Nederlanders verkopen Nederland, Antoinette met Limburgse vlaai.

In de serie Nederlanders verkopen Nederland staat vandaag de provincie van het bronsgroen eikenhout centraal, het Limburgse land. Het land waar Antoinette van http://kokenmetantoinette.blogspot.nl/ vandaan komt. Tegenwoordig woont deze blog”ster” in Verona, waar ze op haar blog schrijft over het heerlijk eten in de Bel Paese. Ik weet zeker, dat als Antoinette in Venlo of pakweg Bunde was gaan wonen, zij met evenveel élan en blijheid over de Limburgse keuken zou schrijven. Antoinette zond een proemevlaai in. We drinken er een Muscat de Rivesaltes bij of koffie…..
 proemevlaai 006foto: proemevlaai.
Proemevlaai
Ze staat bekend om haar asperges en zoervleis, de vele bierbrouwerijen, het carnaval en om Maastricht.
Ze is omringd door België en Duitsland, Noord-Brabant en Gelderland. En van boven tot onderen doorsneden door de Maas. Maar het is er oeverloos gezellig!
De zuidelijkste provincie van Nederland is Limburg.
Schuif aan bij onze koffietafel . De ereplaats is, hoe kan het ook anders, voor meneer pastoor.
Hij gaat voor in een gebed. (Amen! ) En iedereen gaat aan de bouillon, of ‘goeie soep’ zoals sommige mensen zeggen.
Daarna gaan we door naar zachte broodjes met fijne vleeswaren en kaas.
O ja, niet te vergeten, die kroketten komen ook van de beste slager van het dorp. En de mosterd is natúúrlijk Limburgs.
We ronden af met koffie en vlaai. En na een afsluitend woord van de pater familias proosten we op het goede leven. Zo wordt zelfs een begrafenis toch nog gezellig…
Er gaat nog veel water door de Maas tot heel Nederland aan de koffietafel zit. Maar een Limburgse vlaai bakken kan vandaag nog!
Vulling:
1 kilo verse blauwe pruimen
2 eetlepels rietsuiker
Bodem en raster:
400 gram bloem en wat extra om het werkblad mee te bestrooien
20 gram verse gist
ongeveer 1,5 dl melk
1 biologisch ei of ½ ei van gemiddelde grootte
40 gram boter en wat extra om de bakvorm in te vetten
40 gram suiker
4 gram zout
melk
grove suiker
(Vrij naar het recept voor pruimenvlaai uit het Limburgse vlaaienboek van Netty Engels – Geurts, via http://dailykaat.wordpress.com/2013/04/08/proemevlaai-voor-verona/)
Was de pruimen en verwijder de pitten.
Pureer de pruimen met een staafmixer tot moes, doe er twee eetlepels rietsuiker bij en breng aan de kook in een pan met dikke bodem.
Laat de moes een uurtje pruttelen onder regelmatig roeren. Laat de moes afkoelen.
Los de gist op in wat lauwwarme melk.
Doe de bloem in een kom en strooi het zout langs de rand. Maak een kuiltje in het midden en doe hierin het gistmengsel, boter, ei, melk en suiker.
Kneed er een soepel deeg van en zet dit weg totdat het deeg flink is in volume is toegenomen en je een sterke gistgeur ruikt.
Verwarm de oven voor op 175 graden.
Wrijf een ronde bakvorm met een doorsnee van 30 cm in met boter.
Bestrooi het werkblad met wat bloem.
Rol 2/3 van het deeg uit en bekleed een vlaaivorm met het deeg. Prik er gaatjes in met een vork en laat het deeg nog een keer een kwartier rijzen.
Verdeel de pruimenmoes erover.
Rol de rest van het deeg uit en snijd er latjes van met een vlaaienraster of met een pizzasnijder. Maak er een raster van op de vlaai.
Druk de latjes aan de rand van de vlaai aan en haal overtollig deeg weg.
Bestrijk de latjes met melk en bestrooi met wat grove suiker. Mocht je die niet hebben dan gebruik je gewone kristalsuiker.
Bak de vlaai ongeveer 20 minuten in de heteluchtoven op 200 graden.
Muziek terwijl u werkt:

Rowwen Heze – Herberg de Troost

Talk and table, the first Fall guest Daniel Wallace

picture: Daniël Wallace (internet)

Roaming around the alleys of the world wide web I met Daniël Wallace. He is an American author of the in the Netherlands best known novel Big Fish; A novel of mythic proportions. Telling the story of a father through the eyes of his son William. Edward Bloom. A father, who thinks that what he does is of mythical value. (1998) The novel was later filmed by Tim Burton.
Daniël Wallace is multi talented man, he has had a lot of different carreers, from the veterinary to teaching to writing. He wrote a lot. Books like the Watermelon King (2003) en his last The Kings and Queens of Roam (2013)
He lives in Chapel Hill, North Carolina, where many writers live. Since I am an aspired writer too on my tales blog-I write fairytales and surreal stories- I thought it was time to invite Daniël to speak his mind and join me in talk and table. His reward is a special recipe and wine for this man. Perhaps a Big Fish will cross the dish.

Who Daniël Wallace? Tell me some more
Writer, husband, father, drawer of pictures.

How did your attraction for writing start?
I like to make things by myself. I have always liked to entertain. Books have always been important to me so I wanted to write one that could be important to other people.

Currently you teach undergraduates, what do you want them to learn from you and your way of writing? 
Teaching undergraduates you have to deal with the fundamentals, the scaffolding of a story. It’s easy to forget that if you’ve been writing for a while. Teaching makes me remember.

What are favorite type of stories?
Beautifully written stories with an engaging but not overwhelming plot, always about people who have life-changing choices to make.

Which book from your youth you like the most and which one you dislike? I am very curious about that.
Love: Gulliver’s Travels. Not love: The Scarlet Letter.

You did a lot of different things in your life, can you recall your most striking moment?
When I told my father I wasn’t going to work for his company.

I read that you would prefered to have another of your books filmed. Which one and why?
I would like to have any of my books filmed. Films are fun to be a part of and they always bring new readers.

Can you tell me something of you most favorite place Where is it, does it even exist and why?
Good question. I will always say HOME, wherever that is.

I am very intrigued by the theme of Big Fish, because there is a certain thing on father and son communication. In my case it is absent, can you tell me some more on that?
That’s a very long answer! I think that’s why I wrote the book.

On food, which food do you like and which you would never eat?
I love almost everything but liver and beets.

What wine do you like?
Sancerre.

Can you tell me something about your “foodprint” A lot of waste we have in the Western world?
Oh god you are so right. I don’t know what to do about it. Do you?

What else do you want to tell?
I’m a happy man.

Further reading on Daniël Wallace? www.danielwallace.org

 picture: cover in sepia of the Big Fish

The Recipe

Daniël Wallace shows in his answers he is a plain man. Short answers. He likes to be a family man. A happy one. Home is his favorite destination. And on the wine question he does not give a cellar full of wines. The recipe for him was easy. Something with a big fish. A fisherman’s meal. A classic Dutch dish, that I make a lot. Cod with leek and butter. Hearty and warm after a day of fishing on the Zuiderzee. The wine to pair is a crisp white wine from the Mâconnais, perhaps one from the Caves de Lugny. But also a plain Dutch Heineken beer will do.

Ingredients 4 persons:

2.2 lbs/ 1kg potatoes
2 lbs/ 900 g of cod in pieces
2 leeks
1 onion
1 carrot
3 oz butter
1 tbs white wine vinager
1/2 glass of white wine
1/2 cup/ 120 ml milk
chopped parsley
chopped chives
2 tbs Dijon mustard
bread crumb
nutmeg
salt and pepper

Preparation:

Cut the leeks in tiny rings and rinse. Chop the onion. Peel the carrot and cut in tiny pieces. Peel the potatoes and bring to a boil until done. Make a mash of it by adding some warm milk and a dash of nutmeg. When this potato mash is done ad a lump of butter and the chopped chives. Season with some peper and salt.
Heat some butter in a pan and stir fry the leek, onion and carrot until glazy. Add the fish and bake for another two minutes. Add some wine, the mustard and some butter. Leave to simmer for a while. season the whole with some salt and pepper.  Add the parsley in the end. Pour the fish and vegetables in an oven dish. Preheat the oven on 356 Fahrenheit/180 Celsius. Cover withe the mashed potatoes. Put some lumps of butter and the bread crumb on top. Put the dish in the oven for 25 minutes. The dish should have a nice crumble.

Leave to cool  for a while before serving.

Nazomer, nieuwe geluiden en smaken

 foto: het zomert na!

Het zomert na! Ik vraag me meteen af of je dat zo kunt zeggen? Een nieuwe lente een nieuw geluid kennen we allemaal als regel uit het  debuutgedicht Mei van Gorter uit 1889. Zou je ook kunnen zeggen een nieuwe herfst met nieuwe geluiden of beter smaken? Daar ben ik nu op deze vrijdagmorgen mee bezig. Nieuwe smaken.Nieuwe ideeën.
De uitwerking van de wijnmiddagen, die ik komend najaar ga organiseren. Het bedenken van combinaties van wijn en spijs. Zes wijnen en zes hapjes. Ben er elke dag mee bezig. Het wordt spannend, dat weet ik nu al. Een witte Vernaccia di San Gimignano met een klein hapje risotto. Een Bourgondische pinot noir uit de stal van domaine Petitot, erbij een stukje parelhoen met gebakken appel in balsamico. Voor de aflevering Nieuwe Wereld een proeve uit net nieuwe kookboek van Annabel Langbein. Een boek vol  simpele geneugten.
Ja simpele geneugten van deze NieuwZeelandse dame, het menu voor de try out dag a.s. dinsdag in het Brabantse land. Onder de perelaar.het fruit hangt er dit jaar mooi bij, dat worden heel wat potten perenstroop, gelei enzovoorts. Een gedekte tafel,  saffraan risotto met spinazie, een salade met gepocheerde kip -of wordt het toch kalkoen?-  Als dessert een kleine perenverrassing.
Veel werk aan de winkel, maar vandaag is het nog even zomer. Op naar de kust dus. En vanavond een heerlijk gegrilde zalmmoot met wat spicy boter. Koele rosé erbij en je voelt de laatste zon. Het is weer voorbij die mooie zomer. Oh dat is ook zo’n oude bekende.

Nodig:

1/2 pakje zachte boter
2 tenen knoflook geperst
1/2 Spaans pepertje fijn gehakt
gehakte peterselie
grof zout

Bereiding:

Doe alle ingrediënten in een kommetje en meng goed door elkaar. Laat in de ijskast staan tot gebruik.

Meer nieuws over de wijn- en spijsmiddagen volgt op Facebook pagina Gereons Eatery and Winery of op www.gereonskeukenthuis.nl.

La rentrée, hoe zat het ook alweer met die wijn?

foto: vins sur l’herbe

Het is eind augustus. Bepakt en bezakt keren velen huiswaarts uit Frankrijk of Italië. La rentrée, de terugkomst zoals het zo mooi heet in het Frans. Met in het hoofd nog de zon, het mooie dorpje, de azuurblauwe zee. En in de kofferbak een doosje of wat wijn. Een Vernaccia di San Gimignano, of die Bandol. Bleef het altijd maar vakantie, denk je dan. Gezeten op dat terrasje bij de dorpsfontein. Een heerlijke pasta op je bord, met daarbij een glas fonkelend rood. Het zoete leven.
Maar het is voorbij. het dagelijks leven neemt zijn keer. Weer naar het werk, de sportclub begint weer en er staat al weer veel op de agenda. Voor je het weet is de herinnering al weer vervlogen. en weg zijn je voornemens daar in Cassis aan de haven. De plannen om nu eindelijk eens wat meer over wijn ontdekken. Zodat je volgend jaar de show kunt stelen zowel thuis, maar ook op vakantiebestemming. Het zal wel dagdromerij blijven.
Want hoe kun je nu al die smaken, druivensoorten en termen onthouden, zonder een lange opleiding te volgen?  Bij thuiskomst zit je toch al meteen weer in dat vaste stramien. Dus een cursus kan weer een verplichting worden.
Je kijkt naar die paar laatste flessen in de doos uit Frankrijk. Wat zal ik er eens bij maken? Vragen, die je tijdens  je vakantie niet stelde, maar nu wel. Googelen levert niet veel op, want proeven kun je niet virtueel.  Wijnproeverijen van handelaren bezoeken dan? Leuk, maar daar staat de verkoop voorop. Niets mis mee, maar je wilt ook wat kennis vergaren. In huiselijke sfeer proeven, meer te weten komen over wijn en wat je er bij kunt eten.
Waarom kom je dit najaar dan niet naar één van de wijn- en spijsmiddagen , die Gereons Eatery and Winery en petite comité organiseert? Thuis of op locatie. We gaan wijnen proeven uit de klassieke landen met wat herfstbites. Maken een uitstapje naar minder bekende wijnen en bijbehorende hapjes. En vergeten de Nieuwe Wereld niet. Voor een schappelijk bedrag wat leerzame  en lekkere uurtjes. Elke proeverij is een afgerond geheel. Voor beginners, maar ook voor meer ervaren wijndrinkers.
Lijkt het je wat, je wijnkennis te vergroten of te trainen? Volg dan de aankondigingen van Gereons Eatery and Winery op Facebook en Twitter. Of mail naar gereonseateryandwinery@gmail.com
Wie weet tot ziens in het komende najaar en nu even snel uitpakken! Maak er alvast een mooie rentrée van.

Wijn en spijsmiddagen najaar 2013

 foto: de wijnmakers in Mâcon

Het gonst van de activiteit in het keukentje van Gereon. Niet letterlijk, maar het gonst van de ideeën. De zomer is halverwege. Potten met tomatensaus staan al in de kast. Het fruit hangt aan de bomen en gaat snel rijpen. De druiven bij de wijnboer ook. En voor je het weet is het weer tijd voor de wijnoogst. De druiven worden nadat ze de véraison (de fase van groei naar rijping) hebben doorlopen, geplukt, naar de kelder gebracht en verwerkt tot wit of rood. En rosé! De vaten worden gevuld en de wijn gaat rustig de herfst in tot de botteling in het voorjaar.Voorgaand geschetste brengt mij op idee nummer één voor de komende nazomer en herfst. In mijn blog ga ik weer eens wat aandacht besteden aan de wijnen bij de recepten. Wijn is een onderwerp, dat ik vaak mis in veel foodblogs. En als je dan de vraag stelt waarom, is het antwoord vaak geen zin, geen interesse of geen kennis. Daar wil ik iets aan gaan doen. Niet alleen via mijn blogs, maar ook in real life. Terug naar mijn wortels. Deze herfst start ik met wijn/spijsmiddagen voor de beginnende en ervaren wijndrinker. In een kleine groep gaan we een zestal wijnen proeven, met kleine hapjes erbij. Tegen een schappelijke vergoeding. Deze middagen hebben een afgerond thema en zijn afzonderlijk te volgen.Zo komen als eerste klassieke wijnlanden Frankrijk, Spanje en Italië aan bod. We gaan, spannend, een aantal onbekende landen ontdekken en vergelijken. Maken een uitstapje naar de Nieuwe Wereld. Het worden in ieder geval zeer leerzame en gezellige middagen. En wie weet word je net zo’n wijnadept als ik.

Houd in ieder geval op Facebook Gereons Eatery and Winery in de gaten voor alle informatie. Wie weet zitten we snel aan tafel met elkaar. Ik heb er in ieder geval al zin in.

Boeken en wijnen, lezen en drinken!

foto: er valt veel te vertellen

Boeken en wijnen. Lezen en drinken. Twee passies van mij. Momenteel ben ik over verschillende aan het lezen. Een wilde historische roman over Parijs, een boek over India en een kookboek met gehaktballen. Geïnspireerd door een webpost van schrijfster Frances Mayes over haar boeken- en wijnkamer bedacht ik een nieuwe actie voor het komende najaar. Ik start met een serie over boeken en wijnen. Mijn bloglezers sturen mij de titel van een boek dat zij aan het lezen zijn, waar het over gaat, wat zij ervan vinden. Ik kies er dan (wekelijks) één inzending uit zal dan bedenken welke wijn en welk klein hapje erbij kan. Dat kan leuke en/of spannende combinaties gaan opleveren. Kijk nu al uit naar de reacties. Reageren kan via Twitter, FB of mail vinsdegereon@hotmail.com

Lente in de Mâconnais, gepocheerde eieren in rode wijnsaus.

 foto gemaakt van folder OdT Mâcon

Het is lente in Mâcon en lopend  over de Quai Lamartine zie je de rivier de Saône, de Saint Laurent brug en de roze gevels van deze stad. Als je via de Route Nationale 6 Mâcon binnenrijdt, doet deze wijnstad soms rommelig en druk aan. Die indruk kreeg ik toen ik voor het eerst Mâcon bezocht in de jaren negentig. Nu is de Route Nationale 6 minder druk en zijn er kosten noch moeite gespaard om van de kades aan de rivier weer een plek te maken waar het goed toeven is. Zowel zomer als winter. Dit alles onder het toeziend oog van één van de grote zonen van deze stad, dichter en politicus Lamartine. Een weemoedige zin uit een gedicht van hem is in grote bronzen letters in het plaveisel te lezen. Mâcon is gelegen halverwege Parijs en Marseille en de eerste tekenen van het Zuiden worden merkbaar. Roze gevels en Romeinse dakpannen in plaats het vakwerk en de leidaken die je noordelijker in de Bourgogne ziet.

De streek rondom de stad, de Mâconnais is lieflijk met groene wijngaarden, rotspartijen en dorpjes gebouwd in het kenmerkende natuursteen. Ik begrijp dat Lamartine, behalve zijn politieke uitstapjes altijd in en om deze stad is blijven wonen en deze streek vereeuwigde in vele gedichten. Eén van de kastelen waar hij woonde ligt in Saint Point. Hij woonde daar met zijn Engelse vrouw. Als je het bezoekt  kun je nog zijn werkkamer zien. Ik probeer me dan altijd voor te stellen, wat er in die tijd werd gegeten. Ook zo Bourgondisch?  Genoeg gerechten en heerlijke wijnen in overvloed in de Mâconnais. Denk aan de witte Pouiily Fuissé, de Viré Clessé en de rode Mâconnais wijnen van de gamay druif.

Het gerecht, alvast voor Pasen, is vandaag “oeufs en meurette” een Bourgondische klassieker van eieren gepocheerd in rode wijn met een rode wijnsaus. Deze saus combinatie van wijn, spek en uien. lang inkoken maakt de saus dikker. We drinken er een pinot noir uit de Bourgogne bij.

Nodig 4 personen:

1 fles rode Bourgogne wijn

100 g spek in blokjes

6 sjalotjes

100 g boter

250 ml runderbouillon

8 sneden brood

2 tenen knoflook

50 ml wijnazijn

8 verse eieren

zout, peper

gehakte peterselie/bieslook

1 l heet water

Bereiding:

Snijd het spek in heel fijne kleine blokjes. Hak de sjalotjes fijn. Verhit ongeveer 20 g boter en bak  de spekblokjes en sjalotjes kort aan tot bruin. Giet er 500 ml rode wijn bij en de bouillon. Bewaar de rest van de wijn voor het pocheren. Kook dit onder telkens roeren voor de helft in zodat een dikke saus ontstaat. Rooster het brood en wrijf in met de knoflooktenen.

Giet in een pan de overige wijn, water en azijn en breng aan de kook. Let op dat het niet kookt maar borrelt. Breek de eieren één voor één in een kopje. Zet het vuur laag en roer het water kokende water zo dat er een kolk ontstaat. Voeg het ei toe en laat het 3 minuten pocheren. Schep eruit met schuimspaan. Doe dit ook met de andere eieren. Houd ze warm in een schaal met warm water. Snijd eventueel de randjes van de eieren bij. Als de saus goed is ingekookt, voeg dan peper en zout toe en de rest van de boter in blokjes om te binden. Niet meer verwarmen.

Leg het geroosterde brood op een schaal, en leg op elke snee een gepocheerd ei. Giet de saus erover en bestrooi met wat bieslook en peterselie.

Naschrift: Rond Pasen 2013 vond de Libelle dit recept zo leuk, dat ze het aan haar lezers voorzette

001 (33) foto: oeufs en meurette van Gereon.

 

Gesprekken en gerechten, Smoked cod for Jeff Minnich

This is the first in my new series of interviews and recipes. I start my sequel with Jeff Minnich from Arlington, USA. I happened to meet him through the blog of American writer Frances Mayes. We are both ardent readers of her books and blog. I invited him to join my series of “gesprekken en gerechten” Jeff is a garden designer and a poetical blogwriter. He has many talents. But, who am I to tell his story?  Thus, I sent him through mail some questions, which he gladly answered. Ofcourse my part of the deal is creating a recipe. As Jeff is living in the Mid Atlantic, I suggest a smoked cod, Dutch stirfried vegetables and a sauce hollandaise. The fun of this recipe is that it can be made at home or as in Jeffs case “al fresco”. My wine suggestion is a crisp white chardonnay wine from Burgundy, Mâcon region.

 foto: Jeff Minnich

Who is Jeff Minnich? Tell me some more.
I am landscape designer, horticulturist, gardener, reader, writer, cook, veterans advocate, partnered. I dabble in interior design; I don’t have any formal interior design training, but I love experimenting and learning. One thing I’ve come to know is that design is design—in other words, the principles are the same, no matter what kind of art you do.
I have a Bachelor of Science degree in Horticulture from Virginia Tech in Blacksburg, VA, here in the U.S. I specialized in landscape design and nursery management. I have minors in English and business, also. I use every bit of what I’ve learned, and I’m still learning, every day. I have my own landscape design/build business in Arlington, VA, which is in the Washington, DC, metropolitan area. Most of my work is in the immediate Washington area, though I do some work outside the area from time to time.
My partner, Steve, is a fireman in Wilmington, North Carolina, which is on the Atlantic coast in the far, southeast corner of North Carolina, almost to the South Carolina border. It’s very mild there. Palm trees and Live Oaks, draped in Spanish moss, grow all over there. The Live Oak is a beautiful, evergreen Oak that grows twice as wide as tall—very majestic. Spanish moss is an epiphyte—it lives on its own, yet uses the oak (and other trees) for support. It is gray and hangs off the trees in long strands–very mysterious and beautiful. The warmer climate allows me to grow lots of subtropical plants I can’t grow in Arlington which is fun for both of us. One of the many things Steve and I have in common is our love of gardening, which we do together, often. We have a special place in our hearts for military veterans, also, and especially for those who were injured in combat physically and/or mentally. We try to help where we can.
In Arlington, I live in a little cottage (which is called Woodland Cottage) built on a hillside, surrounded by old trees. It’s magical. My garden is a place for good, hard, physical work, beauty, relaxation and spiritual uplifting. I love to share it with all who want to visit.
I write a fair amount—mostly newspaper and magazine articles. I have a blog, also, and I try to write in it once a week or so. It’s been fun and I’ve met many new friends. As I get older, and the physical work becomes more difficult (it isn’t so much yet), I’d like to do more and more writing and less of the landscape design/installation work. This Winter and throughout the coming year, for instance, I’ve agreed to write several articles for a newspaper and magazine here in Wilmington. It’s good Winter work and keeps my mind nice and sharp.
Steve and I love Savannah, Georgia, and travel there several times a year. The climate is wonderful. We’ve thought we might want to retire down that way sometime in the not-too-distant future, buy a bit of land and start a little Palm nursery, grow our own vegetables, get back to the land. I think we’d be very content with that set-up.
When did your attraction to gardening start?
I’ve wanted to garden for as long as I can remember. I grew up in Alexandria, Virginia (right outside Washington, DC, also). We had an elderly neighbor who was an old family friend—in fact, our families go back together many years. They are really like family. Anyway, this neighbor, Marguerite, was a wonderful gardener and decided to help me plant my first, little garden on the back of our property. I grew vegetables, mainly, and a few flowers. Gradually, I took over the maintenance of the entire yard at our house (about ¾ of an acre), though I did share the grass cutting with my younger brother. Additionally, my maternal grandparents and my paternal grandfather were great gardeners, and I worked and learned from them, as well. They were “old school” gardeners and gardened by wisdom passed down through the generations—using few chemicals, planting/harvesting by the moon, keen observance of the seasons. Actually, all of this “old school” gardening is coming back into fashion now, as we all look for ways to preserve our environment.
I’ve had many other wonderful teachers throughout my life and I’ve learned much from them.
Currently you are a garden designer and owner of a garden design company. When did you start these activities?
I started my company, Jeff Minnich Garden Design, Inc., in 1997. Here’s a link to the website:www.minnichgardendesign.com It’s been an incredible amount of work, yet extremely rewarding. I absolutely love making order out of chaos, and that’s my job. I try to get inside my clients’ heads and figure out the best type of garden for each of them. It’s so interesting to see how many people evolve through the process. At the beginning, they say what they think they want in a garden…many times, after careful consideration, they find out what they actually want is much different. Fascinating, this metamorphosis. Many become wonderful gardeners, when previously they were not gardeners, and I think they are more surprised that I am.
Prior to 1997, I worked for 15 years as a landscape designer at a large landscape company/nursery/garden center in Northern Virginia. I’ve worked in florists, greenhouses (both retail and wholesale), nurseries…come to think of it, I’ve worked my tail off most of my working life! And loved almost every minute of it. Working with plants is the only work I’ve ever had, and I’ve been doing it since I was 5 years old, and professionally for over 30 years now.
What is your favorite type of garden?
My favorite type of garden is an eclectic one–evergreen (mostly broadleaf), textured, layered, very green, very dense; simple from a distance and more complex close-up. I love a garden that is private. A garden that appeals to all the senses. I would say a woodland, shady garden is my favorite—they are much more subtle, softer, with an emphasis on the textures and colors of the foliage versus the flowers.
Which plant do you like the most and which one do you dislike?
I love Palms, specifically the hardier species. When I look at them, I feel warm, even if the air is cold (as you may have discerned, I am not a lover of cold weather!!).
I really do love all plants, so it is hard for me to pick one I dislike. I would have to say I am not a big fan of Barberries (Berberis is the genus), specifically the deciduous types. While they have many wonderful attributes, particularly for Northern climates, I find them difficult to work around because of the monstrous amount of thorns.
You’ve travelled a lot to see gardens in the U.S. and worldwide—tell me about your favorite garden.
I find it hard to choose one, but since I must, I’d say Dumbarton Oaks in Washington, DC. It was designed by Beatrix Farrand, a niece of the writer Edith Wharton, and the first woman in the world to become a landscape architect. Dumbarton’s garden is a series of very different garden rooms and each provokes a different mood. I particularly love to sit on a beautiful bench in a very, very simple garden “room” surrounded by clipped Yews. It’s quiet and peaceful.
I’ve admired many, many other gardens around the world, but these stand out without thinking about it too much: the Oak allee at Oak Alley in Louisiana; a magnificent, Bougainvillea-covered, modern arbor in a park along the river in Brisbane, Australia (it seemed to go on forever); the botanical garden in the same city which had a tree called a Sausage Tree—maybe the most bizarre plant I’ve ever seen; and Hayman Island in the Great Barrier Reef in Australia was incredibly beautiful, too. Come to think of it, at the Sydney, Australia, botanical garden, the Ficus trees were huge, but the amazing part was the flying foxes which roosted in the trees and ate the fruit at night. Those bats are giant!! And Muir Woods in California—those giant Redwoods—awe-inspiring.
I’ve loved so many gardens around the world, for so many different reasons.
Are there differences between American and other gardens?
Oh, absolutely. Our diverse climates make for the necessity of very different gardens across the U.S., based on the local climate. I will say that within these climates we’ve adopted the gardens from other countries that match that particular climate. For instance, California has a very Mediterranean climate, so the gardens there have many attributes that resemble Italy, Spain, and Mexico. The English settled in Virginia early on, so many of the Virginia gardens have a truly English feel to them, not to mention English boxwoods so suit the Virginia climate. They look right there. Further South, in South Florida, tropical plants from around the world have been brought in to create a beautiful, lush feel. It suits the climate.
And because America is such a melting pot of people from other countries and cultures, those influences have affected how our gardens have evolved, as well.
I would say the most uniquely “American” gardens might be those of the grasslands of the Midwest and Plains, and the deserts of the Southwest. In my own travels, I haven’t seen those represented as much outside the U.S.
What garden would you never design?
I would have to say a desert garden because I don’t know the plant material as well. I come from a lush place of humidity and rain. That’s what I know. As I mentioned earlier, design principles are design principles—the same around the world—but then, to make a healthy garden, you’ve got to know the best plants for a particular environment.
And for whom would you like to design a garden and why?
I love to design gardens for people who open their minds to the possibilities. Those gardens always turn out the best because they evolve with the collaboration. Oh, it’s fun, and we become wonderful friends during the process, too, nine times out of ten.
So many people come to the table with an absolute idea of what [they think] they want in their garden, and often, in my opinion, the kind of garden they think they want is not the garden for them, at all. Yet, stubbornly, they persist. If they would just open their minds to the possibilities, let go, and let the garden evolve as it will, they would have a garden much more tailored to their lifestyle and who they really are—not who they think they would like to be. I know that sounds harsh, yet in so many cases it is so true.
I once read an article about the movie star, Brad Pitt’s, garden. He collaborated with a very headstrong designer and Mr. Pitt is very headstrong, too, according to the article. There was a lot of head-banging and arguing, I understand! And yet, the garden they created together, their collaboration, is just astoundingly creative, beautiful and lush. I would love to visit there sometime, if Mr. Pitt still owns it, because I know he keeps it maintained as he likes it. What a talented garden designer he has…the guy is to-the-moon creative, in my opinion.
On food, do you think food and gardens can be complimentary?
Oh, absolutely. It’s the big trend now here in the U.S. Unfortunately, where I garden and do most of my design work, there is too much shade to include vegetables, fruit and herbs. But we do try where we can. In Wilmington, we have sandy soil and lots of sunshine, plus a long, long growing season. You can grow many seasons of different crops here. We put the Tomatoes in with the Zinnias, the Marigolds with the shrubs…we mix it all up. It really pulls in the bees, and the crop yields are really good (given a year of good climate). The birds come in…oh, it’s glorious. Birds and bees bouncing, flying and playing; singing and buzzing…the scents, the sounds…it’s so entertaining. And there is NOTHING like a fresh Tomato—the store-bought Tomatoes here in the U.S. are dreadful.
What wine do you like?
I have a limited wine palate—sorry, I do! I wish I knew more about wines! But I do know that I love the Cabernets, Merlots and Shiraz for the cold months; and chilled Chardonnays, sweeter whites, roses for the warmer months. I do not like dry, bitter wines—I always go for the sweeter. Champagne is lovely, but it gives me a terrific headache, so I don’t indulge often, unfortunately. As far as specific wines…I leave the brand names to the experts. I am probably kind of trashy when it comes to wine selection, but I do know what I like when I taste it!!
What else do you want to tell?
I’m very private, very simple. I decorate my own house and garden to satisfy me, not anyone else. To me, our houses and gardens in Arlington and Wilmington are beautiful, each very different, yes—but we’ve done them for our pleasure, not to show off or keep up with others. That turns me off. That said, others can do whatever they want with what they have. Who am I to judge? Have at it—whatever makes you happy.
I like nice things, yet I am not materialistic. I love to travel, yet I don’t have to stay in the Taj Mahal, either. I love simple dinners with close friends, our gardens, hanging out with my partner and family in our cherished spare time.
I love people. That’s a big part of my work, getting to know people so I can help them with their yards. The resulting friendships are a nice bonus. I know lots and lots of people, it’s true, yet I have very few “best” friends—those with whom I spend a lot of time. I can count those special people on one hand. And my family, of course. I do love my family and Steve’s family, our family. As much as I love people, I need my time alone—to read, write, cook, garden, sit and meditate, recharge. My work is very demanding, so I need this time to recharge so I don’t burn out.
                                                                                                                                                                                                                  foto: bronze eelsmoker in Monnickendam harbour
The recipe:
Ingredients 4 persons:
for the smoked cod:
1 ½ lb of fresh cod or pollock
2 tbs olive oil
salt and peper
lemon juice
4 tbs smoking ground
for the vegetables:
1 big carrot in dices
½ lb of Brussels sprouts, halved
1 leek in slices
1 turnip in dices
olive oil
peper, salt and ground nutmeg
for the sauce hollandaise:
3 egg yolks
2 tbs water
6 oz unsalted butter, cut into tiny cubes, not too cold
2 tbs white wine vinegar
salt and ground white pepper
chopped parsley
the smoked cod:
You can either use an outside smoker, or a steam pan from a well known Swedish furniture supplier. You fill the device with special smoking woodpieces, like small pieces of oak, birch etc. or smoking ground. If not, an alternative way, is to use and old pan, with a thin bottom. You cover the whole inside of the pan with some aluminium foil, shiny side up. On top of the foil you put 4 tbs of special smoking ground.
Meanwhile you cure the fresh cod in olive oil, salt, pepper and some lemon juice and leave it to rest for 20 minutes. After that, you cut the fish in  medium thin slices.
Cover the smoking ground with some alu foil, pierce it with a fork and put a plate on it. Put some pebbles under the plate to help smoke/air circulation. Put a small grill on top of the plate.
Put the pan on a high fire and when the ground starts smoking, put the cod on the grill. Cover up with foil and a lid an let the fish smoke for about 10 minutes.
the vegetables:
Rinse and peel the vegetables. Put some oil in a stir frying pan and fry them until “al dente” Let them simmer for a while and add some ground nutmeg. Keep warm until the fish is done.
the sauce:
Melt the butter in a pan, that is in another pan with boiling water. See that the bottom is not in direct contact with the boiling water. (au bain marie method) In a small bowl, whisk the egg yolks with some vinegar and a dash of lemon juice, salt, and pepper. Bit by bit beat in the melted butter, then add some water water. Return this into pan and beat over very low heat until mixture is slightly thickened. Leave to rest. Add some chopped fresh parsley before serving.
Serve the pieces of fish on a bed of the stir fried vegetables and add the sauce.
Note: Special thanks to Keizer Culinair for teaching me how to smoke cod in a pan.

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten