Le SUD, un si grand soleil. Mediterraan Frankrijk, zo heeft GKT eens vernomen, kun je in drie verschillende entiteiten verdelen. Er is de Languedoc Roussillon vanaf de Rhône tot aan de Spaanse grens, een ruw gebied vol hardwerkende wijn- en olijfboeren. GKT noemt het soms het wilde Zuiden. Wars van frou frou en image. Land van zon, ferias en rugby. Een verhaal op zich is de tweede stad van Frankrijk, het eeuwenoude Marseille. Het derde personage is PACA* wat staat voor Provence, Alpes & Côte d’Azur. Gebied met veel Franse en buitenlandse, al dan niet gefortuneerde, inwijkelingen. Provençaalse folklore meets stadse brouhaha. Truitje om de schouders, al flanerend over La Croisette in Cannes, koele rosé op een terras in Aix en dolce far niente in de Lubéron. In PACA is veel om door een ringetje te halen. Het gedroomde mediterrane vie douce.
Le SUD, het kookboek van Amerikaanse foodstyliste Rebekah Peppler gaat over dit zoete leven in de Provence, de Alpes Maritimes en de Azurenkust. Vanuit Parijs reisde zij lange tijd rond in dit gebied. En dat is te zien aan de dromerige zonnige plaatjes, apéro’s à la plage en dineren wanneer de laatste zonnestralen nog wat licht werpen over de baai van Saint Raphaël. Een instant vakantiekookboek, dat je direct meeneemt naar de Midi. Of in het geval van GKT direct werd meegenomen naar zijn Franse keuken au Sud. Want het is tenslotte (voor) zomer!
La Canicule. De dagen zijn op dit moment heet en lang. De eerste canicule* is dit weekend alweer opgevolgd door de tweede. Dan moeten de hoogzomermaanden juli en augustus nog komen. Met Le SUD is dat binnen met gesloten luiken tegen de zon geen probleem. Lekker bladeren en lezen tijdens de dagelijkse siësta. Peppler trapt af met apéro* suggesties. Koele drankjes voor in de vooravond, zoals een rosé piscine, wijn met ijs en spuitwater. Ze geeft een recept voor vin d’orange, ook een echte zomerhit. Erbij iets te knabbelen of grignoter zoals dat in mooi Frans heet. Le snacking bestaat voor Rebekah Peppler uit olijven, verschillende tapenades, soesjes met ansjovis en panisse. Heel leuk vind ik het kader over andere belangrijke snackzaken, want het is in het Zuiden niet ongebruikelijk bij een apéro een schaal cornuco’s of popcorn neer te zetten.
Le répas. De schrijfster laat het in het midden of ze daarmee de middagmaaltijd of het avondeten bedoelt. GKT gaat maar uit van het eerste. Kip van de Provençaalse markt uit de kippenkar ontbreekt niet, net als mosselen met aioli. Een beetje een vreemde eend in de bijt vindt GKT de clams met raito, is hier sprake van een vertaalomissie? Het gerecht ziet er appetijtelijk uit, maar door de Amerikaanse term clams is niet geheel duidelijk wat voor schelpen? Tapijtmosselen? Of venusschelpen? Een ander visgerecht is de paella Camarguaise en als no waste tip is er voor ’s avonds een macaronade met een restje saus van bijvoorbeeld je daube. Via de pasta’s belanden we bij de groentegerechten du Sud. Natuurlijk ontbreken een zondoorstoofde ratatouille en een tian niet. Ik mis de groenten met aioli of tomates farcies. De Franse frites hadden van GKT niet gehoeven. Ik denk, dat dit een gebaar naar de Amerikaanse lezer is. Salades volgen en Peppler sluit af met desserts, waarvan ik het recept voor tarte Tropézienne niet onvermeld wil laten.
Le SUD. Recepten uit de Provence, Alpen & Côte d’Azur is een mooi vormgegeven vakantieboek. Met lekkere klassiekers uit de mediterraan Franse keuken. De fotografie neemt je mee naar het zonnige zoete leven aan de Middellandse Zee. Het beantwoordt aan het beeld, dat velen (en in dit geval Amerikanen) hebben van het zoete Franse leven. Daardoor mist het wat diepgang in de keuze van gerechten. Maar voor de rest: Le SUD is een heerlijk boek om mee te nemen naar je gehuurde gîte, om daar met heerlijke verse streekproducten uit te koken of voor tijdens je staycation. Met het boek van Rebekah Peppler haal je instant PACA in huis.
Le SUD, Rebekah Peppler (ISBN 9789023017509) is een uitgave van Becht/ Harper Collins en is te koop off- en online voor € 34,99
*PACA: term, die in Frankrijk voor het gebied ten oosten van de Rhône wordt gebruikt.
*canicule: hittegolf
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Alfresco weken au SUD. Un si grand soleil staat hoog aan de hemel en de temperaturen liegen er niet om de komende weken. Elke dag 35+ Celcius, je zou er zomaar van kunnen smelten. GKT moet er nog even aan wennen. Dat heb je als je Noordwest Europese bloed moet worden opgewarmd naar deze temperaturen. Wat bij aankomst in het Zuiden hier meteen opviel was, dat alles groener was dan vorig jaar aan het begin van de zomer. Een resultaat van de vele regenbuien in het voorjaar. De platanen langs de weg naar Béziers lijken ontploft, net als de in het gelid staande wijnranken. Het is allemaal van een kakelverse groenigheid. Maar nu de canicules hun vroege entrée hebben gemaakt zal het snel gedaan zijn. Dus overdag luiken dicht en vroeg op pad richting Mediterranée, waar je dan direct in duikt en niet meer uitkomt. Want de zee is heerlijk, net als het strand: dat verveelt nooit. Een andere methode is gewoon binnenblijven en bloggen. Of lekker tijdschriften lezen op het dakterras. afgewisseld door een frisse douche op het dak. Waarvan akte.
foto: De douchehoek.
Alfresco weken au SUD. De alfresco weken en dito kookbewegingen lijden wel een beetje onder de braadtemperaturen. Want er dient wel een tropenrooster te worden gevolgd. Dat betekent op zondagochtend vroeg uit veren, om nog voor de warmte uit allerlei lekkers op markt in Saint Chinian te halen. Wat een keuze aan super rijpe kersen, abrikozen en tomaten. Echt snoepfruit. Vooruit ook nog een meloentje erbij. Verse sla, kruiden en een handvol mini worstjes. Daarna richting huis voor een lichte lunch. GKT heeft niet de moed om warm te eten rond de middag. Misschien een k&k maaltijd nog wel, maar koken, dat doe ik laat op de avond als de ramen open zijn en er wat koelte door de keuken waait. Glas koele rosé erbij. Na het avondmaal nog eenmaal onder de buitendouche. Het ritme van het Zuiden.
foto: Béziers op zondagmiddag.
GKT probeert hier in le Sud, ondanks het warme weer, toch zoveel het mogelijk is in de pas te blijven met de dieet- zout- en vochtvoorschriften, die nu eenmaal een onderdeel van mijn leven zijn geworden. Het valt me erg mee en daar ben ik blij om. De hoeveelheden iets aangepast zonder merkbare verhoging van meetwaarden. Daar ben ik blij om. Het is prima te doen. Ook de zon vind ik geen storende factor. Het is gewoon een kwestie van plannen. Net zoiets als een nieuwe wasmachine kopen bij 34 graden. (de antieke Spaanse in de kelder was begin april ontploft)
foto: Culinair leesvoer. De kunst van kruiden zonder zouten.
Vandaag een korte fotoblog van de avonturen onder de Occitaanse zon. Easy does it koken.
foto: Een alfresco easy does it paella.
foto: Makkelijke kikkererwten met gehakt en provençaalse kruiden.
foto: Een zomerse tonijnsalade.
foto: Makkelijke kip met courgette en champignons.
Tapas de verduras. Johan Björkman. Tapas bestaan vaak uit vleeswaar, vishapjes, olijven en een enkele ensalada rusa. Tenminste dat is het beeld, dat GKT heeft. Buiten Spanje is het helemaal bon ton om een zogenaamde “tapasplank” om te delen te serveren, wat in de praktijk neerkomt op een plank vol charcuterie, olijven, gevulde pepertjes en wat vis- en garnalenspiesjes. Voor GKT niet echt handig, gezien het hoge zoutgehalte. Daarom was ik blij, toen het boek van chefkok Björkman op de mat plofte. Deze Zweed verdeelt zijn tijd tussen zijn restaurant annex bierbrouwerij Poppels Citybryggeri in Göteborg en Barcelona. In de laatste stad werd hij, tijdens een skateboardtour, verliefd op de easy lifestyle en tapas. Hij keert er elke keer terug, zeker als in het Noorden de dagen korter en kouder worden. Volgens Björkman is het dan in deze Midddellandse Zee stad nog prima buiten tafelen. met tapas natuurlijk en een koude caña of glas Catalaanse vermut.
Tapas de Verduras, de titel zegt het al gaat over vegetarische tapas. Natuurlijk komen de klassiekers als papas bravas, tortilla en de eerder genoemde ensalada rusa aan bod. En… een keur van door Björkman zelf bedachte tapas. De schrijver geeft aan deze van oorsprong Russische salade een geheel eigen draai. Daarnaast bevat het boek een keur van door Björkman zelf bedachte groentetapas. Het kookboek telt 90 vegetarische recepten, dus tijdens de alfresco zomer valt er voor GKT in het Zuiden heel wat te experimenteren. Na een opsomming van typische Spaanse ingrediènten, die GKT vaak in huis haalt als hij de Pyreneeën oversteekt, gaat Björkman aan de slag. Picas picas, kleine hapjes, die je met een prikkertje eet, voor bij een glas vermout of wijn. Denk aan gefrituurde tuinbonen, Arbequina-olijven met citroen of asperges met alioli. Canarische papas arrugadas met groene mojo ontbreken niet. Waar je deze in Catalonië eet vraag ik me af, maar dat terzijde. Van de picas gaan we naar de salades. Sommige at de schrijver daadwerkelijk, andere salades zijn van zijn hand. Salades, behalve de ensalada rusa, die in Spanje op elke bar staat, zijn eigenlijk meer een gerecht dan een tapa. De ensalada van lauwe spinazie met rozijnen en pijnboompitten komt zeker deze zomer eens op tafel in GKT. Een echt easy does it gerecht. ( het recept vind je hieronder)
De tapeo van Björkman gaat verder met de frituur. Wat zijn tapas zonder croquetas in alle soorten en maten. Eén ding hebben ze gemeen: ze zijn plantbased. Hierna volgen gestoofde gerechten en soepen, zoals samfaina, het Catalaanse antwoord op ratatouille. Ook ontbreken de salmorejo en ajo blanco niet. De plancha gaat aan, een geliefd instrument ook in Gereons Keuken Thuis, waarop je behalve met vlees en vis, ook prima met groente aan de bak kunt. Lekker zoutarm met eventueel wat romesco erbij. (deze sla ik vaak in bij de Mercadona) Hetzelfde geldt voor de brasa, de houtskoolgrill. Het is GKT niet geheel duidelijk, waarom de schrijver in het boek dit ondersceid maakt, want calçots maak je ook prima op de plancha. Tot slot besteedt Björkman aandacht aan brood, dat in Spanje niet van de zelfde kwaliteit is als in Frankrijk. Desalniettemin leent het zich goed voor tapasvarianten of geroosterd met beleg.
Tapas de Verduras is een kookboek vol vegetarische gerechten, die al dan niet een volledige maaltijd kunnen vormen. Een vrolijk kleurrijk boek met sfeerplaatjes van de stad Barcelona. Met het boek van Johan Björkman heb je net als hij het beste van twee werelden, je dompelt je onder in het Spaanse leven of kookt op de wat minder zonnige zomerdagen in Noordwest Europa zijn groenterecepten. Instant zomers alfresco succes.
RECEPT: Espinacas con uvas pasas y piñones.
Nodig:
2 el olijfolie
3 knoflooktenen gehakt
60 g gewelde rozijnen
50 pijnboompitten
800 g (wilde) spinazie of snijbiet
zout en peper naar smaak
Bereiding:
Verhit de olie en fruit hierin de knoflook gedurende 2 minuten. De knoflook hoeft geen kleur te krijgen. Voeg de rozijnen en pijnboompitten toe en bak ze al roerend. Let erop, dat de pijnboompitten niet aanbranden. Voeg beetje bij beetje de spinazie toe en roer goed om, totdat allles gemengd is en de spinazie zacht is geworden. Breng op smaak met een draai zwarte peper en voeg eventueel zout toe. Serveer direct.
Tapas de Verduras, meer dan 90 vegetarische recepten. Johan Björkman (ISBN 9789461433398) is een uitgave van Good Cook en is te koop voor € 24,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Ugly Belgian Food. Laten we het eens over de Belgische keuken hebben op GKT. En dan vooral over de geschiedenis van lelijke, maar o zo lekkere Belgische klassiekers. Want wie zegt, dat eten er per se mooi uit moet zien om te smaken? Dat is een concept uit het smartphone tijdperk. Naast verfijning à la Française in de Belgische restaurantkeuken, kent men in België al sinds de Middeleeuwen echte gerechten, die er misschien qua styling niet uit zien, maar die het hart van elke Belg harder doen slaan. Fleur Willems, de schrijfster van Ugly Belgian Food dook in de culineuze geschiedenis van dit wonderbaarlijke voedsel. In haar optiek vertelt juist de lelijkheid het beste verhaal.
foto: Cover Ugly Belgian Food.
De geschiedenis van de Belgische keuken start met de invloeden van vele culturen door de eeuwen heen. België ligt op het kruispunt van verscheidene Europese cultuursporen. Niet voor niets gaf Jacques Brel elke windrichting een karakter in zijn lied Mijn vlakke land. Van Kelten via Romeinen tot Fransen, Duitsers en Nederlanders. Je ziet het terug in de huizen, de taal, tradities en natuurlijk de keuken. De rijkdom van middeleeuws Vlaanderen en Bourgondisch Brabant brachten luxe goederen uit het Oosten zoals specerijen, maar ook kookkennis. Het is heden ten dage nog steeds te zien in bepaalde gebaksoorten zoals kruidkoek, maar ook in stoverijen. De schrijfster vindt misschien het meest kenmerkende aan de Belgische keuken de gulheid van de gerechten. Kom daar maar eens om bij die zuinige Nederlanders. Een keuken zonder de frou frou van Frankrijk. Maar een keuken vol convivialité*, waarbij de buik en de ziel worden gevoed. (Dat zie je bij de ch’tis in Noord Frankrijk ook) Hartverwarmend eten en dat hoeft niet mooi te zijn in vorm. Laat het u smaken, voegt een bekende Belgische TV kok toe.
Het eten in Ugly Belgian Food. Wat is Belgisch eten? En wat is een maaltijd zonder een kloek glas bier? Een foodparade in 3 Engelstalige categorieën. Ugly, uglier en tot slot ugliest. In het taalpuristiche België is er gekozen om het in het Engels te doen, denk ik. (GKT had gekozen voor Nederlands, maar dat terzijde.) In het hoofdstuk Ugly ontbreken frieten met stoofvlees, waterzooi en fazant op Brabantse wijze niet. Let wel, Willems geeft geen recepten, het is geen kookboek. Uglier grossiert in paling in het groen, een klassieker uit het Scheldeland, de emblematische toast Kannibaal en vogelnestjes in tomatensaus. Echt goede burgerlijke keuken. Met erbij op elke foto een bijpassend bier. Tot slot ugliest, het lijkt wel het Euro-songcontest: de twaalf punten gaan naar matoufet, een kruising tussen pannenkoek en omelet. Op de foto ziet dit gerecht eruit als een bord gele brokjes. Maar het zal goed smaken, want er is ook een formele Confrèrerie du Matoufet.
Ugly Belgian Food is een fijn vormgegeven boek. Vol klassiekers uit de Belgische keuken, gefotografeerd in Technicolor kleuren. Bij elk gerecht ga je via het verhaal terug in de tijd. Een lekker leesboek over de geschiedenis van een keuken, die zoals gezegd, je buik en ziel voedt. Niet meer en niet minder.
Ugly Belgian Food. Een culinaire geschiedenis van lekker lelijke Belgische klassiekers. Fleur Willems. (ISBN 978943410350) is een uitgave van Borgerhoff-Lamberigts en is te koop voor € 24,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
*convivialité: gezelligheid, gemoedelijkheid, samen zijn.
Ontbijten met Pascale Naessens. Pascale is geen onbekende in GKT. Al heel wat boeken van haar passeerden de revue op mijn blog. Net als een leuke deelname jaren geleden aan mijn serie “talk & table”. Onlangs verscheen De beste ontbijtrecepten van Pascale, een bloemlezing van de gezonde en favoriete recepten van deze Belgische schrijfster. Een nieuwe loot aan de Naessens stam, vol met ontbijtjes, ter variatie, zoet, hartig vega en koolhydraatarm. Dus voor ieder wat wils in de vroege ochtend. Toegegeven GKT komt vaak niet verder dan een kom Brinta met krentjes of een smoothie van havervlokken. Ik ben er namelijk achter gekomen, dat ik eigen het meest snak naar enkel zwarte koffie in de ochtend. Maar wie weet kan Pascale mij over de streep trekken. Want gezien mijn zoutarme regime en het feit dat ik geen eieren eet valt er veel af op ontbijtgebied.
foto: Cover De beste ontbijtrecepten van Pascale.
Het boek van Naessens biedt uitkomst, omdat de gerechten makkelijk zijn te verschuiven naar de brunchklok, het moment, waarop GKT vaak een suikerspiegeldip krijgt van de medicijnen. In Frankrijk peuzel ik dan snel een chocolatine of croissant op, in NL een krentenbol, maar dat kan gezonder en beter. Haar essentiële keuze is een fruitontbijt, kleurrijk en vol vitaminen en vezels. Hierna legt ze nog andere specifieke voordelen uit van secondaire pantaardige elementen, die goed zijn voor je metabolisme.
Variatie. Naast fruit kun je ook aan de slag gaan met zelfgebakken brood, lekker gebak, pancakes en een grote keuze aan hartige ontbijten. Als dan niet vega. Voor de vegan recepten, zonder dierlijk toevoegingen wordt een speciaal icoontje gebruikt in de vorm van twee blaadjes. Zoals bekend zijn de recepten van Pascale Naessens vaak koolhydraatarm en maakt zij vaak gebruik van fruit met kokosmelk. Overigens het laatste is prima te vervangen door magere kaas of yoghurt. Er is gebak zonder meel en suikers, er zijn fruitrecepten met een kruidenhint, warm en vers brood en tot slot een keur aan eiergerechten, waarmee GKT het thuisfront wel kan verwennen.
De beste ontbijtrecepten van Pascale is een vrolijk en mooi uitgevoerd kookboek, met de voor haar kenmerkende styling. Zonnige fotografie en mooi keramiek. Er is voor iedereen, ook GKT, een recept, dat het proberen waard is. De bakker zal mij wat minder zien…..
De beste ontbijtrecepten van Pascale. Pascale Naessens. (ISBN 9789020955361) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 22,99
foto: Cover Chez Pascale.
Meer over Pascale Naessens: “Pascale kookt con brio en maakt van elke maaltijd een waar feest. En ze schuwt het gebruik van in Nederland tamelijk ongebruikelijke ingrediënten niet, zoals hondshaai of rog. Voeg daarbij haar mooie lijn met tableware en je kunt je voorstellen dat het thuis aan tafel bij Pascale goed toeven is. Een fijne gast dus voor mijn serie talk & table. Ik wil alles van haar weten en beloon deze vrouw dan met een speciaal recept voor haar met een bijpassende wijntip.” Talk & table.
Over Chez Pascale: “Gereons Keuken Thuis zou graag eens aanschuiven in het restaurant, dat Pascale Naessens denkbeeldig al zo’n 20 jaar runt. Een restaurant voor elk moment van de dag met de signatuur van deze bezige bij. Een echt restaurant zal er wel niet komen. Zeg overigens nooit nooit! Maar Pascale heeft weer veel tijd en energie gestoken in 80 recepten, die je zomaar op de menukaart van haar restaurant zou kunnen tegen komen. Eten is voor dit kookboekenkanon een belangrijk onderdeel van het leven.” Chez Pascale.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Tim Anderson: Hokkaido. Recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson is geen onbekende kok en schrijver in GKT. Eerder smulde ik al van zijn verhalen over de Nanban* keuken, de makkelijke Japanse keuken, de vegan variant en de hapjes uit Izakaya, de beroemde streetfood-barretjes in Tokio. Anderson is al sinds zijn jeugd in Wisconsin bevlogen door de Japanse keuken. Hij smulde van Japanse chefs op TV, net als van ramen, toen hij in Los Angeles ging wonen. Een groot connaisseur werd hij toen hij in Japan woonde en alles savoureerde. Sindsdien is hij een expert op het gebied van deze Oosterse keuken. In zijn nieuwe boek Hokkaido reisde hij af naar het noordelijkste eiland van de archipel. Hokkaido, grensland, dat in de 19e eeuw werd toegevoegd aan het keizerrijk. Een eiland met een bevolking, die oorspronkelijk uit Oost Siberië kwam en er andere cultuur- en eetgewoonten op na houdt dan de rest van Japan. Op dit eiland heerst de Aino keuken, de gastronomie van de nog resterende oorspronkelijke bevolking.
De Aino keuken rust op drie pijlers, de Japanse keuken, het gebruik van wilde kruiden en wild en Westerse landbouwproducten, die werden geïntroduceerd door de Amerikanen. Dit laatste doet hem aan Wisconsin denken, grapt de schrijver. Tegenwoordig zit de Aino keuken weer in de lift, de Aino keuken wordt inmiddels ook buiten Hokkaido meer en meer gewaardeerd.
De keuken van Aino. Tim Anderson start met de uitleg van de keuken op dit noordelijke eiland. Het klimaat kan bar zijn met hete zomers en strenge ijskoude winters. In de winter kunnen gemeenschappen door de sneeuw afgesloten zijn. Hierna gaat hij verder met een opsomming in infographics van alle specifieke smaken en ingrediënten. Veel nieuwe dingen, die niet altijd even makkelijk verkrijgbaar zijn. Dat maakt het speuren des te leuker. Of gebruik een alternatief, dat er dichtbij komt. In een bijdrage van chef Hiroaki Kon tref je een aantal Aino recepten aan, zoals stevige varkenshielsoep of rijst met rozenbottels. Je ziet dat deze keuken dicht bij de natuur staat.
Na dit Aino intermezzo gaat Anderson zelf aan de slag en maakt hij maaltijden in de Hokkaido stijl. Speciaal eten, gelardeerd met verhalen over dit eiland. Aparte seafood en land based recepten, zoals rijst met gerst en groentesoep met zalm. Anderson besteedt aandacht aan het conserveren van wilde look als smaakmaker. Dat kun je doen met de magnetron. Er zijn aardappelgerechten en hertenbiefstuk. GKT ziet het een beetje als de robuuste variant van de Japanse keuken. Stevig eten voor de inwoners in dit klimaat. Ramen mag natuurlijk niet ontbreken. En er is veel zuivel te vinden in het boek in kaas en zoete puddinkjes met lavendel.
Hokkaido is een mooi gemaakt boek in vrolijke kleuren, met heerlijke robuuste recepten, van een eiland, dat absoluut de term grensland niet verdient. De keuken van dit eiland is een entiteit op zich. Daarin is Tim Anderson met zijn gedegen onderzoek, zijn achtergrond verhalen in geslaagd. GKT is benieuwd welk aspect van de Japanse keuken hij in zijn volgende werk gaat belichten? Hokkaido is een must voor elke Nippon-adept.
In de alfresco-editie deze zomer van Gereons Mag tref je een zomers recept uit dit leuke boek!
Hokkaido, recepten uit Noord Japan van het land en uit de zee. Tim Anderson. (ISBN 9789461433350) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 32,50.
*Nanban keuken is de door kolonisators beinvloede keuken van Okinawa, het zuideiland.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Gereons Mag, de reiseditie 2025. Een nieuwe editie van Gereons Mag. GKT heeft deze aflevering het thema reizen meegegeven. Dat hoeven niet per se fysieke reizen te zijn, maar kunnen ook virtuele of zelfs reizen zijn vanuit je luie stoel op je terras. Het meizonnetje schijnt, dus waarom niet? Lekker lezen en plannen maken voor de aankomende (voor) zomer. Want er is voldoende te beleven, met wat easy does it food erbij kan het niet meer stuk. GKT zakt in deze reiseditie af naar Picardië, waar flink aan de weg wordt getimmerd door de schrijvers van het fijne boek Kleurrijk Picardië. Onderweg picknicken met een lekkere Ceasar wrap van Bas van Montfrans. Wil je leren schrijven? Dan kun je deze zomer terecht in het dorpje Puisserguier in de Hérault. Frances Mayes verkreeg onlangs het Italiaans staatsburgerschap, een mooie reden om haar boek Always Italy uit de kast te halen. Een mooi boek voor elke Bel Paese adept. GKT vroeg bloggers om hun reisverhalen en tips. Map de Maar, een streekgenote en “vinissima” Ingrid Larmoyeur deden een duit in het zakje voor deze editie. Met De Smaak van Italië verkennen we zoet Milaan. Madrileense karbonaadjes en linzen uit de Berry stappen aan boord. Op 15 juni start in Zutphen een overzichtstentoonstelling van Charles Louis Vennik. Asjha van den Akker vertelt het verhaal van het roze huis, dat in ons gezamenlijke Franse dorp staat. Tot slot is in de tuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad te bewonderen, 750 portretten van de kleurrijke bewoners van de jarige stad. Al heb je dan nog geen plannen, er valt ook al lezend heel wat af te reizen en te proeven deze voorzomer. Bon voyage!
foto: Cover reisboek Kleurrijk Picardië.
Kleurrijk Picardië. Op GKT besprak ik het bij Edicola uitgegeven kleurrijke reisboek van Paul en Sabine Janssen. Ik ken Paul van Beekvliet en was een paar jaar geleden aangenaam verrast, dat hij was neergestreken in deze bij Nederlanders wat minder bekende, maar niet minder aantrekkelijk streek. Paul en Sabine runnen twee gites en chambres d’hote in dit stukje ruraal Frankrijk. Met veel geschiedenis en terroir. Wat te denken van de Baie de la Somme, maroilles kaas, de versterkte kerken van de Thiérache en champagne. In hun Kleurrijk PIcardië nemen de schrijvers je mee door alle drie de departementen van deze streek. En dat is een leuke reis kan GKT je nu al vertellen.
Sinds het boek verscheen hebben de twee schrijvers niet stil gezeten. Momenteel restaureert het tweetal 2 longères*. Ze hebben in hun dorpje van 80 inwoners een coöperatieve inkooporganisatie opgericht voor bio- en lokale producten: Chl’Achuchon, wat in het Picardisch; ‘association’ betekent. Daarnaast is Picardië behalve een leuke reisbestemming op zo’n 450 kilometer van midden Nederland, ook een fijne plek voor een tweede stek. Paul is bekend met de streek en kan je hierbij helpen. Hij werkt als zelfstandig adviseur, wonend in departement Somme en heeft al enkele Nederlanders en Duitsers begeleid in het vinden van een geschikte tweede woning. Paul is zelf geen makelaar, maar kent de lokale markt en makelaardij op zijn duimpje. Hij kan voor je zoeken of huizen bezichtigen, waarna een verslag volgt. Dat scheelt je heel wat onnodige reizen. Ook handelt hij desgewenst je koop en pratische zaken af. Meer hierover vind je hier.
foto: Ceasar wrap van Bas van Montfrans.
Recept van Bas van Montfrans. De recepten van deze creatieve kok beginnen inmiddels een constante te worden in Gereons Mag. Deze keer een easy does it wrap op de wijze van een Ceasar salad. Handig voor je picknick tijdens een reis. Dank je wel Bas voor het delen van dit gerecht!
Caesar kipcorn wrap.
Nodig:
2 tortilla wraps
2 kipcorns
2 handjes romaine sla
30 g Parmezaanse kaas
2 eetlepels caesardressing
1 klein handje croutons
zwarte peper
Bereiding:
Kipcorn bereiden. Bak de kipcorns tot ze lekker knapperig zijn. Laat ze kort afkoelen en snijd ze in dunne reepjes. Wrap voorbereiden: Verwarm de tortilla’s in een pan of oven. Hierna kun je de wrap gaan vullen. Verdeel een laagje romaine sla over de wraps. Leg de kipcorn-reepjes erbovenop. Strooi de geraspte Parmezaanse kaas en croutons erover. Besprenkel met caesardressing en voeg een snufje zwarte peper toe. Wrap oprollen hoe gaat dat? Vouw de onderkant een stukje naar binnen en rol de wrap strak op. Direct serveren!
video: De versie van Voyage voyage door Kate Ryan.
Travel tips van bloggers: Vinissima. Ingrid Larmoyeur schrijft op haar blog over wijn en de lekkerste gerechten. Op haar blog maak je als het ware een reis langs smaken. Hieronder haar reactie op de vraag welke reizen er dit jaar op de rol staan.
“Vinissima’s reisjaar Dit jaar ga ik weer eens op volle sterkte genieten van mijn reislust. Twee vakanties en twee wijntrips! Eerst een weekje met onze verjaardagen naar de Portugese Azoren-archipel, en wel naar het ‘groene eiland’ São Miguel. Beetje rondstruinen en veel vis eten? In het najaar gaan we island hoppen en vijf eilanden van Cabo Verde bezoeken. De muziek van Cesária Évora ligt al klaar en ik kijk er al jaren naar uit om Kaapverdië te bezoeken. Sfeer, cultuur en eten. Veel zin in. Nemen we wat mee terug? Ik denk niet veel, behalve mooie herinneringen en misschien een kookboek en wat schaaltjes of specerijen. De wijnreizen gaan dit jaar naar de Champagne met vrienden en naar Armenië! Sinds ik fan ben van Charles Aznavour staat Armenië al op mijn bucketlist. Boeiend om dat oude wijnland eindelijk eens te bezoeken. Al zullen we vooral wijnkelders zien… Maar 2025 wordt zeker een mooi reisjaar voor mij.” Meer lees je op vinissima
foto: Schrijflocatie in de zonnige Hérault.
Schrijfcursus in de Hérault. Vind je het leuk om korte verhalen te schrijven? Schrijf je blogs? Overweeg je om een te boek schrijven? Wil je met een frisse blik naar al je teksten kunnen kijken? Ga dan met je schrijftalent aan het werk. Ontdek hoe je je creativiteit een boost kunt geven. Hoe je met meer vertrouwen aan je teksten begint en die ook afmaakt. Hoe makkelijk het is om vrijer te denken en schrijvend je grenzen te verleggen. En hoe verfrissend het is om feedback te krijgen van iemand met verstand van zaken. Doe deze zomer mee met de schrijfcursus in de Franse Hérault. In vier ochtenden ga je onder de Zuidfranse zon in een groep van maximaal vier mensen schrijven, schrijven en schrijven. Om dan uit te vinden dat creativiteit iets is waar geen einde aan komt.
Wanneer? Maandag 2 juni t/m donderdag 5 juni 2025, maandag 12 juli t/m donderdag 15 juli 2025 Waar? Puisserguier, een mooi dorp in de Hérault. Hoe? Alle informatie vind je op de website.
foto: Cover Always Italy van Frances Mayes.
Always Italy van Frances Mayes. Het heeft de Italiaanse regering behaagd, om schrijfster en vriendin Frances Mayes het burgerschap van de Italiaanse staat toe te kennen, vanwege haar onophoudelijke lofzang op de Bel Paese. Bijvoorbeeld in het boek Always Italy, een samenwerking met National Geographic. Always Italy, an illustrated Grand Tour, vol moois uit de Bel Paese. Eerder maakte deze Italië adept al See you in the Piazza, vol persoonlijke verhalen en tips. Ze schreef samen met een andere Italië kenner Ondine Cohane (NY Times) speciaal voor de National Geographic Society een ode aan dit mooie land, waar je nooit raakt uitgekeken en -gereisd, ook niet na dertig jaar, aldus Frances. Een boek vol mooie foto’s met dito verhalen. Frances gaat voor eten en wijn en Ondine zoekt de moderne en sportieve kant op. In 20 regio’s van Noord tot Zuid. Een leuke samenwerking. Always Italy is een heerlijk reisboek ter voorbereiding op je trip of als leesvoer op je staycation adres. Buone vacanze! Overigens kun je andere verhalen van Frances lezen op haar nieuwe substack account.
foto’s: Chuletas a la Madrileña.
RECEPT: chuletas Madrileñas. Karbonaadjes op zijn Madrileens. Ik meng door de bloem een flinke snuif pimentón de la Vera en een mix van ajo & pejeril van de Mercadona, lekker pittig en rokerig. Geen zout nodig dus. Serveer de chuletas met een witte bonen- en tomatensalade. We drinken er een jong rood uit Valdepeñas bij.
Nodig:
4 schouder- of speenvarkenkarbonades (evt. zonder bot)
1 ei, losgeklopt
2 el bloem
2 tl pimentón de la Vera
2 tl ajo & pejeril van Mercadona
zout en peper, naar smaak en behoefte
paneermeel
olie om te bakken
gehakte peterselie ter garnering
2 tenen knoflook gehakt
Bereiding:
Meng 2 eetlepels bloem, 1 theelepel pimenton, knoflook peterseliepoeder, eventueel peper en zout op een bord door elkaar en haal de karbonades erdoor. Klop het ei los en haal het vlees erdoor. Paneer de chuletas. Verhit olie in een pan en bak de karbonades om en om aan. Hak de peterselie en knoflook fijn. Haal het vlees uit de pan en giet de overtollige olie weg. Fruit kort een theelepel pimentón de la Vera, peterselie en knoflook aan en garneer de karbonaadjes hiermee. Serveer de chuletas direct met deze garnituur. ¡Buen provecho!
Charles Louis VennikLandschapDe muse van Charles Louis
Overzichtstentoonstelling Charles Louis Vennik. Onlangs ontving GKT een bericht uit Zweden van de dochter van Charles Louis Vennik, een kunstenaar, waar binnenkort een overzichtstentoonstelling zal zijn te zien in Zutphen, samengesteld door vrienden van haar ouders.
Tanne schreef: “Wat een prachtige schilderijen heb ik van mijn vader, Charles Louis (Vennik) geerfd. Olieverf, gouaches, aquarellen, gravures, tekeningen, litho’s ( van eigen pers) en vele goede qualiteit reproducties. De bedoeling is een aantal van mijn vader’s werken, voor lage prijzen te verkopen, opdat op deze manier deze werken een mooie plek in de toekomst gaan krijgen. Het kan toch niet zo zijn, dat al deze prachtige schilderijen in vele de lades blijven liggen! Kijk ook even op mijn site, daar heb ik een simpele pagina voor mijn vader gemaakt.” Meer lees je hier over de kunst en kunstenaar Charles Louis.
Over Charles Louis. Van kinds af aan, wilde hij al kunstschilder worden. Zijn stiefvader verzette zich grimmig tegen dit ontluikende talent. In Den Haag ging de jonge Charles Louis in de leer bij een lijstenmaker. Via een kennis kwam hij in Laren terrecht, boerderij van Duurland, aan de Boekweitkorrel, waar hij les kreeg van de Larense kunstschilder, A.J.M. Van Dijk. Daarna verdienden hij de kost o.a. via antiquairs in Nederland en Duitsland voor wie hij oude prenten restaureerde en inkleurde. Na het vele reizen, wonen en schilderen in Duitsland, Verenigde Staten, Denemarken, Spanje, Frankrijk en uiteindelijk weer terug in Nederland, ontwilkkelde hij zijn vakmanschap door de kwaliteit na te streven van de oude meesters, zonder zich te binden aan hun stijl of techniek. Zijn streven naar perfectie resulteerde steeds weer in nieuw werk. Een hersenbloeding maakte in 1988 het werken onmogelijk. Charles Louis stierf op 29 december 1990, boos dat hij niets meer kon!
De opening van de tentoonstelling Charles Louis (Vennik) is op 15 juni 2025, om 14.00, in het Ubuntuhuis in Zutphen en loopt t/m 6 september. Openingstijden: donderdag en zaterdag van 10.00 tot 12.00. Ook kunnen bezoekers op afspraak komen.
foto: Dorp in de Berry, foto van Berry tourisme.
Chili met groene linzen uit de Berry. Chili met groene linzen uit de Berry. Vanaf de A20 zou je het niet zeggen, maar naast deze snelweg ligt een verbazend mooie streek, waar George Sand en Chopin zo graag vertoefden. Onlangs las GKT in een Frans tijdschrift over de Berry, dat de heuvels en vlaktes de componist deden denken aan zijn geliefde Mazurië. Hij schreef dus heel wat van zijn mazurkas voor piano in Sands kasteel Nohant Vic. De Berry is ook bekend vanwege de fijne witte Sancerre wijnen, om te serveren bij de lokale geitenkazen. Maar ook de groene linzen zijn niet te versmaden. Koud in een zomerse salade of op koudere dagen warm in en stoofgerecht.
foto: groene linzen AOP du Berry.
RECEPT:
Nodig 6 personen:
400 g groene linzen uit de Berry
500 g zacht rundvlees , bijvoorbeeld rumpsteak.
3 paprika’s, het liefst in verschillende kleuren
6 sappige tomaten, bijvoorbeeld roma.
6 el crème fraîche
1 grote ui
1 el chili con carne kruiden
1 el komijnzaadjes
verse platte peterselie
2 dl water
evt. wat zout
water om de linzen in te koken
Bereiding:
Doe de groene linzen in een grote pan met water en breng ze aan de kook met wat zout. Laat de linzen ongeveer een half uur koken, tot ze gaar zijn maar nog steeds stevig. Giet de linzen af en zet opzij voor later. Was ondertussen de paprika’s en snijd deze in dunne reepjes, snipper de ui en snijd de tamaten in blokjes. Verhit in een pan wat olie en fruit hierin de ui en voeg daarna de reepjes paprika toe. Voeg de chili con carne kruiden en komijnzaadjes toe en bak deze mee. Roer goed door en zorg dat het niet aanbrandt. Voeg na 5 minuten de tomaten toe en wat water. Laat het geheel even sudderen. Proef of er nog wat pit in moet in de vorm van chilipoeder. Voeg eventueel wat zout toe.
Snijd het rundvlees in dunne reepjes en verhit wat olie in een wok. Bak de reepjes kort aan en voeg het tomaten/paprika mengsel toe. Bak goed door gedurende 3 minuten. Voeg hierna de linzen toe en verwarm deze mee. Schep de gewokte chili direct op borden en schep op ieder bord een lepel crème fraîche. Versier met wat gehakte peterselie.
foto: La vie en rose van Asjha van den Akker.
La vie en rose, het nieuwe boek van Asjha van den Akker. De vrolijke zuiderse cover van het nieuwe boek van dorpsgenote Asjha van den Akker lacht je toe. Zij en haar man wonen in het midden van ons dorp in een huis, dat gezien de kleur van de gevel en luiken niet over het hoofd valt te zien. Hun coup de foudre! Asjha vindt, dat je soms iets gewoon moet doen. Een nieuwe weg inslaan naar iets waar je al lang naar verlangt. Zoals een huis aan of dichter bij de zee. Onder de mediterrane zon. Zo’n nieuwe stek vind je natuurlijk niet direct; het werd uiteindelijk een zoektocht waarover je een boek zou kunnen schrijven, zeg maar. Saillant detail was daarbij dat Asjha van een eerder bezoek ons dorp al kende. Et voilà, het boek is na enkele jaren wonen in het dorp geschreven!
“Een paar jaar geleden lagen mijn man en ik op een Grieks strandje een beetje bij te komen van weer een heerlijke, maar veel te drukke zomer in ons vakantiehuis in de Dordogne. De zon scheen op het verlaten strandje, de krekels gingen tekeer en zo nu en dan werden we getrakteerd op een zilt zeebriesje.Mijn man zei:‘Weet je wat ik wel zou willen?’‘Een Porsche of een ijskoffie’, antwoordde ik zoals altijd.‘Ja, ook. Maar toch vooral een huis aan zee.’“
Deze wens werd de start voor La vie en rose. Waar in de eerste twee bundels van Asjha hun leven in de Dordogne centraal stond, gaat La Vie En Rose over de zoektocht naar dat ene huis aan zee in Zuid-Frankrijk. En dat huis – verrassend genoeg een roze huis – werd uiteindelijk gevonden in de Hérault. Niet direct aan zee, maar wel in de buurt van de Middellandse Zee. Hoe het de twee vergaat lees je in dit nieuwe boek. La vie en rose is o.a. te koop bij je favoriete boekhandel of op bol.com. La vie en rose is voor GKT een feest der herkenning.
P.S. de vrolijke cover is van de hand van Annette Morris, lokaal kunstenaar.
foto: Spanish chorizo tijdens het 25 jaar Kroon op het Werk foodfestival.
RECEPT: tomatensalade met chorizo en serranoham.
Nodig:
1 kg grote tomaten
1 bosje peterselie
1 groene paprika
1 chorizo picante
2 rode uien
2 tenen knoflook gehakt
3 sneden oud brood zonder korst in blokjes
olijfolie
rode wijnazijn
peper en zout
8 plakken serranoham
Bereiding:
Was en snijd de tomaten in grove stukken. Was de groene paprika en snijd deze in dunne reepjes. Hak de knoflook fijn. Snijd de rode uien in ringen. Hak de peterselie grof. Meng alles met wat olijfolie en rode wijnazijn in een kom door elkaar. Leg de serranoham op bakpapier in de oven. Laat op 180 graden knapperig worden. Controleer tussendoor of de ham niet verbrandt. Verhit wat olie in een pan en bak hierin de plakjes chorizo knapperig. Schep de chorizo op wat keuken papier. Giet het overtollige vet af. Bewaar wat bakvet om de blokjes brood kort in aan te bakken. Meng de gebakken chorizo door de salade. Verdeel de tomatensalade over vier borden. Voeg eventueel nog wat zout en peper toe. Garneer met de gedroogde serranoham en de croutons.
Vinissima schreef op haar blog een leuk stuk over Spaanse chorizo.
foto: Eén van de spontane modellen van Monsieur by FM.
Monsieur by FM. Een body positive en premium ondergoedmerk uit Parijs, gemaakt van Franse op biologische wijze geteelde katoen. Ontwerper Fabien Mispelaere gaat voor kwaliteitsondergoed, dat door elke man kan worden gedragen, ongeacht zijn leeftijd of kleur, sixpack of juist buikje, dikke billen of juist niet, groot of klein. La marque, qui décomplexe.* Meer over Monsieur by FM vind je op sociale media, waar vogels van zeer diverse pluimage hun nieuwe ondergoed showen. Kijk ook eens op monsieurbyFM.
foto: Natuur gevangen door Anne Greene.
Anne Geene in de Mesdag Collectie. Als beeldend kunstenaar legt Anne Geene (1983) de verborgen schoonheid van het alledaagse in de natuur vast. In de tentoonstelling Anne Geene. Buitengewoon onderzoekt zij de natuur rondom het Haagse museum De Mesdag Collectie, van de monumentale tuin tot de nabijgelegen Scheveningse kust. Haar werken zijn nog tot en met 27 juli 2025 te zien aan de Laan van Meerdervoort..
Anne Geene is buitengewoon nieuwsgierig naar de wereld van planten, dieren en dingen. Ze verzamelt, rangschikt en fotografeert deze. Ze bestudeert en documenteert haar materiaal op zoek naar patronen en verschijnselen, haalt informatie en afbeeldingen uit relevante literatuur en verwerkt haar bevindingen in fotowerken en kunstinstallaties. Dat wat de camera objectief heeft geregistreerd staat aan de basis van al haar werken. Ze zoekt naar visuele overeenkomsten, patronen en contrasten, en maakt haar composities van. Lees hier meer over de tentoonstelling.
Map de Maar in NamibiëAvond in de woestijn.
Travel tips van bloggers: Map de Maar. Map de Maar is een bloggende streekgenoot uit de Hérault. Het was niet moeilijk haar laatste favoriete reis te raden, want daarvan deed zij kond op verschillende fora. Map ging naar Namibië, maar dan wel een privé tour met Thijs Heslenfeld. Tien tot veertiendagen de meest afgelegen tracks in een super Toyota. Wild kamperen in de tenten op het dak van de auto. Misschien niet de meest culinaire reis (ik heb in tientallen jaren niet zoveel boterhammen met pindakaas gegeten), maar Thijs kent het gebied op zijn duimpje, is een zeer ervaren 4-wheelcardriver en wildernis guide. Beter en avontuurlijker kan je het niet krijgen. Struisvogels, giraffes, olifanten, bavianen, springbokken en orix in hun natuurlijke omgeving. Sporen van leeuwen en hyena’s vlak rond ons kamp. Onmetelijke vergezichten, de totale leegte van de woestijn. Kijk op zijn site en je leest alles, wat je over deze tour moet weten. Thijs heeft ook een prachtige FB- en nog mooiere Insta page. Ook als het reizen je fysiek niet lukt, toch puur genieten. Maar Thijs zijn Afrikaanse “potje” van boerworst met groenten in bier en mangosap was niet te versmaden, evenals de lamsbout van de steengril. Er was voor de liefhebbers gintonic, Southern Comfort of een Afrikaanse sauvignon blanc. Maar Map drinkt geen alcohol, dus bleef die fles gesloten. Voor mij na het eten nog een kop avondthee. Alles natuurlijk van het houtvuurtje. Dit vindt GKT spannend reizen. Dank je wel Map de Maar! Hier lees je haar blog, La Douce op Leeftijd,
foto: Vijgentaart uit de foodybox van Maza.
Taart met mascarpone, hoemmoes en vijgen. Met dank aan Maza, de hoemmoes specialist voor dit recept, dat GKT aantrof in de foodybox van Kroon op het Werk.
Nodig:
voor het deeg:
1 citroen, de rasp 175 g zelfrijzend bakmeel 125 g extra vierge olijfolie 125 g amandelmeel 50 g fijne kristalsuiker 2 el ijskoud water ½ tl zout
voor de vulling:
500 g mascarpone 400 g Maza hoemmoes met de smaak vijg/cranberry 3 el honing 1 tl vanille-extract
ter garnering 5 verse vijgen in kwarten 25 g pistachenoten gehakt
Bereiding:
Meng de olijfolie en het ijswater door elkaar in een maatbeker. Zeef het zelfrijzend bakmeel en het amandelmeel boven een kom en voeg hier de fijne kristalsuiker, de citroenrasp en het zout aan toe. Roer het geheel door elkaar en voeg langzaam het olijfolie-watermengsel toe aan de kom, roer het geheel rustig door met een spatel en kneed het vervolgens met je handen totdat er een deeg ontstaat. Rol het deeg uit, bedek een taartvorm met uitneembare bodem met het deeg en druk het deeg tegen de zijkanten aan met de achterkant van een lepel zodat er een rand ontstaat. Prik met een vork gaatjes in het deeg, bedek de taartvorm met plasticfolie of een theedoek en plaats de bodem 30 minuten in de ijskast.
Verwarm de oven voor op 200℃. Haal de taartbodem uit de koelkast, verwijder het plasticfolie en bedek het taartdeeg met bakpapier, verdeel hier bakbonen over en bak de bodem 15 minuten blind in de voorverwarmde oven. Verwijder vervolgens de bakbonen en het bakpapier en bak de bodem nog 10 minuten in de oven totdat deze aan de randen mooi bruin kleurt. Laat de bodem minimaal 20 minuten afkoelen buiten de koelkast. Maak ondertussen de vulling door de mascarpone, Maza hoemmoes vijg/cranberry, het vanille-extract en de honing te mengen in een kom en goed door elkaar te roeren. Schep het mengsel in de afgekoelde taartbodem en strijk glad met een spatel. Snijd de verse vijgen in partjes of plakjes, hak de pistachenoten fijn en garneer de taart met de vijgen en pistachenoten.
foto: HHB Janny van der Heijden op pad voor De Smaak in zoet Milaan.
Met Janny van der Heijden op patisserietour. Dat deed ze al een keer in het boek La Douce Paris. Deze keer gaat ze in de nieuwste editie van De Smaak van Italië naar Milaan hoofdstad van Italiaanse stijl en patisserie. Speciaal voor het magazine bezocht ze emblematische patisserieën van deze stad, proefde Janny van dolci, om bij weg te dromen, sprak ze met topchefs en onthult ze de Milanese trends op het gebied van gebak. Wie anders dan Janny – culinair expert, hartstochtelijk Italië-liefhebber en zoetekauw pur sang – kon deze missie beter uitvoeren voor het tijdschrift?
In Milaan schoof ze aan bij niemand minder dan chef Diego Crosara van de wereldberoemde Pasticceria Marchesi Ze nam een kijkje in de keuken van Ernst Knam, meesterchocolatier en bekend van het programma Bake off Italia, het zusje van HHB* . Naast een zoektocht naar traditie en trends, verzamelde Janny ook de allerlekkerste adressen voor wie zelf het dolce Milano wil ontdekken. Meer lees je in De Smaak van Italië
foto: Baci di dama.
RECEPTvoorBaci di dama, dameszoenen komen uit de Italiaanse regio Piëmonte. Een zoetigheid voor bij de koffie of een glaasje zoete rode ricioto uit de Veneto. Ze werden voor het eerst gebakken in de negentiende eeuw, naar verluidt speciaal voor de Italiaanse koninklijke familie. Deze lekkere koekjes sloten het Piëmontese menu af van Keizer Culinair. GKT heeft er heel wat gebakken.
Zo maak je deze beroemde zoete koekjes.
Nodig:
70 g amandelen 2½ el fijne kristalsuiker 100 g zachte boter, plus extra om in te vetten 100 g bloem 80 g aardappelmeel 70 g poedersuiker 1 ei 1 ei chocolade-hazelnootpasta (gianduja), voor de vulling
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 160 graden. Vet twee of drie bakplaten in met wat olie of boter. Maal de amandelen en suiker fijn in een keukenmachine. Doe de zachte boter in een kom en meng er langzaam de bloem en aardappelmeel doorheen. Voeg de poedersuiker, amandelsuikermengsel en een ei toe en maak het geheel tot een mooi glad deeg. Maak hiervan 30 tot 50 kleine bolletjes ter grootte van een walnoot. Druk elk bolletje iets plat. Laat 2 uur opstijven, leg de koekjes op de bakplaat en bak daarna in 18 tot 20 minuten af. Laat de koekjes afkoelen en plak er twee aan elkaar met wat chocolade-hazelnootpasta.
foto: 750 mensen, één stad. Cover.
Tot slot: 750 mensen, één stad. Op 16 mei a.s. wordt in de binnentuin van De Nederlandsche Bank de tentoonstelling 750 mensen, één stad geopend door de president van DNB Klaas Knot. Een deel van de 1500 portretten uit dit vuistdikke boek zal hier te zien zijn! De makers zijn Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, die gedurende twee jaar 750 Amsterdammers op de gevoelige plaat vastgelegd hebben, waaronder GKT. En nu is er dan het boek! Op hetzelfde moment is ook de boeklancering en zal Klaas Knot het eerste exemplaar ontvangen. GKT gaat zijn exemplaar ophalen en meteen kijken hoe het gebouw waar hij zelf als werknemer heel wat jaren heeft doorgebracht, na de renovatie is geworden. Verslag volgt.
750 mensen, één stad is verkrijgbaar in de boekwinkel bij DNB of online te bestellen. De tentoonstelling is is te zien tot en met 11 juli 2025. Meer info: de nieuwe schatkamer.
De volgende editie van Gereons Mag heeft als thema al fresco en zomerse genoegens. Rond half juli op GKT te lezen!
Noot: reiseditie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Paul & Sabine Janssen, Frances Mayes, GoodCook, Asjha van den Akker, Tanne Vermeulen-Vennik, DNB, Alphons van Nieuwenhuis, Stefanie Swinkels en Michel Bouquet, De Smaak van Italië, Kroon op het Werk, Spanish Chorizo, Maza hoemmoes, Map de Maar, Vinissima, Monsieur by FM, Museum Mesdag Collectie, Schrijfcursus Hérault en gereonskeukenthuis-archief. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
* longère: langgevel boerderij of huis, daat veel voorkomt in noordwest Frankrijk en Normandië.
*La marque, qui décomplexe: het merk zonder complexen voor iedereen.
Chili met groene linzen uit de Berry. Vanaf de A20 zou je het niet zeggen, maar naast deze snelweg ligt een verbazend mooie streek, waar George Sand en Chopin zo graag vertoefden. Onlangs las GKT in een Frans tijdschrift over de Berry, dat de heuvels en vlaktes de componist deden denken aan zijn geliefde Mazurië. Hij schreef dus heel wat van zijn mazurkas voor piano in Sands kasteel Nohant Vic. De Berry is ook bekend vanwege de fijne witte Sancerre wijnen, om te serveren bij de lokale geitenkazen. Maar ook de groene linzen zijn niet te versmaden. Koud in een zomerse salade of op koudere dagen warm in en stoofgerecht. GKT vond in het magazine Indre en Berry een easy does it recept met groene linzen uit deze streek. Vandaag een chili met groene linzen en crème fraîche van chef Valérie Bertrand van restaurant Le Val Verre in La Châtre.
foto: groene linzen uit de Berry AOP.
Nodig 6 personen:
400 g groene linzen uit de Berry
500 g zacht rundvlees , bijvoorbeeld rumpsteak.
3 paprika’s, het liefst in verschillende kleuren
6 sappige tomaten, bijvoorbeeld roma.
6 el crème fraîche
1 grote ui
1 el chili con carne kruiden
1 el komijnzaadjes
verse platte peterselie
2 dl water
evt. wat zout
water om de linzen in te koken
Bereiding:
Doe de groene linzen in een grote pan met water en breng ze aan de kook met wat zout. Laat de linzen ongeveer een half uur koken, tot ze gaar zijn maar nog steeds stevig. Giet de linzen af en zet opzij voor later. Was ondertussen de paprika’s en snijd deze in dunne reepjes, snipper de ui en snijd de tamaten in blokjes. Verhit in een pan wat olie en fruit hierin de ui en voeg daarna de reepjes paprika toe. Voeg de chili con carne kruiden en komijnzaadjes toe en bak deze mee. Roer goed door en zorg dat het niet aanbrandt. Voeg na 5 minuten de tomaten toe en wat water. Laat het geheel even sudderen. Proef of er nog wat pit in moet in de vorm van chilipoeder. Voeg eventueel wat zout toe.
Snijd het rundvlees in dunne reepjes en verhit wat olie in een wok. Bak de reepjes kort aan en voeg het tomaten/paprika mengsel toe. Bak goed door gedurende 3 minuten. Voeg hierna de linzen toe en verwarm deze mee. Schep de gewokte chili direct op borden en schep op ieder bord een lepel crème fraîche. Versier met wat gehakte peterselie.
Restaurant Le Val Verre, Route de Briantes 34600 La Châtre
Gereons Mag, de greenvibes-editie. De lente zit in de lucht, althans in het hoofd van GKT, want gezien de temperaturen en grisaille hier in de Languedoc kan er wel een tandje bij. De amandelbomen bloeien wel, elk jaar een voorbode van de aanstormende lente. Remedie tegen het grijze weer is de nieuwe editie van Gereons Mag, die ik de greenvibes-editie heb gedoopt. Met een recept van Bas van Montfrans, Oekraiense honing van de Bijen Familie en het moestuinboek van Koken met Karin. GKT struinde langs brocanteurs in Pézenas, verdiepte zich in het zelfvoorzienend tuinieren en geeft tips voor tentoonstellingen. De centerpiece van deze editie is het nieuwe boek van Joke Boon: Eten en leven met kanker, waarin zij haar ervaringen en lekkere recepten deelt. Een mooie steun in de rug. Haar boek verschijnt eind februari. Laat de lente maar komen!
foto: Pasta van Bas van Montfrans.
Romige boerenkool-pasta met geitenkaas. Bas van Montfrans, inmiddels geen onbekende bijdrager, grossiert in originele recepten. Voor deze editie van Gereons Mag een pastarecept met boerenkool en geitenkaas op het breukvlak van winter en lente.
Nodig:
350 g fusilli, rigatoni of een andere pasta naar keuze
200 g boerenkool
200 ml slagroom
150 g zachte geitenkaas
2 teentjes knoflook
1 ui
2 el olijfolie
50 g Parmezaanse kaas
peper en zout naar smaak
Bereiding:
Kook de pasta. Breng een ruime pan met gezouten water aan de kook en kook de pasta al dente volgens de verpakking. Giet af en bewaar een kopje van het kookwater. Bereid de boerenkool. Verhit 1 el olijfolie in een grote pan of wok. Voeg de boerenkool toe en roerbak 3-5 minuten tot het slinkt en zacht wordt. Haal uit de pan en zet apart. Maak de saus. Verhit opnieuw een eetlepel olijfolie in de pan en fruit de ui en knoflook op een laag vuur tot ze zacht en glazig zijn. Voeg de room toe en breng zachtjes aan de kook. Roer de geitenkaas door de saus tot deze volledig gesmolten is. Voeg de boerenkool toe aan de saus en meng goed. Breng op smaak met peper en zout. Voeg de afgegoten pasta toe en roer alles goed door elkaar. Als de saus te dik is, voeg je een beetje van het achtergehouden pastawater toe om het smeuïg te maken. Serveer direct.
foto: De mooie honinglijn van Bijen Familie.
Bijen Familie. Onlangs werd GKT blij verrast met culipost van Monique Meulendijks. Zij importeert namelijk honing uit het al drie jaar door oorlog getroffen Oekraïne. Bijen Familie, de honing, is het verhaal van bijenvolken en imkerfamilies in Oekraïne. Samen vormen deze nijvere dieren en hun imkers een goed team. Voor de toekomst van de landbouw en imkers in dit getergde land is het belangrijk dat hun bijenteelt kan overleven. En dat zij ondanks de oorlog hun bijenvolken in stand kunnen houden. De bij is immers van groot belang voor de voortgang van de natuur en het leven. Daarin speelt dit gedomesticeerde kleine dier een grote rol. Bij aankoop van elke pot honing van Bijen Familie betaalt u één euro extra op de verkoopprijs. Deze komt ten goede aan de imkers in Oekraïne, om zo hun werk te kunnen voortzetten. Een win win situatie: zij kunnen hun werk doen en u heeft er een heerlijke pot honing voor terug in drie verschillende smaken: lente, zomer en boekweit.
foto: Cover Van Moestuin tot maaltijd, de nieuwe Koken met Karin.
foto: Infographic, die laat zien hoe je paprika maakt van paprika
Koken met Karin, van moestuin tot maaltijd. Een nieuw boek van de hand van de antipakjes & zakjeskoningin. In eerste instantie als kinderboek geschreven, maar dat weerhoudt het grote kind in mij niet er zelf mee aan de slag te kunnen. Je hoeft hiervoor geen groene vingers noch een grote moestuin te hebben. Een stadsbalkon volstaat. Karin begon ooit vier hoog in Amsterdam met een ieniemienie smulbalkon. Ze keek tuinvlogs, experimenteerde erop los en op een zeker moment ontsteeg ze het niveau van de klunzige tuinamateur. Tegenwoordig zaait en plant ze haar groente in haar Normandische moestuin. Een boek was geboren. Een vrolijk handzaam boek met ideeën en recepten voor elke moestuinliefhebber dat je nu kunt vinden in je boekhandel of online. Uitgave van Ploegsma.
foto: Blauw en Spaans in een brocante in Pézenas.
foto: Retro eighties schilderij.
foto: Klassieke frou frou brocante.
Brocante in Pézenas. De grote stroom toeristen is er nog niet, dus je kunt aan de Avenue Aristide Briand heerlijk inspiratie opdoen bij de aldaar gevestigde brocanteurs en antiquairs. De geboden waar in Pézenas isw el wat aan de prijs voor het budget van GKT, maar ik kom altijd thuis met nieuwe ideeën. En in de directe omgeving zijn er immers genoeg vide greniers en rommelmakten en -winkels, waar je voor een habbekrats je hart kunt ophalen. Zoals een oude soepterrine, die nog ontbrak in de collectie van GKT, gescoord voor slechts 9 euri in een koopjeshal. Erbij een fijn boekje over de eerste keizer van Frankrijk en je keert als een blij kind huiswaarts. Zo vond GKT in het najaar een portret van een cherubijntje, dat inmiddels Grumpy Trumpy is gedoopt.
foto: Catch of the day bij Seconde Main.foto: Throwback oeufs en meurette voor de lente!
RECEPT: oeufs en meurette. Nu we toch in Franse sferen zijn: “oeufs en meurette” een Bourgondische klassieker van eieren gepocheerd in rode wijn met een rode wijnsaus. De gepocheerd ei met saus combinatie van wijn, spek en uien uit mijn kook- en leesboek Gereons Keuken Thuis. Lang inkoken maakt de saus dikker. We drinken er een pinot noir uit de Bourgogne bij.
Nodig:
1 fles rode Bourgogne wijn
100 g spek in blokjes
6 sjalotjes
100 g boter
250 ml runderbouillon
8 sneden brood
2 tenen knoflook
50 ml wijnazijn
8 verse eieren
zout, peper
gehakte peterselie/bieslook
1 l heet water
Bereiding:
Snijd het spek in heel fijne kleine blokjes. Hak de sjalotjes fijn. Verhit ongeveer 20 g boter en bak de spekblokjes en sjalotjes kort aan tot bruin. Giet er 500 ml rode wijn bij en de bouillon. Bewaar de rest van de wijn voor het pocheren. Kook dit onder telkens roeren voor de helft in zodat een dikke saus ontstaat. Rooster het brood en wrijf in met de knoflooktenen.
Giet in een pan de overige wijn, water en azijn en breng aan de kook. Let op dat het niet kookt maar borrelt. Breek de eieren één voor één in een kopje. Zet het vuur laag en roer het water kokende water zo dat er een kolk ontstaat. Voeg het ei toe en laat het 3 minuten pocheren. Schep eruit met schuimspaan. Doe dit ook met de andere eieren. Houd ze warm in een schaal met warm water. Snijd eventueel de randjes van de eieren bij. Als de saus goed is ingekookt, voeg dan peper en zout toe en de rest van de boter in blokjes om te binden. Niet meer verwarmen.
Leg het geroosterde brood op een schaal, en leg op elke snee een gepocheerd ei. Giet de saus erover en bestrooi met wat bieslook en peterselie.
foto: Cover De zelfvoorzienende tuin.
De zelfvoorzienende tuin. Onlangs zag GKT op M6 een programma over creatief met je resources omgaan. Eén van de onderwerpen was de uitdaging van een stel vlakbij Grenoble, dat ernaar streefde nog maar twee keer per jaar in een grote supermarkt te komen voor hun voedsel. En dat lukte zowaar. Met zelf gemalen meel, groenten uit de tuin, jacht en ruilvlees. Een mooi project. Bij Good Cook verscheen onlangs een boek van Huw Richards en kok Sam Cooper. Over de aanleg en onderhoud van een zelfvoorzienende tuin. Is het moeilijk om zo’n tuin aan te leggen? Kost het je veel tijd? En wat als de oogst tegenvalt. De schrijvers trokken er twee jaar voor uit. Een boek dat hun reis beschrijft. Een bewijs dat met inzet en creativiteit het goed zelfvoorzienend tuinieren is. Een praktisch boek moest er dus komen voor alle tuinadepten met dezelfde wens. Vol met makkelijke tips, lekkere recepten en een plan. Sam, de andere schrijver voegt eraan toe, dat het wel planning vergt. Hoeveel tuiniers blijven niet zitten met kilo’s courgette of bergen boontjes. Een belangrijk onderdeel is dus het bewaren van je oogst, zodat je de hele winter blijft genieten van je inzet. Een boek dus met kweekinzichten en de ervaringen van een chef kok. In te passen in je drukke day tot day sitydwellers-bestaan. Een vrolijk boek om de lente mee te starten. Uitgave van Good Cook.
foto: Cover van het nieuwe boek van Joke Boon.
Eten en leven met kanker. Een nieuw bijzonder en persoonlijk boek van bonendiva en vriendin Joke Boon. Bij haar werd zo’n twee jaar geleden darmkanker geconstateerd. Een rollercoaster, die haar leven volledig veranderde. Allereerst het behandeltraject, maar ook de impact op haar eetlust. Joke voelde zich vaak moe en beroerd, maar wilde toch genieten van haar eten. In Eten en leven met kanker lees je naast algemene informatie en interviews met deskundigen 80 recepten, om je eetlust niet te verliezen. Want behalve, dat je goed beroerd bent van de behandelingen, er een aanslag wordt gepleegd op je optimisme, is ook het verlies van eetlust en misselijkheid geen sinecure bij darmkanker. Joke weet als geen ander positief te blijven en schreef een boek, net als haar columns in Trouw, waarin ze op positieve wijze haar ervaringen deelt en elke keer een troostend recept, waarmee je de dag doorkomt. Een fijne houvast voor zowel degene, bij wie darmkanker wordt geconstateerd, als de omgeving. Want als je samen geniet kom je snel een stuk verder. Binnenkort een review op GKT. Eten en leven met kanker is een uitgave van Becht.
foto: Sag mir wo die Blumen sind. Anselm Kiefer.
Anselm Kiefer in het Van Gogh Museum. Sag mir wo die Blumen sind is één tentoonstelling in twee Amsterdamse musea, Het Van Gogh en het Stedelijk Museum presenteren van 7 maart tot 9 juni 2025 het werk van Anselm Kiefer. Voor het eerst zijn zijn schilderijen te zien in het Van Gogh Museum, terwijl het Stedelijk Museum een retrospectief samenstelt van werken, die tot de collectie behoren. Ook zal er nieuw, nog nooit getoond werk van Kiefer zijn te zien, waaronder het immense titelwerk Sag mir wo die Blumen sind. Het beslaat de hele muur bij de hoofdtrap van het Stedelijk Museum. De titel van het schilderij verwijst naar een belangrijk anti-oorlogslied, dat grote bekendheid kreeg in de Duitse vertolking door Marlene Dietrich.
Een deel van de tentoonstelling reist door: in samenwerking met het Van Gogh Museum zal Kiefer/Van Gogh van 28 juni tot 26 oktober 2025 te zien zijn in de Royal Academy of Arts in Londen.
foto: Cover De traditionele Franse keuken.
RECEPT: les inhocs à la sauce verte. Het mag inmiddels bekend zijn, dat Gereons Keuken Thuis een voorliefde heeft voor de Franse keuken. En dan ook nog eens voor vintage kookboeken, die ik her en der oppik. Zoals dit werk van Brigitte Tilleray, dat ik vond in de kringloopwinkel. Spekkie voor mijn bekkie. Het heet de Traditionele Franse keuken en staat vol landelijke recepten. Opgetekend uit de monden van boerinnen en huisvrouwen. Op Corsica, in de Ardennen, de Sud Ouest en Vogezen. Stevige kost, veel wild. Ach eigenlijk staat er van alles in uit de grote provisiekast, die men Frankrijk noemt. Tilleray beschrijft alle recepten heel beeldend. Je waant je bij wijze van spreken gewoon in dat Bourgondische klooster of op die alpenwei. En dat maakt het koken uit dit soort werken een feest. Zoals het onderstaande recept. Pasta met groene saus, les inhocs. Provencaalse pasta, om zelf thuis te maken. Een van origine boerenrecept. De schrijfster gebruikt eendeneieren, ik kippenei. Serveer les inhocs met sauce verte van grand mère Chaix. We drinken er een rode marselan bij van Domaine Castan.
Nodig:
500 g bloem
2 eieren
2 el olijfolie
3 el lauw water
zout en zwarte peper
gemalen Gruyère
voor de saus van grand mère Chaix:
handvol gehakte peterselie, 2 blaadjes munt fijngehakt, 2 tenen knoflook gehakt, 2 tl grof zeezout, 3 el geuerige olijfolie en 3 el kookwater van de pasta. Ter ganering wat daslookblaadjes als je die kan vinden.
Bereiding:
Zeef de bloem in een grote kom en druk er een kuiltje in. Klop de eieren, de olie en water door elkaar en geit in het kuiltje. Meng alles goed door elkaar tot er een stevig deeg ontstaat. Bestrooi het werkblad met wat bloem en rol de pasta dun uit. Laat de pasta 30 minuten drogen en rol deze op en snijd in dunne linten. Kook de pasta enkele minuten in ruim kokend water. Als de pasta al dente is meng deze dan met de saus van kruiden, olie en wat lepels kookvocht. Direct serveren met gemalen gruyère en een draai zwarte peper.
foto: Tips voor bewuster leven met je resources.
365 tips voor een groenere wereld. GKT schrikt soms weleens van al zijn afval, het vele watergebruik en het niet duurzaam zijn van zijn keukentje. In het Occitaanse dorp zie je vaak voor huizen allerlei “afgedankte” dingen staan, bakken vol troep, die wij in Nederland allang naar het vuilnis hadden verwezen. Zo anders is dat hier, de lokale biologische bloemenkweker kan oude potjes altijd gebruiken. De kattendame van het dorp weet wel raad met oud beddengoed. Vide greniers en brocantes zijn in elk dorp doodgewoon en altijd vindt iemand daar wel iets van zijn of haar gading. Zo wordt er ongemerkt heel wat gerecycled en duurzaam hergebruikt door de bewoners. Een ander onderwerp in deze streek is water. Er heerst al sinds de winter droogte en veel regen valt er ook nu (nog) niet. De plaatselijke rivier staat droog en iedereen wordt gemaand spaarzaam om te gaan met water. Een Franse vriendin met een chambre d’hôtes vraagt haar gasten om het eerst koude water tijden het open van de douchekraan op te vangen in een emmer. Daarmee kunnen dan weer de planten worden water gegeven. 365 tips voor een groenere wereld is een uitgave van GoodCook.
foto: My secret garden in de duinen.
Daslook uit de duinen. Het groeit op een chique landgoed in de duinen. Ik weet daar een plekje, waar door de vochtige bodem en kalkrijke grond in het voorjaar veel daslook staat. Lekker goedje om te gebruiken in dips en salades. Maar met een waarschuwing. Daslook, althans het blad ervan lijkt op lelietjes van dalen. En laten die laatste nu zo giftig als wat zijn. En lelietjes van dalen ruiken niet naar knoflook. Niet voor consumptie geschikt dus. Aan de slag dus, de paden op om wild te plukken: het is tenslotte daslookseizoen. En dan vrolijke recepten maken met vers geplukt groen of verse groente. Hoe greenvibes wil je het hebben?
foto: Kunst uit de Haagse natuur.
De Mesdag collectie, nieuwe tentoonstelling. Als beeldend kunstenaar legt Anne Geene (1983) de verborgen schoonheid van het alledaagse in de natuur vast. In de tentoonstelling ‘Anne Geene. Buitengewoon’ onderzoekt zij de natuur rondom het Haagse museum De Mesdag Collectie, van de monumentale tuin tot de Scheveningse kust. Te zien van 21 maart tot en met 27 juli 2025 in de Mesdag Collectie.
video: Sag mir wo die Blumen sind, Marlene Dietrich.
De volgende editie van Gereons Mag staat in het teken van reizen en verschijnt rond 20 mei.
foto: stroomversnelling in de Orb.
Noot: de greenvibes-editie van Gereons Mag werd mede mogelijk gemaakt door Bas van Montfrans, Bijen Familie, Koken met Karin, Ploegsma, Huw Richards, Sam Cooper, GoodCook, Van Gogh Museum Amsterdam, Seconde Main in Colombiers, Becht, Joke Boon, Mesdag Collectie. gereonskeukenthuis-archief en Gereons E&W. Alle producten, boeken en andere zaken werden mij als samples gestuurd door de uitgeverijen, pr bureaus en producenten De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Brabant kookboek! In Gereons Keuken Thuis ligt een rood “buukske” Het ontbrak nog in mijn kookboekenhoek. Een kookboek, dat recepten verzamelt uit de “gezelligste” provincie van ons land. (vinden dat niet alle provincies dat?) Brabant. Andréa Janssen dook in de niet altijd zo gezellige geschiedenis van culinair Brabant, waar zeker na de deling van 1648 en de industrialisering in de 19e eeuw het niet altijd feest was op tafel. Dat gold zeker voor het gebied, dat wij tegenwoordig Noord Brabant noemen. Een gebied, dat veel water had in het westen en noorden en onvruchtbare zandgronden met heide in het oosten en tegen de Belgische grens. Een gebied waar de centrale regering in Den Haag maar weinig aandacht aan besteedde, volgens Janssen. Het leven was hard. De boerenbevolking bestond voor een groot gedeelte uit keuterboeren met grote gezinnen, die leefden van hun gemengde bedrijf. Kijk eens naar de verweerde koppen van de Aardappeleters, die Van Gogh zo treffend neerzette. Tot en met de twintigste eeuw leefde de Brabander vooral in dorpen. De steden waren niet doorgegroeid sinds de Spaanse tijd en werden bevolkt door middenstand en een kleine (adellijke) toplaag. Vanaf de 19e eeuw veranderde de samenleving. Door de wol- en vleesverwerkingsindustrie onstonden industrieplaatsen zoals Tilburg en Oss. West Brabant werd een grote suikerproducent. Tot slot vestigde de Bommelse familie Philips zich in Eindhoven, wat weer een hele andere instroom aan bewoners vanuit heel Nederland veroorzaakte. Met plezier gaat de schrijfster op zoek naar al dan niet verloren gerechten. Wat aten en eten de Brabanders?
foto: de Sint Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch
Worstenbroodjes, Bossche bollen en zult. Deze gerechten schieten meteen te binnen bij GKT als het over Brabant gaat. Met Bossche bollen ben ik zelf opgegroeid, net zoals worstenbroodjes. En zult? Een product, waar je overigens geen recept van aantreft in het boek, is een all time guilty pleasure van GKT. Kookboek van Brabant begint met soep. Een niet geheel onlogische keuze, want dit is een goede maagvuller in grote gezinnen. Dat betekent palingsoep in het waterrijke westen en noorden van Brabant. Visserij was er volop, zowel in de rivieren als zeearemen. Vis was een goedkoop en niet onbelangrijk voedingsmiddel in de katholieke provincie. Nog steeds wordt er bij Bergen op Zoom gevist naar ansjovis. In het boekje staan ook veel aardappel- en bonen gerechten, destijds een belangrijke bron van eiwit en koolhydraten. Denk aan blote billetjes in het gras, een stamppot van snij- en witte bonen. Zeker in de winter als groente uit de Weckpot. Ook kwam er pap op tafel, zoals de bekende Begijnenrijst uit Breda.
foto: Carnavalsmaandag in Oeteldonk, een dorp in het moeras.
Carnaval, het feest van het jaar. Dan ligt drie dagen lang in de steden en dorpen het openbare leven stil. Het feest voor de katholieke vastenperiode. GKTheeft hier fijne herinneringen aan. Bijvoorbeeld de bekende nonnevotten van bakker Sonnemans in Sint Oedenrode. Echt een baksel voor de carnavalstijd. Over bakken gesproken: Andrea Janssen vermeld een recept voor Bossche Koek, een traditionele koek, die al werd gebakken in de tijd van schilder Jeroen Bosch. Bijna was deze lekkernij verloren gegaan in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Maar gelukkig weer nieuw leven ingeblazen. De Bossche bol wordt genoemd, een van oorsprong Haagse soes, die aan zijn honderdjarige zegetocht begon door onder andere bakkerij De Groot aan de Stationsweg in Den Bosch. Wie is er niet groot mee geworden. En wat ook Brabants is: de eierkoek! Landelijke furore kreeg deze naar mijn beleving wat droge koek door Sonja Bakker, de dieetdiva.
foto: Een Vlaamse schuur in de Meierij.
Andere hoogtijdagen worden gevierd met o.a. worstenbroodjes (na de nachtmis met Kerst), balkenbrij met bruine suiker bij een boterham of een uitgebreide Brabantse koffietafel. De laatste zie je nog regelmatig na communies of begrafenissen. Kookboek van Brabant is een leuk geschreven boekje, zeker voor Brabantse uitwijkelingen zoals GKT. Met voor mij ook nieuwe recepten. Ik mis de recepten voor zure zult en Bossche beuling, waarvan ik vrees, dat ze niet meer zo tot de hedendaagse smaak behoren. Het “buukske” krijgt een (ere) plek in mijn kookboekenhoek tussen het Bossche koekkookboek, Puntneuzen en Kersenpitten en het Bossche bollenboek.
Kookboek van Brabant. Andréa Janssen (ISBN 9789492821270) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 17,95.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Over Andréa Janssen: Wat leuk dat je even op mijn site langskomt. Ik ben Andréa en ik woon in het Zuiden van Nederland, in de buurt van Oss. Mijn passie is koken en eten. En dat begon al toen ik heel klein was. Want ik hou van lekker eten en voor de meeste wereldkeukens kun je me ’s nachts wakker maken (en dat zegt heel wat). En de recepten op mijn blog zijn precies gemaakt zoals ik graag eten klaarmaak: snel, lekker én makkelijk te maken zijn! En het liefst met een leuke twist. Met de recepten die je op deze site terugvind, maak je gerechten waar iedereen blij van wordt. Elke dag en elk moment. Of het nu een lekkere verse maaltijd met je gezin is, een dinertje met familie of een feestje met lekkere hapjes. En waarom niet allemaal tegelijkertijd? (Janssen op haar site)
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
