Foodparade Italiaanse week.

cropped-600638_193117330814173_1861365947_n.jpg

Het is een mooie foodparade Italiaanse Week geworden. Veel foodbloggers zonden hun Italiaanse creaties in. Allen dank voor jullie deelname!

 Miss Foodie  ging samen met Marleen  een paar dagen naar de kookdiva uit de Veneto. Lees hun relaas hier…Pasta met aardperen

 Tomatensaus uit Umbria ingezonden door Gitta Smits uit het kookboek De easy Vegeterranean

Kook- en Italiëgek Wilma gaat voor de biscotti bicolori  uit DOLCI, één van de deeltjes uit de Zilveren Lepel kookschool reeks.

 Uit hetzelfde DOLCI bakte Carola een  zoethoudertje, Italiaanse pruimentaart

Bij het Grachtenatelier kun je terecht voor een inspirerende workshop Italiaans koken. Aan de slag met een gezelschap om een heerlijk menu te maken.

 Melanzane alla Parmigiana ingezonden door Nombelina”s foodblog mogen natuurlijk niet ontbreken in deze Italiaanse foodparade.

 Marlene Bijlsma is blij met de nieuwe editie van het Con Amore kookboek van La Loren. Ik schreef eens over een ander boek van haar, Ricordi e ricette  dat ik in 1999 in Rome kocht.

  Anne-Marie Otter doet mee aan de #ItaWe met haar blogpost over zelfgemaakte gnocchi al gorgonzola

Wat te denken van een Italiaans wijnenrondje of een kleine wijnproeverij? Ga je neus eens achterna. Onder andere bij Hernri Bloem vind je een keur aan wijnen uit de laars.

 Charlotte Kleyn, de kokende student bracht een recept mee uit de spannende stad Napoli, pasta met kikkererwten. pasta e ceci

 De meisjes van de moestuin gaan voor koekjes van overgebleven risotto.

Als laatste zond foodblogger Sylvianne Spitaels haar vakantiepasta in. Grazie!

 En wil je na deze foodparade Italiaanse Week nog meer cultuur opsnuiven uit de Bel Paese? Bezoek dan het Italië evenement in Houten.

En voor je Italiaanse kerstinkopen kun je van vrijdag 4 tot en met zondag 6 december in de Posthoornkerk, Haarlemmerstraat naar Little Italy Amsterdam

 

Koken onder de Toscaanse zon.

 foto: het oeuvre van Frances.

Ik houd van de manier waarop mijn vriendin Frances Mayes haar avonturen onder de Toscaanse zon beschrijft. Zij brengt het zonnetje in huis.  Op haar naam staan talloze boeken over haar huis Bramasole, haar reizen door Italia, het koken en genieten van het eten. Inspiratie voor in huis, extra vergine olijfolie en een reeks Tuscan Sun wijnen wijnen. Ik schreef er al regelmatig over op mijn blog. Frances deed als één van de eerste schrijvers in 2012 mee aan mijn serie Talk and Table. (haar doopnaam voor het Hollandse gesprekken en gerechten) Gereons Keuken Thuis vindt dat de Toscaanse zon tijdens een Italiaanse week present moet zijn. Met een gerechtje en een wijn what else?

 foto: Tuscan Sun Cookbook.

Uit het “Tuscan Sun Cookbook” maakte ik al eens een spaghetti met krab, zest en witte wijn. Een lichte maaltijd. Salade erbij en pronto!

Nodig 4 personen

400 g spaghetti

400 g krabvlees

2 el olijfolie eerste persing

1 glas witte wijn

sap van halve citroen

1 el citroenrasp

zout en zwarte peper

50 g Parmezaanse kaas

gehakte peterselie

Bereiding:

Kook de spaghetti al dente. Meng het krabvlees met de olijfolie, peper en zout. Verwarm in een pan en voeg de witte wijn toe. Als het kookt kun je meteen het vuur uitzetten. Meng de spaghetti en de krab en voeg de zest en sap van de citroen toe. Bestrooi het gerecht met de Parmezaanse kaas en peterselie. Indien de pasta iets meer vocht nodig heeft kun je wat kookvocht van de spaghetti toevoegen.

Helaas (nog) niet te koop in Nederland maar als wijntip vandaag:

Abbraccio, de sprankelende witte wijn uit het gamma van Frances Mayes, een IGT Toscana Bianco 2013, gemaakt van 45% trebbiano, 35% chardonnay en 20% grechetto. Een strogele blend, met frisse hints, een elegant bouquet en mooie afdronk. Een wijn om te onthouden, een aanwezige wijn.

Foodparade oktober

 De vlinderkas van de Hortus.

De maand oktober is al weer bijna voorbij. Een maand, die begon met de dag van de pompoensoep, Het schemert op deze maandag namiddag. Gereons Keuken Thuis is de laatste weken veel en Route geweest. Naar boekpresentaties en het Lifestyle lab. Tijd voor een foodparade. Maar ook op een heuse rijstsafari in de oudste Hortus Botanicus van Europa. Een middag vol uitleg over de rijstplant en een lekkere lunch met de basmati rijst van Tilda. Het zonnetje scheen op de victoria regia (waterlelie) en alle aanwezigen genoten van de rijst en het gezelschap. Een spontaan receptje kwam naar boven. Lekkere amuselepels met Tilda’s limoen/chili basmatirijst en een krokante garnaal. Heel makkelijk een quennelle voorgestoomde rijst, een krokante garnaal erop en een takje bieslook. Voor bij een voluptueuze viognier. Hoe je de krokante garnaal maakt kon je eerder lezen in mijn recept voor gazpacho-helado-con-gambas-picantes Ik ga mijn gasten ermee verwennen in november.

Fotomomentjes waren er ook op de boekpresentatie van Less is More van Sacha de Boer en Jacob Jan Boerma. In de Wintertuin van het vernieuwde Krasnapolsky vond dit heuglijke feit plaats. Het derde boek alweer van deze twee Rammen. Makkelijk te maken en stunning gefotografeerd.

Er kwam wijn binnen uit de Languedoc, van Fat Bastard, een merlot en een chardonnay. Easy wijnen, zoals ze het zelf noemen met een fun factor. (dat hoeft van mij niet zo nodig) Door te kiezen voor de cépage wijnen van Fat Bastard steun je ook het dwergnijlpaard in Ivoorkust. Het diertje op het etiket symboliseert een dikke vriend en een goede lobbes. Want dat is wat deze wijnen willen zijn. Populair in 20 landen en 2,5 miljoen flessen per jaar. Het nijlpaardje zet zich nu in voor zijn soortgenootjes. Lees meer op het halslabel op de flessen Chardonnay en Merlot.

Als culipost kwamen er spannende titels binnen, een prachtig boek over koken aan de keukentafel in twee federale hoofdsteden, kitchen-table-food van Tal Maes en Petra de Hamer.Een spannend kookboek over de dreven van Manhattan door Russel Norman, Spuntino.

 En op mijn leeslijst staan er nog wat titels ter recensie. Spiralize, Peru van Gaston Aucurio,  het Suikerboek van Damon Gameau. Hierover later meer.  De Italiaanse keuken in Pizza het rode deeltje uit de zilveren lepel kookschool reeks, Het boek Pasta, gnocchi en risotto van Janneke Philippi. Deze boeken zullen gaan schitteren in de Italiaanse week van 9 tot 16 november op Gereons Keuken Thuis. Natuurlijk naast die andere culinaire sterren als Antoinette Coopsen en Frances Mayes. In ieder geval ga ik a.s. woensdag spotten wat de regio rond Udine in Noordoost Italië voor een moois te bieden heeft. Al wat inspiratie vind je op foodparade italië. Never a dull moment.

Nog zo’n fotomomentje was er zaterdag jl, tijdens de gezellige vernissage van het kookboek De Vrolijke Tafel in het pand van mevrouw Hamersma in de Pijp. Tijdens dit festijn proostten de aanwezigen op alweer het tiende boek van Karin Luiten. Zij heeft het over een andere boeg gegooid en geeft een kijkje in de wereld van Karin. Meer verklap ik nog niet, want de recensie volgt nog. De pompoensoep was lekker. Dank aan Mariëlla Erkens. (keukenfenomeen)

Het blijven al met al wilde weken in Gereons Keuken Thuis. Voor november heb ik ook al de nodige ideeën, zoals de vega wijnwandeling, een productie met vegakok Sofoula Schalkwijk. Daar lezen jullie alles over in een volgende foodparade.

 

 

 

Een kleine waarschuwing achteraf, deze bloppost kan gesponsorde onderdelen (lijken te) bevatten

Spuntino, Russell Norman

 foto: Spuntino

Iedereen die voor de eerste keer in Manhattan aankomt overkomt datzelfde gevoel. Van vreemd en herkenning, alsof je een film binnenstapt. Ik ken dat gevoel, Russell Norman ook. Toen hij in 1999 New York voor het eerst bezocht werd hij gegrepen door de dynamiek van de stad, het verticale en de filmische elementen. Andere bezoeken volgden en zijn view werd horizontaler, weg van de high rise buildings naar het niveau van de straat. Daar is zoveel te ontdekken. Op elke hoek wacht je een volgende verrassing. Voor Russell met name onder 14th Street, waar het rechte grid patroon van Manhattan plaatsmaakt voor wat bochtiger straten. The Village, Lower East Side en Meatpacking District.

Spuntino werd geboren!  Eerst in het hoofd van de schrijver en vanaf 2011 als restaurant in Soho, niet SOHO. Russell Norman wilde met Spuntino een stuk authentieke  NY beleving neerzetten in de frivole uitgaanswijk van Westminster. En dat is gelukt. Spuntino, hapje of bite in het Italiaans, is een New York style restaurant in het hart van de uitgaanswijk van Londen. In Gereons Keuken Thuis ligt nu Normans tweede Boek, SPUNTINO, een avontuurlijke culinaire tocht door de straten van Manhattan en Williamsburg.

Het boek start met brunch, een Engelse term uit 1859. Een mengeling van breakfast en lunch. Je hebt in ieder geval een excuus om een Bloody Mary tegen de kater van de nacht ervoor weg te tikken. En omdat de Big Apple nooit slaapt is brunchen elk moment van de dag mogelijk. Met in de hoofdrol eiergerechten, gezoet spek (niets voor de health freaks), eiertoast met truffel of de stevige Mac & Cheese, ontstaan in 1802 in het Witte Huis. ( president Thomas Jefferson wist wel van wanten)

Het volgende hoofdstuk, Spuntini , gaat over hapjes, barsnacks, ideaal om op te knabbelen of een maaltijd to go mee samen te stellen. Toast met bakkeljauw, gefrituurde olijven of crostini met cavolo nero, een boerenkoolvariant, die nu ook in Nederland furore maakt.

We gaan verder met de pizzette.  Er zijn ongeveer 2000 pizzatenten in New York. Er zijn zelfs New Yorkers, die menen dat de pizza in Litte Italy is uitgevonden door de familie Lombardi. (laat ze dat in Napoli maar niet lezen) In ieder geval is NY een pizzastad in vele gedaanten.  Russell Norman geeft in dit hoofdstuk naast de basis een keur aan recepten voor pizette. Met bloemkool en scamorza, met aardappel/ansjovis/brandnetel, met wilde paddenstoelen of met knoflook en geitenkwark. Eat your heart out, bedrijf van pizzakoeriers, dat de naam van deze stad voert. Dit is het echte werk.

Wat zou Amerika zijn zonder salades. alle varianten zijn mogelijk en komen ruimschoots aan bod in Spuntino. Gehakte salade, salade van eendenham, pecorino en munt, slaw of een salade van courgette, paardenbloem en lavas. Norman geeft ook de nodige dressings erbij. Echt heel New Yorks, waar de keuze eindeloos is, in ingrediënten, toppings en dressings.

De sliders, een soort mini hamburger, die voor het eerst in de jaren twintig furore maakte, toen een fastfoodrestaurant een simpele vierkante versie van de hamburger presenteerde. Al dan niet op een briochebroodje. Wat te denken van een slider met lamsgehaktballen? Of één met gepekeld rundvlees, dat je in elke deli van Manhattan vindt? Of een slider met gestoofde runderwang, knolselderij en chipotlpeper?

De Big Apple ligt aan zee en tot voor kort kwam een keur van vis binnen op Fulton Street, waar de Fish Market van New York zat. In Spuntino vind je een recept voor Soho chowder, soft-shell crab met tabasco mayo, zeebrasem met koolrabi en pijnboompitten. Of gewoon een Franse tong met kappertjes en bruine boter. In New York komen alle smaken van de wereld samen.

In de negentiende eeuw waren er op Manhattan ongeveer 250 slachterijen en vleesverwerkingsfabrieken, vooral tussen 14th Street en Gansevoort St. In de zeventiger jaren verdween deze handel van Manhattan. Tegenwoordig is het Meatpacking District een vrolijke woonwijk met designboetieks en restaurants. Het hoofdstuk Vleesgerechten in Spuntino gaat over gebakken kippenvleugels, kip met cornflakes, strozzapreti (priesterwurgers) en pittige worst, runderwang en ossenstaart met cavolo nero. Likkebaardend lekker allemaal.

Na al dit heerlijke eten geeft de schrijver toe dat ze bij SPUNTINO niet van plan waren een uitgebreide dessertkaart te maken. Het eten uit Spuntino is vooral hartig. Toch leverden enkele researchreisjes toch wat zoetigheden op voor het hoofdstuk desserts. Bijvoorbeeld Bourbonbrownies, een Dutch Baby of een, Amerikaanser kan haast niet, peanut butter & jelly sandwich. Het zijn allemaal “mannelijke” stevige toetjes.

Het boek sluit af met drankjes. Hoe kan het ook anders. Want het borreluur, soms compleet met sing a longs bij de piano in de Village, is een instituut in New York. Doe Gereons Keuken Thuis maar een perfecte Manhattan. Lekkere afsluiter na een dag rondstruinen over Manhattan, waar de schrijver verschillende wandelingen voor geeft.

Spuntino is een heerlijk down to earth boek, mannelijk met stevige gerechten in een modern jasje. Russell Norman neemt je mee op pad door de stad, die nooit slaapt. Langs heerlijke originele gerechten. Een heerlijk culinair avontuur door de straten van New York. What’s more to say?

Spuntino, een culinair avontuur door de straten van New York, door Russell Norman (ISBN 9789045211619) is een uitgave van Karakter Uitgevers en kost € 29,95

Foodparade, wilde weken.

 Herfstkleuren in de Hortus.

Het is half oktober, traditioneel de tijd, dat je overal ineens wild in de supers en winkels ziet liggen. Wilde weken. Dat maakt in mij de Galliër los, schreef ik al eens eerder op dit blog. Eend, al dan niet borst of confit, choucroute Landaise of een Bourgondische aardappelkoek. Hertenbiefstukjes met selderijpuree of een stoofpotje van ree, geschoten op een Brabants domein. Ik kan nog wel uren doorgaan. Het zijn tenslotte de wilde weken. Een aantal recepten belandden in mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. Andere recepten volgen in deel twee. De kleuren van de bieren, die lijken mee te gaan met het afscheid van de lange dagen. Amber, trappist en bok komen in plaats van zomerbieren. Rode stevige wijnen doen hun intrede in Gereons Keuken Thuis. Het geurt naar stevige kruiden en het zoet van de peren in een pot. Soms vraag ik me af hoe de helden uit dat Gallische dorpje hun wilde weken beleefden. Ik zou het graag eens ervaren.  Vandaag een foodparade, wilde weken, terugkijkend en vooruitziend naar dit heerlijke seizoen.

 Donkere bieren horen bij dit seizoen. Trappist, bok- of amberbieren.

Hertenbiefstukjes staan vaak op het menu tijdens de wilde weken, met een hintje rommelkruid., peren in rode wijn en selderijpuree. Hiervan maak ik altijd grote porties om in te vriezen wilde-weken-hertenbiefstukjes

Een wildkraam in de markthallen van Metz.

Na een herfstige wandeling een stevige zuurkool met eendenvet en confit. choucroute-landaise/

 Op de markt van Nancy in Lotharingen vind je wild te kust en et keur, zoals konijn, voor in een konijn int soer of met een bierjus. konijn-palmjus-met-stroop/

 Terrines van vlees, gevogelte of wild zwijn. Een lekkere schep saus Monegasque erbij. Of een glas Juliénas van Domaine la Rizolière. Echt herfst.

 Herfstkleuren in Metz.

Foodparade herfst.

Toen ik deze ochtend door het  Rembrandtpark fietste waren al duidelijk de herfstgeuren op te snuiven. dat humusachtige luchtje onder de licht verkleurende bomen. Herfst, de dagen worden korter. Het diffuse zonlicht vult mijn kamer. Er is een keur aan nieuwe smaken. Een foodparade herfst. Van paddenstoelen voor in de risotto, pompoensoep,  penne met eendenworstjes tot in wijn gekookte peren. Ik stel vandaag een foodparade samen van recepten, die je huis vullen met wat warmte. Wat kleur in deze herfst. Het feloranje van de pompoenen, de grijs- en bruinschakeringen van de zwammen, het rode vlees van wild en de geur van rommelkruid in de in wijn gekookte peren. Ik heb er zin in. In deze herfstige foodparade.

 Diffuus herfstlicht beschijnt dit Bourgondische dorp. De laatste bloemen bij de dorpspomp. Tijd voor penne met eendenworstjes en cantharellen. Herfstsmaken op je bord. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/jachtseizoen-penne-met-eendenworstjes-en-cantharellen/

 Met grote regelmaat ga ik te rade bij dit soort boeken, waarin heerlijke recepten staan van wijnboeren of moet ik juist zeggen hun vrouwen, die de herfststerren van de hemel koken voor de plukkers.

http://gereonskeukenthuis.nl/blog/worstjes-op-de-wijze-van-de-wijnboer/

Een glas Toscaanse wijn erbij en het feest van de herfst is compleet.

De terrine de campagne is een runner up in mijn foodparade herfst. Elke keer probeer ik een nieuwe variant. Erbij augurkjes of mijn wijn siroop, gemaakt van peren en rode wijn. En veel suiker! Sorry sacharofoben! Een glas Beaujolais erbij.

http://gereonskeukenthuis.nl/blog/terrine-de-campagne/ Met mijn handen in het deeg voor de terrine beleef ik altijd heerlijke Gallische momenten.

Een karbonaadje Mailänder Art met gefrituurde peterselie mag niet ontbreken, noch mijn hertenbiefstukjes met selderijpuree in deze foodparade.  De herfst kan niet lang genoeg duren. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/wilde-weken-hertenbiefstukjes/

Tot slot een vet en zoet dessert uit Normandië het is appeltijd dus een tarte aux pommes pur beurre gaat er als afsluiter prima in. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/tarte-aux-pommes-pur-beurre/  Met een glaasje cider of een trou normand (Calvados)

NOPI

 foto: NOPI

In februari 2011 opende de brasserie NOPI in het Londense Soho, vlakbij de Westend theaters. Een langgekoesterde wens van Yotam Ottolenghi. Een geheel andere stijl van zaak dan de vermaarde Ottolenghi deli in Islington. In NOPI kun je formeel dineren alvorens naar een theater te gaan, maar aanschuiven voor lunch of aan de kachel kan ook. Het eten is ook anders, door de invloed van Ramael Scully, die in 2005 toetrad in het team van Ottolenghi.

Inmiddels ligt al weer het vijfde boek van de hand van Yotam Ottolenghi in mijn keuken, NOPI, geschreven samen met Scully zoals Ramael in de keuken wordt genoemd. Een geheel andere stijl van koken dan wij gewend zijn van Yotam. In Ottolenghi, het kookboek ging hij samen met Sami Tamimi de keuken in om de smaken van Oost en West Jeruzalem te combineren tot een fusion keuken. Instant succes, net als de bijbehorende deli. En de rest is geschiedenis. Deze moderne Midden Oosterse keuken veroverde Londen en de rest van de wereld.

Nu is er weer een kookboek als gevolg van een samensmelting van culturen en smaken. Ramael Scully, Australiër bracht smaken uit Zuidoost Azië mee. In het begin iets te heftig, vond Ottolenghi maar gaandeweg veroverden deze smaken een plaats in de gerechten van NOPI. En met succes, want wat je in het kookboek leest en ziet spoort aan tot meer. In het kookboek proef je de synthese van  twee denkpatronen, twee totaal andere wereldvisies. de visie van Sami en Yotam was altijd geweest om dingen zonder veel moeite op tafel te toveren. Scully als dare devil voegde daar dynamiek aan toe of royale hoeveelheden boter. In de jaren die volgenden onderhandelden de twee heel wat af en nu ligt daar het resultaat: NOPI. In tegenstelling tot de eerdere kookboeken een wat ingewikkelder boek, niet vanuit de thuiskookgedachte. NOPI is een kookboek voor de foody of hobbykok, die het restaurant eten van de heren wil proeven en maken. Met een beetje goede wil en fantasie zijn de recepten te behappen.

Het boek start met voorgerechten, gebakken mini artisjokken en aioli met roze peperkorrels, geblakerde bosuidip met boerenkool of paarse broccoleti me Griekse skordalia. En dan vergeet ik nog de polentafrites met truffel te noemen, een verrassing.

NOPI gaat verder met salades, een kenmerk van Ottolenghi. De bekende watermeloensalade, die vaak in Gereons Keuken Thuis op tafel staat. Maar nu met ingelegde citroen. Of wat te denken van tomaten met wasabi mascarpone en pijnboompitten.

Dan volgen de bijgerechten. Smeltendzachte koolraapgratin. Rijst met kardemon en kruidnagel. En paprikafrites uit de oven. De smaken knallen van de mooie foto’s af.

Vis neemt een hoofdstuk in beslag. Met een salade van kreeft, venkel en gegrilde druiven. Gestoomde schelvis met een gewaagde sesam bagna cauda. En ohlala, tarbot met oestermayonaise. Wat een combinaties. Ik moet nog heel wat oefenen.

Vlees is ook een uitdaging in NOPI. Gerookte lamskoteletjes of een hertenfilet met dadel labneh, bramen en pindacrumble. Ik verzin het niet. wat een smaakexplosies. En de prachtige geroosterde varkensbuik met geprakte flespompoen. Alle gerechten voorzien van duidelijke uitleg en de ontstaansgeschiedenis.

NOPI besteedt een hoofdstuk aan groenten. Pittige kikkererwtenburgers met kokos en kerrieblad. Hier zie je echt de fusie van smaken. Risotto van parelgort met waterkers. Groent kan mooi zijn en de heren laten dat zien.

Alvorens naar de desserts te gaan besteedt het boek aandacht aan de brunch, want dat kan ook bij NOPI.  Gegrilde grapefruit met steranijssuiker of courgettebeignets met manouri. Spannend om eens op een lazy Sunday te nuttigen.

Dan  komt er een kleine parade van desserts langs. Tapioca met kokosjam en gekaramelliseerde rumbananen. Financiers met pecan-koffiecrème. Aardbeienmengelmoes, waar je de Eton Mess in herkent.

Het boek geeft afsluitend nog wat cocktail recepten, ook belangrijk en basisideeën voor condimenten. De laatsten zijn natuurlijk belangrijk in het combineren van de wereldvisies van Scully en Ottolenghi en geven die daring touch aan de gerechten.

In dit korte bestek is het moeilijk alle details, alle zintuiglijke prikkelingen te beschrijven, die NOPI biedt. Het boek is prachtig vormgegeven en ik heb gesmuld van de foto’s. Het is voor mij meer een inspiratie- dan een kookboek. Zo’n boek dat je erbij pakt, als je een kook- of blogdip hebt.  Ik denk dat NOPI een klassieker gaat worden. En daarnaast veel kookplezier gaat geven aan de foody en hobbykok.

Ervaar het zelf, want dat is dit boek vooral. NOPI is een experience.

NOPI, van Yotam Ottolenghi en Ramael Scully (ISBN 9789059566149) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 34,95

NOPI is gevestigd op 21-22 Warwick Street W1B  5NE  London.

http://www.ottolenghi.co.uk/locations

Peren in de pot.

 foto: peren in de pot.

Overal waar ik in deze tijd van het jaar een fruitboom zie staan krijg ik grijpgrage handjes. Plukken dus die hap, of het nu appels zijn in de Fruittuin van West. Of, zoals zaterdag  peren in een tuin in de Noordoostpolder. Perenbomen behorend bij zo’n typische jaren 50 boerderij van beton. Gebouwd destijds voor de pioniers in dit nieuwe land. Om te gaan boeren. Jacques Hermus schreef er in zijn kookboek Het Wilde Eten ook al eens over.

De reden dat Gereons Keuken Thuis op pad ging naar het plaatsje Creil, alwaar deze boerderij lag, was een vegetarisch diner met theaterstuk als toetje. De eigenaars hebben de voormalige stal in gebruik als theater met alles erop en eraan. En dat op deze locatie op een door de volle maan beschenen avond. Lekker gegeten en genoten van het gezelschap.

Maar…. ik wilde het vandaag over peren hebben. Bomen vol dus in die tuin daar. En alvorens het diner begon, vroeg ik de gastvrouw. Mag ik? En dat mocht. Ik keerde terug naar Amsterdam met een grote zak vol doyenné de comice handperen. Die vragen gewoon om verwerkt te worden in rode wijn. Aldus geschiedde op maandag. Voor de liefhebbers vandaag het recept voor peren in de pot en als toegift een ideetje voor een wijnsiroop. #pearmania Wat een theater.

 foto: #pearmania

Nodig:

2,5 kg handperen

1 tl gemberpoeder

2 zakjes vanillesuiker

10 kruidnagels

2 tl rommelkruid

3 tl kaneel

1 tl chilipoeder

400 suiker

2 el gedroogde sinaasappelschil

schone potten

1,5 l fruitge rode wijn

Voor de siroop nog 500 extra suiker.

Bereiding:

Schil de peren en snijd ze in vier stukken.  Meng alle specerijen, sinaasappelschil en suiker door elkaar. Strooi dit mengsel door door de peren en giet de wijn erbij. Breng aan de kook en laat het geheel 45 zachtjes doorkoken. Instant kerstgeur in je huis. Doe de stukjes peer in gesteriliseerde potten, giet kookvocht tot de rand erbij en sluit af. Laat de potten nog 15 minuten in een pan met kokend water doorkoken. NB: gezien de verschillende formaten van de potten kan ik geen exact aantal geven, maar dat is de lol. Zelf experimenteren.

Zeef het restant van het kookvocht en voeg de suiker toe. Breng aan de kook en laat het geheel 50 minuten, al roerend doorkoken. Totdat de belletjes kleiner en kleiner worden. Controleer de dikte van de wijnsiroop door een lepeltje op een schotel te druppelen. Giet de ingekookte siroop in een flesje.

 

Risotto met pompoen.

 foto: mijn Stadstuin voor groenten en bloemen.

Het herfstlicht schijnt over de tuinen van West. De bomen koesteren zich in het gele licht. Dit geheel nieuwe complex, waar van alles te doen en te krijgen is. Het is oogsttijd en dat maakt de hamster of moet ik zeggen eekhoorn in mij los. Verzamelen en plukken. Appels in de pot hakken, #appelmania. Of peren in riesling. De buurvrouw doet er nog een schepje bovenop en brengt Franse appels mee. Dat is het begin van de herfst. Knal oranje pompoenen op een kar, blozende rode Elstar appels aan een boom. Ik snap wel waar dat eekhoorn gevoel vandaan komt.

 foto: appeltaart van tante Fanny

De deurbel gaat en ik tref de #foodybox aan van Kroon op het Werk, vol nieuwe producten. De herfsteditie. Met deeg van tante Fanny voor een appeltaart, die in een handomdraai was gemaakt. Met toevoeging van boter, blozende appels en knaloranje abrikozenjam van de buurvrouw. Ik trof in de box een fles goudgele olie aan. Puur Hollands product, geel als de velden in de lente. (kijk voor ideeën eens op hollandsgoud-koolzaadolie.nl) Ik kan daar in Frankrijk zo van genieten, de gele koolzaadvelden op de flanken van de heuvels. leverancier van deze olie.

foto: Koolzaadolie uit de #foodybox

Maar ik dwaal af in mijn ode op dit oogstseizoen. Ik ga een risotto met pompoen en pinot noir maken. Herfstsmaken en rode wijn. We drinken er een pinot noir van domaine Petitot uit Corgoloin (boven Beaune) bij. De herfst kan beginnen.

Nodig:

400 g risotto rijst

800 ml funghi porcini bouillon (van blokje of vers)

1 bakje kastanje champignons

1 kleine pompoen

roomboter

1 sjalotjes

peterselie gehakt

peper en zout

1 glas rode wijn (pinot noir)

3 el koolzaadolie

Bereiding:

Schil en snijd de kleine oranje pompoen in blokjes. Doe deze met een dash koolzaad olie in een ovenschaal en laat ze gedurende 20 minuten bakken op 180 graden.  Borstel de champignons goed schoon. Snijd in dunne plakjes en kook de steeltje mee met de bouillon voor extra smaak. Snipper het sjalotje fijn. Verhit in een pan de olie en fruit de sjalot. Voeg de rijst toe en bak deze mee totdat de rijst kleurt. Blus af met de rode wijn. Voeg beetje bij beetje de warme bouillon toe en blijf roeren totdat de rijst alles opneemt. Voeg de blokjes gare pompoen toe en laat deze nog even mee garen. Bak in andere pan in een klont boter champignons aan met wat peper en zout. Blijf de rijst tussentijd roeren. Na twintig minuten is de rijst klaar. Roer de champignons er doorheen. Maak de risotto af met wat boter, peterselie, peper en zout.

NB: deze blog kan onderdelen van gesponsorde aard bevatten!

Nazomeren op zijn Provençaals.

 foto: de markten van de Provence

Naar verluidt zijn vandaag de scholen en de werkdagen weer begonnen, is Sail 2015 voorbij en nemen de dagelijkse besognes hun keer.Maar de zomer is nog lang niet voorbij. Hoe nu dat heerlijk je ne sais quoi gevoel van de vakantie vast te houden? De smaken her te beleven van dat gerecht aan dat haventje bij La Croix Valmer? Of dat koele glas rosé in Saint Tropez?

 foto: roze knoflook.

 Ik noem dat nazomeren op zijn Provençaals. Het lage zonnetje op mijn balkon. Groenten van de buitengrill met aioli, een pannetje ratatouille of socca met lamsvlees. Zomerse gerechten. Zomerse wijnen. Ik schreef er eerder over hoe de smaak van de wijn vast te houden.http://gereonskeukenthuis.nl/blog/vakantiewijn-herbeleven/

foto: malse coeur de boeuf.

Nazomeren op zijn Provençaals, een makkelijk vissoepje uit de calanques of een pastaatje met alleen wat geurige citroen uit Menton. Zo houdt Gereons Keuken Thuis de zomer nog even vast. Een vrolijk, op de Franse markt gekocht, kleed op tafel. Borden en bestek naar buiten. De grill aan. Een lekkere karaf wit of rosé. Al fresco eten, zolang het kan. Op die manier krijgt het Hollandse grisaille ook geen vat op je vakantieherinneringen. Santé

 foto: les voiles latines St. Tropez

Het recept voor vandaag is een oudje uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis, dat nog steeds verkrijgbaar is als E book. http://gereonskeukenthuis.nl/blog/provencaalse-vissoep/

Nodig:

750 g zeevis, zoals poon, mul, wijting, pieterman

300 g garnalen en andere zeevruchten

3 rode uien

2 preien

6 tomaten

4 tenen knoflook

1 fles witte wijn

olijfolie

bouquet garni van peterselie, tijm oregano en laurier

1 glaasje pastis

1 visbouillonblokje of 1 l verse bouillon van viskoppen

peper en zout

Bereiding:

Maak de vis en zeevruchten goed schoon. Snijd de preien en uien in kleine stukjes. Pel de knoflook en hak fijn. Ontvel de tomaten, haal de zaadjes eruit en snijd in blokjes. Breng 1 liter water aan de kook en los daarin de visbouillon tablet op.

Verhit in een pan de olijfolie en fruit daarin de ui, prei en knoflook. Voeg de tomaten toe. Daarna de vis en zeevruchten in stukken. Blus het geheel af met de witte wijn. Hang het bouquet garni in de soep en breng aan de kook. Giet beetje bij beetje de warme visbouillon erbij en laat het een half uur pruttelen.

Haal het kruidentuiltje uit de soep. Pureer de soep met de staafmixer. Giet als laatste een glaasje pastis door de soep. Maak op smaak met peper en zout.

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten