Kipfilet alla Loren. Deze week besprak ik het nieuwe boek van Saskia Balmaekers Mijn Napels. Zij neemt je mee door de straten van deze mooie stad.langs kunst, kerststallen en lekkernijen. Het deed mij meteen denken aan de Napolitaanse diva, Sophia Loren, waarvan ik in 1999 een kookboek kocht, waarin zij haar Napolitaanse herinneringen en recepten deelt. Een heerlijk cucina casalinga kookboek. Met de verse smaken van Campanië.
foto: Cover Ricordi e Ricette van Sophia Loren.
Eind 1999 was ik in Rome om stage te lopen bij de Banca d’Italia. In die tijd was het eet- en drinkgen ook al stevig verankerd in mij. Ik zag op de RAI een programma met Sophia Loren, die daar haar nieuwste kookboek, Ricordi e ricette, lanceerde. Samen met mode-nestor Armani. Ja want zo gaat dat in Italië. Je kon er niet aan ontkomen dat er een nieuw boek van deze Napolitaanse diva verscheen. Daags erna lagen de boekhandels vol met dit kookboek. Dit was nu het souvenir dat ik mee zou nemen naar Nederland. Ik heb dit kookboek nog steeds en vind de Napolitaanse gerechten en plaatjes een lust voor het oog. Omdat de al fresco weken op Gereons Keuken Thuis inmiddels begonnen zijn moest ik ineens denken aan onstaand easy en zomers recept.
Kipfilet alla Loren.
Nodig:
500 g kip (dij) filet plat gemept met vleeshamer of pan 500 g gepelde tomaten (vers) of uit blik zonder pitjes 1 tl oregano gedroogd 1 bosje gehakte peterselie 2 knoflooktenen in plakjes peper zout olijfolie 1 Spaans pepertje zonder zaadjes fijn gesneden
Bereiding:
Verhit in een grote pan de olie en bak hierin de met peper en zout bestrooide en plat gemepte filets en de plakjes knoflook kort aan, zo’n 2 minuten per kant. Let op dat het vlees niet te droog wordt. Haal het vlees uit de pan en houd het warm onder folie in de oven. Bak in de vleesjus snel de fijngehakte Spaanse peper aan, voeg de tomaten, oregano en peterselie toe en laat 15 minuten sudderen. Doe de kipfilet in de saus en verwarm even mee. Eventueel nog wat peper en zout toevoegen. Garneer met nog wat verse peterselie.
Bitter zoete honing. Daar lag het kleurrijke kookboek dan in de keuken van SeaSpot. Het zorgde bij Gereons Keuken Thuis eerst voor wat taalkundige verwarring, door het gebruik van de term Sardinische keuken. Ik heb altijd in mijn hoofd gehad, dat het Sardijns moest zijn. Maar wat onderzoek levert op dat de Sardinische keuken wat meer is dan de Sardijnse keuken. De laatstgenoemde is het pure eten van het eiland zelf met producten van de Sarden of Sardijnen zelf. De Sardinische keuken is breder, daarin worden ook de gerechten uit de laars en uit de Catalaanse keukens tor gerekend. Opgelost! Laten we eens kijken, wat er dan zoal gegeten wordt op dit eiland. Nadat God de aarde had geschapen had hij nog wat brokken over, niet zomaar brokken, maar mooie stukken. Hij wierp ze in de Middellandse Zee en noemde het eiland Sardegna. Nadat hij zijn werk bekeek, kreeg God het idee dat het iets te troppo was en schiep hij in een ingeving de Sardijnen. Met dit leuke verhaal begint het boek van Letitia Clark, die met Bitter zoete honing een ode wilde maken aan de keuken, het eiland en zijn inwoners. Inmiddels vertoeft ze niet meer op Sardinië, maar uit haar hart zal de gulheid en gastvrijheid van de Sardiniër nooit verdwijnen. Tradities zijn van groot belang op Sardegna, dat schreef ik vorig najaar al op mijn blog. Een beetje een vergeten eiland, waar eeuwenoude heerlijkheden zijn bewaard. Met een keuken, waarin verse groenten, zelf verbouwd, stevig vlees en alles uit de azuurblauwe zee de hoofdmoot vormen van het Sardinische dieet. Niet voor niets is Sardinië een van de blue zones, waar mensen zeer respectabele leeftijden bereiken. Een keuken, waar Clark door geobsedeerd raakte. Het delen aan tafel van heerlijk voedsel onder de Sardijnse zon.
foto: aperitivo met bottarga paté
A tavola. Voor een aperitivo, met gefrituurde salieblaadjes of muziekpapierbrood met bottarga en olijolie. De merenda, want na een ochtend werk knort de maag een beetje en de pranzo laat nog even op zich wachten. Zoet of zout, Gereons keuken Thuis vindt de simpele doch doeltreffende snack van geroosterd brood, boter en ansjovis een vondst. Of die rulle bottarga paté? Die komt binnenkort op de borrelplank aan zee. Ik maak een sprongetje naar de groentegerechten, met in de hoofdrol de artisjok in vele hoedanigheden. Of wat te denken van een venkelgratin? Sardinië blijft Italië dus een hoofdstuk Grano met pasta en rijstgerechten mag niet ontbreken. (onderaan vind je een lekker linguine recept) Terra gaat over vleesgerechten van kwartel tot varken. Stuk voor stuk mooie ambachtelijke gerechten. Vis ontbreekt niet, bottarga, gedroogde harderkuit. Langoest op zijn Catalaans, een gerecht uit Alghero, gekookt in het puurste water ter wereld, aldus ex man Luca. Bitter zoete honing sluit de maaltijd af met dolci. En dan zijn de buikjes weer rond op dit mooie eiland. Met Bitter zoete honing neemt Letitia Clark een kijkje in de Sardinische keuken, verkent ze bijzondere smaken. Dat niet alleen, maar gunt je des te meer een blik in het gulle en gastvrije leven, dat de inwoners van dit mooie eiland leiden. Ze zijn toch wel verwend door God, toen hij die laatste brokken in zee smeet.
foto: butta la pasta, met schelpen en bottarga.
Recept uit Bitter zoete honing. Gereons Keuken Thuis koos voor een zeepasta met bottarga en schelpen, waarover Letitia het volgende meldt: “Net als spek of Parmezaanse kaas is bottarga een manier om lekkere zoutige umamismaken te verrijken en versterken. Het werkt als een soort visversie van Parmezaanse kaas. Net zoals je geraspte kaas aan veel pastasauzen op basis van groente of vlees toevoegt, kun je geraspte bottarga aan sauzen met vis toevoegen.” Letitia Clark eet dit gerecht liever niet als primo.
Let op: In theorie maak je de schelpensaus in een paar minuten terwijl je pasta kookt, maar als je daar zenuwachtig van wordt, kun je de saus ook van tevoren maken en van het vuur opzijzetten. Venusschelpen kunnen wel 10 minuten (in hun vocht) wachten terwijl je de pasta in de gaten houdt. Als die perfect al dente is, kun je pasta en schelpen mengen en warmt de pasta de schelpen voldoende op. Ik doe het ook vaak op deze manier.
Nodig:
400 g linguine
10 el van de beste olijfolie
2 tenen knoflook, gehalveerd
flinke snuf chilivlokken
800 g venusschelpen,
schoongemaakt (open
of gebroken exemplaren
weggegooid)
90 ml witte wijn
handvol bladpeterselie, grof
gehakt
3 el versgeraspte bottarga
Bereiding:
Breng in een grote pan flink gezouten water aan de kook en doe de linguine erin. Schenk intussen de helft van de olijfolie in een andere, brede pan. Verhit hem op halfhoog vuur en doe de knoflook erin. Voeg als die begint te sissen en geuren de chilivlokken en venusschelpen toe. Roer om de schelpen met de olie te bedekken en schenk de wijn erbij. Draai het vuur hoog en leg het deksel op de pan. Wacht een minuut, schud af en toe met de pan, haal het deksel eraf en draai het vuur halfhoog om de saus een beetje te laten pruttelen en indikken. Giet de pasta af (die moet lekker al dente zijn), maar bewaar een kopje van het kookwater. Doe de peterselie, een beetje kookwater en de rest van de olijfolie bij de schelpen. Roer flink en schud met de pan om de saus te binden. Voeg als hij er te droog uitziet nog wat kookwater toe. Voeg tot slot de geraspte bottarga toe en schud nog even flink met de pan, zodat het geheel tot een romige saus bindt. Serveer met een glas koude witte wijn. Waarom niet een flor gerijpte vernaccia uit Oristano? Om helemaal in Sardinische sferen te blijven.
foto: vernaccia di Oristano.
Bitter zoete honing, Letitia Clark. (ISBN 9789059563735) is een uitgave van Fontaine en is te koop voor € 32,00.
Tijdens de al fresco weken komt er nog een lekker recept uit dit boek, instant vakantievreugd tijdens de staycation van 2020.
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Pays d’Oc IGP. Op Gereons Keuken Thuis heb je al vaker kunnen lezen over de IGP van Pays d’Oc. Een groot areaal aan geweldige wijnen met het IGP (Indication Géographique Protégée) predikaat. Dat betekent, dat de wijnbouwers niet per se hoeven te werken met lokale druivensoorten, zoals het geval is bij AOP vereisten. Pays d’Oc is de grootste IGP van heel Frankrijk en strekt zich uit van de rechteroever van de Rhône tot aan de Pyreneeën. Wit van picpoul, rood uit de Minervois en rosé uit Tavel, bubbels uit Limoux. Heerlijk gebied Languedoc en Roussillon. Er zijn 58 verschillende druivensoorten voorhanden in deze IGP met een grootte van 120.000 hectare. Voorheen was de Languedoc vooral bekend door de immense hoeveelheid cépage wijnen gemaakt van de big five. Tegenwoordig staan er ook andere soorten aangeplant, zoals petit verdot, vermentino en cabernet franc. Voor 100% gecertificeerde wijnen. In de Nederlandse wijnschappen is 20% afkomstig uit Pays d’Oc. Er valt dus nog heel wat te ontdekken. Daarom was Gereons Keuken Thuis blij verrast met een wijn uit de IGP collection range, die via Pitch PR opgestuurd werd naar SeaSpot ter beoordeling.
Pierre. Au coeur du Cabardès ligt La Maison Ventenac, midden in het AOP gebied. Naast de standaard appelation wijnen maken zij ook zogenaamde dissidents. De door mij ontvange rode Pierre 2018 is er eentje van. Gemaakt van twee Atlantische druivensoorten, cabernet sauvignon en cabernet franc. Geen cépage wijn, maar een blend van 80 om 20 procent. En dat proef je, het harde wat groene paprika-achtige van de cabernet sauvignon wordt getemperd door het fruit van de cabernet franc. Denk aan blauwe bessen, bramen en een hintje pit in de vorm van zwarte peper. Pierre is vernoemd naar de grootvader van de huidige wijnmaker bij Ventenac. Opa zal best trots zijn op deze rode robuuste rakker. Prima voor bij gegrild vlees met een bouquet garni uit de in de Pays d’Oc veelvuldig voorkomende garrigue. Een zomers feestje in je glas.
Meer weten ook over andere Pays d’Oc IGP wijnen? Volg op social media de hashtags #tastepaysdoc #missetreviewpaysdoc #vinspaysdocigp en #paysdocreview
Maison Ventenac 4 rue des Jardins 11610 Ventenac Cabardès, France Tél. : +33 (0) 468 249 342
Gereons Keuken al fresco 2020. De #alfresco zomer zit er weer aan te komen op Gereons Keuken Thuis. Buiten koken en eten, een hele zomer lang. Ik kan gewoon niet wachten. Dit jaar een bijzondere, want veel al fresco genoegens spelen zich af “rund ums Haus und zur Balkonière”, nu reizen er eventjes niet in zit. Mijn #alfresco zomer begint dit jaar op 1 juni, tweede Pinksterdag. En op 15 september verloot ik natuurlijk weer twee leuke kookboeken. Tombola! Door verhuisperikelen en natuurlijk het coronaprobleem is er in Gereons Keuken Thuis nog wat onderhanden werk in de vorm van Gereons Mag, dat half juni het licht ziet, een ontzettend leuk vakantie thuis wijnverhaal als gastblogger voor ongewoonlekker en de hangcultuur mosselen van Neeltje Jans nieuwe oogst, die ik morgen verwacht at Sea Spot.
foto: easy paella al fresco.
En de nodige kookboeken gaan begin juni de revue passeren. Joie de Vivre van Sacha de Boer en haar vriendinnen. Bitter zoete honing van Sardinië met een lekker recept. Een bezoek aan de gulle keukens van Haut & Bas Rhin. Pas daarna kom ik eraan toe het grote buitengebeuren weer wat vorm te geven, met hoemmoes, groente van de grill, een beach picknick met diverse salades, paella en natuurlijk op 1 juli de dag van de #pastasalade. Nu ik dit schrijf, uitkijkend over de blauwe zee. heb ik er al zin in. Ik hoop jullie ook!
foto: oude al fresco locatie, binnenkort vanuit Sea Spot.
Denk je nu, oh wat leuk, ik heb nog een lekker verhaal of recept om te delen. Reageer dan via een reactie op Gereons Keuken al fresco 2020. (in een reactie onder deze post) En wie weet ben jij één van de gelukkigen, die op 15 september een leuk kookboek wint!
California Dreamin’. Onlangs plofte dit zonnige kookboek op mijn deurmat en in mijn directe enthousiasme deelde ik een foto op social media. Er werd direct op gereageerd door culi radiomaakster Sara de Leeuw (geen familie) uit LA met de vraag: “Wat is dat, de Californische keuken?” Ik moest haar het antwoord schuldig blijven. Maar nu heeft Gereons Keuken Thuis California Dreamin’ op de keukentafel liggen en terwijl ik uitkijk over een door de ochtendzon beschenen Noordzee, met in de branding een matineuze surfista, bekruipt mij dat Californische gevoel. Toegegeven, clichés buitelen in deze frontierstaat over elkaar heen, maar dat maakt Amerika juist zo authentiek. Net als de Californische keuken, een melting pot van culturen, de bakermat in de seventies van local produce (dank aan Alice Waters), zonovergoten wijngaarden en leisure. Want van het leven genieten hoort bij Californië. Net als fitness en health. California Dreamin’ is geschreven door receptenontwikkelaar en foodstylist Vivian Lui. Opgegroeid in Californië en schrijver voor de NY Times en foodmagazines. Een expert op het gebied van al het moois dat deze grote staat biedt.
foto: surf’s up.
In California Dreamin’ heeft Lui het over het paradijs, besneeuwde bergtoppen, goudgele stranden, zinderende steden, uitgestrekte wijngaarden, moderne technologie en vooral de gastronomie. Dankzij de vele zonuren, de vruchtbare grond en inventiviteit van de inwoners is een heerlijk zomerse keuken ontstaan. De nieuwsgierigheid naar nieuwe dingen speelt daarbij een voorname rol. Net als de foodtrucks en biomarkten, die eerder regel dan uitzondering zijn. Zo deed elke immigratiegolf een duit in het zakje. En dan de POTUS maar muren willen bouwen. De kracht van de Californische keuken zit hem in de diversiteit en dingen net iets anders doen dan anders.
California Dreamin’ start met ontbijt en een niet onbelangrijk en hip ingrediënt is natuurlijk de avocado voor toast. Ook taco’s ontbreken niet als ontbijt of een echt surfersontbijt, om krachten op te doen voor riding the waves. Drankjes nemen een bijzonder kleurvolle plaats in, in de vorm van shakes, ijsthee en lattes. De wijnen ontbreken, maar wie weet kan Lui daar nog een ander boek over schrijven.
foto: Californische saladbowl met tonijn.
Lunchen is in Californië een feest, met salades, nu in het seizoen in Gereons Keuken Thuis, maar ook bowls, slawraps en een BLT sandwich. Inpakken die hap en meenemen naar het strand. Californiërs zijn graag on the road, dus dit kookboek besteedt aandacht aan gerechten om mee te nemen. Repen voor de sportschool of een frisse meloen-komkommersalade. Van de laatste weet ik nu al dat deze een hit gaat worden bij de BBQ hier in SeaSpot. De zon gaat onder in de Pacific en het wordt tijd voor dinner. In de Golden State doen ze dat met een carbonarasaus met voorjaarsgroenten, een bowl met gebraden pompoen of runderribben van de barbecue.
Ik word er op deze ochtend gewoon vrolijk van. Al die zonnige ingrediënten verpakt in heerlijke gerechten. California Dreamin’ is een kookboek, dat de zomer inluidt en waar ik in SeaSpot met zicht op de (kite) surfers heel wat uit ga eten. En voor Sara: “Het blijft niet bij dreaming, de Californische kitchen is the real thing”
California Dreamin’, culinair Californië. Vivian Lui (ISBN 9789461432292) is een uitgave van GoodCook en is te koop voor € 25,95
Toegift: The Mamas and the Papas.
Noot: dit kookboek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
Verlangen naar vakantie. Het mei/juninummer van de Smaak van Italië staat er vol mee. Niet dat we nu al direct kunnen afreizen naar de Bel Paese. Daarvoor is helaas nog steeds te veel aan de hand in het zwaar door corona getroffen land. Maar vooruitkijken en sognare in tijden van crisis kan helemaal geen kwaad. Want zeg nu zelf: wat zou jij op je wenslijst zetten, zo gauw je wist dat reizen weer mogelijk was? De Smaak zet het allemaal op een rijtje. Het magazine sprak met Nederlanders met een B&B of agroturismo, over hun leven tijdens de lockdown en erna. Hun leven lag plat, maar niet getreurd, vrolijk kijken zij alvast vooruit.
foto: Bolzano, het hoge Noorden met zwier.
Het hoge Noorden, apfelstrudel en aperitivo in Bozen of Bolzano, een stad vol adellijke architectuur met een heerlijke keuken. Wie weet een overnachting waard onderweg. Of voor een kort bezoek? Cagliari, de hoofdstad van Sardinië komt aan bod, een mooie mix van stad en strand, meren vol roze flamingo’s. Ideaal voor een azuren citytrip en om te proeven van de heerlijke Sardijnse keuken. Met een leuk lezersaanbod. Massimo Fenati, Italiaan in Londen,neemt je mee op reis in zijn fantasiewereld door zijn twee grote passies te combineren, bakken en illustreren. De Smaak van Italië stelde 6 vragen aan deze creatieve duizendpoot. Een lijst met zomerse veblijfadressen, waar je kunt slapen met smaak. Onno Kleyn vertelt in zijn column over wijn bij je pizza, of juist niet.
foto: Cagliari en zuid Sardinië om heerlijk uit te waaien.
Verlangen naar vakantie bevat ook een interview met Giorgio, who else, Armani. 87 jaar en nog steeds full force bezig in de modewereld. Lenterecepten met artisjok en pasta’s van de nonne. Een heel tijdschrift weer vol met mooie cultuur, leuke weetjes, fijne logeeradressen en heerlijke Italiaanse recepten. Al is er nog steeds social distance, dit nummer van de Smaak brengt Italiaans genieten iets meer binnen handbereik.
foto: uit Bish Bash BOSH, Texaanse aardappelsalade.
Texaanse aardappelsalade. Vorige week dook ik opnieuw in het boek van BOSH boys Henry Firth en Ian Theasby, de vegan artiesten uit de UK. Uit hun tweede kookboek Bish Bash Bosh kwam een plantbased Ibiza sunset burger met rode uien-relish en de succesvolle saus van deze twee lads. Bij zo’n burger uit de oven past, tenminste dat vindt Gereons Keuken Thuis, een Texaanse aardappelsalade met veel groene kruiden, vegan mayo en nieuwe aardappelen. Oorspronkelijk een bijgerecht, dat werd bedacht bij hun Wild West wings, die ze maken van seitan of paddenstoelen. Ik gebruikte voor de Texaanse aardappelsalade kleine krieltjes in de schil. Aardappelsalade vegan of niet is een prima gerecht om te maken met deze zonnige dagen of wanneer je zoals ik bezig bent met verhuisbewegingen. Deze vegan variant kan overal bij, ja ook bij vlees of om het echt Texaans te houden een tomahawksteak van de BBQ. De Texaanse aardappelsalade gaf ik een lichte twist door het gebruik van kleine Amsterdamse uitjes in plaats van kappertjes en een schepje Ton’s truffelmayo (niet vegan), die ik ontving van Kroon op het Werk. We drinken er een glas koud tripelbier bij. Bijvoorbeeld die van de Koninck, triple d’Anvers.
Texaanse aardappelsalade.
Nodig:
900 g nieuwe aardappelen of kriel.
2 stengels bleekselderij
1 rode paprika
8 lente-uitjes
8 kleine augurkjes
4 el kappertjes (ik gebruikte 16 gehalveerde kleine Amsterdamse uitjes)
1 citroen
10 g verse dille
10 g verse peterselie
10 g verse munt
10 g verse koriander
125 g vegan mayonaise (ik gebruikte 100 g gewone mayonaise en 1 el truffelmayo)
snufje zout en wat zwarte peper uit de molen
Bereiding:
Doe de aardappelen of kriel in een pan, vul hem met water en voeg een flinke snuif zout toe. Zet de pan op hoog vuur en breng aan de kook. Kook de aardappelen in 15 tot 20 minuten gaar en zacht. Snijd de bleekselderij in dunne plakjes. Snijd de paprika doormidden, verwijder de zaadjes en snijd deze in kleine blokjes. Maak de lente-uitjes schoon en snijd deze in klein ringetjes. Snijd de augurkjes in plakjes. Halveer de Amsterdamse uitjes. Hak de kruiden fijn en rasp wat citroenschil. Meng alles door elkaar in een kom en knijp de citroen erboven uit. (Vang eventuele pitten op in de hand) Giet de aardappels af en laat ze onder koud stromend water afkoelen. Snijd ze in blokjes. Meng de aardappels door de gehakte kruiden en groente met de al dan niet vegan mayonaise. De Texaanse salade is klaar om te serveren. YEE HA!
video: meer sexy aardappelgerechten van BOSH
Noot: Gereons Keuken Thuis is wederom enthousiast dit boek van deze vegan heren, die laten zien, hoe je een plantaardig dieet makkelijk en zonder gezeur kunt implementeren. Ik begrijp dat contract voor 4 boeken wel, want deze twee hebben een duidelijke missie en zijn nog lang niet uitgekookt. BISH, BASH, BOSH.
foto: cover Bish, Bash, BOSH.
Bish, Bash, BOSH, jouw favorieten geheel plantaardig, Henry Firth & Ian Theasby (ISBN 9789059569973) is een uitgave van Fontaine en kost € 27,00.
Volgende week een vegan tip van de Happy Pears uit Ierland, stay tuned!
Sobremesa, het Ibiza van Sergio Herman. Het favoriete onderdeel van de dag op Ibiza is de nazit na een copieuze lunch in de schaduw. Een goede gewoonte, de koffie komt op tafel en eventueel een glas knalgroene hierbas. Er wordt nog wat gekeuveld en nagenoten van het eten. Soms duurt de sobremesa zolang, dat het alweer tijd is voor tapas of de volgende maaltijd. Het heerlijke landerige bestaan van Sergio Herman op Ibiza. Deze momenten ervaart hij als puur en persoonlijk geluk. Zijn hoofd leegmaken, nieuwe ideeën en concepten verzinnen. Dat gaat hem hier op la isla blanca goed af. Alle recepten in Sobremesa ontstonden in één dag. Het was hard werken, vertrouwde schrijfster Mara Grimm (die samen met Herman voor deze productie tekende) mij toe tijdens de Hilton haringparty. Reden voor mij om uit te kijken naar dit boek en vandaag, noem het een rondje van de zaak, een recensie op basis van een PDF. Daar werk ik namelijk niet graag mee. Maar dat terzijde.
Laten we duiken in het Ibiza-gevoel van Sergio Herman. Daar horen mooie gerechten en dito sfeerplaatjes bij. Dit maakt het een ultiem nazomerboek. Als je nog de naderende herfst wilt uitstellen. Koelere luchten in september boven de nog warme Middellandse Zee. Ibiza betekent eenvoud voor de chef, verse ingrediënten van het land en de borden worden ook minder strak opgemaakt dan je normaliter zou verwachten van Herman. Niet vreemd als je bedenkt dat juist easy living het grote kenmerk en aantrekkingskracht van dit eiland is.
Sobremesa start met basisrecepten, van mousseline tot een heuse basispaella. We gaan het land op, de campo van Eivissa, dat in tegenstelling tot de met clubs en uitgaanders bezaaide kustweg van het vliegveld naar stad een oase van rust en contemplatie is. Sergio Herman kookt van de campo, groentegerechten, een gazpacho (eigenlijk geen favoriet van hem) als salade. Paprikarolletjes met komkommer en bulgur. Geserveerd op het keramiek van Charlotte. Robuuste eenvoud. Vaak, zo vertelt hij gaat hij uitgeput het vliegtuig in, bekaf van alle afspraken en deadlines, maar bij aankomst op Ibiza krijgt Sergio een adrenalinekick. (Zou die werking van Es Vedra dan toch kloppen?) De witte dorpjes met hun lieve kerkjes, het doet hem allemaal wat. De contrasten, je kunt natuurlijk dansen tot je erbij neervalt, maar ook de rust op het eiland is iets wat je meeneemt. Ik kan dat beamen, ’s nachts naar de sterren kijkend ver van het partygeweld of overdag genieten van de wijdsheid op heerlijke stranden. Overzicht.
Sobremesa gaat verder, met hoe kan het ook anders MAR. De zee is altijd aanwezig, Met vis van een pescaderia in San Juan, verse vis, waar Sergio graag mee aan de slag gaat. Voor in het Catalaanse fideua, een tempura van sardines of zeebaars met citrus en komkommer. Op smaak gebracht met het goud van Ibiza: SAL! Als je richting Sa Canal rijdt kom je uit bij de hoge bergen, geen sneeuw, maar zout uit de salines van dit eiland. Een prachtig natuurlijk paradijs.
Montaña, de bergen, alhoewel Ibiza geen echte bergen heeft valt er in het heuvellandschap heel wat te grasduinen. Een Moors kippetje, de intens rode kleur van de bodems, daarboven een blauwe lucht. Gevulde empanadas of een pastagerecht van linguine met venkel en Ibicenco worstjes. Je proeft als het ware la tierra. Ik snap wel waarom Mara Grimm mij vertelde dat het heerlijk werken was aan Sobremesa. Want recht om de hoek in de heuvels is Ibiza ontdaan van alle frou frou, toerisme en lawaai en wat rest is de pure eenvoud. Nog wat zoets en de sobremesa kan beginnen. Als ik op deze wat grauwe dinsdag naar buiten kijk, krijg ik spontaan het idee om naar dit eiland af te reizen en bij Sergio Herman aan te schuiven. Sweet dreams of la buena vida, maar vooralsnog kom ik deze ochtend wel door met dit kleurrijke boek en een sterke mok koffie. Een nazomerse sobremesa. Disfruta!
Sobremesa, mijn Ibiza, Sergio Herman, met tekst van Mara Grimm (ISBN 9789048844388) is een uitgave van Carrera en kost € 34,99
Noot: De PDF van dit boek werd mij als recensie-exemplaar gestuurd door de uitgeverij. De bespreking hier is mijn eigen mening. Lees ook de disclaimer
True Italian Taste, ik heb het er al eens eerder over gehad op Gereons Keuken Thuis. Over wat nu wel en wat nu niet echt Italiaans is . Troost je dat weten de Italianen zelf soms ook niet. Maar als er één land is waar eten cultuur is in Europa, dan kun je wel stellen dat dit de Bel Paese is.( niet verder vertellen hoor, want dat vinden mijn Franse kompanen namelijk ook van hun cuisine) Dat vindt de Italiaanse Kamer van Koophandel in Nederland ook en daarom vlogen ze in juni chef Paolo Gramaglia van restaurant President in Pompei in. Tussen de overblijfselen van de in 79 na Christus bedolven speelplaats van de rijke Romeinse burger aan de azuurblauwe Amalfikust zwaait hij de scepter in zijn met een Michelinster bekroonde restaurant, met een hele eigen filosofie: “Het succes van gastronomie is gebaseerd op traditie, die moet geïnterpreteerd zonder al te veel nostalgie” Een reis door de tijd en smaak maken zonder je in de tijd te verliezen. Geen à la recherche du temps perdu , maar koken vanuit verbinding met je terroir. En dat is nu waar deze chef zo goed in is. Hij verzamelt kennis over lokaal product, deed veel ervaring op tijdens reizen en kwam altijd terug op honk met nieuwe ideeën en gaf daarmee de Campanische keuken een twist, nogmaals zonder de tradities uit te schakelen. Hij voegt daar wel weer een stukje kennis uit het oude Pompeii aan toe.
foto: dolci van Da Braccini.
Even terug naar de middag resulteerde dit in een risotto op basis van gele tomatenessence en citroen. Want, onnodig te zeggen op de vruchtbare gronden van lava uit de Vesuvius groeien nu eenmaal de lekkerste citroenen en beste tomaten. Dat is denk ik de essentie van de keuken van Gramaglia.
True Italian Taste heeft als doel het eerlijke en heerlijk Italiaanse product te promoten. De gezondheidsaspecten van het mediterrane dieet te prolifereren en vriendschappen te doen bloeien. liefde en passie voor het eerlijke eten. Na zijn discours over eten, cultuur, liefde en vriendschap besloot voorzitter van de Italiaanse Kamer van Koophandel Paolo Pavan met drie suggesties voor een etentje: bij een formele afspraak kies je risotto, een hang out vraagt om pizza en per amore, eet spaghetti op de wijze zoals in het Disney verhaal Lady & the Tramp.
foto: compsitie van olijf van Schatull en orange wine van Planeta Terra
Maar alle beeldspraak ten spijt gaat het om wat ik eerder schreef in dit voorjaar: “True Italian Taste wil consument wereldwijd vertellen over de Italiaanse producten en de plek waar zij vandaan komen. Het project wil de foodlover inspireren om nep eten te laten staan en the real thing te gebruiken in de keuken. Niche producten worden gepromoot. En alsof het niet genoeg is, het gezondheidsaspect te benadrukken. Ja inderdaad op sommige plekken in de laars worden mensen heel gezond heel oud! Ik vind het een lovenswaardig streven, dat past in de trend van vandaag de dag. De consument is wijzer geworden en wil weten wat hij eet en waar het vandaan komt.”
Dat deden de andere aanwezigen ook tijdens dit evenement, de dolci van restaurant da Braccini in Den Haag, de olijfolie en olijfcreaties van het Limburgse koppel, dat in Vaals ristorante Schatull runt en de creatieve pasta van Fabio Antonini van Pianeta Terra in Amsterdam Alle drie genoemden zijn bevangen door de True Italian Taste koorts! Moet je daar nog wat aan toevoegen. Ja misschien wat zout, zoals bij Toscaans brood of een dash EV olijfolie, maar Gereons Keuken Thuis raad je aan gewoon je ogen en vooral reuk- en smaakzintuig te gebruiken. Speciale grazie voor Nicoletta Brondi, die deze middag weer con brio had georganiseerd.
foto: risotto in giallo van Paolo Gramaglia.
RECEPT van Paolo Gramaglia voor risotto in giallo. Mijn interpretatie.
Nodig :
320 g risottorijst
4 viooltjes of andere eetbare bloemen
groene shiso mix
100 g boter
glas witte wijn
olijfolie
zout & peper
40 g geraspte pecorino
4 grote gekookte gamba’s gepeld
zeeëgel pulp (facultatief)
wat gedroogde frambozen
500 g gele cherrytomaatjes
rasp van halve citoenschil
verse groentebouillon
Bereiding:
Snijd de tomaatjes doormidden en bak deze kort aan met wat olie. Wrijf door een zeef om een mooie gele tomatencrème te maken. Bak de risottorijst kort aan en blus af met de witte wijn. Voeg de tomatencrème toe, de schil van citroen en beetje bij beetje de bouillon totdat de risotto mooi al dente is en al het vocht heeft opgenomen. Proef en maak op smaak met zout en peper, ma non troppo. Roer als laatste de boter en kaas erdoor en zet apart onder deksel. Componeer de borden zoals Gramaglia. Schep een dot risotto op een diep bord, in het midden een warme gamba, een schepje zeeëgelpulp, de gehalveerde gedroogde framboosjes en wat shiso kers en als kers op de spreekwoordelijke taart, een bloemetje.
Italiaanse keuken 2.0. True Italian Taste. Buon Appetito.
Foodbloggers en hun vakantiegerechten. Het zit er weer op de zomer op deze eerste dag van september. De start van de meteorologische herfst. Zelf moet ik daaraan nog helemaal niet denken. Ik zomer graag na, zo lang mogelijk. En als het weer hetzelfde patroon als in 2018 volgt zal Gereons Keuken Thuis nog wat middagjes op het strand vertoeven en ’s avonds buiten eten op het stadsbalkon. Omdat mijn jaarlijkse #alfresco zomer weinig respons opleverde dit jaar, alhoewel je nog tot en met 15 september a.s. je recept als reactie kunt inzenden, bundelde ik alvast wat favoriete vakantiegerechten van foodbloggers.
Foodbloggers en hun vakantiegerechten.
foto: Dutch baby met licor 43
Ingrid van Vinissima stuurde een recept voor een Dutch baby in, heel origineel. Zeker in combinatie met de Spaanse licor quarenta y tres.
foto: linguine aglio olio met mosseltjes
Francine van Heerlijke Happen komt met linguine aglio olio met mosseltjes. Italiaans festa eten.
foto: Cora’s courgette clafoutis.
Cora van Cultfood weet altijd weer te verrassen met deze courgette clafoutis, die zij bedacht na haar Corsicaanse hiketour.
foto: speltquiche van Anna.
Anna van Aan tafel bij……. bedacht een zomerse speltquiche.
foto; klassieke flan patissier.
Mariette van Over eten gesproken vindt, dat een klassieke flan patissier zorgt voor haar instant zomergevoel.
foto: couscoussalade van Elsa.
Elsa, een goede bekende van Elsablog, eet graag een zomerse couscoussalade met olijfolie.
foto: gepaneerde boterkip
Komt nog de hamvraag: Wat is een favoriet vakantiegerecht van Gereons Keuken Thuis? Voor deze parade van vakantiegerechten van foodbloggers ga ik voor mijn zomerse Griekse boterkip met grove hoemmoes. Deze deed het goed deze zomer in SeaSpot.
foto: hiha hoemmoes.
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
