Geplaatst op

Tomates ivres van Lizet.

 foto: recept voor dronken tomaten.

Tomates ivres van Lizet. Food historica Lizet Kruyff snuffelt graag in de royale archieven naar toetjes, neust rond in de keuken van bijvoorbeeld Jeroen Bosch, maar spendeert ook graag tijd op brocantes in haar woonplaats!  Daar vindt zij behalve leuke spulletjes voor haar optrekje in het Franse land ook leuke kookboekjes. Op het thema #Provence voor mijn wekelijkse #foodbloggers donderdag reageerde Lizet met een foto uit een Provençaals kookboekje. Een recept voor tomaten in eau de vie. Ik heb ze voor de gelegenheid maar tomates ivres, dronken tomaten, gedoopt. De woonplaats van Lizet is ook de geboorteplaats van Jean de la Fontaine, de bekende Franse fabelschrijver. Lizet stuurde mij vorig jaar een kaart met deze bonhomme de Champagne erop. Eén van zijn bekendste fabels is het verhaal van de vos en de raaf. De vos weet de raaf zo gek te krijgen dat hij gaat zingen, waardoor de vos met het stuk kaas, dat de raaf in zijn bek heeft vandoor gaat . Zo zie je maar met een beetje vleierij…. Maar dit terzijde, het gaat om de dronken tomaten in onderstaand recept. Gebruik hiervoor grote zongeblakerde tomaten. Door het gebruik van eau de vie van fruit is het moeilijk een tip voor wijn te geven, maar een glaasje champagne alvorens dit gerechtje van Lizet te nuttigen is nooit mis. Ik heb het originele recept iets aangepast. Het recept heeft het over fines herbes. Ik gebruik gewoon wat bieslook en peterselie.

 foto: ansichtkaart, die Lizet mij stuurde.

Nodig:

4 grote zon geblakerde tomaten

1 kleine ui

bieslook

peterselie

1 el eau de vie van fruit

1 el witte wijnazijn

2 el notenolie

zout en peper uit de molen

Bereiding:

Was en snijd de tomaten in plakken. Haal de zaadjes eruit en laat ze kort uitlekken. Doe de plakjes in een schaal met wat peper en de eau de vie. Laat 1 à 2 uur trekken. Maak een dressing van de azijn en notenolie. Giet de tomaten af en leg ze op een schaal. Hak de peterselie en bieslook fijn. Snijd het uitje in ringetjes en voeg deze toe. Bestrooi de tomaten met kruiden, zout en een draai zwarte peper. Giet de dressing over de tomatensalade. Serveer direct met geroosterd brood.

A propos Lizet, je courrier d’escargot is onderweg!

Geplaatst op

Vincente Gandia @Vida.

 foto: Hoya de Cadenas.

Vincente Gandia @Vida. Gereons Keuken Thuis fietst vaak door de Valeriusstraat en komt dan altijd langs cerveceria y taperia  Vida  Enfin, ik stopte er op deze zonnige maandag. Niet voor una cerveza, maar om te proeven van de mooie wijnen van Vincente Gandia, al meer dan 130 jaar gepassioneerde wijnmaker uit de Communitat Valenciana, tevens eigenaar van een heus museum voor moderne kunst. Kunst in de vorm van beschilderde wijnvaten, die vrolijk op het terras stonden te pronken.

 foto: tonnen op het terras.

 

De familie Gandia was de eerste die wijnen uit Valencia e.o. op de fles gingen verkopen. Tegenwoordig verkopen ze wijnen uit heel Spanje, van een Hoya de Cadenas Organic sparkling, via Nebla verdejo, een kloeke albariño uit Noordwest Spanje met de naam Con un par tot rood uit Rueda en Ribera del Duero. Een mooie collectie van al het moois, dat Spanje te beiden heeft.

Een hernieuwde kennismaking voor mij, omdat ik tijdens de Horecava al kennis maakte met hun virtuele tour van het landgoed en thuisbasis Hoya de Cadenas, 100 km ten westen van Valencia. Met een bril op je hoofd op pad gaan door de wijngaarden en proeven. het stond allemaal op het menu deze middag. Wijn, tapas en arty wijntonnen. Voor de gelegenheid hadden tien kunstenaars de oude wijnvaten beschilderd en uiteindelijk één winnaar komt in het museum van de Gandias te staan. Het werd uiteindelijk een vat bekleed met rood en zwart vilt.

 foto: rojo y negro op het wijnvat.

Dan de wijnen, die ik dronk, te beginnen met een Hoya de Cadenas biologische cava, gemaakt van macabeo druif en tintelend fris en tegelijkertijd droog op de tong. Een oestertje erbij en het feest kon beginnen.

 foto: de biologische cava.

De volgende witte wijn was een verdejo met de mooie naam Nebla uit Rueda. Druiven geplukt in de nachtelijke mist om zo alle fruit en frisheid te bewaren. Een heerlijke strakdroge, grassige verdejo met een hint van venkel en veel fruit. Ging prima bij de lekkere belegde bocadillos.

 foto: Nebla verdejo

Con un par albariño, met een paar. Een witte wijn uit de Rias Baixas om te pairen met vis, oesters of kreeft. Doe peer, meloen, witte perzik en citrus in de blender, voeg een tikje fris zuur toe en je hebt deze heerlijke zomerse witte wijn.

 foto: Con un par. ¡Disfrutálo!

Een heerlijke zomerse middag, waar het goed toeven was tussen de vaten op het terras van Vida, in het Amsterdamse zonnetje. Aan rood is Gereons Keuken Thuis deze keer niet toegekomen. Geeft niets, er valt nog zoveel te ontdekken bij Vincente Gandia. ¡Viva el vino y la vida!

 foto: wijnvat Vida in de zon.

De wijnen van Vincente Gandia worden in Nederland geïmporteerd door Oud Reuchlin en Boelen en zijn te koop in horeca en geselecteerde winkels.

Geplaatst op

Fenouilloise van Raya.

 foto: fenouilloise van Raya.

Fenouilloise van Raya Lichanski, een droppig-koel zomersoepje voor hete dagen onder de Provençaalse zon. Raya zond dit gerechtje in als reactie op mijn wekelijkse #foodbloggers tweet up elke donderdagochtend. Ik deel dan vijf leuke blogs aan de hand van een thema. Vorige week was dat in het kader van de #Franse #zomerweken, hoe kan het ook anders, de Provence!

Heerlijke streek onder het blauwe zwerk, war de zon hoog aan de hemel staat en de paarse lavendelvelden hun parfum laten ruiken als de mistral er doorheen blaast. Bastides, provençaalse boerderijen, met hun gezicht naar de zon en rug in de wind. Het mediterrane Frankrijk met het gezang van krekels in de talloze olijfbomen, de rijpende druiven voor de Rhône wijnen en de maquis, wilde struikgewas, langs wegen en op bergflanken.

De maquis is een paradijs voor de wildplukker. Zo plukte Gereons Keuken en Route een keer wilde venkel langs de weg, om te gebruiken, net als Raya, voor in de saus of soep. Met een geoefend oog vind je overal tijm, rozemarijn, wilde oregano en andere kruiden voor je bouquet garni.  Senteurs de Provence.

Vandaag speelt venkel de hoofdrol in de fenouilloise van Raya, een koude oppepper. We drinken er een Provençaalse rosé van Château Thuerry bij. Een exceptionele rosé ontwikkeld door deze wijnmaker en Alain Ducasse, verkrijgbaar bij Joost&joost

 foto: Raya Lichansky.


Nodig:

1 kg verse venkel, liefst met veel groen
1 flinke ui, gepeld
2 tenen knoflook, gepeld
2 middelgrote iets kruimige aardappels, geschild
2 groentebouillonblokjes
ruim 1,5 liter water
1 klein potje (125 cc) crème fraîche
1 theelepel dijonmosterd
paar druppels citroensap
1 dopje Ricard of Pernod
zout en versgemalen (groene) peper

 


Bereiding:

Snijd de venkel in niet te grote stukken, bewaar de groene pluimpjes. Hak de ui en de knoflook fijn.
Snijd de aardappels in blokjes. Doe deze zaken in een soeppan, leg er de bouillonblokjes bij.
Schenk het water erop en breng aan de kook. Laat op laag vuur met het deksel iets scheef op de pan 45 minuten koken: alles moet echt zacht zijn, ook het harde hart van de venkel. Roer crème fraîche, mosterd, citroensap en Ricard/Pernod naar keuze erdoor. Pureer de soep met de staafmixer zo glad mogelijk.
Maak af met zout en peper en laat afkoelen: in een grotere pan gevuld met koud water dat je regelmatig vervangt gaat dat heel snel, au bain marie maar dan omgekeerd, zeg maar.
Laat door en door koud worden in de koelkast. ‘s Morgens gemaakt en ‘s avonds gegeten is deze vrije variatie op een vichyssoise op z’n lekkerst! Snipper het venkelgroen en garneer daarmee de soep.
Dat dopje drank: je hebt de fles toch bij de hand en het is precies de juiste hoeveelheid 🙂Om de soep superglad te maken kun je ‘m ook nog eens door de zeef wrijven – geen draaizeef-  Je wilt de vezeltjes dus niet bewaren (er blijven er trouwens genoeg in, voor wie daar erg aan hecht, maar je bespeurt ze nauwelijks). 

Geplaatst op

In een Franse keuken.

 foto: cover In een Franse keuken.

In een Franse keuken aan de Rue Tatin in Louviers, een stadje in Normandië, is Susan Herrmann Loomis vaak te vinden. Daar kookt zij, al dan niet met cursisten, de sterren van de hemel. “Het ware geluk begint bij goed eten” is een citaat van Auguste Escoffier. En Susan kan dit alleen maar beamen. Zij streek in de jaren tachtig neer in Parijs en volgde daar een opleiding aan het instituut La Varenne, het begin van haar culinaire carrière. Ze settlede zich in een klein stadje in Normandië en begon een kookschool, On Rue Tatin. Tegenwoordig één van de betere kookscholen in Frankrijk.

Over haar avonturen met en in het Franse leven, schreef Susan al eerder de boeken Aan Rue Tatin en Tarte tatin. Zij vertelde mij hier alles over in een aflevering van gesprekken en gerechten op Gereons Keuken Thuis. Ik maakte voor haar een recept voor navarin printanier. Het was het begin van een leuk contact.

 foto: Rue tatin Louviers

En nu is er In een Franse keuken, haar nieuwe boek, waar ik reikhalzend naar heb uitgekeken. Hoe doen Fransen dat toch is de hamvraag. Na een drukke dag, kinderen van school halen, eten koken en dan ook nog de tijd hebben om gesoigneerd aan tafel te gaan? Susan wilde het antwoord weten en ging ten rade bij vrienden, marktkooplui, kennissen en winkeliers. Het eerste antwoord is de oprechte liefde van de Fransman of -vrouw voor eten. Het is de basis van hun joie de vivre, een instinct. Ik ken dat gevoel wel. In Gereons Keuken Thuis sta ik op met eten en ga ermee naar bed. Susan ontdekte deze geneugte bij haar aankomst in Parijs. De zachte geur van een croissant au beurre. Die voerde haar mee het Franse leven in. Haar passie voor eten ontvlamde. Een voorbeeld van perfecte Franse organisatie is haar vriendin Sophie. Na een lange werkdag smijt ze haar handtas in de hoek en gaat aan de slag dans la cuisine, om er een uur later, weer met haar hakken aan en verse lippenstift op, uit te komen met een heerlijk maal! Haar man schenkt de wijn in. Comme ça. Simple. De zwier waarmee, dat gaat.

 foto: Susan dans sa cuisine.

Het boek besteedt aandacht aan snacken. Dat doen Fransen namelijk niet. Ongemerkt dingen in je mond proppen. Eten doe je aan tafel met aandacht en voor de kids is er na school een koekje of sandwich. C’est ça. Ook de rol van mamie, oma komt aan bod in het boek. Veel Franse gezinnen koken nog hetzelfde  als oma deed. Overgeleverde recepten, die van moeder op dochter of zoon gingen. Waarom? Zo is dat nu altijd geweest. Mamies wijsheden zijn de règles de vie. In een Franse keuken geeft in een kader de leukste keukenwijsheden van mamie.

Een belangrijke regel is dat je je keuken goed organiseert. Fransen zijn erg goed in het koken op de vierkante meter. Ik ken dat verschijnsel uit Mancey in Bourgondië, waar het keukentje niet groter was dan 2,5 vierkante meter.  En waarin elke centimeter werd gebruikt. In veel Franse huizen is dat zo en elke Franse keukenprins of prinses weet er een heerlijk driegangenmenu te produceren. Dat heeft gewoon met organisatie te maken.

 foto: à table

Boodschappen doen is ook zo’n hobby van de Fransen. De bakker, slager, poelier, patisserie, visman en weekmarkten houden zich nog steeds staande in stadjes als Louviers. Het is behalve smikkelen en smullen van verse kwaliteitswaar ook de sociale lijm. Winkelen verbindt.

Daarna gaan we de keuken in. Te beginnen met salade. Die wordt als laatste gegeten. Kaassoorten, waarvan er net zoveel zijn als dagen in een jaar. Het zoete dessert. Het Franse ontbijt met koffie of Banania, een chocoladedrank uit begin 20e eeuw. Dopen maar die croissant of opgepiepte snee brood, want zuinig als ze zijn er wordt niets weggegooid. Ook geen brood!

Susan neemt je verderop in het boek mee door een dozijn kooktechnieken, essentieel voor een Franse maaltijd, het maken van sauzen, integraal onderdeel van de cuisine Française. Karamel maken voor patisserie. Het smoren van groente en laat ik als laatste konfijten noemen.

 foto: gerechtje uit In een Franse keuken.

Fransen zijn van nature zuinig, dus ook door de eeuwen heen vindingrijk gaan koken met restjes en kliekjes. Van alles valt nog iets te maken. Hierna volgt nog een hoofdstuk over je voorraadkast, want dat vereist net als al het vorige organisatie. Ik denk dat dat in wezen de crux van een Franse keuken is, naast de liefde voor eten, behept zijn met een flinke dosis ordeningsdrang.

Susan besluit het boek met leuke menusuggesties. Het juli menu bestaat bijvoorbeeld uit een koele gazpacho, alledaagse aubergine, Normandische mosselen in cider, de klassieke groen salade en wijngaardperziken in oranjebloesemwater. Zo smul je je buikje wel rond

Ik heb genoten van dit nieuwe boek. Er staan, sorry voor de plaatjesadepten, geen foto’s van de gerechten in. Maar wel veel heerlijke recepten. Dat vind ik de charme. Susan weet in tekst alles zo te verwoorden, dat je met een beetje savoir faire direct aan de slag kunt. Heerlijk in een Franse keuken!

In een Franse Keuken, Susan Herrmann Loomis (ISBN 9789492086273) is een uitgave van Orlando Uitgeverij en is te koop voor € 19,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Geplaatst op

Zomers leesvoer

Zomers leesvoer. Het is weer tijd voor vakantie kook- en leesboeken, tijdschriften en ander culinair vermaak. Zo kom je de zomer wel door!

 foto: cover recepten voor liefde en moord.

Tannie Maria schrijft voor een plaatselijke krant in de afgelegen Kleine Karoo Zuid Afrika. Op een zondag krijgt zij van de hoofdredacteur het verzoek om een brievenrubriek te beginnen, om de lezers van advies te voorzien. Niet bepaald haar ding, want Tannie Maria is eigenlijk een kookfan, geen lieve Lita. Tannie pakt de handschoen op en start een succesvolle brievenrubriek. Ze bedenkt een mix, die aanslaat. Veel problemen in de liefde en het huwelijk komen op haar pad en zelfs een moord trekt haar aandacht. Het worden spannende tijden in Ladysmith. Maar Tannie Maria laat zich niet van de wijs brengen voor elk probleem heeft zij een recept. Recepten voor liefde en moord is geschreven door Sally Andrew en is in het Nederlands uitgegeven door Orlando Uitgeverij. Een heerlijk boek voor zomerse dagen, spannend en humoristisch, met als klap op de vuurpijl recepten voor Afrikaander kos.

  foto: Jamie magazine in een nieuw jasje.

Onlangs werd mij tijdens een diner de vraag gesteld, welk tijdschrift ik liever las, Jamie of Delicious? Ik moest het antwoord schuldig blijven. Maar ik heb een herkansing gekregen. Het tijdschrift Jamie is vernieuwd, nieuwe lay out, ander papier en meer recepten, alles onder de auspiciën van de heer Oliver himself. Of zoals hoofdredacteur Suzanne Pronk het stelt: ” We hebben heel wat nachten doorgehaald” Het resultaat mag er wezen. In Gereons Keuken Thuis ligt het nieuwe zomernummer van Jamie. Normaliter ben ik niet zo van de kooktijdschriften, vanwege het feit dat ik er nooit iets uit maak, noch een plaatjeskijker ben. Ik houd namelijk van tekst. Lezen en zelf het recept erbij verzinnen. Maar voor deze keer bladerde ik het tijdschrift eens door. Het juli/augustus nummer start met hip&happening, nieuwe kookboeken, hotspots en producten. Een vraag aan een expert, aan een hot chef en tip voor een koel zomerdrankje. Er is zelfs een rubriek opgenomen, waarin je een kookvraag kunt stellen aan de maestro. Monique van Loon neemt je mee op een tour langs hot spots. Overigens bestaat Kriterion al sinds de Tweede Wereldoorlog, dus dat zou ik eerder een classic noemen, maar dat terzijde. Jamie gaat verder met het doppen van zomergroente bij uitstek boontjes en dan hebben we het over tuinbonen. Al dan niet dubbel gedopt voor zomerse gerechten. Simpel en snel ontbreekt niet in de vorm van bijvoorbeeld een kedgereesalade. Jamie promoot de groenten van kwekerij Osdorp, een mooi initiatief. Wie zomer zegt zegt picknicken, met hoemmoes of courgette ricottataart. Bart van Olphen schreef voor dit nummer een ode aan zalm en een Mexicaans feestje is in de maak. Een rondje Amsterdam en Parijs maken het geheel af. Een vrolijk zomers nummer, met leuke ideeën voor met name het vrouwelijke deel der natie, dat wel van koken houdt, maar niet culinair behept is. Ik mis bijvoorbeeld wat diepgang met betrekking tot kooktechnieken en wijn ontbreekt al helemaal. Desalniettemin is de restyling geslaagd te noemen en kan Jamie zo in je handtas mee naar het terras of het strand.

  foto: cover The Amsterdam Cook Book

Zomers leesvoer. Meze Publishing uit Groot Brittannië maakte al eerder leuke kookboeken met recepten van restaurants en andere culinaire hot spots van Blighty, zoals Newcastle, Leeds en Birmingham. Beschrijvingen van restaurants met een signature dish erbij om thuis klaar te maken. Nu is er de Amsterdamse versie, The Amsterdam Cook Book met recepten van onder andere Alain Caron, The Duchess en Blauw. Achterin vind je een kaartje en lijst van te bezoeken adressen

  foto: de vakantiekookboeken van Onno.

’s Lands wijs ’s lands eer. Als je op vakantie gaat krijg je te maken met nieuwe smaken, andere gerechten en kookmethodes. Zeker als je op de camping staat en je gedurende enkele weken je Boretti en Smeg apparatuur moet missen. Maar niet getreurd. Nijgh & Van Ditmar hebben voor deze zomer de handige vakantiekookboeken van Onno Kleyn, rood voor Frankrijk, geel voor Spanje en groen voor Italie opnieuw uitgebracht. Lekker en makkelijk koken op de camping of in je huurhuisje, net zoals de Fransen, Italianen of Spanjaarden doen. Dus de aardappels, hagelslag, sambal en alle andere producten laat je gewoon thuis. Je neemt gewoon één van de deeltjes mee op reis!

 foto: cover In een Franse Keuken

Ik heb er lang op gewacht, maar nu is het nieuwe kookboek verschenen van Susan Herrmann Loomis. In een Franse keuken, uitgegeven door Orlando is een boek waarin Susan te rade gaat bij haar Franse vrienden, winkeliers, marktkooplieden en de lezer mee op een tocht neemt door de Franse cuisine. Susan runt al jaren kookschool On Rue Tatin, onlangs uitgeroepen tot een van de beste kookscholen van Frankrijk, in het Normandische Louviers. Aan de voet van de kathedraal in een origineel Normandisch colombage huis geeft zij kooklessen en maakt diners. Susan schreef er al over in haar boeken Rue tatin en Tarte tatin. In deze boeken vertelt zij hoe ze vanaf de jaren tachtig zich steeds meer het Franse leven eigen maakte. En met succes. Want Susan is met recht een expert te noemen op Frans kookgebied. Binnenkort in het kader van de #Franse #zomerweken een uitgebreide recensie op Gereons Keuken Thuis.

foto: cover zomernummer Smaak van Italië

Gereons Keuken Thuis bladerde alvast door het nieuwe nummer van de Smaak van Italië, zomers leesvoer, over van alles wat de Bel Paese heeft te bieden. Over reizen, langs de Riviera, de kust van Italië. Tips voor gevorderde Toscane bezoekers, want hier is veel moois te beleven. Een roadtrip over het mooie Sicilië. En een bezoek aan de drie steden van de Veneto, Venetië, Padua en Verona. Voor de culi’s biedt het zomernummer een Sardinië kookworkshop of een Siciliaanse wijnproeverij. De smaak van Italië bladerde ook door het nieuwste kookboek van chef en éminence grise Antonio Carluccio, Groenten en Osteria, een boek vol heerlijke slowfood recepten. De Italiaanse zomer begint met gustaio. De zomereditie van de Smaak van Italië ligt vanaf dinsdag 11 juli in de winkels!

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Geplaatst op

Parmentier au confit de canard.

 foto: Antoine Augustin Parmentier  (apostcardfromfrance.com)

Parmentier au confit de canard, een variatie op andere ovenschotels met aardappels. Het was Antoine Augustin Parmentier, apotheker in het leger en agronoom, die de Fransen leerde, dat de aardappel prima gegeten kon worden. Tijdens zijn krijgsgevangenschap in Pruisen ontdekte Parmentier, dat geen van de soldaten enig negatief effect ervoer van het eten van aardappels. Prima te eten dus. Je ging er niet dood aan. In 1773 won Parmentier een prijsvraag van de Academie van Basel. Hij verklaarde dat de aardappel een goed middel tegen de ziekte dysenterie was en dat hij zich zou beijveren om voortaan de aardappel op het menu te krijgen in kazernes en ziekenhuizen. En zo geraakte Frankrijk aan de aardappel, als bijgerecht en als groente. Groente? Jazeker, het is nog steeds de gewoonte dat je als garnituur kiest voor een aardappelgerecht of andere groente in Frankrijk. De aardappel heeft nooit de status van koolhydratenleverancier gekregen, zoals in Nederland. Vandaar dat de Franse cuisine vele variaties kent op de aardappel, van pommes duchesse, via noisettes, dauphinoises, allumettes en in de puree voor de parmentier, genoemd naar deze man.

 video: hete eendenbout met persillade

Vandaag maken we dit simpele ovengerecht met in eendenvet gesmoorde groenten, geplukte eendenbout uit blik en een laag romige puree. Het fijne is dat tegenwoordig ook de blauwe grootgrutter de blikken confit de canard heeft in zijn assortiment. Net als in de Franse supermarkt. Ideaal om in huis te hebben en mee te koken. Het vet bewaar je natuurlijk voor de gebakken aardappels met een persillade. Bij deze parmentier au confit de canard drinken we een rode passetoutgrain (Caves de Mancey), de enig toegestane blend van de druivensoorten voor rood (gamay en pinot noir), die Bourgondië kent.

 foto: assembleren maar

 

Nodig (2 tot 3 personen)

2 eendenbouten uit blik, gebakken in de oven.

1 prei

2 wortels

1 sjalotje

200 g doperwtjes (vriezer)

2 tenen knoflook

peterselie

selderijblad

peper en zout

1 kg aardapppels

scheut lauwe melk

klontje boter

3 el crème fraiche

4 el eendenvet uit het blik

peper uit molen

zout

snuifje nootmuskaat

Bereiding:

Zet de eendenbouten met aanhangend vet in een oven van 180 graden en warm ze in 15 minuten op. Snijd de gewassen prei in ringen, de wortel in blokjes snipper het sjalotje en hak de tenen knoflook fijn. Verwarm twee lepels eendenvet in een pan, fruit de sjalot, voeg de groente toe en laat kort smoren. Voeg de knoflook, erwtjes en gehakte peterselie en selderij toe en laat nog even kort garen.

Schil de aardappels en kook ze gaar. Giet af en maak er met de stamper een mooie puree van. Voeg zout, een klontje boter, een scheutje melk,wat zout, een draai peper, een snuif nootmuskaat toe. Roer al laatste de crème fraiche erdoor.

Het assembleren van de parmentier kan beginnen. Schep de groenten in een ovenschaal. Haal het eendenvlees van het bot en verdeel over de schaal. Voeg eventueel nog wat warm eendenvet toe. bedek alles met de puree. Zet de parmentier gedurende een half uur in een oven van 180 graden. Op het laatst kort de bovengrill aan voor een mooi korstje.

Geplaatst op

The Amsterdam Cook Book.

 foto: cover Amsterdam Cook Book

The Amsterdam Cook Book, a celebration of the amazing food & drink on our doorstep. We wijken vandaag even af van het Franse pad. Op de deurmat van Gereons Keuken Thuis plofte onlangs dit aardige kookboek neer. In het Engels, gericht op al dan niet buitenlandse bezoekers van onze leuke stad. Amsterdam kent 180 verschillende nationaliteiten en even zovele keukens, een echte melting pot dus van geur, kleur en smaak. Dat vonden de samenstellers en uitgever van dit leuke boek ook. Op pad door de smalle straatjes, langs de grachten en over de bruggen. Op de fiets, te voet langs al het lekkers wat Amsterdam heeft te bieden. In 35 recepten van verschillende Amsterdamse cuisiniers.

Zullen we eens een wandelingetje maken door dit boek?

Het boek start met een voorwoord van Alain Caron, die samen met zijn zoons Café Caron begon in de Pijp. Volgens hem moeten we de Amsterdamse foodcultuur veranderen en betaalbaar en goed eten gaan serveren. Dit slecht barrières op en brengt mensen samen aan tafel. En daar draait het om volgens deze kok.

 

 foto: steak @Loetje

Hierna gaan we kris kras op pad door de stad. Ik ga niet alle adressen noemen, maar begin bij Blauw, het Indonesische restaurant, waar ik onlangs nog proefde van hun rijsttafel. Eigenaar Henk van Hees verhaalt over de smaken van de gordel van Smaragd en geeft een recept voor asam pade met corvina.

Verderop in Zuid belanden we bij Loetje, het biefstukparadijs van Amsterdam. Behoeft geen verdere uitleg  Voor thuis geeft Loetje een recept voor ossenhaas “de rode waard” met spek, kippenlevers en uienringen.

In de Frans Halsstraat even verderop, mogen de slakken, escargots met zeeduivel fritters van de Carons niet ontbreken. In de Gravenstraat vind je de wentelteefjes van De Drie Graefjes, pain perdu, prima als ontbijt voor je de stad in gaat.

 foto: pasta @Duchess

Sinds 2008 waait er een andere wind door de stad. Hotels cateren met hun bars en restaurants meer en meer op locals. Dit leidde tot leuke nieuwe plekken zoals de Duchess en Mr Porter beide in het funky W hotel. Aan de locatie van het eerste restaurant heb ik veel herinneringen.  Het is de voormalige kashal van de KasAssociatie, waar ik tijdens mijn studietijd kwam als verfbezorger voor een schildersbedrijf,  later in mijn tijd bij een bank voor settlementzaken en tegenwoordig als trensdspotter. Telkens een nieuwe kennismaking met dit in oude luister herstelde pand. The Duchess verwent de lezer met een caviar pasta. Op het dak van het W hotel kun je loungen en cocktails drinken met uitzicht op het zwembad en de overburen Willem en Max.

 foto: rooftop  @W Hotel

Als laatste adres in deze bespreking noem ik Instock, het heerlijke #nowaste restaurant in de Czaar Peterstraat. Zij geven een recept voor een spannende bubble & squeak. Het boek besluit met een index van alle adressen en een kaartje, om zo je tochtje te plannen.

Ik vind The Amsterdam Cook Book een vrolijk boek om mee op pad te gaan op je fietsje door de stad en daarna het thuis in je keuken nog eens dunnetjes over te doen. Een geslaagd boek, niet alleen voor je expat-kennissen, foodbloggers of burgers en buitenlui, maar ook om zelf de stad en haar smaken te (her) ontdekken!

The Amsterdam Cook Book (ISBN 9781910863398) is een uitgave van MEZE publishing en is te koop voor € 19,95

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer

Geplaatst op

Roussillon met een recept van René Meesters.

 foto: leven in een ansichtkaart

Rousillon met een recept van- mannelijke foodblogger- René Meesters. Roussillon, ook wel Frans Catalonië genoemd ligt tegen de Pyreneeën aan. Nog even je bent op het Iberisch schiereiland. Zo voelt de sfeer ook aan in deze streek. Catalaans! De zinderende stad Perpinyà. (warmste stad van Frankrijk) Stad van de rugbyploeg, de Arléquins, die meerdere keren nationaal Frans kampioen werden. Dan wordt er meteen gefeest. Het schilderachtige Collioure, plaats van Matisse en consorten. Een explosie van kleur. De mooie brede stranden met zicht op het gebergte. De Mont Canigou als top erboven uit stekend. De heilige berg van alle Catalanen aan beide zijden van de grens. 

 foto: Collioure.



Alles onder de mediterrane zon. De Britse schrijfster Rosemary Bailey schreef ooit een ode op dit gebied in haar boek “Leven in een ansichtkaart”, dat ik een paar keer herlas. Zij restaureerde een oud klooster en bouwde een leven op boven op de berg en met de bewoners. Sterk, zoals zij de streek typeert. Ruig en tegelijkertijd verwelkomend. Kleurrijk zijn ook de producten van deze streek. De Roussillon wijnen, als droge variant in wit rood en rosé, maar ook versterkt en zoet zoals de Banyuls en Muscat de Rivesaltes. Zon gebotteld in een fles. De ansjovis van Collioure, kersen uit Ceret (hier streek Picasso neer) en slakken uit de bergen. Het beste van mar i muntanya zoals dat in mooi Catalaans heet. Een aanstekelijk vakantiegebied, niet alleen in de zomer. Eigenlijk heeft  Roussillon in elk jaargetijde iets te bieden.

 foto: wijnstad Banyuls


De gastblogger van vandaag, René Meesters, gaat ook graag op pad door dit gebied. Lekker op vakantie in campingrijk Argelès sur Mer, struinen door Perpignan en dagje de grens over naar het wat rommeliger “Spaanse” Catalonië, met o.a. Figueres, waar Dalí zijn sporen en museum naliet. Het inspireerde René om voor de Franse zomerweken een recept voor “boles de picolat” te sturen.

 foto: Perpinyà la Catalana

René Meesters, schrijver van het eten is klaar maakte voor de Franse zomerweken op Gereons Keuken Thuis een streekgerecht uit Roussillon. Eigenlijk een Frans-Catalaanse tapa. Op veel menukaarten van restaurants komt dit gerecht terug. Ook in de plaatselijke supermarkt is het kant en klaar te koop. Maar zelf maken is niet moeilijk. Hij heeft dan ook verschillende recepten gevonden. Hieronder zijn eigen versie. Het bevat in ieder geval gehakt (half-om-half), olijven, eekhoorntjesbrood en een pittige tomatensaus.

 foto: boles de picolat

Boles de Picolat (Catalaanse gehaktballetjes)

​​
Nodig:

700 g gehakt (half-om-half)
1 ei
50 gram bloem
2 uien
2 teentjes knoflook
1/2 bosje verse koriander of platte peterselie
250 gram groene olijven
100 gram eekhoorntjesbrood (of gedroogd eekhoorntjesbrood of champignons)
tomatenpuree, olijfolie, zout, peper.


Bereiding:

Reinig het eekhoorntjesbrood of week ze als ze gedroogd zijn.
Hak één ui zeer fijn samen met een teentje knoflook en de koriander (of peterselie). Voeg zout en peper toe en meng met het gehakt en het ei.
Maak kleine balletjes, Rol door de bloem en bak bruin in olijfolie. Houd warm.
Snipper ook de overgebleven ui en de knoflook en fruit dit aan in olijfolie. Doe ook de tomatenpuree en een half glas water in de pan. Laat gedurende 15 minuten sudderen (voeg eventueel een kleingesneden winterwortel toe). Voeg dan de gehaktballetjes, het eekhoorntjesbrood en de groene olijven toe. Doe er zoveel water bij dat de balletjes net onder staan, voeg zout en peper toe, doe de deksel op de pan en laat dit gedurende 45 minuten stoven. Doe er naar smaak kruiden bij.

Wijntip: Jonge rode Côtes du Roussillon AOP.

 foto: je eet boles de picolat met witte bonen.

Meer leuke verhalen over de Franse avonturen van René Meesters vind je op Het eten is klaar

Geplaatst op

1 juli 2017, dag van de pastasalade.

 foto: banner dag van de #pastasalade



1 juli 2017, dag van de pastasalade, alweer de derde editie. In 2015 maakte ik een funky versie en vorig jaar ging ik voor Portugese pit. Dit jaar ga ik voor een pastasalade met de Franse slag. Het zijn tenslotte de #Franse #zomerweken op mijn blog. Ik wist echter niet of den Fransman ook pastasalades maakt en eet. Eigenlijk heb ik er nooit zo op gelet in de hypermarchés. Tja, ik kocht vaak Piëmontaise, tabouleh of een rijstsalade. Maar pastasalade kwam niet in mij op. Misschien bedacht ik, dat het een echte Nederlandse uitvinding was? Want wij zijn dol op kliederen met kliekjes. En wat blijkt? Na een tocht over de dreven van het wereldwijde réseau: Fransen zien de pastasalade als een goede methode om te besparen en voor restverwerking. En ze variëren er eindeloos mee. Een idee was geboren voor deze dag van de pastasalade. Een basissalade van volkoren penne met een stukje terroir. En toen begon het zwalken: Maak ik hem met appel, camembert, waterkers, bieslook en wat crème fraîche, zoals in Normandië?

 foto: Normandische pastasalade.

Gaan door de afgekoelde pasta, ansjovis uit Collioure, geroosterde courgette, zongedroogde tomaatjes en herbes de Provence? Maak ik een Baskische pastasalade en assembleer ik mijn penne met jambon de Bayonne en lauwe piperade?  Gebruik ik de drie-eenheid ham, peterselie en aspic om een pasta “jambon persillé” salade te maken, met een hint cassis-mosterd van Fallot uit Beaune?

 foto: Collioure.

Allemaal prachtige ideeën voor deze zaterdag, 1 juli 2017, dag van de pastasalade. Het werd uiteindelijk een half warme pastasalade, van volkoren penne, sinaasappel, noten, een dressing van rode wijnazijn en notenolie en snel gegrilde eendenborst, sur un lit de mâche (op een bedje van veldsla). We drinken er een licht gekoelde gamay uit de Loire bij.  Een rode zomerwijn van Domaine Pierre Guindon uit Ancénis. (44150)

 foto: pastasalade canard à l’orange

Nodig 4 personen:

300 g volkoren penne, gekookt en goed gekoeld.

1 sinaasappel in dunne plakjes

1 eendenborst

4 el rode wijnazijn

3 el notenolie

handje gehakte hazelnoten, kort geroosterd

4 handjes veldsla

gehakte peterselie

peper uit de molen

zout

Bereiding:

Maak inkepingen in het vel van de eendenborst. Verhit een grillpan en bak de huid krokant. Draai daarna om en bak de eendenborst rosé. Haal hem uit de pan en leg weg onder aluminiumfolie. Grill de dunne plakken sinaasappel met schil om en om en leg apart. Voeg twee eetlepels rode wijnazijn toe aan  het vrijgekomen vet in de grillpan en laat kort deglaceren.

Meng in een kom de penne met 3 el notenolie, 2 el rode wijnazijn, gegrilde sinaasappel (met of zonder schilletje), peterselie en de gehakte hazelnoten. Maak op smaak met zwarte peper en zout. Leg op elk bord een handje veldsla, schep hierop de penne en maakt het af met vers gesneden, nog warme, eendenborst. Besprenkel de salade met wat eendenjus uit de pan.

Je vous souhaite une belle journée pleine de salade aux pâtes!

Geplaatst op

Koken met Vélochef.

 foto: cover Vélochef.

Koken met Vélochef. De Tour de France gaat weer van start, drie weken lang rijden wielrenners door de heuvels, door de dalen, over de bergen en de vlaktes van la Douce France tot de finish op de Champs Elysées. Mooie plaatjes en sportieve prestaties. Voor, tijdens en na al dat gefiets krijg je honger. Hier begint het verhaal van Henrik Orre, zijn ode aan de wielersport en eten. Want dat loopt als een rode draad door het leven van deze Noorse kok. Fietsen is een gezonde bezigheid (zwemmen en lopen trouwens ook), een mooie vorm van bewegen, maar vergt ook de nodige energie. Met name profwielrenners zijn voor hun prestaties afhankelijk van goed gedoseerd en energierijk voedsel. Daarom kookt kok Henrik Orre graag voor de jongens en meiden van het team SKY. Pré vélo, bij de start, voor de trek tijdens de etappe en Après vélo, om weer op krachten te komen. In mei van dit jaar besprak ik zijn boek al, dat boordevol krachtvoer recepten staat. Op mijn vraag of het alleen recepten waren voor duursporters, mailde Orre me terug, dat elk gerecht ook door gewone stervelingen kan worden gegeten. Wielrenners eten gewoon drie porties en doen dat na de koers nog een dunnetjes over.

 foto: route van de Tour 2017

Gereons Keuken Thuis vond, dat tijdens de Tour en de Franse zomerweken en pré en après vélorecept niet mochten ontbreken. Koken met Vélochef.

Pré Vélo, bananen pannenkoeken met blauwe bessenjam.

 foto: le départ.

De perfecte ontbijtpannenkoek voor een fietser! Hij bevat veel eiwit door het gebruik van de eieren en is zowel gluten- als lactosevrij. (als dat belangrijk voor je is) De blauwe bessenjam is suikervrij.

Nodig voor 6 stuks:

2 rijpe bananen

4 eieren

25 g rijstebloem

1 tl kaneel

1 tl kardemom

2 tl bakpoeder

kokoksolie

Bereiding:

Meng alle ingrediënten in een grote kom met de mixer tot een glad beslag. Bak de pannenkoeken – bij voorkeur in de kokosolie- goudbruin in een koekenpan.

Blauwe bessenjam:

Nodig:

1 vanillestokje

500 g blauwe bessen (bevroren)

100 ml agavesiroop

300 ml vloeibare pectine

Bereiding;

Schraap het merg uit het vanillestokje en zet weg. Breng de blauwe bessen, de agavesiroop en de vanille in een sauspan aan de kook en laat 10-15 minuten heel zachtjes koken. Voeg de pectine toe en breng nog eens aan de kook. Laat afkoelen en doe de jam over in een schone pot. De jam is gekoeld 3-4 weken houdbaar.

Après Vélo, pizza met Pavé de Roubaix

 foto: l’arrivée.

Als je een boek over eten en fietsen maakt kun je de kaas Pavé de Roubaix niet overslaan Hij heeft dezelfde vorm als de kasseien van Noord Frankrijk, waarover jaarlijks de wielerwedstrijd Paris-Roubaix, de Hel van het Noorden, wordt gereden. Pavé de Roubaix wordt gemaakt van koemelk en heeft iets weg van Edammer. Door toevoeging van caroteen krijgt hij zijn typische oranje kleur. In plaats van tomaat gebruikt Orre crème fraîche. (Noot van mij: ik vind het meer op flammenkuchen lijken)

Nodig voor twee pizza’s:

180 g melk

10 g verse gist

320 g roggebloem

1/2 tl zout

300 ml crème fraîche

300 g Pavé de Roubaix (of Edammer)

2 uien

bosje tijm

Bereiding:

Verwarm de melk in een pan tot 40 graden C. Het is fijn als je daarvoor een thermometer hebt. Laat de gist oplossen in de melk. Meng het zout door de bloem in een keukenmachine met deeghaken. Voeg de melk toe. laat het geheel 5 minuten kneden. Laat het deeg onder een vochtige theedoek rijzen tot het in omvang is verdubbeld. Verwarm de oven voor op 230 graden C. Halveer het deeg. Rol het uit tot twee dunne pizza’s. Spreid de crème fraîche erover uit en bestrooi met lekker veel Pavé de Roubaix kaas. Snijd de uien in dunne ringen, beleg de pizza’s ermee en bestrooi met tijm. Bak 7-8 minuten in de oven.

Vélochef, Henrik Orre (ISBN 9789038803982) is een uitgave van Nijgh & van Ditmar en is te koop in de (online) boekhandel voor € 29,99

Noot: dit boek werd mij als recensieexemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer