Fermentino en duurzaamheid. Onlangs plofte er een pakket op de mat in SeaSpot, waarin behalve de smakelijke vegan kaasjes van Eurocompany ook een lijvig rapport zat over hun ideeën voor 2023. Met beiden ging Gereons Keuken Thuis aan slag. Past heel goed in het #groeneweken thema. Veranderende landbouw. Green up your life! De kaasjes werden verorberd met gepickelde radijsjes à la Peter van Berckel en het sustainability report gelezen. Op mijn blog schreef ik al vaker over dit alternatief voor kaas gemaakt van zuivel. Eurocompany is van origine een noten- en gedroogde zuidvruchtenproducent, die telen met aandacht voor mens, milieu en natuur. Dat doen ze al jaren samen met hun medewerkers onder het Italiaanse zonnetje.
foto: plukken en selecteren van de beste noten.
Ze noemen het food for change. Speciaal voor Eurocompany ontwikkelde chefkok Daniela Ciccione een reeks heerlijk vegan kaasjes, die zijn gemaakt van cashewnoten. Ik schreef al eens eerder over de techniek van Fermentino. En de verdere ontwikkeling staat niet stil, zowel de kaas als verpakking worden door dit bedrijf constant onder de loep gehouden. No waste en zo min mogelijk vervuilende sporen achterlaten. Dat is het credo en iedereen binnen het bedrijf werkt mee aan deze boodschap, van notenplukker tot marketeer. Eurocompany werkt samen met het mooie tijdschrift Ossigeno en geeft zuurstof terug aan de zee tijdens hun opruimacties, onder de noemer “pearls of ossigeno”. Heel wat nog te doen in het kader van fermentino en duurzaamheid tot 2030 en daarna. Het was een boeiend verslag.
foto: het sustainability report 2020.
Fermentino is in een aantal gedaanten te koop, als Fermé, harde & smeerkaas, al dan niet met kruiden, als Camelia, een witschimmel kaasje voor op je borrelplank of als Grattino, strooikaas voor op je pasta. Nu weet ik dat er die hards zijn, die dit allemaal onzin vinden. Vegan kaas mag geen kaas worden genoemd. Maar ik vind het een leuk te proberen alternatief voor een dagje zonder zuivel, ongeacht de terminologie. En je kunt ermee koken, dat is te lezen in Ossigeno, waar hele spannende designrecepten staan. Maar het kan ook eenvoudiger, bij de borrel, op brood of in je vegan lasagne.
foto: recept voor boekweit taco’s met fermentino.
RECEPT.
Vandaag het recept voor een volkoren taco met Cicconi fermentino, pestada, mango/watermuntsaus en gerookte cashews.
Nodig:
400 g boekweitmeel water zout pestada, een gefermenteerd kruidenmengsel uit Midden Italië druivenpitolie
een handje gedroogde mango’s 20 verse muntblaadjes een snufje zout 4 el EV olijfolie
een handje cashewnoten wat houtmot dennenappels
2 stuks Cicioni fermentino kaas
20 g schone muur- of hoornbloem
evt. wat geraspte gerookte geitenkaas. (niet vegan dus)
Bereiding:
Meng het zout en de pestada door het boekweitmeel met een beetje olie en voeg zoveel water toe, als nodig is om een mooi elastisch deeg te maken, dat kneedbaar is. Meng alles door elkaar tot een homogene substantie. Verdeel in kleine deegballetjes om taco’s van te maken. Rol de deegballetjes tussen twee velletjes folie en leg apart. Verhit een licht ingevette pan en bak de taco’s om en om.
Maak een saus door in de blender de in heet water geweekte mango, olijfolie, zout en munt te mixen. zet ter afkoeling in de ijskast. Breek de Cicioni kazen in kleine stukjes en zet koel weg. Rook de gehakte cashewnoten op wat jeneverbes en dennenappel mot of gebruik houtmot in een rookpan. was het hoornbloemblad, of waterkers en zet apart.
Leg een taco op het bord, vul deze met de koude kaas, hoornbloemblad of waterkers, mango/muntsaus en bestrooi met gerookte cashewnoten. Ter decoratie kun je nog wat gerookte geitenkaas toevoegen.
Buon Appetito!
foto: schone stranden, pearls of ossigeno.
Noot: dit rapport en bijbehorende producten werden mij als samples gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Nordic family kitchen. Gezond, natuurlijk en eenvoudig eten met je gezin. Dat stond Mikkel Karstad voor ogen, toen hij samen met fotograaf Anders Schønnemann zijn nieuwste boek presenteerde. Een boek, dat start in Kopenhagen, toen Mikkel 12 of 13 jaar oud was. Eens in de zoveel tijd maakte zijn moeder hem verantwoordelijk voor de avondmaaltijd. Geen sinecure, want van inkoop tot bereiding moest de jonge Mikkel alles zelf organiseren. Dat deed hij met verve en de kiem voor zijn latere bestaan in de culinaire wereld was gelegd. Sedertdien houdt hij zich al meer dan dertig jaar bezig met twee dingen, die hem aan het hart gaan: eten en mensen. Deze waarden tracht hij ook door te geven aan zijn vier kinderen en rondom en vanuit hun huis in Kopenhagen worden regelmatig uitstapjes gemaakt, waar bij de Karstad kinderen kennismaken met eetbare natuur en wat daar te vinden is. Hoe klein hun tuin van de stadsboerderij ook is, er valt ook in de stad heel wat te verbouwen, zoals kruiden en verse groenten.
foto: pannenkoekjes met rabarber en verbenasuiker.
Deze uitganspunten resulteerden in het kakelnieuwe kookboek nordic family kitchen. Eenvoudiger dan Gereons Keuken Thuis gewend is uit eerdere boeken van Karstad, maar wel met die onmiskenbare Deense en natuurlijke signatuur. Laat ik het de onderkoelde Scandinavische touch noemen. Geen gefriemel met eten, dat is zijn stijl. Je kunt merken, dat NOMA voor Mikkel nooit ver weg is geweest.
Net als in andere boeken deelt Mikkel Karstad zijn hoofdstukken in naar de vindplaats van zijn eten en het moment waarop wordt gegeten. Nordic family kitchen start in de tuin, want daar valt veel te vinden voor lekkere gerechten. Zoals vlierbloesem voor limonade. Mikkel en zijn vrouw proberen veel te gebruiken uit hun stadsoase. Gebruik vlierbloesem eens voor rozemarijn-pannenkoekjes met rabarber. Het ontbijt, het eerste eetmoment van de nieuwe dag komt aan bod met kersen uit de oven of havermoutpap met gebakken pruimen. Er wordt brood en koek gebakken in huize Karstad, vers roggebrood en Deense kaneelbroodjes ontbreken niet.
foto: krokante kikkererwten met ingelegde ui.
Op naar het strand. Ik weet uit andere kookboeken, dat Mikkel en fervent ochtendzwemmer is, zomer en winter. Zijn liefde voor de zee zat er al ook jong bij zijn kinderen in. Dus krabben vangen voor de soep. Kruiden plukken op het duin. De krabbisque in het boek is wederom een plaatje. Lunchen doe je met gefermenteerde radijsjes met daslookbloemetjes of krokante kikkererwten met ingelegde uien.
De boomgaard vormt een belangrijk aspect in het leven van gezin Karstad als kind speelde hij veel op de boerderij van tante en oom op een nabijgelegen eiland. Appels plukken recht uit de boom. Gereons Keuken Thuis kent het fenomeen van fruit vers uit boom vanuit mijn Betuwse jonge jaren. Heel apart vind ik de ingemaakte klokhuizen, die je net als ingelegde citroenen kunt gebruiken voor je dressings en sauzen. Deze ga ik natuurlijk proberen en ik hoop op meer succes dan mijn ingelegde -te zoute- blauwe bessen. Pasta gerechten komen aan bod, waarvan ik de spaghetti met kokkels en daslook wil noemen. Het is het seizoen. Dagelijks varen voor mijn raam de kokkelvissers voorbij.
foto: ingemaakte klokhuizen #nowaste.
Wat te zeggen over nordic family kitchen? Ik vind de keuzes die Mikkel maakt getuigen van respect voor eten en wat hij zijn kinderen wil leren. Zij moeten dan ook bevoorrecht zijn om in zo’n milieu en van zo’n gepassioneerde vader te eten te krijgen. Zonder snobisme en dat maakt nordic family kitchen behalve een kookboek ook een echt snuggle boek. De hygge druipt er vanaf. En hebben we daar allemaal in deze pandemie-tijd niet behoefte aan?
nordic family kitchen. Mikkel Karstad met foto’s van Anders Schønnemann. (ISBN 9789089898616) is een uitgave van Terra en is te koop voor € 34,99
Eerste hulp bij reukverlies. De nieuwe Joke Boon. Het nieuwe boek van bonendiva, kleurenkookster, linzenlady en vriendin Joke Boon, die zich met recht een non-olfactorisch genie mag noemen. Ze at een jaar bonen, kookte met kleuren, werd een vega-ontdekster en maakte vorig jaar een linzenboek. En dat, terwijl ze niets kan ruiken sinds haar prille jeugd! Anosmie heet dat. Ik vind het bijzonder hoe je dan zo lekker weet te te koken zonder dat je iets ruikt? Gereons Keuken Thuis doet het haar niet na. Reukverlies is een ding, waar velen mee worden geconfronteerd door/ na een Covid-19 besmetting. Hoe actueel is dit onderwerp wel niet? Joke klom in de pen en schreef er dit fijne boek over. Eerste hulp bij reukverlies, waarin Joke je aan de hand neemt om van reukloosheid een gave te maken. Door uitleg over wat je mist zonder te ruiken, de angsten, die je kunt uitstaan en zelfs het effect op je persoonlijk leven in al haar facetten. Gemêleerd met mooie anekdotes. Joke ging aan de slag met wetenschappers, KNO artsen en putte uit haar onmetelijke ervaring op het gebied van anosmie.
Ik hoorde haar gisteren spreken bij June op NH. Duidelijk legde zij uit, hoe je je eventuele reukverlies kunt hervinden door trainen van je reukorgaan. Ik vind dat erg interessant, want ik merk zelf door nu al ruim een jaar minder met wijnen bezig te zijn, dat mijn getrainde neus soms ook wat meer moeite krijgt met niet dagelijkse geuren. Oefenen dus met al je zintuigen. Joke geeft in het praktische gedeelte van het boek een mooie start voor degenen, die met reukverlies kampen,. Aan de slag dus, maar ook met de recepten. Want ook de kleur, textuur en prikkeling van je eten kunnen eerste hulp bij reukverlies zijn. Want al heb je niet direct je oude niveau reuk terug, waar een wil is lonkt een weg. Op deze Bevrijdingsdag verdient Joke met haar nieuwe boreling Eerste hulp bij reukverlies met recht een nieuwe titel: #reukprofesseur.
foto: de onweerstaanbare koffiepudding van Joke.
KRUIDIGE KOFFIEPUDDING, een recept uit het boek als toegift. Joke over deze pudding in Eerste hulp bij reukverlies:
“Ik weet niet of je het herkent, maar ik heb soms periodes dat ik één ingrediënt of gerecht heel erg lekker vind en dat dan gedurende een bepaalde tijd steeds eet. Ik noem het een fase. Zo verkeerde ik een poosje in een anijszaadfase. Dat lichtzoete beviel me zo goed dat ik het fijnstampte en er thee van zette, en het overal door of in deed. Zo ontstond deze pudding min of meer. Hij is geïnspireerd op het Midden-Oosterse Malabi, een zijdezachte pudding van maizena en melk. Behalve anijs bevat deze pudding ook koffie en andere kruiden, zoals gember, en dat maakt hem onweerstaanbaar. Voor een feestelijk etentje maak je het extra mooi met een toefje slagroom en wat chocolade koffieboontjes.”
Nodig”voor 4-6 personen:
30 g maizena
1½ theel. anijszaad
400 ml volle melk
100 ml espresso of heel sterke koffie
75 g fijne kristalsuiker
1 theel. gemberpoeder
1½ theel. gemalen kaneel
slagroom + chocolade koffieboontjes (optioneel), om te garneren
Bereiding:
Los de maizena op in 40 ml water, roer goed zodat er geen klontjes zijn. Maal het anijszaad in een vijzel of specerijenmolen tot fijn poeder. Doe de melk, koffie, suiker, het gemalen anijszaad, gemberpoeder en de kaneel in een pan. Roer goed door en breng zachtjes aan de kook. Voeg als het melkmengsel kookt al roerend het maizenapapje toe en laat 5 minuten zachtjes doorkoken. Blijf goed roeren. Zet de pan in een bak koud water en roer koud om velvorming te voorkomen. Giet de pudding in kopjes, glaasjes of schaaltjes en laat in de koelkast verder koud worden. Garneer – eventueel – met een toefje slagroom en wat chocolade-koffieboontjes.
Eerste hulp bij reukverlies, Joke Boon. (ISBN 9789464040609) is een uitgave van Fontaine uitgevers en kost € 18,99.
Be a M**t F**m chef is op deze dinsdag het thema. De niet alledaagse kookboekenreeks komt weer in de maand juni voorbij piepen. Vandaag wil ik eens wat vertellen over vleesvervangers. Veel van mijn lezers weten, dat ik daar geen fan van ben, omdat veel vleesvervangers vol additieven zitten. Dus gezondheidswinst valt er niet mee te behalen. Het is en blijft processed food. Tenminste als je niet zelf creatief aan de slag gaat, zoals Joke Boon doet in haar boek de Vega Optie. Maar avontuurlijk als ik ben probeer ik regelmatig een merk vleesvervanger uit, anders dan de Telavivaanse falafel van Florentin, die ik koop bij Marqt. Eén merk steekt voor mij met kop en schouders uit boven de rest. De producten van Meatless Farm. Ik proefde deze vleesvervanger al eens in september 2020 en onlangs stuurde Kroon op het Werk mij weer wat van deze producten om te testen. Ik ben er niet ontevreden over. Hun hamburgers zijn prima als lunchhap en van hun plantaardig gehakt maak ik vegan ketjapballetjes voor bij de borrel of als avondmaal.
Nodig:
1 pak plantaardig gehakt
zout en peper
1 tl gemberpoeder
2 teentjes knoflook geperst
1 tl korianderpoeder
1/2 tl cayennepeper
3 el ketjap manis
olie om in te bakken
1 rode paprika in reepjes
taugé als garnering
vegan wasabi mayonaise van Mayoneur voor de dip.
Bereiding:
Meng alle ingrediënten en 1 el ketjap goed door elkaar en vorm er kleine balletjes van. Snijd de paprika in reepjes. Verhit de olie in een pan en bak de balletjes rondom bruin. Voeg de paprikareepjes toe en bak deze mee. Voeg als laatste het restant van de ketjap manis en wat water toe en laat nog even nagaren. Serveer op en bord met wat taugé als garnering. Eventueel geef je er wat vegan mayo van Mayoneur bij. En een fris glas witte viognier.
De producten van Meatless Farm zijn o.a. te koop bij Crisp.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de producent. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
De makkelijke dinsdag van Raya. Het is weer bijzondere kookboeken-dinsdag. In Gereons Kookboekenhoek staat een kookboek uit 1994 van Raya Lichansky. Zij is op mijn blog al vaker voorbij gekomen met o.a. fenouilloise, een heerlijke Provençaalse koude soep. Raya kookte in de nineties de sterren van de hemel op RTL 4 met haar rubriek Raya’s Makkelijke Maandag. Ik heb wat keren voor de buis gezeten. In die tijd werd je namelijk nog niet bedolven onder een lawine van TV chefs en van foodbloggen en -vloggen had nog nooit iemand gehoord. Raya draaide haar hand niet om voor Normandische kipdrumsticks, Mexicaanse gehaktrolletjes of Bulgaarse spinazietaart met fetakaas. Speciale en lekkere recepten voor iedereen en alledag. Voor mensen met een druk bestaan, want dat was 27 jaar geleden niet anders dan nu. Ik koos uit Raya’s makkelijke maandag champignons op zijn Grieks. Voor de makkelijke dinsdag van Raya. De evzonen in Athene zouden ervan smullen. We drinken er een glas koude retsina bij. (mag ook ander wit zijn hoor!)
foto: evzonen op het Syntagmaplein in Athene.
RECEPT voor de makkelijke dinsdag van Raya.
Nodig:
750 g champignons
2 el olijfolie
1 kleine venkel, kleingesneden
1 glas witte wijn
1 tl korianderzaadjes
1 tl jeneverbessen
zout
mespunt cayennepeper
4 tomaten
sap van 1 citroen
1 borrelglas droge witte vermout
gehakte peterselie
gehakt korianderblad
Bereiding:
Veeg de champignons schoon, snijd de grote exemplaren doormidden. Verhit de olie in een hapjespan, fruit de venkel en champignons zonder ze te laten kleuren. Blus af met de witte wijn. Doe de korianderzaadjes en de jeneverbessen erbij en voeg zout en cayennepeper naar smaak toe. Ontvel de tomaten (de zaadjes mogen blijven zitten), snijd ze in stukken en doe ze met het citroensap bij de champignons. Leg het deksel op de pan en stoof de champignons op middelhoog vuur gaar. (20 minuten) Neem de laatste 5 minuten het deksel van de pan en laat het vocht iets inkoken. Roer de witte vermout erdoor en laat hierna het gerecht door en door koud worden. Bestrooi ze voor het opdienen met de gehakte kruiden.
Kαλή όρεξη
Volgende week dinsdag ga ik tijdens de vleesloze week koken met de Ierse jongens van Happy Pear.
Scallops van Crook’s Corner. In Gereons kookboekenhoek staat al jaren het boek Seasoned in the South van Amerikaanse kok Bill Smith. Hij runt een restaurant in studentenstad Chapel Hill in North Carolina. Toevalligerwijs leerde ik Bill via plaatsgenoot Frances Mayes kennen. Zij komt zelf ook uit het Zuiden en was dol op zijn keuken. En zijn kamperfoeliebloemensorbet. Het leuke aan de keuken van de zuidelijke staten is dat zij een geheel eigen signatuur heeft. Maïspap of grits als ontbijt, veel deep fried kipgerechten, natuurlijk de Cajun keuken, BBQ pork, jambalaya en seafood. Vandaag begin een nieuwe serie op Gereons Keuken Thuis met recepten uit minder bekende kookboeken. North Carolina, waar scallops, wij noemen deze St Jakobsschelpen basic winterfood waren, maar overbevissing maakte daar een einde aan. Smith gebruikt de schelpen samen met hominy, ontvelde en ontkiemde maiskorrels, die veel in North Carolina worden gegeten. Een fijne combinatie. Hominy zijn te koop bij Tjin’s in de Pijp. Het lijkt een beetje op parelgort, maar dan van maïs en wordt overal voor gebruikt.
Scallops with spinache & hominy
Nodig:
125 g gezeefde bloem
1 tl mosterdpoeder
2 tls zout
1 tl gemalen zwarte peper uit de molen
900 g kleine Jakobsschelpen (vriezer Turkse winkel), droog gedept
50 g boter, geklaard
250 g hominy, Smith gebruikt de pittige Mexicaanse ( anders wat cayennepeper toevoegen)
300 g spinazieblaadjes, gewassen
citroen in partjes
Bereiding:
Meng de bloem met mosterdpoeder, zout en peper. Proef of het pittig genoeg is, voordat je de schelpen erdoor wentelt. Dep de verse of ontdooide Jakobsschelpen droog en meng deze met de bloem. Leg ze in een zeef. Schud de overtollige bloem eraf. Verhit de geklaarde boter. Leg ze één voor één in de pan om klonteren van de bloem en boter te voorkomen. Laat de schelpen snel bruinen aan een kant en draai voorzichtig om. Werk snel, want scallops garen vlug. Voeg de hominy toe en schud met de pan. Voeg handje voor handje de spinazieblaadjes toe. Blijf schudden zodat alles goed mengt. Eigenlijk is het gewoon roerbakken. Ga door tot spinazie gaar is maar niet doorgekookt. Serveer dit gerecht direct in een diep bord met een schijf citroen en wat groene Tabasco voor de liefhebber.
video: Bill plukt kamperfoeliebloemen voor sorbet.
Noot: ik heb hier een daar de bereiding iets aangepast.
In balans met deze leuke kookboeken. Ik heb wel behoefte aan balans, zowel mentaal als fysiek. Niet, omdat er buitensporig veel gegeten en gedronken is tijdens het kerstgedruis van 2020, maar door alle dingen die tijdens de pandemie dagelijks bij je binnenkomen. Zowel over het virus als de recente uitbraak van rellen. Het enige dat je ertegen kunt ondernemen is een mens sana in corpore sano* zien te behouden. Geen makkie, want de zwembaden zijn al weer zes weken gesloten en na 10 maanden mini gym in de hal geloof ik het ook wel. Mentaal zou je onder een spreekwoordelijke steen kunnen gaan liggen tot betere tijden. Maar de huidige stand van onze door informatie gedreven maatschappij zorgt er telkens toch voor, dat je in het hele Covid-19 gebeuren wordt gezogen. In werelden en ideeën van anderen, waarvan je voorheen het bestaan niet bevroedde. Tijd voor balans!
In balans met deze leuke kookboeken lijkt mij een remedie tegen deze Covid blues. Ik maakte een kleine selectie uit Gereons Kookboekenhoek:
foto: Oprah weet van wanten, lees haar relaas.
Oprah’s favoriete recepten.“Ik houd van woorden. Het maken van een boek is daarom iets speciaals voor mij” Met deze woorden start Oprah Winfrey haar nieuwe kookboek, waarin zij openhartig vertelt over haar relatie met woorden, maar vooral met eten. Want dat is niet altijd de meest vrolijke relatie geweest. Oprah Winfrey probeerde elk dieet en jojode erop los. Ze hongerde zichzelf uit, kreeg tijdens haar TV debuut een vraag van wijlen Joan Rivers, waarom ze zoveel aankwam. Moeilijk, moeilijk, moeilijk dus. Lees meer
foto: Koken met Kleur van Joke Boon.
Koken met Kleur van Joke Boon. We gaan koken met kleur, tenminste als het aan mijn vriendin en bonendiva Joke ligt. Een regenboog, een heus palet, Pantone is er niets bij, aan kleuren en smaken. Dat stond Joke Boon voor ogen toen ze aan haar nieuwe boek begon. Koken met Kleur, 100 recepten aan de hand van een kleurenschema. Want kleurrijke voedselproducten kunnen een grote rol spelen voor je gezondheid. In landen waar mensen heel oud worden vind je in het dieet opmerkelijk veel kleurrijk voedsel. Joke bedoelt dan niet de kunstmatig roze gekleurde frambozenvla of extra geel gemaakte bananensnoepjes. Nee, koken met kleur gaat over het inzetten van de eigenschappen van de specifieke kleur van ingrediënten, die ieder zo hun eigen hoeveelheid ziektewerende eigenschappen hebben. Lees meer
foto: early morning dive in de Ierse Zee.
De wereld van de HAPPY PEAR. Het is weer het seizoen van de feesten en partijen in Gereons Keuken Thuis. Lunch hier, culi-event met hapjes, een wijnproeverij daar, een kookworkshop hosten of boekpresentatie bezoeken. Allemaal hartstikke gezellig en lekker. Maar soms schietmijn eigen eet-regime er een beetje bij in. Zwemmen sla ik dan eens over, wat minder sit ups in de ochtend en ik snoep meer. Gelukkig plofte het kookboek over de wereld van de Happy Pear op de mat. Twee Ierse tweelingbroers, die afzonderlijk besluiten vegetariër te worden. De mannen startten in 2004 een groentewinkel in hun woonplaats Greystones aan zee en voelen zich sindsdien gelukkiger met hun plantaardig dieet, dat naar hun zeggen veel endorfines in hun lichamen laat vrijkomen. Lees meer
foto: cover Energy & Vegan.
Energy & Vegan van Alexander Gershberg. Enkele jaren geleden schreef Gershberg al vegan for Friends, waarin hij zijn favoriete recepten deelde uit de Joodse, Russische en Nederlandse keuken. Alles plant based wel te verstaan, want deze balletdanser veranderde zijn eetpatroon drastisch toen hij een pregnante huidziekte kreeg. En het hielp. In Energy & Vegan gaat Alexander een stapje verder en combineert hij de benefits van plant based eten met inzichten over je humeur en geestelijk toestand. Nu is dat op zich niets nieuws, maar Gereons Keuken Thuis was erg benieuwd wat aan te treffen en ging met dit boek aan de slag. Lees meer
foto: haring happen met Nora French.
Eten als in het Zuid Italiaanse Pioppi, dat deed Gereons Keuken Thuis onlangs in de pop up van Roberto’s restaurant tijdens het Little Italy Event in de Westergasfabriek, alwaar chef Franz Condé tevens het eerste exemplaar aan Nora French overhandigde. Het deed mij terugdenken aan mijn kindertijd. Samen met mijn oma ging ik elk jaar zo rond de Nijmeegse Vierdaagse logeren bij haar oudere zus, tante Door, die in een klein huis met boomgaard en geit in Mook woonde. Van het huidige grab & go had tante Door natuurlijk nog nooit gehoord, noch van kant en klare producten vol suikers, die sinds de jaren negentig van de vorige eeuw hun opwachting hebben gemaakt. Nee, beide zussen aten, wat er in het seizoen was en vers. Niets meer en niets minder, zonder stress, elke dag te voet naar de ochtendmis en eten & drinken met mate. Veel groenten en weinig vlees, vooral tijdens de vasten. Zowel mijn oma als tante Door hebben een respectabele leeftijd bereikt. Lees meer
foto: een heerlijke sportbijbel..
#100DOD, wat is dat nu weer voor een hashtag? Het is de titel van het nieuwe boek van Bert van Guyze en Delphine Steelandt. Honderd dagen van toewijding. een complete gids naar de fitste versie van jezelf. Maar wat moet Gereons Keuken Thuis daar nu mee, hoor ik jullie al denken? Om naast alle lekkere hapjes in redelijke shape te blijven en (nee ik sport het niet om een super gespierd iemand te worden) mijn conditie op peil te houden heb ik een bepaald eet- en sportregime. Het grappige is dat je net zoals je uitgekookt of -geblogd kunt zijn, ook in je dagelijkse sportroutine een dip kunt ervaren. Die yoga oefeningen worden saai, de sit ups vertonen nog weinig variatie en dat zwemmen gaat niet meer zo hard, als je zou willen. Dan komt een boek als geroepen tijdens mijn #fitforfun weken. Lees meer
foto: cover Blue Zones.
Blue zones kookboek. Deze week werd er in de persconferentie over Covid-19 maatregelen en in de pers nog op gehamerd. Leef en eet gezond en let een beetje op elkaar! Maar voor veel mensen is dat toch abacadabra. Je zou iedereen bijna aanraden: ga wonen in een Blue Zone. Dat komt je weerstand ten goede. Zonder nu de healthy dominee uit te willen hangen is er al jaren een onderwerp, wat mij bezig houdt. Namelijk het fenomeen Blue Zones. Oorden, waar mensen respectabele en gezonde hoge leeftijden bereiken. Door hun voeding, door het uitblijven van stress, beweging en de absentie van dementie. Er zijn maar vijf plekken op deze aardbol met elk hun eigen way of life. Sardinië (Italië), Ikaria Griekenland), Okinawa (Japan), Nicoya (Costa Rica) en Loma Linda (Californië) Schrijver van het Blue zones kookboek, Dan Buettner bestudeert al jaren deze gemeenschappen en vond het tijd de recepten voor een mooi en lang leven per regio te delen. Lees meer
foto: Pascale schreef tijdens lockdown Echt Eten.
Echt eten, de nieuwe Pascale Naessens. In Gereons Keuken Thuis lacht de cover van het nieuwe boek vanPascale Naessens mij toe. Een kookboek, waarvan zij hoopt, dat het je sterker, gezonder en gelukkiger maakt. Door haar geschreven tijdens de lock down, die bij onze zuiderburen geen sinecure was. Want Covid-19 vormt wel een uitdaging. We zijn meer thuis, zitten dichter bij elkaar en gaan er minder op uit. En…. snaaien meer. Dan kunnen de coronakilo’s er zomaar aanvliegen. Ten tweede, zo betoogt Naessens, is het juist in tijden van ziekte belangrijk aan je weerstand te werken en fit te zijn. Overigens geldt dat niet alleen in tijde van ziekte. Een uitdaging dus, na 10 jaar ervaring met kookboeken schrijven, om een boek te schrijven in een bijzonder periode. Lees meer
Tot slot in deze In balans met deze leuke kookboeken parade:
foto: kok van renners Orre, Vélochef.
Koken met Vélochef. De Tour de France ging weer van start, drie weken lang reden wielrenners door de heuvels, door de dalen, over de bergen en de vlaktes van la Douce France tot de finish op de Champs Elysées. Mooie plaatjes en sportieve prestaties. Voor, tijdens en na al dat gefiets krijg je honger. Hier begint het verhaal van Henrik Orre, zijn ode aan de wielersport en eten. Want dat loopt als een rode draad door het leven van deze Noorse kok. Fietsen is een gezonde bezigheid (zwemmen en lopen trouwens ook), een mooie vorm van bewegen, maar vergt ook de nodige energie. Met name profwielrenners zijn voor hun prestaties afhankelijk van goed gedoseerd en energierijk voedsel. Daarom kookt kok Orre graag voor de jongens en meiden van het team SKY. Pré vélo, bij de start, voor de trek tijdens de etappe en Après vélo, om weer op krachten te komen. Lees meer
En….. als je graag buiten actief bent, raad ik prancercise oefeningen aan van Joanne Rohrback. (video)
Tot slot een disclaimer van Gereons Keuken Thuis: Als deze boeken zijn niet goeroe technisch bedoeld, maar gewoon ter inspiratie. Vind je eigen weg!
Balans. Het mediterrane dieet. Het laatste jaar was voor Gereons Keuken Thuis een soort rollercoaster van gebeurtenissen met daarbovenop alle perikelen van de Covid 19 pandemie, die ons in de greep houdt. Hoe lang het gaat duren deze wedstrijd, met al weer een verlenging weet ik op deze dinsdagmorgen aan zee niet. Je moet je er maar naar schikken. Deze periode had wel tot gevolg, in tegenstelling tot vele anderen, dat ik zelf mijn plezier in koken en eten een beetje ben kwijtgeraakt. Veel dingen smaken me niet. Ik ben uitgekeken op al het supermarkt en k&k (kant en klaar) voer en ben een beetje mijn dagelijkse ritme van bloggen kwijtgeraakt. Laten we zeggen dat de balans eruit is. Sporten daarentegen gaat me prima af, net als wandelen. Dat is mijn punt niet. Laten we mogelijkheden voor balans eens bekijken, zoals het mediterrane dieet.
Enige tijd geleden ontving ik het kookboek Het mediterrane dieet van Wilma van Grinsven-Padberg. Zij is olijfoliesommelier en weet alles van de baten van het mediterrane dieet en het gebruik van diverse soorten olijfolie. Leven zoals onze zuiderburen en daar bedoelt zij niet de Belgen mee, maar de zuiderse lui van het Middellandse Zeebassin. Met hun gezonde keuken, de blue zones Sardinië en Ikaria. En minder hart- en vaatziekten. Dat laatste is niet helemaal waar, want de gemiddelde Italiaan of Spanjaard eet in de weerwil van ons verzonnen ideaalbeeld, net zo veel, zo niet meer fast- en prefabfood als wij i n het noordwesten van het continent. Leven zoals onze zuiderburen en daarmee 100 of ouder worden is gebaseerd op de traditionele voedingspatronen. Het is geen dieet, maar een levenswijze, waarbij je jezelf afvraagt, wat je eet. Vaak een kwestie van gezond verstand. Ter illustratie introduceert de schrijfster een voedingsdriehoek, bestaande uit weinig vlees, maar meer vis. Veel groente en olijfolie. En heel belangrijk, veel sociale contacten en interactie. Gereons Keuken Thuis besprak dit ook al in de review van het Blue Zones kookboek. Sociale interactie moeten we nu al 10 maanden ontberen. Wie weet ligt daar de crux van het ontbreken van balans.
Hierna gaat het verder met de verschillende elementen van je voeding, koolhydraten, vetten, eiwitten, vitamines en mineralen. In een goede balans dragen deze bij aan weerstand en gezondheid. Tot slot, voordat Van Grinsven-Padberg aan de recepten begint een praktische gids om deze theorie in de praktijk te brengen. Het mediterrane dieet is een mooi basic kookboek om in deze januarimaand mee in balans te komen. En… the rest comes naturally.
Het mediterrane dieet. Wilma van Grinsven-Padberg. (ISBN 9789481453171) is een uitgave van Lannoo en is te koop voor € 24,99
Vandaag een vrolijk recept uit Het mediterrane dieet voor een zoete Griekse lekkernij: bougatsa. Erbij een zoet glaasje wit zoet van Samos.
Nodig:
130 g suiker
85 g griesmeel
1/2 liter volle melk
2 vellen bladerdeeg
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 200 graden. Doe de suiker griesmeel en volle melk in een pan, verhit en klop tot een romig mengsel. (notitie: in het recept in het boek wordt niet gesproken van verhitten, dat maakt het onduidelijk) Laat mengsel afkoelen. Leg een vel uitgerold bladerdeeg op een bakplaat en giet hierop de helft van het mengsel. Vouw dicht en druk goed aan met vork. Prik gaatjes in de bovenste laag bladerdeeg. Leg een nieuw vel bladerdeeg op de eerste en herhaal het proces. Bak het geheel gedurende 40 minuten af en bestrooi de bougatsa met rietsuiker en kaneel.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Over de schrijfster: Wilma Van Grinsven-Padberg is een olijfolie expert en kwam daardoor in contact met het fenomeen ‘de mediterrane keuken’. Ze neemt je mee in de geheimen van de mediterrane levensstijl. Ze gaat te rade bij verschillende experts en ze legt de levensstijl haarfijn uit.
Uit de Kookboekenkast van Gereons Keuken Thuis. Al snuffelend viel mijn oog op twee bij mij onbekende kookboeken, die bij het doorbladeren mijn aandacht vasthielden: Rijntjes Keukengeheimen van Lizet Kruyff en De smaken van de Griekse Zagori van Rita Berends.
Beide gaan over met liefde en passie koken, de seizoenen volgend. Historisch tegenover traditioneel, uit de moestuin en voor het hof tegenover de oogsten van soms nog ontoegankelijke berghellingen en voor een mediterraans restaurant. Rijntje is als kok en ‘cateraar’ al in de ban van fusion. Rita creëert desserts en taarten en verlegt haar kennis en kunde naar Griekse producten. Hun creaties zijn om van te genieten.
foto: Porfyron, Rita’s werkplek in de Zagori (credits Ruth Ruwenberg)
Mijn grootste passies in de keuken zijn fruit, groenten, groene kruiden en kazen. In een kookboek speur ik als eerste naar die recepten, want dan kan ik op mijn gevoel vertrouwen. In allebei staat een heel origineel recept met kweeperen, echt oktober fruit dat nog aan bekendheid kan winnen door toegankelijke en smakelijke recepten.
De Zagori blijkt het land te zijn achter de bergen van het Pindos gebergte in het Noorden, op 1000 meter hoogte achter de stad Ioannina, met ezelspaden die lang deel uitmaakten van de handelsroute van Igoumenitsa naar Constantinopel. Het telt zesenveertig bergdorpen, de Zachorochoria, omgeven door prachtige ruige natuur. De Vikoskloof in het natuurreservaat trekt de aandacht.
In de 20e eeuw zwierven wij jarenlang door zomers Griekenland: van de noordkust bij idyllisch Parga via Ioannina en de Meteora kloosters naar de Peleponnesos en meerdere eilanden. Ik leerde van onze studievriend een brabbelmond Grieks om mij op het platteland te kunnen redden. Het leven was er nog heel rustig en het land nog niet toeristisch.
Rita begon als puber met fruit uit haar Nederlandse omgeving te bakken en koken, maar verplaatst haar kookactiviteiten naar de Zagori als zij Yiannis ontmoet, die er een eigen restaurant heeft. De Griekse natuur bood heel andere producten, ze gaat op zoek naar wat er groeit en bloeit, hoe en waarvoor je het kunt gebruiken en wat je ervan kunt maken. En daarbij, hoe ga je er goed mee om zoals het plukken van bloesems, bloemen en kruiden.
Ruth de Ruwe doet de fotografie, maar kookt zelf ook graag met lokale producten. Naast het fruit is ook de verwerking van bloemen en kruiden in desserts bijzonder. Met mijn interesses kun je in dit boek je hart ophalen: van salie kruidenijs, granita’s en fruit in wijngelei tot merengue, gevulde vruchten, likeuren, marmelades, tempura en taarten. En wat denk je van cantharellenijs? Het maakt je nieuwsgierig en het ziet er allemaal verrukkelijk uit.
De foto’s van de natuur geven je er een gevoel bij; en de seizoens- en maandpagina’s geven een inkijkje op het fruit en de kruiden die dan groeien zoals vlier, granaatappel en citroen, kaneel, laurier en saffraan, de wildpluk en het destilleren van tsipouro uit druivenschillen en -pitten.
Rita maakte kweepeerbonbons, ze noemt het kweeperenzoet, heel gaaf om te doen. Je kunt ze serveren bij een high tea of als after dinner snoepgoed. Lekker met de donkere dagen in het vooruitzicht.
foto: Cora’s kweepeerbonbon met pure raathoning.foto: Rita’s kweeperenzoet.
Ook Rijntje Biljardt is een puber als ze keukenmeid wordt, maar ze komt tot bloei op kasteel Heeze. Haar levensverhaal loopt door het kookboekje heen, het is deels ook een stukje geschiedenis, zowel van haar eigen ups en downs als van die tijd. Bij haar geboorte was Holland nog deel van het Franse Rijk. En in 1840 is de publicatie van een eigen kookboekje voor een vrouw uniek. Ze is dan 33 jaar oud en schopte het van keukenmeid tot kokkin en cateraar voor de adel, maar eindigde door tegenslag als wafelbakster.
foto: cover Rijntjes keukengeheimen.
Misschien gaat interesse voor bakken en koken op die leeftijd voor heel velen van ons op, ook ik begon toen te experimenteren in de vakanties en maakte compotes van de zomerse wildpluk. Onze studievriend miste zijn Griekenland en dus gingen we samen aan de slag met zijn moeders recepten.
Rijntjes Keukengeheimen is ook gericht op duurzaam koken met wat de moestuin en het land bieden. En het leuke is dat met de opbloei en de verkoop van landgoed producten dit opnieuw actueel is. Zeker nu wij de vergeten groenten en fruitsoorten opnieuw aan het ontdekken zijn, die deels weer goed voorradig zijn, en moestuinieren en eerlijke producten volop in de aandacht staan.
Rijntjes recepten zijn prachtig vorm gegeven, wel vertaald naar de huidige tijd. Het boekje biedt via seizoenstabellen inzicht in het wisselen van de groenten en kruiden in de moestuin. En via de keukenkalender ook in de verkrijgbaarheid van vlees, wild, vis en fruit. Heel praktisch voor de leek.
foto: Cora maakte kweeperentaart à la Rijntje Biljardt.
In die tijd was het vlees en de vis wel hoofdzaak maar de groenten en het fruit waren niet onbelangrijk. De keukengeheimen verklappen ook drankjes: van thee, chocolade en koffie naar limonades en punch.
Een heel aparte combinatie van een licht zoute amandelbloem korst, laagjes roergebakken kweepeer in een kruidige pruimenjam, die wordt geserveerd met lobbig geklopte slagroom. Daar voegde ik blijmoedig wat gepureerde abrikoosjes aan toe. Een heel leuke ervaring zo, die snuffeltour naar originaliteit op Cultfood.
foto: net uit de oven kweeperentaart van Cora!
Wie is Cora Meijer? Voeding, koken, keukengadgets, kookboeken, ze hebben al heel lang mijn belangstelling. Sinds ik op eigen benen sta, is het mijn gewoonte om vers en soms langdurig te koken. Ooit dacht ik een klein eethuisje te beginnen. Al vele jaren geleden richtte ik mijn eigen kruidentuintje met bessenstuiken in. Pas sinds ik mijn betaalde beroep in kennismanagement vaarwel zei, heb ik er veel meer tijd voor en startte ik mijn foodblog en bloggersactiviteiten. Cultfood.blog geeft mij veel plezier. Mijn voorkeur ligt bij de mediterrane en Europese keukens. Als ik op reis ben verdiep ik mij in lokale producten en gerechten. Daaruit volgt dan vaak weer de aanschaf van een kookboek. Mijn kennis heb ik verdiept via cursussen, workshops, door uit eten te gaan, via kranten en glossy magazines. Ik lees regelmatig recensies, interviews met chef-koks, voorbeeld menuconcepten en volg op TV-programma’s over smaken. Want smaak is super belangrijk, daar wil ik echt het één en ander van weten. Waar ik altijd op heb gelet is samenhang en balans.
Hoe leef je vegan zoals de jongens van BOSH? Een nieuwe andere levensstijl, veganisme, hoe ver wil je daar mee gaan? Waarom zou je eraan beginnen? Iedereen heeft daarvoor zijn eigen motieven. De één wordt veganist uit dierenliefde, de ander is begaan met de CO2 problematiek en is vegan, omdat de melk- en vleesindustrie een zware wissel trekken op ons milieu. Weer een ander doet het uit gezondheidsoverwegingen. Deze motieven zijn niet de drijfveer van Gereons Keuken Thuis. Ik vind vegan eten vooral interessant vanuit een kook-technisch oogpunt. En in deze tijden van Covid-19 denk ik ook meer na over gezonde voeding. Hoe kun je met plantaardige producten een lekkere en gezonde maaltijd maken? In ieder geval niet met prefab food uit de supermarkt, want als ik de declaraties bekijk zit daar net zoveel junk in als in andere processed food producten. Dus een voordeel valt hiermee niet te behalen. Vaak val ik terug op de jongens van BOSH, beiden enkele jaren geleden nog sceptisch over plantbased eten, maar nu dankzij hun succesvolle YouTube kanaal helemaal om. Regelmatig raadpleeg ik hun boeken als ik eens een dagje geen vlees wil eten.
foto: De jongens van BOSH!
Bosh! Hoe leef je vegan? begint met de persoonlijke verhalen van Henry Firth en Ian Theasby, die ieder op hun eigen wijze overstapten naar plantbased voedsel. De een, omdat hij in een sabbatical tot andere inzichten kwam en de ander, nadat hij zag, dat zijn overmatige dierlijke eiwitconsumptie uiteindelijk niet het hosanna was. BOSH! was geboren. En in tegenstelling tot vele andere vegan-orakels weten deze mannen Gereons Keuken Thuis wel te boeien. Waarom? Omdat zij geen moreel oordeel verbinden aan het al dan niet volgen van een vegan levensstijl.
Hoe leef je vegan? wil vooral een gids zijn, die je alle aspecten laat zien van de winst, die je kunt behalen voor onze planeet en jezelf. Het eerste gedeelte gaat om het waarom? Theasby en Firth leggen uit, waarom een vegan levensstijl geheel niet zo gek is en wat jij ermee voor jezelf kunt berieken. Daarna gaat het boek praktisch aan de slag, met ingrediënten, je boodschappen, koken en andere onderwerpen. Zit eigenlijk dat leren bankstel nog wel lekker in je vegan stulp?
In dit handzame kleine boek slagen de beide heren erin om je mee aan de hand te nemen in de wondere wereld van veganisme. Red de planeet met één verandering per keer. Geheel in de stijl van BOSH!, laid back en praktisch. Hoe leef je vegan? is een lekker naslagwerk voor de beginnende of al meer volleerde veganist.
BOSH! Hoe leeft je vegan? Ian Theasby & Henry Firth (ISBN 9789059566095) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 20,00
foto: cover van BOSH! hoe leef je vegan?
N.B. In december 2020 verschijnt van de hand van deze plantbased boys een nieuw kookboek: Bosh! Healthy Vegan.
Noot: dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Reacties laden....
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
