Pittig varkensvlees.

foto drukte rond de pier

 

In de vakantie ga ik weleens de zuidpier van IJmuiden op. Moet het weer wel meewerken, anders mag je er niet eens op. Dit is één van de leukere attracties aan zee. Ik vind het al;tijd een heerlijke wandeling tot het eind en dan de grote schepen binnen te zien komen of uit zien te varen. Of om een verdwaalde zeehond te spotten. En bij helder weer zie je de hele Hollandse kust. Ook spreken de vissers mij tot de verbeelding. Uren staan zij op de pier om makrelen, wijting en andere vis te vangen. Ik vraag me altijd af , wat ze er uiteindelijk mee doen. Ik neem aan dat zij de vis niet terugzetten.

Zo’n wandeling maakt hongerig en eenmaal thuisgekomen bedacht ik een pittige stoofschotel van doorregen varkensvlees met paprika, Spaanse peper en rode wijn. Erbij past een Spaanse wijn van de tempranillo druif uit  La Mancha.

 

Nodig 4 personen:

800 g niet te mager varkensvlees

2 rode paprika’s

2 uien

1 Spaans pepertje

2 el tomatenpuree

2 tenen knoflook

tijm

6 ontvelde tomaten zonder pitjes

olijfolie

klontje boter

1 glas rode wijn

1 laurierblad

2 el bloem

2 tl paprika poeder

2 tl suiker

peper en zout

 

Bereiding:

Snijd de paprika in ringen, snipper de uien en snijd het Spaanse pepertje in ringetjes. Snijd het varkensvlees in blokjes. Bestrooi het vlees met zout, peper. paprikapoeder en wat bloem. Meng goed door. Verhit de boter en olie in een pan en bak het vlees aan. Voeg de gesneden ui, paprika en Spaanse peper toe en fruit even mee. Voeg de tomaten puree toe. Bak alles nog kort en blus af met de rode wijn. Voeg gehakte knoflook, laurier en tijm toe. En als laatste de ontvelde tomaten en de suiker. Laat het geheel anderhalf uur sudderen. Voeg eventueel wat water toe om aan branden te voorkomen. Serveer deze stoofschotel met wat tuinbonen met roomboter en bieslook.

 

 

Es Factory’s Food Swap

 foto: le nougat de Montélimar voor Es
Al een tijdje ontmoet ik op allerlei virtual spots Es van Es Factory. We twitteren wat af over koken en eten. Es is een moeder uit Noord Holland, ze is gek op koken en bakken, ze blogt hierover, ze is Indisch en onnodig te zeggen eet dus graag. Zij is een autodidact op vele gebieden. Es is dus een veelzijdige vrouw te noemen. Ik leerde Es kennen via een blog in het kader van haar 52 doelen. Es had zich tot doel gesteld 52 opdrachten uit te voeren, waaronder het ontdekken van nieuwe blogs. Zo vonden we elkaar!
Es, zo ontdekte ik is een heel sociaal en relationeel gericht mens. Ze is zorgzaam, wat zich vaak uit in logeerpartijen van kinderen, het geven van een workshop voor het goede doel, maar ook in anderen helpen bij ziekenhuisbezoek. Es is dus echt iemand van interactie. En vindt dat gezellig.
In dit licht vind ik haar Es Factory”s  #foodswap een echte trouvaille, die goed bij haar past. Eens begonnen als één van Es haar 52 doelen, vond onlangs de tweede foodswap plaats. Hoe gaat het in zijn werk? Es definieert een thema, daarbij gaan een recept, een zelfgemaakt baksel, een niet eetbaar “food’ item, een zelfgemaakte karamel, een verrassing voor de ontvanger etc.. Je pakt alles in een doos, meld je aan op www.es-factory.nl en Es laat je daarna weten wie jouw Swaptoffer is. Dit is toch een geweldig idee. of zoals Es het zelf stelt: “‘Als je hiermee bezig bent, is het net of je virtueel met elkaar staat te koken in mijn keuken” Dit laat zien hoe zeer niet het uiteindelijke pakje telt, maar de hele sociale interactie erom heen. Bravo, wat een initiatief. Moet verplicht wereldwijd ingevoerd worden. Dan houd je naast een leuk pakket meteen een goede vriend of vriendin over.
Voor Es maak ik een SWAP gerecht. Namelijk Salsa van tomaten, Worstjes, Aardappelgnocchi en Paprika. Ik weet dat zij van pittig houdt. Erbij voor Es een Australische chardonnay, omdat zij  mij eens toevertrouwde dat heel lekkere wijn te vinden.Nodig vier personen:

1 kg aardappels kruimig
350 g bloem plus wat extra voor het kneden
water
10 tomaten
1 sjalot
2 tenen knoflook
2 rode paprika’s
blaadjes oregano
paprikapoeder
1/2 glas witte wijn
peper en zout
balsamico azijn
8 kalkoen merguez
olijfolie

Bereiding:

Ontvel de tomaten en hak in kleine blokjes. Fruit de sjalot in wat olijfolie, voeg paprikapoeder en knoflook toe. Blus met wat witte wijn. Voeg de tomaten en oregano toe en laat kort sudderen. Voeg peper en zout toe. Kook de aardappels te voren in hun schil laat afkoelen en schil ze. Haal de aardappels door de pureeknijper. Maak van de bloem een bergje met een gat op het werkblad en voeg een tl zout en de aardappelpuree toe. Eventueel iets water. Kneed tot een stevige bal. rol telkens een stuk deeg uit tot een soort sigaar en snijd dit in stukjes zo groot als een knikker, druk plat en aan met een vork. Kook de gnocchi in ruim water met wat zout. Als ze boven komen drijven nog 2 minuten. Alleen de bloem hoeft nog te garen. Roer de gnocchi door de tomaten saus. Afmaken met wat peper uit de molen. Rooster de paprika boven een gaspit of in een hete oven. Laat afkoelen in een plastic zak. Haal vel eraf en zaadlijsten eruit en snijd in repen. Besprenkel met wat balsamico azijn.
Grill de merguez. Schep op een bord wat gnocchi met tomatensaus, twee merguez erop  en garneer met wat geroosterde paprika. Voilá Es, je recept SWAP!

Gesprekken en gerechten, Smoked cod for Jeff Minnich

This is the first in my new series of interviews and recipes. I start my sequel with Jeff Minnich from Arlington, USA. I happened to meet him through the blog of American writer Frances Mayes. We are both ardent readers of her books and blog. I invited him to join my series of “gesprekken en gerechten” Jeff is a garden designer and a poetical blogwriter. He has many talents. But, who am I to tell his story?  Thus, I sent him through mail some questions, which he gladly answered. Ofcourse my part of the deal is creating a recipe. As Jeff is living in the Mid Atlantic, I suggest a smoked cod, Dutch stirfried vegetables and a sauce hollandaise. The fun of this recipe is that it can be made at home or as in Jeffs case “al fresco”. My wine suggestion is a crisp white chardonnay wine from Burgundy, Mâcon region.

 foto: Jeff Minnich

Who is Jeff Minnich? Tell me some more.
I am landscape designer, horticulturist, gardener, reader, writer, cook, veterans advocate, partnered. I dabble in interior design; I don’t have any formal interior design training, but I love experimenting and learning. One thing I’ve come to know is that design is design—in other words, the principles are the same, no matter what kind of art you do.
I have a Bachelor of Science degree in Horticulture from Virginia Tech in Blacksburg, VA, here in the U.S. I specialized in landscape design and nursery management. I have minors in English and business, also. I use every bit of what I’ve learned, and I’m still learning, every day. I have my own landscape design/build business in Arlington, VA, which is in the Washington, DC, metropolitan area. Most of my work is in the immediate Washington area, though I do some work outside the area from time to time.
My partner, Steve, is a fireman in Wilmington, North Carolina, which is on the Atlantic coast in the far, southeast corner of North Carolina, almost to the South Carolina border. It’s very mild there. Palm trees and Live Oaks, draped in Spanish moss, grow all over there. The Live Oak is a beautiful, evergreen Oak that grows twice as wide as tall—very majestic. Spanish moss is an epiphyte—it lives on its own, yet uses the oak (and other trees) for support. It is gray and hangs off the trees in long strands–very mysterious and beautiful. The warmer climate allows me to grow lots of subtropical plants I can’t grow in Arlington which is fun for both of us. One of the many things Steve and I have in common is our love of gardening, which we do together, often. We have a special place in our hearts for military veterans, also, and especially for those who were injured in combat physically and/or mentally. We try to help where we can.
In Arlington, I live in a little cottage (which is called Woodland Cottage) built on a hillside, surrounded by old trees. It’s magical. My garden is a place for good, hard, physical work, beauty, relaxation and spiritual uplifting. I love to share it with all who want to visit.
I write a fair amount—mostly newspaper and magazine articles. I have a blog, also, and I try to write in it once a week or so. It’s been fun and I’ve met many new friends. As I get older, and the physical work becomes more difficult (it isn’t so much yet), I’d like to do more and more writing and less of the landscape design/installation work. This Winter and throughout the coming year, for instance, I’ve agreed to write several articles for a newspaper and magazine here in Wilmington. It’s good Winter work and keeps my mind nice and sharp.
Steve and I love Savannah, Georgia, and travel there several times a year. The climate is wonderful. We’ve thought we might want to retire down that way sometime in the not-too-distant future, buy a bit of land and start a little Palm nursery, grow our own vegetables, get back to the land. I think we’d be very content with that set-up.
When did your attraction to gardening start?
I’ve wanted to garden for as long as I can remember. I grew up in Alexandria, Virginia (right outside Washington, DC, also). We had an elderly neighbor who was an old family friend—in fact, our families go back together many years. They are really like family. Anyway, this neighbor, Marguerite, was a wonderful gardener and decided to help me plant my first, little garden on the back of our property. I grew vegetables, mainly, and a few flowers. Gradually, I took over the maintenance of the entire yard at our house (about ¾ of an acre), though I did share the grass cutting with my younger brother. Additionally, my maternal grandparents and my paternal grandfather were great gardeners, and I worked and learned from them, as well. They were “old school” gardeners and gardened by wisdom passed down through the generations—using few chemicals, planting/harvesting by the moon, keen observance of the seasons. Actually, all of this “old school” gardening is coming back into fashion now, as we all look for ways to preserve our environment.
I’ve had many other wonderful teachers throughout my life and I’ve learned much from them.
Currently you are a garden designer and owner of a garden design company. When did you start these activities?
I started my company, Jeff Minnich Garden Design, Inc., in 1997. Here’s a link to the website:www.minnichgardendesign.com It’s been an incredible amount of work, yet extremely rewarding. I absolutely love making order out of chaos, and that’s my job. I try to get inside my clients’ heads and figure out the best type of garden for each of them. It’s so interesting to see how many people evolve through the process. At the beginning, they say what they think they want in a garden…many times, after careful consideration, they find out what they actually want is much different. Fascinating, this metamorphosis. Many become wonderful gardeners, when previously they were not gardeners, and I think they are more surprised that I am.
Prior to 1997, I worked for 15 years as a landscape designer at a large landscape company/nursery/garden center in Northern Virginia. I’ve worked in florists, greenhouses (both retail and wholesale), nurseries…come to think of it, I’ve worked my tail off most of my working life! And loved almost every minute of it. Working with plants is the only work I’ve ever had, and I’ve been doing it since I was 5 years old, and professionally for over 30 years now.
What is your favorite type of garden?
My favorite type of garden is an eclectic one–evergreen (mostly broadleaf), textured, layered, very green, very dense; simple from a distance and more complex close-up. I love a garden that is private. A garden that appeals to all the senses. I would say a woodland, shady garden is my favorite—they are much more subtle, softer, with an emphasis on the textures and colors of the foliage versus the flowers.
Which plant do you like the most and which one do you dislike?
I love Palms, specifically the hardier species. When I look at them, I feel warm, even if the air is cold (as you may have discerned, I am not a lover of cold weather!!).
I really do love all plants, so it is hard for me to pick one I dislike. I would have to say I am not a big fan of Barberries (Berberis is the genus), specifically the deciduous types. While they have many wonderful attributes, particularly for Northern climates, I find them difficult to work around because of the monstrous amount of thorns.
You’ve travelled a lot to see gardens in the U.S. and worldwide—tell me about your favorite garden.
I find it hard to choose one, but since I must, I’d say Dumbarton Oaks in Washington, DC. It was designed by Beatrix Farrand, a niece of the writer Edith Wharton, and the first woman in the world to become a landscape architect. Dumbarton’s garden is a series of very different garden rooms and each provokes a different mood. I particularly love to sit on a beautiful bench in a very, very simple garden “room” surrounded by clipped Yews. It’s quiet and peaceful.
I’ve admired many, many other gardens around the world, but these stand out without thinking about it too much: the Oak allee at Oak Alley in Louisiana; a magnificent, Bougainvillea-covered, modern arbor in a park along the river in Brisbane, Australia (it seemed to go on forever); the botanical garden in the same city which had a tree called a Sausage Tree—maybe the most bizarre plant I’ve ever seen; and Hayman Island in the Great Barrier Reef in Australia was incredibly beautiful, too. Come to think of it, at the Sydney, Australia, botanical garden, the Ficus trees were huge, but the amazing part was the flying foxes which roosted in the trees and ate the fruit at night. Those bats are giant!! And Muir Woods in California—those giant Redwoods—awe-inspiring.
I’ve loved so many gardens around the world, for so many different reasons.
Are there differences between American and other gardens?
Oh, absolutely. Our diverse climates make for the necessity of very different gardens across the U.S., based on the local climate. I will say that within these climates we’ve adopted the gardens from other countries that match that particular climate. For instance, California has a very Mediterranean climate, so the gardens there have many attributes that resemble Italy, Spain, and Mexico. The English settled in Virginia early on, so many of the Virginia gardens have a truly English feel to them, not to mention English boxwoods so suit the Virginia climate. They look right there. Further South, in South Florida, tropical plants from around the world have been brought in to create a beautiful, lush feel. It suits the climate.
And because America is such a melting pot of people from other countries and cultures, those influences have affected how our gardens have evolved, as well.
I would say the most uniquely “American” gardens might be those of the grasslands of the Midwest and Plains, and the deserts of the Southwest. In my own travels, I haven’t seen those represented as much outside the U.S.
What garden would you never design?
I would have to say a desert garden because I don’t know the plant material as well. I come from a lush place of humidity and rain. That’s what I know. As I mentioned earlier, design principles are design principles—the same around the world—but then, to make a healthy garden, you’ve got to know the best plants for a particular environment.
And for whom would you like to design a garden and why?
I love to design gardens for people who open their minds to the possibilities. Those gardens always turn out the best because they evolve with the collaboration. Oh, it’s fun, and we become wonderful friends during the process, too, nine times out of ten.
So many people come to the table with an absolute idea of what [they think] they want in their garden, and often, in my opinion, the kind of garden they think they want is not the garden for them, at all. Yet, stubbornly, they persist. If they would just open their minds to the possibilities, let go, and let the garden evolve as it will, they would have a garden much more tailored to their lifestyle and who they really are—not who they think they would like to be. I know that sounds harsh, yet in so many cases it is so true.
I once read an article about the movie star, Brad Pitt’s, garden. He collaborated with a very headstrong designer and Mr. Pitt is very headstrong, too, according to the article. There was a lot of head-banging and arguing, I understand! And yet, the garden they created together, their collaboration, is just astoundingly creative, beautiful and lush. I would love to visit there sometime, if Mr. Pitt still owns it, because I know he keeps it maintained as he likes it. What a talented garden designer he has…the guy is to-the-moon creative, in my opinion.
On food, do you think food and gardens can be complimentary?
Oh, absolutely. It’s the big trend now here in the U.S. Unfortunately, where I garden and do most of my design work, there is too much shade to include vegetables, fruit and herbs. But we do try where we can. In Wilmington, we have sandy soil and lots of sunshine, plus a long, long growing season. You can grow many seasons of different crops here. We put the Tomatoes in with the Zinnias, the Marigolds with the shrubs…we mix it all up. It really pulls in the bees, and the crop yields are really good (given a year of good climate). The birds come in…oh, it’s glorious. Birds and bees bouncing, flying and playing; singing and buzzing…the scents, the sounds…it’s so entertaining. And there is NOTHING like a fresh Tomato—the store-bought Tomatoes here in the U.S. are dreadful.
What wine do you like?
I have a limited wine palate—sorry, I do! I wish I knew more about wines! But I do know that I love the Cabernets, Merlots and Shiraz for the cold months; and chilled Chardonnays, sweeter whites, roses for the warmer months. I do not like dry, bitter wines—I always go for the sweeter. Champagne is lovely, but it gives me a terrific headache, so I don’t indulge often, unfortunately. As far as specific wines…I leave the brand names to the experts. I am probably kind of trashy when it comes to wine selection, but I do know what I like when I taste it!!
What else do you want to tell?
I’m very private, very simple. I decorate my own house and garden to satisfy me, not anyone else. To me, our houses and gardens in Arlington and Wilmington are beautiful, each very different, yes—but we’ve done them for our pleasure, not to show off or keep up with others. That turns me off. That said, others can do whatever they want with what they have. Who am I to judge? Have at it—whatever makes you happy.
I like nice things, yet I am not materialistic. I love to travel, yet I don’t have to stay in the Taj Mahal, either. I love simple dinners with close friends, our gardens, hanging out with my partner and family in our cherished spare time.
I love people. That’s a big part of my work, getting to know people so I can help them with their yards. The resulting friendships are a nice bonus. I know lots and lots of people, it’s true, yet I have very few “best” friends—those with whom I spend a lot of time. I can count those special people on one hand. And my family, of course. I do love my family and Steve’s family, our family. As much as I love people, I need my time alone—to read, write, cook, garden, sit and meditate, recharge. My work is very demanding, so I need this time to recharge so I don’t burn out.
                                                                                                                                                                                                                  foto: bronze eelsmoker in Monnickendam harbour
The recipe:
Ingredients 4 persons:
for the smoked cod:
1 ½ lb of fresh cod or pollock
2 tbs olive oil
salt and peper
lemon juice
4 tbs smoking ground
for the vegetables:
1 big carrot in dices
½ lb of Brussels sprouts, halved
1 leek in slices
1 turnip in dices
olive oil
peper, salt and ground nutmeg
for the sauce hollandaise:
3 egg yolks
2 tbs water
6 oz unsalted butter, cut into tiny cubes, not too cold
2 tbs white wine vinegar
salt and ground white pepper
chopped parsley
the smoked cod:
You can either use an outside smoker, or a steam pan from a well known Swedish furniture supplier. You fill the device with special smoking woodpieces, like small pieces of oak, birch etc. or smoking ground. If not, an alternative way, is to use and old pan, with a thin bottom. You cover the whole inside of the pan with some aluminium foil, shiny side up. On top of the foil you put 4 tbs of special smoking ground.
Meanwhile you cure the fresh cod in olive oil, salt, pepper and some lemon juice and leave it to rest for 20 minutes. After that, you cut the fish in  medium thin slices.
Cover the smoking ground with some alu foil, pierce it with a fork and put a plate on it. Put some pebbles under the plate to help smoke/air circulation. Put a small grill on top of the plate.
Put the pan on a high fire and when the ground starts smoking, put the cod on the grill. Cover up with foil and a lid an let the fish smoke for about 10 minutes.
the vegetables:
Rinse and peel the vegetables. Put some oil in a stir frying pan and fry them until “al dente” Let them simmer for a while and add some ground nutmeg. Keep warm until the fish is done.
the sauce:
Melt the butter in a pan, that is in another pan with boiling water. See that the bottom is not in direct contact with the boiling water. (au bain marie method) In a small bowl, whisk the egg yolks with some vinegar and a dash of lemon juice, salt, and pepper. Bit by bit beat in the melted butter, then add some water water. Return this into pan and beat over very low heat until mixture is slightly thickened. Leave to rest. Add some chopped fresh parsley before serving.
Serve the pieces of fish on a bed of the stir fried vegetables and add the sauce.
Note: Special thanks to Keizer Culinair for teaching me how to smoke cod in a pan.

 

foodblogevent februari, choucroute Landaise

“In de wintermaand februari gaan we ons meer dan in andere seizoenen te buiten aan typisch Nederlandse gerechten, zoals snert, boerenkool of hutspot. Daarom bedacht ik voor ons bloggers de volgende opdracht voor het foodblog event:
Neem een typisch Nederlands of typisch Belgisch gerecht en geef er een buitenlandse draai aan.
Motiveer waarom je het gerecht zo hebt veranderd en niet anders.
We hebben een extra dag in de maand februari dit jaar, voor net dat schepje meer originaliteit en creativiteit!”  (citaat uit blog van Antoinette)

 
Antoinette uit Verona, die bijna dagelijks de heerlijkste Italiaanse recepten via haar bloghttp://www.kokenmetantoinette.blogspot.com/ wereldkundig maakt, heeft er deze maand een schepje bovenop gedaan. Zij nodigt alle lezers en schrijvers van een blog uit om een buitenlandse draai te geven aan een typisch Hollands of Belgisch wintergerecht. Het foodblog vent van februari 2012. Ik doe hier graag aan mee. Ik dacht meteen aan een zuurkoolschotel Landaise. Deze zuurkoolschotel heb ik ooit eens gegeten in Chalon sur Saone en is een variant op de Nederlandse zuurkool met spek en worst. Waarschijnlijk heeft dit gerecht niets met les Landes te maken, maar is het een soort Frans fusion gerecht. Vandaar dat ik het vandaag laat fuseren met deze Hollandse wintertopper. De choucroute Landaise is er één met eendenconfìt en eendenvet en gekookte aardappeltjes. De hete en gerookte paprikapoeder warmt je na het schaatsen lekker op.  Erbij drinken we een witte Mâcon Villages van de Caves de Lugny.

Nodig 4 personen:

1 blik confìt van eend
750 g zuurkool
2 laurierbladeren
1/2 l witte wijn
peperkorrels
zout
piment d’Espelette of pimenton (gerookte paprikapoeder)
gehakte peterselie
500 g aardappels

Bereiding:

Doe de zuurkool in een pan met de wijn, peperkorrels en laurier. Voeg de witte wijn toe en breng aan de kook. Laat zachtjes een uur pruttelen. (Voeg eventueel wat vocht toe, zuurkool mag niet droog koken)
Open het blik eendenconfìt en haal de bouten eruit. Verwarm de bouten met de zuurkool de laatste 20 minuten  mee.
Schil de aardappels en breng aan de kook.
Doe een flinke schep eendenvet in een pan en verhit deze. Laat de piment d’Espelette of pimenton even mee fruiten zodat de paprikasmaak vrijkomt.
Meng dit vet door de gare zuurkool. Serveer de zuurkool op een schaal met de eendenbouten en aardappels. Bestrooi ter garnering met wat gehakte peterselie.

Beaujolais voorjaar in je glas

 foto: Het lijkt wel een zee van druivenvelden, die Beaujolais

Buiten vriest het licht. Toch wil je een stukje voorjaar beleven. Dat kan in je wijnglas. Wijnen uit de Beaujolais. Bij velen leeft de gedachte dat Beaujolais die wijn is die altijd zo vlak voor Sinterklaas ineens te koop is. Deze wijn, bekend als Nouveau, komt altijd in de schappen op de derde donderdag van november. Dit al sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Daarvoor werd veel Beaujolais per vat vervoerd en niet gebotteld. De streek wordt niet voor niets de derde rivier van Lyon genoemd. Beaujolais Nouveau wordt gemaakt onder hoge koolzuurdruk, waardoor de fermentatie, de kleur en de fruitige smaak sneller worden verkregen. Er is minder tijd nodig om de wijn te maken. Dit proces heet macération carbonique.
De Beaujolais is een heel divers wijn gebied. Wijntechnisch gezien hoort het bij de Bourgogne en de meest voorkomende blauwe druivensoort is de gamay. In het zuidelijke gedeelte van deze streek, zo vlak boven Lyon wordt vooral de AOC Beaujolais gemaakt. Daarnaast zijn er 32 gemeenten, waarin de zogenaamde AOC Beaujolais Villages wordt geproduceerd. En last but not least, in het noorden van de streek tegen de Mâconnais aan, liggen de tien zogenaamde cru’s zoals Chénas, Fleurie, Saint Amour en Morgon. Deze laatste wijnen zijn langer te bewaren en hebben door de verschillende ligging ook eigen kenmerken. Ook worden sommige wijnen op houten vaten opgelegd. Bijvoorbeeld de Beaujolais Villages vieilles vignes van domaine la Rizolière.

Eerder in oktober 2011 had ik het over Didier en Marieke Canard uit Veauxrenard. Deze twee wijnproducenten zijn zoals ze het zelf zeggen een combinatie van Franse passie en Hollandse nuchterheid. Ik leerde ze kennen op een wijnbeurs in Utrecht en ben diverse malen daarna bij hun op bezoek geweest. Op hun domaine “la Rizolière” maken zij een mooie range van wijnen. Dit doet de familie Canard al vier generaties. Zij maken o.a. een Beaujolais Villages, Fleurie, Morgon, wit en rosé. Het gastvrije koppel verhuurt ook een gîte. In de omgeving van Veauxrenard kun je heerlijk wandelen en voor de echt die hards natuurlijk fietsen. Je wordt altijd beloond met het uitzicht over de mooie glooiende wijngaarden.

Voor informatie over de wijnen kun je kijken op de site van Didier en Marieke. Opwww.larizoliere.com staat het verhaal achter de wijnen en hun mooie gîte. En mocht je er eens in de buurt zijn. Ga dan eens proeven!

 

Gastcolumn op de site van de Bruine Bonenbende

Afgelopen maandag opperde ik op Twitter een salade met flageolets. Deze tweet werd opgepikt door Onno Kleyn, de culinair journalist en schrijver van vele boeken, die me uitdaagde een gastcolumn te schrijven voor de bruine bonenbende, www.bruinebonenbende.nl Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd. En gezien het grauwe weer, bedacht ik een Griekse bonensalade voor deze site. Vandaag is mijn gastcolumn geplaatst. Met ook een mooi compliment over mijn blog. Dank jullie wel bruine bonenbende!! Kijk ook eens verder op deze site met vele weetjes over en recepten met peulvruchten. En volg de bonenbende ook op Twitter @bonenbende.

Mijn Griekse tuinbonensalade

Het herfstige weer van deze winter, grauw en nat doet mij altijd verlangen naar zon, blauwe lucht en buiten eten. Nu weet je in Nederland dat dat nog kan duren. Dus niet gevreesd. We halen het zonnige gevoel gewoon in huis met mijn Griekse bonensalade, lekker makkelijk en mooi als (bij)gerecht. En met bonen kun je eindeloos andere combinaties maken. In veel recepten staat dat er basilicum door Griekse salades gaat. Van oorsprong is dat niet zo. De basilicumplant (van het Griekse woord voor koning, basileos) is voor Grieken een heilige plant en diende vooral om insecten buiten de huizen te houden. Tegenwoordig is dat natuurlijk wat minder strikt, maar Grieken gebruiken in bonensalades veel oregano. Ik gebruik in mijn versie ook feta. Die maak ik meestal in met twee tenen knoflook, peperkorrels en rozemarijn in olijfolie. Een paar dagen in de koelkast en klaar.

Nodig voor 4 personen:

2 potten tuinbonen, uitgelekt
500 g sperziebonen
oreganoblaadjes, geript
1 stengel bleekselderij, in fijne stukjes
1 rode ui, in ringen
1 groene paprika, in ringen
1 citroen
peper en zout
e.v. olijfolie
feta, ingemaakt in blokjes
kalamataolijven
Turks brood
Griekse yoghurt

Bereiding:

Kook de sperziebonen kort beetgaar. Laat ze afkoelen. Meng alle ingrediënten, bonen, bleekselderij, paprika, olijven, oregano en rode ui door elkaar en besprenkel met sap van een halve citroen en olijfolie. Voeg naar smaak peper en zout toe. Garneer op grote schaal met de fetablokjes.
Om deze maaltijd compleet te maken kun je Turks brood roosteren, besmeren met Griekse yoghurt en er wat peper uit de molen over draaien.
Je kunt naast de tuin- en sperziebonen ook mooie Griekse witte reuzenbonen gebruiken.

Kalo Orexi, eet smakelijk!

Makreel met dragon en citroen

Een gerecht met een beetje zomerse uitstraling op deze dinsdag aan het einde van november. Makreel is een beetje een vette vis maar de combinatie met de gekonfijte citroenen en dragon geeft deze vis een heerlijk Mediterraan accent. Een beetje zon in de herfst. Kerstomaatjes maken het gerecht af. Als wijn een witte  Costieres de Nimes. Deze witte wijnen komen uit 24 gemeentes in het departement Gard. en worden gemaakt van de druivensoorten grenache blanc, clairette, marsanne, roussanne, rolle. Witte wijnen van deze druiven hebben vaak een kruidig accent dat goed combineert met de vis en dragon.

Nodig 4 personen:

4 middelgrote makrelen (schoongemaakt)
2 ingemaakte citroenen (Marokkaanse winkel)
paar takjes dragon
250 g kerstomaatjes
2 el olijfolie
peper
zout
kleine prikkers

Bereiding:

Verwarm de oven voor op 210 graden of stand 7. Maak 8 filets van de makrelen of vraag de visman dit te doen. Snijd de gekonfijte citroenen in blokjes en rits de dragonblaadjes van de takjes.
Leg 4 makreelfilets in een ovenschaal en bedek deze met de citroen en dragon. Bestrooi met peper en zout. Leg de andere filets erbovenop zoals bij een sandwich. Steek er een prikker doorheen. Besprenkel de vis met olijfolie. Leg de tomaatjes er om heen en plaats de schotel 10 minuten in de oven.

Serveer de makrelen met wat gekookte rijst.

Filets de porc à la Dijonnaise

Op 12 november is er in Hilversum een dag waarop kookboeken kunnen worden geruild. (@Kookboekenruil op Twitter)  Een heel leuk initiatief.. Ik meldde aan de organisatoren dat ik veel van die Franse kookboekjes bezit. Deze zijn altijd bij benzinestations langs de weg te koop. En als we onderweg tanken, in welke streek dan ook, moet ik altijd even door de rekken struinen. De organisator van de kookboekenruil vroeg mij: “Zijn ze in het Frans?” Ja natuurlijk en daardoor al jaren een bron van inspiratie. Een all time classic vandaag. Een gerecht dat ik vaak maak. Porc à la Dijonnaise. Varkensfiletjes met een mosterd saus en rozemarijn..Een rode Beaujolais wijn past hier uitstekend bij, bijvoorbeeld een Moulin a Vent.

Nodig voor 4 personen:
4 varkensfilets van ongeveer 150 g elk
4 sjalotten gesnipperd
1 teentje knoflook
4 el olijfolie
2 el  Dijon mosterd
1 dl room
1 dl witte wijn
1/2 el citroensap
1 takje rozemarijn
peper uit de molen
zout

Bereiding:

Pel de sjalotten en de knoflook en hak ze fijn. Rits de blaadjes van de rozemarijn en hak ook fijn. Zet inmiddels de oven op 150 graden C.

Bestrooi het vlees met zout en peper. Verhit de olie en braad de varkensfilets aan elke kant 5 minuten. Haal ze uit de pan en houd ze op een schaal warm in de oven.

Doe de mosterd in en kom en voeg de room en citroensap toe.

Fruit de uien, knoflook en rozemarijn enkele minuten in het braadvet van het vlees. Blus even af met wat witte wijn, kook het vocht iets in. Voeg hierna het room/mosterd mengsel toe en laat zachtjes als roerend meeverwarmen.

Giet deze saus over de warme filets en dien direct op. Garneer eventueel met wat peterselie.

Geef er wat gebakken aardappels bij.

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten