De meisjes van de moestuin. Gereons Keuken Thuis kent deze dames en hun blog al wat langer dan vandaag en ontmoette de kokkin van de twee regelmatig op (Italiaanse) events. In hun Haarlemse paradijs ben ik nog nooit geweest. Geeft helemaal niets, want nu nemen de twee je in hun kakelnieuwe boek mee op pad in hun moestuin en keuken. Kweken, oogsten, koken en eten. Vier activiteiten, waarmee Reny Muller en Amber Carchedi zijn behept. Eigen verbouwde groente smaakt nu eenmaal beter. Dat hebben heel veel mensen in de nu al meer dan een jaar durende pandemie ervaren. Moestuinieren op welke schaal dan ook is razend populair. Net als vissen trouwens, want vanuit mijn raam zie ik steeds meer vissers op het strand hun kostje bij elkaar hengelen. Zo zal het ook wel zijn in een moestuin. Ik herinner me de moestuin van mijn grootouders, die altijd leken te planten voor een heel weeshuis. Dat leverde een explosie aan snij- en sperziebonen op. Of kilo’s aardbeien en in het zomerseizoen perziken. Te veel om om te eten. De twee moestuinmeisjes pakken het anders aan en telen graag bijzondere dingen. En dat willen ze laten zien in hun boek De Meisjes van de Moestuin. Regel nummer één: Houd het simpel en maak keuzes!
foto: zomers aalbessenijs.
Chefkok en culi-collega Alain Caron ging op bezoek bij studiegenoten noemt Amber en Reny ene bijzonder moestuinduo, vriendelijk, serieus en enthousiast. Hij was onder de indruk van hun verveinecake met zwarte bessen. Deze staat in het boek en Alain at zijn buikje vol. Reny plant en Amber kookt. Zij schrijven hierover op hun blog. En… wat Alain nooit zal vergeten zijn hun heerlijke fruitlikeuren. Dus direct na de tuin de keuken in te gaan met al dat moois, kon hij na hun ontmoeting, niet doen!
De meisjes van de moestuin start met de basics, zaaien, gereedschap, de inrichting van je moestuin en specifieke eisen van de bodem. Als alle elementen meewerken heb je een mooie oogst. Gebruik ook bloemen, vult Amber aan voor een extra mooi gerecht. En daar staat dit heerlijke tuin- en kookboek vol mee. Aalbessenijs voor in de zomer. Ingemaakte aardperen voor op je voorraadplank. Of wat te denken van gekaramelliseerde knoflook. Het al fresco seizoen en BBQ zit eraan te komen, dus aan de slag. Salie citroenboter, klassiek voor bij je entrecote. En tot slot sperzieboontjes met warme knoflooksaus. Ik noem deze gerechten van de 80 recepten puur at random. Want de verhalen ebij zijn heerlijk net als de smakelijke foto’s van moestuindiva en fotografe Marleen van Es.
foto: ingemaakte aardperen.
Moet ik op deze woensdag nog meer vertellen over het tuin- en kookboek de Meisjes van de moestuin? Welnee, ga direct aan de slag, met dit boek in de hand. En als de oogst klaar is en de tuin gedaan, neem je het mee je keuken in, om de makkelijk en smakelijke gerechten op je zomerse tafel te toveren. En de likeuren te maken!
Volgende week als afsluiting van de groene weken op Gereons Keuken Thuis een recept van de meisjes van de moestuin.
foto: cover De meisjes van de moestuin.
De meisjes van de moestuin, Amber Carchedi en Reny Muller (ISBN 9789089898562) is een mooie groene uitgave van Terra en is te koop voor € 26,99 bij je kookboekenvakhandel.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Fermentino en duurzaamheid. Onlangs plofte er een pakket op de mat in SeaSpot, waarin behalve de smakelijke vegan kaasjes van Eurocompany ook een lijvig rapport zat over hun ideeën voor 2023. Met beiden ging Gereons Keuken Thuis aan slag. Past heel goed in het #groeneweken thema. Veranderende landbouw. Green up your life! De kaasjes werden verorberd met gepickelde radijsjes à la Peter van Berckel en het sustainability report gelezen. Op mijn blog schreef ik al vaker over dit alternatief voor kaas gemaakt van zuivel. Eurocompany is van origine een noten- en gedroogde zuidvruchtenproducent, die telen met aandacht voor mens, milieu en natuur. Dat doen ze al jaren samen met hun medewerkers onder het Italiaanse zonnetje.
foto: plukken en selecteren van de beste noten.
Ze noemen het food for change. Speciaal voor Eurocompany ontwikkelde chefkok Daniela Ciccione een reeks heerlijk vegan kaasjes, die zijn gemaakt van cashewnoten. Ik schreef al eens eerder over de techniek van Fermentino. En de verdere ontwikkeling staat niet stil, zowel de kaas als verpakking worden door dit bedrijf constant onder de loep gehouden. No waste en zo min mogelijk vervuilende sporen achterlaten. Dat is het credo en iedereen binnen het bedrijf werkt mee aan deze boodschap, van notenplukker tot marketeer. Eurocompany werkt samen met het mooie tijdschrift Ossigeno en geeft zuurstof terug aan de zee tijdens hun opruimacties, onder de noemer “pearls of ossigeno”. Heel wat nog te doen in het kader van fermentino en duurzaamheid tot 2030 en daarna. Het was een boeiend verslag.
foto: het sustainability report 2020.
Fermentino is in een aantal gedaanten te koop, als Fermé, harde & smeerkaas, al dan niet met kruiden, als Camelia, een witschimmel kaasje voor op je borrelplank of als Grattino, strooikaas voor op je pasta. Nu weet ik dat er die hards zijn, die dit allemaal onzin vinden. Vegan kaas mag geen kaas worden genoemd. Maar ik vind het een leuk te proberen alternatief voor een dagje zonder zuivel, ongeacht de terminologie. En je kunt ermee koken, dat is te lezen in Ossigeno, waar hele spannende designrecepten staan. Maar het kan ook eenvoudiger, bij de borrel, op brood of in je vegan lasagne.
foto: recept voor boekweit taco’s met fermentino.
RECEPT.
Vandaag het recept voor een volkoren taco met Cicconi fermentino, pestada, mango/watermuntsaus en gerookte cashews.
Nodig:
400 g boekweitmeel water zout pestada, een gefermenteerd kruidenmengsel uit Midden Italië druivenpitolie
een handje gedroogde mango’s 20 verse muntblaadjes een snufje zout 4 el EV olijfolie
een handje cashewnoten wat houtmot dennenappels
2 stuks Cicioni fermentino kaas
20 g schone muur- of hoornbloem
evt. wat geraspte gerookte geitenkaas. (niet vegan dus)
Bereiding:
Meng het zout en de pestada door het boekweitmeel met een beetje olie en voeg zoveel water toe, als nodig is om een mooi elastisch deeg te maken, dat kneedbaar is. Meng alles door elkaar tot een homogene substantie. Verdeel in kleine deegballetjes om taco’s van te maken. Rol de deegballetjes tussen twee velletjes folie en leg apart. Verhit een licht ingevette pan en bak de taco’s om en om.
Maak een saus door in de blender de in heet water geweekte mango, olijfolie, zout en munt te mixen. zet ter afkoeling in de ijskast. Breek de Cicioni kazen in kleine stukjes en zet koel weg. Rook de gehakte cashewnoten op wat jeneverbes en dennenappel mot of gebruik houtmot in een rookpan. was het hoornbloemblad, of waterkers en zet apart.
Leg een taco op het bord, vul deze met de koude kaas, hoornbloemblad of waterkers, mango/muntsaus en bestrooi met gerookte cashewnoten. Ter decoratie kun je nog wat gerookte geitenkaas toevoegen.
Buon Appetito!
foto: schone stranden, pearls of ossigeno.
Noot: dit rapport en bijbehorende producten werden mij als samples gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Nordic family kitchen. Gezond, natuurlijk en eenvoudig eten met je gezin. Dat stond Mikkel Karstad voor ogen, toen hij samen met fotograaf Anders Schønnemann zijn nieuwste boek presenteerde. Een boek, dat start in Kopenhagen, toen Mikkel 12 of 13 jaar oud was. Eens in de zoveel tijd maakte zijn moeder hem verantwoordelijk voor de avondmaaltijd. Geen sinecure, want van inkoop tot bereiding moest de jonge Mikkel alles zelf organiseren. Dat deed hij met verve en de kiem voor zijn latere bestaan in de culinaire wereld was gelegd. Sedertdien houdt hij zich al meer dan dertig jaar bezig met twee dingen, die hem aan het hart gaan: eten en mensen. Deze waarden tracht hij ook door te geven aan zijn vier kinderen en rondom en vanuit hun huis in Kopenhagen worden regelmatig uitstapjes gemaakt, waar bij de Karstad kinderen kennismaken met eetbare natuur en wat daar te vinden is. Hoe klein hun tuin van de stadsboerderij ook is, er valt ook in de stad heel wat te verbouwen, zoals kruiden en verse groenten.
foto: pannenkoekjes met rabarber en verbenasuiker.
Deze uitganspunten resulteerden in het kakelnieuwe kookboek nordic family kitchen. Eenvoudiger dan Gereons Keuken Thuis gewend is uit eerdere boeken van Karstad, maar wel met die onmiskenbare Deense en natuurlijke signatuur. Laat ik het de onderkoelde Scandinavische touch noemen. Geen gefriemel met eten, dat is zijn stijl. Je kunt merken, dat NOMA voor Mikkel nooit ver weg is geweest.
Net als in andere boeken deelt Mikkel Karstad zijn hoofdstukken in naar de vindplaats van zijn eten en het moment waarop wordt gegeten. Nordic family kitchen start in de tuin, want daar valt veel te vinden voor lekkere gerechten. Zoals vlierbloesem voor limonade. Mikkel en zijn vrouw proberen veel te gebruiken uit hun stadsoase. Gebruik vlierbloesem eens voor rozemarijn-pannenkoekjes met rabarber. Het ontbijt, het eerste eetmoment van de nieuwe dag komt aan bod met kersen uit de oven of havermoutpap met gebakken pruimen. Er wordt brood en koek gebakken in huize Karstad, vers roggebrood en Deense kaneelbroodjes ontbreken niet.
foto: krokante kikkererwten met ingelegde ui.
Op naar het strand. Ik weet uit andere kookboeken, dat Mikkel en fervent ochtendzwemmer is, zomer en winter. Zijn liefde voor de zee zat er al ook jong bij zijn kinderen in. Dus krabben vangen voor de soep. Kruiden plukken op het duin. De krabbisque in het boek is wederom een plaatje. Lunchen doe je met gefermenteerde radijsjes met daslookbloemetjes of krokante kikkererwten met ingelegde uien.
De boomgaard vormt een belangrijk aspect in het leven van gezin Karstad als kind speelde hij veel op de boerderij van tante en oom op een nabijgelegen eiland. Appels plukken recht uit de boom. Gereons Keuken Thuis kent het fenomeen van fruit vers uit boom vanuit mijn Betuwse jonge jaren. Heel apart vind ik de ingemaakte klokhuizen, die je net als ingelegde citroenen kunt gebruiken voor je dressings en sauzen. Deze ga ik natuurlijk proberen en ik hoop op meer succes dan mijn ingelegde -te zoute- blauwe bessen. Pasta gerechten komen aan bod, waarvan ik de spaghetti met kokkels en daslook wil noemen. Het is het seizoen. Dagelijks varen voor mijn raam de kokkelvissers voorbij.
foto: ingemaakte klokhuizen #nowaste.
Wat te zeggen over nordic family kitchen? Ik vind de keuzes die Mikkel maakt getuigen van respect voor eten en wat hij zijn kinderen wil leren. Zij moeten dan ook bevoorrecht zijn om in zo’n milieu en van zo’n gepassioneerde vader te eten te krijgen. Zonder snobisme en dat maakt nordic family kitchen behalve een kookboek ook een echt snuggle boek. De hygge druipt er vanaf. En hebben we daar allemaal in deze pandemie-tijd niet behoefte aan?
nordic family kitchen. Mikkel Karstad met foto’s van Anders Schønnemann. (ISBN 9789089898616) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 34,99
Eetbare Natuur, Michiel Korthals. Een boek over de essentie van landbouw en voeding. Want in tegenstelling tot wat er in de media wordt bericht is landbouw niet een eenzijdig proces. Het gaat verder dan alleen maar reguleren. Dat maakte de stikstofcrisis wel duidelijk. Er zijn verscheidene aspecten aan landbouw, allereerst de samenwerking van alle elementen en organismen om het product te laten groeien. De samenwerking vindt daar plaats volgens de schrijver. Onder de grond. Dat is een gegeven. Wij als mensen mogen bovengronds meedoen en zijn zodoende in dienst van deze natuurlijke processen. Maar de mens heeft de drang om te reguleren en zodoende kennen wij tegenwoordig een systeem van efficiënte landbouw met als doel optimalisatie van het produceren en uiteindelijk exporteren van al dan niet halfproducten. Met alle gevolgen voor het milieu, de boer en het landschap. En heel belangrijk smaak van het eten. Want de wereldwijde landbouw wordt gedomineerd door de vraag naar ingrediënten door grote speler als Cargill, Unilever en McDonalds. Een ontwikkeling, die Korthals aanzag en wilde beschrijven. Hij ging op onderzoek uit.
Hoe te produceren? Na een beschrijving van landbouw in het algemeen gaat Michiel Korthals dieper in op de materie. Hij maakt een onderscheid tussen efficiënte en robuuste landbouw. Hij geeft daarbij voorbeelden van de geoliede landbouwmachine, die niet produceert voor de lokale behoefte, ten opzichte van de boeren, die de lokale voedselproductie ter hand namen. Overigens vindt niet iedereen, dat getuige het voorbeeld van mevr. Louise Fresco, die juist zegt dat lokale en biologische landbouw niet haalbaar is. Voor Korthals is dat juist wel een streven.
De filosofie achter de verandering. Het tweede hoofdstuk van Eetbare Natuur is wat filosofischer van aard en gaat over de samenwerking tussen natuur en landbouw. De mens is een vreemd wezen, onderdeel van de natuur, maar met allerlei andere componenten, die hem daarbuiten plaatsen. Maar een mens moet ook eten, dus zal moeten samenwerken met de natuur. Hierna bespreekt de schrijver allerlei elementen, die hierbij komen kijken. in het volgende hoofdstuk bespreekt hij hoe te komen tot robuuste landbouw. Gesteund op voedselvaardigheden en een eerlijke verdeling van voedselresources. Voedselvervreemding komt veel voor, volgens Korthals is hier nog heel wat te winnen, door mensen bewust et maken van wat ze eten en vooral waar het vandaan komt. Denk eens aan eetbare natuur in de stad. Of zoals Gereons Keuken Thuis vaak doet: wildpluk. Een fijne groene manier om kennis te maken met waar je eten vandaan komt. Of in je keuken moestuinieren. En dat gebeurt heus niet alleen in de hippe steden, maar overal in Nederland. De schrijver maakt een rondgang door de veranderende wereld van de landbouw in Nederland en beschrijft twee directe ervaringen.
De essentie van landbouw en voeding. Ik vind het voorgaand beschrevene een interessante materie en in zijn boek Eetbare Natuur neemt Michiel Korthals je met zijn gedegen onderzoek aan de hand langs aansprekende filosofische vraagstukken omtrent voeding en natuur. Zijn ideeën kunnen nog wel eens een grote gaan spelen in hoe wij eten en landschap gaan beleven in de komende decennia. Maar vooralsnog is het heerlijk om dit boek te lezen en vooral erover na te denken.
Eetbare Natuur, de essentie van landbouw en voeding. Michiel Korthals. (ISBN 9789056157487) is een uitgave van Noordboek en kost € 14,90.
Bio: Michiel Korthals is een Nederlandse filosoof, die tot 214 doceerde aan o.a. De Wageningen Universiteit en de Vrij Universiteit. Hij gaf vooral les in toegepaste filosofie, gericht op diverse aspercten van levenswetenschappen. Tegenwoordig is hij docent aan de University of Gastronomic Sciences in Noord Italië. Het onderwerp milieu, landbouw en slow food ia al jaren een geliefd onderwerp voor Korthals. Hij is voorzitter van de Foundation for the Restoration of European Ecosystems en actief in diverse slow food groepen. Hij schreef al eerder het boek Goed Eten. Korthals houdt lezingen bij boeren en op andere plaatsen, om te komen tot een andere vorm van produceren en consumeren. Dat is goed voor de natuur en uiteindelijk voor de mens. Tot slot boert hij graag zelf op kleine schaal.
De Aardappeleters. En dan heeft Gereons Keuken Thuis het niet over het wereldberoemde schilderij van Vincent van Gogh, maar over het leuke boek van over twintig wereldgerechten. Moussaka, coq au vin en biefstuk Stroganoff, allemaal bekende gerechten, waar veel over valt te vertellen. De drie schrijvers van De Aardappeleters gingen voor de TV en nu hun boek op pad en kwamen op het spoor van de vele verhalen over de 20 gerechten in dit kook- en leesboek. Zo was er de roemruchte kettingrokende barones in Parijs, nazaat van het Stroganoff geslacht, die een duit in het zakje doet. En gaf een Atheense kok uiteindelijk zijn naam aan het woord dat de Grieken gebruiken voor kookboek. Zoals jullie weten zijn dit soort trivia spekkie voor het bekkie van Gereons Keuken Thuis. Ik vind de combinatie van een gerecht en verhaal minstens zo belangrijk al het oppeuzelen ervan. Want behalve dat je eet met je zintuigen doe je dat ook door verhalen. Zij vormen the food for thought.
Aardappeleters Joost Engelberts, Joris Vermeer en Bas Zwartepoorte reisden de wereld rond om alle magische verhalen te verzamelen van eten, dat wij zo gewoon vinden. Ze gingen langs bij de heilige Ambrosius van Milaan, die naar zeggen de akte bewaakt, waarin staat, dat de schnitzel zijn oorsprong vond in deze stad. Sorry Wenen en Madrid. Babi Panggang komt aan bod, één van de kroonjuwelen van de Chin. -Ind. Spec. restaurants, een langzaamaan verdwijnend fenomeen in de Nederlandse horeca. Ik ben nog steeds dol op babi panggang, al dan niet met kroepoek erbij. Via sushi met haring (?) belanden we bij de niet meer weg te denken Vietnamese loempia, zoals ik die ken van To op de Ten Kate markt in Amsterdam. De drie heren weten er nu alles van. Troostrijk oorlogsvoer. Fritten, de schrijvers leggen de link tussen Peruaanse boeren en een frittenkot in Brussel. Ook komt de 18e-eeuwse aardappelgoeroe Auguste Parmentier aan bod. Het verhaal van goulash, dat in het Hongaars pörkölt heet. Paprika galore. De hamvraag of moussaka Turks is of Grieks komt aan bod. Jullie mogen raden, welke mening Gereons Keuken Thuis is toegedaan. In ieder geval vormt de achternaam van kok Tselementes een synoniem voor kookboek.
En zo gaan de schrijvers van de Aardappeleters door in hun heerlijke boek over al die bekende gerechten en verhalen, Je zou er zo weer een televisiefeuilleton of nog een boek kunnen maken. Want zeg nu eerlijk: over eten ben je toch nooit uitgepraat?
De Aardappeleters, Joost Engelberts, Joris Vermeer & Bas Zwartepoorte (ISBN 9789400406889) is een mooi vormgegeven uitgave van Thomas Rap en is te koop bij je favoriete kookboekenvakhandel voor € 29,99.
Treft het dat vanaf vandaag je weer gewoon naar je boekhandel kunt gaan zonder afspraak!
Video: De Aardappeleters in Bologna, la grasa, waar spaghetti alla Bolognese niet eens bestaat.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Ik noem het groene weken. Nee, dat groen heeft niets met CO2 uitstoot, windmolens of meer van dit soort klimaatproblematiek te maken. Het zijn groene weken op micro niveau. Tot en met de IJsheiligen van mei. Hoe je je leefomgeving vergroent, lekker in de keuken aan de slag gaat met groenten en je moestuin een boost geeft. Of guerrilla-tuinieren met de zaden, die ik ophaalde bij het Zandvoorts Museum. Dat bedoelt Gereons Keuken Thuis met groene weken. Zelf ga ik aan de slag met mijn moestuintjes van de blauwe grootgrutter en een plan maken voor wat balkonbeplanting voor mijn balkon aan zee. Want dat vergt nog wat aanpassing in verband met wind en zilte lucht.
foto: cover De meisjes van de moestuin.
Groene weken. Het is lente, weliswaar een wat frisse, maar overal om je heen gonst het in de natuur van de activiteit. Gereons Keuken Thuis ontving van diverse uitgevers leuke boeken over Eten uit de Natuur. Michiel Korthals schrijft over landbouw in transitie. De meisjes van de moestuin over koken met je eigen productie. Daar zijn de moestuinmeisjes Amber en Reny wel mee behept. Of het altijd sfeervolle en daarmee ook groene nieuwe boek van Deense vorser Mikkel Karstad, Nordic family kitchen. Gezond, natuurlijk en eenvoudig. Inspiratie genoeg zou ik zo zeggen op deze Koningsdag.
foto: mijn daslook plukplek in de duinen.
Aan de slag dus, de paden op om wild te plukken het is tenslotte daslookseizoen enhet verzorgen van de spruitjes, die hun best doen in de keuken van SeaSpot. De zonnebloemen en courgettes zien er al veelbelovend uit. En recepten maken met vers geplukt groen of verse groente. Gisteren stond er een pasta met daslook en artisjokharten op het menu. Erbij artisanale worstjes met truffel, die ik vond bij trattoria FAAM in de Jan Evertsenstraat. Vandaag op Koningsdag maak ik een verse tomatensalade met burrata van hetzelfde adres.
foto: cover nordic family kitchen.
Recept: groene asperges gratin uit Sale e Pepe.Nodig:
800 g groene asperges 30 g bloem 40 g boter 3 dl melk 100 g gruyère geraspt 50 g Parmezaan 1 dl room nootmuskaat zout peper
Bereiding:
Smelt 30 gram boter op een laag vuur en voeg de bloem toe. Roer met een pollepel tot het één geheel is geworden. Voeg de melk toe en klop rustig met een garde. Laat zachtjes al roerende een minuut of zeven koken. Voeg nu de room toe, de gruyère en de helft van de Parmezaan. Haal de pan van het vuur. Maak de bechamelsaus op smaak met wat nootmuskaat, peper en zout. Snijd de harde stukken van de groene asperges. Kook ze in ongeveer 6 minuten beetgaar. Beboter een ovenschaal en leg hierin de asperges. Giet de kaassaus erover en bestrooi met de rest van de Parmezaan. Gratineer het gerecht 20 minuten in de oven op 220 graden.
foto: cover Eetbare Natuur van Michiel Korthals.
Groene weken, Gereons Keuken Thuis is benieuwd, hoe groen de keuken van andere foodbloggers is? Heb je een leuk verhaal of spannend recept? Reageer dan onder deze post. Green happiness noem ik het!
Comida Mexicana. ¡Asi me gusta a mi! Eén van de leukste landen, waar Gereons Keuken Thuis ooit is geweest is Mexico, een land vol kleur en smaak. Om je vingers bij af te likken. Dat begon al in de ochtend in het hotel met panqueques, taco’s en veel bonen. Verse vis als lunch en dan margaritas en snacks op het strand. Want dat is in dit land een belevenis. Al die verkopers van dingen, spulletjes en eten. Het gaat de hele dag door. In de straten en op het strand. Een soort ouderwets Koninginnedag gevoel krijg je erbij. Ik heb goede herinneringen aan Mexico lindo en zou morgen zo op het vliegtuig stappen om alles daar weer te proeven en op te snuiven.
Comida Mexicana, het kookboek van de in Australië wonende Rosa Cienfuegos is een boek vol heimwee. Na haar verhuizing van Mexico Distrito Federal naar Sydney ging ze de authentieke smaken van haar vaderland missen en startte samen met haar vader het Mexicaanse restaurant El Cuervo Cantina. Vijfentwintig jaar woonde de schrijfster in de chaotische en grootste stad van de wereld, in het hart van Chilangolandia. (koosnaam van Mexico Stad) Hectisch en kleurrijk. En een stad vol eten, want dat hoort erbij in Mexico, net als familie. Het eten was, wat zij miste in Sydney. Helaas zat het economische tij niet mee en moest alras hun restaurant worden gesloten. Maar Rosa Cienfuegos ging niet bij de pakken neerzitten en startte een catering bedrijfje voor Mexicaanse familiebijeenkomsten. Een schot in de roos, net als haar pop ups met Comida Mexicana. Haar pop up streetfoodkraam inclusief mariachiband werd een doorslaand succes. En zo groeide het inzicht in de Mexicaanse keuken bij haar klanten in Sydney.
foto: salchipulos uit het boek.
Comida Mexicana start met een opsomming van de benodigde ingrediënten voor een heerlijke Mexicaanse maaltijd. In Nederland zijn deze goed te verkrijgen, o.a. bij Tjin’s in de Eerste van der Helststraat. Wat is er Mexicaans? Veel, denk aan allerlei soorten bonen, avocado voor guacamole, cacao voor je gezondheid. Overigens uit ervaring weet ik dat Mexicaanse chocoladedrank niet zo lekker is als het goedje wat wij er later in Europa van hebben gemaakt. En tot slot pepers, van chili tot jalapeño.
foto: taco’s al pastor
We gaan snacken, want dat doen de Mexicanen graag. Een heel aparte snack vind ik de salchipulos, inktvisjes gemaakt van knakworstjes. Leuk voor Koningsdag morgen! Tlayuda’s, Mexicaanse pizza’s brengen Cienfuentos direct terug naar de Zocalo, het grootste plein ter wereld. Garnacha’s, streetfood par excellence mag niet ontbreken, zoals de quesadillas. Taco’s zitten in het boek en dan bedoel ik niet die uit een pakje maar vers, zoals bij Taqueria Lima in Amsterdam West. Probeer de Al Pastor eens. De Torta Cubana, de grootste en best verkopende torta, een gevuld brood, van Mexico. En zo kan Gereons Keuken Thuis vrolijk doorgaan op deze maandag. Comida Mexicana is een heerlijk zomers kookboek en met een beetje goede wil maak je deze gerechten in een handomdraai klaar, om van te genieten op het zomerse strand of in het park. Cienfuegos zet je direct in vuur en vlam voor het zoete Mexicaanse buitenleven. En daar hoort comida Mexicana bij. En één of twee margaritas, sin duda!
Recept uit Comida Mexicana.
Tacos de Cochinita Pibil (taco’s met pulled pork)
Voor 10 taco’s
Nodig:
150 g achiote-pasta 50 ml witte azijn 50 ml sap van een zure sinaasappel 3 tl zout 1 kg rauwe schouderham of beenham, in stukken van 5 cm 20 verse of kant-en-klare tortilla’s
voor de topping 1 rode ui, in julienne 3 tl gedroogde oregano 1 tl versgeperst limoensap snuf zout 1 tl witte azijn limoenpartjes
Bereiding:
Maal de achiote-pasta, witte azijn, het sinaasappelsap en zout in de kom van een keukenmachine tot een dikke pasta. Leg het varkensvlees in een grote kom en wrijf het in met de achiote-pasta. Laat het vlees minstens 3 uur marineren in de koelkast. Verwarm de oven voor tot 220°C. Leg het gemarineerde varkensvlees in één laag in een braadslede, dek de braadslede af met aluminiumfolie en rooster het vlees 1 uur. Bereid intussen de topping. Breng water in een kleine pan aan de kook. Blancheer de rode ui 1 minuut. Giet de ui af en dompel hem meteen onder in een kom met koud water om het kookproces te stoppen. Giet de ui opnieuw af en meng hem in een kom met de oregano, het limoensap, zout en de witte azijn. Haal het varkensvlees uit de oven en verwijder de aluminiumfolie. Verlaag de oventemperatuur tot 150°C, zet de braadslede weer in de oven en rooster het varkensvlees nog 15 minuten. Neem intussen 20 (verse) tortilla’s met een doorsnede van 11 cm. Gebruik 2 vorken om het varkensvlees voorzichtig uit elkaar te trekken of scheuren. Verdeel de pulled pork over 10 dubbele tortilla’s en schep het uienmengsel erop.Serveer de taco’s direct met de limoenpartjes.
Comida Mexicana, Rosa Cienfuegos. (ISBN 9789461432520) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 25,95
video: Mexico lindo, een muzikale toegift.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: creatie van asperge en daslook door Guillaume de Beer (BREDA)
Het is weer aspergetijd! Elk jaar kijk ik ernaar uit, de asperges van het nieuwe seizoen. Meestal werden deze al op de verjaardag van mijn vader gegeten, eind maart. Makkelijk te doen, want tegenover het ouderlijk Brabants huis zat een aspergeteler. Dus zo gauw de witpaarse kopjes boven de zandgrond uitstaken wisten wij hoe laat het was. Het toeval wilde, dat mijn vader voor zijn verjaardag altijd een nieuw setje kippen kreeg van een andere buurman. Er hoefde in Liempde alleen nog goede ham bij de slager te worden gekocht en het lentefeestmaal was compleet. Tot zover het verleden op deze zondag in april.
foto: dank aan Het Nederlands Aspergecentrum voor het witte goud.
Het is weer aspergetijd! Ook in SeaSpot is het goed asperges eten. Gereons Keuken Thuis werd donderdag blij verrast door Het Nederlands Aspergecentrum en Kroon op het werk met een lekkere weekendbox vol Limburgs goud. Ik eet asperges graag op klassieke wijze, met boter, ham en een aardappeltje. Geen ei, want dat lust ik niet. Maar je kunt ook creatief aan de kook met asperges. En met daslook, dat ik normaliter in de duinen pluk en deze week op mijn zeebalkon plantte. Voor recepten met asperges ging ik ten rade in mijn blogarchief en in het leuke EEN KOOKBOEK van Seppe Nobels. Zo vond ik bij deze chefkok een heerlijk recept voor een lauwwarme Mechelse andijviesalade met asperges, daslook en buffelmozzarella. Toevalligerwijs had ik deze ingrediënten in huis, behalve de andijvie, in huis. Maar wel pluksla, dus ik kan aan de slag. In mijn blogarchief vond ik ook een heerlijk aspergegerecht, dat Guillaume Beer van BREDA eens maakte voor bij de niet te versmaden witte Lugana wijn. En zo kan ik nog wel eventjes doorgaan. Onderaan deze blogpost vind je wat links met recepten.
foto: zomaar een recept uit EEN KOOKBOEK.
RECEPT Seppe Nobels: Gestoofde andijvie met asperges, lente-uien en buffelmozzarella.
Nodig voor 4 personen:
1 bussel Mechelse asperges, mogen natuurlijk ook uit Limburg komen.
1 bussel lente-uien
25 ml lokale honing, bijv. van Kees van de Laar uit Liempde
1 struik andijvie
1 lange sjalot, fijngesnipperd
2 el daslookolie
10 gram verse daslook
1 rode ui
peper & zout
2 bollen buffelmozzarella
1 bakje tuinkers
Bereiding:
Schil de asperges en verwijder het vezelige uiteinde. Kook ze in 3 minuten beetgaar in gezouten water. Maak de lente-uien schoon en blancheer deze 2 minuten in kokend water. Snijd ze overlangs in tweeën en gril ze zonder vetstof in een pan met antiaanbaklaag. Besprenkel met de honing. Was de andijvie en verwijder de buitenste bladeren. Stoof de sjalot kort in de daslookolie Doe er de gesneden andijvie en resterende daslook bij. Breng op smaak met peper en zout.
Snijd de rode ui in halvemaantjes. Leg de gestoofde andijvie in een schaal met de asperges, de lente-uien, de rode ui, gescheurde buffelmozzarella en de tuinkers. Werk af met wat daslookolie en breng op smaak met versgemalen peper en zout.
foto: Wat hebben asperges, Flora en Barefoot gemeen?
Het is weer aspergetijd! werd mede mogelijk gemaakt door Het Nederlands Aspergecentrum, De Kroon op het Werk, Barefoot winery, Flora vegan boters, Van Pol creatieve geschenken, Uitgeverij Lannoo, Terra Publishing, Seppe Nobels, Guillaume de Beer en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Foodbloggers a la española. Het is Witte Donderdag, een mooie dag, om, zij het als een soort laatste avondmaal, een selectie te plaatsen van recepten, die door enthousiaste foodbloggers tijdens de #spaanseweken werden ingezonden. ¡Vamos a ver!
foto: tinto de verano.
Tinto de verano en Anne-Marie is happy in haar kitchen, in elk seizoen.
“Rode wijn van de zomer Tinto de verano betekent letterlijk ‘rode wijn van de zomer’. En dat is dit zomerse drankje zeker. Omdat je de wijn mixt met frisdrank en heel veel ijsklontjes, is het alcoholgehalte een stuk lager en drinkt het lekker door. Gebruik dan ook geen dure rode wijn voor deze mix, een gewone simpele rode wijn uit de supermarkt volstaat.”
foto: patatas al horno con pimientos y chorizo.
Ingrid Vinissima Larmoyeur mag niet ontbreken in deze Spaanse parade. Zij maakt veel originele recepten, waaronder deze Spaanse schotel met aardappeltjes, tijm en chorizo.
“Omdat ik door mijn recente opleiding tot ‘Spanish Wine Specialist’ nog steeds in Spaanse sferen verkeer, had ik zin in een spaansgetint gerecht bij een wijn uit Priorat. Dus ging ik op zoek naar Spaanse recepten met ‘tomillo’ (het Spaanse woord voor tijm). Ik zag veel combinaties met aardappeltjes en chorizo. Kwam dat even goed uit! Want ik had nog 8 chorizoworstjes over van mijn Cajun seafood boil, waarin ik er maar twee gebruikte. Dat was dus mooi en die pasten ook nog eens goed bij de Priorat. Ik deed er nog wat paprika bij, uiteraard veel tijm en ik maakte er een smakelijke ovenschotel van: patatas al horno con chorizo y pimiento.”
foto: mosselen met pikante tomatensaus
Priya loves food gaat voor Spaanse mosselen. Zeefruit en vis is dagelijkse kost op de peninsula, maar ook bij deze foodblogger.
“Spaanse mosselen in pittige tomatensaus. Vorig jaar was ik op een citytrip in Valancia en daar genoot ik volop van het eten. Net als dit gerecht, een mosselpan met grote mosselen in een lekkere tomatensaus met veel knoflook. Je kan dit pannetje een beetje pittig maken door een chilipeper toe te voegen. Mosselen, ik krijg er geen genoeg van. Mosselen in Thaise curry, Griekse mosselen met feta, noem maar op. De Spaanse mosselen in tomatensaus zit al sinds die tijd in mijn hoofd. Tijd om dit zelf te maken. Je maakt met tomatenblokjes en olijfolie een smaakvolle saus met knoflook, uit, saffraan en paprikapoeder. De mosselen even erin stoven en smullen maar. Lekker met brood met huisgemaakte aïoli en gegrilde groente.”
foto: salmorejo van Culinea.
Hanneke Culinea de Jonge verrast ons met een salmorejo uit Andalusië. Koele koude soep voor hete dagen, de spreekwoordelijke tres meses de infierno. (3 maanden hel)
“Net zoals de gazpacho is deze Spaanse koude soep salmorejo ook een klassieker. De soep wordt koud geserveerd en is heerlijk op een warme of tropische dag. En die hebben wij tegenwoordig ook in ons kikkerlandje. Reden genoeg om deze koude soep eens te maken als het weer eens erg warm is in de zomer.”
foto: pinchos van gepocheerde druiven.
Cora Meijer van Cultfood schreef onlangs een prachtig verhaal voor Gereons Keuken Thuis over haar hike door Noord Spanje. Nu reist ze af naar het zuiden, Andalucia.
“Pinchos zijn onderdeel van de Spaanse tapas: kleine hapjes die rond borreltijd op grote schalen op de bar staan voor bij je drankje. Pinchos hebben een sneetje stokbrood gemeen, al of niet geroosterd. Het is een Moorse invloed uit de 19e eeuw, ontstaan in steden als Sevilla, Cordoba en Cadiz in Andalusië. De kastelein dekte zijn glazen op de bar af met een sneetje (stok)brood. Zo ontstond de traditie om deze sneetjes te beleggen. Het beleg op de sneetjes wordt vaak met een cocktailprikker vastgezet.”
foto: ensalada rusa.
Anke Morreel vertelde vorige week haar “Ik vertrek” verhaal op mijn blog. Zij stuurde de Russische salade in, die zo Spaans is als wat en in geen enkele Spaanse bar ontbreekt.
“Wie al eens in een bar in Spanje is geweest kent zeker deze tapa “ensalada rusa”. Want ondanks de naam, is er deze salade niet weg te denken uit de Spaanse keuken. Je kan deze salade ook als “portion” kiezen wat een groter hapje is. En wij eten het ook gewoon graag als bijgerecht bij een BBQ.”
foto: Iberische scharrelaars.
Jody ging op varkenshunt in Extremadura Ruig land met eikenbomen en eikeltjes, waarmee het Iberische zwarthoef varken zijn maal doet. En met effect, want het levert heerlijke jamón op.
“Vanuit de auto zien we ze al. ‘Ik zie ze!’, ‘Daar die zwarte bolletjes!’, ‘Nee, dat is een steen..’, ‘ik zie ze toch echt…’, Nu zie ik ze ook!’ ‘Ah wat leuk!’ Wanneer ons groepje foodschrijvers en fotografen door het glooiende landschap van Sevilla naar Extremadura rijdt, zijn we alert als een damhert op de A4. Want we zijn in Jamon Ibérico de bellota-land! De speciale zwarte varkens die de laatste maanden van hun leven alleen maar Spaanse eikeltjes mogen eten. Naarmate we dichterbij onze eerste bestemmingen Jerez de los Caballeros en Mérida komen zien we alleen nog maar meer varkens onder de eikenbomen scharrelen. Dat belooft wat!”
¡Muchas gracias voor jullie inzendingen!
foto: Generalife in Granada.*
Mijn recept voor foodbloggers a la española.
De zon staat hoog aan de hemel, ter verkoeling drinken we een koude soep, een gazpacho. De koelte van het Generalife, met zijn watertuinen valt ons ten deel. Soep koud gemaakt van de groenten uit de Vega waarop het Alhambra uitkijkt. Dit geïrrigeerde tuinbouwgebied was knap verzonnen van de Moren. Net als het transporteren van sneeuw uit de Sierra Nevada voor hun ijsjes. Het was goed toeven boven op de rode burcht. Dit beeld bracht mij op het idee voor een gazpacho helado. Voor het contrast serveer ik er hete garnalen bij. Gepeperd met een vondst uit het wereldrijk, dat de Spanjaarden verworven na de reconquista, de chilipeper. Koud en heet, vuur en sneeuw, fuego y nieve. De Nieuwe en Oude Wereld verenigd. Als wijn en hoe kon het ook anders een mooie droge fino sherry, koud in je glas.
Nodig 8 raciónes:
1 komkommer 6 grote tomaten 1 rode paprika 2 tenen knoflook 3 el amandelschaafsel 1 glas wodka peper en zout 1 tl paprikapoeder gerookt 16 grote tijgergarnalen 1 Spaanse peper 1 tl chilipoeder zout olijfolie
Bereiding:
Schil de komkommer en snijd in kleine blokjes. Blaker de rode paprika boven een vlam en doe deze in een plastic zak. Als de paprika afgekoeld is, ontvel je deze, haal je de zaadlijsten eruit. Snijd in kleine stukjes. Kruis de tomaten in en dompel deze kort in het water, laat daarna koelen in ijskoud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadjes eruit. Hak de knoflook fijn. Doe al deze ingrediënten en het glas wodka in een blender. Maak er een puree van. Maak de gazpacho op smaak met peper en zout. Stort de gazpacho in een plastic bakje en zet in de vriezer. Haal om het half uur een vork door het mengsel zodat een grove kristalstructuur ontstaat. Na enkele uren is de gazpacho helado klaar.
Pel de garnalen, maar laat jet staartje eraan zitten. Haal met een mesje het darmkanaaltje eruit. Bestrooi de garnalen met de chilipoeder en zout. Snijd het rode Spaanse pepertje in ringetjes. Verhit de olijfolie en bak de garnalen snel gaar.
Schep op een bordje een bolletje ijs, leg de garnalen ernaast. Garneer het bolletje ijs met wat gebakken Spaanse peper. Direct serveren.
Anke Morreel over haar Andalucia. Semana Santa is altijd een grote happening in Spanje. Dat is dit jaar niet zo door Covid-19. Het is de laatste week van mijn #spaanseweken. Met een bijzondere gastblogger, Anke Morreel. Zij verruilde het Belgische stadsleven voor het Andalusische plattelandsbestaan en vertelt daar graag over op haar blog. Een ontdekkingsreis langs alles wat het leven goed maakt in Comares.
foto: Comares.
Van België naar Spanje, Van stad naar platteland. Twaalf jaar geleden kon ik mijn man overtuigen om onze zomervakantie eens in Spanje door te brengen, in Zuid-Spanje dan nog wel. Horrorbeelden van all-in hotels en overbevolkte playas doemden daarbij al op. Maar ik wou wel eens Sevilla, Cordoba, Granada,… gaan bezoeken. Een strand hebben we toen denk ik niet nauwelijks of zelfs niet gezien. Maar wel het mooie binnenland met witte dorpen en prachtige natuur.
Zoveel vakanties en reizen later in verschillende Spaanse regio’s, konden we nooit denken dat we intussen al 8 maanden in het Axarquía gebied zouden wonen, daar waar we toen de eerste keer op vakantie gingen. Dromen is een ding. Deze dromen ook definitief waarmaken is best zowel overweldigend als beangstigend. Van een stedelijk gebied in België naar “de campo” in Spanje. Een hele ommekeer waar we uiteraard wel eerst goed over hadden nagedacht. Omdat we er jawel, al een vakantiehuis hadden, wisten we wel hoe het er was en aan toe ging. Het was nu of nooit.
Dat dit net in volle corona-crisis zou gebeuren konden we uiteraard moeilijk voorzien. Maar we hebben nog geen moment spijt gehad. Niet alleen wij hebben deze mooie regio ontdekt. Meer en meer Nederlanders en Belgen baten hier een B&B uit. Ik laat jullie dan ook graag tijdens de Spaanse weken kort kennis maken met dit prachtige gebied. Hopelijk kunnen jullie snel zelf deze regio komen bezoeken.
foto: uitzicht vanaf Comares.
Axarquía. De Axarquia is een regio ten oosten van Malaga. De benaming komt van het Arabische woord “al-Sharq” wat zo goed als “Land in het Oosten” betekent. Tekenen van de Moorse overheersing zijn trouwens overal nog goed zichtbaar in het landschap. Ook in ons eigen dorp Comares dat het hoogste gelegen dorp van de regio is. Comares werd ook uitgeroepen tot 1 van de “magische dorpen” van Spanje. Zeker een bezoekje waard dus.
Het zuiden van deze regio grenst aan het rustige gedeelte van de Costa del Sol. De kuststeden zoals Torre del Mar zijn een stuk rustiger dan hun tegenhangers zoals Torremolinos aan de westkant van Malaga. Verder zijn er verschillende mooie “pueblos blancos” (witte dorpen) te bezoeken waaronder Frigiliana met tal van winkeltjes. Winkeltjes betekent natuurlijk ook toeristen, maar het blijft er nog aangenaam.
foto: strand van Torre del Mar.
foto: magisch dorp Frigiliana.
Ook natuurliefhebbers en wandelaars komen hier goed aan hun trekken. Er zijn verschillende natuurparken oa Parque Natural Montes de Malaga en Parque Natural de las Sierras Almijara, Tejada y Alhama. Deze regio is er voor iedereen die eens de platgetrapte paden wil verlaten en nog een authentieker stukje Spanje wil zien en beleven.
Culinair. Op culinair vlak valt er eveneens een hoop te vertellen. Eigenlijk te veel om in één gastblog te zetten. Maar hierbij toch een kort en beknopt overzicht.In de Axarquía heb je namelijk een overvloed aan amandelen, olijven, wijnstokken, avocado’s, honing, kaas… De geur van wilde venkel en rozemarijn. De geneugden van het land en van de zee allemaal op één plek. De keuken is nog sterk traditioneel, zeker in het binnenland. In heel wat dorpen zijn er ook feesten met een link naar een product uit de streek. De landbouwers zijn terecht trots op wat ze maken.
foto: olijven Andaliusië staat er vol mee.
Olijfolie. Alleen al over de olijfolie kunnen we een hele blogpost schrijven. Hoewel wij zelf bijna geen olijfbomen hebben, worden we er wel mee omringt en kunnen we onze olijfolie gewoon aan onze overbuurman Juan vragen. De olijfolie in de Axarquía is van een uitzonderlijke hoge kwaliteit door de hele lage zuurtegraad van maar 0,15 tot 0,30%. Dit is met andere woorden “extra virgen”. Als je op zoek bent naar een lekkere olijfolie uit de streek, neem dan zeker eens een kijkje op: Shop Andalucia of Finca don Carmelo. Er is trouwens ook een reisroute die je alle mooie plekjes laat zien.
foto: de olijfolieroute.
Geitenkaas. Eerst hoor je de belletjes, dan zie je ze: de geiten met de geitenhoeder. De kans dat je even moet stoppen onderweg om ze te laten passeren is hier zeer reëel. Hoewel helemaal niet zo bekend als de schapenkaas manchego is de geitenkaas uit de Axarquia uitstekend. Er zijn zo’n 30 tal kaasmakerijen, waarvan er zich al 2 bevinden in 15 km omtrek. Tegenwoordig eten we dus meer geitenkaas dan vroeger. De Queso de Montes de Malaga, waar ik vorig jaar een mooi pakket met lokale producten van heb gewonnen in een wedstrijd.
foto: productos locales.
Flor de Bermeja. In Casabermeja wordt er jaarlijks een feest gehouden “ Fiesta de cabra Malagueña” waarbij er onder andere de beste tapa met geitenkaas wordt gekozen, proeverijen, rondleidingen enz.
Rozijnen en wijn. De Moscatel is uiteraard geen onbekende dessert wijn. De Moscateldruif is het druivenras dat ook hier lokaal wordt geteeld. Niet alleen voor de wijn, maar ook voor de rozijnen. In El Borge is er jaarlijks “El Dia del pasa” (dag van de rozijn) derde zondag van september. Er is ook een klein museum. In september worden de druiven volop geoogst en gedroogd. Hier in de coöperatieve Ucopaxa wordt echter niet alleen een zoete wijn gemaakt maar ook andere soorten. Zeer aan te raden is hier de Montefacco secco!
foto: avocado’s, Anke weet er wel raad mee.foto: net als met mango’s, die er volop groeien
Mango’s en avocado’s. Het is wellicht minder algemeen geweten dat hier ook enorm veel mango’s en avocado’s worden geteeld. Let wel, niet iedereen is daar tevreden mee. Deze hebben namelijk veel water nodig en dat is nu net iets waar hier niet te veel van aanwezig is. (foto mango en avocado) Met andere woorden het is een fragiel evenwicht tussen ecologie en economie. Heel wat landbouwers zijn er echter wel afhankelijk van. Soms zelfs ten nadelen van andere gewassen. Avocado staat hier echter wel vaker op het menu dan vroeger. Probeer bijvoorbeeld eens een pasta met avocado.
foto: Flores de almendras
Amandelen. Vanaf januari zie je ze verschijnen: de amandelbloesems. (foto amandelbloesem). Heel het dal kleurt dan wit en roze. Een prachtig moment dat jammer genoeg niet veel toeristen zien. En ja, er bestaat ook een Día de almendras, dag van de amandelen in Almogia. Amandelen worden in heel wat gerechten gebruikt, en niet enkel zoete gerechten. De “Ajoblanco” is hiervan het voorbeeld uit de streek: een koude amandel/look soep die hier wellicht nog populairder is dan de gewone gazpacho.
Ook gehaktballetjes in amandelsaus zijn populair als tapa.
En verder…zijn er nog de perziken uit Periana, slakken van Riogordo, miel de caña uit Frigiliana (soort rietsuikersiroop) en honing in Colmenar. Een walhalla voor foodies dus… en dan hebben we het nog niet gehad over de mooie natuur, prachtige stranden, en het culturele erfgoed…
foto: footstep in Comares.
Zin gekregen in meer en om de regio zelf te verkennen? Zoals reeds vermeld, zijn er hier tal van B&B die gerund worden door Belgen en Nederlanders. Uiteraard was en is dit ook voor hen een zeer moeilijke periode.Daarom hier enkele mogelijkheden om een volgende vakantie te plannen :-).
Culinair. Wil je culinair worden verwend dan kan je terecht bij de Nederlandse topkok Léon Winthaegen Je kan er dan ineens een verblijf aan vastkoppelen bij Casa la Quinta in Riogordo. Fotocursus. Meer interesse in een fotocursus dan kan je bijvoorbeeld terecht bij Finca Gordo. Wandelen. In Almogia is er een fijn adresje bij Casa Sarandy met enkele wandelarrangementen. Ook in Comares kan je terecht bij Viva España voor een kennismaking met de streek. Wellness In Arenas is er dan weer Casa La Pura Vista met bijvoorbeeld een wellness arrangement.
Wil je eerder zelf een huisje huren? Dan kan je terecht bij bijvoorbeeld Finca Maran in Colmenar of Casa Wendy in Comares. En uiteraard zijn er nog zo vele anderen. Neem daarvoor ook zeker eens een kijkje op de website Malaga for you.
foto: straatje in Comares.
Zelf een huis kopen? Als je zelf interesse hebt in een vakantiehuis of om permanent te verhuizen, dan is Andalucië Vastgoed een goed beginpunt, met 16 jaar ervaring in deze regio. Geert en Patricia helpen jullie graag verder.
foto: de Arxaquia!
Dank je wel, muchas gracias Anke voor een kijkje in jouw speciale stukje Andalucia en alle leuke tips!
foto: Anke en haar man.
Bio Anke Morreel: Mijn naam is Anke en sinds juni 2020 heb ik samen met mijn man de stap gezet om permanent naar Spanje te verhuizen. Wij wonen op “El Campo” = “den buiten” even buiten het witte dorp “Comares” dat ook wel “Balcón de la Costa del Sol” wordt genoemd.Deze blog is ontstaan omdat ik mijn eigen recepten wou bewaren. Stilaan is dat meer en meer gegroeid tot een heuse kookblog en wil ik jullie over mijn schouder laten meekijken in mijn keuken. Nu kan ik nog meer uitleven in gezond koken met Spaanse en lokale producten. Mijn moto is: weinig moeite, veel effect. Eenvoudige recepten maar met boordevol smaak.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
