foto: cover Natuurlijk Oostenrijk en hertentartaar van RAU.
Natuurlijk Oostenrijk. Wat een culinaire ontdekking! Voor de lezer van dit boek, maar allereerst voor culischrijfster Laura de Grave, die 5 weken als een novice op Oostenrijks koken door dit gevarieerde land trok. En de aandacht trok met haar elektrische motor. Laura kende de Oostenrijkse keuken slechts van een gewonnen ski-trip naar Tirol en Kaiserschmarren, die ze deelde met een vriend. En natuurlijk het fenomeen, dat wij in Nederland Wiener schnitzel plegen te noemen. Hetzelfde geldt ook voor Gereons Keuken Thuis, Behalve Schnitzel, Spâtzle, Grüner Veltliner en Sachertorte weet ik weinig van de keuken van dit land.
Oostenrijk is een land, waar veel wordt gewerkt met lokale producten. Lokaal van boer tot bord. Een vaak terugkerend thema in de boeken van Laura. Het liefst biologisch en met veel liefde verwerkt in gerechten, die beïnvloed zijn door de geografische locatie. De Alpen, het vlakke, bijna poeszta-achtige oosten van het land en het mediterraan aandoende Karinthië. Zoveel verschillen in dit kleine land. Niet vreemd, als je bedenkt dat tot en met 1918 de Oostenrijkse Donaumonarchie half Europa bestreek en culinaire invloeden absorbeerde uit alle hoeken van het rijk. Laura de Grave ontdekte de fijne geneugten van de huidige negen regio’s. Van hoog tot laag.
foto; Kâsespâtzle van één van de chefs tijdens de presentatie.
Natuurlijk Oostenrijk trapt af in hoog Oostenrijk, Vorarlberg, land van koeien en kaas. Op drie niveaus. En wat een uitzichten hadden Laura en die koeien vanaf de alm. Daar kan geen breedbeeld TV tegenop. Die heerlijke kaas gaat natuurlijk op de verse Spâtzle, maar Vorarlberg kent ook moderne chefwaardige gerechten, zoals een Bodensee ceviche van chef Jonathan Burgervan hotel Hirschen in Schwarzenberg. Overigens proefde Gereons Keuken Thuis tijdens de presentatie van het boek heerlijke gerechtjes van chefs, die Laura tijdens haar roadtrip ontmoette, zoals een hertentartaar van restaurant RAU, een nature based restaurant in nationaal park de Kalkalpen. (Oberösterreich)
foto: moderne Kaiserschmarren ontbraken niet tijdens de presentatie.
Via Kaiserschmarren uit Tirol belanden we in mediterraan heuvelachtig Karinthië. Het zonnige zuiden van Oostenrijk. In Nederland bekend van de Weissensee, waarop gezien onze winters vaak de alternatieve Elfstedentocht wordt gereden. Een meer vol forellen, die belanden in traditionele Forellensuppe. Via Steiermak en Burgenland reizen we naar Wien, Wenen, de hoofdstad van het land en culinaire smeltkroes. Stad van de Wiener schnitzel mit Kartoffelsalat, de Naschmarkt en Heuriger, fijne wijnlokalen met zicht op de stad. Niederösterreich, rondom Wenen, wijngebied, abrikozen en maanzaad afkomstig van de klaproosvelden. Maanzaad wordt veel gebruikt in de Oostenrijkse keuken. Gebruikt in Mohnzelten, aardappelkoeken gevuld met maanzaad. Oberösterreich, met het Salzkammergut vol bossen en meren. “Im Salzkammergut kann man gut lustig sein”. dat wisten de Romeinen al. Bier, wild & Knödel. Maar ook de eerder genoemde hertentartaar van Klemens Schrami van restaurant RAU. Een keuken vol natuurlijke elementen, beetje ruw en ruig. De tocht eindigt in Mozartstad Salzburg met een barokke oude keuken sinds 1719, met de beroemde Salzburger Nockerl. Fluffy eiwitschuim met cranberryjam.
foto: Laura de Grave met één van de chefs tijdens de presentatie.
Natuurlijk Oostenrijk, wat een culinair feest is dit kook- en leesboek weer geworden. Laura onderzocht en ervoer al eerder Amsterdamse specialiteiten op de fiets, toerde langs de dreven van Nederland om lokale gerechten te ontdekken. En nu opent ze het voor velen onbekende terrein van Oostenrijk in al zijn culinaire facetten. Natuurlijk Oostenrijk is een reis an sich door dit mooie land met prachtig fotowerk van Hans de Kort. Ga het lezen en op pad met Laura. Een boek en land om van te smullen of moet ik naschen zeggen?
Für deutschsprachigen ist das Buch auch auf Deutsch erhâltlich
foto: covers van beide kookboeken.
Natuurlijk Oostenrijk/ Natürlich Österreich. Laura de Grave (ISBN 9789493095793) is een uitgave van Uitgeverij Brandt en is te koop voor € 30,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, Sud de France editie. De titel van deze editie van Gereons Mag leverde mij op Facebook een reprimande op. Sud de France is geen Frans, het zuiden wordt aangeduid met Midi. Klopt helemaal, maar je ziet meer en meer (wijn)producenten en toeristische organisaties, die de term Sud de France gebruiken, want aan het woord Midi kleeft wat wijn betreft ook een klein vooroordeel. Ontstaan in de tijd dat de wijngaarden van het zuiden vooral bulk produceerden. De nieuwe term Sud de France wordt gebruikt door producenten uit heel Occitanië voor wijn, speciale food AOP’s en nog veel meer. Gereons Keuken Thuis ging een maand lang proeven in de Languedoc. Wijn, oesters, brandade. Jullie hebben er al eerder over kunnen lezen. Ik bezocht Noilly Prat in Marseillan, kocht weer eens petites récoltes bij Nicolas en ging oesters eten in Bouzigues. Flaneren door de heerlijke steden Montpellier en Béziers en toeren door de uitbottende wijngaarden. Maar er is meer in deze Mag. Vincent van Gogh pept je mentaal op met zijn kunst, De apéro wordt begeleid door flapjes met zalm & geitenkaas en een rillettes van makreel. Beide producten uit de foodybox van Kroon op het werk. Maar daarover meer bij terugkomst rond 5 mei in Nederland.
foto: Noilly Prat in de haven van Marseillan.
Noilly Prat. Façonné par la mer dans le Sud de la France. Marseillan aan het bassin du Thau. In de haven van dit stadje liggen de kelders van Noilly Prat, de beroemde vermouth uit de Languedoc. Een versterkte wijn in de varianten Extra Dry, Original Dry, Ambré en Rouge. Gemaakt van lokale wijnen, waaraan wat wijnalcohol wordt toegevoegd. Daarna begint de rijping binnen in houten vaten met speciaal toegevoegde kruiden. Eerst twaalf maanden binnen en daarna in houten vaten op de kades. Een mooi gezicht die verzilte vaten. Na rijping volgt de assemblage. Noilly Prat drink je bij je apéro, gebruik je in de keuken of in je funky cocktails. Ik kocht een fles rode Noilly Prat, een fijne begeleider voor geroosterde zeekat met een mousseline van rode paprika, tijm en chorizo. het recept vind je op de site van Noilly Prat, net als alle andere leuke suggesties.
foto: de kruiden van Noilly Prat.
foto: c’est le temps de l’apéro.
Bladerdeeghapjes met zalm, geitenkaas en bieslook
Nodig voor 12 hapjes:
100 g geitenkaas bijvoorbeeld van Bettine
200 g verse zalm in dunne plakjes
3 plakjes bladerdeeg (diepvries)
peper
zout
gehakte bieslook
1 eidooier
Bereiding:
Snijd de zalm in kleine stukjes. Verbrokkel de geitenkaas. Meng zalm, bieslook en kaas in kom door elkaar. Voeg wat peper en zout toe. Rol de plakjes bladerdeeg dun uit en snijd ze in vieren. Leg op elk stuk bladerdeeg wat vulling en vouw dicht. je kunt hierbij je eigen fantasie gebruiken voor de vorm. Verwarm de oven voor op 200 graden. Bestrijk je flapjes met wat eidooier. Zet de flapjes in de oven en laat 20 minuten bakken totdat ze goudbruin zijn.
foto: Bettine à l’ail
Proef eens de kruidige, romige smaak van Bettine geitenkaas. Heerlijke geitenkaas met de perfecte hoeveelheid knoflook & kruiden. De mogelijkheden met dit product zijn legio. Nieuw is de knoflook & kruiden kaas die gemaakt is van 100% geitenmelk. Gereons Mag trof deze kaas aan in de foodybox lente-editie van Kroon op het Werk.
foto: tomate farcie van la maison blanche aux volets bleus.
Gevulde tomaat met rillettes van vers gerookte makreel. Een Bretons recept van de eigenaren van La maison blanche aux volets bleus. Uit hun fijne boek De Smaken van Bretagne.
Nodig:
1 hele vers gerookte makrelen (uit de foodybox) schoongemaakt
150 g verse gezouten boter
2 dl volle room
zout & peper
bosje bieslook
1 el mosterd
1 glas witte wijn
1 ui
2 tenen knoflook
6 grote tomaten, ontveld en leeggehaald, klaar om te vullen
gesneden ijsbergsla
olijfolie
Bereiding:
Snipper de ui en knoflook en fruit aan in wat boter. Voeg de witte wijn toe en laat inkoken. Maak de makreel schoon en snijd in stukjes. Voeg de makreel en room toe aan de gefruite uitjes en meng goed door. Kruiden met peper en zout. (in het recept ui het boek gaat de boter er niet bij, Gereons Keuken Thuis voegt deze wel toe tijdens in kleine blokjes) Roer alles om en laat afkoelen in de ijskast. Vul de tomaten met de rillettes.
foto: makreel van het Nederlands visbureau.
Serveer op een bedje van ijsbergsla met wat olijfolie en garneer met wat gehakte bieslook. De gerookte makreel kwam van het Nederlands Visbureau.
Het Van Gogh Museum gaat deze lente van start met het programma Open up met Vincent, waarmee het museum een positieve bijdrage wil leveren aan het gesprek over mentale gezondheid vanuit de kunst en het levensverhaal van Vincent van Gogh. Een fijn programma, met onder andere mindfulness-sessies, creatieve workshops en andere lesmateriaal, is in samenwerking met jongvolwassenen en professionals op gebied van mentale gezondheid ontwikkeld en wordt vanaf dit voorjaar zowel in het museum, op locatie en online aangeboden. Actief of reactief kunst beleven is goed voor je algehele staat van welbevinden. Van Gogh ervoer dit zelf in Saint Rémy de Provence, toen hij zijn vermaarde olijfgaarden schilderde. Hij schreef aan zijn broer Theo, dat kunst hem geholpen had zijn sombere periode te overwinnen. Kunst kan stress, depressie of andere psychische klachten verzachten. Van Gogh was hier heel open over:
“Vroeger wist ik wel dat je je armen en benen kon breken en dat dat dan later weer kon herstellen, maar ik wist niet dat je geestelijk gebroken kon worden en dat dat nadien ook herstelde.” (Vincent aan zijn broer Theo, 28 januari 1889)
Dit vormt de basis van het programma Open up met Vincent. Een programma vol leuke activiteiten met voor ieder wat wils op mentaal gebied. Kunst kijken, ervaringen delen, mindfulness-sessies en schilderworkshops. Kijk mee hoe Vincent van Gogh zijn blik opende. Het programma vind je op de site van het Van Gogh Museum.
Open up met Vincent Het Open up met Vincent programma biedt aanknopingspunten om, vanuit het levensverhaal en de kunst van Vincent van Gogh, het gesprek te starten over mentale gezondheid en ervaringen te delen. Elke activiteit is ontwikkeld in samenwerking met jongvolwassenen, zorginstellingen en professionals gespecialiseerd in mentale gezondheid. Het programma biedt activiteiten voor verschillende doelgroepen die zowel in het museum, op locatie en online kunnen worden gevolgd. De mindfulness-sessies in de tentoonstelling Van Gogh en de olijfgaarden die tot en met 12 juni 2022 in het Van Gogh Museum te zien is, vormen het startschot voor het programma dat in de rest van het jaar verder wordt uitgebreid.
foto: petites récoltes van Nicolas
Wijnen van Nicolas Les petites récoltes. Ik vind het altijd heel leuk om bij wijnhandel Nicolas binnen te stappen. Hun serie “petites récoltes” vormt een range van gunstig gesprijsde wijnen uit wat onbekendere gebieden. Vaak verpakt in flessen met originele etiketten. Zoals de marsanne & chardonnay of carignan rouge & grenache uit de Coteaux de Peyrac.
foto: op wijnreis door le Sud. Bitterois
De volgende editie van Gereons Mag staat in het teken van de Noordzee en kun je lezen rond 15 juni.
NB: De Sud de France editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Van Gogh Museum, Lannoo, Bettine geitenkaas, De Kroon op het Werk, Noilly Prat, Côté OUEST, La maison blanche aux volets bleus, het Nederlands Visbureau, Sud de France, tourisme Hérault, Marne mosterd, Noilly Prat, Vins Nicolas, Ville de Montpellier en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2022, Sud de France. Een beeldblog met een selectie van de wijnen, die Gereons Keuken Thuis dronk en proefde in de Languedoc. Let op: het merendeel kwam uit deze wijnregio, maar ook uitstapjes buiten de grenzen van Occitanië werden niet geschuwd.
foto: Alma Cercius, cépage viognier, Languedoc, Frankrijk.
foto: Le petit Olivier, cépage chardonnay, Languedoc, Frankrijk.
foto: rood en wit van Nicolas, Coteaux de Peyrac, Frankrijk
foto: Le petit Olivier cépage cabernet sauvignon, Langiedoc, Frankrijk.
foto: deze mag niet ontbreken: Domaine Guillemarine, picpoul de pinet, Bassin du Thau, Frankrijk.
foto; cépage pinot noir, Languedoc, Frankrijk.
foto: Coteaux Bourguignons, generieke pinot noir, Bourgogne en AOP Ventoux uit Vaucluse, Frankrijk.
foto:: Mas Olivier, Faugères rosé, Languedoc, Frankrijk.
foto: back to the Mâconnais, Vi’ré Clessé, Bourgogne, Frankrijk.
Volgende editie van Wijntour 2022 heeft als thema summer wines staat gepland in juni.
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Brandade de morue. De regio Languedoc Roussillon, land van Catalanen en katharen. Studentenstad Montpellier, zoutpannen, Romeinse steden als Nímes en Narbonne, de beroemde Pont du Gard. Wijn in overvloed, de Noilly Prat uit Marseillan, banyuls wijnen en ansjovis uit Collioure. Er is veel te beleven in deze regio in het Zuidwesten van Frankrijk. Oesters uit Bouzigues, de moules à la Sètoise, waarvan het recept in mijn kook- en leesboekje Gereons Keuken Thuis staat. Lekker met een glas picpoul de pinet. Deze week reed ik vlak langs Nímes, met zijn arena en Maison Carrée. Jeugdsentiment, als 17 jarige op schoolreis naar deze stad. We hebben zoveel lol gehad in de straten van Nímes.
Vandaag een recept voor brandade de morue, Een puree van gedroogde kabeljauw die zowel warm als koud kan worden gegeten. zonder knoflook volgens de puristen. De smaak van de Languedoc. Het recept werd in 1830 opgetekend door chef Durand van Hotel du Midi in Nîmes. Ik genoot gisteren van brandade “faite maison” bij Les Ondines in de haven van Grau d’Agde. Bij de brandade de morue drinken we een rosé uit Tavel bij.
foto: brandade de morue bij Les Ondines.
Nodig:
600 g gezouten en gedroogde kabeljauw (filets) 2 dl melk 2 dl olijfolie zout en peper
Bereiding:
Leg de gezouten kabeljauw minimaal 12 uur (filets) of 24 uur (vis met huid) in koud water, bij voorkeur stromend. Vervang stilstaand water elk uur. Pocheer de vis 5 à 6 minuten in kokend water en laat daarna afkoelen. Verkruimel de vis in een pan met dikke bodem. Let op geen aluminium of ongecoat gietijzer Verwarm op een laag vuur en voeg druppelsgewijs 1,5 dl van de olie toe, terwijl je roert. Verwarm de melk en voeg ook beetje bij beetje 1,5 dl melk toe, totdat een mooi gladde substantie ontstaat. Indien de brandade nog te droog is voeg dan gelijke delen olie en melk toe. Lekker met een krokant geroosterd knoflookbrood.
Wijnroutes van Lonely Planet. De Franse weken staan voor de deur op Gereons Keuken Thuis, zes weken lang Franse verhalen vanaf locatie. Een mooie stek tussen de wijngaarden en Mediterrannée. Gereons Keuken Thuis gaat in de Languedoc nieuwe wijn- en kookinspiratie opdoen. Live verslag volgt op social media en blog. Maar… nu eerst een heel fijn boek, dat in het kader van deze reis op de mat plofte. Wijnroutes, een boek dat je leidt langs de mooiste wijngaarden ter wereld. Want zeg nu zelf: als je er toch bent is het toch heerlijk om meteen eens die lokale wijn te proeven van die bevlogen wijnmaker? Lonely Planet ging je voor door 20 landen en 52 wijngaarden.
foto: cover Wijnroutes van Lonely Planet.
Van Down Under tot de Elzas, van Toscane tot Californië. Een heerlijk lees- en kijkboek om je volgende trip tussen de wijnranken te plannen. Dus hopperdepop, de paden op en lanen in. En waar smaakt die wijn beter dan met uitzicht over de Indische Oceaan of een blik op de Catalaanse berg Canigou?
Wijnroutes is ingedeeld per land en op alfabetische volgorde. Je reis start in Mendoza Argentinië en eindigt in Sonoma USA. Lonely Planet zou Lonely Planet niet zijn als het in elk hoofdstuk over land en/of streek naast wijngaarden geen fijne adressen voor overnachten, eten en evenementen vermeldde. Zo ga je goed bewapend aan de slag.
Wijnroutes. Voor ieder wat wils. De mooiste plekken, waar bevlogen wijnmakers hun ding doen. Wat wil je nog meer? Wijnroutes neemt je op sleeptouw in dit boek. Gereons Keuken Thuis weet nu al dat hij veel plezier gaat hebben met deze gids. Al is het dan, al lezend, om met een goed glas aan zee je te verdiepen in al het moois op wijngebied.
Wijnroutes. Lonely Planet, 20 landen, 52 wijngaarden. (ISBN9789021590448) is een fijne wijnuitgave van Kosmos en is te koop voor € 25,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gastblogger Marjolijn gaat eten in NYC. Marjolijn Maurik-Verheijen is food- en travelblogger op puur koken. Op haar blog neemt ze haar lezers en volgers graag mee naar de mooiste plekjes op deze aardbol en deelt ze haar lekkerste recepten. Onlangs is ze geëmigreerd naar Duitsland. Ze vertelt daar graag over op haar blog. Verhalen over haar nieuwe woonomgeving, huis en haar andere passie huisdieren. Neem eens een kijkje op Puur Koken en maak kennis met veelzijdige Marjolijn. Vandaag een stuk over haar eetescapades in The Big Apple, een stad, die haar hart sneller doet kloppen. Overigens geldt dat ook voor Gereons Keuken Thuis. Het is zaterdag, here comes the weekend!
foto: NY door de ogen van Gaby Zwaan.
Tofste restaurants in New York City. Afgelopen december zijn mijn man en ik een week naar New York geweest, wat een waanzinnige stad is dat zeg. Alle clichés zijn waar, zodra je de metro uitstapt waan je je zelf in een film. Al het getoeter, de gele taxi’s de sirenes het is echt overweldigend. Nadat wij ons hotel hadden gevonden moesten we ook echt even bijkomen van al dat geweld, de lange reis en jetlag zou hier ook ongetwijfeld een rol in hebben gespeeld. Maar er moest gegeten worden en dus stapte wij na een power napje en een verkwikkende douche de drukte weer in. Men vertelde ons dat het nu helemaal niet zo druk was, dat het voor corona nog veel drukker was, wij dachten alleen maar…hoe dan?
Wij hebben in New York in de meeste leuke restaurants gegeten, een aantal tips kregen we van vrienden die al eerder in New York waren geweest en een aantal restaurants hebben wij gevonden door willekeurig iemand op straat aan te spreken waar we goed en gezellig konden eten. We kwamen echt in de meest enge achteraf straatjes terecht, dat vonden we toch niet zo’n goed idee en dus zijn we toch maar weer terug gelopen en hebben een wederom iemand aangesproken, ditmaal kwamen we wel bij een tof restaurant uit.
foto: inside Ellen Stardust Diner.
TOP 3. Marjolijn heeft een top 3 gemaakt van alle restaurants , waar zij geweest is met haar partner. Hier zitten ook restaurants bij waar zij alleen ontbeten of geluncht hebben, Marjolijn kan dus niet zeggen hoe het avondeten hier is, maar ze hoort het uiteraard graag als je daar ’s avonds gegeten hebt.
Nummer 1. Met absolute stip op nummer 1 staat Ellen Stardust Diner. Hou je wel van een beetje sfeer tijdens het eten en hou je van musicals dan zit je hier echt helemaal op je plek. Deze tip kregen wij van vrienden en deze tip geef ik dan ook graag door aan jullie. Je kunt bij dit restaurant niet van te voren reserveren en dus moet je aansluiten in een lange rij. Wij besloten vroeg te gaan en dus viel bij ons de rij nog heel erg mee, maar toen wij weer naar buiten gingen stond de rij al tot op de hoek van de straat (zo’n 200 meter). Bij Ellen Stardust Diner zingen de serveersters en serveerders, vaak zijn dit liedjes uit musicals, maar ook komt regelmatig iets van ABBA of een poplied voorbij. Het is allemaal heel gemoedelijk en niemand wordt opgedrongen mee te dansen of te zingen, gewoon lekker blijven zitten en genieten. De serveerster en serveerders zijn ook super vriendelijk en het ontbreekt je echt aan niks die avond. Leuk weetje is dat iedere Stardust medewerker binnen 2 tot 3 jaar in een grote musical staat op Broadway. Het zijn dan ook niet zomaar zangers en zangeressen. Wat staat er op het menu? De kaart is echt typisch Amerikaans, chickenwings, burgers, milkshakes, roast beef enz. Super lekker en echt als je er bent neem een milkshake en als toetjes de Rainbow cake…goddelijk!
Nummer 2: The Red Flame Diner, in dit restaurant gingen wij elke dag ontbijten. Het ontbijt was super goed en zat dichtbij ons hotel, echt ideaal. Wat mijn man voornamelijk een voordeel vond is dat je er onbeperkt koffie kunt krijgen. Je bestelt 1 kop koffie en doorlopend wordt je kop koffie gratis bijgevuld. Had ik na 2 kopjes koffie echt wel genoeg, liet mijn man zijn kopje gerust een keer of 6 bijvullen. In dit restaurant kan je de meest uiteenlopende ontbijtjes krijgen. Wil je eieren? Geen probleem. Wil je dan roerei? Gekookt ei? Gebakken ei? Of toch liever een gepocheerd ei? Keuze gemaakt, oké wil je dan spek, ham, kaas of worst bij je ei? En wil je er bruin, wit, of speltbrood bij? Wil je er aardappeltjes bij? Gebakken of gefrituurd? En zo ging het maar door. Maar echt zo’n lekker gebakken eitje (uiteraard Sunny side up) heb ik lang niet gegeten. Wat je hier verder nog vind zijn de typische Amerikaanse ontbijtjes, pancakes met chocolade, pancakes met noten, pancakes met boter en siroop, pancakes met banaan, pancakes met blauwe bessen. Maar ook wafels, wafels met fruit en slagroom, wafels met kip en spek, wafels met een eitje en ham en/of kaas of spek en/of kaas. Maar uiteraard is er ook de yoghurt met fruit en muesli voor wie iets rustiger wil opstarten ’s morgens. Wat wij ook erg fijn vonden is dat je normale porties krijgt, geen mega ontbijt maar gewoon 2 geroosterde boterhammen bij je 2 eitjes, wat aardappeltjes en wat boter en jam.
Nummer 3: Connolly’s. Hou je van pubs dan zit je hier helemaal op je plek. Connolly’s is een echte Ierse pub met alle gezelligheid die daarbij hoort. Er staat een sportwedstijd aan op de tv, mannen en vrouwen hangen lachend en bier drinkend aan de bar en aan de tafeltjes zitten mensen heerlijk te genieten van hun eten. Op de achtergrond klinkt Ierse muziek en zelfs de barman lijkt met Iers accent te praten (hij vertelde ons dat hij een Amerikaans was en zelfs nog nooit in Ierland was geweest). Wat vind je hier op de menukaart? Eigenlijk van alles wat, salades, burgers, roast beef, finger food, soep, enz.
Je krijgt hier wel extreme Amerikaanse porties, de eerste keer dat wij hier gingen eten hebben dan ook ieder de helft opgegeten, zonde maar we zaten echt propvol. De keer daarna hebben we 1 maaltijd gedeeld met z’n tweeën en de laatste avond in New York toen wij daar weer gingen eten hebben we allebei een salade genomen, we hadden de hele week nog niet echt fatsoenlijk groente gegeten en dus werd dat wel weer tijd. De salades waren groot, maar het is toch al koud dus konden we er de hele avond over doen. Ondertussen wat kletsen met de barman, zo vertelde hij ons dat deze pub van origine een politiekroeg is. He dat is leuk, ik werk zelf bij de politie en nadat ik hem dat vertelde en hem foto’s had laten zien van mijzelf in uniform kregen we een rondje drinken van hem. Ook toen we nog 2x terug kwamen kregen wij het drinken van de barman, super lief. Het eten was erg lekker,, maar dus wel erg veel, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Wat je in dit restaurant moet doen is vroeg gaan, lekker eten bestellen, genieten van de gezelligheid, een sportwedstrijd kijken en dan is je bordje vast zo leeg.
Eten in NYC Mochten wij weer eens naar New York gaan (hopelijk eind dit jaar) dan gaan we deze restaurants zeker weer bezoeken. We zijn ondertussen al nieuwe restauranttips aan het verzamelen en dus kom ik hopelijk aan het eind van het jaar opnieuw bij jullie terug met een nieuwe top 3 van leuke, gezellige en lekkere restaurants in New York.
foto: Dean & Deluca Broadway, bron NY Times.
Recept van Gereons Keuken Thuis voor Marjolijn.
NY style glazed ham. Begin jaren negentig stond er in het huisblad van de blauwe grootgrutter een recept dat afkomstig was van Dean & Deluca, de vermaarde delicatessenzaak. op Broadway. Het was een brunchgerecht, Ham met koffie en bruine suiker. Ik maakte het in de nineties regelmatig klaar. Helaas is het recept verloren gegaan en stond Gereons Keuken Thuis voor de uitdaging om opnieuw het wiel uit te vinden. Coffee glazed ham een stevige start van je decemberzondag.
Nodig: 4 dikke plakken ham 75 g bruine suiker 2 el ciderazijn 1 el Dijon mosterd 1 kop sterke espresso 2 verkruimelde beschuitjes klontje boter
Bereiding:
Zet de oven op 200 graden. Meng de suiker, azijn, espresso door elkaar en verhit even tot de suiker is opgelost. Roer de verkruimelde beschuitjes en mosterd erdoor. Leg de plakken ham in een ovenschaal en bestrijk deze met het mengsel. Bak de ham ongeveer 25 minuten in de oven. Keer halverwege om en bestrijk de ham opnieuw met het mengsel. Serveer het gerecht met hash browns (gebakken aardappelen)
Dank je wel voor je leuke gastblog en veel plezier bij je volgende trip naar The Big Apple.
ENAK! Hoe maak ik een eigen, nieuw, aantrekkelijk kookboek? Dat is de vraag, die schrijver Humphrey Ottenhof stelt aan het begin van dit boek. In Nederland barst het van de kookgekken, ieder op zijn eigen manier. Ook verschijnen er dagelijks nieuwe kookboeken, zie je op TV de leukste kookprogramma’s en is er natuurlijk het weergaloze kook- en foodaanbod op de sociale media. Dit alles zet velen ertoe aan een kookboek te schrijven. Humphrey Ottenhof deed dat met zijn BoerenKoolBoek en ik in 2013 met een eigen boek met de titel Gereons Keuken Thuis. Voor mensen zoals ik en anderen heeft Ottenhof nu ENAK! geschreven, een praktische handleiding over wat er zoal komt kijken bij het zelf schrijven en maken van een kookboek. Hij zet hiervoor een leerzame tocht uit door kookboekenland op basis van eigen ervaringen en onderzoek.
In ENAK! komen vragen aan bod als: Wie maken kookboeken? Waarover gaan kookboeken? Wie is je doelgroep? Hoe kom je op ideeën? Waar vind je nieuwe lezers? Wie worden je recensenten? Daarna ga je je opus magnus schrijven. Zo ligt er in Gereons Keuken Thuis al een tijdje een opvolger klaar voor mijn kookboek uit 2013. Ga ik het herschrijven of ben ik anno 2022 al op andere ideeën gekomen? In onze gevisualiseerde maatschappij is het uiterlijk van je boek ook heel belangrijk. En zonder marketing en key partners bereik je je niche niet. Tot slot volgt de uiteindelijke uitgave en sta je op je eigen boekpresentatie met een wijntje in de hand. Simple as that. Je Eigen Nieuw Aantrekkelijk Kookboek.
ENAK! gaat na alle theorie verder met een te volgen stappenplan, oefeningen en adressen. Tot slot bevat het boek de nodige bijlagen, waarvan sommige een beetje karig vind. Ik review nu al heel lang kookboeken en Ottenhof had ook kunnen komen wat meer diversiteit aan voorbeelden. Dit terzijde, is ENAK! een ideale opstap voor foodbloggers en foodies als zij gaan nadenken over het maken van hun eigen kookboekenkind.
ENAK! Hoe maak ik mijn eigen, nieuw, aantrekkelijk kookboek? Humphrey Ottenhof is een uitgave van AHUM en kost € 24,95
foto: BoernKoolBoek, eetensaardigheden over boerenkool. cover
Over de auteur: Humphrey Ottenhof (67), fanatiek amateurkok. Ottenhof, zelf auteur en docent creatief schrijven, Dorpsdichter en columnist bij De Gelderlander. Hij schreef zelf boeken als Gelders Glorie en BoerenKoolBoek. Daarnaast organiseert de schrijver presentaties en workshops.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijntour 2021 finale. De laatste fotoblog van 2021, met de wijnen die ik vanaf eind november opende en dronk. De wijntour voor dit jaar is gemaakt. Gereons Keuken Thuis is benieuwd welke wijnen zijn pad zullen kruisen in 2022. Eerste fotoblog begin maart 2022. Hebben jullie suggesties? Laat het weten in een reactie hieronder. Welkom wijntour 22!
Pasta van mijn tante Canasta. Regelmatig plaats ik op Gereons Keuken Thuis recepten als “soep van mijn tante Doubs” of “pasta van mijn tante Canasta”. Ik hoef niet te vermelden dat deze tantes fictieve dames zijn ontsproten aan mijn brein, tijdens het koken. In de keuken kan ik namelijk dromen, verhalen verzinnen of liedjes. Ja liedjes, want ik zing en neurie heel wat af tijdens het kookproces. (zachtjes dan)
Vaak geven de thuis kokende dames een naam aan een gerecht zoals pasta van tante Canasta. Een easy tante, die Canasta Spirali, die altijd makkelijke gerechten maakt om de maag te vullen in haar Ligurische keukentje. Tante Canasta heeft altijd wat in huis, een restje spek, zongedroogde tomaatjes van de markt, wat uien, een zakje spinazie of veldsla. En pasta in allerlei vormen en maten.
foto: Pasta van mijn tante Canasta.
In een handomdraai tovert Canasta daarmee een maaltijd op tafel. Althans zo verbeeld ik me dat als ik in mijn eigen ijskast en groentela tuur. Deze week maakte ik ook een restjesrecept, want #nowaste blijft belangrijk in Gereons Keuken Thuis.
Spaghetti met geblancheerde spinazie, spekblokjes, paprika en zongedroogde tomaatjes van de zondagse markt in Fréjus. Een flinke snuif peper en Provençaalse kruiden en een scheut olie van de markt. Plus wat verkruimelde geitenkaas. En pronto is de pasta van mijn tante Canasta. Mangia bene stare bene!
Schenk er een kloek glas rode Costières de Nîmes bij.
foto: cookingvibes met vondsten uit de groentela.
Nodig:
1 zak gewassen spinazie van de blauwe grootgrutter
10 zongedroogde tomaatjes, geweld in heet water
400 g spaghetti
3 tenen knoflook gehakt
1 rode ui gesnipperd
1 rode puntpaprika in ringetjes
blok spek in grove blokjes
olijfolie
peper & zout
Provençaalse kruiden van de markt
4 rondjes geitenkaas
Aanvullend kun je variëren met wat je in je groentela van de ijskast vindt.
Bereiding:
Snijd het blokje spek in grove blokjes en bak het uit. Verhit in een grote hapjespan wat olie en fruit de rode gesnipperde ui aan. Voeg de knoflook toe en de punt paprika. Doe beetje bij beetje de spinazie erbij en roer. Snijd de gewelde zongedroogde tomaatjes fijn en voeg deze toe. Laat het spek uitlekken en doe bij het groentemengsel. Strooi er wat provençaalse kruiden bij.
Kook de spaghetti volgens voorschrift in ruim kokend en gezouten water beetgaar en giet af. Bewaar wat kookvocht voor later. Meng de spaghetti door het spek- en groentemengsel en bind het geheel met wat pasta water. Maak het geheel op smaak met wat peper en zout. Serveer in grote schaal met de verkruimelde geitenkaas en een scheut olijfolie.
foto: Costiëres de Nîmes, le Pigeonnier.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
