the Virtual Dinner Queen, can you tell something about it?
Virtual Dinners are an amazing way to bring hundreds of thousands, even millions together to sip, eat and share great foods and wines of the world  it brings the culinary world so close together in so many ways allows us to trade recipes and learn new techniques so much easier. I’ve made so many new friends that ill have for life. Including you. 
Your blog on speaks to the imagination, recipes, wines certainly with me. How do you do that?
I try so hard through my blog to make taking on a new recipe easy and drinking wine not snobby.Food and wine should be enjoyed by everyone in all price points. It’s more about the gathering of lives from all walks that brings what was once considered untouchable by many to everyone enjoying food and wine together
My parents were/are very French food oriented. The last two decades there has been a shift from French to a more international cuisine, certainly in my generation. Do you notice that  too?
I grew up on Cape Cod, so French food was untouchable for me.  My Mom cooked simple but good.  Because my family was in the seafood business we didn’t eat much of it unfortunately  Today I cannot wait to visit the Boston area when I go. I eat seafood from there every chance I can get it fresh. I still have family in the business and now I appreciate it so much more.
What  would  you miss from the USA when you would live abroad ?
I think a good Submarine Sandwich   I miss them now when I’m out of the Boston area. Even in California they do not make them like they do there. It’s not even close .
Culinary speaking, you are very experienced in cooking, which one is your favorite recipe?
My favorite recipe, Like my last meal,  I would want:
Froie Gras quickly seared medium rare with a delicate peach sauce. Served on brioche toast A small glass of Tokaij on the side
A really great simple wedge salad with amazing blue cheese dressing with really fresh garden tomatoes and applewood smoked bacon crumble
A great bowl of the best real New England Clam Chowder and real common crackers   Not thick but milky the way it’s suppose to be.
 Delicious mouth watering Southern Fried Chicken and great smashed potatoes from Wood Prarie Farms in Maine. ( the best potatoes ever grown  ) with fresh churned sea salted butter  And gravy !
And a perfect piece of Apple Pie with the best Vanilla ice cream I could find and the finish. A GREAT cup of Coffee and a cigarette LOL.  I have not smoked for 14 years but if its my last meal I’m going to
Pinot noir lover, for me as a Burgundy man it appeals to me, can you share something on American pinot noir wines?
My life has been. ” why do it the easy way”. Drinking wine is no different to me. I started with the usual suspects. Zinfandel, Cabernets , Syrah all that. What I found was they are heavy wines that are predictable. I like a wine you have to work for. A wine that’s unpredictable from the first leaf on the vine till the juice finally end up in the bottle. You try and try to tame it but the delicate little morsel cannot be tamed. It’s gonna do what it’s gonna do  the complexity is like no other and changes significantly from region to region. So food friendly yet challenges the palate of even the most experienced wine drinker. Yet welcomes the new wine drinker and lifts them to a higher level. It makes me think and appreciate the entire process of winemaking
Did you like the film Sideways? I have never been to California but it portrayed a wonderful wine world. So free and different.
What I say about the movie Sideways is. I was Sideways long before that movie made Pinot famous
You believe in family farming, can you explain some more on this subject?
Lastly  I am a advocate of the family farm. Small growers with a passion for what they do. You can taste the difference and I appreciate their hard work  I’m all about gatherings around the table.Bringing friends and family together and talking over a great glass of wine and something good to eat. Bring the family back to the table with all this technology no one talks anymore.  Look in people’s eyes and talk to each other around the table sharing thoughts with that wine and food.
If you were to start all over in the Netherlands, what would you want to teach us? I know this is a though question.
Hmmm I really no nothing of the foods of the Netherlands, other than what my friend Hanneke teaches me.  I think I would want to study and eat all your foods and styles and try to see how to incorporate it in mine. 
Last but not least, do you want to share anything else in my blog? Please be welcome
Thank you for having me share. I appreciate your patience Cheers
More on this remarkable woman www.chefrobinwhite.com
 picture trout smoking al fresco at pure market 
THE RECIPE:
 
Since chef Robin White stems from a family that was in the seafood business, her recipe became instantly clear to me. She also hasn’t a clue on Dutch food. For her a Dutch mussel soup with a hint of smoked eel will do. I do not know if smoked eel is widely available in the USA, so trout can be a replacement. In the south western province of Zeeland there are a lot of mussel and oyster growers. Normally you would cook mussels in white wine and serve them with French fries and mayonaise. But this sea banquet does fine in a soup.  As wine to pair this soup I suggest a white Côtes du Rhône made from the grenache and ugni blanc grapes. Rhône whites have a hint of ripe citrus fruits and spices. This will do well with the creamy and smoky soup.
Ingredients:
4 lbs/ 2kg mussels
1 bottle of brown ale
1 big leek
2 celery sticks
1 big carrot
1 cube of fish stock
1 cup of  thick cream
2 tbs butter
salt and black pepper
dash of nutmeg
chopped parsley
2 filets of smoked rainbow trout
(or if available 4 smoked eels)
3 cups water
Preparation:
Clean the mussels under cold water. Throw away the open (that do not close when you tap on them) and damaged ones. In a big soup pan yopu bring the ale to a boil. Add the mussels and cook them for 6 minutes
Get the mussels out of the pan and get them out of their shells. leave 12 mussels apart for later garnishing. Strain the cooking juices through a sieve and put in another pan Add the thinly sliced carrot, leek and celery. Add 3 cups of water an bring to a boil. Crumbe and dissolve the stock cube. Let the soup simmer for about 5 minutes. At the end you add the cream, the mussel meat and some butter. Season the soup and give it a dash of nutmeg. Serve on 4 soup plates with some pieces of the smoked trout/ eel and mussels in their shell. top the soup with some  finely chopped parsley. Serve the soup with a firm farmer’s bread and salty butter.

 

Soulfood jambalaya

 Foto aan de voet van de Vesuvius

Het is vandaag Allerzielen, een dag waarop wereldwijd mensen hun overleden geliefden herdenken. All Soul’s Day in het Engels. Op deze herfstige dag maken mensen de laatste rustplaats schoon, zetten verse bloemen neer en lampjes voor de doden. Van Amsterdam tot Napels, het is een dag om even bij je overleden naasten te zijn. In Mexico is deze dag zelfs een waar festijn. Hele families brengen de nacht door op de kerkhoven, etend, drinkend en feestend met hun doden. Zo ook in Louisiana, waar de doden begeleid worden door een jazzband op hun laatste reis. De inwoners van New Orleans leven het leven zo intens, dat het leven in het hiernamaals natuurlijk niet anders is. Maar nu dwaal ik af. Ik dacht bij All Soul’s Day aan soulfood, een gerecht dat je maakt en dat je herinnert aan je achtergrond. Een mooi voorbeeld van soulfood, warm en om met velen te delen, is jambalaya. Een rijstgerecht uit de Mississippi delta.Van oorsprong ging er van alles in dit rijst gerecht. Alles wat men in de bayou kon vangen. Van konijn via alligator tot kikker. Mijn eenvoudige spicy versie gaat uit van rijst, pittige worst, kip en garnalen. Maar varieren kun je eindeloos. We drinken er voor de verandering eens een Amerikaanse pinot noir bij, bijvoorbeeld uit de staat Washington. North meets south.

Nodig voor 4 personen:

4 kippendijen
175 g chorizo in dikke plakken
1 rode ui
1 wortel
1 prei in ringen
8 grote rauwe garnalen
1 tl cayennepeper
1 groene paprika
1 Spaans pepertje
3 tenen knoflook
blik gepelde tomaten
tijm
peper en zout
1 liter kippen bouillon
300 g rijst
arachideolie

Bereiding:

Wrijf de kippendijen in met peper, zout en wat cayennepeper. Verhit de olie in een grote pan en bak het vlees snel aan. Voeg de chorizo in stukjes toe en bak mee. Haal het vlees en chorizo uit de pan en voeg de ui, knoflook, wortel in blokjes , preiringen, paprika en Spaanse peper toe en bak kort aan. Blus alles af met de helft van de bouillon, voeg het blik gepelde tomaten toe en laat een half uur op laag vuur sudderen tot kip van botjes valt. Haal het kippenvlees van de botjes en doe terug in de pan. Voeg de rijst toe en wat bouillon en breng op nieuw aan de kook. (het gerecht dient onder te staan) Laat ongeveer 15 minuten sudderen. Roer tussentijds en als de rijst te droog is kan wat water of bouillon worden toegevoegd. Bak in een andere pan snel de garnalen aan en voeg deze toe aan het gerecht. Laat de garnalen nog 5 minuten meegaren. Serveer de jambalaya op een grote schaal.

A Year in Burgundy, film maker David Kennard

Picture of David  at showing in Paris (excerpt from picture on website)

This Spring I read about a film called “A year in Burgundy” Caught  by curiousity and being a Burgundy addict, I tried to find out what this film was all about. I found a webpage www.ayearinburgundy.com  It turned out to be a  documentary by film maker David Kennard. He filmed during a year the cycle of wine growing and producing in one of my favorite regions. I discovered this filmer traveled and stayed a lot in Burgundy. Time, I thought, to invite him for my blogseries “gesprekken en gerechten” And time ofcourse to ask about the film, that was first shown in August this year during the International Pinot Noir festival.. Needless to say that David’s reward recipe willl be a Bourguignon one. A nice wine to pair, pinot noir cépage, will be part of this reward.
Who is David Kennard? Tell me some more
I am British by origin, but have lived in San Francisco for 25 years. I have been making films for more than 30 years – for the BBC, for PBS in the USA, and for worldwide cinema and TV screens. My company, InCA Productions, can be found at www.incafilms.com
How did your attraction for Burgundy  and its wines start?
I have made films on everything from classical music to astronomy – over 100 of them. I’d always wanted to make a serious film about wine-making, which featured the wine-maker as a real artist. Happily, I met Martine Saunier, a French woman who has imported great wines from Burgundy to the USA for 40 years, and she persuaded me that Burgundy was the place to film.
You undertook a great project by filming a year in the lives of winegrowers, bravo, what was the most remarkable moment?
The harvest has to be the most exciting moment in every wine-maker’s life: you have all the drama of the weather (will the summer storms ruin the grapes before they can be picked?) and all the joy of seeing great grapes come into your winery.
I know that wine making is very difficult and harsh. And you only can harvest once a year. I remember in 2008 that a total harvest was wasted by hail. Did the winemakers tell you about that?
Yes, they did. And there were hail storms in 2011 as well (though not as bad as those of 2012!). Many bad things can happen to grapes: frost, mildew, rot as well as hail. It’s a tense drama!
What is your favorite type of agriculture?
Anyone who produces artisanal food: families who really care for their products. You can taste it in the results!
Which plant do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that
I love everything in the vegetable world: even the weirder vegetables. Everything except what the Americans call “squash”. But they must all be under-cooked – they must crunch in the mouth! And frankly, fruit is even better!
You traveled a lot through France, and I heared you were now doing a film on Champagne. What do you like about France?
I speak good French, having lived and studied there. Many Dutch, as well as English people have a second home in France. I think we appreciate the rhythms of life in the countryside there. And it’s very picturesque.
Are there differences between American and French winemakers?
You see the difference in the sense of history which French wine-makers have. In many cases, people have been making wine for almost 2000 years in French wine regions: the Romans started it. So you have long traditions and a great respect for ancient wisdom.
How was the film “A year in Burgundy” received on the International Pinot Noir Celebration?
Very well. We had many interesting reactions. Since then, it has been seen at private screenings in London, Paris and New York. It will be given a World Premiere at a California Film Festival in January 2013.
Will your film appear in Europe?
Yes, it will be distributed worldwide: first to cinema screens (it is 88 minutes long) and then on DVD and in a shorter version on television.
On food, which food do you like and which you would never eat?
I honestly like everything, apart from dog and cat, which I once tried in China. Snake, on the other hand, can be delicious. Generally, however, I avoid eating meat, except on special days.
Which wines do you like?
Pinot Noir has to be the subtlest grape. It is the hardest to grow and get “right”. It has such a complex
What else do you want to share?
Cooking, like wine-making, has to be a source of JOY! Too much snobbery, or too much complexity, ruins both of them.
Picture the vines of Mancey
The Recipe
David is a earthy man, does like to film the efforts of people making real things. He loves earnestt produce. In the case of his winefilm, it were the brave vignerons from Burgundy. Since David avoids eating meat, I will make for him a recipe containing chestnut mushrooms, girolles and cèpes with plums and balsamic vinager sauce. Next to it a tarte tatin of pumpkin, turnips and carrots. Done in the from of the known Burgundy rooftiles.The wine I present is the Bourgogne Cuvée spéciale made from pinot noir in our own village Mancey. A ruby red wine made by the vignerons in the South of Burgundy. Sun, soil and earthly tones caught in one wine.
Ingredients 4 persons:
2 big carrots
3 turnips
4 tbs brown sugar
1 lb/450 g pumpkin
6 sheets of puff pastry
3 tbs of butter
thyme
pepper and salt
8 oz./250 g chestnut mushrooms
10 oz /300 g girolles
10 oz/ 300 g cèpes
4 oz/ 125 g dried plums
one shallot
1/2 ts nutmeg
butter
olive oil
2 cloves
2 tbs balsamic vinager
1/2 glass red wine
chopped parsley
Preparation:
Peel the pumpkin, the carrots and turnips and cut them in thin slices. Melt the butter in a pan and start melting the sugar. Add a dash of red wine vinager and leave to simmer until caramelized. Put the slices of pumpkin, carrot and turnip rooftile style in a greased baking tin, pour the caramel over the vegetables and add some thyme, pepper and salt. Cover the whole with puff pastry. Bake for 25 minutes in an oven on 180 ºC or 356 º F. When it is ready leave it to cool for a while and then turn over the tarte tatin on a dish.
Gently clean the fresh girolles, cèpes and mushrooms with some kitchen paper or a brush. make sure you remove all the sand. Soak the dried plums in some red wine. Preheat the butter and oil in a frying pan. Quickly fry the shallot and add the mushrooms. When these are browned a litlle add the nutmeg, cloves, pepper and salt. leave to simmer for a while. Get the mushrooms out and put them in a slightly warm oven. Add the balsamic vinager, red wine and the slices plums. leave this sauce to thicken. Serve the warm mushrooms on a plate together with a slice of the tart tatin and finish the dish with the sauce.

 

Bamirecept ingezonden door Fenny

In mei van dit jaar schreef ik een blog over mijn schoonzus Fenny uit Soerabaja. Ik schreef dat als je in de familie erbij wilde horen iets met eten moest hebben. Dat kan het bereiden of het opeten ervan zijn. In ieder geval Fenny is met vlag en wimpel hiervoor geslaagd.. Zij stuurde mij het onderstaande bamirecept, dat ik jullie niet wil onthouden. In tegenstelling tot mijn andere recepten is dit voor twee personen bedoeld. Ook eens handig voor al die tweepersoons huishoudens. Hoef je de hoeveelheden eens een keer niet te delen door twee!
Nodig voor twee personen
300 g eiermie
2 eieren
1 struik paksoi
1 teentje knoflook
1 sjalot
1 ui
1 lente-uitje
250 g kipfilet
3 el ketjap manis ( Bango of ABC)
3 el kikkoman soy sauce (of zoute ketjap)
3 el oestersaus
snufje zout
snufje witte peper
snufje suiker
50 ml water
maizena
Bereiding:
Wel de eiermie 5 minuten in kokend water. Giet af en houd apart. Snijd de paksoi in repen van 1 cm. Pel en snijd de knoflook fijn. Pel en halveer de ui en snijd in halve ringen, ook de sjalot. Snijd de lenteui in dunne ringen. Snijd de kipfilet in repen van 1 cm dik. Klopt eieren en bak in met klein beetje olie circa 2 minuten om en om en schep uit de wok. Verhit opnieuw olie in de wok tot het walmt. Bak de ui en sjalot tot lichtbruin. Voeg zout, witte peper en knoflook toe en bak circa 1 minuut mee. Voeg de kipfilet toe en bak deze goudbruin. Voeg de ketjap manis, oestersaus en zoute ketjap toe. Voeg de paksoi en eieren toe en bak  nog 2 minuten. Voeg wat water toe en wat opgeloste maizena om iets te binden. Voeg de eiermie toe. Meng alles goed door elkaar en voeg als laatste de lente-ui toe. Verdeel de bami over borden. Geef er wat kroepoek bij.

 

Jachtseizoen, penne met eendenworstjes en cantharellen

 Foto septemberzon in de Bourgogne

In mei van dit jaar vertrouwde 16 jarige Théo uit Mancey mij toe zich al te verheugen op het komende jachtseizoen. Dan mag hij als echte kerel mee met al die stoere mannen in hun oranje vestjes. Hup achter de wilde zwijnen aan. Nu zijn daar ook heel veel van. In Frankrijk gebeuren veel ongelukken met overstekende “compagnies”  Dit zijn troepen vrouwelijke wilde zwijnen met hun jongen.Vanaf 1 september is het oppassen geblazen op de velden en wegen van ruraal Frankrijk, want “la chasse” begint. De Fransen slaan weer aan het jagen en verzamelen. Een oerinstinct. Schieten op alles wat beweegt en plukken wat je plukken kunt langs bergen en dalen. Het leuke ervan is dat het ook allemaal opgegeten kan worden. In die zin is landelijk Frankrijk een grote voorraadkast. Ook allerlei gevogelte loopt gevaar om verschalkt te worden, zowel op het land als op het water. Het levert vaak mooie taferelen op. Een stilleven van vederwild en paddenstoelen zou niet misstaan op een schilderij van een Hollandse meester. Maar nu dwaal ik af. Vandaag een pastaschotel met gebakken eendenworstjes, cantharellen en balsamico. Deze worstjes koop ik bij een slagerij in de Haarlemse Kruisstraat. Erbij drinken we een stevige rode Givry van domaine Parize. De smaak van pinot noir naast de geurigheid van de paddenstoelen.

Nodig 4 personen:

8 eendenworstjes
bakje cantharellen schoongemaakt en ontzand
1 rode ui in ringen
2 tenen knoflook
50 g roomboter
olijfolie
peterselie
3 el balsamico azijn
peper en zout
gehakte peterselie

Bereiding:

Verhit in een pan wat olijf olie en de helft van de boter. Bak hierin kort de worstjes aan. Haal de worstjes uit de pan en zet ze opzij onder aluminium folie. Kook in een pan met ruim water de penne al dente. Bak de cantharellen aan in het bak vocht voeg de rode ui in ringen roe en de geperste knoflook. Snijd de worstjes in plakken en voeg toe. blus het geheel met de balsamico. Maak op smaak met wat peper en zout.Voeg als laatste de rest van de roomboter en gare paste toe. Serveer in grote schaal bestrooid met de gehakte peterselie.

Gaby Zwaan zalmburgers voor kleurrijk kunstenaar

 

Via een nachtelijk gesprek op Twitter leerde ik Gaby Zwaan kennen. Hij is kunstenaar en maakt expressieve schilderijen. In eerste instantie dacht ik dat Gaby een vrouw was en veel jonger. Zo zie je dat niet alles is zoals jij je het voorstelt online.  We bleken zelfs leeftijdgenoten. Mijn belangstelling was gewekt. Ik keek op zijn site en zag een veelzijdige man die er niet voor schroomt om live de “naked cowboy” op Times Square in New York te vereeuwigen. Ik bezocht in mei zijn tentoonstelling in een hotel in Hoofddorp en was prettig verbaasd over zijn kleurgebruik en materiaal keuzes. Sommige van zijn city landscapes knallen gewoon van de muur. Gaby exposeert ook veel in het buitenland en dat decor is vaak thema van zijn kunst. Reden genoeg lijkt mij om voor hem op basis van zijn antwoorden een receptje eraan te wagen.

Wie is Gaby Zwaan. Vertel eens meer over de persoon en de kunstenaar?
De persoon en de kunstenaar zijn de zelfde… Ik geloof niet dat ik heel anders ben in mijn “gewone” leven ben, wat ik maak en maak wat ik ben..Ik doe niet zo aan wat moet en volg niet zo de kunstwereld regels. Het boeit me niet en houd ik me niet mee bezig. Ik maak wat ik mooi vind en probeer dat op leuke manieren aan de mens te presenteren. Kan in een galerie zijn en dat kan op totaal andere manier.  Als mens leef ik ook zo.. Ik hou niet zo van wat moet en zo! Ik leef daar goed bij maar weet ook dat het nog al eens tegenstand oplevert.

Wat doe je op dit moment? Wat houd je bezig?
Het meeste waar ik me op moment mee bezig houd speelt zich af op de achtergrond. Het is niet echt zichtbaar maar oh zo belangrijk. Ik sta op de grens van belangrijke stappen in mijn kunstleven. Ben daar veel over aan het mailen, spreken en denken. Daarnaast ben ik een serie kleine werken aan het maken, omdat ik eens wilde zien of ik dat kan. Ik vind het erg leuk, al moet ik zeggen dat groot groter grootst toch wel leuker is.

Vertel eens over je creatieve en kunstprojecten?
Projecten zijn een deel van wat ik doe.. Ik zou het één niet zonder het andere kunnen. Ik denk dat je door projecten te doen bij mensen in het gezichtsveld kan komen waardoor jouw kunst een kans gegeven wordt om er naar te kijken. Voor mij werkt dat goed, door projecten haal ik exposities binnen en andersom. Zou niet anders willen.
.
Wat schilder je het liefst?
Het liefst schilder ik het schilderij waaraan ik nog moet beginnen. In mijn hoofd wordt dat altijd mijn mooiste! Zodra ik bezig ben is er in mijn hoofd alweer een volgend schilderij, waar ik het liefst meteen aan wil beginnen. Ik mijd natuur en ben toch wel van de steden en trendgevoelige objecten.

Je kunst is heel aanwezig en kleurrijk zag ik in Hoofddorp en wie heeft/hebben je aangestoken?
Ik kan oprecht zeggen dat helemaal niemand me heeft aangestoken of geïnspireerd. Ik heb nooit echt kunst gekend en nooit interesse in gehad. Dat houd mijn hoofd schoon om gewoon lekker onbevangen te doen en laten wat ik wil. Buiten de kunstwereld inspireren mensen me, die doen wat ze willen. En gelukkig zijn er daar nog genoeg van.

Je komt over als een vrolijke kunstenaar, maar…. je onzekerheden?
Onzekerheden over wat ik maak en doe heb ik niet. Als je doet wat je leuk vindt en de mening van anderen daarover links kan laten liggen, is het leven heel relaxed en hoef je je niet onzeker te voelen. Tuurlijk, als ik met een nieuwe style begin of zo vraag ik me wel af of het gaat lukken, maar onzekerheid is dat zeker niet. Onzekerheden horen bij de grotere dingen in het leven zoals vaderschap en een goede man voor je vrouw zijn.

Wat is je beste kant?
Mijn beste kant.? Ik geloof erin dat elke kant van elke mens goed is. Je moet alleen weten hoe daar mee om te gaan. Dus al mijn kanten zijn “ de beste” Je moet ze alleen zien te plaatsen.

Wat vind jij een lekkere maaltijd?
Ik ben een simpele eter, maar door mijn meissie ben ik wel wat beter geworden. Ik hou van Cesar’s salade en van zalm. En mijn favoriete keuken is die uit India. Verder is de Hollandse pot ook heerlijk en de zuurkool van mijn moeder (tenminste zoals ze die vroeger maakte) blijft favoriet.

En natuurlijk welke wijn? Of gaat dat niet op voor jou?
Nee ben niet van de alcohol. Ik neem een cola light bij het eten En ja…. ik weet dat dat dood saai is, maar ja aan mijn lijf geen alcohol.

Wat lust je echt niet en waarom niet?
Spruitjes!, die smaak vind ik echt gewoon vies. Verder champignons en alles wat daar op lijkt. vind ik erg qua bite erg ranzig!

Waar ga je het liefst naar op reis?
Ik reis best veel voor mijn kunst, maar als je me echt laat kiezen, kies ik voor Hawaii. Daar heb ik zo genoten en heb zo iets nog nimmer ervaren. Het is ver weg maar mega de moeite van de reis waard.

Wil je nog iets anders vertellen….?
Nee ik vertel altijd alleen wat de mensen willen weten. Anders klets ik zo veel en dat doe ik sowieso toch al.

Kijk eens voor meer over deze leuke kunstenaar op:

THE GABYGABY STORE:  http://www.gabygabyart.com

york in vegas New York in Vegas! mooi werk van Gaby Zwaan

HET RECEPT

Gaby mijdt de natuur, is een echt stadsmens. Hij heeft veel gereisd voor zijn kunst. Voor hem wil ik dan ook een ”city style” burger maken, waar verschillende smaken uit verschillende culturen samenkomen. Ik dacht aan een sesam bagel met daarop een zalmburger, veldsla, geroosterde pijnboompitten en tzatziki. Voor de kleur grill ik er nog wat gele paprika bij. Gaby kan bij dit gerecht zijn lijf drank blijven drinken, cola light! Maar de wijnliefhebbers raad ik een Sauvignon blanc aan uit Nieuw Zeeland. Lekker crisp bij de zalm en yoghurt.

Nodig vier personen:

4 bagels
500 g zalmfilet
2 sneetjes oud brood verkruimeld
1 ei
1 tl koriander poeder
1 tl chilipoeder
zout en peper
olie om te bakken
1/2 komkommer
2 tl gedroogde munt
2 tenen knoflook
2 bekertje Griekse yoghurt (Fage)
1 gele paprika
olijfolie
veldsla

Bereiding:

Snijd de komkommer overdwars door en verwijder de zaadlijsten. Hak de komkommer in kleine blokjes en bestrooi met wat zout. Laat ongeveer 20 minuten uitlekken. Dep daarna droog. Meng 2 geperste tenen knoflook, olijfolie, munt. peterselie, peper en wat zout door yoghurt. voeg de uitgelekte komkommer toe en roer tot saus.
Houd de gele paprika boven een gas pit tot geblakerd.. Doe de paprika in een plastic zak en laat iets afkoelen. Daarna kun je de paprika ontvellen en in fijne reepjes snijden.
Verkruimel de sneetjes brood met de keuken machine. Hak de zalmfilet heel fijn met de keuken machine. Let op, niet te fijn er moet nog wat textuur overblijven.  Meng het zalm gehakt, de chili- en korianderpoeder, het broodkruim, ei en wat zout door elkaar. Maak er vier burgers van. Bak de zalmburgers aan iedere kant vier minuten. Laat daarna onder aluminium folie even rusten. Bak in een droge pan wat pijnboompitten.
Rooster de bagels.
Beleg de bagel met wat veldsla, leg de burger erop. Een flinke schep tzatziki en garneer met wat reepjes gele paprika en de geroosterde pijnboompitten. Serveer direct.

Pittig varkensvlees.

foto drukte rond de pier

 

In de vakantie ga ik weleens de zuidpier van IJmuiden op. Moet het weer wel meewerken, anders mag je er niet eens op. Dit is één van de leukere attracties aan zee. Ik vind het al;tijd een heerlijke wandeling tot het eind en dan de grote schepen binnen te zien komen of uit zien te varen. Of om een verdwaalde zeehond te spotten. En bij helder weer zie je de hele Hollandse kust. Ook spreken de vissers mij tot de verbeelding. Uren staan zij op de pier om makrelen, wijting en andere vis te vangen. Ik vraag me altijd af , wat ze er uiteindelijk mee doen. Ik neem aan dat zij de vis niet terugzetten.

Zo’n wandeling maakt hongerig en eenmaal thuisgekomen bedacht ik een pittige stoofschotel van doorregen varkensvlees met paprika, Spaanse peper en rode wijn. Erbij past een Spaanse wijn van de tempranillo druif uit  La Mancha.

 

Nodig 4 personen:

800 g niet te mager varkensvlees

2 rode paprika’s

2 uien

1 Spaans pepertje

2 el tomatenpuree

2 tenen knoflook

tijm

6 ontvelde tomaten zonder pitjes

olijfolie

klontje boter

1 glas rode wijn

1 laurierblad

2 el bloem

2 tl paprika poeder

2 tl suiker

peper en zout

 

Bereiding:

Snijd de paprika in ringen, snipper de uien en snijd het Spaanse pepertje in ringetjes. Snijd het varkensvlees in blokjes. Bestrooi het vlees met zout, peper. paprikapoeder en wat bloem. Meng goed door. Verhit de boter en olie in een pan en bak het vlees aan. Voeg de gesneden ui, paprika en Spaanse peper toe en fruit even mee. Voeg de tomaten puree toe. Bak alles nog kort en blus af met de rode wijn. Voeg gehakte knoflook, laurier en tijm toe. En als laatste de ontvelde tomaten en de suiker. Laat het geheel anderhalf uur sudderen. Voeg eventueel wat water toe om aan branden te voorkomen. Serveer deze stoofschotel met wat tuinbonen met roomboter en bieslook.

 

 

Jeffrey Greene, tagliatelle with sea marsh foods

 Picture of Dutch and English copy of  books
I invited chroniqueur Jeffrey Greene to participate in “geprekken en gerechten” (conversation and recipes) Many years ago I read a book from his hands called “French Spirits” A story on living in in former presbytery in the smokey hills of Burgundy. In that time I did not visit this region often. Later I found the same book in Dutch in my parent’s house in Burgundy. It is translated by the mother of a dear school friend.  It is always nice to reread some parts from this book, especially when you are in a tiny Burgundian village. Jeffrey writes about the people he meets in a very colorful way. So I contacted Jeffrey in Paris. Kindly Jeffrey sent me another book, titled ” The golden bristled boar” He has dugged into the life and background of this beast. But Jeffrey does more things. He teaches creative writing and he is now researching on edible things from te wild. Quite a topic and a trending one.  Let’s see if  I can write him a recipe, that  reflects  his knowledge on Burgundy, animals and wild edible things. And needless to say a combination with wine is made.
Who is Jeffrey? Tell me some more
I grew up in a shack-like house in the New England woods with a rather eccentric young mother and father.  My mother was a teenage runaway from a grim boarding school, her head full of fanciful ideas of creating a family and living off the land based on M.G. Kains’ book Five Acres and Independence.  My father came from a typical Jewish family in New York’s Lower East Side.  Sent to art school to study textile design for the family business, he made himself the family’s black sheep by becoming a sculptor instead and marrying a sixteen year old.  My parents’ attempts at raising goats and planting a garden turned out to be resounding disasters with deer and rabbits decimating the garden and the goats poisoning themselves on laurel. However, my father was a naturally gifted hunter-gatherer.  He never hunted game, but he gathered wonderful bounty from the seaside or berries from the woods.  Our having to move to the city when I was eleven was a great disappointment for me.  I was a shy kid who enjoyed solitude and the woods suited that.  My mother was too isolated though and took a job at Yale University, and my parents divorced.
Although I’ve gone on to become a professor, poet, and author, I’m someone who likes to make things—whether it’s building walls and bookcases or cooking dinner.  I’m ultimately more physical than intellectual.  I think that comes from my early years in the woods.  My writing comes from this too—it springs from things, thingyness—observant of how the senses are engage.  The rest is character and place.
When did you move to France and how did you adapt to French life and habits?
 To be honest, it never occurred to me that I would leave America, that I would become a permanent resident in France, a kind of dual citizen, not officially, but in every other sense, an insider and outsider in two countries.  It was not an overt decision like ones my ancestors made, immigrating to America for economic opportunities or to save their Eastern European skins.  My life in France crept up on me.  In 1986, I was finishing my graduate studies in Texas, and my mother gave me a call, “I’ve got good news!  I will be on sabbatical at the Pasteur Institute in Paris.  Why don’t you come an write for a year?”  So instead of being a responsible, freshly minted Ph.D., hunting for a junior faculty position in some forsaken place, I came on quixotic impulse to Paris to be a writer.  I soon found myself at Castello di Gargonza in Tuscany, sharing a dinner that included crostini, pasta with artichoke, and wild boar stew with my mother’s boss, Mary.  Who knew I’d end up marrying a molecular biologist in a foreign country?  It seemed like a conspiracy of improbables.
For a decade my life was complicated, because I did get a faculty position at a university in New England and could have supported a small family on phone bills and travel.  But my sense of home slowly shifted to France, particularly after Mary and bought an old deserted presbytery (priest’s house) in northwestern Burgundy.  We were living such a privileged life between the country and Paris.  Eventually, I made the decision to give up my tenured position and devote my time to writing.  Fortunately, I was asked to teach at the American University of Paris, which is a great pleasure.  I love working with our young people coming to us from all over the world.
You wrote me that you were researching a book on edible things from the wild, why did you start these activities?
 My father had a huge influence my hunter-gather habits.  He fished, caught crabs, and gathered oysters, clams and oysters.  My brother and I joined him in these activities.  Simply, it was the most fun thing we did together, while he still lived with us.  Even now, as my father approaches 90, the woods and seaside provide pure joy for him.  He was a child of the Depression and his motivation as hunter-gatherer instincts seemed primarily based on getting something for nothing or a kind of treasure hunt.  It was my mother who instilled the value and pleasure derived from healthy natural foods.
When I came to France, I began collecting mushrooms and that alone became a passion.  I was writing for a different book, one about how I saw myself as an American transplant in France, in fact how imported my sense of Thoreau and Emerson, American transcendentalists, to the French forests.  I approached the subject through wild mushrooms, describing not only the pleasure of looking for them and their earthy, nutty, even smoky flavors that they add to cuisine but also the problems, how they absorb and concentrate radiation, heavy metals, and chemicals.  It occurred to me that wild edibles, a popular topic, could be approached in important ways, including their role in culture, art, and survival.
You wrote a book on buying a presbytery in a small village in Burgundy, where you still live. Has anything changed over the years?
 Yes, I wrote a book called French Spirits, which was translated into Dutch among other languages.  The village I wrote about is Rogny-les-Sept-Ecluses ( Rogny of the seven locks), which has the Loing River and the Briaire Canal running through it.  Built in the 1600s, the Briaire Canal is the first canal in Europe linking two river valleys—those of the Seine and the Loire.  Much has changed in the twenty years since we bought the old deserted presbytery.  Part of the charm of the village was that it seemed completely lost, and our neighbors were woodsmen, sheep farmers, and masons, people with country savvy and worked with their hands.
The ports on the canal and the river were renovated, a park built, and some parking put it, so the town has become something of a minor tourist destination.  Also a number of the old houses and the eleventh-century church next to our house were restored.  Of course we’ve don’t major renovations and restoration work.  Our gardens are thriving as is the old curé’s orchard.  My book turned out to be aptly named; many of the main characters have become French spirits.
Another book from you hand is on boars, that are abundant in Burgundy,  you even learned how to butcher a half boar, what is you most striking anecdote on this animal?
 The Golden-Bristled Boar: Last Ferocious Beast of the Forest was so much fun to write.  In many ways, it was a sequel to French Spirits, since the main setting is the same as are many of the characters.  Of course, many of experiences are recounted in the book.  The wild boar and close relative the feral hog have become the number one animal outlaw in the world, and they’ve had an extraordinary relationship with humans, particularly in Europe and Asia.  They figure in art, myth, cuisine, and even the founding of early civilizations.  Burgundy is overrun with wild boars as is Germany, Italy, and elsewhere.  This anecdote doesn’t appear in the book, but while I was doing a nationwide book tour in the United States I received an email from my personal doctor, who is a nature lover and helped connect me to a forestry expert who becomes a major character.  He was on a major highway just outside of Paris when a group of wild boars caused a six-car accident.  Only my doctor was still able to drive.  Wild boars cause 14,500 accidents in France, more than any other large animal.
 I have the feeling that you are a dreamer. If you had to choose, only one option is possible, between being a writer or adventurer? What would it be?
 Yes, I am a dreamer, which is different from being an adventurer.  I have friends, mainly journalists who are far more adventurous than I am.  They are driven to experience life’s extremes, often in awful war zones in Africa, the Balkans, Asia, and the Middle East.  It’s not just war, but some go off to exotic places to report on nature.  I admire them—they are our witnesses.  Making a life in Europe seems to me a true privilege and maybe an adventure only in taking professional risks for love and a richer life.  So this question is for me.  Nothing keeps me going more than having a project at my writing desk.
Which plant do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that
 This is one of the hardest questions I’ve ever been asked.  All plants are amazing and a discussion of grass is hugely important, since life as we know it is sustained on grass.  And who doesn’t love violets or field poppies or wild daffodils or cyclamen or any wild flower.  The plant that amazes me is the snowdrop.  They are the first sign of spring and they generate warmth to melt through snow.  You see them take over the ground of forests here, and the wild daffodils.  It’s truly magical.
 I should say nettles and brambles, since I’m at constant war with them.  My legs are burning now from yard work and nettles.  But I wrote a book called Water from Stone about land restoration, the protection of endangered species, and environmental education.  When you change natural environment situations, certain native plants or exotics can take over and create hugely limited environments.  The ash-juniper does that in Texas.
 As an American, what did wonder you the most in Burgundy ?
 I don’t think Americans know too much about Burgundy, which is a huge region in France. They’ve heard of the wines and the cuisine.  Americans tend to go to Paris, Normandy, and Provence.  I saw a movie when I was very young that was set Burgundy, and I had a vision of gentle rolling countryside, hidden chateaus, forests, and misty world full of deer and wild boar. That’s what much of it is—a beautiful harmony of forests, rolling countryside, rivers, ponds, and fecund earth.  It’s hardly a wonder that the Neanderthals and early Homo Sapiens lived there and that there was always a significant human population.  There is much more—some of the most gorgeous Romanesque churches with carved capitals, a unique art giving insight into the both the secular and the religious life in the medieval world.  Abbeys, chateaux, and hospices.
You also write poetry, can you share something on this topic?
What is the difference between Van Gogh or Rembrandt or the great Flemish painters and the greatest poetry of their time.  These are pure arts, the creative foundations since the cave painters and oral tradition, which was in poetry.  I started out as a poet, and I’m just finishing my fifth collection.  It’s a pure art.  I love writing the prose because it really is fun and engaging, but poetry matters deeply to me.
Speaking of food, which dish you prefer the most? And of course what food you do not eat?
To pick out a single dish seems almost impossible—I love everything from macaroni and cheese and pizza to dinners we were taught to prepare by the French president’s personal cook.  I love to cook, and I love trying different ethic recipes.  If I had to choose one thing, it would probably be lobster.  I used to dive for lobsters at night as a kid.  Now it’s impossible to afford them.
 What I wouldn’t like to eat is easy—brains, although I’ve probably eaten a lot of brains without knowing it.  Now that I’m writing a book on wild edibles, there a ton of things that I’m worried about eating but will have to try.
Which wines do you like? Since you are in Burgundy it most be more.
 Our village is in northwest Burgundy.  Believe it or not, the closest wines to us are Sancerre, Menetou-Salon, and Pouilly Fumé and on the Burgundy side Chablis and wines in the north, mainly white.  We love these wines.  My wife is a scientist and I’m a professor, and we don’t have much money to invest in wine.  We love wines from all over.  I still have to say Burgundies are my favorite.  It’s still the wine we go to producers, and we put away to age.  The trick we use is to go to restaurants in the Côte de Nuits and Côte de Beaune, and get recommendations for wine with food and if it’s good we get the producer’s address and buy for the future.  Our big splurge is on Volnay and Pommard.  Santenay is great, Savigny les Beaune, Chassagne Montrachet.  It’s not cheap.
What else do you want to share?
 My mother is Gretchen Van Blaricom, and she is half-Dutch.  She’s proud of it.  Obvious that makes me a quarter Dutch.  We have the most extraordinary Dutch friends in our part of Burgundy.  I can’t believe how many they are, and they are among our closest friends.

Picture cover of Jeffrey’s book

THE RECIPE

The Netherlands is a country of rivers and estuaries. Its shores, mudflats and beaches are full of edible wild things. Jeffrey went  all the way to Amsterdam to collect a boat, that he will use when he gathers wild edibles.  His wonderful story and ofcourse his Dutch descent this gave me the clue for his recipe. The dish I made for Jeffrey is a pasta dish with wild clams (kokkel in Dutch), Dutch shrimps, the grey ones, and salty vegetables like grasswort (salicornia Europea) and sea lavender (limonium vulgare) from the southwestern province of Zeeland. They can be found growing on the so called “kwelders” or sea marshes.
The wine to pair this dish is a white Burgundy form the village of Mancey in Southern Burgundy, “Mâcon Mancey  “Les Cadoles”  Blanc”  The dish, the wine and the terroirs will have a gathering of their own. I hope Jeffrey enjoys it. I wish him a lot of succes while exploring, gathering, eating and writing (on) wild edible things

Ingredients 4 persons:

300 g of tagliatelle
1 kg of wild clams
250 g  peeled shrimps
150 g grasswort
150 g sea lavender
1/2 lemon
1 chopped onion
1 glass of white wine
olive oil
butter
salt and  black pepper
parsley

Preparation:

Cook the pasta according to the instructions on the package. Put aside for later use. Rinse the clams a few times in salted water. This will take some time, because clams can contain a lot of sand! The last rinse should be done with fresh water. Gently rinse the vegetables and shake them dry. Never leave these vegetables in fresh water because they are used to salty waters. Cook the grasswort  for 3 minutes al dente. Heat 2 tbs. of oil in a big casserole, stir fry the chopped onion. Then add the clams and  the glass of wine. Put the lid on and leave the clams to cook for about 8 minutes. Shake the pan from time to time. Get the clams out of the casserole and save some of its cooking moisture. Put a knob of butter in the pan. Add the grasswort, the tagliatelle and some of the cooking moisture. Let this warm gently on a low fire. Put the clams back in the pan and mingle gently with pasta and vegetables. Finally add the shrimps and sea lavender. Season with some salt and  black pepper. Serve this dish on plates. Give it a dash of lemon juice, put on a tiny knob of butter and a sprinkle of chopped parsley.

To vary this dish you may also use razors, American immigrants on our shores, to be found on every beach or mudflat. (picture)

 

Blog nr. 100 recept voor de kaasmeisjes uit Bourgondië

Photo: Ghislaine Dangoin
Enige jaren terug las ik in het tijdschrift “Leven in Frankrijk” het verhaal van  de  kaasmeisjes uit Bourgondië Suus en Paula van der Linden-Beck. Zij staan op Bourgondische markten met hun eigen Hollandse kazen.  Zowaar een bijzonder verhaal, omdat de Bourgogne waarschijnlijk de hoogste kaasdichtheid heeft van Frankrijk. Beide vrouwen verruilden hun professionele leven voor het bestaan op het platteland tussen de weilanden vol Charolais vee. Ik vind hun verhaal bijzonder, te meer omdat ik deze streek redelijk ken en er veel moed en durf voor nodig is om iets te starten. Benieuwd als ik ben naar hun relaas en het ondernemen en leven in Frankrijk, nodigde ik ze uit om mee te doen aan gesprekken en gerechten. In hun recept speelt kaas in ieder geval een rolletje.
Wie zijn Suus en Paula van der Linden. Vertel eens iets over  jullie zelf?
Tja… waar te beginnen en eenmaal begonnen waar te eindigen??
Ik kan eigenlijk in deze iedereen het beste doorverwijzen naar www.emigreermagazine.nl editie juni 2012, daar staat ons verhaal eigenhandig opgetekend (met plaatjes!!) over onze emigratie en onze achtergrond.
Wat doen jullie op dit moment? Wat houdt jullie bezig?
Letterlijk zitten wij op dit moment op het terras van onze riante tuin te genieten van een koud roseetje en het spectaculaire uitzicht. Een uitzicht dat nooit went, we zitten er al 9 jaar met open mond naar te staren. Globaal gezien bestaat de rest van ons bestaan ook vooral uit genieten, dat deden we in Nederland al maar dat doen we hier in de zuid Bourgogne eigenlijk nog meer.
De lijst van zaken die ons bezighouden is niet zo heel gek lang, we bestieren ons eigen bedrijf en proberen ver uit de buurt van stress situaties te blijven hetgeen goed lukt. Naast het werk smullen we van de Franse streekgerechten, de beroemde Bourgogne wijnen, leren we ons uit te drukken in deze zalige taal, maken we vrienden waarmee we dan weer gaan zitten eten en wijn drinken en waarvan we de taal nog beter leren… en ziet, zo is de cirkel weer rond!
Vertel eens over jullie vertrek naar de Zuidelijke Bourgogne? Hoe is dat ontstaan?
In den beginne was er ons huis hier, gekocht als vakantieverblijf waar we idioot vaak naartoe reden, men verklaarde ons voor gek, onze hand niet omdraaiend voor de hoeveelheid kilometers echter ging de terugweg ons steeds meer tegenstaan. Terug naar onze stressbanen en de vanaf Brussel zich opeenhopende verkeersdrukte die de dichtbevolktheid zo bijzonder goed illustreert om kort te gaan: we wilden niet meer weg en op een dag hebben we besloten te blijven.
Hoe hebben jullie je aangepast aan het Franse plattelandsleven?
Niet eigenlijk. Wij zijn gewoon wij en natuurlijk spreken we de taal, betalen braaf aan de Franse fiscus, betrekken producten als mede hand en spandiensten van de locale bevolking maar veel meer acties vereist het niet. “Simple comme bonjour”.
En natuurlijk de Fransen aan jullie?
Van het zelfde laken een pak. Als je zelf met een positieve insteek ergens aan begint heb je de helft al gewonnen. Overigens is 95% van onze klantenkring Frans, gewoon de locale bevolking. Dat was ook ons doel en dat is dus gelukt, je zou overigens anders ook nooit de winter overleven maar dat percentage alleen al spreekt voor zich.
Wat zouden jullie gedaan hebben, als jullie niet in de Bourgogne waren beland? Ook een buitenlands avontuur?
Niet speciaal nee. We hebben eerst in Nederland gezocht naar een wat vrijer onderkomen, minder straat, meer tuin, uitzicht, groen, rust, stilte en dergelijke maar dat wat wij zochten is binnen Nederland voor ons vrijwel onbetaalbaar. Vandaar dat we mede gedreven door de gedeelde liefde voor Frankrijk naar de Bourgogne zijn uitgeweken.
Wat is minst aantrekkelijke kant van het leven op het Franse platteland voor jullie? En dan meteen de meest aantrekkelijke?
Waar je aan moet wennen zijn de afstanden. Alles is ver. Verder moet je hier altijd rekening houden met het grote “repas-gat” tussen de middag waarin in feite heel Frankrijk stilligt. Je moet daar altijd voor je gevoel omheen plannen.
Op andere tijden een restaurant inschuiven voor een hapje dan strikt tussen de middag is ook lastig.
De rest is aantrekkelijk. De ruimte, de natuur, de ongelofelijke afwisseling in landschap, de gezellige dorpjes, de anti sloop mentaliteit want er is toch ruimte zat waardoor er oeroude gebouwtjes, kerken, krakkemikkige hutjes, oude stationnetjes als ware het vanzelf op hun plaats blijven staan. Geschiedenis schept sfeer, denk maar aan een oud huis. Naast het lekkere eten en drinken ook de eetcultuur, de Franse flair, de gulheid op het platteland, het mooiere weer en ga zo maar door. Wonen in een prachtige omgeving in een erg gezellig land.
Wat kunnen jullie over kaas maken/affineren vertellen?
Over kaasmaken niets want wij maken zelf geen kaas. Wij verkopen Hollandse Ambachtelijke kazen en die kun je hier niet maken, dan zouden het “Franse kazen naar Hollands recept zijn”. Voor Hollandse kazen met die keur aan specifieke smaken heb je Holland nodig, Hollandse boerderijen, Hollandse koeien, geiten en schapen, Hollands gras etc..
Affineren doen wij wel, vandaar de zin onder onze bedrijfsnaam:
Fromage Artisanal Hollandais, Affiné en Bourgogne.
De kazen die wij affineren komen jong binnen om hier ter Bourgogne door te rijpen en op smaak te komen.
Was het moeilijk of juist makkelijk om op markten terecht te komen?
De hangt geheel en al van de betreffende markt en het gemeentelijk beleid af. Op de ene markt hebben we een jaar moeten wachten en officieel een verzoekschrift moeten schrijven voor de aanvraag van een vaste plek, op de andere markt hadden we onze vaste plaats al na twee weken.
Inmiddels hebben we overal onze eigen vaste plek, weer een stressfactor minder.
Wat vinden de Fransen van jullie kazen?
De meeste Fransen zijn net als de meeste Nederlanders gek op kaas. Nederlandse kaas heeft een slechte reputatie wegens het aanbod van naar plastic smakende zogenáámde Goudse kazen in de supermarkt en daarnaast heeft Frankrijk zelf een keur aan kazen maar eenmaal geproefd worden de kazen die wij verkopen met open armen ontvangen.
Overigens is de Franse kaaskeuze hier in de zuid Bourgogne juist niet zo groot, er worden hier voornamelijk van die kleine ronde geitenkaasjes gemaakt. Voor het veel grotere assortiment moet je een stuk zuidelijker zijn.
Staan er nog andere projecten op stapel?
Behalve genieten? Nee hoor, niet direct behalve dan het verder verfijnen van onze zaak waar we bijzonder veel plezier in hebben en het in stand houden van wat we hebben opgebouwd. Daarnaast zien we wel wat er nog komt opborrelen.
Wat vinden jullie een heerlijke maaltijd?
Hemel! Dat loopt zeer uiteen. De Bourgondische traditionele keuken vinden wij heerlijk, salade met gesiers, entrecote, escartgots, kaasplankie uiteraard. Maar ook racletten in de winter of een Thaise maaltijd,  de Indonesische, Italiaanse, Vlaamse keuken of Spaanse tapas heerlijk! En als we een enkele keer in Nederland zijn: Chinees halen! en dan zo uit die bakkies opeten.
En natuurlijk welke wijnen, ik weet dat één keuze niet mogelijk is, gezien de keuze in Frankrijk?
Dat hangt uiteraard van het moment, het seizoen en de gerechten af maar samenvattend komen wij vaak uit op witte wijnen nou, dan kun je hier je lol op natuurlijk! Santenay, Pouilly Fuissé, Viré Clessé, Saint Véran, Chaintré, Givry… Maar een mooie rode slaan wij ook niet makkelijk af, een vriend van ons is Wijnboer en maakt een heerlijke Beaujolais gerijpt in eiken vaten, maar een volle rode Merlot kan ons ook zeer bekoren. Van wit en rood smullen wij, rosé slobberen wij meer (klok klok op het terras) maar kan ook erg lekker zijn. En vergeet niet de heerlijke Crémant de Bourgogne, de Champagne uit de Bourgogne zeg maar, daarin is én veel keus alsmede kwaliteit te vinden. Ach Frankrijk en wijn! Kan er niet over óphouden!
Wat lusten jullie echt niet en waarom niet?
Ik ben persoonlijk niet dol op oesters, heb het wel 2X geprobeerd want zo ben ik opgevoed: eerst proberen, dan oordelen! Eerst proeven en dan pas met peper en zout gaan gooien! Moest van mijn moeder en ze had gelijk. Maar met oesters ben ik eruit: Zonder dienstdoende arts die kan reanimeren begin ik er niet meer aan. P krijgt ze wel weg maar ze bestelt ze nooit dus… Verder zijn wij allebei niet te porren voor zaken als tripes (pens) en bijvoorbeeld andouilettes (die bleke worsten).
Verder eten wij vrijwel alles wat zich als eten voordoet. Proberen graag dingen uit en zijn allebei dol op koken.
Jullie wonen nu in Frankrijk.. Waar gaan jullie het liefst naar op reis?
We blijven graag in eigen land. Vroeger betrof dit land ook doorgaans onze vakantiebestemming en dat is eigenlijk zo gebleven. Frankrijk is ongelofelijk veelzijdig qua landschap, je hebt er alles, zee, bergen, laagvlaktes, hoogvlaktes, rivieren, meren, dorpjes, steden, bossen, ruig, rustig etc… terwijl je toch overal die typische Franse gezelligheid aantreft.
Een weekje naar bijvoorbeeld een Grieks eiland vinden we ook lekker mits de honden als handbagage mee mogen!
Wil je nog iets anders vertellen….delen?
Natuurlijk! Je bent ondernemer of je bent het niet!
Suus en Paula VAN DER LINDEN
Fromage Artisanal Hollandais affiné en Bourgogne
Wij zijn te vinden op de volgende markten:
Maandag: Marcigny
Donderdag: Gueugnon
Vrijdag: Digoin
Zaterdag: Cluny
Zondag: Chagny
Met zeer veel dank voor je belangstelling Gereon!
Hartelijke groeten,
Suus en Paula
foto de rijpende kazen
Het recept:
Voor deze ondernemende dames heb ik een recept voor kalfsvleesrolletjes gevuld met salami en natuurlijk wat belegen  Hollandse kaas. Erbij een saus van tomaat, courgette en witte wijn. Samen met de rosé van domaine la Rizolière uit de Beaujolais een heerlijk gerecht voor op het terras. Met natuurlijk het uitzicht op de prachtige zuidelijke Bourgogne. Geniet ervan.
Nodig 4 personen:4 kalfsschnitzels
100 g belegen kaas
100 g salami
1 eigeel
1 el citroenrasp
8 tomaten
1 courgette
1 sjalot
2 tenen knoflook
1 glas witte wijn
oregano blaadjes
tijm blaadjes
peterselie gehakt
bloem
150 geraspte oude kaas
boter
olijfolie
peper en zout
touw of prikkers

Bereiding:

Rasp de belegen kaas. Snijd de salami heel fijn. Voeg de eidooier toe en meng goed. Vul de schnitzels met dit mengsel en zet vast met prikker. Rasp de oude kaas en strooi deze op bakpapier. zet de oven op 180 graden en bak de kaas kort tot een krokantje. Dit is later garnering. Bestrooi het vlees met wat bloem waar peper en zout aan is toegevoegd. Verhit de boter en olijfolie in een pan. Bak de kalfsschnitzels kort aan. zet het vlees afgedekt met folie in een oven van 80 graden. Ontvel de tomaten en haal zaadjes eruit. Snijd de tomaten in hele fijne blokjes. Snipper het sjalotje, hak de tenen knoflook fijn. Haal de zaadlijsten uit courgette en snijd in hele kleine blokjes. Fruit het uitje en de knoflook in wat olie. Voeg de courgetteblokjes toe en roerbak kort. Blus met glas witte wijn. Voeg de tijm, oreganoblaadjes en citroenrasp toe. Laat kort sudderen. Voeg als laatste de tomaten blokjes toe en zet vuur uit. Haal het vlees uit de oven, leg in schaal en giet de groentesaus erover. Bestrooi met gehakte peterselie. Garneer met de krokantjes van oude kaas.
Serveer dit gerecht met wat met knoflook en olie gebakken spaghetti.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten