Spuntino, Russell Norman

 foto: Spuntino

Iedereen die voor de eerste keer in Manhattan aankomt overkomt datzelfde gevoel. Van vreemd en herkenning, alsof je een film binnenstapt. Ik ken dat gevoel, Russell Norman ook. Toen hij in 1999 New York voor het eerst bezocht werd hij gegrepen door de dynamiek van de stad, het verticale en de filmische elementen. Andere bezoeken volgden en zijn view werd horizontaler, weg van de high rise buildings naar het niveau van de straat. Daar is zoveel te ontdekken. Op elke hoek wacht je een volgende verrassing. Voor Russell met name onder 14th Street, waar het rechte grid patroon van Manhattan plaatsmaakt voor wat bochtiger straten. The Village, Lower East Side en Meatpacking District.

Spuntino werd geboren!  Eerst in het hoofd van de schrijver en vanaf 2011 als restaurant in Soho, niet SOHO. Russell Norman wilde met Spuntino een stuk authentieke  NY beleving neerzetten in de frivole uitgaanswijk van Westminster. En dat is gelukt. Spuntino, hapje of bite in het Italiaans, is een New York style restaurant in het hart van de uitgaanswijk van Londen. In Gereons Keuken Thuis ligt nu Normans tweede Boek, SPUNTINO, een avontuurlijke culinaire tocht door de straten van Manhattan en Williamsburg.

Het boek start met brunch, een Engelse term uit 1859. Een mengeling van breakfast en lunch. Je hebt in ieder geval een excuus om een Bloody Mary tegen de kater van de nacht ervoor weg te tikken. En omdat de Big Apple nooit slaapt is brunchen elk moment van de dag mogelijk. Met in de hoofdrol eiergerechten, gezoet spek (niets voor de health freaks), eiertoast met truffel of de stevige Mac & Cheese, ontstaan in 1802 in het Witte Huis. ( president Thomas Jefferson wist wel van wanten)

Het volgende hoofdstuk, Spuntini , gaat over hapjes, barsnacks, ideaal om op te knabbelen of een maaltijd to go mee samen te stellen. Toast met bakkeljauw, gefrituurde olijven of crostini met cavolo nero, een boerenkoolvariant, die nu ook in Nederland furore maakt.

We gaan verder met de pizzette.  Er zijn ongeveer 2000 pizzatenten in New York. Er zijn zelfs New Yorkers, die menen dat de pizza in Litte Italy is uitgevonden door de familie Lombardi. (laat ze dat in Napoli maar niet lezen) In ieder geval is NY een pizzastad in vele gedaanten.  Russell Norman geeft in dit hoofdstuk naast de basis een keur aan recepten voor pizette. Met bloemkool en scamorza, met aardappel/ansjovis/brandnetel, met wilde paddenstoelen of met knoflook en geitenkwark. Eat your heart out, bedrijf van pizzakoeriers, dat de naam van deze stad voert. Dit is het echte werk.

Wat zou Amerika zijn zonder salades. alle varianten zijn mogelijk en komen ruimschoots aan bod in Spuntino. Gehakte salade, salade van eendenham, pecorino en munt, slaw of een salade van courgette, paardenbloem en lavas. Norman geeft ook de nodige dressings erbij. Echt heel New Yorks, waar de keuze eindeloos is, in ingrediënten, toppings en dressings.

De sliders, een soort mini hamburger, die voor het eerst in de jaren twintig furore maakte, toen een fastfoodrestaurant een simpele vierkante versie van de hamburger presenteerde. Al dan niet op een briochebroodje. Wat te denken van een slider met lamsgehaktballen? Of één met gepekeld rundvlees, dat je in elke deli van Manhattan vindt? Of een slider met gestoofde runderwang, knolselderij en chipotlpeper?

De Big Apple ligt aan zee en tot voor kort kwam een keur van vis binnen op Fulton Street, waar de Fish Market van New York zat. In Spuntino vind je een recept voor Soho chowder, soft-shell crab met tabasco mayo, zeebrasem met koolrabi en pijnboompitten. Of gewoon een Franse tong met kappertjes en bruine boter. In New York komen alle smaken van de wereld samen.

In de negentiende eeuw waren er op Manhattan ongeveer 250 slachterijen en vleesverwerkingsfabrieken, vooral tussen 14th Street en Gansevoort St. In de zeventiger jaren verdween deze handel van Manhattan. Tegenwoordig is het Meatpacking District een vrolijke woonwijk met designboetieks en restaurants. Het hoofdstuk Vleesgerechten in Spuntino gaat over gebakken kippenvleugels, kip met cornflakes, strozzapreti (priesterwurgers) en pittige worst, runderwang en ossenstaart met cavolo nero. Likkebaardend lekker allemaal.

Na al dit heerlijke eten geeft de schrijver toe dat ze bij SPUNTINO niet van plan waren een uitgebreide dessertkaart te maken. Het eten uit Spuntino is vooral hartig. Toch leverden enkele researchreisjes toch wat zoetigheden op voor het hoofdstuk desserts. Bijvoorbeeld Bourbonbrownies, een Dutch Baby of een, Amerikaanser kan haast niet, peanut butter & jelly sandwich. Het zijn allemaal “mannelijke” stevige toetjes.

Het boek sluit af met drankjes. Hoe kan het ook anders. Want het borreluur, soms compleet met sing a longs bij de piano in de Village, is een instituut in New York. Doe Gereons Keuken Thuis maar een perfecte Manhattan. Lekkere afsluiter na een dag rondstruinen over Manhattan, waar de schrijver verschillende wandelingen voor geeft.

Spuntino is een heerlijk down to earth boek, mannelijk met stevige gerechten in een modern jasje. Russell Norman neemt je mee op pad door de stad, die nooit slaapt. Langs heerlijke originele gerechten. Een heerlijk culinair avontuur door de straten van New York. What’s more to say?

Spuntino, een culinair avontuur door de straten van New York, door Russell Norman (ISBN 9789045211619) is een uitgave van Karakter Uitgevers en kost € 29,95

Kitchen Table Food.

 foto: cover Kitchen Table Food

A tale of two cities, laat ik het zo noemen. Beide steden zijn een federale hoofdstad. Beiden liggen aan een rivier. Allebei hebben een eigen (eet) cultuur. Ze liggen 4000 mijl van elkaar vandaan en er is zes uur verschil in tijd. Ik heb het over Berlijn en Washington DC. Twee aparte entiteiten op verschillende continenten. Met een aparte status in het land waar ze de hoofdstad van zijn. Berlijn is een apart Bundesland, Washington geen staat maar een district.

In deze steden wonen Tal Maes (Washington) en Petra den Hamer (Berlijn) Samen schrijven zij het blog kitchentablefood.com Een blog vol verhalen, recepten, maaltijden en genieten aan hun keukentafels. Ondanks de afstand. De dames bedachten Kitchen Table Food, het boek met 140 recepten, dat op deze grauwe dag klaarligt op de keukentafel in Gereons SeaSpot. Een boek vol verhalen en recepten over de eetcultuur van beide steden. Dat is lekker wakker worden met een flinke mok zwarte koffie. Sinds Tal Maes en Petra de Hamer verhuisden naar Berlijn en Washington, zijn ze steeds op zoek geweest naar lekkere lokale gerechten. Amerikaans en Duits.

Het begint met ontbijt. In Washington DC een zeer matineus en snel gebeuren, behalve in het weekend. In Berlijn de hele dag door mogelijk. Huevos rancheros, Eier im Glas, Hoppelpoppel of American pancakes. Allemaal vlotte recepten om de dag mee te starten.

Het kookboek vervolgt met salades en sandwiches. Tal Maes vertelt over het feit dat Amerikanen ons bammetje kaas maar iets karigs vinden. Op een sandwich gaat de Amerikaan los, er kan van alles op. Het populairste broodje in Berlijn is de hamburger in allerlei gedaanten en op allerlei plekken verkrijgbaar. Bijvoorbeeld Mustafa’s Gemüsekebab, een BLT met avocado- en knoflookmayonaise, de whole grain hype of dikke belegde sandwiches.

Beide eetculturen hebben gemeen, dat ze niet aan “settle for less” of “eine halbe Maßnahme” doen. Porties in de VS en Duitsland zijn groot, zeer groot. Dat was wennen voor beide dames. In Kitchen Table Food besteden ze aandacht aan kleine gerechten voor elk moment van de dag. Snelle mini-melanzane, artisjokken uit de oven, Thaise groene papajasalade en pink deviled eggs.

We gaan verder met bowls, met easy comfortfood. De bowl of Eintopf, Veel groenten. Een Oost Europese soljanka, knolselderijsoep, penne alla vodka met bacon & spinazie. (een favoriet van Gereons Keuken Thuis) en Käsespätzle. En als klap op de vuurpijl grits uit het Zuiden met garnalen.

Het einde van de dag nadert, dat betekent borrelen of buitenshuis of aan de keukentafel. Kitchen Table Food geeft recepten voor drankjes, hush puppies (geen schoenen) of oesters voor de Oscars. En pretzels kennen ze natuurlijk in beide steden.

We gaan feesten, Thanksgiving en Advent. Twee traditionele feesten met bijbehorende lekkernijen. Pecan pie of Kerststol?

In beide steden barst het van de bakkers en zoete lekkernijen. De dames wijden een hoofdstuk aan zoet. Kalter Hund, mulled apple cider, cowboy chocolade of Streuselkuchen. Een lekker moment voor bij de middagkoffie. Kitchen Table Food sluit af met basics.

Kitchen Table Food is een kookboek, dat mij erg aanspreekt door alle verhalen over deze twee ogenschijnlijk zeer verschillende keukens. Ik ben altijd fan van Duitse en Amerikaanse keuken geweest. Maak mij maar wakker voor schnitzels of jambalaya. De schrijfsters hebben vanaf hun keukentafels een mooie bloemlezing van deze twee keukens gemaakt. En zij verhalen erover. Het is niet een lijstje recepten. Maar een echt kook- en leesboek. met mooie sfeerfoto’s Gereons Keuken Thuis zou wel eens een keer willen aanschuiven bij de dames in deze twee steden. En nu…. is het tijd for breakfast oder Frühstück.

 foto: tale of two cities.

Kitchen Table Food van Tal Maes en Petra de Hamer (ISBN 9789059566446) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

 

Lifestyle Lab wintereditie.

Een mooie donderdagmiddag in oktober. Op het Westergasfabriekterrein, waar Gereons Keuken en Route een bezoek bracht aan de wintereditie van Lifestyle Lab, een terugkerend evenement georganiseerd door Miss Publicity en WePR. Deze keer waren zij met hun brands neergestreken in Amsterdam Flavours, Pazzanistraat 7, een plek waar food en furniture samenkomen. Een mooie locatie om kennis te maken en te genieten van allerlei producten op food– en lifestylegebied.

Bij binnenkomst werd ik getrakteerd op een Kwekkeboom bitterbal, zomaar uit de oven. Lekker krokant. Via heerlijk stuk citroentaart van Dudok Patisserie belandde ik op de bovenverdieping waar een mooie rode en muzikale hond, een ontwerp van synthesizer virtuoos Jean Michel Jarre mij  welkom heette.

 Een fris en hip glas homemade limonade ingeschonken en kort even snuffelen in de design ideeën hoek van Woonexpress. Wat mij aansprak is dat zij hun stijlgroepen duidelijk presenteerden. En de crea bea’s onder de bezoekers konden zelf een plantenhanger in elkaar knutselen.

Een mooi staaltje van nieuwe en urban styling.

De Lifestyle Lab reis ging verder, via de rauwe chocolade van Lovechock, gemaakt op een mooie manier. Door fermentatie in plaats van het branden van de cacaoboon. Choco vol liefde. Ik proefde hun zoute en crispy variant.

Ik beleefde een kort shampooadvies voor winterse haarconditie van Guhl. Ik kreeg een lekkere fles roze shampoo tegen droog haar aangeboden. Helaas kon ik deze niet sur place consumeren. Een een kort stop over bij de prachtige collectie wijnglazen van Royal Leerdam. Ontworpen door vinologe Barbara Verbeek eigenaresse van een wijnbar in Zandvoort. Shockproef en voor elke wijnsmaak een apart glas. Het nieuwtje is dat voor bubbels de coupe terug is.

 

 

 

Afsluitend belandde Gereons Keuken en Route bij de presentatie van de nieuwe chardonnay varietal van het wijnhuis Barefoot. Niet te veel hout en rond in de mond. Een wijn die ik met een aantal foodykornuiten ga proeven op de vega wijn- en wandelmiddag in november. (verslag volgt)

Het was dus weer een middag vol zintuiglijke en smakelijke waarnemingen op het Lifestyle Lab. Gelaafd met ideeën en een goodiebag in de hand sprong Gereons Keuken en Route op zijn fiets naar Amsterdam West. In mijn keukentje kon het “unbagging”  beginnen.

P.S. meer informatie over de genoemde producten in deze blog vind je op de volgende websites:

barefoot.com

guhl.nl

Jarre.com

kwekkeboom.nl

lovechock.com

royalleerdam.nl

woonexpress.nl

Een kleine waarschuwing, deze blogpost zou gesponsorde content kunnen bevatten.

 

NOPI

 foto: NOPI

In februari 2011 opende de brasserie NOPI in het Londense Soho, vlakbij de Westend theaters. Een langgekoesterde wens van Yotam Ottolenghi. Een geheel andere stijl van zaak dan de vermaarde Ottolenghi deli in Islington. In NOPI kun je formeel dineren alvorens naar een theater te gaan, maar aanschuiven voor lunch of aan de kachel kan ook. Het eten is ook anders, door de invloed van Ramael Scully, die in 2005 toetrad in het team van Ottolenghi.

Inmiddels ligt al weer het vijfde boek van de hand van Yotam Ottolenghi in mijn keuken, NOPI, geschreven samen met Scully zoals Ramael in de keuken wordt genoemd. Een geheel andere stijl van koken dan wij gewend zijn van Yotam. In Ottolenghi, het kookboek ging hij samen met Sami Tamimi de keuken in om de smaken van Oost en West Jeruzalem te combineren tot een fusion keuken. Instant succes, net als de bijbehorende deli. En de rest is geschiedenis. Deze moderne Midden Oosterse keuken veroverde Londen en de rest van de wereld.

Nu is er weer een kookboek als gevolg van een samensmelting van culturen en smaken. Ramael Scully, Australiër bracht smaken uit Zuidoost Azië mee. In het begin iets te heftig, vond Ottolenghi maar gaandeweg veroverden deze smaken een plaats in de gerechten van NOPI. En met succes, want wat je in het kookboek leest en ziet spoort aan tot meer. In het kookboek proef je de synthese van  twee denkpatronen, twee totaal andere wereldvisies. de visie van Sami en Yotam was altijd geweest om dingen zonder veel moeite op tafel te toveren. Scully als dare devil voegde daar dynamiek aan toe of royale hoeveelheden boter. In de jaren die volgenden onderhandelden de twee heel wat af en nu ligt daar het resultaat: NOPI. In tegenstelling tot de eerdere kookboeken een wat ingewikkelder boek, niet vanuit de thuiskookgedachte. NOPI is een kookboek voor de foody of hobbykok, die het restaurant eten van de heren wil proeven en maken. Met een beetje goede wil en fantasie zijn de recepten te behappen.

Het boek start met voorgerechten, gebakken mini artisjokken en aioli met roze peperkorrels, geblakerde bosuidip met boerenkool of paarse broccoleti me Griekse skordalia. En dan vergeet ik nog de polentafrites met truffel te noemen, een verrassing.

NOPI gaat verder met salades, een kenmerk van Ottolenghi. De bekende watermeloensalade, die vaak in Gereons Keuken Thuis op tafel staat. Maar nu met ingelegde citroen. Of wat te denken van tomaten met wasabi mascarpone en pijnboompitten.

Dan volgen de bijgerechten. Smeltendzachte koolraapgratin. Rijst met kardemon en kruidnagel. En paprikafrites uit de oven. De smaken knallen van de mooie foto’s af.

Vis neemt een hoofdstuk in beslag. Met een salade van kreeft, venkel en gegrilde druiven. Gestoomde schelvis met een gewaagde sesam bagna cauda. En ohlala, tarbot met oestermayonaise. Wat een combinaties. Ik moet nog heel wat oefenen.

Vlees is ook een uitdaging in NOPI. Gerookte lamskoteletjes of een hertenfilet met dadel labneh, bramen en pindacrumble. Ik verzin het niet. wat een smaakexplosies. En de prachtige geroosterde varkensbuik met geprakte flespompoen. Alle gerechten voorzien van duidelijke uitleg en de ontstaansgeschiedenis.

NOPI besteedt een hoofdstuk aan groenten. Pittige kikkererwtenburgers met kokos en kerrieblad. Hier zie je echt de fusie van smaken. Risotto van parelgort met waterkers. Groent kan mooi zijn en de heren laten dat zien.

Alvorens naar de desserts te gaan besteedt het boek aandacht aan de brunch, want dat kan ook bij NOPI.  Gegrilde grapefruit met steranijssuiker of courgettebeignets met manouri. Spannend om eens op een lazy Sunday te nuttigen.

Dan  komt er een kleine parade van desserts langs. Tapioca met kokosjam en gekaramelliseerde rumbananen. Financiers met pecan-koffiecrème. Aardbeienmengelmoes, waar je de Eton Mess in herkent.

Het boek geeft afsluitend nog wat cocktail recepten, ook belangrijk en basisideeën voor condimenten. De laatsten zijn natuurlijk belangrijk in het combineren van de wereldvisies van Scully en Ottolenghi en geven die daring touch aan de gerechten.

In dit korte bestek is het moeilijk alle details, alle zintuiglijke prikkelingen te beschrijven, die NOPI biedt. Het boek is prachtig vormgegeven en ik heb gesmuld van de foto’s. Het is voor mij meer een inspiratie- dan een kookboek. Zo’n boek dat je erbij pakt, als je een kook- of blogdip hebt.  Ik denk dat NOPI een klassieker gaat worden. En daarnaast veel kookplezier gaat geven aan de foody en hobbykok.

Ervaar het zelf, want dat is dit boek vooral. NOPI is een experience.

NOPI, van Yotam Ottolenghi en Ramael Scully (ISBN 9789059566149) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 34,95

NOPI is gevestigd op 21-22 Warwick Street W1B  5NE  London.

http://www.ottolenghi.co.uk/locations

Dag van de pompoensoep.

 foto: pompoensoep

Als ik iets over soep, velouté, potage of bouillon wil weten, ga ik altijd te rade bij mijn tante Doubs. Zij kan toveren met haar soepen en is voor mij als blogger een goede raadgeefster op dit gebied.

Zo ook voor deze eerste dag van oktober, dag van de #pompoensoep. Je raadt het al, op deze dag draait alles om pompoenen. Nou ja in de soep dan. Een korte coup de fil met mijn tante in de rokerige heuvels van de Morvan was snel gepleegd. En het wachten begon. Tante Doubs stuurt haar recepten namelijk niet per mail nog gewoon per post. Maar ruim op tijd lag haar brief met het recept voor een rokerige smoky pompoensoep op de deurmat. Aan de slag dus, voor de dag van de #pompoensoep. Pompoen halen in de tuinen van West. naar mijn favoriete groenteman op de Ten Katemarkt voor de garnituur. Een verse rookworst gehaald bij de slager. Klaar voor de start. Een smoky pompoensoep, met rookworst en pimentón de la Vera. (het gerookte paprikapoeder uit Spanje)

 foto: in de tuinen van West

Dat wordt het op deze 1 oktober, dag van de pompoensoep. En het  belooft een mooie dag te worden! Te meer, omdat ik niet alleen een pompoensoep bereid, maar ook mijn medebloggers en kornuiten, Antoinette, Marianne, Marleen, Sophie en Wendy. Dus ketels op het vuur en pompoensoep maken. We drinken er een lekker glas bokbier bij. Laat nu de herfst maar komen.

Meer pompoensoepen vind je vandaag bij:

Sophie van Eten maken, http://etenmaken.blogspot.nl/2015/09/dagvandepompoensoep.html

Marleen van Eten uit de Volkstuin, http://etenuitdevolkstuin.nl/2015/10/01/pompoensoep-met-kokosmelk/

Wendy van Foodiemoods, http://foodiemoods.nl/geroosterde-pompoensoep-met-dukkah/

Marianne van Home cooking dept, http://www.homecookingdept.com/herfstige-wortel-pompoensoep-met-geitenkaascreme-voor-luie-hobbykoks/

Antoinette van Italiaans koken met…, www.italiaanskokenmetantoinette.nl/2015/10/luie-pompoensoep-met-sumak-en-crackers.html

En natuurlijk op de speciale Facebookpagina: “Dag van de Pompoensoep” https://www.facebook.com/dagvandepompoensoep?fref=ts

 foto: easy ingrediënten

Nodig:

1 flessenhals pompoen

1 kleine oranje pompoen

2 zoete aardappelen

1 puntpaprika

worteltjes

citroensap

1 rode ui

1 el pimentón de la Vera

3 el ketchup

1,5 l runderbouillon (vers of van blokje)

1 rookworst

zout en peper

gehakte peterselie

Bereiding:

Was (indien nodig) en schil alle groente. Snijd de pompoenen, paprika, wortel, zoete aardappel in kleine stukken. Snijd de rode ui fijn. Verhit een eetlepel olie en fruit de ui kort aan. Voeg de groente toe en bak deze kort mee. Voeg de pimentón de la Vera toe en bak kort mee. Giet de warme runderbouillon erbij en de 3 eetlepels ketchup en breng het geheel aan de kook. Laat 40 minuten zacht sudderen. Wel in de tussentijd de rookworst in heet, maar niet kokend water. Als de groente zacht is gekookt pureer de soep dan met de staafmixer. Snijd de worst in plakjes en voeg deze toe. Maak het geheel op smaak met peper. zout en wat citroensap. Roer de gehakte peterselie er door.

Mamoesjka, Olia Hercules.

 foto: Mamoesjka

Ik herinner me nog de lange betonnen denderbaan, die leidde van het vliegveld Boryspil naar Kiev. Een filmdecor voor een Bondfilm uit de sixties. De agenten met grote petten. Cliché allemaal. Beantwoordend aan het beeld, dat ik destijds had van een ex Sovjet republiek. Hetzelfde gold voor het eten dat werd geserveerd tijdens mijn bezoek aan Kiev. Grauw en doorgekookt, om direct weg te spoelen met de vele glazen wodka, die bij elke toast van de gastheer weer werden volgeschonken. Maar dat is lang geleden. Dat was Kiev toen.

In Gereons Keuken Thuis ligt nu het boek Mamoesjka, dat een heel andere kijk geeft op dit land en keuken. Niets grauws aan. Blozende mamoesjka’s, die hun kroost het lekkerste voorzetten uit Oekraïne, Moldavië, Rusland en de Kaukasus. Olia Hercules, de schrijfster, werd geboren in het zuiden van Oekraïne. In een streek bij de Krim, met zachte winters en mooie lange en warme zomers. Niets grauws aan. Zij heeft er goede herinneringen aan. Net als aan de keukens van haar grootmoeder Lusia en tante Zhenia. Deze mamoesjka’s verwenden iedereen met de heerlijkste seizoensgerechten.

Pas jaren later, toen de conflicten in dit land losbarsten, besefte Olia, dat het tijd was alle recepten vast te leggen. Aanvankelijk als een soort reisgids naar een onbekend culinair gebied. Maar toen het eenmaal af was, lag er een veel breder kookboek. Een vrij kookboek, want geen van de recepten is bindend, volgens Olia. Het gaat erom plezier te beleven aan het koken. De sfeer te proeven. Alle culturele achtergronden van Olia, van Joods tot Armeens, van Moldavisch tot Oekraïens zijn verwerkt in de recepten. Daar is de schrijfster in geslaagd. Met likkebaardend lekkere fotografie.

Het boek start, hoe kan het ook anders, met soepen en bouillons. Krachtige smaken, zoals de zuringbouillon of een deftige soep voor de tsaren, met verse rivierkreeftjes. Of een spannende Armeense yoghurtsoep.

Brood en deeg is het tweede hoofdstuk, met een pampoesjka, een Oekraïens knoflookbrood, dat doet denken aan een gezellige dikke vrouw. Althans in de volksmond. Of…,wat te denken van flapjes met tartaar van lamsvlees, een gerecht van de Krim Tataren?

Olia gaat verder met salades en groente zoals een Georgische bonensalade of gevulde koolbladeren. Oost-Europeser bestaat bijna niet zou je zeggen.

Olia besteedt aandacht aan noedelgerechten, zoals in een gerecht van krabbetjes met knoedels. Hierin komt de Bessarabische achtergrond van de schrijfster naar voren. Of wat te denken van noedels met gans of syr, de kaas die in vele huishoudens wordt gemaakt. Oekraïners eten syr overal bij, dus ook bij noedels. Hercules sluit dit hoofdstuk af met Moldavische polenta.

Vlees en vis staan ook op het menu. Kip van de barbecue met het in de Oekraïne veel gebruikte kefir, een yoghurtdrank. Ze wijdt de lezer in in het wel en wee van de “Oekraïense drug” salo, gepekelde varkensbuik. Die ga ik zeker snel eens maken. dat lijkt mij heerlijk bij zuurkool. Of haar recept voor rivierkreeften.

Een boek als Mamoesjka is natuurlijk niet compleet zonder een hoofdstuk over gefermenteerde en ingelegde groente. Volgens mij hebben de mamoesjka’s daar patent op. Zure augurken, gefermenteerde tomaten, jams en ingemaakte vruchten. Zij pronken allen in de voorraadkast.

Het volgende hoofdstuk gaat over gebak, over taartjes. een kaascake met wederom de homemade syr. Pompoenbroodjes en drenkelingendeeg. De schrijfster weet er mooi over te verhalen.

Het boek sluit af met dranken. Dat vind ik leuk, omdat er in veel kookboeken niet vaak wordt verteld over de huisgemaakte en -gestookte drankjes. In het land van Olia nog steeds een gewoonte.

Mamoesjka is één woord een ode aan het Wilde Oosten. Een boek over een totaal onverwachte keuken. Warm, landelijk en eenvoudig. Geen poespas. Allen aan tafel en de glunderende mamoesjka schept op. Het wordt een gezellige herfst in Gereons Keuken Thuis. Za vashe zdorovya! Op je gezondheid.

Mamoesjka van Olia Hercules. (ISBN9789045211527) is een uitgave van Karakter Uitgevers, karakteruitgevers.nl en is te koop voor € 24,95

Tequila & Mezcal, de complete gids.

 foto: Tequila & Mezcal

De staat Jalisco, de baai van Banderas. Uitzicht op de hoge golven van de Stille Oceaan. Einde van de dag De zon gaat onder. Warm zand aan de voeten en een koele Margarita in de hand. Wat is Mexico toch een paradijs. Zou er zo weer eens heen willen. E viva Mexico. Land van zon, kleuren, heerlijk eten, vrolijke mensen. Komt dat door de mezcal of tequila? Wie zal het zeggen, maar beide dranken zijn gedestilleerd zonnelicht in een fles. Van de agave, die je overal in Mexico aantreft.

Om dit zonnige gevoel te versterken ligt er in Gereons Keuken Thuis de complete gids Tequila & Mezcal. Move over gin & tonic. Er komt een nieuwe drank aan voor je cocktail.

Tequila & Mezcal is geschreven door gin adept Isabel Boons, freelance foodwriter en Kobe Desmet, de eerste West Europese tequila maestro.

De schrijvers hebben met Tequila & Mezcal een complete gids geschreven. Ze nemen je mee op reis langs de agave velden, de geschiedenis van deze Mexicaanse dranken. Vertellen het verhaal over de adelaar op de cactus. Deze plant als troost voor de ziel. Ze leggen uit dat tequila een mezcal is. Daarentegen is mezcal geen tequila. Ben ik nog te volgen? En de worm komt aan de orde.

Het boek gaat verder met het productieproces. De reglementeringen. De types tequila en mezcal. Daarna volgen twee hoofdstukken over tequila- en mezcal merken.

Na deze parade gaan we over op de praktijk. Hoe drink je tequila, puur of als cocktail? Of in een sangrita. Kobe Desmet en Isabel Boons geven leuke recepten voor cocktails. Met mooie namen als Reconquistador of The Mexican Espresso.Natuurlijk ontbreekt de Margarita niet.

De inwendige mens wordt ook niet vergeten. De schrijvers geven een aantal heerlijke recepten.

Het boek besluit met een lijst van tequila bars around the world. In Amsterdam is dat Los Pilones in de Kerkstraat.

Tequila & Mezcal is een leuk boek voor lezers die wat meer willen weten over dit klassieke product. Of eens iets anders willen dan gin and tonic. Het is een handzame en complete gids om mee op reis te gaan door de wondere wereld van deze Mexicaanse drank. En gezien het weer van deze mooie kletsnatte donderdag in september het zonnetje in Gereons Keuken Thuis. Mexico lindo…..

Tequila & Mezcal, de complete gids, door Isabel Boons en Kobe Desmet (ISBN 9789401426954) is een uitgave van Terra Lannoohttp://terralannoo.nl/tequila-mezcal en kost € 24,99

PS. Als je hongerig wordt van deze tequila verhalen is er altijd het lekkere recept  voor Mexicaanse pulled pork.van Miss Foodiehttp://foodiemoods.nl/pulledpork-op-znmexicaans/

Al fresco zomer, round up.

De tweede al fresco zomer is alweer voorbij. Een grillige zomer, want de weergoden toonden zich wispelturig. Er kon vaak buiten worden gegeten. Maar vaak ook niet. Voor buiten koken gold hetzelfde. Harde vlagen wind rond mijn BBQ en elektrisch pitje. Dus dan naar maar weer binnen om het avondmaal op te eten. Er was wat ruis over wat in te zenden. veel bloggers koken niet buiten. Geeft niks. Het thema is heel ruim. Buiten koken, buiten eten. Of wat eet je op de boot of camping? Vijf lezers/bloggers namen de moeite om in te zenden. Hieronder hun creaties.

 foto: spiedini van Rick uit NY.

De eerste inzending ontving via Facebook. De spiedeni van Rick Amatuli uit New York http://gereonskeukenthuis.nl/blog/al-fresco-2015-spiedini-van-rick/ Een familierecept van zijn Italiaanse/ Siciliaanse tante voor op de grill buiten.

 foto: de zomerse salade van Johanneke.

Johanneke de Roon verblijdde mij met een lauwwarme salade met chorizo en kikkererwten. Makkelijk voor buiten of op de camping en natuurlijk bijna net zo lekker als thuis. http://bijnanetzolekkeralsthuis.blogspot.nl/2015/07/lauwwarme-kikkererwten-salade-chorizo-paprika-ui-rucola.html

De derde inzending kwam uit Ecuador.Tessa Couperus met ceviche. Een verhaal uit Puerto Lopez waar de vissers direct hun ceviche maken op het strand. Met een pindadressinghttp://gereonskeukenthuis.nl/blog/ceviche-uit-puertolopez/

 foto: ceviche uit Ecuador.

Sophie van Wijnen bleef niet achter en stuurde haar spitskoolsalade in uit de bergen van Alto Adige of moet ik zeggen Süd Tirolhttp://etenmaken.blogspot.nl/2015/08/spitskoolsalade-met-karwijzaad.html

foto: krautsalat van Sophie

 De vijfde inzender was Ageeth Bos. Zij stuurde een ratatouille met knoflooktoast en mozzarella in. dat zal zeker hebben gesmaakt voor de almhütte.

 foto: eten in de almhütte

http://ageetheetenkookt.blogspot.nl/2013/07/weekje-oostenrijk.html

Ik wil deze 5 inzenders hartelijk bedanken voor hun  al fresco zomer inzendingen. Aanstaande vrijdag klokslag 12 verloot ik het nieuwe boek van Valli Little voor Delicious. Proef de Wereld! Een dat kan binnen of buien. Stay tuned!

 

Delicious, proef de wereld!

 foto: Proef de wereld!

Het septemberzonnetje schijnt op het Amsterdamse balkon van Gereons Keuken Thuis. Ik ga op reis. Op mijn buitentafel ligt het nieuwe kookboek van Delicious, proef de wereld! De schrijfster, Valli Little, van dit boek, nummer 5 al weer uit de Delicious serie, neemt de lezer en kok mee op een wereldreis van gemakkelijke en heerlijke gerechten.

Valli Little groeide op in Groot Brittannië in een milieu van restaurateurs en culi’s. Ze volgde een opleiding aan de wereldvermaarde kookschool Cordon Bleu. Alles aan haar ademt een passie voor eten. Voor lekker eten. De schrijfster is inmiddels 14 jaar food director van het Australische zusje van Delicious, waar zij tal van recepten voor schreef. Daarnaast is ze een geziene radiogast en auteur van talrijke kookboeken. Valli woont in Sydney en als het even kan kookt ze de sterren van de hemel voor haar man en inmiddels volwassen zoons, die graag een vorkje mee komen  prikken,

En wat voor een vorkje. In Proef de wereld laat Valli Little ons kennismaken met 120 recepten uit verschillende keukens. Makkelijk te bereiden voor de kok, die in het weekend aan de slag wil.

Het boek start in de Bel Paese met een keur aan Italiaanse regionale recepten in een modern jasje, zoals Piëmonte paprika’s, die Valli haar cursisten laat maken tijden haar kooklessen in Piëmonte.

Een echt weekendgerecht als Romeinse kip met een romige polenta. Om te besluiten met minimisus (kleine tiramisus) met zoete Marsala.

We gaan naar Spanje, dat volgens Valli een rijk verleden weerspiegelt. Ham, saffraan, pimentón, groente en fruit uit de Vega. Kroketjes met ham en manchegokaas, natuurlijk paella en een crema Catalana.

We gaan naar Down Under. Een smeltkroes van smaken. En verschillende klimaten, die zorgen voor een verrassende uitgebreide keuze aan ingrediënten. En spannende nieuwe gerechten als broodjes worst van de bbq met bier-uienmarmelade, oven gebakken zeebaars en mini pavlova’s. Modern eten, fusion.

Valli Little reist verder naar het kleurrijke India. Tandoori zwaardvis met pilaf, garnalen als in Kasjmir en een curry van kokos en rundvlees ontbreken niet in dit hoofdstuk.

We gaan naar het land van Uncle Sam, waar een aantal verrassingen op het menu staan. De emblematische Maryland crabcakes, een Sloppy Joe. Gefrituurde kip uit het Zuiden en de Mississippi mud pie. Lekkere Amerikaans, vol met smaken.

Het volgende hoofdstuk behandelt Azië, in een nutshell.  Tom yam gebakken rijst, gesmoorde varkensbuik met zwarte azijn en chiliperen. Dit hoofdstuk is niet het meest uitgebreide ten opzichte van de andere werelddelen.

Volgende halte is Latijns Amerika, van Patagonië tot Mexico met empanada’s, ceviche met kokos en mango. Een matambre met chimichurri van de pampa’s. Om te eindigen met feestelijke Mexicaanse ijslolly’s, natuurlijk met tequila.

La France, het volgende land, hierin verraadt de schrijfster haar opleiding. Klassiek in een nieuw jasje. Warme geitenkaas fondue met primeurs, een tarte tatin van tomaten, gekonfijte eend met aardappels op de wijze van Sarlat. Als dessert crêpes Suzette.

Het op één na laatste hoofdstuk gaat over de keuken van Little’s moederland. Brits eten. Rarebit met ei. Vis in bierbeslag en bubble& squeak. Of wat te denken van een banoffee taart voor bij je kop thee. Alles Britser dan Brits in dit hoofdstuk.

Het boek besluit met wat gerechten uit het Midden Oosten, wat wederom vrij breed is. Van kofta op de wijze van Ottolenghi tot pavlova met Truks fruit.

Delicious, proef de wereld leest als een magazine.De snelle overgang van het ene naar het andere continent, de prachtige foto’s. Je merkt duidelijk de tijdschrift achtergrond van de schrijfster. Proeft haar voorliefde voor de Europees getinte keuken. De keukens van Azië, Latijns Amerika en Midden Oosten staan wat minder in de picture. Misschien ook wel niet de bedoeling van dit boek.

Proef de wereld is een boek van deze tijd voor beginnende koks, die graag wat mee willen pikken vanuit allerlei culturen zonder te veel moeite. Daarin is het boek geslaagd te noemen, ook in de productinformatie, die Valli Little per recept geeft.

Minder geslaagd vind ik dat de schrijfster bij sommige onderdelen van de  recepten verwijst naar een website. Niet echt handig als je in de keuken staat. Ik had dan het basisrecept ook opgenomen.

Maar op de keper beschouwd is dit vijfde boek van Delicious een mooi boek voor de beginnende weekendkok of foodblogger. Vol inspiratie vanuit alle hoeken van de wereld. Delicious, proef de wereld! Daarmee eindigt de reis.

Delicious, Proef de wereld! door Valli Little (ISBN 9789059566170) is een uitgave van Fontaine Uitgevers, fontaineuitgevers.nl en is te koop voor € 27,95

 

Als een vis in het water, vis en Rueda.

 foto: vis uit de Noordzee

 

Als een vis in het water, vis moet zwemmen. Je kon deze kreten bijna letterlijk nemen op deze vrijdagmiddag op het Bacchus wijnfestival in het Amsterdamse Bos. De weergoden hadden besloten wat water bij de wijn te doen en trakteerden de early birds op het wijnfestival met flinke buien. Alras stonden de bezoekers, ook Gereons Keuken Thuis, tot aan de enkels in het water. Maar dat mocht de pret niet drukken. In één van de tenten werden we aan mooi gedekte tafel verwelkomd voor een vis- en wijnproeverij.

Een proeverij van verse Noordzeevis in combinatie met de speciale witte wijnen uit de Rueda, een streek in het noordwesten van Castillië. Wijn gemaakt van de sauvignon blanc en nog belangrijker de verdejo druif.

 foto: de uitnodigend gedekte tafel in de tent.

Namens het Nederlands Visbureau trapte Peter Koelewijn af. Hij is een visman in hart en nieren en vertelde uitgebreid over de rijkdom die de Noordzee aan vis biedt. Over de opmerkelijk lage visconsumptie in Nederland. Over het MSC keurmerk*. De naar links gedraaide tarbot en griet en de rechts gedraaide schol. (ik maak geen grapje) Hij fileerde een schol en legde uit hoe mooie kabeljauw filets te maken.

Niek Beute, ex sommelier van restaurant Vermeer, vermaakte de gasten met een presentatie van witte wijnen uit de Rueda. Zijn liefde voor dit gebied. En zijn slogan, dat wijn ook iets onaangenaams mag hebben, waar door je de smaak blijft herinneren. Niek houdt wel van wat straffigheid, een soort 50 tinten verdejo. Over appelpitten bitter en koele vinificatie. Rueda wijnen zijn voornamelijk wit. En smaakten uitstekend bij het menu van de middag. Vis en Rueda een mooi stel.

 foto: parade van Rueda’s

Comfortabel schuilend voor de regen, startte het menu met een klassieke garnalencocktail. Hollandse garnalen, zo van de kust. Vol smaak. Er wordt hard aan gewerkt om een MSC keurmerk te koppelen aan de Hollandse garnaal. De cocktail werd begeleid door twee sauvignon blancs uit de Rueda. Ik vond het niet de beste combinatie, gezien het sterke kruid, dat in de salade bij de garnalen was verwerkt.

Het tweede gerecht was een ceviche van schol met een gazpacho van paprika. De schol had iets dunner en gaarder gemogen, maar de koks lieten zien dat er hele mooie en hippe bereidingen mogelijk zijn met deze platvis.  Nederlanders eten vis aan de kraam, gebakken in olie of in een restaurant. De koks deze middag lieten zien dat je in een handomdraai een leuk gerecht maakt. Bij de ceviche dronken we twee witte Rueda’s, van de verdejodruif, waarvan de Castelo de Medina uit 2014 de beste keus was. Wederom het bitter van de appelpit tegenover het zuur in de ceviche. Misschien is dat wel de reden waarom Rueda zo populair aan het worden is. Het Spaanse zomergevoel in je glas.

Een bouillabaisse volgde. Deze keer met Noordzeevis. De soep warmde de aanwezigen op, want Neptunus en de zijnen hadden er nog steeds lol in om bakken vol hemelwater op het tentdoek te laten neerkomen.

 foto: gerecht van kabeljauw.

Het maal werd besloten met een kabeljauwfilet met wat pastinaakpuree, snijboon, gele biet en gomazio, een mélange van zout en zwarte sesam. Een mooi gerecht met spannende smaken. Hierbij werd wat mij betreft de topper van de verdejo’s geschonken, een houtgelagerde Macén Barrel fermented.

En zo kwam er een einde aan een middag, waar Gereons Keuken Thuis zich als een vis in het water voelde. De gedegen viskennis van Peter Koelewijn en de enthousiaste presentatie van Niek Beute. Ik wil hem een wijnverteller noemen. Na het afscheid en met een hoofd vol inspiratie waadde ik naar de inmiddels verdronken auto.

Op de site van het Nederlands Visbureau vind je heerlijke recepten met Noordzeevis of neem hun Visculinair magazine mee bij je visman. visrecepten.nl Wil je ook meer over wijn of specifiek Rueda weten bezoek dan eens de site van Niek vinoniek.nl

* Alles over het MSC, duurzame visserij keurmerk vind je op de site van het Nederlands Visbureau visbureau.nl

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten