Talk and table Summer guest: Kathryn Schipper

Talk and table, a recipe for Kathryn Schipper

 picture: Kathryn Schipper

Spring 2013 I posted an interview with Judith Works on my blog. I had  invited Judith  to participate in “geprekken en gerechten” (baptized talk and table by my friend Frances Mayes)  Judith was so thrilled by the recipe she got rewarded, that she suggested me to invite Kathryn Schipper. Kathryn is one of the travel belles and a writer. She will fit in. Maybe she can tell about her travels. Let’s see if we can conceive a dish for Kathryn from the answers she gives to my virtual questions.Needless to say that this willl be an dish  full of travel and anecdotes.

Who is Kathryn? Tell me some more
I am a third-generation Northwesterner and grew up fishing, camping, sailing and hiking in our beautiful region. My family’s roots in western North America go back a couple of additional generations; My great-grandmother used to tell me stories about being a telephone operator in the Klondike during the 1898 Gold Rush, and my grandmother on the other side came from a family that founded one of the first businesses in Vancouver, B. C., also in the 1890s.
How did your attraction for travel start? 
It’s probably genetic! I have an ancestor who was a sailor on a Chilean windjammer, another who was bored living in the Midwest and went off alone to the Klondike as I mentioned. My parents took me places from the time I was very young. I remember waking up on a train in Mexico when I was six years old and seeing a woman at the station selling bananas.
You are a writer. Can you tell something about it?
 I’ve always enjoyed writing but didn’t do it much until I went to work for Boeing as a technical writer when I was in my 20s. Many of my co-workers were former journalists and I found I really liked working with them, learning from them and the process of writing regularly.  As an attorney (I’m licensed but was never interested in practicing law) I was accustomed to writing on short deadlines and in well-defined formats, so that carried over easily into technical writing, and into the blogging and tweeting I do now. I love the challenge of being simultaneously creative and succinct!
You live in the North West of the USA, can you tell us about this region?
It’s spectacularly beautiful, reminiscent of New Zealand or Norway. It’s famous for being rainy, although it’s constant light mist rather than tropical downpours. In the summer it’s dry and endlessly sunny, with pleasant temperatures, little humidity and lingering daylight due to the northerly location: The sun rises at about 5:00 AM and sets after 9:00 PM. Winter, on the other hand, is beyond dreary: The sun rises at 8:00AM  and sets at 4:30 PM, but that’s only if you can see it! It’s never bitterly cold like Chicago, but it’s perpetual overcast and drizzle. People here are noted for technical and engineering expertise (Boeing, Microsoft and Amazon were all founded in Seattle) and many attribute that to the long, dark winters when it’s difficult to do much outdoors. It certainly gives me time to write!
What is your favorite type of country?
Perhaps because of winters here, I’m drawn to places that are warm and sunny! But I don’t like to lie on the beach doing nothing: I like places with interesting scenery and cultural/intellectual life. I’m especially fond of Italy, Spain, France (particularly Provence), Hong Kong and Bali.
Which landscape do you like the most and which one you dislike? I am very curious about that.
I’ve seen few places more beautiful than the Northwest (and nearby regions such as British Columbia and southern Alaska): Jagged green mountains plunging into an intricate network of waterways. I was surprised at how much Hong Kong and the surrounding islands resembled my home except of course the mountains there aren’t snowy. Having lived all my life in mountainous terrain I feel uncomfortable in places that are flat. I once went bird watching in Texas and couldn’t understand why I felt uneasy; I finally realized that I was disoriented because there was nothing on the horizon. I’ve also been boating all my life and love the sea; I dislike being far from it. I live on an island now and commute to work by ferry.
I understand you travel a lot, what was your most striking moment?
If I could live any 24-hour period other than my wedding day over again it would be the day in Tahiti that my husband and I went snorkeling in the morning through a rainbow canyon of coral and swirling tropical fish, in absolutely transparent bath-warm water. We then were served a banquet of luscious tropical fruit and fish, including my favorite dish in the world, poisson cru. Late that night as our cruise ship was moving to another island, I sat alone on the deck looking at the stars of the Southern Hemisphere, something I’d dreamed of doing since I was a child. It was as though everything I loved was rolled up together, and how I imagine Heaven must feel.
What are the biggest challenges for you to overcome during your travels? 
I’m a bit shy and sometimes nervous to talk to local people, especially when there’s a language barrier. I don’t sleep well and suffer badly from jet lag; I hate losing travel days to feeling tired. I’m also frustrated because I’m a great nature lover and badly want to visit Madagascar, Borneo and New Guinea. Malaria is present in all of those places and I am afraid of taking antimalarial medication because I’ve heard awful stories about the side effects. I’ll eventually get my courage up, though!
On food, which food do you like and which you would never eat?
 I adore all kinds of fruit, especially tropical, and virtually anything that comes from the sea. There’s a large Asian population in the Northwest and like most people here I eat a lot of sushi, Vietnamese and Thai food.I also have a sweet tooth, especially for ice cream!  There aren’t many things I’d say I would never eat. Certainly never anything endangered like turtle. I loathe very idea of organ meats like sweetbreads, and liver, with the exception of pâté, I suppose because in that dish the texture and flavor are disguised by the grinding and the spices.
Which wines do you like?
Champagne!!!! I love the crisp, mineral taste and the fact that it goes well with seafood.  I also like Viognier and Sancerre. On the red side, I don’t believe in doing anything by halves; the richer and heavier the better. I like Bordeaux, the Syrahs grown here in the Northwest, and Brunello de Montipulciano.
Can you tell me something about your “foodprint” A lot of food is wasted in the Western world?
 Couldn’t agree more. We’re lucky enough to have access to excellent farmers’ markets here in the summer, with locally grown berries, other fruits and vegetables. We try to get all of our produce there during the season. Unfortunately, due to our climate if you tried to eat exclusively local produce in the winter you’d be gnawing on pine needles, so we do buy produce from California at that time of year. I also have to admit that by late winter when I’m about to go mad from the dreary weather and can’t bear to look at another elderly apple, I’ll indulge in “summer” fruits flown up from Chile. But I try to keep that to a minimum. On the protein side, my husband and I are by no means vegetarians but we don’t eat much red meat, partly because of the abysmal farming practices of American agribusiness. Again, we’re fortunate because our island has several farmers raising beef and pork sustainably and making their own cheese – we try to buy from them. Locally-caught salmon and halibut are available year-round here and we get ours from an island fishmonger.
What else do you want to tell?
Come visit the Northwest, it’s beautiful!

In a glance, just by reading Kathryn’s answers and her love of seafood and spices, I knew that it was going to be “boemboe Bali ikan” Spicy fish from Bali, as my mother used to make it. How to incorporate the Dutch touch? Not. This dish is Dutch enough. Served with French haricot beans and rice. To pair a Viognier wine. Maybe one from the North West, the region she likes so much.

Ingredients:

2 lbs mackerel or other fish
3 red onions
3 garl;ic cloves
2 red Spanisch peppers
1 tsp shrimp paste (trassie)
1 tsp tamarind paste (asem)
1/2 tsp laos (thai ginger powder)
3 bay leaves
1 stem of lemon grass
1 short piece of ginger
lemon juice
oil
1 tbs cane sugar
salt and pepper
1/2 tin tomato paste
water

Preparation:

Preheat the oil.  Fry the fish for a short time. Leave to rest on a plate. In a mortar crunch the garlic, finely chopped Spanish pepper, shrimp paste, tamarind paste, ginger into a blend, called a boemboe.. Chop the onions fine. In the heated oil fry the onions, put in the paste from the mortar, add the tomato paste, lemon juice, lemon grass, bay leaves, cane sugar and laos. Bring to a boil . Add the water and fried fish. Leave to simmer for another ten minutes. be cautious not to stir too much, to prevent the fish from falling apart. Season with some salt and pepper. Cook some rice and fresh haricot beans to pair the dish.

Foodblogevent juli: spread of love.

Smeren is nodig, in de zon, tegen verbranden. Het zonnetje staat hoog aan de hemel vandaag. Kans dus op rode neusjes en wangetjes. Of andere plekjes. Zou het toch een summer of love worden? Vol zon, op naar zee, erop uit, lazy beach nights en liefde. Ik mag het hopen, strandtas mee, je pareo, je zonnebarndcrème, een hoed en natuurlijk je picknick. Lekker hangen au bord de la mer.
Sonja van onaponakookt.wordpress.com is deze maand de organisator van het foodblog event. Haar thema “spread of love” Ja dat heeft de wereld nodig. Liefde. “What the world needs now is love sweet love…” Dit liedje gonsde direct door mijn hoofd. Liefde verspreiden.
Maar Sonja heeft ook andere gedachten bij haar thema, een spread voor op een broodje. Niet uit een potje van die fabrikant uit Nijmegen. Maar een spread, waarmee je mee thuis kunt komen. Of juist op pad kunt gaan. Brood of toast erbij en je middag of avond is gevuld. Zoet dan wel hartig. Dat ik geen zoetmans ben, weten alle lezertjes zo onder hand wel. Dus wordt het een koele zalmspread  voor op brood. Erbij drinken we een koele witte Lugny uit de Mâconnais.

Nodig:

200 g gerookte zalmfilet
1 grote verse zalmfilet van 200 g
sap van halve citroen
3 el sour cream
gehakte bieslook
peper
zout

Bereiding:

Hak de gerookte zalm heel fijn met een mes. Verhit een lepel olie in een pan en bak de verse zalm om en om. Laat afkoelen en hak fijn, Doe de zalm in een kom met het sap van de citroen en zet in de ijskast.
Laat goed afkoelen. maak de zalm op smaak met peper, zout en de gehakte bieslook. Roer de sour cream erdoor. Deze spread is heerlijk op een verse focaccia. Laat ik die nu zojuist uit de oven halen.

Easy Monday, ensalada Ibiza

foto: ensalada Ibiza

Deze week is het thema van een groot weekblad Ibiza. Hoe kan het ook anders. Ibiza is een magisch begrip.   Een eiland, dat in zijn bestaan van alles en iedereen voorbij zag komen, van de steentijd tot nu. Zo kwamen de Carthagers langs, daarna de Romeinen voor het zout. De Arabieren vertoefden er. En veel later maakten hordes hippies het eiland tot hun bastion.
Maar dat is allemaal geschiedenis. Ook nu nog gaat er een zekere lokroep van dit witte eiland uit. Borrelen en eten in de stad. Je kunt er dansen tot het ochtendgloren. Of je kunt relaxen op één van de paradijselijke stranden. Je hoort alleen de zee ruisen. Je zwemt in het kristalheldere water. De salinas spiegelen. Alles wordt licht. En dan weet je waarom dit kleine eiland zo veel aantrekkingskracht heeft.
En je bladert verder, je leest over de verscholen plekjes, waar mensen hun huis geheel Ibiza style hebben ingericht. met spulletjes van de hippiemarkt. Of een nieuw bestaan opbouwden door 2CV’s te verhuren. Het draagt allemaal dat instant zomergevoel. Bij mij ook.
Nu naar de realiteit van de dag, Uitkijkend over een blauwgrijze Noordzee, waar de kitesurfers dartelen op de vlagen wind. Sommige helden zich in zee wagen. De zon komt door en ik geniet van de zomer. Daarbij hoort een salade, een salade Ibiza, met gerookte kip, tonijn en veel verse kruiden. Heel easy. Even waan ik me op dat witte eiland. We schenken er een koele rosé bij.  Een Torres de Casta. Fruit gebotteld met die intens roze kleur. Het lijkt zomaar la vie en rose. WAKKER worden!!! Het is gewoon maandag.

Nodig:

1 krop koude ijsbergsla
1 komkommer
1 blikje tonijn
2 tenen knoflook
2 el kappertjes
basilicumblaadjes
1 takje tijm
peterselie
1 gerookte kipfilet
1 citroen
olijfolie
peper en zout

Bereiding:

Snijd de ijsbergsla in reepjes en was de sla. Laat uitlekken. Snijd de komkommer in repen en haal de zaadjes eruit. Snijd in blokjes. Rits de tijm, scheur de basilicum. hak de knoflook heel fijn. Laat de kappertjes uitlekken op wat papier. Doe de sla, komkommer, knoflook en kruiden in een kom. Meng citroensap, olijfolie en wat peper en zout tot een dressing. Giet deze over de salade. Snijd de gerookte kipfilet in stukjes. Laat de tonijn uitlekken. Garneer de salade met tonijn en kip. Serveer de salade Ibiza met geroosterd volkorenbrood.

Provençaalse vissoep

 foto: zeilscheepjes in St Tropez

Ik zag eens een reportage over vissers in de calanques rond Marseille. Zij maakten voor zichzelf een heel basic maal, een vissoep. Hup een schep zeewater, pan op het houtvuurtje. Wat kruiden uit het struweel, venkel, tijm en oregano. Een flinke scheut wijn erbij. Vis in de pan en koken maar. Ik zie het op deze zaterdag ochtend nog zo voor me. De tevreden koppen van de vissers, die smikkelden van deze soep.
Eigenlijk is niets zo makkelijk buiten te maken als een soep. Echt een uitdaging, een éénpansgerecht voor in de zomer, op de camping of je balkonnetje. En dan maar hopen, dat je buren ook van vis houden. (dan toch maar binnen koken?) Haal de Provence in huis met deze vissoep. Erbij een rosé uit de Var. Fris en fruitig. Laat de zomer maar beginnen.

Nodig:

750 g zeevis, zoals poon, mul, wijting, pieterman
300 g garnalen en andere zeevruchten
3 rode uien
2 preien
6 tomaten
4 tenen knoflook
1 fles witte wijn
olijfolie
bouquet garni van peterselie, tijm oregano en laurier
1 glaasje pastis
1 visbouillonblokje of 1 l verse bouillon van viskoppen
peper en zout

Bereiding:

Maak de vis en zeevruchten goed schoon. Snijd de preien en uien in kleine stukjes. Pel de knoflook en hak fijn. Ontvel de tomaten, haal de zaadjes eruit en snijd in blokjes. Breng 1 liter water aan de kook en los daarin de visbouillon tablet op.
Verhit in een pan de olijfolie en fruit daarin de ui, prei en knoflook. Voeg de tomaten toe. Daarna de vis en zeevruchten in stukken. Blus het geheel af met de witte wijn. Hang het bouquet garni in de soep en breng aan de kook. Giet beetje bij beetje de warme visbouillon erbij en laat het een half uur pruttelen.
Haal het kruidentuiltje uit de soep. Pureer de soep met de staafmixer. Giet als laatste een glaasje pastis door de soep. Maak op smaak met peper en zout.

Gazpacho helado con gambas picantes.

 foto: Generalife (internet paleizen.nl)

Het is een warme junidag. Echt een dag voor ijs. En laat ijs nu het thema zijn van het foodblogevent van deze maand. Geen gewoon ijs, maar ijs zonder suiker en melkproducten. Er zijn vele verhalen hoe ijs terecht is gekomen in Zuid Europa. Het verhaal van Marco Polo, die het meebracht uit Perzië. De Arabieren op Sicilië. Zeker weten doet men het niet.
Mijn recept voor het ijs zonder suiker en melk start in Andalusië. De zon staat hoog aan de hemel, ter verkoeling drinken we een koude soep, een gazpacho. De koelte van het Generalife, met zijn watertuinen valt ons ten deel. Soep koud gemaakt van de groenten uit de Vega waarop het Alhambra uitkijkt. Dit geïrrigeerde tuinbouwgebied was knap verzonnen van de Moren. Net als het transporteren van sneeuw uit de Sierra Nevada voor hun ijsjes. Het was goed toeven boven op de rode burcht.
Dit beeld bracht mij op het idee voor een gazpacho helado. Voor het contrast serveer ik er hete garnalen bij. Gepeperd met een vondst uit het wereldrijk, dat de Spanjaarden verworven na de reconquista, de chilipeper.
Koud en heet, vuur en sneeuw, fuego y nieve. De Nieuwe en Oude Wereld verenigd.
Als wijn en hoe kon het ook anders een mooie droge fino sherry, koud in je glas.

Nodig 8 porties:

1 komkommer
6 grote tomaten
1 rode paprika
2 tenen knoflook
3 el amandelschaafsel
1 glas wodka
peper en zout
1 tl paprikapoeder

16 grote tijgergarnalen
1 Spaanse peper
1 tl chilipoeder
zout
olijfolie

Bereiding:

Schil de komkommer en snijd in kleine blokjes. Blaker de rode paprika boven een vlam en doe deze in een plastic zak. Als de paprika afgekoeld is, ontvel je deze, haal je de zaadlijsten eruit. Snijd in kleine stukjes. Kruis de tomaten in en dompel deze kort in het water, laat daarna koelen in ijskoud water. Ontvel de tomaten en haal de zaadjes eruit. Hak de knoflook fijn. Doe al deze ingrediënten en het glas wodka in een blender. Maak er een puree van. Maak de gazpacho op smaak met peper en zout. Stort de gazpacho in een plastic bakje en zet in de vriezer. Haal om het half uur een vork door het mengsel zodat een grove kristalstructuur ontstaat. Na enkele uren is de gazpacho helado klaar.

Pel de garnalen, maar laat jet staartje eraan zitten. Haal met een mesje het darmkanaaltje eruit. Bestrooi de garnalen met de chilipoeder en zout. Snijd het rode Spaanse pepertje in ringetjes. Verhit de olijfolie en bak de garnalen snel gaar.

Schep op een bordje een bolletje ijs, leg de garnalen ernaast. Garneer het bolletje ijs met wat gebakken Spaanse peper. Direct serveren.

Easy Saturday, krieltjessalade met twee soorten haring

 foto: werktuig van visser op het strand

 

Ik ben in een lazy mood. Het is zaterdag. Zin in een makkelijke maaltijd. Een gerechtje, dat je op elk moment van de dag tevoorschijn kunt toveren. Voor bij de barbecue of als voorgerecht. Vandaag een krieltjessalade met twee soorten haring. Een salade Baltique noemen ze deze salade op menukaarten in Frankrijk. Vele varianten zijn ervan. Met gerookte haring, bieten en ui. Met garnalen, sla en zalm. Je kunt alle kanten op. De basis is het zelfde, aardappels licht lauw nog met een dressing van zure room en augurkjes. Ik kies vandaag voor een dressing van mosterd, mayonaise en crème fraîche. Lekker veel bieslook en peterselie. En in plaats van de augurkjes neem ik frisse uitgelekte komkommer. En als finishing touch twee soorten haring, gerookte en zure.
We drinken er een witte Muscadet sur lie bij. De cuvée prestige van domaine Guindon.(Ancénis) Fris met tintelend zuurtje bij de salade.

Nodig:

3 zure haringen uitgelekt
2 gerookte haringfilets
500 g ongeschilde krieltjes
1/2 komkommer
peterselie
bieslook
zwarte peper en zout
1 el mosterd
2 el mayonaise
3 el crème fraîche

Bereiding:

Was de krieltjes en kook ze gaar. Laat ze iets afkoelen. Snijd de aardappeltjes doormidden. Hak de peterselie en bieslook fijn. Maak van de mosterd, mayonaise en crème fraîche een dressing. Voeg eventueel wat water toe om de dressing iets minder dik te maken. Meng alles door elkaar in een kom. Was de komkommer, snijd overdwars door en verwijder de zaadlijsten. Snijd de komkommer in kleine blokjes. Laat de komkommer met wat zout in een zeef uitlekken.. Voeg de komkommer toe aan de krieltjes. Snijd de gerookte en zure haringfilets in reepjes en spatel deze door de salade. Serveer de salade direct op borden of als zomers bijgerecht.

Soulfood jambalaya

 Foto aan de voet van de Vesuvius

Het is vandaag Allerzielen, een dag waarop wereldwijd mensen hun overleden geliefden herdenken. All Soul’s Day in het Engels. Op deze herfstige dag maken mensen de laatste rustplaats schoon, zetten verse bloemen neer en lampjes voor de doden. Van Amsterdam tot Napels, het is een dag om even bij je overleden naasten te zijn. In Mexico is deze dag zelfs een waar festijn. Hele families brengen de nacht door op de kerkhoven, etend, drinkend en feestend met hun doden. Zo ook in Louisiana, waar de doden begeleid worden door een jazzband op hun laatste reis. De inwoners van New Orleans leven het leven zo intens, dat het leven in het hiernamaals natuurlijk niet anders is. Maar nu dwaal ik af. Ik dacht bij All Soul’s Day aan soulfood, een gerecht dat je maakt en dat je herinnert aan je achtergrond. Een mooi voorbeeld van soulfood, warm en om met velen te delen, is jambalaya. Een rijstgerecht uit de Mississippi delta.Van oorsprong ging er van alles in dit rijst gerecht. Alles wat men in de bayou kon vangen. Van konijn via alligator tot kikker. Mijn eenvoudige spicy versie gaat uit van rijst, pittige worst, kip en garnalen. Maar varieren kun je eindeloos. We drinken er voor de verandering eens een Amerikaanse pinot noir bij, bijvoorbeeld uit de staat Washington. North meets south.

Nodig voor 4 personen:

4 kippendijen
175 g chorizo in dikke plakken
1 rode ui
1 wortel
1 prei in ringen
8 grote rauwe garnalen
1 tl cayennepeper
1 groene paprika
1 Spaans pepertje
3 tenen knoflook
blik gepelde tomaten
tijm
peper en zout
1 liter kippen bouillon
300 g rijst
arachideolie

Bereiding:

Wrijf de kippendijen in met peper, zout en wat cayennepeper. Verhit de olie in een grote pan en bak het vlees snel aan. Voeg de chorizo in stukjes toe en bak mee. Haal het vlees en chorizo uit de pan en voeg de ui, knoflook, wortel in blokjes , preiringen, paprika en Spaanse peper toe en bak kort aan. Blus alles af met de helft van de bouillon, voeg het blik gepelde tomaten toe en laat een half uur op laag vuur sudderen tot kip van botjes valt. Haal het kippenvlees van de botjes en doe terug in de pan. Voeg de rijst toe en wat bouillon en breng op nieuw aan de kook. (het gerecht dient onder te staan) Laat ongeveer 15 minuten sudderen. Roer tussentijds en als de rijst te droog is kan wat water of bouillon worden toegevoegd. Bak in een andere pan snel de garnalen aan en voeg deze toe aan het gerecht. Laat de garnalen nog 5 minuten meegaren. Serveer de jambalaya op een grote schaal.

Experiment met zalmforelfilet

foto buiten roken!

Er hangt bij ons in het flatgebouw in de hal een mededeling dat barbecueën op open vuur ten strengste is verboden. Ik heb daarom al jaren een andere oplossing, een elektrische grill. Enkele weken geleden was ik op de markt in Frankendael en vond daar een heerlijk product. Houtmot om mee te roken. Dat gaf me meteen de inspiratie voor het experiment dat ik vandaag ga uitvoeren Zelf zalmforel roken. Aangezien een rookoventje ook niet tot de mogelijkheden behoort, heb ik zelf een rookstation geassembleerd. Van een oude vleespan met een stoomrooster van een groot Zweeds meubelhuis. Geeft meteen dat vrije Nordische gevoel, maar dan op een balkon in Amsterdam. Er liggen ook twee rode paprika’s in de oven te schroeien. Dat wordt een lekker voorgerecht vanavond. Om te matchen met de stevige rook en paprika smaak kies ik vandaag voor een volvette Chileense chardonnay. Met hout natuurlijk.

Nodig vier personen:

4 zalmforel filets
1/2 citroen
2 tl zout
2 paprika’s
3 el houtmot
olijfolie
peper
1 teen knoflook
takje rozemarijn

Bereiding:

Bekleed de bodem van de pan met aluminium folie en schep hierop 3 el houtmot. Zet het stoomrekje erop. leg de zalmfilets op een bord en bestrooi met zout. Voeg wat citroensap toe en zet 10 minuten in ijskast.
Leg de paprika’s in heel hete oven en laat zacht worden. Haal ze eruit en doe in plastic zak. Zo gaat het ontvellen beter. Ontvel de paprika’s, pel een teentje knoflook. Snijd de paprika’s in reepjes en leg in schone pot. Voeg de knoflook, rozemarijn en peper toe en overgiet met olijfolie.
Haal de zalmforelfilet uit de ijskast. Verwarm de pan op een pit buiten totdat het gaat roken. Rook de filets ongeveer 15 minuten. Laat afkoelen. Serveer met wat paprikastukjes en partje citroen.

Kijk ook eens op www.kokenophout.com voor houtmot

The Tuscan Sun Cookbook, spaghetti met krab.

 

foto cover kookboek

De zomer laat het deze reis afweten. Geen warme avonden om al fresco zoals dat zo mooi heet te tafelen. Nou ja dan halen we gewoon de zuidelijke zon in huis. In maart verscheen het nieuwste werk van Frances Mayes, een kookboek. Samen met haar man Ed heeft ze eindeloos gekookt en gebakken met als resultaat het “Tuscan Sun Cookbook“. (ISBN 978-0-307-88528-9) In dit mooi geïllustreerde kookboek met foto’s van Steven Rothfield gunt mijn vriendin Frances een kijkje in haar Toscaanse keuken. Zij begon 20 jaar geleden te koken met beperkte middelen in haar nog te renoveren huis Bramasole. Daarna verkende zij beetje bij beetje de eetcultuur van de Toscanen, van haar vrienden en buren. Het kookboek bevat gerechten, die je kunt verwachten als je bij Frances en Ed op bezoek komt. Heerlijk eten en een “casa aperta”, open huis, zoals zij dat noemt. Ook lardeert zij het kookboek met verhalen uit haar eerdere boeken, foto’s van vrienden en haar huizen. Een speciale zeer praktische sectie bevat tips om een Italiaanse voorraad in huis te halen. Al met al een heerlijk boek om in te lezen en om uit te koken. Nu het zomerweer nog. Uit het “Tuscan Sun Cookbook” maak ik een spaghetti met krab, zest en witte wijn. Een lichte maaltijd. Salade erbij en presto! Een lekker koude sauvignon blanc erbij. Voor de verandering eens één uit Nieuw Zeeland, koel en crisp.

Nodig 4 personen

400 g spaghetti
400 g krabvlees
2 el olijfolie eerste persing
1 glas witte wijn
sap van halve citroen
1 el citroenrasp
zout en zwarte peper
50 g Parmezaanse kaas
gehakte peterselie

Bereiding:

Kook de spaghetti al dente. Meng het krabvlees met de olijfolie, peper en zout. Verwarm in een pan en voeg de witte wijn toe. Als het kookt kun je meteen het vuur uitzetten. Meng de spaghetti en de krab en voeg de zest en sap van de citroen toe. Bestrooi het gerecht met de Parmezaanse kaas en peterselie. Indien de pasta iets meer vocht nodig heeft kun je wat kookvocht van de spaghetti toevoegen.

Gesprekken en gerechten, Smoked cod for Jeff Minnich

This is the first in my new series of interviews and recipes. I start my sequel with Jeff Minnich from Arlington, USA. I happened to meet him through the blog of American writer Frances Mayes. We are both ardent readers of her books and blog. I invited him to join my series of “gesprekken en gerechten” Jeff is a garden designer and a poetical blogwriter. He has many talents. But, who am I to tell his story?  Thus, I sent him through mail some questions, which he gladly answered. Ofcourse my part of the deal is creating a recipe. As Jeff is living in the Mid Atlantic, I suggest a smoked cod, Dutch stirfried vegetables and a sauce hollandaise. The fun of this recipe is that it can be made at home or as in Jeffs case “al fresco”. My wine suggestion is a crisp white chardonnay wine from Burgundy, Mâcon region.

 foto: Jeff Minnich

Who is Jeff Minnich? Tell me some more.
I am landscape designer, horticulturist, gardener, reader, writer, cook, veterans advocate, partnered. I dabble in interior design; I don’t have any formal interior design training, but I love experimenting and learning. One thing I’ve come to know is that design is design—in other words, the principles are the same, no matter what kind of art you do.
I have a Bachelor of Science degree in Horticulture from Virginia Tech in Blacksburg, VA, here in the U.S. I specialized in landscape design and nursery management. I have minors in English and business, also. I use every bit of what I’ve learned, and I’m still learning, every day. I have my own landscape design/build business in Arlington, VA, which is in the Washington, DC, metropolitan area. Most of my work is in the immediate Washington area, though I do some work outside the area from time to time.
My partner, Steve, is a fireman in Wilmington, North Carolina, which is on the Atlantic coast in the far, southeast corner of North Carolina, almost to the South Carolina border. It’s very mild there. Palm trees and Live Oaks, draped in Spanish moss, grow all over there. The Live Oak is a beautiful, evergreen Oak that grows twice as wide as tall—very majestic. Spanish moss is an epiphyte—it lives on its own, yet uses the oak (and other trees) for support. It is gray and hangs off the trees in long strands–very mysterious and beautiful. The warmer climate allows me to grow lots of subtropical plants I can’t grow in Arlington which is fun for both of us. One of the many things Steve and I have in common is our love of gardening, which we do together, often. We have a special place in our hearts for military veterans, also, and especially for those who were injured in combat physically and/or mentally. We try to help where we can.
In Arlington, I live in a little cottage (which is called Woodland Cottage) built on a hillside, surrounded by old trees. It’s magical. My garden is a place for good, hard, physical work, beauty, relaxation and spiritual uplifting. I love to share it with all who want to visit.
I write a fair amount—mostly newspaper and magazine articles. I have a blog, also, and I try to write in it once a week or so. It’s been fun and I’ve met many new friends. As I get older, and the physical work becomes more difficult (it isn’t so much yet), I’d like to do more and more writing and less of the landscape design/installation work. This Winter and throughout the coming year, for instance, I’ve agreed to write several articles for a newspaper and magazine here in Wilmington. It’s good Winter work and keeps my mind nice and sharp.
Steve and I love Savannah, Georgia, and travel there several times a year. The climate is wonderful. We’ve thought we might want to retire down that way sometime in the not-too-distant future, buy a bit of land and start a little Palm nursery, grow our own vegetables, get back to the land. I think we’d be very content with that set-up.
When did your attraction to gardening start?
I’ve wanted to garden for as long as I can remember. I grew up in Alexandria, Virginia (right outside Washington, DC, also). We had an elderly neighbor who was an old family friend—in fact, our families go back together many years. They are really like family. Anyway, this neighbor, Marguerite, was a wonderful gardener and decided to help me plant my first, little garden on the back of our property. I grew vegetables, mainly, and a few flowers. Gradually, I took over the maintenance of the entire yard at our house (about ¾ of an acre), though I did share the grass cutting with my younger brother. Additionally, my maternal grandparents and my paternal grandfather were great gardeners, and I worked and learned from them, as well. They were “old school” gardeners and gardened by wisdom passed down through the generations—using few chemicals, planting/harvesting by the moon, keen observance of the seasons. Actually, all of this “old school” gardening is coming back into fashion now, as we all look for ways to preserve our environment.
I’ve had many other wonderful teachers throughout my life and I’ve learned much from them.
Currently you are a garden designer and owner of a garden design company. When did you start these activities?
I started my company, Jeff Minnich Garden Design, Inc., in 1997. Here’s a link to the website:www.minnichgardendesign.com It’s been an incredible amount of work, yet extremely rewarding. I absolutely love making order out of chaos, and that’s my job. I try to get inside my clients’ heads and figure out the best type of garden for each of them. It’s so interesting to see how many people evolve through the process. At the beginning, they say what they think they want in a garden…many times, after careful consideration, they find out what they actually want is much different. Fascinating, this metamorphosis. Many become wonderful gardeners, when previously they were not gardeners, and I think they are more surprised that I am.
Prior to 1997, I worked for 15 years as a landscape designer at a large landscape company/nursery/garden center in Northern Virginia. I’ve worked in florists, greenhouses (both retail and wholesale), nurseries…come to think of it, I’ve worked my tail off most of my working life! And loved almost every minute of it. Working with plants is the only work I’ve ever had, and I’ve been doing it since I was 5 years old, and professionally for over 30 years now.
What is your favorite type of garden?
My favorite type of garden is an eclectic one–evergreen (mostly broadleaf), textured, layered, very green, very dense; simple from a distance and more complex close-up. I love a garden that is private. A garden that appeals to all the senses. I would say a woodland, shady garden is my favorite—they are much more subtle, softer, with an emphasis on the textures and colors of the foliage versus the flowers.
Which plant do you like the most and which one do you dislike?
I love Palms, specifically the hardier species. When I look at them, I feel warm, even if the air is cold (as you may have discerned, I am not a lover of cold weather!!).
I really do love all plants, so it is hard for me to pick one I dislike. I would have to say I am not a big fan of Barberries (Berberis is the genus), specifically the deciduous types. While they have many wonderful attributes, particularly for Northern climates, I find them difficult to work around because of the monstrous amount of thorns.
You’ve travelled a lot to see gardens in the U.S. and worldwide—tell me about your favorite garden.
I find it hard to choose one, but since I must, I’d say Dumbarton Oaks in Washington, DC. It was designed by Beatrix Farrand, a niece of the writer Edith Wharton, and the first woman in the world to become a landscape architect. Dumbarton’s garden is a series of very different garden rooms and each provokes a different mood. I particularly love to sit on a beautiful bench in a very, very simple garden “room” surrounded by clipped Yews. It’s quiet and peaceful.
I’ve admired many, many other gardens around the world, but these stand out without thinking about it too much: the Oak allee at Oak Alley in Louisiana; a magnificent, Bougainvillea-covered, modern arbor in a park along the river in Brisbane, Australia (it seemed to go on forever); the botanical garden in the same city which had a tree called a Sausage Tree—maybe the most bizarre plant I’ve ever seen; and Hayman Island in the Great Barrier Reef in Australia was incredibly beautiful, too. Come to think of it, at the Sydney, Australia, botanical garden, the Ficus trees were huge, but the amazing part was the flying foxes which roosted in the trees and ate the fruit at night. Those bats are giant!! And Muir Woods in California—those giant Redwoods—awe-inspiring.
I’ve loved so many gardens around the world, for so many different reasons.
Are there differences between American and other gardens?
Oh, absolutely. Our diverse climates make for the necessity of very different gardens across the U.S., based on the local climate. I will say that within these climates we’ve adopted the gardens from other countries that match that particular climate. For instance, California has a very Mediterranean climate, so the gardens there have many attributes that resemble Italy, Spain, and Mexico. The English settled in Virginia early on, so many of the Virginia gardens have a truly English feel to them, not to mention English boxwoods so suit the Virginia climate. They look right there. Further South, in South Florida, tropical plants from around the world have been brought in to create a beautiful, lush feel. It suits the climate.
And because America is such a melting pot of people from other countries and cultures, those influences have affected how our gardens have evolved, as well.
I would say the most uniquely “American” gardens might be those of the grasslands of the Midwest and Plains, and the deserts of the Southwest. In my own travels, I haven’t seen those represented as much outside the U.S.
What garden would you never design?
I would have to say a desert garden because I don’t know the plant material as well. I come from a lush place of humidity and rain. That’s what I know. As I mentioned earlier, design principles are design principles—the same around the world—but then, to make a healthy garden, you’ve got to know the best plants for a particular environment.
And for whom would you like to design a garden and why?
I love to design gardens for people who open their minds to the possibilities. Those gardens always turn out the best because they evolve with the collaboration. Oh, it’s fun, and we become wonderful friends during the process, too, nine times out of ten.
So many people come to the table with an absolute idea of what [they think] they want in their garden, and often, in my opinion, the kind of garden they think they want is not the garden for them, at all. Yet, stubbornly, they persist. If they would just open their minds to the possibilities, let go, and let the garden evolve as it will, they would have a garden much more tailored to their lifestyle and who they really are—not who they think they would like to be. I know that sounds harsh, yet in so many cases it is so true.
I once read an article about the movie star, Brad Pitt’s, garden. He collaborated with a very headstrong designer and Mr. Pitt is very headstrong, too, according to the article. There was a lot of head-banging and arguing, I understand! And yet, the garden they created together, their collaboration, is just astoundingly creative, beautiful and lush. I would love to visit there sometime, if Mr. Pitt still owns it, because I know he keeps it maintained as he likes it. What a talented garden designer he has…the guy is to-the-moon creative, in my opinion.
On food, do you think food and gardens can be complimentary?
Oh, absolutely. It’s the big trend now here in the U.S. Unfortunately, where I garden and do most of my design work, there is too much shade to include vegetables, fruit and herbs. But we do try where we can. In Wilmington, we have sandy soil and lots of sunshine, plus a long, long growing season. You can grow many seasons of different crops here. We put the Tomatoes in with the Zinnias, the Marigolds with the shrubs…we mix it all up. It really pulls in the bees, and the crop yields are really good (given a year of good climate). The birds come in…oh, it’s glorious. Birds and bees bouncing, flying and playing; singing and buzzing…the scents, the sounds…it’s so entertaining. And there is NOTHING like a fresh Tomato—the store-bought Tomatoes here in the U.S. are dreadful.
What wine do you like?
I have a limited wine palate—sorry, I do! I wish I knew more about wines! But I do know that I love the Cabernets, Merlots and Shiraz for the cold months; and chilled Chardonnays, sweeter whites, roses for the warmer months. I do not like dry, bitter wines—I always go for the sweeter. Champagne is lovely, but it gives me a terrific headache, so I don’t indulge often, unfortunately. As far as specific wines…I leave the brand names to the experts. I am probably kind of trashy when it comes to wine selection, but I do know what I like when I taste it!!
What else do you want to tell?
I’m very private, very simple. I decorate my own house and garden to satisfy me, not anyone else. To me, our houses and gardens in Arlington and Wilmington are beautiful, each very different, yes—but we’ve done them for our pleasure, not to show off or keep up with others. That turns me off. That said, others can do whatever they want with what they have. Who am I to judge? Have at it—whatever makes you happy.
I like nice things, yet I am not materialistic. I love to travel, yet I don’t have to stay in the Taj Mahal, either. I love simple dinners with close friends, our gardens, hanging out with my partner and family in our cherished spare time.
I love people. That’s a big part of my work, getting to know people so I can help them with their yards. The resulting friendships are a nice bonus. I know lots and lots of people, it’s true, yet I have very few “best” friends—those with whom I spend a lot of time. I can count those special people on one hand. And my family, of course. I do love my family and Steve’s family, our family. As much as I love people, I need my time alone—to read, write, cook, garden, sit and meditate, recharge. My work is very demanding, so I need this time to recharge so I don’t burn out.
                                                                                                                                                                                                                  foto: bronze eelsmoker in Monnickendam harbour
The recipe:
Ingredients 4 persons:
for the smoked cod:
1 ½ lb of fresh cod or pollock
2 tbs olive oil
salt and peper
lemon juice
4 tbs smoking ground
for the vegetables:
1 big carrot in dices
½ lb of Brussels sprouts, halved
1 leek in slices
1 turnip in dices
olive oil
peper, salt and ground nutmeg
for the sauce hollandaise:
3 egg yolks
2 tbs water
6 oz unsalted butter, cut into tiny cubes, not too cold
2 tbs white wine vinegar
salt and ground white pepper
chopped parsley
the smoked cod:
You can either use an outside smoker, or a steam pan from a well known Swedish furniture supplier. You fill the device with special smoking woodpieces, like small pieces of oak, birch etc. or smoking ground. If not, an alternative way, is to use and old pan, with a thin bottom. You cover the whole inside of the pan with some aluminium foil, shiny side up. On top of the foil you put 4 tbs of special smoking ground.
Meanwhile you cure the fresh cod in olive oil, salt, pepper and some lemon juice and leave it to rest for 20 minutes. After that, you cut the fish in  medium thin slices.
Cover the smoking ground with some alu foil, pierce it with a fork and put a plate on it. Put some pebbles under the plate to help smoke/air circulation. Put a small grill on top of the plate.
Put the pan on a high fire and when the ground starts smoking, put the cod on the grill. Cover up with foil and a lid an let the fish smoke for about 10 minutes.
the vegetables:
Rinse and peel the vegetables. Put some oil in a stir frying pan and fry them until “al dente” Let them simmer for a while and add some ground nutmeg. Keep warm until the fish is done.
the sauce:
Melt the butter in a pan, that is in another pan with boiling water. See that the bottom is not in direct contact with the boiling water. (au bain marie method) In a small bowl, whisk the egg yolks with some vinegar and a dash of lemon juice, salt, and pepper. Bit by bit beat in the melted butter, then add some water water. Return this into pan and beat over very low heat until mixture is slightly thickened. Leave to rest. Add some chopped fresh parsley before serving.
Serve the pieces of fish on a bed of the stir fried vegetables and add the sauce.
Note: Special thanks to Keizer Culinair for teaching me how to smoke cod in a pan.

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten