Pascale Naessens: Eén Pan. Een nieuw boek van deze Belgische vedette, die geen nadere introductie behoeft op GKT. Maar….. voor degenen, die wat hebben gemist: Pascale Naessens is een Vlaamse bestseller auteur. Zij schrijft met de regelmaat van de klok nieuwe kookboeken, waarin zij naast recepten, ook haar levensfilosofie over eten deelt. Speels koken, opdat je licht in je vel blijft zitten. Hierop heeft zij patent. Alles uit eigen jarenlange ervaring en in eenvoud. Want dat is de basis voor een goede gezondheid en maakt, zoals deze schrijfster het zelf zegt gelukkig. In Eén Pan etaleert Naessens opnieuw haar motto: lekker eten is geen straf, maar een verrijking van je leven. Ja makkelijk gezegd, hoor ik mijn lezers nu denken. Je moet er wel tijd voor hebben en kennis. In Eén Pan rekent Pascale af met de mythe, dat gezond eten omslachtig is. Geen stress in de keuken, alles klaargemaakt in één pan, ideaal dus voor wie weinig tijd heeft. Eerste tegenwerping hierbij getackeld.
foto: Cover Eén Pan, speels in de keuken, licht in je vel.
Eén Pan staat vol met kakelvers eten en pure prodcuten. Precies, zoals we gewend zijn van Pascale Naessens. Geen kunstmatige toevoegingen en bomvol sfeer & inspiratie. Vers en gezond koken en eten, zeker zoals de schrijfster het presenteert, is geen enkele moeite, op welk moment van de dag dan ook. Voor GKT zijn de boeken van Naessens altijd welkom voor “balansdagen”, als er weer eens teruggekeerd moet worden naar het regime van GKT. Lekker bladeren door Eén Pan geeft GKT dan ook weer direct inspiratie voor de komende herfst in het Occitaanse land. Een dagje te veel zout, te veel zoet of andere verboden vruchten kun je mooi afwisselen met een fijn speels en licht gerecht van Pascale. Vooral als het met liefde is gemaakt, lijkt GKT dat geen slechte optie.
Eén Pan, speels in de keuken, licht in je vel, start met ontbijtjes, vaak klaargemaakt door haar partner Paul. Kleine verwennerijtjes, zoals cashew-kokospudding met gebakken aardbeien of voor de eierenliefhebber oeufs en cocotte met champignons en gerookte forel. Zo begin je de dag goed. Plant based in de hoofdrol, een rode draad in het dagelijkse dieet van Pascale. Veel vlees eten is helemaal niet nodig, ook met groenten kom je een heel eind. Plan eens een vegetarisch dagje in. De aubergines met krokante kikkererwten op het mooie diepgroene keramiek van haarzelf zien er aanlokkelijk uit. Of wat te denken van groene gazpacho met burrata en pistacchio’? En vlak de huisgemaakte peterselie-olie niet uit. Overal voor te gebruiken. Via vis in vele hoedanigheden, een zelfgemaakte citrus – en gembertonic belandt Eén Pan bij vlees, dat je met respect bereid. Eet hiervan minder, maar kies voor beter vlees. Bijvoorbeeld in een pittige lamsstoofpotje met bloemkool. Gepresenteerd op de nieuwe keramieklijn van Pascale met de naam Verde Lanza (verweerd groen), dat je vaak op het eiland Lanzarote ziet. Witte huizen met door zon gebleekte groene luiken. Koffie en wat lekkers worden niet vergeten en fijne desserts. Wat te denken van pistachenoten-ijscrème? En zo is de cirkel in dit nieuwe kookboek van Pascale weer rond. Met lichaam en ziel al je zintuigen laten genieten van met liefde bereid eten. Al is het dan bereid in Eén Pan.
Eén Pan, speels in de keuken, licht in je vel. Pascale Naessens. (ISBN 9789020981612) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 29,99
foto: AI kunst van Franse kunstenaar Léo di Fazio.
Gereons Mag nazomer & herfst 2025. De herfst is gestart, dus dat betekent, dat GKT alweer aan de slag is gegaan met een nieuwe editie van Gereons Mag, de nazomer- en herfsteditie. Met o.a. een nieuwe tentoonstelling in het Van Gogh Museum, deze keer ontmoeten we de Roulins uit Arles. Natuurlijk een recept van Bas van Montfrans. Ajo blanco van Le Doyenné voor ZARA. Negentiende-eeuwse kunstenares Barbara van Houten in De Mesdag Collectie in Den Haag. De opening van het nieuwe Zandvoorts Museum op 20 september a.s. en tot slot het nieuwe boek van Lizet Kruyff en Hidde den Brabander over de dolle studentenjaren van prinses Juliana. Maar dat is niet alles, je vindt in deze editie recepten, leuke kookboeken en nog veel meer. Fijne herfst!
foto: Cover Een taart voor de prinses.
Een taart voor de prinses. Voor GKT zal wijlen prinses Juliana de “echte koningin” blijven. Dit moet ik even uitleggen. Deze vorstin was, niet om de andere koninginnen tekort te doen, degene, die mijn vroege jeugd bepaalde. Kleurentelevisie was nieuw in de seventies, elk jaar kregen wij op 30 april chocolademelk uit de fabriek tegenover de lagere school en er was in mijn geboorteplaats een verklede kinderoptocht, waarvoor mijn moeder een heel clownspak had gemaakt. De koninklijke familie ontving het volk op Soestdijk voor het jaarlijkse défilé en keek toe en wuifde. Wim Sonneveld wijdde als lakei hier een hele conférence aan. Nederland was toen nog lekker kneuterig. Het gevoel, dat je gewoon bij deze mevrouw op bezoek kon. Noem het nostalgie. Prinses Juliana was wars van het protocol van haar moeder en wilde zo gewoon mogelijk leven. Die kans kreeg ze tijdens haar Leidse studietijd. Over deze fijne tijd schreven Lizet Kruyff en Hidde den Brabander een mooi boek, waarvan GKT gaat smullen. Zowel de verhalen als recepten. Meer later dit najaar, maar nu eerst een recept voor ketchup. zoals mevrouw Juliana dat bliefde.
Doe tomaat, ui en perzik in een pan, voeg zout, specerijen en water toe. Roer goed door en breng het aan de kook. Laat het geheel 45 to 60 minuten gaar koken. Wrijf door een zeef. Bewaar de overgebleven pulp voor een soep. Voeg suiker en azijn toe, laat het geheel in een pan zonder deksel anderhalf uur inkoken. Voeg met wat water losgeroerd aardappelzetmeel toe en laat al kokend tot yoghurt dikte inkoken. Vul de schone potjes of flesjes met catsup royale en bewaar deze in de ijskast. Lees meer.
foto: Australische James Henri in zijn keuken in Le Doyenné.
James Henry in Le Doyenné. De van oorsprong Australische chef-kok James Henry maakte eerder naam met Bones, een minimalistische bistro in Parijs, die de toon zette voor een nieuwe benadering van de authentieke Franse keuken. Tegenwoordig leidt hij Le Doyenné,een mooi restaurant in een gerestaureerde voormalige kas vlakbij Parijs. Le Doyenné is een gastronomisch project met een filosofie die is gericht op regeneratie, gemeenschap en vakmanschap. Het menu van dit restaurant beweegt mee met de seizoenen met als uitgangspunt oeroude groenten, die duurzaam worden geteeld. James Henry en zijn keukenteam werken graag in harmonie met de natuur. Ze creëren hierbij een ervaring die verder gaat dan het gerecht: een nieuwe manier om tijd, grondgebied en keuken te ervaren.
foto: Ajo blanco, gestyled met ZARA home.
Ajo blanco van Le Doyenné
Nodig:
100 g groene amandelen
150 ml tomatenwater
1 el witte azijn
60 ml EV olijfolie
1 teentje knoflook
een snufje zout
een klein trosje witte druiven, gehalveerd en zonder pitten
Bereiding:
Blancheer de groene amandelen 10 seconden in kokend water en leg ze daarna meteen in ijswater om ze af te koelen. Schil ze voorzichtig om de buitenste laag te verwijderen. Meng de gepelde groene amandelen, het knoflookteentje, het tomatenwater en een snufje zout in een blender. Klop tot de textuur glad en zijdeachtig is. Voeg de witte azijn toe en klop nogmaals. Met de blender op lage snelheid giet je langzaam de olijfolie erbij tot deze volledig geëmulgeerd en romig is. Proef en voeg het zout toe, indien nodig. Koel 15 minuten voor het opdienen. Giet de ajo blanco in ondiepe borden of kommen, genoeg om de bodem te bedekken. Leg voorzichtig een paar gehalveerde druiven in het midden voor een vleugje zoetheid en contrast. Besprenkel met een paar druppels olijfolie en werk eventueel af met een paar vlokken zeezout voor de textuur. Serveer goed gekoeld.
Meer mooie recepten van Le Doyenné vind je op de site van ZARA. Tevens tafelinspiratie om je gerechten te stylen.
Le Doyenné, 5 Rue St. Antoine 91770 Saint Vrain.
foto: Karni Bahar van Bas van Montfrans.
Vegan koken met Bas van Montfrans. Karni Bahar. Een recept van Bas van Montfrans, inmiddels geen onbekende meer in elke editie van Gereons Mag. Hij maakte Karni Bahar een vegan bloemkoolstoof met kikkererwten en voor de kleur diverse groenten.
Nodig:
2 el olijfolie
1 ui, grof gesneden
2 teentjes knoflook, fijngesneden
1 tl paprikapoeder (mild)
½ tl komijnpoeder
½ tl kurkuma
¼ tl chilivlokken (optioneel)
2 el tomatenpuree
1 blik tomatenblokjes (400 g)
400 ml groentebouillon
1 blik kikkererwten (400 g), uitgelekt
250 g bloemkoolroosjes
2 wortels, in plakjes
½ courgette, in halve maantjes
handje broccoliroosjes (optioneel)
zout & peper naar smaak
citroensap en verse peterselie/koriander voor eroverheen
gekookte rijst of naan-bread voor erbij
Bereiding:
Bak de basis aan. Verhit olie in een grote pan. Fruit ui glazig, voeg knoflook toe en bak nog 1 minuut. Roer de specerijen (paprika, komijn, kurkuma, chili) erdoor en bak kort mee.Voeg tomatenpuree toe en bak 1 minuut om te ontzuren. Voeg tomatenblokjes en bouillon toe. Breng aan de kook. Voeg de bloemkool, wortel en courgette toe. Laat 15 tot 20 minuten zachtjes koken tot alles beetgaar is. Voeg de kikkererwten toe en verwarm nog 5 minuten mee. Breng op smaak met zout, peper en een scheutje citroensap. Serveer de karni bahar met rijst en garneer met verse peterselie of koriander.
Wil je zelf als foodblogger of kookenthousiast een recept plaatsen in Gereons Mag? laat het weten in een reactie onder deze editie.
foto: Meneer Roulin, le facteur volgens de overlevering, maar in real life een postbeambte..
Van Gogh en de Roulins. Eindelijk weer samen. Deze najaars- en wintertentoonstelling in het Amsterdamse Van Gogh Museum opent op 3 oktober 2025. Voor het eerst wordt een groot deel van Van Goghs beroemde portretten van de familie Roulin herenigd in één tentoonstelling: Van Gogh en de Roulins. Eindelijk weer samen. Deze bijzondere serie ontstond tijdens Van Goghs verblijf in Arles (1888-1889), waar hij een hechte vriendschap opbouwde met postbode Joseph Roulin en diens gezin. Van Gogh schilderde alle gezinsleden meerdere keren: vader Joseph, moeder Augustine, zoons Armand en Camille, en babydochter Marcelle.
‘Deze serie portretten toont Van Goghs diepe verbondenheid met de familie Roulin. Hij zag in hen niet alleen modellen, maar vond bij hen de warmte van een gezin dat hij zelf nooit heeft kunnen stichten.’ (Nienke Bakker, conservator bij het Van Gogh Museum)
Welkom in het Arles van Van Gogh! Tijdens de tentoonstelling is er ook veel aandacht voor (familie) activiteiten. Breng een bezoek Van Goghs atelier in het gele huis in Arles, waar je mee kunt doen met allerlei activiteiten, geschikt voor alle leeftijden. Tot en met 11 januari 2026 te zien in het Van Gogh Museum. GKT gaat dit najaar zeker kijken. Van Gogh Museum.
foto: Cover Eén Pan, speels in de kuekn, licht in je vel.
Eén Pan. Meer is niet nodig, om lekker en gezond te koken.Het nieuwste kookboek van Pascale Naessens. Helemaal klaar voor de herfst, in het geval van GKT is dat in het Occitaanse land. De schrijfster behoeft geen verdere introductie op Gereons Keuken Thuis, want ook deze 80 nieuwe recepten van de hand van Pascale zijn makkelijk te maken en vooral gezond. En wederom prachtig gestyled op eigen keramiek. Ik ga er mee aan de slag, binnenkort een review op mijn blog.
video: De BAP Union uit Peru vaart binnen tijdens SAIL 2025.
INTERMEZZO: throw back SAIL 2025.
foto: Het kookcarnet van Guy de Maupassant.
De keuken van Guy de Maupassant. Normandië in de 19e eeuw. Een plek, waar schrijvers als Guy de Maupassant graag neerstreken in de zomer, om getuige te zijn van de pleziertjes van de beau monde, die badplaatsen als Cabourg, Trouville en Cherbourg bevolkte. In deze époque ontstond een verfijndere Normandische keuken. De Maupassant hield van de cuisine van zijn geboortestreek. Schrijver Gérard Bardon, chef van de Almanach Normand, stelde op basis van verschillen keukenschriften een boekje vol Normandische gerechten samen, die zomaar op tafel konden staan bij Guy de Maupassant en zijn tijdgenoten. Een boek vol traditionele smaken uit het land van zeevruchten, appels, room en calvados, die een bijdrage leveren aan het culinaire patrimonium van Frankrijk.
RECEPT: Demoiselles de Cherbourg.
Nodig:
16 langoustines
75 cl droge witte wijn
1 blik tomaten blokjes
2 uien
50 g crème fraîche
1 takje tijm
2 laurierblaadjes
1 tl kerriepoeder
dille
zout en peper
Bereiding:
Maak een court bouillon van de witte wijn en een gelijke hoeveel water, waaraan de tomatenblokjes uit blik toevoegt. Voeg de gesnipperde uien toe, zout & peper, kerriepoeder, tijm, laurierblaadjes en dille. Laat het geheel zeker een half uur koken met een deksel op de pan. Roer de court bouillon regelmatig door. Voeg de langoustines toe en laat deze 10 minuten meekoken. Haal de langoustine hierna uit de pan en dek ze af om warm te houden. Zet het vuur hoger en kook de court bouillon in. Doe een halve liter jus in een kleine steelpan en roer de crème fraîche er doorheen.. Serveer de langoustines in een diep bord met de saus.
foto: Half oktober is het weer open kunstroute in Zandvoort.
foto: Retro strandleven in Zandvoort, foto van het Zandvoorts Museum.
Het Zandvoorts Museum gaat verhuizen naar een nieuw onderkomen aan de Louis Davidsstraat 19 in Zandvoort. Een mooie nieuwe uitdaging voor het museum, onder het motto: “van toen naar straks” Het Zandvoorts Museum neemt niet alleen de gehele collectie mee, maar ook alle verhalen van Zandvoorters, gasten, vrijwilligers en exposerende kunstenaars. Deze verhalen krijgen volop de ruimte in het nieuwe gebouw, waar kunst en cultuur hun nieuwe stek gaan vinden. Het nieuwe museum vertelt de geschiedenis van Zandvoort – van vissersdorp tot badplaats – en laat zien hoe kunstenaars zich al eeuwen door de zee en het dorp laten inspireren. Daarnaast is er ruimte voor wisselende tentoonstellingen, vind je er een mooie vaste collectie van schilderijen, foto’s en objecten, die het verhaal van Zandvoort vertellen. Kom eens kijken en maak zelf onderdeel uit van de geschiedenis van dit dorp. Opening is op 20 september. Meer op website ZM.
foto: Cover De zilveren lepel per regio.
Zilveren Lepel regio’s. (met recept uit Umbrië) Een nieuwe loot aan de stam van de grote Zilveren Lepel boom. Deze keer neemt het bekende kookboek je mee op reis door de regio’s van de Bel Paese. Twintig streken komen aan bod in deze editie van het bekendste kookboek van Italië. Een trip van Valle d’Aosta tot aan eiland Sicilië. Een bloemlezing van de casalinga keuken en minder bekende gerechten, die te vinden zijn in restaurants. Van antipasti tot dolci, unieke smaken in 160 speciaal geselecteerde recepten. Geen aparte review op GKT deze keer, maar een recept uit Umbrië uit dit boek.
De Zilveren Lepel per regio is een uitgave van Spectrum.
foto: Umbrische linzensoep.
RECEPT Umbrische linzensoep.
Nodig:
250 g castelluccio di norcia-linzen
1 plak lardo (gezouten varkensrugvet)
kleingesneden 1/2 teen knoflook
kleingesneden
2 el peterselie
4 kleingesneden niet al te rijpe tomaten, in blokjes
2-3 verse salieblaadjes
EV olijfolie voor het bedruppelen
zout & peper
2 sneden (zelfgebakken) brood, in blokjes van 2 cm
Bereiding:
Giet 2 liter koud water in een grote pan, doe de linzen erin, breng ze aan de kook, zet het vuur laag en laat alles 15 minuten pruttelen. Giet ze af en houd ze apart. Doe intussen de lardo, knoflook, peterselie en blokjes tomaat in een andere pan en voeg zout toe. Doe er 1 liter water bij en breng alles aan de kook. Schep er de uitgelekte linzen bij, roer en kook ze ca. 5-10 minuten op laag vuur; laat ze niet overgaar worden. Haal de pan van het vuur en doe er twee à drie scheutjes extra vergine olijfolie over. Doe (als je er brood bij serveert) een scheutje olie in een koekenpan en bak de blokjes brood 3 minuten; ze moeten aan alle kanten bruin zijn. Zet de linzensoep, evt. bestrooid met het brood, gloeiend heet op tafel.
foto: Klaprozen van Barbara van Houten.
Tentoonstelling Barbara van Houten in De Mesdag Collectie. Barbara van Houten (1862-1950) was een vrouwelijke kunstenaar, die een belangrijke rol speelde in de 19de-eeuwse Nederlandse kunstwereld, maar later wat in vergetelheid is geraakt. Met steun en aanmoediging van haar familie, onder wie haar tante Sientje en oom Hendrik Willem Mesdag, ontwikkelde ze zich tot een gerespecteerd kunstenaar. Ze maakte intieme tekeningen, kleurrijke aquarellen en grootse olieverfschilderijen, hield zich bezig met houtbewerking en legde zich toe op het etsen – een medium waarin zij uitblonk!
Van Houten kwam uit een welgestelde Gronings-Drentse familie die meerdere kunstenaars telde. Al op jonge leeftijd koos ze voor een leven als kunstenaar, gestimuleerd en financieel ondersteund door haar familie. Deze warme banden vormden een vruchtbare bodem voor haar artistieke ontwikkeling. Ze groeide op in het huis naast De Mesdag Collectie, het museum dat was opgericht door haar oom en tante. Met hen had Barbara een levenslange, bijzondere band die gekenmerkt werd door artistieke samenwerking, inspiratie en wederzijdse steun.
Van Houten was één van de weinige vrouwelijke kunstenaars in haar tijd die etsen maakte. In 1880 verbleef ze een jaar in Parijs, waar ze zich grotendeels zelfstandig de etstechniek eigen maakte. Haar scherpe observatievermogen en technische vaardigheid leidden tot krachtige etsen. Critici en collega-etsers merkten haar talent op en schreven vol lof over haar werk.
De overzichtstentoonstelling is vanaf 19 september a.s. te zien in De Mesdag Collectie in Den Haag.
foto: Zicht op Monaco door Monet, 1884, Rijksmuseum.
foto: Zicht op Monaco, GKT 2012.
Recept voor Sauce Monegasque. In Gereons Keuken Thuis staat steevast een potje saus Monegasque op de voorraadplank of in de ijskast, naar recept van Maria Mens. Een zoetzure tomatensaus voor bij je vleeswaar en patés. Je komt deze saus in vele gradaties tegen. Onder veel verschillende namen. Ik kwam het bijvoorbeeld tegen onder de naam oignons à la Monegasque. Er bestaat zelfs een Maastrichtse variant. (Monaco aan de Maas?) En of het daadwerkelijk Monegaskisch is, kan ik je niet vertellen. Maar wat doet dat er toe? Het is een makkelijk te maken. GKT maakt de saus met, als basis HEINZ tomatenketchup. Voor de smaak voeg ik wat homemade wijnsiroop toe.
Wel de rozijnen en krenten ongeveer 3 minuten in kokend water. Giet daarna af. Doe de krenten, rozijnen, zilveruitjes met de helft van het gezeefde vocht, de laurierbladeren, de kruidnagel en tomatenketchup in een pan. Breng het geheel aan kook en laat het met een deksel op de pan 15 minuten sudderen. Roer regelmatig door. (Als de saus te hard inkookt gewoon wat eetlepels water toevoegen) Laat de saus Monegasque afkoelen en haal de laurierbladeren eruit. Roer de cognac, wijnsiroop en olie door de saus. Maak af met wat vers gemalen zwarte peper. Bewaar de saus in een schone pot in de ijskast.
foto: Dansen in het Van Gogh Museum.
Amsterdam Dance Event in het Van Gogh Museum. Een leuk evenement in het Van Gogh Museum tijdens ADE. De verbinding tussen kunst en dance.
‘Neen mijn beste zusje, leer dansen of word verliefd’, schreef Vincent van Gogh aan zijn zus Willemien in oktober 1887.
Op woensdag 22 oktober a.s. verandert het Van Gogh Museum in een dance-podium. De D van ADE staat centraal. Dance-collectieven ARK en Before/After onderzoeken verleden, heden en toekomst via beweging. Bij ARK nodigt Connor Schumacher het publiek uit om actief mee te dansen op zijn beats; Alyson Sillon’s Before/After dompelt je onder in een rituele ervaring, waarbij wortels die zijn techno in de queer en zwarte gemeenschap heeft voelbaar worden. De grens tussen performer en toeschouwer wordt kleiner, en dans krijgt een rol van verbinding en verzet. Kijk op de site van het museum voor tijden en kaarten.
foto: Mini Van Gogh aan het werk in GKT.
RECEPT: Herfstpasta met (eenden) worstjes en kastanjechampignons.
Nodig:
8 eendenworstjes
400 g biologische penne
bakje kastanjechampignons
1 rode ui in ringen
2 tenen knoflook
50 g roomboter
olijfolie
peterselie
3 el balsamico azijn
peper en zout
gehakte peterselie
Bereiding:
Verhit in een pan wat olijf olie en de helft van de boter. Bak hierin kort de worstjes aan. Haal de worstjes uit de pan en zet ze opzij onder aluminium folie. Kook in een pan met ruim water de penne al dente. Bak de champignons aan in het bakvocht. Voeg daarna de rode ui in ringen roe en geperste knoflook. Snijd de worstjes in plakken en voeg toe. Blus het geheel af met balsamico. Maak op smaak met wat peper en zout. Voeg als laatste de rest van de roomboter en gare pasta toe. Serveer in grote schaal bestrooid met de gehakte peterselie.
Wijntip: rode Mâcon Mancey uit de Essentielles collectie.
foto: rode Mâcon Mancey, caves de Mancey essentielles collectie.
UITSMIJTER: Retro CHIC met Le Freak.
video: C’est chique le freak, retro dance van CHIC.
foto: Kerst op de Dam
De volgende editie van Gereons Mag staat geheel in het teken van de feesten van december!
Noot: De nazomer & herfsteditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Domaine Castan, Spectrum uitgeverij, Van Gogh Museum, De Mesdag Collectie, Zandvoorts Museum, Léo di Fazio, Maria Mens,Lizet Kruyff, Hidde den Brabander, uitgeverij Sauberhaus, ZARA, Le Doyenné, ADE, Pascale Naessens, Lannoo uitgeverij, vignerons de Mancey en gereonskeukenthuis-archief. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Een taart voor de prinses. In Gereons kookboekenhoek staan heel diverse werken van culinair historica Lizet Kruyff. Een kookboek van de dekselse keukenmeid Rijntje Biljardt, een verhalen- en kookboek met in de hoofdrol Jeroen Bosch, Mozarts Menu en een verhalenbundel over wijlen koningin Elizabeth II. Lizet is van vele markten thuis, doet onderzoek en publiceert daarover op haar website. GKT leest deze verhalen altijd graag en komt hierdoor weer aan nieuwe inspiratie. Samen mat patissier Hidde den Brabander schreef Lizet onlangs Een taart voor de prinses, een boek over het studentenleven van voormalige koningin Juliana. Kruyff en Den Brabander nemen je mee naar de tweede helft van de roaring twenties, toen dan nog prinses Juliana ging studeren in Leiden. Voor haar een fijne tijd met vele herinneringen, los van het hofprotocol. Een dimensie aan deze vorstin, die we nog niet eerder kennen. Juliana sloot zich aan bij een vrouwelijke studentenvereniging en had samen met de andere studentes veel lol tijdens het lunchen op de club, het theedrinken en etentjes op de kamer. Wanneer zij de zomer bij haar ouders op Het Loo doorbracht miste zij haar vriendinnenschaar. Zij kon niet wachten tot het studiejaar weer begon. Drie jaar lang verbleef de prinses in Leiden, waar zij op haar 21e afscheid van moet nemen, omdat haar koninklijke taken zich aandienen. Deze periode wordt besloten met een heuse promotietaart, een prinses waardig.
Een taart voor de prinses start met een eredoctoraat voor koningin Wilhelmina. Kruyff & den Brabander doken in de menu’s voor deze speciale gelegenheid. Juliana ontmoet tijdens het promotiediner van haar moeder Laurence Dufour, die haar enthousiast maakt voor het studeren in Leiden en studentenvereniging VVSL. Haar studententijd begint in 1927, voor de prinses een bevrijding van het knellende korset van het hof. Op kamers wonen en vorm geven aan de vurige wens om “gewoon” te zijn. Althans binnen bepaalde kaders. Als GKT zo naar de menu’s in het boek kijkt zij die niet per se “gewoon” te noemen. Op haar 18e verjaardag is er een menu van Windsorsoep, koude zeekreeft met ketchupsaus (een noviteit in de twenties), gebraden lamsrug, ganzenlevermoes, gebraden eend, hazelnoten soufflé-ijs en kaaskoekjes. Vooral het catsup recept is een knaller. De schrijvers geven het recept in het boek. Op de menu’s zie je regelmatig ketchup terugkomen. De afstand tusssen aankomend vorstin moet gewaarborgd blijven. Julian betrekt daartoe een villa in Katwijk, zodat ze toch de nabijheid heeft van haar vriendinnen en in betrekkleijke vrijheid haar studententijd kan beleven. Helaas mag ze van haar moeder geen gebruik maken van de tram tussen Katwijk en Leiden. Dat is te gewoon. Met haar vriendinnen beleeft ze een heerlijke tijd aan Rapenburg 65.
foto: Koude kreeft met catsupsaus. Binnenkort recept voor deze saus in Gereons Mag.
Studeren betekent overigens niet, dat de vorstin in spe ontslagen is van al haar plichtplegingen. Die gaan gewoon door. Buitenlandse bezoeken, op reis door het land en de Olympische Spelen van 1928 lopen als rode draad door haar studentenbestaan. Aan alles komt een einde en in 1930 neemt prinses Juliana afsscheid als promovendus van Leiden. Het echte werk kan beginnen! Haar studententijd wordt op 31 januari afgesloten met een heus, zij het een beetje saai promotiediner. Het klapstuk van de avond een Nougattaart, waarlijk een taart voor de prinses. De schrijvers geven hun interpretatie van deze taart.
Een taart voor de prinses. Behalve de heerlijke recepten is het smullen van al het speurwerk, dat is verricht voor het schrijven van dit boek. Dat is aan Lizet Kruyff wel toevertrouwd. GKT las regelmatig op haar socials, dat ze wederom een trouvaille had. Waarover kon Lizet toen nog niet zeggen. Nu kun je het allemaal lezen, al dan niet onder het genot van een stukje taart of nog mooier koude kreeft met catsupsaus. Wat een werk is er in dit mooie boek gestoken. Een taart voor de prinses is een echte pageturner!
Een taart voor de prinses. Lizet Kruyff & Hidde den Brabander (ISBN 9789083455648) is een uitgave van Sauberhaus en is te koop voor € 28,99
Zomerse foodparade op zaterdag. Het is weekend, de weergoden laten het aan zee vandaag een beetje afweten. Maar niet getreurd, een mooie reden, om mijn laptop eens af te stoffen en eens aan de slag te gaan met mijn blog. Want GKT verkeerde de laatste weken in de luie modus, ook wat keukenactiviteit betreft. Dat heeft niet zozeer met de zomer te maken, maar met het fenomeen, dat ik “uitgekookt en afgeblogd” noem. Geen prikkels in de keuken, die GKT aan het werk zetten, noch uitdagingen in de tijdens het boodschappen doen, om eens wat anders te proberen. Noem het een zomers dolce far niente. Daarnaast ben ik in deze vier weken op Nederlandse bodem erachter gekomen, dat een zoutarm en daarom creatief dieet veel onderzoek en werk vraagt. Even kant en klaar kopen of wat bestellen zit er helaas niet in bij geen zin in te koken. Tevens moet je het niet hebben van de supermarkt. Veel processed food, Producten staan stijf van zout, suiker en vet. Groenten missen smaak. Ik lees regelmatig van mensen, die in hetzelfde leefregelschema zitten, dat zij met de moed der wanhoop koken. GKT merkte deze zomer tijdens de alfresco weken, dat er een nieuwe draai moest worden gevonden. Hoe balanceer je de maaltijden? Een methode voor mij is te duiken in mijn fotoarchief. GKT heeft in de meer dan 18 jaar bloggen heel wat foto’s gemaakt van wat er uit de keuken kwam. Zo ook deze zomer. Vandaag een kleine fotoparade.
foto: Een frisse salade met tonijn en feta, erbij een campagnarde met aioli.
foto: Zomerse velouté van broccoli & courgette.foto: Bifteki van mager rundergehakt gevuld met feta.
foto: Een alfresco easy does it paella met zoutloze paella kruiden van Euroma.
foto: Confit de canard met persillade.
foto: Kikkererwtensalade met chorizo. voor bij de BBQ.
foto: Zomernoodles Litteul Siam met kip en een wokgroenten zakje Thais van de blauwe grootgrutter. (komt in de najaarseditie van Gereons Mag terug.
foto: Choriatiki, Griekse salade. Zonder olijven vanwege hoge zoutgehalte.
foto: Pittige stoofschotel van kalfsvlees uit de Javastraat met crème fraiche en rijst.
For the love of lemons. Het is zomer in GKT en op de keukentafel ligt een kookboek met een vrolijke kaft. Het gaat over de liefde van Letitia Clark voor citroenen. Van die leuke gele vruchten, die je overal voor kunt gebruiken. De liefde van Clark voor de citroen en Italiaanse keuken zit diep. Als kind al was ze gebiologeerd door de plastic knijpflesjes met Italiaans citroensap. Later maakte zij tijdens een baantje in een restaurant kennis met het echte werk, een mooie Italiaanse citroen. Sindsdien zijn deze vrucht en de schrijfster met elkaar verbonden en hoe kon het ook anders: ze schreef een boek over de gele rakker. Italiaanse recepten, hartig en zoet, met een vleugje citroen.
foto: Cover For the love of lemons.
For the love of lemons geeft je een kijkje in het leven van Letitia Clark op Sardinië en de haar liefde voor het eiland. In haar nieuwe boek laat ze op speelse wijze de zomer proeven, daarbij geholpen door de citroen. Logischerwijs heeft ze zoals iedereen in het Zuiden een citroenboom, waaraan het hele jaar deze vruchten groeien. GKT kent het verschijnsel in de Midi. Er zijn altijd citroen voorhanden en ik kan je vertellen, dat een versgeplukte citroen een groot verschil maakt, qua smaak en geur. Eigen teelt van een boompje in GKT is tot op heden echter geen succes gebleken. Maar ik blijf het proberen.
De recepten. Letitia Clark vertelt over de geschiedenis, het fysieke aspect en de gebruiksmogelijkheden van de citroen. Van schil tot sap en zelfs het blad kun je gebruiken, om je gerechten een zomerse touch te geven. Van in citroen gemarineerde olijven, burrata met citroenige lentegroenten tot fijne pastagerechten, zoals romige citroenlinguine. Of varkenballetjes met citroen en venkel. Prima recepten voor de alfresco zomer. Verder gaat het met de mogelijkheden om de bladeren van de citroen te gebruiken. Als pakketje of als smaakmaker. Wrijf een citroenbladeren in Zuid Europa door je handen en je merkt meteen de geur. Overigens is dat met verwilderde venkel langs de weg ook zo. Vul met beide ingrediënten eens een zeebaars of andere vis voor je deze in de oven schuift.
Zoete citroenen. Het mag bekend zijn, dat citroen en zoetigheden een mooi team vormen. GKT eet graag een tartelette citron méringuée. Clark geeft in haar boek recepten voor cookies, smeuïge citroencake of een echte ciambellone, een feestelijke Sardijnse cintroentulband. For the love of lemons, je kunt nog veel meer over zeggen over dit kookboek, maar the proof of the pudding is deze vrucht te ruiken en te proeven. Kook ermee, net als Clark en je haalt instant zomerse geuren op je bord,
For the love of lemons. Letititia Clark. (ISBN 9789023017479) is een uitgave van BECHT en is te koop voor € 29,99
A propos: Laat voor 10 september a.s. een reactie achter onder deze blogpost en wie weet win jij een exemplaar van dit zomerse boek!!!!
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Le SUD, un si grand soleil. Mediterraan Frankrijk, zo heeft GKT eens vernomen, kun je in drie verschillende entiteiten verdelen. Er is de Languedoc Roussillon vanaf de Rhône tot aan de Spaanse grens, een ruw gebied vol hardwerkende wijn- en olijfboeren. GKT noemt het soms het wilde Zuiden. Wars van frou frou en image. Land van zon, ferias en rugby. Een verhaal op zich is de tweede stad van Frankrijk, het eeuwenoude Marseille. Het derde personage is PACA* wat staat voor Provence, Alpes & Côte d’Azur. Gebied met veel Franse en buitenlandse, al dan niet gefortuneerde, inwijkelingen. Provençaalse folklore meets stadse brouhaha. Truitje om de schouders, al flanerend over La Croisette in Cannes, koele rosé op een terras in Aix en dolce far niente in de Lubéron. In PACA is veel om door een ringetje te halen. Het gedroomde mediterrane vie douce.
Le SUD, het kookboek van Amerikaanse foodstyliste Rebekah Peppler gaat over dit zoete leven in de Provence, de Alpes Maritimes en de Azurenkust. Vanuit Parijs reisde zij lange tijd rond in dit gebied. En dat is te zien aan de dromerige zonnige plaatjes, apéro’s à la plage en dineren wanneer de laatste zonnestralen nog wat licht werpen over de baai van Saint Raphaël. Een instant vakantiekookboek, dat je direct meeneemt naar de Midi. Of in het geval van GKT direct werd meegenomen naar zijn Franse keuken au Sud. Want het is tenslotte (voor) zomer!
La Canicule. De dagen zijn op dit moment heet en lang. De eerste canicule* is dit weekend alweer opgevolgd door de tweede. Dan moeten de hoogzomermaanden juli en augustus nog komen. Met Le SUD is dat binnen met gesloten luiken tegen de zon geen probleem. Lekker bladeren en lezen tijdens de dagelijkse siësta. Peppler trapt af met apéro* suggesties. Koele drankjes voor in de vooravond, zoals een rosé piscine, wijn met ijs en spuitwater. Ze geeft een recept voor vin d’orange, ook een echte zomerhit. Erbij iets te knabbelen of grignoter zoals dat in mooi Frans heet. Le snacking bestaat voor Rebekah Peppler uit olijven, verschillende tapenades, soesjes met ansjovis en panisse. Heel leuk vind ik het kader over andere belangrijke snackzaken, want het is in het Zuiden niet ongebruikelijk bij een apéro een schaal cornuco’s of popcorn neer te zetten.
Le répas. De schrijfster laat het in het midden of ze daarmee de middagmaaltijd of het avondeten bedoelt. GKT gaat maar uit van het eerste. Kip van de Provençaalse markt uit de kippenkar ontbreekt niet, net als mosselen met aioli. Een beetje een vreemde eend in de bijt vindt GKT de clams met raito, is hier sprake van een vertaalomissie? Het gerecht ziet er appetijtelijk uit, maar door de Amerikaanse term clams is niet geheel duidelijk wat voor schelpen? Tapijtmosselen? Of venusschelpen? Een ander visgerecht is de paella Camarguaise en als no waste tip is er voor ’s avonds een macaronade met een restje saus van bijvoorbeeld je daube. Via de pasta’s belanden we bij de groentegerechten du Sud. Natuurlijk ontbreken een zondoorstoofde ratatouille en een tian niet. Ik mis de groenten met aioli of tomates farcies. De Franse frites hadden van GKT niet gehoeven. Ik denk, dat dit een gebaar naar de Amerikaanse lezer is. Salades volgen en Peppler sluit af met desserts, waarvan ik het recept voor tarte Tropézienne niet onvermeld wil laten.
Le SUD. Recepten uit de Provence, Alpen & Côte d’Azur is een mooi vormgegeven vakantieboek. Met lekkere klassiekers uit de mediterraan Franse keuken. De fotografie neemt je mee naar het zonnige zoete leven aan de Middellandse Zee. Het beantwoordt aan het beeld, dat velen (en in dit geval Amerikanen) hebben van het zoete Franse leven. Daardoor mist het wat diepgang in de keuze van gerechten. Maar voor de rest: Le SUD is een heerlijk boek om mee te nemen naar je gehuurde gîte, om daar met heerlijke verse streekproducten uit te koken of voor tijdens je staycation. Met het boek van Rebekah Peppler haal je instant PACA in huis.
Le SUD, Rebekah Peppler (ISBN 9789023017509) is een uitgave van Becht/ Harper Collins en is te koop off- en online voor € 34,99
*PACA: term, die in Frankrijk voor het gebied ten oosten van de Rhône wordt gebruikt.
*canicule: hittegolf
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Alfresco weken au SUD. Un si grand soleil staat hoog aan de hemel en de temperaturen liegen er niet om de komende weken. Elke dag 35+ Celcius, je zou er zomaar van kunnen smelten. GKT moet er nog even aan wennen. Dat heb je als je Noordwest Europese bloed moet worden opgewarmd naar deze temperaturen. Wat bij aankomst in het Zuiden hier meteen opviel was, dat alles groener was dan vorig jaar aan het begin van de zomer. Een resultaat van de vele regenbuien in het voorjaar. De platanen langs de weg naar Béziers lijken ontploft, net als de in het gelid staande wijnranken. Het is allemaal van een kakelverse groenigheid. Maar nu de canicules hun vroege entrée hebben gemaakt zal het snel gedaan zijn. Dus overdag luiken dicht en vroeg op pad richting Mediterranée, waar je dan direct in duikt en niet meer uitkomt. Want de zee is heerlijk, net als het strand: dat verveelt nooit. Een andere methode is gewoon binnenblijven en bloggen. Of lekker tijdschriften lezen op het dakterras. afgewisseld door een frisse douche op het dak. Waarvan akte.
foto: De douchehoek.
Alfresco weken au SUD. De alfresco weken en dito kookbewegingen lijden wel een beetje onder de braadtemperaturen. Want er dient wel een tropenrooster te worden gevolgd. Dat betekent op zondagochtend vroeg uit veren, om nog voor de warmte uit allerlei lekkers op markt in Saint Chinian te halen. Wat een keuze aan super rijpe kersen, abrikozen en tomaten. Echt snoepfruit. Vooruit ook nog een meloentje erbij. Verse sla, kruiden en een handvol mini worstjes. Daarna richting huis voor een lichte lunch. GKT heeft niet de moed om warm te eten rond de middag. Misschien een k&k maaltijd nog wel, maar koken, dat doe ik laat op de avond als de ramen open zijn en er wat koelte door de keuken waait. Glas koele rosé erbij. Na het avondmaal nog eenmaal onder de buitendouche. Het ritme van het Zuiden.
foto: Béziers op zondagmiddag.
GKT probeert hier in le Sud, ondanks het warme weer, toch zoveel het mogelijk is in de pas te blijven met de dieet- zout- en vochtvoorschriften, die nu eenmaal een onderdeel van mijn leven zijn geworden. Het valt me erg mee en daar ben ik blij om. De hoeveelheden iets aangepast zonder merkbare verhoging van meetwaarden. Daar ben ik blij om. Het is prima te doen. Ook de zon vind ik geen storende factor. Het is gewoon een kwestie van plannen. Net zoiets als een nieuwe wasmachine kopen bij 34 graden. (de antieke Spaanse in de kelder was begin april ontploft)
foto: Culinair leesvoer. De kunst van kruiden zonder zouten.
Vandaag een korte fotoblog van de avonturen onder de Occitaanse zon. Easy does it koken.
foto: Een alfresco easy does it paella.
foto: Makkelijke kikkererwten met gehakt en provençaalse kruiden.
foto: Een zomerse tonijnsalade.
foto: Makkelijke kip met courgette en champignons.
Tapas de verduras. Johan Björkman. Tapas bestaan vaak uit vleeswaar, vishapjes, olijven en een enkele ensalada rusa. Tenminste dat is het beeld, dat GKT heeft. Buiten Spanje is het helemaal bon ton om een zogenaamde “tapasplank” om te delen te serveren, wat in de praktijk neerkomt op een plank vol charcuterie, olijven, gevulde pepertjes en wat vis- en garnalenspiesjes. Voor GKT niet echt handig, gezien het hoge zoutgehalte. Daarom was ik blij, toen het boek van chefkok Björkman op de mat plofte. Deze Zweed verdeelt zijn tijd tussen zijn restaurant annex bierbrouwerij Poppels Citybryggeri in Göteborg en Barcelona. In de laatste stad werd hij, tijdens een skateboardtour, verliefd op de easy lifestyle en tapas. Hij keert er elke keer terug, zeker als in het Noorden de dagen korter en kouder worden. Volgens Björkman is het dan in deze Midddellandse Zee stad nog prima buiten tafelen. met tapas natuurlijk en een koude caña of glas Catalaanse vermut.
Tapas de Verduras, de titel zegt het al gaat over vegetarische tapas. Natuurlijk komen de klassiekers als papas bravas, tortilla en de eerder genoemde ensalada rusa aan bod. En… een keur van door Björkman zelf bedachte tapas. De schrijver geeft aan deze van oorsprong Russische salade een geheel eigen draai. Daarnaast bevat het boek een keur van door Björkman zelf bedachte groentetapas. Het kookboek telt 90 vegetarische recepten, dus tijdens de alfresco zomer valt er voor GKT in het Zuiden heel wat te experimenteren. Na een opsomming van typische Spaanse ingrediènten, die GKT vaak in huis haalt als hij de Pyreneeën oversteekt, gaat Björkman aan de slag. Picas picas, kleine hapjes, die je met een prikkertje eet, voor bij een glas vermout of wijn. Denk aan gefrituurde tuinbonen, Arbequina-olijven met citroen of asperges met alioli. Canarische papas arrugadas met groene mojo ontbreken niet. Waar je deze in Catalonië eet vraag ik me af, maar dat terzijde. Van de picas gaan we naar de salades. Sommige at de schrijver daadwerkelijk, andere salades zijn van zijn hand. Salades, behalve de ensalada rusa, die in Spanje op elke bar staat, zijn eigenlijk meer een gerecht dan een tapa. De ensalada van lauwe spinazie met rozijnen en pijnboompitten komt zeker deze zomer eens op tafel in GKT. Een echt easy does it gerecht. ( het recept vind je hieronder)
De tapeo van Björkman gaat verder met de frituur. Wat zijn tapas zonder croquetas in alle soorten en maten. Eén ding hebben ze gemeen: ze zijn plantbased. Hierna volgen gestoofde gerechten en soepen, zoals samfaina, het Catalaanse antwoord op ratatouille. Ook ontbreken de salmorejo en ajo blanco niet. De plancha gaat aan, een geliefd instrument ook in Gereons Keuken Thuis, waarop je behalve met vlees en vis, ook prima met groente aan de bak kunt. Lekker zoutarm met eventueel wat romesco erbij. (deze sla ik vaak in bij de Mercadona) Hetzelfde geldt voor de brasa, de houtskoolgrill. Het is GKT niet geheel duidelijk, waarom de schrijver in het boek dit ondersceid maakt, want calçots maak je ook prima op de plancha. Tot slot besteedt Björkman aandacht aan brood, dat in Spanje niet van de zelfde kwaliteit is als in Frankrijk. Desalniettemin leent het zich goed voor tapasvarianten of geroosterd met beleg.
Tapas de Verduras is een kookboek vol vegetarische gerechten, die al dan niet een volledige maaltijd kunnen vormen. Een vrolijk kleurrijk boek met sfeerplaatjes van de stad Barcelona. Met het boek van Johan Björkman heb je net als hij het beste van twee werelden, je dompelt je onder in het Spaanse leven of kookt op de wat minder zonnige zomerdagen in Noordwest Europa zijn groenterecepten. Instant zomers alfresco succes.
RECEPT: Espinacas con uvas pasas y piñones.
Nodig:
2 el olijfolie
3 knoflooktenen gehakt
60 g gewelde rozijnen
50 pijnboompitten
800 g (wilde) spinazie of snijbiet
zout en peper naar smaak
Bereiding:
Verhit de olie en fruit hierin de knoflook gedurende 2 minuten. De knoflook hoeft geen kleur te krijgen. Voeg de rozijnen en pijnboompitten toe en bak ze al roerend. Let erop, dat de pijnboompitten niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de spinazie toe en roer goed om, totdat allles gemengd is en de spinazie zacht is geworden. Breng op smaak met een draai zwarte peper en voeg eventueel zout toe. Serveer direct.
Tapas de Verduras, meer dan 90 vegetarische recepten. Johan Björkman (ISBN 9789461433398) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 24,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Ugly Belgian Food. Laten we het eens over de Belgische keuken hebben op GKT. En dan vooral over de geschiedenis van lelijke, maar o zo lekkere Belgische klassiekers. Want wie zegt, dat eten er per se mooi uit moet zien om te smaken? Dat is een concept uit het smartphone tijdperk. Naast verfijning à la Française in de Belgische restaurantkeuken, kent men in België al sinds de Middeleeuwen echte gerechten, die er misschien qua styling niet uit zien, maar die het hart van elke Belg harder doen slaan. Fleur Willems, de schrijfster van Ugly Belgian Food dook in de culineuze geschiedenis van dit wonderbaarlijke voedsel. In haar optiek vertelt juist de lelijkheid het beste verhaal.
foto: Cover Ugly Belgian Food.
De geschiedenis van de Belgische keuken start met de invloeden van vele culturen door de eeuwen heen. België ligt op het kruispunt van verscheidene Europese cultuursporen. Niet voor niets gaf Jacques Brel elke windrichting een karakter in zijn lied Mijn vlakke land. Van Kelten via Romeinen tot Fransen, Duitsers en Nederlanders. Je ziet het terug in de huizen, de taal, tradities en natuurlijk de keuken. De rijkdom van middeleeuws Vlaanderen en Bourgondisch Brabant brachten luxe goederen uit het Oosten zoals specerijen, maar ook kookkennis. Het is heden ten dage nog steeds te zien in bepaalde gebaksoorten zoals kruidkoek, maar ook in stoverijen. De schrijfster vindt misschien het meest kenmerkende aan de Belgische keuken de gulheid van de gerechten. Kom daar maar eens om bij die zuinige Nederlanders. Een keuken zonder de frou frou van Frankrijk. Maar een keuken vol convivialité*, waarbij de buik en de ziel worden gevoed. (Dat zie je bij de ch’tis in Noord Frankrijk ook) Hartverwarmend eten en dat hoeft niet mooi te zijn in vorm. Laat het u smaken, voegt een bekende Belgische TV kok toe.
Het eten in Ugly Belgian Food. Wat is Belgisch eten? En wat is een maaltijd zonder een kloek glas bier? Een foodparade in 3 Engelstalige categorieën. Ugly, uglier en tot slot ugliest. In het taalpuristiche België is er gekozen om het in het Engels te doen, denk ik. (GKT had gekozen voor Nederlands, maar dat terzijde.) In het hoofdstuk Ugly ontbreken frieten met stoofvlees, waterzooi en fazant op Brabantse wijze niet. Let wel, Willems geeft geen recepten, het is geen kookboek. Uglier grossiert in paling in het groen, een klassieker uit het Scheldeland, de emblematische toast Kannibaal en vogelnestjes in tomatensaus. Echt goede burgerlijke keuken. Met erbij op elke foto een bijpassend bier. Tot slot ugliest, het lijkt wel het Euro-songcontest: de twaalf punten gaan naar matoufet, een kruising tussen pannenkoek en omelet. Op de foto ziet dit gerecht eruit als een bord gele brokjes. Maar het zal goed smaken, want er is ook een formele Confrèrerie du Matoufet.
Ugly Belgian Food is een fijn vormgegeven boek. Vol klassiekers uit de Belgische keuken, gefotografeerd in Technicolor kleuren. Bij elk gerecht ga je via het verhaal terug in de tijd. Een lekker leesboek over de geschiedenis van een keuken, die zoals gezegd, je buik en ziel voedt. Niet meer en niet minder.
Ugly Belgian Food. Een culinaire geschiedenis van lekker lelijke Belgische klassiekers. Fleur Willems. (ISBN 978943410350) is een uitgave van Borgerhoff-Lamberigts en is te koop voor € 24,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
*convivialité: gezelligheid, gemoedelijkheid, samen zijn.
Ontbijten met Pascale Naessens. Pascale is geen onbekende in GKT. Al heel wat boeken van haar passeerden de revue op mijn blog. Net als een leuke deelname jaren geleden aan mijn serie “talk & table”. Onlangs verscheen De beste ontbijtrecepten van Pascale, een bloemlezing van de gezonde en favoriete recepten van deze Belgische schrijfster. Een nieuwe loot aan de Naessens stam, vol met ontbijtjes, ter variatie, zoet, hartig vega en koolhydraatarm. Dus voor ieder wat wils in de vroege ochtend. Toegegeven GKT komt vaak niet verder dan een kom Brinta met krentjes of een smoothie van havervlokken. Ik ben er namelijk achter gekomen, dat ik eigen het meest snak naar enkel zwarte koffie in de ochtend. Maar wie weet kan Pascale mij over de streep trekken. Want gezien mijn zoutarme regime en het feit dat ik geen eieren eet valt er veel af op ontbijtgebied.
foto: Cover De beste ontbijtrecepten van Pascale.
Het boek van Naessens biedt uitkomst, omdat de gerechten makkelijk zijn te verschuiven naar de brunchklok, het moment, waarop GKT vaak een suikerspiegeldip krijgt van de medicijnen. In Frankrijk peuzel ik dan snel een chocolatine of croissant op, in NL een krentenbol, maar dat kan gezonder en beter. Haar essentiële keuze is een fruitontbijt, kleurrijk en vol vitaminen en vezels. Hierna legt ze nog andere specifieke voordelen uit van secondaire pantaardige elementen, die goed zijn voor je metabolisme.
Variatie. Naast fruit kun je ook aan de slag gaan met zelfgebakken brood, lekker gebak, pancakes en een grote keuze aan hartige ontbijten. Als dan niet vega. Voor de vegan recepten, zonder dierlijk toevoegingen wordt een speciaal icoontje gebruikt in de vorm van twee blaadjes. Zoals bekend zijn de recepten van Pascale Naessens vaak koolhydraatarm en maakt zij vaak gebruik van fruit met kokosmelk. Overigens het laatste is prima te vervangen door magere kaas of yoghurt. Er is gebak zonder meel en suikers, er zijn fruitrecepten met een kruidenhint, warm en vers brood en tot slot een keur aan eiergerechten, waarmee GKT het thuisfront wel kan verwennen.
De beste ontbijtrecepten van Pascale is een vrolijk en mooi uitgevoerd kookboek, met de voor haar kenmerkende styling. Zonnige fotografie en mooi keramiek. Er is voor iedereen, ook GKT, een recept, dat het proberen waard is. De bakker zal mij wat minder zien…..
De beste ontbijtrecepten van Pascale. Pascale Naessens. (ISBN 9789020955361) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 22,99
foto: Cover Chez Pascale.
Meer over Pascale Naessens: “Pascale kookt con brio en maakt van elke maaltijd een waar feest. En ze schuwt het gebruik van in Nederland tamelijk ongebruikelijke ingrediënten niet, zoals hondshaai of rog. Voeg daarbij haar mooie lijn met tableware en je kunt je voorstellen dat het thuis aan tafel bij Pascale goed toeven is. Een fijne gast dus voor mijn serie talk & table. Ik wil alles van haar weten en beloon deze vrouw dan met een speciaal recept voor haar met een bijpassende wijntip.” Talk & table.
Over Chez Pascale: “Gereons Keuken Thuis zou graag eens aanschuiven in het restaurant, dat Pascale Naessens denkbeeldig al zo’n 20 jaar runt. Een restaurant voor elk moment van de dag met de signatuur van deze bezige bij. Een echt restaurant zal er wel niet komen. Zeg overigens nooit nooit! Maar Pascale heeft weer veel tijd en energie gestoken in 80 recepten, die je zomaar op de menukaart van haar restaurant zou kunnen tegen komen. Eten is voor dit kookboekenkanon een belangrijk onderdeel van het leven.” Chez Pascale.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
