Kip à la moutarde uit Lyon. Ik vind het altijd een heerlijke stad om doorheen te rijden, langs de Rhône en het Confluence Museum. En daarna een korte bocht de stad in. Gelukkig heeft Gereons Keuken Thuis zo’n mooie paarse autoruitsticker van de Franse regering, waardoor het niet alleen bij langs Lyon heen rijden blijft. Want zeg nu zelf, hoe lekker is het om even te ankeren au bord de la Saône in Vieux Lyon? Om in één van de bouchons het menu van de dag op te eten. En daarna de stad te verkennen, met de funiculaire naar het Romeinse amfitheater of de basiliek van Nôtre Dame de Fourvière, met bij heldere dagen een spectaculair uitzicht op de al dan niet besneeuwde Alpen en witte Mont Blanc. Overigens loont het ook de moeite om alle trappen door de zijdeweverswijk te beklimmen om aan het einde van de Boulevard de la Croix Rousse te genieten, tussen de hipsters, van een petit café en wederom dat mooie uitzicht over stad en land. Door omstandigheden kwam het er niet van om deze keer aan te leggen in Lyon op weg terug naar Nederland. Vandaar op deze zaterdag een recept voor kip à la moutarde . Comfort food, daar heb ik nu zin in. Hartverwarmend eten. Doet het ook goed in ons koude kikkerland. We drinken er een rode Juliénas bij.
foto: N.D. de Fourvièrefoto: koor N.D. de Fourvière
Kip à la moutarde uit Lyon, recept.
Nodig:
1 stevige Label Rouge/ Bresse kip kip in stukken gehakt. 2 el bloem olijfolie & klontje boter 2 grote sjalotjes (gesnipperd) 4 teentjes knoflook (fijngehakt) 6 trostomaten (in kwarten) 1 glas droge witte wijn 50 ml witte wijnazijn 250 ml kippenbouillon crème fraîche 2 el dijonmosterd van Fallot uit Beaune 3 laurierblaadjes 1 eetlepel gedroogde dragon zout & peper
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180ºC. Bestrooi de kipdelen met de bloem, zout en peper. Verhit een scheutje olijfolie en boter in de pan en bak hierin het vlees rondom goudbruin. Verhit 1 eetlepel olijfolie in een koekenpan en fruit hierin de sjalotjes en knoflook. Schep de stukken tomaat erbij en bak deze 2 à 3 minuten. Giet de wijn en azijn erbij laat inkoken. Voeg de bouillon, mosterd, laurier en dragon toe. Als laatste voeg je de crème fraîche toe. Doe de kip in een ovenschaal en giet de saus erover. Laat de kip ongeveer 45 minuten nagaren in de oven, eventueel afgedekt met folie. Serveer de kip met saus en een groene salade van veldsla. En natuurlijk goed knapperig stokbrood.
foto: bouchon in Vieux Lyon
Bon appétit!
Noot: je kunt deze kip natuurlijk ook maken met de Marne mosterd, die Gereons Keuken Thuis aantrof in de lente-editie van de foodybox van Kroon op het werk.
Wijntour 2022, Sud de France. Een beeldblog met een selectie van de wijnen, die Gereons Keuken Thuis dronk en proefde in de Languedoc. Let op: het merendeel kwam uit deze wijnregio, maar ook uitstapjes buiten de grenzen van Occitanië werden niet geschuwd.
foto: Alma Cercius, cépage viognier, Languedoc, Frankrijk.
foto: Le petit Olivier, cépage chardonnay, Languedoc, Frankrijk.
foto: rood en wit van Nicolas, Coteaux de Peyrac, Frankrijk
foto: Le petit Olivier cépage cabernet sauvignon, Langiedoc, Frankrijk.
foto: deze mag niet ontbreken: Domaine Guillemarine, picpoul de pinet, Bassin du Thau, Frankrijk.
foto; cépage pinot noir, Languedoc, Frankrijk.
foto: Coteaux Bourguignons, generieke pinot noir, Bourgogne en AOP Ventoux uit Vaucluse, Frankrijk.
foto:: Mas Olivier, Faugères rosé, Languedoc, Frankrijk.
foto: back to the Mâconnais, Vi’ré Clessé, Bourgogne, Frankrijk.
Volgende editie van Wijntour 2022 heeft als thema summer wines staat gepland in juni.
Mosselen op de wijze van Sète. Voor het eerst in 25 jaar weer een keer de havenstad Sète bezocht. De haven met zijn talrijke vissersboten, de ferry naar Ibiza. Rommelig met een gecombineerde lucht van zilte zee en dieseldamp. Een verkeersinfarct maakt de hernieuwde kennismaking er niet makkelijker op. Maar onder deze “voile” bevindt zich een hele charmante stad. Met visrestaurants vol verse vangst langs het in de 17e-eeuw gegraven Canal du Midi, het kanaal, dat de Atlantische Ocean verbindt met de Méditerranée. Brocantes op pleintjes en gezelligheid alom op de terrassen. De Sètois genieten duidelijk van hun zuiderse leven.
foto: Canal du Midi.
foto: catch of the day
Sète: veel badgasten van de omliggende stranden struinen het stadje af. Op de kades felgekleurde bootjes, joutes geheten. Zij vullen het kanaal jaarlijks tijdens het spektakel, waarbij de verschillende confrèries vanaf de hoge boegtrap elkaar in het water moeten zien te duwen. De kers op de taart: zeevruchten uit het Bassin du Thau en vers gevangen vis uit zee. Want in Sète kunnen ze er wat van op culinair gebied. Tielles, hartige taartjes gevuld met lokaal geviste seiche (zeekat), de bekende vissoep à la Sètoise met rouille en natuurlijk moules farcies à la Sètoise. Hieronder een interpretatie van het recept, dat Gereons Keuken Thuis eens zag op TV5. De televisiekok maakte het met bravoure.
foto: de vermaarde tielles van Sëte.
Moules farcies. In Sète zijn ze overal te koop. Grote potten met gevulde mosselen in tomatensaus. De oorsprong van dit beroemde gerecht is het bassin van Thau, waarin de mosselen en oesters worden gekweekt. Deze gevulde mosselen op de wijze van Sète zijn makkelijk te maken. Erbij kun je de lokale witte wijn drinken, Picpoul de Pinet.
Nodig:
20 grote schone mosselen 400 g half om half gehakt peterselie fijngehakt zout en peper 2 tenen knoflook 1 ei 1 blik gepelde tomaten 1 blikje tomatenpuree 3 dl witte wijn 2 dl water citroenrasp
Bereiding:
Open de mosselen met een mes en geef een tegengestelde draai aan de sluitspier, zodat de mosselen tijdens het koken niet meer open gaan. Maak het gehakt aan met ei, zout, geperste knoflook en peterselie. Vul de mosselen met gehakt en druk schelpen op elkaar. Leg de mosselen in een pan. Verwarm in een pan de tomaten, tomatenpuree, de wijn en het water. Als de saus kookt, giet hem dan over de mosselen in de pan en laat dit 20 minuten sudderen totdat mossel en gehakt gaar zijn. Voeg eventueel nog wat vocht toe. Maak de saus af met wat citroenrasp, peper en zout.
Gruissan met gastblogger René. René Meesters is net als Gereons Keuken Thuis een groot liefhebber van de hexagoon. Hij reist er graag in rond en schrijft erover op zijn leuke en lezenswaardige frankrijkblog het eten is klaar. Vandaar dat ik hem regelmatig uitnodig als gastblogger. René schrijft mooie verhalen over zijn reizen zijn koken en kookboeken. Hoe toevallig was het dat hij een verhaal instuurde over Gruissan, een bijzonder Occitaans dorp aan zee, hier niet ver vandaan. Vandaag zijn relaas over daube de boeuf en Gruissan.
foto: les toits de Gruissan.
La tour, Le sel et la plage
Waarmee begint een blog over Frankrijk? Met het maken van een ferme pan daube de boeuf natuurlijk. Terwijl zich de geur daarvan door het huis verspreidt komen de ideeën voor het blog vanzelf omhoog en heb je nog steeds moeite met een definitieve keuze? Schenk jezelf een Pastis in en het toetsenbord begint als vanzelf woorden te spuwen. Toch? Al die mooie vakanties in Frankrijk schieten aan me voorbij. Van het meest zuidelijke puntje tot de absolute noordzijde bij Lille. Één die me is bijgebleven is die in de Lanquedoc-Rousillon, of beter Occitanië in de buurt van Narbonne. Het mediterrane weer in september speelde daarbij zeker een rol.
De grootste vakantiedrukte is voorbij en de avonden worden korter. In de smalle straatjes rondom La tour Barberousse in Gruissan gaan de luiken op tijd dicht. De warmte van de dag blijft zo langer in huis hangen. In de zomer is het omgekeerde ook waar. De luiken gaan dan helemaal niet open om de koelte binnen te houden. Bovendien hebben de Fransen niet zo’n behoefte aan pottenkijkers en die zijn er meer dan genoeg in de warme zomermaanden. In de lager gelegen bredere straten gaat de horeca gewoon door gelukkig. Dat maakt september hier zo heerlijk. De klim naar en de afdaling vanaf de tour zorgen ervoor dat het terras daar dan zeer verdient voelt. Een blond bier lacht me toe.
foto: zout het goud uit de Languedoc.
Buiten opstarten met een croissant, een vers stokbrood en koffie is geen straf. In tegendeel, het is een godsgeschenk. De kortere dagen komen voorlopig vooral door de zonsondergang, In de ochtend hebben we dus nog niets te klagen. Het bezoek aan Gruissan maakte ons nieuwsgierig naar de witte bergen die we op een afstandje zagen liggen. We besloten er heen te rijden. We kwamen uit bij de zoutwinning ‘Le Salin de Gruissan’. Een walhalla voor een foodblogger. De adembenemende wandeling tussen de zoutbassins en het bezoek aan de bijbehorende winkel annex museumpje maakte opnieuw dorstig en ja, ondanks dat het september was ook enigszins plakkerig. Het bijbehorende terras was helaas gesloten dus reden we naar die andere bijzondere locatie.
foto: de paalwoningen van Gruissan.
De kust van Gruissan is niet alledaags. In plaats van het aanleggen van een dijk om de achterliggende huizen te beschermen besloot men hier om de huizen op palen te zetten. Behalve de palen ziet de stadsplattegrond van Gruissan plage er bizar uit. Tien diagonaal geschakelde blokken met in ieder blok zo’n 100 paalwoningen. Lang geleden gebouwd voor toeristen die toen nog voornamelijk uit Frankrijk zelf kwamen. Erg uitnodigend om er doorheen te wandelen is het niet, maar het strand is er breed en we hadden nog steeds afkoeling nodig van onze wandeling bij de zoutbassins. Het was er perfect. Had ik al gezegd dat we er ook dorst van hadden gekregen? Deze keer geen bier maar een Sex on the beach bij restaurant les Chalets, typisch Frans. À votre santé!
Dank je wel René voor je gastblog!
foto: couleurs du Sud.
RECEPT voor gastblogger René: daube de boeuf à la Provençale.
Nodig:
1,5 kilo runderstoofvlees ½ liter runderbouillon 2 grote wortels 4 tenen knoflook 2 grote tomaten 1 rode paprika 3 uien 1/2 Spaans pepertje 1 blikje tomatenpuree 1 glas rode wijn olijfolie peper en zout 2 el Dijon mosterd zwarte pitloze olijven 3 tl paprikapoeder bloem en boter voor beurre manié 2 laurierblaadjes paar takjes verse tijm 4 tl Provençaalse kruiden
Bereiding:
Verhit een flinke scheut olijfolie in de braadpan en fruit hierin de ui, knoflook en Spaanse peper aan. Schep deze eruit en verhit weer olie in de pan. Bak dan ook het door wat bloem gewentelde rundvlees bruin in ongeveer 5 minuten. Voeg de wortel, paprika, tomaten en daarna de eerder gefruite uien, knoflook en Spaanse peper toe. Bak de tomatenpuree samen paprikapoeder kort in de braadpan mee. Blus af met een glas rode rode wijn en voeg de runderbouillon, mosterd, tijm, laurier en Provençaalse kruiden toe. Laat het geheel zo’n drie uur sudderen. Verwijder de laurier en tijmtakjes. Maak op smaak met peper en zout en bind het stoofgerecht met wat beurre manié. Voeg als laatste de zwarte olijven toe. Server de daube met een salade en stokbrood.
foto: gastblogger René Meesters.
Over gastblogger René Meesters: René is afgestudeerd chemisch technoloog maar blogt al sinds 2010 op zijn website Het eten is klaar. Zijn passie voor koken ontstond echter al op de middelbare school. Dat hij geen kok is geworden komt apart genoeg door de chefkok bij wie René een weekendbaantje had in de keuken. Hij overtuigde hem er van dat het koksbestaan een hondenbaan is. Had hij gelijk? René zal het nooit weten. Hij bleef koken en ontdekte dat hij ook schrijven leuk vind. Dan is de combinatie snel gemaakt. Op zijn blog zien we vaak een relatie met vakanties in Europa met een voorkeur voor Frankrijk, maar ook Duitsland, Oostenrijk en zeker ook België (René woont tegen de grens aan) komen regelmatig in zijn blogs voor.
Brandade de morue. De regio Languedoc Roussillon, land van Catalanen en katharen. Studentenstad Montpellier, zoutpannen, Romeinse steden als Nímes en Narbonne, de beroemde Pont du Gard. Wijn in overvloed, de Noilly Prat uit Marseillan, banyuls wijnen en ansjovis uit Collioure. Er is veel te beleven in deze regio in het Zuidwesten van Frankrijk. Oesters uit Bouzigues, de moules à la Sètoise, waarvan het recept in mijn kook- en leesboekje Gereons Keuken Thuis staat. Lekker met een glas picpoul de pinet. Deze week reed ik vlak langs Nímes, met zijn arena en Maison Carrée. Jeugdsentiment, als 17 jarige op schoolreis naar deze stad. We hebben zoveel lol gehad in de straten van Nímes.
Vandaag een recept voor brandade de morue, Een puree van gedroogde kabeljauw die zowel warm als koud kan worden gegeten. zonder knoflook volgens de puristen. De smaak van de Languedoc. Het recept werd in 1830 opgetekend door chef Durand van Hotel du Midi in Nîmes. Ik genoot gisteren van brandade “faite maison” bij Les Ondines in de haven van Grau d’Agde. Bij de brandade de morue drinken we een rosé uit Tavel bij.
foto: brandade de morue bij Les Ondines.
Nodig:
600 g gezouten en gedroogde kabeljauw (filets) 2 dl melk 2 dl olijfolie zout en peper
Bereiding:
Leg de gezouten kabeljauw minimaal 12 uur (filets) of 24 uur (vis met huid) in koud water, bij voorkeur stromend. Vervang stilstaand water elk uur. Pocheer de vis 5 à 6 minuten in kokend water en laat daarna afkoelen. Verkruimel de vis in een pan met dikke bodem. Let op geen aluminium of ongecoat gietijzer Verwarm op een laag vuur en voeg druppelsgewijs 1,5 dl van de olie toe, terwijl je roert. Verwarm de melk en voeg ook beetje bij beetje 1,5 dl melk toe, totdat een mooi gladde substantie ontstaat. Indien de brandade nog te droog is voeg dan gelijke delen olie en melk toe. Lekker met een krokant geroosterd knoflookbrood.
Wijnroutes van Lonely Planet. De Franse weken staan voor de deur op Gereons Keuken Thuis, zes weken lang Franse verhalen vanaf locatie. Een mooie stek tussen de wijngaarden en Mediterrannée. Gereons Keuken Thuis gaat in de Languedoc nieuwe wijn- en kookinspiratie opdoen. Live verslag volgt op social media en blog. Maar… nu eerst een heel fijn boek, dat in het kader van deze reis op de mat plofte. Wijnroutes, een boek dat je leidt langs de mooiste wijngaarden ter wereld. Want zeg nu zelf: als je er toch bent is het toch heerlijk om meteen eens die lokale wijn te proeven van die bevlogen wijnmaker? Lonely Planet ging je voor door 20 landen en 52 wijngaarden.
foto: cover Wijnroutes van Lonely Planet.
Van Down Under tot de Elzas, van Toscane tot Californië. Een heerlijk lees- en kijkboek om je volgende trip tussen de wijnranken te plannen. Dus hopperdepop, de paden op en lanen in. En waar smaakt die wijn beter dan met uitzicht over de Indische Oceaan of een blik op de Catalaanse berg Canigou?
Wijnroutes is ingedeeld per land en op alfabetische volgorde. Je reis start in Mendoza Argentinië en eindigt in Sonoma USA. Lonely Planet zou Lonely Planet niet zijn als het in elk hoofdstuk over land en/of streek naast wijngaarden geen fijne adressen voor overnachten, eten en evenementen vermeldde. Zo ga je goed bewapend aan de slag.
Wijnroutes. Voor ieder wat wils. De mooiste plekken, waar bevlogen wijnmakers hun ding doen. Wat wil je nog meer? Wijnroutes neemt je op sleeptouw in dit boek. Gereons Keuken Thuis weet nu al dat hij veel plezier gaat hebben met deze gids. Al is het dan, al lezend, om met een goed glas aan zee je te verdiepen in al het moois op wijngebied.
Wijnroutes. Lonely Planet, 20 landen, 52 wijngaarden. (ISBN9789021590448) is een fijne wijnuitgave van Kosmos en is te koop voor € 25,00
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Colorful food. What’s in a name, want bij chef en schrijfster van dit vrolijke boek horen kleur en eten. Sharon de Miranda, bekend van het TV programma Binnestebuiten kookt con brio en met kleur. Eten was van jongs af aan haar passie en het is dus niet vreemd, dat zij uiteindelijk in de keuken belandde. Sharons keuken is een vrolijke mix van diverse keukens. Een vleugje Nederlands, een snuif Surinaams, een tikkeltje Antilliaans en een lepeltje Indisch. Dat is ook wat zij presenteert op de aankomende Floriade, waar zij de scepter zwaait over het foodgebeuren. Maar nu even terug naar Colorful Food. Voor Sharon is het belangrijk te koken met de seizoenen. Daarom begint het boek in de zomer en eindigt het in de lente. De Miranda geeft tips om seizoensgebonden en met kleur te koken. Het liefst lokaal geteeld. Goed voor het milieu, maar ook voor je portemonnee. Recepten voor alledag en feestelijke momenten.
foto: dronken kip in het pannetje.
Colorful food start met koken uit je voorraad, want dat is het halve werk. het vullen van je vriezer, het bewaren van pepers en kruiden, vervangen en combineren. Zo zet je in handomdraai een lekkere maaltijd op tafel. Met….. en dat is een handelsmerk van deze chef een lekker (smaak) watertje. Dat doet ze op TV, maar ook achter in het kookboek.
ZOMER. Dat vraagt om makkelijk buiten eten. Natuurlijk zijn de Hollandse zomers niet altijd je van het, maar bij mooi weer is het heerlijk buiten genieten van gerechten, die je tevoren klaarmaakt, zoals bruschette, kokossoep, zoete aardappelburgers of een soepje van rood fruit. Al deze gerechten werden op de gevoelige plaat vastgelegd door But first Salt, hetgeen mooie artistieke foto’s oplevert van gedefragmenteerde gerechten. Ooit zwevende gefrituurde aardappelpuree gezien. Het boek speelt niet alleen met je smaak maar ook met je blik!
HERFST betekent uiensoep voor Sharon de Miranda, Deze soep leerde ze als eerste maken in haar lange kookcarrière. Warmere troostende smaken voor als het sneller donker en kouder wordt. Dronken kip. De kleuren veranderen in Colorful Food van felle naar warme tinten. WINTER vraagt om warm eten. Zuurkoolsoep, hutspot maar dan anders, hete bliksem of zoete aardappeltaart. Sharon eet nooit gewone peren. Waarom zou je als je ze ook kunt stoven?
foto: winterse stoofpeertjes.
Tot slot LENTE, het seizoen dat nu net is gestart. Springrolls mogen niet ontbreken, asperges, biryani uit India, Waldorfsalade allemaal frisse smaken die een voorbode zijn voor wat gaat komen. Mueslirepen voor als je erop uit trekt.
foto: cover Colorful Food.
Een vrolijk boek, net als de maakster zei ik al. Met niet te ingewikkelde recepten en onnodig lange ingrediëntenlijsten. Gereons Keuken Thuis gaat zeker naar de culikunsten van Sharon kijken tijdens de Floriade. Maar eerst trap ik deze week de lente af met ….Colorful Food.
Colorful Food, Sharon de Miranda met fotografie van But first Salt (ISBN 9789089898944) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 29,99
foto: Het is lente erop uit met homemade mueslirepen.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
foto: cover facsimile van De verstandige kock uit 1669.
De verstandige kock. Proef de smaak van de 17de Eeuw. Het frisse platteland, weg van Amsterdam met zijn stinkende grachten. Buitenplaatsen aan de Vecht, in de duinen en rond Den Haag. In de zeventiende eeuw wat het boek de verstandige kock een verkoopsucces in de Nederlanden. Het verscheen als onderdeel van een handleiding voor het buitenleven, dat de patriciërs uit de steden zo graag leidden. Dan moest je wel de juiste tools hebben voor de schare personeel, die je meenam naar je buiten. Het kweken van groenten en het koken van een lekkere maaltijd à la campagne. Je ziet het ook bij de kastelen aan de Loire. Een grote inspiratiebron destijds. Ik snap wel dat er bijvoorbeeld buitenplaatsen ontstonden aan de duinrand. Er was frisse zeelucht en vers water voorhanden uit ondergrondse duinmeren.
foto: lekker buitenspelen.
De verstandige kock is een boek in de trant van het eerder door Gereons Keuken Thuis besproken excellente kookboek van Carolus Battus, waarmee schrijfsters Marleen Willebrands, Christianne Muusers & Alexandra van Dongen dit jaar de Joop Witteveenprijs wonnen. Willebrands is neerlandica en culinair behept. Zij maakte voor dit kookboek een hertaling van 194 recepten uit de druk van 1669. Kunsthistorica Alexandra van Dongen tekent voor de illustraties & de gedekte tafel met prachtig beeld uit Nederlandse musea. Manon Henzen kookte de recepten in een 21e-eeuws jasje. Hartstikke leuk om eens thuis te proberen.
foto; altijd een dolle boel in de keuken, Joachim Wtewael.
Hoe proef je de smaak van de 17e Eeuw? We kennen allemaal de schilderijen in het Rijks, Mauritshuis en andere Nederlandse musea. De keuken van de gegoede burgerij was niet voor de poes. Ook niet aan tafel bij de familie Huygens, die smikkelden van de soeticheydt des buytenlevens. Oh la la met Franse chiquerigheid naast het doe maar normaal Nederlandse leven. Want dat was de rigeur. Lekker in de natuur dartelen en buiten eten in de frisse lucht. Blindemannetje spelen voor de maaltijd. Willebrands neemt ons mee naar buitenplaats Hofwijck in Voorburg. Ze doet de geschiedenis van het kookboek uit de doeken en besteedt aandacht aan de humeurenleer een belangrijk onderdeel van de dagelijkse voeding. Zo zie je maar als kok op een buitenplaats was je ook een beetje arts en diëtist tegelijk. Niets nieuws onder de zon als je kijkt naar alle health kookboeken en blogs 350 jaar later. Feestelijk eten voor de rijken. Potkost voor de gewone lieden.
foto: citroenvlade door Manon Henzen.
Voor dat eten was een heel repertoire aan servies glaswerk en allerlei bestek nodig. Nu nog steeds te zien in het Rijksmuseum. Ga eens kijken bij de bijzondere collecties zou ik zeggen. Ook sprak de 17e-eeuwse dis vele kunstenaars en poppenhuisbouwers tot grote verbeelding. En het werk dat het befaamde melkmeisje deed in de keuken. Want behalve een koksboek was de verstandige kock ook een huishoudbijbel.
foto: het melkmeisje van Vermeer.
De verstandige kock heeft een heel groot register aan gerechten, waaraan we heden ten dage kunnen zien wat er zoal werd geserveerd. Waarschuwingen over al te zure wijn, groenterecepten, gekookte salade, vlees & (zoetwater) vis, tortelduif uit je eigen toren of kapoen gevuld met oesters. Allerlei gebakken en gekookte gerechten. En tot slot pasteien en appelvla. Het houdt niet op. Heel belangrijk zijn de verwerkingsrecepten in de slachttijd. En het maken van confituur. Een luxe, want suiker was duur. Tot slot worden we in het boek ingewijd in de 21e-eeuwse vertaling van enkele recepten. Dus je kunt er thuis ook mee aan de slag. Bijvoorbeeld met citroenvlade, dat ik ga meenemen in de Noordzee editie van Gereons Mag.
Net als het eerder vermelde Carolus Battus kookboek is De verstandige kock weer een voltreffer voor diegenen, die net als Gereons Keuken Thuis likkebaardend langs de 17e-eeuwse schilderijen van food lopen in de Nederlandse musea. Proef die eeuw zou ik zeggen op deze dinsdag!
foto: cover De verstandige kock.
De verstandige kock, Marleen Willebrands, Alexandra van Dongen & Manon Henzen (ISBN 9789056157944) is een uitgave van Sterck & de Vreese en kost € 29,95
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook
foto: cover van het mooie boek, dat bij de tentoonstelling verscheen.
Van Gogh en de olijfgaarden. Vandaag start de nieuwe tentoonstelling Van Gogh en de olijfgaarden in het Amsterdamse Van Gogh Museum. Gereons Keuken Thuis bezocht de preview afgelopen woensdag. Een genot, na twee jaar niet in het Van Gogh Museum te zijn geweest. Want uiteindelijk moet je schilderijen live beleven. En dan is een aftrap van deze tentoonstelling een mooie reden om weer eens te genieten van de kleuren van Vincent van Gogh in deze barre tijden.
foto: Van Gogh genoot van het geritsel van de olijfbomen.
Vanaf vandaag presenteert het Van Gogh Museum een tentoonstelling met 15 schilderijen, met daarop olijfbomen, die Vincent Van Gogh schilderde tijdens zijn verblijf in Saint Rémy de Provence. Volgens de kunstenaar de mooiste werken, die hij in Zuid Frankrijk maakte. Deze nieuwe tentoonstelling is het resultaat van jarenlang onderzoek en laat eindelijk de complete serie van 15 werken zien. Een bijzondere samenwerking met bruiklenen van diverse internationale musea. De schilderijen verbeelden Van Goghs passie voor de natuur en de troost, die hij vond in zijn kunst. Want het was geen makkelijke periode in Saint Rémy.
foto: de tuin van de inrichting in Saint Rémy de Provence.
In de omgeving van Saint Rémy de Provence vind je veel olijfgaarden. Deze zijn er niet continue geweest, want de bomen, zoals Van Gogh ze zag in 1889, werden gerooid voor wijnbouw, om daarna in de jaren vijftig van de vorige eeuw weer aangeplant te worden. Helaas bevroren deze en werden de olijfgaarden tegen de Alpilles wederom aangeplant. Nu zestig jaar later kun je in deze streek beleven, hoe de schilder deze gaarden zag, want de bomen hebben inmiddels weer dezelfde grootte als in 1889.
Tussen juni en december 1889 maakte Van Gogh op verschillende tijdstippen van de dag een bijzondere reeks van 15 schilderijen. Hij was gefascineerd door het lijnenspel van deze bomen met hun zilvergrijze bladeren. Ze reflecteerden het licht en zetten de schilder aan tot experimenteren met kleuren.
foto: olijfbomen juni 1889.
Van Gogh schreef hierover aan zijn broer Theo op 28 september 1889:
“De olijfbomen zijn heel karakteristiek en ik doe alle mogelijke moeite, om die te pakken te krijgen. Het is zilverkleurig, nu eens meer blauw, dan weer groen gekleurd, brons, opblekend tegen een gele, paarsige of oranje tot dof roodokeren grond…. En op een dag zal ik er wellicht een persoonlijke impressie van maken, zoals de zonnebloemen dat zijn voor de gele tinten.”
Troost in de natuur. Voor het eerst brengt de tentoonstelling Van Gogh en de olijfgaarden deze belangrijke reeks samen. Aan de hand van de tekeningen en schilderijen, die hij maakte in Saint Rémy de Provence wordt je meegenomen in de intense en spirituele ontwikkeling, die Van Gogh daar doormaakte. Zijn stijl veranderde, evenals zijn ambities. In deze mentaal heftige periode vond hij zijn kracht terug in het schilderen van de door hem bewonderde olijfbomen. Emblematisch voor het zuiden, zoals populieren, dat in Brabant of knotwilgen langs het water in Holland zijn. Van Gogh vond het de taak van moderne kunst om troost te bieden en zijn schilderijen van de olijfgaarden beschouwde hij als zijn ultieme bijdrage aan deze nieuwe schilderkunst.
foto: olijfbomen in de zomer 1889.
Van Gogh en de olijfgaarden is een mooie serene tentoonstelling, even weg van de huidige 21e eeuwse waan van de dag. Dompel jezelf onder in de zomer van 1889 en beleef hoe Van Gogh troost putte uit kleur en lijnenspel van de olijfgaarden.
foto: troost en sereniteit
De tentoonstelling Van Gogh en de olijfgaarden is te zien tot en mat 12 juni 2022. Meer informatie over deze tentoonstelling vind je op: Van Gogh Museum. Vanaf 11 maart is er op het YouTube-kanaal van het museum alvast een impressie te bekijken.
video: een korte impressie.
foto: olijvenoogst in de Provence
Recept: Provençaalse tartelette met gekonfijte tomaten en olijven.
Nodig voor 6 personen:
6 plakjes bladerdeeg
600 g kerstomaatjes
4 tenen knoflook
6 takjes verse tijm
4 el olijfolie
2 tl suiker
zeezout grof
peper
4 el tapenade van zwarte olijven
4 el gehakte groene en zwarte olijven
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 120 graden. Leg de tomaatjes op een bakplaat en besprenkel met de olijfolie, bestrooi licht met zout en suiker. Rits de tijm af en strooi deze erover. Doe het zelfde met de gehakte tenen knoflook. Laat de tomaatjes 45 minuten garen in de oven. Keer ze soms voorzichtig om zodat ze heel blijven. Haal de tomaten uit de oven. Laat ze rusten. Verwarm de oven tot ongeveer 200 graden. Maak van de plakken bladerdeeg mooie ronde bakjes en plaats deze op een vel bakpapier in de oven om af te bakken. Om een wat dieper taartje te krijgen kan het bladerdeeg ook in een vormpje gedaan worden. Smeer de zwarte olijven tapenade op de rondjes van bladerdeeg. Erbovenop komen de tomaatjes en gehakte olijven.. Besprenkel de taartjes met het sap van het konfijten en strooi er nog wat tijm over. Of herbes de Provence. Deze taartjes kunnen zowel warm als lauw worden gegeten. Erbij een rode Côte du Rhône Villages.
foto: olijfgaard met op de achtergrond de Alpilles.
Van deze tentoonstelling is een mooie Nederlandstalige catalogus verschenen met talloze unieke verhalen, details en historische foto’s uit de omgeving van Saint Rémy de Provence. Geschreven door conservator Nienke Bakker en onderzoekers Teio Meedendorp & Louis van Tilborgh. Te koop voor € 19,95 in het Van Gogh Museum.
Gastblogger Marjolijn gaat eten in NYC. Marjolijn Maurik-Verheijen is food- en travelblogger op puur koken. Op haar blog neemt ze haar lezers en volgers graag mee naar de mooiste plekjes op deze aardbol en deelt ze haar lekkerste recepten. Onlangs is ze geëmigreerd naar Duitsland. Ze vertelt daar graag over op haar blog. Verhalen over haar nieuwe woonomgeving, huis en haar andere passie huisdieren. Neem eens een kijkje op Puur Koken en maak kennis met veelzijdige Marjolijn. Vandaag een stuk over haar eetescapades in The Big Apple, een stad, die haar hart sneller doet kloppen. Overigens geldt dat ook voor Gereons Keuken Thuis. Het is zaterdag, here comes the weekend!
foto: NY door de ogen van Gaby Zwaan.
Tofste restaurants in New York City. Afgelopen december zijn mijn man en ik een week naar New York geweest, wat een waanzinnige stad is dat zeg. Alle clichés zijn waar, zodra je de metro uitstapt waan je je zelf in een film. Al het getoeter, de gele taxi’s de sirenes het is echt overweldigend. Nadat wij ons hotel hadden gevonden moesten we ook echt even bijkomen van al dat geweld, de lange reis en jetlag zou hier ook ongetwijfeld een rol in hebben gespeeld. Maar er moest gegeten worden en dus stapte wij na een power napje en een verkwikkende douche de drukte weer in. Men vertelde ons dat het nu helemaal niet zo druk was, dat het voor corona nog veel drukker was, wij dachten alleen maar…hoe dan?
Wij hebben in New York in de meeste leuke restaurants gegeten, een aantal tips kregen we van vrienden die al eerder in New York waren geweest en een aantal restaurants hebben wij gevonden door willekeurig iemand op straat aan te spreken waar we goed en gezellig konden eten. We kwamen echt in de meest enge achteraf straatjes terecht, dat vonden we toch niet zo’n goed idee en dus zijn we toch maar weer terug gelopen en hebben een wederom iemand aangesproken, ditmaal kwamen we wel bij een tof restaurant uit.
foto: inside Ellen Stardust Diner.
TOP 3. Marjolijn heeft een top 3 gemaakt van alle restaurants , waar zij geweest is met haar partner. Hier zitten ook restaurants bij waar zij alleen ontbeten of geluncht hebben, Marjolijn kan dus niet zeggen hoe het avondeten hier is, maar ze hoort het uiteraard graag als je daar ’s avonds gegeten hebt.
Nummer 1. Met absolute stip op nummer 1 staat Ellen Stardust Diner. Hou je wel van een beetje sfeer tijdens het eten en hou je van musicals dan zit je hier echt helemaal op je plek. Deze tip kregen wij van vrienden en deze tip geef ik dan ook graag door aan jullie. Je kunt bij dit restaurant niet van te voren reserveren en dus moet je aansluiten in een lange rij. Wij besloten vroeg te gaan en dus viel bij ons de rij nog heel erg mee, maar toen wij weer naar buiten gingen stond de rij al tot op de hoek van de straat (zo’n 200 meter). Bij Ellen Stardust Diner zingen de serveersters en serveerders, vaak zijn dit liedjes uit musicals, maar ook komt regelmatig iets van ABBA of een poplied voorbij. Het is allemaal heel gemoedelijk en niemand wordt opgedrongen mee te dansen of te zingen, gewoon lekker blijven zitten en genieten. De serveerster en serveerders zijn ook super vriendelijk en het ontbreekt je echt aan niks die avond. Leuk weetje is dat iedere Stardust medewerker binnen 2 tot 3 jaar in een grote musical staat op Broadway. Het zijn dan ook niet zomaar zangers en zangeressen. Wat staat er op het menu? De kaart is echt typisch Amerikaans, chickenwings, burgers, milkshakes, roast beef enz. Super lekker en echt als je er bent neem een milkshake en als toetjes de Rainbow cake…goddelijk!
Nummer 2: The Red Flame Diner, in dit restaurant gingen wij elke dag ontbijten. Het ontbijt was super goed en zat dichtbij ons hotel, echt ideaal. Wat mijn man voornamelijk een voordeel vond is dat je er onbeperkt koffie kunt krijgen. Je bestelt 1 kop koffie en doorlopend wordt je kop koffie gratis bijgevuld. Had ik na 2 kopjes koffie echt wel genoeg, liet mijn man zijn kopje gerust een keer of 6 bijvullen. In dit restaurant kan je de meest uiteenlopende ontbijtjes krijgen. Wil je eieren? Geen probleem. Wil je dan roerei? Gekookt ei? Gebakken ei? Of toch liever een gepocheerd ei? Keuze gemaakt, oké wil je dan spek, ham, kaas of worst bij je ei? En wil je er bruin, wit, of speltbrood bij? Wil je er aardappeltjes bij? Gebakken of gefrituurd? En zo ging het maar door. Maar echt zo’n lekker gebakken eitje (uiteraard Sunny side up) heb ik lang niet gegeten. Wat je hier verder nog vind zijn de typische Amerikaanse ontbijtjes, pancakes met chocolade, pancakes met noten, pancakes met boter en siroop, pancakes met banaan, pancakes met blauwe bessen. Maar ook wafels, wafels met fruit en slagroom, wafels met kip en spek, wafels met een eitje en ham en/of kaas of spek en/of kaas. Maar uiteraard is er ook de yoghurt met fruit en muesli voor wie iets rustiger wil opstarten ’s morgens. Wat wij ook erg fijn vonden is dat je normale porties krijgt, geen mega ontbijt maar gewoon 2 geroosterde boterhammen bij je 2 eitjes, wat aardappeltjes en wat boter en jam.
Nummer 3: Connolly’s. Hou je van pubs dan zit je hier helemaal op je plek. Connolly’s is een echte Ierse pub met alle gezelligheid die daarbij hoort. Er staat een sportwedstijd aan op de tv, mannen en vrouwen hangen lachend en bier drinkend aan de bar en aan de tafeltjes zitten mensen heerlijk te genieten van hun eten. Op de achtergrond klinkt Ierse muziek en zelfs de barman lijkt met Iers accent te praten (hij vertelde ons dat hij een Amerikaans was en zelfs nog nooit in Ierland was geweest). Wat vind je hier op de menukaart? Eigenlijk van alles wat, salades, burgers, roast beef, finger food, soep, enz.
Je krijgt hier wel extreme Amerikaanse porties, de eerste keer dat wij hier gingen eten hebben dan ook ieder de helft opgegeten, zonde maar we zaten echt propvol. De keer daarna hebben we 1 maaltijd gedeeld met z’n tweeën en de laatste avond in New York toen wij daar weer gingen eten hebben we allebei een salade genomen, we hadden de hele week nog niet echt fatsoenlijk groente gegeten en dus werd dat wel weer tijd. De salades waren groot, maar het is toch al koud dus konden we er de hele avond over doen. Ondertussen wat kletsen met de barman, zo vertelde hij ons dat deze pub van origine een politiekroeg is. He dat is leuk, ik werk zelf bij de politie en nadat ik hem dat vertelde en hem foto’s had laten zien van mijzelf in uniform kregen we een rondje drinken van hem. Ook toen we nog 2x terug kwamen kregen wij het drinken van de barman, super lief. Het eten was erg lekker,, maar dus wel erg veel, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Wat je in dit restaurant moet doen is vroeg gaan, lekker eten bestellen, genieten van de gezelligheid, een sportwedstrijd kijken en dan is je bordje vast zo leeg.
Eten in NYC Mochten wij weer eens naar New York gaan (hopelijk eind dit jaar) dan gaan we deze restaurants zeker weer bezoeken. We zijn ondertussen al nieuwe restauranttips aan het verzamelen en dus kom ik hopelijk aan het eind van het jaar opnieuw bij jullie terug met een nieuwe top 3 van leuke, gezellige en lekkere restaurants in New York.
foto: Dean & Deluca Broadway, bron NY Times.
Recept van Gereons Keuken Thuis voor Marjolijn.
NY style glazed ham. Begin jaren negentig stond er in het huisblad van de blauwe grootgrutter een recept dat afkomstig was van Dean & Deluca, de vermaarde delicatessenzaak. op Broadway. Het was een brunchgerecht, Ham met koffie en bruine suiker. Ik maakte het in de nineties regelmatig klaar. Helaas is het recept verloren gegaan en stond Gereons Keuken Thuis voor de uitdaging om opnieuw het wiel uit te vinden. Coffee glazed ham een stevige start van je decemberzondag.
Nodig: 4 dikke plakken ham 75 g bruine suiker 2 el ciderazijn 1 el Dijon mosterd 1 kop sterke espresso 2 verkruimelde beschuitjes klontje boter
Bereiding:
Zet de oven op 200 graden. Meng de suiker, azijn, espresso door elkaar en verhit even tot de suiker is opgelost. Roer de verkruimelde beschuitjes en mosterd erdoor. Leg de plakken ham in een ovenschaal en bestrijk deze met het mengsel. Bak de ham ongeveer 25 minuten in de oven. Keer halverwege om en bestrijk de ham opnieuw met het mengsel. Serveer het gerecht met hash browns (gebakken aardappelen)
Dank je wel voor je leuke gastblog en veel plezier bij je volgende trip naar The Big Apple.
video: NYC boy van The Pet Shop Boys.
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
