FEEST! Jeroen Meus. Een nieuw kookboek voor de eindejaarsfeesten van “dagelijkse kost” coryfee Jeroen Meus. Hij neemt je mee in zijn beproefde keuken voor de feestdagen. Kerstgerechten en -menu’s. Verrassende gourmetsuggesties. Partysnacks voor Oud & Nieuw. Tot slot, hoe kan het ook anders, anti katerfood voor de day after. Het feestboek van Meus start met zoete herinneringen aan kerstavond bij grootouders. De toespraak van toenmalige koning Boudewijn. Zijn bompa, die de Brabançonne uit volle borst zong. En de nachtmis gevolgd door koeken met boter. Jeroen Meus denkt er altijd met warmte aan terug. Kerstavond verliep in zijn jeugd altijd volgens een vast ritueel. De krokettenmachine werd van stal gehaald. Er was soep met groentjes uit eigenste tuin. En als klap op vuurpijl bombardeerde opa zijn kleinzoon tot huisbutler en sommelier. Want de jonge Meus zat tenslotte op de hotelschool. Tot zover het verleden, veel is veranderd. Maar voor Jeroen Meus zijn de kerstdagen ook in onze snelle tijd nog steeds dagen van dankbaarheid, solidariteit en gulheid. Kruip dicht bij elkaar, dans en vier FEEST!
foto: cover FEEST!
FEEST! start op Kerstavond. Op deze avond wordt er in tegenstelling tot Nederland feestelijk gedineerd. Jeroen Meus laat in het hoofdstuk Kerstfeest zijn klassieke scholing zien met zijn eigen dagelijkse kost kneepjes. Dat betekent dat voor iedereen, die uit het boek kookt, de gerechten maakbaar zijn. Oesters, beenhamsalade, mosselen à la nage. Dat trapt mooi af als amuses. Veel zeevruchten ter opwekking van de goesting. De voorgerechten: gerookte paling met tartaar van rode biet, klassieke wildpaté of voor de vegetariërs, knolselder-cannelloni. Voor degenen met ruimte over een soepje of tussengerecht tussendoor en dan is het tijd voor het pièce de résistance. GKT vindt de fazant Brabançonne een mooie. Klassieker is de gevulde kalkoen of een navarin van haas. GKT gaat dit boek ook gedurende het wildseizoen gebruiken. Dan volgen de desserts en het uitbuiken voor de mis kan beginnen.
Van geheel andere orde zijn de suggesties voor feestelijke gourmettafels. In zijn herinnering bedacht de schrijver zijn eerste recepten tijdens het gourmetten. Voor hem voelt elke gourmettafel als een cadeau. Het is een mooie gelegenheid om samen te koken en te praten aan de kerstdis. Van klassiek via Mexicaans en burgergourmet tot raclette met kaas, ham en groentjes. Jammer dat voor GKT deze laatste tot de verboden vruchten is gaan behoren. Wie weet ga ik een keer smokkelen. Moet eens kunnen.
De eindejaarsfeesten, met makkelijke hapjes voor tijdens het aftellen naar het nieuwe jaar. Saté’s, gefrituurde schartong met tartaarsaus en worstenbroodjes. Nee geen Brabantse, maar Tex Mex gekruid. Voor daags erna is er katerfood, omdat zo’n nieuwjaarsnacht wel wat vergt van het lijf. (Doet me denken aan die Antwerpse hit over de mot in je lijf) Stevig eten voor de uitbrakdag. FEEST! is een kookboek om van te smullen en met de kost van Meus kom je die laatste week van 2024 wel door. Laat het smaken!
FEEST! Jeroen Meus. (ISBN 9789022341605) is een uitgave van Manteau/Standaard Uitgeverij en is te koop voor € 39,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Identità. Cucinare è un’arte. Cucinare con il cuore è la piu grande arte! De roots en recepten van Peppe Giacomazza, komen samen in het lijvige kookboek Identità. Samen met fotograaf Max Vicca wilde deze kok een boek maken, waarin je hem en zijn drijfveren beter leert kennen. Zijn habitat Italië, dat bestaat uit familie en vrienden. E piu, het lekkerste eten ter wereld! Koken, de Bel Paese en familie vormen de roots van deze Italo-Belg, die in Genk restaurant La Botte bestiert. Samen met zijn broer Gaspare, die aldaar als sommelier tekent voor de wijnen. Giacomazza vindt het een feest, om elke dag zijn gasten te ontvangen en verwennen met al dat heerlijks uit de Laars. Koken is voor hem kunst. Koken met zijn hart en voor familie en vrienden is voor hem de grootste kunst. Andiamo!
foto: cover Identità.
Peppe en Max gingen samen op reis door het beeldschone Italië, een lappendeken van allerlei landschappen, kookstijlen, regionale gerechten en overlevering. Van Noord naar Zuid verkende Peppe de “Italiaanse” keuken en Vicca legde alles vast op de gevoelige plaat. Het werd een kookboek, waarvan Peppe hoopt, dat het je reisgezel is door dit land en door de keuken.
Identità is een lust voor het oog geworden en de recepten zijn prachtig, maar ook alledaags. In zeven hoofdstukken, of pijlers, neemt Giacomazza je mee langs de dingen en recepten, die zijn roots en hele wezen vormen. Numero uno: la famiglia. De kok groeide op in een typisch Italiaanse familie. Hij stapte al jong in de zaak van zijn vader, net als zijn broer. Eten doe je met familie is het credo in deze van oorsprong Siciliaanse familie. Een bordje pasta alle sarde, gepaneerde zwaardvis en toe natuurlijk cannoli van het eiland Sicilië. Pijler twee zijn de tradizioni. De manier waarop het hoort in het Italiaanse leven. Een sterk concept, waaraan volgens Peppe niet valt te tornen. Denk hierbij eens aan een kloeke risotto alla Milanese met merg op zondag.
De insegnanti (leermeesters). komen voorbij. De kok koestert nog steeds zijn grote voorbeelden. Gevolgd door cumpari, kompanen, de overtreffende trap van vriendschap. Vrienden, die deel zijn van je famiglia. Samen met je cumpari eet je een bord parmigiana di melanzane, een flukse bistecca alla Fiorentina en sluit je vrolijk af met een tartufo affogato.
FEEST, la Festa. Dit is een groot onderdeel van de identiteit van de Italiaan. Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi. ( Kerst vier je met je familie, Pasen met wie je wilt) is het adagium. Feest en eten is wel toevertrouwd aan Italianen, ook aan Giacomazza. Cin cin met een klassieke negroni, risotto met tong alla mugnaia (molenaarsvrouw) en een zoet dessert van amarena kersen. La squadra, het team van La Botte wordt niet oversgeslagen in het kookboek. Op hen draait het leven van het restauarant La Botte.
Tot slot Peppe zelf. Wie goed met zichzelf overweg kan, kan overweg met iedereen, vindt hij. Ondanks, dat er Siciliaans bloed vloeit door zijn aderen, is Peppe Giacomazza ook een kind van het Limburgse Waterschei. Een pluriforme wereld. Deze componenten maken voor hem zijn keuken in La Botte. Meer heeft deze kok niet nodig. En elke dag is zijn dank hiervoor groot. FINE!
Identità is een kookboek vol heerlijke en originele recepten van de hand van deze maestro. Voor de fotografie in zijn bijna filmische stijl tekende Max Vicca. Ga deze winter eens al lezend en kokend op reis met deze twee heren zou GKT zeggen.
DOOR73. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. Twee vrienden, die elkaar hebben ontdekt in de keuken. Eerst in het pittoreske Zeeuws Vlaanderen, later verder samen in het restaurant OAK en nu separaat in DOOR73. Je zou deze twee bijna een culinaire tweeling noemen, die veel gemeen hebben. Vooral fusion eten. Ballardin door zijn Italo-Braziliaanse roots en Ivanidis door zijn Kretenzische. De twee heren zijn behalve goede vrienden ook concullega’s aan het fornuis. Na jaren samenwerking werd het tijd voor Eric Ivanidis om zelf aan het roer te staan. Met de onverlate steun van Ballardin. Resto DOOR73 werd geboren in het Gentse. Ze combineren hun vriendschap en foodvibes hier met cocktails, hapjes, shared dining en heerlijke gerechten. Mediterrane gerechten met Zuidamerikaanse vibes en Aziatische kruiding. En dat verhaal vertellen ze samen in dit nieuwe kookboek, waarin je de weerslag vindt van hun symbiose. Een vrolijke, maar ook spannende fusionkeuken, waarin wereldwijde stijlen elkaar ontmoeten.
foto: het motto van de twee vrienden.
DOOR73. GKT is vooral onder de indruk van de moderne Griekse keuken. Ivanidis geeft de thuiskeuken van zijn moeder een nieuwe schwung. Denk aan de tzatziki van rode biet. Gemaakt met zijn gulle Griekse roots. Maar behalve modernismen, draait Ivanidis zijn hand ook niet om voor een traditionele kalitsounia taart. De Zuidamerikaanse touch vind je in een Peruviaanse tiradito de pescado. Hierin vermoedt GKT de hand van vriend Marcelo. Tarama in een nieuwe versie komt aan bod, in een moderne setting, gevolgd door moussaka. Maar ook een recept voor het voorjaar in de vorm van gebarbecuede lentekip. Je kun bij Door73 dus alle kanten op.
foto: cover DOOR73.
Net als het eerder door mij besproken boek OAK is ook DOOR73 weer een inspiratievol kookboek geworden, waarin de vriendschap en liefde voor goed eten van afspat. Het brengt GKT in ieder geval weer op genoeg (al dan niet zoutarme) ideeën voor 2024. Een mooie aftrap van dit nieuwe jaar.
Over OAK: “de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.”
DOOR73. De food vibes van Eric Ivanidis en Marcelo Ballardin. (ISBN 9789401492669) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 34,99.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Recept voor steak frites met hemelse dragonsaus. Onlangs besprak ik op GKT het leuke boek van Stijn Baert uit Gent. In het dagelijkse leven is hij econoom en wetenschapper aan de universiteit. Maar hij is ook een fervent adept van steak frites. Althans een lekkere steak en lekkere frites. Niet wat je regelmatig in Frankrijk aantreft in dorpsrestaurants of langs de weg: zo’n nondescript deel van het rund, tot schoenzool doorgebakken met een heuvel kleffe frites. GKT mijdt deze variant als de pest.
foto: steak bakken doe je zo!
Hieronder een recept voor steak frites met een hemelse dragonsaus. Mayonaise is dan niet meer nodig. Alvorens de biefstuk te bakken eerst het keukengeheim van Grill de vette Os in Veurne. In het boek van Stijn Baert tilt de chef van dit restaurant de sluier op voor de juiste garing. Het geheim is om nooit je vlees recht uit de ijskast te grillen of bakken. Gebruik een thermometer voor de juiste cuisson is zijn andere tip.
Techniek van biefstuk bakken.
Cuisson Beschrijving Kerntemperatuur
bleu zeer rood 46- 49°C
saignant rood 52-55°C
à point warm rood stevig 55-60°C
bien cuit grijs bruin doorbakken 71°C
Bereiding:
Verhit de boter en laat deze uitbruisen. Bak de steak tot de gewenste cuisson. Meet tijdens het draaien van de steak de kerntemperatuur, zodat je zeker bent van je gewenste garing. Zie ook het schema hierboven.
foto: steak met lobbige dragonsaus.
De dragonsaus van Hof van Oranje in Oosterzele. Er zijn twee kampen in steak frites land. GKT behoort tot de niet-sausliefhebbers, anderen zweren juist bij een flinke klodder saus bij hun steak. Van dit restaurant komt een recept voor een lichte dragonsaus, die de smaak van het vlees niet maskeert.
Nodig:
1 sjalotje, fijngesnipperd
1 dl witte wijn
2 dl room
1 el fijngehakte dragon
zout en peper
Bereiding:
Fruit het gesnipperde sjalotje in een pan tot het glazig is. Dit is een kooktechniek, waarbij je in een open pan groenten al roerend bakt in weinig boter of oli. Het verbetert de aroma’s van de groenten. Voeg de witte wijn toe en laat het geheel inkoken tot de helft op zacht vuur. voeg vervolgens de room toe en laat deze inkoken tot de gewenste dikte. voeg de gehakte dragon, peper en zout toe en laat deze even goed intrekken. Giet eventueel de saus door een zeef en serveer deze bij de zojuist gebakken steak.
Bij de steak frites doet een kloeke rode St. Chinian, Puech de Viala uit Cessenon sur Orb het prima,
foto: steak met Stijn cover
Steak met Stijn, 100 resto’s en hun keukengeheimen. Stijn Baert (ISBN 9789464750317) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 27,50.
Leuke kookboeken voor de herfst. GKT trof bij terugkeer uit Occitanië een stapel kookboeken van allerlei pluimage aan op de keukentafel. Variërend van wereldse smaken, via Spaanse liefde voor tapas, Sinterklaassnoep tot wijn en meer klassieke recepten. Vandaag licht ik er drie uit, kookboeken met ieder een eigen thema: een boek van Vlaming Stijn Baert over steak frites, een reis van Hilal Kayis Sungur door de Turkse Keuken en tot slot, want hij komt bijna aan in ons kikkerland, een boek vol Sinterklaaslekkernijen van Antje Scheper.
foto: Stijn Baert eet steak frites.
Steak met Stijn, 100 Vlaamse resto’s en hun keukengeheimen. In Frankrijk ontkom je er niet aan. Naast de “burgur”, die door een ober in Aix en Provence de essentie van Franse keuken werd genoemd, staat steak frites op een goede tweede plaats in de Hexagone. Niet altijd even geweldig, want in sommige dorpsrestaurants of langs de weg krijg je een taaie schoenzool met een grote heuvel slappe frites. Een reden voor GKT, om dit gerecht in Frankrijk zo min mogelijk te bestellen. Maar er gloort licht aan de horizon. althans in Vlaanderen. Stijn Baert dook in het voedsel, dat bij hem thuis op woensdag en zondag op het menu stond. Steak met frieten. Een ogenschijnlijk makkelijk gerecht, want iedereen kan frieten in het ossenwit gooien en een biefstuk bakken. Daar draai je je hand niet voor om, zou je denken. Maar de realiteit is anders. Baert heeft een grote liefde voor dit gerecht en ging op pad langs de dreven van gewest Vlaanderen. Waar vind je het lekkerste vlees? Wie serveert fijne sauzen? Welk deel van het rund maakt een steak frites? Heel belangrijk: maak je mayonaise met of zonder citroen? Allemaal zeer plausibele vragen, als je net als Stijn fervent liefhebber bent van dit gerecht. Het werd een smakelijke tocht, waarvan de schrijver op spitse wijze verslag doet. Met leuke keukengeheimen en vrolijke verhalen. GKT neemt het boek mee zuidwaarts en zal de Franse restaurateurs erover verhalen. Steak met Stijn is een heerlijk herfstboek.
Steak met Stijn, 100 resto’s en hun keukengeheimen. Stijn Baert (ISBN 9789464750317) is een uitgave van Ertsberg en is te koop voor € 27,50.
Over de schrijver: Stijn Baert (1983) is burgerlijk ingenieur en economist. Hij werkt als voltijds professor in de arbeidseconomie aan de UGent. Hij behoort zowel qua internationale wetenschappelijke impact als qua invloed op het maatschappelijke debat tot de strafste economen in België. Dit boek schrijven brengt hem op het kruispunt van zijn drie kernwaarden: loyaliteit, humor en echtheid.
foto: cover Het lekkerste uit Turkije.
Het lekkerste uit Turkije. Uitgeverij Fontaine trapt deze herfst af met een geheel nieuwe serie. Een reis door de keukens van diverse landen. Het spits wordt afgebeten door Hilal Kayis Sungur. Deze schrijver maakt een reis door Turkije in 60 “must eat” gerechten. Eerlijkheidshalve moet GKT zeggen dat hij niet veel kaas heeft gegeten van de keuken van dit grote land aan de Middellandse Zee. Mijn focus lag altijd en ligt nog steeds op de keuken van grote tegenpool Griekenland. Noem dat maar jeugdsentiment. Maar onbekend maakt onbemind en GKT dook in dit fraai vormgegeven boek. Hilal trapt af met het Turkse woord bereket, wat letterlijk in overvloed betekent, want naast het voeden staat ook gastvrijheid, verbinding en saamhorigheid hoog in het vaandel in de Turkse keuken. Lekker met elkaar aan een goed gevulde dis. Het is een beeld, dat ik heb van de Turkse keuken. Een mooi begin. De Turkse keuken kent een lange geschiedenis en is een kruisbestuiving van vele culturen. Vanaf de 11e eeuw verplaatsten de Turkse steppenvolkeren zich richt Zwarte en Middellandse Zee. Hun originele keukens vermengden zich met de met Levantijnse melting pot keuken van Byzantium. De nu wereldberoemde Turkse keuken was geboren. En waar uit zich dat in? Natuurlijk het Turkse ontbijt, een kleurrijke tafel vol gerechten, Met natuurlijk thee. Een Turkse traditie, waarmee je de dag goed van start laat gaan. Niet voor niets is de Amsterdamse De Vlugtlaan een mekka voor liefhebbers van dit ontbijt. Soepen ontbreken niet in het boek, net als meze, bôrek en salades. Sungur veblijdt je met recepten voor gôzleme en lachmacum. Op Amsterdamse markten zie je soms Anatolische dames deze gerechten uitrollen en bakken. Gevulde wijnbladeren en groenten ontbreken niet, net als stoofgerechten en de emblematische kebabs en kôfte, bekende Turkse vleesbereidingen. Het boek schotelt diverse varianten voor, die GKT nog niet kende. Tot slot een vermelding van zoetigheden. Lokum, Turks fruit, van sinaasappel en fruit, baklava en siropen, die allen als afsluiter van dit boek aan je verhemelte blijven plakken. Gerechten om thuis te maken, zeker nu de herfst zijn intrede doet. Haal de Turkse bereket in huis!
Het lekkerste uit Turkije, 60 must eat gerechten. Hilal Kayis Sungur. (ISBN 9789064042634) is een uitgave van Fontaine en te koop voor € 29,99
NB: in januari verschijnt bij Fontaine een tweede deel in deze reeks. Dan is de Zweedse keuken het thema.
Over de schrijver: Hilal Kayis Sungur. is meer dan alleen een kenner van de Turkse keuken. Als ondernemer heeft ze haar culinaire kunsten bewezen als chef-kok van twee Turkse restaurants op topniveau in Rotterdam. Tegenwoordig geeft ze kookworkshops, is ze SvH-leermeester en conceptontwikkelaar in de horeca. Na de ramp in Turkije zette ze binnen enkele uren de actie #1000bordjeshulp op, waarbij ze aanzienlijke bedragen inzamelde om getroffenen te helpen en vervangende woonruimte in te richten.
foto: cover Van banketstaaf tot pepernoot.
Van banketstaaf tot pepernoot. Hij komt, hij komt die beste goede Sint. Elk jaar is dat een constante in GKT. Anders dan de Kerstman is de goedheiligman een figuur, waarnaar elk jaar reikhalzend naar wordt uitgezien . De mythe van de Turkse bisschop uit Myra, patroonheilige van zeevaarders en kinderen en tegenwoordig residerend in Spanje. Gezien het weer zou GKT gewoon daar blijven, maar toch getroost de Sint zich elk jaar de moeite om half november in te schepen en naar Nederland te reizen. Om zo aan de vooravond van zijn verjaardag op 6 december kinder- en grotemensenharten te verblijden met cadeautjes en snoep. Want wie zoet is, krijgt lekkers! De roede laat ik maar even achterwege. Antje Scheper dook in de eeuwenoude traditie van specifieke Sinterklaaslekkernijen. Hoe Hollands wil je het hebben? Suikergoed en specerijen. Dit tweetal is verantwoordelijk voor die typisch Nederlandse geur in december. Marsepein, met de vermaning, dat we deze eerlijk zullen delen. Borstplaat, een favoriet van GKT, eens een zoet medicijn van de apotheker, die voorheen ook uitstekende suikerwerker was, omdat in tegenstelling tot koken, patisserie en zoetigheden vragen om juist afgewogen hoeveelheden. En de apotheker had daarvoor de techniek in huis.. Speculaas en taaitaai, ook zulke klassiekers in de Sinterklaastijd. Onlangs was er op de Franse TV een documentaire over wafels en speculaas te zien, waarbij voor het Franse gemak eraan werd voorbijgegaan, dat deze twee gerechten toch wel hun oorsprong vinden in de feesttradities van de Lage Landen. Strooigoed, Sint Pieter (de Sinterklaas van Grouw) en natuurlijk letters van banket en chocolademunten, alles komt aan bod in dit rode boekje van Antje Scheper. Tenminste als je Sinterklaasadept bent zoals GKT of braaf een wortel voor het paard in je schoen hebt gedaan.
Van banketstaaf tot pepernoot. De geschiedenis van Sinterklaaslekkernijen. Antje Scheper. (ISBN 9789492821263) is een uitgave van Het Zwarte Schaap en is te koop voor € 15,95
NB: aan het einde van de maand november vind je op Gereons Keuken Thuis twee leuke recepten uit dit lekkere feestboek. Vergeet ook niet te kijken op de site van de uitgeverij, waar je, behalve dit Sinterklaasboek, meer leuke boeken en traditioneel Nederlandse recepten aantreft.
Noot: deze boeken werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverijen. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Wijn in de Lage Landen. Dat is weer eens iets heel anders dan de Occitaanse wijnstreken waarin Gereons Keuken Thuis regelmatig verkeert. Bij terugkeer uit Frankrijk lag dit heerlijke boek, uitgave van Terra, over het wel en wee van de Nederlandse en Vlaamse wijnproductie op de mat. Wijndame Meta van den Boomen bezocht de mooiste wijndomeinen in Nederland, proefde en schreef het in klare taal op, zoals Onno Kleyn het in het voorwoord zegt. Want er is in de laatste decennia veel gebeurd op wijngebied in de Lage Landen. Jaarlijks worden er inmiddels zowel in Nederland als Vlaanderen één miljoen flessen wijn geproduceerd door ongeveer 170 commerciële wijndomeinen, Van Friesland tot beide Limburgen, van Twente tot West Vlaanderen. In Nederland beslaat het areaal 280 hectare, in België, het snelst groeiende wijnland van Europa zo’n slordige 615 hectare. Nu hoor ik iedereen al denken. Da’s toch niets vergeleken bij Frankrijk. Dat klopt, maar vanuit de zuidelijk gelegen wijngebieden kijkt men toch noordwaarts, zeker nu de klimaatverandering toeslaat in het zuiden van Europa. M.a.w. wijn verbouwen wordt steeds lucratiever in de Lage Landen. Laat dat nu een voordeel zijn van de opwarming van de aarde. De laatste 20 jaar nam de wijnbouw een enorme vlucht, wijnbouwers verenigden zich, er kwamen betere druivenrassen geschikt voor de wijnbouw in ons klimaat en wijngaarden gingen zich inzetten op oenotoerisme. Lekker op pad door de wijngaarden en luisteren naar de verhalen van de producenten. Dat is wat Van den Boomen ook gedaan heeft voor dit boek. Van Noord naar Zuid door Nederland en van Oost (Limburg) via Antwerpen naar West (Vlaanderen) door België.
foto: druif aan de wijnrank, oogst.
foto: het eindproduct in de fles.
Noord Nederland. Een nieuw wijngebied, zonder de emblematische heuvels, pittoreske dorpjes, maar uitgestrekte polders of het landschap van de Friese wouden. De schrijver laat zien , dat het er helemaal niet te nat en te koud is met haar bezoeken aan Noord Hollandse en Friese wijnmakers. Het Midden en Oosten van Nederland, zeer divers, op het platteland van Twente, tussen het fruit van de Betuwe en aan de rand van de Veluwe en in het Rijk van Nijmegen. Mooie verhalen van wijnmakers tekende Van den Boomen op over vinificatie, bestrijdingsmiddelen en de uitdagingen, die zij tijdens het proces tegenkomen. Zuid Nederland, Zeeland met de Kleine Schorre, Brabantse wijn uit Sint Michielsgestel en Chaam en tot slot Limburg, met Thorn, het witte stadje. Tot slot de oervaders van de Nederlandse wijnproductie De Apostelhoeve en St Martinus. Zuid Limburg heeft ook een eigen BOB Mergelland. (beschermde oorsprongbenaming)
foto; wijngaard in de Voerstreek
Vlaanderen van oost naar west. Meta van den Boomen stelt: hoe zuidelijker hoe Bourgondischer. Het Vlaamse land grossiert in prachtig gelegen wijndomeinen, soms met een licht mediterrane touch aan de Maas, een club van Antwerpse vrienden, die aan de slag ging met wijn en heuse Belgische bubbels. Net als Nederland blaakt de Vlaamse wijnbouw van enthousiasme. Wijn in de Lage Landen gaat niet alleen in op de kenmerken van de domeinen, de schrijver verweeft in elk bezoek een specifieke wijnterm, zoals terroir bij Wijndomein Aldeneyck, wijnaroma’s komen aan bod bij Clos d’Ópleeuw. Dat geeft een extra dimensie aan dit mooi vormgegeven boek.
foto: cover Wijn in de Lage Landen.
Wijn in de Lage Landen is behalve een reisgids, die je verlokt om op pad te gaan langs nationale wijndomeinen, ook een boek vol persoonlijke verhalen oven een sector, waar we in de Lage Landen best trots op mogen zijn. Een prettige mix van wijnreizen en thematische informatie per bezocht wijndomein. Een wijnleesboek vol nieuwe prachtige plekken in Nederland en België. Verhalen gelardeerd met prachtige landelijke fotografie. Dat smaakt naar meer.
Wijn in de Lage Landen, Meta van den Boomen (ISBN 9789089899248) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 34,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin. Deze autodidact chefkok van restaurant OAK in Gent wilde helemaal geen kookboek schrijven, maar zwichtte uiteindelijk, om zijn verhaal te vertellen en zijn recepten te delen in dit mooi vormgegeven zwarte kook- en leesboek, dat op tafel ligt in Gereons Keuken Thuis. Delen met de lezer, wat hij tot nu toe heeft gedaan. Via vele omzwervingen en lessons of life belandde Ballardin in Gent, waar hij nu scepter zwaait in de keuken van OAK, zijn restaurant, bekroond met één Michelin-ster.
foto: chef kok Marcelo Ballardin.
Het begint allemaal in Manaus, Brazilië, waar hij als kind opgroeide. De zondagen met familie zijn in dit land een groot feest. En daar hoort natuurlijk eten bij en niet te weinig ook. Een Braziliaanse barbecue is een serieuze aangelegenheid. De familie Ballardin verhuisde naar Florida, waar een hele andere wereld openging voor de jonge Marcelo. Grote brisket steaks, klatergoud en geen culinaire cultuur. Zijn volgende etappe, een studie in Rome, kon geen groter contrast zijn. Van de Sunshine State naar de Eeuwige Stad: het maakte een ongekende indruk op de jonge Ballardin, net als het het Italiaanse eten. De kiem was gelegd. Niet alleen culinair, maar hij ontmoette in Rome ook zijn huidige man Dominik. Stad Gent werd het daarna, waar hij voor de liefde naartoe reisde en biologie ging studeren. Uiteindelijk geen geschikte keuze, want het studeren in de Nederlandse taal viel hem tegen. Terug naar de culinaire wereld in Londen deze keer. Om kok te worden. Het was meer een droom dan realiteit, want Ballardin kon niet wennen aan de oppervlakkige wereld. in deze stad. Gelukkig kwam Dominik regelmatig naar Londen en reisde Marcelo naar Gent.
foto: het eerste gerecht van Ballardin voor OAK: de Ceasar’s salad.
Terug. Marcelo Ballardin vestigde zich uiteindelijk in Gent, vond een leuke baan in een twee Michelinsterrenzaak en plantte het zaadje voor OAK, een plek, waar hij al zijn ervaringen en creativiteit kwijt kan. Tot zover de levensloop van Marcelo Ballardin. Door het verhaal zou je bijna vergeten, dat er ook mooie recepten in OAK staan, te beginnen met allerlei basisrecepten, zonder plaatjes en opsmuk. Deze basisrecepten vormen het staketsel van de keuken van OAK. Het plantje groeide en zijn restaurant was geboren. De eerste creatie was een Caesar’s Salad, die nog steeds gemaakt wordt in OAK. Ballardin speelt met vormen en smaken. Brengt ze in het boek in een andere context. De recepten in dit kookboek bevatten geen lange lijsten aan ingrediënten en de bereidingstoelichting is ook kort en bondig. Een mooi gerecht is bloemkool met miso, een vegetarische klassieker, waar GKT mee aan de slag gaat voor de volgende editie van Gereons Mag. Deze staat online eind april.
foto: bloemkoll met miso.
Liefde moet worden genoemd, want anders dan het strakke uiterlijk van dit kookboek doet vermoeden is de verteller Marcelo een gepassioneerd iemand, die alles doet vanuit liefde. Heel speciaal vindt GKT de woorden, die hij wijdt aan zijn soulmate en clevere knuffelbeer Dominik. Ogenschijnlijk zijn de twee fysiek en mentaal tegenpolen, maar samen vormen zij een duidelijke eenheid. OAK bestaat niet zonder zijn relatie. De schrijver zelf sport graag, maar niet vanwege het uiterlijke vertoon of lichaamsideaal. Dat trekt hem niet. Ballardin verklapt, dat hij dol is op linzen en bonen. Hij zou zo vegetariër kunnen worden. (lees je mee Joke Boon?) Hij vind het belangrijk na te denken over eten, over wat het met je doet. Tot slot vertelt hij over zijn grote obsessie: de pizza!
OAK, de smaken van Marcelo Ballardin vertelt het warme verhaal van een Italo-Braziliaanse man, die zich uiteindelijk ontpopte tot de Belg, die hij nu is. Het land van zijn man omarmde hem culinair en bleek een geschenk uit de hemel. Tijdens zijn reisjaren leerde hij koken en in België verblijdt hij zijn gasten in OAK met zijn mooie gerechten. OAK is een genot om te lezen. De recepten zijn fijn en mooi vormgegeven.. Het is een geluk, dat Marcelo Ballardin toch gezwicht is, om dit kookboek te maken.
foto: cover OAK, de smaken van Marcelo Ballardin.
OAK, de smaken van Marcelo Balalrdin. Marcelo Ballardin (ISBN 9789401486545) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 39,99
Over de kok en schrijver: Marcelo Ballardin (1981) leefde in Brazilië, de Verenigde Staten, Italië en Engeland vooraleer hij neerstreek in België. De verfijnde product-keuken waarmee hij in zijn Gentse restaurants OAK en DOOR73 zijn gasten telkens opnieuw verrast, is die van een kosmopoliet. Met uitgesproken smaken en spannende combinaties, waarvoor hij zowel uit de Zuid-Amerikaanse als de Aziatisch keuken en culinaire traditie inspiratie put, drukt Ballardin een geheel eigen stempel op zijn gerechten. In dit boek vertelt hij over eten, koken en de liefde in al haar vormen. Hij legt zijn recepten en zijn ziel bloot.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Vega(n) kookboeken in februari. Laten we deze maand eens vega(n) aftrappen met twee kookboeken, die al een tijdje op de rol stonden en waar GKT maar niet aan toekwam. De groene weken dienen zich aan op GKT. De lente staat voor de deur. Wat minder vlees en wat meer groenvoer eten kan geen kwaad. Tenminste, dat vind ik. Het is geen credo. Daarover kun je mijn LUBM blogpost nalezen!
foto: Paul Florizoone en cover No Meat no nonsense.
No meat no nonsense. Plantaardig eten hoeft helemaal niet moeilijk te zijn is het betoog van Greenway oprichter Paul Florizoone in zijn nieuwe boek No meat non nonsense. Op één van zijn reizen was de schrijver verstoken van vlees en dat vond hij uiteindelijk helemaal niet erg. Integendeel zelfs: zijn passie voor vegetarisch eten en plantbased koken werd aangewakkerd. Het leidde tot de oprichting van zijn bedrijf Greenway, dat in België plantbased food produceert. GKT kent de producten nog niet en is erg benieuwd naar de kwaliteit van zijn waar. (Ga er dit voorjaar eens naar op zoek) En heel belangrijk voor GKT: het aantal toegevoegde hulpstoffen. Want dat blijft toch een dingetje bij vleesvervangers uit de supermarkt. Maar voor nu wat voorbeelden uit dit vrolijke kookboek van Paul Florizoone. Köfte van jana met mojo verde, lekker pittig fingerfood. Beet balls met tzatziki. Vietnamese Banh mi. In de zomereditie van Gereons Mag eind juni keert een recept van Florizoone terug. Makkelijke en maakbare recepten voor iedereen, die eens een keer of altijd zonder vlees wil eten. Ik denk, dat het ook zo bedoeld is, want kant & klaar plantbased producten hebben niet als doelgroep de doorgewinterde culinaire vegan kok, maar de doorsnee supermarktklant. Geen vlees, gene zever!
Vega Blauw. Bij mij om de hoek in Amsterdam. (gek dat je dat na meer dan twee jaar nog steeds zegt) zit het Indonesische restaurant Blauw. Een fijne plek om te genieten van al het moois, dat de Gordel van Smaragd heeft te bieden. Blauw is bekend van wege de gerechten, die de chefs bereiden met originele Indonesische kruiden, kleuren en smaken. Maar daar stopt het niet bij, want ook de keuken van Blauw is continu in beweging. Een vega versie van het eerder verschenen kookboek moest derhalve niet ontbreken Zeventig originele plantbased recepten van de koks van Blauw, aan het papier toevertrouwd door vriendin en culinair schrijfster Joke Boon. Zij wist de vega gerechten uit de keuken te vertalen in leesbare receptuur. Tussen de recepten door wordt het team van Blauw voorgesteld, want zij zijn de koks, die alles maken. Vega gerechten uit de hele archipel van het Westen van Sumatra tot aan Timor, van Sulawesi tot het populaire Bali. Zoals Sop sayur santan, Terong kecap. Vega rendang. En… bami timun jepang, waarvan ik in de volgende editie van Gereons Mag het recept geef. Vega Blauw: nu ook om zelf thuis mee aan de slag te gaan. Kook eens op zijn Indonesisch 2.0!
Vega Blauw is een uitgave van Terra en is te koop voor. € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Boker Tov, goedemorgen uit Antwerpen. Of moet ik zeggen vanuit TLV, waar Lori Dardikman en Tom Sas hun hart aan hebben verpand. Twee jonge mensen met een gedeelde passie voor de keuken van Tel Aviv, de geboortestad van de vader van Lori. “Un coup de foudre”, wat leidde tot de oprichting van hun zaak Boker Tov. Overigens niet in de meest makkelijke tijd, want Covid-19 had zich juist aangediend. Zowel Tom als Lori kwamen uit de bierwereld en leerden elkaar kennen op het Belgische festival Tomorrowland, waar het vaak wemelt van de culi’s. Er ontstond vuurwerk tussen de twee en vlak na het festival gingen ze samenwonen en startten te dromen over een toekomst. Tel Aviv had een grote aantrekkingskracht op de twee. Tom en Lori wilden zo’n stek 24 op 7 in Antwerpen beginnen. Met de relaxte vibes van TLV. Vanaf ontbijt tot in de late uurtjes. Een plek, waarvan ze zelf zeggen: “Please do not enter if you have any symptoms of Covid-19, racism or homophobia”
foto: Het setje Tom & Lori met een Big Bite.
BOKER TOV, goedemorgen in Hebreeuws werd hun love baby. Ze kochten een koffiebar en toverden die om tot hun Telavivaanse stek. Niet 24 op 24, want dat is ook in België niet te betalen qua loonkosten. De tent was vanaf dag één een succes. Corona diende zich aan, maar Lori en Tom hadden een plan: de Boker Tov balagan (ongeregeld rommeltje) box, een doos vol Midden Oosters food thuis te delen. Via social media maakte heel Antwerpen e.o. er kennis mee. Kok Thomas Swenters, ex Librije en The Jane, stapte in het avontuur. Het trio opendeer, vanwege het succes, midden in de lockdown een tweede vestiging bij en later een kleine delivery op de Eiermarkt. Zo zie je maar, dat de culiscene ondanks Covid-19 niet stilstond in Antwerpen. In 2021 werd zusje Laila geboren, een luxe rooftop bar, maar daarover zegt het tweetal nog later een boek te willen maken.
foto: feestelijke cholent, een recept van de ouders van Lori.
Boker Tov start met smaakmakers. Bekende Midden Oosterse smaken als za’atar, granaatappelmelasse en silan. Voor Boker Tov ontwikkelde Thomas Swenters mooie basisbereidingen van o.a. kippenbouillon, yuzu vinaigrette, labneh en pickles. En natuurlijk choemmoes (in het boek noemen ze het hummus), de sociale lijm van TLV. De basis was gelegd. Vers brood ontbreekt niet. De alom tegenwoordige shakshuka, boreka’s en de aparte Telavivian Croque Madame. De ontbijtbasis is gelegd. Delen, via balagan, wat letterlijk ongeregeld rommeltje betekent, staat hoog in het vandaal. Veel gerechtjes op tafel, een goed glas al dan niet koshere wijn en smullen maar. Groentebites, chicken-schnitzel, falafels en Israëlische couscous. Na de hapjes volgen de grote gerechten, onder de noemer Big Bites. De vaak aanwezige geroosterde bloemkool met chermoula, geBBQde dorade en cholent, een gerecht, dat nog steeds bij de ouders van Lori op tafel komt. Tot slot desserts en cocktails en de culinaire cirkel Antwerpen/Tel Aviv is rond. Het schemert inmiddels tijd om je te verplaatsen naar Laila. Voetjes van de vloer met uitzicht op Het Stad.
foto: wat is TLV zonder malabi?
Boker Tov is een vrolijk boek van drie gepassioneerde mensen, die de keuken en levensstijl van de stad, die nooit slaapt aan de Middellandse Zee, naar de boorden van de Schelde brachten. Basic food uit Tel Aviv. Overigens is hier niets mis mee. Maar GKT had toch ietsje meer creativiteit verwacht gezien de chef. Gereons Keuken Thuis gaat het eens proeven.
Adressen Boker Tov & Laila:
Boker Tov Markgrave, Doornelei 2, 2018 Antwerpen. Kijk voor de andere vestigingen op Boker Tov.
Laila by Boker Tov, Mechelsesteenweg 180, 2018 Antwerpen. Laila Tov.
foto: cover Boker Tov.
BOKER TOV, een culinaire lovestory. Lori Dardikman, Tom Sas, met recepten van Thomas Swenters (ISBN 9789401482554) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 29,99
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Het Vlees Boek. “Vleesch mevrouw, u weet best waarom.” In deze tijd een minder vanzelfsprekende kreet. Aan de ene kant terecht, gezien de vele misstanden in de vleessector, aan de andere kant niet, want er zijn heel veel slagers of moet ik zeggen beenhouwers, die werken met liefde voor het dier en product. Zo ook Luc De Laet. Deze slager en schrijver van Het Vlees Boek heeft een eigen methode van met vlees omgaan. Hij zet er graag zijn stempel op door te vernieuwen en met een eigen aanbod, dat nooit doorsnee is. Zoals zijn op speciale wijze gedroogd rundvlees voor een carpaccio. Vlees dat haaks staat op het industriële product. Een reden, waarom Gereons Keuken Thuis ook steeds kritischer wordt over zijn vleesconsumptie. Hij verkoopt bijvoorbeels lokaal gefokt mangalica varken, een oud Hongaars ras met krulletjes. De Laet probeert waar hij kan zijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Het Vlees Boek moest er komen, om zijn visie op vlees en de heerlijkste bereidingen te delen. Van jongs af aan zit De Laet in het vlees. Op zijn dertiende begon hij met een slagersopleiding en hielp hij in zijn vrije tijd mee op de boerderij van oom Alois. Hij belandde op zijn 20e in de dorpsslagerij en breidde dit bedrijf alras uit tot het eerste slagerij met een restaurant van België. Met succes, want andere zaken volgden door de jaren heen.
foto: kalfsfricassee met truffel.
foto: fazant à la Brabançonne.
Het Vlees Boek is eenvoudig van opzet en behandelt per diersoort de speciale eigenschappen van het ras en het vlees. Want niet ieder ras of stuk vlees is geschikt voor elke bereiding. Hij beschrijft de onderdelen en versnijdingen en laat hierbij zien dat bijvoorbeeld een rund meer is dan alleen een kogelbiefstuk. Via tartaar, een millefeuille van de eerder genoemde carpaccio van gedroogd rundvlees en rosbief belanden we bij een ossenstaart parmentier. Het kalf komt aan bod voor bijvoorbeeld een fricassee met truffel en eekhoorntjesbrood of heel chique: kalfstartaar met oesters. Als kleine jongen herinnert Luc De Laet zich nog het buikspek, dat zijn moeder bereidde. Ingang voor vele lekkere toepassingen. Bij zuurkool of op brood met een lik mosterd. Beuling komt aan bod. Op 17 januari was het St Antonius, de patroonheilige van de slagers en daar hoort bloedworst, pens of beuling bij. Gereons Keuken Thuis kent beuling als typisch Bosch. Kipkap, Limburgse zultbereiding, prijkt in Het Vlees Boek. Allemaal ambachtelijk vlees en likkebaardend lekker op de gevoelige plaat gezet. Er is gevogelte, van oorsprong het domein van de poelier. Wat te denken van rillettes van hoevekip? Tot slot wild, niet per se een slagersding, maar in het huidig tijdsgewricht, waarin ook Nederlandse slagers geschoten wild als vleesoptie aanbieden, niet onlogisch. Konijn in bier en fazant à la Brabançonne, te zien op mooie foto’s in het boek, deden mij likkebaarden. Komt snel eens op tafel in Gereons Keuken Thuis.
foto: rillette van konijn met kinnebakspek.
Het Vlees Boek biedt een kijkje in de slagerswereld van Luc De Laet en de kunstige gerechten, die hij hier mee maakt. Vlees zoals het heurt en mevrouw weet ook tegenwoordig best waarom. Een heerlijk naslag- en terroirboek!
Het Vlees Boek, de puurste kwaliteit en de heerlijkste bereidingen. Luc De Laet (ISBN 9789401468886) is een uitgave van Lannoo en is te koop bij je boekhandel voor € 39,99.
foto: cover Het Vlees Boek
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
