Spaanse weken. Het is vandaag 1 maart, start van de meteorologische lente. De Spaanse weken gaan van start op Gereons Keuken Thuis, met al dat lekkers, dat te vinden is in dit grote land, van Oviedo tot Cartagena en van Catalunya tot Extremadura. Ik ontdekte, dat in tegenstelling tot de alom bejubelde Italiaanse keuken en bewierookte cuisine van Frankrijk er toch minder aandacht wordt besteed aan de Spaanse cocina. En er is zoveel te beleven. Tapas, pintxos, cocido a la Madrileña, churros en horchata. Vis in overvloed op het Andalusische strand. Elke regio met zijn kenmerkende specialiteiten. Ik dook er alvast voor mijn kookboekenhoek in en vroeg een aantal gastbloggers dat ook te doen. Half maart kun je weer een mooi reisverhaal van Cora Meijer verwachten, foodblogger Anke Moreel staat voor een week later gepland. Raya Lichansky gaat een verhaal vertellen uit de sixties. En ik heb een heuse Spaanse foodbloggers-parade in mijn agenda staan. Want er werden op mijn oproep heel wat mooie Spaanse gerechten aangeleverd.
foto: verse vis op de markt.
Vandaag trap ik de Spaanse weken af met mijn recept voor zarzuela. Een Spaanse visschotel, die, toen ik een jaar of negen was, voor ons werd gemaakt door een buurvrouw. Zij maakte deze schotel met allerlei soorten vis o.a. makreel. Dit gerecht zit vol smaken van de Middellandse zee. Alleen de geur van dit gerecht zou mij nu terstond doen afreizen naar Spanje. Erbij drinken we natuurlijk koude Spaanse rosé van de garnacha druif.
Nodig:
6 el olijfolie 1 grote ui gesnipperd 3 tenen knoflook in stukjes 1 laurierblad 4 draadjes saffraan 1 tl paprikapoeder gerookt. 1 Spaans pepertje in kleine ringetjes (let op zonder zaadjes) 2 el tomatenpuree 4 tomaten 250 ml witte wijn 1 visbouillonblokje 500 g zeevruchten gemengd 500 g witvis bijvoorbeeld kabeljauw in stukken 10 grote gamba’s (garnering) peterselie gehakt peper, zout citroen
Bereiding:
Verwarm de olie in een pan en fruit zachtjes de ui aan. Voeg het laurierblad, de knoflook, saffraandraadjes, paprikapoeder en Spaanse peper toe en laat dit kort fruiten, zodat de aroma’s vrij komen. Bak dan kort 2 el tomatenpuree mee. En voeg daarna de tomaten toe. Laat alles even sudderen. Doe de witte wijn en het visbouillonblokje erbij en kook alles even door. Voeg de kabeljauw en zeevruchten toe. Doe een deksel op de pan en laat nog eens 15 minuten sudderen. Garneer daarna de zarzuela met partjes citroen, wat gehakte peterselie en de verwarmde gamba’s.
Heb jij ook een leuk recept of (reis) verhaal voor de Spaanse weken? Ik deel het graag op Gereons Keuken Thuis.
Uit de Kookboekenkast van Gereons Keuken Thuis. Al snuffelend viel mijn oog op twee bij mij onbekende kookboeken, die bij het doorbladeren mijn aandacht vasthielden: Rijntjes Keukengeheimen van Lizet Kruyff en De smaken van de Griekse Zagori van Rita Berends.
Beide gaan over met liefde en passie koken, de seizoenen volgend. Historisch tegenover traditioneel, uit de moestuin en voor het hof tegenover de oogsten van soms nog ontoegankelijke berghellingen en voor een mediterraans restaurant. Rijntje is als kok en ‘cateraar’ al in de ban van fusion. Rita creëert desserts en taarten en verlegt haar kennis en kunde naar Griekse producten. Hun creaties zijn om van te genieten.
foto: Porfyron, Rita’s werkplek in de Zagori (credits Ruth Ruwenberg)
Mijn grootste passies in de keuken zijn fruit, groenten, groene kruiden en kazen. In een kookboek speur ik als eerste naar die recepten, want dan kan ik op mijn gevoel vertrouwen. In allebei staat een heel origineel recept met kweeperen, echt oktober fruit dat nog aan bekendheid kan winnen door toegankelijke en smakelijke recepten.
De Zagori blijkt het land te zijn achter de bergen van het Pindos gebergte in het Noorden, op 1000 meter hoogte achter de stad Ioannina, met ezelspaden die lang deel uitmaakten van de handelsroute van Igoumenitsa naar Constantinopel. Het telt zesenveertig bergdorpen, de Zachorochoria, omgeven door prachtige ruige natuur. De Vikoskloof in het natuurreservaat trekt de aandacht.
In de 20e eeuw zwierven wij jarenlang door zomers Griekenland: van de noordkust bij idyllisch Parga via Ioannina en de Meteora kloosters naar de Peleponnesos en meerdere eilanden. Ik leerde van onze studievriend een brabbelmond Grieks om mij op het platteland te kunnen redden. Het leven was er nog heel rustig en het land nog niet toeristisch.
Rita begon als puber met fruit uit haar Nederlandse omgeving te bakken en koken, maar verplaatst haar kookactiviteiten naar de Zagori als zij Yiannis ontmoet, die er een eigen restaurant heeft. De Griekse natuur bood heel andere producten, ze gaat op zoek naar wat er groeit en bloeit, hoe en waarvoor je het kunt gebruiken en wat je ervan kunt maken. En daarbij, hoe ga je er goed mee om zoals het plukken van bloesems, bloemen en kruiden.
Ruth de Ruwe doet de fotografie, maar kookt zelf ook graag met lokale producten. Naast het fruit is ook de verwerking van bloemen en kruiden in desserts bijzonder. Met mijn interesses kun je in dit boek je hart ophalen: van salie kruidenijs, granita’s en fruit in wijngelei tot merengue, gevulde vruchten, likeuren, marmelades, tempura en taarten. En wat denk je van cantharellenijs? Het maakt je nieuwsgierig en het ziet er allemaal verrukkelijk uit.
De foto’s van de natuur geven je er een gevoel bij; en de seizoens- en maandpagina’s geven een inkijkje op het fruit en de kruiden die dan groeien zoals vlier, granaatappel en citroen, kaneel, laurier en saffraan, de wildpluk en het destilleren van tsipouro uit druivenschillen en -pitten.
Rita maakte kweepeerbonbons, ze noemt het kweeperenzoet, heel gaaf om te doen. Je kunt ze serveren bij een high tea of als after dinner snoepgoed. Lekker met de donkere dagen in het vooruitzicht.
foto: Cora’s kweepeerbonbon met pure raathoning.foto: Rita’s kweeperenzoet.
Ook Rijntje Biljardt is een puber als ze keukenmeid wordt, maar ze komt tot bloei op kasteel Heeze. Haar levensverhaal loopt door het kookboekje heen, het is deels ook een stukje geschiedenis, zowel van haar eigen ups en downs als van die tijd. Bij haar geboorte was Holland nog deel van het Franse Rijk. En in 1840 is de publicatie van een eigen kookboekje voor een vrouw uniek. Ze is dan 33 jaar oud en schopte het van keukenmeid tot kokkin en cateraar voor de adel, maar eindigde door tegenslag als wafelbakster.
foto: cover Rijntjes keukengeheimen.
Misschien gaat interesse voor bakken en koken op die leeftijd voor heel velen van ons op, ook ik begon toen te experimenteren in de vakanties en maakte compotes van de zomerse wildpluk. Onze studievriend miste zijn Griekenland en dus gingen we samen aan de slag met zijn moeders recepten.
Rijntjes Keukengeheimen is ook gericht op duurzaam koken met wat de moestuin en het land bieden. En het leuke is dat met de opbloei en de verkoop van landgoed producten dit opnieuw actueel is. Zeker nu wij de vergeten groenten en fruitsoorten opnieuw aan het ontdekken zijn, die deels weer goed voorradig zijn, en moestuinieren en eerlijke producten volop in de aandacht staan.
Rijntjes recepten zijn prachtig vorm gegeven, wel vertaald naar de huidige tijd. Het boekje biedt via seizoenstabellen inzicht in het wisselen van de groenten en kruiden in de moestuin. En via de keukenkalender ook in de verkrijgbaarheid van vlees, wild, vis en fruit. Heel praktisch voor de leek.
foto: Cora maakte kweeperentaart à la Rijntje Biljardt.
In die tijd was het vlees en de vis wel hoofdzaak maar de groenten en het fruit waren niet onbelangrijk. De keukengeheimen verklappen ook drankjes: van thee, chocolade en koffie naar limonades en punch.
Een heel aparte combinatie van een licht zoute amandelbloem korst, laagjes roergebakken kweepeer in een kruidige pruimenjam, die wordt geserveerd met lobbig geklopte slagroom. Daar voegde ik blijmoedig wat gepureerde abrikoosjes aan toe. Een heel leuke ervaring zo, die snuffeltour naar originaliteit op Cultfood.
foto: net uit de oven kweeperentaart van Cora!
Wie is Cora Meijer? Voeding, koken, keukengadgets, kookboeken, ze hebben al heel lang mijn belangstelling. Sinds ik op eigen benen sta, is het mijn gewoonte om vers en soms langdurig te koken. Ooit dacht ik een klein eethuisje te beginnen. Al vele jaren geleden richtte ik mijn eigen kruidentuintje met bessenstuiken in. Pas sinds ik mijn betaalde beroep in kennismanagement vaarwel zei, heb ik er veel meer tijd voor en startte ik mijn foodblog en bloggersactiviteiten. Cultfood.blog geeft mij veel plezier. Mijn voorkeur ligt bij de mediterrane en Europese keukens. Als ik op reis ben verdiep ik mij in lokale producten en gerechten. Daaruit volgt dan vaak weer de aanschaf van een kookboek. Mijn kennis heb ik verdiept via cursussen, workshops, door uit eten te gaan, via kranten en glossy magazines. Ik lees regelmatig recensies, interviews met chef-koks, voorbeeld menuconcepten en volg op TV-programma’s over smaken. Want smaak is super belangrijk, daar wil ik echt het één en ander van weten. Waar ik altijd op heb gelet is samenhang en balans.
Hauts de France, Picardië. Al is er gisteren gefinisht, één bijdrage aan de Franse zomerweken ontbrak nog. Laten we het de showstopper noemen. De gastblog van francofiel René Meesters. Hij doet op zijn foodblog Het eten is klaar vaak verslag van zijn reis- en culinaire avonturen in France métropolitaine. René reist graag de Hexagone door op zoek naar leuke verhalen en gerechten. Hauts de France, in dit geval Picardië mag natuurlijk niet ontbreken in de Tour de France op Gereons Keuken Thuis. Dank je wel René voor je leuke bijdrage!
foto: de grootste gotische kathedraal ter wereld in Amiens.
Somme in Hauts de France
Ook ik rijd Picardië meestal voorbij om ergens anders uit te komen. Ga je naar la Normandie, Bretagne, Bordeaux of zelfs naar Parijs. Je komt altijd eerst door Picardie (In Nederland mét trema op de e). Of, zoals het na de samenvoeging met Nord Pas de Calais heet, Hauts de France. De meest noordelijke punt van de hexagoon.
Ik was in 2011 op zoek naar een leuk plekje voor de meivakantie. Een weekje slechts, dus niet te ver. Bovendien had ik net voor het eerst een caravan en 350 km op één dag leek me meer dan genoeg. Bekende trekpleisters binnen die afstand zoals het Moezeldal of Luxemburg kenden we al min of meer. Zeker in die tijd was het eigen land voor mij nog not-done. Vakantie vier je immers in het buitenland! Nu kan dat in Frankrijk ook verkeerd uitpakken. Ooit stonden we op een camping in de buurt van Metz. Mooie stad overigens, maar verblijf je ergens in het noordoosten of noordwesten boven de stad, zeg maar het noordelijke deel van Lorraine dan verblijf je in het grote niets. Dat hebben we zelf helaas proefondervindelijk vast moeten stellen. Dan maar meer naar het westen dus en dan kom je al gauw uit aan de kust. Uiteindelijk werd het een camping in het plaatsje Saint-Quentin-en-Tourment, maar die naam mag je vergeten. Van daaruit kan je wel heel eenvoudig het hele departement Somme bezoeken en dat is de moeite waard. Om te beginnen de departementale hoofdstad Amiëns met een werkelijk schitterende kathedrale kerk. Een stad bovendien waar je best een weekendje kan ronddwalen.
En dan de gezellige kustplaatsjes Fort-Mahon-Plage en Le Crotoy bij de monding van de rivier de Somme. Toegegeven, je bent wat afhankelijk van het weer, maar wij hadden die mei ontzettend veel geluk. Een heerlijk uitstapje maakten we naar Le Tréport, al mag ik dat hier misschien niet noemen omdat het nét in Normandië ligt. De ruim 100 meter hoge kalkrotsen zijn er schitterend, een gratis tochtje in de funiculaire is een belevenis op zich en levert een schitterend uitzicht over Somme op.
foto: le Tréport
Waar ik ook naartoe ga, ik moet weten wat de culinaire specialiteiten van de streek zijn. In Somme zijn dat Sint-Jacobsschelpen of wijngaardslakken met bijvoorbeeld boleten. De Maroilles, een sterke korstkaas met een AOC-keurmerk mag niet ontbreken, net als fruits de mer en veel soorten vis, liefst recht uit zee. De bijbehorende drank is het beste van de streken er omheen: cider uit Normandië, bier uit België of wijn uit grote delen van Frankrijk.
Voordat we gingen had ik al gelezen dat een echt streekproduct de Ficelle Picarde is. Ik at hem op een terras in Fort-Mahon-Plage. Een pannenkoek gevuld met onder andere champignons, ham, kaas en bechamelsaus. Thuis gekomen maakte ik een redelijk eenvoudige versie die toch genoeg opviel bij de redactie van het Frans/Belgische tijdschrift ‘Esprit de Picardie’. Het kwam, met een foto van mij, in één van hun edities terecht. Zo lag ik grappig genoeg een jaar lang bij alle campings en hotels in Picardie en werd daar herkend door vrienden en bekenden die ook een bezoekje brachten aan de regio. Je hebt er niets aan, maar leuk is het wel. Na de fusie tussen Picardie en Nord Pas de Calais is het tijdschrift helaas een zachte dood gestorven. Gelukkig heb ik thuis inmiddels 7 van de 8 uitgaven weten te bemachtigen.
Mijn eenvoudige recept dat ik wil delen toont duidelijk de ligging van Hauts de France. Garen we immers in het noordelijker gelegen België een konijn veelvuldig in bier, in Somme gebeurt dat in de cider afkomstig uit het aan de zuidkant gelegen Normandië.
Konijn met cider
Ingrediënten voor 4-6 personen:
1 konijn in stukken; 100-150 gram gerookt spekblokjes; 1 liter cider; 2 eetlepels bloem; zout en peper; 5 à 6 sjalotten; 1 laurierblad; 2 eetlepels kruisbessen- of andere jam; 100 g boter; 2 takjes tijm
Bereiding: Bak de spekblokjes krokant in de olie en voeg daarna de boter toe. Bak de stukken konijn. Ontvel de sjalotten en voeg deze in zijn geheel toe. Laat ze even fruiten tot ze wat gekleurd zijn. Voeg op laag vuur een lepel bloem, tijm, laurier, zout en peper toe; voeg de cider toe. Laat gedurende één tot anderhalf uur sudderen. Verwijder na het garen de stukken konijn en houd ze warm. Bind de jus met een lepel bloem en de (aalbessen)jam. Serveer met appelgratin.
foto: gastblogger René Meesters
Over gastblogger René Meesters.
René Meesters is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Franse zomerweken met gastblogger Cora Meijer. De schrijfster van Cultfood is geen onbekende op Gereons Keuken Thuis. Eerder schreef Cora al over de voortreffelijkheden van Corsica, de natuur en het eten op het eiland en nam ze ons mee op haar hikes en reizen door de Hexagone. Vandaag vraagt zij de aandacht voor een mooie Franse tentoonstelling in Scheveningen. Een stukje Frankrijk au bord de la Mer du Nord. Geknipt om te bezoeken tijdens je staycation.
foto: een van de sepiabeelden van Richier.
BEAUTY TURNED BEAST.
De eerste overzichtstentoonstelling van de Franse beeldende kunstenaar Germaine Richier in museum Beelden aan Zee In Scheveningen. Germaine Richier (1902-1959), geboren in de Provence, was een leidend kunstenaar in de moderne Europese beeldende kunst na WO II. Deze kunstenares Ze maakte hybride beelden, half mens en half dier en laat zich volop inspireren door de natuur. De destructieve kracht van de natuur fascineerde haar mateloos. Richier werd opgeleid in de traditie van Rodin, ontwikkelde zich in het neo-classicisme, maar vond haar eigen weg en innoveerde met haar materiaalkeuzes en technieken. Haar bronzen beelden zijn heel zwaar bewerkt. Ze had eerder in Nederland al een expositie in het Stedelijk Museum (1955). Door haar ziekte had Germaine Richier soms de kracht niet meer voor de zware bewerking van het brons en maakte diverse miniaturen van onder meer sepia.
foto: Het schaakbord.
Deze overzicht tentoonstelling loopt tot 6 september 2020. Ik bezocht haar begin juni na de heropening van de musea in Nederland. Twee van haar werken, The Grasshopper en The Bat, publiceerde ik al op mijn Instagram Cultfood. Daarom kies ik nu voor een van haar laatste werken, Schaakbord Groot: het paard, de koningin, de toren, de loper en de koning. Vijf hybride beelden als mix van menselijke, dierlijke en plantaardige vormen die staan voor het leven als steeds wisselend spel, maar ook als onverbiddelijk strijdtoneel.
Dat klinkt als een mooie tentoonstelling Cora! Het bezoeken waard. Dank je wel voor je leuke bijdrage aan de Franse zomerweken!
video: de fascinerende beelden van Germaine Richier.
Over gastblogger Cora Meijer: lees meer over deze foodblogger, kunst- en natuurliefhebber op haar mooie blog Cultfood. En let op: binnenkort plaatst Gereons Keuken Thuis een leuk recept van Cora. Stay tuned!
Surprise royale. Gastblogger Lizet Kruyff vertelt vandaag het verhaal over de zonnekoning Louis XIV en zijn onmetelijke appétit. Lizet is een verwoed historica, die overal de archieven induikt om te speuren naar leuke en lekkere weetjes. Vaak heel mooie trouvailles, zoals in Rijntjes Keukengeheimen, dat Lizet schreef, omdat zij gefascineerd was door het kookschrift van keukenmeid Rijntje uit 1840. In Puntneuzen en Kersenpitten neemt Lizet je mee naar het Den Bosch van begin 16e eeuw. Wat aten de stedelingen en Jeroen Bosch? Aan de hand van brieven en liedteksten stelde Lizet Mozarts Menu samen. De Mozarts reisden heel wat af in de 18e eeuw en wat kwam er op tafel. Heerlijke boeken van deze schrijfster, die in Gereons Kookboekhoek staan. En sinds kort blogt ze weer, vanuit de stad van fabelverteller LaFontaine, op haar kakelnieuwe site lizetkruyff.nl Maar nu is het woord aan Lizet. Zij trapt de #franseweken af op Gereons Keuken Thuis. Soyez bienvenue, Lizet!
foto: Louis XIV entouré par des arts et sciences.
Oorlog en Vreten en een Koninklijke Verrassing
Lodewijk de Veertiende, beter bekend onder zijn soubriquet De Zonnekoning, was een extravagante man. In alles zocht hij de overtreffende trap. Paleizen, kleding, feesten, landhonger, macht. Die buitensporigheid strekte zich ook uit tot zijn welgevulde tafel. Dat weten we, omdat zijn schoonzus Elisabeth-Charlotte van de Pfalz (prinses Palatina) uitvoerig met haar ouderlijk huis en vriendenkring correspondeerde. Zij zag hem vaak ‘vier volle borden soep eten, allemaal verschillend. Een hele fazant, een patrijs, een grote schotel salade, twee flinke plakken ham, schapenvlees in saus en met knoflook, een schotel patisserie en tenslotte nog vruchten en hardgekookte eieren’. En dat was dan nog maar één van de drie of vier maaltijden per dag. Hij dronk ook graag chocola en at daar de nodige zoetigheid bij.
Ook al tobde de Zonnekoning met spijsverteringsproblemen en gebitsmalheur, toch bleef hij uitgebreid consumeren. Voelde hij zich niet echt geweldig, naar buiten toe wenste hij het beeld van welvarendheid en gezondheid uit te stralen. Met die vraatzucht en alle bijbehorende problemen heeft hij het nog best lang uitgehouden, hij overleed een paar dagen vóór zijn 77ste verjaardag. De koninklijke maag bleek bij de autopsie in 1715 drie keer zo groot als die van een normale volwassene. Quelle surprise!
Prille Erwtjes
Zijn lijfarts moest trouwens niets van Lodewijks vreetpartijen hebben, en al helemaal niet voor zijn voorliefde voor groente. Die zouden de spijsvertering alleen maar verder vertragen, meende hij. Helaas gaf de koning mateloos toe aan zijn voorliefdes, waaronder die voor het zo prille erwtje. Vanaf het begin van het seizoen kwamen die in alle mogelijke bereidingen op tafel hetgeen tot grote schranspartijen aanleiding gaf. Volgens het boek dat ik lees over de Franse culinaire geschiedenis is deze groente in januari 1660 met een courtisane als souvenir van een reisje naar Italië in Versailles beland, ver vóór het tuinseizoen. Daarmee kwam een enorme hype op gang: iedereen moest en zou erwtjes eten, ook buiten het seizoen, iedere dag en graag véél. Hoe het verder ging lees je in het aangename boek Histoire de France à Plein Dents.
Bij mij rees de vraag: hebben we een recept met erwtjes uit deze periode, bij voorkeur van een Franse hofkok? Dan kom je vanzelf bij Vatel, in dienst van de prins van Condé, de broer van de koning. Fritz-Karl Watel, geboren in Doornik in1631, overleden in Chantilly in 1671, bekend onder de naam Francois Vatel, kennen we vooral van zijn exuberante maaltijdtheaters. Maar receptuur? Aan een kookboek is hij dankzij zijn zelfmoord niet toegekomen, hij was tenslotte pas veertig. Massialot is dan wel een goede bron, die leefde van 1660 tot 1733 en kookte onder meer voor een andere broer van de zonnekoning, de hertog van Orléans. Massialot publiceerde in 1691 zijn culinair opus Le nouveau cuisinier royal et bourgeois, ou cuisinier moderne. Qui apprend a ordonner toutes sortes de repas en gras & en maigre, & la meilleure maniere des ragoûts le plus délicats & les plus à la mode; & toutes sortes de pâtisseries: avec de nouveaux desseins de tables….Ouvrage très-utile dans les familles, aux maîtres d’hôtel & officiers de cuisine. Het zal nog vele malen en in veel vormen herdrukt worden. (Er is een exemplaar in de Bijzondere Collecties van Allard Pierson/UBA). Er staat een heerlijk recept voor erwtjes in. Ik vertaal het even voor jullie en laat de suiker een beetje weg (die andere koninklijke zonde, ook door deze van zichzelf al zoete erwtjes ging een flinke schep suiker):
foto: erwtjes en rozen van Giovanna Garzoni.
Jonge erwtjes à la crême (en zonder)
Neem piepjonge erwtjes. Doe boter in een casserol en laat daarin de erwtjes op een klein vuur garen. Als ze bijna gaar zijn doe je er een handje peterselie en een handje bieslook bij, wat zout en room. Je kunt de erwtjes ook zonder room bereiden. Doe ze dan met boter in een casserol en een bouquet garni, breng op smaak met peper en zout, laat ze met een deksel op de pan sudderen op klein vuur tot ze gaar zijn. Roer af en toe om. Als ze bijna gaar zijn roer je er een eetlepel bloem laat die een beetje mee garen en dan doe je er een glas warm water bij. Nog even nastoven en dan direct warm opdienen. Wij snappen nu al die ophef misschien niet meer. Toen was het een hype want nieuw en met koninklijke goedkeuring. Er is ook niets mis mee. Verse erwtjes zijn ontzettend lekker.
Maar even terug naar de titel van dit verhaal Oorlog en Vreten. In de oorspronkelijke tekst gaat het natuurlijk om een woordgrapje: War and Peas. De erwtjes snappen we nu, maar die oorlog? Die voerde Lodewijk vaak, ook met ‘onze’ stadhouder-koning Willem III. Die op zijn beurt graag de Franse koning na-aapte in extravagante kleding, pruiken en hofhouding en oorlog voeren. Of Willem aan de erwtjes raakte? Dat zou zo maar kunnen. Ook de tafel van Willem III en Mary II was rijk voorzien van schotels. We hebben een beschrijving van onder andere de indeling van de maaltijd. En wat lezen we daar bij de nagerechten, jawel, erwten (of artisjokken, pistachescrême of zwezerikenragoût)? Wedden dat daar ook een schepje suiker in zat?
Lezen: Histoire de France à Plein Dents, Le grand roman national à savourer, Stéphane Hénaut & Jeni Mitchell. 2019, Flammarion; verscheen eerder als A Bite-Sized History of France, 2018, The New Press, New York.
Merci Lizet pour ta belle surprise royale et à la prochaine!
Favoriete kookboeken van foodbloggers, een heuse voorjaarsparade. Jongens, jongens, het was geen sinecure, alle bekende en onbekende (maar niet onbeminde) titels van kookboeken, die mij werden toegezonden door vele foodbloggers en foodies. Hieronder vind je een bloemlezing. Delen mag hoor!
Anke Morreel, Donna Caramella zweert bij het kookboek Naked Chef van Jamie Oliver.
Aniek Keijsers gaat voor haar eigen boek IJs en Co.
Eerst Koken Antoinette Vermeer kan niet zonder het Groot Indonesisch Kookboek van Bep Vuyk.
Hilde Slowfoody Roovers gaat voor makkelijk met The New Easy van Donna Hay.
René, het eten is klaar, Meesters is onder de indruk van Midnight Chicken van Ella Risbridger.
Greet, actress, Wijnmalen kan niet zonder Home Baked van Yvette van Boven.
Elianne Korevaar is een Plenty adept, natuurlijk Ottolenghi, die gaan we meer tegenkomen. De wereld op je bord.
Saskia Eetnieuws van Weert- Berghout kookt graag uit de Snelle bakplaat van Rukmini Iyer.
Heel bijzonder is The cook en the gardener van Amanda Hesser, ingezonden door Lisette Venselaar van La Panacée
Laura van Veenendaal zond het boek Dinner the changing game in, geschreven door Melissa Clark.
Culinaria Russia werd ingestuurd door Cora Meijer van Cultfood.
Twee keer Simpel van Ottolenghi, door Carla Baas en Anna Kaptein, twee Ottolenghi aficionadas. Daar kunnen we Colette Beyne aan toevoegen met Jeruzalem.
En verdermet de favoriete kookboeken van foodbloggers……
Sophie van Wijnen, van het blog Eten maken vindt dit groenteboek van Jane Grigson da bomb. Grigson’s Vegetable Book.
Sandra de Haan, Bugetchef, kiest voor Pasta e verdure van Jack Bishop.
Sia Vogel van Siaweblog gebruikt dit oude Griekse kookboek nog steeds, al jaren….Het Griekse Kookboek van A tot Z.
Wendy Deedylicious Pronk is heel gelukkig met Smaakvrienden van Angélique Schmeick.
Lizet Kruyff kookt graag uit Ik 💓 groente van Janneke Vreugdenhil.
Ilona de Wit kan niet zonder bitterballen, vandaar haar eigenste Bitterballenboek. Maar ook niet zonder Worstenbrood en wijn.
Monique Moreau zond een voor Gereons Keuken Thuis onbekende chef in met het boek My way van Berlijnse Tim Raue. So this is food!
Shyama Hopman van Shyama culinair kookboekenrecensies vindt het boek Polvo & Pato van Jeroen Jansen een plaatje.
Sandra “bakt” van Ree is op de Surinaamse tour gegaan met Un Buku van Mirjam Rijst.
Peter, tsukémomo, van Berckel kiest voor Gezond en lekker eten van Vreni de Jong. Binnenkort is hij te gast in #talkandtable.
Voor Petra, pastagirl, Poudèl is De Zilveren Lepel het Italiaanse kookboek.
Boor Siegel van domaine Malpas kan natuurlijk niet zonder de Larousse encyclopédie gastronomique.
Tot slot plukte Gereons Keuken Thuis voor deze favoriete kookboeken van foodbloggers editie het boek van de gebroeders Troisgros uit zijn kookboekenhoek. Niet per se mijn favoriet, maar een heel leuk standaard Frans werk. Prima voor de aanstormende Franse weken op mijn blog in maart.
Gereons Mag. Waar een blogvrije periode al niet toe leidt. Een tweemaandelijks magazine met leuke dingen voor den mensch. Gewoon te vinden op Gereons Keuken Thuis. Is hij nu gek geworden? Zijn blog is toch een wijn- en spijs gebeuren? Ja vooral, maar soms is het ook verfrissend, om andere onderwerpen te belichten. Als alternatief voor de foodparade, die ik per seizoen publiceer. Met bijdragen van food- en gastbloggers, tips voor exposities, al dan niet alcoholhoudende dranken, kleding, gezichtsverzorging, events, recepten en….mucho mas. Ik heb er zin in. In deze februarimaand de eerste try out van Gereons Mag. De andere Mag’s staan gepland voor april met als thema Pasen, tuin en voorjaar. Juni, alfresco dining en zomerse receptenactie. Augustus, vakantie-vibes. In oktober zijn de herfst en wilde weken aan de beurt. Tot slot december, feestparade. Wie weet ter vervanging van de geijkte 10 menu’s uit 10 kookboeken? Gereons Keuken Thuis heeft er zin in. Gereons Mag, Soyez bienvenus!
foto: poster Little Italy 2020,, kom proeven op 7.8.9 februari.
Little Italy 2020 in de Westergas. Dit weekend kun je je Italiaanse hart ophalen in de Zuiveringshal op het Westergasterrein. Een weekend vol moois uit de Bel Paese, reizen, food, cultuur en workshops. Georganiseerd door de Smaak van Italië. Little Italy, met 14 chefkoks, die je het lekkerste voorschotelen, verhalen van vertrekkers naar de Laars, leuke B&B’s en heuse pasta workshop. En nog veel meer. Een weekend lang Italia op eigen bodem.
foto: een mooie mocktail van Vinissima
Cocktails zonder alcohol met Hooghoudt. Een bijzondere smaak, dacht Gereons Keuken Thuis toen hij deze zero zero alcohol No 24 van destillateur Hooghoudt proefde. Maar het is voor in je G&T is het een heerlijk alternatief op alcoholloze dagen, zoals tijdens mijn #fitforfun maand. Hooghoudt ziet ook de ontwikkeling in de markt en maatschappij naar minder alcoholhoudende en ontwikkelde Zero Zero 24. Met noten van jeneverbes, lavendel en citrus. Gereons Keuken Thuis is er erg enthousiast over, omdat ik geen fan ben van 0,0% bier of nog erger alcoholvrije wijn. (alleen te drinken met een dash koolzuurhoudend bronwater) Dus een Zero 2 tonic is een welkome alcoholvrije suggestie. Ingrid Larmoyeur maakt er op haar site Vinissima deze Monday Mocktail mee.
foto: inspiratiebanner Evergreen van Mikkel Karstad.
EVERGREEN Gereons Keuken Thuis wachtte al een tijdje op dit mooie boek van de Deense Mikkel Karstad, die ik ken van Gone Fishing en zijn kookkunsten enkele jaren geleden in een koude hal van de visafslag in IJmuiden. Nu is er via Terra Publishing zijn nieuwe kookboek Evergreen met gerechten uit de Scandinavische groentekeuken, een mooi vormgegeven boek, dat voor mij de lente gaat inluiden. Deens design in optima forma. Want zeg nu zelf groenten zijn toch al een evergreen an sich? Soon more!
foto; Valentijn bij hemd voor hem.
Valentijnsdag staat voor de deur. En wat is er nu leuker om je geliefde te verwennen met een presentje. Waar hij ook woont. Hemd voor hem verstuurt dat leuke onverwachte presentje voor Valentijnsdag behalve in Nederland, nu ook internationaal op, gewoon naar Pedro in Albufeira, Yannis op Rhodos of Marcel in Nice. Amour sans frontières zullen we maar zeggen. Dus wat let jullie dames en heren. Fijne Valentijnsdag.
foto: de primi pizzaioli met hun creatie
Pizza Gran Sardegna. Een week of wat geleden was Gereons Keuken Thuis op bezoek in Noord bij De Pizzabakkers, het adres voor krokante pizza en bubbelende prosecco, om daar maar meteen samen met Maurice Kroon van House of Talent numero UNO te worden in hun pizzacontest. Pizza e pesce. Het werd een pizza met de titel Gran Sardegna, met verse scheermessen, kokkels, jakobsschelpen en keurmerk ansjovis uit blik van Bart’s Fish tales. Buon Appetito. Het recept vind je hieronder op de foto.
foto: recept pizza Gran Sardegna.
foto: EIVI, witte wijn, die je omhelst. Salud!
EIVI. De mooie momenten op Ibiza gevangen in een witte wijn uit Galicië, Rias Baixas. EIVI, afkorting van Eivissa, is een iconische witte albariño, die wordt opgevoed sur lie. Een westelijke wijn, denk aan bijvoorbeeld Muscadet. Maar dan met milde zuren en veel fruittonen. Zulk wit mag niet ontbreken in de aankomende lente. Een wijn om op speciale momenten te delen, net als de bijgeleverde armbandjes, die de verbondenheid met de ander, de zon en Ibiza symboliseren. Een feest om te drinken bij vis en schaaldieren of mijmerend tijdens de puesta del sol bij Es Vedrá. Embrace yourselves with EIVI.
foto: Daily paper maakte een speciale Van Gogh collectie.
Daily Paper goes Van Gogh. Het Van Gogh Museum gaat elke keer opnieuw een verrassende samenwerking aan met een merk. Of dat nu sneakers zijn of porselein. Dit voorjaar tekent het internationale mode- en lifestylemerk Daily Paper, o.a. te vinden in de Bilderdijkstraat en op het CS voor een kunstzinnig ontworpen lijn, bestaande uit 21 items, waaronder jassen, broeken en T-shirts. Eigentijdse ontwerpen met daarop de bekend beeld van Van Gogh. De Daily Paper collectie is vanaf 15 februari verkrijgbaar bij het museum en geselecteerde winkels. Gereons Keuken Thuis gaat op vrijdag 14 februari alvast kijken naar al dat moois.
foto: Noord met het EYE museum.
EYE Museum Amsterdam. Cora Meijer van Cultfood is geen onbekende als gastblogger op Gereons Keuken Thuis. Speciaal voor de eerste editie van Mag. tipte zij het EYE Museum. Alleen al de aankomst met het veer is de moeite waard. “Vanuit het Eye heb je overal een blik op het IJ met haar scheepvaart en ponten. Een drukke ader voor de oude stad langs. Het kloppende hart van het Eye museem is voor mij de expositieruimte. Grote internationale en nationale regisseurs worden belicht en delen van hun werk worden vertoond. En juist dat maakt het vaak zo overweldigend. Zo zagen wij er al twee keer het indrukwekkende werk van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge over de bewogen geschiedenis van Zuid-Afrika, maar ook de exposities over regisseurs als Scorcese, van Warmerdam, Tarkovsky, Kubrick, Fellini, Bela Tarr en Jesper Just.”
“Zo bezochten wij de ruimtelijke expositie over Children’s Games van kunstenaar Francis Alys met observaties uit het dagelijks leven van kinderen uit allerlei landen, in gewone steden maar ook in conflictgebieden of waar spanning heerst. Er zijn geen bakken vol speelgoed, ze houden zichzelf goed bezig en leren cognitieve vaardigheden. Af en toe zie je knappe staaltjes vaardigheid en techniek met afgedankte materialen of dingen uit de natuur. De beelden uit Venezuela zijn wel schokkend voor natuurliefhebbers, spelen met krekels zijn wij niet gewend.”
foto: Rossberck face moisturizer op de Dam.
Rossberck. Een leuk initiatief van Mika Koenen en Sander Schoenmakers, beide zijn studenten, die verzorgingsproducten wilden ontwikkelen speciaal voor de mannenhuid. En aandacht wilden schenken aan hun productieproces. Dat stond voorop, toen zij aan dit project begonnen. Wnt er is nogal wat schimmigheid in de wereld van mannencosmetica. Dierproefvrije verzorgingsproducten zonder schadelijke stoffen. En Gereons Keuken Thuis mocht er van proeven. Rossberck is een samenwerking van kennis van chemie en business. dat vindt Gerons Mag. nu het vermelden waard. In 2018 kwam Rossberck op de markt met een face wash en gezichtscrëme. Fijne producten, waarbij ik de aantekening maak dat de facewash wat minder minty kan. De crème is heerlijk stevig.
foto: #momentje met Leontien en Ghislaine en de appels van Marlene®
Koken met appels van Marlene®…. het SMART diet. Begin januari beleefde Gereons Mag een bijzondere lunch op basis van Marlene appels, de dochter van de Alpen. Tevens was het verhaal van mijn tafeldame Leontien van Moorsel wel heel bijzonder. en aangrijpend, want op een bepaalde wijze redde de appel haar leven tijdens een periode, waarin het niet goed met haar ging. Een sprookje, haar carriëre? Welnee, niet altijd. Maar ze kwam er herboren uit. Fietste in 2004 de sterren van de hemel in Athene! Leontien klom uit het dal en startte haar nieuwe levenswerk, de stichting Leontienhuis. Een plek, waar zonder onderscheid des persoons jongeren met eetproblemen en hun familie een mooi onderkomen en begeleiding vinden.
foto: cover Beiroet.
Beiroet van Merijn Tol. Eerder schreef Gereons Keuken Thuis al een recensie van het nieuwe boek van Merijn Tol. Op de valreep van de eerste try out editie van Gereons Mag. stuurde Shyama Culinair haar enthousiaste verhaal en foto in. “Over het algemeen is het eten eenvoudig maar door de vernuftige samenstellingen en een flinke dot liefde verrukkelijk. Een mooi voorbeeld is haar vriend Kamal die maar liefst tien regels hanteert om de beste tabouleh te maken. In Beiroet zijn eten, cultuur, muziek en zang met elkaar verbonden. De intrigerende couleur locale komt door de verhalen en zeker ook door de mooie kleurenfoto’s extra tot leven. Daarnaast knallen de kleurrijke gerechten van de pagina’s…..” Meer over het kookboek Beiroet lees je op Shyama Culinair.
foto: Profuomo is nu te krijgen via hemd voor hem.
Profuomo Je wilt in het voorjaar met al die evenementen wel een beetje knap voor de dag komen als uomo. Dat kan met de mooie kwaliteitshemden van het Italiaanse merk Profuomo, Nu online te bestellen en daags erna in huis. 100% katoen en in vele stijlen en kleuren te krijgen. Van mannenwebwinkel Hemd voor hem kreeg ik ook twee kakelnieuwe witte t shirts van Alan Red opgestuurd. Heerlijk voor tijdens mijn kookavonturen of gewoon strak onder je overhemden. Overigens dames en heren: schroom niet deze winkel te bezoeken voor je gemaal. Als Gereons Keuken Thuis er al van opknapt….
foto: sardines……
Gereons Mag. recept. Omdat het februari, #fitforfun maand is in Gereons Keuken Thuis, besluit deze eerste try out editie van Gereons Mag. met een licht en vrolijk Provençaals visrecept. Sardines uit de oven met een zogenaamde Antiboise saus. Een tomatensaus uit Antibes, waarvan vele lokale varianten bestaan. Ik doe er wat peterselie bij. Anderen weer dille.
Nodig
4 grote sardines schoongemaakt
1 citroen
zout
peper
1 el peterselie gehakt
aluminium folie
2 ontvelde tomaten
50 g gehakte zwarte olijven
3 el olijfolie
2 tenen knoflook
1 el kappers
1 el rode wijn azijn
2 el gehakte peterselie
Bereiding:
Kruis de tomaten met een mesje in en leg in heet water. Daarna laten schrikken in koud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadlijsten eruit. Snijd fijn. Hak de knoflooktenen fijn. Verhit wat olie en fruit de knoflook kort. laat niet aanbranden, want dan wordt de saus bitter. Voeg de tomaten toe en laat kort sudderen. Als laatste de olijven. Schep uit pan in kommetje voeg peper, zout, peterselie.kappertjes en rode wijn azijn toe. Snijd de citroen in acht partjes. Houd vier partjes apart. Vul de buik van de sardines met een partje citroen, peterselie, zout en peper. Pak de sardines in folie en zet ze in oven van 180 graden. Na ongeveer een kwartier zijn ze klaar, al naar gelang de grootte van de vis. Serveer de vis met wat Antiboise saus en een partje citroen.
De volgende editie van Gereons Mag. staat in het teken van tuin, voorjaar en Pasen. Wil je ook meedoen met je verhaal of product? Laat het hieronder in een reactie op op mijn social media weten!
NB: Deze eerste try out van Gereons Mag. werd mede mogelijk gemaakt door DSV Media, Ghislaine Melman communicatie, Terra Publishing, Hemd voor hem, Rossberck, Cora Meijer, Shyama Hopman, Van Gogh Museum, De Pizzabakkers, Bart’s Fish Tales, Gereons Eatery & Winery en Ingrid Larmoyeur. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaux en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Sous-vide van Bas Robben. Na VET en ZUUR, zijn debuut, verscheen er van de hand van de jeune premier van Nederlands kookboekenland een boek over sous-vide techniek. Het in een warm waterbad garen van ingrediënten, hetgeen de smaak intenser maakt en waardoor textuur mooi blijft behouden. 85 recepten om te oefenen en daarna van te smullen. Geschreven in de stijl, die we inmiddels van Bas kennen. Speciaal voor Gereons Keuken Thuis ging culi-collega René Meesters aan de slag met het kookboek. In deze gastblog vind je zijn recensie.
foto: dille zalm net citroensaus uit Sous-Vide.
René Meesters over Sous-Vide:
Ik schat dat het zo’n beetje in de zomer van 2016 is geweest dat ik op een terras zat in Walldorf, een plaatsje in Baden Württemberg, niet zo heel ver van Heidelberg. Stiekem ben ik er een beetje verliefd op geworden. Eigenlijk gebruikten we de plaatselijke camping, met de toepasselijke naam Astoria, in eerste instantie alleen als doorreiscamping naar Oostenrijk of Italië. De omgeving bleek dermate leuk dat we er inmiddels een keer een hele week geweest zijn én dat we er op doorreis regelmatig een paar dagen zijn blijven hangen op heen- of terugreis. Een onderschat gebied!
Goed, daar gaat het nu niet om. Waar het wél om gaat is het terras van hotel-restaurant Erbprinz in de Hauptstrasse. Of eigenlijk de hanenborst die ik daar at. Kipfilet, in mijn beleving. Heerlijk geserveerd met Bospaddenstoelensaus en rijst. Vooraf natuurlijk de enige echte Duitse salade met kruidenazijn. Een goed restaurant? Ik weet het niet. Niets bijzonders. Wél bijzonder was de hanenborst, want wat was die mals en sappig. Zo kende ik kipfilet helemaal niet. Natuurlijk zijn er allerlei manieren om te zorgen dat ze niet al te droog worden. Maar dit? Nee.
Pas later kwam ik er achter dat deze hanenborst wel sous-vide gegaard moest zijn. Sous-vide! Ik kende het alleen maar uit het programma Masterchef waarbij de techniek soms werd gebruikt. Voor mij leek het iets chemisch omdat ik in eerste instantie ‘sulfide’ verstond. Als chemisch technoloog lag dat dichter bij mijn belevingswereld op dat moment.
Sous-vide heeft natuurlijk niets met chemie te maken. Bij sous-vide worden levensmiddelen, vlees, groenten, eigenlijk kan het van alles zijn, onder vacuüm gegaard. De producten worden met een (eenvoudige) vacuümmachine in plastic gevacumeerd. In de horeca gaat het daarna vaak in een stoomoven. Voor thuisgebruik zijn er handige verwarmingselementen die kunnen worden gedompeld in een waterbak. De temperatuur is zo tot op een tiende graad nauwkeurig in te stellen. Dat is belangrijk.
foto: baharat lamsrack met peterseliesalade en citroentahini.
Eerder recenseerde ik het boek ‘Sous vide’ van Thomas Keller. Een grootheid op dat gebied. Maar zijn boek is geschreven voor de horeca en absoluut niet praktisch voor thuisgebruik. Daarom was ik enorm blij met het boek van Bas Robben. Dat was ik trouwens ook al met zijn boeken ‘Zuur’ en ‘Vet’. Sous-vide helpt je op weg in de wereld van het garen onder vacuüm. Op weg naar dat hanenborstje op het terras in Duitsland. Want, beaamt ook Bas Robben, als er één stuk vlees is wat zich leent voor sous-vide dan is het wel kipfilet. Maar dat is niet het enige. Sous-vide is onderverdeeld in 11 hoofdstukken, waarvan meer dan de helft gaat over vlees. Alle soorten vlees: rund, kip, varken, wild en lam. Belangrijk dat ze allemaal een eigen hoofdstuk hebben. Ieder vlees heeft zijn eigen ideale temperatuur en bereidingstijd. Al is voor de bereidingstijd vooral de minimale tijd belangrijk. Een bijkomend voordeel is namelijk dat het meestal niet uitmaakt of vlees één, twee of drie uur in het waterbad verblijft. Absoluut een voordeel wanneer je niet precies weet op welk moment je aan het gerecht toe bent.
Bij mijn eigen sous-vide staaf kreeg ik een overzicht met standaardtemperaturen en verblijftijden. Inmiddels ben ik volledig gaan vertrouwen op de temperaturen van Bas Robben. Bavette (1 uur op 54 graden, heerlijk!), varkenswang, maar ook op de huid gebakken zalm. Sous-vide gegaard mislukt het niet en Bas Robben maakt er de lekkerste gerechten van. Maar ook bijgerechten als aardappelpuree met knoflookboter (ook sous-vide bereid) en hazelnoot-tijm topping, of allerlei soorten groenten. De mogelijkheden zijn onbeperkt en ik begrijp heel goed dat je er, net als de schrijver, verslaafd aan kan raken. Een van die mogelijkheden waar ik nog niet aan gedacht had is infusie. Daarbij worden smaken toegevoegd aan een vloeistof. Dat gaat beter bij warme vloeistoffen. Bij Bas Robben zijn dat vaak alcoholische drankjes, zoals speculaas-rum, aardbeien-wodka of Campari met tijm en grapefruit. Maar ook je eigen yoghurt maken behoort tot de mogelijkheden.
Je zult het inmiddels welk begrijpen. Sous-vide van Bas Robben is voorlopig mijn bijbel in de wereld van bereiden onder vacuüm. Ik ben er van overtuigd dat ik hiermee veel vrienden ga overhalen ook een sous vide staaf en vacuümmachine aan te schaffen. Behalve dan die vrienden bij wie ik de temperatuur van de biefstuk 10 graden te hoog had ingesteld. Dan wordt het een droge bedoening. Maar dat lag zeker niet aan Bas Robben!
foto: cover Sous-Vide van Bas Robben.
Sous-Vide, Bas Robben (ISBN 9789461432230) is een uitgave van GoodCook en kost € 30,95
foto: culi-collega en gastblogger René Meesters.
Over de gastblogger: René Meesters is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website het eten is klaar Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Dank aan René voor deze mooie gastblog en recensie van Sous-vide!
Je doet het toch wel gratis? Onlangs werd mijn aandacht getrokken door een boek, dat twee kanten belicht van Influencer Marketing. Het gaat over een fenomeen, dat helemaal niet zo hip en nieuw is als we denken. James Dean maakte het witte T shirt een must have, Coca Cola verzon de Kerstman en ik kan me als oude blogger de Marlboro cowboy nog herinneren. En George, Nespresso, Clooney, what else? Allemaal voorbeelden van media- en reclame uitingen, die nu onder het kopje influencer marketing zouden vallen. Is dit nieuw? Nope. Wel nieuw is dat de influencer in deze tijd zelf via eigen communicatiekanalen de wijze waarop bepalen. Dus niet een gescript filmpje van Michael Jackson voor een cola-merk, maar gewoon die vlogger of blogger die de stoute schoenen aantrekt en gaat publiceren. Inderdaad bedrijven daar is geen reclamebureau meer voor nodig, noch een PR bureau. Maar…. was het maar zo mooi. Als influencer wil je niet hetzelfde verkondigen als 10 anderen. (Ik voel nu de Easypull discussie voorbijrazen in 2014) en als merk wil je geen 10 ongeleide projectielen. Dat maakt het boek Je doet het toch wel gratis? een must read voor marketing pro’s en influencers (in spe), want natuurlijk kun je influencers badinerend afdoen met de term reclamezuil. En bedrijven verwijten, dat het wel erg commercieel is. Dat was het in print en op TV ook. Bovendien kan je smartphone uit….net als de TV.
Case-gewijs vertellen Mascha Feoktistova van Beautygloss en Max de Vries, marketeer over de do’s & don’ts van het influeren. Interessante kost, lekker out of the box op Gereons Keuken Thuis. Te meer, omdat ik naast blogger ook heel vaak met de andere kant van IM te maken heb. Influencer Marketing heeft totaal geen waarde, als je het niet gedegen doet, stellen de schrijvers. Mascha vertelt vanuit haar ervaring als beauty influencer en Max vanuit zijn marketingervaring. Getweeën hebben zij dit boek geschreven, ieder vanuit eigen oogpunt. Zij willen daarmee potentiële opdrachtgevers en -nemers voorzien van tips en trucs.
Je doet het toch wel gratis? begint met een stukje historie, de basics en terminologie van Influencer Marketing. Waarom moeten sommigen wat gratis doen, terwijl bedrijven nog steeds behoorlijke bedragen uitgeven aan reclame in gedrukte en vaste media? Het benaderen van influencers verschilt al gelang naar je uiteindelijke doelstelling, wil de je markt penetreren met een nieuw product of ga je voor versterking van je brand? Allemaal zaken, die volgens de schrijver bijdragen aan geslaagde cases, want het gaat vaak mis.
Via cases, zoals het sprookje van Daniel Wellington en de 25.000 influencers komen we terecht bij de methode, waarop je je doelen stelt als bedrijf, brand of influencer. De afbreukrisico’s en hoe deze te voorkomen. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Sommige influencers kopen namelijk volgers of erger nog liegen erover. En wat dan als die allen komen van een markt, die jij niet bedient? Dan heb je er dus niets aan. Research komt aan bod. Stel: een zelfbenoemde influencer wil graag gratis komen sporten en zwemmen? Hoe weet je als bedrijf of je niet met hagel gaat schieten? Soms is gratis, zeggen de schrijvers een optie, maar dan moet er wel een win- win situatie te realiseren zijn. En dat gaat niet altijd goed.
Je doet het toch wel gratis? gaat na de doelen aan de slag met een strategie. Neem jezelf als bedrijf en influencer serieus, dan kunnen er door samenwerking mooie dingen ontstaan. Maak een plan en houd je eraan. Neem niet alleen jezelf serieus, maar ook je partners. Het deel sluit af met ervaringen van andere influencers en marketeers.
Je doet het toch wel gratis? van Mascha Feoktistova en Max de Vries is een vlot geschreven boek, soms iets te vlot gezien het niet geringe aantal spel- en interpunctiefouten, over een materie waar elke blogger, bedrijf, vlogger, pr man/vrouw en influencer mee te maken kan krijgen. Soms vind ik het een beetje instrumenteel, ik mis een beetje de netwerk component, want niet alles ontstaat door facts and figures. Desalniettemin is het een fijn steuntje in de rug, dit handzame boek, voor als je aan de slag gaat met Influencer Marketing. Explore your market and step ahead is de slogan, die ik hiervoor zou bezigen.
Je doet het toch wel gratis? , Mascha Feoktistova en Max de Vries (ISBN 9789461562555) is een uitgave van Bertram&deLeeuw en is te koop voor € 22,50
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Vijgendessert van gastblogger Meggy. De herfst staat voor de deur en dat betekent, dat er gewerkt maar ook genoten kan worden in de idyllische tuin in Vaassen van mijn (school)vriendin Meggy Timmer-Oostdijck. Zij woont daar samen met man en zoon. Een lusthof vol fruit, noten en bessen. Meggy geniet er met volle teugen van. Maar het is ook de plek, die ze graag met anderen deelt. Achterin is haar tuinhuis, gebouwd voor coaching en creatieve workshops van deze veelzijdige vrouw. Met ziel en zaligheid een mooiere naam was er niet te verzinnen voor haar praktijk. Of wat te denken van een stiltewandeling in de natuur? Waar verbondenheid bovenaan staat. Maar nu genoeg, gisteren stuurde Meggy mij dit heerlijke nazomerse dessert. Klaar in een handomdraai om het najaar alvast te vieren. Muchas gracias Meggy!
foto: de praktijk van Met ziel & zaligheid.
Vijgendessert van gastblogger Meggy. “Ik geniet altijd heel erg van de nazomerdagen in de tuin. Ochtenddauw, een heel aangenaam zonnetje en dan een kopje koffie op het terras met de blote voetjes in het gras. De eerste appels zijn geperst tot sap, de stoofperen alweer heerlijk gestoofd in rode wijn met kaneel en suiker en de hazelnotenoogst moeten we dit jaar echt delen met al die eekhoorntjes. Nog een paar bramen voor in de Griekse yoghurt met granola, een paar takjes druiven voor bij een kaasplankje, echt genieten van de oogst uit eigen tuin. Van de markt nam ik een paar rijpe vijgen mee en maakte er een heel simpel toetje van dat ik graag deel. Het is een echt najaarsdessert.”
Op de vraag van Meggy, welke wijn erbij, suggereer ik een Rivesaltes ambré, okergeel van kleur door de rijping op eikenhouten vaten.
Nodig 2 personen:
3 rijpe vijgen
flinke klont roomboter
grote eetlepel goede honing van de imker
Bereiding:
Doe in de steelpan de boter en de honing en verwarm dat, doe de stukjes vijg erbij en laat het 5 a 10 minuutjes rustig sudderen zodat de smaakjes kunnen vermengen. Serveer er een bolletje ijs bij of hangop en doe er wat nootjes of granola over heen. Smakelijk!
foto: food for new thoughts.
Let op:
Op 28 september en 12 oktober a.s. verzorgt Meggy weer workshops intuïtief tekenen & schilderen, de zondag 13 oktober een mooie stiltewandeling en ja, ik mag het al aankondigen: een workshop Kerst zonder stress….. op 9 december! Werp een blik in de agenda op de site van Met Ziel en Zaligheid.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
